ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΝΕΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Πενταλόφου Κιλκίς

Μὲ λαμπρότητα ἡ τελετὴ ἐνθρόνισης
τοῦ νέου Καθηγουμένου π. Χρυσοστόμου Β’
στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου

ΠΗΓΗ: Eidisis.gr

.                      Μὲ λαμπρότητα καὶ τὴν παρουσία πλήθους πιστῶν πραγματοποιήθηκε ἡ τελετὴ ἐνθρόνισης τοῦ νέου Καθηγούμενου Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Β’ στὸ Ἱερὸ Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου, τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 30 Μαΐου.
.                      Ἡ ἐνθρόνιση ἔγινε πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπὸ τὸν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐλισαῖο, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Μετόχι τῆς ὁποίας εἶναι τὸ Ἱερὸ Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου.
.                      Ἦταν μία στιγμὴ ὁρόσημο στὴν 40ετῆ ἱστορία τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου, ποὺ σφραγίζει τὴν πνευματικὴσυνέχεια τῆς Μονῆς, μετὰ τὴν ἀπώλεια τοῦ Μακαριστοῦ γέροντα καὶ κτήτορα τῆς Μονῆς, Χρυσοστόμου Α’.
.                     Ὁ Καθηγούμενος καὶ οἱ πατέρες τῆς Μονῆς, καθὼς καὶ ἡ Γερόντισσα Εὐφημία καὶ οἱ ἀδελφές τοῦ Μεσαίου ὑποδέχθηκαν τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐλισαῖο στὴν εἴσοδο τῆς Μονῆς καὶ ἀμέσως μετὰπραγματοποίησαν τρισάγιο στὸν τάφο τοῦ μακαριστοῦ Χρυσοστόμου.
.                    Στὴ λαμπρὴ τελετὴ ἐνθρόνισης παραβρέθηκαν ὁ ὑφυπουργὸς Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης Γ. Γεωργαντᾶς, ὁ Περιφερειάρχης Δυτικῆς Μακεδονίας Γ. Κασαπίδης, οἱ βουλευτὲς Πέλλας Γ. Καρασμάνης καὶ Δ. Σταμενίτης, οἱ δήμαρχοι Παιονίας Κ. Σιωνίδης καὶ Πέλλας Γρ. Στάμκος, οἱἀντιδήμαρχοι Παιονίας Γ. Ἀδαμόπουλος καὶ Ἀθ. Τζοῦρτζος καὶ Πέλλας Ἀθ. Ἐπιτροπάκης, ἡ δημοτικὴσύμβουλος Κιλκὶς Καλλισθένη Πάκα καὶ πλῆθος πιστῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ παρέμειναν στὸν αὔλειο χῶρο τῆς Μονῆς -λόγῳ Covid-19-  παρακολουθώντας τὴν τελετὴ ἀπὸ γιγαντοοθόνες.
.                  Μὲ πολὺ θερμὰ λόγια μίλησε γιὰ τὸ νέο Καθηγούμενο, τὸν μακαριστὸ κτήτορα τῆς Μονῆς καὶ τὴν 40χρονη πορεία τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ὁ Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους π. Ἐλισαῖος, τονίζοντας τὴν ὁμόφωνη ἀπόφαση τῶν πατέρων τῆς Μονῆς στὴν ἐκλογὴ τοῦ π. Χρυσοστόμου Β’ καὶ τὴν ἑνότητά της, ποὺ διασφαλίζει τὴ λαμπρὴ πορεία καὶ συνέχεια τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.

Ο ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

(ἀντιφώνησις)

τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου Β΄,
Καθηγουμένου καί Προεστῶτος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου,
μετοχίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους,
κατά τήν τελετή Ἐνθρονίσεώς του
ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Ἐλισαίου,
Καθηγουμένου τῆς ὡς ἄνω Κυριάρχου Ἱερᾶς Μονῆς,
τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, 30 Μαΐου 2021, 6μμ,
πρό τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ. 

Πανοσιολογιώτατε ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Κυριάρχου ἡμῶν Μονῆς Σίμωνος Πέτρας πατέρα  Ἐλισαῖε μετά τῆς Ὑμετέρας συνοδίας,
Πανοσιολογιώτατοι ἅγιοι Καθηγούμενοι,
Ὁσιολογιώτατες Γερόντισσες,
Ὁσιώτατοι ἀδελφοί καί ὁσιώτατες ἀδελφές,
Αἰδεσιμολογιώτατοι καί εὐλαβέστατοι σεβαστοί πατέρες,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Ὑπουργοί, Γεώργιε Γεωργαντά καί Γεώργιε Καρασμάνη,
Ἀξιότιμε κύριε Περιφερειάρχα Δυτικῆς Μακεδονίας Γεώργιε Κασαπίδη,
Ἀξιότιμε Βουλευτά Πέλλης κύριε Διονύσιε Σταμενίτη,
Ἀξιότιμοι κύριοι Δήμαρχοι, Παιονίας Κωνσταντῖνε Σιωνίδη καί Πέλλης Γρηγόριε Στάμκο,
Ἀξιότιμε κύριοι Ἀντιδήμαρχοι Παιονίας Ἀθανάσιε Τζοῦρτζο καί Ἰωάννη Ἀδαμόπουλε, καί Πέλλης κ.Ἀθανάσιε Ἐπιτροπάκη,
Ἀξιότιμοι κύριοι Σύμβουλοι Δήμων Παιονίας καί Πέλλης,
Ἀξιότιμοι ἄρχοντες τοῦ τόπου,
Ἀξιότιμε κύριε Πρόεδρε καί μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καί τῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου,

Τέκνα μου ἠγαπημένα καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε,

Καλῶς ὁρίσατε! Χριστός ἀνέστη!

Ὁ Γέρων Χρυσόστομος ὁ πατὴρ ἡμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη (πρβλ. Ἰω. 8, 56).

.                       Μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση σᾶς καλωσορίζουμε σήμερα ἐδῶ στό μοναστήρι μας, στό «σπίτι» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος τό ἀποκάλεσε πρό ἑνδεκαετίας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρδίας γιά τήν τιμή πού μᾶς κάνατε νά ἔλθετε κοντά μας, ἀψηφώντας κόπους καί ἐμπόδια, γιά νά χαρεῖτε μαζί μας τούτη τήν ἱστορική γιά μᾶς στιγμή. Σ᾿ αὐτήν τήν ἀναστάσιμη καί πανευφρόσυνη περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου μᾶς συνήγαγε ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά νά παραστοῦμε ὅλοι ὁμοῦ μάρτυρες ἑνός σημαντικοῦ γεγονότος, πού ἀποτελεῖ ὁρόσημο στήν τεσσαρακονταετῆ πορεία τῆς Μονῆς μας.

Σεβαστέ μας Γέροντα Ἐλισαῖε, σεπτέ Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους,

.                     Σήμερα μέ ἐνεθρονίσατε καί ἐπισήμως πλέον ὡς Καθηγούμενον, Πατέρα καί Προεστῶτα τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, μετοχίου τῆς Ἱερᾶς Ὑμῶν Μονῆς.
.               Συγκίνηση καί χαρά κατακλύζουν αὐτήν τήν στιγμή τήν καρδιά μου, διότι μέ τήν παρουσία σας σήμερα ἐδῶ πραγματοποιήθηκε κατά γράμμα ἡ ἐπιθυμία καί βουλή τοῦ ἀοιδίμου καί πεφιλημένου μακαριστοῦ μας Γέροντα καί πατέρα, ὅπως τήν ἀναγινώσκουμε στή γραπτή διαθήκη του, τήν ὁποία καί συνέταξε πρό ἕνδεκα ἐτῶν:
«Σέ αὐτόν πού ἐπιθυμῶ νά μέ διαδεχθεῖ, νά βλέπετε στό πρόσωπό του τό δικό μου πρόσωπο, καί στό δικό μου πρόσωπο, τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Διάδοχό μου σᾶς ἀφήνω τόν παπα-Χρυσόστομο… Ἔξαρχοι τῆς κυριάρχου Μονῆς πρέπει νά ἀνέλθουν γιά νά τελεσθεῖ ἐπίσημα ἡ ἐνθρόνισή του».
.                    Ἰδού λοιπόν, «σήμερον πεπλήρωται ἡ γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν» (Λκ. 4, 21).
Ποιός, ἀλήθεια, γνώριζε πρίν ἀπό σαράντα χρόνια τό ὄρος αὐτό; Πρίν ἀπό σαράντα χρόνια μιά ἀνθηρή πνευματική ρίζα, μπολιασμένη ἀπό τήν οὐράνια πολιτεία τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἁπλώθηκε καί ἔφθασε μέχρις αὐτήν τήν ἄκρη τῆς Πατρίδας μας, τό ὄρος Πάϊκο. Αὐτή ἡ ρίζα ἦταν ὁ ἀείμνηστος καί πεφιλημένος Γέροντάς μας Χρυσόστομος. Ἦταν μιά θαλερή ρίζα πού ἀρδευόταν ἀπό τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί λιπαινόταν ἀπό τά ἐν κρυπτῷ δάκρυα. Αὐτή ἡ ρίζα φύτρωσε, βλάστησε καί πέταξε πολλά παρακλάδια, ἔβγαλε πολλούς νεαρούς βλαστούς. Ἔφθασε νά γίνει κάποια στιγμή ἕνα εὐσκιόφυλλο καί καρποφόρο δένδρο, τό Ἱερό Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου. Καί ἀπό ἔρημο καί ἄγονο πού ἦταν κάποτε αὐτό τό ὄρος, εὐδόκησε ὁ Κύριος καί κατέστη μιά πνευματική ὄαση, δημιουργήθηκε ἕνα μικρό περιβόλι τῆς Παναγίας, ἔγινε γιά μᾶς τό προσωπικό μας Ἅγιον Ὄρος. Ἔγινε τό ὄρος τῆς μετανοίας μας, τό ὄρος στό ὁποῖο, ἀνεβαίνοντας, προσπαθήσαμε νά ψηλαφήσουμε τόν Κύριο μέ ὁδηγό τόν πνευματικό πατέρα μας. Ἔγινε τό ὄρος ὅπου ἐτάξατο ἡμῖν ὁ Ἰησοῦς (πρβλ. Ματθ. 28, 16) πρός ἁγιασμόν τῶν ψυχῶν μας ἀλλά καί πρός πνευματικήν ὠφέλεια τῶν κατοίκων τῆς εὐρύτερης περιοχῆς.

Καί συνέχισε τό σχέδιό του ὁ Θεός. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ ὑπερεκχείλισε καί διακτινώθηκε μέχρι τό ἀπέναντι ἀπό ἐμᾶς ὄρος, ὅπου εὑρίσκεται τό χωρίο Μεσαῖον Θεσσαλονίκης. Καί στό ὄρος αὐτό μέ τρόπο θαυμαστό, συνεστήθη καί ἀνηγέρθη ἕνα ἀκόμη μοναστικό καθίδρυμα, ἀφιερωμένο στήν Παναγία «Ἄξιόν Ἐστιν», ἕνα κατεξοχήν ἁγιορειτικό θεομητορικό σέμνωμα. Ἐκεῖ συγκροτήθηκε μία ἀκμάζουσα γυναικεία ἀδελφότητα, πιστά πνευματικά παιδιά τοῦ πατρός μας. Μέ πολλή ὑπακοή καί αὐταπάρνηση, μέ πολλή ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τήν Παναγία, ἀνέπαυσε τά σπλάγχνα τοῦ Γέροντά μας. Καί τό ἀποτέλεσμα; Σήμερα συναγωνίζεται καί ἁμιλλᾶται τό ἀνδρικό μοναστήρι μέ στόχο τήν κατάκτηση τοῦ βραβείου τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Μετόχι λοιπόν ἁγιορειτικό ἐδῶ, σέμνωμα ἁγιορειτικό ἐκεῖ, τό Ἅγιον Ὄρος ἐξαπλώνεται καί ἁγιάζει τήν γῆ τῆς Μακεδονίας.

Ὁ Γέροντας Χρυσόστομος καί οἱ ὑπ᾿ αὐτόν μοναστικές ἀδελφότητες δέν νοιάζονταν ὅμως μόνον γιά τό ἔργο τοῦ προσωπικοῦ τους ἁγιασμοῦ. Ὁ Γέροντας φρόντιζε μέ ἀμείωτο ἐνδιαφέρον γιά τήν πνευματική πρόοδο καί τῶν ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένων πολυπληθῶν πνευματικῶν τέκνων του. Φρόντιζε νά τά τρέφει μέ νουθεσίες εἴτε κατ᾿ ἰδίαν στήν ἱερά Ἐξομολόγηση εἴτε στίς μηνιαῖες συνάξεις πού συγκαλοῦσε γιά τήν πνευματική τους τροφοδοσία. Ἄλλοτε μέ κηρύγματα ἐπ᾿ ἐκκλησίαις ἤ μέ τούς προτρεπτικούς του λόγους κατά τά ἱερά Προσκυνήματα. Κι ἄλλοτε μέ ὁμιλίες καί εἰσηγήσεις στά ποικίλα Συνέδρια καί Ἡμερίδες πού κατά καιρούς διοργάνωνε ἡ Μονή μας.

Κάποτε, ὅμως, ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, καί ὁ Θεός ἐκάλεσε τόν Γέροντα στούς οὐρανούς, γιά νά τόν ἀναπαύσει ἀπό τούς ἀμετρήτους κόπους του. Εἰσῆλθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου του. Ὅταν ξαφνικά ἔφυγε ἀπό κοντά μας ὁ ἀγαπημένος μας πατέρας, ὁ ἥλιος ἔγινε γιά μᾶς σκυθρωπός… Τίποτα σ᾿ αὐτή τήν γῆ δέν φαινόταν εὐχάριστο χωρίς τήν δική του σωματική παρουσία. Διότι –ὅπως παρόμοια ἔγραφε καί ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀναφερόμενος στόν πνευματικό του πατέρα, τόν ἅγιο Πλάτωνα– ἡ θέα τοῦ προσώπου τοῦ ἀγαπητοῦ μας Γέροντα ἦταν πιό προσφιλής καί ἀγαπητή ἀπ᾿ ὅτι τό φῶς τοῦ ἡλίου πού ἀντικρίζαμε κάθε ἡμέρα. Ποιός, ἀλήθεια, δέν ἤθελε νά καθοδηγεῖται ἀπό τήν σωτήρια διδασκαλία του, ποιός δέν ἐπιθυμοῦσε νά γίνεται κοινωνός τῆς γλυκόλαλης συνομιλίας μαζί του; Ποιός δέν χαιρόταν νά ἀκούει τόν θεοφώτιστο λόγο του;

Αὐτός ἦταν καί εἶναι ἡ βακτηρία τῆς ψυχῆς μου, ἡ ἐμή θυμηδία, τό κραταιό στήριγμα τῆς ζωῆς μου. Ὅ,τι εἶμαι καί ὅ,τι καλό ἔχω, τό ὀφείλω στόν Γέροντά μας, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς «ἀοράτως ἐνταῦθα πάρεστι» καί χαίρεται μέ τήν χαρά μας.

Ὄντως πεφιλημένε μας Γέροντα, διήλθομεν διά πυρός δοκιμασιῶν καί διά ὕδατος δακρύων καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν τῆς ἐλπίδος τῆς ἐν οὐρανοῖς ἀποκαταστάσεως μετά σοῦ ἐν Ἱησοῦ Χριστῷ (πρβλ. Ψαλμ. ξε΄).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου,

.                      Ἡ διαποίμανση ψυχῶν εἶναι διακονία γεμάτη εὐθύνη ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων.
Πρῶτος ὁ προεστώς ὀφείλει νά τηρεῖ τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, ἐφαρμόζοντας τό πρότυπο πού μᾶς δίδαξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός: «Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. 11, 29).
.                   Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μέσα ἀπό τά συγγράμματά τους ἀποτελοῦν ἀσφαλεῖς ὁδοδεῖκτες σέ τούτη τήν πορεία τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης συμβουλεύει τόν ἡγούμενο πῶς θά πρέπει νά πορεύεται στό ἀξίωμα πού ἔχει ἀναλάβει ὡς ἑξῆς:
 «Βλέποντας πόσο ὑψηλό εἶναι τό μέγεθος τῆς ἡγουμενίας
ἐπάξια στάσου σ᾿ αὐτό τό ὑπούργημα γεμᾶτος δέος.
Γιατί δέχθηκες ἔργο γεμᾶτο πολλούς κινδύνους,
μέ μέριμνες πολλές κι ἀρκετές φροντίδες.
Πρόσεχε, φρόντισε ἄγρυπνα ὅσους ὁδηγεῖς
μήπως ἀπό δική σου ἀπροσεξία ἁρπαγεῖ κάποιο πρόβατο.
Γίνε ἐσύ ὁ ἴδιος πρότυπο ἐναρέτων πράξεων.
Διότι γνωρίζεις πολύ καλά ὅτι θά σοῦ ζητηθεῖ λόγος,
ὅταν θά καθίσει ὁ Χριστός νά κρίνει τούς ἀνθρώπους».

Ἀλλά καί ὁ Μέγας Βασίλειος μέσα ἀπό τά ἀσκητικά ἔργα του παρουσιάζει τόν ἀληθῆ τύπο τοῦ γνήσιου προεστῶτα μιᾶς μοναστικῆς ἀδελφότητας.
«Τόν δέ προεστῶτα μή ἐπαιρέτω τό ἀξίωμα». Διότι αὐτός πού ἔχει ὁρισθεῖ στήν ἐπιμέλεια καί θεραπεία τῶν ἀδυναμιῶν τῶν ἀδελφῶν «ὀφείλει νά μήν θεωρεῖ τήν ὑπηρεσία αὐτή ὡς ἀφορμή ἐπάρσεως, ἀλλά ταπεινώσεως, ἀγωνίας καί ἀγῶνος διότι εὑρίσκεται πλέον ὡς ὑπηρέτης ὅλων καί ὡς μέλλων νά δώσει λόγον δι᾿ ὅλους».

Ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Νεῖλος, μοναχός τοῦ 5ου αἰῶνος στό ὄρος Σινᾶ, ὑπογραμμίζει τά ἑξῆς γι᾿ αὐτούς πού ἀνέλαβαν νά διαποιμάνουν ψυχές: «Οὔτε νά νομίζουν ὅτι τό ἀξίωμα αὐτό εἶναι πρόφαση ἀνέσεως καί ἀπολαύσεως, γιατί τό πιό κοπιαστικό πράγμα εἶναι τό νά κυβερνᾶ κανείς ψυχές. Ἐκεῖνοι πού κυβερνοῦν ἄλογα καί κτήνη δέν συναντοῦν ἀντίσταση ἀπό τά κοπάδια καί γι᾿ αὐτό εὔκολα τά διοικοῦν τίς πιό πολλές φορές. Σ᾿ ἐκείνους ὅμως πού κυβερνοῦν ἀνθρώπους, ἡ ποικιλία τῶν χαρακτήρων καί ἡ πανουργία τοῦ λογισμοῦ κάνουν πιό δύσκολη τήν ἐπίβλεψη. Καί πρέπει ἐκεῖνοι πού τό ἀναλαμβάνουν νά προετοιμαστοῦν ὅπως γιά κοπιαστικό ἀγώνα, γιά νά ὑπομείνουν τά ἐλαττώματα ὅλων μέ μεγάλη ἀνεξικακία, κι ἐκεῖνα πού τούς διαφεύγουν ἀπό ἄγνοια νά τούς τά διδάσκουν μέ μακροθυμία.[…] Πρέπει ἀκόμη ὁ ἡγούμενος νά ἔχει γνώση καί πείρα τέτοια, ὥστε νά μήν ἀγνοεῖ καμμιά ἀπό τίς μεθόδους τοῦ ἐχθροῦ, γιά νά ἀποκαλύπτει στούς ὑποτακτικούς του τά κρυφά τεχνάσματά του καί νά προλέγει σ᾿ αὐτούς τή νίκη χωρίς κόπους καί νά τούς βγάλει στεφανωμένους ἀπό τόν ἀγώνα».

Ὁ μέγας Κοινοβιάρχης ὅσιος Παχώμιος, πού διηύθηνε τήν «Κοινωνία» ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπό ἐννέα ἀνδρικά καί δύο γυναικεῖα Κοινόβια, ζοῦσε ὡς ἁπλός μοναχός καί ἦταν ὑποταγμένος στήν κοινή τάξη. Ἦταν ἀκλόνητα στερεωμένος στήν πέτρα τῆς ταπεινοφροσύνης καί δέν σκεπτόταν ποτέ ὅτι ἦταν ἐπικεφαλῆς ἤ πατέρας τῶν μοναχῶν, παρά μόνον διάκονός τους (Συναξαριστής Ἱ.Κ.Εὐαγγελισμοῦ Ὀρμύλιας, 15 Μαΐου).

Ὁ δέ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος παρομοιάζει τόν προεστῶτα τῶν μοναχῶν ὡς τόν προφήτη Μωϋσῆ, ὁ ὁποῖος ἦταν μεσίτης τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό, ἀφοῦ εἶχε ὁρισθεῖ νά ὁδηγήσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ μακριά ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν δουλεία τοῦ Φαραώ. Ἔτσι καί ὁ ἀληθινός ἡγούμενος γίνεται ὁ μεσίτης τῶν μοναχῶν πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ τόν λαό τοῦ Θεοῦ, τούς μοναχούς του, μακριά ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν δουλεία τοῦ Φαραώ, δηλαδή τήν δυναστεία τῆς ἁμαρτίας. Καί καταλήγει ὁ Ὅσιος λέγοντας: «Τόν ἀληθινό ποιμένα θά τόν φανερώσει ἡ ἀγάπη του. Ἀπό ἀγάπη ἄλλωστε ὁ Ποιμήν ἐσταυρώθη».

Ὁ ἡγούμενος, ἀκολουθώντας τά ἴχνη τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ὀφείλει νά βρίσκεται ἀνεβασμένος στόν τόπο τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ Γολγοθᾶς, καί ἀνηρτημένος στόν τύπο Του, πού εἶναι ὁ Σταυρός. Ὁ πραγματικός θρόνος τοῦ ἡγουμένου, λοιπόν, εἶναι αὐτός πού διάλεξε καί ὁ Κύριος γιά τόν Ἑαυτό Του: ὁ Σταυρός. Ὁ ἡγούμενος κατεξοχήν ὀφείλει νά πραγματώνει τό ἀποστολικό: «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14).

Ὁ ἡγούμενος ὀφείλει ἀκόμη, ἐξομοιούμενος μέ τόν Δεσπότη Χριστό, νά καταστεῖ ἀγωγός τῆς θείας Χάριτος, νά μετοχετεύει τό ἐν αὐτῷ ἁλλόμενον ὕδωρ, τό πηγάζον ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καί νά τό προσφέρει ἀφθόνως εἰς τά πνευματικά του τέκνα εἰς ζωήν αἰώνιον. Σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἡγούμενος ἀκριβῶς σ᾿ αὐτόν τόν σκοπό ἐπικεντρώνει τήν πνευματική πορεία τῶν μοναχῶν του καί τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν ἀλλά καί τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του.

.               Ἔχοντας αὐτές τίς πνευματικές ὑποθῆκες χαραγμένες βαθιά μέσα στήν καρδιά μου καί ὑπακούοντας ἀφ᾿ ἑνός στό θέλημα τοῦ ἀοιδίμου πατρός μας, ἀφ᾿ ἐτέρου δέ στήν ἀγαπητική καί ἐν ὁμονοίᾳ ὁλόθυμη βούληση τῶν μοναχῶν τοῦ Κοινοβίου μας, ἀνέλαβα νά συνεχίσω τό πολύμοχθο ἔργο πού ξεκίνησε ὁ Γέροντάς μας πρίν ἀπό σαράντα χρόνια. Ἐπικαλούμενος τήν εὐχή καί ἀρωγή του, μιμούμενος τό παράδειγμά του πού ἐπί τόσα χρόνια εἶχα πρό ὀφθαλμῶν μου, δέν θά παύσω νά κοπιάζω καί νά μεριμνῶ γιά τό ποίμνιο πού ἐκεῖνος μοῦ κληροδότησε.

Σεβαστέ ἅγιε Καθηγούμενε,

.                Ἡ ράβδος αὐτή, πού μόλις μοῦ ἐνεχειρίσατε, δέν εἶναι σύμβολο ἐξουσίας, ἀλλά ὄργανο διακονίας. Εἶναι ἡ βακτηρία μέ τήν ὁποία θά ποιμαίνω τά λογικά πρόβατα τῆς μάνδρας τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν», καθώς καί τά ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζόμενα πνευματικά μου τέκνα, ὥστε νά τά ὁδηγήσω εἰς εὔδιον λιμένα σωτηρίας. Ἀλλά ταυτόχρονα εἶναι καί ὅπλο μέ τό ὁποῖο θά ἀποδιώχνω μακριά τούς νοητούς –ἴσως δέ καί αἰσθητούς– λύκους πού θά ἐπιβουλευθοῦν τήν ἑνότητα καί ὁμόνοια τῶν δύο μοναστικῶν ἀδελφοτήτων.
.               Ἅγιοι Πατέρες, εὔχεσθε παρακαλῶ, νά εἶμαι πράος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ. Νά διακονῶ ὡς προεστώς μέ ἐπιείκεια καί διάκριση· νά ἀντιμετωπίζω μέ ἀγάπη τόν καθένα, μή λησμονώντας ὅτι ἐνώπιόν μου ἔχω εἰκόνες Θεοῦ. Νά γίνομαι ὁ ἴδιος μέ τήν προσεκτική κατά Θεόν βιοτή μου πρότυπο πρός μίμησιν γιά τά πνευματικά μου τέκνα, ἐμπνέοντάς τους τόν πόθο γιά πιό ἀσκητική ζωή, γιά ἐντονότερο ἀγώνα.  Μέ εὐσπλαγχνία νά ἀντιμετωπίζω καί μέ μακροθυμία νά ἀνέχομαι αὐτούς πού ἀπό ἀδυναμία δέν μποροῦν νά ἐκπληρώσουν τά καθήκοντά τους, ὅπως ἀνέχεται κι ἐμένα ὁ Θεός. Νά ἐπαγρυπνῶ γιά τήν πνευματική προκοπή τοῦ ποιμνίου μου. Καί νά προσεύχομαι γιά ὅλους καί γιά τόν καθένα ξεχωριστά. Μέ σύνεση νά παρακολουθῶ τήν πολιτείαν ἑκάστου, νά καθοδηγῶ, νά παραινῶ, νά ἐπιτιμῶ καί γενικῶς νά ρυθμίζω τήν ἐν φόβῳ Θεοῦ, εὐσεβείᾳ καί ὑπακοῇ ἐγκαταβίωσή τους. Εὔχεσθε νά μήν διακατέχομαι ὑπό πολυπραγμοσύνης, βιασύνης καί ἄγχους, ἀλλά νά ἔχω ἄνεση ἐσωτερικῶς καί ἐν τοῖς τρόποις.
.                    Εὔχεσθε νά εἶμαι δυνατός ὥστε νά βαστάζω ἀγόγγυστα τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων, νά εἶμαι ἱκανός νά νουθετῶ καί νά καταρτίζω τούς ἀδελφούς, παρέχοντας κατάλληλο φάρμακο γιά κάθε περίσταση καί γιά κάθε πνευματική ἀσθένεια.
.                Εὔχεσθε στόν Θεό νά διακονῶ ὡς ὑπηρέτης Χριστοῦ καί οἰκονόμος μυστηρίων Θεοῦ, νά προσέχω νά μήν παρεκκλίνω ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτό ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τίς θεῖες Γραφές.
.                 Εὔχεσθε νά γίνει γιά μένα προσωπικά ἀλλά καί γιά ὅλους μας ἀληθινός ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20).
.                  Εὔχεσθε καί πάλιν εὔχεσθε ὅπως στήν διακονία πού τώρα ἐπισήμως πλέον ἀναλαμβάνω νά ἔχω ἀενάως πρό ὀφθαλμῶν μου, στόν νοῦ καί στήν καρδιά μου τίς διδαχές καί τό παράδειγμα τοῦ καλοῦ καί ἀοιδίμου Γέροντός μου. Ἀληθινά, ἀκόμη κι ἄν ὁ πατέρας μας δέν εὑρίσκεται πιά σωματικά μαζί μας, ὅμως εἶναι τώρα ἐδῶ παρών, μέσα στήν καρδιά μας! Καί ἡ παρουσία του εἶναι ἔντονη! Καί κάθε στιγμή πού τόν ἐπικαλοῦμαι αἰσθάνομαι πραγματικά νά μέ στηρίζει καί νά μέ καθοδηγεῖ γιά τό πῶς πρέπει νά πορεύομαι σ᾿ αὐτό τό καθῆκον πού μέ κάλεσε νά ἐπωμισθῶ.
.                      Ἔχω τήν βεβαιότητα ὅτι μαζί μέ τήν Ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὑπεραγία Θεοτόκο, τόν Κτήτορα, Ἔφορο καί προστάτη τῆς «Νέας Βηθλεέμ», τόν ὅσιο Σίμωνα τόν Μυροβλύτη, τόν Ἔφορο καί προστάτη τῆς Μονῆς μας, τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ὁ ἐν οὐρανοῖς πλέον Γέροντάς μας εὐλογεῖ καί τακτοποιεῖ τό κάθε τι. Κι ἄς φαίνεται πολλές φορές ὅτι ἡ δική μου γνώμη κυβερνᾶ τό μοναστήρι καί διεκπεραιώνει κάθε ὑπόθεση. Ἄλλωστε στήν προφορική διαθήκη πού μᾶς ἄφησε ὁ μακάριος Γέροντάς μας, εἶχε τονίσει ξεκάθαρα ὅτι θά εὑρίσκεται πάντα μαζί μας, λέγοντας τά ἑξῆς:
«Νά ξέρετε ὅτι δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποχωρισθῶ, γιατί ἀληθινά εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει ἐδῶ καί ἐκεῖ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία».       

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου,

.                       Θά ἤθελα καί πάλι νά εὐχαριστήσω ὅλους ἐσᾶς πού ἡ ἀγάπη σας γιά τό Μοναστήρι μας σᾶς ἔφερε κοντά μας αὐτήν τήν τόσο σημαντική γιά μᾶς ἡμέρα. Μέ τήν παρουσία σας δέν τιμᾶτε μόνο ἐμένα ὡς νέο πλέον Ἡγούμενο καί Προεστῶτα, ἀλλά ἀναδεικνύετε περίτρανα πόσο σπουδαῖο καί σημαντικό στάθηκε τό γεγονός τῆς ἵδρυσης τῆς Μονῆς μας γιά τήν πνευματική ὠφέλεια τῶν πιστῶν ὅλης τῆς Μακεδονίας. Καί ἐπιπλέον ἀποδεικνύετε μέ φανερό καί ἔμπρακτο τρόπο πόσο ἐδικαιώθηκε ὁ μακάριος Γέροντάς μας κάνοντας ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Εὐχαριστῶ τούς σεπτούς Καθηγουμένους καί τίς σεβαστές Καθηγουμένες τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Πατρίδος μας πού μέ τίς συνοδίες τους βρέθηκαν μαζί μας συμπροσευχόμενοι, δοξάζοντας καί εὐλογώντας τόν ἅγιο Θεό.

Εὐχαριστῶ τούς ἄρχοντες τοῦ τόπου αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι, παρακινούμενοι ἀπό τόν σεβασμό καί τήν ἰδιαίτερη ἀγάπη πού ἔτρεφαν στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντα, παραστέκονταν πάντοτε σέ κάθε προσπάθεια ἤ πρόβλημα τῆς μοναστικῆς μας ἀδελφότητας. Αἰσθάνομαι ὅτι μέ τήν ἴδια ἐκτίμηση περιβάλλουν καί ἐμένα τόν ταπεινό. Αὐτή ἡ αἴσθηση μοῦ δίνει τήν πεποίθηση πώς θά ἔχω δίπλα μου φίλους καί συμπαραστάτες, οἱ ὁποῖοι θά συνεχίσουν μέ ἀμείωτο ἐνδιαφέρον νά στηρίζουν τό ἔργο τῆς Μονῆς.

Εὐχαριστῶ ἀκόμη τούς μόνιμους συναντιλήπτορες στό ἔργο τῆς Μονῆς μας, τό ἐκλεκτό δηλαδή Διοικητικό Συμβούλιο τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου» καί τά μέλη τῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς, οἱ ὁποῖοι μέ κάθε δυνατό τρόπο παρέχουν τήν ἀρωγή καί τή βοήθειά τους κάθε φορά πού θά τούς ζητηθεῖ.

Ἅγιε Καθηγούμενε π. Ἐλισαῖε,

.                     Καί πάλι σᾶς εὐχαριστῶ ὁλοψύχως διότι μέ τήν παρουσία σας λαμπρύνατε αὐτή τήν τελετή. Μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση καί ἐκ μέρους τῶν δύο μοναστικῶν ἀδελφοτήτων, ἐκφράζω αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης πρός τό πρόσωπό Σας γιά ὅλα ὅσα ἔχετε κάνει καί συνεχίζετε νά κάνετε γιά μᾶς.
.                 Θά ἤθελα ἐπίσης νά εὐχαριστήσω ἐκ βάθους καρδίας τούς εὐλογημένους συμμοναστάς μου γιά τήν τέλεια διατήρηση τῆς ἑνότητος καί ὁμόνοιας πού ἐπέδειξαν μετά τήν μακαρία κοίμηση τοῦ καλοῦ μας Γέροντα. Πιστοί καί ὑπάκουοι ὅλοι οἱ ἀδελφοί στίς τελευταῖες προτροπές καί παραινέσεις τοῦ μακαριστοῦ μας πατέρα. Οἱ ἀδελφικοί μας δεσμοί ἔγιναν τώρα πιό ἑδραῖοι, πιό σφιχτοί, πιό κραταιοί. Μολονότι συγκαταβιούσαμε γιά σχεδόν σαράντα χρόνια συναυλιζόμενοι στίς ἱερές ἀκολουθίες, στά διακονήματα, στήν καθημερινή ζωή τῆς Μονῆς, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐμπιστοσύνη πού ἐπέδειξαν ὅλοι οἱ ἀδελφοί πρός ἐμένα τόν ταπεινό ὑπῆρξε ἔκδηλη καί συγκινητική.
 .                      Θά ἤθελα ἀκόμη νά εὐχαριστήσω καί τήν σεβαστή Γερόντισσα Εὐφημία καί τίς ὑπ᾿ αὐτήν ἀδελφές μας. Μέ περισσή ἐμπιστοσύνη καί σεβασμό περιέβαλαν τό πρόσωπό μου ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἀναχώρησης τοῦ Πατέρα μας γιά τούς οὐρανούς, ἁμιλλώμενες τούς πατέρες τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου στήν ὑπακοή καί τήν ἀγάπη πρός ἐμέ τόν ταπεινό.
.                  Εἶναι γεγονός ὄτι ἡ προθυμία ὅλων τῶν παιδιῶν μου, τῶν μοναστῶν καί τῶν μοναστριῶν, καί ὁ ζῆλος στήν ὑπακοή καί στήν διακονία, μοῦ δίνουν δύναμη καί κουράγιο νά ἀνταποκριθῶ στά νέα καθήκοντά μου καί νά ἀναλάβω ὁλοψύχως τόν ζυγό τῆς πνευματικῆς πατρότητας τῶν δύο Ἀδελφοτήτων. Ἰδιαιτέρως παρακαλῶ τόν Παντοδύναμο Θεό νά στολίζει τήν ψυχή μου μέ τήν ἁγία ταπείνωση, τήν μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν, ὥστε μιμούμενος τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ὅστις «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι» (Μάρκ. 10, 45), νά διακονῶ ἀπό τή θέση αὐτή τούς ἀδελφούς –καί πλέον τέκνα μου– ὡς φιλόστοργος πατήρ.
.                  Ποτέ δέν θά πάψει νά ἀντηχεῖ στά αὐτιά μου ἡ φωνή καί ἡ προτροπή τοῦ μακαρίου Γέροντά μας γιά τό πῶς θά πρέπει νά διάκειμαι ὡς νέος πλέον Γέροντας τῶν ἀδελφῶν μου:

Νά προσέχεις, νά προσεύχεσαι καί νά ἀγαπᾶς τούς ἀδελφούς μας. Ἄν εἶσαι μαζί τους, θά εἶναι μαζί σου καί ὅλοι μαζί μέ τόν Θεό.
Αὐτό πού σᾶς λέω, παιδιά μου, τακτικά εἶναι ὅτι κανένας, μά κανένας, οὔτε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, δέν ἀγαποῦμε τόν ἑαυτό μας τόσο πολύ, ὅσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός. …Ὑπομονή, δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα γιά τόν καθένα σας χωρίς νά τό γνωρίζετε! Καί νά ξεύρετε ὅτι ὅσος πόλεμος καί νά γίνει, ἕνα νά γνωρίζετε, ὅτι τελικά τοῦ Θεοῦ θά γίνει. Καί νά μή φοβούμεθα. Τελικά τοῦ Θεοῦ θά γίνει, ἀρκεῖ ἐμεῖς σταθεροί νά μείνουμε. Ἕνα πρέπει νά ξέρουμε: Θεέ μου, Θεέ μου, γιά Σένα ζῶ, γιά Σένα ὑπάρχω· κι ἄν σταματήσω νά ζῶ γιά Σένα καί νά ὑπάρχω γιά Σένα, τότε, Χριστέ μου, μή μ᾿ ἀφήσεις νά μολύνω τόν ἱερόν αὐτόν τόπον. Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε.

 .                    Ταπεινά ἐκζητῶ κι ἐγώ τίς προσευχές πάντων ὑμῶν ὥστε, χάριτι Θεοῦ, νά μή διαψεύσω τίς ἐλπίδες καί τίς προσδοκίες τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν. Εὐχηθεῖτε ὅλοι ὥστε, μέ ἀκόμη περισσότερη αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία, νά ἀνταποκριθῶ στίς μοναχικές ὑποσχέσεις πού ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων μας ἔδωσα πρίν ἀπό τριανταέξι χρόνια, ὅταν παρέδωσα τόν ἑαυτό μου στήν ὑπακοή τοῦ καλοῦ Γέροντά μας.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ὅ,τι καί νά γίνει· ὅ,τι καί νά γίνει, δόξα τῷ Θεῷ.

.                Μέσα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου ἀναφωνῶ: Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ Tριαδικόν Ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Εὐχαριστῶ καί εὐλογῶ Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα τόν Κύριον, δέν λησμονῶ ὅλα τά δωρήματα, τίς εὐεργεσίες καί τίς εὐλογίες πού ἀφθόνως μοῦ παρέχει· Αὐτόν πού δίνει ἄφεση στά ἀνομήματα καί τίς ἁμαρτίες μου, Αὐτόν πού θεραπεύει τίς ἀσθένειές μου· Αὐτόν πού ἐλευθερώνει ἀπό τήν φθορά τήν ζωήν μου, Αὐτόν πού μέ στεφανώνει μέ τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία του. Εὐλογῶ Αὐτόν πού ἐπλήρωσε μέ ἀγαθά τήν ἐπιθυμία μου, αὐτόν πού ἀνακαινίζει τήν νεότητά μου, ὅπως τοῦ ἀετοῦ (πρβλ. Ψαλμ. ρβ΄).
.                  Εὐχαριστῶ, εὐλογῶ καί δοξάζω τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν πού με ἀξίωσε νά ὀνομάζομαι τέκνο τοιούτου πνευματικοῦ Πατρός, διότι ὁ Γέροντάς μας πρῶτος ἐποίει ὅσα ἐδίδασκε. «Ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19). Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου καί 36 χρόνια ἀπό τήν ἐπίσημη ἀνάληψη τῆς ἡγουμενίας ἀπό τόν Κτήτορα Γέροντα Χρυσόστομο. Αὐτή ἡ ἁγιασμένη τεσσαρακονταετία ἐπισφραγίσθηκε μέ τήν κοίμηση τοῦ καλοῦ μας Πατέρα. Σέ αὐτό τό διάστημα ἀνηγέρθησαν καί ἐστερώθησαν δύο μοναστήρια, πού παραδόθηκαν ὄχι στά χέρια μας, ἀλλά στήν καρδιά μας, σάν τιμαλφῆ, σάν δῶρα Θεοῦ.
.                  Νά ὑπενθυμίσω στήν ἀγάπη σας αὐτό πού ἀνέκαθεν ἔλεγε ὁ Γέροντάς μας, ὅτι σκοπός τῆς σύστασης τοῦ μοναστηριοῦ εἶναι νά ἀναδείξει τουλάχιστον ἕναν Ἅγιο, πού θά καταχωρισθεῖ στά μηναῖα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ταπεινή μου γνώμη εἶναι πώς, ἀπό τίς 21 Ἰανουαρίου 2021, αὐτός ὁ σκοπός ἐπετεύχθη. Ἤδη ὁ Γέροντας ἀνῆλθε στόν οὐρανό καί ἑτοιμάζει τό ἄνω μοναστήρι, ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχει πλέον «ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γαλ. 3, 28), «ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός»  (Κολασ. 3, 11).
.                    …Τούτη τή στιγμή ἡ ματιά μου στρέφεται πρός τό Πρόσωπο τοῦ ὡραίου κάλλει Νυμφίου Χριστοῦ. Καί μιά ἱκεσία ἐπιθυμῶ νά Τοῦ ἀπευθύνω ἐκ μέσης καρδίας: Ὅταν κάποτε θά ἔλθει ἡ στιγμή ἐκείνη πού θά κλείσω γιά πάντα τά μάτια μου, νά μέ ἀξιώσει νά ἐπαναλάβω ἐκεῖνο τό προφητικό: «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός». Καί, μέ τήν εὐχή ὅλων σας καί τοῦ Πατρός μου, νά μήν στερηθῶ τῆς οὐρανίου εὐφροσύνης.
.                   Περαίνοντας ἐδῶ τόν λόγο μου, ἐρανίζομαι καί τήν κατακλείδα τοῦ ἐνθρονιστήριου λόγου τοῦ μακαρίου πατρός μας Γέροντος Χρυσοστόμου, τό σωτήριο ἔτος 1985. Εἶχε πεῖ τότε ὁ Γέροντας: ‟ Ἄς εἶναι τά τελευταῖα μου λόγια μπροστά στόν Χριστό μας, τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας μπροστά στόν Θεό Πατέρα: «οὕς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καί οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο» (Ἰωάν. 17, 12). Γένοιτο.”

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΕΡ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Καθηγουμένου τοῦ Ἱ. Κοινοβίου Ὁσ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Τεσσαρακονθήμερο ἱερό μνημόσυνο
μακαριστοῦ κυροῦ Χρυσοστόμου
Κτήτορος καί Καθηγουμένου
τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Πενταλόφου Γουμενίσσης Κιλκίς

.                          Τήν Δευτέρα 1η Μαρτίου 2021 συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες ἀπό τήν ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, Κτήτορος καί Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Παιονίας, μετοχίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας ὡς ἐπίσης καί Κτήτορος καί πνευματικοῦ Πατρός τοῦ Ἱεροῦ γυναικείου Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν» Μεσαίου Θεσσαλονίκης.
.                          Ὁ σεβαστός μας Γέροντας ἐκλήθη εἰς τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ ἀπό τήν Παναγία τήν «Παραμυθία», ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς της, στίς 21 Ἰανουαρίου 2021. Ἡ Κυρίαρχος Ἱερά Μονή Σίμωνος Πέτρας εὐγενῶς ἀπέστειλε ὡς ἐκπρόσωπον τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Ἐλισαίου τόν Πανοσιολογιώτατον ἱερομόναχον π.Γερβάσιον ἵνα προστῇ τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Τήν προηγουμένη τό ἑσπέρας (Κυριακή 28 Φεβρουαρίου), ὡς εἴθισται στά ἁγιορειτικά μοναστήρια καί μετόχια, ἐτελέσθη ἡ ἱερά Ἀκολουθία τῆς Παννυχίδος. Ἀνήμερα ἐτελέσθη ἱερατικό συλλείτουργο. Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη ἐπιμνημόσυνος λόγος καί στή συνέχεια ἐτελέσθη ἐπί τοῦ μνήματος τό ἱερόν Μνημόσυνον γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ κεκοιμημένου Γέροντος.
.                          Σεβαστέ μας Γέροντα, ἐσύ ὁ ἴδιος μᾶς εἶχες πεῖ λίγο πρίν φύγεις: «Νά ξέρετε ὅτι δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποχωρισθῶ, γιατί ἀληθινά εἰς τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει ἐδῶ καί ἐκεῖ. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία». Καί ἐπίσης εἶπες: «Ἄν φύγω, θά σᾶς εὐλογῶ ἀπό τούς οὐρανούς».
.                          Καί τελικά, ὅπως πρῶτος ἦλθες στό μοναστήρι, ἀφοῦ τά τακτοποίησες ὅλα, πρῶτος ἀναχώρησες καί γιά τούς οὐρανούς, μπροστάρης ὅπως πάντα, γιά νά οἰκοδομήσεις τό ἄνω μοναστήρι, γιά νά ἑτοιμάσεις τόπο καταπαύσεως τῶν τέκνων σου. Τό σῶμα σου ἐσπάρη καί ἁγίασε τή γῆ. Εἶναι τό πιό γερό θεμέλιο τῆς Μονῆς μας, μαζί μέ τά ἱερά θυσιαστήρια. Ἡ ψυχή σου πέταξε στόν ἀγαπημένο της Χριστό. Ἔφυγες πρῶτος γιά νά ζητήσεις μέ παρρησία ἀπό τόν ἀγαπημένο μας Χριστό χάρες καί εὐλογίες καί προστασία γιά τά τέκνα σου…
.                          Πεφιλημένε Γέροντά μας, τήν τεσσαρακοστή ἡμέρα ἀπό τήν ἐκδημία σου, σύμφωνα μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, συνήντησες γιά τρίτη φορά τόν Τριαδικό Θεό καί Δημιουργό μας. Καί προεγεύθης τήν θέση σου στή Δευτέρα Παρουσία. Εὐχόμαστε ὁλόψυχα καί πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ἄκουσες ἀπό τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τό:  «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου».
.                          Καί ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα πού ὁ Κύριος θά ὁρίσει, εἴθε νά καταξιωθοῦμε καί ἐμεῖς οἱ ταπεινοί μοναχοί καί ὅλα τά πνευματικά σου τέκνα τά ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκόμενα νά ξαναβρεθοῦμε χαρούμενοι κοντά σου, συμπροσευχόμενοι καί συγχορεύοντες γύρω ἀπό τόν Δεσποτικό Θρόνο.
.                          Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀειμνήστου Γέροντός μας Χρυσοστόμου ἱερομονάχου!

ΠΗΓΗ: filoinikodimou.blogspot.com

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΥ Ι. ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΟΣ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Πενταλόφου Γουμενίσσης

Ἐκδημία τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου (Τσαβδαρίδη)
Κτήτορος καί Καθηγουμένου
τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
καί Κτήτορος καί πνευματικοῦ Πατρός
τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν»

.                        Ὁ πολυσέβαστος καί πολυαγαπημένος πατέρας μας Γέροντας Χρυσόστομος ἐκοιμήθη σήμερα, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας», 21 Ἰανουαρίου 2021, κατά τίς ἀπογευματινές ὧρες, σέ ἡλικία 74 ἐτῶν, ὕστερα ἀπό πολυήμερη ἀναμέτρηση μέ βαριά ἀσθένεια μέσα στήν Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ ΓΣΝΕ 424 Θεσσαλονίκης, ὅπου καί εἰσήχθη τό βράδυ τῶν Χριστουγέννων.

Βιογραφικό σημείωμα

.                           Γεννήθηκε τό 1947 στή Θεσσαλονίκη. Ἦταν τό 4^ο καί τελευταῖο τέκνο τοῦ Κωνσταντίνου Τσαβδαρίδη, ἐκ Πόντου, καί τῆς Δέσποινας Τσαβδαρίδου τό γένος Νομίδου, ἐκ Φερτεκίου Ἰκονίου Καππαδοκίας.
.                  Κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ κεκοιμημένου πατέρα του, Κωνσταντίνου.
.                 Ἀπό μικρό παιδάκι 7 χρονῶν πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό. Ἐξέλεξε ἀπό νωρίς τήν ἀγαθή μερίδα, τό ἕν οὗ ἐστί χρεία.
.                  Σπούδασε στήν Ἀνωτέρα Ἐκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης καί στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης.
.               Ἐκάρη μοναχός ἀπό τόν μακαριστό μητροπολίτη Λαγκαδᾶ κυρό Σπυρίδωνα στίς 6 Μαΐου 1970 σέ ἡλικία 23 ἐτῶν στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς στήν Χαλκιδική. Ἔλαβε τό ὄνομα Χρυσόστομος. Τήν ἑπομένη ἡμέρα χειροτονήθηκε διάκονος καί στίς 28 Αὐγούστου 1973 Πρεσβύτερος ἀπό τόν ἴδιο Μητροπολίτη.
.                 Ἀπό τό 1970 μέχρι τό 1979 ὁ π.Χρυσόστομος διακόνησε τόν λαό τοῦ Θεοῦ στή Μητρόπολη Λαγκαδᾶ.
.                    Κατά τήν δεκαετία τοῦ 1970 ἔκανε ἀλλεπάλληλα καί πολυήμερα προσκυνήματα στό Ἅγιον Ὄρος, ἐπισκεπτόμενος κυρίως τήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί συνάζοντας τό μέλι τῆς ἡσυχίας κατά τήν συναναστροφή του μέ ἐνάρετους ἀσκητές, θεοφόρους ἐρημίτες καί χαρισματούχους Γέροντες.
.                 Τό 1979 ἔλαβε ἀπολυτήριο γιά τή Μητρόπολη Πολυανῆς, Γουμενίσσης καί Κιλκισίου. Μέ τήν ὁλόψυχη εὐλογία τοῦ τότε μητροπολίτου Ἀμβροσίου (1974-1991 καί μετέπειτα Παροναξίας 1991-2004) ἵδρυσε τό 1981 τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στόν Πεντάλοφο τῆς Γουμένισσας τοῦ Κιλκίς, στό ὁποῖο ἐγκαταβιοῦν σήμερα 30 περίπου ἀδελφοί. Τό Ἱερό Κοινόβιο ἐξ ἀρχῆς ὑπήχθη διοικητικῶς εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ὡς μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, μέ τήν ἔκθυμο εὐλογία τοῦ μητροπολίτου Ἀμβροσίου καί τή σύμφωνο γνώμη τοῦ τότε Ἡγουμένου καί πλέον μακαριστοῦ Γέροντος Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου, ὁ ὁποῖος καί πρότεινε τήν ὑπαγωγή τοῦ ἱεροῦ καθιδρύματος ὡς μετοχίου σέ ἁγιορειτική Μονή, προκειμένου ἡ ἀδελφότητα νά ἐπιβιώσει καί νά ἐξελιχθεῖ πνευματικά.
.                      Στίς 8 Νοεμβρίου 1981 (ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων) ἐτελέσθη στό Ἱερό Κοινόβιο ἡ πρώτη θεία Λειτουργία ἀπό τόν μητροπολίτη Ἀμβρόσιο, στόν ἄρτι ὁλοκληρωθέντα Ἱερό Ναό τῶν Ἀρχαγγέλων. Στίς 18 Αὐγούστου 1985 ὁ ἴδιος Μητροπολίτης προεχείρισε τόν Γέροντα Χρυσόστομο εἰς Μεγαλόσχημον Μοναχόν δίνοντάς του τό μέγα καί ἀγγελικό Σχῆμα τῶν Μοναχῶν καί αὐθημερόν τόν ἐνεθρόνισε ὡς Καθηγούμενον τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.
.                          Παράλληλα μέ τήν ἀνοικοδόμηση καί τήν ἐπάνδρωση τῆς ἀνδρικῆς Μονῆς, ὁ π.Χρυσόστομος συνέστησε ἀδελφότητα μοναζουσῶν, πνευματικῶς ἐξαρτημένη ἀπό τό Ἱερό Κοινόβιο. Ἡ ἀδελφότητα αὐτή ἀρχικῶς ἐγκαταστάθηκε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Γεωργίου Τριμόρφου στό χωριό Μοναστηράκι τῆς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου μέ τήν εὐλογία τοῦ οἰκείου μητροπολίτου μακαριστοῦ Ἰωάννου. Παρέμεινε ἐκεῖ τό χρονικό διάστημα 1998-2008. Ἀπό τό 2006 μέ πρόσκληση καί εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτου Λαγκαδᾶ κυροῦ Σπυρίδωνος, ὁ Γέροντας Χρυσόστομος ἄρχισε τήν ἀνέγερση ἑνός ἀκόμη μοναστηριοῦ, τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν» στό Μεσαῖο Θεσσαλονίκης. Ὁ μετέπειτα μητροπολίτης Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης καί ἤδη πλέον μακαριστός Ἰωάννης εὐλόγησε ἐξ ἀρχῆς ὁλόθυμα τήν προσπάθεια αὐτή. Ἡ γυναικεία ἀδελφότητα (20 περίπου μοναχές σήμερα) ἐγκαταστάθηκε ἀπό τό 2008 στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο, ὑπαγόμενη πάντοτε στήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ π.Χρυσοστόμου καθώς καί τοῦ ἑκάστοτε Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου.
.                     Ὁ ἀοίδιμος Γέροντας βίωνε τόν Μοναχισμό ἐμπειρικά, βιωματικά. Ζοῦσε ἀπό ἐδῶ τήν χαρά τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἔλεγε πολλές φορές στούς μοναχούς του: «Χίλιες φορές νά γεννιόμουν, χίλιες φορές μοναχός θά γινόμουν». Καί μέ ἔμφαση τόνιζε: «Δέν ξέρουμε σέ τί Παράδεισο μᾶς ἔβαλε ὁ Θεός, παιδιά μου». Πεμπτουσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς θεωροῦσε τήν θεία Λειτουργία. Καί ὑπενθύμιζε συχνά πώς ὅλη ἡ ὑπόλοιπη μέρα τοῦ μοναχοῦ, εἴτε στό διακόνημα, εἴτε στό κελλί πρέπει νά εἶναι μιά συνέχεια τῆς θείας Λειτουργίας.
.                   Ἐκτός ἀπό τίς δύο μοναστικές ἀδελφότητες πού καθοδηγοῦσε πνευματικά, ὑπῆρξε παράλληλα ἐξομολόγος καί πνευματικός καθοδηγητής ἑκατοντάδων λαϊκῶν ἀδελφῶν μας.
.                         Ἡ κοίμηση τοῦ σεβαστοῦ Γέροντος συνέπεσε κατά τή χρονική στιγμή πού τό Ἱερό Κοινόβιο συμπληρώνει 40 ἔτη ἀπό τήν ἵδρυσή του. Στίς 6 Μαΐου 2020 ὁ σεβαστός Γέροντας εἶχε συμπληρώσει 50 χρόνια μοναχικοῦ βίου.
.                     Τά πολυάριθμα πνευματικά τέκνα του, οἱ δύο μοναστικές ἀδελφότητες, κληρικοί καί λαϊκοί, κλίνουν εὐλαβικά τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, τοῦ φιλοῦν ταπεινά τό χέρι καί τόν προπέμπουν στήν αἰώνια μακαριότητα, στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ πού τόσο ἀγάπησε ἀπό μικρό παιδί, εὐχόμενοι καλή συνάντηση καί καλή ἀνάσταση.
.                    Πολυσέβαστέ μας Γέροντα, εὐχόμεθα ταπεινά ἡ σήμερα ἑορταζομένη Παναγία ἡ «Παραμυθία» πού τόσο ἀγαποῦσες, νά σέ ὑποδεχθεῖ καί νά σέ παρουσιάσει μέ χαρά στόν Χριστό. Ἀλλά καί ἐμᾶς νά μᾶς παραμυθήσει πού μείναμε ὀρφανοί ἀπό τήν παρουσία σου.
.                          Αἰωνία σου ἡ μνήμη πολυαγαπημένε μας καί καλέ μας Γέροντα, εἶσαι μέσα στήν καρδιά μας, δέν θά σέ ξεχάσουμε ποτέ, ἑτοίμασέ μας χῶρο ἀναπαύσεως κοντά στόν Χριστό μας καί κοντά σου. Γρήγορα νά συναντηθοῦμε. Ἀμήν, γένοιτο.

ΕΟΡΤΗ ΑΓ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ ΣΑΡΩΦ ΣΤΟ Ι. ΚΟΙΝΟΒΙΟ ὁσ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΚΙΛΚΙΣ

Ἑορτή ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ
στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου
Πενταλόφου Παιονίας Κιλκίς

.           Μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ τήν Τετάρτη 1η Ἰανουαρίου (παραμονή) ἐτελέσθη Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός καί τήν Πέμπτη 2 Ἰανουαρίου (ἀνήμερα) Ὄρθρος καί πανηγυρικό ἱερατικό συλλείτουργο πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου. Πλῆθος πιστῶν ἀνῆλθε στό ὄρος Πάϊκο, γιά νά προσκυνήσει τήν θαυμαστή εἰκόνα τοῦ Ἁγίου καί τεμάχιο ἐκ τῶν ἱερῶν λειψάνων του, ἑνός Ἁγίου τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά ἦταν γεμάτη φῶς καί Ἀνάσταση. Ὁ Ἅγιος μετέδιδε τήν Ἀνάσταση μέ τήν ζωή του, μέ τήν προσευχή του ἀλλά κυρίως μέ τό φεγγοβόλο πρόσωπό του, ἀνέφερε στό κήρυγμά του ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική κατάσταση, μεταξύ ἄλλων εἶπε:
.           «Δέν μπορῶ σήμερα νά εἶμαι χαρούμενος. Οἱ τόποι ἐκεῖνοι πού ἁγιάστηκαν ἀπό χιλιάδες Μάρτυρες, Νεομάρτυρες, Ὁμολογητές καί Ὁσίους, βρίσκονται ἀπομονωμένοι ἕνεκα κακῶν χειρισμῶν. Μέ δακρυσμένα τά μάτια σκύβω νά προσκυνήσω τό τεμάχιο ἀπό τά ἅγια λείψανα καί τήν θαυμαστή εἰκόνα τοῦ ὁσίου Σεραφείμ. Μαζί μέ τόν ὅσιο Σεραφείμ καί τόν Μέγα Βασίλειο ἄς ἱκετεύσουμε καί ἐμεῖς τόν Χριστόν κράζοντας: “Παῦσον τὰ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν· σβέσον τὰ φρυάγματα τῶν ἐθνῶν· τὰς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις ταχέως κατάλυσον τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος”.
.           » Ὁ ἅγιος Σεραφείμ θρηνεῖ μέ λυγμούς γιά τήν κατάντια μας, ἐξαιτίας τοῦ Σχίσματος πού ἔρχεται σάν ρομφαία νά σφάξει τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί νά χωρίσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Θρηνεῖ γιά ὅλους μας, πού βρεθήκαμε τόσο μικροί στήν πίστη στόν Χριστόν καί προδώσαμε τά ὀρθόδοξα ἀδέλφια μας. Παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο νά εἰρηνεύσει τήν Ἐκκλησία, νά ξαναενώσει τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πού τόσο βάναυσα ἐπιβουλεύεται ὁ ἐχθρός. Ἕνας ἔκανε τό σχίσμα στόν οὐρανό καί αὐτός εἶναι ὁ Ἑωσφόρος. Ἕνας ἔκανε τό σχίσμα στή γῆ καί αὐτός εἶναι ὁ Πάπας. Ὅσοι τούς μιμοῦνται καί δέν ἐπανορθώνουν, θά κληρονομήσουν τήν μερίδα τοῦ Ἑωσφόρου. Ὅμως ὅσα σχίσματα καί νά κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἡ Ἐκκλησία μένει ἑνωμένη. Καί οἱ πιστοί στρέφουν τά μάτια τους στόν οὐρανό καί ἑνώνονται σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις.
.           » Ὁ ἅγιος Σεραφείμ δίδαξε πώς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν δέν ἀποκτήσουμε τό Ἅγιον Πνεῦμα, δέν θά ἔχουμε φῶς καί θά σκοντάφτουμε στά σκοτάδια καί πολλές φορές οἱ πτώσεις μας θά εἶναι θανατηφόρες. Ἡ καρδιά του Ἁγίου ἦταν ἀνάπαυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐπληρώθη σέ αὐτόν τό: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν…». Γι᾿ αὐτό χειμῶνα-καλοκαίρι, ἄνοιξη καί φθινόπωρο, ὅποιον συναντοῦσε, τόν χαιρετοῦσε μέ τό “Χριστός ἀνέστη, χαρά μου”. Εἴθε διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά ἔλθει καί νά σκηνώσει μέσα στήν καρδιά μας, ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως νά πλημμυρίσει τήν ζωή μας καί νά συναντήσουμε τόν Χριστό μας, ὁ Ὁποῖος τόσο πολύ μᾶς ἀγαπᾶ. Ἀμήν.»

ΒΙΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ [Νέα ἔκδοση]

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Βίος καὶ Παρακλητικὸς Κανών)
ἔκδοση Ἱ. Κοινοβίου ὁσ. Νικοδήμου
Πεντάλοφος Κιλκίς, 2019

Πρόλογος

.                 Ὁ συμπατριώτης τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Νάξιος στήν καταγωγή, ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος Παυλόπουλος (1942-2016), τέως ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς καί περιώνυμης Ἱερᾶς Μονῆς Λειμῶνος Μυτιλήνης, συνέγραψε, πρό πεντηκονταετίας περίπου (τό 1971), ἀξιόλογη βιογραφία τοῦ φερωνύμου Ἁγίου του μέ τίτλο Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Τό βιβλίο αὐτό περιέχει σύντομη ἀλλά περιεκτική βιογραφία τοῦ νεωτέρου Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους, ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Παρουσιάζει σέ ἁδρές γραμμές τό μεγαλεῖο τῆς θείας φυσιογνωμίας του, τούς ἀσκητικούς καί συγγραφικούς ἀγῶνες του στό Ἅγιον Ὄρος, τό ὁσιακό τέλος του καί τή μεγάλη προσφορά του στό δοῦλον Γένος (τό συγγραφικό ἔργο τοῦ Ἁγίου βοήθησε ὄχι μόνο στήν πνευματική ἀφύπνιση ἀλλά προετοίμασε καί τήν ἐθνική ἀνάσταση τῶν ὑπόδουλων Ἑλλήνων).
.                 Παρά τήν βραχύτητα τῆς ἔκτασής του, τό ἐν λόγῳ πόνημα, κρίνεται ἀξιόλογο ἕνεκα τῆς πετυχημένης συνθετικῆς μορφῆς του. Παραβλέποντας συνάμα καί τίς κάποιες, μή φανερές ἔστω ἐλλείψεις του, θά μποροῦσε νά ὁμολογήσει κανείς ὅτι εἶναι γραμμένο μέ ἔμπνευση, ἀληθινή ἀγάπη καί σεβασμό πρός τόν βιογραφούμενο Ἅγιο. Στήν περιεκτική αὐτή βιογραφία γιά τόν ἅγιο Νικόδημο εἶναι ἔκδηλη ἡ βιωματική μέθεξη τοῦ συγγραφέα. Αὐτό τό χαρακτηριστικό στοιχεῖο εἶναι ἕνα ἐπιπλέον θετικό προσόν πού καθιστᾶ τό βιβλίο ἑλκυστικό καί ἐνδιαφέρον γιά τόν ἀναγνώστη.
.                 Τόν ἀείμνηστο π.Νικόδημο Παυλόπουλο τόν γνωρίσαμε προσωπικῶς, πρό εἰκοσαετίας ἀκριβῶς, τό ἔτος 1999. Ἦταν ἕνας ἐκ τῶν προσκεκλημένων εἰσηγητῶν πού συμμετεῖχε στό, ὑπό τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοβίου, διοργανωθέν Α′ Ἐπιστημονικό Συνέδριο μέ ἀφορμή τήν συμπλήρωση 250 χρόνων ἀπό τήν γέννηση καί 190 χρόνων ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Ἐφόρου καί προστάτου μας ὁσίου Νικοδήμου.
.                 Tό ἔτος 2019 θά ἑορτάσουμε τήν ἐπέτειο 270 χρόνων ἀπό τήν γέννηση καί 210 χρόνων ἀπό τήν κοίμηση τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Συμπληρώνεται ἐπίσης μισός σχεδόν αἰώνας ἀπό τήν πρώτη ἔκδοση τοῦ ἐγχειριδίου περί τοῦ Ἁγίου πού συνέγραψε, σέ γλῶσσα καθαρεύουσα τότε καί μέ ἀρκετές ἀρχαιοπρεπεῖς φράσεις καί ἐκφράσεις, ὁ μακαριστός ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος Παυλόπουλος. Μέ ἀφορμή λοιπόν αὐτές τίς δύο χρονικές συμπτώσεις καί ἐπιθυμώντας παράλληλα νά ἀποτίσουμε μικρό φόρο τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός τόν προσφάτως ἐκδημήσαντα π.Νικόδημο, προβαίνουμε στήν ἔκδοση ‒εἰς μνημόσυνον αἰώνιον‒ τοῦ πρώτου, ἀπό τά δύο μέρη, τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου τό ὁποῖο ἀναφέρεται στή ζωή τοῦ Ἁγίου. Ἐπιγράφεται «Βίος καί Πολιτεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου» καί προσφέρεται μεταγλωττισμένο στή Νεοελληνική χάριν τῶν ἁπλουστέρων, ἕνεκα τῆς γλωσσικῆς δυσκολίας πού παρουσιάζει τό ἀρχικό κείμενο.
.                 Ὁλοκάρδια εὐχή μας εἶναι ἡ μελέτη τοῦ βίου τοῦ διαχρονικοῦ Διδασκάλου τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους καί ἐφάμιλλου τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, μαζί μέ τό χρονικό τῆς θαυμαστῆς εὕρεσης καί ἐπιστροφῆς τοῦ κλαπέντος ἱεροῦ λειψάνου του πού ἐπίσης δημοσιεύεται, μαζί μέ τόν «Παρακλητικό Κανόνα» του πού ἐνσωματώνεται στήν ἔκδοση αὐτή, νά συντελέσουν στήν ψυχική καί πνευματική ὠφέλεια πάντων τῶν εὐλαβῶν φιλαγιονικοδημιτῶν ἀναγνωστῶν, ἐν ἑνί δέ λόγῳ νά ἀποβεῖ «εἰς κοινήν ἁπάντων τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν».

Ὁ Καθηγούμενος
τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος

«Η ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ καὶ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ AΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ τὸν AΓΙΟΡΕΙΤΗ» [Νέα ἔκδοση]

 

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

Μαρίας Βασιλειάδου,
Ἀναπλ. Καθηγητρίας Θεολογικῆς Σχολῆς Ε.Κ.Π.Α.
«Ἡ Ψυχοσωματική Φυσιολογία καί Παθολογία
κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη»
ἔκδ. Ἱ. Κοινοβίου ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου,
Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς
Σεπτέμβριος 2019

.          Στό νέο αὐτό βιβλίο, πού ἐξέδωσε τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσ. Νικοδήμου, ἡ ἰατρός καί Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Μαρία Σ. Βασιλειάδου παρουσιάζει τίς θεμελιώδεις ἀρχές ἐπί τῶν ὁποίων οἰκοδομεῖται ἡ ἀνθρωπολογία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου σέ συνάφεια μέ τά πορίσματα τῆς σύγχρονης ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Βασικές πηγές ἄντλησης ὑλικοῦ γιά τό ἔργο τῆς συγγραφέως ἀποτέλεσαν τά δύο βιβλία τοῦ Ἁγίου, τό ἀριστουργηματικό Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον καί τό Ἐξομολογητάριον.
.             Ὑπό τό φῶς τῆς «κατά Χριστόν» ζωῆς καί φιλοσοφίας τοῦ ἁγίου Νικοδήμου στό βιβλίο αὐτό ἐξετάζονται οἱ λειτουργίες τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, κάνοντας ὀρθή χρήση τῶν ψυχοσωματικῶν του δυνάμεων νά ὁδηγηθεῖ ἀπό τό «κατά φύσιν» (ἤ τό «παρά φύσιν») στό «ὑπέρ φύσιν».
.                Ὁ πολύσοφος ἅγιος Νικόδημος, ἐκτός ἀπό μέγας θεολόγος ἦταν συγχρόνως καί μεγάλος ψυχολόγος, ἕνας ἀνατόμος τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. Ὑπερβαίνοντας τά ὅρια τῆς ἰατρικῆς Φυσιολογίας καί Παθολογίας, οἱ ὁποῖες ἀσχολοῦνται μέ τή λειτουργικότητα τοῦ «ὑγιοῦς» ἤ «νοσοῦντος» ἀντίστοιχα ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, ὁ Ἅγιος προχωρεῖ ἕνα ἀκόμη βῆμα παραπέρα περιγράφοντας τήν ψυχοσωματική λειτουργικότητα τοῦ ἐν πτώσει ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἐπιλέξει μεταξύ σωτηρίας καί φθορᾶς, ἤ ἀλλιῶς τοῦ «ὑπέρ φύσιν» καί τοῦ «παρά φύσιν» προσανατολισμοῦ τῆς ἐπίγειας πορείας του.
.              Στό βιβλίο αὐτό συναντῶνται, σέ μιά ἀγαστή συμφωνία, τά πορίσματα τῆς σύγχρονης ἰατρικῆς ἐπιστήμης (Ψυχιατρικῆς, Νευρολογίας, Νευροφυσιολογίας) μέ τήν θεοφώτιστη σκέψη τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ὑπάρχει πλούσια παράθεση βιβλιογραφίας, ξένης καί ἑλληνικῆς, ὅπου ἡ κυρία Μ.Βασιλειάδου στηρίζει τίς ἀπόψεις της σέ παραλληλισμό μέ τίς ἀπόψεις πού ἐκφράζει ἡ θεόπνευστη γραφίδα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου.
.              Ἡ μελέτη τοῦ ἔργου ἀναδεικνύει μιά ἀκόμη πτυχή -ἄγνωστη ἴσως στούς περισσότερους- τῆς προσωπικότητας τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, αὐτήν τοῦ ἀνατόμου τῆς ψυχῆς.
.              Ὁ ἀναγνώστης κρατάει στά χέρια του ἕνα ἐπιστημονικό ἔργο καί μέ τή μελέτη του ὁδηγεῖται σέ χρήσιμα καί ἀσφαλῆ συμπεράσματα, τά ὁποῖα ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τή σωτηρία του.
.              Ἡ Ψυχοσωματική Φυσιολογία καί Παθολογία κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη εἶναι λοιπόν ἕνα βιβλίο ἀπαραίτητο γιά τόν πιστό πού ἔχει θέσει ὡς στόχο στή ζωή του τή θέωση καί ἀγωνίζεται νά τήν πετύχει. Αὐτός εἶναι, ἄλλωστε, καί ὁ ἀληθινός σκοπός τοῦ ἀνθρώπου στή γῆ, ἡ ὁμοίωσή του μέ τόν Θεό.

«ΤΑ ΠΑΝΤΑ γιὰ τὸ ΠΑΝ»! ‟δέν ἀνήκω πουθενά· ἀνήκω μόνο σέ Σένα, γλυκύτατε Ἰησοῦ”

«Ἀγκάλας πατρικάς, διανοῖξαί μοι σπεῦσον…»

Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς

.              Ἕνα γεγονός χαρᾶς σημάδεψε τήν ζωή στό Ἱερό Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τήν Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019, μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ἕνας νέος ἐγκατέλειψε τά πάντα γιά νά κερδίσει τό πᾶν. Ὁ νέος μέ μαρτυρία Χριστοῦ, μετά ἀπό δοκιμασία δύο καί πλέον ἐτῶν, ἔλαβε τό ἀγγελικό Σχῆμα λαμβάνοντας τό ὄνομα Βασίλειος. Ὁ Καθηγούμενος τῆς Μονῆς, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος, γεμάτος συγκίνηση ἐνώπιον τῶν γονέων καί τῶν ἀδελφῶν τοῦ νεόκουρου ἀλλά καί πλήθους πιστῶν, τόνισε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:
.            «Μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεός νά ζοῦμε οὐράνιες καταστάσεις, ἀγγελικές. Τίς ζήσαμε καί τίς προηγούμενες ἡμέρες στό συνέδριο πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, πού μᾶς ἀνέβασαν πνευματικά… Τώρα βλέπουμε ἕνα νέο παιδί νά ἐγκαταλείπει τά πάντα γιά νά ζήσει Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος ἔφτιαξε τά πάντα, Αὐτόν ὁ Ὁποῖος εἶναι τό πᾶν. Ἀκολούθησε τόν δρόμο ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων πού ἀφιερώθηκαν εἰς τόν Χριστόν μας.
.            Ἀγαπητό μου παιδί, Βασίλειε μοναχέ, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ σέ καλεῖ. Γιά νά εἰσέλθεις, πρέπει νά ὁμοιάσεις τόν Ἅγιό σου, παιδί μου, τόν μεγάλο αὐτόν ἀσκητή, πού ἔζησε στήν ἔρημο τοῦ Πόντου, αὐτόν πού ἀγάπησε τόν Θεό ὅσο τίποτε ἄλλο. Ἀπό μικρό παιδάκι σέ εἶχε καλέσει ὁ Θεός καί σύ ἄκουσες τήν πρόσκλησή του. Εἶσαι ἀπό ᾿κεῖνα τά παιδιά πού ἀπό βρεφική ἡλικία ἔσταξε ὁ Θεός μέσα στήν καρδιά τους τήν ἀγάπη γιά Αὐτόν. Θά μποροῦσα νά πῶ ὅτι ἐκλήθης γι᾿ αὐτήν τήν ζωή ‟ἐκ κοιλίας μητρός”. Κρατᾶς τόν σταυρό στό χέρι. Νά ξέρεις ὅτι αὐτός ὁ σταυρός θά εἶναι γιά ὅλη σου τήν ζωή. Νά δοξάζεις τόν Θεό, νά ζεῖς αὐτό τό ἐξαίσιο θαῦμα πού ἐστόλισε τήν ζωή σου ‟ἐκ κοιλίας μητρός” καί νά χαίρεσαι καί νά λές στόν ἑαυτό σου ‟δέν ἀνήκω πουθενά· ἀνήκω μόνο σέ Σένα, γλυκύτατε Ἰησοῦ”. Ἔτσι ἡ ζωή σου, ὅποιες δυσκολίες κι ἄν ἔχει, θά εἶναι πλημμυρισμένη ἀπό χαρά, γιατί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν θά εἶναι, γιά σένα παιδί μου, μιά δόξα. Γιατί οἱ δυσκολίες καί τό μαρτύριο εἶναι ἡ δόξα τῶν Ἁγίων, ὅπως γιά τόν Χριστό μας ἡ δόξα ἦταν ὁ Σταυρός. Ὁ Θεός νά σέ εὐλογεῖ καί νά σέ ἁγιάζει, καί νά ζεῖς τήν χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.»

 

 

ΕΠΙΤΥΧΕΣ τὸ Γ´ ΑΓΙΟΝΙΚΟΔΗΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

.             Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία διεξήχθη στὸ  Ἱερὸν Κοινόβιον ὁσ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου στὸ Πεντάλοφο Γουμενίσσης τὸ Γ´ κατὰ σειρὰν Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο πρὸς τιμὴν τοῦ ὁσίου Νικοδήμου μὲ ἀφορμὴ τὰ 270 χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση καὶ τὰ 210 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
.             Μέσα σὲ μία ἀτμόσφαιρα ἐπιστημονικῆς θεώρησης τοῦ ἔργου καὶ τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου, οἱ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου εἰσηγήσεις ποὺ ἀκούστηκαν ἀνύψωσαν τοὺς συνέδρους σὲ πνευματικὲς ἀνάβασεις. Ἦταν μία αἴσθηση τῆς παρουσίας καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, δῶρο καὶ εὐλογία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Μὲ πλημμυρισμένες τὶς καρδιές μας ἀπὸ συγκίνηση καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακολουθήσαμε ψυχὴ τὲ καὶ σώματι τὴν ὅλη πνευματικὴ πανδαισία τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
.             Οἱ ὁμιλητὲς μὲ τὶς εἰσηγήσεις τους συγκίνησαν τοὺς ἀκροατὰς τοῦ πνευματικοῦ συμποσίου, διατηρώντας ἀνύστακτο τὸ ἐνδιαφέρον τους.
.           Μέθεξη ζωῆς καὶ ἁγιοπνευματικὲς ἐμπειρίες, ἀναλόγως μὲ τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός, ἕνα ἀναβάπτισμα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεόν. Ἕνα συνέδριο, τὸ ἀπαύγασμα τοῦ ὁποίου θὰ καταλάμπει γιὰ πολὺ καιρὸ τὶς ψυχές μας.

 

Τό Ἱ. ΚΟΙΝΟΒΙΟ Ὁσ. ΝIΚΟΔΗΜΟΥ τοῦ Ἁγιορείτου ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

Τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
γιά τούς Ἱερούς Κανόνες

Ἀπόσπασμα ἀπό εἰσήγηση πού ἐκφωνήθηκε
κατά τήν ἐναρκτήρια συνεδρία
στό Γ΄ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
πού διοργανώνει τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου
μέ ΘΕΜΑ:
«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ:
ἡ ἐφαρµογή τῶν διδαχῶν του στή σηµερινή πραγµατικότητα»
20 & 21 Σεπτεµβρίου 2019

.                 Μέ ἀφορμή τά 210 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση καί τά 270 ἀπό τήν γέννηση τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, οἰκοδεσπότου τόσο τῆς ἡμετέρας ἀδελφότητος ὅσο καί τοῦ παρόντος σεβαστοῦ συνεδρίου, ἔχοντας βέβαια ἐπίγνωση τῶν ἀδυναμιῶν μας, θά θέλαμε νά προσφέρουμε κι ἐμεῖς μικρόν καρπόν χειλέων τε καί γραφίδος εἰς τό σεμνόν ἄθροισμα τῶν πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν, πού συγκεντρώθηκε σήμερα ἐδῶ.
.                 Ἐμβάπτουμε λοιπόν τόν δικό μας ἐνδεῆ κάλαμον εἰς τά συγγράμματα καί τόν θεοφώτιστο νοῦ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Εἰδικώτερα, θά ψηλαφήσουμε μέ εὐλάβεια τόν πλοῦτο τῶν νοημάτων τοῦ Προοιμίου τοῦ Πηδαλίου, κάνοντας κάποιες προεκτάσεις στή σημερινή πραγματικότητα.
.            Ὁ ἅγιος Νικόδημος, πρό δύο καί πλέον αἰώνων, ἀντελήφθη τήν ἀνάγκη κωδικο-ποιήσεως τῶν ἱερῶν κανόνων, τούς ὁποίους ἔβλεπε, ὅπως γράφει, τῆδε κακεῖσε ἀτάκτως ἐρριμένους καί κακοποιημένους. Ὁ ἀγῶνας του ὑπῆρξε τιτάνιος, χωρίς τά σύγχρονα ἠλεκτρονικά μέσα, μέ μόνα βοηθήματα τήν ἄνωθεν δοθεῖσαν αὐτῷ ὀξύνοιαν, τά βιβλία καί τίς βιβλιοθῆκες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τήν ἐργατικότητα, τήν φιλοπονία, τήν φιλομάθεια καί κυρίως τήν φιλαδελφία. Μέ τό φῶς τοῦ ἡλίου τήν ἡμέρα καί τό φῶς τοῦ λυχναριοῦ τό βράδυ ἔγραφε «εἰς κοινήν ἁπάντων τῶν ὀρθοδόξων ὠφέλειαν». Ἔφερε λοιπόν εἰς πέρας τοῦτο τό τιτάνιο ἔργο μέ «ὑπερβολικούς κόπους καί ἱδρῶτας», ἔργο γιά τό ὁποῖο ἀπαιτήθηκαν πέντε περίπου χρόνια κοπιώδους ἐργασίας.
.               Ἄς ἀφήσουμε ὅμως νά μᾶς μιλήσει γιά αὐτό ὁ μακαριστός π.Θεόκλητος Διονυσιάτης, ὁ ὁποῖος καί ἀνέδειξε ὅσο κανένας ἄλλος μελετητής τόν ἅγιο Νικόδημο. Γράφει λοιπόν ὁ π.Θεόκλητος: «Δέν ἔδωκε (ὅ Ἅγιος) μόνον τόν προσφυέστερον τίτλον εἰς τήν Ὀλκάδα-Ἐκκλησίαν-Ναῦν. Ἔγινε ὁ ἴδιος καί πηδαλιοῦχος. Παρέλαβεν ἄθροισμα ἄμορφον Κανόνων, πολλάκις ἀντιφασκόντων καί διαφερόντων γραμματικῶς καί κατ᾿ ἔννοιαν, καί ζυγοστατήσας μέ θεϊκήν σοφίαν, καθιέρωσεν ἰδικόν του ἐξηγητικόν σύστημα, τάς «συμφωνίας», διά τῶν ὁποίων κατατοπίζεται ὁ σοφός καί ὁ ἀμαθής. Αἱ «συμφωνίαι» ἀποτελοῦν μέγα ἆθλον καί πρωτοτυπίαν τοῦ θείου συγγραφέως καί τόν ἀνέδειξαν κατά κοινήν ὁμολογίαν, μέγα Κανονολόγον. Αἱ δέ ὑποσημειώσεις του, ἀποτελοῦσαι τό ἥμισυ σχεδόν τοῦ ἐξ 750 σελίδων Πηδαλίου του, γραφεῖσαι πνευματοκινήτως, προσέλαβον ἰσοδύναμον κῦρος πρός τούς ἐν σχέσει Κανόνας, ὡς ἐπέκτασίς των, καί οὐδείς προσέχει τόσον Ράλλην ἤ Ποτλήν, ἀλλά τί λέγει ὁ ἱερός Νικόδημος. Ἐκεῖ ὅμως, ὁποῦ ἐπέφερεν ἀληθῆ ἀναστάτωσιν εἰς τίς μέχρι τότε ἀντιλήψεις εἶναι εἰς τήν γλῶσσαν, γράφοντας τό Πηδάλιον εἰς τήν δημοτικήν χάριν τῶν ἁπλουστέρων».

Ἦλθε ἡ ὥρα νά ἀναπτύξουμε τό θέμα μας, τό ὁποῖο εἶναι:

«Ὅτι παρά πάντων πρέπει νά φυλάττωνται οἱ θεῖοι Κανόνες ἀπαρασάλευτα».

.           Ἐπειδή «ἀρχή σοφίας ἡ ὀνομάτων ἐπίσκεψις», ἄς δοῦμε πρῶτον,

Ι. Τί εἶναι Κανόνας;

Μᾶς ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Νικόδημος

Βασικά μέν εἶναι ξύλον, κοινῶς πήχυς ὀνομαζόμενον, τό ὁποῖον μεταχειρίζονται οἱ τεχνῖτες γιά νά ἰσιάζουν τά ξύλα, καί τίς πέτρες, πού δουλεύουν. Ἀπό αὐτά, κατά μεταφοράν, ὀνομάζονται Κανόνες καί οἱ ψήφοι, καί οἱ ἀποφάσεις, τόσον τῶν Ἀποστόλων ὅσον καί τῶν οἰκουμενικῶν καί τοπικῶν συνόδων, καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, αὐτοί πού περιέχονται στό Πηδάλιον. Γιατί καί αὐτοί, σάν ἄλλοι πήχεις εὐθεῖς καί ἴσιοι, ἀπομακρύνουν μέν ἀπό τούς ἱερωμένους καί λαϊκούς, κάθε ἀταξίαν καί στρεβλότητα τῶν ἠθῶν, προξενοῦν δέ σέ αὐτούς κάθε εὐταξίαν καί ἰσότητα ἐκκλησιαστικῆς, καί χριστανικῆς καταστάσεως καί ἀρετῆς.

ΙΙ. Χαρακτηριστικά ἰδιώματα τῶν Κανόνων:

Ὁ Ἅγιος μᾶς ἀναφέρει καί τά χαρακτηριστικά ἰδιώματα τῶν κανόνων. Σταχυολογοῦμε:

α.΄Οἱ κανόνες διαφέρουν ἀπό τούς ὅρους· διότι οἱ μέν κανόνες τῶν συνόδων κυρίως περιέχουν, ὄχι τά δόγματα τῆς πίστεως (παρά σπάνια), ἀλλά τήν εὐταξίαν καί κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ δέ ὅροι τῶν συνόδων κυρίως περιέχουν μόνον τά τῆς πίστεως δόγματα.

β.΄ Ὅσοι κανόνες δέν περιέχουν φανερῶς τό ἐπιτίμιον ἐκείνων πού τούς παραβαίνουν, αὐτοί, σιωπηλά, ἐπιτρέπουν στόν κατά τόπον ἀρχιερέα, νά δώσει σέ αὐτούς χωρίς πάθος τό πρέπον καί ἁρμόδιον ἐπιτίμιον, ὅπως κρίνει ὁ ἴδιος.

γ.΄ Ἕνα καί τό αὐτό ἁμάρτημα, ἄλλοι μέν κανόνες ἐπιτιμοῦν περισσότερο καιρό, ἄλλοι δέ λιγότερο. Ἐπειδή κατά τήν περισσότερη ἤ λιγότερη μετάνοια τῶν ἁμαρτανόντων, ἔτσι περισσότερο, ἤ ὀλιγότερο, ὁρίζεται καί τό ἐπιτίμιο αὐτῶν.

δ΄. Οἱ κανόνες δέν συντάσσονται ἀπό ἕναν ἐπίσκοπον, ἀλλ᾿ ὑπό τῆς συνόδου τῶν ἐπισκόπων· «πολλοί ἐπίσκοποι ἄς συνέλθουν ἐπί τό αὐτό, καί τότε μαζί νά ἐκθέσουν τόν κανόνα».

ε΄. Ὅποιος ὁμιλεῖ ἀπό συνοδικούς κανόνες, ὁ λόγος του εἶναι ἀξιόπιστος.

ϛ.΄ Ὅποιος πράττει σύμφωνα μέ τούς κανόνες, πορεύεται μέ ἀσφάλεια, χωρίς κίνδυνον.

ζ΄. Ἐκεῖνο πού οἱ κανόνες δέν γράφουν φανερά, αὐτό πρέπει νά κρίνεται καί νά συμπεραίνεται ἐκ τῶν ὁμοίων πού εἶναι γραμμένα στούς (ἄλλους) κανόνες ἤ καί ἀπό τά συγγράμματα πού ἔγραψαν κάποιοι Πατέρες ξεχωριστά ἤ καί ἐκ τῆς δυνατότητας τοῦ ὀρθοῦ λόγου νά διακρίνει τό σωστό καί ἀληθές.

η΄. Ὅτι ὅλα τά σπάνια καί αὐτά πού κατ᾿ οἰκονομίαν γίνονται δεκτά, καί αὐτά πού ἔγιναν ἐπειδή τά ὑπαγόρευσε κάποια ἀνάγκη, καί ἁπλῶς ἄς ποῦμε, ὅλα ὅσα γίνονται παρά τούς κανόνες, νόμος καί κανόνας καί παράδειγμα τῆς Ἐκκλησίας δέν γίνονται. Πάντως καί τῆς οἰκονομίας αὐτῆς καί τῆς ἀνάγκης παρελθούσης, πάλι οἱ κανόνες ἐπανέρχονται σέ ἰσχύ.

θ.΄ Τά περισσότερα ἐπιτίμια, τά ὁποῖα προβλέπονται ἀπό τούς κανόνες, εἶναι γραμμένα σέ τρίτο πρόσωπο καί σέ προστακτική ἔγκλιση. Γιά νά ἐνεργηθοῦν τά ἐπιτίμια, χρειάζεται ἀναγκαστικά καί δεύτερο πρόσωπο, πού εἶναι ἀκριβῶς ἡ σύνοδος.

ι.΄ Οἱ κανόνες τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων εἶναι περισσότερο ἰσχυροί ἀπό αὐτούς τῶν τοπικῶν, καί οἱ τῶν τοπικῶν περισσότερο ἰσχυροί ἀπό αὐτούς που ἐκτέθηκαν ἀτομικά ἀπό κάποιους Πατέρες. Καί μάλιστα ἀπό αὐτούς πού δέν κυρώθηκαν ἀπό οἰκουμενική σύνοδο.

ια΄. Ὅπου δέν ὑπάρχει κανόνας, ἤ γραπτός νόμος, ἰσχύει ἡ καλή συνήθεια, ἡ ὁποία δοκιμάσθηκε ἀπό τόν ὀρθό λόγο καί ἀπό τά πολλά χρόνια, καί ἡ ὁποία δέν ἐναντιώνεται σέ ἔγγραφο κανόνα ἤ νόμο καί ἡ ὁποία ἔχει ἀνυψωθεῖ σέ τάξη κανόνος καί νόμου.

 ΙΙΙ. Τί εἶναι Σύνοδος;

Ὁ ἅγιος Νικόδημος περιγράφει τήν ἀποστολική σύνοδο πού ἀποτέλεσε τό ὑπόδειγμα γιά τίς ἑπόμενες.

Αὐτή ἡ Σύνοδος ἦταν ὅταν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ πρεσβύτεροι συγκεντρώθηκαν γιά νά ἐξετάσουν τό ζήτημα ἄν οἱ μή περιτεμνόμενοι κατά τόν νόμον τοῦ Μωϋσέως πιστοί δέν μποροῦν νά σωθοῦν, καθώς αὐτό ἔλεγαν κάποιοι πού κατέβηκαν ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Ἀντιόχεια. Περιέχει καί τό ὄνομα καί τά χαρακτηριστικά τῶν συνόδων. Περιέχει τό διακύβευμα τῆς συνόδου, τόν λόγο δηλαδή γιά τόν ὁποῖο συγκλήθηκε: οἱ ἄνθρωποι πού ἔρχονται στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, σώζονται χωρίς νά ὑποστοῦν περιτομή; Πρέπει νά περιτέμνονται, ναί ἤ ὄχι; Συγκεντρώθηκαν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ πρεσβύτεροι γιά νά ἀπαντήσουν. Ἰδού ἡ σύνοδος. Συζήτησαν διεξοδικά. Ἰδού λοιπόν καί ἡ ἔρευνα. Στό τέλος ἀποφάσισαν ὅτι δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά περιτέμνεται ὁ νεοεισερχόμενος εἰς τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ γιά νά σωθεῖ, ἀλλά πρέπει νά ἀποφύγει κάποιες ἄλλες κακές συνήθειες. «Ἔδοξε τῷ ἁγίω πνεύματι καί ἡμῖν». Ἰδού τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐν ἁγίῳ πνεύματι ψηφοφορίας καί ἀποφάσεως. Αὐτή ἡ σύνοδος ἔγινε 17 ἔτη μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ.

ΙV. Χαρακτηριστικά τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων:

Σέ ἄλλο σημεῖο τοῦ Πηδαλίου, στά προλεγόμενα τῆς ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς πρώτης συνόδου, στήν α΄ ὑποσημείωση, ὁ Ἅγιος ἀναφέρει ποιός εἶναι ὁ ὁρισμός τῆς οἰκουμενικῆς συνόδου.

Εἰδικώτερα οἰκουμενική σύνοδος εἶναι αὐτή πού :

α) συνάχθηκε ὕστερα ἀπό προσταγή βασιλέως,

β) συνέταξε δογματικό ὅρο γιά θέμα τῆς πίστεως,

γ) ἀποφάσισε μέ εὐσεβῆ καί ὀρθόδοξα κριτήρια καί ἀποφάσισε σύμφωνα μέ τίς Ἅγιες Γραφές, καί σύμφωνα μέ τίς προηγούμενες οἰκουμενικές,

δ) Οἰκουμενική σύνοδος εἶναι αὐτή τήν ὁποία ἀποδέχθηκε ἡ συμφωνία πάντων τῶν Πατριαρχῶν καί ἀρχιερέων τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, εἴτε διά αὐτοπροσώπου παρουσίας εἴτε διά τοποτηρητῶν καί, ὅταν αὐτοί ἦταν ἀπόντες, διά γραμμάτων καί ὑπογραφῶν αὐτῶν.

Κάθε λοιπόν οἰκουμενική σύνοδος πού ἔχει τά χαρακτηριστικά αὐτά ἰδιώματα, αὐτή εἶναι ἡ ἁγία καί καθολική Ἐκκλησία τήν ὁποίαν ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως.

V. Χρειάζεται νά τηροῦνται οἱ κανόνες; Καί ἀπό ποιούς;

Μᾶς ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος: «Ἀπό ὅλους πρέπει νά φυλάσσωνται οἱ θεῖοι Κανόνες ἀπαρασάλευτα. Αὐτοί πού δέν τούς φυλάσσουν, ὑποβάλλονται σέ φρικτά ἐπιτίμια.»

.            Αὐτά περί κανόνων διατάχθηκαν ἀπό ἐμᾶς πρός ἐσᾶς, ὦ ἐπίσκοποι», γράφουν οἱ Ἀπόστολοι στόν ἐπίλογο τῶν Ἀποστολικῶν κανόνων. Ἐσεῖς, ἐάν τηρήσετε αὐτούς, θά σωθεῖτε καί θά ἔχετε εἰρήνη. Ἐάν ἀπειθήσετε, θά κολασθῆτε καί πόλεμο μεταξύ σας παντοτινό θά ἔχετε, ἐξαιτίας τῆς ἀπείθειας.
Φάνηκε σωστό στήν ἁγία αὐτή σύνοδο (σ.σ.:μᾶλλον περί τῆς 5^ης πρόκειται) ὥστε νά ἰσχύουν, καί ἀπό τώρα ὡς σίγουροι καί ἀσφαλεῖς πρός θεραπείαν ψυχῶν καί ἰατρεῖαν παθῶν οἱ κανόνες πού ἔγιναν δεκτοί καί κυρώθηκαν ἀπό τούς πρίν ἀπό ἐμᾶς ἁγίους καί μακαρίους Πατέρες, ἀλλά καί οἱ κανόνες πού παραδόθηκαν σέ μᾶς, μέ τό ὄνομα τῶν Ἁγίων καί ἐνδόξων Ἀποστόλων. Καί νά ἰσχύουν οἱ κανόνες πού παραδόθηκαν σέ μᾶς μέ τό ὄνομα τῶν οἰκουμενικῶν τεσσάρων συνόδων, καί μέ τό ὄνομα τῶν τοπικῶν καί μέ τό ὄνομα τῶν Πατέρων πού ἀτομικά θέσπισαν κανόνες. Καί σέ κανένα δέν ἐπιτρέπεται τούς προδηλωθέντες κανόνες νά παραχαράττει ἤ νά ἀθετεῖ.

.           Ἐάν κάποιος συλληφθῆ νά καινοτομεῖ εἰς βάρος κάποιου ἀπό τούς προαναφερθέντες κανόνες, ἤ νά ἐπιχειρεῖ νά τόν ἀνατρέψει, εἶναι ἔνοχος κατ᾿ ἐκεῖνον τόν κανόνα, δέχεται τό ἐπιτίμιο πού αὐτός ἐπιβάλλει, καί δι᾿ αὐτοῦ θεραπεύεται σέ αὐτά πού πταίει. (τῆς ϛ΄, ὁ β΄)

.               Νιώθοντας ἀγαλλίαση γιά αὐτούς, ὅπως κάποιος πού βρῆκε πολλά λάφυρα, μέ χαρά τούς θείους κανόνες ἐγκολπωνόμαστε καί ὁλόκληρη τήν διαταγήν αὐτῶν καί ἀσάλευτη (=ἀμετακίνητη, ἄσειστη) τήν διατηροῦμε καί τήν ἐφαρμόζουμε, τούς κανόνες πού ἐξέθεσαν οἰ σάλπιγγες τοῦ πνεύματος, οἱ πανεύφημοι Ἀπόστολοι, τούς κανόνες τῶν ἕξι οἰκουμενικῶν συνόδων καί αὐτῶν πού συναθροίσθηκαν τοπικῶς. Καί τούς κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν. Καί αὐτούς πού παραπέμπουν στό ἀνάθεμα, καί ἐμεῖς ἀναθεματίζουμε. Αὐτούς πού παραπέμπουν σέ καθαίρεση, καί ἐμεῖς καθαιροῦμε. Αὐτούς πού παραπέμπουν σέ ἀφορισμό, καί ἐμεῖς ἀφορίζουμε. Αὐτούς πού παραδίδουν σέ ἐπιτίμιο, καί ἐμεῖς ἐπίσης ὑποβάλλουμε. (τῆς ζ΄ ὁ α΄).

.              Θεσπίζουμε νά ἔχουν οἱ ἐκκλησιαστικοί κανόνες ἰσχύ νόμου τοῦ κράτους, αὐτοί πού ἐκτέθηκαν ἤ βεβαιώθηκαν ὑπό τῶν ἁγίων ἑπτά συνόδων· τά δόγματα τῶν προαναφερθεισῶν ἁγίων συνόδων, τά δεχόμεθα ὅπως τίς ἅγιες Γραφές, καί τούς Κανόνες τους ὡς νόμους τηροῦμε. (Μέγας Φώτιος)

.              Αὐτούς πού θέτουν σέ καταφρόνηση τούς ἱερούς καί θείους Κανόνες τῶν ἱερῶν Πατέρων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι (κανόνες) καί τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν στηρίζουν καί, στολίζοντας ὅλην τήν χριστιανικήν πολιτείαν ὁδηγοῦν πρός θεῖαν εὐλάβειαν, ἀνάθεμα.

.          Ἐπίσης οἱ θεῖοι κανόνες ὑπερτεροῦν τῶν βασιλικῶν νόμων, δηλαδή τῶν νόμων τοῦ κράτους
.              Ἐάν κάποιος παρουσιάσει νόμο πολιτικό πού μάχεται, πού ἀντιβαίνει στούς ἱερούς κανόνες πού τώρα ὁρίζουμε, ὅλη ἡ ἁγία καί οἰκουμενική σύνοδος θεωρεῖ πώς εἶναι ἄκυρος. (τῆς γ΄ ὁ η΄)
.         Στήν 4^η πράξη τῆς 4^ης οἰκουμενικῆς συνόδου ἔχει γραφεῖ: κατά τῶν ἱερῶν Κανόνων νά μήν κατισχύσει νόμος τοῦ κράτους. Οἱ κανόνες τῶν Πατέρων, αὐτοί νά ὑπερισχύουν. Καί πάλι· παρακαλοῦμε, ὥστε νά ἀργήσουν, να μήν ἰσχύσουν δηλαδή, χωρίς καμιά ἀντίρρηση οἱ ἐξωτερικοί νόμοι, αὐτοί πού προκαλοῦν βλάβη στούς κανόνες, σέ κάθε ἐπαρχία· Νά ἰσχύουν οἱ κανόνες σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, ὅλοι τό αὐτό φρονοῦμεν….

VI. Ὁ σεβασμός καί ἡ ὑπόληψη μέ τούς ὁποίους ἦταν περιενδεδυμένοι οἱ ἱεροί κανόνες στήν Ἀνατολική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία κληροδοτήθηκαν καί στήν ἑλληνική ἔννομη τάξη.

Α΄. Ἔτσι, προσεγγίζοντας τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τόν θεμελιώδη νόμο τῆς Πολιτείας, τόν καταστατικό αὐτό χάρτη αὐξημένης τυπικῆς ἰσχύος, μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά συμφωνοῦν ὅλοι οἱ κανόνες δικαίου τῆς ἔννομης τάξης τῆς Πατρίδος μας, διαπιστώνουμε:

1. Στό ἄρθρο 3 παρ. 1, ὅπου μνημονεύεται ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία καί ἡ Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας, ἀναφέρεται ἐπί λέξει ἡ ἀπαρασάλευτη τήρηση τῶν ἱερῶν ἀποστολικῶν καί συνοδικῶν κανόνων καί ἱερῶν παραδόσεων. Εἶναι ἐντυπωσιακό τό γεγονός ὅτι οἱ ἐκφράσεις τοῦ ἁγίου Νικοδήμου ἔχουν ἐνσωματωθεῖ μέχρι καί στό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος.

2. Ἐπίσης στό ἄρθρο 105 πού ἀναφέρεται στόν Kαταστατικό Xάρτη τoῦ Ἁγίoυ Ὄρoυς μνημονεύονται καί πάλι οἱ ἱεροί κανόνες.

Β. Ἀκόμη, στόν καταστατικό χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ν. 590/77 ὅπως ἰσχύει, στά ἄρθρα 1 καί 16 ἀναφέρεται καί πάλι ἡ ἀπαρασάλευτη τήρηση τῶν ἱερῶν κανόνων.

VII. Εἶναι ὅμως ἀρκετή ἡ ἀναφορά τῶν ἱερῶν κανόνων στούς νόμους τοῦ κράτους;

.              Ἀσφαλῶς εἶναι ἕνα πολύ καλό ἐφαλτήριο, ἀλλά ἀπό μόνον του δέν εἶναι ἀρκετό. Τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας καί τότε καί σήμερα εἶναι πολλά καί σημαντικά. Μήπως μέσα στό Πηδάλιον δέν ὑπάρχουν οἱ λύσεις ἤ ἔστω οἱ κατευθυντήριες γραμμές; Ὑπάρχουν. Ἀλλά ἄν μέσα στήν ὁμήγυρη τῶν μαθητῶν βρέθηκε ἕνας Ἰούδας πού οὔτε ἡ μαθητεία ὑπό τόν ἴδιο τόν Δεσπότη Χριστό δέν στάθηκε ἱκανή νά τόν μετακινήσει ἀπό τήν κακή του γνώμη, πῶς τά λόγια ἑνός δούλου τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, θά ἦταν ἱκανά νά μαλάξουν σκληρές καί ὑπερήφανες ψυχές; Ἀναγνωρίζουμε λοιπόν ὅτι «ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθημεν ἀδελφοί». Εἶναι γεγονός ὅτι τό «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» ἐφαρμόζεται σέ ὅλους μας. Κάθε μέρα καί κάθε ὥρα τῆς ζωῆς μας πρέπει ταπεινά νά ἐπιβεβαιώνουμε τήν ἐλεύθερη ὑποταγή μας εἰς τόν Χριστόν, τόσο οἱ λαϊκοί, ὅσο –καί πολύ– περισσότεροι ἐμεῖς οἱ μοναχοί καί οἱ κληρικοί κάθε βαθμίδος πού ὑπηρετοῦν τήν Ἐκκλησία. Ἡ ταπείνωση λοιπόν εἶναι τό οὐσιαστικό ἐκεῖνο στοιχεῖο πού εἶναι ἀπαραίτητο νά ἐγκολπωθεῖ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας στήν καρδιά του, ὥστε νά λειτουργήσουν οἱ ἱεροί κανόνες. Καί αὐτό γιατί, οἱ κανόνες μᾶς καλοῦν σέ μιά ζωή πιό κοντά στόν Χριστό, ἡ ὁποία πάντα ἀπαιτεῖ θυσίες.
.               Οἱ ἱεροί κανόνες δέν ἔχουν ρόλο τιμωρητικό, ἀλλά θεραπευτικό. Ὁδηγοῦν μέ ἀσφαλῆ τρόπο στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Εἶναι γραμμένοι σέ χρόνο ἐνεστῶτα, γεγονός πού δείχνει τήν διαχρονικότητά τους, ὅτι ἰσχύουν ἐσαεί καί γιά ὅλους.
.             Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, πώς ὁ νομικός πολιτισμός τῶν ὀρθοδόξων κρατῶν, ἔχει ἐπηρεασθεῖ καίρια ἀπό τούς ἱερούς κανόνες. Πολλές εὐεργετικές διατάξεις ἔχουν εἰσχωρήσει σέ νομοθετήματα. Ὅμως δέν μᾶς διαφεύγει –ἄλλωστε τό ζοῦμε στίς μέρες μας– ὅτι σκοτεινά κέντρα ὠθοῦν τίς κυβερνήσεις ὥστε νά ἀπογυμνώνουν τήν νομοθεσία ἀπό τήν φιλάνθρωπη καί φιλόθεη ἐπίδραση τῶν ἱερῶν κανόνων.

Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

.           Εἴμαστε ὅλοι μάρτυρες τῆς ἐλαστικότητος τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων, τῆς κατ᾿ ἐπίκληση ἐξαγωγῆς τους ἀπό λογιῶν-λογιῶν φαρέτρες, ὥστε νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς κανόνια πρός ἀντιφρονοῦντας. Ἐδῶ τούς ἐπικαλοῦνται, ἐκεῖ τούς καταπατοῦν. Καταστάσεις ἀλλοπρόσαλλες, πού ταιριάζουν ὅμως στήν ἐν πολλοῖς ἀλλοπρόσαλλη καί σέ ἀποστασία εὑρισκομένη ἀπό τόν Χριστό ἐποχή μας.
.              Μήπως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού κατατρώγει τά σωθικά τῆς ἐκκλησίας πλέον τοῦ αἰῶνος, δέν εἶναι φανερή συνέπεια τῆς μή ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων; Ἤ μήπως τό οὐκρανικό ζήτημα δέν διογκώνεται ὡς μυρμηγκολέων καί, ἀπό τήν αὐτονόητη παραδοχή τῆς μή ὕπαρξης τελεταρχικῆς χάριτος σέ ἀχειροτόνητους ἤ ἀπό δεκαετιῶν τελεσιδίκως καθαιρεθέντας ἀπό πατριαρχική σύνοδο, φθάσαμε σήμερα νά διακυβεύεται ἡ ἀκεραιότητα τῆς ἐκκλησιολογίας καί τῆς ὀντολογίας τῆς ἐκκλησιολογίας μας ; Μήπως δέν ἔχει ἀναχθεῖ σέ μεῖζον θέμα αὐτό πού μέ τήν ἁπλή ἐφαρμογή τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῆς κοινῆς λογικῆς δέν θά εἶχε ἀπασχολήσει κανένα μας ἕως τώρα;
.             Ὅπως ὁ διάβολος διαβάλλει καί ἐρανίζεται ἀποσπασματικά χωρία ἀπό τίς Γραφές τά ὁποῖα ἀπομονώνει καί δημιουργεῖ τίς αἱρέσεις, ἔτσι καί ἡ ἀποσπασματική ἐφαρμογή κάποιων κανόνων τινῶν καί ἡ μή καθολική ἐφαρμογή τους πάλι γίνεται ὅπλο στά χέρια του γιά νά φέρει σύγχυση στήν Ἐκκλησία…

VIII. Ἀκροτελεύτιο κεφάλαιο

.               Ἀπό ὅσα προηγουμένως ἀκούστηκαν, δικαιώνεται ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος κατακλείοντας τό Προοίμιο τοῦ Πηδαλίου λέει: «Οἱ ἱεροί κανόνες εἶναι τά αἰώνια ὅρια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν καί οἱ νόμοι οἱ ὑπάρχοντες εἰς τόν αἰῶνα. Ὅλα αὐτά περιέχονται στό βιβλίο τοῦτο, τό Πηδάλιον τῆς νοητής νηός τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, διά μέσου τοῦ ὁποίου αὐτή κυβερνωμένη μέ ἀσφάλεια, μεταφέρει τούς ἐν αὐτῇ ναύτες καί ἐπιβάτες, ἱερωμένους τέ καί λαϊκούς, πρός τόν ἀκύμαντον τῆς ἄνω βασιλείας λιμένα».
»Καί γιά νά δηλώσω τά πάντα μέ ἕνα παράδειγμα· ὅπως ἡ παντουργική ἁγία Τριάς δημούργησε τόν πρῶτον καί ὑλικόν τοῦτον κόσμον καί τόν συνήρμοσε μέ διαφόρους φυσικούς Κανόνες τῶν στοιχείων, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ τάξη, καί ἐκ τῆς τάξεως ἡ συνοχή τοῦ παντός διαφυλάττεται. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἡ αὐτή ἁγία Τριάδα, ἡ ὁποία κατεσκεύασε καί τόν δεύτερον τοῦτο καί νοητόν κόσμον τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόν συνέδεσε καί τόν συνέπηξε μέ τούς ἱερούς τούτους καί θείους Κανόνες. Ἀπό αὐτούς γεννᾶται ἡ εὐταξία τῶν Πατριαρχῶν, ἡ ἁρμονία τῶν Ἀρχιερέων, ἡ κοσμιότητα τῶν Ἱερέων, ἡ σεμνοπρέπεια τῶν διακόνων, ἡ σεβασμιότης τῶν Κληρικῶν, ἡ εὐρυθμία τῶν Μοναχῶν, ἡ ἀπαιτουμένη ἀπό τούς Πνευματικούς Πατέρες γνώση πρός διόρθωση τῶν ἁμαρτημάτων καί γιά νά τά ποῦμε συνολικά, ἀπό τούς ἱερούς τούτους κανόνες, ἡ κάτω ἐκκλησιαστική ἱεραρχία γίνεται ἀπομίμηση καί ἐκσφράγισμα τῆς οὐρανίου ἱεραρχίας. Καί οἱ δύο μαζί ἱεραρχίες συναποτελοῦν πλέον μία, καί σάν ἄλλο μουσικό ὄργανο παράγει ἕνα μουσικό μέλος, ἐναρμόνιο καί πάγχορδο. Ἀφαίρεσε τούς φυσικούς κανόνες τῶν στοιχείων ἀπό τήν ὑλικήν κτίση, καί ἀμέσως λύεται ἡ τάξη, καί λυομένης τῆς τάξεως, ὅλον τό πᾶν καταστρέφεται. Ἀφαίρεσε καί τούς ἱερούς τούτους κανόνες ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀμέσως εἰσέρχεται ἡ ἀταξία, καί ἐκ τῆς ἀταξίας ὅλη ἡ ἱερή αὐτῆς διακόσμηση καταστρέφεται.
»Ἐπιστράφητε λοιπόν Πατριάρχαι, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Κληρικοί, Μοναχοί καί οἱ λοιποί πάντες πνευματικοί πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, καί ἐγκολπωθεῖτε τήν βίβλο αὐτή μέ τά δύο σας χέρια· «πορεύεσθε πρός τήν λάμψιν κατέναντι τοῦ φωτός αὐτῆς, ἵνα φωτισθῆτε φωτισμόν γνώσεως αἰώνιον».

.             Εὐχόμενοι νά φωτιστοῦμε μέ τό φῶς τῆς γνώσεως πού ἀκτινοβολοῦν οἱ κανόνες τοῦ Πηδαλίου τῆς Ἐκκλησίας μας, καί φθάνοντες στό τέλος τῆς εἰσηγήσεώς μας μετά τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, ἀναφωνοῦμε καί ἐμεῖς:
»Δέξασθε λοιπόν μέ ὑψωμένα χέρια τήν πολυωφελῆ καί μεγαλωφελῆ ταύτην Βίβλον, τήν περιέχουσα τούς ἱερούς κανόνας καί τήν ἐξήγησιν αὐτῶν καί ἀπαρασαλεύτως φυλάξατε αὐτούς. Δέξασθε τήν εὐθύς μετά τάς ἁγίας Γραφάς, ἀναγκαίαν ταύτην γραφήν, ἅπασαι αἱ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαι δέξασθε. Γένοιτο.

Ὁ Καθηγούμενος
τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Γ´ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ γιὰ τὸν ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ στὸ Ἱ. Κοινόβιο Ὁσ. Νικοδήμου Παιονίας