Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ “ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ” ΤΟΥ ΛΑΟΥ καὶ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Oὗτος ὁ λαὸς ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς, εἰς ἣν οὗτος εἰσπορεύεται, καὶ καταλείψουσί με καὶ διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην αὐτοῖς. καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺς καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ θλίψεις, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· διότι οὐκ ἔστι Κύριος ὁ Θεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα. ἐγὼ δὲ ἀποστροφῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους. (Δευτερ. λα´ 16-19)

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Μποροῦμε (ὡς λαός μὲ τοὺς …δημοκρατικὰ ἐκλεγμένους ἄρχοντές του -τρομάρα μας) νὰ συνεχίσουμε ὡραιότατα τὴν δουλειά μας: τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Κοντὰ σ᾽ ὅλες τὶς ἄλλες θεότητες τῆς ἀλλοτριώσεως, μαζὶ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ὑπεργολαβίες τριακονταετοῦς ἐκπορνεύσεως, δηλ. προδοσίας τῆς σχέσεως μὲ τὸν Θεό, ἂς προσθέσουμε κι αὐτήν, τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὥστε ΘΕΣΜΙΚΑ καὶ πλέον ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ νὰ διαχωρίσουμε τὴν θέση μας ἀπὸ τὸν Θεό καὶ τὴν διαθήκη του (καταλείψουσί με καὶ διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου)
.            Φαίνεται ὅτι δὲν ἔχουμε χορτάσει συμφορὲς καὶ θλίψεις.Ἔχουμε γίνει «κατάβρωμα», ἔχουμε κατασπαραχθεῖ ἀπὸ τὶς διεθνεῖς ὕαινες, μᾶς ἔχουν βρεῖ ἕνας σωρὸς κακά, ἀλλὰ δὲν ἐννοοῦμε νὰ καταλάβουμε ὅτι αὐτὰ συμβαίνουν, ἐπειδὴ «οὐκ ἔστι Κύριος ὁ Θεός μου ἐν ἐμοί».