ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΙ…ΜΠΑΛΑΟYΡΕΣ (Δ. Νατσιός)

Τὸ Ἅγιο Φῶς καὶ οἱ…μπαλαοῦρες

γράφει ὀ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος -Κιλκίς

 .             Μπαλαούρας: τί ἐνδιαφέρον ὄνομα!! Καὶ ἐπειδὴ εἴμαστε λαὸς ποὺ μᾶς ἀρέσει νὰ παίζουμε –“ἀεὶ παῖδες εἰσὶ οἱ Ἕλληνες”- ἐνίοτε μὲ τὰ ὀνόματά μας καὶ τὰ ἐτυμολογικά τους… γενέθλια, θὰ ἀναζητήσουμε τὰ λεκτικά…“γενοτόπια” τοῦ  “μπαλαούρα”. Ἐκ πρώτης ὄψεως συνίσταται, ἐκ τῶν κάτωθι δύο συνθετικῶν: μπάλα + οὔρα, γενικὴ μπαλαούρας. Ἡ μπάλα, ἴσως παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα πάλλω, ποὺ σημαίνει σείομαι, ἀναπηδῶ, σκιρτῶ – ἀλλὰ μᾶλλον εἶναι παρετυμολογία – ἢ ἀπὸ τὸ ρῆμα ἅλλομαι ποὺ σημαίνει πηδῶ, ἐξ οὗ καὶ ἅλμα. Τέλος πάντων τὸ πρῶτο συνθετικὸ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει καὶ τόσο. Τὸ δεύτερο ἐπιφυλάσσει ἐκπλήξεις, ἀπρόσμενες…
.             Τὸ δεύτερο, λοιπόν,  συνθετικὸ “-οὔρας” ἐπιδέχεται πολλὲς ἑρμηνεῖες. Νὰ εἶναι ἀπὸ τὴν οὐρά, τὸ ὀπίσθιον ἄκρον τοῦ κορμοῦ τῶν ζώων, ὅπως γράφουν τὰ παλιά, καλὰ λεξικά; Τότε ὁ τόνος θὰ ἦταν στὴ λήγουσα, ὁπότε θὰ λεγόταν ὁ… λεγάμενος “μπαλαουρᾶς”. Τὸ κρατᾶμε…
.             Μήπως εἶναι λεκτικὸ λείψανο ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας καὶ μᾶς παραπέμπει στὰ “οὐρί”, τὶς ὀγδόντα καὶ τόσες ὡραῖες παρθένες, ποὺ ἀναμένουν τοὺς  καλοὺς  μωαμεθανοὺς στὸν παράδεισο; Νὰ ἦταν, λοιπόν, “μπαλαουρὶς” ἢ “μπαλαούρις”, δηλαδὴ ὁ σκιρτῶν ἀπὸ χαρά, ἀναλογιζόμενος τὸ τί τὸν περιμένει μετὰ τὸν θάνατον; Πολὺ πιθανόν!!
.             Προχωροῦμε στὶς ἐτυμολογικὲς περιηγήσεις. Εἴπαμε, τὸ ὄνομα προσφέρεται…
.             Ὑπάρχει ἕνα ἐπιφώνημα τὸ ὁποῖο κυριαρχοῦσε τὶς παλαιότερες ἐποχές. Τὸ “οὔρρα”, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὸ τωρινὸ “ζήτω”. Μάλιστα, ἂν θυμᾶμαι καλά, οἱ ἐνθουσιώδεις ὄχλοι, οἱ ζητωκραυγαστὲς τὸ ἐπαναλάμβαναν ἐν χορῷ, τρεῖς φορές: οὔρρα, οὔρρα, οὔρρα!! Βεβαίως μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου λησμονήθηκε, διότι, προφανῶς,  πολλάκις οἱ λόγοι τῶν ἀγορητῶν-πολιτικῶν παρέπεμπαν  στὸ ἐκκρινόμενον ἐκ τῶν νεφρῶν καὶ συναθροιζόμενον εἰς τὴν γνωστὴν κύστιν, ὑγρόν. Μᾶς προβληματίζουν καὶ τὰ δύο “ρὸ” στὴν λέξη, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μᾶς ἐνοχλεῖ. Ἡ τάση ἁπλοποιήσεως τῆς ζωῆς μας, δὲν ἄφησε στὸ ἀπυρόβλητο καὶ τὴν ταλαίπωρη γλώσσα μας. Θυμᾶμαι, κάποιος εὐφυὴς μαθητής μου, ποὺ μὲ ἀφόπλισε, ὅταν ἐγὼ ἐπέμενα ὅτι ἡ λέξη “Ἀττικὴ” γράφεται μὲ δύο “ταῦ”, λέγοντάς μου ὅτι καὶ μὲ ἕνα “ταῦ” πάλι Ἀττικὴ εἶναι. Ἂν δεχτοῦμε τὴν προαναφερόμενη ἐτυμολογικὴ ἐξήγηση, τότε ἡ λέξη σημαίνει κυριολεκτικῶς “ζήτω ὁ ἀναπηδῶν, ὁ ἀσπαίρων, ὁ φρικιῶν”. (Ὁ λεξικογράφος, Δημητράκος μᾶς δίδει καὶ αὐτὲς τὶς ἑρμηνεῖες γιὰ τὸ ρῆμα πάλλω). Ἐπιλέγω, ἐκ τῶν τριῶν, τὸ σπάνιο ρῆμα ἀσπαίρω, ποὺ σημαίνει σπαρταρῶ, τινάσσομαι σπασμωδικῶς, ἐπειδὴ ταιριάζει μὲ τὴν ἀντίδραση τοῦ κ. Μπαλαούρα. Ἀσπαίρει, ἐνώπιον τοῦ Ἑσπερινοῦ Φωτὸς τοῦ Κυρίου, φρίττει.
Συνεχίζουμε…
.             Ἔχουμε τὴν ἀρχαία λέξη “οὖρος”, ἀρσενικοῦ γένους, μὲ τρεῖς σημασίες:
Πρώτη: οὖρος, ποὺ ἐπέζησε στὴν φράση “οὔριος ἄνεμος”, δηλαδὴ ὁ εὐνοϊκός, ὁ ἐπιτυχής.
.             Δεύτερη: οὖρος, ποὺ σημαίνει φύλακας, φρουρός, ἐπόπτης. Αὐτὴ παράγεται ἀπὸ τὴν λέξη ὥρα, μὲ “ψιλὴ” ποὺ σημαίνει φροντίδα, πρόνοια, ἐξ οὗ καὶ θυρωρός. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ “-οὐρὸς” ἔχουμε λέξεις ὅπως ὁ κηπουρός, οἰκουρὸς (= ὁ φυλάττων τὸν οἶκο).
.             Τρίτη: οὖρος, ποὺ σημαίνει ἄγριος βούς, ἄγριο βόδι.
.             Προσωπικὰ θὰ ἐπέλεγα τὴν τρίτη σημασία γιὰ τὸ ὄνομα “μπαλαούρας”. Ὁπότε μᾶς βγαίνει μία πολὺ παραστατικὴ φράση. “Ὁ ἀναπηδῶν σὰν ἄγριο βόδι”. Πολὺ καλό!!
.             Μᾶς ἔμειναν καὶ ἄλλα δύο συνθετικά, οὐδετέρου γένους αὐτὴ τὴν φορά, τὰ ὁποῖα ἐντόπισα στὰ λεξικά μας.
.             Τὸ οὗρον. Τὸ βρίσκουμε, ἐν πρώτοις, μὲ τὴν σημασία τοῦ ὁρίου, τοῦ συνόρου, τοῦ τέρματος.
.             Καὶ ἡ συχνόχρηστη δεύτερη, ἡ ὁποία ἀπαντᾶται συνήθως στὸν πληθυντικὸ ἀριθμό:  τὰ οὖρα, τὸ χύδην λεγόμενο κάτουρο.
.             Θυμήθηκα κάτι. Ἡ λέξη “κάτουρο” εἶναι κακόηχη. Ὅταν ὅμως τὴν διαβάζεις σὲ κείμενα ἀνθρώπων ποὺ τὸ σῶμα τους ἦταν γεμάτο πληγὲς γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας, ποὺ ἔγραφαν μὲ τὸ γιαταγάνι τους καὶ ὄχι μὲ τὴν πένα, δακρύζεις. “Σταυροὺς ἔχω κολλημένους εἰς τὸ σῶμα μου, ὅπου μοῦ τοὺς ἔδωσαν τὰ ντουφέκια τῶν Τούρκων”, ἔλεγε γιὰ τὰ τραύματά του. Εἶναι τοῦ “τοκογλύφου” Μακρυγιάννη, ὅπως τὸν χαρακτήρισε κάποιος Ἀθανασιάδης, σύμβουλος τοῦ ὑπουργείου… ἀπαιδείας. Τί νὰ πεῖ κανείς; “O καθεὶς τὴν μύξα του γιὰ βούτυρο τὴν ἔχει”). Κάποτε ἡ Διοίκηση διορίζει τὸν Μακρυγιάννη “ἀρχηγὸ τῶν Ἀθηναίων”. Τὸν πλησιάζει ὁ Γρόπιος (Gropius), πρόξενος τῆς Ἀούστριας, καὶ τοῦ λέει νὰ δεχτεῖ τὸν “Γκόρδον”, τὸν Ἄγγλο, ὡς ἀρχηγό, διότι θὰ βάλει τὰ χρήματα. Ἀπαντᾶ ὁ πατριδοφύλακας στρατηγός: “Σύρε, πές του, ὅποιος εἶναι αὐτὸς ὁπού θὰ βάλει τὰ χρήματα, ὄχι ἀρχηγὸν τὸν κάνω καμπούλι (= δέχομαι νὰ γίνει), διὰ τὴν ἀγάπη τῆς πατρίδος μου, ἀλλὰ ὅπου κατουράγει νὰ μοῦ δίνει νὰ πίνω ἐγὼ τὸ κάτουρο. Τὸ κάνω αὐτὸ καὶ τοῦ τὸ δίνω ἐγγράφως”. (Ἀπομνημονεύματα, ἔκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 483). Αὐτὰ τῷ καιρῷ ἐκείνῳ. Τῷ καιρῷ ἐτούτῳ “ὁπού ἔγιναν καμπόσοι κόντηδες (καὶ βουλευτὲς) ὁπού ἦταν καντιποτένιοι”, πίνουν τὸ αἷμα τῆς πατρίδας μας καὶ λοιδοροῦν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά της. Ὁ κάθε κρανιοκενὴς ἱστοριογράφος τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ, ὁ κάθε μπαλαούρας ἀμολάει τὶς τιποτολογίες, τίς…οὐρολογίες του, γιατί ζεῖ στὴν χώρα τῆς ἀτιμωρησίας.
.             Ἐρώτηση: Γιατί δὲν λένε τὶς παλαβομάρες τους καὶ γιὰ τὸ Ἰσλάμ; Ὅταν οἱ μωαμεθανοὶ αὐτομαστιγώνονται καὶ ρέει τὸ αἷμα στοὺς δρόμους, δυστυχῶς καὶ τῆς πατρίδας μας, γιατί δὲν βγαίνουν οἱ ὄρνιθες τῆς προόδου νὰ καταδικάσουν τὸ βάρβαρο ἔθιμο;
.         Τὶς ψευτοπαλληκαριές τους, οἱ σαπιοκοιλιές, ποὺ θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Καραΐσκάκης, τὶς περιορίζουν στὰ δικαιώματα τῶν κίναιδων, στὴν προσβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, στὶς παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν, στοὺς ἥρωες, στὸ Κρυφὸ Σχολειό, στὸ Ἅγιο Φῶς.
.         Ὁ κ. Μπαλαούρας καὶ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἐπιδίδονται σὲ γελοίους λεονταρισμοὺς ἂς βγάλει τὸ σκασμὸ καὶ ἂς πάει νὰ ψηφίσει, μὲ χέρια καὶ ποδάρια, τὰ μνημόνια τῆς ντροπῆς καὶ τῆς ὑποταγῆς, ποὺ κόβουν “σύρριζα” τὶς συντάξεις τῶν γερόντων γονιῶν μας, ποὺ ἔχυσαν ἱδρώτα καὶ αἷμα γιὰ νὰ στήσουν τούτη τὴν πατρίδα.
.           Ὅταν προσβάλλουν τὴν πίστη μας, τὴν ἁγία Ὀρθοδοξία, προσβάλλονται “ἅπαντες σχεδὸν οἱ Ἕλληνες, οἱ πραγματικοὶ ἀγωνισταί, οἱ κτίσαντες τὸ ἑλληνικὸν αὐτὸ ἔθνος μὲ λάσπη ζυμωμένην ἀπὸ τὰ αἵματά των καὶ μὲ λίθους κτιρίου ἀπὸ τὰ κόκκαλά των, οἱ στρώσαντες τὸ αἱμοσταγὲς αὐτὸ τραπέζι διὰ νὰ τὸ τρώγουν οἱ κηφῆνες”. (Ἀπὸ σημείωση στὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Μακρυγιάννη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὸ “φυλλάδιο τῆς ἱστορίας Ν. Κριεζώτου”).
.             Νὰ κλείσω μὲ κάτι ὄμορφο ποὺ διάβασα στὰ “Ἅπαντα” τοῦ Δ. Σολωμοῦ. (ἔκδ. “Μέρμηγκας” σελ.131)
.             “Ὡς γνωστὸν ὁ Σολωμὸς ἐθέλγετο ἀπὸ τὰ αὐτοσχέδια ποιήματα τοῦ τυφλοῦ Ζακύνθιου ἐπαίτου Νίκ. Κοκονδρῆ. Μίαν ἑσπέραν, ἐνῶ ὁ ποιητὴς διήρχετο ἀπὸ ἕνα οἰνοπωλεῖον, βλέπει ἐκεῖ ἄπειρον κόσμον προσεκτικόν. Σταματᾶ. Ἦτο μέσα ὁ ἐπαίτης ραψωδὸς καὶ διηγεῖτο τὴν πυρκαϊάν, ποὺ εἶχε συμβεῖ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἦτο ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ Σολωμὸς τὴν ἤκουε. Μένει σιωπηλὸς καὶ προσεκτικός. Ἀφοῦ ὁ ἐπαίτης ἐτελείωσεν, ὁ Σολωμὸς προχωρεῖ σοβαρὸς καὶ παρακαλεῖ τὸν αὐτοσχέδιον ποιητὴν νὰ ἐπαναλάβη τὸ ὡραῖον ποίημα, τοῦ ὁποίου ἐσώθη μόνο τὸ ὡραῖο δίστιχο:
Ὁ ἅγιος τάφος τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖνος δὲν ἐκάη.
Ἐκεῖ ποὺ βγαίνει τ᾽ Ἅγιο Φῶς, ἄλλη φωτιὰ δὲν πάει.
Μόλις ἐτελείωσεν, ὁ Σολωμὸς συγκινημένος καὶ μὲ σοβαρότητα εἶπεν εἰς τὸν οἰνοπώλην: Κέρασε ὅλους, ὅσο κρασὶ πιοῦνε ἀπόψε, εἶναι ὅλο δικό μου, ἔλα αὔριο σπίτι νὰ σὲ πληρώσω. Καὶ ἔφυγε ἐνθουσιασμένος”.
Ἐκεῖνοι ἦταν “ἀληθεῖς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες”, ὅπως ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης στὴν “Ἐξοχικὴ Λαμπρή” του…
Καλὴ Ἀνάσταση, ἀδελφοί!!

