ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Οἱ διῶκτες τῶν Χριστιανῶν

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .              Γιὰ μίαν ἀκόμη χρονιὰ οἱ Χριστιανοὶ βιώνουν τὰ Πάθη τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ καὶπανηγυρίζουν τὴν Ἀνάστασή Του. Παράλληλα ἐνθυμοῦνται τὸ τί ἔχει περάσει ἡ Ἐκκλησία Του στὰ2000 χρόνια ποὺ πέρασαν καὶ τὸ τί περνᾶ καὶ σήμερα. Δύο ἡμέρες πρὸ τῆς παραδόσεώς Του καὶ τοῦΠάθους Του ὁ Χριστὸς στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἐνημέρωσε  τοὺς μαθητές Του καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὸ πῶς θὰ εἶναι ἡ ζωή τους: « Θὰ γίνονται ἢ θὰ προετοιμάζονται πόλεμοι… τὸ ἕναἔθνος θὰ ξεσηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ ἄλλου, θὰ ἔρθουν πείνα, ἀρρώστιες καὶ σεισμοί… Τότε θὰ σᾶς παραδώσουν σὲ βασανιστήρια καὶ θὰ σᾶς σκοτώσουν καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ θὰ σᾶς μισοῦν ἐξ αἰτίας μου…».
.              Αὐτὰ θὰ πράξουν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως ὁ Χριστὸς προειδοποιεῖ ὅτι θὰὑπάρξουν καὶ ἐκ τῶν ἔσω κτυπήματα σὲ βάρος Της: «Θὰ ἐμφανιστοῦν πολλοὶ ψευδοπροφῆτες καὶθὰ παραπλανήσουν πολλοὺς καὶ ἐπειδὴ θὰ πληθύνει ἡ κακία, ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θὰ ψυχρανθεῖ».Ἀπὸ τὸν Ἀνανία καὶ τὴ Σαπφείρα τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων ἕως καὶ σήμερα πολλοὶ μεγαλόσχημοι λεγόμενοι Χριστιανοὶ προκαλοῦν μὲ τὴν ἐκκοσμίκευσή τους καὶ μὲ τὶς συμφωνίες – συμβιβασμούς τους μὲ τοὺς κυρίαρχους τῆς Γῆς πλήττουν τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ συσχηματισμὸς (προσαρμογή) τους πρὸς τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου τούτου θυμίζει κατακριθεῖσες ἀπὸ τὸν Χριστὸ συμπεριφορές.
.              Οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν ἄρχισαν μὲ τὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο καὶσυνεχίζονται ἕως σήμερα. Οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν κατὰ τὸν 20ό αἰώνα μοιάζουν σὲ ἀγριότητα μὲ ἐκείνους τῶν ρωμαϊκῶν χρόνων. Ὁ ἐξυμνηθεὶς ἀπὸ τοὺς κομμουνιστὲς τύραννος τῆς ΕΣΣΔ Ἰωσὴφ Στάλιν ἐκτέλεσε, ἔστειλε στὰ γκουλὰγκ καὶ «θεράπευσε». στὰ ψυχιατρεῖα  ἑκατοντάδες χιλιάδες χριστιανῶν – Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ ἁπλῶν πιστῶν. Χιλιάδες ἐνορίες – ὑπολογίζεται περὶ τὶς 40.000 – κατάργησε, μαζὶ μὲ τὶς βιβλιοθῆκες τους. Μετέτρεψε τοὺς ναοὺς σὲκατοικίες, καταστήματα, αἴθουσες γυμναστικῆς καὶ ἐκδηλώσεων καὶ ἔκλεισε 1000 μοναστήρια ἐξοντώνοντας περὶ τὶς 80.000 μοναχοὺς καὶ μοναχές.
.              Πρὸ ἡμερῶν ἦταν ἡ 70ή ἐπέτειος τοῦ θανάτου τοῦ Στάλιν (5 Μαρτίου 1953). Ποιός τὴ θυμήθηκε;… Ὁ τύραννος ξεχάστηκε, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια ἀπάνθρωπων διωγμῶν ἐπανῆλθε ἐνδοξότερη… Τὸ ἴδιο ξεχάστηκαν καὶ οἱ ἄλλοι τύραννοι. Ὁ γείτονας Χότζα καὶ οἱλοιποὶ ἡττήθηκαν ἀπὸ τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ. Ἡ Ἱστορία ἀποδεικνύει πὼς εἶναι ὀδυνηρὸ στοὺς διῶκτες Του νὰ κλωτσᾶνε τὰ καρφιὰ – «σκληρὸν πρὸς κέντρα λακτίζειν».  Ὅλοι τους  ἔδειξαν τὴνἴδια ἐγωιστικὴ ἀφέλεια μὲ ἐκείνους ποὺ Τὸν Σταύρωσαν καὶ νόμισαν ὅτι τελείωσαν μαζί Του, μὲτὸν λίθο ποὺ ἔβαλαν στὸν τάφο Του…
.                      Στὴ Δύση σήμερα ἐπιχειρεῖται μεθοδικὰ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποδυνάμωση τῆς φωνῆς Της, μὲ τὴν ἀνοχὴ ἢ καὶ τὴ συναυτουργία ὑποτιθέμενων Χριστιανῶν.  Ὅπλα της ἡ βίαιη –διὰ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας»– ἐπιβολὴ μίας μηδενιστικῆς καὶ ἡδονιστικῆς ζωῆς. Πλανῶνται πάλι ὅσοι νομίζουν ὅτι ἔχουν τὴ δύναμη νὰ νικήσουν τὸν Χριστό. Γιατί τὸ Πάθος καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι ἡ  Ἀλήθεια τῆς Ἱστορίας. Καλὴ Ἀνάσταση.-     

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΗΝ Δ. ΕΥΡΩΠΗ – ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ἐν ΕΞΕΛΙΞΕΙ («πληροῦν τὸν ὁρισμὸ τῶν ἐγκλημάτων μίσους, ἀποτελοῦν ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκείας στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ οἱ διώξεις εἶναι σπάνιες».)

Ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις, Εὐρώπη 2019:
Πολιτισμικὴ ἀλλαγὴ σὲ ἐξέλιξη…

Τοῦ Soeren Kern

ΠΗΓΗ: defence-point.gr (ἀπὸ GATESTONE INSTITUTE)
09.01.2020

.                   Ἡ ἀντιχριστιανικὴ ἐχθρότητα σαρώνει τὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, ὅπου, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ 2019, χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ σύμβολα σκόπιμα δέχονταν ἐπιθέσεις καθημερινά. Τὸ Ἰνστιτοῦτο Gatestone ἀνέλυσε χιλιάδες ἐκθέσεις ἐφημερίδων, βιβλία συμβάντων τῆς ἀστυνομίας, κοινοβουλευτικὲς ἔρευνες, ἀναρτήσεις μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης καὶ ἐξειδικευμένα μπλὸγκ ἀπὸ τὴ Βρετανία, τὴ Γαλλία, τὴ Γερμανία, τὴν Ἰρλανδία, τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἱσπανία.
.                   Ἡ ἔρευνα δείχνει ὅτι περίπου 3.000 χριστιανικὲς ἐκκλησίες, σχολεῖα, νεκροταφεῖα καὶ μνημεῖα βανδαλίστηκαν, λεηλατήθηκαν ἢ καταστράφηκαν στὴν Εὐρώπη τὸ 2019 —χρονιὰ ἡ ὁποία κοντεύει νὰ γίνει χρονιὰ ρεκὸρ ἀντιχριστιανικῆς ἱεροσυλίας στὴν ἤπειρο. Ἡ βία κατὰ τῶν χριστιανικῶν σημείων εἶναι πιὸ διαδεδομένη στὴ Γαλλία, ὅπου ἐκκλησίες, σχολεῖα, νεκροταφεῖα καὶ μνημεῖα βανδαλίζονται, βεβηλώνονται καὶ καίγονται μὲ μέσο ρυθμὸ τριῶν τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ κυβερνητικὲς στατιστικές. Στὴ Γερμανία, ἐπιθέσεις ἐναντίον χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν συμβαίνουν μὲ μέσο ρυθμὸ δύο τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ τὰ βιβλία συμβάντων τῆς ἀστυνομίας.
.                   Οἱ ἐπιθέσεις σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ σύμβολα εἶναι ἐπίσης συνηθισμένες στὸ Βέλγιο, τὴ Βρετανία, τὴ Δανία, τὴν Ἰρλανδία, τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἱσπανία. Οἱ ἐπιθέσεις ἀφοροῦν κατὰ κύριο λόγο ρωμαιοκαθολικὰ μνημεῖα καὶ σύμβολα, παρόλο ποὺ στὴ Γερμανία προτεσταντικὲς ἐκκλησίες βρίσκονται ἐπίσης στὸ στόχαστρο.
.                   Οἱ δράστες τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων –οἱ ὁποῖες περιλαμβάνουν πράξεις ἐμπρησμοῦ, καταστροφῆς, βεβήλωσης, λεηλασίας, χλευασμοῦ, βλασφημίας, σατανισμοῦ, κλοπῆς, οὔρησης καὶ βανδαλισμοῦ– σπάνια συλλαμβάνονται. Ὅταν συμβαίνει αὐτό, ἡ ἀστυνομία καὶ τὰ μέσα ἐνημέρωσης συχνὰ λογοκρίνουν πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὴν ταυτότητά τους καὶ τὴν ἐθνική τους προέλευση. Πολλοὶ ὕποπτοι λέγεται ὅτι ἔχουν ψυχικὲς διαταραχές. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα πολλὲς ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις νὰ μὴν κατηγοριοποιοῦνται ὡς ἐγκλήματα μίσους.
.                   Στὴ Γαλλία καὶ τὴ Γερμανία, ἡ ἄνοδος τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων συνδέεται μὲ τὴν πρόσφατη μαζικὴ μετανάστευση ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Ἡ ἔλλειψη ἐπίσημων στατιστικῶν γιὰ τοὺς δράστες καὶ τὰ κίνητρα καθιστᾶ ἀδύνατο νὰ γνωρίζουμε μὲ ἀκρίβεια πόσες ἐπιθέσεις μποροῦν νὰ ἀποδοθοῦν στὸν μουσουλμανικὸ ἀντιχριστιανισμὸ ἢ σὲ τζιχαντιστικὲς αἰτίες.
.                   Στὴν Ἱσπανία, ἀντιθέτως, οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον ἐκκλησιῶν καὶ σταυρῶν πραγματοποιοῦνται κατὰ κύριο λόγο ἀπὸ ἀναρχικούς, ριζοσπαστικὲς φεμινίστριες καὶ ἄλλους ἀκροδεξιοὺς ἀκτιβιστές, οἱ ὁποῖοι φαίνεται νὰ ἀγωνίζονται, γιὰ νὰ ἀφαιρεθεῖ μόνιμα ὁ χριστιανισμὸς ἀπὸ τὴ δημόσια θέα. Τὰ κίνητρα πίσω ἀπὸ τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις, ποὺ συχνὰ ἀντιμετωπίζονται μὲ ἀδιαφορία ἀπὸ τὸ κοινό, φαίνεται νὰ ἐμπίπτουν σὲ τέσσερις μεγάλες κατηγορίες:
.                   Βανδαλισμός. Οἱ περισσότερες ἐπιθέσεις κατὰ τῶν χριστιανικῶν μνημείων στὴν Εὐρώπη ἀφοροῦν πράξεις βανδαλισμοῦ. Οἱ πράξεις αὐτὲς συχνὰ δὲν ἔχουν σαφῆ ἀντιχριστιανικὴ πρόθεση, ἀλλὰ συνιστοῦν βεβήλωση καὶ ἱεροσυλία, ὅταν στοχεύουν σὲ ἀντικείμενα καὶ σύμβολα ἱερὰ στοὺς Χριστιανούς. Ἀπὸ αὐστηρὰ νομικὴ ἄποψη, τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ εἶναι δύσκολο νὰ διωχθοῦν ὡς ἐγκλήματα μίσους: σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῶν περισσότερων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, οἱ κατήγοροι πρέπει νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ βανδαλισμὸς εἶχε ὡς συγκεκριμένο κίνητρο τὴν ἔχθρα κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἢ τοῦ χριστιανισμοῦ.
.                   Κλοπή. Πολλὲς ἐπιθέσεις ἔχουν οἰκονομικὰ κίνητρα. Στὴ Γαλλία, τὴ Γερμανία καὶ ἀλλοῦ, οἱ κλέφτες ἔχουν κλέψει καμπάνες ἐκκλησιῶν, ἱερὰ μεταλλικὰ ἀντικείμενα, ἀκόμη καὶ σωλῆνες, προφανῶς μὲ σκοπὸ τὴν πώληση αὐτῶν τῶν ἀντικειμένων σὲ ἐμπόρους. Στὴ Βρετανία, σχεδὸν οἱ μισὲς ἀπὸ ὅλες τὶς ἐκκλησίες ποὺ βρίσκονται στὸν Ἐθνικὸ Ἱστορικὸ Κατάλογο τῆς Ἀγγλίας ἔχουν λεηλατηθεῖ.
.                   Πολλὰ ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα ἀποδίδονται σὲ ἐξαιρετικὰ καλὰ ὀργανωμένες συμμορίες ποὺ χρησιμοποιοῦν drones, ἠλεκτρονικοὺς χάρτες καὶ παγκόσμια συστήματα ἐντοπισμοῦ θέσης γιὰ νὰ προσδιορίσουν πρῶτα τους στόχους τους μὲ ἀεροφωτογραφίες, καὶ στὴ συνέχεια γιὰ νὰ σχεδιάσουν τὶς δικές τους ὁδοὺς διαφυγῆς. Ἡ λεηλασία ἀφορᾶ κατὰ κύριο λόγο κλοπὲς μετάλλων, μὲ ὁλόκληρες στέγες νὰ ἀφαιροῦνται ἀπὸ ἱστορικοὺς τόπους λατρείας, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπηρεσία κληρονομιᾶς τῆς ἐπιτροπῆς «Ἱστορικὴ Ἀγγλία».
.                   Πολιτική. Ὁρισμένες ἐπιθέσεις, εἰδικὰ ἐκεῖνες ἐναντίον τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, τὸν ὁποῖο ὁρισμένες ριζοσπαστικὲς φεμινίστριες καὶ ριζοσπάστες κοσμικιστὲς ἀντιλαμβάνονται ὡς σύμβολο τῆς πατριαρχίας καὶ τῆς ἐξουσίας, εἶναι πολιτικοῦ χαρακτήρα. Τέτοιες ἐπιθέσεις περιλαμβάνουν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων μὲ πολιτικὰ γκράφιτι, ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων εἶναι ἀναρχικοῦ ἢ φεμινιστικοῦ χαρακτήρα. Στὴ Γενεύη τῆς Ἐλβετίας, γιὰ παράδειγμα, τὸ ἐμβληματικὸ Διεθνὲς Μνημεῖο τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρύθμισης, γνωστὸ καὶ ὡς Τεῖχος Μεταρρύθμισης, βανδαλίστηκε μὲ πολύχρωμα χρώματα ποὺ σχημάτιζαν τὸ οὐράνιο τόξο, σύμβολο τῆς ΛΟΑΤ κοινότητας.
.                Θρησκεία. Πολλὲς ἐπιθέσεις ποὺ φαίνεται νὰ εἶναι θρησκευτικοῦ ἢ πνευματικοῦ χαρακτήρα ἀντανακλοῦν μία βαθιὰ ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ. Τέτοιες ἐπιθέσεις περιλαμβάνουν τὸ λέρωμα μὲ περιττώματα ἀναπαραστάσεων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἢ ἀγαλμάτων τῆς Μαρίας, μητέρας τοῦ Ἰησοῦ. Ἄλλες ἐπιθέσεις συνεπάγονται βεβήλωση ἢ κλοπὴ ὄστιας τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὴν ὁποία οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ πιστεύουν ὅτι μετασχηματίζεται σὲ πραγματικὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν καθαγιάζεται. Κάποιες ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐπιθέσεις μπορεῖ νὰ εἶναι ἔργο Σατανιστῶν, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν τὴν καθαγιασμένη ὄστια σὲ μία τελετουργία ποὺ ὀνομάζεται Μαύρη Λειτουργία.
.                   Τέτοιες ἐπιθέσεις, εἰδικὰ ὅσον ἀφορᾶ τὴν οὐσία τῶν ρωμαιοκαθολικῶν πεποιθήσεων, φαίνεται νὰ ἀποσκοποῦν στὸν ἐκφοβισμὸ ἢ τὴν παρενόχληση τῶν Καθολικῶν ἢ τὴν ἀποτροπή τους ἀπὸ τὴν ἄσκηση τῆς πίστης τους. Οἱ ἐπιθέσεις αὐτές, οἱ ὁποῖες πληροῦν τὸν ὁρισμὸ τῶν ἐγκλημάτων μίσους, ἀποτελοῦν ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκείας στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ οἱ διώξεις εἶναι σπάνιες.
.                   Γράφοντας γιὰ τὴν ἱσπανικὴ ἐφημερίδα ABC, ὁ Juan Pedro Quinonero, ἀνταποκριτὴς στὸ Παρίσι γιὰ περισσότερα ἀπὸ 35 χρόνια, ἐξήγησε: «Οἱ βεβηλώσεις ἔχουν ἐμφανῆ ἀντὶ-χριστιανικὸ χαρακτήρα. Μεθυσμένοι ἀπὸ ἄγριο μίσος, οἱ βανδαλιστὲς θέλουν νὰ δώσουν στὶς ἐνέργειές τους μία σαφῆ ἀντὶ-θρησκευτικὴ διάσταση. Τοὺς τελευταίους μῆνες, ἀντισημιτικὲς συμμορίες ἔχουν βεβηλώσει ἑβραϊκὰ νεκροταφεῖα, “ὑπογράφοντας” τὶς πράξεις τους μὲ τὴ σβάστικα. Στὴν περίπτωση τῆς βεβήλωσης τῶν καθολικῶν ἐκκλησιῶν, ὁ βανδαλισμὸς δὲν εἶναι “ὑπογεγραμμένος”. Μιλάει ἀπὸ μόνος του: ἐξευτελιστικοὶ χλευασμοὶ τῆς φιγούρας τοῦ Χριστοῦ στὸ σταυρὸ καὶ βεβήλωση τῆς Ἁγίας Τράπεζας».
.                   Τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, τὰ ὁποῖα συχνὰ μεγαλοποιοῦν τὶς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῶν Μουσουλμάνων, τείνουν νὰ ὑποβαθμίζουν τὶς κακόβουλες πράξεις κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τὸ θέμα τῶν ἀντιχριστιανικῶν βανδαλισμῶν σπάνια ἀναφερόταν ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα ἐνημέρωσης, μέχρι τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, ὅταν βάνδαλοι ἐπιτέθηκαν σὲ ἐννέα ἐκκλησίες μέσα σὲ διάστημα δύο ἑβδομάδων. Τὸ θέμα ἔγινε πάλι πρωτοσέλιδο τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2019, ὅταν μία ὕποπτη πυρκαγιὰ κατέστρεψε τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἐμβληματικοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων. Ἀπὸ τότε, ὡστόσο, τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα ἀποσιωποῦν ξανὰ τὰ γεγονότα.
.                   Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Monde ἀμφισβήτησε τὴ χρήση τοῦ ὅρου «ἀντιχριστιανικὲς πράξεις» ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ προειδοποίησε τοὺς πολιτικοὺς νὰ μὴν «ἐνορχηστρώνουν» τὸ ζήτημα: «Πάνω ἀπὸ χίλια κρούσματα τὸ χρόνο, κατὰ μέσο ὅρο τρία τὴν ἡμέρα: ὁ ἀριθμὸς εἶναι ὑψηλός, ἀλλὰ τί καλύπτει; Μποροῦμε νὰ μιλᾶμε πραγματικὰ γιὰ “βεβηλώσεις” –ἕναν ἰσχυρὸ ὅρο– ποὺ συνεπάγεται ἐπίθεση στὴν ἱερότητα ἑνὸς χώρου λατρείας; Τὰ ἰδεολογικὰ κίνητρα ἀποτελοῦν τὴ μειοψηφία: πρόκειται κυρίως γιὰ κλοπὲς καὶ βανδαλισμούς. Οἱ δράστες εἶναι συχνὰ ἀνήλικοι».
.                   Ἡ Annie Genevard, Γαλλίδα βουλευτὴς μὲ τὸ κεντροδεξιὸ κόμμα τῶν Ρεπουμπλικανῶν, ζήτησε κοινοβουλευτικὴ ἔρευνα προκειμένου νὰ κατανοηθεῖ καλύτερα ἡ φύση καὶ τὰ κίνητρα τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων. Σὲ συνέντευξή της στὴ γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Figaro, εἶπε: «Πρόσφατα, δύο τρομερὰ σοβαρὲς πράξεις βανδαλισμοῦ διαπράχθηκαν σὲ συμβολικὰ μέρη καὶ μὲ συγκλόνισαν ἐξαιρετικά. Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες, ἡ πυρκαγιὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Σουλπικίου, μία ἐκκλησία ποὺ στεγάζει ἀξιοθαύμαστα ἔργα: ἡ ζημιὰ ἔχει ὕψος σχεδὸν ἑνὸς ἑκατομμυρίου εὐρώ, ἐνῶ ἔργα τέχνης ἔχουν χαθεῖ ὁριστικά! Ἐπίσης, πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, βανδαλιστὲς εἰσέβαλαν στὴ Βασιλική του Σὲν-Ντενὶ καὶ κατέστρεψαν τὰ παράθυρα βιτρὸ καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο.
.                   Ἡ ἐκκλησία τοῦ Σὲν-Ντενὶ δὲν εἶναι μόνο ἕνας χῶρος χριστιανικῆς λατρείας, εἶναι ἡ νεκρόπολη τῶν βασιλιάδων τῆς Γαλλίας! Εἶναι τὸ σημεῖο ὅπου συναντιοῦνται ἡ ἐθνική μας ἱστορία καὶ οἱ χριστιανικές μας ρίζες. Τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος τολμᾶ νὰ προσβάλει αὐτὸ τὸ μνημεῖο εἶναι πραγματικὰ συγκλονιστικὸ ὄχι μόνο γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ πολλοὺς πολίτες, ἀνεξαρτήτως πεποιθήσεων. Ὅταν διαπράττεται μία ἀντιχριστιανικὴ πράξη, γυρίζουμε τὴν πλάτη μας στὴν ἱστορία τῆς Γαλλίας, ἡ ὁποία ἔχει στενὴ σχέση μὲ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία.
.               Ἡ ἐπίθεση σὲ ἕναν χριστιανικὸ τάφο ἢ σὲ μία ἐκκλησία, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ κίνητρο τοῦ δράστη, εἶναι ἕνας τρόπος ἐπίθεσης σὲ ἕνα μέρος τῆς συλλογικῆς μας ταυτότητας, ἐπειδὴ ὁ χριστιανισμὸς καὶ τὰ μνημεῖα τοῦ ἔχουν διαμορφώσει τὸν πολιτισμό μας, τὴν ἱστορία καὶ τὰ ὁρόσημά μας. Ἡ ἐπιδίωξη νὰ καταστραφοῦν ἢ νὰ προκληθοῦν ζημιὲς σὲ χριστιανικὰ κτίρια εἶναι ἕνας τρόπος νὰ “σβήσει” τὸ παρελθόν. Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου βασιλεύει ὁ ἀπόλυτος πολιτισμικὸς σχετικισμός, εἶναι ἀκόμη πιὸ σοβαρὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπειλοῦνται μερικὰ ἀπὸ τὰ παλαιότερα καὶ πιὸ πολύτιμα ὁρόσημά μας. Ἕνας πολιτισμὸς ποὺ θὰ ἀπαρνηθεῖ καὶ θὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ παρελθὸν τοῦ εἶναι ἕνας πολιτισμὸς ποὺ θὰ χαθεῖ. Νομίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀνησυχητικὸ καὶ ὑπάρχει ἀνάγκη γιὰ ἰσχυρὴ πολιτικὴ ἀντίδραση».
.                   Σὲ συνέντευξη στὸ ἰταλικὸ περιοδικὸ Il Timone, ὁ ἐπίσκοπος τοῦ Φρεζοὺς-Τουλὸν Dominique Rey δήλωσε ὅτι οἱ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν ἐκκλησιῶν στὴν Εὐρώπη πραγματοποιοῦνται στὸ πλαίσιο μίας εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ κοσμικισμό, μηδενισμό, ἡδονισμό, πολιτισμικὸ καὶ ἠθικὸ σχετικισμὸ , καταναλωτισμὸ καὶ εὐρεία ἀπώλεια τῆς αἴσθησης τοῦ ἱεροῦ. Ἐπισήμανε: «Στὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δήλωναν ὅτι ἦταν μὴ- Χριστιανοὶ ζοῦσαν σὲ ἕνα πολιτισμικὸ πλαίσιο ποὺ χαρακτηριζόταν ἀπὸ τὸν χριστιανισμό… ρίζες ποὺ ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὸν πολιτισμό μας καὶ ἀπὸ τὶς κοινωνίες μας. Μόλις οἱ χριστιανικὲς ρίζες ―ποὺ ἦταν ὁ κοινὸς παρονομαστής― ἀπομακρύνθηκαν, οἱ ἄνθρωποι στράφηκαν στὸν κοινοτισμό, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε σὲ ἕναν κοινωνικὸ κατακερματισμὸ ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ρήξη. Γιὰ νὰ βρεθεῖ μία κοινὴ βάση ἀξιῶν καὶ σημείων ἀναφορᾶς, ἡ Εὐρώπη πρέπει νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἐπικέντρωση στὶς χριστιανικές της ρίζες…
.                   Ὑπάρχει μία ἐξέλιξη ἀπὸ πράξεις βεβήλωσης ἐνάντια σὲ μνημεῖα, ἀλλὰ καὶ ἐνάντια στὴν ἴδια τὴν πίστη. Στὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ ἂν κάποιος δὲν ἦταν Χριστιανός, ἡ ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ ἦταν σεβαστή. Ἀντιμετωπίζουμε μία σοβαρὴ ἀπειλὴ ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Κοσμικισμὸς δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀπόρριψη τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τῆς οὐδετερότητας ποὺ δίνει σὲ ὅλους τὴν ἐλευθερία νὰ ἐκφράσουν τὴν πίστη τους.
.                   Εἴμαστε μάρτυρες τῆς σύγκλισης τοῦ λαϊκισμοῦ —ποὺ ἐκλαμβάνεται ὡς κοσμικισμός, ὁ ὁποῖος ὑποβαθμίζει τοὺς πιστοὺς μόνο στὴν ἰδιωτικὴ σφαίρα καὶ ὅπου κάθε θρησκευτικὸς χαρακτηρισμὸς εἶναι κοινότοπος ἢ στιγματισμένος— μὲ τὴ συντριπτικὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἰσλάμ, τὸ ὁποῖο ἐπιτίθεται στοὺς ἄπιστους καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἀπορρίπτουν τὸ Κοράνι. Ἀπὸ τὴ μία πλευρά, μᾶς χλευάζουν τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης… καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὑπάρχει ἡ ἐνίσχυση τοῦ ἰσλαμικοῦ φονταμενταλισμοῦ. Αὐτὲς εἶναι δύο κοινὲς πραγματικότητες».
.                   Ὁ Γάλλος πολιτικὸς ἀναλυτὴς Jerome Fourquet, στὸ βιβλίο του –French Archipelago: Birth of a Multiple and Divided Nation (Γαλλικὸ ἀρχιπέλαγος: ἡ γέννηση ἑνὸς πολλαπλοῦ καὶ διαχωρισμένου ἔθνους)– δείχνει πῶς λαμβάνει χώρα ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Γαλλίας στὸ πλαίσιο τῆς μαζικῆς μετανάστευσης ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Παρέχει ἐκτεταμένα στατιστικὰ στοιχεῖα –γιὰ παράδειγμα, ὅτι λιγότερο ἀπὸ τὸ 5% τῶν Γάλλων παρακολουθεῖ τακτικὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὶς Κυριακές– γιὰ νὰ δείξει ὅτι ἡ ἀποσύνδεση τῆς Γαλλίας ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἡ χώρα νὰ εἶναι πραγματικὰ «μεταχριστιανική». Γράφει: «Ὑπάρχει ἕνας αὐξανόμενος ἀποχριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στὴν “τερματικὴ φάση” τῆς καθολικῆς θρησκείας… Γιὰ ἑκατοντάδες χρόνια, ἡ καθολικὴ θρησκεία διαμόρφωσε βαθιὰ τὴ συλλογικὴ συνείδηση τῆς γαλλικῆς κοινωνίας. Σήμερα, αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι ἡ σκιὰ αὐτοῦ ποὺ ὑπῆρξε κάποτε. Μία μεγάλη πολιτισμικὴ ἀλλαγὴ βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη».

 

 

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ

Ὁ Χριστιανισμὸς εὐημερεῖ στὴν Ἀσία,
παρότι ἐπιδεινώνονται οἱ ἐναντίον του διώξεις

Κυριακὴ 10 Φεβρουαρίου 2019

Τοῦ Ἰωάννη Λεοντακιανάκου

.           Στὴν παροῦσα περίοδο, 245 ἑκατομμύρια Χριστιανῶν παγκοσμίως ὑπόκεινται σὲ καταπίεση, σὲ δίωξη, σὲ φυλάκιση καὶ σὲ κάθε εἴδους κακομεταχείριση λόγω τῆς πίστης του, σύμφωνα μὲ τὴν ἐτήσια ἔκθεση τῆς διεθνοῦς, μὴ κερδοσκοπικῆς Ὀργάνωσης “Open Doors”. Ἀπὸ αὐτούς, τὰ 140 ἑκατομμύρια πιστῶν βρίσκονται στὴν Ἀσία.
.            Ἡ ἔκθεση ὑπογραμμίζει ἰδιαίτερα τὴν αὔξηση τῆς καταπίεσης τῶν γυναικῶν στὶς χῶρες, ποὺ καταλαμβάνουν τὶς πρῶτες δέκα θέσεις στὸν κατάλογο τῶν κρατῶν-διωκτῶν καὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ “ἀκραῖα” ἐπίπεδα δίωξης καὶ καταπίεσης. Στὰ κράτη αὐτά, οἱ γυναῖκες , πέραν τῶν ἄλλων, ἀποτελοῦν τὰ θύματα σεξουαλικῆς βίας, βιασμοῦ καὶ ἐξαναγκασμοῦ σὲ γάμο χωρὶς τὴν συγκατάθεσή τους καὶ πρὶν τὴν ἐνηλικίωση.
.           Ἡ Κίνα εἶναι μία ἀπὸ τὶς χῶρες, στὶς ὁποῖες ἡ δίωξη τῶν Χριστιανῶν βαίνει αὐξανόμενη τὰ τελευταῖα χρόνια. Περισσότερα ἀπὸ 50 ἑκατομμύρια πιστῶν ἀναμένεται νὰ ὑποστοῦν κάποιας μορφῆς καταπίεση φέτος, καθὼς ἡ κινεζικὴ κυβέρνηση ἐνισχύει τοὺς ἐλέγχους καὶ τὰ μέτρα καταστολῆς τῆς θρησκευτικῆς λατρείας, γεγονὸς ποὺ ἀνεβάζει τὴν χώρα στὴν εἰκοστὴ ἕβδομη ἀπὸ τὴν τεσσαρακοστὴ τρίτη θέση στὸν πίνακα τῆς Ὀργάνωσης “Open Doors” τῶν πενήντα “χωρῶν-διωκτῶν” τῶν Χριστιανῶν. Ἡ δίωξη διαφαίνεται ὅτι καθοδηγεῖται ἀπὸ τρεῖς παράγοντες: 1/τὴν ἰσχυρὴ ἰδεολογικὴ ἡγεσία τοῦ προέδρου τῆς Κίνας, Ξί Τζίνπινγκ, 2/τὴν ἀνησυχία τῆς κυβέρνησης γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ 3/τὴν ἀξιοποίηση τῆς τεχνολογίας ὡς κατασταλτικοῦ ἐργαλείου.
.           Ἡ Βόρεια Κορέα καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση στὸν πίνακα παρακολούθησης γιὰ 18η συνεχῆ χρονιά.
.           Οἱ ἐκτιμώμενοι 300.000 χριστιανοὶ τῆς χώρας ὑφίστανται ἕνα “στραγγαλσμό”, ποὺ τοὺς ἀναγκάζει νὰ ἀσκοῦν τὴν θρησκευτική τους λατρεία μὲ μυστικότητα, διαφορετικὰ κινδυνεύουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν βάναυση ἀντίδραση τοῦ μισαλλόδοξου καθεστῶτος.
.           Ἡ Ἰνδία, ἡ πολυπληθέστερη “δημοκρατία”, ἡ ὁποία διδάσκει στὸν κόσμο τὸν τρόπο τῆς “μὴ-βίας”, σκαρφάλωσε στὴν δέκατη θέση ἔναντι τῆς εἰκοστῆς ὄγδοης ποὺ βρισκόταν πρὸ πενταετίας καὶ βρίσκεται πλέον δίπλα σὲ χῶρες ὅπως τὸ Ἰράν.
.           Χῶρες ποὺ ἔχουν μετακινηθεῖ πάνω ἀπὸ δέκα θέσεις στὸν ἐν λόγῳ κατάλογο, κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, περιλαμβάνουν τὴν Κίνα, τὴν Ἀλγερία, τὴν Κεντροαφρικανικὴ Δημοκρατία, τὸ Μάλι καὶ τὴν Μαυριτανία.
.           Ἡ ἄνοδος τοῦ μαχητικοῦ ἀθεϊσμοῦ, τοῦ ριζοσπαστικοῦ Ἰσλὰμ καὶ τοῦ ἐθνικισμοῦ ἀποτελοῦν βασικὲς αἰτίες δίωξης τῶν χριστιανικῶν κοινοτήτων.
.           Στὴν Ἰνδονησία, μία χώρα ὅπου ἡ πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι μουσουλμάνοι, ὁ θρησκευτικὸς ζηλωτισμὸς ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελεῖ σοβαρότατο πρόβλημα καὶ πολλοὶ μὴ-μουσουλμάνοι πολίτες παραπονοῦνται γιὰ μία συνεχιζόμενη ἰσλαμοποίηση τῆς πολιτικῆς ζωῆς, μὲ τοὺς πολιτικοὺς νὰ προσπαθοῦν νὰ κινητοποιήσουν / ἐνεργοποιήσουν τὶς ὑπερσυντηρητικὲς καὶ σκληροπυρηνικὲς μουσουλανικὲς ὁμάδες, μὲ στόχο τὴν προώθηση δικῶν τους συμφερόντων. Πέρυσι, μία οἰκογένεια βομβιστῶν αὐτοκτονίας, ποὺ συνδέονταν μὲ τὸ ἰσλαμικὸ κράτος, ἐπιτέθηκε σὲ τρεῖς ἐκκλησίες στὴ Σουραμπάγια, σκοτώνοντας 28 ἄτομα.
.           Στὴν Μιανμάρ, οἱ ἐπιθέσεις σὲ χριστιανοὺς τείνει νὰ γίνει ἕνα συνηθισμένο φαινόμενο. Ἐνδεικτικὸ τῆς ἐπικρατούσας κατάστασης εἶναι ἡ ἐπίθεση ὁμάδας 50 Βουδιστῶν ἐναντίον μίας ὁμάδας Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι, ἁπλά, γιορτάζουν τὰ Χριστούγεννα.
.           Ὡστόσο, ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Ἀσία, παρ᾽ ὅτι βιώνει σήμερα μεγαλύτερη ἀπειλὴ ἀπ’ ὅ,τι στὸ παρελθόν, ἀποδεικνύει ὅτι παρουσιάζει μία ἰδιαίτερη ἀνθεκτικότητα σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς διώξεις καὶ καταπιέσεις ποὺ ὑφίσταται. Ἡ χριστιανικὴ κοινότητα ἀπὸ τὰ 62 ἑκατομμύρια πιστῶν ποὺ ἀριθμοῦσε στὴν Ἀνατολικὴ καὶ Νοτιοανατολικὴ Ἀσία τὸ 1970, τὸ 2015 παρουσιάζει μία αὔξηση ποὺ ξεπερνᾶ τὰ 262 ἑκατομμύρια πιστῶν καὶ ἀναμένεται νὰ προσεγγίσει τὰ 431 ἑκατομμύρια τὸ 2050.
.           Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται ἐπαληθεύεται ἀκόμη μία φορὰ ἱστορικὰ ὅτι ἡ δίωξη μίας θρησκείας μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ὡς παράγοντας ἀνάπτυξης καὶ ἐξάπλωσής της, ἀντὶ νὰ τὴν περιορίσει καὶ τελικὰ νὰ τὴν ἐξαλείψει. Οἱ διωγμοί, μερικὲς φορές, θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς δύναμης τῆς θρησκευτικῆς τους πίστης καὶ αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν μεγαλύτερη προθυμία τους νὰ μοιραστοῦν τὴν πίστη τους προσηλυτίζοντας καὶ νέους πιστούς.

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr

 

 

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «οἱ διωγμοὶ καὶ οἱ μαρτυρικοὶ θάνατοι χριστιανῶν ἐπὶ τῆς σοβιετικῆς ἐξουσίας ἦσαν οἱ πολυπληθέστεροι στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας»

Ἐπιστρέφουν οἱ ἐφιάλτες

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Μὲ τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὰ ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν ἐπικράτηση τῶν μπολσεβίκων στὴ Ρωσία ἐπιστρέφουν οἱ ἐφιάλτες τοῦ ἀπάνθρωπου καθεστῶτος ποὺ ἐπέβαλαν στὴ χώρα αὐτὴ καί, μετὰ τὸν Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, σὲ πολλὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης, τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Ἀμερικῆς. Τὸ σοβιετικὸ καθεστὼς βυθίστηκε στὸ αἷμα ἀθώων ἀνθρώπων, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων ἦσαν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καὶ κατέρρευσε ἀπὸ τὸ 1989.
.             Στὴ μνήμη τῶν χιλιάδων μαρτύρων, ποὺ βασανίστηκαν καὶ δολοφονήθηκαν ἀπὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστώς, τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας προετοιμάζει ἐκδήλωση, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ἐπίσης ἀφιερωμένη στὰ ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου καὶ στὰ ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ

φωτογραφία τοῦ μνημείου, τὸ ὁποῖο ἔχει ἀνεγερθεῖ κοντὰ στὴ Μόσχα μὲ τὰ ὀνόματα τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων τῆς σοβιετικῆς εἰς βάρος τους θηριωδίας.

μάρτυρα Πατριάρχου Τύχωνα.
.             Κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Ἀντρὲ Λαρανέ, δημοσιογράφου τῆς γαλλικῆς ἐφημερίδας «Λιμπερασιὸν» καὶ ἱδρυτοῦ τῆς ἱστοσελίδας Herodote.net, οἱ διωγμοὶ καὶ οἱ μαρτυρικοὶ θάνατοι χριστιανῶν ἐπὶ τῆς σοβιετικῆς ἐξουσίας ἦσαν οἱ πολυπληθέστεροι στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ αὐτοὺς ἐπὶ τῶν ρωμαίων αὐτοκρατόρων Νέρωνα, Δεκίου καὶ Διοκλητιανοῦ…
.             Ἡ Ἐκκλησία στὴ Ρωσία, ἀντίθετα πρὸς τὴν κυριαρχοῦσα προπαγάνδα, ἀπὸ τὸ 1905 εἶχε ἀρχίσει νὰ ἐπιδιώκει τὴν ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τὴν τσαρικὴ ἐξουσία καὶ νὰ ἑτοιμάζει τὴν ἀνασύσταση τοῦ Πατριαρχείου καὶ μία σειρὰ μεταρρυθμίσεων. Γιὰ νὰ τὶς περάσει, εἶχε ἀρχίσει νὰ προπαρασκευάζει Σύνοδο, ἀλλὰ ἡ αὐτοκρατορικὴ κυβέρνηση καθυστεροῦσε νὰ τὴν συγκαλέσει. Ὁ Α´ Παγκόσμιος Πόλεμος καὶ ἡ ἀπεριόριστη ἐπίδραση τοῦ Ρασπούτιν ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκογένειας καὶ ἐπὶ τῆς κυβερνήσεώς της τόνιζαν τὴν ἐξάρτηση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν Πολιτεία. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐξάρτηση ἤθελε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ νὰ ξαναβρεῖ τὴν ἐλευθερία της.

Χάρτης τῶν φυλακῶν στὴ Μόσχα καὶ στὰ περίχωρά της, ὅπου χριστιανοὶ φυλακίζονταν, ἀνακρίνονταν, βασανίζονταν καὶ ἐκτελοῦνταν

.             Ἡ Σύνοδος ἄρχισε τὶς ἐργασίες της στὰ μέσα τοῦ 1917. Στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1917, ὅταν οἱ μπολσεβίκοι κτυποῦσαν τὸ Κρεμλίνο, ἡ Ρωσικὴ Σύνοδος ψήφισε ὁμοφώνως τὴν ἀνασύσταση τοῦ Πατριαρχείου καὶ στὴ συνέχεια ἐξέλεξε Πατριάρχη τὸν Τύχωνα. Πρὶν ἐνθρονισθεῖ ὁ Πατριάρχης, στὶς 21 Νοεμβρίου 1917, ἡ Σύνοδος ἀπηύθυνε μήνυμα πρὸς τὸν ρωσικὸ λαό. Μὲ αὐτὸ τὸν καλοῦσε «νὰ προσευχηθεῖ ἐν μετανοίᾳ γιὰ τὸ μέγα ἁμάρτημα ἐκείνων ἐκ τῶν τέκνων της, πού, ἔχοντας ἀπὸ ἄγνοια ὑποπέσει σὲ πλάνη ἔγιναν ἀδελφοκτόνοι καὶ ἀνίεροι καταστροφεῖς τῆς ἱερᾶς κληρονομιᾶς τοῦ ἔθνους….». Κάτι μᾶς θυμίζει αὐτὴ ἡ ἐγκύκλιος…
.             Ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1917, μὲ τὰ πρῶτα διατάγματα τῆς σοβιετικῆς κυβέρνησης, περιορίστηκαν ἡ ἐλευθερία, τὰ μέσα καὶ οἱ δραστηριότητες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ὀρθόδοξοι πιστοὶ προσπάθησαν νὰ ὑπερασπιστοῦν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά τους. Διοργάνωσαν πολυπληθεῖς εἰρηνικὲς πορεῖες, ποὺ ἡ ἀστυνομία καὶ ἡ ἐλεγχόμενη ἀπὸ τοὺς μπολσεβίκους πολιτοφυλακὴ (Τσεκὰ) διέλυσαν μὲ πυροβολισμοὺς καὶ ριπὲς πολυβόλων.
.             Ὁ Πατριάρχης Τύχων ἦταν μὲν ταπεινὸς καὶ μὲ ἀγάπη πολλὴ στὴν καρδιά του, ἀλλὰ γενναῖος καὶ θαρραλέος. Στὶς 19 Ἰανουαρίου 1918, μὲ μήνυμά του, κατήγγειλε ὅσους «σφαγιάζουν τὴν ἀλήθεια καὶ ἐπιδιώκουν νὰ καταστρέψουν τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ….» Καὶ πρόσθεσε: «Ἡ ἐξουσία ἂν καὶ ὑποσχέθηκε νὰ ἀποκαταστήσει στὴ Ρωσία τὴν τάξη, μετέρχεται παντοῦ μίαν ἐπαίσχυντη αὐθαιρεσία καὶ βιαιότητα χωρὶς περιορισμοὺς ἐναντίον ὅλων καὶ εἰδικότερα πρὸς τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».
.             Στὶς 20 Ἰανουαρίου 1918 ἡ Ἐκκλησία τίθεται ἐκτὸς Νόμου καὶ δημεύονται ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀγαθά της, ἀκόμα καὶ αὐτὰ ποὺ χρησιμοποιοῦντο στὴ Λατρεία. Δημεύθηκαν τὰ τυπογραφεῖα της, καὶ κατασχέθηκαν τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ θεολογικὰ βιβλία. Οἱ περισσότεροι κληρικοὶ διώχθηκαν, οἱ ἐκκλησιές τους ἔκλεισαν, πολλοὶ φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, φονεύθηκαν.
.             Ὁ πρῶτος κληρικὸς στὴ σειρὰ τῶν χιλιάδων μαρτυρησάντων ποὺ δολοφονήθηκε ἦταν ὁ πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κοσουρόφ. Βρισκόταν στὸ Τσαρκόγιε Σέλο, προάστιο τῆς Ἁγίας Πετρούπολης. Ἦταν ἕνας θαρραλέος κληρικός, ἀνοικτὸς πρὸς ὅλους. Στὶς 31 Ὀκτωβρίου 1917, ὅταν βρέθηκε μπροστὰ σὲ λεηλασίες καὶ δολοφονίες, δὲν δίστασε μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια νὰ πλησιάσει τοὺς μπολσεβίκους καὶ νὰ τοὺς ζητήσει νὰ σταματήσουν τὴ σφαγή. Ἐκεῖνοι ἔπεσαν ἐπάνω του, ἄρχισαν νὰ τὸν κτυποῦν ἀλύπητα μὲ ρόπαλα καὶ μὲ τοὺς ὑποκοπάνους τῶν ὅπλων τους καὶ ἡμιθανῆ τὸν ἔσερναν ἐπὶ ὥρα πάνω στὶς γραμμὲς τοῦ τρένου ἕως ὅτου ἄφησε τὴν τελευταία του ἀναπνοή.

Χάρτης τῆς ΕΣΣΔ, μὲ τὰ στρατόπεδα ἐργασίας (γκουλάγκ), τὰ ὁποῖα ἐκτείνονταν ἀπὸ τὰ σύνορα μὲ τὴν Πολωνία ἕως τὴν Κολιμά, τὴ Σαχαλίνη καὶ τὶς Κουρίλες νήσους στὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανό.

.             Ὁ πρῶτος μάρτυρας ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Μητροπολίτης Κιέβου Βλαδίμηρος. Στὶς 25 Ἰανουαρίου 1918 τὸ ἀπόγευμα οἱ μπολσεβίκοι πῆγαν καὶ τὸν πῆραν ἀπὸ τὸ κτίριο τῆς Μητρόπολης. Στὸ δρόμο πρὸς τὴν ἐκτέλεση καὶ ἐν μέςῳ τῶν δολοφόνων του ἦταν ἤρεμος. Ὅταν κατάλαβε ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα, ἄρχισε νὰ ψέλνει, ἐνῶ τὰ δάκρυα τρέχαν στὰ γένια του: «Προσκυνῶ τὰ πάθη σου Χριστέ. Δεῖξον μοι καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν». Οἱ πυροβολισμοὶ ἦσαν πολλοί. Τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Ἐπισκόπου ἔπεσε στὸ χῶμα. Γύρω του σχηματίσθηκε μία λίμνη αἵματος. Τὸ ξημέρωμα μοναχὲς ἀπὸ κοντινὸ μοναστήρι βρῆκαν τὸ λείψανό του, ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶχαν ἀφαιρεθεῖ ὁ σταυρὸς καὶ τὸ ἐγκόλπιο ποὺ φοροῦσε, καθὼς ἐπίσης τὸ ρολόι του καὶ τὰ παπούτσια του… Μάρτυρας ἦταν καὶ ὁ Πατριάρχης Τύχωνας. Σήκωσε ὅλο τὸ βάρος τοῦ πρώτου ἀμείλικτου διωγμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς μπολσεβίκους καὶ ὑπέφερε πολύ: ταπεινώσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις, περιορισμοὺς κατ’ οἶκον, αὐστηρὴ ἐπιτήρηση, διωγμοὺς καὶ καθαίρεση ἀπὸ τοὺς ἐγκάθετους κληρικοὺς τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος, ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ ἁλώσουν τὴν Ἐκκλησία. Τὸ 1923 δολοφόνησαν τὸν ἰδιαίτερο γραμματέα του, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1925 εἰσήχθη στὸ νοσοκομεῖο καὶ στὶς 25 Μαρτίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἐκοιμήθη. Λέγεται ὅτι δολοφονήθηκε μὲ δηλητήριο. Πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του εἶπε προφητικά: «Τώρα θὰ κοιμηθῶ βαθιὰ καὶ γιὰ πολὺ χρόνο… Ἡ νύχτα θὰ εἶναι μακρά, μακρά, ζοφερή, ζοφερή…». Στὴν κηδεία του συγκεντρώθηκαν πάνω ἀπὸ 300.000 πιστοί. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τὸν κατέταξε στοὺς ἁγίους μάρτυρές της καὶ τὸν ἑορτάζει στὶς 25 Μαρτίου καὶ στὶς 19 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου του, ποὺ εἶναι ἄφθαρτο καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ διακρίνει τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του.
.             Ἡ νύχτα στὴ σοβιετικὴ Ρωσία ἦταν μακρὰ καὶ ζοφερή. Ὅμως πέρασε. Ὁ Ἕλληνας ποιητὴς καὶ στοχαστὴς Γιῶργος Σαραντάρης τόχε προβλέψει τὸ 1937, ὅταν ὁ Στάλιν ἦταν στὴ παντοδυναμία του. Ἐξέφρασε τὴν πίστη ὅτι ἡ Ρωσία «ὕστερα ἀπὸ τὸ σφάλμα ποὺ διέπραξε νὰ ὑποταχτεῖ στὴν ὑλιστικὴ θεωρία τοῦ μαρξισμοῦ καὶ τὴν πρόσκαιρη πείρα τοῦ ἰδιότυπου σοσιαλιστικοῦ συστήματος, ποὺ σήμερα τῆς δίνει τὴν κατεύθυνση, θὰ γίνει ξανὰ χώρα χριστιανὴ – ὀρθόδοξη, ἀλλὰ προικισμένη μὲ μία δύναμη καὶ μία ἐπιβολὴ πάνω στὸν πολιτισμένο κόσμο, ποὺ ἀναμφισβήτητα τῆς ἔλειπαν στὸ παρελθόν.-

 

Σημ. Τὸ ὑλικὸ ποὺ χρησιμοποιήθηκε εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Nikita Struve «Οἱ χριστιανοὶ εἰς τὴν Σοβιετικὴν Ἕνωσιν», σὲ μετάφραση τοῦ Ἀρχιμ. Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη, μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος (Ἔκδ. «Ἡ Χρυσοπηγή», Ἀθῆναι, 1968). Ἐπίσης ἀπὸ τὸ βιβλίο “Les mouveaux martyrs Russes”, Ed. Resiac, Montsurs, 1976 καὶ ἀπὸ τὴν «Le monde Diplomatique», Octobre 1917, Dossier 1917.  

 

Πίνακας

Στοιχεῖα ποὺ ἀφοροῦν τοὺς διωγμοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴ Ρωσία

1914     1962 1973

Ἐπίσκοποι ἐν ἐνεργείᾳ                             163           60             64

Ἐφημέριοι Κληρικοὶ                           51.105     14.000         ;

Ἐνορίες                                               54.174     20.000     11.500

Μοναστήρια καὶ Ἡσυχαστήρια             1.025             67           12

Μοναχοὶ καὶ μοναχὲς                           94.629         ;               ;

Ἐκκλ. Ἀκαδημίες                                         4               2             2

Θεολογικὰ σεμινάρια                                  57               4             3

Προθεολογικὰ σχολεῖα                               185       Ἀπαγορευμένα

Ἐνοριακὰ κατηχητικὰ σχολεῖα             37.528         Ἀπαγορευμένα

Νοσοκομεῖα                                               291         Ἀπαγορευμένα

Γηροκομεῖα καὶ ἄσυλα                             1.113         Ἀπαγορευμένα

Ἐνοριακὲς βιβλιοθῆκες              34.497         Ἀπαγορευμένες

«ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ στὴν ‘‘ἐποχὴ τῶν Φώτωνˮ καὶ στὰ χρόνια τῆς Βαρβαρότητας» [Nέα ἔκδοση]

Νέα ἔκδοση
τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου
(Πενταλόφου Κιλκίς),
ὑπό τόν τίτλο
«ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ στὴν ‘‘ἐποχὴ τῶν Φώτωνˮ
καὶ στὰ χρόνια τῆς Βαρβαρότητας».

.         Τό βιβλίο αὐτό, τό ὁποῖο προλογίζει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ἔρχεται νά καλύψει ἕνα μεγάλο κενό στήν ἐνημέρωση τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοῦ σχετικά μέ τόν βαρύ φόρο αἵματος πού πλήρωσαν οἱ Χριστιανοί σέ δύο χρονικές περιόδους κοσμοϊστορικῆς σημασίας: τήν Γαλλική Ἐπανάσταση καί τήν περίοδο τοῦ Ναζισμοῦ στή Γερμανία. Καί μάλιστα ἔρχεται σέ μιά περίοδο κατά τήν ὁποία ὁ πόλεμος κατά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας λαμβάνει καθημερινά διαστάσεις ἐφιαλτικές (θέσπιση ἀντίχριστων νόμων γιά τήν Οἰκογένεια, τήν Παιδεία κ.ἄ.).
.            Τά κείμενα τῶν Γάλλων καθηγητῶν κ.κ.Ντέ Βιγκερί καί Ρουβιλουά μᾶς εἰσάγουν, μέ ἐπιστημονική αὐστηρότητα, στό κλῖμα τοῦ ζόφου πού προέκυψε ἀπό τά οὐτοπικά ὄνειρα τῶν πρωταγωνιστῶν αὐτῶν τῶν περιόδων, πού ὑπόσχονταν νά κάνουν Παράδεισο τή γῆ καί τήν ὁδήγησαν στήν Κόλαση. «Ἐμεῖς οἱ Γάλλοι», τονίζει μέ περισσή εἰλικρίνεια ὁ κ. Βιγκερί, «ἔχουμε μεγάλη καί τρομερή εὐθύνη. Μέ τά ὑποτιθέμενα ‘‘φῶταˮ δηλητηριάσαμε ὁλόκληρο τόν κόσμο».
.         Στό βιβλίο προτάσσεται ἐκτενής εἰσαγωγή γιά τό κίνημα τοῦ Διαφωτισμοῦ, τούς πρωταγωνιστές του καί τήν ἐπίδραση πού αὐτό εἶχε στό παγκόσμιο ἱστορικό γίγνεσθαι… Στό τέλος τοῦ βιβλίου, παρατίθεται μιά ἀληθινή ἱστορία ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.

Διάθεση:
Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου,
Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς.
Τηλ. 23430 42314 12-2 μμ καθημερινῶς

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ «Δέν μιλᾶνε γιά διωγμούς χριστιανῶν, ἀλλά γιά διωγμούς… μειονοτήτων» [Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης]

Φοβεροί διωγμοί κατά χριστιανῶν

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                   Ἔχουμε ἁγίους μάρτυρες πολλούς καί στήν ἐποχή μας. Ἐμεῖς βέβαια στήν Ἑλλάδα ἔχουμε ἑστιάσει την προσοχή μας σέ ὡρισμένους «νεοφανεῖς ἁγίους», κυρίως ὁσίους στή ζωή τους ἤ χαρισματούχους. Μιλᾶμε πολύ καί γιά δυό-τρεῖς περιπτώσεις «νεοφανῶν ἁγίων», πού παρουσιάζονται μέ μαρτυρικό τέλος, γιά τούς ὁποίους ὅμως δέν έχουμε ἐπαρκεῖς ἱστορικές πληροφορίες. Πάντως καί τούς λίγους «νεοφανεῖς» τούς βλέπουμε μᾶλλον ὑπό τό πρῖσμα τοῦ θαυματουργοῦ, παρά τοῦ ὁμολογητοῦ… [ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Βεβαίως τοὺς Ἁγίους τοὺς φανερώνει ὡς ὑποδείγματα στὴν Ἐκκλησία Του ὁ Θεὸς καὶ δὲν τοὺς «κατασκευάζουν» οἱ ἄνθρωποι!]

.              Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σάν νά συγκλονιζώμαστε πού καίγεται ἕνα δέντρο καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν πυρκαγιά, πού καίει ὁλόκληρα δάση ἤ πόλεις, διότι ἡ πυρκαγιά εἶναι ἔξω ἀπό τά σύνορά μας! Δέν σκεπτόμαστε, ὅτι ἡ πυρκαγιά μπορεῖ νά ἔλθη καί στή δική μας γειτονιά.

• Ἡ πυρκαγιά τοῦ ἀπηνοῦς διωγμοῦ κατά τῶν χριστιανῶν ἔχει σχεδόν ἐξαπλωθῆ σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Τό αἷμα χύνεται ποτάμι. Καί μεῖς ἀδιαφοροῦμε. Κοιτάζουμε τόν… τουρισμό (τήν αἰσχρή, οὐσιαστικά, γύμνια…) στίς παραλίες μας!

• Ἀποκαλυπτικά τά στοιχεῖα, πού ἦρθαν στό φώς στήν ὁλομέλεια τῆς «Παγκοσμίου Συνόδου Κορυφῆς ὑπέρ τῶν δεδιωγμένων χριστιανῶν» στήν Οὐάσιγκτον, στίς 11 Μαΐου 2017. Ἀναφέρουμε μερικά ἐνδεικτικῶς:

• Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ἱλαρίων, πρόεδρος τοῦ τμήματος Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀφοῦ ἁγιογραφικῶς ἀναφέρθηκε στούς διαχρονικούς διωγμούς τῶν χριστιανῶν, μίλησε καί γιά τή σκληρή ἐποχή τοῦ ἀθέου Κομμουνισμοῦ στή Ρωσία. Εἶπε μεταξύ ἄλλων:«Φέτος ἡ Ρωσία καί οἱ λοιπές χῶρες τοῦ μετασοβιετικοῦ χώρου τελοῦν τή μνήμη τῆς ἑκατονταετηρίδος τῆς ὀκτωβριανῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1917, μέ τήν ὁποία ἄρχισε ἡ ἐποχή τῶν ἀπηνῶν διώξεων κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ἡ ἐξουσία στό πρόσωπο τοῦ Λένιν καί τοῦ Στάλιν ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία καί ἐξαπέλυσε τίς ἄνευ προηγουμένου διώξεις καί καταστολές σέ βάρος τοῦ λαοῦ μέ θύματα δεκάδες ἑκατομμύρια ἀνθρώπους… Τόν 20^ό αἰῶνα οἱ νεομάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας θανατώθηκαν ὄχι γιά κάποια προσόντα ἤ πράξεις τους ἤ ἐγκλήματα. Ἐξοντώνονταν προμελετημένα καί συστηματικά μόνο καί μόνο ἐπειδή πίστευαν στόν Χριστό ὡς Θεό καί Σωτήρα τους»!

• Ἐπίσης ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων παρέθεσε παραδείγματα τῆς δεινῆς καταστάσεως, στήν ὁποία περιῆλθαν οἱ χριστιανοί σέ διάφορες χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Τό 2003 π.χ. στό Ἰράκ κατοικοῦσαν περίπου 1,5 ἑκατομμύριο χριστιανοί, ἐνῶ μετά τήν ἔναρξι τῆς λεγομένης «Ἀραβικῆς Ἄνοιξης» οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ἀναγκάστηκαν νά ἐγκαταλείψουν τή χώρα καί αὐτή τή στιγμή ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν κυμαίνεται μεταξύ 150 καί 250 χιλιάδων!

• Στή Λιβύη ἡ «Ἀραβική Ἄνοιξη» ὡδήγησε σχεδόν σέ πλήρη ἐξαφάνισι τοῦ χριστιανικοῦ στοιχείου. Ἡ γενοκτονία τῶν χριστιανῶν στίς ἡμέρες μας διαπράττεται ἐνώπιον ὁλόκληρης τῆς λεγομένης πολιτισμένης κοινωνίας! Καί ὅσοι κάνουν ἀναφορά στούς διωγμούς, δέν μιλᾶνε γιά διωγμούς χριστιανῶν, ἀλλά γιά διωγμούς… μειονοτήτων! Στή Νιγηρία τά τελευταῖα χρόνια, ἐξτρεμιστές κατέστρεψαν 900 Ναούς χριστιανῶν!

• Σημαντική εἶναι ἡ ἐπισήμανσις τοῦ Μητροπολίτου Ἱλαρίωνος, ὅτι σέ χῶρες τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς (μέ τή συμβολή και τῶν ΜΜΕ) ἐπιβάλλεται μία ἰδεολογία ὑπέρ τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων καί προβάλλεται ἡ ὁμοφυλοφιλία!

Δικαιώματα, βλέπετε, δέν ἔχουν οἱ χριστιανοί! Δικαιώματα ἔχουν οἱ ἄθεοι, ὅπως καί ἀπό τήν ἐδῶ κυβερνῶσα παράταξι. Δικαιώματα δέν ἔχουν οἱ χριστιανοί! Δικαιώματα ἔχουν οἱ δολοφόνοι, ὑπεύθυνοι τῆς παιδικῆς γενοκτονίας, τῆς ὠργανωμένης ὁμαδικῆς χριστοκτονίας, πού ἐξοντώνουν 250.000 βρέφη κάθε χρόνο!

• Ὁ Χριστός διώκεται!

• Οἱ χριστιανοί διώκονται!

• Κύριε, στήριξε τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς χριστιανούς! Νά μείνουν, μέ τή δική Σου χάρι, σταθεροί στήν πίστι, στό ὄνομά Σου τό Ἅγιο!

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Μαρ­τύ­ρια κα­τὰ τῶν χρι­στι­α­νῶν

 τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Ἡ Ἐκ­κλη­σία ἀεί (πάν­τοτε) δι­ώκεται. Οἱ χρι­στι­α­νοί, κα­τὰ τὸ λό­γο τοῦ Κυ­ρί­ου μας, θὰ εἶ­ναι «μι­σούμενοι ὑ­πό πάν­των διὰ τὸ ὄ­νο­μὰ Του» (Ματθ. ι’ 22). Οἱ ἀ­πηνεῖς δι­ω­γμοὶ τῶν πρώ­των αἰ­ώ­νων ἀ­να­βί­ω­σαν καὶ κα­τὰ τὴν περί­ο­δο τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας καὶ κα­τὰ τὴν περί­ο­δο τῆς ἄ­γρι­ας κομ­μου­νι­στο­κρα­τί­ας στὶς χώρες τοῦ «ἀ­να­το­λι­κοῦ μπλόκ».
.            Ἀ­να­βι­ώνον­ται καὶ σήμερα, μὲ δράστες τοὺς φα­να­τι­κοὺς Ἰσ­λα­μι­στές. Κάθε τό­σο τρο­μο­κράτες («τζι­χαν­τι­στὲς») ὀρ­γα­νώ­νουν ἐ­πι­θέσεις κα­τὰ χρι­στι­α­νι­κῶν στό­χων. Ἤ συλ­λαμ­βά­νουν χρι­στι­α­νοὺς καὶ τοὺς ἀ­ποκεφα­λί­ζουν ἢ ὡς ὁμάδες θανά­του ἐ­ξορ­μοῦν σὲ χρι­στι­α­νι­κοὺς να­ούς, ἐν ὥ­ρᾳ θεί­ας Λ­ει­τουρ­γί­ας!
.              Δὲν ἔ­χει ση­μα­σία ἂν οἱ δι­ω­κό­με­νοι καὶ φο­νευ­ό­με­νοι εἶ­ναι Κό­πτες ἢ Πα­πι­κοὶ ἢ Ὀρ­θό­δο­ξοι. Γιὰ τοὺς τρο­μο­κρά­τες ἰσ­λα­μι­στὲς οἱ δι­α­φο­ρὲς αὐ­τὲς δὲν λέ­νε τί­πο­τε. Αὐ­τοὶ ἕ­να θέ­λουν: Νὰ ἐ­ξον­τώ­σουν τοὺς χρι­στι­α­νοὺς καὶ τὸν Χρι­στι­α­νι­σμό.
.           Ὅ­ταν χρι­στι­α­νοὶ ὁ­δη­γοῦν­ται στὸ μαρ­τύ­ριο, μό­νο σκλη­ροὶ θρη­σκευ­τι­κοὶ φαρι­σα­ῖ­οι μπο­ροῦν νὰ πα­ρα­μέ­νουν ἀ­πα­θεῖς, ἐ­πει­δὴ τά­χα οἱ θυ­σι­α­ζό­με­νοι γιὰ τὸν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στὸ δὲν εἶ­ναι… ὀρ­θό­δο­ξοι!
.                Μα­κά­ρι ὅ­λοι οἱ χρι­στι­α­νοὶ νὰ ἦ­σαν ὀρ­θό­δο­ξοι! Ἀλλ’ ὅ­ταν ὁ­μο­λο­γών­τας κὰποι­οι Χριστὸν χύ­νουν τὸ αἷ­μα τους, ποιὰ ση­μα­σία ἔ­χει τό ὅ­τι γεν­νή­θη­καν π.χ. κὸπτες; Τὸ χά­ρι­σμα, πού ἔ­χουν ὡ­ρι­σμένοι ἀ­πό αὐ­τούς, δη­λα­δὴ «τὸ ὑ­πὲρ Χριστοῦ πάσχειν» (Φι­λιπ. α´ 29), εἶ­ναι χά­ρι­σμα μαρτυ­ρί­ου. Καὶ τὸ μαρ­τύ­ριο εἶ­ναι τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν ἐ­που­ρά­νια βα­σι­λεία.
.               Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ρες ἀπό τὶς ἐ­πι­θέ­σεις τῶν ἰσ­λα­μι­στῶν σὲ λα­τρευ­τι­κοὺς χώ­ρους γί­νον­ται σὲ να­οὺς Κο­πτῶν.
.                   Τὸν πα­ρελ­θόν­τα Δε­κέμ­βριο μπῆκαν στὸν Κα­θε­δρι­κὸ Ναὸ τῶν Κο­πτῶν στὸ Κά­ιρο καὶ σκόρ­πι­σαν τὸ θά­να­το. 25 χρι­στι­α­νοὶ ἐκ­κλη­σι­α­ζό­με­νοι σκο­τώ­θηκαν ψάλ­λον­τας ὕμνους στὸν Τρι­α­δι­κὸ Θεό. Δι­πλά­σι­οι οἱ βα­ρειὰ τραυ­μα­τι­σμέ­νοι.
.                Τὴν Κυ­ρι­α­κή τῶν Βα­ΐ­ων, 9 Ἀ­πρι­λί­ου 2017, ὥρ­μη­σαν οἱ τρο­μο­κρά­τες σὲ Ναὸ στὴν πό­λι Τάν­τα στὸ Δέλ­τα τοῦ Νεί­λου, θύ­μα­τα 21 νε­κροὶ καὶ 50 τραυ­μα­τί­ες.
.               Καὶ Ὀρ­θό­δο­ξοι λα­τρευ­τι­κοὶ τό­ποι γί­νον­ται στό­χοι τρο­μο­κρα­τι­κῶν ἐ­πι­θέ­σε­ων. Εὐ­θὺς με­τὰ τὸ Πά­σχα ἔ­γι­νε ἐ­πί­θε­σις σὲ φρου­ροὺς τῆς ἱ. Μο­νῆς Ἁ­γί­ας Αἰ­κα­τε­ρί­νης Σινᾶ. Ἀλ­λὰ τὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα δει­νὰ ἀ­πό πλευ­ρᾶς ὀρ­θο­δό­ξων τά ὑ­φί­στα­ται τὸ Πα­τρι­αρ­χεῖο Ἀν­τι­ο­χεί­ας.
.               Ἐ­μεῖς ἐ­δῶ, οἱ λε­γό­μενοι Ὀρ­θό­δο­ξοι, ζο­ῦ­με ἀ­κό­μα τὸν ἀ­κίν­δυ­νο Χρι­στι­α­νι­σμό. Μὲ ἕ­να εἶ­δος θρη­σκευ­τι­κοῦ ναρ­κισ­σισμοῦ κρα­τᾶ­με τὰ βά­για ἢ ἄλ­λα θρη­σκευ­τι­κὰ σύμ­βο­λα. Ζο­ῦ­με μὲ ἀ­νέ­σεις σχε­τι­κὰ καὶ κα­λο­πέ­ρα­σι! Καὶ ἀ­πωθοῦ­με τὸ ἐν­δε­χό­με­νο ἑ­νὸς δι­ω­γμοῦ…
.                  Θὰ κρά­τη­ση πο­λὺ ἀ­κό­μα ἡ εἰ­δυλ­λι­α­κὴ κα­τά­στα­σις; Μή­πως ὀ­φεί­λου­με νὰ ἑ­τοι­μά­ζου­με τὸν ἑ­αυ­τό μας γιὰ «πει­ρασμὸν» (Σοφ. Σειρ. β’ 1), γιὰ δο­κι­μα­σία, γιὰ δι­ω­γμό, γιὰ μαρ­τύ­ριο;

• Βεβαί­ως ὀ­φεί­λου­με νὰ προ­σευ­χώμαστε «ὑ­πὲρ εἰ­ρή­νης τοῦ σύμ­παν­τος κὸσμου». Καὶ βεβαί­ως ὀ­φεί­λουν ὅ­λα τά λεγό­με­να χρι­στι­α­νι­κὰ κρά­τη νὰ ἐμ­πο­δὶσουν τὴν ἐ­ξά­πλω­σι της κά­θε εἴ­δους τρομο­κρα­τί­ας.

.              Αὐ­τὰ ὅ­μως δὲν μᾶς ἐμ­πο­δί­ζουν νὰ συμ­πα­ραστεκώ­μαστε στοὺς χρι­στι­α­νοὺς πού βα­σα­νί­ζον­ται καὶ νὰ θαυ­μὰζουμε τὴν πί­στι καὶ τὸ χά­ρι­σμά τους.

ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ν. Ματσούκα,
«Ὀρθοδοξία καὶ αἵρεση
στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς τοῦ δ´, ε´ καὶ ϛ´ αἰώνα»,
ἔκδ. β´, ἐκδ. Π. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1992,
σελ. 141-143

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»

.                 Οἱ ἀδιάλλακτοι διῶκτες τῶν χριστιανῶν ἐπιχειροῦσαν νὰ πτοήσουν καὶ νὰ ἐκμηδενίσουν τοὺς χριστιανοὺς ὄχι μόνο μὲ τὰ μαρτύρια, ἀλλὰ καὶ μὲ τέτοιες πράξεις ποὺ θὰ ἀποδυνάμωναν τὸ περιεχόμενο τῆς χριστιανικῆς πίστης, γκρεμίζοντας τὰ εἴδωλά της, ὅπως τὰ ἀντιλαμβάνονταν φυσικὰ οἱ ἴδιοι οἱ διῶκτες. Μὲ ἄλλα λόγια, ὅπως συμβαίνει μὲ τὶς σατανικὲς ἐπινοήσεις τῶν σύγχρονων βασανιστηρίων τοῦ φωτισμένου κατὰ τὰ ἄλλα 20^οῦ αἰώνα, ἔδιναν μεγάλη βαρύτητα στὴν ἀποσύνθεση τῆς ψυχικῆς δύναμης καὶ τοῦ ἐσωτερικοῦ φρονήματος τῶν ἀνθρώπων. Γι᾽ αὐτὸ λεηλατοῦσαν τοὺς χριστιανικοὺς τάφους καὶ ἔριχναν τὰ σκηνώματα τῶν μαρτύρων στὴ θάλασσα, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν οἱ Χριστιανοὶ ἐνώπιόν τους θεοὺς καὶ νὰ τοὺς προσκυνοῦν. Ἡ ἑρμηνεία τῶν διωκτῶν γινόταν κατὰ προβολὴ δικῶν τους βέβαια εἰδωλολατρικῶν πεποιθήσεων. Κάτι ἀνάλογο ἤθελαν νὰ κάνουν καὶ μὲ τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς. Ἐξαφανίζοντας μὲ τὴν καύση τοὺς Μάρτυρες πίστευαν πὼς θὰ νέκρωναν τὴν ἐλπίδα τῶν Χριστιανῶν στὴν ἀνάσταση. Ἔτσι ἡ «παλιγγενεσία», μία ἰσχυρὴ ἐλπίδα τῶν Χριστιανῶν, θὰ καταντοῦσε ἀνέφικτο πλάσμα. Ἡ ἐλπίδα ἄλλωστε στὴν ἀνάσταση, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ πεντόσταγμα τῆς βιβλικῆς καὶ θεολογικῆς διδασκαλίας γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν ἀφθαρσία τοῦ ἀνθρώπου, πυρπολοῦσε ἔνα ἀκράτητο ἐνθουσιασμὸ στοὺς μάρτυρες. Μιὰ τέτοια λοιπὸν καταιγίδα ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἱερῆς ἀφοσίωσης δὲν μποροῦσε, κατὰ τοὺς εἰδωλολάτρες, νὰ ἀναχαιτιστεῖ μὲ μόνη τὴν σωματικὴ ὀδύνη· χρειαζόταν, κατὰ τοὺς διῶκτες, μία ἀποτελεσματικὴ ψυχικὴ ἀποδιοργάνωση καὶ ἀποδυνάμωση. Ἔτσι, ἔχοντας στὸ νοῦ τους εἰδωλολατρικὲς παραστάσεις, ἐπιχειροῦσαν νὰ σβήσουν παρόμοιες κατὰ τὴ γνώμη τους στὸ νοῦ τῶν χριστιανῶν. Ἡ καύση τῶν σωμάτων, ὁ ἑξαφανισμός τους θὰ ὁδηγοῦσαν στὴν ἀπονέκρωση μίας τόσο δημιουργικῆς ἐλπίδας, μιὰ καὶ θὰ ἔχαναν οἱ χριστιανοὶ τὸ συγκεκριμένο πράγμα, ὅπου στήριζαν τὴν πίστη τους. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ θὰ διαψευδόταν καὶ ἡ ὑπόσχεση τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐγκλωβισμὸς αὐτὸς στὴν εἰδωλικὴ κυριαρχία δείχνει τὴν εὐρύτατα ἐξαπλωμένη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη νοοτροπία ὅτι ἡ θεότητα κάθε μορφῆς εἶναι κατ᾽ ἀνάγκην ἐνυλωμένη σὲ μία περιορισμένη αἰσθητὴ πραγματικότητα. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἦταν φυσικὸ νὰ ἐπηρεάζει στὴν ζωὴ καὶ τὴν σκέψη καὶ χριστιανούς, μιὰ καὶ ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τῶν εἰδωλολατρικῶν ἀντιλήψεων κυριαρχοῦσε παντοῦ. Στὸ σημεῖο τοῦτο ἡ θεολογία εἶχε πράγματι νὰ ἀντιμετωπίσει ἕνα σοβαρὸ κίνδυνο.
.           Ὡστόσο ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἦταν ζωντανεμένες στὸ κήρυγμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἐμπειρία τῆς λατρευτικῆς κοινότητος τῶν χριστιανῶν, ἀκολουθοῦσε στερεὰ τὶς προϋποθέσεις τοῦ βιβλικοῦ κόσμου. Περιορισμὸς σὲ μία συγκεκριμένη αἰσθητὴ περιοχὴ καὶ ἑπομένως κυριαρχία εἰδωλικῶν προτύπων ἦταν ἀδιανόητη μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, μιὰ καὶ ἡ παράδοση ἐπιμένει σταθερά. Πουθενὰ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει κάτι ἀπόλυτο ἔξω ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς θείας πραγματικότητας. Ὁλόκληρη ἡ κτίση λοιπὸν ἑξαρτιέται ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό, ὁ ὁποῖος πάντοτε εἶναι παρὼν στὴν φύση καὶ στὴν ἱστορία. Καὶ ἐξάρτηση τούτη ὅτι εἶναι ζήτημα ζωῆς ἢ θανάτου. Αὐτὴ ἡ παράδοση λοιπὸν ποὺ συνεχίζεται στὴν ὅλη πορεία τῆς ἱστορίας, πῶς μπορεῖ νὰ ταιριάζει μὲ τὴν εἰδωλικὴ κυριαρχία ἑνὸς αἰσθητοῦ πράγματος, μιᾶς ἰδέας ἢ ἑνὸς προσώπου; Ἐφ᾽ ὅσον ζοῦσε κανεὶς σὲ αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, δὲν ἦταν νοητὸ νὰ καταφύγει στὴν προσκύνηση ὁποιωνδήποτε εἰδώλων. Οἱ διῶκτες ἔκαναν ἐξάπαντος κακὸς ὑπολογισμός, παρασυρόμενοι ἀπὸ δικές τους παραστάσεις.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΨΥΧΩΝ «Ἐὰν σᾶς σκοτώσουμε ἐσᾶς τοὺς Χριστιανούς, θὰ πᾶτε στὸν Οὐρανό. Ἀλλὰ δὲν θέλουμε νὰ στεφανωθεῖτε σὰν μάρτυρες. Πρέπει πρῶτα νὰ καταραστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ μετὰ νὰ πᾶτε στὴν κόλαση».

Ἡ Γενοκτονία τῶν Ψυχῶν

Βλ. σχετ.: «ΚΡΑΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» (Ἡ Παναγία στὸν Νεομάρτυρα Βαλέριο Γκαφένκου)

«O ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΩΝ»

«ΗΜΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ, ΣΕ ΜΕΡΗ ΜΕ ΨΑΛΜΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΕΥΩΔΙΕΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

«Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ»

«Ὁ κομμουνισμὸς εἶναι μία ὁμαδικὴ δαιμονοληψία» – Richard Wurmbrand, «Ὁ Ἄγνωστος Κὰρλ Μὰρξ»

.             «Ἡ κομμουνιστικὴ Ρουμανία ἦταν σὰν μία τεράστια πολιτικὴ φυλακή, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε διαφυγή, ἕνα γιγάντιο σωφρονιστικὸ κατάστημα στὸ ὁποῖο εἴκοσι τρία ἑκατομμύρια ἀθῶοι ἄνθρωποι ὑπέστησαν μία ἐγκληματικὴ καὶ παράλογη τιμωρία ποὺ τοὺς ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὸ μοιραῖο περιστατικὸ τῆς ἱστορίας». – Sorin Iliesiu, Ρουμάνος σκηνοθέτης καὶ πολιτικός.
.             «Ὁ κομμουνισμὸς φαινόταν νὰ ἔχει ἐγκατασταθεῖ ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα. Ἡ κατάρρευσή του φαινόταν δυνατὴ μόνο θεωρητικά, σὲ ἕνα πολὺ μακρινὸ μέλλον. Παρ’ ὅλα αὐτά, τολμήσαμε νὰ ὀνειρευτοῦμε, τουλάχιστον γιὰ τὸ μέλλον τῶν γενιῶν ποὺ θὰ ἔρθουν. Μόνο τὰ ὄνειρά μας διέφευγαν ἀπὸ τὴν πανταχοῦ παροῦσα λογοκρισία, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν οὔτε νὰ τὰ ἐλέγξουν, οὔτε νὰ τὰ καταγγείλουν, οὔτε κὰν τὰ ὑποβάλουν σὲ αὐτολογοκρισία. Ἀλλὰ σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ὄνειρα, οἱ ἐλπίδες μας ἦταν συνειδητὲς καὶ φανερὲς καὶ ἔτσι ἀναπόφευκτα ὑπέκειντο σὲ αὐτολογοκρισία. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν εἴχαμε πολλὲς ἐλπίδες». – Sorin Iliesiu.
.             «Στὸ τέλος, ὁ κομμουνισμὸς ἔπεσε στὴ δική του παγίδα, αὐταπατώμενος ὅτι τὸ ὁλοκληρωτικὸ ψέμα μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ἀκόμα καὶ ἐνάντια στὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ – γιατί ὄχι – ἀκόμα καὶ ἐνάντια στὸν ἴδιο τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος, προφανῶς, ἔπρεπε νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ κάτι ἄλλο καὶ κάποιον ἄλλο. Τί καὶ ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Θεό; Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ τὸν ἀναιροῦσαν, οἱ κομμουνιστὲς δικτάτορες προσπαθοῦσαν νὰ πάρουν τὴ θέση του». Sorin Iliesiu

Ἡ προμελετημένη ἐξόντωση τῶν πολιτικῶν κρατουμένων στὴ Ρουμανία (1945-1989)

.             Ὁ ἀριθμὸς τῶν πολιτικῶν κρατουμένων στὴ κομμουνιστικὴ Ρουμανία τὰ ἔτη 1945-1989, ἐκτιμᾶται μεταξὺ 500.000 (τὸ ἐλάχιστο ὅριο) καὶ 2.000.000 (τὸ μέγιστο ὅριο). Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ καθεστῶτος Τσαουσέσκου, ὁ ἀριθμὸς τῶν πολιτικῶν κρατουμένων ὡς ἐκ τούτου ἦταν ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες, δεδομένου ὅτι οἱ πραγματικοὶ ἀριθμοὶ σκοπίμως καμουφλάρονταν, καθὼς πολλοὶ κρατούμενοι λογίζονταν ὡς κοινοὶ ἐγκληματίες ἢ ἀσθενεῖς σὲ ψυχιατρικὰ νοσοκομεῖα, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων ὑποβλήθηκαν σὲ θεραπεία μὲ ἠλεκτροσὸκ καὶ ψυχοτρόπα φάρμακα.
.             Στὴ Ρουμανία ὑπῆρχαν πάνω ἀπὸ 230 χῶροι πολιτικῆς κράτησης, ἕνας ἀριθμὸς ποὺ περιλάμβανε χώρους «ἀνακρίσεων» καὶ περιοχὲς διαλογῆς, χώρους ἐγκλεισμοῦ (φυλακές), καθὼς καὶ στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας. Ἐὰν συμπεριληφθοῦν καὶ τὰ κεντρικὰ γραφεῖα τῆς Σεκιουριτάτε (τῆς μυστικῆς ἀστυνομίας), ὅπου οἱ κρατούμενοι μεταφέρονταν μετὰ τὴ σύλληψη καὶ ὑποβάλλονταν σὲ ἀνάκριση, τότε ὁ ἀριθμὸς αὐξάνεται κατὰ περισσότερο ἀπὸ 100. Ὑπῆρχαν τουλάχιστον δεκαπέντε ψυχιατρικὰ νοσοκομεῖα ποὺ χρησιμοποιοῦντο γιὰ πολιτικοὺς σκοπούς, ὅπου οἱ κρατούμενοι ὑποβάλλονταν σὲ θεραπεία «ἐπανεκπαίδευσης». Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν ἀνακαλυφθεῖ περισσότεροι ἀπὸ ἐνενήντα τόποι ἐκτέλεσης, μέρη ὅπου ἔγιναν μάχες μεταξύ τῆς Σεκιουριτάτε καὶ ἀνταρτῶν καὶ μαζικοὶ τάφοι.
.             Τὸ σωφρονιστικὸ καθεστὼς γιὰ τοὺς πολιτικοὺς κρατούμενους ἦταν μία ἀργὴ διαδικασία ἐξόντωσης, κυρίως μέσῳ τῆς πείνας, τοῦ κρύου, τῶν διαφόρων μορφῶν βασανιστηρίων, τῆς παντελοῦς ἔλλειψης ὑγειονομικῆς περίθαλψης, τῆς ἔλλειψης ὑγιεινῆς κ.λπ. Πρὶν φτάσουν στὶς φυλακές, οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι ὑφίσταντο τακτικὰ βασανιστήρια μὲ τὴν χρήση μεθόδων ἀκραίας σκληρότητας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀνάκρισης ἀπὸ τὴν Σεκιουριτάτε. Πολλοὶ ἔχαναν τὴ ζωή τους κατὰ τὴ διάρκεια τέτοιων ἀνακρίσεων. Στὴ φυλακή, τὰ βασανιστήρια συνεχίζονταν καὶ μὲ ἄλλες μορφές. Κρατούμενοι ποὺ θεωροῦνταν ἀπείθαρχοι ἀπομονώνονταν σὲ ἀπόλυτο σκοτάδι, ἁλυσοδεμένοι στὸ κέντρο τοῦ κελιοῦ τους. Φυλακίζονταν γυμνοὶ καὶ ξυπόλυτοι. Τὰ δελτία τροφίμων μειώνονταν κατὰ τὸ ἥμισυ. Ἀναγκάζονταν νὰ στέκονται ὄρθιοι μέσα στὸ σκοτάδι, στὸ κρύο καὶ τὴν πείνα, ἡμέρα καὶ νύχτα.
.             Μεταξὺ 1949 καὶ 1951, ἡ καταστροφὴ τῆς ἐλὶτ τῆς ρουμανικῆς κοινωνίας εἶχε σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ: διανοούμενοι, διπλωμάτες, ἱερεῖς, ἀξιωματοῦχοι, δικαστές, ἀστυνομικοί, καὶ πολιτικοί τοῦ «ἀστικοῦ καθεστῶτος τῶν γαιοκτημόνων» ἦταν στὴ φυλακή. Οἱ πιὸ ἐργατικοὶ ἀγρότες εἶχαν ἀπελαθεῖ σὲ στρατόπεδα καταναγκαστικῆς ἐργασίας. Συλλογικὰ καὶ ἀτομικά, εἶχαν ὅλοι τὴν ἔνδειξη “ἐχθροί τοῦ λαοῦ”. Τώρα αὐτὸ ποὺ ἔμενε νὰ ἐξολοθρευτεῖ ἦταν ἡ ἀπρόβλεπτη κοινωνικὴ δύναμη τῆς νεολαίας. Γιὰ αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ἐφευρέθηκε τὸ “πείραμα τοῦ Πιτέστι” (ποὺ ὀνομάστηκε “ἐπανεκπαίδευση” ἀπὸ τὴν Σεκιουριτάτε). Οἱ πιὸ βάρβαρες μέθοδοι ψυχολογικῶν βασανιστηρίων ἐφαρμόστηκαν σὲ “ἀπείθαρχους” νέους κρατούμενους, μὲ σκοπὸ νὰ ταπεινώσουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ κακοποιήσουν σωματικὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ νὰ βασανίσουν ψυχικὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, μὲ τὰ θύματα νὰ μετατρέπονται σὲ δήμιους. Κρατούμενοι βασανίστηκαν ἀπὸ τοὺς δικούς τους φίλους, ἀπὸ τοὺς συντρόφους τους στὸν πόνο. Ὁ σκοπός: ἡ «ἐπανεκπαίδευση» μέσα ἀπὸ τὴ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ καταστροφή, ὁ μετασχηματισμὸς τῶν νέων σὲ ἄθεους, σὲ καταδότες τῶν φίλων τους.

Παραδείγματα ψυχολογικῶν βασανιστηρίων:

α) Τὴ νύχτα τοῦ Πάσχα, οἱ φυλακισμένοι ποὺ ἀρνοῦνταν νὰ κάνουν μία συνολικὴ αὐτὸ-καταγγελία (νὰ ποῦν  ὅλα αὐτὰ ποὺ ὑποτίθεται ὅτι δὲν εἶχαν δηλωθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἀνακρίσεων τῆς Σεκιουριτάτε) ἀναγκάζονταν νὰ πάρουν μία “Θεία Κοινωνία” ἀπὸ περιττώματα. β) ὅσους ἦταν ὕποπτοι ὅτι ἀπέκρυψαν πληροφορίες σχετικὰ μὲ τοὺς συμμετέχοντες σὲ ἀντικομμουνιστικὲς δράσεις, οἱ βασανιστὲς τοὺς ἔχωναν τὰ κεφάλια σὲ δοχεῖα γεμάτα οὖρα. γ) Οἱ φυλακισμένοι ἀναγκάζονταν νὰ φτύνουν στὸ στόμα τοῦ  ἀντικομμουνιστῆ ἡγέτη τους, προκειμένου νὰ τὸν ἀναγκάσουν νὰ τοὺς ἐκδικηθεῖ καὶ νὰ προβεῖ στὴν ἀποκάλυψή τους. δ) Τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ἕνας κρατούμενος ἀναγκάζονταν νὰ ἀφοδεύσει σὲ μία “πάπια”, ποὺ συμβόλιζε τὴν Φάτνη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ οἱ ἄλλοι πολιτικοὶ κρατούμενοι ἀναγκάζονταν νὰ γονατίσουν καὶ νὰ κάνουν τὸν σταυρό τους μπροστά της.
«Ἡ παραληρηματικὴ φαντασία τοῦ Turcanu [ὁ Eugen Turcanu (1925 – 1954), ἦταν ὁ ἀρχιβασανιστής, ἕνα τέρας πραγματικὸ] ἐξαπολύθηκε πάνω σὲ ὅλους, ὅταν εἶχε νὰ κάνει μὲ «μαθητὲς» ποὺ πίστευαν στὸν Θεὸ ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ μὴν ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Ἔτσι, ὁρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ «βαφτίζονται» κάθε πρωί: τὰ κεφάλια τους βυθίζονταν σὲ ἕνα κουβὰ μὲ οὖρα καὶ περιττώματα, ἐνῶ οἱ παρευρισκόμενοι ἔψελναν τὴν ἱεροτελεστία τοῦ βαπτίσματος. Αὐτὸ συνεχιζόταν μέχρι τὰ περιεχόμενα τοῦ κάδου νὰ ἀρχίζουν νὰ φουσκώνουν. Ὅταν ὁ δύστροπος κρατούμενος βρισκόταν στὸ σημεῖο τοῦ πνιγμοῦ, τὸν τραβοῦσαν ἐπάνω, τοῦ ἔδιναν μία σύντομη ἀνάπαυλα γιὰ νὰ ἀναπνεύσει καὶ στὴ συνέχεια τὸν βύθιζαν καὶ πάλι. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ “βαφτίζονταν”, στὸν ὁποῖο ἐφαρμόστηκε κατὰ συστηματικὸ αὐτὸ τὸ βασανιστήριο, ἀπέκτησε ἕνα αὐτόματο ἀντανακλαστικὸ ποὺ κράτησε γιὰ περίπου δύο μῆνες: Κάθε πρωὶ πήγαινε νὰ βυθίσει τὸ κεφάλι του στὸν κάδο, γιὰ νὰ διασκεδάσει τοὺς ἐπαν-εκπαιδευτές». – Virgil Ierunca, Ρουμάνος κριτικὸς λογοτεχνίας, δημοσιογράφος καὶ ποιητής..
.               Τελικά, ἡ πλειοψηφία αὐτῶν ποὺ «ἐπανεκπαιδευομένων» κατέληγε μὲ τὴν παραδοχὴ ὅτι ἀξίζουν κάθε εἴδους ἐξαθλίωση καὶ ὅτι θὰ μποροῦσαν ἐν μέρει νὰ ἀποκατασταθοῦν μόνο ἂν οἱ ἴδιοι γίνονταν βασανιστὲς τῶν νέων κρατουμένων. Ἂν ὑπῆρχε ὁ παραμικρὸς δισταγμός, ὑποβάλλονταν σὲ βασανιστήρια γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ.
.             Αὐτὴ ἡ διαβολικὴ λειτουργία τῆς ἀποπροσωποποίησης καὶ τῆς ἠθικῆς δολοφονίας ἄρχισε τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1949 στὶς φυλακὲς τοῦ Πιτέστι καὶ συνεχίστηκε, σὲ χαμηλότερη ἔνταση, στὴ φυλακὴ Gherla καὶ στὴ φυλακὴ Targu-Ocna. Τὸ πείραμα τοῦ Pitesti θεωρεῖται ὡς μοναδικὸ μέσα στὴν πληθώρα τῶν μεθόδων, γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου.

Ἡ φυλακὴ Gherla καὶ ὁ Paul Goma

.             Ἡ Gherla εἶναι πόλη τῆς Τρανσυλβανίας. Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ ὁμώνυμη φυλακή. Τὴν δεκαετία τοῦ 1960 εἶχε μέχρι καὶ 15.000 κρατούμενους. Ἡ βασικὴ δομὴ τῆς φυλακῆς Gherla προῆλθε ἀπὸ τὸ φρούριο τῆς πόλης Gherla ἢ στὰ οὐγγρικὰ “Szamos-uj-var” ποὺ χτίστηκε γύρω στὸ 1540 ἀπὸ τὸν George Martinuzzi, ἀρχιεπίσκοπο, καρδινάλιο καὶ αὐτοκρατορικὸ ταμία τῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Ἀψβούργων .
.             Γιὰ τὸ τί γινόταν στὴ φυλακὴ Gherla ἔγραψε βιβλίο ὁ Ρουμάνος συγγραφέας, κομμουνιστής, ἀλλὰ καὶ γνωστὸς γιὰ τὶς δραστηριότητές του ὡς ἀντιφρονῶν τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, Paul Goma.
.             Ὁ Παῦλος Γκόμα, ἔγινε τὸ 1977 πολιτικὸς πρόσφυγας καὶ σήμερα κατοικεῖ σήμερα στὴ Γαλλία. Στὸ Γκόμα τὰ τελευταία χρόνια δόθηκε ἡ κατηγορία τοῦ «ἀντισημίτη», διότι μετὰ τὸ 2000, ἐξέφρασε ἀπόψεις γιὰ τὸ Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τὸ Ὁλοκαύτωμα στὴ Ρουμανία καὶ τοὺς Ἑβραίους, ποὺ θεωρήθηκαν «ἀντισημιτικές». Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ γυναίκα τοῦ Γκόμα εἶναι ἑβραϊκῆς καταγωγῆς!
.             Ὁ Γκόμα γεννήθηκε τὸ 1935 στὸ χωριὸ Mana, ποὺ σήμερα εἶναι μέρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Μολδαβίας. Οἱ γονεῖς του, Εὐφήμιος (1909-1967) καὶ Μαρία (1909-1974), ἦταν δάσκαλοι.
.             Μετὰ τὴν σοβιετικὴ κατοχὴ τῆς Βεσσαραβίας τὸ 1940, οἱ κομμουνιστὲς συνέλαβαν τὸν πατέρα τοῦ Γκόμα καὶ τὸν ἔστειλαν ἐξορία στὴ Σιβηρία. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1943, ὁ πατέρας του βρέθηκε μὲ τὴν οἰκογένειά του, ὡς αἰχμάλωτος πολέμου, στὸ «στρατόπεδο Νο 1 γιὰ τοὺς Σοβιετικοὺς αἰχμαλώτους», στὴ Slobozia, τῆς ἐπαρχίας Ialomita στὴ Ρουμανία.
.             Τὸν Μάιο τοῦ 1952, ὁ Γκόμα, ἐνῶ ἦταν μαθητής, τέθηκε ὑπὸ κράτηση γιὰ ὀκτὼ ἡμέρες ἀπὸ τὴ Σεκιουριτάτε, ἐπειδὴ μιλοῦσε στὴν τάξη γιὰ τοὺς Ρουμάνους ἀντι-κομμουνιστὲς ἀντάρτες καὶ ἐπειδὴ διατηροῦσε ἕνα κωδικοποιημένο προσωπικὸ ἡμερολόγιο. Τὸν Σεπτέμβριο-Ὀκτώβριο τοῦ ἴδιου ἔτους τὸν ἀπέκλεισαν ἀπὸ ὅλα τὰ σχολεῖα στὴ Ρουμανία.
.             Τὸ 1954 ἔγινε δεκτὸς στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου καὶ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1956, ἔγινε μέρος τοῦ φοιτητικοῦ κινήματος τοῦ Βουκουρεστίου. Κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς σεμιναρίου, διάβασε μέρη ἑνὸς μυθιστορήματος ποὺ εἶχε γραφτεῖ γιὰ ἕναν φοιτητὴ ὁ ὁποῖος ἐφτίαξε ἕνα κίνημα παρόμοιο μὲ ἐκεῖνο τῆς Οὐγγαρίας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡρωικῆς Οὐγγρικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1956. Καταδικάστηκε σὲ δύο χρόνια φυλακὴ μὲ τὴν κατηγορία ὅτι προσπαθοῦσε νὰ ὀργανώσει μία ἀπεργία στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βουκουρεστίου. Ἀφοῦ ἐξέτισε τὴν ποινὴ στὶς φυλακὲς Jilava καὶ Gherla στὴ συνέχεια τέθηκε σὲ κατ’ οἶκον περιορισμὸ στὸ χωριὸ Latesti μέχρι τὸ 1963.
.             Ὡς πρώην πολιτικὸς κρατούμενος, δὲν τοῦ ἐπετράπη νὰ συνεχίσει τὶς σπουδές του καὶ ἀναγκάστηκε νὰ δουλέψει σὲ χειρωνακτικὲς ἐργασίες μέχρι τὸ 1965, ποὺ εἰσήχθη ξανὰ ὡς πρωτοετὴς φοιτητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βουκουρεστίου. Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1967, κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς Σεκιουριτάτε, ἀναγκάστηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὶς σπουδές του. Τὸ 1968, παντρεύτηκε τὴν Ana Maria Navodaru. Ὁ γιός τους Φίλιππος- Ἱερώνυμος γεννήθηκε τὸ 1975. Στὰ τέλη τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1968, ὁ Γκόμα ἔγινε μέλος τοῦ ρουμανικοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος, σὲ μία πράξη ἀλληλεγγύης μὲ τὴ θέση ποὺ πῆρε ἡ Ρουμανία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς εἰσβολῆς στὴν Τσεχοσλοβακία τῶν δυνάμεων τοῦ Συμφώνου τῆς Βαρσοβίας (ἡ Ρουμανία τότε, δὲν ἔλαβε μέρος καταδικάζοντας τὴν εἰσβολή). Ἀρκετοὺς μῆνες ἀργότερα, ὁ Γκόμα ἐπιχείρησε νὰ ἐκδώσει τὸ μυθιστόρημα ‘Ostinato’ (μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες του μὲ τὴ μυστικὴ ἀστυνομία), ἀλλὰ δὲν τοῦ ἐπετράπη ἀπὸ τοὺς λογοκριτές, ἀφοῦ ἕνας λογοκριτὴς «ἀναγνώρισε» ἕνα χαρακτήρα τοῦ βιβλίου ποὺ θύμιζε τὴν Ἕλενα Τσαουσέσκου. Ὡστόσο, τὸ μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε σὲ μετάφραση στὴ Δυτικὴ Γερμανία τὸ 1971, μὲ ἀποτέλεσμα, ὁ Γκόμα νὰ ἀποκλειστεῖ ἀπὸ τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα, ἂν καὶ ὁ ἴδιος ἀρνήθηκε νὰ παραιτηθεῖ.
.           Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1972, πῆρε τὴν ἄδεια νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴ Γαλλία, ὅπου ἔγραψε τὸ “Gherla”, ἕνα μυθιστόρημα μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες του στὴ φυλακὴ Gherla. Τὸ βιβλίο αὐτό, ἐννοεῖται, ὅτι δὲν δημοσιεύτηκε στὴ Ρουμανία.
.           Ἀργότερα ἔγραψε μία ἐπιστολή, στὴν ὁποία ἔκανε ἔκκληση γιὰ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴ Ρουμανία. Τὴν ἑπόμενη μέρα, ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του δημιουργήθηκε ἕνας ἀστυνομικὸς κλοιός, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ὑπογράψουν τὴν ἐπιστολή του. Οἱ ἀρχὲς προσπάθησαν νὰ πείσουν τὸν Γκόμα νὰ μεταναστεύσει, ἀλλὰ ἐκεῖνος ἀρνήθηκε.
.           Στὶς 17 Φεβρουαρίου τοῦ 1977, ὁ Τσαουσέσκου ἔκανε μία ὁμιλία, στὴν ὁποία ἐπιτέθηκε στοὺς «προδότες τῆς χώρας», ἀναφερόμενος στὸν Γκόμα.
.           Μία ἑβδομάδα ἀργότερα, ἕνας πρώην μποξέρ, μπῆκε στὸ σπίτι τοῦ Goma καὶ τὸν ἔσπασε στὸ ξύλο. Οἱ ἐπιθέσεις ἐπαναλήφθηκαν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα. Αὐτὸς ποὺ συνελήφθη ἦταν ὁ… Goma καὶ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὴν Ἕνωση Συγγραφέων τῆς Ρουμανίας.
.           Στὶς 20, Νοεμβρίου τοῦ 1977, ὁ Γκόμα καὶ ἡ οἰκογένειά του ἔφυγαν ἀπὸ τὴ Ρουμανία καὶ πῆγαν ἐξορία στὴ Γαλλία.
.           Τὸ λογοτεχνικὸ ἔργο τοῦ Γκόμα ἀποτελεῖ μία “πειστικὴ καὶ τρομακτικὰ συναρπαστικὴ ἔκθεση μίας ὁλοκληρωτικῆς ἀπανθρωπιᾶς” ἀπὸ τὴν ὁποία, ἀκόμη καὶ ἡ ἐξορία δὲν ἀποτελοῦσε ἐγγύηση γιὰ ἀσφαλὲς καταφύγιο.
.           Γιὰ τὸν Γκόμα καὶ τὴν φρίκη ποὺ γνώρισε στὶς κομμουνιστικὲς φυλακές, γράφει στὸ ἀποκαλυπτικὸ βιβλίο του «Ὁ Ἄγνωστος Μὰρξ» (ἀγγλικὸς τίτλος: “Was Karl Marx A Satanist”? ἢ “Marx and Satan”), ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Ρουμάνος προτεστάντης πάστορας Richard Wurmbrand (ἱδρυτὴς ἀργότερα τῆς ὀργάνωσης “Voice of the Martyrs”) ὁ ὁποῖος ἐπίσης, ὑπέφερε γιὰ τὴν πίστη του στὶς κομμουνιστικὲς φυλακὲς. (Πιὸ γνωστό του βιβλίο “Βασανισμένοι Γιὰ Τὸν Χριστό”):
.                 Τὸ νὰ συλλάβουν οἱ κομμουνιστὲς ἱερεῖς καὶ πάστορες σὰν «ἀντιεπαναστατικοὺς» μπορῶ νὰ τὸ καταλάβω. Γιατί ὅμως νὰ τοὺς ὑποχρεώνουν νὰ κάνουν τὴ Θεία Κοινωνία μὲ περιττώματα καὶ οὖρα στὶς Ρουμανικὲς φυλακὲς τοῦ Piteshti; Γιατί οἱ Χριστιανοὶ βασανίζονταν γιὰ νὰ μεταλάβουν αὐτὲς τὶς ἀκαθαρσίες σὰν Θεία Μετάληψη; (I. Cirja « Ἐπιστροφὴ ἀπ’ τὴν Κόλαση», καὶ D. Bacu «Piteshti»). Γιατί ὁ Ρουμάνος Ὀρθόδοξος ἱερέας Roman Braga, φυλακισμένος ἀπ’ τοὺς κομμουνιστὲς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ὑπέφερε τὸ ξερίζωμα τῶν δοντιῶν του ἕνα – ἕνα μὲ σιδερένιο ἐργαλεῖο γιὰ νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ βλασφημήσει; Οἱ κομμουνιστὲς ἐξήγησαν σ’ αὐτόν, ὅπως καὶ σ’ ἄλλους: «Ἐὰν σᾶς σκοτώσουμε ἐσᾶς τοὺς Χριστιανούς, θὰ πᾶτε στὸν Οὐρανό. Ἀλλὰ δὲν θέλουμε νὰ στεφανωθεῖτε σὰν μάρτυρες. Πρέπει πρῶτα νὰ καταραστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ μετὰ νὰ πᾶτε στὴν κόλαση».
.           Ὁ  Ρουμάνος κομμουνιστὴς συγγραφέας Paul Goma, φυλακισμένος ἀπ’ τοὺς ἴδιους τοὺς συντρόφους του, περιγράφει στὸ βιβλίο τοῦ «Gerla» (Gallimard, Γαλλία) μερικὰ βασανιστήρια ποὺ ἐπινόησαν οἱ κομμουνιστὲς γιὰ τοὺς χριστιανούς. Ἀνάγκαζαν ἕνα πολὺ θρῆσκο φυλακισμένο νὰ «βαφτίζεται» καθημερινὰ βάζοντας τὸ κεφάλι του σ’ ἕνα βαρέλι ὅπου οἱ φυλακισμένοι ἔκαναν τὶς ἀνάγκες τους, καὶ στὸ μεταξὺ ὑποχρέωναν τοὺς ἄλλους φυλακισμένους νὰ ψάλλουν τὴν ἀκολουθία τοῦ βαφτίσματος. Στὶς διάφορες γιορτές, καὶ ἰδιαίτερα τὴ Σαρακοστή, ὀργάνωναν βλάσφημες λειτουργίες. Ἕνας φυλακισμένος ντυνόταν μ’ ἕνα φόρεμα πασαλειμμένο μὲ περιττώματα, ἔχοντας στὸ λαιμό του ἀντὶ γιὰ τὸ σταυρὸ ἕνα φαλλό, φτιαγμένο ἀπὸ ἕνα μίγμα ἀπὸ ψωμὶ καὶ ἐντομοκτόνο. Ὅλοι οἱ φυλακισμένοι ἔπρεπε νὰ τὸν φιλήσουν καὶ νὰ ποῦν τὸ ἱερὸ τροπάριο τῶν Ὀρθόδοξων «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».
.           Τέτοια πράγματα γινόντουσαν τουλάχιστο δύο χρόνια μὲ πλήρη ἐπίγνωση τῶν κορυφαίων ἀρχηγῶν τοῦ κόμματος.

Καὶ σημειώνει:

.           Οἱ μαρξιστὲς ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ἄθεοι ποὺ δὲν πιστεύουν σὲ παράδεισο καὶ κόλαση. Σ’ ἐκεῖνες ὅμως τὶς ἐξαιρετικὲς περιστάσεις ὁ Μαρξισμὸς ἔβγαλε τὴν ἀθεϊστικὴ μάσκα του, ἀποκαλύπτοντας τὸ ἀληθινό του πρόσωπο, ποὺ εἶναι ὁ Σατανισμός. Οἱ κομμουνιστικοὶ διωγμοὶ ἐνάντια στὴν θρησκεία μποροῦν νὰ ἔχουν μία ἀνθρώπινη ἐξήγηση. Ἡ μανία καὶ ἡ λύσσα αὐτῶν τῶν διωγμῶν πέρα ἀπὸ κάθε λογικὸ ὅριο εἶναι σατανική.

 

 

ΠΗΓΗ: redskywarning.blogspot.gr

«ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ» (-Β´-) «Ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, ποὺ εἶναι ἀποδέσμευση ἀπὸ τὸν θάνατο, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν διάβολο, βιώνεται σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου καὶ κάτω ἀπὸ τὶς χειρότερες κοινωνικὲς καὶ πολιτικὲς συνθῆκες».

“Ἡ ἀγωνία καὶ τὸ ἄγχος τῶν Χριστιανῶν”
Ἀρχιμ. Ἱεροθέου Σ. Βλάχου 
(Νῦν Μητροπολίτου Ναυπάκτου),
στὸ βιβλίο «Θεραπευτικὴ Ἀγωγή»
-προεκτάσεις στὴν Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία
[Β´]

ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας),
ἔκδ. Α´ , 1987, σελ. 214-222.

Μέρος  Α´: «ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ» (-Α´)

.           Ξέρουμε καλὰ ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ὅτι ὁ Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ ζήση τὸ ἴδιο καλὰ σὲ ὅλα τὰ καθεστῶτα. Γι᾽ αὐτὸν ποὺ ζῆ σύμφωνα μὲ τὰ παραγγέλματα τοῦ Χριστοῦ ὁ Νέρων, ὁ Διοκλητιανός, ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης κλπ. εἶναι τὸ ἴδιο. Δὲν τὸν ἐμποδίζουν σὲ τίποτε νὰ ζήση τὸ Εὐαγγέλιο στὴν ζωή του. Ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, ποὺ εἶναι ἀποδέσμευση ἀπὸ τὸν θάνατο, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν διάβολο, βιώνεται σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου καὶ κάτω ἀπὸ τὶς χειρότερες κοινωνικὲς καὶ πολιτικὲς συνθῆκες. Ἡ πρὸς Διόγνητον ἐπιστολὴ τοῦ Β΄ αἰῶνος εἶναι ἐκφραστική. Οἱ Χριστιανοὶ “πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ’ ὡς πάροικοι· μετέχουσι πάντων ὡς πολίται καὶ πάνθ’ ὑπομένουσιν ὡς ξενοι· πᾶσα ξένη πατρίς ἐστιν αὐτῶν καὶ πᾶσα πατρὶς ξένη… Ἐπὶ γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται. Πείθονται τοῖς ὡρισμένοις νόμοις καὶ τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τοὺς νόμους”. Ἐπίσης, ὅπως ἐλέχθη προηγουμένως, ὁ Κύριος εἶπε ὅτι οἱ μαθητές Του θὰ παραμείνουν πρόβατα καὶ ἐν μέσῳ λύκων.
.           Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ ὑπομνήσω τὸν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: “ἡ ὕβρις οὐκ ἀπὸ τῆς γνώμης τῶν ὑβριζόντων, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς διαθέσεως τῶν πασχόντων ἢ συνίσταται ἢ ἀπολλυται· οἷόν τι λέγω· ὕβρισέ σε πολλὰ ρητὰ καὶ ἄρρητα· ἂν καταγελάσῃς τῶν ὕβρεων οὐχ ὑβρίσθης· οὐ γὰρ ἀπὸ τῆς μανίας τῶν ὑβριζόντων, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς ἀσθενείας τῶν ὑβριζομένων αἱ ὕβρεις καὶ αἱ τῶν ὕβρεων ἀτιμίαι συνίστανται· ἂν οὖν εἰδῶμεν φιλοσοφεῖν, οὐδὲ ὑβρίζεσθαι δυνάμεθα, οὐδὲ πάσχειν τι τῶν δεινῶν”.
.             Συνηθίζουμε νὰ βλέπουμε παντοῦ ἐχθρούς, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ μᾶς κατασπαράξουν. Αὐτὸ δείχνει τὴν ἀνυπαρξία αὐτογνωσίας καὶ ἀγάπης. Δὲν ὑπάρχει οὔτε αὐτογνωσία οὔτε ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔβλεπε ποτὲ τὸν ἄνθρωπο σὰν ἐχθρό, ἀλλὰ σὰν ἄρρωστο ποὺ ἔπρεπε νὰ θεραπευθῆ. Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας.
.             δ) Ὅταν χρειασθῆ νὰ μιλήσουμε, τότε ὁ λόγος ποὺ θὰ χρησιμοποιηθῆ πρέπει νὰ εἶναι λόγος τοῦ Λόγου, ἔκφραση βαθυτάτης ἡσυχίας καὶ οὐσιαστικὰ ἀποκάλυψη Θεοῦ, ὥστε νὰ μὴ κάνουμε κανένα κακὸ στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριο τῶν ἁγίων μαρτύρων ἦταν κυρίως καὶ πρὸ παντὸς καρπὸς θεωρίας. Οἱ ἅγιοι ἀπέκτησαν ἐσωτερικὴ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, ἀξιώθηκαν νὰ δοῦν τὸν Θεὸ καὶ ἔδωσαν τὴν μαρτυρία γι’ Αὐτὸν τὸν “γνωστὸ” Θεό. Ἂν δὲν ἔχουμε ἀποκάλυψη ἢ θεωρία, δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε εὔκολα. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη δὲν φθάσαμε σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, τουλάχιστον νὰ καθοδηγούμαστε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ βιώνουν αὐτὴν τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Πρέπει κάποτε νὰ μάθουμε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη νὰ λαμβάνουμε διαβεβαίωση τοῦ ἀγῶνος, τῶν λόγων καὶ τῶν πράξεών μας ἀπὸ ἁγίους ποὺ ζοῦν μέσα στὴν ἀποκάλυψη καὶ ἔχουν ἐγγύτητα πρὸς τὸν Θεό, ἑνότητα μαζί Του. Πόσοι ἀπὸ μᾶς κατέθεσαν τὶς πράξεις καὶ τοὺς λόγους τους σὲ συγχρόνους θεόπτας Πατέρας γιὰ νὰ τὶς ἀνακρίνουν;
.             Πέρα ἀπὸ αὐτά, ἂς μοῦ ἐπιτραπῆ νὰ ὑπομνήσω καὶ ἕναν ἄλλο τρόπο δράσεως σὲ αὐτοὺς τοὺς συγκεχυμένους καὶ πολυτάραχους καιρούς. Ἀντὶ νὰ ἀντιπαρατιθέμεθα πρὸς τοὺς λεγομένους “ἀθέους” καὶ ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας, παρασυρόμενοι στὶς ἀνθρωποκεντρικὲς διαμάχες, ἔστω πρὸς χάριν τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν γνωρίζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀμυνθῆ, θὰ πρέπει νὰ προχωρήσουμε σὲ μία οὐσιαστικὴ δουλειά. Νὰ προσφέρουμε ὑγεία στὸν λαό. Δηλαδὴ νὰ τοῦ ἀποκαλύψουμε τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα, νὰ μεταμορφώσουμε τὸν λαὸ μὲ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα. Νὰ τὸν βοηθήσουμε νὰ φθάση στὴν προσωπικὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ὁπότε τίποτε δὲν θὰ μπορέση νὰ τὸν κλονίση.
.           Καμιὰ ἀνθρώπινη δύναμη, ὅσο ἐμπαθὴς κι ἂν εἶναι, δὲν θὰ μπορέση νὰ τὸν ἐπηρεάση. Νὰ εἰσαγάγουμε τὸν λαὸ στὴν ἀποφατικὴ μέθοδο τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, τόσο στὴν διδασκαλία ὅσο καὶ στὴν ζωή. Καὶ ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ προσφέρεται κυρίως διὰ τῆς προσευχῆς, ἡ ὁποία δὲν ἀποξενώνεται ἀπὸ τὴν Μυστηριακὴ ζωὴ καὶ ἰδίως τὴν Θεία Κοινωνία, θὰ πρέπη νὰ ἐνδιαφερθοῦμε σοβαρὰ γιὰ τὴν εἴσδυση τῶν πιστῶν στὸν γνόφο τῆς νοερᾶς προσευχῆς.
.           Νὰ ἐνδιαφερθοῦμε σοβαρά, ὥστε στοὺς πιστούς μας νὰ χαραχθῆ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὴν καρδιά τους καὶ ὄχι τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου “ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν” (Ἀποκ. ιγ´, 16), καὶ ἔτσι νὰ συμπεριληφθοῦν μεταξὺ “τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ οἵτινες… οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χείρα αὐτῶν” (Ἀποκ. κ´, 4). Γιατί μόνον ὅσοι ἔχουν νοερὰ προσευχὴ θὰ ἀποφύγουν τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ θὰ ἔχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δηλαδὴ τὴν αἰώνια ζωή. Αὐτὸ ὅμως ἀπαιτεῖ σοβαρὴ δουλειὰ καὶ ἐμεῖς εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὶς εὔκολες δουλειές. Ἀρκούμαστε σὲ λεκτικές, φραστικὲς ἀντιθέσεις. Αὐτὸ ὅμως δὲν προσφέρει τίποτε, ἰδίως στοὺς σημερινοὺς ἀνθρωποκεντρικοὺς καιρούς. Περισσότερο κακὸ παρὰ καλὸ προσφέρουν στὴν Ἐκκλησία.
.             Μὲ ὅσα ἔγραψα ἤθελα νὰ προσφέρω στὸ λαὸ μία ἄλλη αἴσθηση τῶν πραγμάτων. Νὰ δοῦμε τὴν ἐπίθεση τοῦ κόσμου ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐπίθεση τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τοῦ κόσμου ἀπὸ μία ἄλλη πλευρά. Γιατί πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι σήμερα χρειάζονται ὀρθόδοξες αἰσθήσεις. Ἀπὸ αὐτὲς ἔχουμε ἀνάγκη. Δὲν μποροῦμε μὲ κίνητρα, κριτήρια καὶ σκέψεις κοσμικὲς νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας. Δὲν ἀντέχουν αὐτὰ στὸν χρόνο καὶ στὴν αἰωνιότητα.
.             Καὶ μιὰ ποὺ τόνισα προηγουμένως ὅτι πρέπει νὰ πλησιάζουμε συγχρόνους ἁγίους ἐρημίτες, ἡσυχαστές, στάρετς, ποὺ βλέπουν καθαρότερα τὰ πράγματα, θὰ ἤθελα νὰ τελειώσω μὲ μερικοὺς λόγους ποὺ ἄκουσα ἀπὸ τέτοιους ἁγίους ἀνθρώπους, ποὺ μποροῦν νὰ βοηθήσουν.

 «Τελικὰ οἱ βλαμμένοι βλάπτονται».
«Ἂς ἀφήσουμε τοὺς ‘ἀθέους’ νὰ κάνουν τὴν δουλειά τους, γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσουν καὶ αὐτοὶ νὰ κάνουμε τὴν δουλειά μας».
«Τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὴν Ἐκκλησία δὲν τὸ κάνουν οἱ λεγόμενοι “ἄθεοι”, ἀλλὰ οἱ λεγόμενοι “πιστοί».
«Ὅταν ὑπάρχη καὶ ἕνας ἅγιος ποὺ βλέπει τὸ Ἄκτιστο Φῶς δὲν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Τέτοιοι ἅγιοι ὑπάρχουν καὶ σήμερα».

ἐγράφη τὸν Μάιο τοῦ 1985