ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ! (Σαρ. Καργάκος)

`
Ἕνας λαὸς ποὺ ἀρνεῖται τὸν ἑαυτό του

Σαράντος Ι. Καργάκος
Ἱστορικός, συγγραφέας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 16.07.2018

Οἱ Σκοπιανοί μᾶς νίκησαν γιατί τοὺς περισσότερους ὑποστηρικές τους βρῆκαν στὴν Ἑλλάδα

.                 Πρό καιροῦ ἐπισκέφθηκε τά Σκόπια καί ὁ ἐπανεκλεγείς πρόεδρος τῆς Οὑγγαρίας καί συνετάχθη, ὅπως καί πλεῖστοι ἄλλοι ἀρχηγοί κρατῶν, μέ τίς ἀπόψεις τῶν Σκοπιανῶν. Ἀπορῶ καί ρωτῶ, ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει ταχθεῖ κανείς; Ἀπό τό 1912-13 ἡ ἱστορική Μακεδονία σέ ἔκταση χώρου περί τό 70% εἶναι ἀναπόστατο τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Ὅλες οἱ ἀρχαῖες ἱστορικές μαρτυρίες καί οἱ νεώτερες ἀρχαιολογικές ἔρευνες δείχνουν ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦσαν ἀείποτε τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου. Αὐτά δέν μετρᾶνε στίς ἐκτιμήσεις τῶν τωρινῶν πολιτικῶν; Ὁ πρωθυπουργός μας κάποτε εἶχε πεῖ ὅτι ἡ ἀρχαιολογία εἶναι τό βαρύ πυροβολικό μας. Γιατί αὐτό τό πυροβολικό ἔχει σιγήσει; Γιατί δέν λαλοῦν οἱ ἀρχαιολόγοι μας καί οἱ ἐπίσημοι ἱστορικοί μας; Μήπως οἱ δύο ἀρχαῖες πρωτεύουσες τῆς Μακεδονίας καθώς καί τά λοιπά κέντρα τῶν Μακεδόνων δέν βρίσκονται ἐπί ἑλληνικοῦ ἐδάφους; Καί μέ τό ἔδαφος αὐτό δέν σχετίζονται οἱ σημαντικώτερες σελίδες τῆς μακεδονικῆς ἱστορίας;
.                     Γιατί λοιπόν οἱ πολιτικές ἡγεσίες τοῦ πλανήτη μας δέχονται ὡς Μακεδονία τά Σκόπια καί ὄχι τή Βόρεια Ἑλλάδα; Γιά νά μήν ἐπανέλθουμε στά προπολεμικά καί ἐμφυλιοπολεμικά, θά σταθῶ σέ κάτι πού δέν κάναμε μεταπολεμικά. Καί ἐννοῶ ὅτι δέν ἀντιδράσαμε δυναμικά στήν «μακεδονοποίηση» τῆς Νότιας Σερβίας ἀπό τόν Τίτο, τότε πού δημιουργήθηκε τό ὁμόσπονδο κράτος τῆς «Μακεδονίας» ἀλλά καί οὔτε ὅταν τούτη ἡ «Μακεδονία» μετά τήν κατάρρευση τῆς Γιουγκοσλαβίας διεκδίκησε μονοπωλιακά τήν παγκόσμια ἀναγνώριση. Ἔγινε δηλαδή ἀπό ἔννοια μέρους, ἔννοια ὅλου. Δυστυχῶς, ἡ ἑλληνική πολιτική καί πνευματική μας ἡγεσία βολεύτηκε μέ ἐκεῖνο τό ἐνδιάμεσο FYROM καί παθητικοποιήθηκε. Ἔτσι οἱ Σκοπιανοί σιγά-σιγά στίς ἀθλητικές, στίς πολιτικές καί τίς πολιτιστικές ἐκδηλώσεις, χωρίς οὐσιαστική ἀντίδραση δική μας, νοσφίστηκαν τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, παρότι ἡ χώρα τους εἶναι μόνο κατά ἐλάχιστο μέρος Μακεδονία. Ἄρα ἡ ἐπιτυχία τῶν Σκοπιανῶν ὀφείλεται στή δική τους προσπάθεια καί στή δική μας ἀπάθεια ἤ πνευματική καί πολιτική δειλία.
.                   Ὅ,τι ὅμως γίνεται παρά τήν ἱστορία καί παρά τό δίκαιο μακροχρονίως δέν εὐδοκιμεῖ. Ὑπάρχει στά Σκόπια μιά ἰντελιγκέντσια πολλαπλῆς καταγωγῆς, ἀλλά ἡ συμπαγέστερη μᾶζα εἶναι ἀλβανική. Ὁ λοιπός πληθυσμός ἀπό ἐθνική ἄποψη εἶναι ρευστός. Ὑπερισχύουν οἱ σλαβόφωνοι ἀλλά κατά μεγάλο μέρος τοῦτος ὁ σλαβόφωνος πληθυσμός ἔχει βουλγαρική σύσταση. Καί ἤδη κατά χιλιάδες οἱ τωρινοί «Μακεδόνες» ἔχουν ἀρχίσει νά ζητοῦν τή βουλγαρική ὑπηκοότητα. Τήν τελευταία διετία 18.000 Σκοπιανοί ἔχουν ἀποκτήσει βουλγαρική ταυτότητα. Ἄλλωστε τό ἰσχυρότερο κόμμα τοῦ κρατιδίου, τό V.M.R.O. μήπως δέν ἔχει βουλγαρική καταγωγή; Ἀκόμη καί τό Ἠλί-Ντέν, πού τό τιμοῦν ὡς ἐθνική τους γιορτή, ἦταν βουλγαρικό ἐνέργημα. Τί τό γνήσιο ὑπάρχει στίς ἐπίσημες ἐκφράσεις τοῦ κράτους αὐτοῦ; Μήπως καί ἡ σημαία τους δέν εἶναι παραλλαγή τῆς ἰαπωνικῆς;
.                 Τότε γιατί ἡ διεθνής κοινότητα εἶναι μέ τό μέρος τῶν Σκοπιανῶν; Κατά πρῶτο λόγο γιατί δέν εἶναι μέ τό μέρος τῆς Ἑλλάδος οἱ Ἕλληνες καί κατά κύριο λόγο δέν εἶναι καλοί πρόμαχοι τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων αὐτοί πού κατά κανόνα ἐκπροσωποῦν στά ἐπίσημα «φόρα» τή χώρα πού σηκώνει τή βαριά ὀνομασία Ἑλλάς. Καί ἐννοῶ τόν πολιτικό καί τόν πνευματικό μας κόσμο. Ἄς ἀφήσουμε ἀπέξω τούς πολιτικούς. Ποῦ εἶναι ὁ λόγος τῶν ἀρχαιολόγων καί τῶν ἱστορικῶν μας; Σέ κάποιο πανεπιστήμιό μας διδάσκονται ἱστορία Ἄγγλου ἱστορικοῦ πού κάνει διαχωρισμό ἀνάμεσα στούς Ἕλληνες καί στούς Μακεδόνες. Ἄρα, ἐμεῖς δίνουμε ὅπλα στούς Σκοπιανούς, καίγοντας τά χαρτιά μας, ὅπως καῖμε τή σημαία μας.
.               Τό Σκοπιανό ζήτημα δυστυχῶς ἀπό τή μεριά μας παίζεται σάν μπάλλα στό γήπεδο τῆς προεκλογικῆς διαμάχης. Κανονικά ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἑνιαία γραμμή καί ἐφ᾽ ὅσον ἡ παροῦσα Βουλή δέν ἔχει γιά τό ζήτημα αὐτό λαϊκή ἔγκριση, δέν ἔπρεπε νά προχωρήσει ἀπό τήν κυβέρνηση καμμία συζήτηση μέ τούς ἐκπροσώπους τῆς FYROM. Χωρίς νά λυθεῖ ἐπιτυχῶς τό πρόβλημα γιά μᾶς, ὁ πολιτικός μας κόσμος θά προσθέσει στό πολιτικό του μητρῶο καί ἄλλα στίγματα ἐνοχῆς. Χωρίς ἐθνική συνεννόηση δέν πρέπει κανένα ζήτημα νά προωθεῖται. Καί τοῦτο γιατί ἡ ὑπό τέτοιες συνθῆκες προώθηση δέν γίνεται πρός τά ἐμπρός· γίνεται πρός τά πίσω. Μέ ἄλλα λόγια ὀπισθοδρομοῦμε χωρίς νά προχωροῦμε. Καί τελικά θά μᾶς μείνει τό erga omnes σάν γλειφιτζούρι παρηγοριᾶς. Οἱ Σκοπιανοί ἀφοῦ θά ἔχουν τό ὄνομα ὑπό κάποιον λεκτικό φερετζέ (Βόρεια ἤ Νότια) θά ἔχουν τά πάντα. Μᾶς νίκησαν γιατί τούς περισσότερους ὑποστηρικτές τούς βρῆκαν πάλι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα! Γίναμε ἕνας λαός πού ἀρνεῖται τόν ἑαυτό του…

ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΑΚΡΑΤΕΙᾼ! «Δὲν θέλουμε ἄλλο σώσιμο. Ὁδηγούμαστε σὲ οἰκονομικὴ γενοκτονία. Ὁ μαφιόζικος καπιταλισμὸς δημιουργεῖ τὴν κουλτούρα τῆς διαφθορᾶς».

