ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Προσκύνημα στὰ φυλακισμένα μνήματα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.               Ποτὲ οὐδεμία ἀπόφαση γιὰ τὸ Ἐθνικὸ θέμα τῆς Κύπρου δὲν πρέπει νὰ λάβουν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν τύχη τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πρὶν ἐπισκεφθοῦν τὰ «φυλακισμένα μνήματα» στὴ Λευκωσία. Ἐκεῖ ὀφείλουν νὰ προσκυνήσουν τοὺς τάφους τῶν ἡρώων, νὰ μάθουν τὴν ἱστορία τους καὶ τὴ θυσία τους καὶ κυρίως νὰ πληροφορηθοῦν γιὰ ποιὸ ἰδανικὸ αὐτοὶ οἱ νέοι Ἕλληνες ἔδωσαν τὴ ζωή τους. Ἂν συνειδητὰ «συζητήσουν» μὲ τὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, μὲ τοὺς Καραολὴ καὶ Δημητρίου, μὲ τὸν Γρηγόρη Αὐξεντίου καὶ μὲ τὸν Κυριάκο Μάτση καὶ τοὺς ἄλλους Μάρτυρες τῆς Ἐλευθερίας, δὲν εἶναι δυνατὸ ποτὲ νὰ δεχθοῦν ταπεινωτικὴ λύση γι᾽ αὐτοὺς τοὺς ἥρωες, γιὰ ἐμᾶς, γιὰ ἐκείνους ποὺ θὰ ἔρθουν μετὰ ἀπὸ ἐμᾶς.
.               Τὴν 1η Ἀπριλίου τοῦ 1955 ξεκίνησε ὁ ἀπελευθερωτικὸς Ἀγώνας τῆς Ἐθνικῆς Ὀργάνωσης Κυπρίων Ἀγωνιστῶν, μὲ ἡγέτη τὸν Γεώργιο Γρίβα – Διγενῆ καὶ 286 νέα παλληκάρια ἐναντίον τῶν πανίσχυρων καὶ ἀπάνθρωπων Βρετανῶν. Προφανῶς ὁ Ἀγώνας ἦταν ἄνισος. Ἡ ἀποικιοκρατικὴ Βρετανικὴ Αὐτοκρατορία τὸ 1878 ἀγόρασε (!!!) τὴν Κύπρο ἀπὸ τοὺς Τούρκους μαζὶ μὲ τοὺς κατοίκους της, τοὺς ὁποίους κατέστησε ἀνελεύθερους ὑπηκόους της καὶ ἔκτοτε χειριζόταν τὸ νησὶ ὡς ἰδιοκτησία της. Ὑπὸ τὴν εὐθύνη της καὶ σήμερα διατηρεῖ στὴ Μεγαλόνησο «περιοχὲς κυρίαρχων βάσεων, στὸ Ἀκρωτήρι καὶ στὴ Δεκέλεια».
.               Οἱ μαχητὲς τῆς ΕΟΚΑ συνέχισαν τὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων. Στὴν προκήρυξη τῆς ἔναρξης τοῦ ἔνοπλου ἀγώνα γιὰ τὴν ἀποτίναξη τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ, τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Μεγαλονήσου καὶ τῆς Ἕνωσής της μὲ τὴν Ἑλλάδα γράφεται μεταξὺ ἄλλων:
.               «Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων, μᾶς ἀτενίζουν ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐλάμπρυναν τὴνἙλληνικὴν ἱστορίαν διὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ἐλευθερίαν τῶν, οἱ Μαραθωνομάχοι, οἱ Σαλαμινομάχοι, οἱ τριακόσιοι τοῦ Λεωνίδα καὶ οἱ νεώτεροι τοῦ Ἀλβανικοῦ ἔπους. Μᾶς ἀτενίζουν οἱἀγωνισταὶ τοῦ ΄21 οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐδίδαξαν ὅτι ἡ ἀπελευθέρωσις ἀπὸ τὸν ζυγόν δυνάστου ἀποκτᾶται πάντοτε μὲ τὸ ΑΙΜΑ. Μᾶς ἀτενίζει ἀκόμη σύμπας ὁ Ἑλληνισμός, ὁ ὁποῖος μᾶς παρακολουθεῖ μὲἀγωνία καὶ μὲ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια…».
.               Ἡ προκήρυξη θυμίζει τοὺς λόγους τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στὴν Πνύκα:
«Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἅρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις… ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱπροεστοὶ καὶ οἱ καπετανέοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση».
.               Οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, ὅταν οἱ Ἄγγλοι ἔκαμαν ἀποικία τὴν πατρίδα τους, στὴν ἀρχὴνόμισαν ὅτι εἶχαν νὰ κάνουν μὲ πολιτισμένους ἀνθρώπους, ποὺ γνώριζαν καὶ ἐφάρμοζαν τὸ δίκαιο τῶν λαῶν, ποὺ σέβονταν τὸ δικαίωμα στὴν ἐλευθερία καὶ στὴν αὐτοδιάθεσή τους. Λάθος τους. Οἱ Ἄγγλοι πατοῦν ἐπὶ πτωμάτων – κυριολεκτικὰ – προκειμένου νὰ διατηρήσουν αὐτὰ ποὺ θεωροῦν συμφέροντά τους. Διαφωτιστικὰ εἶναι τὰ ὅσα γράφει ὁ Ρόμπερτ Χόλλαντ, καθηγητὴς τοῦἸνστιτούτου Κοινοπολιτειακῶν Σπουδῶν στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Λονδίνου στὸ ὀγκῶδες σύγγραμμά του «Ἡ Βρετανία καὶ ὁ Κυπριακὸς Ἀγώνας» (Στὰ ἑλληνικὰ ἔκδ. «Ποταμός», 1η ἔκδοση, 2001). Τὸ1948 καὶ ἐνῶ οἱ Ἕλληνες, μετὰ τὶς θυσίες τους κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ἀνέμεναν τὴνἱκανοποίηση τοῦ δικαίου αἰτήματός τους γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν μητέρα Πατρίδα, τὸὙπουργεῖο Ἀεροπορίας τῆς Ἀγγλίας κατέληξε ὅτι «ἡ γεωπολιτικὴ σημασία τῆς Κύπρου ἔχει αὐξηθεῖσημαντικὰ μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου πολέμου»…. Ἐπίσης τὸ Ὑπουργεῖο Ἀποικιῶν τῆς ἴδιας χώρας στὰ πρῶτα μεταπολεμικὰ χρόνια ἔθεσε ὡς βασικὴ ἀρχὴ τῆς Ἀγγλίας στὴν Κύπρο τὸ ὅτι «πρέπει νὰ περιορισθεῖ στὴ θέση μίας κατὰ κύριο λόγο Δύναμης κατοχῆς». Ποιὸ δίκαιο καὶ ποιὰπραγματικότητα… Ὅλα διαμορφώνονται κατὰ τὰ συμφέροντα τῆς ἰσχυρῆς ἀποικιοκρατικῆς δύναμης…
.               Οἱ Ἄγγλοι μὲ τὴ συμπεριφορά τους  γρήγορα ἀπογοήτευσαν τοὺς Ἕλληνες τῆς Κύπρου, ποὺ σύντομα καὶ μὲ ποικίλους τρόπους ἔδειξαν τὴ θέλησή τους νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Ἑλλάδα.Ἔμπνευση καὶ στήριγμα πάντοτε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Τὸ 1878 οἱ Ἄγγλοι ἔκαμαν δική τους τὴΜεγαλόνησο καὶ τὸ 1889 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος πῆγε ἐπὶ κεφαλῆς πρεσβείας στὸΛονδίνο προκειμένου νὰ συνηγορήσει στὴ Βρετανικὴ κυβέρνηση γιὰ νὰ βελτιωθοῦν οἱ συνθῆκες ζωῆς τῶν κατοίκων της. Τὸ 1918, μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριλλος Γ΄, μαζὶ μὲ ἀντιπροσωπεία Κυπρίων, μετέβησαν στὴν Ἀγγλία, ἔθεσαν στην κυβέρνησή της τὸ Ἐθνικὸ ζήτημα τῆς ἕνωσης τῆς Μεγαλονήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Σημειώνεται ὅτι τὸ 1914 ἡἈγγλία εἶχε προσαρτήσει τὴν Κύπρο καὶ τὸ 1925 τὴν κήρυξε «ἀποικία»…
