«Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙ. Η ΚΑΤΑΡΑ τῆς ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ»

Ἅγιον Ὄρος καὶ δρόμοι

Ἀρχιμ. Βασιλείου [Γοντικάκη]

περιοδικὸ “Ὁ  Ὅσιος Γρηγόριος” τ. 4, 1979

Παραθέτουμε ἕνα παλαιὸ κείμενο τοῦ π. Βασιλείου Γοντικάκη
-ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν Καθηγουμένου τῶν μονῶν Σταυρονικήτα καὶ Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους-
τοῦ 1979, ποὺ σαράντα καὶ πλέον χρόνια μετά, διδάσκει καὶ προβληματίζει 
(ἱστολ. «Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»)

ΠΗΓΗ: «Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»

 * * *

.                         Τὸ θέμα τῆς διανοίξεως ἀρτηριακῶν ὁδῶν εἰς τὸ Ἅγιον  Ὄρος διὰ τὴν σύνδεσιν τῶν Ἱερῶν Μονῶν μεταξύ των καὶ μὲ τὰς Καρυὰς καὶ τὴν Δάφνην ἀπασχολεῖ τελευταίως τὸ Ἅγιον  Ὄρος.
.                         Ἡ Ἱερὰ Μονή μας κατ’ ἐπανάληψιν ὑπεστήριξεν ὅτι ἡ διάνοιξις ἀρτηριακῶν ὁδῶν θὰ καταστρέψη τὸν ἡσυχαστικὸν χαρακτήρα τοῦ Ἱεροῦ Τόπου, θὰ διευκολύνη τὴν εἴσοδον τοῦ τουρισμοῦ καὶ τοῦ κόσμου καὶ θὰ συντελέση εἰς τὴν καταστροφὴν τοῦ τελευταίου μοναστικοῦ κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας.
.                         Εὐχαρίστως δημοσιεύομεν ἐμπεριστατωμένον ὑπόμνημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα πρὸς τὴν Ἔκτακτον Διπλὴν Ἱερὰν Σύναξιν, τοῦ παρελθόντος Ἀπριλίου, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ κρισιμώτατον αὐτὸ ζήτημα ἐξετάζεται ἐν σχέσει μὲ τὴν γενικωτέραν πνευματικὴν κρίσιν ποὺ ἀντιμετωπίζομεν.

* * *

.                         Εἰς τὰ θέματα τῆς προσεχοῦς Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, ὡς ἤδη ἐπληροφορήθημεν, ἅγιοι Πατέρες καὶ ἀδελφοί, συμπεριλαμβάνεται πάλιν τὸ θέμα τῶν δρόμων καὶ τῆς διακινήσεως τῶν ὀχημάτων, τὸ ὁποῖον ἐρρυθμίσθη κατὰ τὴν Ἔκτακτον Διπλὴν Ἱερὰν Σύναξιν Αὐγούστου.
.                         Γνωρίζομεν ὅλοι ὅτι ἡ ἀπόφασις αὐτὴ δὲν ἐξετελέσθη, παρ’ ὅλον ὅτι ἐλήφθη μετὰ ἀπὸ τόσας ἀναβολάς,, κατόπιν τόσων συζητήσεων καὶ ἀφορᾶ εἰς ἕνα τόσον σημαντικὸν θέμα διὰ τὸν Ἱερὸν ἠμῶν Τόπον.
.                         Νὰ μείνωμεν ἀδρανεῖς, νὰ παραθεωρήσωμεν αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἔγινε καὶ νὰ προχωρήσωμεν, ὡς νὰ μὴ ἔχει συμβῆ τίποτε, δὲν νομίζομεν ὅτι εἶναι σοβαρόν. Πολὺ περισσότερον σήμερον, ὅταν γνωρίζομεν τί τεκταίνεται ὁ πονηρὸς γύρω μας, πόσαι δυνάμεις ἀγωνίζονται νὰ ἐπεκτείνουν τὴν κυριαρχίαν των εἰς τὸν ἅγιον Τόπον μας. Καὶ ὅταν βλέπωμεν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Παραδόσεώς μας νὰ ἀγνοοῦνται καὶ νὰ ἐκποιοῦνται ἀντὶ πινακίου φακῆς.

***

.                         Καὶ ἐρωτῶμεν: Ἡ ἡγεσία τῆς χώρας μας γνωρίζει τί εἶναι ὀρθόδοξος Παράδοσις καὶ ποίαν βαθείαν σχέσιν ἔχει μὲ τὴν ψυχὴν τοῦ λαοῦ μας; Ἀντιλαμβάνεται ὅτι μόνον δι’ αὐτῆς δυνάμεθα νὰ ὁρίσωμεν τὸν ἑαυτόν μας, νὰ κατοχυρώσωμεν τὴν ἐλευθερίαν μας καὶ νὰ ἑξασφαλίσωμεν τὴν ἐπιβίωσίν μας; Ἔχει συνείδησιν ὅτι ἐάν, ὡς Νεοέλληνες, ἔχωμεν κάτι ἀληθινόν, αὐθεντικὸν καὶ αὐθόρμητον, τὸ ὁποῖον μᾶς βοηθεῖ νὰ γνωρίσωμεν τὸ παρελθόν μας καὶ ρίπτει φῶς εἰς τὸν δρόμον τοῦ μέλλοντος, αὐτὸ εἶναι τὸ τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;
Δὲν νομίζομεν.
.                         Πολιτιστικῶς στρεφόμεθα ἄνευ ὅρων, ὡς ἀδαεῖς, πρὸς τὴν Δύσιν. Μεγάλη Ἰδέα μας ἔγινε ἡ κοινὴ ἀγορά. Ὁ εὐρωπαϊκὸς οὐμανισμὸς μᾶς ζαλίζει. Ἡ ἀνεδαφικότης μᾶς μαστίζει.
.                         Χαρακτηριστικά μας: Ἐπιδιώξεις εἰς τὴν ἐπιφάνειαν. Ὁρολογίαι ξέναι πρὸς τὴν Παράδοσίν μας. Περιεχόμενον ἀλλότριον πρὸς τὸ ἦθος τοῦ λειτουργημένου λαοῦ μας.
.                         Δὲν παρουσιάζεται ἁπλῶς ἀλλαγὴ κατευθύνσεως, ἀλλὰ ἀποπροσανατολισμός, σύγχυσις κριτηρίων, ἀπώλεια συνειδήσεως τοῦ τί εἴμεθα. Κατακόρυφος πτῶσις τῆς στάθμης τῆς Παραδοσιακῆς μας Παιδείας. Ἐκβαρβαρισμός.
.                         Ἀπὸ τὴν θρησκευτικὴν ἀδιαφορίαν προχωροῦμεν εἰς μίαν ἐπίμονον ἀντεκκλησιαστικὴν πολιτικὴν καὶ συστηματικὴν προσπάθειαν γελοιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας, καταρρακώσεως τοῦ κύρους της. Καὶ δὲν ἀντιλαμβανόμεθα ποιὸν πλήττομεν δι’ ὅλου αὐτοῦ τοῦ μένους μας.
.                         Ἡ ἀρρώστεια προχωρεῖ. Ὁ Ὀρθόδοξος ἀποχρωματισμὸς ἐπεκτείνεται διαρκῶς.
.                         Ὁ ἀνώτατος ἄρχων τῆς χώρας μας διὰ τοῦ μηνύματός του ἐπὶ τῇ θείᾳ Ἐπιφανείᾳ καὶ τῷ νέω ἔτει ἁπλῶς μᾶς ἀναγγέλλει ὅτι γινόμεθα μέλος τῆς κοινῆς ἀγορᾶς.
.                         Ἀθεϊστικαὶ προπαγάνδαι δροῦν πυρετωδῶς εἰς τὰ σχολεῖα. Οἰκουμενιστικαὶ ἐπιπολαιότητες διατυποῦνται ἀπὸ στόματος ὀρθοδόξων ἀρχιερέων.
.                         Ἀπειλεῖται ἡ γνησιότης τῆς πίστεώς μας. Ἡ ἀγωγὴ τῶν νέων μας, ἡ ἐδαφικὴ ἀκεραιότης τῆς χώρας μας.
.                         Εὑρισκόμεθα εἰς χῶρον σεισμογενῆ καὶ εἰς ἐποχὴν κρίσιμον.
.                         Ἐπιβουλαὶ ἐξ ἀνατολῆς καὶ ἀμφίβολοι ἐξελίξεις ἐκ τοῦ βορρᾶ.
.                         Ὁ ἐχθρὸς δὲν εὑρίσκεται πρὸ τῶν θυρῶν, ἤδη ἔχει εἰσέλθει εἰς τὰ ἐνδότερα.
.                         Οἱ χιλιασταὶ ἐπιδιώκουν καὶ ἐπιτυγχάνουν τὴν στρατιωτικήν των σχεδὸν ἀπαλλαγήν.
.                        Οἱ Ἑβραῖοι ζητοῦν καὶ κατορθώνουν νὰ κατεβάσουν τὰς εἰκόνας ἀπὸ τὰ λεωφορεῖα.
.                         Ὀνομάζομεν τὸ 1979 ἔτος Παραδόσεως καὶ ὁ καθεὶς πασχίζει νὰ ἀφαιρέση ἀκρογωνιαίους λίθους ἀπὸ τὴν παράδοσιν.
.                         Νομιμοποιοῦνται φόνοι ἀθώων ὑπάρξεων διὰ τῶν ἀμβλώσεων. Ἀπειλοῦνται καὶ διαλύονται οἰκογένειαι δι’ αὐτομάτων διαζυγίων. Πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν πράττουν οὔτε ἔθνη τῆς Δύσεως, τὰ ὁποῖα θαυμάζομεν.
.                         Δὲν πρόκειται περὶ ὑπονοιῶν διὰ μελλοντικοὺς κινδύνους, ἀλλὰ περὶ λύμης, ἡ ὁποία ἔχει ἐνσκήψει καὶ κατατρώγει τὸ σῶμα τῆς ἀντοχῆς τοῦ λαοῦ μας.
.                         Τί νὰ πράξωμεν λοιπόν; Νὰ καταληφθῶμεν ἀπὸ πανικόν; Ἀσφαλῶς ὄχι. Μόνο δι’ ἐπιπολαίους ἐνεργείας δὲν εἶναι καιρὸς εἰς μίαν τοιαύτην ὄντως ἐμπόλεμον περίοδον.
.                         Ἐν ὄψει ὅλης αὐτῆς τῆς περιβαλλούσης ἡμᾶς πραγματικότητος καὶ ἐντὸς ἑνὸς πνεύματος, τὸ ὁποῖον δίδει τὸ πρωτεῖον εἰς τὴν πνευματικὴν ὑπόστασιν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐλήφθησαν αἱ ἀποφάσεις τῆς παρελθούσης ΕΔΙΣ.
.                         Μήπως δὲν διετυπώθησαν ὑπὸ τῆς πλειοψηφίας τῶν ἁγίων ἀντιπροσώπων ὄλαι αὐταὶ αἱ ἀπόψεις;
.                         Μήπως ἐξέλιπον οἱ κίνδυνοι, τοὺς ὁποίους ἀναφέραμεν; Ἢ μήπως ἔχασε τὸ Ἅγιον  Ὄρος τὴν μοναδικήν του ἀξίαν;
.                         Τότε πρὸς τί νὰ ἐπανερχώμεθα εἰς τὰ αὐτά;
.                         Μήπως ἐλπίζει κανεὶς ὅτι πρόκειται νὰ μᾶς πείση διὰ νὰ ἐνδώσωμεν καὶ νὰ παραδώσωμεν τὸ Ὄρος εἰς τὸν ἐχθρόν, χάριν τῆς ἀνέσεως τῶν εὐκόλων διακινήσεων;
.                         Ἐξακολουθοῦμεν νὰ πιστεύωμεν ὅτι ὅσα παρεχώρησεν ἡ παρελθοῦσα ΕΔΙΣ διὰ τοὺς δρόμους καὶ τὰ ὀχήματα, εἶναι πολὺ περισσότερα τῶν ὅσων ἐπιτρέπουν οἱ δύσκολοι καιροί μας· καλύπτουν πλήρως τὰς ἀνάγκας μας. Καὶ δὲν θὰ πρέπη νὰ κάνωμεν καμμίαν ὑποχώρησιν, ἐφ’ ὅσον θέτωμεν τὸ Ἅγιον Ὄρος  ὑπεράνω τῶν ὁποιωνδήποτε ὑλικῶν μας ἀνέσεων.
.                         Τὸ Ἅγιον  Ὄρος ἀποτελεῖ τὴν κιβωτὸν τῶν παραδόσεων τοῦ Γένους καὶ τῆς πίστεώς μας. Καὶ τὸ φυτώριον τῶν ἀμαράντων ἐλπίδων μας.
.                         Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασίαν δι’ ὁλόκληρον τὸν κόσμον – καὶ διὰ τὸ ὁποῖον ἀνθρωπίνως οἱ Ἁγιορεῖται εἴμεθα οἱ ἀπολύτως ὑπεύθυνοι – εἶναι νὰ διατηρηθῆ τὸ Ὄρος ἅγιον.
.                         Ἡ παρακαταθήκη, ἡ ὁποία ἐδόθη εἰς τὰς χεῖρας μας, ὅπως δίδεται ὁ ἅγιος Ἄρτος εἰς τὰς χεῖρας τοῦ χειροτονουμένου ἱερέως, εἶναι τὸ Ἅγιον  Ὄρος. Αὐτὸ θὰ μᾶς ζητηθῆ ἀπὸ τὸν Κύριον τὴν ἡμέρα ἐκείνη.
.                         Ὅλον τὸ χρέος τῆς ζωῆς μας ἀνακεφαλαιοῦται εἰς τὸ νὰ εἴμεθα ἁγιορεῖται καὶ μόνον. Δι’ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ποιοῦμεν τὰ πάντα ὀρθῶς: Προσευχόμεθα, ἀγαπῶμεν, κηρύττομεν, ὁμολογοῦμεν τὴν πίστιν μας.
.                         Σκοπός μας δὲν εἶναι τὸ πῶς θὰ διευκολυνθῶμεν εἰς τὸ ἅγιον σῶμα του, ἀλλὰ τὸ πῶς οἰκονομοῦντες καὶ τὰς ὑλικάς μας ἀνάγκας, δὲν θὰ ἀλλοιώνωμεν τὸν χαρακτήρα τοῦ Ὄρους, ἀλλὰ θὰ ἀναδεικνύωμεν τὸ ἦθος του καὶ θὰ πιστοποιοῦμεν τὴν γνησιότητα τῆς ἁγιορειτικῆς μας ἰδιότητος.
.                         Οἱαδήποτε ἀτομικὰ σχέδια καὶ προγράμματα ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ὡς καταλύοντα τὸν θεσμόν, τὴν μορφὴν καὶ τὴν ἁγιότητα τοῦ τόπου εἶναι ἀπαράδεκτα.
.                         Ἐδῶ λαμβάνομεν ἀγωγήν, δὲν δίδομεν. Συμμορφούμεθα μὲ τὴν ἱεροπρέπειαν καὶ τὴν ὑψηλὴ εὐγένειαν τοῦ Τόπου, δὲν αὐτοσχεδιάζομεν.
.                         Ὑποτασσόμενοι ἑκουσίως εἰς τὸ πνεῦμα τῆς Παραδόσεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐπιτυγχάνομεν τὴν ἀληθινήν μας ἐλευθερίαν. Καὶ βαπτιζόμενοι εἰς τὴν ἡσυχίαν του, δυνάμεθα γονίμως νὰ δράσωμεν.
.                         Οὐδενὸς ἡ ἁγιότης ἀποκεκομμένη ἀπὸ τὸ ἦθος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ σοφία του μεμονωμένη ἢ ὁ κόπος του αὐτοβούλως προσανατολιζόμενος δύναται νὰ προσφέρη κάτι γνήσιον εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
.                         Παίρνει νόημα ὁ λόγος μας, πλοῦτον ἡ πτωχεία μας. Καὶ ἡμεῖς οἱ ἀδύνατοι τὰ πάντα ἰσχύομεν ὄντες συνδεδεμένοι μετὰ τοῦ ζῶντος Ἁγίου Ὄρους – τὴν κοινωνίαν τῶν ὁσίων του καὶ τὴν ἁγιότητα τοῦ σώματός του. Ἐνταῦθα πραγματοποιεῖται τὸ προφητικόν: “Ἀλεῖται ὡς ἔλαφος ὁ χωλός, τρανὴ δὲ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων”.
.                         Ἐὰν ἀντιθέτως δι᾽ ἐπιπολαίων ἐπεμβάσεων ἑξαρθρώνωμεν τὴν ἀρχιτεκτονικὴν τοῦ πνευματικοῦ καὶ ἀχειροποιήτου τούτου ναοῦ, ποὺ εἶναι τὸ Ἅγιον  Ὄρος, καὶ ταυτοχρόνως ἰσχυριζώμεθα ὅτι κάνομεν πνευματικὴν ζωὴν εἰς αὐτό, ἁπλῶς προδίδομεν τὴν κεκρυμμένην ὕπαρξιν μίας σχιζοφρενοῦς εἰκονοκλαστικῆς διαθέσεως.
.                         Ὁλόκληρον τὸ Ἅγιον  Ὄρος εἶναι οὐρανὸς ἐπίγειος, εἰκὼν τῆς ἀχειροποιήτου σκηνῆς.
.                         Εἶναι γέννημα τῆς ὀρθοδόξου εὐσεβείας καὶ μόρφωμα ἐμπειριῶν τῶν θεοφόρων ὁσίων μας.
.                         Τὸ ἐπλαστούργησεν ἡ “οὐρανώσασα τὸ γεῶδες ἡμῶν φύραμα” θεομητορικὴ στοργή. Τὸ συνετήρησεν ἡ χάρις τῶν τεταπεινωμένων οἰκητόρων του.
.                         Εἶναι μία φανέρωσις τοῦ ἀκτίστου καὶ ἀϊδίου κάλλους εἰς τὸν κτιστὸν κόσμον καὶ τὴν διοργάνωσιν τῆς προσκαίρου ζωῆς μας.
.                         Διὰ τοῦτον τὸν λόγον μόνη ἡ μορφὴ καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ὄρους ὁδηγεῖ ἀπλανῶς εἰς τὸν Ἀσχημάτιστον καὶ Ἀνείκαστον.
.                         Ἡ ἀκίνητος στάσις τῶν σκηνωμάτων του κινεῖ εἰς δοξολογίαν ἀέναον
.                         Ἡ σιγὴ καὶ ἡ ὕπαρξίς του μυσταγωγεῖ εἰς τὰ ὑπὲρ λόγον καὶ ἔννοιαν.
.                         Ἡ ἐνταῦθα παραμονὴ γίνεται πνευματικὴ αὔξησις, ἡ ὁδοιπορία προσευχή, ὁ κόπος ἀνάπαυσις, ἡ ἡσυχία ἀγγελικὸς ὕμνος.
.                         Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος καὶ ἡ Θεοτόκος Μήτηρ Του εἶναι ὁ φωτισμὸς καὶ ὁ ἁγιασμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων τῶν οἰκητόρων τοῦ “Περιβολιοῦ τῆς Παναγίας”.
.                         Δι᾽ αὐτὸ δὲν εἶναι ἄλλη ἡ ζωή μας καὶ ἄλλη ἡ ὁμολογία τῆς πίστεώς μας.
.                          Δὲν εἶναι ἄλλος ὁ ἀγὼν διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μας καὶ ἄλλη ἡ προσπάθεια νὰ διατηρήσωμεν τὸ Ὄρος ἅγιον.
.                         Τὰ πάντα ἐδῶ πράττονται ἑνιαίως καὶ ὁδηγοῦν εἰς θεοειδῆ κατάπαυσιν. Ρυθμίζονται θεανθρωπίνως καὶ συνυπάρχουν περιχωρούμενα.
.                 Αὐτὸ ὑπογραμμίζει καὶ ἡ πατερικὴ ρῆσις: “Μοναχοὺς ὀνομάζομεν ἐκ τῆς τοῦ Θεοῦ καθαρᾶς ὑπηρεσίας… καὶ τῆς ἀμερίστου καὶ ἑνιαίας ζωῆς ὡς ἑνοποιούσης αὐτούς… εἰς θεοειδῆ μονάδα” (Ἅγιος Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης).
.                         Ἡ ἐλευθερία ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι ὅλων τῶν μοναστῶν εἰς Μονάς, Σκήτας καὶ Κελλία μᾶς ἑνοποιεῖ. Καὶ ὁ σεβασμὸς εἰς τὴν Παράδοσιν καὶ τὴν μορφὴν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου μᾶς χαρίζει τὴν ὄντως ἐλευθερίαν καὶ ἀγωγήν.
.               Ἀγωνιζόμενοι ἠρέμως καὶ ἐνσυνειδήτως διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ὄρους, ὀλίγα πράττομεν καὶ πολλὰ γίνονται ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ τὴν Παναγίαν Μητέρα Του, διότι ἡ ἀξία εὑρίσκεται εἰς τὸ γεγονὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὄχι εἰς τὴν πτωχήν μας συμβολήν.
.                         Τὸ  Ὄρος ὡς ἔχει, σῶμα καὶ πνεῦμα, μορφὴ καὶ οὐσία, παρηγορεῖ, ἐμπνέει καὶ διδάσκει.
.                         Αὐτὸ τὸ σύνολον ἔχει ἀνάγκην ὁ κόσμος. Αὐτό, διὰ μιᾶς, τὸ δίδει μόνον ἡ Ὀρθοδοξία καὶ διὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους Της. Καὶ δι᾽ αὐτὸ ὁ διάβολος τοῦτο τὸ σύνολον ἐπιδιώκει νὰ καταστρέψη.
.                         Ἡμεῖς, ὡς ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, ὁμολογοῦμεν ὅτι ἀναπαυόμεθα ἀπὸ τὸ σύνολον Ἅγιον Ὄρος. Δεχόμεθα τὴν Παράδοσιν καὶ τὴν μορφήν του. Ὅσον περνᾶ ὁ καιρὸς αἰσθανόμεθα – ὁ καθεὶς προσωπικῶς καὶ ὅλοι ὡς κοινότης – ὅτι, τὸ νὰ μᾶς καλέση ἡ Παναγία εἰς τὸ Περιβόλι Της εἶναι μεγαλυτέρα τιμὴ ἀπ᾽ ὅ,τι ἀξίζομεν. Ὅσον παραμένωμεν εἰς αὐτό, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι εἶναι μεγαλυτέρα ἡ ἀξία τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀπ’ ὅ,τι νομίζομεν.
.                         Δὲν ἔχομεν νὰ εἴπωμεν τίποτε περισσότερον ἀπ’ ὅ,τι λέγει τὸ Ὄρος διὰ τῆς ὑπάρξεώς του.
.                         Δὲν δυνάμεθα νὰ σιωπήσωμεν εὐκρινέστερον ἀπὸ ὅσον ἡ σιωπὴ τοῦ Ὄρους.
.                         Δὲν ἔχομεν νὰ προτείνωμεν ἀλλαγάς, ἀλλοιώσεις, ἢ “βελτιώσεις” εἰς τὸν χαρακτήρα καὶ τὸ ἦθος του.
.                         Θέλομεν νὰ παραμείνη ὡς ἔχει: Αὐστηρὸν καὶ φιλάνθρωπον. Ἀπόκοσμον καὶ ἐνσταλάζον εἰς τὴν καρδίαν ὅλου τοῦ κόσμου παράκλησιν καὶ ἐλπίδα ἀκαταίσχυντον.
.                         Ὅταν παρ’ ὅλα ταῦτα θέλωμεν νὰ συμπληρώσωμεν εἰς τὸ ἅγιον σῶμα τοῦ ὁδικὰ δίκτυα καὶ νὰ τρέχωμεν ἀνέτως μὲ τὰ ὀχήματά μας ἀπὸ τὴν μίαν ἄκρην εἰς τὴν ἄλλην τοῦ Ὄρους, ἔχομεν συνείδησιν τοῦ ποίαν συμφορὰν ἐτοιμάζομεν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν; Ἁπλῶς ποιοῦμεν τὰς ὁδοὺς λείας διὰ τὴν εἴσοδον ὅλων ἐκείνων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, αἱ ὁποῖαι θέλουν νὰ “ἀξιοποιήσουν” τὸ Ἅγιον Ὅρος. Νὰ τὸ προβάλουν τουριστικῶς. Νὰ τὸ ἐκμεταλλευθοῦν οἰκονομικῶς. Νὰ τὸ ἀφανίσουν πνευματικῶς.
.                         Ἐπιβοηθοῦμεν τὸ βδέλυγμα τῆς συγχρόνου ἐρημώσεως νὰ ἐγκατασταθῆ ἐν τόπῳ ἁγίῳ
.                         Θεωρήσατέ μας ὡς ἀφελεῖς –ἀλλὰ  δὲν πιστεύομεν ὅτι δὲν παραμορφώνει τὸν ὅλον χαρακτήρα, τὴν παραδοσιακὴν ζωὴν καὶ ἁγιότητα τοῦ Ὄρους ἡ συμπλήρωσις τοῦ ὁδικοῦ δικτύου.
.                         Θεωρήσατέ μας ὡς ἀνοήτους· ἀλλὰ πιστεύομεν ὅτι, ὅταν τοῦτο συμπληρωθῆ, οὐδεὶς θὰ δύναται νὰ θέση φραγμὸν εἰς τὸν ἀριθμὸν καὶ τὸ εἶδος τῶν κινουμένων τροχοφόρων.
.                         Καὶ ὅταν αὐτὰ γίνουν – τὰ ὁποῖα θὰ πραγματοποιηθοῦν πολὺ ἐνωρίτερον ἀπ’ ὅ,τι νομίζομεν – οὐδεὶς θὰ δύναται νὰ ἀποκλείση τὴν σύνδεσιν, ἡ ὁποία ἤδη ὑπάρχει, μὲ τὸ ἐξωτερικὸν ὁδικὸν δίκτυον. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀλληλένδετα καὶ ἀναπόφευκτα.
.                         Καὶ ὅταν αὐτά, ὃ μὴ γένοιτο, συμπληρωθοῦν, ὅλοι θὰ μεταμεληθῶμεν. Ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀργά.
.                         Θὰ ἔχωμεν κερδίσει τὴν κατάραν τῆς συγχύσεως καὶ θὰ ἔχωμεν χάσει τὴν εὐλογίαν τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
.                         Δὲν θὰ εὐρισκόμεθα ἔξω τοῦ παραδείσου. Θὰ ἔχωμεν κάμει τὸν παράδεισον κόλασιν.
.                         Ποῖος δύναται σήμερον νὰ λυτρώση τὰ Μετέωρα ἀπὸ τὸν τουριστικὸν συρφετὸν καὶ τὸ πανδαιμόνιον τοῦ θορύβου, διὰ νὰ ἐπαναβιώση ἡ μυσταγωγία τῆς ἀγγελικῆς ζωῆς; Ἢ ποῖος δύναται νὰ ἀπαλλάξη τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Δαφνίου ἀπὸ τὴν μουσειακὴν ψυχρότητα καὶ νὰ ἐπαναφέρη τὴν παλαιὰν θέρμην τῆς λειτουργικῆς ζωῆς, τὴν ὁποίαν μαρτυροῦν τὰ σωζόμενα ψηφιδωτά; Ἀσφαλῶς οὐδείς.

* * *

.                         Ἐπειδὴ ἔτσι βλέπομεν τὰ πράγματα καὶ ἐπειδὴ αἰσθανόμεθα ὅτι εἴμεθα μόνον Ἁγιορεῖται – καὶ ὄχι ὀλίγον Ἁγιορεῖται καὶ ὀλίγον κάτι ἄλλο – δι’ αὐτὸν τὸν λόγον θεωροῦμεν ἀνεπαρκὲς τὸ νὰ περιοριζώμεθα εἰς γραπτὰς μόνον διαμαρτυρίας, τὴν στιγμήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπειλεῖται ἡ ὕπαρξις τῆς πνευματικῆς μας πατρίδος.
.                         Ἐπὶ τούτοις ζητοῦντες τὰς ἀδελφικὰς Ὑμῶν εὐχὰς διατελοῦμεν μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι φιλαδελφίας.

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα
† Ἀρχιμ. Βασίλειος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ

 

ΠΗΓΗ: «Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»

 

Διαφήμιση

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ καὶ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ” ΩΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Ἀμερικανικὸ «πόδι» στὸ Ἅγιον Ὄρος,
ἐκτὸς κάδρου ὁ Πούτιν

.             Κοσμογονικοῦ χαρακτήρα γιὰ τὶς παραδόσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας ἀλλαγὴ σηματοδότησε ἡ συνάντηση τοῦ πολιτικοῦ διοικητῆ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Κωνσταντίνου Δήμτσα, μὲ τὸν πρέσβη τῶν ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα, Τζέφρι Πάιατ, καθὼς ἀποτελεῖ ξεκάθαρη ἀντανάκλαση τοῦ ἀντίκτυπου τῆς ἀλλαγῆς τῶν γεωπολιτικῶν σφαιρῶν ἐπιρροῆς σὲ Βαλκάνια καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη.
.             Οἱ ἐξελίξεις αὐτὲς ἔρχονται στὸν ἀπόηχο τῆς χορήγησης αὐτοκεφαλίας στὴν ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς ρήξης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὴ ρωσικὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ Κρεμλίνο.
.             Ἡ συνάντηση τοῦ Τζέφρι Πάιατ μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Δήμτσα ἐκπέμπει σαφῆ πολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικὰ μηνύματα, ἡ ἑρμηνεία τῶν ὁποίων προϋποθέτει τὴν συνεκτίμηση ἐξελίξεων καὶ τῆς δράσης παραγόντων ποὺ φαινομενικὰ δὲν συναρτῶνται ἀλλὰ ἔχουν ἰσχυροὺς μεταξύ τους δεσμούς, οἱ ὁποῖοι ἀναδεικνύονται ὑπὸ τὸ κατάλληλο πρίσμα.
.             Οἱ κ.κ. Δήμτσας καὶ Πάιατ συζήτησαν τὴ βαθιὰ σημασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ τὴν ἄρρηκτη σύνδεσή του μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅπως κάνει γνωστὸ μὲ ἀνάρτησή του στὸ Twitter ὁ Ἀμερικανὸς πρέσβης.
.             Ἐπίσης, ὁ κ. Πάιατ εὐχήθηκε στὸν κ. Δήμτσα κάθε καλὸ γιὰ τὴ νέα του θέση. Ἂν μάλιστα στὴν εὐρύτερη εἰκόνα συμπεριληφθεῖ ἡ de facto ἀναβάθμιση σχέσεων Τσίπρα-Βαρθολομαίου, ὅπως αὐτὴ σηματοδοτήθηκε ἀπὸ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη στὸ δεῖπνο ποὺ παρέθεσε ὁ Ταγὶπ Ἐρντογὰν πρὸς τιμὴ τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ τελευταίου στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ καὶ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, τότε διαμορφώνεται μία εὐρύτερη καὶ πολὺ πιὸ συνεκτικὴ εἰκόνα.
.             Ἡ εἰκόνα δύναται νὰ ξεκαθαρίσει ἔτι περαιτέρω, ἂν οἱ ἐξελίξεις αὐτὲς ἐξεταστοῦν κατ’ ἀντιπαράσταση μὲ τὶς δηλώσεις τῆς Μόσχας καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ σύγκρουση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὸ κάδρο, δὲν μπορεῖ νὰ παραβλεφθεῖ καὶ ὁ προωθούμενος, στὴν Ἑλλάδα, ἐπαναπροσδιορισμὸς τῶν σχέσεων Κράτους-Ἐκκλησίας.

ΠΗΓΗ: infognomonpolitics.blogspot.com (ἀπὸ crisismonitor.gr)

ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΤΗΣ… ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Guardian: Πῶς ἡ ρωσο-οὐκρανικὴ διένεξη
ἔφτασε στὸ Ἅγιον Ὄρος

Ἕνα ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρον ἄρθρο γιὰ τὰ πολιτικὰ ἀπόνερα τῆς ρωσο-οὐκρανικῆς διένεξης στὸ Ἅγιον Ὄρος φιλοξενεῖ ἡ βρετανικὴ ἐφημερίδα “Guardian”.

.           “Δὲν πᾶνε ὅλα… καλὰ στὴν Ὀρθοδοξία, καθὼς ἕνα σχίσμα δείχνει νὰ δημιουργεῖται, τὸ ὁποῖο σχετίζεται μὲ τὸν ρωσικὸ πόλεμο στὴν Οὐκρανία, ἐνῶ οἱ ἀπειλὲς ἀνάμεσα στὶς διάφορες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες ἐντείνονται”, ἀναφέρεται στὸ ἄρθρο ποὺ ὑπογράφει ὁ Shaun Walker. Ὅπως σημειώνεται, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γνωστὸς καὶ ὡς Οἰκουμενικός, ὁ πρῶτος μεταξὺ ἴσων ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, συμφώνησε τὸν Ὀκτώβριο νὰ παραχωρήσει τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κάνοντάς την οὐσιαστικὰ ἀνεξάρτητη. Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ὅτι ἡ Οὐκρανία ἀποτελεῖ δική του δικαιοδοσία, ἀπάντησε ὀργισμένα καὶ ἀνακοίνωσε ἀπόσχιση ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.
.            “Τὸ Σάββατο στὸ Κίεβο ἀναμένεται νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐπίσημη ἐκδήλωση στὴν ὁποία θὰ διακηρυχθεῖ ἡ ἀνεξαρτησία τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁρισμένοι δὲν ἀποκλείουν βία, στὴν περίπτωση ποὺ τὸ Κίεβο ἐπιχειρήσει νὰ ἀναλάβει περιουσία τοῦ πατριαρχείου τῆς Μόσχας. Τά… ἀπόνερα τῆς ἀπόφασης φτάνουν, ὡστόσο, μέχρι τὴν χερσόνησο τοῦ Ἄθω, ἡ ὁποία βρίσκεται ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου”, τονίζεται στὸ ἄρθρο.
.               Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι μοναχοὶ στὴ χερσόνησο εἶναι Ἕλληνες, γιὰ ἀρκετοὺς Ρώσους καὶ Οὐκρανούς, τὸ προσκύνημα στὸ Ἅγιον Ὄρος θεωρεῖται κάτι σὰν πνευματικὸ must γιὰ τοὺς πιστούς, σημειώνει ὁ Guardian  καὶ προσθέτει: Ὀλιγάρχες ἀλλὰ καὶ ἄτομα ποὺ ἀνήκουν στὴν κυβερνητικὴ ἐλὶτ ἀπολαμβάνουν τὶς ἐπισκέψεις τους στὴ χερσόνησο, ἐνῶ ὅπως ἀναφέρει ὁ Guardian, πρὶν τὴν ἐπίσκεψη τῆς ἐφημερίδας στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἕνας ἀριθμὸς Οὐκρανῶν βουλευτῶν καὶ ἀρκετοὶ πλούσιοι Ρῶσοι ἐπισκέφθηκαν τὴν χερσόνησο.
.              Ἀντιδρώντας στὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁ πατριάρχης Κύριλλος ἀπαγόρευσε στοὺς Ρώσους νὰ λαμβάνουν “θεία κοινωνία” στὰ μοναστήρια καὶ τὶς ἐκκλησίες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀποκαλώντας ὅσους ἱερεῖς εὐλογοῦν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σχισματικούς.
.               “Οἱ ἀντιπαράθεσεις ἀναφορικὰ μὲ τὴ χερσόνησο τοῦ Ἄθω φτάνουν ὅμως ἀρκετὰ μακριά, καθὼς ἡ Δύση ὑποψιάζεται ὅτι ἡ Ρωσία χρησιμοποιεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἕνα πάτημα σὲ μία εὐρωπαϊκὴ χώρα”, τονίζει ὁ ἀρθρογράφος, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται καὶ σὲ σχετικὲς δηλώσεις τοῦ ἀμερικανοῦ πρέσβη. Ὁ Τζέφρι Πάιατ, ὁ ἐπισκέφθηκε τὸν Ἀπρίλιο τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀνέφερε ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἦρθε στὴν Ἑλλάδα ἔχει δεῖ ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς τακτικὲς ποὺ χρησιμοποίησαν οἱ Ρῶσοι στὴν Οὐκρανία, μὲ ἐπιχειρηματίες νὰ μπαίνουν στρατηγικὰ συμφέροντα καὶ νὰ δημιουργοῦν δίκτυα πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ἐπιρροῆς, σημειώνει ὁ Shaun Walker. “Προφανῶς δὲν ἔχουν τὰ ἴδια ἐπίπεδα ἐπιρροῆς στὴν Ἑλλάδα ὅπως εἶχαν στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ ἡ τακτικὴ εἶναι ἡ ἴδια” ἀνέφερε, σύμφωνα μὲ τὸν Guardian.

 

ΠΗΓΗ: thetoc.gr

 

 

ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΡΩΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ

Πολλαπλὲς ἀστοχίες ἀπὸ τὸν Ρῶσο πρώην πρωθυπουργὸ

Ἀπὸ τὸν

Δημήτρη Κ. Σέργιο
ἐφημ. «Δημοκρατία», 03.10.18

.                 Ὁ πρώην πρωθυπουργὸς τῆς Ρωσίας Σ. Στεπάσιν (ἐπὶ προεδρίας Γιέλτσιν), φίλος του νῦν προέδρου Β. Πούτιν, δίνοντας συνέντευξη στὸ γερμανικὸ «Spiegel» πρότεινε νὰ μετατραπεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος σέ… ἀνεξάρτητο κράτος «ὅπως τὸ Βατικανό»! [βλ. σχετ.: «ΝΑΡΚΗ» ΜΟΣΧΑΣ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ] Ἐπετέθη μάλιστα καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὅτι… «διοικεῖ» τὸ Ἅγιον Ὄρος! Ἐπιπλέον ὁ Ρῶσος πολιτικὸς ἰσχυρίστηκε ὅτι «…ὁ Ἀθως δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολεῖ καθόλου τὴν Ἑλλάδα»! Ἐπειδὴ τὰ παραπάνω συνιστοῦν βαριὰ προσβολὴ κατὰ τῆς Ἑλλάδας, θὰ ἀσχοληθῶ σήμερα μὲ τὸ θέμα.

Πρῶτον: Καμία «Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως» δὲν «διοικεῖ» τὸν Ἀθωνα (Ἄγ. Ὄρος). Καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει «ψιλὸ» δικαίωμα… ἀπασχόλησης (!) μὲ τὸν Ἄθωνα. Ὁ Ἀθωνας ἀνήκει στὴν κυριαρχία καὶ διοίκηση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, μετὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς κυριαρχίας του πάνω στὴ χερσόνησο τοῦ Ἁγ. Ὄρους μὲ διεθνεῖς συνθῆκες τοῦ 20^οῦ αἰώνα. Σύμφωνα, ἔτσι, μὲ τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας (Κεφάλαιο Τρίτο – ἄρθρο 105) ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔχει ἐκεῖ τὴν ἐποπτεία μόνον ἀπὸ «πνευματικὴ ἄποψη» (εἶναι οἱ δύο λέξεις τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 105,) ὄχι ἀπὸ διοικητική. Καὶ βέβαια ἡ παράγραφος 2 τοῦ ἄρθρου 105, καθορίζοντας τὰ τῆς «διοικήσεως» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀναφέρει ὅτι «ἡ διοίκηση ἀσκεῖται ἀπὸ ἀντιπροσώπους τῶν Ι. Μονῶν» («Αὐτοδιοίκηση»), αὐτό, ὅμως, νομικῶς τὸ θεσμοθετεῖ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα! Ὄχι ἡ… Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως! Ἀφήνω ὅτι ἀπὸ τὶς 20 μονὲς τοῦ Ἀθωνα 17 εἶναι ἑλληνικές, μόνο μία ρωσική, ὑπάρχουν δὲ καὶ μία σερβικὴ καὶ μία βουλγαρική.

Δεύτερον: Ποῦ τὸ βρῆκε ὁ κ. Στεπάσιν ὅτι στὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπάρχει ἔστω ἁπλὴ ὑποψία ὅτι μία ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα (Πατριαρχεῖο, Ἀρχιεπισκοπή, Μητρόπολη, Ὁμάδα Μητροπόλεων, Ἐνοριῶν, Μοναστικὴ Κοινότης ἢ Κοινότης Ἱερῶν Μονῶν κ.λπ.) μπορεῖ νὰ γίνει… «κράτος σὰν τὸ Βατικανό»; Ποιός τοῦ σφύριξε στ’ αὐτὶ τέτοια πατάτα; Προσωπικὰ ἀδυνατῶ νὰ πιστέψω ὅτι θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸ νὰ κυκλοφοροῦν παρόμοιες ἰδέες σὲ γραφεῖα καὶ αἴθουσες τοῦ «Πατριαρχείου τῆς Μόσχας», ὅπως ὑπαινίσσονται ρεπορτὰζ ποὺ μεταδίδουν τὴν παραπάνω συνέντευξη. Ἀδυνατῶ ἐπίσης νὰ πιστέψω ὅτι τέτοιες ἰδέες εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπηχοῦν θέσεις τοῦ κ. Πούτιν. Ἀνδρὸς συνετοῦ, μεθοδικοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐξαιρετικὰ δημοφιλοῦς τόσο στὴ χώρα του ὅσο καὶ στὴν Ἑλλάδα. Τοῦτο σημειώνω σὲ κατηγορηματικὴ ἀντίθεση πρὸς ὅ,τι φρονοῦν καὶ ἐνεργοῦν σχεδὸν ὅλοι οἱ ἀριστερὸ(α)δέξιοι -ἐν ἐνεργείᾳ ἢ μή…- δικοί μας πολιτικοί τῆς Μεταπολίτευσης ἀπέναντι στὴ μετακομμουνιστικὴ Ρωσία…

Τρίτον: Ὁ κ. Στεπάσιν καλεῖται νὰ ἀναλογισθεῖ πόσο κακὸ κάνουν ἰδέες σὰν τὶς φερόμενες παραπάνω δικές του στὴν εὐρεία συμμαχία ποὺ σχηματίζεται σήμερα μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καὶ μεγάλου πλήθους Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Μητροπολιτῶν κ.λπ. τῆς παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας (ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους ἀκούω ὅτι ἐντάσσεται καὶ ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων της Ἑλλάδος) ἔναντι κάποιων ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου. Ἐνέργειες τὶς ὁποῖες καλὸ θὰ ἦταν νὰ εἶχε πρῶτος ὁ ἴδιος ἀποφύγει…

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr

 

 

«ΝΑΡΚΗ» ΜΟΣΧΑΣ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Στενὸς συνεργάτης τοῦ Πούτιν στὸ Spiegel:
Τὸ Ἅγιον Ὄρος πρέπει νὰ γίνει ἀνεξάρτητο κράτος

Μίνα Ἀγγελίνη
«ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», 28.09.2018

.             Ὁ Ρῶσος πρώην πρωθυπουργὸς καὶ «κολλητός» του Πούτιν ὑποστηρίζει πὼς πρέπει νὰ γίνει ὅπως τὸ Βατικανό. Γιὰ δημιουργία «ἀνεξάρτητης κρατικῆς ὀντότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸ Βατικανὸ» κάνει λόγο ὁ Ρῶσος Σεργκέι Στεπάσιν, πρώην πρωθυπουργὸς καὶ «κολλητός» του Πούτιν στὸ γερμανικὸ περιοδικὸ Der Spiegel βάζοντας φιτίλι στὶς ἑλληνορωσικὲς σχέσεις.
.             Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς «Ὀρθόδοξης Αὐτοκρατορικῆς Ἑταιρείας τῆς Παλαιστίνης» – «πέτρα τοῦ σκανδάλου» στὴν πρόσφατη ἑλληνορωσικὴ κρίση-ρίχνει λάδι στὶς ἤδη τεταμένες σχέσεις μεταξὺ Μόσχας καὶ Ἀθήνας. Ὁ Στεπάσιν δείχνει τὶς διαθέσεις τῆς Μόσχας ἀπέναντι στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο «ἐλέγχει» τὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ τὴν Ἀθήνα, ἡ ὁποία ὅμως εἶναι αὐτὴ ποὺ ὁρίζει τὴν διοίκησή του.
.             «Ὁ Ἄθως δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολεῖ καθόλου τὴν Ἑλλάδα. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι οὐσιαστικὰ ἀνεξάρτητο, ὅπως τὸ Βατικανό», ἐπισημαίνει στὸ γερμανικὸ περιοδικό. Ὁ Στεπάσιν ἀποκάλεσε ἐπίσης «ἀνοησίες» τὶς καταγγελίες τῆς Ἀθήνας ὅτι ἡ Ρωσία προσπαθεῖ νὰ παρέμβει στὰ ἐσωτερικά τ[hς χώρας μας γιὰ νὰ ἐμποδίσει τὴν ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ὑποστηρίζοντας μάλιστα πὼς ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ γνώριζε γιὰ τὴν δράση τῆς Ἑταιρείας καὶ μάλιστα ἀποκαλύπτει ὅτι «Τὸ ἑλληνικὸ ΥΠΕΞ καὶ οἱ μυστικὲς ὑπηρεσίες γνώριζαν ἀκριβῶς τί κάναμε, τοὺς εἶχα συναντήσει καὶ μιλήσει μαζί τους πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια…».
.             Ἐπιπλέον, ἀποδίδει τὴ κρίση στὶς ἑλληνορωσικὲς σχέσεις σὲ πιέσεις ἀπὸ «τρίτες δυνάμεις» ἐννοώντας τὶς ΗΠΑ, ἐνῶ παράλληλα ἀρνεῖται κατηγορηματικὰ πὼς ἡ Ἑταιρεία προσπαθοῦσε νὰ ὑποδαυλίσει ἀντίσταση στὴν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.
.             «Πρῶτον, εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν δρᾶ ἀνεξάρτητα. Μέχρι πρόσφατα, ὅταν ὅλες οἱ ἄλλες χῶρες κατηγοροῦσαν τὴ Μόσχα γιὰ παρέμβαση στὰ ἐσωτερικά τους, ἡ Ἀθήνα δὲν ἀνακατευόταν», δήλωσε ὁ Στεπάσιν, ἐπαναλαμβάνοντας καταγγελίες τῆς ρωσικῆς διπλωματίας πὼς ἡ ἀπόφαση τῆς Ἀθήνας νὰ ἀπελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες ἐλήφθη κατόπιν ἐπιρροῆς ἀπὸ τὴν Δύση.
.             «Τώρα ὅμως ὁ Ἀλέξης Τσίπρας πῆρε θέση καὶ ποιός τὸν συνεχάρη τὴν ἑπομένη; Ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος. Δεύτερον, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν κατάσχεση ἐπιχείρησης κάποιου (σσ. τοῦ προέδρου τοῦ ἑλληνικοῦ παραρτήματος τῆς «Αὐτοκρατορικῆς Ὀρθόδοξης Παλαιστινιακῆς Ἕνωσης» Σίμωνα Παναγιωτίδη) μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ συνεργάζεται μὲ τὴ Ρωσία. Τρίτον, δὲν ἔχουμε, κατὰ τὴν ἄποψή μου, καμία δυσκολία μὲ τὴν ἑλληνικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως», ἀνέφερε.
.             Ἐπίσης σχολίασε εἰρωνικὰ τὸ αἴτημα τῆς κυβέρνησης Τσίπρα πρὸς τὴν Μόσχα στὸ ἀπόγειό της κόντρας μὲ τὴν Εὐρωζώνη, τὸ 2015 μὲ τὴν ὁποία ζήτησε ἀπὸ τὴν Μόσχα νὰ καλύψει τὸ ἑλληνικὸ ἔλλειμμα: «Ἡ Ρωσία δὲν εἶναι Σοβιετικὴ Ἕνωση ποὺ βοηθοῦσε τὸ κομμουνιστικὸ κίνημα ἀνὰ τὸν κόσμο», εἶπε.

 

 

ΜΑΤΙ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ… (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μάτι: Παραιτήσεις καὶ ἡ πρώτη ἀντικατάσταση…

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Ἡ πολυάνθρωπη τραγωδία στὸ Μάτι ὁδηγεῖ τὴν κυβέρνηση στὴν κατάρρευση. Μία πυρκαϊὰ ἄρκεσε γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν γυμνότητα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ὁ κ. Τσίπρας καὶ ἡ συντροφιά του ἦταν καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ διαχειριστοῦν τὴν κρίση. Ἡ προσπάθειά τους νὰ τὴν ἐλέγξουν ἐπικοινωνιακὰ ἀπέτυχε πλήρως. Τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ πῆγε νὰ στηθεῖ, παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν πυρκαγιὰ καὶ τὰ θύματά της, ἔγινε ἀποκαΐδια.
.             Μέσα στὴν καταστροφὴ δύο ἦσαν οἱ πρῶτες κινήσεις τῆς Κυβέρνησης καὶ τοῦ 44ετοῦς κ. Ἀλ. Τσίπρα. Ἡ μία ἦταν ἡ ἀποδοχὴ τῆς παραίτησης τοῦ κ. Νίκου Τόσκα. Ὁ τέως ὑπουργὸς εἶπε τελικὰ τὸ αὐτονόητο, ὅτι δὲν ἄντεχε νὰ παραμένει στὴ θέση του μετὰ τίς, σὲ κατάσταση εἰρήνης, τραγικὲς ἀπώλειες δεκάδων ἀνθρώπων, κάθε ἡλικίας.
.             Ἡ ἄλλη ἦταν, ὅταν ἀκόμα ἡ φωτιὰ δὲν εἶχε σβήσει, ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ, πετυχημένου κατὰ γενικὴ ὁμολογία, Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἀρίστου Κασμίρογλου!… Τρελό; Παράλογο; Καὶ ὅμως ἀληθινό! Οἱ Ἀρχηγοὶ τῆς Ἀστυνομίας καὶ τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος ἀπομακρύνθηκαν πολὺ ἀργότερα, μόλις χθὲς ὁ Γενικὸς Γραμματέας Πολιτικῆς Προστασίας καὶ ἀκόμη εἶναι στὴ θέση του ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν!… Μὰ τί σχέση ἔχει, θὰ πεῖ κανείς, ὁ Διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν φωτιὰ στὸ Μάτι; Ἐδῶ εἶναι τὸ παράλογο, τὸ τρελό. Μπορεῖ ὁ πρωθυπουργὸς νὰ ὑποχρεωθεῖ σὲ ἀνασχηματισμὸ καὶ σὲ ἄλλες καρατομήσεις ἀνωτάτων κρατικῶν στελεχῶν, ὅμως τὸ στίγμα μένει, πὼς ἡ πρώτη ἀντικατάσταση μετὰ τὴν πυρκαγιὰ ἦταν αὐτὴ τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους!…
.             Ὁ ἀπομακρυνθεὶς Ἀρίστος Κασμίρογλου εἶναι ὁ μακροβιότερος καὶ ἐκ τῶν πιὸ πετυχημένων Διοικητῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὸ 1996 ἀνέλαβε ἀναπληρωτὴς Διοικητής, μὲ Διοικητὴ τὸν ἐπικεφαλῆς τοῦ δημοσιογραφικοῦ συγκροτήματος Λαμπράκη Σταῦρο Ψυχάρη, ὁ ὁποῖος παρέμεινε στὴ θέση αὐτὴ ἕως τὸ 2001. Ἀπὸ τότε καὶ ἕως τὸ 2004 ὁ Ἀρ. Κασμίρογλου ἐκτελοῦσε καθήκοντα Διοικητοῦ. Τὸ 2004 ἀνέλαβε Διοικητὴς ὁ ἐφοπλιστής, βουλευτὴς καὶ εὐρωβουλευτὴς Γεώργιος Δαλακούρας. Ὁ κ. Κασμίρογλου παρέμεινε στὴ θέση τοῦ Ἀναπληρωτῆ Διοικητῆ ἕως τὸ 2010, ὅταν ἀνέλαβε Διοικητής, θέση ποὺ διατήρησε μέχρι τῆς πρὸ ἡμερῶν ἀντικατάστασής του. Σημειώνεται ὅτι λόγῳ τῶν ἐπαγγελματικῶν ὑποχρεώσεων τῶν κ.κ. Ψυχάρη καὶ Δαλακούρα ὁ Ἀρ. Κασμίρογλου ἀθόρυβα καὶ ἀποτελεσματικά τοὺς ἀναπλήρωνε στὴν πράξη, ἔχοντας ἐποικοδομητικὴ μαζί τους συνεργασία.
.             Στὰ 22 χρόνια ποὺ ὑπηρέτησε τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ ἀπερχόμενος Διοικητὴς εἶχε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμηση τῶν ἐκεῖ μοναχῶν καὶ τοῦ Φαναρίου. Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας ἐκ Χορόσκιοϊ Μικρᾶς Ἀσίας ἔμενε ἐπὶ μακρὸν στὸ Ἅγιον Ὄρος, συμμετεῖχε στὶς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις τῶν Ἱ. Μονῶν, ἐπιτυγχάνοντας παράλληλα τὴν ἠρεμία, τὴ συνεργασία καὶ τὸν ἀλληλοσεβασμὸ μεταξὺ τοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας. Παραδίδει ἐξαιρετικὸ ἔργο, μέ, μεταξὺ ἄλλων, νέο διοικητήριο καὶ νέα μονάδα πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
.             Εἶναι βέβαιο ὅτι τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς του Ἀρ. Κασμίρογλου πανηγυρίζουν, γιατί τώρα θὰ τὸν δεῖ τὸ σπίτι του καὶ ὅτι πολὺ θὰ τὸν ἀναζητήσουν οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ τὸ Φανάρι. Ἡ χωρὶς ἀξιοκρατικὰ κριτήρια καὶ χωρὶς τὴ συναίνεση τοῦ Φαναρίου προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κ. Τσίπρα στὸν διορισμὸ τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι μία ἀκόμη ἀπόδειξη τῆς αὐθαιρεσίας, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ σκέψη καὶ στὰ ἔργα του.-

«ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΙΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ εἰς γλῶσσαν καὶ εἰς ἔθνος οὐδεμίαν σχέσιν ἔχοντα πρὸς τὴν ἀρχαίαν ἑλληνικὴν μακεδονικὴν διάλεκτον καὶ τὸ ἑλληνικὸν φύλον τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων» (Ἱ. Κοινότης Ἁγ. Ὄρους)

Ξεκάθαρη θέση γιὰ τὸ θέμα τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Μετὰ ἀπὸ κοινὴ Σύναξη τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἐκδόθηκε ἀνακοίνωση γιὰ τὸ θέμα, στὴν ὁποία χαρακτηρίζεται προδοτικὴ ἡ ἀναγνώριση «μακεδονικῆς γλώσσης» καὶ «μακεδονικῆς ἐθνικότητος» ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Καρυαὶ τῇ 13ῃ/26ῃ Ἰουνίου 2018

.           Ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μετὰ πολλῆς συνοχῆς καρδίας καὶ θλίψεως ἐπληροφορήθη τὴν, παρὰ τὰς ἀντιδράσεις συσσώμου του ἑλληνικοῦ λαοῦ, συνυπογραφὴν τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν περὶ τῆς ὀνομασίας τῆς γείτονος χώρας τῶν Σκοπίων.
.           Ἀσφαλῶς ὡς χριστιανοὶ ὀφείλομεν νὰ ἐπιδιώκωμεν μὲ ὄλας τὰς δυνάμεις μας τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, τὴν θεραπείαν τῶν σχισμάτων, τὴν εἰρηνικὴν κατάστασιν καὶ τὴν παντὶ τρόπῳ ἀποφυγὴν δημιουργίας ἑστιῶν θρησκευτικοῦ καὶ ἐθνοφυλετικοῦ φανατισμοῦ καὶ μίσους. Οὕτως ἡ ἐπίλυσις τοῦ χρονίζοντος προβλήματος τῆς ὀνομασίας τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων καὶ ἡ πλήρης ἀποκατάστασις τῶν σχέσεων τῶν δύο χωρῶν εἶναι ἐπιθυμητή, πολλῷ μᾶλλον καθὼς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος ἐπισκέπτονται κατ’ ἔτος πολλοὶ προσκυνηταὶ ἐκ τῆς γείτονος χώρας, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκουν εἰς αὐτὸ πνευματικὴν ἀνάπαυσιν, εἰς ἀτμόσφαιραν γνησίας πνευματικῆς ἑνότητος καὶ ἀγάπης.
.           Ἐν τούτοις, δὲν εἶναι δυνατόν, ἐν ὀνόματι τῶν ὡς ἄνω ἀγαθῶν στόχων, ἡ ἐπίλυσις αὐτοῦ τοῦ μείζονος ἐθνικοῦ προβλήματος νὰ ἐπιχειρῆται μὲ προχείρους, ἀδιαφανεῖς καὶ συνοπτικὰς διαδικασίας, μὲ τὴν υἱοθέτησιν θέσεων ἀντιθέτων πρὸς τὴν ἐπιστημονικὴν ἀλήθειαν, τὴν ἱστορικὴν πραγματικότητα καὶ τὴν ἱστορικὴν μνήμην, μὲ τρόπον ὁ ὁποῖος προσβάλλει τὴν ἐθνικὴν συνείδησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ υἱοθετῶνται ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας δεσμευτικαὶ διεθνεῖς συμφωνίαι, αἱ ὁποῖαι, ὅπως ἀποδεικνύουν καὶ αἱ συνεχιζόμεναι καὶ κλιμακούμεναι λαϊκαὶ ἀντιδράσεις, δὲν εἶναι ἀποδεκταὶ ὑπὸ τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας.
.           Εἰδικώτερον, ὡς Ἁγιορεῖται μοναχοί, φορεῖς καὶ φύλακες μίας ὑπερχιλιετοῦς ἱστορικῆς, πνευματικῆς καὶ πολιτιστικῆς παραδόσεως καὶ κληρονομίας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδεχθῶμεν τὴν ἐκχώρησιν τῆς μακεδονικῆς ταυτότητος εἰς γλῶσσαν καὶ εἰς ἔθνος οὐδεμίαν σχέσιν ἔχοντα πρὸς τὴν ἀρχαίαν ἑλληνικὴν μακεδονικὴν διάλεκτον καὶ τὸ ἑλληνικὸν φύλον τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων.
.           Ἀδυνατοῦμεν νὰ κατανοήσωμεν ὅτι εἶναι δυνατὸν Ἕλληνες πολιτικοί, κάτοχοι πανεπιστημιακῶν πτυχίων, μεταξὺ αὐτῶν δὲ Καθηγηταὶ Πανεπιστημίου, νὰ συνυπογράφουν τὴν ἐκχώρησιν τῆς μακεδονικῆς γλώσσης καὶ ἰθαγενείας εἰς λαὸν ἀποδεδειγμένως σλαβικῆς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, γλώσσης καὶ ἐθνικῆς καταγωγῆς! Καλοῦμεν τὸ Ἑλληνικὸν Κοινοβούλιον καὶ τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν νὰ σεβασθοῦν τὴν βούλησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν.
.           Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὡς ἓν ἀνεκτίμητον πνευματικὸν καὶ ἱστορικὸν κέντρον τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς πατρίδος μας, ἔνθα ἀπὸ ἀρχῆς τῆς συστάσεως αὐτοῦ συνυπάρχουν εἰρηνικῶς Ὀρθόδοξοι διαφορετικῆς γλώσσης καὶ ἐθνοφυλετικῆς καταγωγῆς, θεωρεῖ ὡς περιφρόνησιν τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ὡς προδοσίαν τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν ἀναγνώρισιν «μακεδονικῆς γλώσσης» καὶ «μακεδονικῆς ἐθνικότητος» ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας.
.           Εἴθε ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ φωτίση τοὺς κρατοῦντας, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσουν τὰ σφάλματά των, νὰ προβοῦν εἰς τὴν διόρθωσίν των καὶ νὰ ἐπιτευχθῆ ἐν τέλει μία συμφωνία, ἡ ὁποία θὰ σέβεται τὴν ἀλήθειαν καὶ θὰ ἀποτελέση τὴν βάσιν διὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρηνικὴν συμπόρευσιν τῶν δύο ὁμοδόξων λαῶν, ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

 

ΠΗΓΗ: makeleio.gr

ΒΡΟΝΤΗΞΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ!

Βρόντηξε ἡ μεγάλη καμπάνα τοῦ Ἄθωνα!

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2165, 15.11.2017

ἠλ. στοιχ. «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»

.                 Βρόντηξε ἡ μεγάλη καμπάνα τοῦ Ἄθωνα!
.                  Ἡ φωνὴ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀντήχησε, ὅμοια βροντή, στὴν κατεστραμμένη ἀκοὴ τῆς ἀποστατημένης ἡγεσίας τοῦ τόπου μας. Μὲ τὴν ἀνακοίνωσή της γιὰ τὰ μεγάλα ζητήματα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τοῦ νομοσχεδίου περὶ τῶν Ἐμφύλων Ταυτοτήτων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν δυναμικὴ ἀπόφασή της νὰ κλείσει τὶς πύλες τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὸν Πρωθυπουργὸ τῆς χώρας, ποὺ ζητοῦσε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν 27η Σεπτεμβρίου (ἡμέρα τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος), ἔδειξε ὅτι τὸ νεοταξικὸ θηρίο δὲν θὰ βρεῖ εὔκολη τροφὴ σὲ τούτη τὴν χώρα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων.
.              Στὴν ἐπιστολή της πρὸς τοὺς Ὑπουργοὺς Δικαιοσύνης καὶ Παιδείας ἡ Ἱερὰ Κοινότης διατυπώνει μὲ εὐγένεια καὶ σεβασμὸ μέν, ἐντονότατη δὲ τὴν ἀντίθεση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὰ τεκταινόμενα.
.            Ἔτσι γιά τό θέμα τῶν ἐμφύλων ταυτοτήτων ἔγραφε: «Ἀναφορικῶς μέ τό πρός ψήφισιν νομοσχέδιον διερωτώμεθα πλέον τί μᾶς ἐπιφυλάσσεται εἰς τὸ μέλλον! Μετὰ τὴν θέσπισιν ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως τοῦ “συμφώνου συμβίωσης ὁμοφύλων” καὶ τὴν καθιέρωσιν εἰς τὰ σχολεῖα τῆς πατρίδος μας τῆς θεματικῆς ἑβδομάδος “Ἔμφυλες ταυτότητες”, ὁδηγεῖται πλέον ἡ χώρα εἰς τὴν ψήφισιν νόμου,
μὲ τὸν ὁποῖον θὰ μπορῆ κάποιος νὰ προβαίνη εἰς τὴν ἀλλαγὴν τοῦ “καταχωρισμένου φύλου” του μὰ μία ἁπλῆ αἴτησι καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν ἡλικίαν τῶν 15 ἐτῶν! Εἶναι δυνατὸν διὰ νόμου νὰ καταστρατηγῆται ἀπροκαλύπτως εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πατρίδα μας ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ; “καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς”.
Διερωτώμεθα ποῖος Ὀρθόδοξος Βουλευτὴς τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων θὰ ψηφίση τοιοῦτον ἄνομον νομοσχέδιον. Παρακαλοῦμεν θερμῶς ἅπαντα τὰ μέλη τῆς Κυβερνήσεως καὶ τῆς Βουλῆς νὰ ἀρθοῦν εἰς τὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ νὰ συμβάλουν εἰς τὴν ἀποτροπὴν τῆς νομοθετήσεως ταύτης».
.           Γιὰ δὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν σημειώνει μὲ πόνο: «Πληροφορούμεθα ὅτι διενεμήθησαν εἰς τούς μαθητάς “Φάκελοι Μαθήματος”, μὲ τοὺς ὁποίους οἱ Ὀρθόδοξοι μαθηταὶ θὰ διδάσκωνται ἕνα πανθρησκειακὸν μάθημα, τὸ ὁποῖον ἐντέχνως θὰ ἐνσταλλάζη εἰς τὰς ψυχάς των τὴν ἰδέαν ὅτι “ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι λίγο-πολύ τὸ ἴδιο” καὶ ἐν τέλει θὰ τοὺς ὁδηγῆ εἰς τὸν ἀγνωστικισμόν καὶ τὴν ἀθεΐαν». Δηλώνει στὴ συνέχεια ὅτι συμπαρίσταται στοὺς γονεῖς, ποὺ ἐπιστρέφουν ὡς ἀπαραδέκτους τοὺς Φακέλους, καὶ παρακαλεῖ νὰ ἀποσυρθοῦν οἱ Φάκελοι καὶ νὰ συνεχίσει τὸ μάθημα νὰ διδάσκεται ἀπὸ τὰ παλαιὰ βιβλία, ἕως ὅτου τακτοποιηθεῖ τὸ περιεχόμενό του σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἁρμόδια ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας.
.           Καὶ κλείνει τὴν αὐστηρὴ ἐπιστολή της ἡ ἱερὰ Κοινότης μὲ τοῦτα τὰ λόγια τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «Σ’ αὐτά τά δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνει στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους».
.     Ἦταν καιρὸς. Ἔπρεπε νὰ ἀκουστεῖ τοῦτο τὸ ἠχηρὸ σάλπισμα ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος τῆς Ὀρθοδοξίας. Διότι σ᾽ αὐτὸ κυρίως προσβλέπουμε οἱ πιστοὶ ὡς τὸ ἄπαρτο κάστρο τῆς Πίστεως καὶ τῶν Παραδόσεών μας.
.           Θαυμάσαμε καὶ τὴν δυναμικὴ ἀπόφασή του νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πρωθυπουργοῦ, κίνηση σπανιότατη στὰ χίλια τόσα χρόνια τῆς ἱστορίας του.
.              Κι ὄχι πὼς δὲν θὰ ἤθελαν τὴν ἐπίσκεψη ἑνὸς Πρωθυπουργοῦ οἱ σεβάσμιοι πατέρες τοῦ Ἄθωνα. Ἀλλὰ θὰ τὴν ἤθελαν ὡς ἑνὸς πιστοῦ Πρωθυπουργοῦ, ταπεινοῦ προσκυνητοῦ τῶν ἱερῶν καὶ ἁγιασμένων σκηνωμάτων τοῦ Ὄρους καὶ σεβαστικοῦ τῶν αἰωνίων Παραδόσεών του.
.        Ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως τὸ ἔγραψε μὲ παρρησία ὁ γέροντας Ἡγούμενος τοῦ Δοχειαρίου Γρηγόριος: «Ποιός σᾶς εἶπε ὅτι οἱ γεγηρακότες καὶ ἄρρωστοι ἡγούμενοι δὲν θὰ θυσίαζαν τὰ πάντα γιὰ νὰ βρεθοῦνε στὴν ὑποδοχὴ ἑνὸς χριστιανοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους, εἴτε πεζῆ, εἴτε μὲ ἅμαξες, εἴτε βροχὴ καὶ καταιγίδα ἔπληττε τὸ Ὄρος, αὐτοὶ πρῶτοι δαφνηφοροῦντες θὰ ἔτρεχαν, θὰ ἔσπευδαν μὲ ταχεῖς ρυθμοὺς νὰ ὑποδεχθοῦν αὐτὸν ποὺ δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία».
.               Ὅμως ἡ πολιτεία του τοὺς ἐμποδίζει. Γιὰ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἡγούμενος συμπληρώνει μὲ παρρησία:
.               «Πῶς μπορῶ ἐγὼ ὁ καλόγερος, ὁ Ἕλληνας καὶ χριστιανός, νὰ μένω ἀπαθής, ἀνενέργητος καὶ ἀμέτοχος σὲ ὅλον αὐτὸν τὸν χαμὸ τοῦ κόσμου; Πότε οἱ μοναχοὶ ἔζησαν ἀραγμένη ζωὴ σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο (“δὲν βαριέσαι, ἄξια ὧν ἔπραξαν ἀπολαμβάνουν”) καὶ δὲν κατέβηκαν στὴν μάχη καὶ δὲν πρωτοστάτησαν στὸν ἀγώνα; Ἀλλοίμονο στὸν μοναχὸ ποὺ τρυφᾶ στὰ θεοτικά του καὶ ἀφήνει τὸν συνάνθρωπό του στὸν πόνο καὶ στὸν καημό του.
.               Δὲν τὸν δεχόμαστε τὸν Τσίπρα στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἂν δὲν ἐπιδείξει ἔμπρακτη μετάνοια κι ἂν δὲν μαζέψει τὰ πούπουλα – ποὺ μόνο πούπουλα δὲν εἶναι – τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς διαστροφῆς ἀπὸ τὸ κράτος τὸ ἑλληνικό. Ἂν δεχόμασταν τὸν Τσίπρα μὲ ἐκκλησιαστικὲς τιμές, αὐτὸς ὁ πονεμένος λαὸς πόσο δάκρυ θὰ ἔχυνε τὴν ἡμέρα ἐκείνη τοῦ Σταυροῦ;
.               Λέτε νὰ ἐβαρύνθησαν οἱ καρδιές μας στὴν κραιπάλη καὶ στὴν μέθη, καὶ νὰ χάσαμε τὶς εὐαισθησίες μας καὶ νὰ ἀσπαζώμαστε τὰ χέρια τῶν ἐνταφιαστῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους; Εἴμαστε μοναχοί, εἴμαστε καὶ Ἕλληνες. Νὰ σπάσουνε τὰ χέρια μας, ἂν χειροκροτήσουμε τέτοιους κρατοῦντες, καὶ νὰ κομματιατοῦν οἱ παλάμες μας, ἂν καμπάνες χαρμόσυνες χτυπήσουμε στὴν ὑποδοχή τους».
.               Λόγια ξεκάθαρα, σταράτα, αὐθεντικά. Ὅμως σὲ ποιούς ἀπευθύνονται; Σὲ ποιά ἡγεσία; σὲ ποιούς ἀρχηγούς;
.               Οἱ σημερινοὶ πολιτικοί μας ἡγέτες -καὶ ὄχι μόνο οἱ πολιτικοί- εἶναι νάνοι.
.               Ἔτσι γεννήθηκαν; Ἔτσι ἀνατράφηκαν; Ἔτσι κατάντησαν;
.               Ἀδιάφορο.
.               Σημασία ἔχει πὼς εἶναι μικροί. Ἀσήμαντοι. Καὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς καὶ θρασεῖς. Ποὺ μεγαλαυχοῦν, ἐπαίρονται, ὑψώνουν τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά τους μπροστὰ στὴν Ἱστορία. Προκαλοῦν τὴν Ἱστορία. Ποιοί; Ἔχουν μήπως κάποιο σπουδαῖο προσόν; Ἔχυσαν μήπως τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Πατρίδα; Ἔκαναν κάτι τόσο μεγάλο ποὺ νὰ τοὺς δίνει τὸ δικαίωμα νὰ ἐπεμβαίνουν στὸν ἄβατο ἱερὸ χῶρο τῆς Παραδόσεώς της; Ὄχι, διότι εἶναι μικροί.
.         Αὐτοὶ ὅμως εἶναι. Νάνοι.
.         Μποροῦν οἱ νάνοι νὰ γίνουν μεγάλοι; Μποροῦν νὰ ψηλώσουν;
.         Κι ὅμως μποροῦν, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουν.
.         Μποροῦν, ἂν ἀνέβουν σὲ ὤμους γιγάντων. Στοὺς ὤμους τῶν προγόνων. Τῶν τιτάνων ἐκείνων ποὺ ξεθηκάρωσαν τὰ γιαταγάνια τους, μέτρησαν μὲ βιὰ τὴν σκλαβωμένη γῆ τους – κατάξερη – καὶ σκίζοντας τὶς σάρκες τους τὴν πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους.
.         Ἆ! Τί πότισμα ἦταν ἐκεῖνο! Ξανάνιωσε ἡ γῆς, ξεπετάχτηκαν τὰ βλαστάρια της, τὰ νέα παλληκάρια, καὶ αὐτὰ πῆραν νὰ χτίζουν μὲ τὸ αἱματοποτισμένο χῶμα τὸ κάστρο τῆς Πατρίδας, τοὺς μεγάλους της πύργους.
.         Ἔτσι τὸ ἔχτισαν. Μὲ αἷμα!
.         Κι ἐκεῖ στὴν κεντρική του πύλη ἔγραψαν πάλι μὲ αἷμα, μὲ τὸ αἷμα τους: «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος».
.         Κοντὰ διακόσια χρόνια τώρα τὸ κάστρο μένει ἀσάλευτο. Καὶ ὄχι πὼς δὲν πολεμήθηκε. Λυσσαλέες ἐπιθέσεις δέχτηκε. Καὶ ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν. Μὰ οἱ ἐξωτερικοὶ ἐχθροὶ τσακίστηκαν καὶ οἱ ἐσωτερικοὶ προδότες ἀποκαλύφθηκαν καὶ ἐξευτελίστηκαν.
.         Τώρα καὶ τοῦτοι καὶ οἱ ἄλλοι ἔχουν ἐπανέλθει ἀπειλητικότεροι. Κραδαίνουν τὶς ἰδεολογικές τους σημαῖες, κραυγάζουν ρυθμικὰ τὰ ἀπάτριδα, παγκοσμιοποιημένα συνθήματά τους.
.         Κι εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ τωρινὴ ἐπίθεσή τους δὲν μοιάζει μὲ τὶς ἄλλες. Τώρα κινοῦνται μὲ σύστημα. Προχωροῦν σταδιακά. Ἐνεργοῦν ὕπουλα, μὲ σχέδιο. Ἐπιχειροῦν νὰ χτυπήσουν τὸ κάστρο στὰ θεμέλια. Ναρκισσεύονται πὼς θὰ τὸ γκρεμίσουν.
.         Πόσο λαθεύονται! Μάχονται τὴν Ἱστορία. Τὴν προκαλοῦν. Ἀνοίγουν πόλεμο μὲ τὴν Ἱστορία· μὲ τὴν ψυχὴ τοῦ τόπου, μὲ τοὺς τιτάνες, τὶς ἀνίκητες μορφὲς τῶν προγόνων. Μύωπες. Τυφλοί.
.         Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι «θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους»;
.         Δὲν νοοῦν τῶν πύργων τὰ στηρίγματα;
.         Ἄφρονες.
.         Λογιάζουν τοῦ κάστρου τὰ θεμέλια στοὺς κάμπους.
.         Δὲν βλέπουν πὼς αὐτὰ ἔχουν πακτωθεῖ – ἀσάλευτα!- στὶς μεγάλες, τὶς ἄπαρτες κορφὲς τῶν βουνῶν! Στὴν Ἱστορία. Στὸν Ἄθωνα.
.         Ἐκεῖ ποὺ καίει, φλεγόμενη βάτος, ἡ ἱερὴ τοῦ λαοῦ μας μνήμη.
.         Ἔτσι ὅπως ὁ Ποιητὴς τὸ ἔγραψε:
.         «ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΜΟΥ στὰ βουνὰ καὶ τὰ βουνὰ σηκώνουν οἱ λαοὶ στὸν ὦμο τους
.         καὶ πάνω τους ἡ μνήμη καίει ἄκαυτη βάτος.
.         Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σὲ λένε Πίνδο
.         καὶ σὲ λένε Ἄθωνα» (Ὀδ. Ἐλύτη, «Ἄξιόν Ἐστι»)

ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΤΟ ΑΓ. ΟΡΟΣ ΣΤΟΥΣ «ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

Ἀρνητικὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος
γιὰ τοὺς «Φακέλους τῶν Θρησκευτικῶν»

.                          Τὴν ἀπόσυρση τῶν Φακέλων Μαθήματος (Θρησκευτικῶν) καὶ ἐπαναφορὰ τῶν παλιῶν βιβλίων στὰ Θρησκευτικά, ζητᾶ  ἡ Ἱ. Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν  ὑπουργὸ Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, τὸν ὑπουργὸ Δικαιοσύνης Σ. Κοντονὴ καὶ σὲ ἄλλους βουλευτές, ἐπειδὴ ὅπως τονίζει:
– Οἱ ὀρθόδοξοι μαθητὲς μὲ τοὺς «φακέλους μαθήματος», ποὺ τοὺς διανεμήθηκαν, θὰ διδάσκονται ἕνα πανθρησκειακὸ μάθημα, τὸ ὁποῖο ἐντέχνως θὰ ἐνσταλάζει στὶς ψυχὲς τὴν ἰδέα ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι λίγο-πολὺ τὸ ἴδιο» καὶ ἐν τέλει θὰ τοὺς ὁδηγῆ στὸν ἀγνωστικισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα.
– Μάλιστα, ἡ παραπάνω ὑποχρέωση ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς πλειοψηφοῦντες ὀρθοδόξους μαθητές, ἐνῶ οἱ μειοψηφοῦντες ἑτερόδοξοι καὶ ἑτερόθρησκοι θὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ διδάσκονται ὁμολογιακὸ μάθημα, σύμφωνα μὲ τὴν πίστη τους.
.                          «Κατόπιν τούτων πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ σταθῶμεν εἰς τὸ πλευρὸν τῶν γονέων οἱ ὁποῖοι συναισθανόμενοι τὸν κίνδυνον… ἀναγκάζονται νὰ ἐπιστρέψουν ὡς ἀπαραδέκτους τοὺς φακέλους; Παρακαλοῦμεν ὅπως ἀποσύρητε τοὺς ἀνωτέρω “Φακέλους” καὶ ἐπιτρέψητε τὴν προσωρινὴν χρῆσιν τῶν ὑπαρχόντων βιβλίων ἕως τῆς ὁριστικῆς διευθετήσεως τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος».

ΠΗΓΗ φωτογρ.: agioritikesmnimes.blogspot.gr

 

 

O MΥΣΤΙΚΟΣ ΚΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

«Ὁ μυστικός κτύπος τῆς καρδιᾶς» τοῦ Ἁγίου Ὄρους

τοῦ Ν.Ι.
περιοδ. «ΕΚΚΛΗΣ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ»
ἀρ. τ. 252/Ἰούλ. 2017

.              Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἕνας εὐλογημένος χῶρος ὄχι γιατί ἔχει κάτι διαφορετικό τό ἔδαφός του, ἀλλά γιατί ἔζησαν καί ζοῦν εὐλογημένοι μοναχοί καί Ἱερομόναχοι, ἀκόμη καί Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί ζοῦν τήν ἡσυχαστική παράδοση μέ τίς θεοπτικές ἐμπειρίες. Ὅταν διαβάζη κανείς κείμενα καί ὁμιλίες συγχρόνων ἀσκητῶν θά τό διαπιστώση.
.              Ἔχουμε τήν δυνατότητα νά διαβάζουμε ἡσυχαστικές καί θεοπτικές ἐμπειρίες στόν βίο, τήν πολιτεία καί τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου καί ἄλλων φιλοκαλικῶν Πατέρων μέχρι τήν ἐποχή μας. Ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἱστοροῦν πολλές τέτοιες ἐμπειρικές καταστάσεις. Αὐτό τό βλέπουμε καί σέ ἄλλους συγχρόνους ἁγιορεῖτες Πατέρες, τούς ὁποίους πολλοί ἀπό ἐμᾶς συναντήσαμε καί συζητήσαμε γιά τήν μέθοδο τῆς Ὀρθοδόξου ἐμπειρικῆς θεολογίας.
.              Ὅσοι ποθοῦσαν νά βλέπουν ζωντανούς ὀργανισμούς στό Ἅγιον Ὄρος καί προσεύχονταν μυστικά, βρῆκαν μυστικούς θησαυρούς στά Κοινόβια Μοναστήρια, τίς Σκῆτες καί τά Κελλιά, στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί σέ ὅλες τίς περιοχές.
.                Ἕνας σύγχρονος ἁγιορείτης ἔγραψε πρόσφατα, ἀναφερόμενος σέ κείμενα πού περιγράφουν ἐμπειρικές καταστάσεις: «Ἄλλος μᾶς ἔδωσε βιβλίο “Μιά βραδυά στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους”. Χίλιες βραδυές ἔχω ζήσει στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν αἰσθάνθηκα αὐτά πού ἔζησε αὐτός σέ μιά βραδυά στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καί διερωτῶμαι: “Τοξευμένοι πύραυλοι” εἶναι αὐτοί; Καί ἐπιτέλους ποιός τούς τοξεύει, τό μυαλό τους ἤ ὁ Θεός;».
.                 Αὐθόρμητα θυμήθηκα ὅτι ὁ μακαριστός Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἀρχιμ. Γεώργιος, προλόγισε αὐτό τό βιβλίο καί μεταξύ τῶν ἄλλων ἔγραψε: «Ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος, πού δίδει κατά τήν καρδία μας, ἔδωκε καί στόν Α.Ι.Β. τήν Χάρη Του νά ἀγαπήση καί νά αἰσθανθῆ μέ πνευματική αἴσθηση τό Ἅγιον Ὄρος καί νά ἀκούση τόν μυστικό κτύπο τῆς καρδιᾶς του, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν”. Συνομίλησε μέ ἁγίους Γέροντες, ἔλαβε τίς ἅγιες εὐχές τους, ἄκουσε ρήματα αἰωνίου ζωῆς καί ἀπό ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς του προσφέρει τό ἐκχύλισμα τῆς καρδιᾶς του».
.              Ἄν, ὅμως, κάποιος ζῆ «χίλιες βραδυές» στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν ἄκουσε τόν «μυστικό κτύπο τῆς καρδιᾶς» του, εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα. Καί ἄν συγχρόνως αὐτός ὁ ἁγιορείτης διερωτᾶται ποιός ἐκτόξευσε τόν ἄνθρωπο αὐτόν πού ἐκφράζει αὐτά πού ἄκουσε, καί προβληματίζεται ἄν τόν ἐκτόξευσε ὡς πύραυλο προφανῶς σέ ἄγονη γῆ τό μυαλό του ἤ ὁ Θεός, εἶναι ἕνα ἄλλο μεγαλύτερο πρόβλημα.
.             Πάντως, στό Ἅγιον Ὄρος, μέρα καί νύχτα ἀκούγεται σάν μεγάλη καμπάνα ὁ «μυστικός κτύπος τῆς καρδιᾶς του», πού δέν συλλαμβάνεται ἀπό ὅσους δέν ἔχουν πνευματικές αἰσθήσεις.