Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΩΥΣΗΣ καὶ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

Ὁ Ἁγιορείτης Μωυσῆς καὶ ἡ Μικρὰ Ἀσία

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.              Πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια, τὴν 1η Ἰουνίου 2014, ἀπεβίωσε ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, ἕναςἀπὸ τοὺς πολυγραφότερους, ἐκλεκτοὺς συγγραφεῖς τοῦ Ἁγίου Ὄρους τοῦ 20οῦ αἰώνα καὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ 21ου. Εἶχε γεννηθεῖ τὸ 1952 στὴν ἀθηναϊκὴ προσφυγικὴ συνοικία τοῦ Βύρωνα. Ἡ μητέρα του Βασιλεία, ἦταν ἀπὸ τὴν Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ εἶχε πνευματικό της τὸν Μικρασιάτη Γέροντα, σήμερα Ὅσιο, Ἱερώνυμο, τότε ἐφημέριο τοῦ Μετοχίου τῆς Ἁγιορείτικης Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, ποὺ βρίσκεται στὸν Βύρωνα καὶ εἶναι ἀφιερωμένο στὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ. Στὸ Μετόχι αὐτὸ ὁ Μωυσῆς ἀναπτύχθηκε πνευματικὰ καὶ μετὰ τὸ στρατιωτικό του ἀποφάσισε νὰ γίνει Ἁγιορείτης μοναχός.
.              Ὁ μοναχὸς Μωυσῆς τὸ 1997 ἔγραψε χειρόγραφο κείμενο γιὰ τὰ 75 χρόνια ἀπὸ τὴν Καταστροφή, ποὺ τὸ διατηρῶ ὡς πολύτιμο κειμήλιο.  Στὴ μνήμη του τὸ παρουσιάζω σήμερα, στὰἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τὴν Καταστροφή:
«Πέρασαν 75 ἔτη ἀπὸ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή. Ἐκφωνήθηκαν λόγοι, κατατέθηκαν στεφάνια, ἔγιναν τρισάγια καὶ γυρίσαμε ἐφησυχάζοντες στὰ σπίτια μας. Ὅμως τί μένει; Τί μένει κυρίως στὶς καρδιὲς τῶν νέων; Γνωρίζουν καλὰ ὅτι ἐδῶ καὶ τρεῖς χιλιάδες χρόνια ἡ ἑλληνικὴ σκέψη κυριαρχοῦσε στὴν γῆ τῆς Ἰωνίας μὲ λαμπρὰ ἐπιτεύγματα;
.              Τὸ 1922 συντελέσθηκε στὴν ἱερὴ Μικρασία μία ἀνελέητη σφαγή, μία φοβερὴλεηλασία, μία ἀτελείωτη προσφυγιά. Ὁ πολιτισμὸς τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Ἡροδότου, τοῦ Θαλῆ, τῶν πρωτομαρτύρων τῆς χριστιανικῆς πίστεως, τῶν Καππαδοκῶν πατέρων, τῶν μοναχῶν τοῦ Μεσαίωνα, τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑπομονῆς καὶ τοῦ μόχθου ὅλης τῆς τουρκοκρατίας δὲν μποροῦσε νὰδιακοπεῖ, παρὰ μόνο μ’ ἕνα ξεκλήρισμα.
.              Καὶ τὸ κατάφεραν οἱ Τοῦρκοι. Ὅπως ἔσφαξαν τοὺς Ἀρμενίους καὶ ὅπως σφάζουν τοὺς Κούρδους. Οἱ ἀριθμοὶ μιλοῦν: 500.000 Ἕλληνες νεκροί, 1.500.000 πρόσφυγες. Ἀναρίθμητοι ἐξισλαμισμοὶ καὶ γενιτσαρισμοί. Σήμερα λίγοι οἱ κρυπτοχριστιανοὶ καὶ οἱ χριστιανοὶ τῆς Πόλης, τῆςἼμβρου καὶ τῆς Τενέδου. Καταπατημένες οἱ συνθῆκες. Οἱ μουσουλμάνοι ἄνετα αὐξάνονται στὴν παραμελημένη ἀπὸ τὸ κέντρο Θράκη…
.              Αὐτὰ γράφονται γιὰ νὰ θυμόμαστε καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶμε. Γιατί σὰ νὰ ξεχνᾶμε.Ἀγωνίζονται λίγοι, γιὰ νὰ θυμίζουν τὴν ἱστορία, τὴν παράδοση, τὸ χρέος, κι ἀκοῦν πιὸ λίγοι. Πρέπει νὰ ὑπάρξει σεβασμὸς στὴν ἱστορικὴ μνήμη. Νὰ καταδικασθεῖ ἐπίσημα ἡ τουρκικὴ θηριωδία. Γιὰ νὰμὴν ἐπαναληφθοῦν τὰ ἴδια. Γιὰ νὰ τιμηθεῖ ἡ μνήμη τῶν νεκρῶν μας, τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων. Μακριὰ ἀπὸ πολιτικὲς σκοπιμότητες, σωβινισμούς, φανατισμοὺς καὶ διπλωματικὲς ὡραιολογίες ἡ μνήμη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πρέπει νὰ διατηρηθεῖ ἀλώβητη, ἁγνὴ καὶ καθαρή».
.              Ὁ μοναχὸς Μωυσῆς ὁ Ἁγιορείτης ἔγραψε πάνω ἀπὸ τριάντα ἀξιόλογα βιβλία, εἶχε συμμετάσχει σὲ συνέδρια καὶ εἶχε δώσει διαλέξεις σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς χώρας μας. Ὁ ὍσιοςἹερώνυμος  ὁ Σιμωνοπετρίτης ἦταν γεννημένος τὸ 1871 στὴν περιοχὴ τῆς Κρήνης (Τσεσμέ). Τὸ1893 ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἁγιορείτικη  Μονὴ Σίμωνος Πέτρας. Ἀπεβίωσε τὸ 1957. Διακρίθηκε γιὰτὸ ἐκκλησιαστικό του ἦθος, τὴν ὑπομονή του στὶς συκοφαντίες καὶ τοὺς διωγμούς, τὴν ἀσκητικότητά του. Τὸ 2019 τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο προχώρησε στὴν ἁγιοκατάταξή του.-