ΠΑΙΖΕΙ μὲ τὴν ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Παίζει μὲ τὴν αἰώνια ζωή!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.           Ὁ δημοσιογράφος Στέφανος Κασιμάτης («Καθημερινὴ» 8 Νοεμβρ. 2019, σελ. 2), μὲ ἀφορμὴ τὸ πρῶτο ἀποτεφρωτήριο, δὲν ἐκφράζει μόνο τὴν ἰκανοποίησί του, ἀλλά καὶ ἐμπαίζει κατὰ γελοῖο τρόπο τὴν πίστι στὴν αἰώνια ζωή: «Τέλος -γράφει- τῆς ζωῆς. Οὔτε ἀγγελούδια, οὔτε οὐράνιες χορωδίες, οὕτε ἀτέλειωτες βόλτες στοὺς κήπους τοῦ Παραδείσου, χωρὶς νὰ ἔχεις τίποτε νὰ κάνεις, κυρίως οὔτε αἰώνια ζωή! Γιατί, σκεφθεῖτε· ποιός μπορεῖ νὰ θέλει αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ εἶναι στὰ καλά του; Ἡ ζωὴ καὶ κάθε τί πού τὴν ὀμορφαίνει θὰ ἔχανε κάθε ἀξία ἐάν γινόταν αἰωνιότητα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ Παράδεισος θὰ ἦταν ἀφόρητο βαρετὸ μέρος, ἄν εἶναι ὅπως τὸν ὑπόσχονται, δηλαδὴ ἁγνός, χωρὶς μουσικὲς ἐξαίσιες, χωρὶς φαγητά, χωρὶς κορίτσια…»!
.           Δηλαδή, ὅλοι ἐμεῖς, πού πιστεύουμε στὴν αἰώνια ἐν Χριστῷ ζωή, «δὲν εἴμαστε στὰ καλά μας»! Πρέπει νὰ συμφωνήσουμε μὲ τὸν κ. Κασιμάτη, γιὰ νὰ εἴμαστε ἰσορροπημένοι ἄνθρωποι, δηλαδή, νὰ πιστεύουμε στὸν ἀθεϊσμό του, νὰ μὴ δεχώμαστε Θεὸ παντοδύναμο, νὰ μὴν ποθοῦμε τὴ ζωή, νὰ μὴν πιστεύουμε στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού τόσο πολὺ ἀγάπησε τὸν κόσμο, ὥστε ἔστειλε τὸ μονογενῆ Του Υἱό, γιὰ νὰ μὴ χάνεται ὅποιος πιστεύει σ᾽ Αὐτόν, ἀλλά νὰ ἔχη «ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ´ 16). Καὶ βέβαια ἕνας κασιμάτειος παράδεισος, μὲ φαγητὰ καὶ σαρκικὲς ἡδονὲς δὲν εἶναι Παράδεισος!…
.           Σύντομη παρέμβασι στὰ ὅσα ἔγραψε ὁ ἄθεος δημοσιογράφος, ἔκανε («Καθημερινή», 16 Νοεμβρ. 2019) ὁ ἰατρὸς ἀπό τὴ Θεσσαλονίκη κ. Ἀντώνιος Παπαγιάννης. Παραθέτουμε τὴν ἐπιστολή του:
.           «Ὁ κ. Στ. Κασιμάτης σπεύδει νὰ ὑποδεχθεῖ τὸ πρῶτο ἐν Ἑλλάδι ἀποτεφρωτήριο μὲ ἐγκώμια γιὰ τὴν… ἀρχιτεκτονική του κομψότητα, καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ δὲν παραλείπει νὰ ἀναπτύξη τὴ «μεταφυσικὴ» του τοποθέτηση γιὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς: στάχτη, καπνός, καὶ τίποτε περισσότερο.
.           Εἶναι κρίμα πού ἕνας κατὰ τεκμήριο εὐφυὴς ἀρθρογράφος εὐτελίζει τόσο τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλά αὐτὴ εἶναι ἡ προσωπική του ἄποψη. Ὡστόσο ὀφείλει στοιχειωδῶς νὰ σέβεται τὶς πεποιθήσεις τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν του, πού συνάδουν μὲ τὴν πίστη καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ τὴ μετὰ θάνατον ζωή, καὶ νὰ μὴν κάνει χαριτωμένα ἀστειάκια μὲ ἄκρως σοβαρὰ θέματα, ὅπως ὁ θάνατος.
.           Θὰ χρησιμοποιοῦσε ἄραγε ποτὲ πρὸς ἑβραϊκὸ κοινὸ τὴ λέξη «Ἄουσβιτς» μὲ τόση ἐλαφρότητα; Καὶ ἐπὶ τέλους, ἃς σταματήσει νὰ διαιωνίζει τὸ παραμύθι ὅτι κύρια πηγὴ προσόδων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ κηδεῖες! Ἄν ἐπιτρέπεται τὸ λογοπαίγνιο (pun στὴν προσφιλῆ του ἀγγλικὴ γλώσσα), εἶναι πολὺ φτηνὸ ἐπιχείρημα.
Ἀντώνιος Παπαγιάννης»

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ καὶ ΑΓΑΠΗ

Μεταναστευτικὸ καὶ ἀγάπη

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη 

.           Μετανάστες εἶναι; Πρόσφυγες εἶναι; Κατατρεγμένοι εἶναι; Λαθραῖοι εἶναι; Σταλμένοι δολίως ἀπό τούς γείτονές μας ὡς εἰσβολεῖς εἶναι; Ὅ,τι κι ἂν εἶναι, ἔχουν κατακλύσει μερικὰ νησιά μας. Στὴ Λέσβο, τὴ Χίο, τὴ Σάμο, τὴ Λέρο καὶ ἀλλοῦ, τείνουν νὰ ξεπεράσουν τοὺς γηγενεῖς κατοίκους!

• Αὐτή εἶναι ἡ μία ὄψις. Ὑπάρχει καὶ ἡ ἄλλη ὄψις. Στὶς χιλιάδες, ποὺ βρέθηκαν ὡς ἀλλοδαποὶ στὴν Ἑλλάδα, ὑπάρχουν καὶ θύματα. Στὴν παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου δὲν ὑπῆρχαν μόνο οἱ ληστές.

.           Ὑπῆρχε καὶ ὁ ἀθῶος, ὁ ἀνυποψίαστος ὁδοιπόρος. Πληγωμένος καὶ πονεμένος. Λοιπόν, θὰ προσπεράσουμε κι ἐμεῖς ἀδιάφοροι, ὅπως ἔκαναν οἱ δύο ἀντιπρόσωποι τῆς θρησκείας, ὁ ἱερέας καὶ ὁ λευΐτης;
.           Δὲν εἴπαμε νὰ ταΐσουμε ληστὲς καὶ τρομοκράτες, γιὰ νὰ θεριέψουν ἀκόμα περισσότερο καὶ νὰ κακοποιοῦν πιὸ σκληρά τους συμπολίτες μας. Ἡ παραβατικότητα θέλει πάταξι, ὄχι χάιδεμα! Ἡ πάταξις τῆς ἐγκληματικότητας καὶ ἡ ἀπαγόρευσις εἰσόδου στὴ χώρα λαθρομεταναστῶν καὶ ὀργάνων ἀνθελληνικῶν ἐπιθέσεων, εἶναι θέματα, πού ὀφείλει νὰ τὰ ἐφαρμόση ἡ Πολιτεία. Ἡ Ἐκκλησία πάντως ὀφείλει νὰ ἔχη ἀνοικτὴ τὴν ἀγκαλιά της γιὰ τὰ ἀθῶα γυναικόπαιδα, γιὰ τοὺς ξερριζωμένους καὶ διωγμένους.
.           Ἡ ἀγάπη δὲν βλέπει χρώματα καὶ φυλή, φύλο καὶ θρησκεία. «… ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ… ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς…» (Πράξ. ιζ´ 24. 26). Οἱ πιστοὶ ὀφείλουν ν᾽ ἀνοίγουν τὰ σπίτια τους καὶ νὰ μοιράζονται τὰ ὑπάρχοντά τους μὲ τὰ θύματα, ἔστω κι ἂν εἶναι ἀλλοδαποί!
.           Οἱ ἀλλοδαποί, πού κατακλύζουν τὴ χώρα μας, θεωροῦνται πρόβλημα. Καὶ εἶναι. Ἂς σκεφθοῦμε ὅμως, μήπως εἶναι καὶ πρόκλησις καὶ πρόσκλησις. Πρόκλησις γιὰ ἀγάπη καὶ πρόσκλησις γιὰ ἱεραποστολή.
.           Καὶ κάτι ἄλλο: Μήπως πολλοὶ ἀπό αὐτοὺς ἀποτελοῦν παράδειγμα πρὸς μίμησι;
.           Ἐμεῖς; Ὄχι μόνο τούς ἀλλοδαποὺς δὲν θέλουμε, ἀλλ᾽ οὔτε καί τὰ δικά μας παιδιὰ δὲν ἐπιθυμοῦμε! Καὶ μόνο; Τὰ θεωροῦμε ἀνεπιθύμητα! Τὰ σκοτώνουμε μὲ τὴ φρικτὴ μέθοδο βρεφοκτονίας, ποῦ λέγεται ἄμβλωσις (ἔκτρωσις)! Λὲς καὶ εἶναι τὰ κυοφορούμενα ἑλληνόπουλα λαθρεπιβάτες τῆς ζωῆς! Τοὺς κάνουμε βίαιη ἔξωσι! Ἄς τὸ ποῦμε καθαρά: Φοβόμαστε τοὺς μετανάστες καὶ τοὺς πρόσφυγες, γιατί γεννοῦν καὶ ἐδῶ πού ἦρθαν πολλὰ παιδιά. Φοβόμαστε, ὅτι ὁ ὑπερπληθυσμός τους θὰ ἐξαφανίση τὸν ὑποπληθυσμὸ τοῦ τόπου μας.
.         Καιρὸς νὰ μετανοήσουμε ὡς ἔθνος. Γιατί μὲ τὴν ὀλιγοπαιδεία μας, παραδίνουμε τὴν πατρίδα μας σὲ ἀλλότριους. Δείξαμε σκληρότητα στὰ δικά μας παιδιὰ καὶ τὰ πολτοποιήσαμε (μὲ τὴν ἔκτρωσι σφάζονται 250.000 ἑλληνόπουλα κάθε χρόνο!). Μᾶς στέλνει ὁ Θεὸς ἄλλα παιδάκια, γιὰ νὰ τοὺς δείξουμε στοργή, μήπως καὶ ἐξοφλήσουμε τὰ ἐγκλήματα ἐναντίον τῶν δικῶν μας παιδιῶν. Κλείσαμε τὰ σπίτια μας (μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας) καὶ εἴπαμε «ὄχι στὴν εἴσοδο ἄλλων παιδιῶν». Ἄς ἀνοίξουμε τώρα τὰ σπίτια μας σὲ παιδάκια πού ἔρχονται ἀπό ἄλλες πατρίδες, μήπως καὶ ἀποφύγουμε τὴν ἀποστροφὴ τοῦ Θεοῦ! Δὲν ἀνοίγουμε ἐμεῖς τὴν ἀγκάλη τῆς φιλοξενίας; Δὲν θὰ ἀνοίξη ὁ Θεὸς σὲ μᾶς τὴν πόρτα τῆς βασιλείας Του.
.           Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς γίνεται μετανάστης στή γῆ.
.           Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς γίνεται κυνηγημένος πρόσφυγας.
.           Χριστούγεννα! Κάθε ἀθῶος μετανάστης καὶ πρόσφυγας ἄς βρῆ ζεστὴ τὴν ἀγάπη μας.

ΔΙKAΙΟΔΟΣΙΕΣ ΝΑΙ, ἀλλὰ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ (τοῦ Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη)

-Δικαιοδοσίες ναί, ἀλλὰ μὲ ἑνότητα-

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.           Ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως στὴν Ἐκκλησία εἶναι καὶ ἑνότητα ἀγάπης καὶ ἑνότητα ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Ὅταν φθάνη μία τοπικὴ Ἐκκλησία νὰ κηρύττη ἀκοινώνητη ἄλλη τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ νὰ τὴν διαγράφη ἀπό τά λειτουργικά της δίπτυχα, τότε ἔχουμε ἀρχὴ ὀδύνων ἐκκλησιαστικῶν, δηλαδή, ἀφορμὴ σχισμάτων καὶ ἀναταραχῶν.
.           Αὐτὴ τὴ στιγμὴ, ἡ πολυπληθὴς Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ ἡ πρωτόθρονος Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, εὑρίσκονται σὲ πρωτοφανῆ ἀντιπαράθεσι! Ἀφορμὴ ἡ χορήγησις τοῦ οὐκρανικοῦ αὐτοκέφαλου. Μὲ τὴν ἀπόφασι δὲ ποὺ ἔλαβε ἐσπευσμένα (σημ. «Χρ. Βιβλ.»: «ἐσπευσμένα» μετὰ ἀπὸ 12 μῆνες;) ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 12 Ὀκτωβρίου 2019, στὴ θλιβερὴ ὑπάρχουσα ἀντιπαράθεσι, ὑπεισέρχεται καὶ ἡ δική μας Ἐκκλησία.
.           Ἤδη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας διεμήνυσε, ὅτι ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν μνημονεύση σὲ θ. Λειτουργία τὸν προεστῶτα τῆς παρατάξεως στὴν Οὐκρανία, πού ἔλαβε τὴν αὐτοκεφαλία, θὰ διακόψη τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος!
.           Πολλὰ ἐπιχειρήματα θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἔχουν γραφῆ, ὅτι δὲν ἔπρεπε νὰ δοθῆ ἡ αὐτοκεφαλία στὴν Οὐκρανία, ὄχι διότι τὸ αὐτοκέφαλο δὲν τὸ χορηγεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, οὔτε διότι μία Ἐκκλησία ἑνὸς ἔθνους δὲν δικαιοῦται αὐτοκεφαλία, ἀλλά διότι αὐτοὶ στοὺς ὁποίους χορηγήθηκε ἀποτελοῦν μειονοψηφία στὸ σῶμα τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλο λόγο: Οἱ λαβόντες τὴν αὐτοκεφαλία ἦσαν πρὶν καθηρημένοι ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας, κάτι πού εἶχε ἀποδεχθῆ καὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος!
.           Ἂν ἡ αὐτοκεφαλία στὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δινόταν μὲ συνεννόησι τῶν δύο Πατριαρχῶν, Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ρωσίας, καὶ συγκατάθεσι καὶ τῶν λοιπῶν αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν, τότε οὐδεμία ἀφορμὴ σχίσματος θὰ ὑπῆρχε. Τώρα, ἀσχέτως πολιτικῶν παραγόντων, πού ἐνδεχομένως ἀνεμίχθησαν στὴν ὑπόθεσι, ἡ Ρωσία ὄχι μόνο θέλει νὰ διατηρήση τὴν ἐπιρροή της στὴν Οὐκρανία, ἀλλά ἀπό ἀντίδρασι θὰ ὑπεισέρχεται καὶ στὶς δικαιοδοσίες ἄλλων Ἐκκλησιῶν!
.           Ὑπάρχουν τρεῖς κίνδυνοι: Ὁ ἕνας, στὴν Οὐκρανία νὰ αὐξηθοῦν τὰ σχίσματα, ἀντὶ νὰ ἐπέλθη ἡ ἑνότητα. Ὁ ἄλλος, στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο νὰ δημιουργηθοῦν σχίσματα ἢ νὰ αὐξηθοῦν οἱ ἀποτειχίσεις. Ὁ τρίτος, ὁ ρωσικὸς ἐκκλησιαστικὸς ἰμπεριαλισμὸς νὰ εἰσβάλη παντοῦ.
.           Μερικὰ κείμενα, γραμμένα μὲ πόνο, ἀξίζει νὰ μελετηθοῦν, ἔστω καὶ ἂν δὲν ἐκφράζουν ὅμοιες ἀπόψεις, ὅπως ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, ἢ ἡ νομοκανονικὴ μελέτη τοῦ Μητροπ. Πειραιῶς π. Σεραφείμ, ἢ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης π. Συμεὼν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ τοὺς Μητροπολίτες τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἤ καὶ ἡ πρώτη ἐπιστολὴ τοῦ Πισιδίας π. Σωτηρίου (σπουδαίου ἱεραποστόλου).
.           Ἂν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συμφωνήσουμε γιὰ τὸ οὐκρανικό, ἂς κρατήσουμε τὴν ἑνότητα. «Ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ἥτις ἐστὶ σύνδεσμος τῆς τελειότητος. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι» (Κολοσ. γ´ 14-15).

 

«ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ τὸ 183»!

Ὁ μα­θη­τής-ἀ­ριθμός 183!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.        «Κά­ποι­ος μα­θη­τής, ἔ­κα­νε κά­ποια ἀ­τα­ξία, ὑ­πο­βλή­θη­κε σέ κά­ποι­ες ἐξε­τά­σεις, ἀπάντη­σε κά­τι, τόν ρώτησαν μή­πως ἦ­ταν μέ κά­ποι­ον, ἀ­πάν­τη­σε ὅτι κά­που ἔ­χει νά πάη, ρωτήθη­καν οἱ γο­νεῖς ἄν ξέ­ρουν τί­πο­τε και ἀπάντη­σαν ὅτι κά­τι ξέ­ρουν, καί τε­λι­κά οἱ κά­ποι­οι δά­σκα­λοι τόν ἔ­στει­λαν ξα­νά στήν τά­ξι καί νά μή ξανακάνη κά­τι πα­ρό­μοιο».
.        Κά­πως ἔτ­σι θά συν­τάσ­σε­ται πλέ­ον ἡ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε σχο­λι­κή σχέ­σις μα­θη­τοῦ μέ κάποιο δά­σκα­λο! Τό κά­θε πε­ρι­στα­τι­κό θά συ­νο­ψί­ζε­ται στό: «Κά­τι, κά­πο­τε, κά­ποι­ος, κά­που»! Καί ἡ ταυ­τό­τη­τα τοῦ μα­θη­τοῦ θά ὑπο­βα­θμί­ζε­ται στό «κά­πο­τε, κά­ποι­ος, κά­τι, κά­που»…

• Σχε­τι­κή εἶναι ἡ ἐ­πι­στο­λή τοῦ πι­στοῦ ἰα­τροῦ τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης κ. Ἀν­τω­νί­ου Παπα­γι­άν­νη. Σημει­ώ­νει: «Θυ­μή­θη­κα πε­ρι­στα­τι­κό μέ πα­ρό­μοια “κά­ποι­ος”, “κά­πο­τε”, δι­α­βά­ζον­τας τήν ἀ­πό­φα­ση τῆς Ἀρ­χῆς Προστα­σί­ας Δε­δο­μέ­νων Προ­σω­πι­κοῦ Χαρακτῆρα («Κα­θη­με­ρι­νή» 4/9/2019) γιά μή ἀ­να­γρα­φή τοῦ θρησκεύμα­τος καί τῆς ἰθαγέ­νει­ας τῶν μα­θη­τῶν στά πι­στο­ποι­η­τι­κά σπου­δῶν τῆς δευ­τε­ρο­βά­θμι­ας εκπαίδευ­σης».

.        Ὅ­σο κι ἄν θέ­λει κα­νείς νά μήν εἶναι κα­χύ­πο­πτος, δέν μπο­ρεῖ πα­ρά νά συμπερά­νει, ὅτι ἡ πολ­το­ποί­η­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς κοι­νω­νί­ας προ­ω­θεῖ­ται «κα­νο­νι­κά καί μέ τόν νό­μο».
.        Ἀλ­λά γι­α­τί νά πε­ρι­ο­ρι­στοῦ­με σ᾽ αὐ­τά; Μπο­ροῦ­με ν’ ἀφαιρέσου­με καί ὅλα τά ὑπόλοι­πα στοι­χεῖα ταυ­τό­τη­τος καί νά πι­στο­ποι­οῦ­με μό­νο ὅτι «ὁ ἀ­ρι­θμός 1.234 ἀποφοίτη­σε ἀ­πό τή δευ­τε­ρο­βά­θμια ἐκ­παί­δευ­ση! Καί μπο­ρεῖ νά προ­στε­θεῖ πλέον στή μά­ζα μι­ᾶς ἄχρω­μης καί ἄ­γευ­στης χώ­ρας».
.        Οἱ ἄν­θρω­ποι ἀπό πρό­σω­πα κα­ταν­τοῦν νού­με­ρα. Σή­με­ρα ἀφαι­ρεῖ­ται τό ἕ­να στοιχεῖο τῆς ταυ­τό­τη­τάς τους, τό θρή­σκευ­μα, αὔ­ριο τό ἄλ­λο στοι­χεῖο, ἡ ἰθα­γέ­νεια, με­τά ἀ­πό λί­γο τά στοι­χεῖα τῶν γο­νέ­ων… Καί τί θά μεί­νη; Ὅ,τι χρησιμοποιοῦ­σαν οἱ Γερ­μα­νοί να­ζί στά στρατόπεδα συγκέντρωσης! Πολτοποιη­μέ­να φορ­τία τά θύ­μα­τα τους στά τραῖνα, τά ὡ­δηγοῦ­σαν στούς «φούρ­νους» μέ τή σει­ρά τοῦ ἀρι­θμοῦ τους…
.        Ἄν­θρω­πος, κο­ρυ­φαία ἀ­ξία, κα­ταγρα­φό­ταν ὡς νού­με­ρο, ὡς κούτ­σου­ρο μέ ἀ­ρι­θμό, προ­ω­ρι­σμέ­νο γιά τή φω­τιά!
.        Ἡ «Ἀρ­χή Προ­στα­σί­ας Δε­δο­μέ­νων Προ­σω­πι­κοῦ Χα­ρα­κτή­ρα», μέ τήν ἀπόφα­σί της, εἶναι σάν νά λέη στό δά­σκα­λο:
-Ὅ­ταν ἀπευθύνεσαι σέ συγκεκριμένο μα­θη­τή, θά τοῦ λές: «Νά μι­λή­ση τό 183»!!!
.        Μά αὐ­τό δέν εἶναι «προ­στα­σία δε­δο­μέ­νων». Αὐ­τό εἶ­ναι κα­τάρ­γη­σις προσω­πι­κῶν δε­δο­μέ­νων! Τό παι­δί, καί κά­θε παι­δί, εἶναι σύ­νο­λο ἱε­ρῶν καταβολῶν. Εἶναι τό συγκεκρι­μέ­νο πρό­σω­πο, μέ τό συγ­κε­κρι­μέ­νο ὄ­νο­μα, μέ τή συγ­κε­κρι­μέ­νη πα­τρί­δα, μέ τούς συγ­κε­κρι­μέ­νους γο­νεῖς, μέ τά συγ­κε­κρι­μέ­να χαρακτηριστικά.
.        Τό παι­δί, ἰδί­ως, πού κυ­ο­φο­ρεῖται, δέν εἶναι εἶδος πρός ἐγ­κλη­μα­τι­κή κατανά­λω­σι! Εἶναι εἰκό­να τοῦ Θε­οῦ, γιά τό ὁ­ποῖο ὁ ἀό­ρα­τος Θε­ός πῆ­ρε συγκεκρι­μέ­νο Πρό­σω­πο, μέ συγ­κε­κρι­μέ­να στοιχεῖα θε­αν­θρω­πίνης ταυτό­τη­τας.

 

«Η ΑΓΑΠΗ ΣΩΖΕΙ»

Ἔσωσε 70 ἀνθρώπους!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.               Στὴν τραγωδία πού συνέβη τὸν Ἰούλιο τοῦ 2018 στὸ Μάτι Ἀττικῆς, εἴχαμε 102 θανάτους ἀπό τὴν πύρινη κόλασι. Πολλά τά αἴτια, καὶ κυρίως ἡ ἔλλειψις συντονισμοῦ τῶν ἁρμοδίων παραγόντων. Ἡ φωτιά, κυνηγημένη ἡ ἴδια ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνέμους, κυνηγοῦσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ αὐτοκίνητα, ποὺ ἔτρεχαν στριμωγμένοι και πανικόβλητοι στὰ στενὰ τοῦ ἐκεῖ συνοικισμοῦ. Ὅσοι εὕρισκαν διέξοδο, ἔτρεχαν πρὸς τὴ θάλασσα. Ἀλλὰ κι ἐκεῖ κινδύνευσαν καὶ πολλοὶ ἔχασαν τελικῶς τὴ ζωή τους.
.            Τὰ θύματα στὸ Μάτι (οἱ νεκροὶ) δὲν θὰ ἦσαν 102. Θὰ ἦσαν 172, ἄν δὲν ἐμφανιζόταν ἕνας ἄνθρωπος!
.           Τὸ ὄνομά του; Κωνσταντῖνος Ἀρβανίτης. Ἐρασιτέχνης ψαρᾶς. Μόλις εἶδε τὸν τρομακτικὸ κίνδυνο, κινήθηκε ἀστραπιαῖα. Μπῆκε στὸ καΐκι του, μαζὶ μὲ τὸ γυιό του καὶ ἕναν Αἰγύπτιο ποὺ εἶχε ὡς πλήρωμα, καὶ ρίχτηκαν στὴ θάλασσα. Ἄρχισε νὰ περισυλλέγη ὡς ναυαγούς, ἀνθρώπους ποὺ ἀπεγνωσμένοι πήδαγαν στὴ θάλασσα γιὰ νὰ σωθοῦν, ἀλλά εἴτε ἀπό ἐξάντληση, εἴτε ἐπειδή δὲν ἤξεραν κολύμπι κινδύνευαν νὰ πνιγοῦν. Μὲ προσοχὴ γέμιζε τὸ καΐκι του καί μετέφερε τοὺς ναυαγοὺς σὲ ἀσφαλῆ παραλία. Καὶ ὕστερα ξαναεπέστρεφε νὰ περισυλλέξη κι ἄλλους. Τὸ σωτήριο δρομολόγιο τὸ ἔκανε πολλὲς φορές. Οἱ διασωθέντες ἀπό τὸν ψαρᾶ Ἀρβανίτη μετρήθηκαν καὶ ἀνῆλθαν σέ 70.
.             Ἡ θυσία του δὲν πῆρε ἀρχικά μεγάλη δημοσιότητα. Ἕνας ἄνθρωπος ἔκανε ὅσα δὲν ἔκαναν τόσοι ἔνστολοι τῆς λεγομένης πολιτικῆς προστασίας!
.          Πότε γνωστοποιήθηκε ἡ αὐτοθυσία τοῦ κὺρ-Κώστα τοῦ ψαρᾶ; Στὴν κηδεία του… Πέθανε φέτος, παραμονὲς τῆς Παναγίας. Στὴν κηδεία παρευρέθηκαν οἱ διασωθέντες, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, μὲ πλῆθος συγγενῶν καὶ κόσμου, ποῦ πῆγαν νὰ τιμήσουν ἕναν ἥρωα.
.              Ὁ Κωνσταντῖνος Ἀρβανίτης περισυνέλεξε μὲ τὸ καΐκι του 70 συνανθρώπους του. Τοὺς ἔσωσε ἀπό τὴ μεγάλη πυρκαγιά, πού ἔκαιγε ἀκόμα καὶ τὴ… θάλασσα! Καὶ τώρα ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ τὸν περισυνέλεξε ἀπό τὴ θάλασσα τοῦ βίου καὶ τὸν ὡδήγησε στὸ λιμάνι τοῦ Οὐρανοῦ.
.         Ἡ κηδεία του ἔγινε δημοσίᾳ δαπάνῃ. Μικρὴ αὐτὴ ἡ ἀμοιβή. Μεγάλη ὅμως ἡ ἀμοιβή, πού λέγεται εὐγνωμοσύνη τοῦ κόσμου, πού μέσα σ’ ἐκεῖνον τὸν ἀπίστευτο χαλασμό, ἀλλά καὶ τὴν κρατικὴ ἀνοργανωσιά, ὁ Θεὸς τούς ἔστειλε ἕναν ἄνθρωπο σωτήρα, γιὰ νὰ γράψη μιὰ ἀκόμη χρυσὴ σελίδα, πού λέει: «Ἡ ἀγάπη σώζει»!

ΑΣΥΛΟ ΙΔΕΩΝ, ΟΧΙ ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΩΝ

Ἄσυλο ἰδεῶν, ὄχι μπαχαλάκηδων

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.             Οἱ διάλογοι πού ἀκολουθοῦν δὲν εἶναι φανταστικοί.
.             Διεξήχθησαν στὴν εἴσοδο πανεπιστημιακοῦ κτηρίου καὶ σὲ αἴθουσες διδασκαλίας του.
—Ὁ νεαρὸς ποῦ πάει; Ρωτᾶνε δυὸ ροπαλοφόροι καὶ κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες!
—Εἶμαι φοιτητὴς καὶ πάω νὰ παρακολουθήσω τὸ μάθημα.
—Στό σακκίδιο τί ἔχεις;
—Τά βιβλία μου.
—Δέν περνᾶς! Ἂν εἶχες «μολότωφ» ἢ ἔστω σπρέι, θὰ σ’ ἀφήναμε! Ἐδῶ ἐμεῖς κάνουμε κουμάντο… Ἄντε, στρίβε, μὴ φᾶς καὶ καμμιὰ κλωτσιά…
.             Σὲ λίγο ἕνας σοβαρὸς κύριος ἀνεβαίνει τὰ σκαλοπάτια τοῦ κτηρίου.
—Ἔ! Κύριος! Ποῦ πᾶς; Ἀπαγορεύεται…
—Ἀπαγορεύεται; Μὰ εἶμαι καθηγητής. Πάω νὰ διδάξω.
—Παιδιά, σύντροφοι… Αὐτὸς εἶναι… Ὁρμᾶτε!…
.             Σὲ λίγο αἱμόφυρτος ἀπό το ξύλο, μεταφέρεται ὁ καθηγητὴς στὸ νοσοκομεῖο!
.             Τὴν ἑπομένη οἱ «ἀναρχοαυτόνομοι», πού «διοικοῦν» τὸ κτήριο, διακρίνουν τὸ αὐτοκίνητο, πού μεταφέρει τὸν Πρύτανι.
—Ἔρχεται!.. Μὴν τὸν ἀφήσετε νὰ μπῆ στὸ γραφεῖο του. Γρήγορα, φέρτε τοῦβλα καὶ λάσπη. Νὰ κτίσουμε τὸν τοῖχο, νὰ ἀποκλείσουμε τὴν εἴσοδό του… Τί θὰ πῆ «πρύτανις»; Ἐμεῖς κυβερνᾶμε ἐδῶ!
.             Ὁ Πρύτανις τολμᾶ νὰ τοὺς πῆ ὅτι θὰ καλέση τὴν ἀστυνομία.
—Ποιά ἀστυνομία; Ἔχουμε τὸ «ἄσυλο», κ. πρύτανι! Ἐδῶ μέσα εἶναι χῶρος δικός μας. Καὶ ἐπειδὴ τόλμησες νὰ μιλήσης γιὰ ἀστυνομία, θὰ σ᾽τὰ κάνουμε γυαλιὰ-καρφιά…
.             Σὲ λίγο τὸ πρυτανικὸ γραφεῖο θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Θέλησε ὁ κ. πρύτανις νὰ καταφύγη σὲ κάποια αἴθουσα. Μὰ κι αὐτὴν τὴν εἶχαν καταλάβει ναρκομανεῖς καὶ ἔμποροι ναρκωτικῶν…
.               …Δὲν ἀποτελοῦν φαντασιοκοπήματα τὰ παραπάνω. Εἶναι ἡ σύγχρονη εἰκόνα πολλῶν πανεπιστημιακῶν κτηρίων, πού λειτουργοῦν μὲ τὸ λεγόμενο «ἄσυλο»! Δηλαδή, κάτι πού καθιερώθηκε γιὰ να διευκολύνη τὴν ἐλεύθερη διακίνησι τῶν Ἰδεῶν, κατάντησε ἀνεξέλεγκτος χῶρος γιὰ τὴ διακίνησι «οὐσιῶν»! Τέτοιου εἴδους ἄσυλα προασπίζονται οἱ ἰδεοληψίες τοῦ ἄναρχισμοῦ, τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς, τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν, τοῦ παρεμπορίου, τῶν κουκουλοφόρων, τῶν ποικίλων «μπαχαλάκηδων».
.       Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἄσυλο. Αὐτὸ εἶναι ἀλητεία αἰσχίστου εἴδους καὶ ἐγκληματικῆς μαφίας. Δὲν τολμᾶ σεμνὸς καὶ φιλότιμος φοιτητὴς νὰ παρακολούθηση τά μαθήματα. Οἱ αἴθουσες τελοῦν ὑπὸ κατάληψι, τὰ δὲ ὑπόγεια τῶν κτηρίων ἔχουν μετατραπῆ σὲ ἐργαστήρια κατασκευῆς «μολότωφ»!
.             Ποιός λογικός Ἕλληνας ἐκλαμβάνει τὴν ἔννοια τοῦ «ἀσύλου» ὡς εὐκαιρία ἐκδηλώσεως καταστροφικῆς μανίας; Σὲ ποιά ἄλλη χώρα ἰσχύει τέτοιου εἴδους πανεπιστημιακὸ ἄσυλο;
.             Μὲ ἀνακούφισι, λοιπόν, δέχτηκαν οἱ Ἕλληνες τὴν κατάργησι αὐτοῦ τοῦ εἴδους τοῦ ἀλήτικου ἀσύλου ἀπό τὴ νέα Κυβέρνησι. Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα της νομοσχέδια, ἐπανέφερε τὴν ἔννοια τοῦ ἀληθινοῦ ἀσύλου.
.             Τὰ σχολεῖα καὶ τὰ πανεπιστήμια νά εἶναι χῶροι μαθήσεως καὶ ἐπιστημονικῆς προόδου. Ὅταν παρατηρῆται παραβατικότητα στὸ χῶρο σπουδῶν, ἄς ἐπεμβαίνη αὐτεπαγγέλτως ἡ ἀστυνομία καὶ ἄς προστατεύη τὴν ἀσφάλεια καθηγητῶν καὶ φοιτητῶν καὶ τὴν ὁμαλὴ λειτουργία
τῶν σχολῶν.
.             Τέρμα στὸ κράτος τῶν «μπαχαλάκηδων». Τέρμα στοὺς καταληψίες κουκουλοφόρους. Τέρμα στὸ «καραγκιοζιλίκι» στὰ κτήρια τῶν σχολῶν. Τέρμα στὴν εἴσοδο στὸ Πανεπιστήμιο μὴ φοιτητῶν. Κάθε φοιτητὴς να ἐπιδεικνύη τὴ φοιτητική του ταυτότητα καὶ νά παίρνη τὴ θέσι του στὴν αἴθουσα, γιὰ νὰ μορφωθῆ.
.             Ἐπὶ τέλους, θέλουμε πανεπιστήμια, ὄχι καταφύγια ἀνομίας!

 

 

ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ

Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα!

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀερἀκη

.           Ὡραῖο ἀκούγεται τὸ σύνθημα! Μὰ τὸ βαθύτερο καὶ ἱερώτερο νόημά του ἴσως νὰ μὴν τὸ ὑποψιαζώμαστε. Ἔχουμε ἀνάγκη τίς εἰκόνες; Νομίζω, ὄχι! Ἔχουμε ἀρκετές, καὶ στοὺς ναοὺς καὶ στὰ ξωκκλήσια καὶ στὰ σπίτια. Καὶ βέβαια κάθε χριστιανικὸ σπίτι ἔχει τὸ εἰκονοστάσι του. Καὶ τὸ πρέπον εἶναι στὸ κεντρικότερο μέρος τοῦ σπιτιοῦ, στὸ σαλόνι, νὰ δεσπόζει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα! Ναὶ, ἔτσι εἶναι. Μήπως ὄμως προτιμοῦμε τὶς ἄψυχες εἰκόνες [Σημ. «Χρ. Βιβλ.»: Οἱ ἅγιες Εἰκόνες ΔΕΝ εἶναι «ἄψυχες». Ἀλλιῶς καταλύεται ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου], καὶ δὲν θέλουμε τὶς ἔμψυχες; Κάθε σπίτι κάποτε, ἦταν γεμάτο ἀπό τὶς πιό ὡραῖες εἰκόνες. Καὶ ἡ πιό ὡραία εἰκόνα εἶναι τό παιδί.
.           Κάποτε τὰ σπίτια δὲν εἶχαν τηλεοπτικὴ εἰκόνα, δηλαδὴ τηλεόρασι. Δὲν εἶχαν ἠλεκτρονικὴ εἰκόνα, δηλαδὴ ἰντερνέτ. Δὲν εἶχαν ψηφιακὲς εἰκόνες, ἀπό κινητά. Εἶχαν ὄμως θεϊκὲς εἰκόνες. Εἶχαν παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα! Δὲν τὴν φτύνουμε τὴν εἰκόνα, δὲν τὴν μουτζώνουμε τὴν εἰκόνα, δὲν τὴ ρίχνουμε στὸν ὑπόνομο τὴν εἰκόνα. Τὴν ὡραία εἰκόνα, ποῦ λέγεται παιδί, τὴ σεβόμαστε. Δὲν κακοποιοῦμε τὸ παιδί. Τὸ ἀγαπᾶμε. Τὸ περιποιούμαστε. Τὸ φροντίζουμε.
.           Ρώτησα ἕνα ἀντρόγυνο:
—Πόσες εἰκόνες ἔχετε στὸ σπίτι;
—Πολλές! Σχεδὸν ὅλων τῶν ἁγίων, καὶ τῶν νεοφανῶν, πού τώρα τελευταῖα ἁγιοποιήθηκαν! Καλὰ δὲν κάνουμε;…
Συνέχισα:
—Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συνέχεια τοῦ ἐρωτήματός μου…
Πόσα παιδιὰ ἔχετε;
—«Δύο», μοῦ ἀπαντοῦν. Καὶ ἔσπευσαν νὰ δικαιολογηθοῦν:
«Δὲν μποροῦμε, πάτερ μου! Δὲν θέλουμε ἄλλα παιδιά. Εἶναι ἄγχος τὰ παιδιά…».
Θὰ ἀποκαλύψω κάτι.
Οἱ δικοί μου οἱ γονεῖς, τρεῖς εἰκόνες εἶχαν στὸν τοῖχο. Μὰ γέμισαν τὴ φτωχική τους παράγκα μὲ ἔμψυχες εἰκόνες, μὲ παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Κάθε σπίτι καὶ παιδιά, ἂν φυσικὰ χαρίση ὁ Θεὸς παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Οἱ γονεῖς εἶναι οἱ καλλιτέχνες, οἱ ζωγράφοι, πού ζωγραφίζουν τὸ χαρακτῆρα τοῦ παιδιοῦ, καὶ παραμένει εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κάποτε βάρβαροι ἔμπαιναν σὲ ὀρθόδοξα ἑλληνικὰ μοναστήρια, ἡ μανία τους ξέρετε ποῦ φαινόταν; Στό ὅτι μὲ τὶς ξιφολόγχες τους πήγαιναν στὶς εἰκόνες, τὶς τοιχογραφίες, τίς τρυποῦσαν καὶ ἔβγαζαν τὰ μάτια τῶν εἰκονιζομένων ἁγίων! Σήμερα γίνεται κάτι χειρότερο: Ἀνοίξαμε ἐμεῖς τὰ σπίτια στοὺς βαρβάρους! Μπῆκαν οἱ βάρβαροι, ὄχι πιά μὲ ξίφη, ἀλλά μὲ ἠλεκτρονικά σουβλιὰ καὶ βγάζουν τὰ μάτια ἀπὸ τὶς ὡραῖες εἰκόνες μας, ἀπὸ τὰ παιδιά…
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Ἱερὲς εἰκόνες εἶναι τὰ παιδιά. Μὴ μᾶς κοροϊδεύουν: Ὅσες χάρτινες ἢ ξύλινες εἰκόνες κι ἂν προσκυνήσουμε, μόνο ἡ εἰκόνα τῶν παιδιῶν θὰ μᾶς σώση.
.           Ὦ Χριστέ μου! Νὰ γινόταν νὰ γέμιζαν ξανά τὰ σπίτια ἀπὸ τὶς πανέμορφες εἰκόνες τῶν παιδιῶν!