Ἄρωμα καταστροφῆς

Τοῦ Σαράντου Καργάκου

.           Λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἀγγλοαμερικανικὴ ἐπίθεση στὸ Ἰράκ, ποὺ σκοποῦσε στὴν ἀνατροπὴ τοῦ Σαντάμ, συνέτρωγα στὰ Καλύβια Ἀττικῆς μὲ ἕναν ἀμερικανοτραφὴ γιατρὸ, ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε νὰ μὲ πείσει ὅτι σὲ διάστημα μιᾶς τετραετίας θὰ ἔχει ἐγκαθιδρυθεῖ στὸ Ἰράκ μιὰ δυτικοῦ τύπου δημοκρατία καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων θὰ οἰκοδομηθεῖ μιὰ ἐπίσης δυτικοῦ τύπου οἰκονομία. Εἰς μάτην προσπάθησα νὰ τὸν πείσω πὼς ὅ,τι ταιριάζει στὴν Δύση δὲν ταιριάζει στὴν Ἀνατολὴ καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ὁλικὴ καταστροφὴ δὲν πρόκειται νὰ γεννηθεῖ καμμιὰ εὐρύτερη ἄνθιση οἰκονομική. Ἁπλῶς ἡ δυστυχία θὰ ἐκθρέψει τὸν θρησκευτικὸ φανατισμὸ μὲ συνεπακόλουθο τὴν ἐξάπλωση τῆς τρομοκρατίας καὶ ἐκτὸς Ἰράκ. Ὁ γιατρὸς ἔμεινε ἀμετάπειστος. Ἀγνοῶ τώρα τὶ λέει. Ξέρω ὅμως τὶ λένε τὰ πράγματα. Μπορεῖ στὴν κατεστραμμένη Βαγδάτη νὰ οἰκοδομήθηκε μιὰ χλιδάτη «Πράσινη Πόλη», ἄριστα φρουρούμενη καὶ περιτοιχισμένη. Ἐκεῖ ζοῦν οἱ ξένοι ἐπενδυτὲς καὶ ἰρακινοὶ χρυσοκάνθαροι, κυκλωμένοι ἀπὸ μιὰ θάλασσα δυστυχίας.
.           Δυστυχῶς ὁ νέος τρόπος ἀναπτύξεως, ποὺ εὐαγγελίζεται ὁ σύγχρονος καπιταλισμός, στηριγμένος στὶς ἰδεοληψίες τοῦ Μίλτον Φρίντμαν, διαμορφώνει παντοῦ μιὰ ληστρικὴ οἰκονομία. Παράλληλα μὲ τὴν ραγδαῖα αὔξηση τῆς κατασκευῆς ὑπερπολυτελῶν ξενοδοχείων καὶ ἐπαύλεων βαίνει καὶ ἡ κατασκευὴ παραγκουπόλεων. Οἱ παραγκουπόλεις εἶναι τὸ ἔμβλημα τῆς παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας, ποὺ τὸ μόνο ποὺ παγκοσμιοποιεῖται εἶναι ὁ ἠθικὸς ἐκπεσμὸς καὶ ἡ ἀνθρώπινη δυστυχία. Αὐτὴ ἡ ἀνισόρροπη καὶ παρανοϊκὴ ἀνάπτυξη κάποιων δεικτῶν δὲν συνιστᾶ οἰκονομία ἀλλὰ ἄρνηση οἰκονομίας. Τὸ «ἀόρατο χέρι» τοῦ Ἄνταμ Σμίθ ποὺ θὰ σκόρπιζε τάχα παντοῦ εὐημερία, ἔγινε πολὺ ἁρπακτικὸ κι ἔτσι δὲν ὑπηρετεῖ καμμιὰ εὐημερία. Διότι ἡ εὐημερία οἰκοδομεῖται πάνω στὴν ἰσορροπία, πάνω στὴν ἁρμονία, σὲ μιὰ γενικώτερη concordia. Ἡ τωρινὴ οἰκονομία τῆς παραφροσύνης γεννᾶ τὴ δυστυχία καὶ τὴν ἀπελπισία σὲ ὅλο τὸν πλανήτη, στὰ εὐρύτερα στρώματα τοῦ πληθυσμοῦ, ἐνῶ οἱ ἀπανταχοῦ χρυσοκάνθαροι, γιὰ λόγους ἀσφαλείας, ζοῦν σὲ συνθῆκες φυλακῶν πολυτελείας. Καὶ ὅπως τοὺς πεθαμένους, τοὺς πᾶνε τέσσερεις, συχνὰ καὶ περισσότεροι, γιὰ λόγους ἀσφαλείας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ τρέμουν καὶ τὸν ἥσκιο τους. Ἀλλὰ ὅταν ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται, ὅσα πλούτη κι ἄν ἔχει, εἶναι ψυχικὰ ἐνδεὴς. Δυστυχῶς, γιὰ τοὺς ληστοκράτες, στὸν παράδεισο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ πάει μὲ ἰδιωτικὸ ἀεροπλάνο.
.           Μετὰ τὴν πτώση τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο νὰ ὑποβαθμίζεται συστηματικὰ ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνα πλέγμα φιλαλληλίας καὶ φιλανθρωπίας καὶ, ἔτσι νὰ ὑποκαταστήσει διάφορους κερδοσκοπικοὺς ὀργανισμοὺς ποὺ κάνουν σπέκουλα μὲ τὴν ἀνθρώπινη δυστυχία. Καὶ τὸ χειρότερο: Ἐδῶ καὶ χρόνια καταβάλλεται μιὰ συστηματικὴ προσπάθεια νὰ καταργηθεῖ οὐσιαστικὰ τὸ κράτος καὶ νὰ ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ τὶς μεγάλες τράπεζες, τὰ μεγάλα ταμεῖα, ὅπως τὸ Δ.Ν.Τ., καὶ τὶς μεγάλες ἑταιρεῖες. Τὸ κράτος νὰ ὑπάρχει ἀλλὰ νὰ εἶναι χωρὶς… κράτος, δηλαδὴ χωρὶς δύναμη. Κράτος ἐν ἀκρατείᾳ. Νὰ λειτουργεῖ, ὅπως τοῦ ὑπαγορεύεται. Ὅμως οἱ σύμβουλοι-κρατοσωτῆρες μπορεῖ νὰ ξέρουν τὰ ἰατρικὰ δεδομένα ἀλλὰ δὲν ξέρουν τὸν ἀσθενῆ. Κι ὅταν αὐτὸς πεθάνει, λένε: «Τόσο τὸ χειρότερο γιὰ τὸν ἀσθενῆ». Αὐτὸς ἔκανε λάθος! Οἱ συμβουλὲς εἶναι ἀλάνθαστες. Τὴν «γιατρειὰ» αὐτὴ τὴ ζοῦμε στὸ πετσί μας. Δὲν θέλουμε ἄλλο σώσιμο. Ὁδηγούμαστε σὲ οἰκονομικὴ γενοκτονία. Ὁ μαφιόζικος καπιταλισμὸς δημιουργεῖ τὴν κουλτούρα τῆς διαφθορᾶς. Ἡ ἀφαίμαξη τῶν φτωχῶν συνεχίζεται συστηματικὰ καὶ τοῦτο γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ πλούσιοι νὰ κρατήσουν τὰ ἄνομα πλούτη τους. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα ἄρωμα ἀποτυχίας. Τὸ οἰκονομικὸ χάος μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ποικίλους ρατσισμοὺς, ποικίλες θεωρίες συνωμοσίας, πολλὰ κυνήγια μαγισσῶν καὶ πλῆθος ἀποδιο­πομπαίων τράγων. Μιὰ κούφια διακυβέρνηση εὔκολα γεννᾶ τὸ μάρκετινγκ τοῦ φόβου. Καὶ ὅπως συχνὰ ἔχουμε γράψει, ὁ φόβος εἶναι φασισμός.

