XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

Χριστούγεννα στὴ φοβισμένη Εὐρώπη

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.                Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ κατ᾽ ἐξοχὴν ἑορτὴ τῆς Εὐρώπης καὶ γενικότερα τοῦ λεγόμενου δυτικοῦ κόσμου. Ὅμως ταυτόχρονα εἶναι ἡ ἑορτὴ ἐκείνη, ποὺ περισσότερο ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἔχει ὑποστεῖ σχεδὸν πλήρη διαστροφή. Ἔχει χάσει παντελῶς τὸν πνευματικό της χαρακτήρα, ἔχει μετατραπεῖ σὲ ἐμπορικὴ γιορτή, ἀκριβέστερα στὴ μεγαλύτερη ἐμπορικὴ γιορτὴ τοῦ χρόνου. Αὐτὴ ἡ κακοήθης μετάλλαξη τῆς ἑορτῆς ἔχει ἱστορία μισοῦ αἰώνα καὶ πλέον.
.                Κι ὅμως, ὅσο κι ἂν προκαλοῦσε θλίψη αὐ­τὴ ἡ κακοποίηση καὶ ἐκμετάλλευση τῆς ἑορτῆς, δὲν ἔπαυε νὰ δίνει καὶ ἕναν τόνο μὲ τὸν συμβολικὸ διάκοσμό της: Μὲ τὴ Φάτνη, τὴν Παναγία καὶ τὸ Βρέφος, τοὺς Μάγους καὶ τὸ ἄστρο τους, τοὺς Ποιμένες, τοὺς Ἀγγέλους καὶ τὰ σχετικά. Αὐτὸ μέχρι πρὶν ἀπὸ δύο περίπου δεκαετίες, ποὺ σταδιακὰ ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ χριστιανικὰ στοιχεῖα ἄρχισαν στὶς μεγάλες πόλεις τῆς Εὐρώπης νὰ καταργοῦνται. Παρέμεινε μόνο ὁ πλούσιος στολισμός, οὐδέτερος θρησκευτικά· στολισμὸς μὲ πολύχρωμα φῶτα, ζῶα, παιχνίδια καὶ ἄλλα.
.                Στολισμὸς πολὺ ἐντυπωσιακός, ἀρκεῖ νὰ μὴ θυμίζει Χριστούγεννα. Μέσα στὰ ­πλαίσια τῆς ἀποϊεροποιήσεως τῆς ἑορτῆς ποὺ ἐπιχει­ρεῖ ἡ Εὐρώπη, ὅπως σωστὰ ἐπισημαίνει στὴν «Καθημερινὴ» τακτικὸς ­ἀρθρογράφος, «ἡ εὐχὴ ἀπὸ ‘‘Καλὰ Χριστούγεννα’’ ἔγινε ‘‘Καλὲς Γιορτές’’, γιὰ νὰ μὴν προκαλέσει τὰ θρησκευτικὰ αἰσθήματα τῶν μουσουλμάνων πολιτῶν της. Ὅμως οἱ παράφρονες δημαγωγοὶ τοῦ τρόμου δὲν ξεγελιοῦνται. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁρατὸ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Ἡ Εὐρώπη τοῦ 2023 φοβᾶται νὰ γιορτάσει τὰ Χριστούγεννα» («Καθημερινή» 5-12-2023: «Ἡ Εὐρώπη φοβᾶται τὰ Χριστούγεννα»).
.                Αὐτὴ ἡ φοβικὴ γιὰ τὴν ταυτότητά της Εὐ­ρώπη ἔχει ἀρχίσει λοιπὸν νὰ ὑφίσταται ἐπώδυνα στὶς μεγάλες πόλεις της τὶς δραματι­κὲς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν της: «τὰνκς ξα­ναβγῆκαν στοὺς δρόμους, μονάδες τοῦ στρατοῦ ἔχουν ξεκινήσει περιπολίες», προκειμένου νὰ ἀποτρέψουν τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις ἐξτρεμιστῶν μουσουλμάνων. Ὅλα αὐτὰ εἶναι μόνο ἡ ἀρχή. Διότι, ὅσο συν­εχίζεται ὁ ἀντιχριστιανικὸς κατήφορος τῆς Δύσεως, τόσο οἱ συνέπειες θὰ πλήττουν βαρύτερα τοὺς λαούς της.
.                Καὶ οἱ μὲν λαοὶ τῆς Δύσεως ἀκολουθοῦν τοὺς ἀδιέξοδους δρόμους ποὺ ἀπὸ αἰῶνες ἔχουν ἐπιλέξει, ταλαντευόμενοι ἀνάμεσα στὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό. Ἐμεῖς ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιατί νὰ ἀκολουθοῦμε τυφλὰ τοὺς δικούς τους ὀλέθριους δρόμους; Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ γκρεμό;
.                Κάποτε ἐπιτέλους ἂς ξυπνήσουμε, καὶ στὸ ἑξῆς ἂς ἀρχίσουμε νὰ γιορτάζουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα, πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά…

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΗΝ Δ. ΕΥΡΩΠΗ – ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ἐν ΕΞΕΛΙΞΕΙ («πληροῦν τὸν ὁρισμὸ τῶν ἐγκλημάτων μίσους, ἀποτελοῦν ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκείας στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ οἱ διώξεις εἶναι σπάνιες».)

Ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις, Εὐρώπη 2019:
Πολιτισμικὴ ἀλλαγὴ σὲ ἐξέλιξη…

Τοῦ Soeren Kern

ΠΗΓΗ: defence-point.gr (ἀπὸ GATESTONE INSTITUTE)
09.01.2020

.                   Ἡ ἀντιχριστιανικὴ ἐχθρότητα σαρώνει τὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, ὅπου, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ 2019, χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ σύμβολα σκόπιμα δέχονταν ἐπιθέσεις καθημερινά. Τὸ Ἰνστιτοῦτο Gatestone ἀνέλυσε χιλιάδες ἐκθέσεις ἐφημερίδων, βιβλία συμβάντων τῆς ἀστυνομίας, κοινοβουλευτικὲς ἔρευνες, ἀναρτήσεις μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης καὶ ἐξειδικευμένα μπλὸγκ ἀπὸ τὴ Βρετανία, τὴ Γαλλία, τὴ Γερμανία, τὴν Ἰρλανδία, τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἱσπανία.
.                   Ἡ ἔρευνα δείχνει ὅτι περίπου 3.000 χριστιανικὲς ἐκκλησίες, σχολεῖα, νεκροταφεῖα καὶ μνημεῖα βανδαλίστηκαν, λεηλατήθηκαν ἢ καταστράφηκαν στὴν Εὐρώπη τὸ 2019 —χρονιὰ ἡ ὁποία κοντεύει νὰ γίνει χρονιὰ ρεκὸρ ἀντιχριστιανικῆς ἱεροσυλίας στὴν ἤπειρο. Ἡ βία κατὰ τῶν χριστιανικῶν σημείων εἶναι πιὸ διαδεδομένη στὴ Γαλλία, ὅπου ἐκκλησίες, σχολεῖα, νεκροταφεῖα καὶ μνημεῖα βανδαλίζονται, βεβηλώνονται καὶ καίγονται μὲ μέσο ρυθμὸ τριῶν τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ κυβερνητικὲς στατιστικές. Στὴ Γερμανία, ἐπιθέσεις ἐναντίον χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν συμβαίνουν μὲ μέσο ρυθμὸ δύο τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ τὰ βιβλία συμβάντων τῆς ἀστυνομίας.
.                   Οἱ ἐπιθέσεις σὲ χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ σύμβολα εἶναι ἐπίσης συνηθισμένες στὸ Βέλγιο, τὴ Βρετανία, τὴ Δανία, τὴν Ἰρλανδία, τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἱσπανία. Οἱ ἐπιθέσεις ἀφοροῦν κατὰ κύριο λόγο ρωμαιοκαθολικὰ μνημεῖα καὶ σύμβολα, παρόλο ποὺ στὴ Γερμανία προτεσταντικὲς ἐκκλησίες βρίσκονται ἐπίσης στὸ στόχαστρο.
.                   Οἱ δράστες τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων –οἱ ὁποῖες περιλαμβάνουν πράξεις ἐμπρησμοῦ, καταστροφῆς, βεβήλωσης, λεηλασίας, χλευασμοῦ, βλασφημίας, σατανισμοῦ, κλοπῆς, οὔρησης καὶ βανδαλισμοῦ– σπάνια συλλαμβάνονται. Ὅταν συμβαίνει αὐτό, ἡ ἀστυνομία καὶ τὰ μέσα ἐνημέρωσης συχνὰ λογοκρίνουν πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὴν ταυτότητά τους καὶ τὴν ἐθνική τους προέλευση. Πολλοὶ ὕποπτοι λέγεται ὅτι ἔχουν ψυχικὲς διαταραχές. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα πολλὲς ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις νὰ μὴν κατηγοριοποιοῦνται ὡς ἐγκλήματα μίσους.
.                   Στὴ Γαλλία καὶ τὴ Γερμανία, ἡ ἄνοδος τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων συνδέεται μὲ τὴν πρόσφατη μαζικὴ μετανάστευση ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Ἡ ἔλλειψη ἐπίσημων στατιστικῶν γιὰ τοὺς δράστες καὶ τὰ κίνητρα καθιστᾶ ἀδύνατο νὰ γνωρίζουμε μὲ ἀκρίβεια πόσες ἐπιθέσεις μποροῦν νὰ ἀποδοθοῦν στὸν μουσουλμανικὸ ἀντιχριστιανισμὸ ἢ σὲ τζιχαντιστικὲς αἰτίες.
.                   Στὴν Ἱσπανία, ἀντιθέτως, οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον ἐκκλησιῶν καὶ σταυρῶν πραγματοποιοῦνται κατὰ κύριο λόγο ἀπὸ ἀναρχικούς, ριζοσπαστικὲς φεμινίστριες καὶ ἄλλους ἀκροδεξιοὺς ἀκτιβιστές, οἱ ὁποῖοι φαίνεται νὰ ἀγωνίζονται, γιὰ νὰ ἀφαιρεθεῖ μόνιμα ὁ χριστιανισμὸς ἀπὸ τὴ δημόσια θέα. Τὰ κίνητρα πίσω ἀπὸ τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἐπιθέσεις, ποὺ συχνὰ ἀντιμετωπίζονται μὲ ἀδιαφορία ἀπὸ τὸ κοινό, φαίνεται νὰ ἐμπίπτουν σὲ τέσσερις μεγάλες κατηγορίες:
.                   Βανδαλισμός. Οἱ περισσότερες ἐπιθέσεις κατὰ τῶν χριστιανικῶν μνημείων στὴν Εὐρώπη ἀφοροῦν πράξεις βανδαλισμοῦ. Οἱ πράξεις αὐτὲς συχνὰ δὲν ἔχουν σαφῆ ἀντιχριστιανικὴ πρόθεση, ἀλλὰ συνιστοῦν βεβήλωση καὶ ἱεροσυλία, ὅταν στοχεύουν σὲ ἀντικείμενα καὶ σύμβολα ἱερὰ στοὺς Χριστιανούς. Ἀπὸ αὐστηρὰ νομικὴ ἄποψη, τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ εἶναι δύσκολο νὰ διωχθοῦν ὡς ἐγκλήματα μίσους: σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῶν περισσότερων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, οἱ κατήγοροι πρέπει νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ βανδαλισμὸς εἶχε ὡς συγκεκριμένο κίνητρο τὴν ἔχθρα κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἢ τοῦ χριστιανισμοῦ.
.                   Κλοπή. Πολλὲς ἐπιθέσεις ἔχουν οἰκονομικὰ κίνητρα. Στὴ Γαλλία, τὴ Γερμανία καὶ ἀλλοῦ, οἱ κλέφτες ἔχουν κλέψει καμπάνες ἐκκλησιῶν, ἱερὰ μεταλλικὰ ἀντικείμενα, ἀκόμη καὶ σωλῆνες, προφανῶς μὲ σκοπὸ τὴν πώληση αὐτῶν τῶν ἀντικειμένων σὲ ἐμπόρους. Στὴ Βρετανία, σχεδὸν οἱ μισὲς ἀπὸ ὅλες τὶς ἐκκλησίες ποὺ βρίσκονται στὸν Ἐθνικὸ Ἱστορικὸ Κατάλογο τῆς Ἀγγλίας ἔχουν λεηλατηθεῖ.
.                   Πολλὰ ἀπὸ τὰ ἐγκλήματα ἀποδίδονται σὲ ἐξαιρετικὰ καλὰ ὀργανωμένες συμμορίες ποὺ χρησιμοποιοῦν drones, ἠλεκτρονικοὺς χάρτες καὶ παγκόσμια συστήματα ἐντοπισμοῦ θέσης γιὰ νὰ προσδιορίσουν πρῶτα τους στόχους τους μὲ ἀεροφωτογραφίες, καὶ στὴ συνέχεια γιὰ νὰ σχεδιάσουν τὶς δικές τους ὁδοὺς διαφυγῆς. Ἡ λεηλασία ἀφορᾶ κατὰ κύριο λόγο κλοπὲς μετάλλων, μὲ ὁλόκληρες στέγες νὰ ἀφαιροῦνται ἀπὸ ἱστορικοὺς τόπους λατρείας, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπηρεσία κληρονομιᾶς τῆς ἐπιτροπῆς «Ἱστορικὴ Ἀγγλία».
.                   Πολιτική. Ὁρισμένες ἐπιθέσεις, εἰδικὰ ἐκεῖνες ἐναντίον τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, τὸν ὁποῖο ὁρισμένες ριζοσπαστικὲς φεμινίστριες καὶ ριζοσπάστες κοσμικιστὲς ἀντιλαμβάνονται ὡς σύμβολο τῆς πατριαρχίας καὶ τῆς ἐξουσίας, εἶναι πολιτικοῦ χαρακτήρα. Τέτοιες ἐπιθέσεις περιλαμβάνουν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων μὲ πολιτικὰ γκράφιτι, ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων εἶναι ἀναρχικοῦ ἢ φεμινιστικοῦ χαρακτήρα. Στὴ Γενεύη τῆς Ἐλβετίας, γιὰ παράδειγμα, τὸ ἐμβληματικὸ Διεθνὲς Μνημεῖο τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρύθμισης, γνωστὸ καὶ ὡς Τεῖχος Μεταρρύθμισης, βανδαλίστηκε μὲ πολύχρωμα χρώματα ποὺ σχημάτιζαν τὸ οὐράνιο τόξο, σύμβολο τῆς ΛΟΑΤ κοινότητας.
.                Θρησκεία. Πολλὲς ἐπιθέσεις ποὺ φαίνεται νὰ εἶναι θρησκευτικοῦ ἢ πνευματικοῦ χαρακτήρα ἀντανακλοῦν μία βαθιὰ ἐχθρότητα ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ. Τέτοιες ἐπιθέσεις περιλαμβάνουν τὸ λέρωμα μὲ περιττώματα ἀναπαραστάσεων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἢ ἀγαλμάτων τῆς Μαρίας, μητέρας τοῦ Ἰησοῦ. Ἄλλες ἐπιθέσεις συνεπάγονται βεβήλωση ἢ κλοπὴ ὄστιας τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὴν ὁποία οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ πιστεύουν ὅτι μετασχηματίζεται σὲ πραγματικὴ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅταν καθαγιάζεται. Κάποιες ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐπιθέσεις μπορεῖ νὰ εἶναι ἔργο Σατανιστῶν, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν τὴν καθαγιασμένη ὄστια σὲ μία τελετουργία ποὺ ὀνομάζεται Μαύρη Λειτουργία.
.                   Τέτοιες ἐπιθέσεις, εἰδικὰ ὅσον ἀφορᾶ τὴν οὐσία τῶν ρωμαιοκαθολικῶν πεποιθήσεων, φαίνεται νὰ ἀποσκοποῦν στὸν ἐκφοβισμὸ ἢ τὴν παρενόχληση τῶν Καθολικῶν ἢ τὴν ἀποτροπή τους ἀπὸ τὴν ἄσκηση τῆς πίστης τους. Οἱ ἐπιθέσεις αὐτές, οἱ ὁποῖες πληροῦν τὸν ὁρισμὸ τῶν ἐγκλημάτων μίσους, ἀποτελοῦν ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκείας στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ οἱ διώξεις εἶναι σπάνιες.
.                   Γράφοντας γιὰ τὴν ἱσπανικὴ ἐφημερίδα ABC, ὁ Juan Pedro Quinonero, ἀνταποκριτὴς στὸ Παρίσι γιὰ περισσότερα ἀπὸ 35 χρόνια, ἐξήγησε: «Οἱ βεβηλώσεις ἔχουν ἐμφανῆ ἀντὶ-χριστιανικὸ χαρακτήρα. Μεθυσμένοι ἀπὸ ἄγριο μίσος, οἱ βανδαλιστὲς θέλουν νὰ δώσουν στὶς ἐνέργειές τους μία σαφῆ ἀντὶ-θρησκευτικὴ διάσταση. Τοὺς τελευταίους μῆνες, ἀντισημιτικὲς συμμορίες ἔχουν βεβηλώσει ἑβραϊκὰ νεκροταφεῖα, “ὑπογράφοντας” τὶς πράξεις τους μὲ τὴ σβάστικα. Στὴν περίπτωση τῆς βεβήλωσης τῶν καθολικῶν ἐκκλησιῶν, ὁ βανδαλισμὸς δὲν εἶναι “ὑπογεγραμμένος”. Μιλάει ἀπὸ μόνος του: ἐξευτελιστικοὶ χλευασμοὶ τῆς φιγούρας τοῦ Χριστοῦ στὸ σταυρὸ καὶ βεβήλωση τῆς Ἁγίας Τράπεζας».
.                   Τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, τὰ ὁποῖα συχνὰ μεγαλοποιοῦν τὶς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῶν Μουσουλμάνων, τείνουν νὰ ὑποβαθμίζουν τὶς κακόβουλες πράξεις κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τὸ θέμα τῶν ἀντιχριστιανικῶν βανδαλισμῶν σπάνια ἀναφερόταν ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα ἐνημέρωσης, μέχρι τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2019, ὅταν βάνδαλοι ἐπιτέθηκαν σὲ ἐννέα ἐκκλησίες μέσα σὲ διάστημα δύο ἑβδομάδων. Τὸ θέμα ἔγινε πάλι πρωτοσέλιδο τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2019, ὅταν μία ὕποπτη πυρκαγιὰ κατέστρεψε τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ἐμβληματικοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων. Ἀπὸ τότε, ὡστόσο, τὰ εὐρωπαϊκὰ μέσα ἀποσιωποῦν ξανὰ τὰ γεγονότα.
.                   Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Monde ἀμφισβήτησε τὴ χρήση τοῦ ὅρου «ἀντιχριστιανικὲς πράξεις» ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ προειδοποίησε τοὺς πολιτικοὺς νὰ μὴν «ἐνορχηστρώνουν» τὸ ζήτημα: «Πάνω ἀπὸ χίλια κρούσματα τὸ χρόνο, κατὰ μέσο ὅρο τρία τὴν ἡμέρα: ὁ ἀριθμὸς εἶναι ὑψηλός, ἀλλὰ τί καλύπτει; Μποροῦμε νὰ μιλᾶμε πραγματικὰ γιὰ “βεβηλώσεις” –ἕναν ἰσχυρὸ ὅρο– ποὺ συνεπάγεται ἐπίθεση στὴν ἱερότητα ἑνὸς χώρου λατρείας; Τὰ ἰδεολογικὰ κίνητρα ἀποτελοῦν τὴ μειοψηφία: πρόκειται κυρίως γιὰ κλοπὲς καὶ βανδαλισμούς. Οἱ δράστες εἶναι συχνὰ ἀνήλικοι».
.                   Ἡ Annie Genevard, Γαλλίδα βουλευτὴς μὲ τὸ κεντροδεξιὸ κόμμα τῶν Ρεπουμπλικανῶν, ζήτησε κοινοβουλευτικὴ ἔρευνα προκειμένου νὰ κατανοηθεῖ καλύτερα ἡ φύση καὶ τὰ κίνητρα τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἐπιθέσεων. Σὲ συνέντευξή της στὴ γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Figaro, εἶπε: «Πρόσφατα, δύο τρομερὰ σοβαρὲς πράξεις βανδαλισμοῦ διαπράχθηκαν σὲ συμβολικὰ μέρη καὶ μὲ συγκλόνισαν ἐξαιρετικά. Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες, ἡ πυρκαγιὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Σουλπικίου, μία ἐκκλησία ποὺ στεγάζει ἀξιοθαύμαστα ἔργα: ἡ ζημιὰ ἔχει ὕψος σχεδὸν ἑνὸς ἑκατομμυρίου εὐρώ, ἐνῶ ἔργα τέχνης ἔχουν χαθεῖ ὁριστικά! Ἐπίσης, πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, βανδαλιστὲς εἰσέβαλαν στὴ Βασιλική του Σὲν-Ντενὶ καὶ κατέστρεψαν τὰ παράθυρα βιτρὸ καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο.
.                   Ἡ ἐκκλησία τοῦ Σὲν-Ντενὶ δὲν εἶναι μόνο ἕνας χῶρος χριστιανικῆς λατρείας, εἶναι ἡ νεκρόπολη τῶν βασιλιάδων τῆς Γαλλίας! Εἶναι τὸ σημεῖο ὅπου συναντιοῦνται ἡ ἐθνική μας ἱστορία καὶ οἱ χριστιανικές μας ρίζες. Τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος τολμᾶ νὰ προσβάλει αὐτὸ τὸ μνημεῖο εἶναι πραγματικὰ συγκλονιστικὸ ὄχι μόνο γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ πολλοὺς πολίτες, ἀνεξαρτήτως πεποιθήσεων. Ὅταν διαπράττεται μία ἀντιχριστιανικὴ πράξη, γυρίζουμε τὴν πλάτη μας στὴν ἱστορία τῆς Γαλλίας, ἡ ὁποία ἔχει στενὴ σχέση μὲ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία.
.               Ἡ ἐπίθεση σὲ ἕναν χριστιανικὸ τάφο ἢ σὲ μία ἐκκλησία, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ κίνητρο τοῦ δράστη, εἶναι ἕνας τρόπος ἐπίθεσης σὲ ἕνα μέρος τῆς συλλογικῆς μας ταυτότητας, ἐπειδὴ ὁ χριστιανισμὸς καὶ τὰ μνημεῖα τοῦ ἔχουν διαμορφώσει τὸν πολιτισμό μας, τὴν ἱστορία καὶ τὰ ὁρόσημά μας. Ἡ ἐπιδίωξη νὰ καταστραφοῦν ἢ νὰ προκληθοῦν ζημιὲς σὲ χριστιανικὰ κτίρια εἶναι ἕνας τρόπος νὰ “σβήσει” τὸ παρελθόν. Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου βασιλεύει ὁ ἀπόλυτος πολιτισμικὸς σχετικισμός, εἶναι ἀκόμη πιὸ σοβαρὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπειλοῦνται μερικὰ ἀπὸ τὰ παλαιότερα καὶ πιὸ πολύτιμα ὁρόσημά μας. Ἕνας πολιτισμὸς ποὺ θὰ ἀπαρνηθεῖ καὶ θὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ παρελθὸν τοῦ εἶναι ἕνας πολιτισμὸς ποὺ θὰ χαθεῖ. Νομίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀνησυχητικὸ καὶ ὑπάρχει ἀνάγκη γιὰ ἰσχυρὴ πολιτικὴ ἀντίδραση».
.                   Σὲ συνέντευξη στὸ ἰταλικὸ περιοδικὸ Il Timone, ὁ ἐπίσκοπος τοῦ Φρεζοὺς-Τουλὸν Dominique Rey δήλωσε ὅτι οἱ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν ἐκκλησιῶν στὴν Εὐρώπη πραγματοποιοῦνται στὸ πλαίσιο μίας εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ κοσμικισμό, μηδενισμό, ἡδονισμό, πολιτισμικὸ καὶ ἠθικὸ σχετικισμὸ , καταναλωτισμὸ καὶ εὐρεία ἀπώλεια τῆς αἴσθησης τοῦ ἱεροῦ. Ἐπισήμανε: «Στὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δήλωναν ὅτι ἦταν μὴ- Χριστιανοὶ ζοῦσαν σὲ ἕνα πολιτισμικὸ πλαίσιο ποὺ χαρακτηριζόταν ἀπὸ τὸν χριστιανισμό… ρίζες ποὺ ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὸν πολιτισμό μας καὶ ἀπὸ τὶς κοινωνίες μας. Μόλις οἱ χριστιανικὲς ρίζες ―ποὺ ἦταν ὁ κοινὸς παρονομαστής― ἀπομακρύνθηκαν, οἱ ἄνθρωποι στράφηκαν στὸν κοινοτισμό, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε σὲ ἕναν κοινωνικὸ κατακερματισμὸ ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ρήξη. Γιὰ νὰ βρεθεῖ μία κοινὴ βάση ἀξιῶν καὶ σημείων ἀναφορᾶς, ἡ Εὐρώπη πρέπει νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἐπικέντρωση στὶς χριστιανικές της ρίζες…
.                   Ὑπάρχει μία ἐξέλιξη ἀπὸ πράξεις βεβήλωσης ἐνάντια σὲ μνημεῖα, ἀλλὰ καὶ ἐνάντια στὴν ἴδια τὴν πίστη. Στὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ ἂν κάποιος δὲν ἦταν Χριστιανός, ἡ ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ ἦταν σεβαστή. Ἀντιμετωπίζουμε μία σοβαρὴ ἀπειλὴ ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Κοσμικισμὸς δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀπόρριψη τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τῆς οὐδετερότητας ποὺ δίνει σὲ ὅλους τὴν ἐλευθερία νὰ ἐκφράσουν τὴν πίστη τους.
.                   Εἴμαστε μάρτυρες τῆς σύγκλισης τοῦ λαϊκισμοῦ —ποὺ ἐκλαμβάνεται ὡς κοσμικισμός, ὁ ὁποῖος ὑποβαθμίζει τοὺς πιστοὺς μόνο στὴν ἰδιωτικὴ σφαίρα καὶ ὅπου κάθε θρησκευτικὸς χαρακτηρισμὸς εἶναι κοινότοπος ἢ στιγματισμένος— μὲ τὴ συντριπτικὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἰσλάμ, τὸ ὁποῖο ἐπιτίθεται στοὺς ἄπιστους καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἀπορρίπτουν τὸ Κοράνι. Ἀπὸ τὴ μία πλευρά, μᾶς χλευάζουν τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης… καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὑπάρχει ἡ ἐνίσχυση τοῦ ἰσλαμικοῦ φονταμενταλισμοῦ. Αὐτὲς εἶναι δύο κοινὲς πραγματικότητες».
.                   Ὁ Γάλλος πολιτικὸς ἀναλυτὴς Jerome Fourquet, στὸ βιβλίο του –French Archipelago: Birth of a Multiple and Divided Nation (Γαλλικὸ ἀρχιπέλαγος: ἡ γέννηση ἑνὸς πολλαπλοῦ καὶ διαχωρισμένου ἔθνους)– δείχνει πῶς λαμβάνει χώρα ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Γαλλίας στὸ πλαίσιο τῆς μαζικῆς μετανάστευσης ἀπὸ τὸν μουσουλμανικὸ κόσμο. Παρέχει ἐκτεταμένα στατιστικὰ στοιχεῖα –γιὰ παράδειγμα, ὅτι λιγότερο ἀπὸ τὸ 5% τῶν Γάλλων παρακολουθεῖ τακτικὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὶς Κυριακές– γιὰ νὰ δείξει ὅτι ἡ ἀποσύνδεση τῆς Γαλλίας ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἡ χώρα νὰ εἶναι πραγματικὰ «μεταχριστιανική». Γράφει: «Ὑπάρχει ἕνας αὐξανόμενος ἀποχριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στὴν “τερματικὴ φάση” τῆς καθολικῆς θρησκείας… Γιὰ ἑκατοντάδες χρόνια, ἡ καθολικὴ θρησκεία διαμόρφωσε βαθιὰ τὴ συλλογικὴ συνείδηση τῆς γαλλικῆς κοινωνίας. Σήμερα, αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι ἡ σκιὰ αὐτοῦ ποὺ ὑπῆρξε κάποτε. Μία μεγάλη πολιτισμικὴ ἀλλαγὴ βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη».

 

 

ΠΑΝΑΓΙΑ τῶν ΠΑΡΙΣΙΩΝ: Η ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΗΣΗ (Μητροπ. Μάνης Χρυσόστομος Γ´) «Δέν μπορεῖ ἀπό μόνος του ὁ τεχνικός πολιτισμός νά στηρίξει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χρειάζεται καί τόν πνευματικό πολιτισμό τοῦ χριστιανισμοῦ»

Ἡ ἄλλη θεώρηση τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων

Τοῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ´

     .            Πρό δύο περίπου μηνῶν ἀκούσαμε καί εἴδαμε μέ πολλή θλίψη τήν μεγάλη καταστροφή ἀπό τήν πυρκαϊά πού ὑπέστη ἡ Παναγία τῶν Παρισίων, αὐτό τό μοναδικό μνημεῖο ὄχι μόνο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀλλά καί τῆς παγκόσμιας κληρονομιᾶς. Ἕνα ἐξαίρετο μνημεῖο τέχνης πού ἄντεξε ἐννέα αἰῶνες καί τό ἔχουν ἐπισκεφθεῖ ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο.
.         Ὡστόσο, γιά τό ἀριστούργημα αὐτό τῆς γοτθικῆς ἀρχιτεκτονικῆς, πού ἐνέπνευσε ἕνα Βίκτωρα Οὐγκώ καί πολλές ἄλλες προσωπικότητες τῶν γραμμάτων καί τῶν τεχνῶν, ὑπάρχει καί μία ἄλλη θεώρηση. Ἡ θεώρηση αὐτή ἐκτείνεται πέρα ἀπό μία ὀρθολογιστική παραπληξία ἤ καί παραθεώρηση σεβασμάτων. Ἐν προκειμένῳ, ἡ Παναγία τῶν Παρισίων δέν εἶναι μόνο ἕνα τουριστικό θέαμα. Εἶναι ὁ καθεδρικός ἱερός Ναός τῶν Παρισίων, ἐκεῖ ὅπου ὡς χῶρος λατρείας τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν 12^ο αἰῶνα τελοῦνται Θεῖες Λειτουργίες, ἀκούγονται θεῖα κηρύγματα, ψάλλουν ὑπέροχες χορωδίες καί συντελεῖται μία σημαντική ποιμαντική δράση.
.         Ὅταν, ὅπως γράφθηκε, μέ τήν καταστροφή, «ράγισε ἡ καρδιά τῆς Γαλλίας» καί αὐθόρμητα οἱ ἄνθρωποι ἔψελναν τό Ave Maria καί οἱ καμπάνες ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν καί αὐτές ἀκόμη τοῦ Ἀββαείου τοῦ Οὐεστμίνστερ ἤχησαν πένθιμα, τοῦτο τό συμβάν κάτι βαθύτερο θέλει νά πεῖ. Ἡ οὐσία, ὄπισθεν τῆς καταστροφῆς σηματοδοτεῖ, πράγματι, τήν ἄλλη θεώρηση. Ἡ ἐκπαιδευτικός Μάρω Πρεβελάκη, εἰδική ἐπιστήμων τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σορβόνης τό δήλωσε πολύ χαρακτηριστικά: «Ἡ Παναγία τῶν Παρισίων ἀπελευθέρωσε ἕνα ἔντονο θρησκευτικό συναίσθημα καταπιεσμένο ἀπό τό κῦρος τῆς laïcité καί ἔφερε στό προσκήνιο ἄλλες ἀνάγκες, ἄλλες ἀξίες». Ὁ δέ Εὐ. Ἀνδριανός, Ἀρεοπαγίτης ἐ.τ. ἔγραψε σχετικά: «Ἡ παρουσία τοῦ Λαοῦ πού προσεύχεται, ψέλνει, κλαίει καί δίνει τόν ὀβολό του μπροστά στήν πληγωμένη Παναγία του, ἀποδεικνύει πόσο μακρυά εἶναι ἀπό τό Λαό καί τήν πραγματικότητα ἡ “ὑψηλή διανόηση” τῆς Εὐρώπης πού διέγραψε ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα τόν Χριστιανισμό ὡς παράγοντα καί στυλοβάτη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ.»
.         Κατά συνέπειαν, τό τραγικό αὐτό γεγονός φέρνει στήν ἐπιφάνεια τό θέμα τοῦ χριστιανισμοῦ στό εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι. Εἶναι παγκοίνως γνωστόν ὅτι ὁ πολιτισμός τῆς Εὐρώπης θεμελιώθηκε στόν κλασικό ἑλληνικό πολιτισμό, στό ρωμαϊκό δίκαιο καί στόν χριστιανισμό. Ὡστόσο τά θεμέλια τοῦ χριστιανισμοῦ στή σύγχρονη πραγματικότητα κλονίζονται. Ἔχουν βέβαια ὑπάρξει παρεκκλίσεις καί διεστρεβλώσεις τοῦ χριστιανικοῦ ἰδεώδους καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά οἱ ἀποδοκιμαστέες αὐτές θέσεις δέν μποροῦν νά φθάσουν στό σημεῖο νά ἀκυρώνουν τό ὕψιστο μέγεθος τοῦ Χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ.
.         Εἶναι ἀνάγκη νά καταλάβουμε τούς καιρούς πού ζοῦμε, νά τούς ἐντάξουμε στήν ἀλληλουχία τῶν αἰώνων πού πέρασαν καί νά δοῦμε τίς κατευθύνσεις ἀλλά καί τίς διδαχές πού  δίνουν γιά τό εὐρωπαϊκό μέλλον. Φθάνει πιά ἡ ἐκκοσμίκευση μέ συνέπεια τήν ἀποϊεροποίηση. Ἡ ἐκκοσμίκευση (secularisation) μέ τίς ποικίλες μορφές της δέν συντελεῖ τελικά στήν ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ εὐρωπαίου πολίτη. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νά εἶναι πονεμένος. Ζεῖ μέ τήν ἀνασφάλεια, τήν ἀβεβαιότητα, τήν διαρκῆ ἄρνηση καί τόν μηδενισμό καί παραμένει ἀνικανοποίητος, ἀνήσυχος μέ πολλά συμπλέγματα μέσα του. Καί τοῦτο γιατί δέν μπορεῖ ἀπό μόνος του ὁ τεχνικός πολιτισμός νά στηρίξει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χρειάζεται καί τόν πνευματικό πολιτισμό τοῦ χριστιανισμοῦ.
.         Εἶναι καιρός πλέον γιά ἕνα οὐσιώδη ἐπανεκχριστιανισμό τῆς Εὐρώπης, βάσει τῶν βιβλικῶν, λειτουργικῶν καί πατερικῶν πηγῶν. Οἱ ἀνθρώπινες ἀξίες εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά ὁδηγηθοῦν καί πάλιν πρός τόν ζῶντα Θεό, ὄχι μέ μία ἐξωτερική ὑποταγή, ὅπως συνέβαινε κατά τόν μεσαίωνα, ἀλλά μέ ἦθος ἐλευθερίας καί τιμῆς στό ἀνθρώπινο πρόσωπο.
.         Θά ᾽λεγα ὅτι ἡ Παναγία τῶν Παρισίων τώρα μιλᾶ καί σ’ ὅλους τούς νέους εὐρωβουλευτές καί τό μήνυμά της εἶναι: Ἡ Εὐρώπη γιά νά ἐπιζήσει πρέπει νά βρεῖ ξανά τήν λησμονημένη χριστιανική ταυτότητά της. Αὐτή εἶναι ἡ ἄλλη θεώρηση.

ΠΗΓΗ: im-manis.gr

ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ;

Ποιά Εὐρώπη θέλουμε;

Τοῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ´

.               Τό ἄνοιγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ στά ἔθνη μέ τούς Ἀποστόλους καί δή μέ τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο ἦταν καθοριστικό για τήν Εὐρώπη. Ὁ Χριστιανισμός δέχθηκε τήν ἑλληνική παιδεία, διετήρησε τή ρωμαϊκή δικανική παράδοση καί ἔφερε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στήν πράξη. Ἔτσι, ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης κατέστη διακονία τοῦ πλησίον, φιλανθρωπία, πρόνοια, ἀλληλεγγύη μέσα στήν κοινωνία. Καμμία θρησκεία στήν παγκόσμια ἱστορία δεν ἔκανε τόσα πολλά για τούς πτωχούς καί τούς ἀδυνάτους ὅσο ὁ Χριστιανισμός. Καί αὐτό τό γράφει ἡ περίφημη «Ἐγκυκλοπαίδεια» τοῦ ἔχοντος ἀντιεκκλησιαστικό φρόνημα Ντιντερό. Ἔπειτα, ὁ τομέας τῆς παιδείας ἔλαβε γενναία ὢθηση ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τό πολιτιστικό μόρφωμα στόν Εὐρωπαϊκό χῶρο ἐμπλουτίστηκε τά μέγιστα ἀπό τήν χριστιανική σοφία.
.               Εἰδικότερα, τό οἰκογενειακό δίκαιο, ὡς τό πλησιέστερο πρός τόν ἄνθρωπο καί τήν ψυχή ὡς νομικό κεφάλαιο, ὁ χριστιανισμός τό ἔχει σφραγίσει, καί τό Εὐαγγέλιο ἐπηρέασε εὐεργετικά, γάμο , τέκνα , οἰκογένεια καί κατ’ ἐπέκτασιν ἄμβλωση, εὐθανασία, κ.λ.π.
.             Ἀλλά τό μεγάλο καί καίριο ἐρώτημα βρίσκεται στή διατύπωση: Θέλει σήμερα ἡ Εὐρώπη τό χριστιανικό πνεῦμα; Μήπως φθάσαμε στό σημεῖο μηδέν καί ὁμιλοῦμε πλέον γιά μία μετα-χριστιανική Εὐρώπη; Τά δείγματα εἶναι πολλά.
.               Ὡστόσο, χωρίς τό Εὐαγγέλιο, τή χριστιανική διδασκαλία, ἡ Εὐρώπη δέν θά μπορέσει νά σταθεῖ. Δέν ὡφελοῦν οἱ οἰκονομικές σχέσεις καί τά προγράμματα, γιά νά στηρίξουν τό εὐρωπαϊκό οἰκοδόμημα. Χρειάζεται τό πνεῦμα. Δέν μπορεῖ μόνο ἡ ὕλη. Ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἀνθρώπους καί πρόσωπα. Ὄχι μοναχά μέ νούμερα, ἀριθμούς, στατιστικές. Δέν ἀρκεῖ γιά τή σωτηρία τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν ἡ αὐστηρή τυπική τήρηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειάζεται καί τό συναίσθημα, ὁ ψυχικός πλοῦτος, οἱ ἠθικές ἀξίες, ἡ ζεστασιά τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Τό ἀτομικό δικαίωμα ἔχει ἕνα ὅριο. Τό Εὐγγέλιο ὑπερβαίνει τό ἀτομικό δικαίωμα καί προχωρᾶ στήν ἀγκαλιά τοῦ πλησίον, στή διακονία, στή θυσία, στήν ὣριμη ἀγάπη. Τόν ἄλλο τόν βλέπει πλέον ὂχι ὡς ἄτομο, ἁλλ’ ὡς πρόσωπο. Ὡς «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» ἄνθρωπο καί συνάνθρωπο. Σχετικά μέ τά λάθη πού θυμοῦνται καί γράφουν κατά καιρούς γιά τήν νοοτροπία τοῦ Μεσαίωνος, τούς σχολαστικισμούς καί τούς θρησκευτικούς πολέμους, δέν φταίει ὁ Χριστιανισμός ἀλλά ἡ ἀλλοτρίωση καί ὁ ἐγωϊσμός τῶν ἀνθρώπων.
.             Γι’ αὐτό, ἡ Εὐρώπη δέν πρέπει νά λησμονήσει τις χριστιανικές της ρίζες. Ἄν τίς κόψει θἆναι, δυστυχῶς, μία ἑταιρεία ἀλληλοσυγκρουομένων οἰκονομικῶν συμφερόντων. Ἀλλά μιά τέτοια Εὐρώπη θέλουμε;

 

ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μία χαμένη εὐκαιρία γιὰ τὴν Εὐρώπη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Στὶς 31 Ὀκτωβρίου 2017 συμπληρώθηκαν 500 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκ μέρους τοῦ Λουθήρου θυροκόλληση τῶν ἐνενήντα πέντε «θέσεών» του κατὰ τοῦ παπισμοῦ στὸ ναὸ τοῦ κάστρου τοῦ Βίτεμπεργκ. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁλοκληρώθηκαν στὴ συγκεκριμένη πόλη οἱ ἐκδηλώσεις, μὲ τὴν παρουσία τῆς καγκελαρίου Ἄγγελας Μέρκελ, κόρης πάστορος, καὶ τοῦ προέδρου τῆς Γερμανίας Βάλτερ Σταϊνμάιερ.
.           Γιὰ τὴν δυτική, κεντρικὴ καὶ βόρεια Εὐρώπη καὶ τὴν ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ της ἡ ἀρχὴ τῆς Διαμαρτύρησης, μὲ τὸν Λούθηρο, ἦταν κομβικὸ σημεῖο. Μὲ τὴν κατεύθυνση, ποὺ πῆρε, χάθηκε τότε ἡ μεγάλη εὐκαιρία νὰ ἀπαλλαγεῖ μὲν ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ Λούθηρος περιορίστηκε στὴν διαπίστωση τῶν πολλῶν καὶ σοβαρῶν λαθῶν τοῦ Βατικανοῦ καὶ δὲν ἐντρύφησε στοὺς ἀνατολικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀπέρριψε μὲ φανατισμὸ καὶ μὲ μία μονοκοντυλιὰ ὅλη τὴν παράδοση καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ σημεῖο μηδὲν μία δική του ἄποψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἔπαυσε ἔτσι νὰ εἶναι Ἐκκλησία. Ἀποτέλεσμα ἔκτοτε νὰ προκύψουν στὸν Προτεσταντισμὸ πολλὰ σημεῖα μηδὲν καὶ δεκάδες ἀπόψεις περὶ χριστιανισμοῦ…
.             Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁδήγησε τοὺς προτεστάντες στὸν «συσχηματισμό τους μὲ τὸν «αἰώνα τοῦτο» καὶ στὴν ἐκκοσμίκευσή τους. Ἀποτέλεσμα τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν ἄλλοτε χριστιανικὴ δυτικὴ Εὐρώπη νὰ κλείνουν συνεχῶς χριστιανικοὶ ναοὶ καὶ νὰ μετατρέπονται σὲ τζαμιά. Σύμφωνα μὲ πρόσφατα στοιχεῖα, ποὺ ἔφερε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἡ ἰταλικὴ ἐφημερίδα «La Stampa» καὶ ἀναδημοσίευσε ἡ Francesca de Villasmundo, στὴν ἰστοσελίδα “Medias – Presse – Info” τὴν Τρίτη 12η Δεκεμβρίου 2017, στὴν πατρίδα τοῦ Λουθήρου, τὴ Γερμανία, ἀπὸ τὸ 2000 ἕως σήμερα ἔχουν κλείσει 500 ναοὶ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ τουλάχιστον 100 ἔχουν μετατραπεῖ σὲ τζαμιά, μὲ χρηματοδότηση κυρίως ἀπὸ τὴν Τουρκία. Στὸ Ντούισμπουργκ τῆς Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, ἕνας ναὸς ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖ ἔκλεισε καὶ τὴ θέση τοῦ πῆρε ἕνα τζαμί. Ἀκόμη καὶ στὸ Ἀμβοῦργο ἕνας ἐγκαταλελειμμένος ναὸς ἀγοράσθηκε ἀπὸ μουσουλμάνους καὶ μετετράπη στὸ ἰσλαμικὸ κέντρο Ἂλ Νουάρ. Τὰ ἴδια συμβαίνουν καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, ἀπὸ τὴν Σικελία τῆς Ἰταλίας, ἕως τὴ Γαλλία, τὴν Ἀγγλία καὶ τὴ Σκανδιναβία.
.         Τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Λούθηρος διαμαρτυρήθηκε, τὸ Βατικανὸ εἶχε φθάσει στὴν ἐσχάτη ἀνηθικότητα καὶ διαφθορά. Ἀπὸ τὸ 1492 ἕως τὸ 1503 Πάπας ἦταν ὁ Ἀλέξανδρος Ϛ΄, ὁ Βοργίας. Αὐτός, ὅπως γράφουν οἱ ἴδιοι οἱ ρωμαιοκαθολικοὶ ἱστορικοί, ξεπέρασε ὅλους τοὺς προκατόχους του σὲ νεποτισμό. Ἀδιάντροπα μοίραζε τίτλους, προνόμια καὶ ὀφίκια στὰ πρόσωπα τοῦ οἰκογενειακοῦ του περιβάλλοντος. Ἰδιαίτερα γενναιόδωρος ὑπῆρξε στὰ φυσικά του παιδιά, πρὸς τὸν πανοῦργο Καίσαρα καὶ τὴν περιβόητη Λουκρητία, ἡ ὁποία μὲ τὴ σκανδαλώδη ζωή της διέσυρε στὴν κοινὴ γνώμη τὸν παπικὸ θεσμό. Ὁ Φλωρεντινὸς δομινικανὸς μοναχὸς Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ διαφθορὰ στὸ Βατικανὸ καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Βοργίας δὲν δίστασε νὰ τὸν κάψει ζωντανό, τὸ 1498.
.           Ὁ ἑπόμενος Πάπας Ἰούλιος Β΄ (1503-1513) ἦταν περισσότερο ἕνας κοσμικὸς ἄρχοντας, παρὰ πνευματικὸς ποιμένας. Ὁ Λέων Ι΄ (1513-1521), ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἔγινε ἀπὸ τὸν Λούθηρο ἡ «θρησκευτικὴ ἐπανάσταση», κατηγορήθηκε πολὺ αὐστηρὰ γιὰ τὶς σπατάλες του. Σκορποῦσε τὰ χρήματα ποὺ μάζευε σὲ πράγματα εὐτελῆ καὶ ἐφήμερα, ἱκανοποιώντας κοσμικὲς φιλοδοξίες. Τὸν ἴδιο καιρὸ ἡ Κουρία εἶχε βυθιστεῖ σὲ κάθε εἴδους καταχρήσεις. Ὅλα αὐτὰ εἶχαν καταστήσει τὸ κέντρο τοῦ καθολικισμοῦ σκάνδαλο τῆς χριστιανοσύνης. Μάλιστα κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Λέοντος Ι΄ οἱ καταχρήσεις μὲ τὰ «συγχωροχάρια» ἔφτασαν στὸν ὕψιστο βαθμό… Στὰ ἔτη 1515-1517 οἱ μισὲς εἰσπράξεις ἀπὸ τὴν πώληση τῶν «ἀφετηρίων γραμμάτων» στὴ Γερμανία κάλυψαν τὰ χρέη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μαγδεμβούργου καὶ Μαγεντίας (Μάϊντς) Ἄλμπρεχτ, γόνου τοῦ οἴκου τῶν Χοεντζόλερν. Αὐτὸς κατασπατάλησε τὴν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας καὶ δανείσθηκε τεράστια ποσὰ ἀπὸ παντοδύναμους τραπεζίτες, γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὸν πάπα καὶ νὰ ἐπεκτείνει τὴν ἀρχιεπισκοπὴ τοῦ Μαγδεμβούργου καὶ στὸ Μάϊντς…
.         Δίκαιη λοιπὸν ἡ ἀγανάκτηση τοῦ Λουθήρου. Ὅμως δὲν πῆρε κατεύθυνση πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ πρὸς ἕνα δικό του κατασκεύασμα. Καὶ δὲν δικαιολογεῖται ὅτι δὲν ἤξερε ἢ δὲν μποροῦσε νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης Ἕλληνες Βυζαντινοὶ λόγιοι πέρασαν στὴν Δύση καὶ ἀποτέλεσαν τὸ ἐφαλτήριο τῆς Ἀναγέννησης. Ὅπως γράφει ὁ Pierre Chaunu, ἡ παρουσία τῶν βυζαντινῶν λογίων βοήθησε νὰ μεταφραστοῦν καὶ νὰ γίνουν γνωστὰ στὴ Δύση τὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων, φιλοσόφων, τραγικῶν ποιητῶν, ἐπιστημόνων, ὅπως τοῦ Ἀρχιμήδη, τοῦ Γαληνοῦ, τοῦ Ἐρατοσθένη, τοῦ Πυθαγόρα καὶ ἄλλων, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Παλαιᾶς ἀπὸ τὴ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα καὶ τῆς Καινῆς ἀπὸ τὸ πρωτότυπο, καὶ τῶν Ἑλλήνων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τῶν Καππαδοκῶν Πατέρων, τοῦ Ὠριγένη, τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ ἄλλων. Ὁ Chaunu μεταξὺ τῶν βυζαντινῶν λογίων, ποὺ ἀναφέρει, εἶναι οἱ Δημήτριος Κυδώνης, Μανουὴλ Χρυσολωρᾶς, Γεώργιος Ἑρμώνυμος, Μιχαὴλ Μάρουλος ὁ Ταρχανιώτης, Θεόδωρος Γαζῆς καὶ Δημήτριος Δούκας. Ὁ Παν. Κανελλόπουλος στὴν «Ἱστορία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πνεύματος» ἀναφέρει ἐπίσης τοὺς Μιχαὴλ Τριβώλη, τὸν μετέπειτα Μάξιμο τὸν Γραικό, Ἰανὸ Λάσκαρη, Δημήτριο Χαλκοκονδύλη, Μάρκο Μουσοῦρο, Ζαχαρία Καλλέργη, Ἰωάννη Γρηγορόπουλο καὶ ἄλλους. Ἐπίσης ἡ Ρωσία παρέμενε Ὀρθόδοξη καὶ πολλοὶ εὐρωπαῖοι λόγιοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Λουθήρου ἐπέλεξαν τὴ μελέτη καὶ τὴ διάδοση τῆς κοσμικῆς καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας. Ἦταν οἱ οὐμανιστές, ποὺ γιὰ νὰ δείξουν τὴν ἀγάπη τους στὸν Ἑλληνισμό, ἄλλαξαν τὰ ὀνόματά τους σὲ ἑλληνικά. Παράδειγμα ὁ Schwarzed ἔγινε Μελάγχθων, ὁ Geisshusler Μυκόνιους, ὁ Kochafe Χυτρεύς, ὁ Dobnick Κοχλεύς…

Ἔρασμος: Ἄλλη μία χαμένη εὐκαιρία γιὰ τὴν Εὐρώπη

.         Εὐκαιρία χάθηκε γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ ὅταν ὁ Ἔρασμος (1469-1536) γνώρισε τὸν πνευματικὸ πλοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ δὲν τὴν ἀσπάστηκε. Στὰ 1512 ἔγραψε: «Μεταξὺ τῶν θεολόγων οὐδεὶς εἶναι καλύτερος ἀπὸ τὸν Ὠριγένη, κανεὶς πιὸ εὐχάριστος καὶ μὲ πιὸ πεποικιλμένο λόγο ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο, κανεὶς πιὸ ἅγιος ἀπὸ τὸν Βασίλειο…» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Pierre Chaunu “L’ aventure de la Reforme”, Ed. Complexe, Bruxelles, p. 120-121). Ὁ Παν. Κανελλόπουλος γράφει γιὰ τὸ ἴδιο θέμα: «Ὁ Ἔρασμος παραμερίζοντας ὅσα ἡ μεσαιωνικὴ θεολογία καὶ ἡ λατρεία τῆς ρωμαϊκῆς ἐκκλησίας εἶχαν προσθέσει στὸν ἀρχέγονο Χριστιανισμὸ ἐπιστρέφει στὸ καθαρὸ πνεῦμα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ στοὺς παλαιοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, Ἕλληνες καὶ Λατίνους» (Παν. Κανελλόπουλου «Ἱστορία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πνεύματος», Ἀθῆναι, 1968, μέρος Β΄, τεῦχος α΄, σελ. 137 κ.ἑ.).
.             Ὁ Ἔρασμος διέμεινε γιὰ χρόνια στὴν γερμανόφωνη ἑλβετικὴ Βασιλεία καὶ συντέλεσε νὰ ἀναδειχθεῖ τότε τὸ σημαντικότερο τυπογραφικὸ κέντρο τῆς Εὐρώπης. Ἀπὸ τὸ 1516, ποὺ μὲ φροντίδα του ἐκδίδεται ἡ ἑλληνικὴ Καινὴ Διαθήκη καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, ἕως τὸ 1532, μὲ τὴ δική του πρωτοβουλία καὶ καθοδήγηση, ἐκδίδονται τὰ ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας Κυπριανοῦ, Ἱλαρίου, Εἰρηναίου, Ἀμβροσίου, Αὐγουστίνου, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Μεγάλου Βασιλείου. Τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἐκδόθηκε πρῶτο στὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο.
.           Οἱ ἀναφορὲς στοὺς Ἀνατολικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἐποχή του δὲν συγκίνησαν τὸν Λούθηρο. Εἶναι βέβαιο ὅτι γνώριζε ἑλληνικὰ καὶ ὅτι μελέτησε τὴν Ἁγία Γραφὴ στὸ πρωτότυπο. Πιθανότατα γνώριζε καὶ τοὺς Ἀνατολικοὺς Πατέρες, ἀλλὰ τοὺς ἀγνόησε λόγῳ τοῦ φανατισμοῦ του ὑπὲρ μίας Ἐκκλησίας χωρὶς ἱερατεῖο, χωρὶς Μυστήρια, χωρὶς ἱερότητα, χωρὶς Παράδοση.
.         Παρὰ τὸ ὅτι, ἀπὸ χαρακτήρα, ὁ Ἔρασμος ἦταν ἤπιος καὶ κατὰ τῆς βίας καὶ ἔγραψε μὲ μετριοπάθεια τὶς ἀντιρρήσεις του τόσο γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ Λουθήρου, ὅσο καὶ γιὰ τὶς καινοτομίες τῆς Ρώμης, ἐν τούτοις ὁ Λούθηρος καὶ οἱ φανατικοὶ καθολικοὶ τοῦ ἐπιτέθηκαν μὲ σφοδρότητα. Εἰδικότερα ὁ Λούθηρος τὸν μίσησε καὶ τὸν πολέμησε μὲ βιαιότητα. Ὁ Ἔρασμος μὲ τὴν εὐγένεια τοῦ χαρακτήρα του δὲν μπόρεσε νὰ πείσει γιὰ τὸ ὅτι ἡ βία δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀποτρέψει τοὺς θρησκευτικοὺς πολέμους Ρωμαιοκαθολικῶν κατὰ Διαμαρτυρομένων. Δὲν τόλμησε ποτὲ νὰ μιλήσει γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν εἶπε κἂν ἂν παρέμεινε στὴν πίστη ρωμαιοκαθολικὸς ἢ προσχώρησε στὸν προτεσταντισμό…. Ἡ Εὐρώπη ἔτσι πῆρε τὸν δρόμο της, τὸν δρόμο τοῦ «ἀντιμεταρρυθμισμένου» Βατικανοῦ, τῶν Ἰησουιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ταγμάτων καὶ τῶν προτεσταντῶν, διαδόχων του Λουθήρου… Μὲ τὰ σημερινὰ ἀποτελέσματα.-

Σημείωση
Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ βιβλία ποὺ στὸ κείμενο σημειώθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν καὶ τὰ ἀκόλουθα: Στέφαν Τσβάϊχ «Ἔρασμος», Ἔκδ. Γκοβόστη. – Ἐράσμου «Μωρίας Ἐγκώμιον», Ἔκδ. Ἠριδανός. – Κ. Σάθα «Βιογραφίαι 1453-1821». – Περ. «Ἐποπτεία», τ. Φεβρουαρίου 1993. – «Κύριλλος Λούκαρις», Ἀθῆναι, 1939. – Giorgio Girardet “Protestanti e cattolici: le differenze”, Ed. Claudiana, Torino, 4a edizione, 2007. – “Lutero: Opere scelte”, Introduzione Gerhard Ebeling, Ed. Claudiana, 1988. – Paolo Ricca – Giorgio Tourn “Le 95 tesi di Lutero”, Ed. Claudiana, 2004. – Revue “Actualite de l’ histoire – Guerres de religion”, no 81, Novembre 2005. – Revue “Les cahiers science et vie – Guerres de religion”, No 162, Juillet 2016. – “Memoires d’ Europe 1453-1789”, Ed. Gallimard, 1993. –

ΚΥΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ: «ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΣΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΡΟΗ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ»! ! !

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Κυνικότητα ριζωμένη στὴν εὐρωπαϊκὴ μωρία, στὴν ἀπύθμενη μωρία ποὺ προξενεῖ ἡ ἐχθρότητα τῆς ἴδιας τῆς Εὐρώπης στὶς χριστιανικές της ρίζες. Μωρία ποὺ θὰ καταβροχθίσει τὴν ἴδια τὴν ὑπερφίαλη Εὐρώπη!

.               Κατὰ τὴν χθεσινὴ καὶ τὴν σημερινὴ Συνεδρία (05.02.2016) τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος […]
ἀναγνώσθηκε ἡ κατατεθεῖσα ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Ἰωνίας καὶ Φιλαδελφείας κ. Γαβριὴλ Ἔκθεση πεπραγμένων τῆς Ὑψηλοῦ Ἐπιπέδου Συναντήσεως τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν περὶ τοῦ προσφυγικοῦ ζητήματος στὴν Εὐρώπη, ἡ ὁποία συνδιοργανώθηκε μὲ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση ὅλων τῶν ἐμπλεκομένων διεθνῶν ὀργανισμῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἀντικείμενο τὴν ἀντιμετώπιση μεγάλων ἀνθρωπιστικῶν κρίσεων. Στὴ διημερίδα αὐτή, ποὺ εἶχε ὡς κεντρικὸ θέμα τὴν ἐξεύρεση λύσεων στὸ μεῖζον ἀνθρωπιστικὸ πρόβλημα τοῦ μεγάλου προσφυγικοῦ κύματος ποὺ πλήττει τὴν Εὐρώπη, καὶ πραγματοποιήθηκε στὴ Γενεύη στὶς 18 καὶ 19 Ἰανουαρίου 2016, παρακάθησαν: ἡ Ὑπάτη Ἁρμοστεία Προσφύγων (UNHCR), ὁ Διεθνὴς Ὀργανισμὸς Μετανάστευσης (ΙΟΜ), ἡ UNISEF καὶ τὸ Παγκόσμιο Ταμεῖο Ἀνθρωπίνων Πόρων (UNFPA) μαζὶ μὲ ἐκπροσώπους τῆς Γερμανικῆς, Σουηδικῆς, Βρετανικῆς, Γαλλικῆς, Οὐγγρικῆς, Ἰταλικῆς καὶ Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Στὴ συνάντηση αὐτὴ ὁ Σεβασμιώτατος κ. Γαβριὴλ ἐκπροσώπησε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
.               Κεντρικὸ πρόσωπο τῆς διημερίδας ὑπῆρξε ὁ Γερμανὸς Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν καὶ Ἀμύνης κ. Thomas De la Maiziere, ὁ ὁποῖος καὶ ἀνέπτυξε στὴν ὁμιλία του τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζει ἡ Εὐρώπη στὸ σύνολό της τὴν προσφυγικὴ καὶ μεταναστευτικὴ ροή. Ἡ Πρόεδρος τῆς Ὑπάτης Ἁρμοστείας Προσφύγων Ms. Janice Marshal ἀναφέρθηκε στὴν τεράστια ἀνθρωπιστικὴ κρίση ποὺ παρατηρεῖται στὶς εἰσόδους τῶν προσφύγων καὶ κάνοντας λεπτομερῆ ἀναφορὰ γιὰ τὴ χώρα μας τόνισε τὴν ἄριστη σχέση της μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ τοὺς διαφόρους Ὀργανισμοὺς Αὐτῆς (Οἰκουμενικὸ Πρόγραμμα Προσφύγων, ΑΠΟΣΤΟΛΗ, τοπικὲς Μητροπόλεις τῶν σχετικῶν περιοχῶν καὶ ἄλλες ὑπηρεσίες).
.               Στὴν Ἔκθεσή του ὁ Σεβασμιώτατος κάνοντας ἀναφορὰ στὴν παρουσίαση ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ Μετανάστευσης ἐπισημαίνει χαρακτηριστικά: «Τὸ δυστυχέστερο ὅλων βεβαίως τυγχάνει ἡ τραγικὴ διαπίστωση τῶν ἐμπεριστατωμένων στοιχείων ποὺ παρουσιάστηκαν ἀναφορικὰ μὲ τὴν γηραιά μας ἤπειρο. Τὸ ἔτος 2050, ἔχουν προβλέψει μείωση τοῦ συνολικοῦ εὐρωπαϊκοῦ πληθυσμοῦ κατὰ 120% ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀπὸ τὰ 450.000.000 πολιτῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἠπείρου σήμερα, θὰ ἔχουν ἀπομείνει μόλις 310.000.000, γεγονὸς τὸ ὁποῖο δημιουργεῖ νέες προκλήσεις καὶ πραγματικότητες. Μοῦ προξένησε ἰδιαίτερη ἐντύπωση ὁ κυνισμὸς μὲ τὸν ὁποῖο παρουσιάστηκαν τὰ ὡς ἄνω στοιχεῖα. Τὰ συνέδεσαν μάλιστα μὲ τὸ συνταξιοδοτικὸ πρόγραμμα κάθε χώρας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποδεικνύεται ἡ ἀδυναμία τῶν ταμείων νὰ συντηρήσουν πολλοὺς ὑπερήλικες συνανθρώπους μας. Ἡ διαπίστωσή τους λοιπὸν ἦταν ὅτι χρειάζεται περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἡ Εὐρώπη τὸ προσφυγικὸ ρεῦμα, καὶ ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐλέχθη, ἀκόμα καὶ ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ συριακὴ ἔξοδος ἔπρεπε νὰ εἴχαμε δημιουργήσει μία παρόμοια. Ἀντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανεὶς τὸν κυνισμό, ὅπως καὶ προανέφερα, ἀλλὰ καὶ τὴν μεγάλη ἀλλαγὴ ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ βιώσει ἡ Εὐρώπη ἐξ αἰτίας τῆς ὑπογεννητικότητας καὶ τοῦ ὑψηλοῦ βιωτικοῦ ἐπιπέδου ποὺ σαφῶς ἀποτρέπει τὴν “ταλαιπωρία” τῶν νέων οἰκογενειῶν. Εἶναι δύσκολο γιὰ μία σύγχρονη οἰκογένεια νὰ ἐπιλέξει τὴν ἀπόκτηση περισσοτέρων τοῦ ἑνὸς τέκνου, γεγονὸς τελείως ἀντίθετο μὲ ὅ,τι παρατηρεῖται στὶς ἀντίστοιχες ἰσλαμικὲς οἰκογένειες. Ὁ Ὀργανισμὸς Μετανάστευσης ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν θρησκειῶν νὰ βοηθήσουν στὴν διαδικασία ἐνσωμάτωσης». […]

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr

ΟΠΩΣ ΕΣΤΡΩΣΕ Η ΕΥΡΩΠΗ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ! (Ἀνατριχιαστικὸ ἄρθρο: «Ἐπικαλεῖσθε ἄραγε τὸν διάβολο στ᾽ ἀστεῖα; Αὐτὸς θὰ σᾶς πάρει στὰ σοβαρά»)

ΟΠΩΣ ΕΣΤΡΩΣΕ Η ΕΥΡΩΠΗ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ!

ΕΙΣ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»:
Ἕνας Γάλλος ρ/καθολικός ἱερέας, ὁ Hervé Benoît, ἐφημέριος τοῦ περίφημου ναοῦ τῆς Fourvière στὴν Λυών, δημοσίευσε στὴ Riposte catholique (20 Νοεμβρίου 2015) ἕνα εἰλικρινὲς καὶ «ὀχληρὸ» γιὰ τὴν ἀποκοιμισμένη Εὐρώπη ἄρθρο γύρω ἀπὸ τὸ μακελειὸ στὸ Παρίσι. Μέσα σ᾽ αὐτὸ ἀπεκάλυψε ἀνατριχιαστικὲς λεπτομέρειες γιὰ τὸ τί τραγουδιόταν στὸ περιβόητο Bataclan ἐκεῖνο τὸ βράδυ: ἐπικλήσεις στὸν διάβολο. Καὶ ἀφοῦ ἔκανε μιὰ σύντομη ἀλλὰ περιεκτικὴ αὐτοκριτικὴ τοῦ ἀθέου δυτικοῦ τρόπου ζωῆς καὶ τῆς ὑποκρισίας –ποὺ κλαίει γιὰ τὰ 130 θύματα ἐκείνης τῆς ἀποτρόπαιας βραδιᾶς ἀλλὰ δὲν συγκινεῖται καθόλου γιὰ τὰ 600 καθημερινὰ θύματα τῶν ἐκτρώσεων (μόνον στὴν Γαλλία)-, κατέληξε μὲ τὰ λόγια τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Νύσσης, ὁ ὁποῖος ἐντοπίζει τὶς αἰτίες τῶν συμφορῶν στὴν κακὴ χρήση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας.
.        Μὲ λίγα λόγια φανέρωσε ὅτι ἡ Εὐρώπη «ὅπως ἔστρωσε, ἔτσι κοιμᾶται». Καὶ φυσικὰ γιὰ τὸ ἄρθρο του αὐτὸ ἡ προϊσταμένη του ἀρχὴ «ἀποτροπιασμένη» τὸν “ἀπέσυρε” μὲ βατικάνειες μεθόδους σὲ μοναστήρι γιὰ ἀνάπαυση καὶ προσευχή…! Ἡ Εὐρώπη ἔχει χάσει τὴν εὐκαιρία τῆς ἀληθινῆς αὐτοκριτικῆς. Καὶ γι᾽ αὐτὸ θὰ ἐξαλειφθεῖ.

Ὥσπερ γὰρ ἐκ τῆς ἀτακτοτέρας διαίτης φθοροποιός τις χυμὸς καὶ χολώδης ἐν τοῖς σπλάγχνοις συνίσταται, ὃν ὁ ἰατρὸς εἰς ἔμετον διὰ τῆς τέχνης ἐφελκυσάμενος οὐκ ἂν ἐν αἰτίᾳ γένοιτο τοῦ αὐτὸν ἐμποιῆσαι τοῖς σώμασι τὸν νοσώδη χυμόν, ἀλλ᾽ ἐποίησε μὲν ἡ τῆς τροφῆς ἀταξία, εἰς δὲ τὸ ἐμφανὲς ἤγαγεν ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, οὕτω κἂν παρὰ τοῦ Θεοῦ γίνεσθαι λέγοιτο τοῖς μοχθηροῖς τὴν προαίρεσιν ἡ ἀλγεινὴ ἀνταπόδοσις, εὔλογον ἂν εἴη νοεῖν ἐξ ἡμῶν αὐτῶν τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας τὰ τοιαῦτα λαμβάνειν πάθη. (Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης, Εἰς τὸν Βίον τοῦ Μωυσέως, Β´87)

Ὅταν δημιουργεῖται μέσα στὰ σπλάγχνα ἕνα ὑγρὸ βλαπτικὸ καὶ πικρόχολο ἐξ αἰτίας μιᾶς πιὸ ἀκατάστατης διατροφῆς καὶ τὸ ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ τραβήξει μὲ τὴν βοήθεια τῆς ἰατρικῆς ὁ γιατρός, δὲν κατηγορεῖται αὐτὸς ὅτι ἔβαλε μέσα στὰ σώματα τὸ νοσηρὸ ὑγρὸ ἀλλὰ ὅτι τὸ δημιούργησε ἡ ἀκαταστασία στὸ φαγητὸ κι ὅτι ἡ ἰατρικὴ τὸ διαπίστωσε. Ἔτσι συμβαίνει κι ὅταν λέγεται ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ γίνεται ἡ ἀνταπόδοση τῶν θλιβερῶν στοὺς κακοπροαιρέτους, καὶ συνεπῶς θὰ ἦταν εὔλογο νὰ σκεπτόμαστε ὅτι σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους ἔχουν τὴν ἀρχὴ καὶ τὴν αἰτία αὐτὲς οἱ δοκιμασίες (ποὺ μᾶς βρίσκουν).

.            Λίγο πιὸ πάνω, στὸ ἄρθρο του, ὁ Γάλλος ἱερέας ἀπεκάλυπτε σκόπιμα τὶς κρυμμένες λεπτομέρειες («στὴν λεπτομέρεια -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ- κρύβεται ὁ διάβολος») καὶ σημείωνε ἀλήθειες:

.         Τί εἴδαμε; Εἶναι 9 μ.μ. ἐκείνη τὴν δραματικὴ Παρασκευὴ καὶ 13, στὸ Bataclan. 1.500 ἄνθρωποι ἐκστασιασμένοι, σφιγμένοι καὶ ξαναμμένοι καὶ οἱ Ἀετοὶ τοῦ Death Metal νὰ τραγουδοῦν: «Ποιός θὰ λατρέψει τὸν διάβολο; Ποιός θὰ ἀγαπήσει τὸ τραγούδι του; Ποιός θὰ ἀγαπήσει τὸν διάβολο καὶ τὸ τραγούδι του; … Καὶ κανείς, εὔλογα, δὲν θὰ ἀκούσει τὸ συμπέρασμα: Θὰ ἀγαποῦσα τὸν διάβολο καὶ τὸ τραγούδι του!». […] Θάνατος … κόλαση …, καὶ τὰ συστατικὰ ποὺ τὸ συνοδεύουν: βία … σὲξ … ἐξάρτηση … ἀπόλαυση … ἐκκωφαντικὸς θόρυβος …, κοινόχρηστοι κώδικες μαζικῆς κουλτούρας. […] Μὴν μοῦ πεῖτε ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι παρὰ μόνο λόγια, πὼς εἶναι ἕνα ἀστεῖο. Μὲ τὴ φόρα, νὰ μὴ λαμβάνεται τίποτε στὰ σοβαρά, τελικὰ ὅλα βρῆκαν τραγικὸ τέλος.… Ἂν ἐκπαιδεύετε κακὰ καὶ διεστραμμένα σκυλιὰ πίτμπουλ, ἐπειδὴ εἶναι χρήσιμα, γιὰ νὰ τρομάξετε τοὺς γείτονές σας, μὴν αἰφνιδιαστεῖτε ἂν κάποια μέρα τὰ δεῖτε νὰ πηδοῦν στὸν λαιμὸ τῶν παιδιῶν σας. Ἐπικαλεῖσθε ἄραγε τὸν διάβολο στ᾽ ἀστεῖα; Αὐτὸς θὰ σᾶς πάρει στὰ σοβαρά. Ἕνας ἐξαίσιος ἐξορκιστής μοῦ τό ᾽λεγε τὴν ἴδια ἡμέρα τῶν ἐπιθέσεων: “Ἂν τοῦ ἀνοίξετε τὴν πόρτα, αὐτὸς μετὰ χαρᾶς θὰ μπεῖ μέσα”». Δὲν παίζουμε μὲ τὶς εἰκόνες. Μεταφέρουν τὸ ἱερό…
Δεῖτε φωτογραφίες ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο τὶς στιγμὲς πρὶν ἀπὸ τὴν τραγωδία. Αὐτὰ τὰ δύστυχα παιδιὰ τῆς γενιᾶς τοῦ “μπομπὸ” σὲ ἔκσταση, «νέοι, γιορτινοί, ἀνοιχτοί, κοσμοπολίτες …». Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι ζωντανοὶ-νεκροί. Οἱ δολοφόνοι τους, αὐτὰ τὰ ζόμπι-haschishin, εἶναι σιαμαῖοι ἀδελφοί τους. Πῶς μποροῦμε νὰ μὴν τὸ δοῦμε; Εἶναι τόσο προφανές! Ἴδιος ξεριζωμός, ἴδια ἀμνησία, ἴδιος παλιμπαιδισμός, ἴδια ἀπολιτισιὰ … Οἱ μὲν μπουχτισμένοι ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἀξίες ποὺ κατήντησαν παρανοϊκές: ἡ ἀνοχή, ὁ σχετικισμός, ἡ παγκοσμιοποίηση, ὁ ἡδονισμὸς … Οἱ δὲ ἀπὸ τὶς μουσουλμανικὲς ἀξίες, ποὺ ἔγιναν ἀκόμα πιὸ τρελὲς στὴν ἐπαφή τους μὲ τὴν νεωτερικότητα: μισαλλοδοξία, δογματισμός, κοσμοπολιτισμὸς τοῦ μίσους …

.           Καὶ συνέχισε μὲ μιὰ κοφτερὴ γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ ὑποκρισία ἀποστροφή:

«Αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ Μεσαίωνα, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅ,τι λένε οἱ ἠλίθιοι, εἶναι ἡ μετανεωτερικότητα σὲ ὅλο τὸν παραλογισμό της. Τὸ δράμα τοῦ ἀθέου ἀνθρωπισμοῦ, ποὺ ἀγαπᾶ τὸν διάβολο, τὸν θάνατο, τὴν βία. … Τὸ σύμβολο τοῦ θανάτου καὶ τὸ χάος ἐπιπλέουν στοὺς δρόμους τοῦ Παρισιοῦ: 130 νεκροί, εἶναι ἀπαίσιο ἀλλὰ καὶ 600 νεκροί, τί εἶναι αὐτό; Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀμβλώσεων στὴ Γαλλία τὴν ἴδια ἡμέρα. Ποῦ εἶναι ἡ φρίκη, ἀλήθεια;

βλ. σχετ.: la-croix.com/Religion/Actualite/Le-cardinal-Barbarin-consterne-par-la-tribune-d-un-pretre-sur-les-attentats

 

 

Η ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «Ἡ Εὐρώπη δέχεται τοὺς μουσουλμάνους στὸ ἔδαφός της ἐφαρμόζοντας τὶς παραδοσιακὲς δημοκρατικὲς ἀρχές της καὶ σεβόμενη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν μεταναστῶν, χωρὶς ὅμως νὰ διατηρεῖ τὰ πνευματικὰ θεμέλια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προῆλθαν αὐτὲς οἱ ἀξίες».

Ἡ παραδεισιακὴ ἐποχὴ τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Παραδεισιακὴ ἐποχὴ τῆς Ἐκκλησίας χαρακτήρισε ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας αὐτὴ τῶν πρώτων τριῶν χριστιανικῶν αἰώνων. Στὸ σχετικὸ κείμενό του -εἰσαγωγὴ στὸ βιβλίο τοῦ Βασ. Μουστάκη «Οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες» (Ἔκδ. Αλ. καὶ Ε. Παπαδημητρίου, Β´ Ἔκδοση, Ἀθῆναι, 1986) τονίζει: «Δικαίως οἱ πρῶτοι αἰῶνες τῆς Ἐκκλησίας ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς ἡ παραδεισιακὴ ἐποχὴ αὐτῆς, πρὸς τὴν ὁποίαν ἀτενὲς δέον νὰ ἔχωσι τὸ βλέμμα αἱ μετέπειτα γενεαὶ αὐτῆς».
.             Εἶναι παράδοξο νὰ χαρακτηρίζονται οἱ τρεῖς πρῶτοι χριστιανικοὶ αἰῶνες παραδεισιακοί. Στὴν τότε κατεστημένη κατάσταση εἰδωλολατρίας, αὐταρχικῆς ἐξουσίας καὶ προσωπολατρίας πρὸς τοὺς αὐτοκράτορες ἑκατομμύρια Χριστιανῶν ὁδηγήθηκαν στὸ μαρτύριο. Τὸ παράδοξο ἐξηγεῖται μὲ τὴ ζωή τους, ποὺ ὡς κύρια στοιχεῖα εἶχε τὴν Πίστη, τὴν Ἁγία Ζωὴ καὶ τὴν Ἀγάπη, ἀκόμη καὶ σὲ ὅσους τοὺς μισοῦσαν, τοὺς ἀδικοῦσαν, καὶ τοὺς ὁδηγοῦσαν στὸν μαρτυρικὸ θάνατο. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε: Δώδεκα ἁπλοϊκοὶ ψαράδες ἀπὸ ἕνα ἐδαφικὸ πολλοστημόριο τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας κήρυξαν τὸ σωτηριῶδες Εὐαγγελικὸ μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπέστησαν διωγμοὺς καὶ μαρτυρικὸ θάνατο. Τὸ Εὐαγγελικὸ μήνυμα ὅμως διαδόθηκε μέσα ἀπὸ τὶς κατακόμβες καὶ ὁ σπόρος τοῦ βίου τῶν Μαρτύρων κατέστη γόνιμο λίπασμα γιὰ τὴν ἀνάπτυξή Του στὶς ψυχὲς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
.             Στὴν πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή, ποὺ γράφτηκε στὰ τέλη τοῦ 2ου αἰώνα, ὁ συγγραφέας της περιγράφει τὴν παραδεισιακὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν: «Μετέχουν σὲ ὅλα ὡς πολίτες καὶ ὅλα τὰ ὑπομένουν ὡς ξένοι…Ἐν σαρκὶ βρίσκονται, ἀλλὰ ζοῦν ὄχι κατὰ σάρκα…Ὑπακούουν στοὺς νόμους τοῦ κράτους, ἀλλὰ μὲ τὴ ζωή τους νικοῦν τοὺς νόμους. Ἀγαποῦν ὅλους καὶ ὅλοι τοὺς καταδιώκουν. Δὲν τοὺς ξέρουν καὶ ὅμως τοὺς καταδικάζουν. Τοὺς θανατώνουν καὶ ζωοποιοῦνται…Λοιδοροῦνται καὶ εὐλογοῦν. Ὑβρίζονται καὶ τιμοῦν. Ἀγαθοποιοῦν καὶ τιμωροῦνται ὡς κακοποιοί…».
.             Πάρα κάτω ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ κόσμος μισεῖ τοὺς Χριστιανούς, ὅπως ἡ σάρκα μισεῖ τὴν ψυχή: «Μισεῖ ἡ σάρκα τὴν ψυχὴ καὶ τὴν πολεμᾶ ἐνῶ σὲ τίποτε δὲν τὴν ἀδικεῖ, μόνο καὶ μόνο γιατί τὴν ἐμποδίζει νὰ ριφθεῖ στὶς ἡδονές. Ἔτσι καὶ ὁ κόσμος μισεῖ τοὺς χριστιανούς, ἐνῶ σὲ τίποτε οἱ χριστιανοὶ δὲν τὸν ἀδικοῦν, μόνο καὶ μόνο γιατί ἀντιτάσσονται στὶς ἡδονές». Γι’ αὐτὸ ὁ κόσμος καὶ στὶς ἡμέρες μας ἐπιδιώκει οἱ Χριστιανοὶ νὰ συσχηματισθοῦν μαζί του καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τοὺς κανόνες ποὺ ἐπιβάλλει, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ παράδειγμα καὶ ἑπομένως ὁ ἔλεγχος ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὴν παραδείσια ζωή…
.             Τὸ θαῦμα τῆς εἰρηνικῆς ἐξάπλωσης τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες, ἔχει χαώδη διαφορὰ μὲ τὴ γέννηση καὶ ἐξάπλωση τοῦ Μωαμεθανισμοῦ. Ὁ ἱδρυτής του διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου ἐπέβαλε τὴ θρησκεία του στὴ Μέκκα. Διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν ἐξάπλωσαν οἱ διάδοχοί του. Ὑπέταξαν λαοὺς πανάρχαιους καὶ οὐσιαστικὰ τοὺς ἐξαφάνισαν. Οἱ Χριστιανοὶ Ἀσσύριοι, Ἀραμαῖοι, Αἰγύπτιοι, Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, κάτοικοι ὅλοι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Βόρειας Ἀφρικῆς, βιαίως ἐξισλαμίστηκαν. Ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἐπιβίωσαν μέσα στοὺς αἰῶνες, ἀφοῦ δοκιμάστηκε ἡ Πίστις τους ὡς χρυσὸς σὲ καμίνι, σήμερα ἐξοντώνονται ἀπὸ τοὺς σύγχρονους αἰμοδιψεῖς ἰσλαμιστὲς τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους», ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τῶν λεγομένων χριστιανικῶν κρατῶν. Εἶναι οἱ σύγχρονοι μάρτυρες.
.             Παράλληλα μὲ τὴν ἐξόντωση τῶν Χριστιανῶν στὴ Μέση Ἀνατολὴ ἕνα γιγάντιο κύμα μουσουλμάνων ἐγκαθίσταται στὴν Εὐρώπη, τῆς ὁποίας οἱ κάτοικοι παρακμάζουν ὡς πρὸς τὶς παραδοσιακές τους ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά τους. Τὸ ἀξιοπερίεργο εἶναι ὅτι γιὰ νὰ φτάσουν στὴν Εὐρώπη οἱ μουσουλμάνοι διέρχονται ἀκωλύτως ἀπὸ μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ εἰδικότερα, μὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴ χώρα μας, ἀπὸ τὴν αὐτοανακηρυσσόμενη ἀνεπτυγμένη οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ Τουρκία, ἀλλὰ δὲν ἐγκαθίστανται ἐκεῖ. Οἱ τουρκικὲς ἀρχὲς ὄχι μόνο ἀνέχονται, ἀλλὰ διευκολύνουν τοὺς ἐμπόρους τῆς ἀνθρώπινης σάρκας νὰ διασχίσουν τὴ χώρα, περνώντας μαζὶ μὲ τὸ ἀνθρώπινο ἐμπόρευμά τους χωρὶς ἐπιπτώσεις χιλιάδες χιλιόμετρα! Καὶ χωρὶς ἡ γειτονικὴ χώρα νὰ ἔχει ὁποιαδήποτε ἐπίπτωση ἀπὸ τὶς θιγόμενες χῶρες τῆς Εὐρώπης…
.             Ἡ Εὐρώπη συνολικὰ καὶ ἡ Ἑλλάδα εἰδικότερα ἐπιχειροῦν χωρὶς ἐπιτυχία νὰ διαχειριστοῦν τὸ ζήτημα τῆς παράνομης καὶ ἄναρχης μαζικῆς μετανάστευσης ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων, ἀλλὰ ἀποτυγχάνουν. Ἡ ριζικὴ λύση θὰ ἦταν νὰ ὑπάρξουν στὶς χῶρες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχονται τόσο καλὲς συνθῆκες, ποὺ νὰ τοὺς κάνουν νὰ μὴν θέλουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πατρίδες τους. Ὅταν ὅμως οἱ ἴδιες οἱ δυτικὲς χῶρες προκαλοῦν, εὐνοοῦν ἢ ἀνέχονται τὴν ἐξαθλίωση αὐτῶν τῶν λαῶν καὶ τοὺς ἐμφυλίους πολέμους, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἐξελίσσονται μὲ ὅλη τὴν ἀγριότητά τους, δυσκολεύονται νὰ μὴν δέχονται τὰ θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων, ποὺ διακινδυνεύουν τὴ ζωή τους καὶ πληρώνουν ἁδρά τοὺς ἐκμεταλλευτὲς ἐμπόρους γιὰ τὴ διαφυγή τους στὴν Εὐρώπη.
.             Συνέπεια τοῦ ὁλοένα αὐξανομένου κύματος μουσουλμάνων μεταναστῶν εἶναι καθημερινὰ νὰ ἀλλάζει ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Εὐρώπης. Ἕνας μουσουλμάνος στοχαστὴς προβλέπει ὅτι στὸ τέλος τοῦ 21ου αἰώνα οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς στὴν Εὐρώπη καὶ ἔτσι αὐτὴ θὰ καταστεῖ μία μουσουλμανικὴ ἤπειρος. Ἤδη ὑπάρχουν ἁπτὰ σημεῖα τῆς ἔντονης παρουσίας τῶν μουσουλμάνων σὲ ὁρισμένα εὐρωπαϊκὰ κράτη. Στὴ Μεγ. Βρετανία λ.χ. Ἀγγλικανὸς Ἐπίσκοπος πρότεινε ὁ Βασιλιὰς νὰ ὁρκίζεται καὶ στὸ Κοράνιο, γιὰ ἔνδειξη σεβασμοῦ πρὸς τοὺς μουσουλμάνους πολίτες τῆς χώρας…
.             Ἡ Εὐρώπη δέχεται τοὺς μουσουλμάνους στὸ ἔδαφός της ἐφαρμόζοντας τὶς παραδοσιακὲς δημοκρατικὲς ἀρχές της καὶ σεβόμενη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν μεταναστῶν, χωρὶς ὅμως νὰ διατηρεῖ τὰ πνευματικὰ θεμέλια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προῆλθαν αὐτὲς οἱ ἀξίες. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ οἱ μουσουλμάνοι δὲν ἀφομοιώνονται στοὺς κανόνες ζωῆς τῆς Εὐρώπης καὶ ἐκμεταλλευόμενοι τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δίκαιο διοργανώνουν τὴ ζωή τους κατὰ τὰ δικά τους θρησκευτικὰ πρότυπα. Τὴν ὥρα λοιπὸν ποὺ οἱ ὅπου γῆς μουσουλμάνοι ἔχουν στέρεες ἀπόψεις περὶ ζωῆς καὶ περὶ τῆς τύχης τῶν «ἀπίστων», οἱ περισσότεροι Εὐρωπαῖοι ἔχουν χάσει τὴ χριστιανική τους πίστη καὶ ἐπιδίδονται μόνο στὶς σαρκικὲς ἡδονὲς τοῦ σήμερα, ποὺ δὲν ἔχει αὔριο…
.           Παραδείσια ἦταν ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν τῶν αἰώνων τῶν διωγμῶν, γιατί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἦταν μέσα τους, γιατί ἦταν ἀνεξάρτητη ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς παράγοντες. Σήμερα οἱ Χριστιανοὶ ζοῦν σὲ μία νεοειδωλολατρικὴ Εὐρώπη, ἡ ὁποία, σὲ μεγάλο βαθμό, βρίσκεται σὲ ἠθική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ παρακμή, ποὺ συνοδεύεται μὲ τὴν εἴσοδο σ’ αὐτὴν ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων, μὲ ἔντονα βιώματα σὲ μία θρησκεία ποὺ ἐμπνέει φανατισμό. Καὶ δύσκολα, πλὴν κάποιων ἁγίων ἐξαιρέσεων, μποροῦν οἱ Χριστιανοὶ νὰ ποῦν ὅτι ζοῦν παραδείσια ζωὴ καὶ ἀποτελοῦν ἑστίες ἀντίστασης στὴν παρακμὴ τῆς Εὐρώπης…
.           Ὁ Χάντινγκτον προέβλεψε ὅτι ὁ νέος παγκόσμιος πόλεμος θὰ εἶναι τῆς σύγκρουσης τῶν θρησκειῶν – πολιτισμῶν. Πιθανότατα ἡ πρόβλεψή του νὰ βγεῖ ἀληθινή, μὲ μία πρόσθετη λεπτομέρεια. Ὁ πόλεμος στὴν Εὐρώπη θὰ εἶναι ἄνισος: Οἱ φανατικοὶ μουσουλμάνοι, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς γηραιᾶς ἠπείρου, θὰ ἀντιμετωπίσουν ἄχρωμους θρησκευτικὰ Εὐρωπαίους, ἀποκομμένους ἀπὸ τὶς ρίζες τους …-

 

«H YΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ» (Γάλλος διανοούμενος, δεδηλωμένος ἄθεος)

«H YΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ»
Πορφύρης Δ./ Σταφυλᾶ Π.

.                 Ἂν καὶ δεδηλωμένος ἄθεος ὁ διακεκριμένος καὶ πολυγραφότατος φιλόσοφος Andre Comte-Sponville  τονίζει ὅτι τὸ «θέμα τῶν διωγμῶν τῶν χριστιανῶν στὸν κόσμο μᾶς ἀφορᾶ ὅλους».
.                 Πρόκειται γιὰ 100 μὲ 150 ἑκατομμύρια, ὅπως ἀναφέρει τὸ Μαῦρο Βιβλίο τῆς κατάστασης τῶν χριστιανῶν στὸν κόσμο, ὅπου 70 πνευματικοὶ ἄνθρωποι ἀνάμεσά τους καὶ ὁ Andre Comte-Sponville ἀναλύουν τὴν σύγχρονη μάστιγα τῶν διωγμῶν. Σὲ συνέντευξή του στὸ lejdd.fr τονίζει ὅτι δὲν πρέπει ν΄ἀφήσουμε τὴν ὑπεράσπιση τῶν διωκομένων χριστιανῶν στὸν κόσμο μόνο στοὺς πιστούς.
.                 Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε Εὐρωπαῖοι χωρὶς νὰ ἔχουμε ἕνα εἶδος ἰδιαίτερης ἀνησυχίας γιὰ τὶς χριστιανικὲς κοινότητες ποὺ βρίσκονται ὑπὸ διωγμόν. Γιατί αὐτὲς μοιράζονται μὲ τὸν πολιτισμό μας ἕναν κάποιον ἀριθμὸ ἀξιῶν καὶ ἀρχῶν. Ἡ ὑπεράσπσιη τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ὑπεράσπιση τοῦ πολιτισμοῦ μας.
.                 «Ξεχνᾶμε ὅτι οἱ χριστιανοὶ καταπιέζονται σὲ πολλὰ μέρη τοῦ κόσμου κυρίως σὲ Ἀφρικὴ καὶ Ἀσία. Εἶναι ἐπεῖγον νὰ συνειδητοποιήσουμε αὐτὸ τὸ φαινόμενο.»
.                 Στὴν ἐρώτηση ποὺ τοῦ τίθεται, πὼς ἐξηγεῖ αὐτὴν τὴν ἡμιαδιαφορία ποὺ καταγγέλει τὸ Μαῦρο Βιβλίο, ὁ φιλόσοφος ἀπαντᾶ ὅτι ἔχουμε τὴν τάση νὰ εὐααισθητοποιούμεστε περισσότερο μὲ ζητήματα μειονοτήτων. Ἀντίθετα ὁ χριστιανισμὸς ἀποτελεῖ τὴν πιὸ πολυάριθμη ὁμολογία στὸν πλανήτη. Εἶναι ἐπεῖγον νὰ συνειδητοποιήσουμε λέει τοὺς ὑφιστάμενους διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν στὸν κόσμο καὶ νὰ κινητοποιηθοῦμε ὅλοι γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ φρίκη.
.                 Πιστότητα καὶ πίστη ἐτυμολογικὰ ἔχουν κοινὴ ρίζα. Λέω συχνὰ ὅτι ἡ πιστότητα εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀπομένει ἀπὸ τὴν πίστη, ὅταν αὐτὴ χάνεται. Εἶναι ἀνάγκη νὰ πιστέψουμε στὸ Θεὸ γιὰ νὰ ἐκτιμήσουμε τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα; Γιὰ νὰ πιστέψουμε ὅτι ἡ εἰλικρίνεια εἶναι προτιμότερη ἀπὸ τὸ ψέμα; Ὅτι ἡ γενναιοδωρία εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὸν ἐγωισμό; ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὴ βία καὶ τὴν ἐγκληματικότητα ; ὅτι τὸ θάρρος εἶναι ἀνώτερο τῆς δειλίας; ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὸ μίσος; 2000 χρόνια τώρα οἱ ἀκρότητες συνεχίζονται….ἡ ἀνθρωπότητα δὲν προοδεύει ἀλλὰ οἱ κοινωνίες. Ἡ κοινωνία μας εἰδικὰ στὴν Εὐρώπη εἶναι πολὺ ἀνώτερη ἀλλὰ ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις βρίσκεται στὸ ἐπίπεδο τῆς Ρωμαικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τοῦ Μεσαίωνα. Ἀλλὰ τὸ ἀνθρώπινο εἶδος δὲν ἐξελίχθηκε τὰ 2000 αὐτὰ χρόνια. Ἑπομένως τὸ χειρότερο εἶναι δυνατό. Διαβεβαίωσαν ὅτι ὁ «Θεὸς εἶναι νεκρὸς». Ἀνακαλύψαμε ὅτι ὄχι μόνο δὲν εἶναι νεκρὸς ἢ ὄχι γιὰ ὅλους ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο ὅτι ὑπάρχει αὐτὴ ἡ φημισμένη ἐπιστροφὴ τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου ποὺ δύναται νὰ πάρει τὶς μορφὲς τὶς πιὸ τρομακτικὲς καὶ τὶς πιὸ ἀρχαικὲς: αὐτὲς τῶν διωγμῶν, τῶν φανατισμῶν, τῶν θρησκευτικῶν πολέμων. ….ὁ ἀγώνας τοῦ Διαφωτισμοῦ συνεχίζεται ἀλλὰ οἱ ἀντίπαλοι δὲν εἶναι πιὰ οἱ ἴδιοι. Ὁ ἀντίπαλος σήμερα δὲν εἶναι ἡ ἐκκλησία, ἀλλὰ ὁ φανατισμός, ὁ σκοταδισμός, ἡ τρομοκρατία ποὺ διακηρύσεται εἴτε ἀπὸ μία θρησκεία εἴτε ἀπὸ ἀπὸ ἕναν ἄθεο, αὐτὸ θέλω νὰ πῶ ὅτι μία νέα συμμαχία εἶναι ἐφικτὴ ἀνάμεσα σ΄ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀρνοῦνται τοὺς ἐξτρεμισμοὺς ἐναντίον αὐτῶν ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν τὴν κοσμοαντίληψή τους διὰ τῆς βίας. (lejdd.fr 17/11/14)

 

ΠΗΓΗ: dimpenews.com

ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΟΡΓΑ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

Ἔκθεση σόκ:
Ὑπὸ διωγμὸν ὁ Χριστιανισμὸς στὴν ὑπὸ ἰσλαμοποίηση Εὐρώπη.

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἡ Εὐρώπη κλώτσησε τὸν Χριστὸ καὶ τὸ εὐαγγγέλιό Του, ὅπως ἔδειξαν οἱ δύο Ἅγιοι,  Νικόλαος Βελιμίροβιτς καὶ Ἰουστίνος Πόποβιτς. Δὲν τῆς ἄρεσαν οὔτε ἡ Ἀγάπη οὔτε τὸ Ἔλεος! Τώρα τὸ «κενὸ» ποὺ δημιουργήθηκε θὰ τὸ γεμίσει τὸ ἰσλάμ μὲ τὸ σπαθί του καὶ τὸ κοράνι. Νομοτέλεια!
(βλ. ἐνδιεκτικῶς: «Χωρὶς τὸν Χριστὸν ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ πτωχότερος ἐπαίτης καὶ ὁ πλέον ἀναίσχυντος ἐκμεταλλευτὴς τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ σημερινὴ Εὐρώπη δὲν εἶναι πλέον οὔτε παπικὴ οὔτε λουθηρανική. Εἶναι ὑπεράνω καὶ ἐκτὸς τούτων. Εἶναι ὁλοτελῶς ἐπίγειος, χωρὶς ἔστω καὶ τὸν πόθον νὰ ἀνεβαίνη εἰς τὸν οὐρανόν, εἴτε μὲ τὸ διαβατήριον τοῦ ἀλαθήτου πάπα εἴτε πάλιν διὰ τῆς κλίμακος τῆς προτεσταντικῆς σοφίας. Ἀρνεῖται ἐντελῶς τὸ ταξίδιον ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ἐπιθυμεῖ νὰ παραμείνη ἐδῶ. Ἐπιθυμεῖ νὰ εἶναι ὁ τάφος της ὅπου καὶ τὸ λίκνον της. Δὲν γνωρίζει περὶ ἄλλου κόσμου. Δὲν αἰσθάνεται τὴν οὐράνιον εὐωδίαν. Δὲν βλέπει εἰς τὸν ὕπνον της τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Διὰ τὴν Θεοτόκον δὲν θέλει νὰ ἀκούση. Ἡ ἀκολασία τὴν στερεώνει εἰς τὸ μίσος κατὰ τῆς παρθενίας. Κάποιοι ἀσιατικοὶ καὶ ἀφρικανικοὶ λαοὶ ὀνομάζουν τὴν Εὐρώπην «Λευκὴν Δαιμονίαν. «Λευκήν», ἕνεκα τοῦ χρώματος τοῦ δέρματος, «Δαιμονίαν» δέ, ἕνεκα τῆς μελανότητος τῆς ψυχῆς της…», Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

.           Συγκλονιστικὰ στοιχεῖα ἀποκαλύπτει ἔκθεση γιὰ τὶς ἐπιθέσεις κατὰ χριστιανῶν ὄχι σὲ κάποιο μέρος τοῦ πλανήτη ἀλλὰ στὴν ὑποτιθέμενη χριστιανικὴ Εὐρώπη, καταδεικνύοντας, τὴν μὲ γοργὸ ρυθμὸ ἰσλαμοποίησή της, ἀπὸ τὴν εἴσοδο τῶν λαθρομεταναστῶν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀθεοποίηση μεγάλου τμήματος τοῦ λευκοῦ πληθυσμοῦ, λόγῳ “προοδευτικῶν” δῆθεν ἀντιλήψεων ποὺ μὲ τὴν κατεύθυνση νεοταξίτικων κέντρων ἐπιτίθενται σὲὅσους πιστεύουν ἀκόμα, μὲ τελικὸ στόχο τὴν καταστροφὴ τῆς θρησκείας τῆς Ἀγάπης, γιὰ τὴν ὁποία δὲν ὑπάρχει χῶρος στὴν ὑλιστικὴ Παγκοσμιοποίηση ποὺἐπελαύνει.

[…]              Ὁ Χριστιανισμὸς ἀφήνεται κυριολεκτικὰ στὸ ἔλεος μισαλλόδοξων ὁμάδων εἴτε γηγενῶν “προοδευτικῶν” εἴτε ἰσλαμιστικῶν. Σύμφωνα μὲ ἔκθεση ποὺ συνέταξε τὸ Παρατηρητήριο γιὰ τὴν Μισαλλοδοξία καὶ τὶς Διακρίσεις κατὰ τῶν Χριστιανῶν στὴν Εὐρώπη (Observatory on Intolerance and Discrimination against Christians in Europe), ὁμάδα ποὺ ἑδρεύει στὴ Βιέννη, κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος ἑκατοντάδες ἐπιθέσεις πραγματοποιήθηκαν ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ἡ ἔκθεση τοῦ 2013 κυκλοφόρησε στὰ μέσα Μαΐου καὶ καταγράφει 241 περιπτώσεις μισαλλοδοξίας κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ἡ ἔκθεση χωρίζεται σὲ 4 μέρη:

– Περιστατικὰ μίσους ἐναντίον Χριστιανῶν
– Μισαλλοδοξία κατὰ Χριστιανῶν στὸ Δίκαιο καὶ τὴν Πολιτικὴ
– Μισαλλοδοξίας κατὰ τῶν χριστιανῶν στὶς Τέχνες καὶ τὰ Media
– Προτάσεις γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος

Ἡ ἔκθεση τῆς ἐθελοντικῆς ὁμάδας περιλαμβάνει λεπτομέρειες ἐπιθέσεων μίσους κατὰ τῶν χριστιανῶν καὶ τῶν ἱερῶν τους, στὶς ὁποῖες περιλαμβάνονται ἐμπρησμοί, γκράφιτι καὶ βανδαλισμοί.
.          Στὴν ἔκθεση τεκμηριώνονται 133 περιπτώσεις βανδαλισμοῦ κατὰ χριστιανικῶν χώρων σὲ 11 χῶρες.

Τὸν Μάιο τοῦ 2013, ἡἔκθεση ἀναφέρει ὅτι ἀντὶ-χριστιανικὰ συνθήματα γράφτηκαν στὸν ἐξωτερικὸ τοῖχο ἑνὸς καθεδρικοῦ ναοῦ στὴν Αὐστρία. Ἕνα σύνθημα ἔλεγε: «Δὲν θέλουμε τοὺς σταυρούς σας» καὶ περιελάμβανε μία σβάστικα.
Στὴν Γαλλία, ὁ βωμὸς ἑνὸς ναοῦ πυρπολήθηκε, ἐνῶ σὲἄλλη γαλλικὴ ἐκκλησία ρίχτηκαν περιττώματα στὸ βωμό.
Τὸν Ἰούνιο τοῦ 2013, μοναστήρι στὸ Horbranz τοῦ Vorarlberg δέχτηκε ἐπίθεση ἀπὸ δύο ἔνοπλους μασκοφόρους.
Ἄλλα περιστατικὰ περιλαμβάνουν μία βόμβα ποὺ τοποθετήθηκε σὲ μία ἱσπανικὴ ἐκκλησία καὶ βόμβες μολότοφ ποὺ ρίχτηκαν στὴν πόρτα μίας ἐκκλησίας στὴν Ἰταλία, ποὺ εἶχε ἀνακαινιστεῖ.
Νὰ θυμίσουμε καὶ περιστατικὰ μὲ τὶς ὑπαλλήλους τῆς ΝΤΠ femen ποὺ κατέστρεφαν σταυροὺς μὲἠλεκτρικὸ πριόνι.
Τὸ Παρατηρητήριο ἀναφέρει ὅτι ἔχει συγκεντρώσει στοιχεῖα ἀπὸ τοπικὰ μέσα ἐνημέρωσης ποὺἦρθαν σὲἐπαφὴ μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν πληγεῖἄμεσα.

.          Ἡ Δρ Gudrun Kugler, διευθύντρια τοῦ Παρατηρητηρίου, δήλωσε: «Ἡ ὁλοένα καὶ πιὸ κοσμικὴ κοινωνία στὴν Εὐρώπη ἔχει ὅλο καὶ λιγότερο χῶρο γιὰ τὸν Χριστιανισμό. Ὁρισμένες κυβερνήσεις καὶ φορεῖς τῆς κοινωνίας ἐπιδιώκουν τὸν ἀποκλεισμό. Ἀμέτρητες περιπτώσεις μισαλλοδοξίας κατὰ χριστιανῶν μᾶς ἔχουν ἀναφερθεῖ. Μὲ τὴν ἔρευνα, τὴν τεκμηρίωση καὶ τὴ δημοσίευση αὐτῶν τῶν ὑποθέσεων ἐλπίζουμε νὰ δημιουργήσουμε μία συνειδητοποίηση ποὺἀποτελεῖἕνα πρῶτο βῆμα πρὸς τὴν λύση».

ΠΗΓΗ: defencenet.gr