ΟΙ ΔΥΟ ΥΠΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ (Χαρ. Μπούσιας)

Ὁ ὕπνος ποὺ χαλαρώνει καὶ ὁ ὕπνος τῆς ἁμαρτίας

γράφει γιὰ τὴν « ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.           Ἡ μετάνοια εἶναι θεῖο δῶρο στὸν ἄνθρωπο καὶ ἀποκτᾶται μόνο μὲ διάθερμη, καρδιακὴ προσευχή. “Τὸ σφάλλεσθαι ἀνθρώπινον, τὸ δὲ μετανοεῖν θεῖον δῶρον”, μᾶς λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Μόνον ὅταν ἡ Θεία Χάρις φωτίσει τὸν ἄνθρωπο καὶ δεῖ τὴ θεία ὡραιότητα καὶ τὴ δική του ἀσχήμια, μόνο τότε εἶναι δυνατὴ ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγὴ τοῦ φρονήματος καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς. Τότε ὁ νοῦς ἀφήνει τὰ χαμερπῆ, τὰ ὑλικά, τὰ μάταια, τὰ νεκροποιὰ καὶ ἁρπάζεται στὰ οὐράνια, στὴν ἀτελεύτητη μακαριότητα.
.           Xωρὶς τὴ Θεία Χάρη, τὴν ὁποίαν ἕλκει ἡ ταπείνωση τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ἀπροκάλυπτη παραδοχὴ τῆς ἀναξιότητάς της νὰ εἰσέλθει εἰς τὸν Νυμφῶνα, δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ σωτηρία.
.           Ὁ Μέγας Κανὼν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, Ἐπισκόπου Κρήτης κεντρικὴ ἰδέα ἔχει τὴ Μετάνοια. Σὲ αὐτὸν ὁ Ποιητὴς ἀνατρέχει σὲ ὅλα τὰ πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης προβάλλοντας τόσο τὶς καλὲς πράξεις τῶν δικαίων πρὸς μίμηση ὅσο καὶ τὶς κακὲς τῶν ἀδίκων πρὸς ἀποφυγή. Τὴ μετάνοια θεωρεῖ ὁ Ποιητὴς θύρα τοῦ Παραδείσου, γι᾽ αὐτὸ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ τροπάριά του μᾶς παιδαγωγεῖ παροτρύνοντας μας ἐφ᾽ ὅσον δὲν ἔχουμε καρποὺς μετανοίας, νὰ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὴ συντετριμμένη καρδιά μας ἀναγνωρίζοντας τὴν πνευματική μας πτωχεία. Ὁλόκληρο τὸ πένθιμο καὶ κατανυκτικὸ περιεχόμενο τοῦ ἀριστουργήματος αὐτοῦ συνοψίζεται στὸ Τροπάριο:

Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;
Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι·
ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός, ὁ Θεός,
ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν.

.           Δηλαδή, Ψυχή μου, γιατὶ κοιμᾶσαι; Ξύπνα, πλησιάζει τὸ τέλος σου καὶ θὰ θορυβηθεῖς ὅταν αὐτὸ ἔλθει. Σύνελθε, λοιπόν, γιὰ νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Χριστός, Αὐτὸς ποὺ ὅλα τὰ βλέπει καὶ γεμίζει τὴν Πλάση μὲ τὴν παρουσία Του.
.           Ὑπάρχουν δύο ὕπνοι στὴ ζωή μας. Ὁ ἕνας εἶνε ὁ γνωστὸς φυσιολογικὸς ὕπνος, ὁ ὕπνος ποὺ μᾶς χαλαρώνει ἀπὸ τὴν ἔνταση τῆς ἡμέρας καὶ ὅλοι μας τὸν ἔχουμε ἀνάγκη. Ἄγρυπνος μένει μόνον ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος μὲ τοὺς Ἁγίους Του Ἀγγέλους, καὶ αὐτοὺς πάντοτε ξάγρυπνους, νύχτα καὶ ἡμέρα ἐποπτεύουν τὰ σύμπαντα. Ἀγρυπνεῖ ἐπίσης καὶ ὁ πονηρός, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν μετανοεῖ γιὰ τὸν ἑωσφορικό του ἐγωϊσμὸ καὶ παραμένει πνεῦμα τοῦ κακοῦ. Αὐτὸ περιγραφει καὶ τὸ ἑξῆς περιστατικό, στὸ ὁποῖο ὀ ἴδιος ὁμολογεῖ ὅτι δὲν κοιμᾶται :
.           Κάποιος Ἐρημίτης εἶχε τὸ χάρισμα ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ διώχνει τὰ πονηρὰ πνεύματα. Μιὰ φορὰ συνομιλώντας μαζί τους ζήτησε νὰ μάθει τί φοβοῦνται περισσότερο καὶ ἀναγκάζονται νὰ φύγουν, ἐνθυμούμενος τὰ λόγια τῆς Γραφῆς: «Τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» (Ματθ. ιζ´ 21).
–Μήπως τὴ νηστεία; Ρώτησε κάποιο ἀπὸ αὐτά.
–Ἐμεῖς, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνο, οὔτε τρῶμε, οὔτε πίνουμε ποτέ.
–Μήπως τὴν ἀγρυπνία;
–Ἐμεῖς δὲν κοιμώμαστε καθόλου.
–Μήπως τὴ φυγὴ ἀπὸ τὸν κόσμο;
Τὸ δαιμόνιο γέλασε περιφρονητικά.
–Σπουδαῖο πράγμα τάχα. Ἐμεῖς περνᾶμε τὸν περισσότερο καιρό μας τριγυρίζοντας στὶς ἐρημιές.
–Σὲ ἐξορκίζω, νὰ ὁμολογήσεις τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς δαμάσει, ἐπέμενε ὁ Γέροντας Ἐρημίτης.
Τὸ πονηρὸ πνεῦμα ἀναγκασμένο ἀπὸ ὑπερκόσμια δύναμη βιάστηκε νὰ ἀπαντήσει:
–Ἡ ταπείνωση, ποὺ δὲν μποροῦμε ποτὲ νὰ ἀποκτήσουμε καὶ ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια.
.           Κανένας ἄνθρωπος δὲν εἶνε ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τοῦ ὕπνου. Ἀκόμη καὶ ὁ Χριστός μας, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, εἶχε ἀνάγκη ὕπνου. Ὁ ὕπνος εἶναι ἀναγκαῖος καὶ ἀποτελεῖ εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Μᾶς τονώνει καὶ μᾶς ξεκουράζει. Χωρὶς αὐτὸν δὲν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος. Τοὐναντίον ἡ ἀϋπνία εἶναι μαρτύριο καί, δυστυχῶς, ἀποτελεῖ τὴ μάστιγα τοῦ αἰῶνος μας. Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι τοῦ ἄγχους καὶ τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν χωρὶς τὴ Θεία συνέργεια δὲν μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν, παίρνουν χάπια, πίνουν ποτά, καταφεύγουν σὲ ἐξαρτησιογόνες οὐσίες. Πόσο πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ γιὰ τὸν ὕπνο ποὺ μᾶς δίνει, «ὕπνον ἐλαφρὸν» πρὸς «ἀνάπαυσιν σώματος καὶ ψυχῆς».
