Ο ΠΑΠΑΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Πάπας, ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ προπαγάνδα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                     Ὁ Πάπας Φραγκίσκος εἶναι προφανῶς σὲ δυσχερῆ θέση μετὰ τὸν περασμένο Ὀκτώβριο. Τότε δημοσιοποιήθηκε στὴ Γαλλία ἡ Ἔκθεση τῆς ἀνεξάρτητης ἐπιτροπῆς Σοβέ, ἡ ὁποία ἀποκάλυψε ὅτι 2.900 ἕως 3.200 ρωμαιοκαθολικοὶ κληρικοί, μοναχοί, μοναχὲς καὶ λαϊκὰ μέλη ἐντεταλμένα στὴν κατήχηση τῆς νεολαίας ἀπὸ τὸ 1950 ἕως τὸ 2020 εἶχαν βιάσει σεξουαλικὰ 216.000 παιδιά, μὲ μέσον ὅρο ἡλικίας τὰ 12,5 χρόνια. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀκόμη καίριο κτύπημα στὸκύρος τοῦ Βατικανοῦ, μετὰ τὶς ἀνάλογες ἀποκαλύψεις στὶς ΗΠΑ, στὴν Αὐστραλία καὶ σὲ ἄλλες χῶρες.
.                     Γιὰ νὰ διασκεδάσει τὶς δυσμενέστατες ἐντυπώσεις στὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη ἀπὸτὶς ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀπαράδεκτες καὶ ποινικὰ κολάσιμες πράξεις στελεχῶν του ὁ Πάπας, χρειαζόταν ἐπειγόντως μία θετικὴ κίνηση γιὰ τὸ πρόσωπό του καὶ κατ’ ἐπέκταση γιὰ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία. Πρὸς τοῦτο ἐπέλεξε ὡς θέμα τὴ μετανάστευση καὶ ὡς πεδίο δράσης του τὶς ἐγκαταστάσεις μεταναστῶν καὶ προσφύγων στὴν Κύπρο καὶ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ σενάριο ἐξαιρετικό, μὲ πρωταγωνιστῆ τὸν ἴδιο τὸν Πάπα, ποὺ ἐπικοινωνιακὰ εἶναι ἄριστος. Ἡ ἐπίσκεψη στοὺς μετανάστες καὶ οἱ σκηνὲς ποὺ ἦταν μαζί τους, ποὺ χάιδευε τὰ παιδιά, οἱ ἀγκαλιὲς καὶ τὰφιλιά, τὸ «Φιατάκι» ποὺ χρησιμοποίησε, ἄφησαν ἄριστες ἐντυπώσεις. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ὁμιλίες του…
.                     Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι καὶ ἡγεμόνας τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ. Γι᾽ αὐτὸκαὶ μετὰ τὶς σχετικὲς διαβουλεύσεις τὸν ἐκάλεσαν ὁ κ. Ἀναστασιάδης στὴν Κύπρο καὶ ἡ καΣακελλαροπούλου στὴν Ἑλλάδα. Ὅμως εἶναι ἡγεμόνας, ποὺ δὲν ἔχει εὐθύνες στὴ διαχείριση τοῦμεταναστευτικοῦ ζητήματος. Ἔτσι ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἐκτόξευσε συνθήματα, ποὺ ἔγιναν μὲν τίτλοι εἰδήσεων στὰ ΜΜΕ, ἀλλὰ ποὺ μὲ αὐτὰ κινδυνεύει νὰ θεωρηθεῖ ὅτι συμπεριφέρθηκε ὡς ἀνεύθυνος λαϊκιστὴς πολιτικός, ἀντὶ τοῦ νὰ εἶναι ὑπεύθυνος πνευματικὸς ταγός. Ἀκόμη ἐρωτήματα προκαλεῖ ἡ κίνησή του νὰ πάρει κάποιους πρόσφυγες στὸ Βατικανό. Ἤδη ἀπὸ τὴν Κύπρο στὶς 16 Δεκεμβρίου θὰ πάρει τοὺς πρώτους 15 καὶ μετὰ τὰ Χριστούγεννα τοὺς ὑπόλοιπους. Τὸ ἴδιο περίπου θὰ γίνει καὶστὴν Ἑλλάδα. Καὶ μετά; Φιλοξενοῦνται στὸ Βατικανό; Ὄχι βέβαια. Τότε ποῦ; Σὲ κάποια Μονὴ ἢ σὲ κάποια ἐγκατάσταση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν στὴν Ἰταλία; Σὲ ἄλλο κράτος; Ἀλλὰ τότε δὲν τοὺς ἀναλαμβάνει τὸ Βατικανό, ἀλλὰ τὸ Ἰταλικὸ ἢ ὅποιο ἄλλο κράτος… Δηλαδή, λέγει ὁ λαός μας, μνημόσυνο μὲ ξένα κόλλυβα….
.                     Ἀπόδειξη τῆς δύσκολης θέσης, στὴν ὁποία εἶναι ὁ Πάπας Φραγκίσκος, λόγῳ τῶν ὅσων φρικιαστικῶν γεγονότων ἀποκαλύφθηκαν στὴ Γαλλία καὶ ἀλλοῦ, εἶναι ἡ ἀντίφαση ποὺ ἔπεσε κατὰ τὴ συνέντευξη Τύπου στὸ ἀεροπλάνο τῆς ἐπιστροφῆς του στὴ Ρώμη. Ὅταν ρωτήθηκε γιὰ τὸθέμα ἀπὸ δημοσιογράφο, εἶπε ὅτι δὲν ἔχει διαβάσει τὴν Ἔκθεση τῆς Ἐπιτροπῆς Σοβὲ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δηλώσει κάτι, πρὶν ἀκούσει καὶ τὴν ἄποψη τῶν Γάλλων ἐπισκόπων, ποὺ προσεχῶς θὰ τὸν ἐπισκεφθοῦν…  Τὸν περασμένο Ὀκτώβριο, ὅταν ἀνακοινώθηκε ἡ Ἔκθεση τῆς Ἐπιτροπῆς Σοβέ, εἶχε δηλώσει ὅτι αἰσθάνεται ντροπὴ γιὰ τὰ ὅσα συνέβησαν στὴ Γαλλία…-

ΟΙ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ «ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ» ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ, ΜΕ… ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΣΟΔΑ

Οἱ ἁγιοποιήσεις, «βαριὰ βιομηχανία» τοῦ Βατικανοῦ,
μέ… τεράστια ἔσοδα

Μόνο ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ κατὰ τὴ θητεία του
εἶχε προτείνει συνολικὰ 1.351 ἀποθανόντες,
στοὺς ὁποίους «εἶδε» θεῖα χαρίσματα.

Ἀπὸ τὸν Σωτήρη Λέτσιο

.                 Στὴν πιὸ ἐπιτυχημένη μονάδα… ἀθρόας παραγωγῆς ἁγίων ἔχει μετεξελιχθεῖ τὸ Βατικανὸ τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ἀναφερόμαστε, ἀσφαλῶς, στὴν περίοδο ὅπου στὴν ἕδρα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας βρισκόταν ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ (1920-2005), ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε ἐνδοιασμοὺς κατὰ τὴ θητεία του νὰ προτείνει συνολικὰ 1.351 ἀνθρώπους γιὰ ἁγιοποίηση.
.                 Ἐν τέλει, ἀνακηρύχθηκαν ἅγιοι μόλις 464. Οὕτως ἢ ἄλλως, ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς παραμένει ἐντυπωσιακός, ἀφοῦ τὴν περίοδο ποὺ ἡγεῖτο τῆς Ἁγίας Ἕδρας -ἀπὸ τὸ 1978 ἕως τὸ 2005- ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β´ οἱ ἁγιοποιήσεις ἦταν σχεδὸν κατὰ 55% περισσότερες σὲ σχέση μὲ ἐκεῖνες ποὺ εἶχαν γίνει τὰ προηγούμενα 500 χρόνια! Ρίχνοντας μία προσεκτικὴ ματιὰ στὰ στατιστικὰ στοιχεῖα, βλέπουμε ὅτι ἀπὸ τὸ 1588 ἕως τὸ 1700 ἔγιναν 25 ἁγιοποιήσεις, μέσα στὸν 18ο αἰώνα 29, τὸν 19ο αἰώνα οἱ ἁγιοποιήσεις ἔφτασαν τὶς 79, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1900 ἕως τὸ 1978 σημειώθηκαν 168. Στὴ θητεία τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β´ οἱ ἀνακηρύξεις τῶν ἁγίων ἔφτασαν τὶς 460!
.                 Μετὰ τὸν θάνατό του ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ἀνακηρύχθηκε ἅγιος στὶς 27 Ἀπριλίου 2014 (εἶχε προηγηθεῖ ἡ ὀσιοποίησή του τὸ 2011), ἐνῶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 2011 ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ εἶχε ἀποδώσει ἐπίσημα τὸ πρῶτο του θαῦμα. Ἀξιοπερίεργο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ θαῦμα τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β´ ἔγινε ἐνῶ εἶχε… ἀποβιώσει. Ἡ Γαλλίδα καλόγρια Μαρὶ Σιμὸν Πιερ, ἡ ὁποία ἔπασχε ἀπὸ τὴ νόσο Πάρκινσον -ἀπὸ τὴν ὁποία ἔπασχε καὶ ὁ Πάπας- προσευχήθηκε στὴ µνήµη τοῦ δύο μῆνες μετὰ τὸν θάνατό του. Καί, ὅπως δήλωσε ἡ καλόγρια, ξαναγεννήθηκε, θεραπεύτηκε ἀπὸ τὴ νόσο καὶ μπόρεσε καὶ πάλι νὰ περπατήσει, νὰ γράψει καὶ νὰ ὁδηγήσει! Ἐντός τοῦ 2016 εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ἀνακηρυχθεῖ ἁγία καὶ ἡ Μητέρα Τερέζα (1910-1997), ἡ ὁποία ὁσιοποιήθηκε τὸ 2003, ἂν καὶ ἔχουν διατυπωθεῖ σοβαρὲς ἐνστάσεις ἀπὸ διάφορες πλευρὲς γιὰ τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ ἔργο της.
.               Κάνοντας μία σύντομη ἀναδρομὴ σὲ παλαιότερους αἰῶνες, διαπιστώνουμε πώς, ὅταν ἡ Ἐκκλησία βάδιζε σὲ συνθῆκες ἑνότητας καὶ σύμπνοιας, οἱ κανόνες ἦταν ἐξ ἴσου σεβαστοὶ καὶ ἀπὸ τοὺς Δυτικούς. Δὲν χρειαζόταν ὅμως νὰ συμβεῖ τὸ Σχίσμα τοῦ 1054, γιὰ νὰ ἐξακριβωθεῖ καὶ ἐπισήμως ἡ ριζικὴ διαφοροποίηση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὸν 9ο αἰώνα ὁ Πάπας παρενέβαινε εἴτε ἀπὸ μόνος του εἴτε ἔπειτα ἀπὸ αἴτημα τῶν ἐπισκόπων, προκειμένου νὰ ἐπισημοποιήσει τὶς ἀποφάσεις τῶν τελευταίων περὶ ἁγιοποιήσεων.
.               Μετὰ τὸ 1230 ἡ εὐθύνη τῶν ἁγιοποιήσεων περνᾶ ἀποκλειστικὰ στὴν ἁρμοδιότητα τοῦ ἑκάστοτε Πάπα, ἐπισημοποιώντας στὴν πράξη τὸ χάσμα ποὺ εἶχε ἀνοίξει μὲ τὸ Σχίσμα ἀνάμεσα στὶς δύο Ἐκκλησίες. Γιὰ νὰ μετονομαστεῖ ἕνας ἁπλὸς θνητὸς σὲ ἅγιο στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, διαμορφώνεται τὸ σκηνικὸ μίας διαδικασίας -ποὺ δὲν ἀπέχει καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ χαρακτηριστεῖ δίκη-, ὅπου μὲ πολὺ σχολαστικὸ τρόπο γίνεται λεπτομερὴς ἀναφορὰ στὶς συνθῆκες ζωῆς, στὶς ἀρετὲς καὶ στὰ θαύματα τοῦ ἐν λόγω προσώπου. Τὴν ἁρμοδιότητα γιὰ τὶς «δίκες» αὐτὲς ἔχει ἀναλάβει ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὸ 1588 ἕως σήμερα ἕνας ρωμαϊκὸς ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος δὲν χάνει τὸν χρόνο του μὲ τὸ νὰ ἀσχολεῖται συγχρόνως καὶ μὲ ἄλλα ζητήματα! Πέραν τῆς ἁγιοκατάταξης, τοὺς καθολικοὺς ἀπασχολεῖ καὶ τὸ θέμα τῶν «μακαρίων» της, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἀναμένουν μὲ τὴ σειρά τους νὰ λάβουν θέση στὸ πάνθεον τῶν ἁγίων! Ἀλλὰ καὶ στὴν περίπτωση τῶν «μακαρίων» ἔχουμε… ρεκὸρ ἀνακηρύξεων. Τὸν 17ο αἰώνα εἴχαμε 77, τὸν 18ο καὶ 19ο αἰώνα 269, ἐνῶ τὸν 20ό αἰώνα καὶ ἕως τὸ 1978 εἴχαμε 799. Ἀπὸ τὴ χρονιὰ ὅμως ἐκείνη ἕως τὸ 2003 -ἐπὶ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β´- οἱ «μακάριοι» ἐκτοξεύτηκαν στοὺς 1.291! Βέβαια, ὅλες αὐτὲς οἱ ἁγιοποιήσεις δὲν γίνονταν πάντοτε δεκτὲς μὲ τὰ πιὸ ἐπιδοκιμαστικὰ σχόλια στὴν τάξη τῶν ἀξιωματούχων τοῦ Βατικανοῦ. Σὲ πολλὲς περιπτώσεις, μάλιστα, οἱ συγκεκριμένες ἀποφάσεις συνδέθηκαν μὲ πολιτικὰ καὶ ἄλλα «κοσμικὰ» κριτήρια, ποὺ κάθε ἄλλο παρὰ ἔχουν σχέση μὲ τὸν πνευματικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ ἴδιο πάνω κάτω πνεῦμα κινεῖται καὶ ὁ σημερινὸς Πάπας Φραγκίσκος, ὁ ὁποῖος συνεχίζει τὶς ἁγιοποιήσεις.

Ὁ καρδινάλιος ποὺ κατηγορήθηκε για τὴν ἐξόντωση χιλιάδων Σέρβων

.               Ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν ἁγιοποίηση τὸ 2014 τόσο τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΚΓ´ (ἡγήθηκε τῶν καθολικῶν ἀπὸ τὸ 1958 ἕως τὸ 1963) ὅσο καὶ τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β´ τὴν ἴδια χρονιὰ προκάλεσε προβληματισμὸ καὶ διαφωνίες. Ὡστόσο μεγαλύτερες ἀντιδράσεις προκάλεσε καὶ ἡ ἁγιοποίηση πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια του Κροάτη καρδινάλιου Ἀλοΐσιους Στέπινατς, ὁ ὁποῖος ἔχει κατηγορηθεῖ ὅτι συνέδραμε στὴν ἐξόντωση χιλιάδων Σέρβων κατὰ τὸν Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μάλιστα, δὲν πέρασε ἀπαρατήρητο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, καθὼς ὁ Πατριάρχης Σερβίας Εἰρηναῖος εἶχε δηλώσει τότε μὲ ἀφορμὴ τὸ γεγονὸς αὐτό: «Μὲ τὴν ἁγιοποίησή του ἡ σχέση μας μὲ τὸ Βατικανὸ δὲν θὰ ἀπειληθεῖ, ἀλλὰ θὰ ρίξει μία σκιὰ πάνω ἀπὸ τὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία».
.               Διόλου ἀπαρατήρητη δὲν πέρασε καὶ ἡ ἁγιοποίηση πρὶν ἀπὸ ἕναν χρόνο τοῦ ἱεραπόστολου Χουνιπέρο Σέρα (18ος αἰώνας), τὸν ὁποῖο πολλοὶ ἱστορικοὶ θεωροῦν ὑπεύθυνο γιὰ δολοφονίες Ἰνδιάνων τῆς Βόρειας Ἀμερικῆς. Τὸ φθινόπωρο τοῦ 2015 τὴ «σκυτάλη» τῆς ἁγιοποίησης πῆραν οἱ γονεῖς τῆς Ἁγίας Τερέζας τοῦ Λιζιέ, ὁ Λουὶς Μαρτὶν καὶ ἡ Μαρὶ Ἀζελιὲ Γκερίν. Πρόκειται γιὰ τὸ πρῶτο παντρεμένο ζευγάρι τὸ ὁποῖο ἀνήκει στὶς τάξεις τῶν ἁγίων στὴ σύγχρονη ἱστορία. «Τὸ ἱερὸ ζεῦγος Λουὶς Μαρτὶν καὶ Μαρὶ Ἀζελιὲ Γκερὶν ἦταν πρότυπο χριστιανικῆς οἰκογένειας. Καθημερινὰ οἰκοδομοῦσαν ἕνα περιβάλλον πίστης καὶ ἀγάπης στὴν οἰκογένεια» ἀνέφερε ὁ Πάπας Φραγκίσκος τὴν ἡμέρα τῆς ἀνακήρυξής τους. Σύμφωνα μὲ τὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ἁγιοποίηση τοῦ ζεύγους ἀπὸ τὴ Σύνοδο ἀναδεικνύει τὸν ἐξέχοντα ρόλο ποὺ ἔχουν οἱ γονεῖς στὴν πνευματικὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν τους. Ὡστόσο τὸ ἔργο τῶν ἁγιοποιήσεων δὲν σταματᾶ ἐκεῖ, ἀφοῦ στὴ συνέχεια ἁγιοποιήθηκαν ὁ Ἰταλὸς ἱερέας Βιτσέντζο Γκρόσι, ὁ ὁποῖος ἀφιέρωσε τὴ ζωή του σὲ φιλανθρωπικὰ ἔργα, καὶ ἡ Ἰσπανίδα καλόγρια Μαρία Ἰζαμπὲλ Σαλβὰτ Ρομέρο.

Οἱ μεγάλες διαφορές μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὰ κριτήρια ποὺ ἔχουν τεράστιες ἀποκλίσεις

.             «Δὲν ἔχουμε μόνο κατὰ συρροὴν ἀνακηρύξεις ἁγίων στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία μὲ τὸν εὐκολότερο τρόπο, ἀλλὰ καί… ἐκπτώσεις ἁγίων», σημειώνει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς καὶ συμπληρώνει: «Τὸ 1969 εἶχα γράψει ἕνα ἄρθρο μὲ ἀφορμὴ τὴν καθαίρεση ἀπὸ τὸ Βατικανὸ -μὲ ἀπόφαση τοῦ Πάπα Παύλου ϛ´- τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ ἄλλων Ἁγίων μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι δὲν ὑπῆρχαν ἐπαρκῆ ἱστορικὰ στοιχεῖα ὑπὲρ αὐτῶν. Τὸ ἀπόλυτο κέντρο καὶ ἡ πηγὴ κάθε ἐξουσίας στὴ δυτικὴ χριστιανοσύνη εἶναι ὁ Πάπας. Ἑπομένως, ἡ ἐκεῖ ἀνακήρυξη ἁγίων ἀπὸ τὸ Σχίσμα καὶ ἔπειτα ἔχει χάσει τὰ στοιχεῖα καὶ τὰ κριτήρια τῆς ἀρχαίας πατερικῆς παράδοσης. Σὲ ἐμᾶς, ἀντιθέτως, ἡ Ἐκκλησία ἔχει κρατήσει τὰ στοιχεῖα αὐτὰ διὰ τῶν Ἁγίων της. Τηροῦμε ὁρισμένες ἁγιολογικὲς προϋποθέσεις, μὲ τὶς ὁποῖες προχωρᾶ ὡς σῶμα ἡ Ἐκκλησία στὸ θέμα τῆς ἁγιοκατάταξης. Πρώτη φορὰ ποὺ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀναμειγνύεται στὸ θέμα τῆς ἁγιοκατάταξης ἦταν τὸ 1368 γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ.
.               Ἡ πράξη τῆς ἀνακήρυξης γινόταν τότε ἀπὸ τὴν τοπικὴ κοινωνία. Στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος (5ος αἰώνας) ἔχουμε στοιχεῖα πὼς ἴσχυε ὅτι οἱ μόνοι ποὺ μποροῦσαν νὰ ὁμολογήσουν ὡς σῶμα ὅτι ἔχει φτάσει κοντὰ στὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ στὴ θέωση ἦταν οἱ ἐπιχώριοι: γιὰ “τὰ θαυμάσια αὐτοῦ (τὰ θαύματά του) ἴσασι οἱ ἐπιχώριοι”, οἱ ντόπιοι κάτοικοι, δηλαδή, μίας περιοχῆς ποὺ ζοῦνε κάθε θαῦμα του». Ὁ π. Γεώργιος ἀναφέρεται καὶ στὴ συγκρότηση ἑνὸς δικαστηρίου στὸ ὁποῖο προεδρεύει ὁ ἑκάστοτε Πάπας, ὅπου βάσει αὐτοῦ κρίνεται ἐὰν πρέπει νὰ ἁγιοποιηθεῖ ἕνα πρόσωπο ἢ ὄχι. Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ βρίσκεται ὁ advocatus diavoli, ὁ ὁποῖος παρουσιάζει ὅλα τὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα ποὺ τυχὸν ὑπάρχουν γιὰ τὸ συγκεκριμένο πρόσωπο, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ συνήγορος ὑπεράσπισης.
.               Ὑπενθυμίζει, μάλιστα, καὶ ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα: «Ὑπῆρξε κάποτε ἡ περίπτωση ἑνὸς Πάπα ὑποψήφιου γιὰ ἁγιοποίηση, στὸν ὁποῖο καταλογίστηκε ὅτι… ἔτρωγε πολλὰ μακαρόνια! Καταλαβαίνετε ποῦ φτάνουμε..» Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς τονίζει ὅτι σήμερα ἔχουμε χάσει τὴν ἐπαφὴ μὲ τοὺς Ἁγίους μας, ἐνῶ συγχρόνως χάνουμε καὶ τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια. «Πάντοτε ἐζητοῦντο δύο στοιχεῖα: τὸ λείψανο καὶ ἡ κατάσταση τοῦ λειψάνου. Κατὰ πόσο εἶναι αὐτὸ ἀκέραιο, ὑπερβαίνοντας τὴ φθορὰ τοῦ χρόνου, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ Ἁγίου Διονυσίου κ.α. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, μπορεῖ νὰ διαλυθεῖ τὸ λείψανο, ἀλλὰ νὰ ὑπάρχει ἐκπομπὴ εὐωδίας. Αὐτὰ εἶναι στοιχεῖα ἔκτακτα, ποὺ μαρτυροῦν περὶ τῆς ἁγιότητας. Χωρὶς λείψανο μὲ αὐτὲς τὶς ἰδιότητες καὶ χωρὶς τὴν ὕπαρξη θαυμάτων δὲν ἀνακηρύσσεται κάποιος Ἅγιος» λέει ὁ π. Γεώργιος καὶ συμπληρώνει:«Ἅγιος ποὺ δὲν θαυματουργεῖ δὲν θεωρεῖται Ἅγιος. Τὴν παροιμία “Ἅγιος ποὺ δὲν θαυματουργεῖ δὲν τιμᾶται ὡς Ἅγιος” τὴ βρῆκα, μάλιστα, στὴ Σουηδία, σὲ κάποια ἔρευνα ποὺ διεξήγαγα ἐκεῖ. Δὲν ἔχει σημασία ἐὰν εἶναι κάποιος εὐσεβής, καλὸς καὶ ὑπάκουος, ἀλλὰ ἂν φανερώνει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ μέσα του. Ἂν ἔχει γίνει ὁ ἄνθρωπος Ναὸς τοῦ Θείου Πνεύματος».
.               Τὸ 1988 στὴν τότε ἐπέτειο τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ἡ περίπτωση τῆς ἀνακήρυξης 12 Ἁγίων μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ μία σχετικὴ ἐντύπωση. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀναγνωρίστηκαν ὡς Ἅγιοι μόνο δύο συγκέντρωναν τεκμηριωμένα τὰ στοιχεῖα τῆς ἁγιότητας. Ἡ Ὁσία Ξένη ἡ διὰ Χριστὸν σαλὴ καὶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ἁγιορείτης. Μὲ βάση τὴν ἁγιολογικὴ παράδοσή μας γίνονται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ ἀνακηρύξεις Ἁγίων, ὡστόσο παραμένουν τὰ ἐρωτήματα γιὰ κάποιες περιπτώσεις ἀπὸ τὴν περίοδο μετὰ τὴν Τουρκοκρατία ἕως σήμερα. «Ὡς πρὸς τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου καὶ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητηθοῦν. Ἐκεῖνο ποὺ χρειάζεται εἶναι τὸ “μὴ ἀμφισβητεῖν τοῖς Ἁγίοις”, ποὺ ἔλεγε ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐμπειρία τῆς ἁγιότητας» ἐπισημαίνει ὁ π. Γεώργιος καὶ καταλήγει: « Ἡ κρίση τῶν σοφῶν ποὺ ἀμφισβητοῦν τὰ θαύματα δὲν ἔχει καμία ἀξία, ἀξία ἔχει μόνο ἡ κρίση τῶν Ἁγίων, ποὺ ἔχουν τὴν ἐμπειρία τῆς θέωσης. Μπορεῖ νὰ ἀμφισβητεῖ καθένας ὅ,τι θέλει. Αὐτὸς βρίσκεται ὅμως ἐκτός της Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr (Ἀπὸ τὴν Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια») 

 

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΕΠΙΚΡΟΤΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ! (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «Ὅταν ὁ ἐχθρός σου σὲ ἐπαινεῖ…»

Τὸ Βατικανὸ ἐπικροτεῖ τὸ Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης!

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                   Τὸ Βατικανὸ ἐπικροτεῖ καὶ προβάλλει θετικὰ τὸ Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Μὲ βάση τὴ θυμοσοφικὴ παροιμία πώς, ὅταν ὁ ἐχθρός σου σὲ ἐπαινεῖ, ψάξε νὰ βρεῖς ποῦ ἔχεις κάνει λάθος, οἱ δέκα Προκαθήμενοι τῶν ἀντίστοιχων τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴν ἐν λόγῳ Σύνοδο, πρέπει νὰ συσκεφθοῦν καὶ νὰ καταλήξουν γιατί αὐτὴ ἡ πανηγυρικὴ προβολὴ τοῦ κειμένου ἀπὸ τοὺς Λατίνους.
.                   Πιὸ συγκεκριμένα, ἡ μηνιαία ἐφημερίδα «Καθολική», ὄργανο τῶν Οὐνιτῶν στὴν Ἑλλάδα, στὸ φύλλο τῆς Πέμπτης, 30ης Ἰουνίου 2016, (Περίοδος Β´ Ἀριθμ. 179) μὲ πρωτοσέλιδο ἔχει τὸν ἑξάστηλο ἐντυπωσιακὸ τίτλο «ΜΗΝΥΜΑ Τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Τόσο ἐντυπωσιακὴ παρουσίαση τοῦ Μηνύματος οὔτε τὰ προπαγανδιστικὰ φερέφωνα τοῦ Φαναρίου δὲν εἶχαν… Διερωτᾶται κάθε Ὀρθόδοξος ποιά ἦσαν τὰ σημεῖα τοῦ Μηνύματος ποὺ ὁδήγησαν τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα νὰ τὸ προβάλλουν τόσο πολύ;…
.                   Ἐπὶ πλέον στὸ κάτω μέρος τῆς 1ης σελίδας, πάλι μὲ ἐντυπωσιακὸ τρόπο, παρουσιάζεται ἡ, μὲ ἡμερομηνία 15 Ἰουνίου 2016, εὐχετήρια ἐπιστολὴ τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος» πρὸς «Τὴν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην». Σ’ αὐτὴν ἀναφέρουν ὅτι «θεωροῦν εὐλογίαν δι’ ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ γεγονὸς ἱστορικὸν καὶ ἐλπιδοφόρον δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν…». Διερωτᾶται πάλι ὁ πιστὸς Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ποιὰ εἶναι ἡ «ὅλη Ἐκκλησία», ποὺ θεωρεῖ εὐλογία τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου στὴν Κρήτη; Κατὰ τὸ Βατικανὸ εἶναι ἡ ὑπὸ τὸν Πάπα «Ἐκκλησία». Καὶ γιατί αὐτὴ ἀγάλλεται γιὰ τὴ Σύνοδο; Ἀσφαλῶς μὲ τὴν βεβαιότητα τῆς, μέσῳ αὐτῆς, προώθησης τῆς ὑπὸ τὸν Πάπα «ἑνώσεως» μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους…
.                   Ἔκτακτη Σύγκληση τῆς συνέλευσης τῶν Προκαθημένων δύσκολο νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸν καιρὸ αὐτό. Πέραν τῶν ἄλλων ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης βρίσκεται στὸ ἐξωτερικὸ «γιὰ ὀλιγοήμερη ἀνάπαυση». Στὴ σχετικὴ ἀνακοίνωση τοῦ Φαναρίου δὲν ἀναφέρεται οὔτε ὁ τόπος ποὺ θὰ ἀναπαυθεῖ, οὔτε ὁ χρόνος τῆς παραμονῆς του ἐκτὸς Τουρκίας. Τὸ παράξενο, γιὰ τὸ τυπολατρικὸ Φανάρι, γεγονὸς τοῦ αἰνιγματικοῦ ἀνακοινωθέντος, τροφοδότησε φῆμες, ποὺ φαίνονται ὑπερβολικὲς καὶ πιθανὸν μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, πρὶν ἀναχωρήσει στὸ ἐξωτερικό, ὑπέγραψε μὲ τοὺς ἄλλους θρησκευτικοὺς ἡγέτες τῆς γείτονος κείμενο ὑποστήριξης τοῦ Προέδρου Ἐρντογκὰν καὶ ὑπὲρ τῆς εὐημερίας καὶ εἰρήνης τῆς χώρας τους, τῆς Τουρκίας.
.                   Ἐν τῷ μεταξὺ στὸν ἀπόηχο τῆς Συνόδου στὴν Κρήτη ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης Εὐρυτανίας Δοσίθεος δημοσίευσε σὲ ἰστοσελίδα ὕβρεις ἐναντίον ὅσων ἔκαμαν κριτικὴ σ’ Αὐτήν. Γράφει: «Τὰ ὅσα λέγονται καὶ γράφονται περὶ τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὑπερβαίνουσι τὰ λύματα τῶν ὀχετῶν πολλῶν μεγαλουπόλεων», πὼς «τὰ ἐκ τῶν κοράκων κρά-κρά ἀδυνατοῦσιν ἵνα καλύψωσι τοὺς τερετισμοὺς τῶν ἀηδόνων» καὶ πὼς οἱ δηλώσεις «ὑπερορθοδόξων», «ζηλωτῶν» καὶ «στειροελλαδιτῶν» «γέμουσι χολῆς» (κατὰ τοῦ Φαναρίου) καὶ πάσχουν ἀπὸ «πτωχοπροδρομικὸ ἑλλαδισμὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ ἐπαρχιωτισμὸ ἐν πλειοδοσίᾳ»… Στὴ συνέχεια θέτει θέμα σχέσεων Φαναρίου καὶ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπειλεῖ ὅτι «οἱ κατόπιν βίας διατυπωθέντες καὶ χορηγηθέντες Τόμος τοῦ 1850 καὶ Πράξις τοῦ 1928 ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν δύνανται ἵνα ἀρθῶσιν»…
.           Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δοσίθεος μὲ εἰλικρίνεια σημειώνει: «Ἐπεσκέφθην τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν ὡς ταπεινὸς καὶ εὐτελὴς προσκυνητὴς ἑκατὸν τεσσαράκοντα μίαν (φοράς) καὶ εἰς τοὺς ἐκεῖ ἀπὸ τοῦ χρέους μὴ κινοῦντας οὐδ’ ἴχνος διέγνων κακοδοξίας»… Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δοσίθεος πρέπει νὰ διαθέτει ἱκανὴ προσωπικὴ περιουσία γιὰ νὰ ἔχει πάει τόσες φορὲς στὴν Πόλη. Ἂν καί, ὡς μοναχός, ἔχει δώσει ὅρκο ἀκτημοσύνης… Ἐλπίζουμε ὅτι τὰ ἔξοδα τοῦ ταξιδίου, τῆς διαμονῆς του καὶ τῶν δώρων πρὸς τὰ στελέχη τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς δὲν προέρχονται ἀπὸ τὰ ἔσοδα τῆς Μονῆς, ποὺ ἀνήκει στὴ Μητρόπολη Καρπενησίου καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ μόνο.
.           Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δοσίθεος εἶναι κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ μισθοδοτεῖται καὶ ζεῖ ἀπὸ Αὐτήν. Ὅμως τὴν ἀπειλεῖ ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ὅτι θὰ ἀρθεῖ τὸ Αὐτοκέφαλό της καὶ θὰ χάσει τὶς Μητροπόλεις τῶν «Νέων Χωρῶν»… Ἡ ψυχή του ὁμολογεῖ ὅτι ἀνήκει στὸ ἀνοικτὸ στὴν «οἰκουμενικότητα» Φανάρι καὶ ὄχι στὸν «πτωχοπροδρομικὸ ἑλλαδισμό». Καὶ διερωτᾶται κανείς, γιατί τότε μένει στὴν Εὐρυτανία, στὰ διαλείμματα ἀπὸ τὰ ταξίδια του, καὶ δὲν ζητάει μετάθεση στὴν Πόλη, γιὰ νὰ προσφέρει ἐκεῖ μόνιμα τὶς ὑπηρεσίες του, χωρὶς νὰ κουράζεται μὲ τὰ τόσα ταξίδια; Ἐκτὸς τῶν χρημάτων φαίνεται ὅτι τίποτε ἄλλο δὲν τὸν συνδέει μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ μισθό του ὅμως μπορεῖ νὰ τὸν παίρνει καὶ στὴν Πόλη, ὅπως καὶ τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς μαγειρικῆς καὶ ζαχαροπλαστικῆς, τὰ ὁποῖα ἔχει ἐκδώσει….
.                 Τὸ κείμενο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Δωροθέου, φυσικά, ἀναδημοσιεύεται στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως Ἀρκαλοχωρίου…-

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ πρ. ΠΑΠΑ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ: «“ΓΚΕΙ ΛΟΜΠΙ” ΕΠΗΡΕΑΖΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ»

.               Μία σοβαρὴ καταγγελία κάνει ὁ τέως πάπας Βενέδικτος: Ὅπως λέει στὰ ἀπομνημονεύματά του, ἕνα «γκέι λόμπι» προσπαθοῦσε νὰ ἐπηρεάσει τὶς ἀποφάσεις τοῦ Βατικανοῦ.
.               Αὐτὸ ἀποκαλύπτει δημοσίευμα τῆς ἰταλικῆς ἐφημερίδας Corriere della Sera. Τὸ βιβλίο, μὲ τίτλο «Οἱ Τελευταῖες Συζητήσεις», ἀναμένεται νὰ ἐκδοθεῖ στὶς 9 Σεπτεμβρίου καὶ θὰ εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ποὺ ἕνας πρώην πάπας ἀξιολογεῖ τὴ θητεία του στὴν κορυφὴ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
.               Ἡ «Corriere della Sera» ἔχει ἐξασφαλίσει τὰ ἰταλικὰ δικαιώματα προδημοσίευσης ἀποσπασμάτων τοῦ ἔργου καὶ ἔχει πρόσβαση στὸ κείμενο τοῦ Βενέδικτου.
.               Σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα, ὁ πρώην ποντίφικας, ποὺ παραιτήθηκε τὸ 2013 ἐπικαλούμενος λόγους ὑγείας, ὑποστηρίζει ὅτι ἕνα «γκέι λόμπι» ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ τέσσερα ἢ πέντε ἄτομα ἐπιδίωκε νὰ ἀσκήσει ἐπιρροὴ στὸ Βατικανό.
.               Ὁ Βενέδικτος φέρεται νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι κατόρθωσε νὰ «διαλύσει» αὐτὴ τὴν ὁμάδα. Τὴν περίοδο τῆς παραίτησης τοῦ Βενέδικτου, ἰταλικὰ μέσα ἐνημέρωσης μετέδιδαν ὅτι ὁ πάπας εἶχε δεχτεῖ πιέσεις ὥστε νὰ ἐγκαταλείψει τὸν θῶκο του. Ὡστόσο, σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα τῆς «Corriere della Sera», ὁ Βενέδικτος ἀπορρίπτει ὅτι «ἐκβιασμοὶ ἢ πιέσεις» ἦταν ἡ αἰτία πίσω ἀπὸ τὴν ἀπόφασή του νὰ γίνει ὁ πρῶτος πάπας ποὺ παραιτήθηκε τοὺς τελευταίους ἕξι αἰῶνες.
.             Μετὰ τὴν παραίτησή του, ὁ Βενέδικτος κατοικεῖ σὲ ἕνα πρώην μοναστήρι στοὺς κήπους τοῦ Βατικανοῦ.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

 

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ(Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Τὸ Βατικανὸ σὲ παρακμιακὸ ἀδιέξοδο

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴν οἰκογένεια, τὰ δημοσιευθέντα νέα οἰκονομικὰ σκάνδαλα σ’ αὐτὸ καὶ οἱ συνταρακτικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς ἴντριγκες στὶς ἐκλογὲς τῶν Παπῶν Βενεδίκτου 16ου καὶ Φραγκίσκου δείχνουν ὅτι τὸ Βατικανὸ βρίσκεται σὲ παρακμιακὸ ἀδιέξοδο καὶ σὲ βαθιὰ παρακμή.
.         Οἱ τρεῖς ἑβδομάδες ποὺ διήρκεσαν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου στὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ποὺ ὁλοκληρώθηκαν στὶς 24 Ὀκτωβρίου, ἀντὶ νὰ μειώσουν, αὔξησαν τὰ προβλήματα ποὺ ὑπῆρχαν στὴ Λατινικὴ Ἐκκλησία σχετικὰ μὲ τὴν Ἠθικὴ καὶ τὴ Βιοηθική. Ὁ Πάπας ἐπὶ κεφαλῆς τῶν «μεταρρυθμιστῶν» πέρασε τὴ γραμμή του. Μπορεῖ στὰ λόγια νὰ εἶναι ὑπὲρ τῆς «συνοδικότητας» ἀλλὰ στὴν πράξη ἀπέδειξε ὅτι ἀσκεῖ αὐταρχικὰ τὴν ἐξουσία του ὡς κοσμικὸς ἡγεμόνας.
.         Στὰ κρίσιμα σημεῖα τῆς ζωῆς τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ποὺ συζητήθηκαν, ὑπάρχει ἕνα ὡραιοποιημένο καὶ νεφελῶδες στὸ τελικὸ κείμενο τῆς Συνόδου λεξιλόγιο. Τὸ ἀκόλουθο:
.         Ἐλεύθερη διαβίωση – Τὰ ἐκτὸς γάμου ζευγάρια πρέπει νὰ προσεγγίζονται «μὲ ἐποικοδομητικὸ τρόπο καὶ μὲ μία προσπάθεια νὰ μποῦν στὸν δρόμο ποὺ θὰ τοὺς προσανατολίσει πρὸς τὴν πληρότητα τοῦ γάμου».
.         Σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση – Στὸ σύγχρονο κόσμο δὲν λείπουν οἱ μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιβαλλόμενη κουλτούρα τάσεις γιὰ μία σεξουαλικότητα χωρὶς ὅρια. Ἡ μεγάλη διάδοση τῆς πορνογραφίας καὶ τῆς ἐμπορευματοποίησης τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, εὐνοούμενη ἐπίσης ἀπὸ τὴν κακὴ χρήση τοῦ ἰντερνέτ, πρέπει νὰ καταγγελθοῦν μὲ σταθερότητα.
.         Ὁμοφυλόφιλοι – Στὶς οἰκογένειες ποὺ ζοῦν τὴν ἐμπειρία νὰ ἔχουν στοὺς κόλπους τοὺς ὁμοφυλοφίλους, ἡ Ἐκκλησία ἐπαναλαμβάνει ὅτι κάθε πρόσωπο, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν σεξουαλικό του προσανατολισμό, πρέπει νὰ εἶναι σεβαστό, νὰ διατηρεῖ τὴν ἀξιοπρέπειά του καὶ νὰ ὑπάρχει φροντίδα ἀποφυγῆς κάθε ἐκδήλωσης ἄδικης διάκρισης σὲ βάρος του.
.         Γάμος ὁμοφυλοφίλων. «Οὐδεμία θεμελίωση ὑπάρχει γιὰ τὴν καθιέρωση ἀναλογιῶν, ἔστω καὶ μακρινῶν, μεταξὺ τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ἑνώσεων καὶ τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν γάμο». Σημειώνεται ὅτι κατόπιν ἰσχυρότατων ἀντιδράσεων, ποὺ ὑπῆρξαν, τὸ τελικὸ κείμενο δὲν περιέχει προτάσεις τοῦ σχεδίου ἐργασίας, ὅπως «νὰ προσδιορισθεῖ ἡ κοινωνικὴ ἰδιαιτερότητα τῶν ψυχολογικὰ εὐαίσθητων αὐτῶν ἑνώσεων», οὔτε καλεῖ τὸν κόσμο «σὲ μία καλύτερη ἐμβάθυνση ἀνθρώπινη ὄχι μόνο βιολογικὴ καὶ πολιτισμική, τῆς σεξουαλικῆς διαφοροποίησης».
.         Τὸ τελικὸ κείμενο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴν οἰκογένεια ἔχει προκαλέσει ζωηρὲς ἀντιδράσεις καὶ πολλὰ ἐρωτηματικά. Γιατί οἱ τόσες θετικὲς ἀναφορὲς στοὺς ὁμοφυλοφίλους, καὶ ἡ συναισθηματικὴ καὶ ὄχι ἡ ποιμαντικὴ προσέγγιση στὰ ἐλεύθερα ζευγάρια καὶ στὴ σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση; Τὰ ἀνοίγματα τοῦ Βατικανοῦ πρὸς ὅσους ἔχουν φύγει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν χωρὶς νὰ τοὺς διδάξουν τὴν Ἀλήθεια. Ἀντίθετα στὸ τέλος συμβιβάζονται καὶ ἀποδέχονται ὡς σωστὴ τὴν κατάσταση τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὸ δόγμα ὅτι πλέον τὸ Βατικανὸ ἐπὶ Φραγκίσκου δημιουργεῖ «μίαν Ἐκκλησία ποὺ ἀλλάζει, μίαν Ἐκκλησία ποὺ ἀκούει» εἶναι φενάκη. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀγαπᾶ τοὺς ἁμαρτωλούς, τοὺς ἀναζητεῖ καὶ μὲ τὴν ἀγάπη του τοὺς σώζει, λυτρώνοντάς τους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
.         Τὸ Βατικανὸ δέχεται αὐστηρὴ κριτικὴ γιὰ τὴ θέση τῆς Συνόδου στὰ ζητήματα τῶν ὁμοφυλοφίλων. Στὴν ἰστοσελίδα Catholic Voices ἀνώνυμος ρωμαιοκαθολικὸς ἱερέας θέτει τὰ καίρια ἐρωτήματα: οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀκτιβιστὲς ἔπαιξαν σοβαρὸ ρόλο στὰ συμπεράσματα τῆς Συνόδου γιὰ τὴν οἰκογένεια; Μπορεῖ κανεὶς νὰ μιλάει γιὰ «μαφία ὁμοφυλοφίλων» μεταξύ τοῦ κλήρου; Καὶ πάρα κάτω ἐξηγεῖ πὼς οἱ ὁμοφυλόφιλοι καὶ παιδόφιλοι κληρικοὶ ἀφθονοῦν στοὺς κόλπους τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔχουν ἀναπτύξει ἰσχυρὸ λόμπι….
.         Ἡ πολυπληθὴς ὁμάδα τῶν ὁμοφυλοφίλων ρωμαιοκαθολικῶν κληρικῶν στὸ προσκήνιο παρουσιάστηκε λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴ φετινὴ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴν οἰκογένεια στὸ πρόσωπο τοῦ Πολωνοῦ κληρικοῦ καὶ πρώην ἀνωτέρου στελέχους τῆς Κουρίας Κριστὸφ Χαράμσα. Ἡ ἀποπομπή του καὶ ἡ ἀπαγόρευση νὰ φέρει τὸ ἱερατικὸ σχῆμα ἔγινε στὶς 21 Ὀκτωβρίου 2015, ὅταν ὁ Χαράμσα ἐμφανίστηκε στὰ ΜΜΕ μαζὶ μὲ τὸν σύντροφό του, Καταλανὸ Ἐντουάρντο Πλανάς, 44 ἐτῶν καὶ δημοσιοποίησε ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Εἶναι 43 ἐτῶν, πρώην καθηγητὴς τῆς Θεολογίας καὶ τῆς Βιοηθικῆς στὸ Ποντιφικὸ Γρηγοριανὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης καὶ ἕως τὴν πρόσφατη ἀποπομπή του ἦταν μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τῆς διεθνοῦς θεολογικῆς ἐπιτροπῆς γιὰ τὴ διδασκαλία τῆς πίστεως. Οἱ ὀργανώσεις καὶ οἱ ἰστοσελίδες τῶν ὁμοφυλόφιλων χαιρέτισαν μὲ ἐνθουσιασμὸ τὸ τελικὸ κείμενο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴν οἰκογένεια.
.         Τὸ τελικὸ κείμενο καὶ οἱ μεθοδεύσεις ποὺ προηγήθηκαν ὁδήγησαν πολλούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, νὰ ἀναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες γιὰ τὴν ὁμάδα ποὺ βοηθᾶ τὸν Πάπα στὰ «προοδευτικὰ» σχέδιά του. Ἀλλὰ δὲν χρειάστηκε πολύ. Ὁ «προοδευτικὸς» Βέλγος καρδινάλιος Ντάνεελς, ἀποκάλυψε δημόσια τὸ ρόλο του στὴν ὁμάδα «Σὰνκτ Γκάλεν», ποὺ ἀποκλήθηκε «μαφιόζικη». Τὸ ὄνομα εἶναι πόλεως τῆς Ἐλβετίας, ὅπου ὑπάρχει ἡ ὀνομαστὴ μονὴ τῶν Βενεδικτίνων. Ἐκεῖ γίνονταν οἱ συνάξεις τῆς ὁμάδας καὶ λαμβάνονταν οἱ ἀποφάσεις. Ἡ ὁμάδα τῶν «προοδευτικῶν» καρδιναλίων καὶ ἄλλων κληρικῶν ἐργάστηκε στὸ παρασκήνιο γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἐκλογῆς τοῦ Βενεδίκτου 16ου, ποὺ ἀπέτυχε καὶ στὴ συνέχεια γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν παραίτηση, ποὺ τὴν πέτυχε καὶ γιὰ νὰ μεθοδεύσει τὴν ἐκλογὴ «προοδευτικοῦ» Πάπα, ὅπως εἶναι ὁ Φραγκίσκος, ποὺ ἐπίσης τὴν πέτυχε.
.         Ἡ ἐντὸς τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας ἐκστρατεία τῶν ὁμοφυλοφίλων ἔφτασε ἕως τὸ συντηρητικὸ τάγμα τῶν Δομινικανῶν, ἱστορικὰ τοῦ πιὸ ἐπιθετικοῦ, διὰ τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν. Φέτος ποὺ ἑορτάζονται τὰ 800 χρόνια ἀπὸ τὴν ἵδρυσή του συγκλονίζεται ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀγάπες: Ἡ Ἐκκλησία, οἱ χωρισμένοι καὶ ξαναπαντρεμένοι, τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια» (ἐκδ. CERF, Paris, 2015) ποὺ ἐξέδωσε τὸ μέλος του, ὁ ἱερομόναχος Ἀντριάνο Ὀλίβα, εἰδικὸς στὸν Θωμᾶ τὸν Ἀκινάτη. Ὁ ἐν λόγῳ ἱερομόναχος οὐσιαστικὰ νομιμοποιεῖ τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις! Ἡ ἰστοσελίδα Riposte Catholique σὲ ἄρθρο τῆς 11ης Νοεμβρίου 2015 διερωτᾶται ἂν τὸ ἐν λόγῳ τάγμα, τὸ τόσο συνδεδεμένο μὲ τὴν Ἱερὰ Ἐξέταση καὶ τὴν τιμωρία τῶν αἱρετικῶν, ὑποστηρίζει ὡς φυσιολογικὲς τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία νὰ ἀσκήσει ποιμαντικὴ ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ καὶ γενικότερα γιὰ τὴν ἀξία τῆς οἰκογένειας;… Ὅλα δείχνουν πὼς ἀπὸ τὸν Πάπα καὶ τὴν Κουρία ἕως τὰ δυναμικότερα σὲ δράση τάγματα τῶν Ἰησουιτῶν καὶ τῶν Δομινικανῶν ὅλοι εἶναι ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦν ἢ νὰ ἀνεχθοῦν ὡς φυσιολογικὲς τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις.

Οἱ ἴντριγκες κατὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν Παπῶν Βενεδίκτου καὶ Φραγκίσκου καὶ ὁ καρδινάλιος Ντάνεελς

.         Ἡ παρακμὴ τοῦ Βατικανοῦ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὶς ἴντριγκες ποὺ ἀποκαλύπτονται πὼς προηγήθηκαν τῶν ἐκλογῶν τῶν δύο τελευταίων Παπῶν. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ἦταν συντηρητικῶν ἀρχῶν καὶ ἀντίθετος σὲ ὅσα ἐπὶ τοῦ σημερινοῦ Πάπα μεθοδεύονται καὶ ὑλοποιοῦνται ἀπὸ τὴ συγκεκριμένη ὁμάδα γιὰ ἀλλαγὴ στὴ διδασκαλία καὶ στὴν ποιμαντικὴ τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Εἶναι ἐνδεικτικὸ πὼς στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του ὁ Πάπας Βενέδιντος εἶχε μιλήσει γιὰ «λύκους» ἐντὸς τῶν κόλπων τοῦ Βατικανοῦ καὶ πολλοὶ θεωροῦν ὅτι μιλοῦσε γιὰ τὴ συγκεκριμένη ὁμάδα τοῦ Σὰνκτ Γκάλεν. Λέγεται ὅτι ὁ Πάπας Βενέδικτος παραιτήθηκε ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἀποκαλύψεων γιὰ τὰ σεξουαλικὰ καὶ οἰκονομικὰ σκάνδαλα ποὺ τότε ξέσπασαν, ἀλλὰ τώρα ἀποκαλύπτεται ὅτι τὰ μέλη τῆς ὁμάδας τοῦ Σὰνκτ Γκάλεν ἀξιοποίησαν τὴν πίεση ποὺ ἀσκοῦσαν τὰ ΜΜΕ καὶ μὲ κατάλληλους χειρισμοὺς τὸν ἐξώθησαν στὴν παραίτηση.
.         Ὁ καρδινάλιος Ντάνεελς θεωρεῖται ἐκ τῶν ἡγετῶν τῆς «προοδευτικῆς» ὁμάδας τοῦ Σὰνκτ Γκάλεν, μαζὶ μὲ τοὺς καρδιναλίους Κάσπερ καὶ Μαρτίνι (ἰησουίτη, ὅπως ὁ Πάπας Φραγκίσκος). Ἡ ὁμάδα ἐπιδιώκει νὰ κάνει «πιὸ σύγχρονη» τὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία…Στὸ βιογραφικό τοῦ Ντάνεελς γράφεται ὅτι ὅταν ἡ βελγικὴ κυβέρνηση ψήφισε τὸ νόμο γιὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφύλων αὐτὸς τῆς ἀπέστειλε ἐπιστολὴ μὲ θετικὸ περιεχόμενο, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἔτσι σταμάτησαν οἱ δυσμενεῖς διακρίσεις σὲ βάρος τους. Ἐπίσης συμβούλευσε τὸν τότε Βασιλιὰ τοῦ Βελγίου Μποντουὲν νὰ ὑπογράψει τὸ Νόμο γιὰ τὶς ἐλεύθερες ἀμβλώσεις. Ὁ βασιλιὰς δὲν τὸν ἄκουσε καὶ προτίμησε νὰ παραιτηθεῖ, στὸ χρόνο ποὺ χρειαζόταν γιὰ νὰ ψηφιστεῖ ὁ Νόμος χωρὶς τὴν ὑπογραφή του. Ἀκόμη ὁ Ντάνεελς συμβούλευσε θύμα σεξουαλικῆς κακοποίησης ἀπὸ ρωμαιοκαθολικὸ κληρικὸ νὰ μὴν μιλήσει καὶ ἀρνήθηκε νὰ ἀπαγορεύσει τὴ χρήση σεξουαλικοῦ περιεχομένου ὑλικοῦ «γιὰ παιδαγωγικοὺς λόγους» στὰ ρωμαιοκαθολικὰ σχολεῖα. Τὸ 2010 ὁ Ντάνεελς ἐκλήθη σὲ ἀνάκριση γιὰ ἀπόκρυψη τῶν ἐκ μέρους ρωμαιοκαθολικῶν κληρικῶν κακοποιήσεων ἀνηλίκων. Μία ἀπὸ τὶς περιπτώσεις ἀφοροῦσε τὸν προστατευόμενό του Ἐπίσκοπο Ρότζερ Βανγκελοῦβε, ὁ ὁποῖος κακοποιοῦσε παιδιὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἦταν κληρικὸς καὶ συνέχισε, ὅταν ἔγινε Ἐπίσκοπος. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2010 ὁ Βανγκελοῦβε παραιτήθηκε, ἀφοῦ δημόσια παραδέχθηκε τὴν ἐνοχή του.
.         Ὁ Ντάνεελς, μόλις συμπλήρωσε τὰ 75 του χρόνια, παραιτήθηκε τὸ 2010 καὶ στὴ θέση του ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῶν Βρυξελλῶν καὶ πριμάτου τοῦ Βελγίου ἐξελέγη ὁ τῶν ἰδίων «συντηρητικῶν» φρονημάτων μὲ τὸν Πάπα Βενέδικτο Ἐπίσκοπος τοῦ Ναμύρ, πόλεως ἐπίσης τοῦ Βελγίου, Ἀντρὲ Ζοζὲφ Λεονάρ. Ὁ Λεονὰρ δημόσια ἀντιτάχθηκε στὰ ὅσα ἡ βελγικὴ κυβέρνηση εἶχε προωθήσει. Αὐτὴ πλὴν τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶχε ἐπίσης ψηφίσει, μὲ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Ντάνεελς, τὴν εὐθανασία, τὰ πειράματα στὰ ἀνθρώπινα ἔμβρυα καὶ τὴ γονιμοποίηση σὲ δοκιμαστικὸ σωλήνα (in vitro). Ἡ ἀντίδραση τοῦ Λεονὰρ πρὸς τὶς ἀποφάσεις τῆς βελγικῆς κυβερνήσεως τὸν ἔκαμαν στόχο σφοδρῶν ἐπιθέσεων ἀπὸ τὰ ἰσχυρὰ λόμπι τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τῶν τεκτόνων. Φέτος ὁ Λεονὰρ συμπλήρωσε τὰ 75 χρόνια καὶ μὲ μία ἐντυπωσιακὴ ταχύτητα ὁ Πάπας Φραγκίσκος τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὸν εὐνοούμενο τοῦ Ντάνεελς Ἐπίσκοπο Γιόζεφ Ντὲ Κέσελ, τὴν ὥρα ποὺ ὁ «ἐκσυγχρονισμὸς» ποὺ εἶχε ἐπὶ δεκαετίες προωθήσει ὁ Ντάνεελς στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Βελγίου τὴν ἔχει βάλει σὲ τροχιὰ ἐξαφάνισης: Οἱ ἱερατικὲς κλήσεις τείνουν στὸ μηδέν, οἱ ἐκκλησίες εἶναι σχεδὸν ἄδειες ἀπὸ πιστοὺς καὶ ἡ κατήχηση πλέον ἀνύπαρκτη.
.         Ὁ καρδινάλιος Ντάνεελς θεωρεῖ ὅτι τελικὰ νίκησε τὸν μεγάλο του «ἐχθρό», τὸν ἐπίτιμο Πάπα Βενέδικτο. Μπορεῖ νὰ ἔχασε τὴ μάχη τῆς ἐκλογῆς του, ἀλλὰ μὲ τὴν ὁμάδα τοῦ Σὰνκτ Γκάλεν συνέβαλε στὴν ἐκθρόνισή του καὶ στὴν ἐκλογὴ τοῦ «ἐκσυγχρονιστῆ» Πάπα Φραγκίσκου, στοῦ ὁποίου βρίσκεται τὰ δεξιά. Γιὰ τὸ στενὸ δεσμὸ τοῦ Πάπα μὲ τὸν καρδινάλιο Ντάνεελς σημειώνεται ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία στὸ Βέλγιο εὐνόησε τὰ μέτρα ποὺ ἐπέβαλε ἡ κυβέρνηση σὲ βάρος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ ἔχει πιστοὺς πολὺ λιγότερους ἀπὸ ἄλλες χῶρες, στὴ Σύνοδο γιὰ τὴν οἰκογένεια ἀντιπροσωπεύθηκε μὲ τρεῖς ἐκπροσώπους, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν 83χρονο Ντάνεελς, τὸν ὁποῖο ὁ Πάπας εἶχε προσκαλέσει δεύτερο ἀπὸ τοὺς 45 συνέδρους τῆς ἐπιλογῆς του. Ἐπίσης ὁ Πάπας τὸν εἶχε μαζί του στὸ μπαλκόνι ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογή του καὶ κατὰ τὴν ἐνθρόνισή του ἐκεῖνος ἀνέγνωσε τὴ σχετικὴ προσευχή…
.         Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κάλυψη τῶν κακοποιήσεων παιδιῶν ἀπὸ ρωμαιοκαθολικοὺς κληρικοὺς καὶ τὴν εὔνοιά του πρὸς τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια ὁ καρδινάλιος Ντάνεελς ἔχει ἐγείρει τὴν ὀργὴ πολλῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ γιατί, σύμφωνα μὲ ὁρισμένες πηγές, μίλησε σὲ τεκτονικὴ ἐκδήλωση φορώντας τὰ μασονικὰ διακριτικὰ καὶ διατηρεῖ φιλικὲς σχέσεις μὲ τὴ ἀντιχριστιανικὴ Μεγάλη Ἀνατολὴ τοῦ Βελγίου.

Οἰκονομικὰ σκάνδαλα στὸ Βατικανὸ

.         Τὶς προηγούμενες ἡμέρες τὸ Βατικανὸ βρέθηκε καὶ πάλι στὸν κυκλώνα οἰκονομικῶν σκανδάλων. Ὅπως ἐπὶ Βενεδίκτου 16ου ἔτσι καὶ τώρα, ἐπὶ Φραγκίσκου, διέρρευσαν πρὸς τὸν Τύπο ἀπόρρητα οἰκονομικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύουν τὴν ἠθικὴ παρακμὴ ἀνθρώπων ποὺ ζοῦν στὸ Βατικανό, ἢ ἔχουν σχέση μὲ αὐτό.
.         Μὲ βάση τὰ στοιχεῖα ποὺ διέρρευσαν κυκλοφορήθηκαν πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες δύο βιβλία. Τὸ ἕνα εἶναι τοῦ Ἐμιλιάνο Φιτιπάλντι, ὀνομάζεται “Avarizia” (Τσιγγουνιά) καὶ ἔχει ὑπότιτλο «Τὰ ντοκουμέντα ποὺ ἀποκαλύπτουν τὰ πλούτη, τὰ σκάνδαλα καὶ τὰ μυστικὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Φραγκίσκου». Ὅπως ἀποκαλύπτει τὸ βιβλίο, τὸ μικροσκοπικὸ Βατικανὸ εἶναι ἀπὸ τὶς πρῶτες χῶρες σὲ κατανάλωση καπνοῦ καὶ ἀλκοόλ! Ὅπως ἀποκαλύφθηκε, ὅσοι ἔχουν τὴν περίφημη κάρτα ἀγορῶν χωρὶς δασμοὺς καὶ μὲ ἐλάχιστους φόρους στὰ καταστήματα τοῦ Βατικανοῦ (τὰ μέλη τῆς Κουρίας, καρδινάλιοι, ἄλλοι κληρικοί, μοναχοὶ καὶ μοναχές, λαϊκοὶ ἐργαζόμενοι στὶς ὑπηρεσίες τοῦ κράτους) θεωρητικὰ θάπρεπε νὰ εἶναι 4000-5000. Στὴν πραγματικότητα τὴν χρησιμοποιοῦν 41.000! Αὐτοὶ ἀγοράζουν ἀπὸ ἀκριβὰ ἐπώνυμα ροῦχα, ρολόγια, ἀρώματα ἕως τσιγάρα καὶ ποτὰ καὶ συνήθως τὰ μεταπωλοῦν… Αὐτὰ ἀναφέρονται στὴν Ἔκθεση τῆς Ernst & Young, τὴν ὁποία ὅρισε ὁ Πάπας τὸ 2013 νὰ πραγματοποιήσει διαχειριστικὸ ἔλεγχο στὰ καταστήματα καὶ διέρρευσαν στὸν συγγραφέα τοῦ βιβλίου. Γιὰ τὴ διαρροὴ συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία τοῦ Βατικανοῦ ὁ Ἱσπανὸς Ἐπίσκοπος Λούτσιο Μπάλντα καὶ ἡ Ἰταλίδα Φραντσέσκα Σαουκούι, ποὺ εἶχαν συμμετοχὴ στὸν ἔλεγχο καὶ πρόσβαση στὰ στοιχεῖα.
.         Τὸ ἄλλο βιβλίο, ποὺ πρόσφατα ἐπίσης κυκλοφορήθηκε, ὀνομάζεται «Ὁ δρόμος τοῦ Σταυροῦ» (Chemin de Croix), ἐκδόθηκε ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Flammarion καὶ γράφτηκε ἀπὸ τὸν Τζιὰν Λουίτζι Νούτζι, γνωστὸ ἀπὸ τὸ προηγούμενο βιβλίο του, πάλι μὲ στοιχεῖα ποὺ εἶχαν διαρρεύσει, ποὺ εἶχε τίτλο «Ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης: Σκάνδαλο στὸ Βατικανὸ» καὶ ποὺ εἶχε κλονίσει τὴ θέση τοῦ Πάπα Βενεδίκτου.
.         Στὶς 650 σελίδες τῶν δύο βιβλίων διαπιστώνει κανεὶς τὴ διαφθορὰ ποὺ ὑπάρχει στὴ διαχείριση τῆς περιουσίας τοῦ Βατικανοῦ. Ὑπερτιμολογήσεις σὲ ἰατροφαρμακευτικὴ περίθαλψη, ξέπλυμα χρήματος μέσα ἀπὸ δῆθεν δωρεές, ἀδικαιολόγητες δαπάνες γιὰ ἐπισκευὲς ἢ κατασκευές, χαμηλὰ ἐνοίκια σὲ εὐνοούμενους τῶν στελεχῶν ποὺ διαχειρίζονται τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀκίνητη περιουσία, σπατάλη τοῦ ἱεροῦ χρήματος γιὰ ἀλλότριους σκοπούς. Ὑπάρχουν περίπου 5.000 ἐκκλησιαστικὰ ἀκίνητα, γιὰ τὴ διαχείριση τῶν ὁποίων λίγα εἶναι γνωστά. Γιὰ ἕνα ἀπὸ αὐτά, διαμέρισμα 150 τετρ. μέτρων στὴ Ρώμη, ἀποκαλύφθηκε ὅτι εἶναι νοικιασμένο πρὸς 29 Εὐρὼ τὸ χρόνο…
.         Ἐπικερδὴς ἐπιχείρηση εἶχε στηθεῖ καὶ μὲ τὴν ἁγιοποίηση προσωπικοτήτων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ τὸ Δίκαιο τοῦ Βατικανοῦ στὴ σχετικὴ ἔρευνα ποὺ γίνεται γιὰ τὸ βίο τους συμμετέχουν καὶ λαϊκοὶ δικηγόροι. Ἐπειδὴ τὰ συμφέροντα εἶναι μεγάλα, γιατί ἁγιοποίηση σημαίνει εἰσροὴ χρημάτων στὰ μέρη τὰ ὁποῖα ἀφορᾶ, οἱ δικηγόροι ἐλάμβαναν τὸ λιγότερο 40.000 εὐρὼ ἀνὰ ὑπόθεση. Καὶ αὐτοὶ εἶναι γνωστοί, γιατί εἶχαν τὶς κατάλληλες προσβάσεις.
.         Ὁ Πάπας Φραγκίσκος βρίσκεται σὲ πολὺ δύσκολη θέση. Ἡ εἰκόνα του τσαλακώθηκε μὲ ὅσα συμβαίνουν στὸ Βατικανὸ καὶ ἀναγκάστηκε τὴν Κυριακή, 8 Νοεμβρίου, νὰ μιλήσει ἀπὸ τὴν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου γιὰ τὰ σκάνδαλα. Στὴν ὁμιλία του καταδίκασε τὰ «κοράκια», σημείωσε ὅτι οἱ γενόμενες κλοπὲς εἶναι ἐγκλήματα καὶ διαβεβαίωσε ὅτι παρὰ τὶς δυσκολίες θὰ προχωρήσει στὰ σχέδιά του…

Ἡ Ὀρθοδοξία

.         Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία ἀνοικτὴ Ἐκκλησία, ποὺ δέχεται ἐπιρροὲς καὶ ἐπιδράσεις καὶ ποὺ πρέπει νὰ τὶς ἀντιμετωπίσει. Γιὰ τὴν οἰκογένεια στὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδο δὲν θίγονται τὰ σύγχρονα ζητήματα καὶ ἑπομένως δὲν δίνονται ἀπαντήσεις σὲ αὐτά. Σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο, στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ θέματα τίθενται καὶ στὴ συνέχεια ἀφήνονται στὸν ροῦν τῆς ἱστορίας… Τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς στὴ Θεία κοινωνία τῶν χωρισμένων, ποὺ ξαναπαντρεύονται τὸ ἔχει λυμένο καὶ ἀντιμετωπίζει μὲ κατανόηση ἀλλὰ χωρὶς σοβαρὴ ποιμαντικὴ μέριμνα τὰ νέα ζευγάρια ποὺ εἴτε ἐλευθέρως συζοῦν, εἴτε ἔχουν τελέσει μόνο πολιτικὸ γάμο καὶ ἔχουν ἀποκτήσει παιδί, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ βαπτίσουν. Στὰ θέματα τῆς ἰατρικὰ ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς, τῆς ἀντισύλληψης, τῆς σχέσης, τοῦ «γάμου» ἢ τοῦ «συμφώνου συμβίωσης» τῶν ὁμοφυλοφίλων, τῆς καύσης τῶν νεκρῶν καὶ τῆς εὐθανασίας οἱ ἀπόψεις τουλάχιστον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι σαφεῖς, ἕως σήμερα. Δυστυχῶς τὰ ζητήματα αὐτὰ δὲν τίθενται στὴν Πανορθόδοξη γιὰ νὰ ἀποκτήσουν γενικότερο χαρακτήρα. –

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΣΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου στὸ Βατικανὸ

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.               Ἡ παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου στὸ Βατικανὸ προκάλεσε βαθιὰ θλίψη. Ἦταν μεταξὺ ἐκείνων ποὺ παρουσίασαν τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τὸ περιβάλλον στὴ διεθνῆ κοινὴ γνώμη, σήμερα Πέμπτη, 18 Ἰουνίου 2015. Ὀρθῶς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δὲν μετέβη ὁ ἴδιος, ὅπως τὸν προσκάλεσε ὁ Πάπας, νὰ κάνει τὴν παρουσίαση τῆς παπικῆς Ἐγκυκλίου μαζὶ μὲ ἕναν καρδινάλιο καὶ δύο λαϊκούς… Τὴν παρουσίαση, πλὴν τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου ἔκαμαν ὁ καρδινάλιος Πίτερ Τοῦρκσον, πρόεδρος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου «Δικαιοσύνη καὶ Εἰρήνη», ὁ καθηγητὴς Τζὸν Σελνχοῦμπερ, ἱδρυτὴς καὶ διευθυντὴς τοῦ Ἰνστιτούτου στὸ Πότσδαμ τῆς Γερμανίας γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τοῦ κλίματος στὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἡ Δόκτωρ Καρολὶν Βοῦ, Γενικὴ Διευθύντρια καὶ Πρόεδρος τοῦ Catholic Relief Services.
.              Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου ἦταν πολὺ θλιβερὸ ὅτι ἀπετέλεσε τὸ διακοσμητικὸ στοιχεῖο στὴν παρουσίαση τῆς παπικῆς Ἐγκυκλίου, στὴν ὁποία τὸ Βατικανὸ ἔδωσε ἕναν πανηγυρικὸ οἰκουμενικὸ χαρακτήρα, κάτι ποὺ παγίως ἐπιδιώκει. Θλίψη καὶ πόνο προκάλεσαν ἐπίσης τὰ ὅσα εἶπε κατὰ τὴν παρέμβασή του στὴν παρουσίαση τῆς παπικῆς Ἐγκυκλίου.
.           Πρῶτον σημείωσε ὅτι ἡ παπικὴ Ἐγκύκλιος Laudato Si’ γιὰ τὸ περιβάλλον «προξένησε μεγάλη χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση στοὺς Ὀρθοδόξους». Καὶ πρόσθεσε «Ἐκ μέρους τους θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν βαθιά μας εὐγνωμοσύνη στὴν Αὐτοῦ Ἁγιότητα, γιατί ὕψωσε τὴν φωνὴ τῆς αὐθεντίας του γιὰ νὰ ἑλκύσει τὴν προσοχὴ τοῦ κόσμου στὴν ἐπείγουσα ἀνάγκη νὰ προστατευθεῖ ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ…». Τὸ ζήτημα εἶναι ποιὸς τὸν ἐξουσιοδότησε νὰ ἐκπροσωπεῖ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. Ὅταν ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας σὲ ὁμιλία του γιὰ θέμα Βιοηθικῆς εἶχε ἀναφέρει ἄποψη ὡς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὁ κ. Ἰωάννης εἶχε παρατηρήσει ὅτι μὲ αὐτὴ ἐξέφρασε τὸν ἑαυτό του, ἤ, τὸ πολύ, τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ὄχι ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους. Πῶς τώρα ὁ ἴδιος μίλησε πρὸς τὰ διεθνῆ ΜΜΕ ὡς ἐκφράζων τὸ σύνολο τῶν Ὀρθοδόξων;
.           Δεύτερον στὴν παρέμβασή του ἐπαίνεσε τὸν Πάπα Φραγκίσκο, γιατί στὴν Ἐγκύκλιό του τονίζει ὅτι «σύμφωνα μὲ τὴν Βίβλο ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ βασίζεται σὲ τρεῖς θεμελιώδεις καὶ στενὰ συνδεόμενες σχέσεις, μὲ τὸν Θεό, μὲ τὸν γείτονα, μὲ τὴν ἴδια τὴ γῆ». Καὶ σημείωσε ὁ Μητροπολίτης Περγάμου: «Ἡ τρίτη σχέση τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὴ γῆ, ἔχει συχνὰ ἀγνοηθεῖ ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ θεολογία σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ ὁ Ἀμερικανὸς ἱστορικὸς Linn White σὲ ἕνα περίφημο ἄρθρο του στὸ περιοδικὸ Scientist (1967) κατηγόρησε τὴν Χριστιανικὴ θεολογία ὅτι εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴ σύγχρονη οἰκολογικὴ κρίση». Εἶναι βαθύτατα λυπηρὸ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Περγάμου στὴν παρέμβασή του στὸ Βατικανὸ παραποίησε τὰ ὅσα ὁ ἴδιος ἔχει παλαιότερα γράψει. Σὲ γραπτὴ ὁμιλία του γιὰ τὸ περιβάλλον στὴν Ἀθήνα καὶ ἐνώπιον τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, πλειάδος Ἱεραρχῶν, ἄλλων κληρικῶν καὶ πλήθους κόσμου σημείωσε: «Ὁ Ἀμερικανὸς ἱστορικὸς Linn White, γράφοντας τὸ 1968 (Σημ. Ὄχι τὸ 1967) γιὰ τὶς ἱστορικὲς ρίζες τοῦ οἰκολογικοῦ προβλήματος ἦταν κατηγορηματικὸς στὴν ἀπόδοση μεγάλης εὐθύνης στὴ χριστιανικὴ θεολογία γιὰ τὴν κρίση αὐτή. Ἡ Δυτικὴ θεολογία μὲ τὴ λογοκρατική της ἀντίληψη γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὁδήγησε τὰ πράγματα στὴ σημερινὴ κρίση». (Σημ. Οἱ ὑπογραμμίσεις τοῦ ὑπογράφοντος). Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου στὸ παλαιότερο κείμενο τονίζει ὅτι ἡ Δυτικὴ θεολογία, μὲ βάση τὴ θεολογία τοῦ Αὐγουστίνου, ἦταν πού, κατὰ τὸν Linn White καὶ τὸν ἴδιο, ὁδήγησε τὴν ἀνθρωπότητα στὴ σημερινὴ οἰκολογικὴ κρίση. Σήμερα στὸ Βατικανὸ μίλησε γενικὰ γιὰ τὴ «Χριστιανικὴ θεολογία». Γιατί; Ἡ διπλωματία, ἢ τὸ καλῶς φέρεσθαι πρὸς τὸν Πάπα ἐπιτρέπουν στὴ συνείδησή του τὴν ἀλλοίωση γραπτῶν του;
.         Τρίτον, στὴν παρέμβασή του ὁ Μητροπολίτης Περγάμου σημείωσε «τὴν οἰκουμενικὴ σημασία τῆς παπικῆς Ἐγκυκλίου». Γράφει, μεταξὺ ἄλλων: «Ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου εἶναι μία πρόσκληση ἑνότητας – ἑνότητας στὴν προσευχὴ γιὰ τὸ περιβάλλον, στὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο τῆς δημιουργίας…». Οὐδεὶς ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ Πάπας καλεῖ ὅλους νὰ σέβονται τὸ περιβάλλον. Βεβαίως ἡ παπικὴ πρόσκληση στοὺς χριστιανοὺς γιὰ ἑνότητα, τὴν ὁποία σημειώνει ὁ Μητροπολίτης Περγάμου, ἐνέχει τὴ φιλοδοξία τοῦ Πάπα αὐτὴ ἡ ἑνότητα νὰ εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσία του. Ἀλλὰ ἡ αὐτοσυνειδησία καὶ ἡ θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας δὲν δέχεται πάπα καὶ ἐπιβάλλει νὰ εἶναι Ἐκείνη ποὺ ἡγεῖται κάθε πρωτοβουλίας ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ οἴκου του καὶ ὄχι νὰ εἶναι οὐραγὸς προσπαθειῶν ἄλλων, ὅσο ἀξιόλογες καὶ ἂν εἶναι, ὅσο καὶ ἂν προέρχονται ἀπὸ κατὰ κόσμον ἰσχυροὺς ἡγεμόνες…
.         Ἡ Ὀρθοδοξία πολὺ νωρίτερα ἔχει πάρει πρωτοβουλίες γιὰ τὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος. Δὲν ἔχει λοιπὸν ἀνάγκη νὰ ἀκολουθήσει πρωτοβουλίες ἄλλων. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὸ 1989 καθιέρωσε τὴν 1η Σεπτεμβρίου, ὡς ἡμέρα προσευχῆς γιὰ τὸ περιβάλλον καὶ ὁ σημερινὸς Πατριάρχης, ἀπὸ τότε ποὺ ἀνέλαβε τὶς πατριαρχικὲς εὐθύνες, ἀσχολεῖται μὲ τὸ περιβάλλον, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ λάθη του καὶ τὶς προκλητικὰ πολυδάπανες «οἰκολογικὲς κρουαζιέρες», ποὺ μὲ τὴν πρωτοβουλία καὶ τὴν ἡγετικὴ συμμετοχή του διοργάνωσε ΜΚΟ ἀνθρώπων συνδεδεμένων μὲ τὸ Φανάρι, στὸν Ἀμαζόνιο στὴ Βόρεια Θάλασσα καὶ ἀλλοῦ. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Περγάμου τὸ 1992 ἐξέδωσε βιβλίο γιὰ τὸ περιβάλλον, μὲ τίτλο «Ἡ Κτίση ὡς Εὐχαριστία», τὸ ὁποῖο μάλιστα σχολίασε μὲ σειρὰ ἄρθρων του στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» ὁ καθηγητὴς Μέγας Φαράντος. Δὲν εἶναι λοιπὸν κάτι νέο γιὰ τὸ Φανάρι καὶ ἐν γένει γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸ περιβάλλον, ἀλλὰ εἶναι κάτι ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὸ βάθος τῆς Παράδοσής Της, ὅπως δείχνει ἡ καθημερινὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ γενικὰ στὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια.-

ΚΗΡΥΚΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Κήρυκας ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας σύμβουλος τοῦ Βατικανοῦ

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Τὰ κατωτέρω ἐκτιθέμενα βεβαίως δὲν ἀφοροῦν μόνον  στὸ «αἱρετικὸ » ἢ «μακρινό» Βατικανό. Ἀφοροῦν πλέον καὶ στὴν «Ὀρθόδοξη» Ἑλλάδα, ὅπου μὲ λεπτὲς «χειρουργικὲς ἐπεμβάσεις» ἀντιπατερικῶν θεολογικῶν ἐπινοήσεων προωθεῖται ἡ ἐμφύτευση τῆς ἴδιας κεντρικῆς ἰδέας: ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι “πάθος’’, ἀλλὰ “κατάσταση’’! Συνεπῶς αὐτὴ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ἐκτὸς τῆς πολιτικῆς – κοινωνικῆς ἰσοτιμίας ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ – ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΞΙΩΣΕΩΣ. (βλ. σχετ.: ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ καὶ “ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ” ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ ΣΤΟ ΑΦΥΣΙΚΟ)

.           Ὁ διορισμὸς ἀπὸ τὸν Πάπα τοῦ πρώην ἡγουμένου (1992-2001) τοῦ τάγματος τῶν ἱεροκηρύκων (Δομινικανῶν) Τίμοθι Ράντκλιφ ὡς συμβούλου τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰρήνη προκαλεῖ ἔντονες ἀντιδράσεις σὲ ρωμαιοκαθολικοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς ἔχει ταχθεῖ ἀνοικτὰ ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
.           Ὁ Ράντκλιφ τὸ 2005 δήλωσε πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν πρέπει νὰ εἶναι αἰτία ἀποκλεισμοῦ τῶν ἀνδρῶν ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ ἀντίθετα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποκλείονται ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη ὅσοι ἀρνοῦνται τὴν προσέλευση τῶν ὁμοφυλόφιλων σ’ αὐτήν.
.           Τὸ 2006 σὲ διάλεξή του στὸ Λὸς Ἄντζελες ὁ Ράντκλιφ πρότεινε στοὺς ἀκροατές του νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ ἀποκτοῦν σχέσεις μὲ ὁμοφυλόφιλους, νὰ διαβάζουν βιβλία ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία, νὰ παρακολουθοῦν ἔργα μὲ ὁμοφυλόφιλους καὶ νὰ προσέχουν τί λένε, «ὅπως προσέχουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου», γιὰ νὰ καταλάβουν τὸ πῶς σκέπτονται…
.           Ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ὁ Ράντκλιφ τελεῖ λειτουργία γιὰ ὁμοφυλόφιλους στὸ ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στὸ Βάρβικ. Τὴ λειτουργία ἀποδέχεται ὁ ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Οὐεστμίνστερ, καρδινάλιος Μέρφι Ο᾽ Κόνορ, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἱεραποστολῆς τῆς ἀρχιεπισκοπῆς στοὺς γκέϊ…
.           Ὁ Ράντκλιφ εἶναι ὑπὲρ τῆς κανονικῆς συμμετοχῆς τῶν ὁμοφυλόφιλων στὴ θεία κοινωνία τῆς Λατινικῆς Ἐκκλησίας. Τὴ συμμετοχή τους τὴν βλέπει ὡς ἄσκηση δικαιώματός τους καὶ ὄχι μετὰ τὴν ἐκ μέρους τους ἀναγνώριση ὡς ἁμαρτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῆς μετανοίας, ὅπως διδάσκει καὶ τὸ κανονικὸ δίκαιο τοῦ Βατικανοῦ. Ὁ Ράντκλιφ ἀποδέχεται δηλαδὴ τὴν ὁμοφυλοφιλία ὡς «ἰσότιμο σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ» πρὸς τὴ φυσιολογικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ βεβαίως εἶναι σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ κάθε σεξουαλικὴ διαστροφή.
.           Ὁ πρώην ἡγούμενος τοῦ τάγματος τῶν Δομινικανῶν ἔχει γεννηθεῖ τὸ 1945 στὴν Ἀγγλία. Εἶναι διευθυντὴς τοῦ ἰνστιτούτου Las Casas τοῦ Blackfriars Oxford, ποὺ προωθεῖ στὸν κόσμο τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ ἐπιβολὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς φυσιολογικῆς κατάστασης. Ὁ Ράντκλιφ ἔχει διατελέσει πρύτανις τοῦ ποντιφικοῦ πανεπιστημίου «Θωμᾶς ὁ Ἀκινάτης» στὴ Ρώμη καὶ ὅπως εἶναι φυσικὸ σὲ ὅποιον θεωρεῖται «προοδευτικός» του ἔχουν ἀπονεμηθεῖ διάφορες τιμητικὲς διακρίσεις.
.           Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Πάπα νὰ ὁρίσει τὸν ἀνοικτὰ ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἄγγλο κληρικὸ σύμβουλο στὸ σημαντικὸ ποντιφικὸ συμβούλιο γιὰ τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰρήνη εἶναι ἕνα σαφὲς προμήνυμα ὅτι θὰ προωθήσει τὴν πρόταση τοῦ καρδιναλίου Κάσπερ νὰ γίνονται δεκτοὶ στὴ θεία κοινωνία οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ὄχι ὡς μετανοήσαντες, ἀλλὰ δικαιωματικά. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Βατικανοῦ, μετὰ τὰ ὅσα τραγικὰ συνέβησαν μὲ τὰ χιλιάδες κρούσματα παιδοφιλίας κληρικῶν του, δείχνει πὼς ἡ παρακμή του δὲν ἔχει τέλος. Ἡ προπαγάνδα περὶ τῆς νεωτερικότητας τοῦ Πάπα, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν παράλογη λογικὴ ἀποδοχῆς τῆς διαστροφῆς ἐν ὀνόματι τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, ὁδηγοῦν τὸ Βατικανὸ στὴν κατάργηση θεμελιωδῶν ἀξιῶν καὶ ἀρχῶν τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ στὴν ὅλο καὶ βαθύτερη εἰσχώρησή του στὴν ἐκκοσμίκευση.-

ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Σὲ βαριὰ ἀρρώστια τὸ Βατικανὸ

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Ἀπὸ βαριὰ ἀρρώστια πάσχει τὸ Βατικανό. Αὐτὸ δὲν τὸ εἶπε κάποιος «ζηλωτὴς» Ὀρθόδοξος μοναχός, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ σημερινὸς Πάπας Φραγκίσκος, ποὺ πρόσφατα εἶχε χαρακτηρίσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «ἀσθενῆ», ἀφοῦ δὲν εἶναι ὑποταγμένη σ’ αὐτόν. Τὸ λυπηρὸ εἶναι ὅτι Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι ζηλοῦν τὶς ὑπερεξουσίες τοῦ Πάπα καὶ τὴν ἀπαράδεκτη κατάσταση τῆς αὐλῆς του καὶ ἐπιδιώκουν νὰ εἰσαγάγουν τὰ παπικὰ πρότυπα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία…
.           Ὁ Πάπας Φραγκίσκος μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων τὴ Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014, μίλησε στὰ μέλη τῆς Ρωμαϊκῆς Κούριας καὶ ἐξαπέλυσε σὲ βάρος τους σφοδρότατη ἐπίθεση. Οἱ μύδροι καὶ οἱ προσβλητικοὶ χαρακτηρισμοί του δείχνουν τὸν ἠθικὸ ξεπεσμὸ τῆς γραφειοκρατίας τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἔχει ἀναπτυχθεῖ σὲ ἕνα ἀνίκητο Λεβιάθαν, λόγῳ τῆς κοσμικῆς, ἡγεμονικῆς, αὐταρχικῆς καὶ ἰμπεριαλιστικῆς θέσης ποὺ ἔχει ἀποκτήσει ὁ Πάπας. Σημειώνεται ὅτι ὁ Πάπας Φραγκίσκος θέλησε νὰ δημοσιοποιηθεῖ ἡ στὰ ἰταλικὰ ὁμιλία του, ἀφοῦ ὁλόκληρη δημοσιεύθηκε στὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα τοῦ Βατικανοῦ.
.           Ὁ Πάπας ἀνέφερε ἕνα μεγάλο κατάλογο ἀσθενειῶν ἀπὸ τὶς ὁποῖες πάσχει ἡ Κούρια, καὶ οἱ ὁποῖες, ὅπως τόνισε, «ἐξασθενοῦν τὴ διακονία της πρὸς τὸν Θεό».
.           Ἡ πρώτη ἀρρώστια ποὺ ἀνέφερε εἶναι πὼς τὰ μέλη τῆς Κούριας αἰσθάνονται «ἀθάνατα», «ἀπαραίτητα» καὶ «διαθέτοντα πλήρη ἀσυλία»*. Ἀλλά, ὅπως σημείωσε, τὰ νεκροταφεῖα εἶναι γεμάτα ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτούς τους αἰώνιους, ἀναγκαίους καὶ ἀσύδοτους… Ἄλλη ἀσθένεια τῆς Κούριας εἶναι, πάντα κατὰ τὸν Πάπα, ἡ σκληροκαρδία της, ἡ διανοητικὴ καὶ ἡ πνευματική. Παρομοίασε τὰ μέλη της μὲ τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους τοὺς ὁποίους χαρακτήρισε ὁ Πρωτομάρτυρας Στέφανος «σκληροτράχηλους καὶ ἀπερίτμητους τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσὶν» ( Πρ. ζ´ 52).
.           Ὁ βαρύτερος ἴσως ἀπὸ τοὺς βαρεῖς χαρακτηρισμοὺς ποὺ εἶπε ὁ Πάπας εἶναι ὅτι τὰ μέλη τῆς Κούριας πάσχουν «ἀπὸ πνευματικὸ ἀλτζχάϊμερ», δηλαδὴ ἔχουν λησμονήσει τὴν «ἱστορία τῆς σωτηρίας», καὶ ὅτι τοὺς συμβαίνει αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν «Ἀποκάλυψη», ὅτι ἔδωσε ἐντολὴ ὁ Κύριος στὸν ἄγγελο νὰ πεῖ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἐφέσου, ὅτι ἔχει ἐναντίον της, πὼς «τὴν πρώτη της ἀγάπη ἀφῆκε» (Ἀποκ. β´ 4).
.             Μπαίνοντας σὲ πιὸ πρακτικὰ ζητήματα ὁ Πάπας κατηγόρησε τὰ μέλη τῆς Κούριας ὅτι πάσχουν ἀκόμη «ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἀντιζηλίας καὶ τῆς ματαιοδοξίας». Καὶ ἐπεξήγησε ὅτι αὐτὸ εἶναι προφανὲς «ὅταν τὰ χρώματα τῆς ἐνδυμασίας καὶ τὰ διακριτικὰ τῶν ὀφικίων καθίστανται ἡ πρώτη μέριμνά τους. Καὶ πρόσθεσε ὅτι ἡ ἀρρώστια αὐτὴ ὁδηγεῖ ἄνδρες καὶ γυναῖκες σὲ ἕνα ψεύτικο «μυστικισμὸ» καὶ σὲ ἕνα ψεύτικο «ἡσυχασμό». Μία ἀκόμη σοβαρότατη ἀσθένεια τῆς Κούριας εἶναι κατὰ τὸν Πάπα ἡ «ὑπαρξιακὴ σχιζοφρένεια». Εἶναι ἡ ἀσθένεια ἐκείνων ποὺ ζοῦν διπλὴ ζωή, καὶ εἶναι καρπὸς τῆς ὑποκρισίας τους, τῆς μετριότητάς τους καὶ τοῦ προοδευτικὰ αὐξανόμενου πνευματικοῦ κενοῦ τους, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ τὸ γεμίσουν μὲ διδακτορικὰ διπλώματα καὶ ἄλλους ἀκαδημαϊκοὺς τίτλους. Αὐτοὶ οἱ κληρικοὶ ζοῦν, κατὰ τὸν Πάπα, δύο παράλληλες πορεῖες, «στὴ μία διδάσκουν μὲ αὐστηρότητα τοὺς ἄλλους καὶ στὴν ἄλλη ἀκολουθοῦν μία κρυφὴ καὶ συχνὰ ἔκλυτη ζωή».
.             Μία ἄλλη ἀρρώστια τῶν μελῶν τῆς Κούριας εἶναι αὐτὴ τοῦ κουτσομπολιοῦ, τῶν ψιθύρων καὶ τῆς φλυαρίας. Ὁ Πάπας τὴν χαρακτηρίζει καὶ αὐτὴν «βαριὰ ἀσθένεια», ποὺ καταντᾶ τὸν ἄνθρωπο «σπαρτικὴ μηχανὴ ζιζανίων, ὅπως εἶναι ὁ σατανᾶς» καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις «ἀνθρωποκτόνο μὲ κρύο αἷμα» τῆς ὑπόληψης τῶν ἀδελφῶν καὶ συναδέλφων του. Καὶ προσθέτει ὁ Πάπας: «Εἶναι ἡ ἀσθένεια τῶν ἄνανδρων ἀνθρώπων, ποὺ δὲν ἔχουν τὸ θάρρος νὰ μιλήσουν κατ’ εὐθείαν καὶ μιλοῦν πίσω ἀπὸ τὸν πλάτη», γιὰ νὰ προσθέσει: «Ἀδελφοὶ ἂς προφυλαχθοῦμε ἀπὸ τὴν τρομοκρατία τῶν διαβολῶν».
.             Ἑπόμενη ἀρρώστια τῆς Κούριας εἶναι ἡ θεοποίηση καὶ οἱ κολακεῖες τῶν κατωτέρων πρὸς τοὺς ἀνωτέρους στὴν ἱεραρχία τῆς Κούριας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοιά τους. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ πάσχουν ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀσθένεια «εἶναι θύματα τοῦ καριερισμοῦ καὶ τῆς καιροσκοπίας, τιμᾶνε τὰ πρόσωπα καὶ ὄχι τὸν Θεό. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐκτελοῦν τὴν ὑπηρεσία τους σκεπτόμενοι ἀποκλειστικὰ τί θὰ ἀποκομίσουν ἀπὸ αὐτὴ καὶ ὄχι τί ὀφείλουν νὰ προσφέρουν». Μία ἄλλη ἀσθένεια εἶναι ἡ ἀδιαφορία τῶν μελῶν τῆς Κούριας πρὸς τοὺς ἄλλους. Αὐτὸ εἶναι ἀποτέλεσμα ὅτι σκέπτονται μόνο τοὺς ἑαυτούς τους καὶ χάνουν τὴ γνησιότητα καὶ τὴ ζεστασιὰ τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Τὸ πένθιμο πρόσωπο ἀνθρώπων τῆς Κούριας εἶναι μία ἀκόμη ἀσθένεια ποὺ κατονόμασε ὁ Πάπας. Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους, ὅπως εἶπε, «βλοσυροὺς καὶ στυφούς, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸ ὕφος τους, κυρίως πρὸς τοὺς κατωτερους τους σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πρὸς αὐτοὺς αὐστηρότητα, σκληρότητα καὶ ἀλαζονεία». Καὶ πρόσθεσε: «Στὴν πραγματικότητα ἡ θεατρικὴ σοβαρότητα καὶ ὁ ἄγονος πεσιμισμὸς εἶναι συνήθως συμπτώματα τῆς δικῆς τους φτώχειας καὶ ἀνασφάλειας».
.             Τὸ σφυροκόπημα καὶ τὸ μαστίγωμα, ποὺ εἶναι καὶ αὐτομαστίγωμα, συνεχίζεται. Ὁ Πάπας ἀναγνωρίζει μία ἀκόμη ἀσθένεια στὴν αὐλή του, αὐτὴ τῆς συγκεντρώσεως περιουσιῶν καὶ τοῦ πλουτισμοῦ. Εἶναι ἡ περίπτωση αὐτῶν ποὺ «ἀναζητοῦν νὰ γεμίσουν τὸ ὑπαρξιακὸ κενὸ στὴν καρδιά τους μὲ τὴ συγκέντρωση ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὄχι ἀπὸ ἀνάγκη, ἀλλὰ μόνο γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν σιγουριά», γιὰ τὰ γεράματά τους θά ᾽λεγε κάποιος μακαρίτης ἄγαμος κληρικός… Μία ἀκόμη ἀσθένεια, ποὺ διέγνωσε στὴν Κούρια ὁ Πάπας εἶναι αὐτὴ τῶν «κλειστῶν κύκλων». Πρόκειται γιὰ ὁμάδες στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Βατικανοῦ, στὶς ὁποῖες οἱ δεσμοὶ ποὺ ἀναπτύσσονται εἶναι, κατὰ τὸν Πάπα, ἰσχυρότερες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ πρέπει νὰ ἀναπτύσσονται στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη ἰσχυρότερες καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν δεσμὸ ποὺ πρέπει νὰ ὑπάρχει μὲ τὸν Χριστό.
.            Τελευταία ἀσθένεια τῆς Κούριας, ποὺ ἀνέφερε ὁ Πάπας εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τῶν ἐγκόσμιων ὀφελῶν, τῆς ἐπιδειξιομανίας, καὶ ὅταν τὸ μέλος τῆς Κούριας μετατρέπει τὴ διακονία του σὲ ἰσχὺ καὶ τὴν ἰσχὺ σὲ ἐμπόρευμα, γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἐγκόσμια ὀφέλη ἢ περισσότερη ἰσχύ. Εἶναι, κατὰ τὸν Πάπα, «ἡ ἀσθένεια τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ἀποζητοῦν ἄπληστα νὰ πολλαπλασιάσουν τὴν ἰσχύ τους καὶ πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ εἶναι ἱκανοὶ νὰ συκοφαντήσουν, νὰ δυσφημήσουν νὰ ἐκθέσουν τοὺς ἄλλους σὲ ἐφημερίδες καὶ σὲ περιοδικά…».
.               Αὐτὴ εἶναι ἡ αὐτοκριτικὴ τοῦ Πάπα γιὰ τὴν Κούρια. Τί μπορεῖ νὰ προσθέσει κανεὶς σὲ τόσες βαρύτατες ἀσθένειες ποὺ διέγνωσε δημόσια στὰ μέλη της; Νὰ σχολιάσουμε μόνο μποροῦμε. Πρῶτον ὅτι οἱ ἀσθένειες τῆς Κούριας εἶναι ἡ κορυφὴ τοῦ παγόβουνου καὶ πὼς «τὸ ψάρι ἀπὸ τὸ κεφάλι βρωμάει». Ἐνδεικτικὸ εἶναι πὼς ὁ Πάπας ποὺ κατηγορεῖ μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τὴν Κούρια, ἐπιχειρεῖ νὰ περάσει ἀπόφαση, μὲ τὴν ὁποία, μεταξὺ τῶν ἄλλων, θὰ ἐπιτρέπεται ἡ Θεία Κοινωνία στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς ποὺ τέλεσαν δεύτερο γάμο. Αὐτὸ λέγεται ὅτι εἶναι γιὰ ποιμαντικοὺς λόγους, ἀλλὰ εὐρύτατα κυκλοφορεῖ ἡ πληροφορία ὅτι ὀφείλεται στὴ σημαντικὴ μείωση τῶν ἐσόδων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας στὴ Γερμανία, ὅπου οἱ πολλὲς δεκάδες χιλιάδες Ρωμαιοκαθολικῶν ποὺ ἔκαμαν δεύτερο γάμο καὶ δὲν μποροῦν νὰ προσέλθουν στὴν Θεία Κοινωνία ἐγκαταλείπουν τὴν Ἐκκλησία τους καὶ δὲν πληρώνουν πλέον τὸν ἀναλογοῦντα φόρο τους γι’ αὐτήν…. Δεύτερον ὅτι ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τὰ πιὸ ἐπίσημα χείλη πὼς ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία εἶναι σὲ βαθὺ τέλμα καὶ παρακμάζει. Τρίτον ἡ ἁγιοποίηση τοῦ Πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄ καὶ τοῦ Παύλου τοῦ ϛ΄ εἶναι σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς σοβαρότατες ἐπισημάνσεις γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Κούριας, ἀφοῦ ἐν πολλοῖς ἡ ἰδιαίτερα ἀρρωστημένη κατάστασή της τοὺς βαρύνει ἄμεσα. Σημειώνεται ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ Κούρια λειτουργεῖ ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ βάση τὴ Διάταξη Pastor Bonus, τῆς 28ης Ἰουνίου 1988, τοῦ Ἰωάννη Παύλου Β΄ καὶ τὸ Γενικὸ Κανονισμὸ τοῦ 1992, ἐπὶ τοῦ ἰδίου Πάπα. Καὶ τελευταῖο, θὰ ἔχει ἐνδιαφέρον ἡ ἐξέλιξη στὶς ἤδη πολὺ τεταμένες σχέσεις Πάπα – Κούριας. Μὲ τὴν ὁμιλία του ὁ Πάπας κήρυξε τὸν πόλεμο στὴν Κούρια. Ἕνας πόλεμος ἔχει νικητὴ καὶ ἡττημένο καὶ κάθε πλευρὰ ἔχει τὰ ὄπλα της. Πάντως ὅποιος κι ἂν εἶναι ὁ νικητὴς δὲν θὰ ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἀπὸ τὶς βασικὲς διαφορὲς ποὺ ὑπάρχουν τίποτε δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει. Ὁ πόλεμος ποὺ ἄρχισε εἶναι ἐσωτερικὸ ζήτημα τοῦ Βατικανοῦ. Πρόκειται περὶ ἕως τελικῆς πτώσεως διαμάχης γραφειοκρατῶν καὶ ταγμάτων, μὲ πρῶτο αὐτὸ τῶν Ἰησουιτῶν, γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ἔχει τὸ πάνω χέρι…
.             Τὸ τελευταῖο σχόλιο εἶναι πὼς δὲν πάσχει μόνο ἡ Κούρια, πάσχει ὁλόκληρη ἡ παποσύνη. Δὲν πρόκειται πάλι γιὰ προσωπικὸ σχόλιο. Εἶναι διαπίστωση τοῦ γνωστοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ κληρικοῦ καὶ θεολόγου, καθηγητοῦ τοῦ πανεπιστημίου τῆς Τυβίγγης, Χὰνς Κοὺνγκ (Hans Kung). Στὸ βιβλίο του «Μποροῦμε νὰ σώσουμε τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία; Μποροῦμε νὰ σώσουμε τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία!», ποὺ τὸ 2013 κυκλοφορήθηκε στὰ ἀγγλικὰ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις William Collins, γράφει, μεταξὺ τῶν ἄλλων, στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ βιβλίου του, ὡς διάγνωση:
.             «Ἔχω ἀφιερώσει πάνω ἀπὸ 1000 σελίδες στὴν περιγραφὴ καὶ ἀνάλυση τῆς ἱστορίας τῆς Χριστιανοσύνης ὁλόκληρης. Ἀλλὰ οὐδεὶς μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ ὅτι ἡ παποσύνη εἶναι τὸ κεντρικὸ στοιχεῖο τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ προτύπου καὶ εἶναι ἡ παποσύνη καὶ ἡ ἰσχύς της ποὺ πρέπει πρώτιστα καὶ ἐπειγόντως νὰ μεταρρυθμιστεῖ… Πενήντα χρόνια πρίν, ὁ Ἰωσὴφ Ράτζινγκερ καὶ ἐγὼ εἴμαστε οἱ δύο νεότεροι ἐπίσημοι σύμβουλοι τῆς Δευτέρας Βατικανῆς συνόδου (1962-5). Ἡ Σύνοδος αὐτὴ ἐπιχείρησε νὰ μεταρρυθμίσει σημαντικὰ σημεῖα στὸ Ρωμαϊκὸ σύστημα, ἀλλά, δυστυχῶς, ἡ πείσμων ἀντίσταση τῆς Ρωμαϊκῆς Κούριας ἐμπόδισε τὴν πραγματοποίησή τους. Στὶς δεκαετίες ποὺ ἀκολούθησαν τὴ Σύνοδο ἡ Ρώμη βαθμιαία γύρισε πίσω τὸ ρολόι στὶς προτάσεις γιὰ μεταρρυθμίσεις καὶ ἀνανέωση καὶ αὐτὸ προκάλεσε μία νέα ταραχὴ καὶ ἤδη σὲ ἐξέλιξη βαριὰ καὶ τρομακτικὴ ἀσθένεια στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία. Τὰ σεξουαλικὰ σκάνδαλα, ποὺ προκάλεσαν Καθολικοὶ κληρικοὶ εἶναι μόνο τὸ πιὸ πρόσφατο σύμπτωμα….». Χειρότερο τῶν σεξουαλικῶν σκανδάλων εἶναι, κατὰ τὸν Κούνγκ, ἡ ἀπόκρυψη καὶ ἡ ἀποσιώπησή τους ποὺ ἀπὸ χρόνια ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τὴν Κούρια, ἀντὶ τῆς πλήρους διαλεύκανσης, μετὰ ἀπὸ βαθιὰ καὶ λεπτομερῆ ἔρευνα.
.             Οἱ ἀσθένειες ποὺ περιέγραψε ὁ Πάπας γιὰ τὴν Κούρια δὲν πρέπει νὰ κάνουν τοὺς Ὀρθοδόξους κληρικοὺς νὰ νιώσουν ἱκανοποίηση. Μᾶλλον πρέπει νὰ τοὺς προβληματίσουν καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν σὲ δική τους αὐτοκριτική. Οἱ ἴδιοι γνωρίζουν ὅτι φαινόμενα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὸ Βατικανὸ δὲν λείπουν ἀπὸ τὸ Φανάρι, ἀπὸ τὶς αὐλὲς τῶν ἄλλων Πατριαρχείων, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ Συνοδικὸ Μέγαρο τῆς Μονῆς Πετράκη, ὅπου ἡ ἡγεμονικὴ ἀντίληψη, ἡ κολακεία, τὸ κουτσομπολιὸ καὶ οἱ συζητήσεις γιὰ ἱερατικὰ ἄμφια καὶ μελλοντικὲς ἐπιδιώξεις δίνουν καὶ παίρνουν. Τὸ καλὸ εἶναι πώς, παρόλα αὐτά, τὸ σύστημα διοίκησης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐπιτρέπει, πλὴν κάποιων λυπηρῶν ἐξαιρέσεων, στοὺς κληρικούς της ποὺ θέλουν καὶ διαθέτουν ἱκανότητες, νὰ ἐργασθοῦν καὶ νὰ ἔχουν πνευματικοὺς καρπούς.-

 

*Οἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι τοῦ ὑπογράφοντος  

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ πολυεθνικὲς σπόνσορες τοῦ Βατικανοῦ

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.     Τὸ ἀμερικανικὸ τηλεοπτικὸ δίκτυο ΝΒC ἀποκάλυψε πὼς χρηματοδότες τῆς τελετῆς τοῦ Βατικανοῦ γιὰ τὴν ἁγιοποίηση τῶν Παπῶν Ἰωάννου ΚΓ´ καὶ Ἰωάννου Παύλου Β´ ἦσαν μεγάλες πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες! Μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸ ἀνταγωνιστικὸ τοῦ NBC πολυεθνικὸ δίκτυο CBS, τὸ ὁποῖο ὁ Πάπας Φραγκίσκος παλαιότερα εἶχε ἐπικρίνει γιὰ τὴν ἐκ μέρους του προώθηση «τῆς τυραννίας τοῦ παγκόσμιου καπιταλισμοῦ καὶ τῆς εἰδωλολατρίας τοῦ χρήματος». Μεταξὺ τῶν ἄλλων χορηγῶν τῆς ἐκδήλωσης εἶναι ἡ πολυεθνικὴ ἑταιρεία Νεστλέ, ποὺ δέχεται σκληρὴ κριτικὴ γιὰἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητές της, ὁἰταλικὸς πετρελαϊκὸς ὅμιλος ΕΝΙ, ἡ Τράπεζα Σὰν Πάολο καὶ ἄλλες.

.                Ἡ ὅλη ἐκδήλωση τοῦ Βατικανοῦ πολὺ περισσότερο ἔμοιαζε μὲ αὐτοκρατορικὸ θρίαμβο καὶ μὲ κοσμικὴ ρωμαϊκὴ φιέστα, παρὰ γιὰ ἐκκλησιαστικὴ ἐκδήλωση. Καὶ φυσικὰ ἦταν ἡ πλήρης διάψευση τῶν ὅσων προωθεῖ ἡ προπαγάνδα τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν ἐπικοινωνιολόγων τοῦ Πάπα, περὶ «ταπεινοφροσύνης» του, λιτότητας στὸν βίο του καὶ ἁπλότητας. Ἐν μέσῳ παγκόσμιας οἰκονομικῆς κρίσης, ποὺ πλήττει ἰδιαίτερα τὴν Ἰταλία, ὅπου ἑκατομμύρια εἶναι οἱἄνεργοι καὶ ὅσοι βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸὅριο τῆς φτώχειας, τὸὕψος τῆς δαπάνης τῆς φιέστας ξεπέρασε τὰἑφτὰἑκατομμύρια Εὐρώ, χωρὶς νὰ ὑπολογίζονται οἱ δαπάνες τοῦ ταξιδίου στὴ Ρώμη ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων. Γιὰ τὴ διατήρηση τῆς τάξεως ἀπασχολήθηκαν περίπου 20.000 ἄνδρες, ἐνῶὀργανώθηκε ἡ ὑποδομὴ γιὰ τὴν παρακολούθηση τῆς τελετῆς, τόσο ἀπὸ τὶς χιλιάδες τῶν παρόντων, ὅσο καὶ μέσα ἀπὸ τὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα 21 χωρῶν. Εἰδικότερα χρησιμοποιήθηκαν 18 γιγαντοοθόνες γιὰ νὰ παρακολουθοῦν τὰ πλήθη στὴν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου καὶ στοὺς γύρω δρόμους τὴν «Παπικὴ Λειτουργία»… Στὴν τελετὴ συμμετέσχον 24 ἀρχηγοὶ κρατῶν, δέκα πρωθυπουργοὶ καὶ σαράντα ὑπουργοὶ ἐκπρόσωποι κυβερνήσεων.
.     Ἡ συγκεκριμένη τελετὴ ἔδειξε γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ τὸ τί σημαίνει ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸὅτι τὰ πρόσωπα τῶν Παπῶν ἀλλάσσουν, ἀλλὰ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα εἶναι ριζωμένο στὴν παποσύνη. Τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ καὶ ὁἡγεμόνας του δίνουν ἔμφαση στὴ μεγαλοπρέπεια καὶ παραγνωρίζουν τὴν πνευματικότητα, τὴ βίωση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὴν μέσῳ τῆς Θείας Λειτουργίας «ζωὴ σὺν τῷ Χριστῷἐν τῷ Θεῷ», ὅπως ἔγραψε ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος, ὁ Πόποβιτς. Οἱ τελετὲς ἁγιοκατάταξης στὸ Βατικανὸ μπορεῖ νὰ ἐντυπωσιάζουν, ἀλλὰ δὲν ἐμπνέουν, δὲν οἰκοδομοῦν. Καὶ βεβαίως ὁ παπικὸς «ἀστυνομικὸς» τρόπος τῆς ἔρευνας γιὰ τὴν ἁγιότητα καὶ ἡ ἐκ τῶν ἄνω ἐπιβολή της δὲν ταιριάζουν στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση.
.     Κοσμικὸς εἶναι καὶὁ τρόπος ποὺ ἀναγνωρίζονται οἱ Ἅγιοι στὴν Παποσύνη. Αὐτὴ ξεκινάει τὴ διαδικασία, αὐτὴὁρίζει τὴν ἐπιτροπὴ ἐξέτασης τῆς ἁγιότητος, αὐτὴ ἐλέγχει τὰ στοιχεῖα, αὐτὴἀναγνωρίζει. Ὁ λαὸς ἔρχεται στὸ τέλος νὰἀναγνωρίσει σὲ μία τελετὴ καὶ νὰ χειροκροτήσει ὅσα ἀποφάσισε ὁ Πάπας καὶ ἡ Κουρία… Πόση διαφορὰ ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, στὸν τρόπο συναριθμήσεως μὲ τοὺς ἄλλους Ἁγίους, ἀνθρώπων ποὺ διακρίθηκαν γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους. Στὴν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Σύνοδος νὰἀποφασίζει, ἀφοῦ γίνει ἀποδέκτης τοῦ φρονήματος ποὺ ἔχει ἤδη δημιουργηθεῖ στοὺς πιστούς, ὅπως γράφει ὁἈρχιεπίσκοπος Εὐγένιος Βούλγαρης: «Ἐκ τῆς κοινῆς καὶ δημώδους βεβαιούμενα φήμης καὶ τὴν φωνὴν τοῦ λαοῦ φερέγγυον προϊσχόμενα, ἅ τε δὴ πᾶσαν μὲν γνώμην, πᾶσαν δὲ γλῶσσαν ἐφ᾽ ἑαυτὰ (= τὰ θαύματα καὶ τὸν βίο τοῦἁγίου) ἑλκύσαντα…».

.     Δυστυχῶς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὶς τελευταῖες δεκαετίες τείνουμε πρὸς ἕνα ὑπερτονισμὸ τοῦ ρόλου τῆς Συνόδου, κυρίως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, στὴ διακήρυξη τῆς ἁγιότητας, ποὺ ὁδηγεῖ ἐνίοτε στὴν ἀντίληψη ὅτι μία Σύνοδος μπορεῖ μὲ δική της πρωτοβουλία νὰ κινήσει τὴ διαδικασία διακηρύξεως, ἀντίληψη ποὺ προσεγγίζει αὐτὴν τῆς παποσύνης. Ἐπίσης ἡ Σύνοδος εἶναι ἐκείνη ποὺ ἐγκρίνει ἢ ἀπορρίπτει, ἢ ἀναβάλλει τὴν ἁγιοκατάταξη ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ἤδη ἀναγνωρίζεται ὡς Ἅγιος ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ τὴ διακήρυξη τῆς ἁγιότητας ἀπὸ τὴ Σύνοδο ἐρήμην τοῦ λαοῦ σημειώνει ὁἀείμνηστος καθηγητὴς Στ. Γ. Παπαδόπουλος: «Στὴν περίπτωση αὐτὴἡ Σύνοδος δρᾶ ἐρήμην τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ πρέπει νὰ ἐνεργεῖ ὡς ἐκφραστὴς τοῦ  ὑγιοῦς φρονήματος τοῦ πληρώματος. Ἕνα τοπικὸ δηλαδὴ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα, τὸὁποῖο συναποτελοῦν κλῆρος καὶ λαός, βιώνει τὴν ἁγιότητα κάποιου καὶἡ Σύνοδος διακηρύσσει τὴ βίωση αὐτὴἤ, ἐκφράζει, ὅπως συνήθως λέγεται, τὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ τάδε. Ὁἱερὸς ἄνδρας, τοῦὁποίου τὴν ἁγιότητα διακήρυξε μὲ πρωτοβουλία της μία Σύνοδος, δὲν εἶναι στὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος ἅγιος, οἱ πιστοὶ δὲν προσφεύγουν στὶς πρεσβεῖες του, οὔτε προσβλέπουν στὸν τρόπο τῆς ζωῆς του, ὡς εἰς πρότυπο. Ὁπότε πρὸς τί ἡ διακήρυξη; Ἡἐμφύτευση ἐξ ὑστέρων στὸ λαὸ τῆς ἰδέας τῆς ἁγιότητας κάποιου εἶναι ἄγνωστη στὴν Παράδοση καὶ κατὰ κανόνα χωρὶς ἐρείσματα». (Στ. Γ. Παπαδοπούλου «Διαπίστωση καὶ διακήρυξη τῆς ἁγιότητας τῶν Ἁγίων», Ἔκδ. «Τέρτιος», Κατερίνη, Α΄ Ἔκδοση, 1990, σελ. 36). Ἡ Σύνοδος ὀφείλει νὰἀποδέχεται τὸὑγιὲς φρόνημα τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ἁγιότητα ἑνὸς ἀνθρώπου καὶ νὰ προστατεύει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐπιτήδειους Ταρτούφους καὶἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνες ἀντίχριστους ἁγιεμπόρους.-

ΚΑΤΑ ΣΥΜΠΤΩΣΙΝ καὶ οἱ δύο «ἁγιοποιηθέντες» Πάπες εἶχαν ἐνεργήσει, ὥστε νὰ ἀπαλειφθεῖ τὸ «ἀρχαῖο χριστιανικὸ στίγμα» κατὰ τῶν Ἑβραίων.

«Σύμπτωση»: Καὶ οἱ δύο «ἁγιοποιηθέντες» Πάπες
ἦταν αὐτοὶ ποὺ ἐνήργησαν
ὥστε νὰ ἀφαιρεθεῖ τὸ «ἀρχαῖο χριστιανικὸ στίγμα» κατὰ τῶν Ἑβραίων

τοῦ Ἱστολογίου «Κόκκινος Οὐρανός»

.             «Εἶναι μία σύμπτωση, ἀλλὰ μία ἀξιοσημείωτη σύμπτωση», ἀναφέρει τὸ Jewish Telegraphic Agency (JTA) σχετικὰ μὲ τὴν «τελετὴ ἁγιοποίησης» τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου B΄ καὶ τοῦ Πάπα Ἰωάννη ΚΓ΄, ποὺ ἔγινε τὴν Κυριακὴ 27 Ἀπριλίου, μία ἡμέρα πρὶν τὸ Γιομ ΧαΣοὰ – τὴν ἡμέρα μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος (ἄλλη σύμπτωση).
.             Καὶ συνεχίζει: Αὐτοὶ οἱ δύο ποντίφικες μετὰ τὸ Ὁλοκαύτωμα ἔφεραν ἐπανάσταση στὶς σχέσεις μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ἑβραίων, προώθησαν τὸν διάλογο μεταξὺ τῶν θρησκειῶν καὶ ἐνσωμάτωσαν τὸν σεβασμὸ γιὰ τοὺς Ἑβραίους καὶ τὸν Ἰουδαϊσμὸ στὸ ἐπίσημο Καθολικὸ δόγμα.
.             «Αὐτοὶ οἱ δύο Πάπες ὄχι μόνο ἔχουν μετασχηματίσει τὴν (καθολικὴ) ἐκκλησία, ἀλλὰ δημιούργησαν ἕνα μεγαλύτερο ἀντίκτυπο στὸν ἔξω κόσμο – καὶ σέ μᾶς», εἶπε ὁ Ραβίνος Gary Bretton – Granatoor, ἀντιπρόεδρος τῆς Παγκόσμιας Ἕνωσης τοῦ Προοδευτικοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος συμμετέχει στὸν Ἰουδαϊκὸ – Καθολικὸ διάλογο». Σὰν Ἑβραῖος, ἡ ζωή μου καὶ ἡ ἀσφάλεια καὶ προστασία τῶν Ἑβραίων, ἔχουν βελτιωθεῖ μὲ τὶς ἐνέργειες αὐτῶν τῶν δύο ἀτόμων».
.             Στὴν τελετή, στὴν κατάμεστη πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου στὴ Ρώμη, ἐπρόκειτο νὰ παραστοῦν ἐκπρόσωποι τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητας, ὅπως ὁ Ἀρχιραβίνος τῆς Ρώμης, Riccardo Di Segni, ὁ διεθνὴς διευθυντὴς διαθρησκειακῶν ὑποθέσεων τῆς Ἀμερικανο-Ἑβραϊκῆς Ἐπιτροπῆς (American Jewish Committee – AJC), Ραβίνος David Rosen καὶ ὁ προσωπικὸς φίλος τοῦ Φραγκίσκου Ραβίνος Ἀβραὰμ Skorka τῆς Ἀργεντινῆς.
.             Ὁ Πάπας Ἰωάννη ΚΓ΄, ὁ ὁποῖος ἔκατσε στὸν παπικὸ θρόνο ἀπὸ τὸ 1958 μέχρι τὸ θάνατό του τὸ 1963, ἄρχισε τὶς πολιτικὲς ποὺ ἄλλαξαν σχεδὸν 2.000 χρόνια διδασκαλίας τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας.
.               Πρῶτον, ἀκύρωσε τὶς λέξεις «ἄπιστοι Ἑβραῖοι» ἀπὸ τὶς προσευχὲς τῆς Μ. Παρασκευῆς. Στὴ συνέχεια, μεταρρύθμισε καὶ συγκάλεσε τὸ Δεύτερο Συμβούλιο τοῦ Βατικανοῦ τὸ 1962 (Βατικανὸ ΙΙ). Τὸ Συμβούλιο αὐτὸ τὸ 1965 ἐξέδωσε τὴ δήλωση ‘Nostra Aetate’, ἕνα ἔγγραφο ὁρόσημο μὲ λιγότερες ἀπὸ 1.600 λέξεις ποὺ ἀπηύθυνε ἔκκληση γιὰ τὸν διάλογο Ἑβραίων – Καθολικῶν καὶ ἀπέρριψε τὸ ἀρχαῖο χριστιανικὸ στίγμα κατὰ τῶν Ἑβραίων ὡς δολοφόνους τοῦ Ἰησοῦ.
.             Περισσότερες ἀπὸ δύο δεκαετίες νωρίτερα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ὡς Καρδινάλιος Angelo Roncalli, ὁ μελλοντικὸς Πάπας εἶχε ἐργαστεῖ ἐνεργὰ γιὰ νὰ σώσει τοὺς Ἑβραίους, χρησιμοποιώντας τὴ θέση του ὡς παπικὸς ἀντιπρόσωπος τοῦ Πάπα στὴν Τουρκία γιὰ νὰ καταρτίσει πλαστὰ ἔγγραφα γιὰ τοὺς Ἑβραίους πρόσφυγες. Ὁ Πάπας Φραγκίσκος ὑπογράμμισε τὶς δράσεις αὐτές, μιλώντας μὲ δημοσιογράφους τὸ περασμένο ἔτος.
.             «Πόσες μαρτυρίες γιὰ ψευδῆ βαπτίσματα ἔκανε στὴν Τουρκία ὑπὲρ τῶν Ἑβραίων!», δήλωσε ὁ Φραγκίσκος. «Ἦταν ἕνας θαρραλέος ἄνθρωπος, ἕνας καλὸς ἐπαρχιακὸς ἱερέας, μὲ μία τέτοια μεγάλη αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ – τόσο μεγάλη, ὅσο μεγάλη ἦταν καὶ ἡ ἁγιότητά του».
.             Ὁ Ἰωάννης Παῦλος Β´, ὁ ὁποῖος ἦταν στὸν θρόνο μεταξὺ 1978-2005, ἔκανε τὴν καθολικο – ἑβραϊκὴ συμφιλίωση ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ παπισμοῦ. Γεννήθηκε ὡς Karol Wojtyla στὸ Wadowice τῆς Πολωνίας τὸ 1920, μεγάλωσε μὲ Ἑβραίους φίλους καὶ ἦταν αὐτόπτης μάρτυρας, τόσο τοῦ Ὁλοκαυτώματος ὅσο καὶ τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ κομμουνισμοῦ.
.             «Ὁ παπισμὸς τοῦ Ἰωάννη Παύλου II χτισμένος πάνω στὴν κληρονομιὰ τοῦ Ἰωάννη XXIII μὲ πολλοὺς τρόπους, ἄνοιξε νέους ὁρίζοντες μέσα ἀπὸ μία σειρὰ δημόσιων χειρονομιῶν ποὺ εἶχαν ἐπιπτώσεις σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο», δήλωσε ἡ Lisa Palmieri – Billig, ἐκπρόσωπος τῆς AJC στὴ Ρώμη καὶ συνεργάτης τῆς Ἁγίας Ἕδρας.
.             Τὸ 1979, στὸ πρῶτο του ταξίδι πίσω στὴν Πολωνία, προσευχήθηκε στὸ Ἄουσβιτς, καὶ καθ’ ὅλη τὴ βασιλεία του ὁ ἴδιος ἐπανειλημμένα καταδίκασε τὸν ἀντισημιτισμό, θυμόταν τὸ Ὁλοκαύτωμα καὶ συναντήθηκε μὲ Ἰουδαίους ἡγέτες καὶ λαϊκούς.
.             Τὸ 1986, ἔκανε τὸ ἱστορικὸ βῆμα διασχίζοντας τὸν Τίβερη καὶ μπαίνοντας στὸ Μεγάλο Ναὸ τῆς Ρώμης, καὶ ἔγινε ἔτσι ὁ πρῶτος Πάπας ποὺ ἐπισκέφθηκε μία συναγωγή. Ἐκεῖ ἀγκάλιασε τὸν τότε ἐπικεφαλῆς ραβίνο τῆς Ρώμης, Elio Toaff καὶ τίμησε τοὺς Ἑβραίους ὡς «πρεσβύτερους ἀδελφοὺς τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν πίστη».
.             Ἐπιπλέον, ὁ Ἰωάννης Παῦλος ἐπέβλεψε τὴν ἐγκαθίδρυση διπλωματικῶν σχέσεων μὲ τὸ Ἰσραὴλ καὶ προσευχήθηκε γιὰ συγχώρεση γιὰ τὶς διώξεις τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τοὺς Καθολικοὺς κατὰ τὸ παρελθόν.
.             Τὸ συναισθηματικό του προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους τὸ 2000 ἄφησε «τὴν ἀνεξίτηλη εἰκόνα τῆς προσευχῆς (σὲ χαρτάκι) ποὺ ἔβαλε σὲ μία ρωγμὴ στὸ Τεῖχος τῶν Δακρύων», ἀφηγήθηκε ἡ Palmieri – Billig.
.             Ὁ ραβίνος Toaff τῆς Ρώμης, τώρα 98 ἐτῶν, πρόσφατα σύγκρινε τὸν Ἰωάννη Παῦλο μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς 36 δικαίους ἀνθρώπους πού, σύμφωνα μὲ τὸν ἰουδαϊκὸ μυστικισμό, ὑπάρχουν σὲ κάθε γενιὰ (οἱ λεγόμενοι Tzadikim Nistarim).
.             Οἱ πάπες ποὺ ἀκολούθησαν τὸν Ἰωάννη XXIII καὶ τὸν Ἰωάννη Παῦλο ἔχουν χτίσει πάνω στὴν κληρονομιά τους. Ὁ Πάπας Φραγκίσκος, ὁ ὁποῖος εἶχε στενὲς σχέσεις μὲ τὴν ἑβραϊκὴ κοινότητα ὡς ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Μπουένος Ἅιρες, ἔχει δείξει προσοχὴ στὰ ἑβραϊκὰ θέματα μετὰ τὴν ἐκλογή του τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2013 καὶ θὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Ἰσραήλ, τὴν Ἰορδανία καὶ τὰ παλαιστινιακὰ ἐδάφη τὸ Μάιο.
.             Συνολικά, δήλωσε ὁ Bretton – Granatoor, «σήμερα τὰ πράγματα εἶναι ἀρκετὰ καλὰ μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ἑβραίων».
.             Ἀλλὰ κάποια σημεῖα τριβῆς ὑπάρχουν ἀκόμα. Αὐτὰ περιλαμβάνουν τὸ ζήτημα τοῦ ἀνοίγματος τῶν ἀρχείων τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου τοῦ Βατικανοῦ γιὰ νὰ ἀποσαφηνιστεῖ ὁ ρόλος κατὰ τὸν Β΄ ΠΠ τοῦ Πάπα Πίου ΧΙΙ, τὸν ὁποῖο οἱ ἐπικριτὲς κατηγοροῦν ὅτι ἀπέτυχε νὰ ἐνεργήσει γιὰ νὰ σώσει τοὺς Ἑβραίους κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ὁλοκαυτώματος.
.             Ἡ μεγαλύτερη πρόκληση, εἶπε ὁ Bretton – Granatoor, εἶναι νὰ διασφαλιστεῖ ὅτι οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἐπέφεραν οἱ δύο Πάπες θὰ συντονίσουν τὶς ἑπόμενες γενιὲς τῶν ἁπλῶν καθολικῶν – καὶ ὄχι μόνο τὶς ὑψηλότερες τάξεις τῆς Ἐκκλησίας.

.             «Τὰ ἀνώτερα κλιμάκια ἔχουν κάνει σκληρὴ δουλειά», δήλωσε ὁ Bretton – Granatoor. «Ἀλλὰ ἔχει σταλάξει αὐτὸ κάτω στὰ στασίδια; Γιὰ τὸ μέσο ἱερέα καὶ τὸν ἐνορίτη; Αὐτὴ εἶναι ἡ πρόκληση».

Σχόλιο Ἰστολογίου ΚΟΚ. ΟΥΡ.: Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ πλήρης ἀπουσία ἀναφορᾶς στὸν τελευταῖο Πάπα, τὸν Βενέδικτο (πῆγε καὶ αὐτὸς πάντως στὸ Ἄουσβιτς). Ἐπίσης, τὸ βάρος γιὰ τὴν βελτίωση τῶν σχέσεων Ἑβραίων – (καθολικῶν) Χριστιανῶν πέφτει πάντα στοὺς δεύτερους. Καμία ἀναφορὰ γιὰ τὶς συνεχιζόμενες βεβηλώσεις χριστιανικῶν ναῶν καὶ μοναστηριῶν στὴν Ἱερουσαλὴμ (τὸ πιὸ πρόσφατο ἐδῶ). Γιὰ νὰ μὴν ποῦμε γιὰ τὴν ἀπουσία κριτικῆς στὸ σφόδρα χριστιανοφοβικὸ Ταλμούδ. Περαιτέρω τὸ Βατικανὸ ΙΙ, ἦταν πράγματι «ἐπαναστατικό», γιατί ἐκτός τῆς βελτίωσης τῶν σχέσεων τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας μὲ τοὺς Ἑβραίους, προώθησε ξεκάθαρα τὰ «ὁράματα» τοῦ οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴν διακήρυξη ὅτι «σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες ὑπάρχουν θετικὰ στοιχεῖα καὶ ὅτι οἱ τρεῖς μεγάλες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, ὁ Χριστιανισμός, ὁ Ἰουδαϊσμὸς καὶ τὸ Ἰσλὰμ πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεό». Ἐπίσης, ἡ ‘Nostra Aetate’ ὁδήγησε στὴν παύση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου τῶν καθολικῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους. Πλέον, ἐνῶ ἕνας ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος, ἐκτὸς (καθολικῆς) ἐκκλησίας, θὰ ἔπρεπε νὰ πιστέψει στὸν Χριστὸ καὶ νὰ βαπτιστεῖ γιὰ νὰ σωθεῖ, αὐτὸ δὲν ἴσχυε γιὰ τοὺς Ἑβραίους! Ὡς «ξεχωριστὸς» λαὸς καὶ πάντοτε «ἀγαπητὸς ἀπὸ τὸν Θεό», τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος ἦταν Ἑβραῖος ἀρκοῦσε γιὰ νὰ τὸν καταστήσει σωσμένο! Ὅλες αὐτὲς βέβαια οἱ «ἐπαναστατικὲς ἀλλαγὲς» πιθανὸν δὲν θὰ γίνονταν, ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν οἱ προσήλυτοι στὸν καθολικισμὸ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι ὤθησαν τὴν «ἀλληλεγγύη» τῆς «ἄμεσης οἰκογένειάς τους» μὲ τοὺς καθολικούς. Ὅπως ἀναφέρει ἄρθρο ἑβραϊκῆς ἰστοσελίδας: Χωρὶς τὴν παρουσία Ἑβραίων ποὺ ἔγιναν καθολικοί, (ὁ πιὸ γνωστὸς ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε στὰ νιάτα του σιωνιστὴς καὶ μετὰ “γιὰ ἀνεξήγητους λόγους” ἔγινε χριστιανὸς) φαίνεται ὅτι ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία δὲν θὰ «ἔβρισκε τὸν δρόμο» νὰ ἀπομακρυνθεῖ «ἀπὸ τὸν ρατσιστικὸ ἀντι-Ἰουδαϊσμό».

ΠΗΓΗ: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