Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ

Μέ τήν  «εὐλογία» τοῦ κ. Τσίπρα

τοῦ  ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
ἱεροκήρυκος

.                Oἱ κυβερνητικοὶ ὁδηγοὶ τῆς παρελάσεως στὸ Σύνταγμα τῶν ἐκφύλων ἐπικροτοῦσαν τὴν προβολὴ συνθημάτων μὲ πλακάτ, μὲ φράσεις: «Οὔτε ἀγόρι οὔτε κορίτσι, ἁπλῶς ἄνθρωπος» – «Δὲν εἶμαι μιὰ φάση» – «Εἶμαι γκέι καὶ σᾶς καίει».
• Τὴν εὐλογία τους στὴν παρέλασι τῶν ὁμοφυλοφίλων ἔδωσαν καὶ ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων κ. Καμίνης καὶ ὁ ὑπουργὸς Παιδείας κ. Γαβρόγλου, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργὸς κ. Ἀλέξης Τσίπρας.
.                    Εἶπε μεταξὺ ἄλλων σὲ σχετικὴ συνέντευξι: «Ἀποδείχθηκε, ὅτι ἡ κοινωνία εἶναι πάρα πολὺ πιὸ μπροστὰ ἀπό ὅσο ἐμεῖς πιστεύουμε… Ἀλλάξαμε τὶς ζωὲς τόσων ἀνθρώπων. Στόχος μας νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀλλάξη ἡ κοινωνία καὶ στὰ “μικρά”. Νὰ εἶναι ἡ Ἑλλάδα μιὰ σύγχρονη εὐρωπαϊκὴ χώρα σὲ ὅλα, ὄχι μόνο στὸ νόμισμα»
• Θὰ ξερριζωθοῦν, λοιπόν, τὰ πάντα γιὰ νὰ περάσουν ἔκφυλες ἀντιλήψεις, πού δυστυχῶς στηρίζουν καὶ ἄλλα κόμματα. «Δίνουμε, λέει ὁ κ. Τσίπρας, τὴ δυνατότητα στοὺς συνανθρώπους μας, πού δὲν αἰσθάνονται ἄνετα μέ τό φύλο πού τοὺς ἀποδόθηκε κατὰ τὴ γέννησή τους, νὰ προχωρήσουν στὴ διόρθωση φύλου, μὲ ἐλαχιστοποίηση τῶν γραφειοκρατικῶν διαδικασιῶν…».
Θεωρεῖ δὲ ὁ πρωθυπουργὸς κ. Τσίπρας χρεωμένο τὸν ἑαυτό του στοὺς ὁμοφυλοφίλους! «Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε -εἶπε- ζήτησα δημοσίως συγγνώμη ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας στὴ Βουλή, τὴ μέρα τῆς ψήφισης τοῦ “συμφώνου συμβίωσης” τῶν ὁμοφύλων».
• Μήπως, κ. Τσίπρα, ξεχάσατε, ὅτι δὲν κυβερνᾶτε στὴ χώρα τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας; Μήπως πρέπει νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπό τούς προγόνους αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἀπό τούς ἥρωες τοῦ Γένους, πού δὲν εἶχαν τέτοια διλήμματα («εἶμαι ἀγόρι ἢ εἶμαι κορίτσι;»), ἀλλ᾽ εἶχαν ἄλλα διλήμματα, ἢ μᾶλλον ἀποφάσεις, ὅπως «ἐλευθερία ἢ θάνατος»;
• Ἂν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πάλαιψε, γιὰ νὰ ἐξαγνισθῆ ἡ κοινωνία ἀπό τούς διεστραμμένους (ἰδέ α´ κεφ. πρὸς Ρωμαίους), ἡ Ἐκκλησία σήμερα καλεῖται ν’ ἀγωνισθῆ γιὰ τὴν καθαρότητα τοῦ βίου, γιὰ τὴν ἁγνότητα τῶν νέων, γιὰ τὴν τιμιότητα τοῦ γάμου, γιὰ τὴν ἀληθινὴ οἰκογένεια καὶ γιὰ τὸν καυτηριασμὸ πάσης ἀνωμαλίας καὶ ἀκαθαρσίας.
.                Τύποι «κουνιστοὶ» καὶ «θηλυπρεπεῖς» οὔτε στὶς σκάλες τῶν ἱερῶν θυσιαστηρίων γίνονται ἀνεκτοί. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο, γι’ αὐτοὺς ὅμως, πού παραδέχονται τὴν ἀρρώστια τους, τὴν ἁμαρτία τους, ἀκόμα καὶ τὴν ἀνωμαλία τους. Θεραπεύει ἄσχημες καταστάσεις, δὲν ἀνέχεται ἀνώμαλους τύπους, πού καυχῶνται μάλιστα γιὰ τὸ «κουσούρι» τους! Καὶ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅλη ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνησις.

ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ «Ὁ Ἴδιος κατέρχεται γιὰ νὰ σὲ πιάσει ἀπὸ τὸ χέρι, μὲ σιγουριά, μὲ ἀσφάλεια, γιὰ νὰ περάσεις μέσα ἀπὸ τὶς συμπληγάδες τοῦ κακοῦ…»

Ἀπὸ τὸ χέρι…

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.          Ἡ θεία ἀπόφαση εἶχε πλέον ληφθεῖ. Τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα θὰ γίνονταν παρανάλωμα πυρός… «Θὰ πάω νὰ διαπιστώσω τὸ μέγεθος καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν τους», εἶχε δηλώσει ὁ ἅγιος τριαδικὸς Θεὸς στὸν δίκαιο Ἀβραάμ, ὅταν τοῦ εἶχε ἐμφανισθεῖ μὲ τὴ μορφὴ τριῶν ἀγγέλων στὴ δρῦ τοῦ Μαμβρῆ, ἐκεῖ ποὺ ὁ δίκαιος ἐκεῖνος ἄνδρας ἀξιώθηκε νὰ Τὸν φιλοξενήσει στὸ σπίτι του.
.             Τότε ἦταν ποὺ οἱ δύο ἀπὸ τοὺς τρεῖς ἀγγέλους ξεκίνησαν γιὰ τὰ ­Σόδομα, ἐ­­­νῶ ὁ πρῶτος παρέμεινε γιὰ λίγο ἀκόμη κοντὰ στὸν Ἀβραάμ, μετὰ ἀπὸ πα­ράκληση τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀβραάμ, προκειμένου νὰ Τὸν ἱκετεύσει νὰ μὴν κατα­στρέψει τὶς πόλεις αὐτές, ἂν βρίσκον­ταν ἔστω καὶ λίγοι θεοσεβεῖς ἄνθρωποι ἐκεῖ. Ὁ Κύριος ἔκανε δεκτὸ τὸ αἴτημα τοῦ ­πι­στοῦ δούλου του. Καὶ δέκα ἄνθρωποι ἂν βρίσκονταν μέσα ἐκεῖ ποὺ νὰ ­σέβονται τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ ζοῦ­νε σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο θέλημά Του, ἡ καταστροφὴ θὰ ἀποτρεπόταν. Δυσ­τυ­χῶς ὅμως οὔτε δέκα δὲν ὑπῆρχαν!…
.            Παρ’ ὅλ’ αὐτὰ ὑπῆρχαν κάποιοι: ὁ Λὼτ ἐκεῖνος, ὁ ἀνεψιὸς τοῦ ­Ἀβραάμ, ποὺ κατοικοῦσε μέσα στὴν πόλη τῶν Σο­­­­­δόμων μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του καὶ τὶς δύο κόρες του. Οἱ δύο ­ἄγγελοι, ὅταν ἔ­­­φθασαν στὴν πόλη, ­φιλοξενήθηκαν στὸ σπίτι του. Καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ­διεπίστωσαν τὴν ἔκταση τῆς ἁμαρτίας τῶν Σοδομιτῶν, τὴ διάχυση τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ τῆς ­διαφθορᾶς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θέλησαν νὰ ­ἀσελγήσουν μὲ τὸν χειρότερο τρόπο ἐπάνω στοὺς δύο θείους ἐπισκέπτες τοῦ Λώτ.
.            Ὅλα αὐτὰ εἶχαν ἤδη προηγηθεῖ, ὅ­­­ταν οἱ δύο ἄγγελοι ἀνακοίνωσαν ­πλέον στὸν Λὼτ τὴ θεϊκή τους ἀπόφαση: «Ἡ­­­μεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου» (Γεν. ιθ´ [19] 13). Ἐμεῖς τώρα θὰ καταστρέψουμε τὴν περιοχὴ αὐτή, διότι ἡ ἁμαρτία τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι μεγάλη καὶ ἀνυπόφορη, κραυγαλέα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἔτσι μίλησαν ἀποβραδίς· καὶ τὴν ἄλλη μέρα, πρωί – πρωί, «ἐσπούδαζον… τὸν Λώτ», τὸν πίεζαν νὰ βιαστεῖ λέγοντάς του: «Πάρε τὴ γυναίκα καὶ τὶς δύο θυγατέρες σου καὶ φύγε γρήγορα ἀπ’ τὴν πόλη, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖς κι ἐσὺ μαζὶ μὲ τοὺς κατοίκους της» (στίχ. 15).
.            Στὸ ἄκουσμα τῶν λόγων αὐτῶν ὁ Λὼτ καὶ οἱ οἰκιακοί του τά ’χασαν. Δὲν περίμεναν τόσο ἄμεσα νὰ ἐπέλθει ἡ τιμωρητικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ κατὰ τῆς πόλεως. Ἀποσβολώθηκαν. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τοὺς μιλοῦσαν οἱ δύο ἄγ­­γελοι, ἡ βιασύνη στὴν ὁποία τοὺς ὠθοῦσαν, τοὺς ἔκανε νὰ σαστίσουν. Τρόμος τοὺς κατέλαβε καὶ ἀγωνία, καὶ ἔμειναν ἀκίνητοι· ταραγμένοι· ἀναποφάσιστοι.
.            Τότε λοιπὸν οἱ δύο ἄγγελοι, τὰ δύο εὐ­λογητὰ Πρόσωπα τῆς ἁγίας ­Τριάδος, ἔκαναν κάτι. Κάτι τόσο στοργικό, τόσο ζεστό… «Καὶ ἐκράτησαν οἱ ἄγγελοι τῆς χειρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς χειρὸς τῆς γυ­­ναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ… καί… ­ἐξήγαγον αὐ­τοὺς ἔξω» (στίχ. 16-17). Τοὺς πῆραν ἀπὸ τὸ χέρι· τὸ χέρι τοῦ Λώτ, τὸ χέρι τῆς γυναίκας του, τὸ χέρι τῶν ­θυγατέρων του. Τοὺς πῆραν ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τοὺς ἔβγαλαν ἔξω. Ὄχι ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τους. Ἔξω ἀπὸ τὰ Σόδομα!
.             Τὸ πρωινὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ἂν τύχαινε κανεὶς νὰ περπατᾶ στοὺς δρόμους τῆς ἀπαίσιας ἐκείνης πόλεως, θὰ ἀντίκριζε τὸ συγκινητικότατο τοῦτο θέαμα: Δύο ἀγγέλους (ἔτσι ἐμφανιζόταν ὁ ἅγιος Θεός) νὰ κρατοῦν ἀπὸ τὸ χέρι τέσσερις ἀνθρώπους, ἕναν ἄνδρα καὶ τρεῖς γυναῖκες, καὶ νὰ περπατοῦν μαζί τους πρὸς τὶς πύλες τῆς πόλεως· πιασμένοι χέρι – χέρι. Ὁ Θεὸς μὲ τοὺς ἀνθρώπους!…
.            Λέει ἀκόμα μιὰ λέξη ἡ Ἁγία Γραφή: «ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον αὐτοῦ» (στίχ. 16). Αὐτὸ ἔγινε, ἐπειδὴ ὁ Κύριος λυπήθηκε τὸν Λὼτ καὶ δὲν θέλησε νὰ τὸν καταστρέψει, αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του, μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους ­Σοδομίτες. «Ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον», ἐπειδὴ τοὺς σπλαχνίσθηκε ὁ Θεός, τοὺς ­ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, ὅπως ὁ στοργικὸς πατέρας, ἡ στοργικὴ μητέρα πιάνουν τὰ παιδιά τους, καὶ τοὺς ἔβγαλε ἔξω, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας τους.
.            Τί εἰκόνα, ἀλήθεια! Καὶ τί ἀλήθεια αὐ­τὴ γιὰ τὴ φροντίδα ποὺ λαμβάνει γιὰ μᾶς ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος καὶ Θεός μας! Νὰ μᾶς βαστάζει ἀπὸ τὸ χέρι, ναί, ἀπὸ τὸ χέρι, καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Τέτοια στοργή!
.             Τί φοβᾶσαι, λοιπόν, ἀδελφέ μου; Λὲς ὅτι εἶσαι νέος, νέα, καὶ πῶς θὰ πορευθεῖς μέσα σ’ αὐτὸν τὸν καταιγισμὸ τοῦ κακοῦ, τῆς ἁμαρτίας… Εἶσαι οἰκογενειάρχης, ἐπιστήμων, ὑπάλληλος, ἐργα­ζόμενος, καὶ δειλιάζεις μπροστὰ στὴ λαί­λαπα τῆς ἀνομίας καὶ ἀποστασίας ποὺ σαρώνει τὰ πάντα. Καὶ μένεις ἐ­­νε­ός, τρομαγμένος, ἀποσβολωμένος, σὰν τὸν Λὼτ καὶ τοὺς οἰκογενεῖς του… Κοίτα τί κάνει ὁ Θεὸς γιὰ σένα! Ὁ Ἴδιος κατέρχεται γιὰ νὰ σὲ πιάσει ἀπὸ τὸ χέρι, μὲ σιγουριά, μὲ ἀσφάλεια, γιὰ νὰ περάσεις μέσα ἀπὸ τὶς συμπληγάδες τοῦ κακοῦ… Καὶ σὺ φοβᾶσαι καὶ τὰ χάνεις καὶ δειλιᾶς;
.             «Ἐκράτησας τῆς χειρὸς τῆς ­δεξιᾶς μου», νὰ ἐπαναλαμβάνεις μαζὶ μὲ τὸν Ψαλ­μωδό. Ἐσύ, Κύριε, μὲ ­κράτησες ἀ­­­πὸ τὸ χέρι μου «καὶ μετὰ δόξης προσ­ελάβου με»· μὲ τράβηξες κοντά σου μέ­σα σὲ δόξα (Ψαλ. οβ´ [72] 23-24). Αὐτὸ νὰ λὲς γεμάτος πίστη, καὶ σὰν μικρὸ παιδὶ νὰ ἁπλώνεις τὸ χέρι σου, ἔ­­­τσι, μπροστά, ψηλά· γιὰ νὰ σοῦ τὸ πιάνει ἡ παντοδύναμη δεξιά Του.
.            Καὶ τότε, ποιός μπορεῖ νὰ σὲ ἀποσπά­σει ἀπὸ αὐτή; (πρβλ. Ἰω. ι´ 28-30).

 

ΜΕΓΑΛΑΥΧΙΑ μὲ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΙΑ (ἡ ἁμαρτία τῶν Σοδόμων)

Ποιά ἦταν ἡ ἁμαρτία τῶν Σοδόμων;

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.             Φαντάζει ἴσως εὐτελὲς καὶ ἄκαιρο τὸ ἐρώτημα ποὺ διατυπώνεται στὸν τί­τλο τοῦ ἄρθρου τούτου. Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι τὸ βδελυρὸ ἀνοσιούργημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων, τῆς Γομόρρας καὶ τῶν γύρω ἀπὸ αὐτὲς πόλεων ἦταν τὸ διαστροφικὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Πάθος τόσο βδελυκτὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὥστε οἱ πόλεις αὐτὲς νὰ παραμένουν ὑπόδειγμα αἰώνιο τῆς φρικτῆς ἀποδοκιμασίας τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ βαριὰ τιμωρία ποὺ ὑπέστησαν, ἀφανιζόμενες ἀπὸ προσώπου γῆς μὲ θειάφι καὶ φωτιά (βλ. Γεν. ιθ´ 24-25).
Ὡστόσο, μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ ἔχουμε μία ἀναφορὰ στὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδομιτῶν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς συγκλονίζει ἀκόμα περισσότε­ρο. Γύρω στὸ 600 π.Χ. ὁ Θεὸς μέσῳ τοῦ προφήτη Ἰεζεκιὴλ προειδοποιεῖ τοὺς ἀ­­μετανόητους Ἰουδαίους γιὰ τὴν τιμωρία ποὺ πρόκειται νὰ ἐπέλθει κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγῳ τῆς τραγικῆς ἀποστασίας της ἀπὸ τὸ νόμο Του καὶ τῆς γενικῆς διαφθορᾶς της. Ὀνομάζει ὁ παντοκράτωρ Κύριος τὰ Σόδομα ἀδελφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐξαιτίας τῆς παρόμοιας διαφθορᾶς, καὶ κατονομάζει τὸ ἁμάρτημα τῆς πόλεως τῶν Σοδόμων, ἐξηγώντας παράλληλα γιατί τὴν κατέστρεψε ὁ Ἴδιος καὶ ταυτόχρονα ἀπειλώντας τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅτι τὴν ἴδια τύχη θὰ ἔχει κι αὐτή.
.             Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐκπλήσσει στὰ λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων δὲν ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν καρδιογνώστη Κύριο ὅπως ἐμεῖς τὸ ξέρουμε, ἀλλὰ διαφορετικά.
.             Διαβάζουμε: «Πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου». Αὐτὸ ἦταν τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων, τῆς πόλεως αὐτῆς ποὺ ἀποδείχθηκε ἀδελφή σου. Ποιό;
.             «Ὑπερηφανία» (Ἰεζ. ις´ 49)! Ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ καύχηση, τὸ ­θράσος, ἡ ἀλαζονεία! Καὶ ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Θεός: «Ἐ­­­μεγαλαύχουν καὶ ἐποίησαν ἀνομήμα­τα ἐνώπιον ἐμοῦ» (στίχ. 50). Ἦταν ­ἀ­­­λαζό­νες, λέγει, καὶ καυχῶνταν, ­κόμπαζαν γι’ αὐτὰ ποὺ ἔκαναν, καὶ τὶς ἁμαρτίες τους δὲν τὶς ἔκαναν κρυφά, ἀλλὰ ­φανερά, ­μπρο­­στά μου, στὸ φῶς τῆς ἡμέρας, μὲ αὐθάδεια καὶ ἀναισχυντία, χωρὶς συστολὴ καὶ φό­­βο. «Τὴν ἁμαρτίαν… οὐχὶ λά­θρᾳ ἐ­­­παι­σχυ­­­­νόμενοι ­πεποιήκασιν, ἀλλ’ οἱονεὶ ἐ­­­πα­γαλλόμενοι τῇ ἐργασίᾳ τῶν ­πονηρῶν ἀνήγγειλαν πᾶσι καὶ ­ἐνεφάνισαν», ­σχο­­­­λιάζει σὲ ἀνάλογο ἁγιογραφικὸ ­χωρίο (Ἡσ. γ´ 9) καὶ ὁ Μ. Βασίλειος. Τὴν ­ἁμαρτία τὴ διέπρατταν ὄχι κρυφὰ καὶ μὲ ντροπή, ἀλλὰ τὴ διέδιδαν παντοῦ καὶ τὴ ­δι­α­φήμιζαν, σὰν νὰ ­ἀγάλλονταν μὲ τὰ βρώμικα ἔργα ποὺ ἔκαναν.
Γι’ αὐτὸ κι Ἐγώ, συνεχίζει στὸ λόγο Του ὁ δικαιοκρίτης Κύριος, τοὺς ἀφάνισα ἀπὸ προσώπου γῆς, ἔτσι ποὺ τοὺς εἶδα νὰ φέρονται. «Καὶ ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον» (στίχ. 50). Συγκλονιστικὸς ὁ θεϊκὸς λόγος: «Τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων»: ὄχι αὐτὸ ποὺ θὰ περιμέναμε νὰ ἀκούσουμε, ἀλλὰ «ὑπερηφανία».
.             Ἔχει βάθος ἡ θεϊκὴ ἐτυμηγορία. Παρουσιάζει τὴ ρίζα καὶ αἰτία τῆς ἐκφυλιστικῆς, διαστροφικῆς ἁμαρτίας τῶν Σοδομιτῶν, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία, τὴν αὐθάδεια, τὸν κομπασμό, τὴν ὕβρι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἦταν μόνο ὅτι ἁμάρταναν, ἀλλὰ καὶ καυχῶνταν γιὰ τὴν ἁμαρτία τους. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἐξοργιστικὸ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς ἐξήλειψε.
Γιατί τὰ γράφουμε αὐτά;…
.             Φρίκη! Φρίκη, καθὼς παρατηρεῖ κανεὶς τὴν ταυτότητα στὶς διαθέσεις τῶν Σοδομιτῶν μὲ τοὺς νεοσοδομίτες. Λὲς κι ἔχουν γραφεῖ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ 600 π.Χ. γιὰ ὅσα σήμερα λαμβάνουν χώρα σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στὴν πατρίδα μας.
.             «Gay pride»! Παρέλαση ­ὁμοφυλοφίλων σὲ πρωτεύουσα καὶ συμπρωτεύουσα, μὲ κύριο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα καὶ διαφήμισή τους: «Pride»! Καύχηση! Ὑπερηφάνεια!
.             Εἶναι νὰ μὴ φρικιᾶ κανεὶς διαπιστώνον­τας τὴν ὁμοιότητα; «Καὶ ἐξῆρα αὐτὰς κα­θὼς εἶδον». Γι’ αὐτὸ τοὺς κατέστρεψα, δη­λώνει ὁ Θεός…
Ὅσοι σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν τόπο θέλουμε ἀ­­­κόμα νὰ στεκόμαστε ἐπάνω στὸ φόβο τοῦ Θεοῦ· ὅσοι ἀγωνιοῦμε νὰ μὴν ­καταν­τήσει ἡ πατρίδα μας «εἰς βάθος κακῶν», ὥστε νὰ «καταφρονεῖ», νὰ μὴν ὑπολογίζει τίποτε (Παρ. ιη΄ 3)· ὅσοι δὲν ἀντέχουμε νὰ βλέπουμε τὴν πατρίδα μας νὰ μεταβάλλεται σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα…, ἂς ἐννοήσουμε τὸ βάθος τῶν θείων λόγων. Ἂς λεπτύνουμε τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ διαπιστώσουμε τὸ εὖρος τῆς «ὑπερηφανίας», δηλαδὴ τῆς προκλητικῆς καὶ αὐθάδους ἀναισχυν­τίας ποὺ ἔχει κατακλύσει τὸν κόσμο μας, τὴν ἐποχή μας, τοὺς δρόμους τῶν πόλεών μας, τὶς ἀφίσες καὶ γιγαντοοθόνες τοῦ ὑλόφρονος πολιτισμοῦ μας, τὸ «στὺλ» τῆς ζωῆς μας, τὶς ἴδιες τὶς καρδιές μας, γι’ αὐτὸ καὶ τὶς αἰσθητικὲς ἐπιλογὲς καὶ προτιμήσεις μας· ὅλο αὐτὸ τὸ κλίμα, τὴν ἀτμόσφαιρα μέσα στὴν ὁποία ­κινούμαστε καὶ ἡ ὁποία εὐνοεῖ τὴν ἐμφάνιση διαρκῶς νέ­ων παρόμοιων ἐκτρωμάτων…
.             Ἂς καταλάβουμε τὴ σοβαρότητα τῶν περιστάσεων, τὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε, κι ἂς φορέσουμε ἐπάνω μας «σάκκο καὶ σποδό». Νὰ πέσουμε στὰ γόνατα, νὰ ὑψώσουμε τὰ ­χέρια, νὰ κλαύσουμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ παραδεχόμενοι ὅτι «ἡμάρτομεν, ­ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν» ἐνώπιόν Του (πρβλ. Δαν. γ´, Προσ. 5) κι ὅτι μετανοοῦμε· ἐπιστρέφουμε ἀπὸ τὸν μάταιο ὄγκο, τὴν κενοδοξία, τὴ ματαιοδοξία μας, τὸν τύφο καὶ τὴν ἀλαζονεία μας, στὸν ἁγνότατο φόβο Του. Αὐτὸν τὸν φόβο, τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, τὸ δέος, τὴν εὐλάβεια, τὴ συναίσθηση τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας Του ἂς καλλιεργήσουμε στοὺς ἑαυτούς μας καὶ στὰ παιδιά μας.
.             Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει. Ἡ προειδοποίηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής: Τὴν ὕβρι τὴν ἀκολουθεῖ ἡ συντριβή, καὶ «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» (Παρ. ις´ 18, γ´ 34).

 

ΜΕ ΘΕΙΑΦΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ!

Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ ἡ Ἑλλάδα μας!

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2065, 15.04.2013

.               Προχωροῦμε λοιπὸν ἀκάθεκτοι στὴ χώρα μας πρὸς μία κοινωνία ποὺ θὰ μοιάζει μὲ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα. Ἀπορεῖτε; Ἰδοὺ τὸ σχετικὸ δημοσίευμα:
.               «Ἀντικείμενο μελέτης ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς κυβέρ­νησης ἀποτελεῖ τὸ θέμα τῆς ἐπέκτασης τοῦ συμφώνου συμβίωσης καὶ γιὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, ἀναφέρει ὁ ὑπουργὸς Δικαιοσύνης Ἀντ. Ρουπακιώτης. Μὲ ἀφορμὴ ἐρώτηση τῶν βουλευτῶν τῆς ΔΗΜΑΡ Μαρίας Γιαννακάκη καὶ Μαρίας Ρεπούση, ὁ κ. Ρουπακιώτης σημειώνει ὅτι οἱ ὅποιες ἀποφάσεις θὰ ἀνακοινωθοῦν μετὰ τὴ διεξαγωγὴ δημόσιου διαλόγου» («Καθημερινὴ» 27-2-2013).
.               Λύσαμε, βλέπετε, ὅλα τὰ προβλήματα τῆς χώρας, καὶ οἱ δύο αὐτὲς βουλευτίνες τοῦ συγκεκριμένου πολιτικοῦ κόμματος ἀσχολοῦνται πλέον μὲ τό… «φλέγον» θέμα τῆς ἁμαρτωλῆς καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἀχρείας καὶ σιχαμερῆς συμβιώσεως ὁμόφυλων ζευγαριῶν! Ἀντὶ νὰ βοηθήσουν τὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια νὰ σταθεῖ στὰ πόδια της, νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὰ πολλαπλὰ προβλήματά της· ἀντὶ νὰ βοηθήσουν τὴν οἰκογένεια νὰ ἀναθρέψει τὰ παιδιά της καὶ νὰ τὰ ἀναδείξει χρηστοὺς πολίτες καὶ ἀνθρώπους σεβόμενους τὸν Θεὸ καὶ τὸν σωτήριο νόμο Του, ἀνθρώπους ποὺ θὰ σέβονται καὶ θὰ ἀγαποῦν τοὺς συνανθρώπους τους, ἀγωνίζονται νὰ ψηφίσουν νόμο ποὺ νὰ νομιμοποιεῖ τὴ διάλυση τῆς οἰκογενείας καὶ τὴν πλήρη ἐξαχρείωση καὶ ἐξαθλίωση τῆς κοινωνίας.
.               Μελετοῦν τὴν ἐπέκταση συμφώνου συμβιώσεως γιὰ ὁμόφυλα ζευγάρια!
.               «Ὢ καιροί, ὢ ἤθη!», θὰ ἀναφωνοῦσε ὁ Κικέρων, ἂν ζοῦσε σήμερα! Οἱ ἐκλεγόμενοι ἀπὸ τὸν λαὸ πολιτικοί μας ἀντὶ νὰ ἐργάζονται πῶς νὰ βελτιώσουν τὰ ἤθη καὶ τὴν κοινωνία, ἐργάζονται χωρὶς καμιὰ συστολὴ πῶς νὰ τὴν διαφθείρουν ἀκόμη περισσότερο καὶ μάλιστα μέ… νόμους! Μὲ νόμους ἀντίθετους πρὸς τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ Προνοητὴ τοῦ κόσμου. Ὅλα δὲ αὐτὰ θεωροῦνται πρόοδος, ἐλευθερία καὶ ἐκδημοκρατισμὸς τῆς κοινωνίας· ἐνῶ δὲν εἶναι παρὰ ἔσχατη ὀπισθοδρόμηση, διάλυση καὶ ἐξαχρείωση τῆς κοινωνίας καὶ στυγνὴ δουλεία στὰ πιὸ βδελυκτὰ πάθη.
.               Ὅ,τι καὶ στὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, τὰ ὁποῖα κατέστρεψε ὁ Θεὸς μὲ θειάφι καὶ φωτιά. Ἀψευδὴς δὲ καὶ αἰώνιος μάρτυρας τῆς δίκαιης αὐτῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ παραμένει ἡ Νεκρὰ Θάλασσα.