Ἀλλ᾿ ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτὸν ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος ὕπνος. Εἶναι αὐτός, γιὰ τὸν ὁποῖο παρακαλοῦμε τὸν Κυριό μας στὸ Ἀπόδειπνο: «Καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας». Φύλαξέ μας, λέει, μὴν πέσουμε στὸν σκοτεινὸ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας. Ὁ ὕπνος αὐτὸς εἶναι ἡ τελεία ἀναισθησία καὶ ἀδιαφορία γιὰ τὰ πνευματικὰ ζητήματα.
.           Ἂν παρατηρήσουμε, θὰ δοῦμε ὄτι ὑπάρχουν ὁμοιότητες μεταξὺ τοῦ φυσικοῦ ὕπνου καὶ τοῦ ὕπνου τῆς ἁμαρτίας. Ὅταν κοιμόμαστε δὲν ἔχουμε αἴσθηση τί γίνεται γύρω μας. Μπορεῖ κάποιοι νὰ συνομιλοῦν, μπορεῖ νὰ μποῦν κλέφτες στὸ σπίτι, μπορεῖ αὐτὸ νὰ πάρει φωτιὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος νὰ καεῖ ζωντανὸς ζαλισμένος μέσα στοὺς καπνούς καὶ τὶς ἀνθυμιάσεις. Ὅταν ἐπίσης καθεύδουμε στὸν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας, δὲν ἔχουμε αἴσθηση τοῦ πνευματικοῦ κινδύνου. Ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὶς ἠθικὲς ἀνατάσεις καὶ βρισκόμαστε στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ ξάγρυπνου πάντοτε διαβόλου, ποὺ κλέβει τὸν πολύτιμο μαργαρίτη τῆς ψυχῆς μας μὲ λογισμοὺς καὶ σκέψεις καὶ μὲ φαντασιώσεις ποὺ καταλήγουν σὲ ἐφάμαρτες πράξεις.
.           Στὸν ὕπνο μας πάλι βλέπουμε ὄνειρα, φανταστικὰ ποὺ πολὺ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Οἱ πεινασμένοι καρβέλια ὀνειρεύονται, οἱ γυμνοὶ ροῦχα, οἱ νεαρὲς κοπέλλες καὶ οἱ νέοι τὴν ὥρα τοῦ γάμου τους καὶ οἱ ἡλικιωμένοι τὰ νεανικά τους παιχνίδια. Ὅλα, ὅμως, εἶναι ὄνειρα ἀπατηλά, ὅπως ὄνειρο εἶναι καὶ ἡ παροῦσα ζωή μας, ἡ ὁποία διαρκεῖ ὅσο ἕνα ὄνειρο. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει στὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία, ὅτι εἶναι «πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα».
.           Ἐμεῖς κοιμόμαστε, ἀλλὰ ὁ κίνδυνος ἐλλοχεύει. Ἡ ἐγρήγορση μᾶς τὸν ἀπομακρύνει καὶ μᾶς σώζει ἀπὸ πτώσεις καὶ ἀνεπιθύμητες καταστάσεις σωματικὲς καὶ πνευματικές.
.           Κάποτε ὡς νέος ἀποφάσισα νὰ πάω ἕνα ταξίδι ἔχοντας στὸ αὐτοκίνητο ἕνα ἀντίσκηνο. Ἔφθασα σὲ κάποιο ἄγνωστο μέρος γύρω στὰ μεσάνυκτα καὶ ἔνοιωθα κουρασμένος. Σταμάτησα σὲ μία ἄκρη καὶ ἔστησα τὸ ἀντίσκηνο μὲ τὴ βοήθεια ἑνὸς φακοῦ. Ἀμέσως ξάπλωσα καὶ μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Δὲν πέρασε πολλὴ ὥρα καὶ ἀκούω κορνάρισμα συνοδευόμενο ἀπὸ φῶτα, ποὺ φώτιζαν τὸ ἀντίσκηνο. Ξύπνησα ἀμέσως καὶ βγαίνοντας ἔξω βλέπω ἕνα τρακτὲρ μποροστά μου καὶ τὸν ὁδηγό του νὰ μοῦ φωνάζει:
-Καλὰ δὲν ἔβλεπες ὅτι ἔστησες τὴ σκηνή σου μέσα στὸ δρόμο. Ἂν δὲν ἤμουν προσεκτικὸς τώρα θὰ ἤσουν μακαρίτης.
.           Μέσα στὴ νύχτα εἶχα ἀπρόσεχτα στήσει τὸ ἀντίσκηνο στὴ μέση ἑνὸς ἀγροτικοῦ δρόμου καὶ κινδύνευα νὰ σκοτωθῶ προκαλώντας ἀτύχημα καὶ σὲ ἄλλους.
.           Κοιμόμαστε ὅλοι μας, δυστυχῶς, σὲ ἐπικίνδυνα μονοπάτια καὶ ὁ θάνατος εἶναι ἐγγύς. Δὲν τὸ νοιώθουμε, γιατὶ ὁ ὕπνος μας εἶναι βαθύς. Ποιός καὶ πῶς θὰ μᾶς ξυπνήσει; «Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;» Μᾶς ξυπνάει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸν Πέτρο ξύπνησε τὸ λάλημα τοῦ πετεινοῦ, ὅπως τὸν Παῦλο, ποὺ ἀπὸ διώκτης ἔγινε Ἀπόστολος, ὅπως τὸν Δαβὶδ, ποὺ ἀπὸ μοιχὸς καὶ φονιὰς ἔγινε ἱερὸς Ψαλμωδός, ὅπως τὸν Ἅγιο Αὐγουστῖνο, ποὺ ἀπὸ ἁμαρτωλὸς ἔγινε κορυφαῖος Πατέρας, ὅπως τὴν Ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, ποὺ ἀπὸ πόρνη ἔγινε ἀσκήτρια.
.           Ἂς ξυπνήσουμε, ἀδελφοί μου, μὲ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ μᾶς λέει ὅτι: «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ῥωμ. ιγ´ 12). Ἂς μετανοήσουμε, ἂς ἐγκαταλείψουμε τὴν ἁμαρτία, καὶ ἂς ξυπνήσουμε, ὅπως ξυπνάει κάποιος μετὰ ἀπὸ ἀναισθησία στὸ νοσοκομεῖο, ὅπου οἱ γιατροὶ τοῦ δίνουν καὶ δύο χαστούκια, γιὰ νὰ συνέλθει. Μήπως καὶ ἐμᾶς μᾶς περιμένουν τὰ χαστούκια τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδαγωγοῦ πατέρα μας, γιὰ νὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας; Καὶ τὰ χαστούκια αὐτὰ εἶναι οἱ ἀσθένειες καὶ οἱ θλίψεις; Πόσο εὐεργετημένοι πρέπει τότε νὰ αἰσθανόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό μας, τὸν ὁποῖο μόνο στὶς θλίψεις ἐνθυμούμαστε! «Ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου» (Ἡσ. Κϛ´[26] 16).
.           Ἂς φωνάξουμε στοὺς ἑαυτούς μας: Ξυπνᾶτε! Ἂς φωνάξουμε σὲ ὅλους γύρω μας: Ἱερεῖς, Καθηγητές, Δικαστικοί, Πολιτικοί, Ὑπάλλλοι, Ἀγρότες, Ἐργάτες, ξυπνᾶτε! Ξυπνᾶτε, γιατὶ τὸ τέλος ἐγγίζει. Ποιός ξέρει γιὰ πόσο χρόνο ἀκόμη θὰ ζήσουμε; Ἴσως διανύουμε τὸν τελευταῖο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἂς φωνάξουμε καὶ στὴν πατρίδα μας. Ἑλλάδα μου, ξύπνα, γιατὶ κοιμᾶσαι μέσα στὴν ἁμαρτία, στὴν ὑποκρισία, στὴν ἐκζήτηση περιττῶν πραγμάτων, στὴν διχόνοια, στὴν κακομοιριά. Ξύπνα, γιατὶ οἱ ἐξελίξεις εἶναι ραγδαῖες καὶ τὸ ποτήρι τῶν ἀνομιῶν σου ξεχείλισε, ὥστε νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μας. Ξύπνα καὶ φώναξε μαζὶ μὲ τὸν Ψαλμωδό: «Κύριε, φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (Ψαλμ. ΙΒ´ [12] 4).
.           Τὸ τέλος γιὰ ὅλους μας ἐγγίζει. Μὴν καθυστεροῦμε καὶ μὴν ἀναβάλλουμε γιὰ αὔριο, ὅτι μποροῦμε νὰ πράξουμε σήμερα. «Ὕπνον ἀπώθου»! Τὸ φωνάζω στὸν κοιμώμενο ἑαυτό μου, γιὰ νὰ συνέλθει καὶ νὰ μὴν χαθεῖ στὴν ἀξημέρωτη νύχτα τοῦ θανάτου. Καὶ σύ, ἀδελφέ μου, ὄχι μόνον «ἀνάστα», ἀλλὰ καὶ «ἀνάνηψον». Νὰ γίνει μέσα σου τὸ ξύπνημα. Νὰ ἀκουσθεῖ καλὰ τὸ σάλπισμα τῆς μετανοίας καὶ νὰ ἀφανισθεῖ ἡ ραθυμία καὶ ἡ ραστώνη, «ἵνα φείσηταί σου Χριστός, ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν».