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

 

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΛΟΓῼ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

ΑΥΞΗΘΗΚΕ Η ΧΡΗΣΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Ἔρευνα στὰ λύματα δείχνει δραματικὴ ἐπιδείνωση τῆς ψυχικῆς ὑγείας τῶν Ἀθηναίων

.                    Ἡ χρήση ψυχιατρικῶν καὶ ἄλλων συνταγογραφημένων φαρμάκων, καθὼς καὶ ναρκωτικῶν αὐξήθηκαν δραματικὰ στὴν Ἀθήνα τῆς κρίσης, ὅπως ἀποκαλύπτουν μετρήσεις στὰ ἀστικὰ λύματα τῆς πρωτεύουσας.
.               Μελέτη, ποὺ ὑπογράφει ὁ Νικόλαος Θωμαΐδης ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ἀναδεικνύει τὸ κόστος τῆς κρίσης στὴν ψυχικὴ ὑγεία τῶν πολιτῶν τῆς χώρας, μὲ τις μετρήσεις του νὰ δείχνουν αὔξηση τῆς χρήσης ἀντιψυχωτικῶν καὶ ἀντικαταθλιπτικῶν φαρμάκων ἀπὸ τὸ 2010.
.             Παλαιότερες μετρήσεις στὰ λύματα τῆς πρωτεύουσας ἔχουν καταγράψει τὴ χρήση παράνομων ναρκωτικῶν οὐσιῶν μετὰ ἀπὸ μουσικὰ φεστιβὰλ ἢ τριήμερα. Ὁ κ. Θωμαΐδης, ὅπως ἀναφέρει τὸ περιοδικὸ Chemical and Engineering News, ἀποφάσισε νὰ ἐφαρμόσει ἀντίστοιχη μεθοδολογία, ὅταν ὑπογράφτηκε τὸ πρῶτο μνημόνιο διάσωσης τῆς Ἑλλάδας τὸ 2010.
.             «Σκέφτηκα ὅτι ἡ ἔρευνα θὰ δώσει μία μέτρηση, σὲ πραγματικὸ χρόνο, ὅλων ὅσων συνέβαιναν στὴν κοινωνία», δήλωσε ὁ ἴδιος στὸ περιοδικό. Μάλιστα, ὅπως ἀποκάλυψε, ἡ κατάσταση ἀλλάζει κάθε χρόνο.
.             Ὁ κ. Θωμαΐδης καὶ ἡ ὁμάδα του περισυνέλεξαν δείγματα νεροῦ ἀπὸ τὶς ἐγκαταστάσεις τοῦ βιολογικοῦ καθαρισμοῦ τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὸ 2010 ἕως τὸ 2014. Τὰ πρῶτα δείγματα συγκεντρώθηκαν μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ πρώτου μνημονίου καὶ τὰ ὑπόλοιπα σὲ διάστημα μίας ἑβδομάδας τὴν ἴδια ἐποχὴ κάθε ἔτους. Μὲ τὴ βοήθεια τῆς μεθόδου ὑγρῆς χρωματογραφίας καὶ τῆς φασματομετρίας μάζας κατάφεραν νὰ μετρήσουν τὰ ἐπίπεδα 148 διαφορετικῶν φαρμάκων, ναρκωτικῶν καὶ τῶν μεταβολιτῶν τους.
.                   Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας εἶναι ἀποκαλυπτικά… Μέσα σὲ μία τετραετία, ἡ χρήση ἀντιψυχωτικῶν αὐξήθηκε κατὰ 35 φορές, τῶν ἀγχολυτικῶν κατὰ 19 φορὲς καὶ τῶν ἀντικαταθλιπτικῶν κατὰ 11 φορές. Τὴν ἴδια ὥρα, φαίνεται ὅτι διπλασιάστηκε καὶ ἡ χρήση τῶν παράνομων ἀμφεταμινῶν. Σημαντικὲς αὐξήσεις καταγράφτηκαν καὶ στὴ χρήση φαρμάκων γιὰ τὸ γαστρικὸ ἕλκος, τὴν ὑπέρταση καὶ τὴν ἐπιληψία.
.             Ἀντίθετα, ἡ χρήση ἀντιβιοτικῶν ἀλλὰ καὶ μὴ στεροειδῶν ἀντιφλεγμονωδῶν μειώθηκε, κάτι ποὺ ἐνδεχομένως νὰ σχετίζεται μὲ τὶς περικοπὲς στὴν Ὑγεία. «Τὰ εὑρήματα αὐτὰ δείχνουν ὅτι ἡ γενικὴ ὑγεία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν χειροτέρεψε αὐτὴ τὴν περίοδο, ἰδιαίτερα ἡ ψυχικὴ ὑγεία τους», ἀνέφερε ὁ κ. Θωμαΐδης, ποὺ εἰκάζει ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔπληξε περισσότερο τοὺς κατοίκους τῶν μεγάλων πόλεων καὶ λιγότερο αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὴν περιφέρεια.
.              Ὁ Κέβιν Τόμας τοῦ Νορβηγικοῦ Ἰνστιτούτου Ἐρευνῶν Ὕδατος δήλωσε στὸ περιοδικὸ ὅτι ἡ σύνδεση λυμάτων μὲ κοινωνικὰ γεγονότα εἶναι μία χρήσιμη ἀλλὰ ἀκόμη νέα προσέγγιση. Μάλιστα, τονίζει ὅτι οἱ ἔρευνες ποὺ βασίζονται στὰ λύματα δὲν ἔχουν ἀκόμα χρησιμοποιηθεῖ, γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ ἡ ἀντίδραση μίας κοινότητας σὲ μία ταχεία ἀλλαγὴ τῆς κοινωνίας ἀλλὰ θὰ ἦταν συναρπαστικὲς τέτοιες νέες μελέτες.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

 

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΚΡΗΚΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Τὰ κόμματα παίζουν μὲ τὴ φωτιὰ

Γράφει ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς

ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 21.02.16

.             Τὴν κούραση τοῦ λαοῦ μας ποιός τὴν ὑπολογίζει, τὶς ἀντοχές του ποιός τὶς μετράει; Ἡ λέξη ἀπελπισία κυριολεκτεῖ σὲ πάμπολλα χείλη. Δοκιμάσαμε ὅλα τὰ κόμματα, κυβέρνησαν τὴ χώρα ἢ συγκυβέρνησαν ὅλα – ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἰδεοληπτικὲς ἀκρότητες καὶ τὶς γραφικὲς ἀποφύσεις. Πιστέψαμε ὅτι μετέχοντας στὸ καταγωγικὸ τοῦ κράτους μας ἴνδαλμα, στὴ «λελαμπρυσμένη καὶ πεφωτισμένη Ἑσπερία», καὶ μάλιστα ἔχοντας παρεισφρήσει, ἔστω μὲ κουτοπονηριές, στὸ νόμισμα τῶν ὑψηλῆς βιομηχανικῆς ἀνάπτυξης χωρῶν, ἐξασφαλιστήκαμε ὁριστικά: μπορούσαμε νὰ καταβροχθίζουμε «πακέτα», «ἐπιδοτήσεις», «προγράμματα» ἐσαεί.
.             Αὐτὴ τὴν αὐτοκαταστροφικὴ ψευδαίσθησή μας τὴν καλλιέργησαν μὲ ἰδιοτελέστατη πανουργία τὰ κόμματα: ἡ κοινωνική μας γάγγραινα. Μᾶς πούλησαν σὰν μπουναμὰ τὴν Εὐρώπη, γιὰ νὰ ἐξαγοράσουν τὴν ψῆφο μας – τὸ ἕνα κόμμα κορδακίζεται ποὺ μᾶς «ἔβαλε» στὴν E.E. μὲ ἐγκληματικὴ βιασύνη, ξιπασιὰ καὶ προχειρότητα, τὸ ἄλλο χιλιοδιαφήμισε, γιὰ νὰ τὸ ψηφίζουμε, τὶς πλαστογραφίες ποὺ μηχανεύτηκε (greek Statistics) γιὰ νὰ μᾶς βάλει στὸ «εὐρώ», στὸ «κλὰμπ τῶν ἰσχυρῶν» της Εὐρώπης.
.             Τομές, μεταρρυθμίσεις, οὐσιαστικὲς προσαρμογὲς ποὺ ἀπαιτοῦσε ἡ μετοχή μας στὴν εὐρωπαϊκὴ πορεία, δὲν τόλμησε καμιὰ κυβέρνηση. Ἄσκησαν ὅλες ὁλόιδια, πανομοιότυπη πολιτική, μὲ μοναδικὸ στόχο τὴν οἰκοδόμηση καὶ συντήρηση τοῦ πελατειακοῦ, κομματικοῦ τους κράτους – διοχέτευσαν τοὺς πακτωλοὺς τῶν εὐρωπαϊκῶν προγραμμάτων «σύγκλισης» στὶς τσέπες τῶν πραιτωριανῶν τους τοῦ ὑπόκοσμου.
.             Ἀπόδειξη χειροπιαστή τῆς ἐγκληματικῆς διαφθορᾶς ἢ ἀνικανότητας καὶ μικρόνοιας τῶν κομματικῶν κυβερνήσεων, ἀπὸ τὸ 1981 ὣς σήμερα, εἶναι ὅτι ὅλα τὰ καίρια προβλήματα τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ κράτους στὴν Ἑλλάδα μένουν χρονίως ἄλυτα. Ὅλα: τὸ φορολογικό, τὸ ἀσφαλιστικό, τῆς Παιδείας, ὁ ἐκσυγχρονισμὸς τῆς Δημόσιας Διοίκησης, ἡ ἀπονομὴ δικαιοσύνης, τὸ σωφρονιστικὸ σύστημα. Ἄλυτο πρόβλημα τὸ σύστημα ὑγείας, ἡ ἀσφάλεια καὶ προστασία τοῦ πολίτη, ἡ ὀργάνωση καὶ προώθηση τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς καὶ τῆς κτηνοτροφίας. Κοινωνικὴ πληγὴ πάντα ὁ συνδικαλισμός, αὐτονόητη ἡ καταλήστευση τοῦ κοινωνικοῦ χρήματος ἀπὸ προμηθευτὲς καὶ ἐργολῆπτες τοῦ δημοσίου, αὐτονόητο καὶ τὸ φροντιστήριο νὰ ὑποκαθιστᾶ στὸ κύριο ἔργο τοῦ τὸ σχολεῖο – ἀτέλειωτος ὁ κατάλογος κεφαλαιωδῶν προβλημάτων ποὺ σέρνονται, δεκαετίες τώρα, ἄλυτα καὶ κακοφορμισμένα.
.             Κι ὅμως, μὲ ἀπίστευτη ἀνεκτικότητα καὶ δυσερμήνευτη μεγαλοψυχία (Σημ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Λάθος· τὸ ὀρθόν: Μὲ ἀβάσταχτη μωρία, ἀποτέλεσμα μακρόχρονης πνευματικῆς ἀλλοτριώσεως καὶ θεομαχίας), μὲ ὑπομονὴ ἐθισμένων στὸ καπίστρι ὑποζυγίων, οἱ ψηφοφόροι συνεχίζουμε νὰ ψηφίζουμε κόμματα καὶ πρόσωπα ποὺ ἔχουν προφανέστατη τὴν εὐθύνη γιὰ τὸν βασανισμό μας, τὴν καταστροφὴ τῆς μίας καὶ μοναδικῆς ζωῆς μας. Ἀνεχόμαστε τὸν ἐμπαιγμὸ νὰ ἀκκίζεται σὰν «ἀριστερὴ» ἡ κυβέρνηση τοῦ κ. Τσίπρα ἀσκώντας πολιτικὴ ἀφανισμοῦ τοῦ κοινωνικοῦ κράτους δῆθεν ἀπὸ φιλολαϊκὴ εὐαισθησία. Μᾶς προκαλεῖ ναυτία, ἀλλὰ ἀνεχόμαστε τὴν κυρία πρόεδρο τοῦ ΠAΣOK, πρόωρη συνταξιοῦχο «εὐγενοῦς» ταμείου, νὰ μᾶς κουνάει τὸ δάχτυλο ἀπαιτώντας «συνεννόηση» καὶ νὰ ἠθικολογεῖ ἐκπροσωπώντας τὸ κόμμα τοῦ πιὸ ἀδίστακτου ἀμοραλισμοῦ καὶ τῆς θρασύτερης ἀλαζονείας ποὺ γνωρίσαμε ποτέ. Ἴσως ἐναποθέτουμε ἀκόμα καὶ ἐλπίδες στὸν καινούργιο ἀρχηγὸ τῆς χιλιοφθαρμένης N.Δ., ποὺ μὲ ἀρειμάνιο σταυροπόδι, ἐπιδεικτικὸ ἀποφασιστικότητας, ἐπαγγέλλεται «τομές», χωρὶς νὰ διανοεῖται ἔστω νὰ προτάξει συγγνώμη ἢ νὰ τολμήσει αὐτοκριτικὴ γιὰ τὴν ὀλέθρια ἀτολμία καὶ τὸν φτηνιάρικο χαμαιλεοντισμὸ τοῦ κόμματός του, τόσες δεκαετίες τώρα. [Σχ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ»: ὁ ὁποῖος ΨΗΦΙΣΕ πρῶτος καὶ καλύτερος τὸ βρωμερὸ ἀνοσιούργημα τοῦ συμφώνου συμβιώσεως]
.             Ἐπιτρέπουμε οἱ πολίτες στοὺς φυσικοὺς αὐτουργοὺς καταστροφῆς τῆς πατρίδας μας καὶ τῆς ζωῆς μας νὰ ἐπαγγέλλονται χωρὶς νὰ λογοδοτοῦν, νὰ συνεχίζουν νὰ ὑπόσχονται χωρὶς ἴχνος ἀξιοπιστίας καὶ ἐντιμότητας. (Δικαιωματικὰ μιλᾶμε γιὰ ἀνεντιμότητα κομμάτων καὶ προσώπων ποὺ πρῶτο τους μέλημα, σὲ κυβέρνηση «ἐθνικῆς σωτηρίας», ἦταν νὰ μοιραστοῦν τὰ ρουσφέτια ἀναλογικὰ – 4.2.1).
.             Παίζουν μὲ τὴν ἀκόμα ἀνέκρηκτη ἀπελπισία μας τὰ κόμματα, παίζουν μὲ τὴ φωτιά. Μᾶς περισποῦν ἔντεχνα νὰ κατατριβόμαστε, μέρα – νύχτα, μὲ χίλιες δύο λεπτομέρειες τῶν ἐκβιασμῶν ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ «πεφωτισμένοι καὶ λελαμπρυσμένοι» τῆς Ἑσπερίας «θεσμοὶ» καὶ νομίζουν ὅτι ἔτσι ἀμβλύνεται ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ὀργή μας γιὰ τὰ ἐγχώρια κομματικὰ ἐγκλήματα. Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ἀπελπισία σημαίνει κάτι περισσότερο ἢ ἄλλο ἀπὸ ἀγανάκτηση, δυσφορία, ἀπογοήτευση, πικρία, ὀργή. Ἀπελπισία σημαίνει νὰ χάνουν οἱ ἄνθρωποι τὰ ἐρείσματα ἢ τὴν ἀντοχὴ γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν, δὲν ἔχουν λόγο νὰ ζοῦν, σταθερὰ δεδομένα γιὰ νὰ βασίσουν τὴ συνέχιση τῆς ὕπαρξής τους, τὸν βιοπορισμό τους, τὸ ἂν θὰ τολμήσουν γάμο, ἂν θὰ κάνουν παιδιά, πῶς θὰ γιατροπορευτοῦν ἂν ἀρρωστήσουν, ἂν θὰ βρεθοῦν νὰ ζητιανεύουν ψωμὶ καὶ φάρμακα στὰ γεράματά τους.
.             Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἀκόμα ἡ παραλυτική, ἀγχώδης ἀβεβαιότητα δὲν ἐξαντλεῖ τὴ σημερινὴ στὴν Ἑλλάδα ἀπελπισία: Δὲν ὑπάρχει συνταγματικὴ προστασία τοῦ πολίτη στὴν Ἑλλάδα σήμερα, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ περίπου συνώνυμη μὲ τὸν πανικὸ ἀπελπισία βιώνεται σὰν τρόμος μοναξιᾶς μέσα σὲ ζούγκλα. Οἱ θεσμοὶ Δικαιοσύνης δὲν ἐξασφαλίζουν τὸν πολίτη ἀπὸ τὴν αὐθαιρεσία τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ κάθε κακόβουλου συμπολίτη. Ἡ ἐξουσία εἶναι τρομακτικὰ ἀνεξέλεγκτη καὶ ὁ πολίτης ἄοπλος. Τὸ νομικὸ πλαίσιο τελείως ἀσταθές: οἱ νόμοι ἀλλάζουν μὲ συχνότητα ποὺ σχετικοποιεῖ (ἐμφανίζει περιττὴ) κάθε πιστότητα στὶς διατάξεις τους. Ἡ ἀτιμωρησία καθεστώς, κυρίως γιὰ ἐγκλήματα ποὺ ἀφοροῦν στὸ κοινωνικὸ σύνολο. Μεταβαλλόμενο συνεχῶς τὸ φορολογικὸ σύστημα ἀκυρώνει τὴν ἐπιχειρηματικότητα, ἀποκλείει τὶς ἐπενδύσεις, ἀπαγορεύει στὸν πολίτη νὰ ὀργανώσει τὴ ζωή του, τὶς προοπτικές του.
.             Τὸ λειτούργημα τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου παγιδεύεται σὲ ἕναν πρωτογονισμὸ ἀναξιοκρατίας καὶ ἀδικίας, ἀφοῦ προϋπόθεση πρόσληψης καὶ προαγωγῆς εἶναι ἡ κομματικὴ στράτευση. Μισθοὶ καὶ συντάξεις, ὄροι συμβολαίου γιὰ τὸν διορισμὸ στὸ δημόσιο, ἀθετοῦνται μὲ αὐτονόητη αὐθαιρεσία. Στέγη καὶ ἀποταμιεύσεις φορολογοῦνται μὲ καινούργια συνεχῶς φιρμάνια, καταθέσεις «κουρεύονται» – τὸ κράτος λειτουργεῖ ὡς κοινὸς λωποδύτης. Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ κατακλέβει τὸν πολίτη, διαγράφει τὰ ὑπέρογκα χρέη τῶν κομμάτων στὶς Τράπεζες καὶ ἀμνηστεύει, μὲ νόμο, τοὺς τραπεζίτες ποὺ διεκπεραίωσαν τὴ βρώμικη δουλειά.
.             Ἄλλοτε ὁ γενικευμένος ἀπελπισμὸς τῶν πολιτῶν ἐγκυμονοῦσε ἔκρηξη. Σήμερα, στὸ ἀτομοκεντρικὸ «παράδειγμα», οἱ κοινωνικὲς ἐκρήξεις ἀποκλείονται. Ὁ γενικευμένος ἀπελπισμὸς ὁδηγεῖ νομοτελειακὰ στὴν ἱστορικὴ ἐξαφάνιση.

«ΤΗΛΕΜΑΧΙΑΣ» ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΗΜΑ καὶ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

«ΤΗΛΕΜΑΧΙΑΣ» ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΗΜΑ
καὶ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.               Μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τῆς ἐν γένει «κρίσεως» ἡ ἐνασχόληση μὲ τὶς λέξεις ἴσως μοιάζει μὲ ἀστεϊσμό. Ἐν τούτοις ἡ παραζάλη καὶ ἡ παρακμὴ ἀποτυπώνεται ΚΑΙ στὶς λέξεις, στὴν γλῶσσα.
.           Ἐνδεικτικὴ περίπτωση, ἀνάμεσα σὲ πολλὲς ἄλλες κακογουστιές (ὅπως ὁ “βλαχομπαρόκ” ἀόριστος τοῦ δύσμοιρου ρήματος “παράγω”!) εἶναι τὸ μπουρδολόγημα τῆς ἐπίκαιρης λέξεως «τηλεμαχία», ποὺ τόσο ἄκριτα καὶ ἀναίσθητα χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὸν «μιντιακὸ» θίασο. Ἐπειδὴ καταντήσαμε γελοῖοι, χάνοντας τὴν αὐτοσυνειδησία μας, στὴν ὁποία περιέχεται καὶ ἡ γλωσσική μας αὐτογνωσία, δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ ἐλάχιστο, αὐτὸ ποὺ οἱ Δυτικοὶ κάνουν μὲ τὰ δικά μας ὑλικά: Νὰ συνθέσουμε νέες λέξεις μὲ τὰ πολύτιμα στοιχεῖα τοῦ γλωσσικοῦ μας θησαυροοφυλακίου.
.          Λοιπόν,  ἡ ἀγγλικὴ λέξη «debate», ποὺ σημαίνει τὴν δημόσια (μπροστὰ σὲ κοινό, σὲ ἀκροατήριo) συζήτηση-ἀντιπαράθεση μὲ ἐπιχειρηματολογία, σὲ καμία περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ μεταφρασθεῖ ὡς «τηλεμαχία». Καὶ τοῦτο ἐπειδή, πρῶτον, ἡ συζήτηση, ἡ διαμάχη, ἡ «μάχη» δὲν γίνεται ἀπὸ μακριά = “τηλε-”(: τὸ πρῶτο συνθετικὸ τῆς λέξεως), π.χ. …ἀνάμεσα στὸν Ἕκτορα στὴν Τροία καὶ στὸν Ἀχιλλέα στὴν …Φθία! Καὶ δεύτερον, ἐπειδή, ὡς ἐκ τοῦ προηγουμένου, δὲν καθίσταται σαφές… ἂν ἡ ἀντιπαράθεση διεξάγεται μέσῳ τηλε-οπτικοῦ ἢ τηλε- φωνικοῦ ἢ τηλε- γραφικοῦ συστήματος…! Κάθε “τηλε” δὲν σημαίνει ὑποχρεωτικῶς καὶ αὐτομάτως τὴν “τηλεόραση” (τηλοψία, ὀρθότερα)!
.              Ἡ λέξη «τηλεμαχία» τὸ μόνο, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ σημαίνει, εἶναι μιὰ μάχη, ποὺ γίνεται μὲ ἀπομακρυσμένους τοὺς μαχομένους, πράγμα ποὺ καθόλου δὲν συμβαίνει μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγοὺς “ἐγκλωβισμένους” στὸ στούντιο τῆς …«τηλεμαχίας»! Ἐξ ἄλλου ἐπικουρικῶς ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ ἀναφερόμενος στὴν Ὀδύσσεια «Τηλέμαχος» ἔλαβε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πατέρας του μαχόταν μακριά, στὴν Τροία καὶ ὄχι ὅτι ὁ ἴδιος «τηλεμαχόταν»!
.              Ποῦ εἶναι οἱ σοφοί, ποῦ οἱ «γραμματεῖς», ποῦ οἱ μεγάλοι καὶ τρανοὶ «συζητηταὶ» τοῦ αἰῶνος τούτου (Α´ Κορ. α´ 20), οἱ εἰδικοί!, ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν νὰ ἐπέμβουν διορθωτικά, ὄχι τόσο γιὰ τὸ λεκτικὸ σφάλμα, ὅσο γιὰ τὸ ἀπολεσθὲν γλωσσικό μας αἰσθητήριο;
.                  Ἀναμηρυκάζοντας ἀπερίσκεπτα αὐτὴ τὴν ἀτυχῆ καὶ κακόγουστη καὶ ἀνόητη λέξη κακοποιοῦμε τὸ γλωσσικό μας αἰσθητήριο. Καὶ ἐπιβεβαιώνουμε τὴν βαθειὰ ἐπιθυμία μας πρῶτα νὰ βουλιάζουμε στὴν «ἀγλωσσία» καὶ τὴν πνευματικὴ «δυσλεξία» καὶ μετὰ νὰ συνεχίζουμε τὴν σκιαμαχία μὲ τὰ Μνημόνια ἀντὶ νὰ μαχόμαστε κατὰ τοῦ ΜΟΝΟΥ ΚΑΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸν ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

«ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ» μνημονιακὲς ἐπιταγὲς μὲ συγκεκριμένες σκοπιμότητες σὰν τὸ περιβόητο “ἀντιρατσιστικὸ”.

Ἀπόσπασμα ἄρθρου
τοῦ Γιώργου Χαρβαλιᾶ
στὴν ἐφημ. «Δημοκρατία» τῆς 31.08.14

.               […]  Ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ ξαφνικὴ εὐαισθησία μήπως καί… προσβληθεῖ τὸ πολίτευμα ἀπὸ ποῦ ἐκπορεύεται; Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «Ἀστραχὰν» τῆς πολιτικῆς ποὺ φρόντισαν νὰ τὸ τσαλαπατήσουν, φέρνοντας νόμους-ἐκτρώματα, καθ᾽ ὑπαγόρευσιν τῶν δανειστῶν καὶ κατὰ παραβίασιν τοῦ Συντάγματος, θυμήθηκαν τώρα τὴν… τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τῆς δημοκρατίας μας;
.               Αὐτοὶ ποὺ μᾶς κατέστρεψαν θὰ προνοήσουν τώρα γιὰ τὴν προστασία τῶν θεσμῶν; Μὲ ποιά κριτήρια, ἀλήθεια, θὰ ὁρίζεται ἡ ἔννοια τῆς «προσβολῆς τοῦ πολιτεύματος»; Ποιός θὰ ἀποφασίζει ἂν ἡ δημόσια κριτικὴ στὸ διαδίκτυο ἢ οἱ διαδηλώσεις στοὺς δρόμους ἀποτελοῦν «ἀπειλὴ» γιὰ τοὺς θεσμούς; Οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῆς ἐξώθησης σὲ αὐτοκτονία μερικῶν χιλιάδων Ἑλλήνων; Αὐτοὶ ποὺ ἐξαπάτησαν τοὺς μικροομολογιούχους; Οἱ σφετεριστὲς τοῦ δημόσιου πλούτου; Οἱ ἔμποροι δασῶν καὶ αἰγιαλοῦ; Οἱ ἄνθρωποι ποὺ διέλυσαν τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καὶ τὸ ἐθνικὸ σύστημα ὑγείας; Οἱ ὑπόλογοι γιὰ τὸν διεθνῆ ἐξευτελισμό μας; Οἱ παπατζῆδες ποὺ ἄλλα τάζουν προεκλογικὰ καὶ ἄλλα ἐφαρμόζουν μετεκλογικά; Αὐτοὶ ποὺ καταλήστεψαν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ ἀπίθανες φορολογικὲς ἐπινοήσεις ὅπως ὁ ΕΕΤΗΔΕ καὶ ὁ σημερινὸς ΕΝΦΙΑ; Οἱ βουλευτὲς τῆς συγκυβέρνησης ποὺ ψηφίζουν σὰν τὰ πρόβατα; Οἱ σαλταδόροι τῆς πολιτικῆς ποὺ ἀλλάζουν τὰ κόμματα σὰν τὰ πουκάμισα καὶ ξεπουλᾶνε τοὺς ψηφοφόρους τους γιὰ μία καρέκλα; Οἱ λίγοι ὑψηλόβαθμοι δικαστὲς ποὺ συμπεριφέρονται σὰν κυβερνητικὰ τσιράκια; Ἢ μήπως οἱ ξένοι «δοσατζῆδες» ποὺ οὐσιαστικὰ διοικοῦν τὴ χώρα;
.             Ἔ, λοιπόν, κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ μιλᾶ γιὰ «προσβολὴ τοῦ πολιτεύματος». Γιατί οἱ ἴδιοι μὲ τὴ στάση τους ἔχουν προσβάλει ὅσο πιὸ βάναυσα γίνεται τοὺς πολίτες τῆς πατρίδας μας. Καὶ συνεχίζουν σήμερα νὰ τοὺς κοροϊδεύουν.

 […]

.               Τί σημαίνουν, ἀλήθεια, ὅλα αὐτά; Δυστυχῶς, αὐτὲς οἱ γενναιόψυχες «μεταρρυθμίσεις» ἐπιβάλλονται ἔξωθεν, γιὰ νὰ μὴν ὑποθέσω ὅτι ἔρχονται γραμμένες στὰ γερμανικά. Ἀποτελοῦν μνημονιακὲς ἐπιταγὲς μὲ συγκεκριμένες σκοπιμότητες, ὅπως, ἄλλωστε, καὶ τὸ περιβόητο ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο. Γιὰ νὰ πέφτουν στὰ μαλακὰ οἱ διεφθαρμένοι Ἕλληνες πολιτικοὶ «ποὺ τὰ πιάνουν» καὶ νὰ ἁλωνίζουν ἀνενόχλητοι οἱ ξένοι μιζαδόροι τύπου Χριστοφοράκου.
.               Αὐτὲς οἱ διατάξεις ἀποτελοῦν ἀδιανόητη πρόκληση καὶ προσβολὴ γιὰ τὸν ἁπλὸ Ἕλληνα πολίτη, ποὺ τὸν κυνηγάει ἡ Ἐφορία καὶ τοῦ παίρνει τὸ σπίτι ἡ τράπεζα. Καὶ ἀσφαλῶς καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τοῦ συστήματος ἀπονομῆς δικαιοσύνης. Γι᾽ αὐτὸ καλὰ θὰ κάνουν νὰ τὸ ξανασκεφτοῦν καὶ νὰ μὴν τολμήσουν νὰ τὶς φέρουν στὴ Βουλή. Εἴπαμε, τὸ θράσος ἔχει καὶ τὰ ὅριά του…

 

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ ΕΦ᾽ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ! χωρὶς ἰδιωτικὴ ἀκίνητη περιουσία

Ἔτσι θὰ πάρουν τὰ σπίτια τῶν πολιτῶν
Κυνικὴ ὁμολογία–
Θὰ μετατρέψουν τοὺς ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων σὲ ἐνοικιαστὲς
καὶ αὐτὸ τὸ ἀποκαλοῦν «λύση γιὰ τὰ κόκκινα δάνεια»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Τὸ πρᾶγμα εἶχε φανεῖ ἐξ ἀρχῆς!

.         […] Τόσο ἡ κυβέρνηση ὅσο καὶ οἱ δανειστὲς δὲν ἔχουν καμία πρόθεση νὰ «κουρέψουν» τὰ κόκκινα δάνεια γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀνασάνει ἡ μέση ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Στὸ πλαίσιο τῆς μνημονιακῆς ἀδηφαγίας ποὺ σαρώνει στὸ πέρασμά της τὴ δημόσια καὶ ἰδιωτικὴ περιουσία τῶν Ἑλλήνων, ὁ νέος ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν, Γκίκας Χαρδούβελης ἀποκαλύπτει σήμερα στὰ Νέα – χωρὶς κανένα οἶκτο καὶ χωρὶς καμία κοινωνικὴ εὐαισθησία- ὅτι ἡ λύση γιὰ τὰ μὴ ἐξυπηρετούμενα κόκκινα δάνεια θὰ εἶναι νὰ παίρνουν τὰ σπίτια τῶν πολιτῶν οἱ τράπεζες καὶ ἀντὶ γιὰ δόση νὰ πληρώνουν ἐνοίκιο!
.         Συγκεκριμένα, ὑποστηρίζει πὼς τὸ σχέδιο ἀποτελεῖ «δίχτυ προστασίας σὲ αὐτοὺς ποὺ κινδυνεύουν νὰ χάσουν τὸ σπίτι τους». Τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν ἀναφέρει πὼς «τὸ κράτος πρέπει νὰ σκέφτεται καὶ τοὺς πολίτες, ὄχι μόνο τοὺς ἀριθμούς. Πρέπει νὰ δώσει κάτι, ὥστε νὰ μὴν τοὺς πετάξουν ἔξω ἀπὸ τὰ σπίτια τους. Ἀπὸ τὴν πλευρά τους οἱ τράπεζες πρέπει νὰ σκεφτοῦν λύσεις, γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ δανειολῆπτες νὰ μείνουν στὸ σπίτι τους, τουλάχιστον γιὰ κάποιο διάστημα».
.         Παράλληλα, ὁ ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν κάνει λόγο γιὰ μία χώρα ποὺ ἔχει χάσει τὴν ἀξιοπρέπειά της, τὴν ὁποία ὅπως ὑποστηρίζει δύσκολα ἀνακτᾶς. «Ἀλλὰ ἂν πετύχουμε νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ πρέπει, θὰ ἔχουμε πλεονέκτημα στὴ διαπραγμάτευση γιὰ τὸ χρέος», ἀναφέρει, μεταξὺ ἄλλων, ὁ κ. Χαρδούβελης.
.         Ἐπὶ τῆς οὐσίας οἱ δανειστὲς ἐπιτυγχάνουν αὐτὸ ποὺ ἤθελαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς εἰσόδου τῆς χώρας στὸν μηχανισμὸ στήριξης: νὰ κατεβάσουν τὸ ποσοστὸ ἰδιοκατοίκησης τοῦ πληθυσμοῦ. Αὐτὴ ἦταν καὶ οἱ βασικὴ ἐνόχληση τόσο τοῦ ΔΝΤ ὅσο καὶ τοῦ Βερολίνου: «Δὲν εἶναι δυνατὸν οἱ Ἕλληνες – μισθωτοὶ καὶ συνταξιοῦχοι- νὰ ἔχουν τόσο μεγάλο ποσοστὸ ἰδιοκατοίκησης», ἦταν ἡ μόνιμη ἐπωδὸς τῶν τεχνοκρατῶν τῆς τρόικας ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα ποὺ ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα.
.         Στόχος τους ἦταν νὰ περάσουν τὰ σπίτια στὸν ἔλεγχο χρηματοπιστωτικῶν ἱδρυμάτων καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες νὰ γίνουν ἐνοικιαστὲς γιὰ νὰ χρωστᾶνε ἐφ᾽ ὄρου ζωῆς χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ ἔννοια τῆς ἰδιωτικῆς ἀκίνητης περιουσίας. Τὸ σχέδιό τους ἐπετεύχθη μὲ τὴ βίαιη φτωχοποίηση τῆς μεσαίας τάξης μέσῳ τῶν μειώσεων στοὺς μισθοὺς καὶ μέσῳ τῆς ἀβάσταχτης φορολογίας.
.         Τὴν ἴδια ὥρα τὰ παπαγαλάκια τοῦ συστήματος καὶ οἱ ὑποτακτικοὶ κονδυλοφόροι τῶν δανειστῶν παρουσιάζουν τὸ παραπάνω σχέδιο ὡς «σανίδα σωτηρίας» ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ ἐπίπεδο ζωῆς τῶν μισθωτῶν καὶ τῶν συνταξιούχων, ἀφοῦ πρωτίστως διαπραγματεύονται τὰ δικά τους ἐπιχειρηματικὰ θαλασσοδάνεια μὲ τὰ ὁποῖα ἔστηναν αὐτοκρατορίες μέσων ἐνημέρωσης.

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΤΟ «ΜΑΥΡΟ» ’41: ΙΔΙΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΙΔΙΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ! «Μάθαμε ὅτι στὶς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις στὸ θέμα τῆς ἔκθεσης “μπῆκε” ἡ ἀνθρωπιά. Ἔχουν χιοῦμορ οἱ ἄνθρωποι. Ἀνθρωπιά; Τί εἶναι αὐτό; Τρώγεται;» (Οἱ δεξιοί, «οἱ νοικοκύρηδες», ὅπως βαυκαλίζονται νὰ αὐτοπροσδιορίζονται, «ἔτρεχαν» γιὰ νὰ βγάλουν εὐρωβουλευτὴ τὴν κ. Μαρία Σπυράκη τοῦ Megalou κοπροκάναλου, ποὺ ἐπὶ χρόνια βυσσοδομεῖ κατὰ τῆς Πατρίδας καὶ τῆς Πίστης. Καὶ τὰ κατάφεραν. Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι!) [Δ. Νατσιός]

Ὅλα ὅπως τὸ «μαῦρο» ’41: Ἴδιοι κατακτητές, ἴδιοι δωσίλογοι!

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

.             Ὡς δάσκαλος δημοτικοῦ, ἐδῶ καὶ 25 χρόνια, εἶμαι μάχιμος καὶ ὄχι κηφήνας συνδικαλιστής, (ἀναφέρομαι σ’ αὐτοὺς τοὺς χασομέρηδες ποὺ τὸ ἕνα τους μάτι εἶναι στραμμένο στὴν πολύφερνη ἐξουσία), θὰ παραπέμψω, κατ’ ἀρχάς, σ’ ἕνα μύθο τοῦ Αἰσώπου, τοὺς ὁποίους μύθους φρόντισε τὸ ὑπουργεῖο πρώην Ἐθνικῆς Παιδείας νὰ ἐξοβελίσει ἀπὸ τὰ «περιοδικὰ ποικίλης ὕλης», ὅπως ἀπροκάλυπτα ὀνομάζω τὰ εὐφημιστικῶς λεγόμενα βιβλία Γλώσσας, καὶ νὰ τοὺς ἀντικαταστήσει μὲ συνταγὲς μαγειρικῆς (κάπου 30). Οἱ μύθοι, τὰ παραμύθια ἀρέσουν πολὺ στὰ παιδιά. Διδάσκουν καθ’ ὅτι «μύθος ἐστὶ λόγος ψευδὴς εἰκονίζων τὴν ἀλήθειαν».
.             Διαβάζω: «Θήρας ἐθήρευον λέων καὶὄναγρος, ὁ μὲν λέων διὰ τῆς δυνάμεως ὁ δὲ ὄναγρος διὰ τῆς ταχύτητος. Ἐπεὶ δὲ ζῶα τινὰ ἐθήρευσαν, ὁ λέων μερίζει καὶ τίθησι τρεῖς μοίρας (=μερίδια) καὶ τὴν μὲν μίαν, εἶπεν, λήψομαι ὡς πρῶτος· βασιλέα μὲ ὀνομάζουσι· τὴν δὲ δευτέραν ὡς ἐξ ἴσου κοινωνὸς (=ὡς συνέταιρος μὲ τὰ ἴδια δικαιώματα). Ἡ δὲ τρίτη μοίρα κακὸν μέγα σοι ποιήσει, ἂν μὴ φύγῃς». Ὁ Αἴσωπος, μετὰ τὸν μύθο, παρέθετε τὸἐπιμύθιον, τὴν κοινωνικὴ διάσταση τοῦ μύθου. Ἀποτολμῶ μία δική μου. Λέων εἶναι ἡ ἄπληστη Γερμανία. Ὄναγρος ἡ καθημαγμένη πατρίδα μας, ἡ ὁποία ξεθεώνεται στὸ κυνήγι τῶν στόχων τοῦ «Μνημονίου», τὸ ἐξαίσιο θήραμα θὰ λέγαμε, καὶ στὸ φινάλε ὅλα τὰ κερδίζει ὁ ἀδηφάγος λέων.
.             Πανηγύριζαν πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες οἱ «μνημονιακοὶ» λακέδες καὶ οἱ σφουγγοκωλάριοι τῶν καναλιῶν, ποὺ τοὺς δορυφοροῦν γιὰ τὸ πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ὀρθῶς ὀνομάστηκε αἱμοσταγές.
.             Ἂν τὸ ὑποβάλουμε σὲ χημικὴ ἀνάλυση, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω μία μεταφορικὴ φράση, τὸ πλεόνασμα αὐτὸ ἀποτελεῖται:
.             Κατὰ 30% ἀπὸ αἷμα Ἑλλήνων, ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἄντεξαν τὴν ἀναξιοπρέπεια τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλίωσης.
.             Ἄλλο ἕνα 30% εἶναι τὰ δάκρυα καὶ οἱ θρῆνοι τῶν ἀνέργων καὶ τῶν γερόντων γονέων μας, ποὺ βλέπουν τὰ παιδιά τους ἢ νὰ μεταναστεύουν ἢ νὰ λειώνουν ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ φρίκη. Τὸὑπόλοιπο ἀπὸ πείνα παιδιῶν. Καθημερινῶς στὰ σχολεῖα μας 30-40 παιδιὰ περιμένουν στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ λάβουν τὸ σχολικὸ κολατσιὸ ποὺ προσφέρει ἡ φιλανθρωπία πολιτῶν. Ἀθῶες παιδικὲς ψυχές, ποὺἡἄνοιξη τῆς ζωῆς τους δὲν εἶναι χαρά, ἀνεμελιὰ καὶ παιχνίδι, ἀλλὰ βιώνουν τὸ αἴσθημα τῆς ζητιανιᾶς. Τσακίζουμε τὶς καρδιές τους, ὅπως τσάκιζαν σὲ προηγούμενη Κατοχή, οἱ ἴδιοι κατακτητές, χέρια παιδιῶν.
.             Διαβάζω ἀπὸ ἕνα παλιὸ βιβλίο. «Στὶς ἀρχὲς τῆς Κατοχῆς, καὶ στὴν πλατεία τοῦ Κλαυθμῶνος, ποὺ τὴν εἴχανε μεταβάλει οἱ Γερμανοὶ σὲ χῶρο στάθμευσης, ἕνας Γερμανὸς σωφέρ, ἔτρωγε ἀπ’ τὴν καραβάνα του τὸ φαΐ του, καθισμένος στὸ σκαλοπάτι τοῦ αὐτοκινήτου του. Ἔτρωγε μ’ ἀχορταγιά, ἐνῶ γύρω του, οἱ ἄλλοι πείναγαν. Τότε ἕνα παιδάκι, ἴσια μὲ ἑφτὰ-ὀχτὼ χρονῶν, ἅπλωσε τὸ χεράκι του, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι κάτι θὰ τοῦ ἔδινε γιὰ νὰ ρίξη στὸ πεινασμένο στομάχι του, ὁ Γερμανὸς στρατιώτης. Ἀντὶς ὅμως ὁ στρατιώτης νὰ κάνη τότε μία ἀνθρώπινη χειρονομία, ἔκανε αὐτὴ τὴν ἐλεεινὴ καὶ βάρβαρη πράξη. Ἄφησε στὸ σιδερένιο σκαλὶ τὴ γιομάτη καραβάνα του, σηκώθηκε ἀπάνου, ἅρπαξε τὸ μὲ πνεῦμα ἱκεσίας τεντωμένο χέρι τοῦ παιδιοῦ, τὸ στήριξε πάνω στὸ γόνατό του, καὶ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ κόσμου, τὸ ἔσπασε στὰ δύο σὰν ξερὸ κλαδί».
Κι ἐνῶ τὰ μάτια τοῦ Ἀρμένη δακρύζουν στὴ θύμηση τῆς σκληρῆς αὐτῆς εἰκόνας, μοῦ προσθέτει:
-Ἤμουνα αὐτόπτης μάρτυς. Κι ἔφυγα ἀπὸ κεῖ φτύνοντας αὐτὸν καὶ τὴ φυλή του ὁλόκληρη».
.             Τὸ γεγονὸς περιέχεται στὸ βραβευμένο ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, βιβλίο «Οἱ σφαγὲς τῶν Καλαβρύτων», τοῦ Κώστα Καλαντζῆ (Ἀθήνα 1962, σελ. 26).
.             Ἴσως αὐτὴ εἶναι ἡ εἰκόνα καὶ τῆς τωρινῆς Ἑλλάδας. Καὶ πάλι στεκόμαστε ταπεινοὶ καὶ καταφρονεμένοι μὲ «ἐξαπλωμένη τὴν χείρα ψωμοζητοῦντες» (Κάλβος), ἱκετεύουμε τὸἄπληστο θηρίο τῆς Εὐρώπης γιὰ «χαλάρωση» τῶν λαοκτόνων μέτρων, ὅμως μᾶς «τσακίζουν» τὴν ψυχή μας, μᾶς τιμωροῦν, γιατί δὲν ξεχνοῦν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ ’41…
.             Καὶ ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα, ἀνθεῖ τὸ σαπρόφυτο τοῦ δωσιλογισμοῦ. Τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα ποὺ διαπράττει σήμερα τὸ μνημονιακὸ κράτος εἶναι εἰς βάρος τῶν παιδιῶν. Εἶναι μία παράμετρος ποὺ δὲν τὴν ἔχουμε πολυσκεφτεῖ. Συζητῶ μὲ γονεῖς καὶ «ματώνει» ἡ καρδιά μου. Ἔχουν παιδιὰ-διαμάντια, ἄριστοι μαθητὲς μὲ ἄριστο ἦθος, καὶ τρέμουν στὴν σκέψη ὅτι θὰἐνηλικιωθοῦν, ὅτι θὰ πετύχουν στὴν σχολὴ ποὺἐπιθυμοῦν καὶ θὰ ξενιτευτοῦν. «Βαρύτερα εἶν’ τὰ ξένα», «ὁ ζωντανὸς ὁ χωρισμὸς παρηγοριὰ δὲν ἔχει». Ἐλάχιστα ἀπασχόλησε στὶς ἐκλογές τους τὸ τρομακτικὸ αὐτὸ πρόβλημα. (Οἱ δεξιοί, «οἱ νοικοκύρηδες», ὅπως βαυκαλίζονται νὰ αὐτοπροσδιορίζονται, «ἔτρεχαν» γιὰ νὰ βγάλουν εὐρωβουλευτὴ τὴν κ. Μαρία Σπυράκη τοῦ Megalou κοπροκάναλου, ποὺ ἐπὶ χρόνια βυσσοδομεῖ κατὰ τῆς Πατρίδας καὶ τῆς Πίστης. Καὶ τὰ κατάφεραν. Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι!). [ΣΧ. «Σ. Λ.»: Νὰ μὴ ἀπορεῖς καὶ νὰ μὴ ἐξίστασαι, Δημήτρη. Τέτοιος λαός εἴμαστε. Καὶ τέτοια μᾶς πρέπουν.]
.             Μάθαμε ὅτι στὶς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις στὸ θέμα τῆς ἔκθεσης «μπῆκε» ἡ ἀνθρωπιά. Ἔχουν χιοῦμορ οἱ ἄνθρωποι. Ἀνθρωπιά; Τί εἶναι αὐτό; Τρώγεται; Ἂς ρωτήσουν τὸ 1.500.000 ἀνέργους ποὺ βιώνουν τὴν ἀπανθρωπιά τους καὶ ἀναμένουν τὸ «τραῖνο» τῆς ἀνάπτυξης. Ἂς ρωτήσουν τοὺς κυβερνητικοὺς μπουμπούκους. («Ὅταν ὁ ἥλιος τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι χαμηλὰ στὸν ὁρίζοντα ἀκόμα καὶ οἱ νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιὲς», ἔλεγε ὁ Κὰρλ Κράους).
.             Τὸ κείμενο ποὺ συνόδευε τὴν ἔκθεση ἦταν τοῦ Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Ἂν ἤμουν ἀξιολογητὴς τοῦ ὑπουργείου γιὰ τὰ θέματα, θὰἔβαζα ἀπόσπασμα, ἀπὸἕνα βιβλίο του μὲ τίτλο «Ἡ Κύπρος, ἕνα ταξίδι». Καὶ Θὰ καλοῦσα τὸν «μνημονιακὸ» γραικυλισμὸ νὰ τὸ σχολιάσει. Νὰ καθρεφτιστεῖ σ’ αὐτό.
.             «Ὁ δάσκαλος ἦρθε. Ἔφεραν τὸ παιδάριο στὸ “ἐντευκτήριο” τῆς φυλακῆς. Μὲ τὰ χέρια σιδερωμένα. Ἀνάμεσα σὲ δύο δεσμοφύλακες: τὸν ἕνα Τοῦρκο, τὸν ἄλλο Ἄγγλο. Τοῦ ἔλυσαν τὰ χέρια. Ὁ δάσκαλος ἅπλωσε μπρός του τὰ χαρτιά, τοῦ ἔδωσε μολύβι νὰ γράψει, περίμενε, μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη λυγμούς, νὰ ξεμουδιάσουν τὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ. Τὸ παιδὶ πῆρε τὸ μολύβι, ἔγραψε. Ἔτσι, ὅπως τότε, ποὺ καθόταν ἥσυχα-ἥσυχα στὸ θρανίο του κι ὁ ἥλιος ἔμπαινε πρόσχαρος ἀπὸ τὰ μεγάλα παράθυρα κι ἦταν ἄνοιξη καὶ τὰ χελιδόνια τιτίβιζαν καὶ τὰ δέντρα θροοῦσαν ἀπόξω. Ἔγραψε, τελείωσε. Ὁ δάσκαλος προχώρησε στὴν προφορικὴἐξέταση:

Πρῶτα τὰ Νέα μας Ἑλληνικά, τοῦ εἶπε.
Τὸν ρώτησε:
Ποιός εἶναι ὁ ποιητής, ποὺ πιὸ πολὺ σοῦἀρέσει;
Ὁ νεανίσκος ἀποκρίθηκε:
Ὁ Διονύσιος Σολωμός.
Τί ἔγραψε ὁ Σολωμός;
Τὸν «Ὕμνο εἰς τὴν Ἐλευθερίαν».
Μήπως θυμᾶσαι καμμιὰ στροφή;
Μάλιστα!
Κι ὁ νεανίσκος ἄρχισε ν’ ἀπαγγέλνει μέσα στὴν φυλακή, ἀνάμεσα στοὺς δεσμοφύλακες, ποὺἐκπροσωποῦσαν τοὺς παλιοὺς καὶ τοὺς νέους τυράννους, μὲ καθάρια κι ἀποφασιστικὴ φωνή:
Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη…».

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ: ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 25.05.14 ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΑΡΩΘΡΑ…!

Νέα νίκη τῶν καθαριστριῶν στὸν Ἄρειο Πάγο
Σοβαρὸ βῆμα, ὥστε νὰ καταρρεύσουν στὴν πράξη μνημονιακὰ μέτρα,
ποὺ ἐλήφθησαν, δίχως νὰ ὑπολογίζουν
σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα.

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἕνα καλὸ νέο ποὺ δείχνει ὅτι τὸ Σύνταγμα τὸ ἔχουν κουρελιάσει οἱ Ἀδίστακτοι. Ἀλλὰ ὁ λαὸς δὲν φαίνεται νὰ ἀντιλαμβάνεται. Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μιὰ συμβολικὴ σημασία: Οἱ καθαρίστριες δείχνουν τὸν δρόμο. Τὸ καλύτερο «ἐργαλεῖο» γιὰ τὴν Κυριακὴ 25.05.2014 εἶναι τὸ ΣΑΡΩΘΡΟ. Τὰ σάρωθρα πρέπει νὰ νικήσουν καὶ νὰ σαρώσουν τοὺς ἀδίστακτους καὶ ἰταμοὺς καὶ ἀμετανόητους (ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ αὐτοὶ ποὺ ἐπὶ τρεῖς δεκαετίες ὁδήγησαν ἐν ἐπιγνώσει τους, ἠθελημένα καὶ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ τὴν Πατρίδα καὶ τὸν Λαὸ στὴν καταστροφή).

.               Δεύτερη νίκη πέτυχαν οἱ καθαρίστριες τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν στὸν Ἄρειο Πάγο, καθὼς ἀπερρίφθη τὸ αἴτημα τοῦ Δημοσίου νὰ «παγώσει» προσωρινὰἡ δικαστικὴἀπόφαση τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου, μὲ τὴν ὁποία διατάχθηκε ἡ ἐπαναπρόσληψή τους.
.               Ὁ πρόεδρος ὑπηρεσίας τοῦἈνωτάτου Δικαστηρίου ἀπέρριψε, σύμφωνα μὲ τὸν συνήγορο τῶν καθαριστριῶν Γιάννη Καροῦζο, τὸ αἴτημα τοῦ ΥΠ.ΟΙΚ, μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦσε νὰ ἐκδοθεῖ προσωρινὴ διαταγή, ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ θὰ πάγωνε τὴν ἐκτέλεση τῆς δικαστικῆς ἀπόφασης ποὺ διατάσσει τὴν ἐπαναπρόσληψη τῶν καθαριστριῶν.
.               Τὸ αἴτημα ὑποβλήθηκε στὸ πλαίσιο τῶν δικαστικῶν ἐνεργειῶν τοῦὙπουργείου γιὰ νὰἀνατρέψει τὴ δικαίωση τῶν καθαριστριών. Παράλληλα τὸ δημόσιο ὑπέβαλε αἴτημα ἀναστολῆς ἐκτέλεσης τῆς ἀπόφασης, ποὺ θὰ συζητηθεῖ στὶς 10 Ἰουνίου καὶ αἴτηση ἀναίρεσης.
.               Ἡ Δικαιοσύνη ἀπέδειξε ὅτι στέκεται στὸ ὕψος της, δίπλα στὰ δίκαια αἰτήματα ἐργαζομένων ποὺἔχουν πληγεῖ ἀπὸ τὰ μνημονιακὰ μέτρα τῆς κυβέρνησης καὶ ὅτι δὲν καταλαβαίνει ἀπὸ «παρεμβάσεις» τύπου Θεοχάρη, ὁ ὁποῖος χθὲς ἔσπευσε νὰ προεξοφλήσει ὅτι μὴἐπαναπρόσληψη τῶν καθαριστριῶν εἶναι πολιτικὴἀπόφαση. (ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: δηλαδὴ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ!)
.               Τὸ προηγούμενο διάστημα πολλοὶ εἶναι οἱ πολίτες ποὺἔχουν προσφύγει στὰἑλληνικὰ δικαστήρια ἐνάντια σὲἀποφάσεις ποὺ τοὺς ὁδηγοῦν στὴν ἐξαθλίωση καὶ ἔχουν δικαιωθεῖ.
.              Ἡ δεύτερη δικαίωση τῶν καθαριστριῶν τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν θὰ δώσει νέα ὁρμὴ στὸ κύμα ὀργῆς τῶν πολιτῶν, γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὰ δίκαια αἰτήματά τους καὶ μέσῳ τῆς δικαστικῆς ὁδοῦ. Πρόκειται γιὰ σοβαρὸ βῆμα, ὥστε νὰ καταρρεύσουν στὴν πράξη μνημονιακὰ μέτρα, ποὺ ἐλήφθησαν δίχως νὰὑπολογίζουν σὲἀρκετὲς περιπτώσεις τὸἙλληνικὸ Σύνταγμα καὶ βύθισαν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στὴν ἀπόγνωση.

