ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Τί ψηφίζουμε στὶς Εὐρωεκλογὲς

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.            Στὶς 9 τοῦ προσεχοῦς Ἰουνίου ψηφίζομε, γιὰ νὰ ἐκλέξουμε τοὺς 21 ἐκπροσώπους μας στὸ Εὐρωκοινοβούλιο, μαζὶ μὲ τοὺς ψηφοφόρους τῶν ἄλλων 26 χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (ΕΕ). Ὅλες οἱ προηγούμενες ἐκλογὲς γνώρισαν τὴν ἀδιαφορία τῶν περισσοτέρων πολιτῶν τῆς ΕΕ. Αὐτὴ τὴ φορά, τουλάχιστον ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες,  πρέπει νὰ πᾶμε νὰ ψηφίσουμε. Εἶναι χρέος μας. Τὸ ὀφείλουμε στὶς ἑπόμενες γενιὲς καὶ στοὺς ἐμπνευστὲς καὶ στοὺς ἱδρυτὲς τῆς ΕΕ. Ὅσοι ἔχουμε αὐτὸ τὸ συναίσθημα εὐθύνης ἔναντι προγόνων καὶ ἀπογόνων μας, ὅσοι αἰσθανόμαστε ντροπὴ καὶ θλίψη γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν γενικὰ στὴν ΕΕ καὶ εἰδικὰ στὴν Πατρίδα μας εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰδώσουμε τὴν ἀπάντησή μας καὶ νὰ ἐκδηλώσουμε τὴν ἀντίδρασή μας σὲ ὅσους ὁδηγοῦν στὴν ἠθικὴκατάρρευση τὴν ἤπειρό μας.
.            Ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη γενικὰ καὶ ἡ Ἑλλάδα εἰδικότερα εἶναι γεγονὸς ὅτι γνωρίζουν μία νέα βαθιὰ παρακμή. Τὰ ἀπάνθρωπα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, οἱ ἀποικιοκρατικὲς βιαιότητες, ὁ ὠφελιμισμὸς καὶ ἡ ἰσχυροποίηση τῶν πλούσιων καὶ ἰσχυρῶν ἔναντι τῶν πτωχῶν καὶ ἀσθενῶν, οἱ ὠμότητες σὲ βάρος τῶν Χριστιανῶν, ὅλα τὰ ἀρνητικὰ ποὺ συνέβησαν στὴν «πολιτισμένη» ἤπειρό μας κατὰ τὸν 20ό αἰώνα οὐδὲν δίδαξαν τὶς δύο μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο γενιὲς (1946-1964), τὶςἐπονομαζόμενες στὴν ἀγγλικὴ ἀργκὸ «μπέϊμπι μποῦμερς» (Ἔκρηξη Βρεφῶν, λόγῳ τῆς αὐξημένης γονιμότητας ἐκείνη τὴν χρονικὴ περίοδο). Αὐτὲς ὑπέθαλψαν τὴ σημερινὴ καλπάζουσα παρακμή. Ὠφελιμισμός, ἔντονος ἀτομικισμός, διαφθορά, ἄκρατος ἡδονισμός, ὑποταγὴ σὲ μία καταστρεπτικὴἐλευθεριάζουσα ἀτομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἠθικὴ κυριαρχοῦν μὲ εὐθύνη τους, χωρὶς βεβαίως νὰἀπαλλάσσονται τῶν εὐθυνῶν τους οἱ νεότερες γενιές.
.            Στὴν Ἑλλάδα τί νὰ πρωτοθυμηθοῦμε; Τὴ δικτατορία τῶν ἐπίορκων συνταγματαρχῶν; Τὴν ἀδυναμία προστασίας τῆς Δημοκρατίας; Τὶς βολὲς κατὰ τῆς οἰκογένειας; Τὴν ὁλοκληρωτικὴπροπαγάνδα καὶ τὴν ἐκθείαση τῶν Καντάφι καὶ Γιαρουζέλσκι; Τὴν οἰκονομικὴ ἐξαχρείωση μὲπαροχὲς σὲ ἐγκάθετους καὶ τὴν πολιτικὴ λαϊκίστικης σπατάλης; Τὸν χλευασμὸ ἐναντίον συμβόλων τῆς Πατρίδας; Τὴν πολεμικὴ καὶ τὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὅ, τι καλὸ ἔχει αὐτὸς ὁ λαὸς σὲ Ἐκείνην τὸ ὀφείλει; Τὸ δημοψήφισμα γιὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν ΕΕ, ποὺ τὸἀποτέλεσμά του ἀνετράπη μόλις ἀνακοινώθηκε; Τὴν ἀθλία συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ποὺ ἀκόμη καὶ οἱ Σκοπιανοὶ μᾶς ταπεινώνουν; Τὴν πολιτικὴ παρέμβαση ἀνώτατων δικαστικῶν ὑπὲρ τῆς κυβερνήσεως; Ἕως καὶ τὸν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων προωθήσαμε, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι εἴμαστε «προοδευτικοί»… Ἔτσι λίγα ἐνδεικτικὰ τοῦ ἤθους, ποὺ ἄνωθεν ἐπιχειρεῖται νὰ ἐπιβληθεῖ στὸν Ἕλληνα… Καὶ αὐτός, σὲ μεγάλο ποσοστό, μοιρολατρικὰ ὑποκύπτει…
.            Συνέβη καὶ ἕνα ἐξαιρετικὰ δυσάρεστο γεγονὸς γιὰ τὴ χώρα μας πρόσφατα στὸ Εὐρωκοινοβούλιο. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα Ψηφίσματα τῆς παρούσας σύνθεσής του γιὰ πρώτη φορὰ καταδικάστηκε σὲ κείμενο τοῦ διεθνοῦς δικαίου ἡ κυοφορία ἀπὸ τρίτη γυναίκα (παρένθετη μητρότητα).  Μετὰ τὴν ἔγκριση τοῦ ἐν λόγῳ Ψηφίσματος ἡ καθηγήτρια τοῦ ἰδιωτικοῦ δικαίου Aude Mirkovic, ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀπαγόρευση τῆς παρένθετης μητρότητας παγκοσμίως, δήλωσε:
.            «Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε εἶναι ὅτι πρόκειται περὶ μίας νίκης, γιατί γιὰ πρώτη φορὰ διεθνὲς ἐπίσημο κείμενο ἀναγνωρίζει τὴ σχέση μεταξὺ τῆς κυοφορίας ἀπὸ τρίτη γυναίκα καὶτοῦ ἐμπορίου ἀνθρώπινων ὑπάρξεων… Τὸ κείμενο θὰ ἐνθαρρύνει τὶς ἀνὰ τὴν οἰκουμένη χῶρες νὰ καταργήσουν τὴν παρένθετη μητέρα, διότι θύμα ἐμπορικῆς πράξεως δὲν εἶναι μόνο αὐτή, τῆςὁποίας ἐργαλειοποιεῖται τὸ σῶμα της, ἀλλὰ καὶ τὸ παιδὶ ποὺ θὰ προκύψει, ποὺ ἀκουσίως καθίσταται προϊὸν ἐμπορικῆς πράξεως». Παράδειγμα: Ὁ νομοθέτης, ὁ ἀναγνωρίζων τὴν παρένθετη μητέρα,  δὲν μπορεῖ  νὰ εἶναι εὐχαριστημένος γιὰ τὸ παιδὶ ποὺ θὰ προκύψει ἀπὸ μία δότρια τοῦὠαρίου τῆς ἡλικίας 54 ἐτῶν καὶ χωρὶς σύζυγο…
.            Ποῦ ἐμπλέκεται στὸ ἀνωτέρω Ψήφισμα ἡ Ἑλλάδα; Εἶναι ἡ μόνη χώρα στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη ποὺ ἐφαρμόζει τὴν παρένθετη μητέρα ἕως τὰ 54 χρόνια τῆς δότριας «μητέρας», μὲ Νόμο ποὺ ψηφίστηκε τὸ 2022 ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας! Τὸ Βέλγιο ἀπαγορεύει μὲν τὴν παρένθετη μητέρα, ἀλλὰ μὲ κάποια παράθυρα τοῦ ἰσχύοντος Νόμου στὴν πράξη τὴν ἀνέχεται. Ἐκεῖεἶναι ἡ προοδευτικότητά μας:  Στὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἱερότητα τῆς ζωῆς καὶ πρὸς τὸπαιδὶ – προϊὸν τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τοῦ «δικαιώματος» ποὺ ἀσκεῖ ὁ ἰσχυρός…
.            Νὰ ξαναγυρίσουμε στὶς Εὐρωεκλογές. Στὴν περασμένη πενταετία ἐκλέχθηκαν, ὡςἦταν ἑπόμενο, πολλὰ γνωστὰ ὀνόματα ἀπὸ τὴν τηλεόραση, καὶ τὸν ἀθλητισμό. Δὲν ἐξετάσθηκε ἂν γνώριζαν περὶ τῆς ΕΕ, περὶ τῆς ἱστορίας της, ἂν γνωρίζαν πῶς τὴν ὀνειρεύθηκαν ὁ Οὐγκὸ καὶ ὁΒαλερί, πῶς Τὴν ὁραματίσθηκαν οἱ πρωτεργάτες τῆς Ζᾶν Μονέ, Ρομπὲρ Σουμᾶν, Ἀλτσίντε ντὲΓκάσπερι, Κόνραντ Ἀντενάουερ, ἂν γνώριζαν ἄριστα νὰ γράφουν καὶ νὰ μιλᾶνε, μία ἔστω, ξένη γλώσσα, ἂν γνώριζαν σὲ βάθος τὴν Ἑλληνικὴ διπλωματικὴ Ἱστορία, ἂν εἶχαν ἀντίληψη τοῦ ρόλου τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἑλλάδος στὸ Εὐρωπαϊκὸ γίγνεσθαι.
.            Ἀποτέλεσμα τῶν ἐπιλογῶν τῶν ψηφοφόρων στὶς προηγούμενες ἐκλογὲς ἦταν ἀπὸτοὺς 21 ἐκλεγέντας Ἕλληνες οὐδεὶς νὰ εἶναι μεταξὺ τῶν πρώτων 100 σὲ δείκτη ἀξιολόγησης τῆς δράσης τοὺς Εὐρωβουλευτὲς καὶ ἡ χώρα μας νὰ καταταγεῖ τέταρτη ἀπὸ τὸ τέλος  μεταξὺ τῶν 27 χωρῶν τῆς ΕΕ ἀναλογικά, ὡς πρὸς τὴν παρουσία καὶ δράση τῶν μελῶν της. Καὶ σὰ νὰ μὴν ἔφτανεἡ μηδενικὴ σχεδὸν παρουσία μᾶς ὁρισμένα ἀπὸ τὰ μέλη τῆς ἀκούστηκαν ἀρνητικὰ ντροπιάζοντας τοὺς Ἕλληνες ψηφοφόρους ποὺ τοὺς ἔστειλαν στὸ Εὐρωκοινοβούλιο. Θυμίζουμε ὁρισμένες περιπτώσεις: Ἕλληνας Εὐρωβουλευτὴς εἶναι στὴ φυλακή, ἄλλη προφυλακίστηκε, ἄλλων ζητήθηκε ἡ ἄρση τῆς βουλευτικῆς ἀσυλίας γιὰ ἀξιόποινες πράξεις, ἄλλη ὑποχρεώθηκε νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸὑποψηφία στὶς προσεχεῖς ἐκλογές,  λόγω κατηγορίας περὶ ἀντιδεοντολογικῆς ἐνέργειας…
.            Στὶς ἐπερχόμενες ἐκλογὲς τὰ Κόμματα ποὺ διεκδικοῦν διψήφιο ποσοστὸ ψήφων προβάλλουν, ὡς συνήθως, ἀθλητές, ἀθλήτριες, τηλεοπτικοὺς καὶ τηλεοπτικὲς παρουσιαστὲς-στριες… Δείχνουν ὅτι ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ τὸ ποσοστὸ ποὺ θὰ λάβουν καὶ ὄχι γιὰ τὴν παρουσία τῆς χώρας μας στὸ Εὐρωκοινοβούλιο. Στὴν κατάσταση αὐτὴ ἂς ἐπιχειρήσουμε νὰ ἀνατρέψουμε τὴν ἐπιβολὴ μίας ἄρρωστης κατάστασης. Ἂς μὴν ψηφίσουμε, ἐμεῖς τουλάχιστον, σύμφωνα μὲ τὴσυνήθεια, μὲ μίαν παράλογη ἐμμονὴ σὲ Κόμματα καὶ πρόσωπα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰἀντιπροσωπεύουν τὸ ἦθος μας, τὴ λογική μας, τὶς γνώσεις μας, τὴν Παράδοσή μας. Ἂς φανεῖ ἡ ἔστω μικρή, ἡ ἔστω ἀδύναμη ἀντίδρασή μας στὴν κατηφόρα ποὺ ἔχουμε πάρει.-