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Διαφήμιση

Ο ΓΛΥΚΟΣ ΥΠΝΟΣ ΔΩΡΟ τοῖς ἀγαπητοῖς αὐτοῦ

Δῶρο στοὺς ἀγαπητούς Του

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2096, 01.10.14

.             Ἄγχος. Πίεση. Ἔνταση. Ρυθμοὶ ἐξ­αντλητικοί. Καθημερινὸ κυνηγη­τὸ τοῦ χρόνου. ­Ὑποχρεώσεις ἀπα­νωτές, ποὺ νιώθεις κυριολεκτικὰ νὰ σὲ πνίγουν. Ὑποθέσεις ποικίλες, οἰ­­­­κογε­­νει­ακές, ἐπαγγελματικές, οἰκονομικές, μέ­ριμνες συνεχόμενες, τέτοιες καὶ τόσες ποὺ νὰ μὴ σὲ ἀφήνουν νὰ ἀναπνεύσεις. «Πόσο ἀκόμα θὰ ἀντέξω;» ἀναρωτιέσαι.
.             Δὲν ἀποτελεῖ τὴν ἐξαίρεση ἡ κατάσταση ποὺ περιγράψαμε. Μᾶλλον τὸν κανόνα γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας. Ποῦ νὰ βρεῖ λίγες στιγμὲς γιὰ ἠρεμία, χαλάρωση; Τὰ νεῦρα του συνεχῶς τὰ νιώθει τεντωμένα, τοὺς μῦς σφιγμένους. Κι ὅταν κάποτε, ἀργὰ τὰ μεσάνυχτα, κατακλιθεῖ γιὰ ὕπνο, πῶς νὰ κοιμηθεῖ μ’ αὐτὴν τὴν ἔνταση ποὺ ἔχει; Τὸ πρῶτο ποὺ φυγαδεύεται σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι ὁ ὕπνος. Γι’ αὐτὸ τόσοι ἄνθρωποι σήμερα ὑποφέρουν ἀπὸ ἀϋπνίες. Καὶ δὲν εἶναι μικρὸ τὸ βάσανο. Ὅλη τὴν ἡμέρα νὰ τρέχεις νὰ προλάβεις τὶς ὑποθέσεις σου, νὰ πνίγεσαι μέσα στὶς ὑποχρεώσεις, καὶ τὸ βράδυ ποὺ πέφτεις κατάκοπος λίγο νὰ ξεκουραστεῖς, νὰ μὴν μπορεῖς… Πνίγονταν καὶ οἱ μαθητές!…
.             Ἦταν τὸ δειλινὸ ἐκεῖνο ποὺ ἀνέβηκαν μαζὶ μὲ τὸν Διδάσκαλό τους στὸ πλοιάριο γιὰ νὰ διασχίσουν τὴ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος πρὸς τὸ ἀπέναντι μέρος. Δὲν πέρασε ὥρα πολλή, καὶ ἡ κοσμοχαλασιὰ ἄρχισε. Λαίλαπα ἀνέμου, σάλος κυμάτων, θύελλα τρομακτική, τρικυμία φοβερή, τέτοια ποὺ νὰ ἀπειλεῖ ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ νὰ καταποντίσει τὸ σκάφος. Τὰ κύματα νὰ εἰσορμοῦν μὲ μανία μέσα σ’ αὐτό, χτυπώντας το ἀπὸ κάθε πλευρά. Καὶ τὸ μικρὸ πλοιάριο νὰ στροβιλίζεται σὰν τσόφλι καρυδιοῦ μέσα σ’ αὐτὸν τὸν κλύδωνα! Καὶ ὁ Κύριος; Κοιμόταν! Ναί, κοιμόταν. «Ἦν καθεύδων ἐπὶ τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον», μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸ κείμενο (Μάρκ. δ´ 38). Γνωρίζουμε ἀπὸ τὶς περιγραφὲς τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν ὅτι ὅλη ἡ ἐπὶ γῆς ζωὴ τοῦ Κυρίου ἦταν μεστὴ κόπων καὶ ἀγρυπνιῶν, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ παραμελεῖ καὶ αὐτὲς τὶς βασικὲς ἀνθρώπινες ἀνάγκες γιὰ συντήρηση στὴ ζωὴ καὶ ἀνάπαυση, προκειμένου νὰ ἐπιτελέσει τὸ ἔργο ποὺ Τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ ἀπὸ τὸν ἐν οὐρανοῖς Πατέρα Του. Τώρα Τὸν ἀντικρίζουμε νὰ κοιμᾶται κατάκοπος. Κι αὐτὸ μέσα στὸν σάλο, τὴν ὥρα ποὺ τὰ κύματα κόντευαν νὰ τοὺς πνίξουν!… Αὐτὸν τὸν ὕπνο δὲν μπορεῖ ἄραγε νὰ τὸν χαρίσει καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ πλέουν μέσα στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς, κι ὄχι σπάνια τὸ συναντοῦν τρικυμισμένο καὶ ἀπειλητικό;
.             Ὑπάρχει μία φράση στοὺς Ψαλμοὺς ποὺ δείχνει πόση μέριμνα λαμβάνει ὁ Κύριος γιὰ ἐκείνους ποὺ ἐμπιστεύονται τὴ ζωή τους σ’ Αὐτὸν καὶ γι’ αὐτὸ Τοῦ ἀνήκουν, εἶναι οἱ δικοί Του, οἱ ἀγαπητοί Του! Ἀντιπαραβάλλει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς τοὺς ἀνθρώπους τῆς πολυπραγμοσύνης, τῆς ὑπεραπασχόλησης, τῶν συν­εχῶν δραστηριοτήτων στὶς ὁποῖες ἐπιδίδονται γιὰ τὸ προσωπικό τους κέρδος, συχνὰ καὶ εἰς βάρος τῶν ἄλλων, τοὺς ἀντιπαραβάλλει μὲ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Ἀπευθύνεται στοὺς πρώτους καὶ τοὺς λέει: Ἐ­­­σεῖς ποὺ δὲν ἔχετε τὸν Θεὸ βοηθὸ στὴ ζωή σας ξυπνᾶτε προτοῦ νὰ ξημερώσει γιὰ νὰ τρέξετε στὶς ­ἐπιχειρήσεις σας. Πᾶτε νὰ καθίσετε στὸ τραπέζι, πᾶτε νὰ ξαπλώσετε στὸ κρεβάτι, καὶ ἀμέσως σηκώνεστε. Οὔτε μιὰ ­μπουκιὰ γλυκὸ ψω­μὶ δὲν μπορεῖτε νὰ φᾶτε ἀπὸ τὸ ἄγχος καὶ τὶς μέριμνες ποὺ σᾶς ἔχουν κατα­­κλύσει. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ ποιὸ ­σκοπό; «Εἰς μάτην». Μάταια. Ἐνῶ τὴν ἴδια στιγ­μὴ ὁ Κύριος δίνει ὕπνο γλυκύ, βα­θὺ στοὺς ἀγαπητούς Του. «Εἰς μάτην ὑμῖν ἐστι τὸ ὀρθρίζειν. ἐγείρεσθαι μετὰ τὸ καθῆσθαι, οἱ ἐσθίοντες ἄρτον ὀδύνης, ὅταν δῷ τοῖς ἀγαπητοῖς αὐτοῦ ὕ­­πνον» (Ψαλμ. ρκϚ´ [126] 2). Ὕπνο στοὺς ἀγαπητούς Του!
.            Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὅλη τους τὴ ­μέριμνα τὴν ἔχουν ἐπιρρίψει στὰ χέρια τοῦ Θε­οῦ· ποὺ ὅλη τὴ ζωή τους τὴν ἔχουν ἐμπιστευθεῖ στὴν ἀγαθή Του πρόνοια καὶ πατρικὴ στοργή. Σὰν τὸ μικρὸ παιδί, ποὺ μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας του μπορεῖ νὰ κοιμᾶται ἥσυχο ἀκόμα καὶ στὴ μέση τοῦ πολέμου, τῆς βοῆς, τῆς ταραχῆς. Σὰν τὸν ἀπόστολο Πέ­τρο, ποὺ τὴν ἄλλη μέρα θὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὸ θάνατο, κι αὐτὸς τὴ νύχτα ἐκείνη μέσα στὴ φυλακή, δεμένος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν, κοιμόταν βαθιά! (Πράξ. ιβ´ 6).
.              Εἶναι οἱ ἀγαπητοί Του αὐτοί. Καὶ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ τοὺς δείξει πόσο τοὺς ἀγαπᾶ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων τοὺς κάνει κι αὐτὸ τὸ δῶρο: Τοὺς δίνει ὕπνο! Ὕπνο βαθύ, ἀναζωογονητικό! Ἂν θέλεις καὶ σύ, ἀδελφέ, νὰ ἐνταχθεῖς στὴ μερίδα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀγαπητῶν τοῦ Κυρίου, ἕνα ἔχεις νὰ κάνεις. Σοῦ τὸ συμβουλεύει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, αὐτὸς ποὺ κοιμόταν ἥσυχος… «Πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψατε ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν» (Α´ Πέτρ. ε´ 7). Ὅλη τὴ φροντίδα, τὴν ἀνησυχία σου ρίξ’ την ἐπάνω Του, διότι Αὐτὸς ἐνδιαφέρεται γιὰ σένα. Καὶ τότε θὰ μπορεῖς νὰ κοιμᾶσαι ἥσυχος. Ἀκόμα κι ὅταν τὸ καράβι τῆς ὑπάρξεώς σου τὸ βλέπεις νὰ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὰ μανιασμένα κύματα τῶν πολυειδῶν περιστάσεων τῆς ζωῆς…

«ΤΑ “ΕΞΥΠΝΑ ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ” ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΥΠΝΟ»

Κλεῖστε τὸ κινητό σας τὸ βράδυ

.             Ἐρευνητὲς ἀπὸ τὸ Κρατικὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μίσιγκαν προειδοποιοῦν ὅτι ἡ χρήση τοῦ κινητοῦ τὸ βράδυ, ἐκτὸς ὡραρίου ἐργασίας, προκαλεῖ ἔντονο στρές, μᾶς στερεῖ ἐνέργεια καὶ προκαλεῖ ἀϋπνία. Πρόκειται γιὰ ἕνα «ἐργασιακὸ hangover» ποὺ μᾶς ἀποτρέπει νὰ ἀποδώσουμε τὴν ἑπόμενη μέρα.

.             «Τὰ smartphones εἶναι τέλεια σχεδιασμένα, ὥστε νὰ καταστρέφουν τὸν ὕπνο», δηλώνει ὁ Ράσελ Τζόνσον ἀπὸ τὸ Κρατικὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μίσιγκαν. «Τὸ κινητὸ κρατᾶ τὸ μυαλὸ ἀπασχολημένο καὶ μᾶς δυσκολεύει νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὶς ἐργασιακὲς ὑποχρεώσεις ὥστε νὰ χαλαρώσουμε καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.»
.             Οἱ ἐρευνητὲς πραγματοποίησαν δύο διαφορετικὲς πειραματικὲς μελέτες, ὥστε νὰ ἀξιολογήσουν τὴ σχέση τοῦ κινητοῦ μὲ τὴν ἀϋπνία. Τὰ ἀποτελέσματα ἔδειξαν ὅτι ἡ ἐξάρτηση ἀπὸ τὸ κινητὸ καὶ οἱ βραδινὲς ἐργασιακὲς ὑποχρεώσεις ὁδηγοῦν στὸν κακὸ ὕπνο καὶ τὴν ἔλλειψη παραγωγικότητας τὴν ἑπόμενη μέρα. Τὸ κινητὸ ἀναδείχθηκε «νικητὴς» μεταξὺ τῶν ἠλεκτρονικῶν συσκευῶν, καθὼς ἀποδείχθηκε πὼς ἔχει τὶς σημαντικότερες ἐπιπτώσεις στὴν ὑγεία καὶ τὴν εὐεξία.
.             Οἱ ἐρευνητὲς ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ φῶς ποὺ ἐκπέμπουν τὰ κινητὰ διαταράσσει τὸν ὕπνο, ἐπειδὴ ἐμποδίζει τὴν ἀπελευθέρωση μελατονίνης. Ἡ ὁρμόνη αὐτὴ ἀπελευθερώνεται φυσικὰ ἀπὸ τὸν ὀργανισμὸ τὶς βραδινὲς ὧρες, ὥστε νὰ χαλαρώσουμε καὶ νὰ κοιμηθοῦμε. Ὅλες οἱ συσκευὲς ἔχουν αὐτὴν τὴν ἐπίδραση στὸν ὀργανισμό, ὅμως χαρακτήρισαν τὸ κινητὸ ὡς τὴν πιὸ «ἀδιάκριτη καὶ ἐπεμβατικὴ συσκευὴ» ποὺ συνοδεύει κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας.

ΠΗΓΗ: onmed.gr

Ο ΚΑΚΟΣ ΥΠΝΟΣ ΦΘΕΙΡΕΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ (ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ)

Ὁ κακὸς ὕπνος μπορεῖ νὰ φθείρει τὸν ἐγκέφαλο

.               Τέσσερις νέες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες ἔρχονται νὰ ἐνισχύσουν τὴν ἄποψη τῶν ἐπιστημόνων ὅτι ὁ κακὸς ὕπνος, τόσο σὲ διάρκεια ὅσο καὶ σὲ ποιότητα, μπορεῖ νὰ ἐπιταχύνει τὴν φθορὰ τοῦ ἐγκεφάλου καὶ νὰ ἐπισπεύσει τὴν ἐμφάνιση τῆς ἀνοίας καὶ τῆς νόσου Ἀλτσχάιμερ.
.               Οἱ μελέτες, ποὺ παρουσιάστηκαν στὸ ἐτήσιο συνέδριο τῆς Ἐταιρίας Ἀλτσχάιμερ στὸ Βανκοῦβερ τοῦ Καναδᾶ, πάντως δὲν σημαίνουν, ὅπως διευκρίνισαν οἱ ἐρευνητές, ὅτι κατ’ ἀνάγκη ὅποιος ἄνθρωπος πάσχει ἀπὸ ἀϋπνία, εἶναι καταδικασμένος νὰ ἀναπτύξει ἄνοια πρόωρα.
.               Ἡ πρώτη -καὶ μεγαλύτερη σὲ εὗρος καὶ διάρκεια- ἔρευνα, μ’ ἐπικεφαλῆς τὴν ἐπιδημιολόγο Ἐλίζαμπεθ Ντεβὸρ τοῦ νοσοκομείου Brigham and Women’s τῆς Βοστώνης, ἐξέτασε περισσότερες ἀπὸ 15.000 γυναῖκες στὶς ΗΠΑ καὶ κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι ὅσες κοιμοῦνταν λιγότερο ἀπὸ πέντε ὧρες τὸ βράδυ (ἢ περισσότερο ἀπὸ ἐννέα ὧρες), εἶχαν χειρότερη μέση νοητικὴ ἐπίδοση σὲ σχέση μὲ ὅσες κοιμοῦνταν ἑπτὰ ὧρες κατὰ μέσο ὄρο.
.               Σύμφωνα μὲ τὴν μελέτη, ποὺ παρακολούθησε τὶς γυναῖκες ἐπὶ 14 χρόνια, τόσο ὁ πολὺ λίγος ὅσο καὶ ὁ ὑπερβολικὸς ὕπνος ἰσοδυναμοῦν μὲ πρόωρη γήρανση τοῦ ἐγκεφάλου κατὰ δύο χρόνια. Ἀκόμα, οἱ ἐρευνητὲς διαπίστωσαν ὅτι οἱ γυναῖκες, τῶν ὁποίων ἡ διάρκεια τοῦ ὕπνου μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἀλλάζει (μειώνεται ἢ αὐξάνεται) κατὰ δύο ὧρες ἢ περισσότερο μέσα στὴ μέρα, ἔχουν χειρότερη ἐγκεφαλικὴ λειτουργία σὲ σχέση μὲ τὶς γυναῖκες ποὺ κοιμοῦνται λίγο πολὺ τὴν ἴδια ὥρα καθὼς μεγαλώνουν. Ὅσο πιὸ ἀκραῖες εἶναι οἱ ἀλλαγὲς στὴ διάρκεια τοῦ ὕπνου, καθὼς κανεὶς μεγαλώνει, τόσο πιὸ ἀρνητικὴ θεωρεῖται ἡ ἐπίπτωση γιὰ τὴ νοητικὴ λειτουργία, ἐπειδὴ διαταράσσεται περισσότερο ὁ κιρκαδιανὸς ρυθμὸς (τὸ λεγόμενο «βιολογικὸ ρολόι»).
.               Ἡ δεύτερη ἔρευνα ἀπὸ ἐπιστήμονες τοῦ πανεπιστημίου τῆς Καλιφόρνια-Σὰν Φρανσίσκο κατέγραψε τὴν ποιότητα τοῦ ὕπνου περίπου 1.300 γυναικῶν ἡλικίας ἄνω τῶν 75 ἐτῶν. Διαπιστώθηκε ὅτι ὅσες ἔκαναν τὸν χειρότερο ὕπνο, ἰδίως παρουσιάζοντας ὑπνικὴ ἄπνοια, εἶχαν ὑπερδιπλάσιες πιθανότητες νὰ ἐμφανίσουν τὰ συμπτώματα ἤπιας ἄνοιας τὰ ἑπόμενα πέντε χρόνια. Ὅσες εἶχαν μεγαλύτερη ἀϋπνία, εἶχαν γενικὰ χειρότερες ἐπιδόσεις στὰ γλωσσικὰ καὶ νοητικὰ τέστ.
.               Σὲ μία τρίτη μελέτη στὴν Γαλλία, οἱ ἐρευνητὲς παρακολούθησαν γιὰ πάνω ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια σχεδὸν 5.000 νοητικὰ ὑγιεῖς ἀνθρώπους ἄνω τῶν 65 ἐτῶν. Διαπιστώθηκε ὅτι ὅσοι, λόγῳ κακοῦ ὕπνου, ἦσαν στὴ συνέχεια μισοκοιμισμένοι μέσα στὴν ἡμέρα, ἀντιμετώπιζαν αὐξημένο κίνδυνο ἔκπτωσης τῶν νοητικῶν λειτουργιῶν τους.
.               Μία τελευταία ἔρευνα ἀπὸ ἐπιστήμονες τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ πανεπιστημίου Οὐάσιγκτον-Σὲν Λιούις, ἔλαβε δείγματα αἵματος καὶ ἐγκεφαλονωτιαίου ὑγροῦ ἀπὸ τρεῖς ὁμάδες ἐθελοντῶν (μία μὲ ἄνοια, μία μὲ ὑγιεῖς ἡλικιωμένους καὶ μία μὲ νέους), σὲ χρονικὸ διάστημα 36 ὡρῶν καί, διαπίστωσε ὅτι οἱ συνήθειες τοῦ ὕπνου συνδέονταν μὲ τὰ ἐπίπεδα τῆς πρωτεΐνης (ἀμυλοειδοῦς) ποὺ ἐμπλέκεται στὴν δημιουργία τῶν ἐγκεφαλικῶν «πλακῶν», οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς νόσου Ἀλτσχάιμερ.

.               Πάντως τὰ εὑρήματα ὅλων τῶν ἀνωτέρω μελετῶν θεωροῦνται προκαταρκτικά, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν ἀκόμα δημοσιευτεῖ σὲ ἐπιστημονικὰ περιοδικά.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ – ΜΠΕ