.               Ἀπὸ τὸ 1925 καὶ μετὰ ἐντείνεται ὁ Ἀγώνας τῶν Κυπρίων γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μεγαλονήσου. Τὸ 1931 ἐκρήγνυται στὴν Κύπρο λαϊκὴ ἐπανάσταση, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν κλῆρο. ΟἱἌγγλοι ἀντέδρασαν μὲ βιαιότητα καὶ συνέλαβαν τοὺς Μητροπολίτες Κιτίου Νικόδημο καὶΚυρηνείας Μακάριο, τοὺς ὁποίους καὶ ἐξόρισαν. Ἐπίσης κατάργησαν ὅλες τὶς πολιτικὲς καὶκοινωνικὲς ἐλευθερίες καὶ ἀπαγόρευσαν ἀκόμη καὶ τὸ νὰ κτυποῦν οἱ καμπάνες… Ἀπὸ τὸ 1933 ἕως τὸ 1947 οἱ Ἄγγλοι δὲν ἐπέτρεπαν τὴν ἐκλογὴ Ἀρχιεπισκόπου, στὸν δὲ Τοποτηρητὴ τοῦ θρόνου, Μητροπολίτη Πάφου Λεόντιο, ἐπέβαλαν δύο φορὲς καὶ συνολικὰ γιὰ δύο χρόνια περιορισμὸ στὴΜητρόπολή του. Τὸ 1950 καὶ ἐπὶ Μακαρίου τοῦ Β΄ ἡ Ἐθναρχοῦσα Ἐκκλησία προέβη σὲΔημοψήφισμα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ σύνολο τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου τάχθηκε ὑπὲρ τῆς Ἑνώσεως μὲτὴν Μητέρα Ἑλλάδα. Οἱ Ἄγγλοι παρέμεναν ἀνένδοτοι στὴν ἄρνησή τους. Ἡ Κύπρος ὅλη ἦταν ὡςἕνα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Αὐτὸ ἦταν πλέον στὸ πετσὶ τῶν Κυπρίων καὶ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ1955, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, ἀποφάσισαν νὰ ξεκινήσουν τὸν ἔνοπλοἀγώνα κατὰ τῆς τυραννίας.
.               Ὅλοι οἱ ἥρωες ποὺ βρίσκονται στὰ φυλακισμένα μνήματα ἐκτελέστηκαν μὲ τὸνἀτιμωτικὸ ἀπαγχονισμὸ ἢ πυρπολήθηκαν ἄνανδρα ἀπὸ ὑπέρτερες ἀποικιακὲς δυνάμεις, ποὺ ἔτσιἔδειχναν τὴ δύναμή τους… Ὅλοι ὁδηγήθηκαν στὸν θάνατο ψάλλοντας τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο, τὸ ΤῇὙπερμάχῳ καὶ ἄλλους Ἐκκλησιαστικοὺς Ὕμνους. Πρωτομάρτυρας τῆς ἀγχόνης ὁ Μιχαλάκης Καραολής. Δικαστής του ὁ Ἄγγλος Σὲρ Ἔρικ Χάλλιναν καὶ Εἰσαγγελέας καὶ «Δικηγόρος τοῦΣτέμματος» ὁ Τουρκοκύπριος δικηγόρος Ραούφ Ντενκτάς. Ἀπὸ τότε ἡ συνεργασία Ἀγγλίας καὶΤουρκίας σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδος. Ἀπὸ τότε ἡ Ἀγγλία, ἀφοῦ διέπραξε ἐγκλήματα σὲ βάρος τῶνἙλλήνων, ἀνέμιξε τὴν Τουρκία, ἡ ὁποία  ἔκτοτε ἐκμεταλλεύεται τὴν εὔνοια τῆς Ἀγγλίας, ποὺ τὴνἔδινε καὶ τὴν δίνει πλουσιοπάροχη, γιὰ γεωπολιτικοὺς λόγους βεβαίως… Ἡ Ἀγγλία ἔχει τεράστια, ἀνυπολόγιστη εὐθύνη γιὰ τὴ σημερινὴ κατάσταση στὴ Μεγαλόνησο.

.               Εἴτε ἀπὸ ἄγνοια τῆς Ἱστορίας μας, εἴτε ἀπὸ ἀδυναμία χαρακτήρων τῶν κυβερνώντων, εἴτεἀπὸ μία ἠττοπαθῆ νοοτροπία, εἴτε ἀπὸ ἕναν ὠχαδερφισμό, σὲ κορυφαῖα ἐθνικὰ ζητήματα δείχνουμε μίαν ἀπαράδεκτη τάση ὑποχωρητικότητας. Μία ἐπίσκεψη τῶν ὑπευθύνων γιὰ τὶς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὰ φυλακισμένα μνήματα, ἴσως τοὺς ἀλλάξει τὴ σκέψη.-