 

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

ΤΑ “ΚΑΛΑ” ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ – ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ «ΩΦΕΛΕΙΕΣ»

ΤΑ “ΚΑΛΑ” ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
– ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ «ΩΦΕΛΕΙΕΣ»  

Τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας» 

.               Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν πολὺ σοφά: “Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ”, δηλ. κανένα κακὸ δὲν εἶναι σκέτο κακό, ἔχει καὶ λίγο καλὸ μέσα του. Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἀπόλυτο κακό, ποὺ εἶναι τὸ μνημόνιο. Τὸ μνημόνιο ἔγινε ἡ ἀφορμὴ νὰ μάθουμε ἀρκετὰ χρήσιμα πράγματα, ποὺ ἂν ἔχουμε μυαλό, καὶ ὡς λαοὶ γενικὰ καὶ ὡς πολίτες εἰδικότερα, μποροῦμε νὰ τὰ μνημονεύουμε καὶ νὰ μὴ κάνουμε τὰ ἴδια λάθη στὸ μέλλον.

Παραδείγματος χάριν:

1. Μὲ τὰ μνημόνια μάθαμε ὅτι δὲν πρέπει ἐπ᾽ οὐδενὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε τοὺς πολιτικοὺς καὶ μάλιστα στὶς προεκλογικές τους ἐξαγγελίες καὶ δεσμεύσεις, διότι κάνουν ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα. Ποτὲ ἄλλοτε δὲν λέχτηκαν τόσα πολλὰ ψέματα, ὅσο αὐτὸ τὸν καιρό.

2. Μὲ τὰ μνημόνια καταλάβαμε ὅτι οἱ πολιτικοὶ δύνανται νὰ συνεργασθοῦν ἀκόμη καὶ μὲ τὸ διάβολο, ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος Γεν. Γραμματέας τοῦ ΚΚΕ, σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης, γνωστὸς μὲ τὸ ἀγωνιστικὸ παρωνύμιο “Καπετὰν Γιώτης”, πόσο μᾶλλον μεταξύ τους, ὅσο ἀντίθετοι κι ἂν εἶναι.

3. Στὸν καιρὸ τῶν μνημονίων συνειδητοποιήσαμε, πόσο λιγόστεψαν οἱ ΑΝΔΡΕΣ στὴν πολιτική, διότι σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις ἦταν τόσο ρευστὲς καὶ εὐλύγιστες οἱ συμπεριφορές, οἱ μεταγραφές, οἱ ἀποσκιρτήσεις καὶ οἱ παλινοστήσεις, ἀπὸ τοὺς κομματικοὺς σχηματισμούς, ὅσο σὲ κανένα ἄλλο χῶρο.

4. Συγχρόνως τώρα καταλάβαμε πιὸ πολὺ ὅτι ὁ μόνος θεὸς ποὺ λατρεύεται πλέον τυφλὰ καὶ ἐμπνέει καταλυτικό, παραλυτικὸ φόβο, στοὺς βουλευτές, εἶναι τὸ κόμμα καὶ ἡ κομματικὴ πειθαρχία, δηλ. μία θέση στὴ λίστα καὶ μία πιθανὴ ἐκ νέου ἐκλογή. Στοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγοὺς ὁ μόνος φόβος εἶναι ἡ δυσμένεια τῶν ξένων. Ὁ λαὸς δὲν σημαίνει τίποτε καὶ γιὰ τοὺς δύο.

5. Στὸν καιρὸ τῶν μνημονίων, τώρα τελευταῖα δηλαδή, μισήσαμε τὸ πολιτικὸ καὶ σάπιο κομματικὸ κατεστημένο, τὸ ἐξαρτημένο ἀπὸ τὰ διαπλεκόμενα συμφέροντα, τὸ ὁποῖο δὲν διστάζει νὰ ἐντείνει τὶς διαδικασίες καταστολῆς, νὰ ἐπιστρατεύσει δικαστικὲς ἀλχημεῖες καὶ νὰ παραβαίνει κατάφωρα τὸ Σύνταγμα καὶ τὴ λειτουργία τοῦ Κοινοβουλίου.

6. Στὸν καιρὸ τῶν μνημονίων εἴδαμε πόσο καθοριστικὸ παράγοντα καὶ ρόλο παίζουν οἱ ξένες δυνάμεις, οἱ πρεσβεῖες, οἱ τράπεζες, οἱ τοκογλύφοι, γενικὰ τὸ κεφάλαιο. Κυρίως δὲ οἱ λέσχες, οἱ στοές, οἱ μειονότητες, τὰ “λόμπυς” καὶ οἱ ὀργανώσεις.

7. Σ᾽ αὐτὸ τῶν καιρὸ τῶν μνημονίων, διαπιστώσαμε πόσο ἠλίθια ὑπομονετικὸς λαὸς εἴμαστε, μερικοὶ τὸ λένε ἀρετὴ αὐτό, ἐνῶ πιθανότατα ὀφείλεται στὴν ἐγγενῆ καὶ ἐπίκτητη ἐπιπολαιότητά μας, ἡ ὁποία δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει ἀκόμη τὸ κακὸ ποὺ ἔγινε στὴ χώρα καὶ μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας.

8. Στὸν καιρὸ τῶν μνημονίων εἴδαμε πράξεις μεγάλης καλοσύνης, ἀλτρουϊσμοῦ, φάνηκε τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, βγῆκαν στὴν ἐπιφάνεια κρυμμένες ἀρετὲς τοῦ λαοῦ μας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἐμφανίσθηκαν καὶ κατάπτυστες συμπεριφορὲς χρηματισμοῦ καὶ διαφθορᾶς μὲ κορυφαία τὸ ἄθικτο τῶν βουλευτικῶν ἀποζημιώσεων.

9. Χιλιάδες ἄνθρωποι αὐτοκτόνησαν αὐτὸ τὸν καιρό, γιὰ νὰ καταδειχθεῖ ὅτι πολλοὶ συνάνθρωποί μας εἶναι εὐαίσθητοι ἢ καὶ ἀπελπισμένοι, βρίσκονται σὲ φοβερὸ ἀδιέξοδο καὶ φτάνουν στὰ ὅριά τους. Δυστυχῶς τὸ ἀνάλγητο κράτος δὲν βλέπει τοὺς ἀνθρώπους ὡς πρόσωπα, ἀλλὰ μόνο σὰν οἰκονομικὲς μονάδες καὶ ἀριθμούς.

10. Τέλος, αὐτὸ τὸν καιρὸ τῶν μνημονίων, φάνηκε σὲ ὅλο τὸ εἰδεχθὲς “μεγαλεῖο” της ἡ κοινωνικὴ ἀδικία, μὲ τὴ ἀναλλοίωτη μισθοδοσία τῶν ἐπώνυμων καὶ πρωτοκλασάτων στελεχῶν τοῦ συστήματος, μὲ τὴν κάλυψη τῶν μεγάλων χρεοφειλετῶν, μὲ τὸ θάψιμο σκανδάλων καὶ τὸν συμψηφισμὸ εὐθυνῶν, μὲ τὴν ἀμνήστευση τῶν ὑπερχρεωμένων κομμάτων καὶ δημοσιογραφικῶν ὀργανισμῶν, τὴν ἴδια ἀκριβῶς στιγμὴ ποὺ διαρκῶς συρρικνώνεται ὁ μισθὸς καὶ ἡ σύνταξη τῶν ὑπολοίπων κοινωνικῶν στρωμάτων.

Χωρὶς ὅμως δικαιοσύνη πατριωτισμὸς δὲν ὑπάρχει.

 

 

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΕ Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΟΣ!

Δὲν ἄντεξε τὴν διαθεσιμότητα

Ἡ καρδιά της πρόδωσε καθηγήτρια νοσηλευτικῆς
ποὺ τέθηκε σὲ διαθεσιμότητα.

.            Ἡ Κλαίρη Καψαχάτη, ποὺ δίδασκε στὸ 1ο ΕΠΑΛ Τυρνάβου Λάρισας, ἐνημερώθηκε ἐπίσημα ὅτι τίθεται σὲ διαθεσιμότητα τὴν περασμένη Παρασκευὴ καὶ μία μέρα ἀργότερα ὑπέστη ἀνακοπὴ καρδιᾶς καὶ ἔχασε τὴν ζωή της.
.            Μητέρα δύο παιδιῶν, μάχιμη ἐκπαιδευτικός, συνδικαλίστρια καὶ πρώην μέλος τῆς διοίκησης τῆς ΕΛΜΕ Λάρισας, ἡ Κ. Καψαχάτη, ἀντιμετώπιζε πρόβλημα ὑγείας καὶ πρὶν ἀπὸ ἐνάμιση χρόνο εἶχε ὑποβληθεῖ σὲ σοβαρὴ ἐπέμβαση καρδιᾶς.
.            Παρ᾽ ὅλ᾽ αὐτὰ ἐργαζόταν κανονικὰ καὶ εἶχε ζητήσει γιὰ λόγους ὑγείας νὰ ἑξαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν διαθεσιμότητα, αἴτημα ποὺ μόλις τὴν Παρασκευὴ ἔμαθε ὅτι ἀπορρίφθηκε.
.            Μάλιστα τὴν ἴδια μέρα εἶχε ἐπισκεφτεῖ τὰ γραφεῖα τῆς ΕΛΜΕ καὶ ἐνημέρωσε τοὺς συναδέλφους της, ἐνῶ ἀνανέωσε τὸ ραντεβοὺ μαζί τους γιὰ χθές. Ὡστόσο, τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου αἰσθάνθηκε ἀδιαθεσία καὶ παρὰ τὴν ἄμεση κινητοποίηση τῆς οἰκογένειάς της, ἡ καρδιά της δὲν ἄντεξε.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr