«Η ΑΓΑΠΗ ΣΩΖΕΙ»

Ἔσωσε 70 ἀνθρώπους!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.               Στὴν τραγωδία πού συνέβη τὸν Ἰούλιο τοῦ 2018 στὸ Μάτι Ἀττικῆς, εἴχαμε 102 θανάτους ἀπό τὴν πύρινη κόλασι. Πολλά τά αἴτια, καὶ κυρίως ἡ ἔλλειψις συντονισμοῦ τῶν ἁρμοδίων παραγόντων. Ἡ φωτιά, κυνηγημένη ἡ ἴδια ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνέμους, κυνηγοῦσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ αὐτοκίνητα, ποὺ ἔτρεχαν στριμωγμένοι και πανικόβλητοι στὰ στενὰ τοῦ ἐκεῖ συνοικισμοῦ. Ὅσοι εὕρισκαν διέξοδο, ἔτρεχαν πρὸς τὴ θάλασσα. Ἀλλὰ κι ἐκεῖ κινδύνευσαν καὶ πολλοὶ ἔχασαν τελικῶς τὴ ζωή τους.
.            Τὰ θύματα στὸ Μάτι (οἱ νεκροὶ) δὲν θὰ ἦσαν 102. Θὰ ἦσαν 172, ἄν δὲν ἐμφανιζόταν ἕνας ἄνθρωπος!
.           Τὸ ὄνομά του; Κωνσταντῖνος Ἀρβανίτης. Ἐρασιτέχνης ψαρᾶς. Μόλις εἶδε τὸν τρομακτικὸ κίνδυνο, κινήθηκε ἀστραπιαῖα. Μπῆκε στὸ καΐκι του, μαζὶ μὲ τὸ γυιό του καὶ ἕναν Αἰγύπτιο ποὺ εἶχε ὡς πλήρωμα, καὶ ρίχτηκαν στὴ θάλασσα. Ἄρχισε νὰ περισυλλέγη ὡς ναυαγούς, ἀνθρώπους ποὺ ἀπεγνωσμένοι πήδαγαν στὴ θάλασσα γιὰ νὰ σωθοῦν, ἀλλά εἴτε ἀπό ἐξάντληση, εἴτε ἐπειδή δὲν ἤξεραν κολύμπι κινδύνευαν νὰ πνιγοῦν. Μὲ προσοχὴ γέμιζε τὸ καΐκι του καί μετέφερε τοὺς ναυαγοὺς σὲ ἀσφαλῆ παραλία. Καὶ ὕστερα ξαναεπέστρεφε νὰ περισυλλέξη κι ἄλλους. Τὸ σωτήριο δρομολόγιο τὸ ἔκανε πολλὲς φορές. Οἱ διασωθέντες ἀπό τὸν ψαρᾶ Ἀρβανίτη μετρήθηκαν καὶ ἀνῆλθαν σέ 70.
.             Ἡ θυσία του δὲν πῆρε ἀρχικά μεγάλη δημοσιότητα. Ἕνας ἄνθρωπος ἔκανε ὅσα δὲν ἔκαναν τόσοι ἔνστολοι τῆς λεγομένης πολιτικῆς προστασίας!
.          Πότε γνωστοποιήθηκε ἡ αὐτοθυσία τοῦ κὺρ-Κώστα τοῦ ψαρᾶ; Στὴν κηδεία του… Πέθανε φέτος, παραμονὲς τῆς Παναγίας. Στὴν κηδεία παρευρέθηκαν οἱ διασωθέντες, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, μὲ πλῆθος συγγενῶν καὶ κόσμου, ποῦ πῆγαν νὰ τιμήσουν ἕναν ἥρωα.
.              Ὁ Κωνσταντῖνος Ἀρβανίτης περισυνέλεξε μὲ τὸ καΐκι του 70 συνανθρώπους του. Τοὺς ἔσωσε ἀπό τὴ μεγάλη πυρκαγιά, πού ἔκαιγε ἀκόμα καὶ τὴ… θάλασσα! Καὶ τώρα ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ τὸν περισυνέλεξε ἀπό τὴ θάλασσα τοῦ βίου καὶ τὸν ὡδήγησε στὸ λιμάνι τοῦ Οὐρανοῦ.
.         Ἡ κηδεία του ἔγινε δημοσίᾳ δαπάνῃ. Μικρὴ αὐτὴ ἡ ἀμοιβή. Μεγάλη ὅμως ἡ ἀμοιβή, πού λέγεται εὐγνωμοσύνη τοῦ κόσμου, πού μέσα σ’ ἐκεῖνον τὸν ἀπίστευτο χαλασμό, ἀλλά καὶ τὴν κρατικὴ ἀνοργανωσιά, ὁ Θεὸς τούς ἔστειλε ἕναν ἄνθρωπο σωτήρα, γιὰ νὰ γράψη μιὰ ἀκόμη χρυσὴ σελίδα, πού λέει: «Ἡ ἀγάπη σώζει»!

ΗΘΙΚΗ ἢ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ;

Η ΣΤΟΡΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ ΤΟΥ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΥ» ΚΡΑΤΟΥΣ

(«ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟ») ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ –
(«ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΗ») ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Παρὰ τὸ σκιάξιμο τῆς (οἰκονομικῆς) φοβέρας (τῶν Μνημονίων) καὶ τὸ πλάκωμα τῆς (λενινιστικῆς-σταλινικῆς) σκλαβιᾶς (τῶν ἰδεοληπτικῶν τῆς κυβερνήσεως) ἡ Ἐκκλησία διατηρεῖ ἄσβεστη τὴν φλόγα τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης σὲ μιὰ κοινωνία, ἡ ὁποία παραπαίοντας δείχνει ἕτοιμη νὰ συναινέσει μαζοχιστικὰ καὶ αὐτοκαταστροφικὰ στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν ἀπανθρωπία τοῦ ψυχεδελικοῦ ἰδεολογήματος περὶ «οὐδετερόθρησκου κράτους». Τοῦ ἀνίκανου καὶ ἀνθρωποκτόνου.

 

.             Σὲ συνέχεια τοῦ Δελτίου Τύπου – Ἐνημέρωσης τῆς 13ης Αὐγούστου ἐ.ἔ., καὶ τρεῖς μῆνες μετὰ τὴν καταστροφικὴ πυρκαγιὰ τῆς 23ης Ἰουλίου στὸ Μάτι καὶ τὴ Ραφήνα, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς, ἐπιθυμεῖ πρωτίστως νὰ ἀναφερθεῖ προσευχητικῶς στὴ μνήμη τῶν θυμάτων, κατὰ δεύτερο λόγο νὰ ἐκφράσει τὶς εὐχαριστίες της γιὰ τὴν πρόθυμη ἀνταπόκριση στὶς ἐκκλήσεις της καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη σὲ ὅσους συνέβαλαν κατὰ τὸ τελευταῖο διάστημα στὴν ἀνακούφιση τῶν πυροπαθῶν τῆς Ραφήνας καὶ τέλος νὰ ἐνημερώσει γιὰ τὶς ἐνέργειές της τῶν τελευταίων τριῶν μηνῶν.
.             Ἡ πυρκαγιὰ τῆς 23ης Ἰουλίου, ὅπου ἔχασαν τὴ ζωή τους 99 συνάνθρωποί μας, ἄφησε πίσω της μία ἀνυπολόγιστη περιβαλλοντικὴ καταστροφή, μεταξὺ δὲ ἄλλων καὶ 1110 περίπου πληγεῖσες κατοικίες τοῦ Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 560 κατέστησαν μὴ κατοικήσιμες καὶ οἱ 550 ἐπισκευάσιμες.
.             Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος λειτούργησε στὸν Ναὸ τῶν Ἁγίου Θωμᾶ καὶ Ὁσίου Πορφυρίου στὸ Κόκκινο Λιμανάκι τὴν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν Κυριακὴ 2 Σεπτεμβρίου, ὁπότε μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τέλεσε καὶ 40θήμερη ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν θυμάτων, ὅπως καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Παναγίας Παντοβασιλίσσης Ραφήνας καὶ ἐπιπλέον διατηρεῖ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ τὶς οἰκογένειες ποὺ ἐπλήγησαν ἀπὸ τὴν πυρκαγιά, μέσῳ συχνῶν ἐπισκέψεων καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῶν ἐφημερίων τῆς Ραφήνας.
.             Ἤδη ἔχει διορισθεῖ Ἐπιτροπὴ Οἰκονομικοῦ Ἐλέγχου τῆς Διαχειρήσεως τῶν χρημάτων ποὺ διατίθενται πρὸς στήριξη τῶν πυροπαθῶν, προεδρευομένη ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου καὶ ἀποτελούμενη ἀπὸ τοὺς κ. Χαράλαμπο Μυλωνᾶ, ἐπιχειρηματία – πλοιοκτήτη, ἀντιστράτηγο κ. Βασίλειο Τσιατούρα, Ἀρχηγὸ τῆς ΕΛΑΣ ἐ.τ., κ. Ἐλευθέριο Βορτσέλα, ἀντιεισαγγελέα Ἀρείου Πάγου ἐ.τ. καὶ ἀντιστράτηγο ἐ.ἀ. κ. Εὐθύμιο Μπούνα, τ. Διευθυντή Εἰδικῶν Δυνάμεων. Ἀποκλειστικὸς σκοπὸς τῆς Ἐπιτροπῆς αὐτῆς εἶναι ὁ ἀκριβὴς ἔλεγχος τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου τῆς Μητροπόλεως, ὅσον ἀφορᾶ στὴ διαχείριση τῶν δωρεῶν γιὰ τοὺς πυρόπληκτους.
.             Οἱ δράσεις καὶ πρωτοβουλίες ποὺ αὐτὸν τὸν καιρὸ ἀνέλαβε ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς ἦταν οἱ ἑξῆς:

• Ἐνοικιάσθηκε γιὰ ἕνα ἔτος ἀποθηκευτικὸς χῶρος ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Μαραθῶνος (πλησίον τῆς Ἁγίας Βαρβάρας) ἀντὶ τοῦ ποσοῦ τῶν 9.000,00€ καὶ ἀνοίχθηκε λογαριασμὸς fb μὲ τὴν ἐπωνυμία «Κέντρο Βοήθειας Πυρόπληκτων Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀναλήψεως Ραφήνας», μὲ στόχο τὴν ἀνάρτηση τῶν ὑφισταμένων ἀναγκῶν καὶ τῶν προσφορῶν, ὁ ὁποῖος εἶχε πολὺ μεγάλη ἐπισκεψιμότητα καὶ βοήθησε πολὺ οὐσιαστικὰ στὸν συντονισμὸ τοῦ ὅλου ἔργου.

• Ἐπειδὴ καταστράφηκε τὸ Εἰδικὸ Σχολεῖο Ραφήνας, σὲ συνεννόηση μὲ τὸν Δῆμο, ἀνέλαβε τὴν ἐπισκευὴ αἰθούσης προσωρινῆς στέγασης τοῦ Εἰδικοῦ Σχολείου, σὲ χῶρο ποὺ παρεχώρησε τὸ  Κέντρο Ὑγείας Ραφήνας. Ἡ διαμόρφωση καὶ ἐπισκευὴ τῆς Αἰθούσης κόστισε σὲ πρώτη φάση 30.139,00€, ἡ μεταφορὰ μπάζων καὶ ὁ καθαρισμὸς 5.000,00€, ἐνῶ ὑπολείπεται ἡ ἐξόφληση τῶν ἐξόδων ἐξοπλισμοῦ.

• Διανεμήθηκε γραφικὴ ὕλη συνολικῆς ἀξίας 4.721,00€ σὲ ὅλα τὰ νηπιαγωγεῖα τῆς περιοχῆς τῆς Ραφήνας, τὰ ὁποῖα βρέθηκαν μέσα στὴν ἔκταση ποὺ κατέστρεψε ἡ πύρινη λαίλαπα.

• Ἀπὸ τὶς οἰκονομικὲς εἰσφορές, ποὺ βέβαια συνεχίζονται, ἀγοράσθηκε καὶ προσφέρθηκε στὸν Δῆμο Ραφήνας ἕνα κλὰρκ ἀξίας 15.376,00€ καὶ κλιματιστικὰ ἀξίας 5.097,00€ πρὸς ἐξυπηρέτηση τῶν βασικῶν ἀναγκῶν τῆς ἀποθήκης συγκέντρωσης ὑλικοῦ τοῦ Δήμου.

• Παράλληλα, κατόπιν διαδοχικῶν ἐπισκέψεων συνεργατῶν τῶν ἐνοριῶν τῆς Ραφήνας καὶ ἀξιολογήσεως τῶν ἀναγκῶν, σὲ πρώτη φάση, δόθηκαν βοηθήματα σὲ 52 οἰκογένειες συνολικοῦ ὕψους 69.000€ καὶ σὲ περισσότερα ἀπὸ 120 μεμονωμένα ἄτομα μικροβοηθήματα ὕψους 15.000€, τὰ ὁποῖα καὶ ἐπέδωσε ἰδιοχείρως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος πρὸς ἀντιμετώπιση τῶν πρώτων τους ἀναγκῶν, μέχρις ὅτου λάβουν τὴν ἀνακοινωθεῖσα ἐνίσχυση ἀπὸ τὸ κράτος. Ἡ κατ’ ἄτομο ἢ κατ’ οἰκογένεια καὶ ἀναλόγως τῶν ἀναγκῶν οἰκονομικὴ συνδρομὴ συνεχίσθηκε καὶ ἤδη ξεπέρασε τὶς 100.000,00€.

• Σὲ περίπου 95 οἰκογένειες παραχωρήθηκαν κάδοι περισυλλογῆς μπάζων, οἱ ὁποῖοι νοικιάστηκαν μὲ συνολικὸ κόστος 11.780,00€, διανεμήθηκαν περίπου 360 ἐργαλεῖα κήπου (φτυάρια, τσάπες, κασμάδες τσουγκράνες, κ.λπ), τὶς πρῶτες δὲ μέρες λόγω διακοπῆς τῆς παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος μοιράσθηκαν 230 παγονιέρες μὲ καθημερινὴ ἀνακύκλωση πάγου, 1500 σακοῦλες πάγου 3 κιλῶν καὶ 300 φακοὶ κεφαλῆς μὲ 600 τετράδες μπαταρίες.

• Τὰ βοηθήματα καθαρισμοῦ περιβόλων ποὺ δόθηκαν ἀνῆλθαν στὸ ὕψος  τῶν 20.000,00€.

• Ἐπιπροσθέτως, μέχρι τὴν 31η Ὀκτωβρίου 2018, μοιράστηκαν:

  –  περίπου 16.550 μερίδες μαγειρεμένου φαγητοῦ
  –  τουλάχιστον 40 τόνοι τροφίμων
  –  περισσότεροι ἀπὸ 20 τόνοι ἐμφυαλωμένου νεροῦ
  –  περίπου 4,5 τόνοι ἰματισμοῦ
  –  περισσότερα ἀπὸ 60 κρεβάτια μὲ στρώματα
  –  περίπου ἕνας τόνος ἐλαιοχρωμάτων
  – εἴδη οἰκιακοῦ ἐξοπλισμοῦ (ψυγεῖα, κουζίνες, πλυντήρια, φοῦρνοι μικροκυμάτων, θερμαντικὰ σώματα, πλήρη σερβίτσια), ἔπιπλα (καναπέδες, πολυθρόνες, τραπέζια, καρέκλες, κουβέρτες, κλινοσκεπάσματα κ.λπ) σὲ 80 οἰκογένειες καὶ δωροεπιταγὲς ἀξίας 10.000,00€ γιὰ ἐξοπλισμὸ σπιτιοῦ καὶ μικροσυσκευὲς
  –  μεγάλες ποσότητες εἰδῶν καθαρισμοῦ (πάνω από 1500 σκοῦπες, σφουγγαρίστρες, κουβάδες, φαράσια, δοχεῖα ἀπορριμμάτων κ.λπ.) καὶ ὑλικῶν καθαριότητος (πάσης φύσεως ἀπορρυπαντικά, χαρτὶ κουζίνας, χαρτὶ ὑγείας κ.λπ)
  –  Καινὲς Διαθῆκες, βιβλία, προσευχητάρια, εἰκόνες σὲ 100 οἰκογένειες
  –  εἴδη πρώτων βοηθειῶν, φάρμακα

• Ἐπίσης, προσφέρθηκαν μέσω τῆς Ἐκκλησίας 23 κατοικίες ἢ διαμερίσματα, προκειμένου νὰ φιλοξενήσουν προσωρινὰ πυρόπληκτες οἰκογένειες (κάποια δὲν ἀξιοποιήθηκαν), σὲ περισσότερες δὲ ἀπὸ 30 οἰκογένειες παρεσχέθη τεχνικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ ὑδραυλικούς, σιδεράδες, ἠλεκτρολόγους, ἐλαιοχρωματιστές, τὴν ἀποζημίωση τῶν ὁποίων, ὅπου χρειάσθηκε, ἀνέλαβε ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐπιπλέον, σὲ συνεργασία μὲ καθαριστήρια τῆς περιοχῆς οἱ ἐνορίες φρόντισαν γιὰ τὸν καθαρισμὸ ρούχων δεκάδων οἰκογενειῶν.

• Τέλος, οἱ ἱερεῖς τῆς περιοχῆς, ὑποβοηθούμενοι ἀπὸ τοὺς 155 ἐθελοντές συνεργάτες τους, σὲ καθημερινὴ βάση τὸν πρῶτο μῆνα ἐπισκέφθηκαν περὶ τὰ 280 σπίτια τῆς Ραφήνας ποὺ ἐπλήγησαν ἀπὸ τὴν πυρκαγιὰ (ἐπὶ συνόλου 1110), εἶχαν τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία μὲ ὅσους ἐκ τῶν πυροπλήκτων μπόρεσαν καὶ οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς καταστροφῆς τῶν οἰκιῶν τους ἐγκατέλειψαν τὰ σπίτια τους, σὲ συνεννόηση μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους τῶν θυμάτων ἐτέλεσαν ἐπιμνημόσυνες δεήσεις, προσέφεραν ψυχολογικὴ καὶ πνευματικὴ στήριξη μὲ τὴν παρουσία, τὴν πρακτικὴ συμπαράσταση καὶ τὸν λόγο τους, χειρονακτικὴ ἐργασία στὸν καθαρισμὸ τῶν αὐλῶν καὶ τῶν κήπων ἀπὸ μπάζα κλπ. καὶ ἀνέλαβαν διεκπεραιώσεις ἁπλῶν πρακτικῶν προβλημάτων (φροντίδα ἀσθενῶν, μεταφορὰ καθημερινοῦ φαγητοῦ κ.λπ.).

.             Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν ἀπὸ μικρὲς ἢ μεγάλες εἰσφορὲς ἐπωνύμων ἢ ἀνωνύμων ἰδιωτῶν καὶ ἑταιρειῶν (239 τραπεζικὲς καταθέσεις στοὺς λογαριασμοὺς τῆς Μητροπόλεως, ἑκατοντάδες δωρεὲς στὶς ἐνορίες καὶ ἀπ’ εὐθείας ἐξοφλήσεις τιμολογίων), ἀπὸ τὸ Γενικὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ ἀπὸ Μητροπόλεις καὶ ἐνορίες ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό, μερικὲς ἐκ τῶν ὁποίων προσέφεραν πλούσια βοήθεια καὶ σὲ εἶδος (Μητρόπολις Μεσσηνίας, Μητρόπολις Κισάμου & Σελίνου καὶ ἀρκετὲς ἐνορίες).
.             Πρὸς τὸ παρὸν δὲν χρειάσθηκε καὶ δὲν λάβαμε χρήματα ἀπὸ τὸν εἰδικὸ λογαριασμὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὸν ὁποῖο συγκεντρώθηκαν χρήματα ἀπὸ τὶς δισκοφορίες καὶ τοὺς ἐράνους τῆς Κυριακῆς 29 Ἰουλίου στοὺς ναοὺς τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ.
.             Ἡ ὅλη αὐτὴ ἐκκλησιαστικὴ δράση δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ χωρὶς τὴ συμπαράσταση, ἄριστη συνεργασία καὶ πολλαπλὲς διευκολύνσεις ποὺ εἴχαμε ἀπὸ τὸν Δήμαρχο καὶ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Δήμου Ραφήνας καὶ τῶν τοπικῶν φορέων καὶ συλλόγων.
.             Ἡ Μητρόπολή μας κατανοῶντας ὅτι καθὼς περνάει ὁ χρόνος θὰ ἀναφανοῦν τὰ μεγαλύτερα προβλήματα καὶ θέλοντας νὰ σταθεῖ ἀρωγὸς σὲ κάθε ἀνάγκη ποὺ θὰ ἀνακύψει, συνεχίζει νὰ συγκεντρώνει χρήματα γιὰ ἐνίσχυση τῶν πυροπαθῶν ἀδελφῶν μας στοὺς λογαριασμοὺς ποὺ εἶναι ἀναρτημένοι στὴν ἱστοσελίδα μας (θερμὴ παράκληση νὰ δηλώνετε τὸ ὀνοματεπώνυμο καὶ τὴ διεύθυνσή σας στὶς τράπεζες προκειμένου νὰ σᾶς ἀποσταλεῖ ἡ σχετικὴ ἀπόδειξη), θὰ συνεχίσει δὲ νὰ ἐνημερώνει καθηκόντως γιὰ τὸν τρόπο τῆς ἀξιοποίησης τῆς προσφορᾶς ὅλων ἀνεξαιρέτως.

(ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

ΠΗΓΗ: imml.gr

 

«ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ καὶ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ στὴν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου» (†Ἀρχιμ. Εὐσέβ. Βίττης)

«Ἡ ἀγάπη καὶ τὸ συναίσθημα»
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἱερομ. Εὐσεβίου Βίττη (†)
«Ἐμεῖς καὶ ἡ ἀγάπη μας»
ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»,
Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 19-24

.             Ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ εἶναι ἀγάπη πρώτιστα στὸν Ἰησοῦ καὶ διὰ Ἰησοῦ ἡ ἔκφρασή της στοὺς ἀδελφούς μας. Θὰ πρέπει νὰ ἀγνοηθῆ ὁ ρόλος τοῦ συναισθήματος; Θὰ ἦταν λάθος ἡ παραγνώρισή του. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἄγγελος, γιὰ νὰ ἀγαπάη σὰν ἄγγελος.  Καὶ ὡς ἄνθρωπος ἔχει τὴν ἰδιοτυπία του στὴν ἔκφραση τῆς ἀγάπης του. Μιλώντας γιὰ ἀγάπη δὲν μποροῦμε νὰ ἀποφύγουμε νὰ μιλήσουμε γιὰ τρυφερότητα καρδιᾶς, γιὰ εὐαισθησία κ.λπ. Ἡ ἀγάπη λειτουργεῖ μέσα μας ὄχι ὡς κάτι ξένο πρὸς τὸ μηχανισμὸ τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου. Ὅμως ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη δὲν εἶναι μόνο συναισθηματισμός. Εἶναι χάρισμα τοῦ Θεοῦ, στὸ ὁποῖο καλεῖται νὰ συμμετάσχει καὶ ὁ συναισθηματισμός μας ἐξαγιαζόμενος.
.             Ὁ Κύριός μας δὲν καταργεῖ τὸ συναίσθημα, ἀλλὰ τὸ ἐξαγιάζει. Προσέχοντας στὸ παράδειγμά Του βλέπουμε πόση ἀνθρωπιὰ δείχνει, πόσο γλυκὸς εἶναι. Τὸν συγκινοῦν τὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα παίρνει στὴν ἀγκαλιά Του καὶ τὰ παρουσιάζει ὡς εἰκόνες γιὰ μία ὥριμη καὶ συνετὴ ἀθωότητα καὶ παιδικότητα. Στενάζει μπροστὰ στὸν ἀνθρώπινο πόνο, τὸν ὁποῖο ἀπαλείφει ἀπὸ πολλὲς καρδιές. Κλαίει μπροστὰ στὸ θέαμα τοῦ θανάτου, ποὺ θέτει τέρμα στὴν ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς. Καὶ μιλάει λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ θεῖο πάθος Του μὲ μία ἀπέραντη τρυφερότητα στοὺς μαθητάς Του, ποὺ δὲν διστάζει νὰ τοὺς ὀνομάση «τεκνία» Του. Θυμηθῆτε τὴν ὡραία καὶ τόσο παραστατικὴ εἰκόνα, ποὺ χρησιμοποιεῖ ἀπευθυνόμενος μὲ θλίψη στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὴν ἄρνησή της νὰ δεχθῆ τὴν ἀγάπη Του: «Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ!… ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις τῆς ἑαυτῆς νοσσιὰν ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε!». Πόση θλιμμένη τρυφερότητα δὲν κρύβει αὐτὸ τὸ παράπονο!
.             Καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀκολούθησαν τὰ ἴχνη τοῦ Κυρίου, δὲν παραγνώρισαν τὸν μεγάλο θησαυρὸ τῆς εὐαισθησίας καὶ τῆς συναισθηματικότητος, προκειμένου νὰ ἐκφράσουν τὴν πεντακάθαρη ἀγάπη τους στὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, τὰ πνευματικά τους ἀδέρφια. Πρῶτος καὶ καλύτερος ὁ μεγάλος ἀπόστολος Παῦλος. Πόση ἦταν ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Κύριο, τὸ γνωρίζουμε καλά. Καὶ δὲν μᾶς εἶναι ἄγνωστη ἡ ὑπερβολὴ τῆς ἀγάπης του γιὰ τοὺς πιστούς, τοὺς ὁποίους «ἐγέννησεν ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ». Ἔτσι σὲ μία στιγμὴ ξεσπάσματος τῆς καρδιᾶς του ἀφήνει νὰ ἀκουστῆ ἐτούτη ἡ κραυγή: «Τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν! Ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἄρτι καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου!» (Γαλ. δ´ 19-20). Καὶ σὲ ἄλλη περίπτωση: «Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Β´ Κορ. ια´ 29), ἔκραζε μὲ πόνο πολύ. Πῶς νὰ μὴ συγκινήσουν τὶς καρδιὲς τέτοιες ἐκδηλώσεις ἀγάπης θεϊκῆς σὲ μεγαλεῖο καὶ ντυμένης τόση ἀνθρωπιὰ καὶ κατανόηση;
.               Ἂς ἀκούσουμε καὶ δύο ἄλλες φωνές, ἀπὸ τὶς πάμπολλες, μέσα ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
.               Εἶναι κλασικὸ καὶ ἀνυπέρβλητο τὸ χωρίο τοῦ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, ὅπου μιλάει γιὰ «καῦσιν καρδίας». Νὰ τί λέει, γιὰ νὰ τὸ ὑπενθυμίσω στὴν ἀγάπη σας: «Καρδία ἐλεήμων ἐστί καῦσις καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ὀρνέων, καὶ τῶν ζῴων, καὶ ὑπὲρ παντὸς κτίσματος. Καὶ ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν, καὶ τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς καὶ σφοδρᾶς ἐλεημοσύνης τῆς συνεχούσης τὴν καρδίαν, καὶ ἐκ τῆς πολλῆς καρτερίας σμικρύνεται ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ οὐ δύναται βαστάσαι, ἢ ἀκοῦσαι, ἢ ἰδεῖν βλάβην τινά, ἢ λύπην μικρὰν ἐν τῇ κτίσει γενομένην. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὑπὲρ τῶν ἀλόγων, καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας, καὶ ὑπὲρ τῶν βλαπτόντων αὐτὸν ἐν πάσῃ ὥρᾳ εὐχὴν μετὰ δακρύων προσφέρει, τοῦ φυλαχθῆναι αὐτούς, καὶ ἱλασθῆναι αὐτούς, ὁμοίως καὶ ὑπὲρ τῆς φύσεως τῶν ἑρπετῶν ἐκ τῆς πολλῆς αὐτοῦ ἐλεημοσύνης τῆς κινουμένης ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀμέτρως καθ’ ὁμοιότητα τοῦ Θεοῦ». (Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Τὰ εὑρεθέντα ἀσκητικά, Λόγος ΠΑ´. ἐκδ. Σπανοῦ, Ἀθῆναι, σελ. 306)

Καὶ μὲ ἁπλὰ λόγια: «Καρδιὰ ἐλεήμων, δηλαδὴ καρδιὰ γεμάτη τρυφερὴ ἀγάπη, εἶναι τελικὰ θέρμη καρδιᾶς, ποὺ καίγεται κυριολεκτικὰ γιὰ ὅλα τὰ δημιουργήματα, γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τὰ πουλιά, γιὰ τὰ ζῶα καὶ γιὰ τοὺς δαίμονες καὶ γενικὰ γιὰ κάθε κτίσμα. Καὶ στὴν ἀνάμνησή τους καὶ στὴ θέα τους τὰ μάτια τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει ἐλεήμονα καρδιά, πλημμυρίζουν ἀπὸ δάκρυα. Ἀπὸ τὴν πολλὴ καὶ ἔντονη ἀγαπητικὴ διάθεση, ποὺ συνέχει τὴν καρδιά του, καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴ καρτερικότητά της γίνεται πολὺ εὐαίσθητη καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνεχθῆ ἢ νὰ ἀκούση ἢ νὰ ἰδῆ νὰ συμβαίνη κάποια βλάβη ἢ κάποια μικρὴ λύπη στὴ Δημιουργία. Γι’ αὐτὸ καὶ κάθε ὥρα καὶ στιγμὴ προσεύχεται μὲ δάκρυα καὶ γιὰ τὰ χωρὶς λογικὸ δημιουργήματα καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς της ἀλήθειας καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ τοῦ προξενοῦν ζημιὲς καὶ βλάβες παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ φυλαχτοῦν καὶ νὰ συγχωρεθοῦν. Τὸ ἴδιο προσεύχεται ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἑρπετὰ (ποὺ γι’ αὐτὰ νιώθει κανένας ἐνστικτώδη ἀποστροφή). Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ ἐξαιτίας τῆς ἀμέτρητης εὐαισθησίας, ποὺ ἔχει στὴν καρδιά του, ὅπως ὁ Θεός».

.           Ἕνα ἄλλο δεῖγμα ἱερῆς τρυφερότητος ἀναφέρεται στὸν διακριτικώτατο καὶ σοφώτατο Ἀββᾶ Ποιμένα, ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους Ἀββάδες. «Παρέβαλόν τινες τῶν γερόντων πρὸς τὸν Ἀββᾶ Ποιμένα καὶ εἶπον αὐτῷ· θέλεις, ἐὰν ἴδωμεν τοὺς ἀδελφοὺς νυστάζοντας εἰς τὴν σύναξιν, ἵνα νύξωμεν αὐτούς, ἵνα γρηγορῶσιν εἰς τὴν ἀγρυπνίαν; Ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς· ἐγὼ τέως ἐὰν ἴδω τὸν ἀδελφὸν νυστάζοντα, τιθῶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ τὰ γόνατά μου καὶ ἀναπαύω αὐτόν». (Γεροντικόν, ἐκδ. «Άτέρος», Ἀθῆναι 1970, σελ. 99, Ἀββᾶς Ποιμήν).

 Πῆγαν, λέει ἡ διήγηση, κάποιοι γέροντες στὸν Ἀββᾶ Ποιμένα καὶ τοῦ εἶπαν·  ἐπιτρέπεις, ἂν ἰδοῦμε τοὺς ἀδελφοὺς νὰ νυστάζουν τὴν ὥρα τῆς ἱερῆς συνάξεως, νὰ τοὺς σκουντήσουμε λιγάκι, γιὰ νὰ μὴ κοιμοῦνται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀγρυπνίας; Ὁ Ἀββᾶς τοὺς ἀποκρίθηκε· ἐγώ, ἂν ἰδῶ τὸν ἀδελφό μου νὰ νυστάζει, τοῦ βάζω τὸ κεφάλι στὰ γόνατά μου καὶ τὸν ξεκουράζω.

.               Ἀλήθεια. Τί ὑπερβολὴ τρυφερότητος καὶ κατανοήσεως τοῦ κόπου ἢ τῆς ἀδυναμίας τοῦ ἄλλου!
.             Ἡ ὑπερφυσικὴ καὶ οὐράνια ἀγάπη δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφρασθεῖ καλύτερα, ἐξαγνισμένη καὶ ἁγιασμένη ἐν Χριστῷ, ἀπὸ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἐκφράζονται καὶ οἱ ἀνωτέρω Πατέρες, ἀλλὰ καὶ πάρα πολλοὶ ἄλλοι. Γι’ αὐτὸ δὲν σταυρώθηκε ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀνέστη, γιὰ νὰ μεταμορφώση τὴ φύση μας καὶ νὰ τὴν κάνη ἀπὸ θηριώδη καὶ ἀγριωπή, λεπτή, τρυφερή, πονετική, γεμάτη κατανοοῦσα ἀγάπη; Ἡ μεταμορφώνουσα τὴν «πεπτωκυῖαν» φύση μας χάρις χύνεται πλούσια στὴν ἀνθρώπινη καρδιά, τὴν ἀνασταίνει ἀπὸ τὴ σκληρότητα καὶ διαφθορά της, ὥστε νὰ μπορῆ ἄνετα διὰ μέσου της νὰ ἐκφράζωνται τὰ πλούσια χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα, τὸ κυριότερο δέ, εἶναι ἡ ἀγάπη. (Γαλ. ε´ 22)
.               Ἑπομένως, προκειμένου νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὰ ἔξω, δὲν πρέπει νὰ ἀλλοιώσουμε ἀφύσικα τὴν καρδιά μας καὶ νὰ στραγγαλίσουμε τὴν εὐαισθησία της, ἀλλὰ κυρίως νὰ ἀφήσουμε τὴ Χάρη τοῦ Κυρίου νὰ κατευθύνεται σωστὰ καὶ νὰ κυριαρχῆ μεταμορφωμένη στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό της, μὲ πλήρη αὐτολησμοσύνη της, χάριν τοῦ ἀγαπωμένου, «μὴ ζητοῦσα τὰ ἑαυτῆς». Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο νὰ καταπνίγουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ τὴ διαστρέφουμε καὶ νὰ τὴ μικραίνουμε καὶ τὸ ἴδιο νὰ τὴ θέτουμε στὴν ὑπηρεσία τῆς πνευματικῆς ἀγάπης, νὰ τὴν εὐαισθητοποιοῦμε πιὸ πολύ, νὰ τὴν κάνουμε πλατειὰ καὶ εὐρύχωρη, ξένη πρὸς κάθε μικρότητα καὶ κάθε φίλαυτη καὶ ἐγωιστικὴ ἐπιδίωξη, ποὺ σ’ αὐτὴ θὰ μᾶς ὠθοῦσε εὐχαρίστως «ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος» (Ρωμ. ϛ´6).
.             Δὲν ἀγνοοῦμε τοὺς κινδύνους, ποὺ ἐλλοχεύουν στὸ σημεῖο αὐτό. Ὑπάρχει πάντοτε ὁ φόβος νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀντίθετη κατεύθυνση καὶ νὰ ὑποχωρήσουμε στὶς κατώτερες κλίσεις μας, ἂν δὲν προσέξουμε. Συνεπῶς δὲν εἶναι εὔκολος ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης, ὑποδεικνύοντας νὰ θέτουμε ὅλον τὸν συναισθηματικό μας πλοῦτο, ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος, καὶ θέτοντάς τον στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀγάπης.  Χρειάζεται γι’ αὐτὸ ὁλοκληρωτικὴ αὐταπάρνηση. Μὴ λησμονοῦμε πὼς ἡ αὐταπάρνηση, ποὺ εἶναι ἕνα εἶδος ζωντανοῦ θανάτου, μία ἑκούσια χάριν τοῦ Ἰησοῦ σταύρωση, δὲν ἀποβλέπει παρὰ στὴν ἀνάσταση, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τώρα καὶ θὰ τελειωθῆ κατὰ τὴν τελικὴ καὶ ὁριστικὴ ἀνάστασή μας. Δύσκολη καὶ ἴσως κουραστικὴ ἡ ὁδὸς τῆς ἀγάπης, ἀλλὰ πλούσιοι οἱ καρποί της καὶ ἐν τῷ νῦν καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι, ὅπου θὰ τελειώσουν οἱ ἀγῶνες καὶ θὰ μᾶς χαρισθῆ μία ὑπὲρ ἔννοιαν καὶ ὑπὲρ κατανόηση ἄλλη βιοτή, μὲ ἄλλο, πνευματικότατο καὶ μακάριο περιεχόμενο.

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ κατὰ τὸν ἅγιο Πορφύριο

 

«Τὸ θεµέλιο τῆς πνευµατικῆς ζωῆς
κατὰ τὸν ἅγιο Πορφύριο»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
«Ἀπὸ τὸ Σηµειωµατάριο ἑνὸς Ὑποτακτικοῦ»,
τ. Α´, ἐκδ. «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος»,
Μήλεσι 2016

– Τί κατάλαβα τόσα χρόνια κοντὰ στὸν Γέρoντα Πορφύριο; Κατάλαβα ὅτι ἡ ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωὴ ξεπερνάει τὴν διανοητικὴ κατανόηση τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως δηλαδὴ τὴν διανoητικὴ γνώση, ξεπερνάει τὴν ἐφαρµογὴ τόσον τῶν νοµικῶν κανόνων, δηλαδὴ τὸ τυπικό, ὅσον καὶ τῶν ἠθικῶν ἐπιταγῶν, δηλαδὴ τὴν ἠθικὴ συµπεριφορά, καὶ ἀπαιτεῖ τὴν τήρηση τῆς πρώτης καὶ µεγάλης ἐντολῆς: «Ἀγαπήσεις Κύριoν τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου» καὶ ἀσφαλῶς καὶ τὴν δευτέρα: «καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Ὅλη µάλιστα αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρέπει νὰ ἀναπτύσσεται µέσα στὸ τρίπτυχο “ἀνιδιοτέλεια, ἑνότητα καὶ ταπείνωσις”.
.                Εἶναι χρήσιµη ἡ γνώση, εἶναι ὠφέλιµη ἡ τήρηση τῶν τύπων, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἠθικὴ ζωή, ἀλλὰ µόνα τους ὅλα αὐτὰ δὲν ἀρκοῦν. Χρειάζεται ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία φέρει σὲ προσωπικὴ κοινωνία τὸν πιστὸ µὲ τὸν Χριστὸ καὶ ἔτσι ὁ πιστὸς λούζεται στὴν αἰσθητὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀλλοιώνεται, γίνεται χαριτωµένος καὶ ἀκτινοβολεῖ τὴν χάρη ποὺ δέχεται.

Καὶ τί εἶναι ἡ ἀνιδιοτέλεια;
.              Εἶπε ὁ Γέροντας µία Μεγάλη Παρασκευὴ µετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἑπιταφίου: «Θέλω νὰ παρακαλέσω τὸν Θεὸ νὰ βάλει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους στὸν Παράδεισo καὶ ἐµένα στὴν Κόλαση. Εἶναι πολὺ ἐφάµαρτο αὐτό;»
Ἔγραψε στὴν πνευµατική του διαθήκη:
– Τώρα ποὺ θὰ πάω στὸν οὐρανὸ ἔχω τὸ συναίσθηµα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ µοῦ πεῖ: «Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ;». Ἐγὼ ἔχω ἕνα νὰ τοῦ πῶ: Δὲν εἶµαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη σoυ ἂς κάνει γιὰ µένα». Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα δὲν ξέρω τί θὰ γίνει. Ἐπιθυµῶ ὄµως νὰ ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Καὶ τί εἶναι ἑνότητα;
.              Μία βραδιὰ ποὺ τὴν φώτιζαν µόνο τ᾽ ἀστέρια στὸν οὐρανὸ ἐπιστρέφαµε µὲ τὰ πόδια ἀπὸ τὸ Καλλίσια τῆς Πεντέλης στὴν Πεντέλη καὶ µοῦ ἔλεγε κατὰ τὴν διαδροµὴ µέσα στὸ δάσος: «Τὸ µυστικὸ τῆς πνευµατικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἑνότητα. Πρέπει νὰ αἰσθανόµαστε ἐνωµένοι µἐ ὅλους, φίλους καὶ ἐχθρούς». Εἶπε πολλά. Ἀλλὰ τί µποροῦσε νὰ καταλάβει ἕνας ποὺ εἶχε µάθει νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν προσωπική του σωτηρία;
.              Ὁ Σεβασµιώτατος Χανίων κ. Eiρηναῖoς εἶπε κάποτε σὲ µία ραδιoφωνικὴ ἐκποµπή: Νὰ µερικὰ ἀπὸ ὅσα σηµείωσα ἀπὸ ὅσα ἄκουσα ἀπὸ τὸ στόµα του (τοῦ Γέρ. Πορφυρίου): «Δὲν µπορεῖς νὰ σωθεῖς µόνος σου, ἂν δὲν σωθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος γιὰ ὁποιονδήποτε νὰ προσεύχεται γιὰ τὸν ἑαυτό του, νὰ σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τοὺς ἄλλους πρέπει νὰ ἀγαπᾶµε, τὸν κόσµο, νὰ µὴ χαθεῖ κανείς. Αὐτὸ ἔχει ἀξία».
.             Ὁ Γέρων Πορφύριος θεωροῦσε τὴν ἑνότητά µας µὲ ὅλους κεντρικὸ θέµα τῆς χριστιανικῆς µας ἀντιλήψεως καὶ ζωῆς. Moίραζε στοὺς ἐπισκέπτες του ἀποσπάσµατα ἀπὸ ἕνα λόγο τοῦ ἁγίου Συµεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου: «Ὅλους τοὺς πιστοὺς ὀφείλoυµε νὰ τοὺς βλέπουµε σὰν ἕνα…»

Καὶ τί εἶναι ταπείνωσις;
.             Δύσκoλo νὰ τὸ καταλάβει ὅποιος δὲν τὴν ἔχει. Ἡ ταπείνωσις εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἀποκτᾶται µόνο µὲ ἀνθρώπινη προσπάθεια, ἀλλὰ καὶ δὲν δωρίζεται χωρὶς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες πάλι εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ποτὲ δὲν µπορεῖ ὁ ταπεινὸς νὰ καυχηθεῖ ὅτι ἔγινε ταπεινὸς µὲ τὴν προσπάθειά του.
.                Θὰ µπορούσαµε νὰ ποῦµε, κάνοντας διανοητικοὺς ἀκροβατισµούς, ὅτι ἡ ταπείνωση προϋποθέτει τὸ γνῶθι σαυτόν. Ὄχι ὅµως τὴν γνώση τῶν δυνατοτήτων µας, ἀλλὰ τὴν γνώση τῶν ἀσθενειῶν µας, τὴν γνώση τῆς ἀσθενείας µας. Χωρὶς τὴν ζωογόνο δύναµη τοῦ Θεοῦ ὁ ἀνθρωπoς, ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ οὕτως ἐξανθήσει». «Χωρὶς ἐµοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Ὅλα ὅσα γίνονται «δι᾽ ἡµῶν» εἶναι ἔργα τοῦ Θεοῦ, «Τί ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς µὴ λαβών;».
.              Ὅσο πλησιάζεις πρὸς τὸ φῶς, τόσο περισσότερο αἰσθάνεσαι τὴν σκοτεινότητά σου. Μακριὰ ἀπ᾽ τὸν ἥλιο νοµίζεις πὼς ἐκπέµπεις φῶς, κρατώντας ἕνα κεράκι. Κοντὰ στὸν ἥλιο συγκρίνεσαι µὲ αὐτὸν καὶ διαπιστώνεις ὅτι εἶσαι σκοτάδι.
.              Λογικὰ ἡ ταπείνωσις εἶναι αἴσθησις τῆς διαφoρᾶς µεταξὺ τοῦ ἀπολύτου φωτός, ποὺ εἶναι ὁ Θεός, ποὺ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόµενον εἰς τὸν κόσµον, καὶ τοῦ σκότους στὸ ὁποῖον θὰ εὑρίσκετο ὁ ἄνθρωπoς, ἐὰν δὲν τὸν ἐφώτιζε ὁ Θεός.
.           Καὶ ὅµως αὐτὸς ὁ ἀσθενὴς ἄνθρωπoς τολµᾶ νὰ πεῖ «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναµοῦντι µε Χριστῷ». Μπορεῖ µὲ τὴν δύναµη τοῦ Θεοῦ νὰ λέγει «στήτω ὁ ἥλιος κατὰ Γαβαὼν καὶ ἡ σελήνη κατὰ φάραγγα Αἰλών» (Ἰησ. Ναυῆ ι´12) καὶ νὰ σταµατάει τὴν κίνηση τῶν oὐρανίων σωµάτων, τὴν κίνηση τῆς γῆς γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο. Ὥστε ταπείνωσις δὲν εἶναι ἡ ἀδυναµία, ἀλλὰ ἡ γνῶσις ὅτι ἡ δύναµις ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ χαρίζεται στὸν ἄνθρωπo.

 

 

 

«ΟΠΟΤΕ Η ΝΥΜΦΗ ΓΥΡΙΣΕΙ, Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ»

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο
τοῦ Δημ. Μαυρόπουλου:
«Σχόλια στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο»
ἐκδ. «Δόμος», Ἀθῆναι 2017,
σελ. 116-117
Ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστιαν. Βιβλιογρ.»

[…] Νὰ τὸ πῶ μὲ ἕναν διαφορετικὸ λόγο χρησιμοποιώντας αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος: ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ δικαίωση, τί θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἐσχάτη Κρίση; Αὐτὸ ποὺ θὰ προκύψει εἶναι ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ πρόσωπο τοῦ Νυμφίου. Ἂν τὸ ἀναγνωρίσουμε, εἴμαστε μὲ τὸν Νυμφίο, ἂν δὲν τὸ ἀναγνωρίσουμε, ὁ Νυμφίος γίνεται πηγὴ βασάνου, ἡ παρουσία του γίνεται πηγὴ βασάνου. Αὐτὸ μᾶς λέει καὶ τὸ συναξάρι τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω: τρυφὴν μὲν καὶ βασιλείαν οὐρανῶν εἶναι, τὴν μετὰ Θεοῦ τῶν ἁγίων συνδιαγωγήν, βάσανον δὲ τὸν ἀπὸ Θεοῦ μακρυσμόν. Ἄραγε θὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε; Θὰ προετοιμάσουμε τὴ ζωή μας, ὥστε νὰ ἀναγνωρίσουμε ὡς ἔκπληξη τὴν παρουσία τοῦ Νυμφίου;
.               Ποιά προετοιμασία κάνει ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ γνωρίσει τὸ πρόσωπο τοῦ Νυμφίου, γιὰ νὰ παραδοθεῖ σὲ αὐτόν; Θὰ πῶ ἕνα παράδειγμα, ἐνδεχομένως ἀφελές, ἐὰν ἔχω παγιδευτεῖ στὴν ἀντίληψη ἑνὸς τιμωροῦ Θεοῦ, ὀργισμένου Θεοῦ, δικαιοκρίτη– ὅπως τὸν λένε– Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ δικανικὸ περιεχόμενο, ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ ἐπιβάλει κοσμικὴ τάξη καὶ ἁρμονία, βραβεύει τὸν δίκαιο καὶ τιμωρεῖ τὸν ἄδικο, κινδυνεύω νὰ μὴν ἀναγνωρίσω τὸ πρόσωπο ἑνὸς ἐλεήμονα Νυμφίου. Δὲν θὰ ἀποδεχτῶ αὐτὴν τὴν ἐλεήμονα καρδία, ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτουν καὶ οἱ Προφῆτες καὶ τὰ Εὐαγγέλια καὶ οἱ Πατέρες. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι τιμωρός, ἀλλὰ ἔλεος καὶ ἀγάπη.
.               Ἂν χτίσω τὴ ζωή μου μὲ μία ἀντίληψη ἑνὸς τέτοιου Θεοῦ, δὲν θὰ ἀναγνωρίσω τὸ πρόσωπό του, καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ κόλασή μου· αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ βασανισμός μου, νὰ μὴν ἀναγνωρίσω τὸν ἐλεήμονα Κύριο. Σὲ ὅλες τὶς ἀποκαλύψεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅποτε ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεὸς καὶ εἶπε: «ἐδῶ εἶμαι», πάντα προσέθετε: Κύριος πολυέλεος καὶ πολυεύσπλαγχνος καὶ ἀληθινός. Σχεδὸν ἀμνήμων γιὰ τὰ ἁμαρτήματα, ξεχνάει τὶς ἁμαρτίες μας συνεχῶς. Ἕνα νυμφίο ποὺ λαχταράει τὴν νύμφη, ὁ Μέγας Βασίλειος τὸν ὀνομάζει «μανικὸ ἐραστή», δηλαδὴ τρελαμένο γιὰ τὴν νύμφη. Φεύγει ἡ νύμφη; πάει μὲ ἄλλους ἄνδρες; Γίνεται εἰδωλολάτρισσα μὲ τὸν ἕναν, μὲ τὸν ἄλλον; Αὐτὸς παραμένει μὲ τὴ λαχτάρα τῆς νύμφης καὶ ὅποτε ἡ νύμφη γυρίσει, ἡ ἀγκαλιὰ εἶναι ἀνοιχτή, χωρὶς κρίση.

ΑΓΑΠΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΕΚΠΟΡΘΗΣΗ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη)

Ἀγάπη, ὄχι ἐκμετάλλευσις

τοῦ Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη

.              Εὐκαιρία καί γιά τά δύο, καί γιά ἐξάσκησι ἀγάπης καί γιά ἄγρια ἐκμετάλλευσι. Ἡ παρουσία τόσων μεταναστῶν καί προσφύγων στήν πατρίδα μας, προκαλεῖ πολλά προβλήματα. Πονεμένοι καί ταλαιπωρημένοι ὅπως εἶναι, ἀποτελοῦν γιά ὅλους πρόκλησι ἀγάπης. Ἡ Ἐκκλησία ὠργανωμένα προσπαθεῖ νά δίνη τό «παρών». Συντρέχει στό πλῆθος τῶν ἀναγκῶν τῶν ἀλλοδαπῶν, πού συνωστίζονται στούς λεγομένους τόπους ὑποδοχῆς (hot spots). Καί οἱ πιστοί χριστιανοί, μεμονωμένα ἤ καί ὠργανωμένα ἀπό ἐθελοντικές προσπάθειες ἤ άπό τόν Ἐρυθρό Σταυρό καί Μ.Κ.Ο., συγκεντρώνουν εἴδη πρώτης ἀνάγκης γιά τούς «ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ».
.            Δέν λείπουν ὅμως καί τά κρούσματα ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ἀνθρωπίνου δράματος. Ὁ πόθος γιά μιά καλύτερη ζωή συναντᾶ τούς λαθρεμπόρους, πού γιά νά τούς μεταφέρουν στά ἑλληνικά νησιά, τούς παίρνουν δύο ἤ τρεῖς χιλιάδες εὐρώ καί ὅ,τι πολύτιμο ἔχουν μαζί τους. Ἐδώ πάλι, συναντοῦν ἄλλους, πού ἤ γιά νά τούς μεταφέρουν μέ πούλμαν στά σύνορα καί νά τούς παρατήσουν, ἤ γιά νά τούς προσφέρουν ἕνα καφέ, ζητοῦν ὑπέρογκα γιά τήν περίστασι ποσά!

• Ὁ πόθος γίνεται πορεία πρός τό ἄγνωστο. Ὀνειρεύτηκαν μιά Εὐρώπη ἰδανικῶν καταστάσεων καί συναντοῦν ἀσφυκτική κατάστασι.

• Μόνο ἀπό τήν Ἑλλάδα δέν ἔχουν παράπονο, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά περισυλλογή τους, γιά φιλοξενία τους, γιά ἰατρική περίθαλψι, γιά στοργή καί ἐλπίδα.

• Μά οί Ἕλληνες δέν ἐπαρκοῦν. Tό πρόβλημα τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων δέν λύνεται ἀπό μιά μικρή χώρα. Οὔτε μπορεῖ ἡ Ἑλλάδα νά τούς ἀπορροφήση καί νά τούς ἀφομοιώση. Οὔτε πάντως καί αὐτοί ἔρχονται μέ σκοπό νά παραμείνουν στήν Ἑλλάδα.

• Ἡ σκληρότητα ἄλλων (πολλῶν δυστυχῶς) κρατῶν τῆς Εὐρώπης, τείνει νά καταστήση τούς πρόσφυγες ἐγκλωβισμένους στή μικρή Ἑλλάδα καί νά μετατρέψη τήν πατρίδα μας σέ ἕνα μεγάλο κλουβί, πού πρέπει νά φιλοξενήση κάτω ἀπό ἄθλιες συνθῆκες, ὑπέρογκο πληθυσμό προσφύγων.

Ποιοί ἔχουν τήν εὐθύνη γιά τό ἀπέραντο κοινωνικό δρᾶμα καί τό ἐπικίνδυνο ἐθνικό πλῆγμα;

• Τήν πρώτη εὐθύνη ἔχουν οἱ χῶρες, ἀπό ὅπου προέρχονται. Ὅλοι οἱ πρόσφυγες ἔχουν στόν τόπο τους καί σπίτι καί ἐργασία καί συγγενεῖς. Γιατί κάποια στιγμή ἀναγκάζονται καί ξερριζώνονται; Γιατί οἱ μεγάλες δυνάμεις δέν ἐπεμβαίνουν γιά νά ἠρεμήση ὁ τόπος τους καί νά παραμείνη καθένας εκεῖ πού γεννήθηκε;

• Δεύτερη σέ εὐθύνη εἶναι ἡ Τουρκία. Κάποτε, μέ τήν ἀγριότητά της, ἐξώντωσε τόν ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ὅσοι ἐπέζησαν, ἦρθαν πρόσφυγες στήν Ἑλλάδα. Ἐκείνος ὁ ξερριζωμός ἦταν δεινός καί ἀνάγκαζε Ἕλληνες νά προσφύγουν στήν μητέρα πατρίδα.

Ἡ νέα προσφυγιά, πού οὐσιαστικά ὀργανώνει ἡ Τουρκία, ἀποβλέπει στόν ἀφελληνισμό τοῦ τόπου. Ἔχουμε, δηλαδή, νέο τρόπο ἐκπορθήσεως τῆς Ἑλλάδος…

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΨΩΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ; (Ἅγ. Ἀναστάσιος Σιναΐτης)

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΛϛ´

.                Τί ἐστιν τὸ λεγόμενον ὅτι «Ἐὰν ψωμίσω τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ παραδῶ τὸ σῶμα μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐδὲν ὠφελοῦμαι;» (Τί σημαίνει αὐτὸ ποὺ λέγεται ἀπὸ τὸν Ἀπ. Παῦλο: Κι ἂν διαθέσω ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μου γιὰ νὰ θρέψω μὲ ψωμιὰ τοὺς φτωχούς, κι ἂν παραδώσω τὸ σῶμα μου γιὰ νὰ καῶ γιὰ τὸν Χριστό, δὲν ἔχω ὅμως ἀγάπη, δὲν ὠφελοῦμαι τίποτε ἀπὸ τὶς θυσίες αὐτές); Πῶς ψωμίζει τις τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἐκτὸς ἀγάπης; (Πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ ψωμίσει τὰ ὑπάρχοντά του χωρὶς ἀγάπη;)

(Σημ.: Ψωμίζω= τρέφω ἰδιοχείρως μὲ ψωμιά πλῆθος ἀνθρώπων)

ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ ΑΓ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

Εἰσί τινες τῶν ἀνθρώπων δοκοῦντες μὲν ποιεῖν πολλὰς ἐλεημοσύνας, ὑπάρχουσι δὲ μισάδελφοι, λοίδωροι, ὑπερήφανοι, ἄδικοι, μνησίκακοι, φθονεροί. Καὶ διὰ τῶν τοιούτων παθῶν ἀνόνητος λοιπὸν γίνεται ἡ ἐλεημοσύνη αὐτῶν· ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ὅτι διὰ τῶν τοιούτων παθῶν ἐσβέσθησαν αἱ λαμπάδες τῶν πέντε παρθένων, λείψασαι τοῦ τοιούτου πνευματικοῦ ἐλαίου. [P.G. 89]

Σχετ. γράφει καὶ ὁ  Ἅγ. Θεοφύλακτος Ἀχρίδος: «ἐστὶ καὶ χωρὶς ἀγάπης διδόναι, ὅταν διὰ τὴν ἀνθρωπαρέσκειαν γίνηται».
Ὁ Θεὸς δηλαδὴ δὲν θαμπώνεται ἀπὸ τὰ καλὰ ἔργα, ἀλλὰ βλέπει τὰ κίνητρα, τὰ ἐλατήρια, τὸν σκοπό. Ἂν τὸ κίνητρο δὲν εἶναι ἡ ἀγάπη, τότε ὅσο καλές, ὅσο σπουδαῖες, ὅσο ἅγιες κι ἂν φαίνονται ἐξωτερικά, στὴν οὐσία εἶναι ἀνώφελες. Ἂν εἰσχωρεῖ ἡ ὑποκρισία, ἡ αὐτοπροβολή, ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ πολιτικὴ σκοπιμότητα, ἡ ἀνθρωπαρέσκεια ἢ ἡ νομιμοφροσύνη στὴν πολιτικὴ ὀρθότητα, τότε δὲν ὑπάρχει ὠφέλεια ἀλλὰ ἐνοχή.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ καὶ ΚΑΚΕΚΤΥΠΑ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ (Γέρ. Θαδδαῖος)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Γέροντος Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα
«Οἱ λογισμοὶ καθορίζουν τὴν ζωή μας»,
ἐκδ. «Ἐν πλῷ», 2012, σελ. 13-14

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πρὸς ὑποβοήθησιν ὅσων ἔχουν ὑποσκελισθεῖ ἀπὸ τὸ κακέκτυπο καὶ χρησιμοθηρικὸ ἰδεολόγημα τῆς ὑποκριτικῆς ἀγάπης ἐν σχέσει πρὸς τὸ προσφυγικό!

.             «Πρέπει νὰ ὑπερασπιζόμαστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, γιατί εἴμαστε ἀδέλφια –ἰδιαίτερα ὅσοι ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη. Ὑπάρχει ἕνα τέτοιο παράδειγμα στὴν ἱστορία. Ὅταν κάποτε πῆγε μία ἐπίσημη ἀντιπροσωπεία ἀξιωματούχων ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στοὺς Σαρακηνοὺς γιὰ νὰ διαπραγματευτοῦν τὴν εἰρήνη, οἱ Σαρακηνοὶ ἰσχυρίστηκαν ὅτι οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὑπακούουν στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Εἶπαν: «Γιατί ἐσεῖς οἱ χριστιανοὶ παρακοῦτε τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας καὶ ἀντ᾽ αὐτοῦ μᾶς διώκετε καὶ μᾶς σκοτώνετε;»
.           Μέλος ἐκείνης τῆς ἀντιπροσωπείας ἦταν καὶ κάποιος Κύριλλος. Αὐτὸς ἀπάντησε στοὺς Σαρακηνούς: «Ἃν σὲ ἕνα συγκεκριμένο νόμο ὑπάρχουν δύο ἐντολές, ποὺ πρέπει νὰ ἐκπληρωθοῦν, ποιός ἄνθρωπος εἶναι πιὸ δίκαιος, αὐτὸς ποὺ ἐκπληρώνει καὶ τὶς δύο ἢ ἐκεῖνος ποὺ ἐκπληρώνει μονάχα τὴν μία;» Οἱ Σαρακηνοὶ ἀπάντησαν: «Αὐτὸς ποὺ ἐκπληρώνει καὶ τὶς δύο, φυσικά». Τότε ὁ Κύριλλος εἶπε: «Ὡς μεμονωμένα ἄτομα συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας ἀλλὰ ὡς κοινότητα θυσιάζουμε τὴν ζωή μας ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο, διότι ὁ Κύριος εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπὸ τὸ νὰ θυσιάζει κάνεις τὴν ζωή του γιὰ τὸν πλησίον. Ὡς κοινότητα προστατεύουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ θυσιάζουμε τὴν ζωή μας ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο. Ἐσεῖς ὄχι μόνο ἔχετε ὡς στόχο νὰ μᾶς ὑποδουλώσετε, ἀλλὰ ἐποφθαλμιᾶτε καὶ τὴν πνευματική μας ἐλευθερία. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὑπερασπιζόμαστε τὸν ἑαυτό μας. Αὐτὸ συνιστᾶ δίκαιο ἀγώνα. Κι ἔπειτα ὑπάρχει ἐπίσης καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωαννικίου τοῦ Μεγάλου […]»

ΑΓΑΠΗ καὶ ΓΑΜΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ Χάρβαρντ

Τὸ Χάρβαρντ ἔψαχνε τὸ μυστικὸ τῆς εὐτυχίας ἐπὶ 75 χρόνια:
Οἱ 3 τρόποι γιὰ νὰ γίνει δική μας

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Οἱ ἔρευνες ψηλαφοῦν τὴν σημασία τῆς Ἀγάπης, ποὺ φυσικὰ ἔχει χριστιανικὸ πρόσημο! Ἀργοῦν βεβαίως λίγο(!), ἀλλὰ τὸ βρίσκουν στὸ τέλος!

.                   Φιλοσοφικὲς ἀναλύσεις καὶ συμβουλὲς γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ γίνει εὐτυχισμένος ἔχουμε ὅλοι μας ἀκούσει πολλές. Ὅταν ὅμως γιὰ τὸ ζήτημα μιλάει ὁ Διευθυντὴς τῆς Μελέτης Ἀνάπτυξης Ἐνηλίκων τοῦ Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, τότε μᾶλλον πρέπει νὰ ἀκούσουμε μὲ προσοχή. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες καὶ πιὸ ὁλοκληρωμένες ἔρευνες γιὰ τὴν ἐνήλικη ζωή, ἡ ὁποία διεξήχθη ἀπὸ τὸν ψυχίατρο Ρόμπερτ Γουόλντινγκερ. Ἀντικείμενο τῆς μελέτης, ἡ ὁποία ἄρχισε τὸ 1938, ἦταν δύο ὁμάδες ἀπὸ λευκοὺς ἄνδρες. Οἱ 268 ἦταν τελειόφοιτοι τοῦ Χάρβαρντ καὶ ὑπεύθυνος γιὰ αὐτοὺς ἦταν ὁ ψυχίατρος τοῦ Χάρβαρντ, Τζὸρτζ Βάιλαντ. Οἱ 456 ἦταν ἀγόρια ἀπὸ 12 ἕως 16 ἐτῶν, τὰ ὁποῖα μεγάλωσαν στὸ ἐσωτερικό τῆς Βοστόνης καὶ ἀποτελοῦσαν μέρος τῆς «Μελέτης Γκλοῦεγκ», τῆς ὁποίας ἡγεῖτο ὁ καθηγητὴς Νομικῆς του Χάρβαρντ, Σέλντον Γκλοῦεγκ.
.                   Κάθε δύο χρόνια, οἱ ἐρευνητὲς ρωτοῦσαν τοὺς ἄνδρες γιὰ τὴ ζωή τους, σχετικὰ μὲ ζητήματα ποὺ εἶχαν νὰ κάνει μὲ τὴν κατάσταση τοῦ γάμου τους, μὲ τὸ πῶς πάει ἡ δουλειά τους καὶ ἐὰν τοὺς ἀρέσει καὶ μὲ τὴν κοινωνική τους ζωή. Παράλληλα, ἐξέταζαν τὴν φυσική τους κατάσταση μὲ διάφορα τέστ κάθε πέντε χρόνια.
.                   Αὐτὸ στὸ ὁποῖο κατέληξαν μᾶλλον δὲν μᾶς ἐκπλήσσει: Οἱ καλὲς σχέσεις μᾶς κρατᾶνε εὐτυχισμένους καὶ ὑγιεῖς.
.                   Μιλώντας στὸ TED, ὁ Ρόμπερτ Γουόλντινγκερ ἀνέλυσε τρεῖς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν εὐτυχία:

1. Οἱ στενὲς σχέσεις

Οἱ ἄνδρες ποὺ εἶχαν καλὲς καὶ στενὲς σχέσεις μὲ τὴν οἰκογένεια, τοὺς φίλους καὶ τὴν κοινότητά τους, ἦταν περισσότερο εὐτυχισμένοι καὶ ὑγιεῖς σὲ σὲ σχέση μὲ τοὺς ὑπόλοιπους στὴν ὁμάδα τους. Ἐπίσης, ἔζησαν περισσότερο.

2. Ἡ ποιότητα (καὶ ὄχι ἡ ποσότητα) τῶν σχέσεων

Τὸ νὰ εἶναι κάποιος σὲ σχέση ἢ παντρεμένος, δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ τὸν κάνει εὐτυχισμένο. Τὰ παντρεμένα ζευγάρια τῆς ἔρευνας ποὺ ἔλεγαν ὅτι μάλωναν συνέχεια ἢ δὲν ἔνιωθαν τρυφερότητα μεταξύ τους ἦταν περισσότερο δυστυχισμένα ἀπὸ τοὺς ἄνδρες ποὺ δὲν ἦταν κὰν παντρεμένοι.

3. Σταθεροὶ γάμοι, ὅπου ὁ ἕνας στηρίζει τὸν ἄλλο

.                   Οἱ καλὲς σχέσεις δὲν βοηθοῦν μόνο τὴν φυσική, ἀλλὰ καὶ τὴν πνευματική μας ὑγεία. Ὅσοι ἄνδρες τῆς ἔρευνας ἦταν παντρεμένοι καὶ δὲν εἶχαν πάρει διαζύγιο, δὲν ἦταν σὲ διάσταση ἢ δὲν εἶχαν «σοβαρὰ προβλήματα» μέχρι τὰ 50 τους, τὰ πήγαιναν καὶ καλύτερα στὰ τέστ μνήμης.
.                   Ὅπως φαίνεται, λοιπόν, οἱ καλὲς σχέσεις εἶναι ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν ὑγεία μας. «Ἡ κοινωνία δίνει μεγάλη ἔμφαση στὰ χρήματα καὶ στὸ νὰ ἀφοσιωνόμαστε στὴν δουλειά μας», λέει ὁ καθηγτὴς τοῦ Χάρβαρντ. «Ἀλλά, ξανὰ καὶ ξανά, στὸ πέρασμα αὐτῶν τῶν 75 χρόνων, ἡ ἔρευνα ἔχει δείξει ὅτι καλύτερα στὴ ζωή τους τὰ πῆγαν ὅσοι ἔδωσαν ἔμφαση στὶς σχέσεις, στὴν οἰκογένεια, στοὺς φίλους, στὴν κοινότητα».

 

ΠΗΓΗ: huffingtonpost