ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΜΥΘΟΥΣ: Η ΘΕΑ «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ», Η ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΙΜΟ ΤΟΥ ΙΜΑΜΗ

.   Σὰν ἀπὸ καιρὸ ἕτοιμοι ὑποδεχθήκαμε τὴν θαυμαστὴ διδασκαλία τῆς Θεᾶς Ἀντικειμενικότητας. Πρόκειται γιὰ μιὰ νεοεποχίτικη Θεότητα τὴν ὁποία προσκυνοῦν ἐκτὸς τῶν Ἐργολάβων τῆς Ἀλλοτριώσεως καὶ οἱ πρόθυμοι «χριστιανοὶ» θεολόγοι, σὰν αὐτὸν τοῦ Χολαργοῦ, ποὺ ὅπως παρουσιάζει σήμερα ἡ εἰδησεογραφία, κάλεσε Ἰμάμη σὲ σχολεῖο (μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τοῦ προϊσταμένου του) γιὰ νὰ διδάξει στοὺς μαθητές (βλ. σχετ.: indobserver.blogspot.com): «Εἶμαι ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν προσπαθῶ νὰ παρουσιάσω κάτι ἄλλο ποὺ ἐμποδίζεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους. Μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ἀντικείμενό μου, ὁ Χριστιανισμὸς ἀλλὰ αὐτὸ τὸ διάστημα διδάσκω θρησκεύματα καὶ θέλω νὰ τὸ κάνω ὅσο καλύτερα μπορῶ καὶ νὰ εἶμαι ἀντικειμενικός. Θέλω λοιπὸν νὰ βρῶ ἀνθρώπους ποὺ μποροῦν νὰ μὲ βοηθήσουν νὰ τὸ κάνω μὲ περισσότερα ἐποπτικὰ μέσα».
.         Οἱ εὔκολες κραυγὲς καὶ οἱ ἀφοριστικοὶ ἀλαλαγμοὶ δὲν προσφέρουν ὑπηρεσίες. Ὁ θεολόγος ὑπακούει -καὶ καλὰ κάνει- στὸ Σύνταγμα καὶ στοὺς Νόμους, σύμφωνα μὲ τὶς δηλώσεις του. Μένει νὰ διευκρινισθεῖ ὲὰν τὸν «νόμιμο» συλλογισμό του τὸν ἐπικυρώνει ἡ συνταγματικὴ ἑρμηνεία. Ἀλλὰ μένει ἐπίσης νὰ διευκρινίσει ὁ ἴδιος στὸν ἑαυτό του κάτι: ἂν συμφωνοῦν τὰ λεγόμενά του μεταξύ τους, ἂν αὐτὸ ποὺ λέει περὶ Συντάγματος ταιριάζει μὲ τὸ πρῶτο ποὺ ἰσχυρίζεται, ὅτι δηλ. «Εἶμαι ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας»! Τί σημαίνει ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας; Καὶ γιατί τὸ προβάλλει ὡς ἐπιχείρημα; Δὲν εἶναι ἆραγε ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ὁ θεολόγος νὰ εἶναι ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας; Καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὀρθόδοξος θεολόγος δηλαδή, ὑποβάλλει σὲ τέτοια «ἀντικειμενικὴ» δοκιμασία τοὺς μαθητές του; δηλ. ΠΙΣΤΕΥΕΙ ὅτι ἡ Χριστιανικὴ Πίστη εἶναι ὑποκειμενικὴ καὶ ὄχι Η ΑΛΗΘΕΙΑ, τὴν ὁποία ἐκεῖνος ἔχει ὁρκιστεῖ νὰ διδάξει στὰ σχολεῖα;
.         Ἀλλὰ ἐδῶ ποὺ φτάσαμε δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε πλέον γιὰ αὐτονόητα. Βυθισμένοι σὲ μιὰ πρωτοφανῆ στὴν ἱστορία Οἰκονομικὴ Κρίση καλοῦμε τὸν Ἰμάμη νὰ διδάξει τὰ παιδιά μας στὸ ΣΧΟΛΕΙΟ.  Ἀποδεικνύουμε δηλαδὴ ἀνάγλυφη τὴν κρίση ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ ποὺ κουβαλᾶμε ὡς κοινωνία. Μιὰ κοινωνία ποὺ ἔχει θεοποιήσει τὴν «ἀντικειμενικότητα» καὶ τὴν «ψευτο-ἀνεκτικότητα» δὲν ἔχει πολὺ μέλλον. Χαροπαλεύει μὲ μύθους.
.      Ἀλλὰ ἐπιβεβαιώνεται παραλλήλως καὶ κάτι ἄλλο, γνωστὸ ὡς φυσικὸς νόμος: «ἡ φύση δὲν ἀντέχει τὰ κενά». Ὅταν συνεπῶς κλωτσᾶς τὸν παπὰ ἀπὸ τὸ σχολεῖο, ἀνοίγεις διάπλατη τὴν πόρτα γιὰ να μπάσεις «ἀντικειμενικὰ» τὸν Ἰμάμη, τὸν γκουροὺ καὶ κάθε ἄλλο ἀντικειμενικὸ «πλύστη ἐγκεφάλου».
.         Τελειώνοντας μιὰ ἐρώτηση μόνο: Ἆραγε ὁ Πιστὸς Λάτρης τῆς Θεᾶς Ἀντικειμενικότηταςδοκίμασε προηγουμένως τὸν Ἰμάμη στὸ σπίτι του,στὴν γυναίκα του καὶ στὰ παιδιά του ἢ προτίμησε νὰ ἐκθέσει σὲ μιὰ τέτοια «ἀντικειμενικὴ» δοκιμασία τὰ ξένα παιδιὰ τοῦ «κόσμου»;

«Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω τοῦ μετατεθῆναι τὸν λαὸν τοῦτον
καὶ μεταθήσω αὐτοὺς
καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν
καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν κρύψω. (Ἡσ. κθ´ 14-15)