Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ὁ «ἐκ τελώνου κληθεὶς εἰς μαθητείαν καὶ Εὐαγγελιστὴς γενόμενος» πανεύφημος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ
ὁ «ἐκ τελώνου κληθεὶς εἰς μαθητείαν
καὶ Εὐαγγελιστὴς γενόμενος»
πανεύφημος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ

Ἀριστ. Θεοδωρόπουλος,
Ἐκπαιδευτικός

.           Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ὑπῆρξε ὁ συγγραφέας τοῦ πρώτου ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀφοῦ ὀκτὼ χρόνια μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου συνέγραψε στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα, ἡ ὁποία τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ἡ καθομιλουμένη στὴν Παλαιστίνη ἀραμαϊκή, τὸ πρῶτο Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο φέρει καὶ τὸ ὄνομά του.
.           Ὁ ἐξαίσια ὑμνηθεὶς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὡς «τῶν πεπλανημένων ὁδηγὸς πρὸς σωτηρίαν καὶ πρεσβευτὴς παντὸς τοῦ κόσμου θερμότατος» ὀνομαζόταν ἀρχικὰ Λευὶ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀλφαίου καὶ προτοῦ κληθεῖ στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη, δηλαδὴ τοῦ φοροεισπράκτορα. Μάλιστα οἱ Ἑβραῖοι θεωροῦσαν τὸ ἐπάγγελμα αὐτὸ ἄδικο καὶ μισητό, ἀφοῦ οἱ τελῶνες πλούτιζαν ἀπὸ τὶς ἀδικίες ποὺ ἔκαναν μὲ τὴν ὑπερβολικὴ εἴσπραξη τῶν φόρων. Γι’ αὐτὸ καὶ μαζὶ μὲ τὶς πόρνες θεωροῦνταν ὡς οἱ πλέον ἁμαρτωλοί. Κάποια ἡμέρα ὅμως ποὺ ὁ Λευὶ καθόταν στὸ τελωνεῖο, πέρασε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος μόλις τὸν εἶδε, τοῦ εἶπε: «Ἀκολούθει μοι» (Ματθ. θ´ 9). Μὲ τὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς πρόσκλησης ὁ τελώνης Λευὶ ἄφησε ὄχι μόνο τὸ ἐπάγγελμά του, ἀλλὰ καὶ τὸ σπίτι καὶ τὴν οἰκογένειά του καὶ ἀκολούθησε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, γενόμενος πιστὸς μαθητὴς καὶ ἀπόστολός Του καὶ λαμβάνοντας τὸ ὄνομα Ματθαῖος ποὺ σημαίνει δῶρο τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα προτοῦ ἀκολουθήσει τὸν Κύριο, παρέθεσε στὸ σπίτι του ἕνα πλούσιο γεῦμα, στὸ ὁποῖο ἔλαβαν μέρος ὄχι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλὰ καὶ συγγενεῖς του καὶ πολλοὶ τελῶνες, γεγονὸς ποὺ προκάλεσε τὸν σκανδαλισμὸ καὶ τὴν κατάκριση τῶν Φαρισαίων. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν (Ματθ. θ´ 13-14).
.           Ὁ Ματθαῖος ἔγινε πιστὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Τὸν ἀκολούθησε σὲ ὅλη τὴν πορεία Του στὴν Παλαιστίνη, γενόμενος αὐτόπτης μάρτυς καὶ κοινωνὸς τῆς σωτηριώδους διδασκαλίας Του καὶ τῶν πολυαρίθμων θαυμάτων Του, τόσο πρὶν ἀπὸ τὴ Σταύρωση ὅσο καὶ μετὰ τὴν ἔνδοξο Ἀνάστασή Του. Κατὰ τὴν εὐφρόσυνο ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποία κατῆλθε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐπὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔλαβε τὴν ἐντολὴ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στοὺς συμπατριῶτες του, τοὺς Ἑβραίους, τοὺς ὁποίους ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο συνέγραψε τὸ πρῶτο Εὐαγγέλιο μεταξὺ τῶν ἐτῶν 42-65μ.Χ., χρονολογία ὅμως ποὺ μέχρι σήμερα δὲν εἶναι ἐπαρκῶς ἐπιβεβαιωμένη. Τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο γράφτηκε στὴν ἀραμαϊκὴ γλῶσσα, ποὺ μιλοῦσαν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ κάτοικοι τῆς Παλαιστίνης, ἐνῶ λίγα χρόνια ἀργότερα καὶ σύμφωνα μὲ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο μεταφράσθηκε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο, τὸν καὶ πρῶτο ἱεράρχη τῶν Ἱεροσολύμων, κατόπιν δὲ ἀντιγράφηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Βαρθολομαῖο. Μάλιστα τὸ κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ἀντικατέστησε τὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο κείμενο, τοῦ ὁποίου ἀντίγραφο δὲν μᾶς διασώθηκε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἑλληνικὴ μετάφραση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου διαδόθηκε καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ στὰ τέλη τοῦ 1ου μ.Χ. αἰῶνος εἶχε καταστεῖ ἰδιαίτερα λαοφιλὴς καὶ διαδεδομένη.
.             Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος ἀπευθύνεται μὲ τὸ Εὐαγγέλιό του στοὺς Ἑβραίους, θέλοντας νὰ τοὺς ἀποδείξει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Μεσσίας ποὺ ἀναμένουν ὅτι θὰ ἔρθει. Ἔτσι τὸ συγγραφὲν ἀπὸ τὸν Ματθαῖο Εὐαγγέλιο ἀποτελεῖ τὸν συνδετικὸ κρίκο τῆς Παλαιᾶς μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀφοῦ κάθε ἀναφορὰ στὴ ζωή, τὴ διδασκαλία, τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ πείσει τοὺς Ἑβραίους ὅτι ὅλα ἀποτελοῦν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γι’ αὐτὸ καὶ τονίζεται ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἐρχόμενος Μεσσίας καὶ Ἐκεῖνος ποὺ χαρίζει τὴν αἰώνια ζωή. Ὅσοι λοιπὸν ἀσπασθοῦν τὴ σωτηριώδη διδασκαλία Του, θὰ κληρονομήσουν τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐνῶ δὲν παραλείπει νὰ διακηρύξει τὴν παγκοσμιότητα τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη (Ματθ. κη´ 19). Στὸ Εὐαγγέλιό του, τὸ ὁποῖο γράφτηκε ὀκτὼ χρόνια μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος ἀναφέρεται στὴν κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ γεγονότα ποὺ ἐπακολούθησαν (Κεφ. 1-2), στὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, τὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς πειρασμοὺς στὴν ἔρημο (Κεφ. γ´ 1 – δ´ 11), στὴ δράση τοῦ Κυρίου στὴ Γαλιλαία, τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του καὶ τὴν κλήση του ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο (Κεφ. δ´ 12 – ι´ 42), στὴ διδασκαλία καὶ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου στὴ Γαλιλαία (Κεφ. ιθ´- κ´), στὴ θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὴ σύγκρουσή Του μὲ τὸ θρησκευτικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς (Κεφ. κα´- κε´), στὴ σύλληψη, τὴν καταδίκη, τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάστασή Του (Κεφ. κϛ´1 – κη´ 15) καὶ τέλος στὴν ἀποστολὴ τῶν μαθητῶν Του στὸν κόσμο (κη´ 16-20).
.           Μετὰ τὴ συγγραφὴ τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος συνέχισε τὸ ἱεροκηρυκτικό του ἔργο στὴ χώρα τῶν Πάρθων καὶ τῶν Μήδων, ὅπου ἵδρυσε Τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἀλλὰ ὑπέστη καὶ πολλὲς δοκιμασίες ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὅταν ἔφθασε στὴν εὑρισκόμενη ἐπὶ τοῦ Εὐφράτη ποταμοῦ Ἱεράπολη τῆς Συρίας, διέδωσε μὲ τὸ πύρινο κήρυγμά του τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε πολυάριθμοι εἰδωλολάτρες ἀσπάσθηκαν τὴ χριστιανικὴ πίστη, ἐνῶ χειροτόνησε διακόνους, ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοπους καὶ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τέλεσε πολλὰ θαύματα. Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ ἐνταφιάσθηκε μὲ τὶς πρέπουσες τιμές, ἐνῶ ἡ μνήμη του τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στὶς 16 Νοεμβρίου.
.           Σύμφωνα μὲ μεταγενέστερη συναξαριακὴ παράδοση, ἡ ὁποία στηρίχθηκε στὴ συνταχθεῖσα βιογραφία τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸν ἱστορικό, ἁγιολόγο καὶ λειτουργιολόγο Νικηφόρο Κάλλιστο Ξανθόπουλο, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐπιστημονικὰ τεκμηριωμένη, ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ ὑπέστη τὸν διὰ πυρὸς θάνατο. Σύμφωνα μ’ αὐτὴ τὴν ἐκδοχὴ μετὰ τὴν ἱεραποστολική του δράση στὴ χώρα τῶν Πάρθων καὶ τῶν Μήδων ἀποφάσισε νὰ ἀποσυρθεῖ σὲ ἀπομονωμένο τόπο γιὰ νὰ ἐπιδοθεῖ μὲ μεγαλύτερη ἀφοσίωση καὶ ἐπιμέλεια στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή. Ἔτσι κατέφυγε σὲ ἐρημικὴ περιοχὴ ἑνὸς βουνοῦ, ὅπου ἐκεῖ μία ἡμέρα ὁ Κύριος τοῦ φανερώθηκε μὲ τὴ μορφὴ ἑνὸς παιδιοῦ. Μάλιστα τοῦ ἔδωσε ἕνα ραβδί, λέγοντάς του νὰ πάει νὰ τὸ φυτεύσει πλησίον της ἐκκλησίας στὴν πόλη Μυρμήνη. Ἐπιπλέον τοῦ εἶπε ὅτι τὸ ραβδὶ αὐτὸ θὰ γίνει μὲ τὴ δύναμή Του πολύκαρπο δένδρο μὲ κλαδιὰ ποὺ θὰ στάζουν γλυκύτατο μέλι, ἐνῶ ἀπὸ τὴ ρίζα του θὰ ρέει νερό, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ λούζονται οἱ κακόψυχοι ἄνθρωποι, γιὰ νὰ ἀναγεννηθοῦν πνευματικά. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἀλλάξουν τρόπο ζωῆς καὶ συμπεριφορᾶς. Ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος πῆρε τότε τὸ ραβδὶ ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀλλὰ στὴν πορεία του συνάντησε τὴ βασίλισσα τῆς πόλεως ποὺ ὀνομαζόταν Φουλβάνα, ἡ ὁποία συνοδευόταν ἀπὸ τὸν γιὸ καὶ τὴ νύφη της. Καὶ οἱ δύο ὅμως ἦταν δαιμονισμένοι. Μάλιστα ἀπευθυνόμενοι στὸν Ματθαῖο, τὸν ρώτησαν ποιὸς τὸν ἀνάγκασε νὰ ἔρθει στὸν τόπο τους καὶ προσπαθεῖ μ’ αὐτὸ τὸ ραβδὶ νὰ τοὺς καταστρέψει. Τότε ὁ πανεύφημος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ τοὺς θεράπευσε ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν δαιμόνων καὶ κατόπιν τὸν ἀκολούθησαν μὲ ἀπόλυτη εὐταξία. Μόλις πληροφορήθηκε ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Πλάτων τὴν παρουσία τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου, τὸν ὑποδέχθηκε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς κληρικούς. Ἀφοῦ φυτεύθηκε τὸ ραβδί, αὐτὸ πράγματι βλάστησε καὶ ἔγινε πολύκαρπο δένδρο, ἐνῶ νερὸ ἀνέβλυσε ἀπὸ τὴ ρίζα του. Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς διαδόθηκε ἀμέσως σὲ ὁλόκληρη τὴν πόλη καὶ πλῆθος κόσμου ἄρχισε νὰ συρρέει γιὰ νὰ γευθοῦν τὸν γλυκὸ καρπὸ καὶ νὰ λουσθοῦν μὲ τὸ ἀναβλύζον νερὸ γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ἀποκτήσουν πραότητα στὴν ψυχή τους.
.          Μόλις ὁ βασιλιὰς πληροφορήθηκε τὰ γενόμενα, ἀποφάσισε νὰ θανατώσει τὸν Ἀπόστολο Ματθαῖο, ρίχνοντάς τον στὴ φωτιά. Ὅμως ὁ Κύριος του παρουσιάσθηκε μία νύκτα καὶ τὸν ἐμψύχωσε, λέγοντάς του ὅτι θὰ βρίσκεται δίπλα του βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης. Ἡ προστασία τοῦ Κυρίου στὸν Ἀπόστολο καὶ μαθητὴ Τοῦ φάνηκε, ὅταν συνολικὰ ὀκτὼ στρατιῶτες ποὺ στάλθηκαν γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν, τυφλώθηκαν ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ λάμψη ποὺ ἐξέπεμψε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ποὺ ἐμφανίσθηκε μὲ τὴ μορφὴ παιδιοῦ. Τότε ἐξοργισμένος ὁ βασιλιὰς ἀποφάσισε νὰ τὸν θανατώσει μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια, ἀλλὰ μόλις τὸν πλησίασε, τυφλώθηκε καὶ ὁ ἴδιος. Ἀμέσως ὅμως ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἀπόστολου, παρακαλώντας τον νὰ τὸν συγχωρήσει καὶ νὰ τοῦ χαρίσει καὶ πάλι τὴν ὅρασή του, ὅπως καὶ ἔγινε. Μόλις ὅμως ἐπανέκτησε τὸ φῶς του, διέταξε ὁ βασιλιὰς νὰ τὸν ὑποβάλουν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια. Ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ καμίνι ποὺ ἑτοιμάστηκε γιὰ νὰ κάψουν τὸν Ἀπόστολο, δὲν ἔκαιγε καθόλου. Τότε ὁ βασιλιὰς ἀποφάσισε νὰ ἀποδείξει τὴν παντοδυναμία του, ὑποβάλλοντας τὸν Ἀπόστολο σὲ νέα δοκιμασία. Ἡ προσπάθειά του ὅμως ἔπεσε στὸ κενό, ἀφοῦ ἡ φωτιὰ κατέκαψε τὰ ἀγάλματα τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν, ἐνῶ ἀπείλησε καὶ τὸν ἴδιο τὸν βασιλιά, ὁ ὁποῖος διασώθηκε μὲ τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Ἀποστόλου, ὁ ὁποῖος κατόπιν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο.
.           Τὸ πάνσεπτό του λείψανο ἔμεινε ἀβλαβὲς ἀπὸ τὴ φωτιὰ καὶ κατ’ ἐντολὴν τοῦ βασιλιᾶ τοποθετήθηκε μέσα σὲ μία σιδερένια θήκη καὶ ρίχθηκε στὴ θάλασσα γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ, ἐὰν θὰ καταποντισθεῖ ἢ ἐὰν θὰ τὸ προστατεύσει ὁ Θεός. Τότε ὁ Ἀπόστολος Ματθαῖος παρουσιάσθηκε τὴ νύχτα στὸν Ἐπίσκοπο Πλάτωνα καὶ τοῦ ζήτησε νὰ μεταβεῖ σὲ συγκεκριμένο τόπο γιὰ νὰ βρεῖ τὸ ἱερό του λείψανο μαζὶ μὲ τὴ σιδερένια θήκη, ὅπως καὶ ἔγινε. Τὸ νέο συγκλονιστικὸ αὐτὸ θαῦμα ἔκανε τὸν βασιλιὰ νὰ πιστέψει στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο νὰ τὸν βαπτίσει. Μάλιστα τοῦ δόθηκε τὸ ὄνομα Ματθαῖος, ὁ δὲ Ἐπίσκοπος Πλάτων ἔλαβε τὴν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν πανεύφημο Ἀπόστολο, ποὺ τοῦ ἐμφανίσθηκε σὲ ὅραμα, νὰ χειροτονήσει τὸν βασιλιὰ πρεσβύτερο καὶ τὸν γιό του διάκονο. Τοῦ εἶπε ἐπίσης ὅτι μετὰ τὴν ἔλευση τριῶν ἐτῶν, ὅπου ὁ Κύριος θὰ τὸν καλέσει κοντά Του, ὁ βασιλιὰς Ματθαῖος θὰ γίνει ἐπίσκοπος, ἐνῶ διάδοχός του θὰ γίνει ἀργότερα ὁ γιός του, ὅπως καὶ ἔγινε.
.         Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἶναι ὁ προστάτης ἅγιος τῶν τελωνειακῶν ὑπαλλήλων καὶ ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης του καθιερώθηκε ὡς ἐπίσημη ἑορτὴ τῶν τελωνειακῶν μὲ τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 109 προεδρικὸ διάταγμα (ΦΕΚ 25/Α/8-2-1979). Μάλιστα μὲ δαπάνη τῶν τελωνειακῶν τῆς Μακεδονίας ἀνεγέρθηκε περίτεχνο μαρμαρόγλυπτο προσκυνητάριο μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Θεσσαλονίκης, ὅπου κατ’ ἔτος οἱ τελωνειακοί τῆς Μακεδονίας ἑορτάζουν τὸν προστάτη τους ἅγιο, ἐνῶ παρεκκλήσιο ἐπ’ ὀνόματί του ἔχει ἀνεγερθεῖ στὸ Τελωνεῖο Κήπων Ἕβρου. Ἐπίσης τὸ 1993 ἡ Ἕνωση Τελωνειακῶν Ὑπαλλήλων Θεσσαλονίκης ἐξέδωσε τὴν Ἀκολουθία, τὸν Παρακλητικὸ Κανόνα καὶ τοὺς Χαιρετιστήριους Οἴκους ποὺ ποιήθηκαν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Μέγα Ὑμνογράφο τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Μοναχὸ Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη. Ἀκολουθίες πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου ἔχουν ἐπίσης συντάξει ὁ Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας (Χαραλ. Μπούσιας) καὶ ἡ Μοναχὴ Ἰσιδώρα Ἁγιεροθεΐτισσα.

.         Τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Ματθαίου φέρει ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα καὶ ὡραιότερα χωριὰ τῆς Κέρκυρας, γνωστὸ στὴν κερκυραϊκὴ ντοπιολαλιὰ ὡς «Ἅη Μαθιᾶς», ὅπου ὑπάρχει καὶ ὁμώνυμος ἐνοριακὸς ναὸς μὲ ἐπιβλητικὸ κωδωνοστάσιο, ὁ ὁποῖος ἀποτέλεσε τὸ λατρευτικὸ κέντρο τῶν πρώτων κατοίκων τοῦ χωριοῦ. Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιχώρια προφορικὴ παράδοση τὸ χωριὸ ὀνομαζόταν ἀρχικὰ Ἅγιος Νικόλαος (Ἅη Νικόλας) χάρη σ’ ἕναν ὁμώνυμο μικρὸ ναό. Ἀργότερα ὅμως μετονομάσθηκε σὲ Ἅγιος Ματθαῖος (Ἅη Μαθιᾶς) καὶ ἀνεγέρθηκε μεγάλος ναὸς πρὸς τιμήν του, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὴν τοπικὴ παράδοση ἕνας γέροντας ἐμφανίσθηκε ξαφνικὰ ἐνώπιον κάποιων ἐμπόρων κρασιοῦ ποὺ πήγαιναν στὸ χωριό, ἀλλὰ ἔχασαν τὸν προσανατολισμό τους ἐξ αἰτίας μίας σφοδρότατης κακοκαιρίας. Μάλιστα ὁ γέροντας αὐτὸς τοὺς ὑπέδειξε καὶ τὸν σωστὸ δρόμο γιὰ νὰ μεταβοῦν στὸ χωριό. Ὅταν ἔφτασαν ἐκεῖ, ἀναζήτησαν τὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεὸ ποὺ τοὺς ἔσωσε, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἔφτασαν μὲ ἀσφάλεια στὸν σωστὸ προορισμό. Ὅταν ὅμως μπῆκαν στὸν ναό, εἶδαν σὲ μία εἰκόνα τὴ μορφὴ τοῦ γέροντα, ποὺ εἶχε παρουσιασθεῖ ξαφνικὰ μπροστά τους καὶ τοὺς εἶχε βοηθήσει νὰ σωθοῦν. Ἡ μορφὴ αὐτὴ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο. Τὸ ὑπερφυὲς αὐτὸ γεγονὸς θεωρήθηκε ἀπὸ τοὺς κατοίκους ὡς θαῦμα καὶ ἔτσι τὸ χωριὸ μετονομάσθηκε σὲ Ἅγιος Ματθαῖος.
.             Ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου εἶναι ἀφιερωμένοι ἐπίσης οἱ ἐνοριακοὶ ναοὶ στὰ χωριὰ Ἄνω Γαρέφι Ἀλμωπίας τοῦ νομοῦ Πέλλης καὶ Πτελεώνας Ἑορδαίας τοῦ νομοῦ Κοζάνης, ἀλλὰ καὶ ὁ σταυροειδὴς μετὰ τρούλου περικαλλὴς ἐνοριακὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου στὴ συνοικία Κοφινὰς τῆς πόλεως Χίου, ὁ ὁποῖος ἀνοικοδομήθηκε ἐκ βάθρων ἀπὸ τὸ Σωματεῖο τῶν «Κουντουράδων», ἐνῶ στὸ χωριὸ Βασιλεώνοικο τῆς Χίου ὑπάρχει καὶ ἐξωκκλήσιο ἐπ’ ὀνόματί του. Διάσπαρτα εἶναι τὰ ἐξωκκλήσια τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου καὶ σὲ διάφορα νησιὰ τῶν Κυκλάδων καὶ συγκεκριμένα στὴν Ἄνδρο, τὴν Τῆνο, τὴ Μύκονο, τὴ Νάξο καὶ τὴ Σαντορίνη. Ἀξιομνημόνευτο εἶναι τὸ ἐξωκκλήσιο τοῦ Ἁγίου στὴν περιοχὴ τοῦ χωριοῦ Βίβλος (Τρίποδες) Νάξου, ἀφοῦ εἶναι κτισμένο πάνω σὲ παλαιοχριστιανικὴ βασιλική, ἐνῶ ἔξω ἀπὸ τὸν ναὸ σώζεται μία μεγάλη μαρμάρινη κολυμβήθρα μὲ ἀνάγλυφους σταυρούς. Ἱστορικὸ ἐνδιαφέρον παρουσιάζει καὶ τὸ χρονολογούμενο ἀπὸ τὸ 1638 ἐξωκκλήσιο τοῦ Ἁγίου στὸ Παλιὸ Χωριὸ (Μέσα ἢ Ἐπισκοπὴ Γωνιὰ) Σαντορίνης, ὅπου κάθε χρόνο στὶς 16 Νοεμβρίου τελεῖται ὁ ἑορτασμός, τῆς μνήμης του. Ἐπίσης στὴν παλαίφατη Ἱερὰ Μονὴ Μεγάλης Παναγίας τῆς νήσου Σάμου ὑπάρχει ἐντὸς τῶν κελλίων παρεκκλήσιο ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ματθαίου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καὶ τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας.
.           Στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Ματθαίου εἶναι ἀφιερωμένος καὶ ὁ εὑρισκόμενος ναὸς ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ταξιάρχου Μαρκοπούλου στὸ Ἡράκλειο Κρήτης, ὁ ὁποῖος στὴν πρώτη του μορφὴ χρονολογεῖται ἀπὸ τὴ Β΄ βυζαντινὴ περίοδο, ἐνῶ τὸ σημερινὸ κτίσμα ἀνεγέρθηκε μετὰ τὸ σεισμὸ τοῦ 1508. Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας παραχωρήθηκε σὲ μοναχούς της Μονῆς Σινᾶ, ἀφοῦ οἱ Ὀθωμανοὶ εἶχαν μετατρέψει σὲ τζαμὶ τὸ Σιναΐτικο μετόχιο τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στὸ Ἡράκλειο. Σ’ αὐτὸν τὸν ναό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μὲ τὴ ζωὴ τοῦ Ἡρακλείου καὶ εἶναι γνωστὸς ὡς «Ἅγιος Ματθαῖος τῶν Σιναϊτῶν» ἐκκλησιάζονταν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Κρήτης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς. Σήμερα φιλοξενεῖ μία σπάνια συλλογὴ ἐξαίρετων φορητῶν εἰκόνων τῆς Κρητικῆς Σχολῆς. Στὸν Ἅγιο Ματθαῖο εἶναι ἐπίσης ἀφιερωμένος καὶ ναὸς στὸ Ἀκρωτήρι Χανίων, ὅπου κατ’ ἔτος ἑορτάζεται μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα ἡ μνήμη του. Πρόκειται γιὰ παρεκκλήσιο τῆς ἐνορίας Ἁγίου Νικολάου Χαλέπας στὴν περιοχὴ «Φρούδια», τὸ ὁποῖο κτίσθηκε στὴ δεκαετία τοῦ 1960 πάνω σὲ ἐρείπια ὁμώνυμου παλαιοῦ ναοῦ ποὺ ἀποτελοῦσε καθολικὸ γυναικείας μονῆς, ἡ ὁποία καταστράφηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους κατὰ τὴν κατάληψη τῆς Κρήτης. Στὸν χῶρο ποὺ βρίσκεται σήμερα ὁ ναός, λειτούργησε τὸ 1974 Ἐκκλησιαστικὴ Σχολή, ἡ ὁποία τὸ 2005 μετονομάσθηκε σὲ Γενικὸ Ἐκκλησιαστικὸ Λύκειο καὶ Ἐκκλησιαστικὸ Γυμνάσιο Κρήτης. Ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι ἡ τιμὴ ποὺ ἀπολαμβάνει ὁ Ἅγιος Ματθαῖος στὴν Κρήτη, ὁδήγησε τὸν ἀοίδιμο λόγιο καὶ φιλάγιο Μητροπολίτη Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου Ἱλαρίωνα νὰ συμπεριλάβει τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου στὸ βιβλίο τῶν Κρητῶν Ἁγίων, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε τὸ 1877 μὲ δική του δαπάνη καὶ ἐπιμέλεια.
.         Ἡ καλύτερη τιμὴ ὅμως στὸν Ἅγιο Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο εἶναι νὰ παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τὴ μετάνοια καὶ τὴ μεταστροφή του, ἀφοῦ ἀπὸ ἁμαρτωλὸς ἀρχιτελώνης κατέστη πιστὸς μαθητὴς καὶ ἀκόλουθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀφήνοντας πίσω τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν του καὶ μαζὶ μ’ αὐτὸ ἀκόμη καὶ φίλους, συγγενεῖς καὶ περιουσίες, προκειμένου νὰ κερδίσει κοντὰ στὸν Κύριο τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἄλλωστε ἡ κατάκτηση τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ εἶναι ἡ κυρίαρχη ἔννοια καὶ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου του, ἀφοῦ ὅπως τονίζει, αὐτὴ τὴ Βασιλεία ἦρθε καὶ ἀποκάλυψε ὁ προαναγγελθεὶς ἀπὸ τοὺς προφῆτες Μεσσίας. Γι’ αὐτὸ καὶ καλεῖ τοὺς χριστιανοὺς νὰ βρίσκονται σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση, νὰ ἐπιδίδονται σὲ ἀγαθοεργίες καὶ νὰ ἀγωνίζονται πνευματικά, ὥστε νὰ κερδίσουν τὴν αἰωνιότητα.

Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Ἐκπαιδευτικὸς

Βιβλιογραφία 

• Βίος καὶ Ἀκολουθία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου Προστάτου Τελωνειακῶν, Ἔκδοση Ἑνώσεως Τελωνειακῶν Ὑπαλλήλων Β´ Περιφέρειας, Θεσσαλονίκη 1993.

• Λέκκου Εὐαγγέλου Π., Οἱ 4 Εὐαγγελιστές, Ἐκδόσεις Σαΐτης, χ.χ.

ΠΗΓΗ: kallimasia.blogspot.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Τοῦ π. Γ. Δορμπαράκη

            «Ὁ ἅγιος Ματθαῖος, καθισμένος στὸ τελώνιο, ὡς φοροεισπράκτορας ποὺ ἦταν, ἄκουσε τὸν Κύριο νὰ τοῦ λέει: Ἀκολούθει μοι. Τὴν ἴδια ὥρα σηκώθηκε καὶ Τὸν ἀκολούθησε. Τοῦ ἔκανε μεγάλη φιλοξενία στὸ σπίτι του, ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ συναριθμήθηκε στοὺς ἀποστόλους. Αὐτός, ἀφοῦ δέχτηκε τὴν δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔμαθε τὰ θεῖα, συνέγραψε τὸ κατ’  αὐτὸν εὐαγγέλιο καὶ τὸ ἔστειλε στοὺς Ἰουδαίους. Δίδαξε τοὺς Παρθους καὶ τοὺς Μήδους, ἵδρυσε Ἐκκλησία, κι ἀφοῦ ἔκανε πολλὰ θαύματα, ὕστερα τελειώθηκε διὰ πυρὸς ἀπὸ τοὺς ἀπίστους».
.            Ὁ ἅγιος Θεοφάνης, ὁ ὑμνογράφος τῆς ἀκολουθίας καὶ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου, σὲ δύο κυρίως σημεῖα ἐπικεντρώνει τὴν προσοχή μας μέσα ἀπὸ τοὺς ὕμνους του γι’  αὐτόν: πρῶτον, στὸ γεγονὸς τῆς κλήσεώς του ἀπὸ τὸν Κύριο, ὥστε ἀπὸ τελώνης νὰ γίνει ἀπόστολος, δεύτερον, στὴ συγγραφὴ τοῦ εὐαγγελίου του. Προκειμένου νὰ κατανοήσει κανεὶς τὴ σημασία τῆς μεταστροφῆς αὐτῆς, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζει ὅτι ὁ ὅρος «τελώνης» τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ταυτόσημος μὲ τὸν ὄρο «ἁμαρτωλός». Κι αὐτὸ  διότι οἱ τελῶνες ἦταν ἐκεῖνοι, ποὺ νοικιάζοντας τοὺς φόρους ποὺ εἶχαν ἐπιβάλει στοὺς Ἰουδαίους οἱ κυρίαρχοι Ρωμαῖοι, τοὺς ἀπαιτοῦσαν ἔπειτα πολλαπλασίως. Θεωροῦνταν λοιπὸν ὡς ἐκεῖνοι ποὺ «ρουφοῦσαν» κυριολεκτικὰ τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ, λόγῳ τῆς μεγάλης ἀδικίας τους. Ἐπ’ αὐτοῦ μάλιστα ἔχει καταγραφεῖ καὶ τὸ ἑξῆς περιστατικό, ποὺ φανερώνει πολὺ ἄμεσα τὴν ἁμαρτωλότητα τῶν τελωνῶν: κάποιος τελώνης ποὺ πῆγε νὰ εἰσπράξει τοὺς φόρους ἀπὸ ἕναν πτωχὸ Ἰουδαῖο, διεπίστωσε ὅτι αὐτὸς εἶχε πεθάνει πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν. Τί ἔκανε λοιπόν; Προκειμένου νὰ ἐκβιάσει τὴν πληρωμὴ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς του ἀποθανόντος, ξέθαψε τὸ πτῶμα καὶ ἄρχισε νὰ τὸ μαστιγώνει. Ὥστε τελώνης καὶ ἁμαρτωλὸς ἦταν ὅροι ταυτόσημοι.
.            Ὁ ὑμνογράφος λοιπὸν ἐπικεντρώνει στὴν μεταστροφὴ τοῦ Ματθαίου – «εὐαγγελιστὴς ἀπὸ τελώνου, ὡς ἠκολούθησέ σοί, μετεσκεύασται ὁ θεηγόρος, τῇ παναλκεῖ, παντουργέ, δυνάμει σου, ὁ Ματθαῖος ὁ πανάριστος» (Καθὼς σὲ ἀκολούθησε, παντουργὲ Κύριε,  ὁ θεηγόρος Ματθαῖος ὁ πανάριστος, ἄλλαξε καὶ ἔγινε ἀπὸ τελώνης εὐαγγελιστής, μὲ τὴν παντοδύναμη ἐνέργειά Σου) – ἐξηγώντας μας ὅμως ὅτι αὐτὸ ἔγινε ἀφ᾽ ἑνὸς διότι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔδωσε αὐτὴν τὴν δύναμη, ἀφ᾽ ἑτέρου διότι ὁ Κύριος ὡς καρδιογνώστης εἶδε τὴν ἔνθεη γνώμη του, παρ’  ὅλη τὴν ἁμαρτωλὴ δραστηριότητά του, καὶ ἔτσι τὸν λύτρωσε ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ἀδικίας: ὅ,τι συνέβη, ὅπως καὶ ἄλλοτε εἴχαμε σημειώσει, καὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο γιὰ παράδειγμα. Κι αὐτὸ σημαίνει: ὁ Κύριος προγνωρίζοντας τὴν καλὴ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ Τὸν ἀκολουθήσει, ὁπότε στὴ συνέχεια τὸν ἐνισχύει ποικιλοτρόπως. «Ὁ ἐμβατεύων καρδίας τῶν ἀνθρώπων, ὅτε σου τὴν ἔνθεον γνώμην, Ἀπόστολε, θείᾳ προγνώσει ἑώρακε, καὶ ἐκ τοῦ κόσμου τῆς ἀδικίας σε ἐλυτρώσατο». Ἀπόδειξη τῆς πράγματι καλῆς διάθεσης τοῦ τελώνη Ματθαίου ἦταν ἡ ἄμεση ἀντίδρασή του: τὰ ἄφησε ὅλα, κάθε γήινη φροντίδα, καὶ ἀκολούθησε μὲ προθυμία τὸν Χριστό, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἔδωσε στὸ τέλος καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή του. «Καλοῦντι Χριστῷ, πρὸς μαθητείαν οὐράνιον, προθύμως ἠκολούθησας, θεόληπτε, πᾶσαν σχολὴν φροντίδος γηίνης, ὑφ’  ἓν παρωσάμενος». Ἐπιφανειακά, φαινόταν ἕνας ἁμαρτωλὸς ποὺ ἀδικοῦσε τὸν κόσμο. Ἐσωτερικά, ἦταν ἕτοιμος νὰ δεχτεῖ τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ. Πόσο λανθασμένα κρίνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καὶ πόσο δίκαιη εἶναι ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ. Γι’  αὐτὸ καὶ ὁ Κύριός μας καλεῖ «μὴ κρίνετε κατ’  ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε».
.            Ὁ ἅγιος Ματθαῖος ὅμως, εἴπαμε, ἔγινε καὶ εὐαγγελιστής: «εὐαγγελιστὴς ἀπὸ τελώνου γενόμενος». Εἶναι τὸ δεύτερο σημεῖο ποὺ προβάλλει ὁ ὑμνογράφος, χρησιμοποιώντας μάλιστα καὶ ὡραιότατες εἰκόνες. Μᾶς ὑπενθυμίζει ἐν πρώτοις ὅτι ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ ἔγραψε εὐαγγέλιο: στὰ ἑβραϊκὰ πρῶτα καὶ ἔπειτα μὲ δική του μεταγραφὴ στὰ ἑλληνικά. «Ὁ πρῶτος τοῦ Χριστοῦ εὐαγγέλιον γράψας». Μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ φωτίσει ὅλη τὴν ὑφήλιο – «πᾶσαν δαδουχῶν τὴν ὑφήλιον κτίσιν» –  καὶ νὰ καταφωτίσει τοὺς λαοὺς μὲ τὶς λάμψεις τοῦ εὐαγγελίου του: «καὶ κατεφώτισας λαοὺς εὐαγγελίου ταῖς ἐπιλάμψεσι». Ὁ φωτισμὸς αὐτὸς τοῦ κόσμου μέσῳ τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου εἶναι, κατὰ τὸν ὑμνογράφο καὶ κατὰ τὴν πίστη γενικῶς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ φωτισμὸς τῆς χάρης τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Ματθαῖος ἔσκυψε μέσα στὰ βάθη τοῦ Πνεύματος καὶ κατενόησε τὸν ἀκένωτο πλοῦτο Του. Ἄντλησε λοιπὸν τὴν χάρη αὐτὴ καὶ τὴν μοίρασε σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. «Εἰς τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος διακύψας, ἀπόστολε, πλοῦτον τὸν ἀκένωτον κατενόησας· καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀρυσάμενος τὴν χάριν τὴν ἄφθονον, ἡμῖν εὐαγγελικῶς πᾶσι ταύτην διένειμας».
.            Δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μελετήσει κανεὶς τὸ εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ματθαίου καὶ νὰ μὴν αἰχμαλωτιστεῖ ἀπὸ τὰ θεόπλοκα δίχτυα του. Ἀρκεῖ νὰ τὸ μελετήσει μὲ καλὴ διάθεση καὶ μὲ πίστη. Θὰ διαπιστώσει ὅτι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν φώτισε, θὰ φωτίσει καὶ ἐκεῖνον. Συνεπῶς θὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἐπίγνωση τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μεγαλύτερου θησαυροῦ στὸν κόσμο τοῦτο. Ὅπως τὸ λέει καὶ ὁ ὑμνογράφος: «Ματθαίου ζωγρεῖται θεοπλόκοις τοῦ Μαθητοῦ δικτύοις, τὰ συστήματα τῶν πιστευόντων, διὰ παντὸς πρὸς τὴν σὴν ἐπίγνωσιν, εὐεργέτα, ποδηγούμενα». (Οἱ πιστοὶ αἰχμαλωτίζονται ἀπὸ τὰ θεόπλοκα δίχτυα τοῦ μαθητῆ Ματθαίου, καὶ καθοδηγοῦνται πάντοτε πρὸς τὴ δική Σου ἐπίγνωση, εὐεργέτα Κύριε). Κι ἀκόμη: εἶναι τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ποὺ τονίζει κατ᾽ ἐξοχὴν καὶ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Μίας καταγραφῆς, ποὺ ὅταν λαμβάνεται ὑπ᾽ ὄψιν σοβαρά, κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ξυπνάει ἀπὸ τὴ ραθυμία καὶ νὰ πορεύεται κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι μὲ ὅριο τὴν Κρίση τοῦ Θεοῦ ἐπιλέγει νὰ σκέπτεται καὶ νὰ πράττει ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἀντέξουν τὴν ὥρα αὐτή: ὅ,τι ἀποτελεῖ πλουτισμὸ τῆς ψυχῆς. «Καὶ τῶν ραθύμων ἤγειρας ψυχάς…πρῶτος γεγονὼς εὐαγγελιστὴς ἐν τῷ κόσμῳ, καθυπογράψας τὴν ὥραν τῆς κρίσεως».

 ΠΗΓΗ:  «ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ»

«ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ» (Μακαρ. 2)

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η  ΣΤΟΥΣ «ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ».

(τοῦ π. Γ. Β. Μ.)

Ἀδελφοί μου,

Ὁ  Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἐπιλέγει ὡς πρώτη πράξη καὶ ἐνέργεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν του τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Καὶ ἔχει ὡς σκοπὸ ἡ πρόταξη αὐτὴ νὰ ἀντιπαραθέσει ἀπέναντι στὸν παλαιὸ νόμο τοῦ ὄρους Σινᾶ τὸ νέο νόμο τῆς χάριτος. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, ὅπως καὶ γιὰ τὸν Παῦλο, εἶναι ὁ νέος Μωϋσῆς [1] , ποὺ φέρνει στοὺς ἀνθρώπους τὸ δικό του νόμο, τὸ νόμο ἑνὸς νέου Ὄρους πρὸς τὸ δικό του λαό, τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ νέο Ἰσραήλ.

Γιὰ συνέχεια πατῆστε ἐδῶ: ΕΙΣΑΓ. ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