«ΔΙΑΝΟΜΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ»! Ποιός θὰ στηρίξη τὸν λαὸ στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ;

Ἡ Παναγία τοῦ τέμπλου ἀρκεῖ

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

βλ. σχετ.: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ [ΕΙΚΟΝΩΝ]; «Ἡ νέα μόδα» (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

ΤΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ; «Προβάλλεται ἕνας μαγικός τρόπος εὐλαβείας καί σωτηρίας».

καὶ ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: «ΑΚΡΑΙΟ “ΚΑΙΡΙΚΟ” ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ»: ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ! –[1]  «Μέσα στὴν γενικὴ θεομηνία ποὺ μαστίζει τὴν χώρα, καιρική, πολιτική, οἰκονομική, κοινωνική, πνευματική (ἰδίως αὐτή) ἔχουμε καὶ ἀλλιώτικα “ἀκραῖα” καιρικὰ φαινόμενα μὲ χαρακτήρα πλέον «πανδημίας»: περιοδεῖες ἀντιγράφων ἱερῶν εἰκόνων (στὰ πρόθυρα τῆς εἰκονολατρίας!- λὲς καὶ ἡ κάθε Εἰκόνα ἀπὸ μόνη της δὲν εἶναι ἱερὴ Εἰκόνα, παρὰ μόνον ἂν εἶναι «ἀντίγραφο» συγκεκριμένης θαυματουργοῦ!, ὑποδοχὲς πρωτοτύπων Εἰκόνων μὲ «τιμὲς ἀρχηγοῦ Κράτους»!, [ὑπάρχουν πόλεις ποὺ σὲ μηνιαία σχεδὸν βάση ὑποδέχονται πρωτότυπες -αὐτὴ τὴ φορά- εἰκόνες, οἱ ὁποῖες «γιὰ πρώτη φορά» «ἐξέρχονται» — δηλαδὴ “βγαίνουν”, ἀλλὰ ἐπὶ τὸ… ἱεροπρεπέστερον «ἐξέρχονται»!!!— ], περιοδεῖες ἱ. Λειψάνων, καὶ δὲν συμμαζεύεται)».

.          Θά ἦταν κακὸ ἆραγε, ἂν ὁ ἱερομόναχος (ἡγούμενος μεγάλης καὶ πλούσιας Μονῆς) ἀποσυρόταν λίγο ἀπό τα φῶτα τῆς δημοσιότητας, ἂν κλεινόταν γιὰ λίγο καιρὸ στὸ μοναστήρι του, ἂν ἀπέφευγε γιὰ ἕνα διάστημα τὶς ἐξόδους, τὶς κοσμικὲς τιμὲς καὶ τοὺς ἐπαίνους καὶ τὶς παρασημοφορήσεις;

• Δὲν μετρᾶμε τὴν «προσφορά» του μὲ τὶς εἰκόνες, πού μοιράζει. Σὲ λίγο ἡ Παναγία τοῦ τέμπλου, πού βρίσκεται σὲ ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους ναούς, δὲν θὰ ἔχη καμμία ἀξία μπροστὰ στὰ ἀντίγραφα (χάρτινα ἀποτυπώματα μὲ χτυπητὲς κορνίζες) τῶν ποικίλων εἰκόνων τῆς Παναγίας, πού χαρίζονται ἀπό ἕνα ἰδίως ἡγούμενο!

• Μετρᾶμε κάτι ἄλλο. Τὴν πνευματικὴ ζημιά, πού ὀνομάζεται ψευδαίσθησις καὶ μαγικὸς τρόπος προσεγγίσεως καὶ χρήσεως θρησκευτικῶν συμβόλων.

• Ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης, ὅταν οἱ διάφορες τάξεις τῶν ἀνθρώπων τὸν ρωτοῦσαν, «τί ποιήσομεν;», δὲν τοὺς ἔλεγε, «Θὰ ἔρχεσθε καθημερινὰ στὸ ποτάμι καὶ θὰ παίρνετε ἕνα ποτηράκι ἁγιασμένου νεροῦ»! Δὲν ὠθοῦσε σὲ ψευδαισθήσεις σωτηρίας. Συνιστοῦσε ἀληθινὴ ἀλλαγή: Συναίσθησι μὲ μετάνοια, καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας καὶ ἀλλαγὴ ζωῆς (Λουκ. γ´ 7-15). Καὶ πρὸ παντός τούς ἑτοίμαζε νὰ δεχθοῦν τὸν Ἰσχυρότερο, τὸν Μεσσία (Λουκ. γ´16).

• Καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅταν «κατανενυγμένοι τῇ καρδίᾳ» ρωτᾶνε οἱ ἀκροατές, «Τί ποιήσομεν, ἄνδρες ἀδελφοί;», δὲν τοὺς καλλιέργησε τὴν ψευδαίσθησι. Δὲν πρόβαλε καμμιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας γιὰ προσκύνησι! Τοὺς κατηύθυνε στὴ συναίσθησι, στὴ μετάνοια: «Μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Πράξ. β´ 38).

• Ὅσες ποικιλώνυμες εἰκόνες τῆς Παναγίας καὶ ἂν κατεβάζουν, ἡ ὠφέλεια ἑνὸς ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπέλθη. Ἔχουμε ἀνάγκη ἁγιοκοσμάτικου κηρύγματος. Δὲν χρειαζόμαστε εὔκολα θρησκευτικὰ πραγματάκια, πού τελικὰ καταντοῦν μαξιλαράκια γιὰ νὰ κοιμᾶται ἡ συνείδησις!

• Προσπάθησε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ βάλη ἕνα φρένο στὴν ἔξοδο ἁγιορειτῶν μὲ εἰκόνες καὶ λείψανα, ἀλλά πρὶν ξεραθῆ τὸ μελάνι, ξεχάστηκε ἡ ἐγκύκλιος (ἀθετήθηκε)!

• Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας στὸ τέμπλο ἀρκεῖ, ὑπεραρκεῖ. Δὲν χρειαζόμαστε ἄλλες «Παναγίες», διαφημιζόμενες καὶ περιφερόμενες. Ποιὸς θὰ τὸ φωνάξη αὐτό; Ποιός θὰ στηρίξη τὸ λαὸ στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ; Ποιός θὰ μᾶς σώση ἀπό τὸν θρησκευτικὸ ἀποπροσανατολισμό;