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr

ΡΩΣΙΑ καὶ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ρωσία καί Ὀρθοδοξία

τοῦ Σαρ. Καργάκου

.             Ἄπειρες φορές τό ἔχουμε γράψει καί κάποιοι μᾶς ἔχουν περιγελάσει. Τό ξαναγράφουμε: Ὁ 20ος αἰώνας ἔφερε τή διάλυση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ὁ 21ος θά φέρει τή διάλυση τῆς Τουρκίας. Πού θά εἶχε διαλυθεῖ καί κατά τόν 20ο αἰώνα, ἄν δέν εἶχε στήριγμα ἀρχικά τους Μπολσεβίκους καί μετά τούς Δυτικούς δικούς μας «συμμάχους». Τώρα ὅμως ὁ Πούτιν ἐπανέρχεται στήν πολιτική τοῦ Πέτρου Α΄ καί τῆς Μεγάλης Αἰκατερίνης. Καί τήν μετά ἀπό αὐτούς τσάρων. Καί ἰσχυρός βραχίων τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν Ρώσων θά εἶναι πάλι ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία πού ἀποπτύσαμε πολιτικά ἐμεῖς. Ὄχι μόνο ἀπό ἀθεϊστική ἰδεολογία ἀλλά ἀπό πλήρη ἄγνοια ἀσκήσεως ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Διερωτῶμαι: Ὑπάρχει στό ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν διπλωμάτης πρώτης γραμμῆς ἁρμόδιος γιά ἐκκλησιαστικά ζητήματα τοῦ ἐξωτερικοῦ; Ἀμφιβάλλω πολύ. Στό μεταξύ ἡ Ρωσία θά ξαναπροβληθεῖ ὡς προστάτης τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καί τῶν χριστιανῶν τῆς Συρίας. Ἀκολούθως καί τῶν λοιπῶν Πατριαρχείων, καθώς καί τῆς παλαιφάτου Μονῆς Σινᾶ. Κι ἐμεῖς; Ἐμεῖς θά βγάλουμε τά Θρησκευτικά ἀπό τά σχολεῖα, γιά νά μήν προσβάλλουμε τήν εὐαισθησία τῶν Μουσουλμάνων.

 

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr

 

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΘΕΙ Η “ΜΕΓΑΛΗ” ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ (Σαρ. Καργάκος) «Ἀπόλυτα πεπεισμένος ὅτι στὴν Ἀμφίπολη “κρύβεται” ἕνας ἑλληνικὸς θησαυρὸς ἀνεκτίμητης ἀξίας γιὰ τὸν ἑλληνισμό».

Ἀμφίπολη: Ὁ Σ. Καργάκος γιὰ τὸν τάφο καὶ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο

 .                 Ὁ Σαράντος Καργάκος  ἐξηγεῖ γιατί εἶναι ἀπόλυτα πεπεισμένος ὅτι στὴν Ἀμφίπολη «κρύβεται» ἕνας ἑλληνικὸς θησαυρὸς ἀνεκτίμητης ἀξίας γιὰ τὸν ἑλληνισμό.
.                 Γιὰ τὴν δυσεξιχνίαστη προσωπικότητα τῆς Ὀλυμπιάδας μητέρας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ποὺ δὲν θὰ ἄφηνε τὸ λείψανο τοῦ παιδιοῦ της στὰ χέρια τοῦ Πτολεμαίου μίλησε ὁ ἱστορικὸς καὶ συγγραφέας Σαράντος Καργάκος στὸ Νewsbomb.
.                 «Τὸν “ἀήττητο παίδα’” ποὺ δὲν χάρηκε, θὰ ἔκανε τὰ πάντα νὰ τὸν φέρει στὴν Μακεδονία» τονίζει χαρακτηριστικὰ καὶ συνεχίζει: «Ἡ Ὀλυμπιάδα ἦταν γυναίκα σκληρή, ποὺ τὴν ἔτρεμε ὁ Φίλιππος, τὴν ἔτρεμε ὁ Ἀλέξανδρος. Πιστεύετε ὅτι αὐτὴ ἡ γυναίκα δὲν θὰ ἔβρισκε τρόπο νὰ φέρει τὸν Ἀλέξανδρο στὴν Μακεδονία μὲ τόσες ἀνταλλαγὲς ποῦ γινόταν ἐκείνη τὴν ἐποχή;»
.                 Στὴ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε στὴ Μαρία Γιαχνάκη ὁ κ. Καργάκος ἀναφέρεται ἀκόμη καὶ στὸ ὅτι καὶ ἂν δὲν εἶναι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ τάφος θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τοῦ Φιλίππου ἢ μία νεκρόπολη.
.                 Παράλληλα, ἀφήνει αἰχμὲς γιὰ ὅσους καπηλεύονται εἴτε τὶς συνθῆκες, εἴτε τὰ εὐρήματα, ἐνῶ ἐπιτίθεται σθεναρὰ σὲ ὅσους σχολιάζουν κακόψυχα, ὅπως λέει χαρακτηριστικά, τὶς ἀπόψεις ἱστορικῶν γιὰ τὸ θέμα ποὺ ἔχουν μελετήσει ἀλλὰ καὶ συγγράψει στὸ παρελθόν.
.                 Κάνει ἔκκληση νὰ μὴν τὰ περιμένουμε ὅλα ἀπὸ τὸ κράτος ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἐπιτήρηση καὶ φύλαξη τοῦ μνημείου ἀλλὰ νὰ βρεθοῦν Ἕλληνες χορηγοὶ ὥστε νὰ βοηθήσουν σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο ποὺ θὰ φτάσει τὴν Ἑλλάδα ψηλὰ ὅσο καὶ οἱ ἄλλες ἀνασκαφές. Καὶ καλεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες νὰ εἴμαστε ὑπερήφανοι γιὰ τὴν καταγωγή μας καὶ νὰ τὴν ὑπερασπιζόμαστε καθημερινά, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ πλανήτη.

 ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

«ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ». O Σ. ΚΑΡΓΑΚΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ

Καργάκος:
Γιατί πιστεύω πὼς στὴν Ἀμφίπολη εἶναι ὁ τάφος
τοῦ Μεγάλου Ἀλέξανδρου

.             Τὴν βεβαιότητά του ὅτι στὴν Ἀμφίπολη βρίσκεται ὁ θρυλικὸς τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλέξανδρου ἐξέφρασε γιὰ ἀκόμη μία φορὰ ὁ ἱστορικὸς καὶ συγγραφέας Σαράντος Καργάκος, μιλώντας στὴν τηλεόραση τοῦ Alpha. Ὁ ἴδιος ἀντέκρουσε τὶς ἀπόψεις ἀρχαιολόγων ποὺ ἀποκλείουν τὸ ἐνδεχόμενο. «Τὸ μνημεῖο δείχνει ὅτι πρόκειται γιὰ τάφο ἐπιφανέστατου ἀνδρός. Ποιός ὑπῆρξε ἐπιφανέστερος τοῦ Ἀλεξάνδρου;», εἶπε χαρακτηριστικά. «Ἡ Ὀλυμπιάδα δὲν θὰ ἄφηνε τὸ λείψανο τοῦ γιοῦ της. Ἑδραιώνεται ἡ πεποίθησή μου, ὅτι τὸ προαίσθημά μου εἶναι ἀληθινό», ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ καὶ προσέθεσε: «Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν πῆγε στὴ Βαβυλώνα ὅπου τὸ λείψανο τοῦ Ἀλεξάνδρου ἔμεινε δύο χρόνια ἐκεῖ οὔτε παρακολούθησε τὴ μεταφορά του ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια στὴ Βαβυλώνα μὲ κάνει νὰ πιστεύω ὅτι μὲ τρόπο μυστικὸ ἡ γυναίκα αὐτή, ποὺ κυριάρχησε στὴ Μακεδονία μέχρι τὸ 316, μπορεῖ νὰ μετέφερε τὸ λείψανο τοῦ γιοῦ της στὴ Μακεδονία».
.             Στὸ τρίτομο ἔργο τοῦ “Μέγας Ἀλέξανδρος: Ὁ Ἄνθρωπος Φαινόμενο”, τόμος γ΄σσ. 205-206, 214, ὁ ἱστορικὸς καὶ συγγραφέας τεκμηριώνει ἄλλωστε τὴν ἄποψή του.

