ΠΩΣ ΝΑ ΦΑΝῌ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Σ᾽ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ;

ἀπόσπασμα ἄρθρου
τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Δοχειαρίου Ἁγ. Ὄρους
ἀρχιμ. Γρηγορίου

βλ. σχετ.: ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΦΙΟ ΤΗΣ «ΦΩΤΟΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
ΟΧΕΤΟΣ ΦΩΤΟΚΙΤΣΑΡΙΑΣ καὶ ΑΥΤΕΙΔΩΛΙΣΜΟΥ!
«ΤΟΣΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ» (π. Διον. Τάτσης)
«ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ»
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΟ ΣΤΡΙΜΩΞΙΔΙ!
ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΟΚΙΑ (τῆς “Βασίλως”) ΑΝΤΙ ΠΙΝΑΚΙΟΥ (ἐπικοινωνιακῆς) ΦΑΚΗΣ!
ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΗΔΕΣ «κατ᾽ ἐπάγγελμα»!
ΤΟ ΑΛΛΗΛΟΞΕΣΚΟΝΙΣΜΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ «μὲ συμπαραστάτες βουλευτές, ἐφοπλιστές, ἀρχές, ἐξουσίες, λαμόγια, παπατζῆδες, ἀετονύχηδες, ὅσων τὰ κύτταρα εἶναι πλασμένα ἀπὸ συμφέρον, προσδίδει στὴν καταισχύνη τοῦ κρετινισμοῦ τὸ λοῦστρο τῆς ἐθιμικῆς γραφικότητας, καὶ ἐθίζει τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀγέλη νὰ ταυτίζει τὴν παράδοση μὲ τὸ καρναβάλι»

.              … Ποιά θεία Εὐχαριστία; Αὐτὴ ποὺ τελεῖται ἀπὸ ἕναν ἁπλὸ λευΐτη στὰ ἀπομακρυσμένα χωριὰ τῆς χώρας μας ἢ αὐτὴ ποὺ ἐπιτελεῖται ἀπὸ σμῆνος ἀρχιερέων σὲ πανηγύρια καὶ ὀνομαστήρια;
.               Σ᾽ αὐτὲς τὶς Λειτουργίες πῶς νὰ φανῆ ὁ Χριστὸς μέσα ἀπὸ τὰ χρυσοποίκιλτα στέμματα, ἄμφια, κινήσεις καὶ φωτογραφίσεις;
.              Ποιός κάνει στὴν ἄκρια ἀπὸ τοὺς δεσποτάδες νὰ φανῆ ὁ Χριστός, ὅταν μέσα βαθιὰ στὴν καρδιά τους ἔχει ριζώσει ἡ πίστη ὅτι αὐτοὶ ἵστανται εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ, καὶ δὲν εἶναι ἁπλοὶ διακονητὲς τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου;
.           Ἔλεγε ὁ ὅσιος Ἀμφιλόχιος: «Μέσα σ᾽ αὐτὰ τὰ συλλείτουργα χάνω τὸν Χριστό, χάνομαι κι ἐγώ». Κανεὶς δὲν ἐνθυμεῖται ὅτι μέχρι τὸν ΙΣΤ΄ αἰῶνα ὁ ἀρχιερεὺς ἀπέθετε ὅλα τὰ μπιχλιμπίδια καὶ λειτουργοῦσε σὰν ἁπλὸς πρωτόπαπας.
.              Μεγαλοπρεπέστατα ἀκούγονται «Εἰς πολλὰ ἔτη» ἀπὸ τὴν μιά, «Μνησθείη Κύριος τῆς ἀρχιερωσύνης σου» ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἐντελῶς ἄτονα καὶ στραγγαλισμένα ἀκοῦς τὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὴν πιὸ μεγάλη αὐτὴ προσευχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἕνας περιβόητος μουσικὸς τῆς Θεσσαλονίκης ἔλεγε τόσο μακρόσυρτο τὸ «Εἰς πολλὰ ἔτη», ποὺ ἄθελά σου ἔβγαζες κακότροπα: «Ἐπιτέλους, σκάσε», καὶ ἤτανε νὰ λυπᾶσαι καὶ αὐτὸν ποὺ τὸ ἔλεγε καὶ αὐτὸν ποὺ τὸ ἄκουγε. Πότε φάνηκε σημεῖο θεοφανίας μέσα σ᾽ αὐτὰ τὰ συλλείτουργα; Παρακολουθώντας τα, νιώθεις σὰν νὰ πέφτη χαλάζι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ κρύβγεσαι, γιὰ νὰ φυλάξης τὴν κεφαλή σου.
.                Καὶ ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ δείξουμε τὸ βυζαντινὸ μεγαλεῖο! Μάλιστα καὶ ὁ Σμέμαν, ποὺ σφόδρα τὸ ἀποστρεφόταν, λειτουργοῦσε μὲ μίτρα χρυσοποίκιλτη. Εἶχε μάθει πολὺ καλὰ τὴν ἑλληνικὴ παροιμία: «Ὅπως μὲ τιμᾶ τὸ ροῦχο μου δὲν μὲ τιμᾶ ἡ μάννα μου». Ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια… ρῦσαι ἡμᾶς, Κύριε.
…
…Βάστα, Χριστέ, τὰ ξεκάρφωτα κεραμίδια, γιὰ νὰ μὴ μείνη ἀσκεπὴς ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ μὴ χάσουμε τὴν κληρονομιὰ ποὺ μᾶς ἀφῆκε ὁ δεσπότης Χριστός.