O “ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-4 «Αὐτοὺς ἐξιδανικεύει, τοὺς ἀνηλεεῖς, καταστροφεῖς, θύτες, ἅρπαγες καὶ ἀνθρωποκτόνους, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν προβάλλουν οἱ παγκοσμιοποιητές.

 

Ὁ «Θεὸς» τοῦ Καζαντζάκη καὶ τοῦ Νίτσε [Δ´]
Ἡ Συμβολή του στὴν Ἑδραίωση τῆς Παγκοσμιοποίησης 
καὶ γιατί ὁ «Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ  ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικὸς

Μέρος Α´: O ”ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-1 («Ὁ Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»)

Β´ Μέρος: O “ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-2 («Ὁ Νέος Τραγικὸς Πολιτισμὸς θὰ ἀναπηδήσει ἀπὸ τὴν Γερμανία»)

Μέρος Γ´: O “ΘΕΟΣ” TOY KAZANTZAKH KAI TOY NIΤΣΕ-3 («Βούληση γιὰ κυριαρχία τῆς δύναμης τοῦ Ἀπόλυτου Κακοῦ, ἡ ὁποία βλέπει τὴν ἀνθρωπόμαζα σὰν “κρέας”»)

.                 Οἱ Ἀδίστακτοι Ἐφορμοῦν: Τὶς βάρβαρες αὐτὲς δυνάμεις, ὁ Καζαντζάκης ἐξυμνεῖ διθυραμβικά: «Οἱ ζωντανὲς αὐτὲς ψυχὲς ρίχνουνται στὴ δράση. Περιφρονοῦν τὸ πνέμα, εἶδαν τὴ χρεοκοπία τῆς παλιᾶς γενεᾶς. (…) Εἶδαν καὶ σιχάθηκαν, καὶ ρίχτηκαν νὰ γκρεμίσουν ἕνα τέτοιο συγκρότημα καμουφλαρισμένης σκλαβιᾶς, καλοπέρασης καὶ ψευτιᾶς. Κάνουν ἕφοδο. Οἱ καλύτεροι νέοι τοῦ κόσμου σήμερα δὲ γράφουν, ἐνεργοῦν. Ἀντικρύζουν ἡρωικὰ τὸν θάνατο, τοὺς κυριεύει ἔνθεη μανία, ἄνοιξε ἡ καταπαχτὴ καὶ τινάχτηκαν οἱ ὑποχθόνιες δύναμες ἀπὸ τὰ παμπάλαια ἱερὰ σκοτάδια τοῦ ὑποσυνείδητου καὶ κάνουν ἕφοδο».
.                 Τὸ γεγονός, ὅμως,  ὅτι, θεωρεῖ «νεκρούς» τοὺς «λυτρωμένους ἀπὸ κάθε κακία», ἐπιβεβαιώνει ὅτι: ὁ Καζαντζάκης θαυμάζει ὡς «ζωντανὲς ψυχὲς» τὶς δυνάμεις τοῦ ναζισμοῦ, ἐπειδὴ τὶς ἀναγνωρίζει ὡς ψυχὲς ὑποδουλωμένες σὲ κάθε κακία· δηλαδή, τὶς θαυμάζει ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι φορεῖς τῆς βούλησης γιὰ κυριαρχία τῆς Δύναμης τοῦ Ἀπόλυτου Κακοῦ ποὺ διέπει τὸ δικό του «συμπαντο».
.                 Οἱ Ἀδίστακτοι, Γεννήτορες Πολιτισμῶν: Ὁ Καζαντζάκης παραλλάσσει καὶ τὸν νιτσεϊκὸ «τροχὸ τοῦ καιροῦ» ὡς ἑξῆς: ἀποδέχεται μὲν ὡς ἀναπόδραστο τὸν «αἰώνιο Γυρισμὸ» στὴν ζωὴ τῆς κάστας τῶν ἀδίστακτων ἐξουσιαστῶν, ὄχι ὅμως ὡς μετενσάρκωση τῶν ἰδίων ἀνθρώπων στὶς ἴδιες συνθῆκες ζωῆς, ἀλλὰ ὡς φορεῖς τῶν συνεχῶν ἐπανεκδηλώσεων τῆς βούλησης γιὰ κυριαρχία τῆς «δύναμης ποὺ σκοτώνει». Μὲ τὴν παραλλαγὴ αὐτήν, οἱ ἀδίστακτοι ἐξουσιαστὲς δὲν νοοῦνται πλέον ὡς νιτσεϊκοὶ διονυσιακοὶ Ὑπεράνθρωποι-Λυτρωτές, ἀλλὰ ὡς ἀνηλεεῖς, καταστροφεῖς, θύτες, ἅρπαγες καὶ ἀνθρωποκτόνοι. Καὶ αὐτοὶ συνιστοῦν τὴν δική του ἐκδοχὴ τοῦ Ὑπεράνθρωπου. Αὐτοὺς ἐξιδανικεύει, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν προβάλλουν οἱ παγκοσμιοποιητές.
.                 Μὲ τὸ σαθρὸ δὲ ἐπιχείρημα ὅτι, «μὰ ἔτσι ἀρχινοῦν πάντα οἱ πολιτισμοί», ὁ Καζαντζάκης προβάλλει ὡς νομοτελειακὰ ἐπιβαλλόμενες τὶς ἀενάως ἐπαναλαμβανόμενες (ἑκάστοτε διαφορετικὲς) ἐφορμήσεις τῆς βούλησης γιὰ κυριαρχία τῆς κάστας τῶν (ἑκάστοτε διαφορετικῶν) δικῶν του «ἐκλεχτῶν» Ὑπερανθρώπων –γιὰ τοὺς ὁποίους ἰσχύει «τὸ δίκαιο ἀνήκει στὴν δύναμη» καὶ «Τὸ “Θέλω” εἶναι ὁ Νόμος»–, ἐναντίον (τῆς ἑκάστοτε διαφορετικῆς ἀνθρωπόμαζας) τῶν ἀδυνάμων, χωρὶς κανένα ἔλεος ἔναντι αὐτῶν, καὶ μὲ μόνη σταθερὰ ὅτι: «οἱ σκλάβοι πρέπει νὰ ὑπηρετοῦν».
.                 Φυσικὴ Νομοτέλεια, ἡ Εὐτυχία τῶν Ὀλίγων: Τὸ γεγονὸς ὅτι, τέτοιου εἴδους «πολιτισμοὶ» ἔχουν διαχρονικὰ ἀποδειχθεῖ «τραγικοί», ἀκριβῶς ἐπειδὴ -βασιζόμενοι σ’ αὐτὴ τὴ «φυσικὴ» ἠθικὴ- ἐκθέτουν τοὺς πολλοὺς στὴν τυραννία τῶν ὀλίγων, οὐδόλως ἐνοχλεῖ τὸν θαυμαστή του Τζένγκινς Χάν. Καὶ τοῦτο, διότι ὁ ἴδιος –ἐπιλέγοντας νὰ ἀρνεῖται τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, ὁ Ὁποῖος κατέρριψε τὸ ἀναπόδραστό της φυσικῆς νομοτέλειας διὰ τῶν θαυμάτων Του, διὰ τοῦ σταυρικοῦ Του μαρτυρίου καὶ διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του –ὑποβάλλει στοὺς ἀνυποψίαστους δυτικοὺς ἀναγνῶστες του ὅτι: ὁ ἄνθρωπος «ἔπλασε ἰδανικὰ καθαρὰ ἀνθρώπινα, πλάσματα κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσή του–τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἰσότητα, τὴν εὐτυχία γιὰ ὅλους. Αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν πουθενὰ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ζούγκλα ποὺ ὀνομάζουμε οὐρανὸ καὶ γῆ ἔχει ἄλλους νόμους, ὁλότελα ἀντίθετους –τὴν ἀδικία, τὴν ἀνισότητα, τὴν εὐτυχία γιὰ λίγους, ποὺ κι αὐτὴ περνάει καὶ χάνεται σὰν ἀστραπή».