ΠΗΓΗ: news247

Γράφει στὸ βιβλίο του ὁ Σαράντος Καργάκος

.               «…Τό σῶμα του ταριχεύθηκε καί τοποθετήθηκε σέ χρυσῆ λάρνακα. Τό 321 π.Χ. ὁ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου μετέφερε τή λάρνακα στήν Ἀλεξάνδρεια καί τήν τοποθέτησε σέ μεγαλοπρεπές τέμενος. Ἔκτοτε ὁ τάφος τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναζητεῖται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Ἐνδέχεται ὅμως, ἀντί τῆς Αἰγύπτου, νά βρεθεῖ κάποτε στήν Μακεδονία.
.             Ἡ εἰκασία μου αὐτή ἑδράζεται στήν ἀκόλουθη σκέψη: ἡ Ὀλυμπιάς θά ἔκανε τά ἀδύνατα δυνατά γιά νά φέρει τά λείψανα τοῦ γυιοῦ της στήν Μακεδονία καί νά τά κάνει ἱερό ἔμβλημα τῆς δικῆς της ἐξουσίας. Ἡ περιοχή τῆς Ἀμφιπόλεως εἶναι ἡ πιό πιθανή. Ἴσως καί ὁ Λέων πού ἔχει στηθεῖ ἐκεῖ (πού ἀσφαλῶς δέν ἦταν τρόπαιο τῆς νίκης τῶν Σπαρτιατῶν ἐπί τῶν Ἀθηναίων, στήν μάχη τῆς Ἀμφιπόλεως, 422 π.Χ.) νά ἦταν τό ἐπιστέγασμα τοῦ τύμβου, ἐντός τοῦ ὁποίου εἶχε ταφεῖ ἡ σορός τοῦ Ἀλεξάνδρου.
.               Ἄν ἡ σορός εἶχε μείνει στήν Αἴγυπτο -φυσικά σέ ἀνάλογο μνημεῖο- θά εἴχαμε τήν περιγραφή τοῦ χώρου καί τοῦ μνημείου ἀπό κάποιον Ἀλεξανδρινό συγγραφέα. Οἱ ἀναφερόμενες ἐπισκέψεις ἐπιφανῶν Ρωμαίων στό ὑποτιθέμενο λείψανο τοῦ Ἀλεξάνδρου πιθανῶς νά ἦταν σέ κάποιο ὑποκατάστατό του…
.                     Ὁ Λέων τῆς Ἀμφιπόλεως, πού ἔχει κοινά τεχνοτροπικά στοιχεῖα μέ τόν Λέοντα τῆς Χαιρωνείας, καί τόν ὁποῖο βρῆκαν Γάλλοι στρατιωτικοί μηχανικοί κατά τὸν Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο, δέν εἶναι αὐτοτελές μνημεῖο. Οἱ πέριξ αὐτοῦ διασκορπισμένοι καί καλά πελεκημένοι λίθοι δείχνουν πώς ἦταν ἡ κορωνίς ἑνός γιγάντιου ταφικοῦ μνημείου, ἀντάξιου τοῦ μεγάλου στρατηλάτη. Πιθανῶς ἐκεῖ».

«ΕΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ»

 

.             Βέβαιος ὅτι ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου βρίσκεται στὴν Ἀρχαία Ἀμφίπολη, ἐμφανίστηκε γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁ ἱστορικὸς Σαράντος Καργάκος. «Ἐὰν βρεθεῖ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, αὐτὸς θὰ εἶναι στὴ Μακεδονία καὶ ἡ Ἀρχαία Ἀμφίπολη συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες»
.             Μιλώντας στὸ Πρωινὸ ΑΝΤ1 ὁ διαπρεπὴς ἱστορικὸς εὐχήθηκε οἱ τάφοι νὰ εἶναι ἀσύλητοι, πράγμα, ὅπως ἐκτίμησε, δύσκολο, δεδομένου ὅτι τὰ κεφάλια τῶν Σφιγγῶν ποὺ βρίσκονται στὴν εἴσοδο, ἀλλὰ καὶ ἡ προχειροκατασκευασμένη εἴσοδος τοῦ τάφου μαρτυροῦν ὅτι οἱ ἀρχαιολόγοι «ἦρθαν δεύτεροι».
.             Ἐρωτηθεὶς γιὰ τὸ ποιὸς ἢ ποιοὶ πιστεύει ὅτι εἶναι θαμμένοι στὸ μνημεῖο, ὅπου βρίσκονται τρεῖς ταφικοὶ θάλαμοι, ὁ κ. Καργάκος ἐκτιμᾶ ὅτι δύσκολα ἕνα τέτοιο μνημεῖο νὰ φτιάχτηκε γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, τὴ Ρωξάνη καὶ τὴν Ὀλυμπιάδα, δεδομένου τοῦ ἄσχημου τέλους ποὺ εἶχαν καὶ οἱ τρεῖς.
.             Ὁ κ. Καργάκος θεωρεῖ βέβαιο ὅτι τὸ μνημεῖο ἀνεγέρθη γιὰ ἄνδρα, ἐξ αἰτίας κυρίως τοῦ Λέοντα, ἀφοῦ, ὅπως ἐξήγησε, οἱ λέοντες εἶναι δηλωτικὸ ἀνδρικῶν μνημείων.
.             Λίγες ἡμέρες πρὶν ὁ ἱστορικὸς εἶχε ἀπαντήσει σὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν ἄποψή του, ὅτι τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου βρίσκεται στὴ Μακεδονία, μέσῳ τοῦ ἱστότοπου filonoi.

Δεῖτε τὶς ἐπίμαχες δηλώσεις τοῦ Σαράντου Καργάκου στὸν ANT, στὶς 12 Αὐγούστου:

.             Ἐπειδὴ διαστρεβλώνονται ἀπὸ κακοήθεις οἱ δηλώσεις μου, σὲ διάφορους σταθμούς, σχετικὰ μὲ τὸ ἐνδεχόμενο εὑρέσεως τοῦ τάφου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὴν Ἀμφίπολη, παραπέμπουμε τὸ τί ἀκριβῶς γράφουμε στὸ 3τομο ἔργο μας «Μέγας Ἀλέξανδρος: Ὁ Ἄνθρωπος Φαινόμενο»  τόμ. γ´ σσ. 205-206, 214.

.             «…Τὸ σῶμα του ταριχεύθηκε καὶ τοποθετήθηκε σὲ χρυσὴ λάρνακα. Τὸ 321 π.Χ. ὁ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου μετέφερε τὴ λάρνακα στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν τοποθέτησε σὲ μεγαλοπρεπὲς τέμενος. Ἔκτοτε ὁ τάφος τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναζητεῖται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Ἐνδέχεται ὅμως, ἀντὶ τῆς Αἰγύπτου, νὰ βρεθεῖ κάποτε στὴν Μακεδονία.
.             Ἡ εἰκασία μου αὐτὴ ἑδράζεται στὴν ἀκόλουθη σκέψη: ἡ Ὀλυμπιὰς θὰ ἔκανε τὰ ἀδύνατα δυνατὰ γιὰ νὰ φέρει τὰ λείψανα τοῦ γυιοῦ της στὴν Μακεδονία καὶ νὰ τὰ κάνει ἱερὸ ἔμβλημα τῆς δικῆς της ἐξουσίας. Ἡ περιοχὴ τῆς Ἀμφιπόλεως εἶναι ἡ πιὸ πιθανή. Ἴσως καὶ ὁ Λέων ποὺ ἔχει στηθεῖ ἐκεῖ (ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἦταν τρόπαιο τῆς νίκης τῶν Σπαρτιατῶν ἐπὶ τῶν Ἀθηναίων, στὴν μάχη τῆς Ἀμφιπόλεως, 422 π.Χ.) νὰ ἦταν τὸ ἐπιστέγασμα τοῦ τύμβου, ἐντός τοῦ ὁποίου εἶχε ταφεῖ ἡ σορὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου.
.             Ἂν ἡ σορὸς εἶχε μείνει στὴν Αἴγυπτο -φυσικὰ σὲ ἀνάλογο μνημεῖο- θὰ εἴχαμε τὴν περιγραφὴ τοῦ χώρου καὶ τοῦ μνημείου ἀπὸ κάποιον Ἀλεξανδρινὸ συγγραφέα.
.             Οἱ ἀναφερόμενες ἐπισκέψεις ἐπιφανῶν Ρωμαίων στὸ ὑποτιθέμενο λείψανο τοῦ Ἀλεξάνδρου πιθανῶς νὰ ἦταν σὲ κάποιο ὑποκατάστατό του…
.             Ὁ Λέων τῆς Ἀμφιπόλεως, ποὺ ἔχει κοινὰ τεχνοτροπικὰ στοιχεῖα μὲ τὸν Λέοντα τῆς Χαιρωνείας, καὶ τὸν ὁποῖο βρῆκαν Γάλλοι στρατιωτικοὶ μηχανικοὶ κατὰ τὸν Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο, δὲν εἶναι αὐτοτελὲς μνημεῖο. Οἱ πέριξ αὐτοῦ διασκορπισμένοι καὶ καλὰ πελεκημένοι λίθοι δείχνουν πὼς ἦταν ἡ κορωνὶς ἑνὸς γιγάντιου ταφικοῦ μνημείου, ἀντάξιου τοῦ μεγάλου στρατηλάτη. Πιθανῶς ἐκεῖ.»

 

ΠΗΓΗ: news247

 

 

«Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΙ» (Σ. Καργάκος)

.           Τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου εἶναι στὴν Ἀρχαία Ἀμφίπολη ἐξέφρασε ὁ ἱστορικὸς συγγραφέας Σαράντος Καργάκος, μιλώντας σὲ πρωινὴ ενημερωτική εκπομπή.
.         Τὴν ἴδια ὥρα, τὰ νεώτερα στοιχεῖα τῆς ἀνασκαφῆς ἀναφέρουν ὅτι κάθε χωμάτινο ἐπίπεδο, κάθε εἴκοσι ἑκατοστά, φέρνει καὶ νέα δεδομένα.

ΠΗΓΗ: crashonline.gr

ΤΑ «ΧΟΥΈΛΙΑΣ» ΤΟῦ ’21 (Σαρ. Καργάκος) «Μὲς στὴν ἔρμη χώρα, ποιός μένει νὰ κρατήσει ἄσβηστο τὸν πυρσὸ τοῦ ’21;»

Τὰ «χουέλιας» τοῦ ’21

Τοῦ Σαρ. Καργάκου

.            Κάθε φορὰ ποὺ πλησιάζει μία ἐθνικὴ ἐπέτειος τρέμω γιὰ τοὺς… νεκρούς μας! Μὴν ἔλθουν ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ Κάτω Κόσμου καί, βλέποντας τὰ χάλια τοῦ Πάνω Κόσμου μας, ζητήσουν ἀπὸ τὸ Χάρο νὰ τοὺς πάει στὰ τρίσβαθα κι ἀκόμη πιὸ βαθειά. Εἶναι θλιβερὸ σὲ κάθε ἐθνικὴ ἐπέτειο οἱ ἥρωες νεκροί μας νὰ διαπιστώνουν μελαγχολικά, πόσο δὲν μοιάζουνε μὲ μᾶς. Ἐκεῖνοι ἦσαν ἀπὸ ἄλλη «πάστα». Ἐμεῖς γίναμε πιὸ μαλακοὶ κι ἀπὸ ὀδοντόπαστα. Φοβόμαστε ἀκόμη καὶ τὴ σκιά μας! Οἱ μόνοι ποὺ λεβεντοπερπατοῦν εἶναι οἱ κακοποιοί. Οἱ πιὸ ἀδιάντροποι νοσφίζονται καὶ τὸ ’21. Κι ἦταν φυσικό, γιατί χάσαμε τὰ ἴχνη, χάσαμε τὸ βηματισμὸ ποὺ μᾶς ἔφερναν ὣς τὸ ’21.
.          Διάβασα πρὶν ἀπὸ καιρὸ κάτι ἐντυπωσιακό. Κοντὰ στὴν Ἀβάνα ὑπάρχει τὸ πιὸ σεβάσμιο μνημεῖο τῆς Κούβας: Μία σειρὰ ἀπὸ ἀχνάρια ποδιῶν πάνω στὸν πετρωμένο πηλὸ στὴν ὄχθη μίας λίμνης. Τὰ ἀχνάρια αὐτὰ εἶναι γνωστὰ μὲ τὴν ὀνομασία «Χουέλιας ντὲ Ἀκαχουλίνκα». Χουέλιας εἶναι τὰ ἀχνάρια καὶ Ἀκαχουλίνκα εἶναι τὸ ὄνομα τῆς λίμνης. Σ’ ἕναν ἀπρόσεκτο ἐπισκέπτη κάποιος ἀπὸ τοὺς γέροντες τῆς περιοχῆς ἔκανε μία παρατήρηση σοφή: «Πρόσεχε ποῦ πατᾶς, γιατί τ’ ἀχνάρια σου μπορεῖ νὰ ζήσουν περισσότερο ἀπὸ σένα»!
.               Δὲν νομίζω ὅτι ἔχει λεχθεῖ τίποτε σοφώτερο γιὰ τὴν ἱστορία. Λένε πὼς ἡ ἱστορία εἶναι μία ἐπιστήμη –καὶ τέχνη προσθέτω ἐγὼ– ποὺ μελετᾶ τὰ ἀχνάρια ποὺ ζοῦν περισσότερο ἀπό μᾶς. Τὰ ἴχνη ποὺ μᾶς δείχνουν ἀπὸ ποῦ προερχόμαστε, ὥστε νὰ ξέρουμε καὶ πρὸς τὰ ποῦ πρέπει νὰ πορευόμαστε. Βέβαια στὴν Κούβα ὑπάρχει καὶ κάτι ποὺ οἱ ἐντόπιοι ὀνομάζουν «μάτα πόλο», δίλεκτη φράση ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποδοθεῖ μὲ τὸν ὅρο «δεντροφονιᾶς». Πρόκειται γιὰ φυτὰ τύπου κληματσίδας ποὺ ζοῦν παρασιτικά, ποὺ ἀναρριχῶνται καὶ στὰ πανύψηλα «μπάνιαν», τὰ στραγγίζουν, τὰ στραγγαλίζουν καὶ ζοῦν αὐτά, τὰ παράσιτα, ἐνῶ τὰ δέντρα ποὺ τὰ φιλοξένησαν πεθαίνουν.
.              Μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν εἰσαγωγὴ θέλω νὰ πῶ ὅτι κάποιοι στὸν τόπο μας ἐδῶ καὶ καιρὸ προσπαθοῦν νὰ σβήσουν τὰ «χουέλιας» τοῦ ’21 κι ἔτσι νὰ μὴν ἰσχύει στὴ ζωή μας τὸ Κρητικό: «Τῶν μπροστινῶν πατήματα, τῶν πισινῶν γεφύρια». Νὰ μὴ βαδίζουμε, ὅπως βάδιζαν οἱ πρόγονοί μας, πού, ὅπως γράφει ὁ Μακρυγιάννης, ἔκαναν τὸν τόπο τοῦτο «νὰ ματαειπωθεῖ Ἑλλάς». Νὰ μὴν ξέρουμε ποῦ πατᾶμε καὶ πρὸς τὰ ποῦ τραβᾶμε καὶ ἀπυξίδωτοι νὰ βαδίζουμε ἀπροσδιόριστα στὸ σκοτάδι τοῦ μέλλοντος.
.             Αὐτοὶ οἱ «δεντροφονιάδες», ποὺ μὲ κομματικὲς πλάτες ἀνέβηκαν σὲ θώκους ψηλοὺς καὶ μὲ κάθε λογῆς παρεμβολὲς ἐλέγχουν τὴν ἐπίσημη διανόηση καὶ τὰ λεγόμενα «μήντια», προσπαθοῦν νὰ θανατώσουν τὴν Βασιλικὴν Δρῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ ’21 καὶ οἱ νέοι μας ἀνιστόρητοι νὰ ἀκολουθοῦν τὸ «μονοπάτι τοῦ τυφλοῦ ἄνθρωπου», ὅπως λένε οἱ Ἰνδιάνοι τοῦ Μεξικοῦ. Παρὰ τὴν πολικὴ θερμοκρασία ποὺ τυλίγει ὅσους τολμοῦν νὰ μάχονται γιὰ νὰ μὴν ἐξαλειφθεῖ ἡ μνήμη τοῦ ’21, ὑπάρχουν ἀκόμη Ἀργοναῦτες τοῦ πνεύματος. Ἥρωες τῆς αὐταπαρνήσεως ποὺ μοχθοῦν νὰ μὴν ὁδηγηθεῖ ὁ λαός μας στὴ «Χώρα τῶν Τυφλῶν». Νὰ ἀποτραπεῖ ἡ πνευματικὴ καὶ ἐθνική μας τύφλωση.
.            Ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν ἀρκοῦν καὶ φοβᾶμαι ὅτι ματαιοπονοῦν. Ὁ λαός μας –ἰδίως ὁ κόσμος τῆς νεολαίας– ἔχει μείνει παντελῶς ἄρριζος. Τὸ δέντρο τῆς παραδόσεως ἔχει κοπεῖ σύρριζα. Οἱ ρίζες, ποὺ φθάνουν ὣς τὶς φλέβες τοῦ ’21, ἔχουν σπάσει. Ὁ λαός μας νόμισε ὅτι ἀπογειώθηκε, ἐπειδὴ πῆγε ψηλὰ σὰν τὸν χαρταετό. Ἀλλὰ μὲ κομμένο σπάγκο! Τώρα κινδυνεύει νὰ χαθεῖ ἀπὸ τὸ μαῦρο του τὸ χάλι στὰ χάη τῆς ἱστορίας τοῦ μέλλοντος. Διότι καὶ τὸ μέλλον ἔχει τὴ δική του ἱστορία. Δυστυχῶς στοὺς καιρούς μας χάθηκαν οἱ Σίβυλλες καὶ τὰ μαντεῖα τῶν ἀρχαίων χρόνων ποὺ μέσῳ τῶν χρησμῶν ἐξεμαίευαν ἀπὸ τοὺς θεοὺς τὰ σκοτεινὰ νήματα τῆς μοίρας. Καὶ ἡ χριστιανικότητά μας ἔχει ἀρχίσει νὰ χάνει τὰ διαισθητικά της χαρακτηριστικά. Τὸ πολὺ νὰ λειτουργεῖ σὰν μία παρηγορητικὴ δύναμη· ὄχι σὰν ὁδοδείκτης. Δὲν πιστεύουμε εἰλικρινὰ στὸ δρόμο ποὺ μᾶς δείχνει. Ἀσκοῦμε ὑποκρισία θρησκευτικότητας. Ὁ Γολγοθὰς ἔχει πολὺ ἀνήφορο…
.           Ἡ δική μου γενιὰ ποὺ γαλουχήθηκε μὲ πολὺ ’21 ἀπέρχεται. Ἡ παλαιότερη jam transiit. Ἔχει ἤδη ἀπέλθει. Μὲς στὴν ἔρμη χώρα,ποιός μένει νὰ κρατήσει ἄσβηστο τὸν πυρσὸ τοῦ ’21; Πόσοι ἀπὸ τοὺς λεγόμενους σοφούς, ποὺ κατὰ καιροὺς καλοῦν οἱ κυβερνῆτες μας νὰ τοὺς δώσουν φῶς, μποροῦν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουν τὴν ἀπόκρυφη γλώσσα τῆς μοίρας; Δὲν ἀερολογῶ καὶ οὔτε μοῦ ἀρέσει νὰ παραπέμπω σὲ μεταφυσικοῦ τύπου λύσεις. Ὡστόσο, ἀκράδαντα πιστεύω ὅτι τὸ μέλλον τῶν νέων εἶναι κρεμασμένο μὲ μία κλωστὴ ἀπὸ οὐράνιο φῶς.
.                Κι αὐτὸ τὸ φῶς μᾶς τὸ προσφέρει ἄπλετα ἡ μελέτη τοῦ ’21. Ἂς σκύψουν οἱ νέοι στὶς πρωτογενεῖς πηγές. Τί εἶναι ἡ δική μας κατάσταση μπρὸς στὰ ζοφερὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς; Λέγει ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ στὰ «Ἀπομνημονεύματα» ποὺ ὑπαγόρευσε στὸν Γ. Τερτσέτη: «Ἀφοῦ χαλιώντας ἡ Κωνσταντινούπολις ἐπυκνώθη ὁλοῦθε τὸ σκοτάδι τῆς δουλείας, συνέβη εἰς τὴν ἑλληνικὴν φυλήν ὅ,τι συμβαίνει τὴν νύχτα εἰς τὸν κόσμον, ποὺ ἡ ὥρα ἡ πλέον σκοτεινή, ἡ πλέον θαμπή τῆς νυχτὸς εἶναι ἡ ὥρα ποὺ σιμώνει τὸ φῶς τῆς ἡμέρας».

.             Ἀλλὰ τὸ φῶς τοῦ γλιτωμοῦ δὲν ἔρχεται μόνο του. Πρέπει νὰ τὸ ζητήσουμε καὶ νὰ μοχθήσουμε νὰ τὸ φέρουμε στὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα μας. Χρειάζεται ἐπίπονη καὶ ἐπίμονη προσπάθεια γιὰ νὰ ἀναστήσουμε μέσα μας τὸ ’21. Ὅπως γράφω σὲ τελευταία μελέτη μου, τὸ ’21 ἔχει πολὺ πληγωθεῖ. Πρέπει νὰ κλείσουμε τὶς δικές του, γιὰ νὰ κλείσουν καὶ οἱ δικές μας πληγές. Πληγώνοντας τὸ παρελθόν, πληγώνουμε τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr

ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ «Πάρ’ τα ὅλα. Νὰ ξεμπλέξουμε! Ἀφοῦ δὲν μπορεῖτε νὰ μᾶς ἀφήσετε νὰ ζήσουμε ἥσυχα, ἀφῆστε τουλάχιστον νὰ πεθάνουμε ἥσυχα!» (Σαρ. Καργάκος)

Ἀξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ…!

Τοῦ Σαρ. Καργάκου
06.03.2014

.               Γνωρίζω ὅτι οἱ ἀσχολίες σας εἶναι πολλὲς καὶ ἀσφαλῶς θὰ σᾶς εἶναι δυσχερὲς νὰ ἐγκύψετε στὰ ληρήματα τῆς ταπεινῆς μου γραφίδας. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὅλα τὰ Συντάγματα ἀπὸ καταβολῆς Ἑλληνικοῦ Κράτους (1-1-1822), μοῦ ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα τοῦ «ἀναφέρεσθαι εἰς τὰς ἀρχάς», τολμῶ –παρότι γνωρίζω ὅτι τὸ σχετικὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ἐμπίπτει στὶς περιπτώσεις φαιδρότητας– νὰ σᾶς ἀπευθύνω τὴν ὕστατη τούτη ἔκκληση:
.               Κύριε Πρωθυπουργέ, ἀφοῦ δὲν μπορεῖτε νὰ μᾶς ἀφήσετε νὰ ζήσουμε ἥσυχα, ἀφῆστε τουλάχιστον νὰ πεθάνουμε ἥσυχα! Εἶναι ἀπαράδεκτο ἄνθρωποι τῆς δικῆς μου ἡλικίας νὰ ἀσχολοῦνται ἀπὸ νυκτὸς μέχρι πρωίας μὲ τὸ τί πρέπει σήμερα νὰ μαζέψουν γιὰ τὴν ἐφορία ἢ τί ποσὸ ὀφείλουν ἐντὸς τῶν προσεχῶν ἡμερῶν νὰ πληρώσουν στὴν ἐφορία. Οἱ σοφοί σας σύμβουλοι κάθε ἡμέρα ἀνακαλύπτουν καὶ νέους τρόπους νὰ μᾶς αἱματορρουφήξουν. Οἱ μέθοδοι εἰσπράξεως χρημάτων, ποὺ ἐφευρέθηκαν ἐσχάτως, Κύριε Πρωθυπουργέ, παραπέμπουν στὶς μεθόδους τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, ποὺ ἀντὶ νὰ βάζει τὸν «τζελάτη» (δήμιο) μὲ μία σπαθιὰ νὰ κόβει τὸ κεφάλι τοῦ ραγιά, τὸν ἔβαζε νὰ τὸν κόβει φέτες, ξεκινώντας ἀπὸ τὰ δάκτυλα καὶ προχωρώντας στὰ πόδια καὶ στὰ χέρια, μέχρι νὰ φθάσει στὴν ἀποκοπὴ τοῦ κεφαλιοῦ. Ἤθελε κι αὐτὸς καὶ τὰ «ρετζάλια» του (δὲν γράφω ρετάλια· ρετζάλια ἦσαν οἱ ἀξιωματικοί του) καὶ οἱ «τζοχανταραῖοι» του νὰ ἀπολαμβάνουν τὸ θέαμα τοῦ μαρτυρίου. Στὸ ἔσχατο αὐτὸ σημεῖο τοῦ παρατεταμένου μαρτυρίου ἔχουμε φθάσει ὅλοι ὅσοι δὲν πήραμε τὴ ζωή μας σὰν «μαγκιὰ» (ἐνθυμεῖσθε ἀσφαλῶς τὸ Λαλιωτικὸ σύνθημα «ἡ ζωὴ εἶναι μαγκιά»!) καὶ μοχθήσαμε νὰ στήσουμε νοικοκυριά, γιὰ τὰ παιδιά μας καὶ γιὰ τὰ γεράματά μας. Τώρα ποὺ φθάσαμε στὸ ὅριο τῶν «ὑπερήφανων γηρατειῶν», θαρρεῖτε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι εἶναι δυνατὸν μὲ ἰσχυαλγίες, ὀσφυαλγίες, ἀρτηριακὲς πιέσεις, καρδιοπάθειες, ἄσθματα καὶ ἄλλα τινὰ νὰ στεκόμαστε ὧρες στὴν οὐρὰ γιὰ νὰ πληρώσουμε τὰ διαρκῶς ἐπινοούμενα χαράτσια; Κι ἂν κάποτε ἀξιωθοῦμε νὰ φθάσουμε πρὸ τοῦ ἐφοριακοῦ, νομίζετε ὅτι ἁρμόζει στὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ παζαρεύουμε σὰν Αἰγύπτιοι… καμηλιέρηδες;
.               Κύριε Πρωθυπουργέ, ἕνας προκάτοχός σας στὰ χρόνια τῆς νεότητάς σας, εἶχε πεῖ, ἀπευθυνόμενος στὸν ὑπουργό του ἐπὶ τῶν οἰκονομικῶν, τὸ πολυθρύλητο: «Δῶσ’ τα ὅλα»! Σεῖς, γιατί δὲν κάνετε τὸ ἀντίθετο; Νὰ πεῖτε στὸν ἁρμόδιο γιὰ τὶς φοροεισπράξεις «μινίστρο» σας κάτι ἁπλό: «Πάρ’ τα ὅλα». Νὰ ξεμπλέξουμε! Καὶ νὰ μὴν ἔχουμε ἀγωνία μὴ μᾶς κλέψουνε. Ἀλλὰ τί νὰ πάρουν οἱ «χαρατσῆδες» σας, Κύριε Πρωθυπουργέ; Ἡ κυβέρνησή σας ἔχει στραγγίξει μέχρι τρυγὸς ( τρὺξ -γὸς εἶναι τὸ κατακάθι τοῦ οἴνου) τὰ ὅποια ἀποθέματά μας· ἔχει στραγγίξει ὣς τὴ στερνὴ ρανίδα τὸ μαστὸ τῆς ἀγελάδας. Φοβᾶμαι ὅτι στὸ ἑξῆς, ἀντὶ νὰ βγάζει γάλα, ὁ μαστὸς τῆς Ἑλλάδος-ἀγελάδος, θὰ κατεβάζει αἷμα. Μὲ πᾶσαν ἔννοιαν. Θαρρῶ, ἐννοεῖτε τί ἐννοῶ.
.               Σήμερα, Κύριε Πρωθυπουργέ, ἐμεῖς τὰ «περήφανα γηρατειὰ» μοιάζουμε μὲ τὴ χελώνα ποὺ δέχεται ἐπίθεση καὶ μένει στὸ καβούκι της καὶ μόνο κάπου-κάπου βγάζει τὸ κεφάλι της πρὸς τὰ ἔξω καὶ κοιτάζει γύρω. Μὰ τί νὰ δεῖ; Καὶ τὸ ξαναμαζεύει πάλι μετὰ ἀπὸ λίγο. Ὅπου νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα μας, βλέπουμε ἀνθρώπινα ἐρείπια. Φαντάζεστε, Κύριε Πρωθυπουργέ, πόσο ὀδυνηρὸ εἶναι γιὰ μένα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας νεαρὸς καὶ νὰ μοῦ ζητάει ἕνα εὐρὼ γιὰ νὰ φάει, ὅταν ἐγὼ τὸν περνάω 60 χρόνια ζωῆς; Ξέρετε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι τῆς ἡλικίας μου ποὺ παρακαλοῦν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει χρόνια γιὰ νὰ γηροκομήσουν τὰ παιδιά τους;
.               Ἔχω διαβάσει, Κύριε Πρωθυπουργέ, ὅτι ἡ κατάθλιψη εἶναι θυμὸς ποὺ ἔχει στραφεῖ πρὸς τὰ μέσα. Ἀλλὰ πόσο μέσα θὰ πάει; Κάποτε θὰ ξεσπάσει. Καὶ τί θὰ γίνει, ἂν ὁ θυμὸς αὐτὸς βγεῖ πρὸς ἔξω; Ὅταν ὁ θυμὸς γίνεται σεισμός, τότε οἱ κοινωνικὲς ἐκρήξεις ξεπερνοῦν καὶ αὐτὲς τῆς Αἴτνας καὶ τοῦ Κρακατάου.
.               Προσωπικά, καὶ μετὰ ἀπὸ φοροδοσία/αἱματοδοσία 52 ἐτῶν, δικαιοῦμαι νὰ ἔχω ἀξίωση μίας περισσότερο ἀξιοπρεποῦς μεταχειρίσεως ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες καὶ ὄχι ἡ δύσμοιρη σύζυγός μου –ἀντὶ νὰ μοῦ «παίρνει βεντοῦζες»– νὰ ξαγρυπνᾶ ψάχνοντας χαρτιὰ γιὰ τὸ σπίτι ποὺ κατοικοῦμε, σπίτι τοῦ 1952, τὸ ὁποῖο ἔχουμε δηλώσει μέχρις ἐσχάτης γωνιᾶς πάνω ἀπὸ 60 φορές! Μήπως πρέπει νὰ δηλώσουμε καὶ τὴν ἐλιὰ ποὺ φύτεψα φέτος; Δὲν εἶναι εὐχάριστη ἡ ἐπίσκεψη σὲ μία δημόσια ὑπηρεσία. Μοῦ προκαλεῖ λόγῳ στενοχωρίας (στενότητας χώρου) στενοχώρια καὶ δυσφορία. Καὶ ὅσα ἀκούγονται ἐκεῖ, δὲν γράφονται στὸ χαρτί. Κάποτε ἔνιωσα σὰν ἱεροκήρυκας σὲ ἔκθεση πορνογραφίας.
.               Μὲ τὴν παροῦσα δὲν ζητῶ τὸν οἶκτο σας. Ποὺ ποτὲ δὲν ζήτησα. Ἁπλῶς θέλω γιὰ ὕστατη φορὰ νὰ θυμίσω (κι ὄχι μόνο σὲ σᾶς), ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τοῦ πρωθυπουργοῦ. Ποὺ δὲν εἶναι –ἐπαναλαμβάνω– ρόλος νὰ ἐγκρίνει φορολογικὰ μέτρα. Ὁ ρόλος του εἶναι ἄλλος. Μία κυβέρνηση εἶναι σὰν τὸ παλιὸ καλὸ ρολόι μὲ κουρδιστήρι. Καὶ ρόλος τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶναι νὰ κρατάει τὸ ρολόι αὐτὸ καλὰ κουρδισμένο. Δυστυχῶς, ἡ κυβέρνηση καὶ ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς μοιάζουν μὲ ξεκούρδιστο ρολόι. Τί χρειαζόταν ἡ μισὴ κυβέρνηση νὰ κουβαληθεῖ στὴν Κεφαλονιά; Καὶ ἡ ἀντιπολίτευση μαζί! Δὲν ὑπῆρχαν ἁρμόδια ὄργανα γιὰ νὰ συντονίσουν αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει; Οἱ ὑπουργοὶ πρέπει νὰ τὰ συντονίζουν ὅλα; Τότε τί χρειάζονται τὰ λοιπὰ ὄργανα;
.               Αὐτὰ ποὺ γίνονται, Κύριε Πρωθυπουργέ, ἀπὸ τὴν κυβέρνησή σας εἶναι –ἂν ὄχι ἀνόητα– πάντως ἀκατανόητα. Μᾶς πνίξατε στὰ ἀκρωνύμια. Εἶναι εὐκολώτερο νὰ μάθεις Σανσκριτικὰ παρὰ νὰ μάθεις τί σημαίνουν τὰ ἀρκτικόλεξα αὐτά. Τότε ἕνας τόπος κυβερνᾶται καλά, ὅταν ἡ κυβέρνηση κινεῖται σ’ ἕνα ὅριο ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ νιώσει κανείς, ἀκόμη καὶ νὰ τὸ κατανοήσει. Δὲν ἀνήκω στὴ χορεία τῶν σοφῶν ποὺ περιστοιχίζουν κάθε ὑπουργό. Ὡστόσο, ὅταν ταξιδεύω μὲ τὸν ἠλεκτρικό, ἄνθρωποι ἁπλοὶ μὲ ρωτοῦν: «Τί γίνεται στὸν τόπο αὐτό;». Καὶ δὲν ξέρω τί νὰ ἀποκριθῶ. Συχνὰ μοῦ ἔρχεται στὴ μνήμη μία φράση: «Ἡ κατάσταση δὲν εἶναι τόσο ἄσχημη ὅσο φαίνεται· εἶναι ἀκόμη χειρότερη». Νὰ ἀπαντήσω ἔτσι; Σᾶς ἐρωτῶ…

.        Ἡ αἰσιοδοξία δὲν εἶναι θέμα «γραμμῆς».

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝῼ ἢ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ (Ὅταν ὁ κόσμος τρέμει, ζητεῖ ὡς σανίδα σωτηρίας κάποιον Μεσσία.) [Σαρ. Καργάκος]

Ἡ δημοκρατία ἐν κινδύνῳ
Γράφει ὁ Σαρ. Καργάκος

15.02.2014

.           Ὁ Ἀβραάμ Λίνκολν τό εἶχε πεῖ: «Δίνοντας ἐλευθερία στούς σκλάβους, διασφαλίζουμε τήν ἐλευθερία τῶν ἐλευθέρων». Σήμερα οἱ περισσότεροι λαοί ἔχουν κατακτήσει –τυπικά τουλάχιστον– τό προνόμιο τῆς ἐλευθερίας. Ὅμως κανένας δέν εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθερος, γιατί ὑπάρχουν καί δοῦλοι τῆς ἀνεξαρτησίας τους. Τό εἶχε εὔστοχα ἐπισημάνει ὁ Πλάτων: «Ἡ ἄγαν ἐλευθερία οὐκ εἰς ἄλλο τι ἤ εἰς ἄγαν δουλείαν μεταβάλλει καί ἰδιώτην καί πόλιν» (=Ἡ ὑπέρμετρη ἐλευθερία ὁδηγεῖ σέ ὑπέρμετρη δουλεία καί τόν πολίτη καί τήν πόλη).
.                Οἱ σημερινές κοινωνικές καί πολιτικές συνθῆκες κάνουν τόν σκεπτόμενο ἄνθρωπο νά διερωτᾶται: Μήπως αὐτό πού ὀνομάζουμε ἐλευθερία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό μία διευκόλυνση στήν ἐπιλογή νέων μορφῶν δουλείας; Μήπως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος μόνο στό νά διαλέξει τόν τύπο τῆς δουλείας του; Ἤ, μήπως ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός γίνεται προϋπόθεση γιά τή δουλεία τοῦ ἄλλου;
.               Τό ζήτημα δέν εἶναι φιλοσοφικό, εἶναι πολύ πρακτικό. Γι’ αὐτό δέν προτίθεμαι νά σᾶς μεταφέρω στόν «Λεβιάθαν» τοῦ Τόμας Χόμπς ἀλλά σ’ ἕνα ἀπό τά κεντρικά σημεῖα τῶν Ἀθηνῶν καί πιό συγκεκριμένα στήν πλατεῖα πού φέρει τό ὄνομα τοῦ καταστατικοῦ χάρτη τῶν ἐλευθεριῶν μας, τήν Πλατεῖα Συντάγματος. Πόση ἐλευθερία ἔχουμε νά τή διασχίσουμε ὅλοι, νά τήν χαροῦμε ὅλοι, νά τήν ἀξιοποιήσουμε ἐπαγγελματικά, ἄν εἴχαμε ἐπενδύσει κεφάλαια ἐντός ἤ πέριξ αὐτῆς; Ἀσφαλῶς, τό Σύνταγμα κατοχυρώνει τό δικαίωμα τῆς ἀπεργίας καί τῆς διαμαρτυρίας. Ὅταν ὅμως ἡ διαμαρτυρία –ὅσο δίκαιη– γίνεται μαρτύριο ἤ καταστροφή γιά ἄλλους, τότε ποῦ ὁδηγούμεθα; Μήπως σέ μιά ἀλληλοσύγκρουση πού θά μᾶς ὁδηγήσει στό ἔρεβος κάποιας ὀλιγαρχικῆς ἐξουσίας;
.             Θά πῶ κάτι πού πιθανῶς νά φανεῖ τρομακτικό καί ξέρω ὅτι θά μοῦ κοστίσει πολύ, ὅπως πολύ μοῦ ἔχουν κοστίσει καί ἄλλα πού ἔχω πεῖ. Ὡστόσο θά τό πῶ: ἄν σήμερα γινόταν μιά δημοσκόπηση εὐρείας ἐκτάσεως, μέ τό ἐρώτημα, ποιόν θεωρεῖτε καλύτερο, τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο ἤ τούς σημερινούς πολιτικούς, φοβᾶμαι ὅτι σέ συντριπτικό ποσοστό ὁ ἑλληνικός λαός –καί περισσότερο ἡ νεολαία– θά ἔδινε «ψῆφο» στόν Παπαδόπουλο. Κι ἄς μήν σπεύσει κανείς ἀπό τούς «καναλόκυνες» νά μοῦ κολλήσει τήν ταμπέλλα τοῦ «νεοχουντικοῦ». Ἡ δικτατορία μοῦ ἔκλεισε δύο φορές τό φροντιστήριο, μοῦ ἀρνήθηκε ἐπί 6 χρόνια διαβατήριο (καί ματαιώθηκαν οἱ βλέψεις μου γιά μεταπτυχιακές σπουδές στό Παρίσι) καί ἐξ αἰτίας της ὑποχρεώθηκα στίς 19 Μαρτίου 1969 νά παραιτηθῶ ἀπό τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση. Ἀπό ἀξιοπρέπεια οὔτε ἐγώ οὔτε ἡ σύζυγός μου, πού ἔγραψε τήν πρώτη ἀντιδικτατορική προκήρυξη, διεκδικήσαμε τίτλο ἤ σύνταξη «ἀντιστασιακοῦ». Καί ἐπειδή ἀγόρασα ἀντίγραφο τοῦ «φακέλου» μου, ξέρω πολλούς καταδότες πού μέ ἰδιότητα «ἀντιστασιακοῦ» ἔκαναν λαμπρή –γιά τόν ἐαυτό τους– πολιτική καί πανεπιστημιακή καριέρα.
.              Ὅλα αὐτά γράφονται προειδοποιητικά, ὅπως εἶχαν γραφεῖ καί το 1965. Καί μέ αὐτό ἐννοῶ ὅτι ἡ παταγώδης ἀποτυχία τῶν νῦν θά ἀναδείξει τή φυσιογνωμία τῶν πρίν. Εἴτε ἔπραξαν καλά, εἴτε ἔπραξαν κακά. Ἡ ὡραιοποίηση καί ἡρωοποίηση κάποιων χθεσινῶν μορφῶν πού εἶχαν ἐπιβληθεῖ διά τῆς λόγχης εἶναι ἐπακόλουθο τῆς ἠθικῆς δυσμορφίας καί τῆς πλαδαρῆς ἀνικανότητας τῶν τωρινῶν. Μπορεῖ κάποιοι τωρινοί σέ ἀλλοτινούς καιρούς νά ξεκίνησαν μέ τούς ἁγιώτερους σκοπούς, ἀλλά μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου μούλιασαν καί μετεξελίχθηκαν σέ δημαγωγικώτερους  τοῦ Κλέωνος καί ἀμελέστεροι τοῦ περιώνυμου Ἱπποκλέιδη. Τό «οὐ φροντίς Ἱπποκλείδῃ» ἦταν πολιτικός κανόνας.
.              Σήμερα τούς πολιτικούς δέν τούς σώζουν οἱ ταμπέλλες μέ ἰδεολογικούς χρωματισμούς. Ὁ χρηματισμός τούς ἔκανε φθηνούς. Οὔτε μποροῦν νά ἐπικαλοῦνται τό τί ἔκαναν παλιά. «Τά στερνά τιμοῦν τά πρῶτα», λέει ὁ λαός, ἐπαναλαμβάνοντας αὐτό πού εἶπε ὁ Δημοσθένης: «Πρός γάρ τό τελευταῖον ἐκβάν ἕκαστον τῶν πρίν ὑπαρξάντων κρίνεται». Δηλαδή ἀπό τίς τελευταῖες πράξεις κρίνονται καί οἱ πρῶτες.
.              Λυπᾶμαι πού εἶμαι ὑποχρεωμένος νά ἀνοίγω ἀνοικτές θύρες μέ τό νά γράφω ὅτι τόν φασισμό, τόν ναζισμό, τόν περονισμό, τόν σταλινισμό δέν τούς γεννᾶ κάποιος ἐπιδημικός ἰός· τούς γεννᾶ ἡ ἐξαθλίωση καί ἡ ἐξαχρείωση τῆς δημοκρατίας. Ὁ σπουδαῖος Θεόδωρος Μόμσεν εἶχε πεῖ ὅτι ἕνα ἐξευτελισμένο κοινοβούλιο εἶναι χειρότερο καί ἀπό τή χειρότερη μορφή τυραννίας. Τήν ἀπόδειξη παρέχει ἡ σημερινή κατάσταση τοῦ κοινοβουλίου, πού εὐθύνεται γιά τήν ὁλοσχερῆ παράλυση τῆς δημοκρατίας.
.                Ἡ δημοκρατία, καλῶς ἐξεταζομένη, πρέπει νά εἶναι πολίτευμα σοβαροκρατίας. Ἡ λέξη σοβαρός (ἀπό τό ρῆμα σοβῶ = κινῶ ὁρμητικά) στά ἀρχαῖα ἑλληνικά εἶχε τή σημασία τοῦ πομπώδους, τοῦ καυχησιάρη, τοῦ ὁρμητικοῦ· μόνον ὅταν «ταυτοποιήθηκε» πρός τό λατινικό severus (ἀπ’ ὅπου τό κυριώνυμο Σεβῆρος) προσέλαβε τή σημασία τοῦ αὐστηροῦ. Ἐπί τῆς αὐστηρότητος στήριξε τή νομοθεσία του ὁ πρῶτος νομοθέτης τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου, ὁ Ζάλευκος ἀπό τούς Ἐπιζεφύριους Λοκρούς τῆς Κάτω Ἰταλίας. Καί τήν αὐστηρότητα αὐτή ἐφάρμοσε ὁ ἴδιος στόν ἑαυτό του γιά νά γίνει παράδειγμα τῶν συμπολιτῶν του. Δυστυχῶς ἡ αὐστηροκρατία καί ἡ σοβαροκρατία, πού θά μετέτρεπαν τήν ἑλληνική δημοκρατία σέ ἀριστοκρατία, πολίτευμα δηλαδή τῶν ἀρίστων κατά τό ἦθος πολιτῶν καί πολιτικῶν, ἐξοστρακίσθηκαν καί γι’ αὐτό ὑφιστάμεθα τή δικτατορία τῶν ἀνευθύνων. Καί δέν ἐννοῶ μόνον τήν τυραννία τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἐννοῶ καί τήν αὐθαιρεσία παντός πολίτη πού πιστεύει στό δόγμα: «Δημοκρατία ἔχουμε· κάνουμε ὅ,τι θέλουμε»!
.              Δυστυχῶς, ἔχουμε πάρει στραβή, θεόστραβη πολιτική ἀγωγή. Δημοκρατία σημαίνει ὄχι τό νά κάνεις ὅ,τι θέλεις ἀλλά ὅ,τι πρέπει. Ἠ δημοκρατία εἶναι εὐθύνη. Ἀλλ’ ἐπειδή ἡ εὐθύνη εἶναι φορτίο βαρύ, πολλοί τήν ἀποποιοῦνται καί μοιραῖα τό κατάλοιπο εἶναι μιά ὀχλοκρατία πού δέν παρέχει οὔτε τίς πλέον στοιχειώδεις ἐγγυήσεις ἀσφαλείας. Ὅταν ὁ κόσμος τρέμει, ζητεῖ ὡς σανίδα σωτηρίας κάποιον Μεσσία.

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr