Ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς
κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Φιλανθρώπου
-1-
Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)
«Ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος»- ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 23-25
Ἠλ. στοιχειοθεσία «Χριστιαν. Βιβλιογραφία»
βλ. σχετ.: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΓΗΝ -1 (Ἁγ. Νικολ. Βελιμίροβιτς)
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΓΗΝ -2 «Γεννώντας τὸν Ἥλιο θὰ ἦταν ἀστεῖο, ἂν συνέχιζε νὰ γεννάει μετεωρίτες»!(Ἁγ. Νικολ. Βελιμίροβιτς)
. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ νιώθουν μία καλοπροαίρετη λύπη, λόγῳ τοῦ ὅτι ἦταν ἀναγκαῖο νὰ γεννηθεῖ ὁ Κύριος καὶ Σωτήρας μας σὲ τόσο ἄθλιες συνθῆκες.
. Γεννήθηκε μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη, σὲ ἕνα μέρος κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, σὲ ἕνα μαντρὶ προβάτων, χωρὶς τὴν ὁποιαδήποτε πολυτέλεια ποὺ παρέχει ἡ ζωὴ στὴν πόλη. Γεννήθηκε χωρὶς ἕνα κερὶ γιὰ φῶς, χωρὶς νερό, χωρὶς ἕνα τραπέζι καὶ μία καρέκλα, χωρὶς ὁποιοδήποτε σκεῦος, χωρὶς καλοὺς γείτονες ποὺ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τοὺς φωνάξει γιὰ νὰ τοὺς ζητήσει κάτι. Μόνον ἕνας γκρίζος βράχος ὑπῆρχε, μία χαμηλὴ κακοφτιαγμένη φάτνη καὶ λίγο ἄχυρο μέσα σ᾽ αὐτή.
. Πράγματι, αὐτὴ ἡ καλοπροαίρετη συμπόνια τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων θὰ ἦταν δικαιολογημένη, ἐὰν δὲν γνωρίζαμε τί συνέβη ἐκείνη τὴ νύχτα, τῆς γέννησής του. Αὐτὰ ποὺ συνέβησαν ἐξηγοῦν ἀπόλυτα, γιατί γεννήθηκε κάτω ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, ὅπως ἑρμηνεύονται ὅλα ὅσα συμβαίνουν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ.
. Τί ἐπακολούθησε; Ἐπακολούθησε ἡ δοξολογία τῆς γέννησής του. Ἡ γέννηση τοῦ ἑορτάστηκε σὰν γεγονὸς τέτοιο, ποὺ ὅμοιό του δὲν ὑπῆρξε στὸν κόσμο αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας. Πρῶτον, ἄγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στοὺς βοσκοὺς καὶ τοὺς εἶπε νὰ πᾶνε στὴ σπηλιά, γιὰ νὰ δοῦνε ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ γεννήθηκε. Στὴ συνέχεια παρουσιάστηκε στρατιὰ ἀγγέλων ποὺ ἔψαλε ὑπέροχους ὕμνους. Τότε ἄρχισε καὶ ἡ χαρὰ τῶν βοσκῶν. Ὅλη αὐτὴ ἡ χαρὰ ὁλοκληρώθηκε, ὅταν ἐμφανίστηκε τὸ λαμπερὸ ἀστέρι πάνω ἀπὸ τὴ σπηλιὰ καὶ ὅταν οἱ σοφοὶ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ ἔφτασαν γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸ νεογέννητο βασιλιὰ (Ματθ. β´1-2).
. Ἂς σκεφτοῦμε ἂν θὰ μποροῦσαν ὅλα αὐτὰ νὰ συμβοῦν, ἐὰν αὐτὸς γεννιόταν στὴν πόλη; Ἂν δηλαδὴ ἡ Ἁγία οἰκογένεια ἔβρισκε μέρος νὰ διανυκτερεύσει στὴν Βηθλεέμ. Τί θὰ γινόταν ἂν ἡ Ἁγία οἰκογένεια διανυκτέρευε σὲ κάποιο πανδοχεῖο ἢ χάνι εἴτε σὲ σπίτι; Δὲν θὰ μποροῦσαν μὲ κανένα τρόπο νὰ εἶναι μόνοι τους σὲ ἕνα μεγάλο κτίριο. Θὰ ἔπρεπε νὰ κοιμηθοῦν μὲ πολλὰ ἄλλα ἄτομα, μὲ μεγάλους καὶ μὲ παιδιὰ μέσα σὲ ὀχλαγωγία, στριμωγμένοι στὴ γωνιὰ ἑνὸς δωματίου. Πῶς οἱ βοσκοὶ θὰ ἔρχονταν στὴν πόλη, ἀφοῦ ἐκεῖνον τὸν καιρὸ οἱ πύλες τῆς πόλεως ἦταν κλειστὲς τὴν νύχτα καὶ περιφρουρούμενες; Πῶς ὁ λαὸς θὰ ἑρμήνευε τὸ γεγονός, ὅτι ἔψελναν οἱ ἄγγελοι; Ἂν τὸ παράξενο ἀστέρι στεκόταν πάνω ἀπὸ τὸ πανδοχεῖο, ὅπου διέμεναν πενήντα ἢ ἑκατὸ ἄτομα ἄτομα, πῶς οἱ σοφοὶ Μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ θὰ ἔβρισκαν ποιὸς ἦταν ὁ νεογέννητος βασιλιάς; Τότε δὲν θὰ ἀναμειγνυόταν στὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ ἡ ρωμαϊκὴ ἀστυνομία; Ἆραγε δὲν θὰ ἐπικρατοῦσε θόρυβος καὶ ἀταξία;
. Ὄχι, δὲν ὑπάρχει λόγος γιὰ θλίψη. Ὅλα συνέβησαν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν θεϊκή. Ὁ Κύριος ἔπρεπε νὰ γεννηθεῖ σὲ ἕνα ἰδιαίτερο χῶρο, μόνος Του. Τὸ μέρος ποὺ ἔπρεπε νὰ γεννηθεῖ δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι περιπεφραγμένο, περιφρουρούμενο ἀπὸ ἀνθρώπους ἢ κλειδωμένο μὲ κλειδαριές. Μόνο στὸ μέρος ποὺ γεννήθηκε, μποροῦσαν νὰ γίνουν φανερὰ ὅλα τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν, τὰ ὁποῖα ἔγιναν ἐξ αἰτίας Του. Πραγματικὰ μεγάλος εἶσαι Θεὲ καὶ μεγάλα τὰ ἔργα σου (Ψαλμὸς Ϡβ´ 5).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία 