ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ ψευδαισθήσεις τοῦ Ἀλ. Τσίπρα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                     Ὁ Ζόραν Ζάεφ, οἱ ποδοσφαιριστὲς καὶ ὀπαδοὶ τῆς γειτονικῆς χώρας  ἔκαμαν  τὴν προπαγάνδα τους σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδος στὸ διεξαγόμενο Euro μέσῳ τῶν παγκόσμιας ἐμβέλειας τηλεοπτικῶν σταθμῶν. Πιθανότατα θὰ δοῦμε, ὡς Ἕλληνες, χειρότερες προκλήσεις, ἀφοῦ μὲ τὴΣυμφωνία τῶν Πρεσπῶν προσφέραμε στοὺς γείτονες «μακεδονικὴ γλώσσα» καὶ «ταυτότητα», τὰ κυριότερα δηλαδὴ συστατικὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς ἐθνικῆς ὀντότητας, καὶ τοὺςἀποθρασύναμε μὲ τὴν ἔνταξή τους στὸ ΝΑΤΟ.
.                     Αὐτὲς οἱ συνέπειες εἶχαν ἐπισημανθεῖ ἀπὸ δέκα ὀκτὼ διακεκριμένους πρώην πρέσβεις καὶ πληθώρα προσωπικοτήτων τῆς πολιτικῆς, τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν, ὅταν ἡ κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔφερε τὴ Συμφωνία στὴ Βουλή, καὶ ἀνησυχοῦν πάντα τὴν κοινὴ γνώμη.  Σύμφωνα μὲ πρόσφατη δημοσκόπηση, ποὺ δημοσιεύθηκε στὶς 20 Ἰουνίου 2021 στὴν ἐφημερίδα «Τὸ Βῆμα», τὸ60,5% τῶν ἐρωτηθέντων ἐξακολουθοῦν νὰ μὴν ἀποδέχονται ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» στὸ γειτονικὸ κράτος, ἐνῶ γιὰ τὸ 30,5%, ποὺ ἀποδέχεται σύνθετη ὀνομασία, δὲνὑπάρχει ἐρώτηση ἂν ἀποδέχεται τὴ συμφωνηθεῖσα ὀνομασία.
.                     Τώρα ποὺ ὁ Ἀλ. Τσίπρας δὲν εἶναι ὑπὸ τὴν πίεση τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ποὺ δὲν ἔχει μπρός του τὴν ὑποχρέωση ψήφισης τῆς συγκεκριμένης συμφωνίας,  θὰ νόμιζε κανεὶς ὅτι θὰ ἀποκάλυπτε ὅλο τὸ παρασκήνιο γιὰ τὸ πῶς προωθήθηκε ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, θὰ ζητοῦσε συγγνώμη ἀπὸτὸν ἑλληνικὸ λαό, γιὰ τὴν περιπέτεια ποὺ τὸν ἔβαλε καὶ θὰ δήλωνε ὅτι θὰ ὑπερασπισθεῖ μὲ κάθε τρόπο τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Ἀλήθεια γιὰ τὴ Μακεδονία.
.                      Εἶναι ὀδυνηρὸ γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὅτι ὁ Ἀλ. Τσίπρας ζεῖ στὶς ψευδαισθήσεις του. Παρὰ τὰ ὅσα ἔγιναν στὸ Euro, ἐκεῖνος δήλωσε ὑπερήφανος γιὰ τὴ Συμφωνία. Τὸ ἐπιχείρημά του, ὅτι ἂν δὲν τὴν εἶχε ὑπογράψει ὅλοι θὰ ἔλεγαν τὴ γειτονικὴ χώρα ἁπλὰ «Μακεδονία», ἐνῶ τώρα τὴλένε «Βόρεια Μακεδονία», εἶναι ἀδύναμο. Ὁ ἄνθρωπος δείχνει νὰ ἀγνοεῖ πὼς ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιέφερε τὸ ΝΑΤΟ ἦταν ἡ Ἑλλάδα νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν ἐθνικὴ ὀντότητα τῶν βορείων γειτόνων μας. Χωρὶς τὴδική Της συμφωνία οὐδὲν εἶχε ἐπιτύχει. Ἡ Ἑλλάδα ἔπρεπε νὰ ὑποκύψει.  Στὴν ἐφαρμογὴ τῆς γεωπολιτικῆς ἀγνοοῦνται ἀλήθεια, ἱστορία, δίκαιο. Πρῶτα ἐπιτυγχάνονται οἱ γεωπολιτικοὶ στόχοι καὶ στὴ συνέχεια ἐπιχειρεῖται ἡ θεραπεία τῶν παρενεργειῶν… Κρίμα ποὺ ὁ Ἀλ. Τσίπρας ἀγνοεῖ βασικοὺς κανόνες τῆς γεωπολιτικῆς…
.                      Τὸ δυσάρεστο γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι πὼς ὁ Ἀλ. Τσίπρας, σὲ συνέντευξη, ποὺπαραχώρησε στὸ κρατικὸ πρακτορεῖο εἰδήσεων τῆς Βόρειας Μακεδονίας, ὑπεραμύνθηκε τῆς Συμφωνίας καὶ τόνισε ὅτι ἂν γύρναγε τὸν χρόνο πίσω, θὰ ἔκανε μεγαλύτερη προσπάθεια «γιὰ νὰκοινοποιηθοῦν σὲ ὅλο τὸν ἑλληνικὸ λαὸ τὰ ὀφέλη τῆς Συμφωνίας, ποὺ τώρα ὅλο καὶ περισσότεροι ἀναγνωρίζουν». Μία ἀκόμη ψευδαίσθησή του. Δὲν τοῦ ἀπαντοῦν μόνο οἱ δημοσκοπήσεις, ἀλλὰ τὰπροβλήματα ποὺ προκύπτουν μὲ τοὺς γείτονες σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἐμπορικῆς, βιομηχανικῆς καὶ κοινωνικῆς δραστηριότητας τῆς Μακεδονίας. Γιὰ τὴ Συμφωνία ὁ Ἀλ. Τσίπρας θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν ξύνει πληγὲς καὶ νὰ σιωπᾶ. Νὰ ἀφήσει νὰ τὴν κρίνουν ἡ Ἱστορία, οἱ σημερινοὶ καὶ οἱ  ἀγέννητοι Μακεδόνες, ὁ Ἑλληνισμός.-

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ «ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ» ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ (Δ. Νατσιός)

Μνημόσυνο «ἡρωικὸ καὶ πένθιμο» στὴν μάχη τοῦ Κιλκὶς

 Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

.                         Θέμα δημιουργήθηκε τοῦτες τὶς ἡμέρες μὲ τὴν ἐθνικὴ ὁμάδα τῶν Σκοπιανῶν. Τί περιμέναμε; «Κακοῦ κόρακος κακὸν ὠόν». Ὑπέγραφαν οἱ ἡμέτεροι, χαζοχαρούμενοι, τὴν προδοσία μὲ καπέλα καὶ μὲ ἀνόητους χαριεντισμοὺς γιὰ γραβάτες. Πασιχαρεῖς καὶ οἱΣκοπιανοὶ χαμαιλέοντες γιὰ τὸ ἀπρόσμενο δῶρο καὶ νόμιζαν, οἱ ἀνίκανοι προδότες, ὅτι θὰ σεβαστοῦν τὰ περὶ «Βόρειας» – οὔτε νὰ τὸγράψω δὲν ἀντέχω- ἄρθρα τῆς «συμφωνίας». Ἔτσι γίνεται στὶς προδοσίες. Οἱ Γερμανοὶ κατακτητὲς τὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς, μετὰ τὴν προδοσία, ἐκτελοῦσαν τοὺς προδότες, γιατί τοὺς θεωροῦσαν παλιανθρώπους, ἱκανοὺς γιὰ κάθε ἀτιμία. Θὰ δοῦμε πολλά, θὰ πιοῦμε πολλὰφαρμάκια. Αὐτὸ ποὺ ματώνει τὴν καρδιά μας εἶναι ἡ παραίτηση τοῦ ἡγετικοῦ κατεστημένου. Οἱ προδότες περιφέρονται ἀδιάντροπα, λιτανεύουν τὴν ἀσημαντότητά τους, ὀνειροφαντάζονται ἐπανακατάληψη τῆς ἐξουσίας καὶ οἱ νῦν ὀρνιθοειδῶς καταπίνουν τὶς ἀσχημονίες τῶν Σκοπιανῶν. Καὶ σὲ λίγες μέρες τιμοῦμε τὴν τριήμερο ἐποποιία τοῦ Κιλκίς. Τί νὰ γιορτάσουμε; Μνημόσυνο, «ἡρωικὸ καὶ πένθιμο», πρέπει νὰ γίνεται μόνον ὑπὲρ τῶν πεσόντων ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν μας καὶ τίποτε ἄλλο. Μὲ τὴν προδοτικὴ ὑπογραφὴ ἀκυρώθηκε ἡμάχη τοῦ Κιλκίς. Ὄχι τὸ αἷμα τῶν μαχητῶν, αὐτὸ τὸ πῆρε στὰ φτερά της ἡ δόξα. Ἀκυρώθηκε ὁ στόχος, τὸ ἐπίτευγμα τῆς μάχης. Στὴ μάχη τοῦ Κιλκίς, ὣς τὶς Πρέσπες, ἐντυπώθηκε μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα ἡ μοναδικότητα τῆς Μακεδονίας. «Ἤσουν καὶ θα ᾽σαι ἑλληνική, Ἑλλήνων τὸ καμάρι». Τώρα δὲν θὰ ξανακουστεῖ σὲ σχολεῖο ὁ παιάνας. Πρόλαβαν νὰ ἀλλάξουν καὶ τὰ σχολικὰ βιβλία καὶ εἶναι συνένοχοι τῆς προδοσίας ὅσοι δάσκαλοι διδάσκουν καὶ  μιλοῦν γιὰ «Βόρεια»… Σκοπιανοκρατία.
.                         Αὐτὰ παθαίνεις ἂν σὲ κυβερνοῦν Γραικύλοι, ποὺ οἱ ἱστορικές τους γνώσεις, ἀρχίζουν μὲ τὴν γέννηση τοῦ Μὰρξ καὶτελειώνουν μὲ τὸ κρέμασμα τοῦ Βελουχιώτη.
.                          Ἂς τὰ ἀφήσω αὐτά, γιατί πιάνω τὴν μύτη μου ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις καὶ ἂς  γυρίσω πίσω, τότε ποὺ τὸ Γένος γινόταν λαμπάδα ἐλευθερίας.
.                         Ἔχω στὴν κατοχή μου ἕνα βιβλίο σπάνιο καὶ δυσεύρετο. Τιτλοφορεῖται: «Ἀθάνατη Ἑλλὰς» καὶ ὑπότιτλο «Ἐπικαὶσυρράξεις τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Βουλγάρων». Συγγραφέας του ὁ Δ. Καλλίμαχος, ἐθελοντὴς ἱεροκήρυκας τῆς Ε΄ Μεραρχίας Πεζικοῦ, ποὺ ἀρίστευσε μὲ τὸν ἡρωϊσμό της κατὰ τὴν μάχη τοῦ Κιλκὶς-χωρὶς καμμιὰ νὰ ὑστερήσει. Ὁ ἐθελοντὴς ἱεροκήρυκας συμμετεῖχε, ὄχι μὲτὸ καριοφίλι ἀλλὰ μὲ τὸ πετραχήλι, στὶς μάχες τοῦ στρατοῦ, ἰδίως στὸ Κιλκίς, καὶ τὸ 1942 ἐξέδωσε τὸ βιβλίο στὴν Νέα Ὑόρκη, σὲ ἔκδοση τοῦ «Ἐθνικοῦ Κήρυκος» τῆς ἱστορικῆς ὁμογενειακῆς ἐφημερίδας. Τὸ βιβλίο εἶναι συγκλονιστικό, τὸ μελετᾶς μὲ δάκρυα, μελετᾶς τὰλαμπρὰ παλληκάρια… Στὴν σελ. 83 διαβάζω στὶς σημειώσεις του μετὰ τὴν μάχη:
«Ὁ ἀπέραντος χῶρος τοῦ θεάτρου τῆς μάχης ὡμοίαζε πρὸς μακελλεῖον. Καὶ ὅταν ἀντίκρυσα τὴν φρικιαστικὴν εἰκόνα καμένων σπαρτῶν καὶ ψημένων σωμάτων καὶ εἶδα σκοτωμένους μὲ τὴν λόγχην στὰ χέρια καὶ μὲ ἀποκρυσταλλωμένην εἰς τὸ πρόσωπον τὴν ψυχολογίαν τῆς ὁρμῆς καὶ τῆς χαλυβδίνης ἀποφασιστικότητος, ἐδάγκασα ἀσυναισθήτως τὰ χείλη ἀποθαυμάζων.
Ἀγγελιαφόρος τῆς Δ ΄Μεραρχίας ἐστάθη καὶ ἤκουσα νὰ ἀπαγγέλη:
«Στοῦ Κιλκὶς τὴν ὁλόμαυρη ράχη
περπατώντας ἡ Δόξα μονάχη
μελετᾶ τὰ λαμπρὰ παλληκάρια
καὶ στὴν κόμη στεφάνι φορεῖ
γινωμένο ἀπ’ ὀλίγα χαρτάρια
πούχαν μείνη στὴν ἔρημη γῆ».
(Ἡ μάχη διεξήχθη 19-21 Ἰουνίου 1913 ἐν μέςῳ φοβεροῦ καύσωνος. Τὰ σιταροχώραφα τοῦ Κιλκίς, ἐξ αιτίας τῶν ὀβίδων, πῆραν φωτιά. Πολλοὶ βαριὰ τραυματισμένοι στρατιῶτες μας ἀνήμποροι νὰ κινηθοῦν, κάηκαν ζωντανοί).
.                         Πόσα ἦταν τὰ λαμπρὰ παλληκάρια ποὺ ἔπεσαν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδας; 10.000 περίπου ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες μεταξὺ αὐτῶν ἐννέα διοικητὲς ταγμάτων καὶ συνταγμάτων ποὺ πήγαιναν μπροστὰ γιὰ νὰ ἐμψυχώσουν τοὺς μαχητές.
.                         Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ συνταγματάρχης Καμάρας, «εὐσεβής, φιλεύσπλαχνος, ἀγαθώτατος εὐθὺς καὶ εἰλικρινὴς καὶπράος». Τραυματίζεται θανασίμως ἀπὸ βλῆμα ὀβίδας. Διαβάζω:
«Γονατίζει ὁ εὐγενικὸς συνταγματάρχης καὶ μὲ τὸ λάμπον ξίφος του ἀκόμη εἰς τὰ χέρια ἀπευθύνει πρὸς τοὺς ἄνδρας του τὸν τελευταῖον χαιρετισμόν:
-Θάρρος, παιδιά, θάρρος, γενναῖοι μου!
Τὸ αἷμα τρέχει κρουνηδὸν ἀπὸ τὸ τραῦμα καὶ ὁ Καμάρας σωριάζεται. Ὅταν μετεφέρετο πρὸς τὰ χειρουργεῖα, ἀτενίσας διὰ τελευταίαν φορὰν τοὺς ἄνδρας του ἐδάκρυσε καὶ εἶπε:
-Ἄχ, ποὺ σ’ ἀφήνω σύνταγμά μου! Σᾶς χαιρετῶ καλά μου παλληκάρια καὶ μὲ τὴν εὐχή μου ὅλοι ἐμπρὸς νὰ δοξάσετε την τιμημένη μας πατρίδα». (σελ. 71).
.                         Τὴν ἴδια ἀνδρεία ἔδειξαν καὶ οἱ ἁπλοὶ στρατιῶτες. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ σκηνὴ ποὺ περιγράφει ὁ Καλλίμαχος. Στρατιώτης τοῦ 22ου Σ.Π. τραυματίζεται στὸ χέρι. Τοῦ λένε νὰ φύγει γιὰ τὸ χειρουργεῖο.
«-Τί ἔκανε, λέει; Γιὰ μία τσουγκρανιὰ νὰ φύγω; Τὸ παλιοτόμαρό μου βαστάει ἀκόμη. Καὶ συνεχίζει τὸν ἀγώνα. Παίρνει δεύτερο βόλι καὶἐξακολουθεῖ νὰ μάχεται καὶ τὸ δεύτερο τραῦμα γίνεται τρίτο καὶ ἕπεται συνέχεια.
Ὅταν δὲν ἦτο δυνατὸν πλέον νὰ συνεχίσει τὸν ἀγώνα, λέει:
«-Μωρέ, δὲν μποροῦσα νὰ εἶχα κι ἄλλο παλιοτόμαρο, νὰ βγάλω αὐτὸ τὸ τρυπημένο καὶ νὰ βάλω τὸ καινούργιο;». (σελ. 76).
Μὲ ἐκεῖνα τὰ ἡρωικά… παλιοτόμαρα εἶναι ραμμένη ἡ γαλανόλευκη.
.                         Ἡ μάχη τοῦ Κιλκὶς ἔκρινε τὴν τύχη τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἑλλάδος ὅλης. Χάθηκε ὁ ἀνθὸς τότε τοῦ Γένους. Καὶ ὅμως εἶναι ἀνύπαρκτη, ἀγνοεῖται ἀπὸ τὰ σχολικά τους τάχα καὶ βιβλία. Μία ἐλάχιστη τιμητικὴ ἀναφορὰ στὰ βιβλία ἱστορίας τοῦ δημοτικοῦσχολείου δὲν ἀξίζουν τόσοι ἥρωες; Μία φωτογραφία, νὰ πάρει ἡ εὐχή; Ζῶ στὸ Κιλκὶς καὶ ντρέπομαι, ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νὰ διδάξω τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους. Λέω στοὺς μαθητές μου ὅτι ἂν σκάψουμε τὴν αὐλὴ τοῦ σχολείου μας θὰ βροῦμε κόκκαλα Ἑλλήνων ἱερά. Τονίζω τὴν σπουδαιότητα τῆς μάχης, διαβάζουμε μεγαλειώδεις σκηνὲς θυσίας καὶ ἀντρειοσύνης. Καὶ πᾶς στὸ βιβλίο καὶ ἀντικρίζεις τὴν σιωπὴ καὶ τὴν περιφρόνηση. Γιατί;
.                         Νὰ κλείσω μὲ μία σκηνὴ ἀπὸ τὸ προαναφερόμενο βιβλίο. Καθὼς ξεκινοῦσε ἡ Ε´ Μεραρχία ἀπὸ τὴν Βέροια, γιὰ τὶς μάχες, παρελαύνοντας στοὺς δρόμους τῆς πόλης – ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι οἱ παρελάσεις εἶναι «μεταξικὸ» κατάλοιπο;- ἄκουσαν οἱστρατιῶτες «μία κρυστάλλινη φωνίτσα ἑνὸς κοριτσιοῦ, 12 χρονῶν ἀπὸ ἕνα παράθυρο:
-Ζήτω ὁ ἑλληνικὸς στρατός! Καὶ στὴ Σόφια!
Ἀμὴν Παναγία μου! Προσέθεσε μία γριούλα, σταυροκοπηθεῖσα, νὰ ἀναστηθεῖ ὁ Μελὰς ἀπὸ τὸ μνῆμα του!».
.                         Τότε ὁ ἀετὸς τῆς Μακεδονίας μας ἀναστήθηκε. Ἀπὸ τὴν προδοσία καὶ μετὰ κλείστηκε στὸν τάφο του, καρτερώντας…

Δημήτρης Νατσιὸς

δάσκαλος-Κιλκὶς

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚO ΣΗΜΕIΩΜΑ ΜΙΑΣ ΔΑΣΚAΛΑΣ (Δημ. Νατσιός)

Βιογραφικὸ σημείωμα μίας δασκάλας

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-θεολόγος
Κιλκὶς

«Τὴν λευτεριὰ ρωτήσανε ποιᾶς μάνας εἶναι γέννα /
καὶ εἶπε πὼς τὴν γέννησε τὸ ἑλληνικὸ τὸ αἷμα».

.                   Ἀφιέρωμα τὸ παρὸν σημείωμα.  Ὄχι μόνον ἐπετειακό, ἀλλὰ καὶ λίαν ἐπίκαιρο. «Καὶ ἂν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα κι ἂν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες», ἀκολουθώντας «τὰ μονοπάτια τῆς ποίησης» τοῦ Παλαμᾶ, ἔχουμε τὸ κελάρι τὸ πατρογονικό, γεμάτο τζιβαϊρικὰ πολυτίμητα καὶ πρόσωπα τιμαλφῆ.
.                   Τοῦτες τὶς σακάτικες ὧρες ποὺ περνᾶ ἡ πατρίδα, μὲ τὰ στίφη τῶν μωχαμετάνων, ποὺ τὰ βάφτισαν «πρόσφυγες καὶ μετανάστες» οἱ ἀριστερόμυαλοι γραικύλοι, νὰ ἀκυρώνουν τὴν Ἐπανάσταση τοῦ Εἰκοσιένα, μὲ ἡγέτες «νάνους καὶ ἀρλεκίνους», ποὺ μᾶς πνίγουν μὲ τὶς ἀναθυμιάσεις τους, παρηγοριὰ καὶ καταφυγή, ἡ πατραγαθία. Οἱ πράξεις, ἡ εὔκλεια τῶν προγόνων.
.                   Μία παρένθεση. Δάσκαλος σὲ μικρὰ παιδιά, Ϛ΄  Δημοτικοῦ φέτος, ἀφήνω στὴν ἄκρη τὰ βιβλία, τὶς καντιποτένιες φλυαρίες τοῦ ὑπουργείου, καί, πολλὲς φορές, στρώνομαι καὶ καταγράφω κείμενα εὐσύνοπτα, κατανοητὰ καὶ κατάλληλα γιὰ τὴν κρίσιμη, ἐξοπλιστικὴ ἡλικία τους.  Ἐπιμένω κυρίως σὲ ἀφιερώματα.  Ἡ νεώτερη ἱστορία μᾶς προσφέρεται. Τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας εἶναι δίωρο (ἑβδομαδιαίως).  Ὁπότε ἐπιλέγω δέκα περίπου πρόσωπα – Κολοκοτρώνης, Κανάρης, Καραϊσκάκης, Μπότσαρης, Σολωμός, Παπαφλέσσας, Παῦλος Μελᾶς, Γρηγόρης Αὐξεντίου, μεταξὺ αὐτῶν – τὴν εὐωδία, δηλαδή, τῆς ἱστορίας μας καὶ τοὺς παρουσιάζω στοὺς μαθητές μου.  Χαίρονται χαρὰν μεγάλη καὶ καμαρώνουν. Παρουσιάζω κυρίως στὰ παιδιὰ νόστιμα ἢ ἡρωικὰ ἐπεισόδια ἀπὸ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία σας. Αὐτὰ τοὺς συγκινοῦν, ἐντυπώνονται ἀνεξίτηλα στὴ δροσερὴ μνήμη τους.
.                   Παράδειγμα:  Ἔλεγε ὁ Κολοκοτρώνης: «Κάποτε ἡ κουκουβάγια ἤθελε ν’ ἀλλάξει φωλιά, γιατί ἡ παλιὰ εἶχε λερωθεῖ ἀπὸ τὶς κουτσουλιές της.  Ὅπου καὶ νὰ πᾶς, τῆς εἶπε ἄλλο πουλί, καὶ τὸν κῶλο σου μαζί σου θὰ τὸν πάρεις». Γέλιο τὰ παιδιὰ καὶ θαυμασμὸ γιὰ τὴν θυμοσοφία τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ.  Διδασκαλία σημαίνει «τέρπειν καὶ διδάσκειν» κατὰ τὸν ἀείχλωρο λόγο τοῦ Πλάτωνα. Καὶ πάντα μὲ ταπείνωση καὶ ὄχι ταπεινώνοντάς τα, ἔχοντας πάντοτε ὑπ’ ὄψιν ὅτι διδάσκουμε καὶ συμβουλεύουμε ἀνθρώπους πολὺ καλύτερους ἀπὸ ἐμᾶς.
.                   Ἀφιέρωμα, λοιπόν, τὸ παρὸν σημείωμα σὲ μία – τίτλος τιμῆς, ἀνυπέρβλητος –  Δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, τὴν Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου.  Μᾶς ἄφησε ἕνα βιογραφικὸ σημείωμα, δὲν τὸ ἔγραψε μὲ μελάνι.  Τὸ χάραξε μὲ τὸ αἷμα της.  Δὲν φώτισε μὲ τὸν λόγο της, ἀλλὰ μὲ τὸ κορμί της.  Ἔγινε ἡ ἴδια λαμπάδα.  Τὸ βιογραφικό της τὸ κατέθεσε στὸ Συναξάρι τῶν Ἡρώων τοῦ Γένους.
Ἂς τὸ διαβάσουμε μὲ εὐλάβεια:
.            Ὄνομα:  Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου
.             Τόπος γεννήσεως: Γευγελῆ Μακεδονίας, πόλη ἑλληνική, ποὺ σήμερα εἶναι στὴν κατοχὴ τῶν Σκοπιανῶν.
.           Ἔτος γεννήσεως: 1885
.            Ἐπάγγελμα: Στὰ δεκαοκτώ της ἔγινε δασκάλα στὰ σκλαβωμένα Ἑλληνόπουλα τῆς Μακεδονίας.
.               Βασικὲς Σπουδές:  Σπούδασε στὸ Παρθεναγωγεῖο Μοναστηρίου, πόλη κάποτε μὲ ἀκμαῖο ἑλληνικὸ πληθυσμό, τὴν ὁποία κατέχουν οἱ πλαστογράφοι τῆς ἱστορίας.
Δὲν σπούδασε σὲ κάποιο Παιδαγωγικὸ Τμῆμα, στὸ ὁποῖο διδάσκουν ἐθνομηδενιστὲς καὶ νεοταξικὰ ἀπολειφάδια τύπου Ρεπούση, ποὺ ἐξοργίζονται διότι γίνεται ἁγιασμὸς στὰ σχολεῖα – κατὰ δήλωσή της πρὸ μηνὸς – καὶ… δαιμονίζεται γιατί ἀκόμη ἐκκλησιάζονται τὰ σχολεῖα.  Ἂν εἶχε καθηγήτρια τὴν Ρεπούση, ἡ Αἰκατερίνη, θὰ πήγαινε μὲ τοὺς Κομιτατζῆδες ἢ θὰ τὴν ἀπέλυαν, γιατί θὰ χαρακτηριζόταν ἐθνικίστρια, δασκάλα τοῦ σκοταδισμοῦ.  Δόξα τῷ Θεῷ τότε δὲν εἴχαμε παιδαγωγικὰ τμήματα. Εἴχαμε Παρθεναγωγεῖα, Μεγάλες τοῦ Γένους Σχολές, Πανεπιστήμια ἡρώων.
.               Μεταπτυχιακὲς σπουδές:  Ἔκανε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὸ ἀθάνατο πανεπιστήμιο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, εἰδικεύτηκε στὴν φιλοπατρία καὶ τὴν αὐτοθυσία. Ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ τοῦ ἡρωισμοῦ στὶς 14 Ὀκτωβρίου τοῦ 1904, μὲ βαθμὸ «ἄριστα», ἀπὸ τοὺς ἐπιβλέποντες καθηγητὲς ποὺ ἄκουγαν στὰ ὀνόματα Παῦλος Μελὰς καὶ Ἀναστάσιος Καρατάσος.
.               Ἐκπαιδευτικὴ καὶ κοινωνικὴ δράση:  Δίδαξε στὰ ἑλληνόπουλα γλῶσσα καὶ ἱστορία.  Τοὺς μάθαινε τὴν ἀγάπη στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία:  «Μία φορὰ κι ἕναν καιρὸ», τοὺς ἔλεγε, «σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ δοξασμένα χώματα ζοῦσε ὁ βασιλιὰς Ἀλέξανδρος, ποὺ σκόρπισε τὸ φῶς καὶ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ στὰ πέρατα τοῦ κόσμου… Μία φορὰ κι ἕναν καιρὸ ἀπὸ τοῦτα τὰ ἅγια χώματα διάβηκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σὰν ἦρθε νὰ φέρει τὸν Χριστιανισμὸ στὴν ἤπειρό μας».  Καὶ τὰ παιδόπουλα μὲ ὀρθάνοιχτα τὰ μάτια τὴν κοίταζαν καὶ ἔκλειναν στὰ ἄγουρα φυλλοκάρδια τους, μὲ ἀνείπωτη περηφάνια, τὸν λόγο, τὸν σπόρο τὸν ἐθνικό, ποὺ ἀργότερα θὰ γεννοῦσε καρπὸ πολύ.
.              Μισθός:  Ἀφιλοκερδῶς, μὲ ἔντιμο πενία, ζοῦσε ἡ Αἰκατερίνη.  Δέν… κατέβαινε σὲ ἀπεργίες γιὰ «αὔξηση μισθῶν», δὲν ἔγινε συνδικαλίστρια σὲ κάποια ΔΟΕ γιὰ νὰ γλιτώσει τὴν αἴθουσα. Ὄχι. Ἀνέβαινε τὰ σκαλοπάτια τῆς λευτεριᾶς. Νυχθημερόν, μονάχη ἔγνοια της, ἡ σωτηρία τῆς Μακεδονίας.  Ἀτρόμητη, «εἰς τὸ ἔθνος προσέφερε ὅ,τι ἦτο δυνατὸν ὡς ἡρωίδα τοῦ 21», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴν διαθήκη τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, ποὺ κι αὐτὸς κατατάσσει τὸν ἑαυτό του στὴν «λεβεντουργιὰ» τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος.
.             Προαγωγές:  Στὰ δεκαεννιά της χρόνια ἡ Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου πῆρε τὴν τιμιότερη προαγωγή.  Ἀπὸ ἁπλὴ δασκάλα προάγεται σὲ ἡρωίδα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.  14 Ὀκτωβρίου 1904.  Μία συμμορία κομιτατζήδων περικυκλώνει τὸ σπίτι, κοντὰ στὴν Γευγελή, στὸ ὁποῖο φιλοξενοῦνταν ἡ δασκάλα.  Οἱ θρασύδειλοι Βούλγαροι πάσῃ θυσίᾳ θέλουν νὰ τὴν δολοφονήσουν. Τῆς ζητοῦν νὰ παραδοθεῖ.  Ἀπαντᾶ μὲ τὸ ἀντίλαλο τοῦ Ζαλόγγου: «Ἐγὼ Ἑλληνίδα γεννήθηκα,  Ἑλληνίδα καὶ θὰ πεθάνω». Λέγοντας Ἑλληνίδα ἐννοοῦσε τάφο. Λόγος ἐθνικὸς γι’ αὐτὴν εἶναι νὰ μιλᾶς μὲς ἀπὸ τὸν τάφο. Ἔτσι γράφεται ἡ ἱστορία μας. «Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη…». Τρεῖς ὧρες πολεμοῦσε. Ἔβαλαν φωτιὰ οἱ πρόγονοι τοῦ Ζάεφ –ὁ φίλος τοῦ Ἀλέξη τοῦ προδότη– καὶ τὴν ἔκαψαν ζωντανή.
.             Διακρίσεις τιμητικές. Ὄχι. Τὸ κράτος, ἡ νῦν  παλιοψάθα τῶν ἐθνῶν, δὲν τῆς προσέφερε καμιὰ διάκριση. Σχολεῖα ἀνὰ τὴν χώρα ἔβαλαν διάφορες ὀνομασίες. «Δημήτρης Γληνός, Ἀλ. Δελμοῦζος, Μελίνα Μερκούρη».  Κανένα δὲν φέρει τὸ ὄνομά της. Καὶ σίγουρα λίγοι δάσκαλοι ἔχουν ἀκουστὰ τὴν ἡρωίδα δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.  Ἂς εἶναι. Οἱ ἥρωες δὲν ἔχουν ἀνάγκη «κρατικῆς ἀναγνωρίσεως». Τοὺς παίρνει στὰ φτερά της ἡ Δόξα, γιατί μαρτύρησαν γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη στὴν ἁγία καὶ τῆς Μακεδονίας τὴν ἐλευθερία. «Ὅλο εἰς τὸν κρεμνὸν κυλᾶμεν κάθε μέρα», ἔγραφε μὲ τὸ γιαταγάνι του ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Εἶναι αὐτὸ τὸ γκρέμισμα κάθοδος εἰς Ἅδην; Ἴσως. Μήπως γίνει καὶ τόπος Ἀναστάσεως; «Εἴθε», ὅπως ἔγραφε ἡ περικεφαλαία τοῦ Κολοκοτρώνη. Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ἀθάνατων διδασκαλισσῶν τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-θεολόγος
Κιλκὶς

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ»! (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἄγγελος Συρίγος!

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Τὸν καθηγητὴ τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου καὶ βουλευτὴ τῆς ΝΔ Ἄγγελο Συρίγο μήνυσε πολίτης, ἐπειδὴ ἀποκάλεσε τοὺς γείτονες «Σκοπιανούς». Ὁ καθηγητής, ὡς ἐπιστήμονας καὶ ἄνθρωπος σεβόμενος τὴν ἀλήθεια καὶ ἀγωνιζόμενος γιὰ αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ βασικὰ σημεῖα τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ποὺ παραβιάζουν αὐτὴ τὴν ἀλήθεια.
.           Ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ συμφωνία ἐπεβλήθη στοὺς Ἕλληνες μὲ συγκόλληση στὸν ΣΥΡΙΖΑ βουλευτῶν, ποὺ μετὰ τὶς πρόσφατες ἐκλογὲς χάθηκαν οἱ περισσότεροι στὴν ἀνωνυμία, ἢ ποὺ ἔλαβαν προσωρινὰ κάποια ἀνταλλάγματα καὶ θὰ χαθοῦν καὶ αὐτοὶ στὸ ἄμεσο μέλλον. Θὰ μείνει στὴν ἱστορία μόνο ἡ πράξη τους. Σημειώνεται ὅτι ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἦταν προϊὸν συναλλαγῆς, ὅπως ἔγραψαν στὸ βιβλίο τους οἱ Ἑλένη Βαρβιτσιώτη καὶ Βικτωρία Δενδρινοῦ «Ἡ τελευταία μπλόφα» (Ἔκδοση Παπαδόπουλου) καὶ ἔχει καταγγείλει ἡ Ζωὴ Κωνσταντοπούλου. Ἡ συναλλαγὴ δὲν διαψεύστηκε ἕως τώρα.
.           Μὲ τὸ ὅτι δὲν ἐτέθη ἀμέσως στὸ ἀρχεῖο ἡ μήνυση ἀπὸ τὸν εἰσαγγελέα, ὡς ἀβάσιμη μὲ βάση τὴν παράγραφο 1 τοῦ ἄρθρου 14 τοῦ Συντάγματος, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ διολισθήσει ἡ χώρα μας σὲ καθεστὼς δυστοπίας, ὅπου οἱ πολίτες θὰ ζοῦν σὲ καθεστὼς καταπίεσης καὶ τρόμου. Ὅπου ὅποιος δημόσια ἀποκαλεῖ τοὺς γείτονες Σκοπιανοὺς θὰ κινδυνεύει μὲ μηνύσεις, ἐντάλματα, ἀνακρίσεις, ἀπολογίες καὶ πιθανὸν δικαστικὴ περιπέτεια. Ἡ μὲ τὴ βία ἀπόπειρα νὰ ἐπιβληθεῖ στὴν ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη τὸ ψέμα καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται οἱ γείτονες «Μακεδόνες» φέρνει στὸ νοῦ τὸ δυστοπικὸ μυθιστόρημα τοῦ Ὄργουελ «1984». Πιστεύω ὅτι οὐδέποτε θὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν «Μεγάλο Ἀδελφὸ» καὶ ποτὲ δὲν θὰ πιστέψουμε ὅτι 2+2=5….
.           Κατὰ τὴν ἄποψή μου, εἶναι βέβαιο πὼς ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων οὐδέποτε θὰ πεῖ τοὺς γείτονες «Μακεδόνες», ἢ «Βορειομακεδόνες». Ἂν τοὺς ἀποκαλέσει ἔτσι, θὰ ταυτίζει τοὺς Μακεδόνες μὲ τοὺς γείτονες (ἀφοῦ θὰ εἶναι οἱ Βόρειοι καὶ οἱ Νότιοι Μακεδόνες), ἤ, τηρώντας τὴ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, θὰ ἀρνεῖται ὅτι Μακεδόνες εἶναι οἱ Ἕλληνες καὶ θὰ τοὺς ὀνομάζει «κατοίκους τῆς βόρειας περιοχῆς τῆς Ἑλλάδας». Εἶναι ἡ ἴδια περίπτωση μὲ τὴν παλαιότερη μάταιη προσπάθεια νὰ ἐπιβληθεῖ στοὺς Ἕλληνες νὰ ἀποκαλοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη Ἰσταμπούλ.
.           Ὅταν ὁ Ἕλληνας –Θράκας στὴν καταγωγὴ– Σπάρτακος αἰχμαλωτίστηκε μὲ 6000 συστρατιῶτες του, δούλους μονομάχους, ἀφοῦ εἶχε ἡγηθεῖ τῆς ἐξέγερσής τους γιὰ ἐλευθερία, ποὺ γιὰ χρόνια συντάραξε τὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ὁ νικητὴς Μάρκος Λικίνιος Κράσσος ζήτησε νὰ παρουσιαστεῖ ἐνώπιόν του, γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ παραδειγματικά, μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ἐλευθερία στοὺς ὑπόλοιπους. Τότε ἕνας, ἕνας σηκώνονταν οἱ αἰχμάλωτοι καὶ ἔλεγαν «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Σπάρτακος». Σταυρώθηκαν ὅλοι στὴν Ἀππία ὁδὸ τὸ 71 π.Χ. Ὁ Σπάρτακος ἦταν ἀνάμεσά τους, ἀλλὰ ὡς ἕνας ἀπὸ αὐτούς.
.           Μὲ τὴ λογικὴ τοῦ διωκομένου χάριν τῆς ἀλήθειας αἰσθάνομαι ἀλληλέγγυος πρὸς τὸν Ἄγγ. Συρίγο. «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Συρίγος» δηλώνω. Πιστεύω πὼς ὁ Μίκης Θεοδωράκης καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων βροντοφωνάζουν, ὁ καθένας χωριστὰ καὶ μὲ τὸν τρόπο του, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Συρίγος». Τὸ ψέμα δὲν θὰ περάσει, ὅση βία καὶ ἂν μᾶς ἀσκηθεῖ.-

«ΝA ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ» (Δ. Νατσιός)

Νὰ μὴν χάσουμε τὸ ὄνομά μας

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

Τὸ 2008 τὸν Αὔγουστο δημοσίευσα τὸ παρακάτω κείμενο στὸ πολυτονικό. Αὐτὰ ποὺ σημείωνα, δυστυχῶς τὰ βιώνουμε. Τὴν Μακεδονία τὴν πρόδωσαν. Οἱ προδότες-Τσίπρας, Κοτζιᾶς καὶ ὅλη ἡ ἀνθελληνικὴ λέπρα ποὺ τοὺς χειροκροτοῦσε- ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἐξαφανιστοῦν. Κανεὶς Ἕλληνας, μὲ καρδιὰ καὶ φιλότιμο, δὲν πρέπει νὰ ψηφίσει τοὺς ὀλετῆρες. 10.000 ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες “ἔπεσαν” στὴν μάχη τοῦ Κιλκὶς-Λαχανᾶ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας. Ἀκυρώνεται τὸ αἷμα τους μὲ τὸ μελάνι μίας ὑπογραφῆς; OXI. Οἱ ἐπικείμενες ἐκλογὲς νὰ λάβουν τὴν μορφὴ δημοψηφίσματος γιὰ τὸ ἔγκλημα τῶν Πρεσπῶν. Νὰ σώσουμε τὴν Μακεδονία μας, μήπως καὶ σωθοῦμε…

.               Μπαίνω ἀπευθείας στὸ θέμα, ἄνευ περιστροφῶν καὶ προλόγων. Ἂν βρεθεῖ, ἂν τολμήσει ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ ὑπογράψει τὴν προδοσία, τὴν μεγαλύτερη ἀπὸ καταβολῆς κράτους, ποὺ λέγεται «Βόρεια» ἢ «Ἄνω Μακεδονία», θὰ πρέπει νὰ γνωρίζει ὅτι:
.               Πρῶτον: τὸ πλέον εὐτελὲς καὶ ἀνάξιο λόγου. Δὲν πρόκειται νὰ ξαναδεῖ ἐξουσία. Ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἱστορικοῦ κουρελουργήματος τῆς Ρεπούση, θὰ ὑπάρξει τέτοια κινητοποίηση ἀπὸ τὸν πατριωτικὸ χῶρο, ποὺ οἱ κυβερνῶντες –ὅποιοι κι ἂν εἶναι– θὰ τρίβουν κυριολεκτικὰ τὰ μάτια τους. Ἰδίως οἱ βουλευτὲς τῆς Μακεδονίας, ἂς ἑτοιμάζονται γιὰ ἰσόβια, ἄτιμη καὶ ὄχι τιμητική, ἰδιώτευση. Ἂς γνωρίζουν ὅτι θὰ ἀντιμετωπίσουν, σὲ περίπτωση ὑπογραφῆς τῆς προδοσίας, ὅ,τι ἀντιμετώπισαν οἱ παπόδουλοι ἐπίσκοποι, ὅταν γύρισαν στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1438, μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας. Ὑπέγραψαν ἕνωση – ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας – τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ φτάνοντας στὴν Πόλη τοὺς ἀνέμενε ὁ λαός… Ὅταν μαθεύτηκε ὅτι λατινοφρόνησαν καὶ ὑπέκυψαν στὰ «φλωρία» τοῦ Πάπα, ὁ εὐσεβὴς  λαὸς τοὺς προπηλάκισε. Ταραγμένοι καὶ μετανιωμένοι ψέλλιζαν οἱ ταλαίπωροι «Πεπράκαμεν (πουλήσαμε) τὴν πίστιν ἡμῶν, ἀντηλλάξαμεν τῇ ἀσεβείᾳ τὴν εὐσέβειαν, προδόντες τὴν καθαρὰν θυσίαν (τὴν Ὀρθοδοξία), ἀζυμῶται (παπικοὶ) γεγόναμεν. Κόψατε τὴν δεξιὰν ἡμῶν τὴν ὑπογράψασαν (κόψτε τὸ χέρι ποὺ ὑπέγραψε), ἐκριζώσατε τὴν γλῶσσαν ἡμῶν τὴν τοιαῦτα ὁμολογήσασαν». (Δ. Παναγόπουλου, «Εἷς ἔναντι μυρίων»). Χέρι ποὺ θὰ ὑπογράψει καὶ γλῶσσα ποὺ θὰ ὁμολογήσει «Βόρεια ἢ Ἄνω Μακεδονία» θέλουν κόψιμο ἢ ξερίζωμα. Τελεία καὶ παύλα. Σὲ θέματα πατρίδος καὶ πίστεως δὲν χωρεῖ συγκατάβασις.

.           Δεύτερον: ἡ στάση μας στὸ θέμα τῆς Μακεδονίας εἶναι ἡ λυδία λίθος γιὰ τὸ σύνολο τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς. Ἂν ὑποκύψουμε στοὺς ὠμοὺς ἐκβιασμοὺς καὶ παραδώσουμε ἀμαχητὶ τὸ ὄνομα, ἀνοίγει ὁ ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου. Πέραν τῆς διεθνοῦς ἀνυποληψίας καὶ περιφρόνησης, δημιουργεῖται κακὸ προηγούμενο. Ὅλοι θὰ ἀπαιτοῦν καὶ ἐμεῖς θὰ ἐπαιτοῦμε τὴν σύμπραξη ἀνύπαρκτων συμμάχων. Ὡς γνωστὸν οἱ μεγάλες δυνάμεις ἐξάγουν συμπεράσματα γιὰ τὴν πολιτική τους ὄχι μὲ κριτήριο τὴν «ἑτοιμότητα ὑποκλίσεων», ἀλλὰ μὲ κριτήριο τὴν ἰσχὺ τῶν κρατῶν στὶς περιφέρειες, τὴν ἱκανότητα – ἀποφασιστικότητα τῶν κυβερνήσεών τους νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἐθνικά τους συμφέροντα καὶ τὸ εἰδικὸ γεωπολιτικὸ βάρος ποὺ ἀναπτύσσουν στοὺς περιφερειακοὺς συσχετισμοὺς ἰσχύος.

.           Τρίτον, σὲ συνάφεια μὲ τὰ προηγούμενα. Ὅλα δείχνουν πὼς οἱ Σκοπιανοὶ κατανοοῦν πὼς εὐνοϊκὴ ἀπόληξη τοῦ ζητήματος θὰ πετύχουν μόνο ἐπὶ τῆς νῦν ἀμερικανικῆς κυβέρνησης. Ἄρα ὁδεύουμε πρὸς ἀτιμωτικὴ συναλλαγή: «Βόρεια Μακεδονία». Ἂν συμβεῖ τὸ ἀπευκταῖο, εἶναι σίγουρο πὼς οἱ Σκοπιανοὶ εὐθὺς θὰ καταπατήσουν τὶς ὑπογραφές τους καὶ θὰ θέσουν, ἀπὸ θέσεως ἰσχύος πλέον, ὅλα τὰ συμπαρομαρτοῦντα μὲ τὸ Σκοπιανὸ ζητήματα: ἀλυτρωτισμός, περιουσίες, ὀνοματοδοσία προϊόντων, τοπωνυμίων, ἀεροδρομίων, «μακεδονικὴ» ἐκκλησία, ἱστορικὴ κληρονομιά. Μᾶς ἀναμένει, δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶναι τὸ ἐγγὺς ἢ τὸ ἀπώτερο μέλλον,  τὸ μακεδονικὸ Κόσοβο. Καὶ τότε θὰ ἐρωτηθοῦμε ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες, οἱ γηγενεῖς. «Εἶστε Ἕλληνες ἢ Μακεδόνες; ὅσοι Ἕλληνες κάτω ἀπὸ τὸν Ὄλυμπο… ἡ Μακεδονία ἀνήκει στοὺς Μακεδόνες».

.             Τέταρτον: «Τὴν δὲ πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστὶ οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ…». Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ὁ ἡρωικὸς αὐτοκράτορας, διδάσκει ἐς ἀεί. Κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πουλήσει πατρίδα. Στὴν πατρίδα ἀνήκουμε καὶ δὲν μᾶς ἀνήκει. Αὐτὸ ποὺ κερδήθηκε μὲ αἷμα δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ περιφέρει σὲ συνέδρια παρανόμων, νὰ τὸ διαγράψει μὲ τὸ μελάνι μιᾶς ὑπογραφῆς. Κάποιοι θέλουν νὰ «ρευστοποιήσουν» κόκαλα ἱερὰ σὲ σταδιοδρομίες, ἀξιώματα ἕδρανα πρωθυπουργικά. «Παίζουνε πασιέντζες τὸ ἔθνος ὁλάκερο γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς μωροφιλοδοξίες τους», ὅπως ἔλεγε ὁ Παν. Κολοκοτρώνης. Ματαιοπονοῦν. Πολλὲς φορὲς σταυρώθηκε ὁ Ἑλληνισμὸς ἀπὸ ξένους καὶ βαρβάρους, πολιτισμένους καὶ ἀπολίτιστους, πολλὲς φορὲς καὶ ἀπὸ τοὺς δικούς μας, τοὺς ἐφιάλτες καὶ μηδίζοντες, παλαιοὺς καὶ νέους, ἀλλά, «ἰδοὺ ζῶμεν».  «Τρῶνε ἀπό μας καὶ μένει καὶ μαγιά». Καὶ ἄλλη φορὰ ἡ Μακεδονία χάθηκε μὲ τὸ μελάνι τῆς ὑπογραφῆς. Τὸ 1878 ἡ συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τὴν παραχωροῦσε σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου στὴ Βουλγαρία. Εἰς μάτην. Κατέπεσε μέσα σὲ λίγους μῆνες τὸ ψεῦδος καὶ ἡ ἀδικία. Ἡ συνθήκη τοῦ Βερολίνου ἀποκατέστησε τὴν τότε τάξη τῶν πραγμάτων. Σ’ αὐτὰ τὰ ζητήματα λειτουργοῦν κὰ πνευματικοὶ νόμοι. «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ». (Ψαλμός ΚΔ΄).

.               Πέμπτον: Τυχὸν ὑπογραφὴ σὲ κείμενο καταισχύνης καὶ διασυρμοῦ ποὺ θὰ ἀναγνωρίζει κράτος Μακεδονίας, θὰ τινάξει στὸν ἀέρα τὴν ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση. Θὰ παρουσιαστοῦμε ἐνώπιον τῶν μαθητῶν μας ψεῦτες, ὑποκριτές, μὲ ἔλλειψη φιλοπατρίας, ἀφοῦ τόσα χρόνια διδάσκουμε μία καὶ μοναδικὴ Μακεδονία, ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐλεγχόμαστε ἔτσι γιὰ τὴν πνευματική μας ἀνεντιμότητα, γιὰ τὴν παιδαγωγική μας εἰλικρίνεια. Ὅταν ἀντικρίσουν οἱ μαθητές μας στὶς ὀθόνες τοὺς Σκοπιανοὺς νὰ πανηγυρίζουν γιὰ τὴν ὑποκλοπή, καὶ τοὺς χάρτες νὰ ἐμφανίζουν «Βόρεια Μακεδονία», τί θὰ τοὺς ποῦμε τὸ ἄλλο πρωί; Πῶς ὁ φιλότιμος καὶ εὐαίσθητος Ἕλληνας δάσκαλος θὰ ἀτενίσει τὸ βλέμμα τῶν μαθητῶν του; Θὰ μᾶς τοξεύει ἀλύπητα ἡ ἀπορία ἡ εἰρωνεία, ἡ ἀγωνία τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν ἐπερχόμενη θύελλα.

.              Τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας οἱ γυναῖκες ἔδιναν στὸ παιδὶ ποὺ βαφτίζανε μία εὐχή: «Μὴ χάσεις τὸ ὄνομά σου», ὑπονοώντας τὸν κίνδυνο ἀλλαξοπιστίας. Καὶ σήμερα στὴν ἀλαλιασμένη ἐποχή μας μιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ εὐχὴ καὶ ἡ προσευχή μας: νὰ μὴν χάσουμε τὸ ὄνομά μας, τὸ ὄνομά μας ποὺ εἶναι Μακεδονία.

 

Η ΤΙΜΩΡΙΑ τῶν ΠΡΕΣΠΩΝ

Ἡ τιμωρία τῶν Πρεσπῶν

τοῦ Λεωνίδα Κουμάκη

.           Τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν τῆς 26ης Μαΐου (καθὼς καὶ τῆς 2ας Ἰουνίου ποὺ ἀκολουθοῦν), ἀποτελεῖ «ψῆφο τιμωρίας» τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα καὶ τῶν στενῶν συνεργατῶν του. «Ψῆφο τιμωρίας» κυρίως γιὰ τὸ Σκοπιανὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα ποὺ δημιούργησε στὴν κοινωνία ἡ ἀλαζονεία τῆς «ἀριστερῆς» ἐξουσίας. Εἰδικὰ στὸ Σκοπιανὸ ποὺ ἀπειλεῖ νὰ διαλύσει ὁλόκληρο τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης καὶ ἡ Νέα Δημοκρατία θὰ κριθοῦν ἀκόμα πιὸ αὐστηρά.
.           Στὶς ἀρχὲς τοῦ χρόνου (6/1/2019) ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἀναφέρθηκε στὸ Σκοπιανὸ ἀπὸ τὴν ἀκριτικὴ Σαμοθράκη, μὲ μία περισσὴ δόση ὑπεροψίας: «Μπροστὰ σὲ αὐτὸ ποὺ ἐγὼ τουλάχιστον ἀντιλαμβάνομαι καί ­–πιστεύω- ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων ὡς ἐθνικὰ ὠφέλιμο γιὰ τὴ χώρα, δὲν πρόκειται -οὔτε τὸ ἔκανα τὰ τρεισήμισι αὐτὰ χρόνια, οὔτε θὰ τὸ κάνω ποτὲ ὡς πρωθυπουργὸς- νὰ δειλιάσω μπροστὰ στὸ κόστος ἢ στὸ ρίσκο».
.           Ὅταν ἔκανε τὶς δηλώσεις αὐτὲς γνώριζε βέβαια πολὺ καλὰ πὼς «ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων», ὅπως ἀπέδειξαν τὰ μεγαλειώδη συλλαλητήρια σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα, δὲν συμφωνοῦσε καθόλου μὲ τὶς ἰδιόρρυθμες ἀντιλήψεις του γιὰ τὸ τί εἶναι «ἐθνικὰ ὠφέλιμο» γιὰ τὴν χώρα. Γιὰ τὸν λόγο ἀκριβῶς αὐτὸν ἐπιστράτευσε, στὶς 20 Ἰανουαρίου 2019, ὅλο τὸ γνωστὸ παρακράτος μὲ τὶς ἄριστα ὀργανωμένες ὁμάδες κουκουλοφόρων προκειμένου νὰ διαλυθοῦν οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες εἰρηνικοὶ διαδηλωτὲς ποὺ συνέρρεαν στὴν πλατεία Συντάγματος ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ἐκδηλώσουν τὴν ἀντίθεσή τους στὴν κατὰ Τσίπρα «ἐθνικὰ ὠφέλιμη» Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.
.           Ὁ πρωθυπουργός, εἶχε ἁπλὰ ἀποφασίσει νὰ ἀγνοήσει αὐτοὺς ποὺ τὸν ἔστειλαν μὲ τὴν ψῆφο τους στὸ Μέγαρο Μαξίμου, πιστεύοντας προφανῶς πὼς δὲν ἀντιμετώπιζε κανένα κίνδυνο, οὔτε κάποιο πολιτικὸ κόστος.
.           Μάλιστα, λίγες μέρες ἀργότερα (13/1/2013) ὁ Ἀλέξης Τσίπρας δὲν δίστασε νὰ χαρακτηρίσει  «γνωστοὺς ἀκροδεξιοὺς» καὶ «ἐθνικιστικοὺς κύκλους» ὅλους ὅσους δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὴν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγνοήθηκαν προκλητικὰ καὶ ὑποτιμήθηκε ἡ νοημοσύνη τους μὲ τὶς «μεταγραφὲς» ἀποστατῶν καὶ περιπλανώμενων βουλευτῶν, προκειμένου νὰ ψηφίσει ὅπως-ὅπως, τὴν λεγόμενη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν».
.           Τέτοια ἦταν μάλιστα ἡ πρεμούρα καὶ ἡ βιασύνη του νὰ τὴν ἐπικυρώσει, ὥστε ἀμέσως μετὰ τὴν ψήφισή της ἀπὸ τοὺς περιπλανώμενους βουλευτὲς ποὺ ντρόπιασαν τὸ λειτούργημά τους, ἐστάλη στὸν (συνένοχο) Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἀμέσως μετὰ στὸ ΦΕΚ γιὰ νὰ γίνει νόμος τοῦ κράτους, χωρὶς καμιὰ καθυστέρηση!
.           Αὐτοὶ ὅμως ποὺ ἀγνοήθηκαν, χτυπήθηκαν καὶ κακοποιήθηκαν ἀπὸ τὰ «ἀριστερὰ» ΜΑΤ, λοιδορήθηκαν μὲ τὴν λάσπη ἀκραίων χαρακτηρισμῶν, ἀποτελοῦν τὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ ἀντικρύσει οὔτε ὁ πρωθυπουργός, οὔτε καὶ οἱ ἐπιτελεῖς του. Βρίσκονταν στὸν δικό τους κόσμο, ποὺ θεωροῦσαν βέβαιο πὼς δὲν κινδύνευε καθόλου!
.           Σὲ ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ προσθέσει κανεὶς καὶ ὁρισμένα πολὺ ἐνοχλητικὰ γιὰ τὶς λαϊκὲς μάζες φαινόμενα κυβερνητικῆς συμπεριφορᾶς ἢ ἀδιαφορίας μὲ «ἀριστερὴ ἀλαζονεία»:
.           Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας «δὲν ξεχνάει ἀπὸ ποῦ προέρχεται» καὶ «πολεμάει τὴν διαπλοκή», καπνίζοντας πανάκριβα ποῦρα πάνω σὲ ὑπερπολυτελὲς σκάφος ζάπλουτου ἐπιχειρηματία.
.           Ὁ «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίωση» συνεργάτης του στὸ Ὑπουργεῖο Ὑγείας, αἰσθάνεται τέτοια ἔπαρση καὶ παντοδυναμία, ὥστε λυπᾶται γιατί δὲν ἔχωσε ἐνοχλητικοὺς δημοσιογράφους «τρία μέτρα κάτω ἀπὸ τὴ γῆ», ἐπιτίθεται μὲ κυνισμὸ σὲ ἄξιους ἀνθρώπους, στοὺς ὁποίους ὀφείλει στοιχειώδη σεβασμὸ γιὰ τὴν ἄδικη ταλαιπωρία τους ἀπὸ τὴν φύση καὶ καπνίζει προκλητικὰ τσιγάρα σὲ χώρους ποὺ τὸ κάπνισμα ἀπαγορεύεται δίνοντας πρακτικὰ τὸ μήνυμα πὼς οἱ νόμοι ποὺ φτιάχνονται εἶναι εἴτε μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους, εἴτε γιὰ τὰ σκουπίδια.
.           Γίνονται εὐρύτερα γνωστὲς ὑποθέσεις ποὺ βάζουν σὲ σοβαρὴ ἀμφισβήτηση τὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς «ἀριστερᾶς», ὅπως π.χ. ὁ Μανώλης Πετσίτης ποὺ ἂν καὶ κολλητός τοῦ Μεγάρου Μαξίμου μπαινόβγαινε μὲ τὸ ἀζημίωτο σὲ μεγαλο-ἐπιχειρηματίες ἢ ὁ Νίκος Καρανίκας, ποὺ ἂν καὶ ἀρνητὴς στράτευσης, ἀδιόριστος ἐκπαιδευτικὸς καὶ ἁπλά… σερβιτόρος, διορίστηκε σὰν «στρατηγικὸς σύμβουλος» στὸ Μέγαρο Μαξίμου!
.           Ἕνας κατὰ συρροὴ δολοφόνος ποὺ ἐκτέλεσε ἐν ψυχρῷ δεκατρεῖς ἀνθρώπινες ζωὲς βυθίζοντας σὲ ἀνείπωτη δυστυχία δεκάδες οἰκογένειες καὶ βρίσκεται φυλακισμένος, ἀπολαμβάνει μία ἀπίστευτα προνομιακὴ μεταχείριση, λὲς καὶ τὰ φρικιαστικά του ἐγκλήματα εἶναι … πταίσματα!
.           Γνωστὲς παρακρατικὲς ὁμάδες (Ρουβίκωνας, ἀναρχικοὶ μὲ διάφορα ὀνόματα καὶ χρηματοδότηση ἀπὸ σκοτεινὲς πηγὲς) κυκλοφοροῦν καὶ ὁπλοφοροῦν ἐλεύθερα καὶ ἀνεξέλεγκτα, κυρίως στὰ Ἐξάρχεια ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα σημεῖα, καταστρέφοντας περιουσίες, τραυματίζοντας ἀνθρώπους, παρεμβαίνοντας στὶς διεθνεῖς σχέσεις τῆς χώρας, παραλύοντας τὴν οἰκονομικὴ ζωὴ πόλεων κάτω ἀπὸ τὸ ἀδιάφορο βλέμμα κυβερνητικῶν «ὑπευθύνων», οἱ ὁποῖοι εἴτε προέρχονται, εἴτε ὑπακούουν στὸν ἐθνομηδενιστικὸ «πυρήνα» τοῦ 4% τῆς ἀφετηρίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.
.           Ἡ λαθρομετανάστευση, μὲ τὶς πολιτικὲς «ἀνοικτῆς ἀγκαλιᾶς στὰ ἁπανταχοῦ ταξικὰ ἀδέλφια μας» καὶ τὶς «ἐλεύθερες δομὲς φιλοξενίας» τῆς κυρίας Τασίας, ὁδήγησε στὴν Ἑλλάδα δεκάδες χιλιάδες δυστυχισμένους ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν νὰ φᾶνε, δὲν μποροῦν νὰ ἐργαστοῦν, δὲν μποροῦν νὰ στεγαστοῦν μὲ στοιχειώδεις συνθῆκες ὑγιεινῆς καὶ δὲν μιλοῦν καμιὰ γλώσσα ἐπικοινωνίας μὲ τὸν τοπικὸ πληθυσμό. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς σταδιακὰ «ἑλληνοποιοῦνται», ἀποκτοῦν δικαιώματα καὶ  ἀπαιτοῦν νὰ ἐκτελοῦν τὰ «θρησκευτικά» τους καθήκοντα μὲ τὴν δημιουργία νέων τζαμιῶν! Ἤδη στὴν Ἑλλάδα λειτουργοῦν περισσότερα ἀπὸ 320 τζαμιά, ἀλλὰ ἐμεῖς συνεχίζουμε…
.           Ἡ κατὰ βούληση ἐπαιτεία ἐπεκτείνεται ἀνεξέλεγκτα: Ἡ κεντρικὴ πλατεία τῆς πρωτεύουσας καὶ οἱ γύρω δρόμοι, τὰ κατ᾽ ἐξοχὴν τουριστικὰ σημεῖα ὑποδοχῆς ξένων ἐπισκεπτῶν, τὰ μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς πρὸς κάθε προορισμό, τὰ φανάρια κεντρικῶν δρόμων – ὅλα πλημμύρισαν ἀπὸ ἐπαγγελματίες ἐπαῖτες, ποὺ καταφθάνουν ἀπὸ τὴν Ρουμανία, τὴν Βουλγαρία καὶ τὴν Ἀσία. Οἱ αὐθεντικοί, ντόπιοι ἐπαῖτες σχεδὸν ἐξαφανίστηκαν λὲς καὶ πλούτισαν ξαφνικά!
.           Ἡ μετατροπὴ πολλῶν Ἑλληνικῶν Πανεπιστημίων σὲ χώρους ἀναρχίας, μὲ σωματικὴ ἢ ψυχολογικὴ βία σὲ Πρυτάνεις καὶ καθηγητές, ἐλεύθερη κυκλοφορία ναρκωτικῶν οὐσιῶν, παραεμπόριο, ἀνομία καὶ ἀνασφάλεια, ὁδηγεῖ ὁλόκληρη τὴν Ἑλληνικὴ παιδεία σὲ δραματικὴ ὑποβάθμιση.
.             Φυσικὸ ἐπακόλουθο ὅλων τῶν παραπάνω ἀποτελεῖ ἡ ραγδαία αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καὶ ἡ ἀνασφάλεια, ὄχι μόνο στὰ Ἑλληνικὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου ποὺ πλημμυρίζουν ἀπὸ χιλιάδες δυστυχισμένους ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους στέλνει μεθοδικὰ ἡ Τουρκία, ἀλλὰ καὶ μέσα σὲ κάθε Ἑλληνικὸ σπίτι.
.           Τὰ τεράστια οἰκονομικὰ προβλήματα τῆς μέσης Ἑλληνικῆς οἰκογένειας, ἡ ἀνεργία, ἡ ὑπερβολικὴ φορολόγηση, ἡ φυγὴ τῶν νέων καὶ ἡ παράνομη μετανάστευση ἀποτελοῦν διαχρονικὰ προβλήματα τῆς τελευταίας δεκαετίας καὶ φυσικὰ δὲν ἀφοροῦν μόνο τὴν κυβέρνηση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Οὔτε φυσικὰ ἡ διαχρονικὴ προκλητικότητα τῆς Τουρκίας.
.           Τὸν ἀφοροῦν ὅμως οἱ ἁπλουστευμένες ὑποσχέσεις μαγικῆς ἐξάλειψης τῶν προβλημάτων αὐτῶν ποὺ μοίραζε πλουσιοπάροχα, προκειμένου νὰ ἀνέλθει στὴν ἐξουσία καὶ ἡ «ἀνοικτὴ ἀγκαλιὰ στὰ ταξικὰ ἀδέλφια μας» μὲ τὶς «ἐλεύθερες δομὲς φιλοξενίας» τῆς κυρίας Τασίας, ποὺ ὁδήγησε τὴν παράνομη μετανάστευση σὲ μία ἀνεξέλεγκτη κατάσταση, μὲ πολλαπλὲς παρενέργειες.

.           Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Ἡ συντριπτικὴ ἧττα ποὺ ὑπέστη ἡ ἀλαζονεία τῆς «ἀριστερῆς» ἐξουσίας γιὰ τὰ περίσσια προβλήματα ποὺ πρόσθεσε σὲ μία ἤδη προβληματισμένη κοινωνία, ἔχει σὰν βάση της τὴν τιμωρία γιὰ τὶς Πρέσπες. Σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα οἱ κατὰ τὸν Ἀλέξη Τσίπρα «ἀκροδεξιοὶ» (ὅπως π.χ. ὁ Μίκης Θεοδωράκης ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι), τὸν τιμώρησαν μὲ τὴν ψῆφο τους καὶ θὰ τὸν ξανα-τιμωρήσουν ἀκόμα πιὸ σκληρὰ στὶς βουλευτικὲς ἐκλογές, ἂν ἐπιμένει στὴν ἴδια ἀδιέξοδη κατεύθυνση.
.           Τὸ ἀποτέλεσμα τῶν Εὐρωεκλογῶν, τῶν περιφερειακῶν καὶ τῶν δημοτικῶν ἐκλογῶν στὴν Ἑλλάδα δὲν ἀποτελοῦν ὅμως «ἐν λευκῷ» ψῆφο ἐμπιστοσύνης στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη ἢ στὴν Νέα Δημοκρατία καὶ ἂς «βάφτηκε μπλὲ» ὁλόκληρη σχεδὸν ἡ Ἑλλάδα – ἀκόμα καὶ ἕνα μέρος τῆς Κρήτης. Ἄλλωστε, ἡ παραμικρὴ ἔνδειξη «ἀλαζονείας ἐξουσίας» θὰ ἔχει ἀπείρως μεγαλύτερες πολιτικὲς συνέπειες γιὰ τὴν Νέα Δημοκρατία, χωρὶς κανένα ἴχνος ἀνοχῆς.
.           Τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐκλογῶν τῆς 26ης Μαΐου (καθὼς καὶ τῆς 2ας Ἰουνίου ποὺ ἀκολουθοῦν), ἀποτελεῖ «ψῆφο τιμωρίας» τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα καὶ τῶν στενῶν συνεργατῶν του.
.           «Ψῆφο τιμωρίας» κυρίως γιὰ τὸ Σκοπιανὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα ποὺ δημιούργησε στὴν κοινωνία ἡ ἀλαζονεία τῆς «ἀριστερῆς» ἐξουσίας.
.           Εἰδικὰ στὸ Σκοπιανὸ ποὺ ἀπειλεῖ νὰ διαλύσει ὁλόκληρο τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης καὶ ἡ Νέα Δημοκρατία θὰ κριθοῦν ἀκόμα πιὸ αὐστηρά. Πολὺ σύντομα, ἡ σημερινὴ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση θὰ κληθεῖ νὰ ἀποδείξει στὴν πράξη ἂν ἡ συμμετοχὴ καὶ ἡ συμπαράσταση στὶς διαδηλώσεις γιὰ τὸ Σκοπιανὸ ἦταν ἁπλὰ γιὰ νὰ ψαρέψει ψήφους ἢ ἂν ἔχει κάποιο πρακτικὸ σχέδιο ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσει ἀποτελεσματικὰ τὴν καταστροφὴ τῆς λεγόμενης «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν».
.           Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἀπέδειξε πανηγυρικὰ πὼς ὅσοι τολμοῦν νὰ τὸν θεωροῦν ἄβουλο «πρόβατο», τὸ πληρώνουν ἀκριβὰ -ἀργὰ ἢ γρήγορα.
.           Ἐπιτέλους, ἂς τὸ καταλάβουν καλὰ οἱ πολιτικοί μας, μήπως καὶ ἡ πατρίδα μας δεῖ καμιὰ ἄσπρη μέρα…

 

ΠΗΓΗ: analyst.gr

Ο ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ στὸν ΓΟΛΓΟΘΑ τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ Μητροπολίτης Γρεβενῶν, Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης -[1]

Ὁ Ψυχωμένος Ἱερομάρτυς
στὸν Γολγοθᾶ τῆς Μακεδονίας μας
Μητροπολίτης Γρεβενῶν,
Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης 

ὑπὸ Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας        

Ἔκδοσις Ἑνώσεως Πολυτέκνων Ἀθηνῶν
Ἀθῆναι 2019

Μέρος Α´, σελ. 6-13

.                 Σὲ ὅλη τὴν ἔνδοξη ἑλληνικὴ ἱστορία οἱ λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου κάθε βαθμίδος σφράγισαν τὶς σελίδες της μὲ τὸ ἡρωϊκό τους αἷμα. Τὰ ματωμένα ράσα μὲ τὸ ἀλύγιστο φρόνημά τους πρωτοστάτησαν στοὺς ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῶν ὑποδούλων ἀδελφῶν ἀγῶνες ἀναπτερώνοντας τὶς ἐλπίδες τῶν Ἑλλήνων καὶ πυργώνοντας τὰ ὄνειρά τους.
.                 Οἱ λεβεντόψυχοι ἱεράρχες, ἀρχιμανδρίτες, ἱερεῖς καὶ μοναχοὶ μὲ τὰ κηρύγματά τους στήριξαν ψυχές, παρηγόρησαν, ἔθρεψαν. Ἔδωσαν τὸ μεγάλο παράδειγμα τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς ἀνδρείας. Χωρὶς νὰ φείδονται κόπου, ἐθελοντικὰ τὶς πιὸ πολλὲς φορές, συντόνισαν τοὺς ἀγῶνες, ἔφθασαν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρὸς μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ πεθάνουν, ὅπως τόσοι ἄλλοι πρὶν ἀπὸ αὐτούς, καὶ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ δένδρο τῆς λευτεριᾶς, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε ὅλοι ἐμεῖς τοὺς καρπούς του. Ἡ παρουσία τῶν ἱερωμένων στὰ μέτωπα τῶν τελευταίων ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἀγώνων ἐμψύχωνε τοὺς γενναίους ἀγωνιστές. Αὐτοὶ τοὺς ἐνέπνεαν μὲ τὸν πύρινο λόγο τους, τοὺς δυνάμωναν μὲ τὴν μετάδοση τῶν ἱερῶν μυστήριων, τοὺς εὐλογοῦσαν, τοὺς ἁγίαζαν, γλύκαιναν τοὺς πόνους τῶν πληγωμένων τους, συμμετεῖχαν στίς κακουχίες τους.
.                 Πολὺ μεγάλη μορφὴ στὸν Μακεδονικὸ ἀγῶνα, συντονιστὴς καὶ ὁμολογητὴς πίστεως, ὁ Μητροπολίτης Καστοριᾶς, Γερμανὸς Καραβαγγέλης, λάμπρυνε τὸ νοητὸ στερέωμα τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος. Τὴν ἴδια αἴγλη ἐξέπεμπε καὶ ὁ ἱερομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενῶν, Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης, ὁ προάγγελος τῆς λευτεριᾶς τῆς Μακεδονίας μας. Αὐτοὶ οἱ δύο σέρνουν τὸν ἡρωϊκὸ χορὸ πλήθους ἄλλων ἱερωμένων κάθε βαθμίδος ποὺ θυσίασαν τὴν ζωή τους γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία. Τέτοιοι μάρτυρες ὑπῆρξαν καὶ οἱ τρεῖς φονευθέντες ἱερεῖς στὰ Σέρβια, τοὺς ὁποίους ὁ στρατός μας κατὰ τὴν εἴσοδό του ἐκεῖ βρῆκε μέσα στὴν λάσπη τῶν δρόμων. Ἄλλο σφάγιο κατὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν Βουλγάρων στὴν Μακεδονία μας τὸ 1913 εἶναι ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως Γερμανὸς Σακελλαρίδης, ὁ ὁποῖος «ἀντέδρασε ἐῤῥωμένως καὶ ἡρωϊκῶς εἰς τὰ σχέδιά των περὶ καταλήψεως τῆς Μακεδονίας»
.                 Ἂς εἶναι εὐλογητὸς ὁ Θεὸς, ποὺ προικοδότησε τὸ Ἔθνος μας μὲ μιὰ Ἐκκλησία ζωντανή, ὀρθόδοξη, μητρικὴ καὶ πρόθυμη νὰ μοιράζεται μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες τους. Εἶναι ἡ ἴδια ποὺ ἀπὸ τὸ 1453 μέχρι τὸ 1821, θέριεψε στὰ στήθη τῶν ὑποδούλων τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα· εἶναι ἡ ἴδια ποὺ μὲ τὴν ἀκατάλυτη δύναμή της ἔστησε τρόπαια στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, στοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, στὸν Πρῶτο καὶ Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στὸ Κυπριακὸ ἔπος τοῦ 1955-59 καὶ ποὺ μέχρι σήμερα στηρίζει τὸν λαὸ μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη. Εἶναι ἡ ἴδια ποὺ προμαχεῖ τῶν παραδόσεων τοῦ Ἔθνους μας, ποὺ μάχεται γιὰ τὴν ἰδιοπροσωπία μας, ἀντιστεκόμενη στὸν νεοβαρβαρισμό, στὴν ἀθεΐα, στὸν σκοταδισμό, στὴν ἐπιβολὴ ξενόφερτων ἠθῶν καὶ ἐθίμων, στὴν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας. Ἀναγνωρίζοντας τὶς προσπάθειές της τῆς ἀπονέμουμε τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ καὶ προβάλλουμε τὶς ἡρωϊκές της μορφὲς μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ μείνει γιὰ πάντα τροφὸς καὶ μητέρα τοῦ λαοῦ, ἀπροσμάχητη δύναμη καὶ ἀδιάψευστη ἀπαντοχή μας. Ἄλλωστε αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρὰ ὁ ἴδιος ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς «παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας» καθὼς λέγει καὶ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος.

Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική

.                 «Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία»   διακηρύττει μὲ παρρησία ὁ γεωγράφος, ἱστορικὸς καὶ φιλόσοφος Στράβων. Ἡ Μακεδονία ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια εἶναι ἑλληνική. Τὸ μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα μὲ ἑλληνικὲς ἐπιγραφές. Τὸ μαρτυροῦν τὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα τῶν κατοίκων της, ὅπως Ἀλέξανδρος, Φίλιππος, Ὀλυμπιάδα. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ συμμετοχὴ τῶν Μακεδόνων στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ὅπου γίνονταν δεκτοὶ μόνον Ἕλληνες. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ κοινὴ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Ἕλληνες λατρεία τῶν θεῶν τοῦ Ὀλύμπου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὰ Θεσσαλικὰ σύνορα μὲ τὴν Μακεδονία. Τὸ μαρτυροῦν οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς Μακεδόνες ἀποδέκτες, τοὺς Θεσσαλονικεῖς καὶ τοὺς Φιλιππησίους, ποὺ εἶναι γραμμένες στὰ ἑλληνικά. «Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;».

.                 Στὸν χῶρο τῆς Μακεδονίας τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος μεγαλούργησε διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ ἑρμήνευσε μὲ τὴν λεπτότητα τοῦ πνεύματός του τὶς ὑψηλὲς διδασκαλίες τῶν φιλοσόφων του, τὶς ὁποῖες ἀπὸ ἐκεῖ διέδωσε καὶ μεταλαμπάδευσε σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ χῶρος τῆς Μακεδονίας εἶναι συνδεδεμένος ἄρρηκτα μὲ τὴν δράση τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο ὑλοποιώντας τὸ μεγαλόπνοο σχέδιό τους γιὰ τὴν πολιτιστικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἑνότητα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Βεργίνα, Δίον, Πέλλα, Ἀμφίπολις καὶ τόσα ἄλλα ἀπομεινάρια τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὶς ἑλληνικὲς ἐπιγραφὲς μαρτυροῦν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

.                 Στὴν Θεσσαλονίκη ἔδρασαν μεγάλες ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες τοῦ Βυζαντίου, ὅπως ὁ Συμεὼν καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοποι τῆς πόλεως, καὶ σὲ αὐτὴν γεννήθηκαν οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, οἱ ἱεραπόστολοι καὶ φωτιστὲς τῶν Σλάβων. Στὴν Καστοριὰ ἐντυπωσιάζουν οἱ ὑπέροχοι Βυζαντινοὶ Ναοὶ μὲ τὶς τοιχογραφίες τους, ὅπως καὶ στὶς Πρέσπες καὶ στὴν Ἀχρίδα, ὅπου τὰ ὀνόματα τῶν εἰκονιζομένων μορφῶν εἶναι γραμμένα στὴν ἑλληνίδα γραφή. Καὶ ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μας «οἱ λίθοι κεκράξονται».

Ἡ ἐναντίον τῆς Μακεδονίας ἐπιβουλή

.             Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἐδέσποζε σὲ ὅλους ἡ ἐπίγνωση, ὅτι ἡ Μακεδονία ἦταν ὁ προμαχὼνας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ κυριαρχοῦσε ἡ συνείδηση τῆς ἀνεκτίμητης συμβολῆς τῶν Μακεδόνων στὴν ἐθνικὴ ὕπαρξη καὶ πολιτιστικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνισμοῦ. Οἱ Μακεδόνες δὲν ἦταν ἁπλὰ εὐκαιριακοὶ σύμμαχοι τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ ὅλου Ἑλληνισμοῦ. Ἐφρόντισαν νὰ τὸ διακηρύξουν αὐτὸ προσωπικῶς καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Βασιλεῖς τους.
.                Ἂν ἔλειπαν οἱ Μακεδόνες, νὰ ὑπερασπίζονται ὡς γνήσιοι Ἕλληνες διαρκῶς τὴν Ἑλλάδα ἐναντίον τῶν βαρβάρων, καὶ στὴν συνέχεια ὁ Μακεδόνας Μέγας Ἀλέξανδρος ἐπὶ κεφαλῆς ὅλων τῶν Ἑλλήνων, νὰ ἐξελληνίσει καὶ νὰ ἐκπολιτίσει μὲ τὴν μεγαλειώδη ἐκστρατεία του ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν τότε γνωστὴ ἀνθρωπότητα, ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς θὰ παρέμενε ἐκτεινόμενος στὰ ἀρχικά του στενώτατα ὅρια καί, ἴσως ὑπὸ τὴν πίεση συντριπτικὰ πολυπληθεστέρων βαρβάρων, τελικὰ νὰ ἐξέπνεε. Ἔτσι, οὔτε ὁ λαμπρὸς πολιτισμὸς τῆς ἑλληνιστικῆς περιόδου θὰ ἀναπτυσσόταν, οὔτε καὶ ὁ χριστιανισμός, τοῦ ὁποίου τὰ Εὐαγγέλια, πλὴν ἑνός, καὶ οἱ Ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων ἔχουν γραφεῖ, γιὰ νὰ κατανοοῦνται στὴν καθομιλουμένη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη Ἑλληνική, οὔτε καὶ τὰ δόγματα ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἑλληνική τους παιδεία θὰ διαδίδονταν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη, ἀλλὰ θὰ παρέμενε αὐτὸς ὡς μία ἁπλῆ αἵρεσις λίγων πιστῶν σὲ μιὰ γωνιὰ τῆς Παλαιστίνης. Μὲ μία φράση: Ὁλόκληρος ὁ σημερινὸς πολιτισμὸς τῆς Δύσεως, μὲ τὶς ἑλληνικές του καταβολὲς καὶ τὴν χριστιανική του πνοὴ ὀφείλει αὐτὴ τὴν συγκρότησή του στὴν Μακεδονία καὶ τοὺς Μακεδόνες, ὡς τὸ πιὸ αὐθεντικὸ καὶ δυναμικὸ τμῆμα τοῦ ὅλου ἑλληνισμοῦ.
.             Τὸ λεγόμενο «Μακεδονικὸν ζήτημα» ἀνέκυψε κυριολεκτικὰ ἐκ τοῦ μηδενός, ἐναντίον κάθε ἱστορικῆς, γεωγραφικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἀληθείας, μόνο καὶ μόνο στὸ πλαίσιο ἀνόμων καὶ ἀνηθίκων ἐπεκτατικῶν ἐπιδιώξεων ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες, γιὰ τὴν πραγματοποίησή τους, βασιζόμενες στὴν δύναμη καὶ τὴν ἐπιρροή τους, ἐξέθρεψαν ὄνειρα καὶ δημιούργησαν ἀθεμελίωτες ἐπιθυμίες σὲ ἀνώριμες γειτονικὲς ἐθνικὲς ὁμάδες

 

Η ΓΛΩΣΣΑ τῶν ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

Ἡ γλῶσσα τῶν Σκοπιανῶν

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.            Ὁ καθηγητὴς τῆς Γλωσσολογίας καὶ πρώην Πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γ. Μπαμπινιώτης σὲ συνέντευξη ποὺ παρεχώρησε στὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα» στὶς 12-3-2019 στὴ δημοσιογράφο Μάρνυ Παπαματθαίου καὶ συγκεκριμένα στὶς ἐρωτήσεις «Ὑπάρχει ὄντως “μακεδονικὴ γλώσσα”;» καὶ «Πῶς ἡ γλῶσσα μας καθορίζει τὴν ταυτότητά μας;» ἀπάντησε:
.            «Ὑπάρχει, βεβαίως, ἡ γλῶσσα ποὺ ὁμιλεῖται στὰ Σκόπια (νῦν “Βόρεια Μακεδονία”), ἀλλὰ ἡ γλῶσσα αὐτὴ εἶναι μία σλαβικὴ γλῶσσα, γιὰ τὴν ἀκρίβεια βουλγαροσερβική, ποὺ ἀνήκει στὴν ὁμάδα τῶν νοτιοσλαβικῶν γλωσσῶν καὶ γράφεται μὲ τὸ σλαβικὸ κυριλλικὸ ἀλφάβητο, μία γλῶσσα ποὺ σκόπιμα ἐπελέγη ἀπὸ τοὺς Σκοπιανοὺς νὰ φέρει τὸ ψευδὲς ὄνομα “Μακεδονικὴ” γιὰ νὰ παραπέμπει στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα τῆς Μακεδονίας (ἀρχαία καὶ νέα). Αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ ἡ γλῶσσα εἶναι στοιχεῖο ταυτότητας καὶ ὄχι ἁπλὴ ὀνομασία, ἄρα καὶ κύριο συστατικὸ γιὰ τὴν ὑποστήριξη μακεδονικῆς ἐθνότητας.
.          Τὸ δεύτερο “χοντρὸ” κι ἐξίσου “σκόπιμο” ψεῦδος τῶν Σκοπιανῶν, ποὺ ἀνεπίτρεπτα υἱοθέτησε ἡ ἑλληνικὴ διαπραγματευτικὴ ὁμάδα καὶ δέχτηκε μάλιστα νὰ περιληφθεῖ στὴ Συμφωνία, εἶναι ὅτι τάχα ἀναγνωρίστηκε ἐπισήμως ἡ σλαβικὴ γλώσσα τῆς τότε Γιουγκοσλαβικῆς Δημοκρατίας ὡς “Μακεδονικὴ” σὲ μία Συνδιάσκεψη ποὺ συνῆλθε στὴν Ἀθήνα τὸ 1977. (…)
.               Συμμετέχοντας προσωπικὰ σὲ αὐτὴ τὴ Συνδιάσκεψη μαζὶ μὲ ἄλλους γλωσσολόγους ἔχω ἄμεση γνώση τοῦ θέματος καὶ ἔχω δημόσια δηλώσει ὅτι οὐδεμία ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς σλαβικῆς γλώσσας τῶν Σκοπίων ὡς Μακεδονικῆς ὑπῆρξε, ὅπως ψευδῶς ἰσχυρίστηκαν τελευταῖα οἱ Σκοπιανοὶ καὶ ἀ­ποδέχτηκαν οἱ Ἕλληνες διαπραγματευτές. Ἂν εἶχε συμβεῖ κάτι τέτοιο, θὰ γινόταν σάλος στὴν Ἑλλάδα! Ὅτι λοιπὸν ἐπὶ Γιουγκοσλαβίας, ποὺ ὑπῆρχε ἀκόμη τότε, τὰ Σκόπια λέγον­ταν “Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας” καὶ οἱ ἴδιοι ὀνόμαζαν τὴ γλῶσσα τους “Μακεδονική”, δὲν σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίστηκε ἐπισήμως τότε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἡ χώρα τους ὡς Μακεδονία καὶ ἡ ἐθνότητα καὶ ἡ γλώσσα τους ὡς Μακεδονική! Ἀλήθεια (γιὰ νὰ μήν… ἀνοηταίνουμε) ἐὰν κάτι τέτοιο εἶχε συμβεῖ τὸ 1977 ἢ σὲ ἄλλες προηγούμενες Συνδιασκέψεις, τί ἀνάγκη θὰ ὑπῆρχε ἐπίσημης ἀναγνώρισης ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τῆς χώρας, τῆς γλώσσας καὶ τῆς ἐθνότητας τῶν Σκοπιανῶν ὡς Μακεδονικῶν;».
.              Στὴν ἐρώτηση ποιὰ ὀνομασία θὰ ἀπέδιδε τὴν πραγματικότητα σὲ σχέση μὲ τὴ γλῶσσα ποὺ ἀναγνωρίσθηκε ὡς «μακεδονική», ὁ καθηγητὴς τόνισε: «Μὰ ὁποιοδήποτε ἄλλο ὄνομα τῆς δικῆς τους ἐπιλογῆς (…). Ὄχι ὅμως μακεδονική!»
.          Αὐτὰ ἀπὸ εἰδικὸ ἐπιστήμονα γλωσσολόγο ποὺ ἀναγνωρίζεται παγκοσμίως. Θὰ ἀκούσουν ἄραγε τὴ φωνή του κάποιοι δικοί μας;

ΓΙΑΤI ΜΑΓΑΡIΖΟΥΝ ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜEΝΑ ΧΩΜΑΤΑ τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ; (Δ. Νατσιός)

Γιατί μαγαρίζουν τὰ αἱματοβαμμένα χώματα τῆς Μακεδονίας μας;

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

«Ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας, ἂν βασιλεύει τὴν καρδίαν μας, θεὸς ζηλότυπος, μόνο τὸ   αἴσθημα τὸ Ἑλληνικὸ»
Ἰωάννης Καποδίστριας

.             Γιατί ἔρχονται οἱ προδότες στὴν Μακεδονία μας; Γιατί μαγαρίζουν τὰ αἱματοβαμμένα χώματά της; Τί δουλειὰ ἔχουν στὶς παρελάσεις τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων, ἀφοῦ ποδοπατοῦν τὴν ἱστορία μας, ἀρνοῦνται ὅλους τοὺς συμβολισμοὺς τῆς γαλανόλευκης καὶ τὶς θεωροῦν «μεταξικὸ κατάλοιπο», ἐθνικιστικὴ ἐκδήλωση. (Στὰ Σκόπια χαρὲς καὶ πανηγύρια, στὴν Μακεδονίας μας ἀρὲς καὶ κατάρες. Τὶς πταίει; ).
.             Ἦρθε τὶς προάλλες, ἐδῶ στὸ Κιλκίς, ὁ Παππᾶς στὰ πλαίσια προφανῶς τῆς ἐπιχείρησης «ἀντιστροφὴ τοῦ κλίματος» μετὰ τὶς ἐμετικές  ὑπογραφὲς-σάβανα τῆς Μακεδονίας μας.  (Αὐτὸ τὸ κτητικὸ «μᾶς» δὲν πρέπει νὰ λείπει ἀπὸ τὸ στόμα κανενὸς Ἕλληνα καὶ κυρίως τοὺς φιλογενεῖς δασκάλους. Νὰ διδάξουμε ἐπιτέλους στοὺς μαθητές μας καὶ μία ἄλλη γραμματική, τὴν Γραμματική τοῦ Γένους. Νὰ τοὺς συλλαβίσουμε πρῶτα τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, τὸ μάθημα γιὰ τὴν ὑψοποιὸ ταπείνωση. «Κλείνουμε λάθος τὴν ἀντωνυμία. Λέμε ἐγώ, ἐσύ, αὐτός. Νὰ λέμε αὐτός, ἐσὺ καὶ τελευταῖο τὸ ἐγώ».  Καὶ στὴ συνέχεια, συνεχίζοντας τὸ μάθημα τῆς Πατριδογνωσίας, νὰ τοὺς ζητήσουμε νὰ ἀπομνημονεύσουν τὸ «Μακεδονία Ξακουστή», τὶς δύο πρῶτες στροφές. Τώρα, γιατί σὲ λίγο καιρὸ θὰ συλλαμβάνονται οἱ δάσκαλοι, ποὺ διαπράττουν τὸ ἀδίκημα τῆς διδασκαλίας περὶ τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς πίστης στὸν Χριστό).
.             Ἐπανέρχομαι στὴν ἔλευση Παππᾶ, στὸ Κιλκίς. Τόσα μπλόκα, κλοῦβες καὶ μοτοσυκλέτες, ἀκροβολισμένες μὲς στὴν πόλη, ἔχει νὰ δεῖ τὸ Κιλκὶς ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς. Μόνο οἱ Γερμανοὶ ἐγκληματίες ἔπαιρναν τέτοια καὶ τόσα μέτρα προφύλαξης. Οἱ ἀστυνομικοὶ ἦταν περισσότεροι ἀπὸ τοὺς κατοίκους ποὺ κυκλοφοροῦσαν στοὺς δρόμους. Τί συνάντησε ὁ Παππᾶς στὸ Κιλκίς; Παγερὴ ἀδιαφορία, ἐχθρότητα, κλειστὰ παραθυρόφυλλα, ἁπλὸ κόσμο ποὺ μουρμούριζε «πότε θὰ γλιτώσουμε ἀπό σᾶς», ὅ,τι συνέβαινε, δηλαδή, τὸ 1941-44. Καὶ ποιά εἶναι ἡ ἐπίσημη κυβερνητικὴ γραμμὴ γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ; Τὰ λόγια τοῦ Τσίπρα στὸν Μακρόν. «Λίγοι ἀκροδεξιοί, περιθωριακοί, λαϊκιστές». Τὰ ἴδια ἐπανέλαβε ὁ Παππᾶς, τὰ ἴδια λένε ὅλοι τους. Παίρνουν γραμμὴ καί… μπαίνουν στὴ γραμμή. Φοβερὸ πράγμα. Πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία μας ποινικοποιεῖται καὶ συκοφαντεῖται ἡ ἄποψη ἑνὸς λαοῦ, ὄχι ἀπὸ ξένους καὶ ἐχθρούς, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν κυβέρνησή του καὶ τὰ ποικιλώνυμα παπαγαλάκια της. (Πρώτη φορὰ τόσοι κατάφρακτοι σωματοφύλακες, δορυφοροῦν πολιτικοὺς στὶς ἐξορμήσεις τους. Ἕνας λόγος ποὺ οἱ ἐγκληματίες ἀποχαλινώθηκαν εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀπόσπαση χιλιάδων ἀστυνομικῶν στὴν φύλαξη πολιτικῶν. Ἀλλοίμονό μας ἂν ἀρχίσει ὁ Τσίπρας περιοδεύει «γιὰ νὰ ἀντιστρέψει τὸ κλίμα»… Πανηγύρια θὰ στήσουν οἱ κλεφτοκατσικάδες πρωτευούσης καὶ περιχώρων).
.           Ἀνέφερα γιὰ ὑποδοχὴ πολιτικῶν ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ θυμήθηκα τὸν Καποδίστρια. Τούτη τὴν ἐποχὴ ποὺ μᾶς «βρῆκε τὸ κακὸ καὶ θολώνει ὁ νοῦς», ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Ἐλύτης, «δυστυχὴς παρηγορία» καὶ ἀνασασμὸς ἐν μέσῳ ἀναθυμιάσεων εἶναι τὸ «κοίταγμα» στὴν ἱστορία μας. Διασώζει ὁ σπουδαῖος Γ. Τερτσέτης στὰ «Ἀπόλογα γιὰ τὸν Καποδίστρια» τὸν διάλογο τοῦ Κυβερνήτη, τὸ 1828 στὴν Αἴγινα, μὲ τὸν Γεώργιο Μαυρομιχάλη, ποὺ ἐμφανίστηκε μπροστά του μὲ ἐνδυμασία «βουτηγμένη εἰς τὸ μάλαμα». Μεγαλειώδης λόγος, ἐθνικός, ἔμπονος, ξεχείλισμα ἀπὸ μία καρδιὰ ποὺ εὐωδίαζε ἀπὸ πίστη καὶ φιλοπατρία. «Σήμερον ὁ Κυβερνήτης μὲ ἔκανε νὰ ντραπῶ», εἶπε ὁ Μαυρομιχάλης σὲ φίλο του. (ἔκδ. «Βαλέτα», τόμ. Γ΄, σελ. 240-242). Θὰ γράψω κάτι κι ἂς θεωρηθεῖ «γραφικό». Θὰ ἔπρεπε μετὰ ἀπὸ κάθε ὁρκωμοσία νέας κυβέρνησης, νὰ διαβάζεται στὴ Βουλή ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ ἀθάνατου Κυβερνήτη. Πολλοὶ ἴσως θὰ ντρέπονταν νὰ ντροπιαστοῦν.  Ἴσως καμμιὰ σπίθα φιλότιμου, ξεπηδοῦσε μέσα ἀπὸ τὰ μπάζα τῆς ἰδιοτέλειάς τους.
.           «Δὲν σ᾽ ἐπαινῶ διὰ τὰ φορέματά σου καὶ πρὶν πατήσω τὰ χώματα τὰ Ἑλληνικά, καὶ ἀφοῦ ἦλθα καὶ εἶδα, τὸ ἐβεβαιώθηκα. Εἶναι καιροὶ ποὺ πρέπει νὰ φοροῦμε ὅλοι ζώνη δερματένια, καὶ νὰ τρῶμε ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριο. Εἶδα πολλὰ εἰς τὴ ζωή μου, ἀλλὰ σὰν τὸ θέαμα ὅταν ἔφθασα ἐδῶ εἰς τὴν Αἴγινα, δὲν εἶδα τι παρόμοιο ποτέ, καὶ ἄλλος νὰ μὴν τὸ ἰδεῖ· προεῖδα μεγάλα δυστυχήματα διὰ τὴν πατρίδα, ἂν ἐσεῖς δὲν θὰ εἶσθε σύμφωνοι μαζί μου καὶ ἐγὼ μὲ ἐσᾶς.“Ζήτω ὁ Κυβερνήτης, ὁ σωτήρας μας, ὁ ἐλευθερωτής μας”, ἐφώναζαν γυναῖκες ἀναμαλλιάρες, ἄνδρες μὲ λαβωματιὲς πολέμου, ὀρφανὰ γδυτά, κατεβασμένα ἀπὸ τὲς σπηλιές· δὲν ἦτον τὸ συναπάντημά μου φωνὴ χαρᾶς, ἀλλὰ θρῆνος· ἡ γῆ ἐβρέχετο ἀπὸ δάκρυα· ἐβρέχετο ἡ μυρτιὰ καὶ ἡ δάφνη τοῦ στολισμένου δρόμου ἀπὸ τὸ γιαλὸ εἰς τὴν Ἐκκλησία· ἀνατρίχιαζα, μοῦ ἔτρεμαν τὰ γόνατα, ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ ἔσχιζε τὴν καρδιά μου· μαυροφορεμένες, γέροντες, μοῦ ἐζητοῦσαν νὰ ἀναστήσω τοὺς ἀποθαμένους τους, μανάδες μοῦ ἔδειχναν εἰς τὸ βυζὶ τὰ παιδιά τους, καὶ μοῦ ἔλεγαν νὰ τὰ ζήσω, καὶ ὅτι δὲν τοὺς ἀπέμειναν παρὰ ἐκεῖνα καὶ ἐγώ».
.             Αὐτὰ γιὰ τὴν ὑποδοχή. Καὶ ἰδοὺ τὰ χρυσά του λόγια γιὰ κάθε πραγματικὸ ἡγέτη: «…Δὲν λυποῦμαι, δὲν ἀπελπίζομαι· προτιμῶ αὐτὸ τὸ σκῆπτρο τοῦ πόνου καὶ τῶν δακρύων παρὰ ἄλλο· ὁ Θεός μοῦ τὸ ἔδωσε, τὸ παίρνω, θέλει  νὰ  μὲ δοκιμάσει· εἶμαι ἀπὸ τὴ φυλή σας· εἰς ἕνα μνῆμα μαζὶ  μὲ σᾶς θὰ θαφτῶ· ὅ,τι ἔχω, ζωή, περιουσία, φιλίες εἰς τὴν Εὐρώπη, κεφάλαια γνώσεων, ἀποκτημένα ἀπὸ τόσα θεάματα καὶ ἀκροάματα συμβάντων τοῦ κόσμου τῆς ἡμέρας μου, τὰ ἀφιερώνω εἰς τὴν κοινὴν πατρίδα. Ἂς ὑψώσω τὸ μεγαλεῖον της, ὥστε ὅποιος θελήσει, δυσκόλως νὰ τὸ ταπεινώσει. Στερεωμένο εἰς  ρίζες  ἀρετῆς, εἶναι ἀκαταμάχητο. Ἐκάμετε   ἔργα πολεμικὰ  ἀθάνατα. Βασιλεῖς καὶ ἔθνη σᾶς ἐπαίνεσαν, ἀλλὰ πίστευσέ μου, διὰ πολυετίαν ἀκόμη, ἡ ζώνη  τοῦ Προδρόμου πρέπει νὰ εἶναι στολισμός μας, ὄχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα…. Μέτρο μας καὶ ἄστρο, εἰς δεινὰ ἑλληνικά, θεραπεία ἑλληνική…
.           Ἂν δὲν μᾶς ἀποστραφεῖ ὁ μεγαλοδύναμος καὶ ἀξιωθοῦμε τὴν εὐλογία του, τὰ ἀκροθαλάσσια μας θὰ στολιστοῦν ἀπὸ εὔμορφες πολιτεῖες, ἡ σημαία ἡ Ἑλληνικὴ θὰ δοξάζεται εἰς τὰ πελάγη, ἥμερα δένδρα θὰ ἀνθίζουν εἰς τὰ ἄγρια βουνά, καὶ οἱ ἐρημιὲς θὰ πληθύνουν ἀπὸ κατοίκους -καὶ ὄχι εἰς τὲς ὄψιμες ἡμέρες τῶν ἀπογόνων ὅσα σοῦ προλέγω, ἀλλὰ ἐσὺ θὰ τὰ ἰδεῖς ποῦ ᾽σαι νέος, θὰ ζήσεις καὶ θὰ γεράσεις. Ἕνα μόνο φοβοῦμαι πολὺ καὶ μὲ δέρνει ὑποψία: τρέμω τὴν ἀπειρία σας. Ἂν ἡ νέα κυβέρνησις τύχει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ συμφέροντα ξένων δυνάμεων- ἐπειδὴ κάθε τόπος ἔχει χωριστὰ τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς του, τὸ νόμο τῆς εὐτυχίας του- ἂν πλανεθεῖ ὁ Ἑλληνισμός σας, θὰ σηκωθεῖ σκοτάδι μεταξύ μας… Ἐτινάξατε τὸ καβούκι τῶν ἀλλοφύλων, ἀλλ’ οἱ πλεκτάνες τῆς διπλωματίας ἔχουν κλωστὲς πλανήτριες, φαρμακερές, κλωστὲς θανάτου, ἄφαντες, καὶ ἐσεῖς δὲν τὲς ἐννοεῖτε. Κατεβαίνω πολεμιστὴς εἰς τὸ στάδιον, θὰ πολεμήσω ὡς κυβέρνησις. Δὲν λαθεύομαι (=δὲν ξεχνῶ) τὸν ἔρωτα τῶν προνομίων ποὺ εἶναι φυτευμένος εἰς ψυχὲς πολλῶν, τὰ ὀνειροπολήματα τῶν λογιωτάτων ξένων, τὸ φιλύποπτο, κυριαρχικὸ καὶ ἀνήμερο ἀλλοεθνῶν ἀνδρῶν. Ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας, ἂν βασιλεύει τὴν καρδίαν μας, θεὸς ζηλότυπος, μόνο τὸ αἴσθημα τὸ Ἑλληνικό·  ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης».

Δημήτρης Νατσιὸς

δάσκαλος-Κιλκὶς

ΤΑ ψευτο–«ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ» ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Τὰ «μακεδονικὰ» στὸ Εὐρωκοινοβούλιο!
Παναγιώτης Λιάκος
ἐφημ. «Δημοκρατία», 07.03.2019

.             Ἡ Δευτέρα δὲν ἦταν μία ἀπὸ τὶς συνηθισμένες ἡμέρες τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου στὶς Βρυξέλλες. Τὴ σχετικὴ ἡσυχία τάραξε ἡ πρωτοβουλία ὁμάδας Ἑλλήνων, μελῶν, στελεχῶν καὶ φίλων του κόμματος Πατριωτικὴ Ριζοσπαστικὴ Ἕνωση καὶ μελῶν τῆς Πανελλήνιας Ὁμοσπονδίας Πολιτιστικῶν Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) νὰ σηκώσουν πανὸ ποὺ ἀνέγραφε «Macedonia is Greek. Tsipras is a traitor» (Ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική. Ὁ Τσίπρας εἶναι προδότης)
.             Ἡ ὁμάδα τῶν Ἑλλήνων βρέθηκε στὸ Εὐρωκοινοβούλιο ἔπειτα ἀπὸ πρόσκληση τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κόμματος Πατριωτικὴ Ριζοσπαστικὴ Ἕνωση, ἀνεξάρτητου εὐρωβουλευτῆ καὶ ἀντιστράτηγου ἐ.ἀ. Ἐλευθέριου Συναδινοῦ.
.             Ὁ κ. Συναδινὸς στὴ συνέχεια, σὲ ἀμφιθέατρο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, μίλησε σὲ ἐκδήλωση γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ τὴ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, τὴν ὁποία συνδιοργάνωσε μὲ τὴν Κύπρια εὐρωβουλευτὴ Ἑλένη Θεοχάρους. Τὸ θέμα ἦταν: «Μακεδονία, ἑλληνικὴ κληρονομιά». Ἐκεῖ μίλησαν καὶ ὁ πρόεδρος τῆς ΠΟΠΣΜ Γεώργιος Τάτσιος καὶ ὁ δημοτικὸς σύμβουλος Λαμίας Γεώργιος Σάγιας, ἐνώπιον πολυπληθοῦς ἑλλαδίτικου καὶ κυπριακοῦ ἀκροατηρίου. Στὶς ὁμιλίες ἀναφέρθηκαν οἱ συνέπειες τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ Μακεδονία. Μὲ αὐτὸ τὸ διπλωματικὸ ἔκτρωμα ἀπονέμονται στὰ Σκόπια ἱστορικοὶ τίτλοι ποὺ δὲν τοὺς ἀνήκουν καὶ ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὴν πατρίδα μᾶς δικαιώματα καὶ πολύτιμα κομμάτια τῆς ἐθνικῆς κληρονομιᾶς ποὺ ἀποκτήθηκαν μὲ ἀγῶνες χιλιετιῶν.
.             Ἅμα τῷ πέρατι τῆς ἐκδηλώσεως ὁ κ. Συναδινὸς ξενάγησε τοὺς ἐπισκέπτες στοὺς χώρους τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου καὶ ἐπισήμανε καὶ μία ἐνδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Μετὰ τὴν ἐπικύρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο ἡ γλώσσα τοῦ κρατιδίου τῆς … συμφορᾶς ἔπιασε στασίδι στὴν Εὐρωβουλή. Στὸν θάλαμο τῶν μεταφραστῶν τῆς Εὐρωβουλῆς ποὺ καταπιάνονται μὲ αὐτὴν τὴ σλαβικὴ διάλεκτο ἔχουν τοποθετηθεῖ φαρδιὰ πλατιὰ τὰ ἀρχικὰ «ΜΚ», δηλαδὴ «μακεδονικά»! Καὶ αὐτὸ ἀλλὰ καὶ ἡ γενικὴ εἰκόνα τῆς χώρας ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς πατρίδας εἶναι ἡ ἡγεσία της. Ἡ ἐθνικὴ ἥττα εἶναι ὀδυνηρότερη ἀπὸ τὸ ἀναμενόμενο καὶ τὰ χειρότερα ἕπονται. Ἐκτὸς ἂν οἱ Ἕλληνες ἀποφασίσουν νὰ πάρουν τὴν κατάσταση στὰ χέρια τους καὶ νὰ διεκδικήσουν τὴ χώρα τους πίσω, νὰ τὴν ἐλευθερώσουν ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς παρακμῆς…

 

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr