ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου
«ΟΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ»
– Τὰ ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,

ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2016,
σελ. 122-125

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

.               Ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὸ ναὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ προετοιμασίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Βέβαια, μὲ τὴ γέννηση τῆς Παναγίας ἀρχίζει ἡ ἀντίστροφη μέτρηση, ἀλλὰ μὲ τὴν εἴσοδό της στὸ ναὸ τὸ ἀνθρώπινο γένος εἰσέρχεται στὴν τελικὴ εὐθεία τῆς σωτηρίας του. Μετὰ ἀπὸ δώδεκα χρόνια θὰ ἀκολουθήσει τὸ γεγονὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.
.             Στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων παρατίθεται ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας πάνω σὲ αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός. «Σήμερον τῆς εὐδοκίας θεοῦ τὸ προοίμιον καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».
.         Ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων εἶναι προοίμιο τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, προκήρυξη τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκπλήρωση τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου. Φαίνεται ἔντονα ὅτι ὁ ἱερὸς κειμενογράφος ὑπογραμμίζει τὴν ὅλη θεολογία τῆς ἑορτῆς.
.             Προοίμιο εἶναι ἡ ἀρχή, ὁ πρόλογος ἑνὸς βιβλίου καὶ ἀπὸ τὸν πρόλογο μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὸ περιεχόμενο καὶ τὴν ἀξία τοῦ βιβλίου. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ πρόλογος τοῦ βιβλίου τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ. Εὐδοκία εἶναι ἡ εὔνοια, ἡ εὐαρέσκεια. Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ βλέπη νὰ βρίσκεται στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας, ὁπότε ἀπὸ ἀγάπη θέλησε νὰ ἐνανθρωπήση. Εὐδοκία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, διὰ τοῦ Ὁποίου πραγματοποιήθηκε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἄλλωστε, αὐτὴ εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Πατρὸς ποὺ τὴν ἔδωσε δύο φορές, ἤτοι κατὰ τὴν Βάπτιση τοῦ Υἱοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ κατὰ τὴν Μεταμόρφωσή Του στὸ ὄρος Θαβώρ: «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. γ΄,17, Μάτθ. ιζ΄, 5). Ἡ Παναγία μὲ τὴν εἴσοδό της στὸ νὰ προετοιμάζει τὴν ἔλευση τῆς πραγματικῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο.
.               Προκήρυξη εἶναι ἡ δημόσια ἀγγελία καὶ μάλιστα ἡ ἀγγελία διὰ τοῦ κήρυκος. Οἱ προφῆτες ἀνέμεναν τὸν λυτρωτή, ἀλλὰ μὲ τὴν εἴσοδο τῆς Παναγίας στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἀναγγέλλεται δημοσίως αὐτὴ ἡ ἔλευση. Εἶναι μία προκήρυξη, ποὺ ἔγινε ἀντιληπτὴ ἀπὸ μερικούς, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν προφητικὴ ἐνόραση καὶ τὴν ὁδήγησαν στὰ Ἅγια τῶν Ἅγίων. Ἦταν παράδοξο πράγμα νὰ ὁδηγηθῆ μία μικρὴ κόρη μέσα στὸν ἄδυτο αὐτὸν χῶρο, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔγινε μόνον μέσα ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ συναντήση τὸν μόνον ἀληθινὸ Ἀρχιερέα, τὸν Χριστό.
.               Προκήρυξη, λοιπόν, ἦταν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πραγματοποιηθῆ διαφορετικὰ παρὰ μόνον μὲ τὴν εὐδοκία, τὴν ἀγάπη, τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Σωτηρία δὲν εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπὸ κάτι, ἀλλὰ ἡ κοινωνία μὲ κάποιον, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Σωτηρία δὲν εἶναι ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἡ κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ μέσα στὴν ἱστορία. Ἡ λέξη σωτηρία προέρχεται ἀπὸ τὶς λέξεις σῶον καὶ τηρῶ, ποὺ σημαίνει ὅτι διατηρεῖται ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ψυχὴ καὶ σῶμα, ἀλλὰ συγχρόνως ἔχει καὶ μὲ τὸ πνεῦμα του κοινωνία μὲ τὸν Χριστό.
.           Ἡ Παρθένος εἰσέρχεται στὸν ναὸ καὶ προκαταγγέλλεται σὲ ὅλους ὁ Χριστός. Ἡ Θεοτοκολογία συνδέεται στενὰ μὲ τὴν Χριστολογία, ἀφοῦ ἡ δόξα τῆς Παναγίας εἶναι ὁ καρπὸς τῆς κοιλιᾶς της, εἶναι ἡ δόξα τοῦ Υἱοῦ της. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς πολὺ λίγοι ἄνθρωποι τὸ κατάλαβαν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ἀλλὰ ἐμεῖς σήμερα, γιορτάζοντας τὸ γεγονὸς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὸ ναό, προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν ἔλευση τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Γιὰ αὐτὸ αὐτὴν τὴν ἡμέρα ψάλλονται γιὰ πρώτη φορὰ οἱ καταβασίες τῶν Χριστουγέννων, ποὺ ἀρχίζουν μὲ τὸ «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε…».
.             Βλέποντας τὸ εὐλογημένο κοράσιο νὰ εἰσέρχεται στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων γιὰ νὰ συναντήση τὸν ἀρχιερέα Χριστὸ κράζουμε μὲ μεγάλη φωνὴ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου. Οἰκονομία χαρακτηρίζεται ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, γιατί μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο οἰκονόμησε ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου ἦταν τόσο βαθιά, ὥστε μόνος του δὲν μποροῦσε νὰ ἀνυψωθῆ, ἀλλὰ ἔπρεπε ἐκεῖνος νὰ ταπεινωθῆ, νὰ κενωθῆ γιὰ νὰ ἀνεβάση τὸν ἄνθρωπο στὸ ὕψος. Βέβαια, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ συνέργεια Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου. Ἔτσι, γιὰ νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ γέννηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, Ἔπρεπε νὰ εὑρεθῆ τὸ κατάλληλο πρόσωπο, ποὺ νὰ διαθέτη ὅλη τὴν ψυχοσωματικὴ καθαρότητα.
.           Ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων εἶναι προοίμιο τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, προκήρυξη τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, προκαταγγελία τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐκπλήρωση τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο Πρόσωπο μέσα στὴν ἱστορία, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ μεγάλο ἔργο, τὸ ὁποῖο ἐπιτέλεσε.