ΟΡΑΜΑΤΑ ΠΑΥΛΟΥ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ὁράματα Παύλου

 τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                           Θὰ σᾶς παρουσιάσω ὁράματα τοῦ Παύλου. Ἄλλωστε στὸν Παῦλο καὶ τούς λοιποὺς ἀποστόλους ἀνήκει ὁ Ἰούνιος. Ὅραμα!  Ὀπτασία! Δὲν ἔχουν καμμία σχέσι οὔτε μὲ ὄνειρα οὔτε μὲ φευτοοράματα. Τὰ ὄνειρα, ἐκτός τοῦ ὅτι πλανοῦν, δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν πραγματικότητα. Τὰ ὁράματα, ὅταν εἶναι θεϊκά, ἔχουν σχέσι μὲ φανερώσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως στοὺς προφῆτες. Ἡ ὀπτασία δὲν εἶναι οὔτε φαντα-σίωσις, οὔτε φαντασία, οὔτε ἐξωγήινες καταστάσεις, οὔτε ὀνειροπολήσεις. Πρόκειται γιὰ ἀληθινὴ ζωή, πού τὴν γεύεται κάποιος, χωρὶς οἱ γύρω του ν’ ἀντιλαμβάνονται. Ὅταν ἡ ὀπτασία ἔχη ὡς ἀντικείμενο οὐράνιες πραγματικότητες, τότε λέγεται θεοπτία. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη θεόπτης ὀνομάζεται ὁ Μωϋσῆς. Στὴν Καινὴ Διαθήκη θεόπτης εἶναι κατ’ ἐξοχὴν ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Δύο ὁράματα

.                  Μὲ δύο ὁράματα ἔχει σχέσι ἡ μεγάλη μεταστροφὴ τοῦ Παύλου. Πῶς τὰ περιγράφει τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων: «Ἦν μαθητής ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας. Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι: Ἀνανία. Ὁ δὲ εἶπεν: Ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε. Ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν: Ἀναστὰς πορεύθητι ἐπὶ τὴν ρύμην τὴν καλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γάρ προσεύχεται. Καὶ εἶδεν ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα….» (Πράξ. θ´ 10-12).
.                              Δύο ὁράματα στὴ Δαμασκό. Τοῦ σφραγίστηκαν τοῦ Σαύλου γιὰ λίγο τά μάτια. Μὰ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του εἶδε ὅραμα θεϊκό. Πρὶν ἀπὸ τὸ δικό του, ἢ μᾶλλον ταυτόχρονα μὲ τὸ δικό του, μὲ ἄλλο ὅραμα μίλησε ὁ Θεὸς γιὰ τὸν Παῦλο.
.                              Τὸ ἕνα: Ὁ Κύριος ἐμφανίζεται σ’ ἕνα ταπεινό του δοῦλο, στὸν Ἀνανία. Τοῦ μιλάει γιὰ τὸν Σαῦλο, γιὰ τὸ καινούργιο Του ὅπλο πρὸς ἐξάπλωσι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἀποστέλνει ὁ Κύριος τὸν Ἀνανία μόνο ἐκεῖ πού φιλοξενεῖται ὁ Παῦλος, στὴν «ὀδό εὐθεῖα», δὲν τοῦ αἴρει τοὺς φόβους πού προβάλλει ὁ Ἀνανίας ἀκούγοντας τὸ ὄνομα Σαῦλος, ποῦ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ἦταν ὄνομα σπαρακτικοῦ θηρίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει τὸ παγκόσμιο εὐαγγελικὸ ἔργο πού θὰ συντέλεση ὁ ἐκλεκτὸς πλέον τοῦ Θεοῦ Σαῦλος: «Σκεῦος ἐκλογῆς μοὶ ἐστιν οὗτος τοῦ βαστᾶσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραὴλ» (Πράξ. θ´ 14).
.                              Τὸ ἄλλο ὅραμα, συγχρόνως, ὅπως σημειώσαμε, πρὸς τὸ πρῶτο: Τὴν ἴδια ὥρα, πού ἐμφανίζεται στὸν Ἀνανία ὁ Κύριος, τὴν ἴδια ὥρα ἐμφανίζεται καὶ στὸν Σαῦλο, τὸν μετέπειτα μεγάλο τῆς Ἐκκλησίας Παῦλο. Τοῦ ἐμφάνισε τὸν Ἀνανία, τὸν ὁδηγό του γιὰ τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καὶ τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος: «Εἶδεν ὁ Σαῦλος ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα, ὅπως ἀναβλέψῃ». Ἄρα ὁ Σαῦλος τὸν εἶχε δεῖ τὸν Ἀνανία, προτοῦ ὁ Ἀνανίας χτυπήση τὴν πόρτα τῆς ὁδοῦ Εὐθεία.

—Αὐτός θὰ εἶναι πού χτυπάει την πόρτα! Σάν νά ψιθυρίζη ὁ Σαῦλος. Σταματάει γιὰ λίγο τὴν προσευχὴ ὁ Σαῦλος, λέγοντας στὸν Κύριο: Σ’ εὐχαριστῶ, Κύριε, ἦρθε ὁ ἄνθρωπός σου…

• Κανεὶς ἴσως ἀπὸ ὅσους μιλᾶνε γιὰ τὸν Παῦλο, δὲν ἔχει σκεφθῆ ὅτι ὁ ἀνάδοχός του στὴ νέα πίστι ὑπῆρξε ἕνας ἁπλοϊκὸς χριστιανός, ὁ Ἀνανίας. Αὐτὸς εὐλόγησε τὸν πρώην διώκτη γιὰ νὰ γίνη ἡ θερμότερη καρδιὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Αὐτὸς ἔθεσε τὰ χέρια του στὸ κεφάλι τοῦ Σαύλου. Αὐτὸς τὸν προσφώνησε μὲ τὴν πιὸ θερμὴ λέξι: «Σαοὺλ ἀδελφέ»!

—Ἐγώ ἀδελφός; θὰ εἶπε συγκλονισμένος ὁ Σαῦλος… Καὶ δέχτηκε τὴ χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

• Δύο ὁράματα τοῦ Κυρίου στὴ Δαμασκό. Εἶχε προηγηθῆ καὶ κάποιο ἄλλο. Τοῦ τὸ θύμισε ὁ Ἀνανίας: «Μὲ ἔστειλε, ἀδελφέ, ὁ Ἰησοῦς, ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ…» (Πράξ. θ’ 17). Τρεῖς θεοπτίες, μία ἀνάβλεψις. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἄνοιξε τὰ μάτια τοῦ τυφλωμένου Σαύλου. Τυφλωμένος ψυχικὰ ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ ἰουδαϊκοῦ φανατισμοῦ μέχρι λίγο πρίν, φωτίζεται τώρα μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Καὶ τοῦ ἀποκαλύπτεται ὅλη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Τυφλωμένος γιὰ τρεῖς μέρες σωματικά, φωτίζεται. Ἀνοίγουν τὰ σωματκὰ του μάτια καὶ τὰ δύο πρῶτα πρόσωπα πού βλέπει εἶναι ὁ Ἀνανίας, ὁ σταλμένος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Ἰούδας, ὁ νοικοκύρης πού τὸν φιλοξένησε τὶς τρεῖς πρῶτες μέρες τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς του. Τὸ ὅραμα (τρίτο ἀνάμεσα στὰ δύο προηγούμενα), πού ὑπονοεῖται μὲ τὸ «ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ», πρέπει νὰ ἀναφέρεται στὴν ὅλη ἀποκάλυψι, πού ὁ Κύριος τοῦ φανέρωσε ἔξω ἀπὸ τὴ Δαμασκό. Τό σημειώνει ὁ Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή: «Τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ, οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον. Οὐδὲ γὰρ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α´ 11-12). Ἕνα ὅραμα, πού περικλείει τὴν ταχύρρυθμη ἀποκάλυψι στὸν Σαοὺλ τοῦ εὐαγγελίου, ὅλης τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ… Πόσο θὰ κράτησε; Ἴσως κλάσματα δευτερολέπτου!

Συμπληρωματικὰ

.                              Τὰ ὁράματα τῆς Δαμασκοῦ, τόσο τὸ πρωταρχικό, πού ὁ Κύριος σταμάτησε τὸ φανατικό του κυνήγι καὶ τὸν κάλεσε γιὰ τὸ μεγάλο ἄνοιγμα πρὸς ἐκχριστιανισμό τῶν ἐθνῶν, ὅσο καὶ τὰ τρία ὁράματα στὸν ἴδιον τὸν Σαῦλο καὶ τὸν Ἀνανία, συμπληρώνονται στὶς δύο ἄλλες διηγήσεις, πού ἔκανε ὁ Παῦλος στὰ Ἱεροσόλυμα πορευόμενος γιὰ τὸ μαρτυρικό του τέλος.
.                              Ἡ μία διήγησις ἔγινε ἐνώπιον τοῦ Χιλιάρχου (τοῦ Ρωμαίου στρατοπεδάρχη) καὶ τῶν στρατιωτῶν του, πού ἔσπευσαν νὰ σώσουν τὸν Παῦλο ἀπὸ τὸν ξυλοδαρμὸ τῶν φανατισμένων Ἰουδαίων. Ἤθελαν νὰ σκοτώσουν τὸν Παῦλο. Ὁ Χιλίαρχος ἔδωσε τὴ δυνατότητα στὸν Παῦλο νὰ ἀπολογηθῆ.
.                              Στὴν ἀπολογία του ὁ Παῦλος διηγεῖται τὰ τῆς Δαμασκοῦ μὲ κάποιες ἐπὶ πλέον λεπτομέρειες.  Ὅταν ὁ Σαῦλος ἄκουσε τὴ φωνή: «Σαούλ, Σαούλ…», τότε στὸ ὅραμα πού εἶδε, ρωτάει τὸν Κύριο: «Τί ποιήσω, Κύριε;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: «Ἀναστάς πορεύου εἰς Δαμασκόν, κἀκεῖ σοι λαληθήσεται περὶ πάντων ὧν τέτακταί σοι ποιῆσαι» (Πράξ. κβ´ 10). Ἐκεῖ φαίνεται καὶ ἡ θεϊκὴ λάμψις τοῦ ὁράματος. Ὅπως τὴ Μεγ. Παρασκευὴ ἡ ἀπερίγραπτη λάμψις τοῦ Σταυροῦ, σκοτείνιασε τὸν ἥλιο, ἔτσι ἡ θεϊκὴ λάμψις τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στὴ Δαμασκό, σκοτείνιασε τὰ μάτια τοῦ Σαύλου: «Ὡς δὲ οὐκ ἐνέβλεπον ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ φωτὸς ἐκείνου, χειραγωγούμενος ὑπὸ τῶν συνόντων μοὶ ἦλθον εἰς Δαμασκόν…» (Πράξ. κβ´ 11).

• Τὸ γεγονὸς τῆς Δαμασκοῦ διηγεῖται καὶ πάλι, λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Παῦλος καὶ μπροστὰ στὸ βασιλιὰ Ἀγρίππα. Ἐκεῖ ἀναφέρεται πάλι τὸ ὅραμα τοῦ Κυρίου στὸν Σαῦλο. Ἀλλὰ καὶ μία ὑπόσχεσις, γιὰ μελλοντικὲς ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου στὸν Παΰλο. Στὸ ὅραμα τοῦ μιλάει ὁ Κύριος: «Ἐγὼ εἰμἰ Ἰησους ὅν σὺ διώκεις. Ἀλλά ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου. Εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι» (Πράξ. κστ’ 16).

Τέταρτο ὅραμα

.                 Ἄλλο ὅραμα, πού πιθανὸν οὔτε καν τὸ ἔχουμε ἀκούσει, εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ εἶδε ὁ Παῦλος λίγο μετὰ τὴ μεταστροφή του στὴ Δαμασκό. Ποῦ τὸ εἶδε καὶ πότε; Ὅταν μετὰ τὸ θαῦμα τῆς Δαμασκοῦ ἐπέστρεψε γιὰ λίγο στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πῆγε στὸ Ναό. Ἐκεῖ πού προσευχόταν, εἶδε «ἐν ἐκστάσει» τὸν Κύριο νὰ τοῦ μιλᾶ καὶ νὰ τοῦ ἀποκαλύπτη τὸν ἀποστολικὸ δρόμο πού θὰ βαδίση: «Ἐγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ προσευχόμενου μου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐν ἐκστάσει καὶ ἰδεῖν τὸν Κύριον λέγοντά μοι: Σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ἱερουσαλήμ, διότι οὐ παραδέξονταί σου τὴν μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ… Πορεύου, ὅτι ἐγὼ εἰς ἔθνη μακρὰν ἐξαποστελῶ σε» (Πράξ. κβ´ 17-21).

Πέμπτο ὅραμα

.                              Ἄλλο ὅραμα, πού εἶδε ὁ Παῦλος: Εἶναι τὸ ὅραμα μιᾶς νέας κλήσεως γιὰ τὴν εὐαγγελικὴ ἐξάπλωσι. Βρίσκεται ὁ Παῦλος κατὰ τὴ δευτέρα του περιοδεία στὴν Τρωάδα. Μαζί του ὁ Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος. Προστέθηκε καὶ ὁ Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ὁ ἀθλητικογράφος του. Αὐτὸς στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων θὰ μᾶς διασώση τὰ περισσότερα ὁράματα τοῦ Παύλου. Τὴ νύχτα, ὅταν κανεὶς κοιμᾶται, βλέπει συνήθως ὄνειρα. Ὁ χριστιανὸς δὲν δίνει σημασία στὰ ὄνειρα. Ὁ Παῦλος δὲν εἶδε ὄνειρο. Εἶδε ὅραμα.
.                              Καὶ ὅραμα εἶναι μία πραγματικότητα, πού ἑνώνει τὴν ἁγία ψυχὴ μὲ τὸν οὐράνιο Θεό. Στὸ ὅραμα τῆς Τρωάδας δὲν εἶδε ὁ Παῦλος τὸν Κύριο. Εἶδε ἕνα Μακεδόνα, ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτή, ἐκεῖ πού ξεκινάει ἡ Μακεδονία, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Εὐρώπη: «Καί ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλω: Ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων: Διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν» (Πράξ. ιϛ´ 9-10).
.                              Μία νέα πρόσκλησις τοῦ Θεοῦ. Ἕνα νέο ἄνοιγμα γιὰ εὐαγγελικὴ ὑποδοχή. Θὰ σημειώση ὁ Λουκᾶς: «Ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδε ὁ Παῦλος, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτοὺς» (Πράξ. ιϛ´10). Προσκλητήριο δι’ ὁράματος.
.                Ποιός ἦταν ὁ Μακεδόνας; Ἦταν κάτοικος τῆς Μακεδονίας; Ἢ ἦταν ὁ ἄγγελος τῆς Μακεδονίας, ἐμφανιζόμενος ὡς Μακεδόνας; Ὁ λόγος του «Βοήθησον ἡμῖν» φανερώνει, ὅτι μᾶλλον πρόκειται γιὰ ἄνθρωπο Μακεδόνα. Ἡ ἔκκλησίς του πρὸς τὸν Παῦλο νὰ περάση στὴ Μακεδονία καὶ νὰ βοηθήση τοὺς Μακεδόνες, φωτίζοντάς τους μὲ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι συγκινητική. Ἰδιαίτερα γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, καὶ μάλιστα τοὺς Μακεδόνες. Ὁ Ἀλέξανδρος ἄλλοτε πέρασε ἀπὸ τὴ Δύσι στὴν Ἀνατολή, γιὰ νὰ μεταδώση τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Ὁ Παῦλος τώρα παρακαλεῖται νὰ περάση ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ στὴ Δύσι, γιὰ νὰ μεταλαμπαδεύση τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς Ἕλληνες καὶ γενικώτερα στοὺς Εὐρωπαίους.

Τὸ ἕκτο ὅραμα

.                              Ἐμφαίνεται ὁ Κύριος στὸν Παῦλο, πού βρίσκεται στὴν Κόρινθο καὶ ἔχει συναντήσει τὴν τρομοκρατικὴ μανία τῶν Ἰουδαίων ἐναντίον του. Τόση ἦταν ἡ πολεμική τους καὶ ἡ βλασφημία τους, ὥστε σὰν νὰ φάνηκε νὰ λυγίζη κάπως ὁ βράχος, πού λέγεται Παῦλος.

—Θά φύγω! Πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Ἰούστου, πού τὸν φιλοξενοῦσε, καὶ ἐἶπε μὲ ἀποφασιστικότητα: «Φεύγω! Ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι» (Πράξ. ιη’ 9-10). Καὶ σὲ ἔνδειξι ἀποδοκιμασίας τῶν σκληροτράχηλων Ἰουδαίων, τίναξε τὴ σκόνη ἀπὸ τὰ ροῦχα του…

Ἔφυγε; Ὄχι! Ποιὸς τὸν σταμάτησε; Τὸ θεϊκὸ ὅραμα. Ἐἶπε δὲ ὁ Κύριος δι᾽ ὁράματος ἐν νυκτί τῷ Παύλῳ: «Μὴ φοβοῦ, Παῦλε, ἀλλά λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγὼ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαὸς ἐστὶ μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ» (Πράξ. ιη’ 9-10).
.                              Καί ἐκεῖ, πού ἦταν ἕτοιμος νὰ φύγη, πῆρε σῆμα ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ νὰ μείνη. Καὶ ἔμεινε ἕνα καὶ μισὸ χρόνο ἀκόμα στὴν Κόρινθο. Ἄλλος, βλέπετε κουμαντάρει…

Τὸ ἕβδομο ὅραμα

.                              Τὸ εἶδε μέσα στὴ φουρτούνα. Εἶδε τὸν οὐράνιο καπετάνιο, τὸν Κύριο, πού κυβερνᾶ τὰ σύμπαντα. Ὅλοι ἀπελπισμένοι στὸ πλοῖο, μὲ τὸ φοβερὸ ναυάγιο. Περιμένουν ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ νὰ τοὺς καταπιῆ ἡ θάλασσα στὰ σκοτεινά της βάθη. Ὁ Παῦλος εἶναι δέσμιος. Οἱ ρωμαῖοι στρατιῶτες τὸν φυλᾶνε γιὰ νὰ τὸν παραδώσουν στὴ Ρώμη. Ἀλλὰ τώρα βλέπουν, πώς καί αὐτοὶ θὰ πνίγουν, καὶ τὸ πλήρωμα τοῦ σκάφους καὶ φυσικὰ καὶ οἱ κρατούμενοι. Βαθειὰ σιωπὴ καὶ μαύρη ἀπελπισία. Φῶς γιὰ σωτηρία δὲν βλέπουν πουθενά. Καὶ τότε ἀκοῦνε μία δυνατὴ φωνή:

—«Εὐθυμεῖτε, ἄνδρες»! Θάρρος, παιδιά. Χαρὰ νὰ ἔχετε!. Πετάξτε τὴ θλῖψι….

—Ποιός εἶσαι σύ, δεμένε κατάδικε, πού μᾶς προτρέπεις νὰ χαιρώμαστε; Δὲν βλέπεις τὰ κύματα, πού ὁρμοῦν νὰ μᾶς καταπιοῦν; Δὲν βλέπεις τὰ μπουρίνια καὶ τ’ ἀστροπελέκια; Ποῦ βρίσκεις ἐσὺ τὸ κουράγιο νά εἶσαι χαρούμενος καὶ καὶ νὰ μᾶς προτρέπης καὶ μᾶς νὰ εὐθυμοῦμε;
.                     Τότε ὁ Παῦλος τοὺς ἀποκάλυψε τὸ ὅραμα: «Παρέστη μοι τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, οὐ εἰμί, ᾧ καὶ λατρεύω, λέγων μοι: Μὴ φοβοῦ, Παῦλε. Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι. Καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι ὁ Θεός πάντας τούς πλέοντας μετὰ σοῦ. Διὸ εὐθυμεῖτε, ἀνδρες! Πιστεύω γὰρ τῷ Θεῷ, ὅτι οὕτως ἐσται καθ᾽ ὅν τρόπον λελάληται μοι» (Πράξ. κζ’ 23-25). Τὸν βεβαιώνει ὁ Κύριος: “Ὄχι μόνο σύ, ἀλλὰ γιὰ χάρι σου ὅλοι στὸ πλοῖο θὰ σωθοῦν. Ὁ Θεὸς χαρίζει τὴ ζωὴ πολλῶν γιὰ ἕναν ἅγιο!!!

Τὸ ὄγδοο ὅραμα

.                              Θέλησαν μερικοὶ ν᾽ ἀμφισβητήσουν τὴν γνησιότητα τοῦ μεγάλου Παύλου. Ὅλα τά ἀνεχόταν ὁ Παῦλος. Ἕνα δὲν ἀνεχόταν, νὰ τοῦ ἀμφισβητήσουν τὴν ἀποστολικότητά του. Καὶ σὲ κάποια στροφὴ τοῦ λόγου του στὴ Β’ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή, ἀπευθύνει τρία καυτὰ γιὰ τὴν ἀποστολή του καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ἐρωτήματα: «Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριοv ἠμῶν ἑώρακα;» (Α’ Κορ. θ’ 1). Μεγάλο ἐπιχείρημα γνησιότητας οἱ φανερώσεις τοῦ Χριστοῦ στὸν Παῦλο.

Τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου

 .                    Καμμιὰ σχέσι δὲν ἔχει ὁ Παῦλος μὲ τοὺς ὁραματιστὲς καὶ τὶς ὁραματίστριες, πού ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀφέλεια τῶν πιστῶν καὶ μιλᾶνε γιὰ ὄνειρα, γιὰ ὁράματα, γιὰ ἀποκαλύψεις.
.                  Ὁ Παῦλος, θὰ λέγαμε, εἶχε εἰδικὸ ἀσύρματο, πού ἐπικοινωνοῦσε μὲ τὸν Οὐρανό. Λέγεται ἀποκάλυψις, φανέρωσις, φωτισμός, χάρις. Ὁράματα σὰν τοῦ Παύλου μόνο θεωμένοι ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ ἔχουν δεῖ. Καὶ ἂν πράγματι ἔχουν φτάσει σὲ κάθαρσι καὶ ἔλλαμψι, ἐπ’ οὐδενί λόγῳ κάθονται νὰ διηγηθοῦν τί εἶδαν.
.                     Ὁ Παῦλος δὲν εἶχε οὔτε μία οὔτε δύο. Εἶχε πολλὲς ἀποκαλύψεις (Β’ Κορ. ιβ’ 1). Τίς φανέρωνε; Ὄχι. Ἂν τήν μία, τὴν φοβερότερη ἀποκάλυψι καὶ ὀπτασίαν ὅτι ἀνέβηκε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, ἀναγκάστηκε νὰ τὴν ἀναφέρη, αὐτὸ τὸ ἔκανε γιατί τοῦ ἀμφισβητοῦσαν οἱ ψευδάδελφοι τὴ γνησιότητα τῆς ἀποστολικότητάς του. Καὶ γι᾽ αὐτήν τή μοναδική ἀποκάλυψι, σημειῶστε τρία πράματα: α) Τὴν ἔζησε τὴν ὀπτασία. Ἀνέβηκε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Ἂν σήμερα κάποιος δῆ τάχα ὅραμα, ἢ δῆ τάχα κάποιο θαῦμα, ἀμέσως, αὐθημερόν, θὰ ἀνεβάση τὴν εἴδησι στὸ… διαδίκτυο… Ὁ Παῦλος πόσο καιρὸ κράτησε μυστικὸ τὴν οὐράνια ὀπτασία; Δέκα τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια. β) Δὲν θὰ τὴν ἔλεγε οὔτε μετὰ τὰ 14 χρόνια, ἀλλὰ τὸν ἀνάγκασαν. «Ἡμεῖς μὲ ἠναγκάσατε», λέει (Β´ Κορ. ιβ´ 11). γ) Τὴν παρουσιάζει σὲ τρίτο πρόσωπο. «Εἶδα ἄνθρωπον…… Ἐἶδα κάποιον….»!

.                              Τί διαφέρουν τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου ἀπὸ τὰ ψευτοοράματα μερικῶν πού λένε ὅτι εἶδαν καὶ εἶδαν καὶ συνεχῶς βλέπουν;… Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἢ πλανεμένες καὶ δαιμονικὲς καταστάσεις, ἢ ἀγυρτεῖες, ἢ ἀνισορροπίες. Μάθετε λοιπὸν γιὰ τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου:
Ποιό τὸ βασικὸ χαρακτηριστικό τους:
.                              Κανένα ἀπὸ τὰ ὁράματά του, καμμία ἀπὸ τὶς ἐκστάσεις του, ἀπὸ τὶς ὀπτασίες του, ἀπὸ τὶς ἀποκαλύψεις του, δὲν ἀναφέρονται σὲ ἀποκαλύψεις μελλόντων γεγονότων, σὲ καταστροφὲς καὶ πλημμύρες, σὲ ἱκανοποίησι περιέργειας!… Ὅλα τα ὁράματα καὶ ὅλες οἱ ὀπτασίες τοῦ Παύλου ἀφοροῦν στὴν κλῆσι τὴν ἀποστολική, στὴν πορεία τοῦ εὐαγγελίου, στὸν καθορισμὸ τοῦ κηρύγματος.
.                              Τὸν ἀγαπᾶμε ἰδιαίτερα τὸν Παῦλο. Καὶ γιὰ τὴ σοβαρότητα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κηρύγματός του.
.                             Τὸν θαυμάζουμε γιὰ τὰ σημεῖα καὶ τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία.
.                              Τὸν παρακολουθοῦμε σέ ὅσα μᾶς λέει καί μετά τήν ἀπ᾽ εὐθείας σύνδεσί του μὲ τὸν Οὐράνιο Κύριο γιὰ δύο λόγους:
.                              Πρῶτον: Διότι ὅσα ἔβλεπε ἦσαν καθαρῶς θεοπτίες. Ἦταν ἐλλαμπόμενος.
.                              Δεύτερον: Διότι μᾶς χαρίζει τὴ μεγάλη χαρὰ καὶ ἐλπίδα ὅτι καὶ μεῖς κάποια μέρα θὰ δοῦμε. Ὄχι τώρα. Τὸ λέει καθαρά. Τώρα βλέπουμε τὶς οὐράνιες πραγματικότητες θαμπά, «σὰν σὲ καθρέφτη θαμπό», «ὡς δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι. Ὕστερα, μετά, στὸ τέλος τούτης τῆς ζωῆς, στὴν ἀρχὴ τῆς αἰωνίου, τότε θὰ δοῦμε τὰ πάντα «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον». «Βλέπουμε ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον. Ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ γνωσθήσομαι, καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην» (Α’ Κορ. ιγ’ 12). Τώρα τὰ βλέπουμε ἀμυδρῶς.
.                              Βλέπουμε, ἀλλὰ θαμπά. Βλέπουμε, ἀλλὰ μὲ μικρὴ ὁρατότητα. Βλέπουμε ἀνάλογα μὲ τὴν κάθαρσι τῆς ψυχῆς. Βλέπουμε, ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, ὄχι πῶς εἶναι ὁ Θεός. Βλέπουμε ὅσα Ἐκεῖνος θέλησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψη. Βλέπουμε σὰν νά ἤμαστε στὴν πρωταυγὴ ἢ στὸ τέλος τοῦ ἡλιοβασιλέματος.
.                              Θὰ βλέπουμε ἃ ὁ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε. Θὰ δοῦμε καὶ τὸν Παῦλο. Θὰ δοῦμε καὶ θὰ ζοῦμε τὸ ὑπερθέαμα τοῦ Οὐρανοῦ.

ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Εἶναι ἐλευθερία;

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                                Ἀπὸ τὶς 14 Μαΐου καταργήθηκαν οἱ περισσότεροι περιορισμοί, ποὺ εἶχαν τεθῆ γιὰ λόγους ὑγειονομικούς. Τὴν ὅλη προσπάθεια σταδιακοῦ ἀνοίγματος τῆς ἀγορᾶς, τῆς ἑστίασης, τῶν σχολείων, τῶν ὡρῶν κυκλοφορίας, τῶν μεταβάσεων ἀπό νομὸ σὲ νομό, τῶν τουριστικῶν ταξιδιῶν, τῶν πάσης φύσεως διασκεδάσεων, τὴν ὠνόμασαν «ἐλευθερία»!

• Τὸ ὅτι βέβαια ὁ κορωνοϊὸς εἶναι ἕνα εἶδος σκλαβιᾶς, αὐτὸ εἶναι γεγονός. Καὶ τὸ ὅτι τὰ μέτρα προστασίας ἀπό τὴν τυραννία του ἀποτελοῦν ἐξασφάλισι (μερικὴ τουλάχιστον) τῆς ἐλευθερίας, πού λέγεται ὑγεία, καὶ αὐτὸ εἶναι γεγονός.

• Ὑπάρχουν περιορισμοί, πού ἐξασφαλίζουν ἐλευθερία, καὶ ὑπάρχουν «ἐλευθερίες», πού ὁδηγοῦν στὴν ἐξάρτησι καὶ στὸ ἁλυσόδεμα.

• Ἐλευθερία π.χ. δὲν εἶναι ν᾽ ἀνοίξουν οἱ παραλίες καὶ νὰ ὀργιάζη ὁ γυμνισμός.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι ἡ ἄρσις τῶν περιοριστικῶν μέτρων γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ἀσυδοσία τῶν νυκτερινῶν ὀργίων.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ κλείνουμε τὴν πόρτα στὸν ἀνεπιθύμητο ἐπισκέπτη, πού ὀνομάζεται κορωνοϊός, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη νὰ ἀνοίγουμε διάπλατα τὶς πλατεῖες ὅλη τὴ νύκτα, γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχώμεθα πιὸ πανηγυρικά.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ παίζη ὅλη τὴ νύκτα ἡ ὀργιώδης μουσική, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ χάνουν οἱ φιλήσυχοι τὴν ἐλευθερία τους νὰ κλείσουν λίγο τό μάτι τους!

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ εὐτελίζωνται τά στοιχειώδη μέτρα, πού συμβάλλουν στὸ χτίσιμο τοῦ «τείχους τῆς ἀνοσίας». Μία «ἐλευθερία», πού σύρει στὸ «κάνω ὅ,τι θέλω», δὲν εἶναι ἐπιστροφὴ στὴν «κανονικότητα» (μεγάλη κουβέντα!). Μία τέτοια ἐλευθερία δὲν φέρνει «ἀνοσία», ἀλλ᾽ εἶναι «ἀνοησία».

• Ἂν πρέπη νὰ χαλαρώσουν τὰ «μέτρα», αὐτὸ θὰ τὸ ἀποφασίζη ἡ μείωσις τοῦ κινδύνου τῆς πανδημίας. Ἀλλὰ χαλάρωμα «μέτρων» δὲν σημαίνει χαλάρωμα τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ, χαλάρωμα τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν.

• Τὸ μέτρο καθιστᾶ κάτι ὡς καλὸ ἢ κακό. Ἡ «ἀμετρία ἐστὶν ἁμαρτία», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Θέλουμε μέτρο στὴ ζωή μας. Ζύγι στὶς ἐνέργειές μας. Φραγμὸ στὸν κατήφορο. Περιφρούρησι τῆς ὑγείας μας. Χειραγώγησι τῆς ψυχῆς μας. Θέλουμε ἐλευθερία ζωῆς, ὄχι «ἐλευθερία» θανάτου.

ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ

Ντροπή τό νά εἶσαι ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων!

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                        Εἶναι ντροπή τό νὰ ἀρνῆσαι τό δικαίωμα στὶς γυναῖκες νὰ σκοτώνουν τά παιδιά τους! Αὐτὸ ὑποστήριξε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ ἀφορμὴ τὴν ψῆφο τοῦ εὐροβουλευτῆ τῆς Ν.Δ. κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου. Ντροπὴ δὲν εἶναι ἡ σφαγὴ ἀθώων νηπίων! Ντροπὴ εἶναι νὰ διαμαρτύρεσαι γιὰ τὴν σφαγή!

• Ἀφορμὴ ἡ ψῆφος τοῦ εὐρωβουλευτῆ στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινουβούλιο, ποὺ ἔθεσε σὲ ψηφοφορία τὴν πρότασι τῆς Πολωνίας: «Πρέπει νὰ προστατεύεται ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ἑνὸς παιδιοῦ ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως».

• Δυστυχῶς ὁ ἴδιος ὁ κ. Κυμπουρόπουλος δὲν μᾶς ἔδωσε τὴ χαρὰ μιᾶς ξεκάθαρης θέσεώς του ἐναντίον τῆς σφαγῆς τῶν ἀγέννητων παιδιῶν μὲ τὶς ἀμβλώσεις. Γιὰ νὰ ρίξη τὴν ἐπαινετικὴ ψῆφο του ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ ἀπό τὴ σύλληψί του, βάρυνε ἡ σκέψις τῆς δικῆς του (ἀναπηρικῆς) καταστάσεως. Γιὰ νὰ ὑποστηρίξη ὅμως ὕστερα τό δικαίωμα τῶν γυναικῶν νὰ σκοτώνουν τὰ παιδιά τους, βάρυναν ἄλλα πράγματα. Ὁπωσδήποτε καὶ τὸ «ἄδειασμα», πού τοῦ ἔκανε τὸ κόμμα του, ἡ Νέα Δημοκρατία. Ἡ δήλωσίς της: «Ἡ ΝΔ ἔχει ξεκάθαρη θέση, σταθερὰ καὶ διαχρονικὰ γιὰ τὸ δικαίωμα τῶν γυναικῶν στὴν ἄμβλωση. Ἡ ψῆφος τοῦ εὐρωβουλευτῆ κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου δὲν ἐκφράζει τὸ κόμμα καὶ τὸν Πρόεδρό του»!

• Ἄν, κ. Πρόεδρε τῆς Ν.Δ. σᾶς ἐκφράζη ὁ φρικιαστικὸς σφαγιασμὸς 250.000 παιδιῶν κάθε χρόνο στὴν Πατρίδα μας, μὴν ἐκπλαγῆτε πού ἀπογοητεύετε κάθε συνετό. Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ θρηνῆτε γιὰ τὸ δημογραφικὸ καὶ δηλώνετε πρόθεσι νὰ ἐνισχύετε κάθε παιδὶ πού γεννιέται, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη λέτε στοὺς φονιάδες τῶν παιδιῶν («γιατρούς», «μανάδες» καὶ «πατεράδες»): Προχωρᾶτε ἀκάθεκτα. Σφάζετε παιδιά! Τὸ κράτος ὑποστηρίζει διαχρονικὰ τὴν ἔκτρωσι!

Γιὰ τὸ θέμα πού ἀνέκυψε μὲ τὴν ψῆφο τοῦ κ. Κυμπουρόπουλου, ἔγραψε θαρραλέο κείμενο ὁ πνευμονολόγος ἰατρὸς κ. Ἀντώνιος Παπαγιάννης.

ΤΥΦΛΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΣΤΗΘΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Τυφλός γνωρίζει ἀπό στήθους τήν Καινή Διαθήκη
τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.                     Γνωρίζετε τὴν Ἁγία Γραφή; Γνωρίζετε τουλάχιστον τὴν Καινὴ Διαθήκη; Γνωρίζετε, ἔστω, κάποιο κεφάλαιο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀπό στήθους; Γνωρίζετε ποῦ βρίσκεται ἕνα χωρίο, ἂν ἐρωτηθῆτε; Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ὀρθόδοξοι ἀγνοοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν Καινὴ Διαθήκη, πολὺ περισσότερο τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. •Δὲν ἔχουμε πόθο μελέτης τῆς Γραφῆς. Κι ἄς φωνάζη ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἀδύνατον σωθῆναι ἄνευ τῆς τῶν Γραφῶν ἀναγνώσεως». Θὰ μᾶς δικάση ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἐκεῖνος ὁ ἀξιωματοῦχος ἀπό τὴν Αἰθιοπία, γιὰ τὸν ὅποιον κάνουν λόγο οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Στὸ ταξίδι του μελετᾶ τὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ τὸν ρωτᾶ ὁ σταλμένος ἀπό τὸν Κύριο διάκονος Φίλιππος: «Ἆρα γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις;» (η’ 38).

• Τὸ ἐρώτημα γιὰ μᾶς εἶναι: «Ἆρα γε γινώσκεις γιατί δὲν ἀναγινώσκεις;». Ἤ: «Ἆρα γε γιατί δὲν γινώσκεις τίποτε ἀπό τὴν ἀποκάλυψι τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφή;».

• Ὑπάρχει χριστιανὸς πιστὸς στὸν τόπο μας, πού «γινώσκει, χωρὶς πλέον νὰ ἀναγινώσκει»! Αὐτὸς (ἴσως καὶ μοναδικὸς) ξέρει ὁλόκληρη τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπό στήθους χωρὶς νὰ μπορῆ πλέον νὰ τὴν διαβάζη. Εἶναι τυφλός. Μὴ φαντασθῆτε, ὅτι πρόκειται γιά κάποιον ζηλωτὴ κληρικό, πού προτοῦ νὰ τυφλωθῆ εἶχε ὡς βασικὸ σκοπὸ τῆς διακονίας του νὰ μάθη τὴν Καινὴ Διαθήκη. Μὴ νομίσετε, ὅτι πρόκειται γιά κάποιον θεολόγο, πού ὁ πόθος του γιὰ τὴ Γραφὴ καὶ τὸ μνημονικό του τὸν ἔφτασαν, πρὸ τοῦ νὰ τυφλωθῆ, νὰ ξέρη ἀπ’ ἔξω ὅλη τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ὄχι, οὔτε τὸ πρῶτο οὔτε τὸ δεύτερο ἰσχύει.

• Ὁ τυφλός, πού γνωρίζει ἀπό στήθους τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ἕνας πρώην βοσκός! Τώρα συνταξιοῦχος τοῦ ΟΓΑ. Ἐλάχιστα γράμματα ἔμαθε στὸ Δημοτικό. Καὶ ὅμως ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἔχη διαβάσει ἑκατοντάδες φορὲς ὅλη τὴν Κ. Διαθήκη!!!

• Πρόκειται γιά τὸν κ. Ἰωάννη Χασιώτη. Γεννημένος τὸ 1947 στὴ Μηλιὰ Μετσόβου, ἔγινε βοσκός. Βόσκοντας τὸ κοπάδι του διάβαζε βιβλία ὠφέλιμα πού εὕρισκε. Κάποτε τοῦ δώρισαν τὴν Ἁγία Γραφή. Ἄρχισε νὰ τὴ διαβάζη. Ὅλο καὶ περισσότερο γλυκαινόταν. Καὶ ὅταν οἱ γιατροὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι σὲ λίγα χρόνια θὰ χάση τὸ φῶς του, ρίχτηκε μὲ ἅγιο πόθο στὴν ἀδιάκοπη μελέτη τῆς Βίβλου.

• Μέσα σὲ τρία χρόνια εἶχε μάθει τὴν Καινὴ Διαθήκη. Καὶ μέχρι νὰ τυφλωθῆ, πρόλαβε νὰ τὴν διάβαση χίλιες φορές! Δὲν πρόλαβε νὰ μάθη ἀπό στήθους τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Τὴν γνωρίζει ὅμως κατὰ κεφάλαια!

• Ὁ Ἰωάννης Χασιώτης εἶναι φαινόμενο, φυσικὰ ὄχι ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἀλλ’ ἐκτάκτου χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μένει ταπεινὸς μὲ τὴ γυναῖκα του καὶ τὰ τρία παιδιά του, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ «διαβάζη», χωρὶς νὰ μπορῆ νὰ διαβάζη, ὅλη τὴν Ἁγία Γραφή.

• Γνωρίζει ὁλόκληρη τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπό στήθους. Γνωρίζει κάθε χωρίο καὶ κάθε λέξι της ποῦ βρίσκεται, σὲ ποιὸ βιβλίο, σὲ ποιὸ κεφάλαιο, σὲ ποιὸ στίχο. Γνωρίζει τὴ σωστὴ ἑρμηνεία καὶ τῶν δυσκόλων χωρίων. Γνωρίζει ὄχι μόνο πόσα κεφάλαια ἔχει κάθε βιβλίο τῆς Βίβλου, ἀλλά καὶ πόσους στίχους ἔχει κάθε κεφάλαιο, κάθε βιβλίο, καὶ ὁλόκληρη ἡ Καινὴ Διαθήκη. Ποιὸς π.χ. ἀπό μας ξέρει, ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη ἔχει 7951 στίχους; Ὁ βοσκὸς (πρώην) τῆς Πίνδου ὄχι μόνο ξέρει πόσοι εἶναι οἱ θεόπνευστοι στίχοι, ἀλλά σᾶς λέει ἀμέσως ποιὸ στίχο, ὁποιουδήποτε κεφαλαίου τοῦ ζητήσετε! 

• Ὁ Χριστὸς στοὺς ἀγραμμάτους ψαράδες τῆς Γαλιλαίας ἔστειλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον (Πράξ. β´ 11). Τώρα σ᾽ ἕνα βοσκὸ ἔστειλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τὸν ἀξίωσε νὰ γνωρίζη, ὅσο κανεὶς ἄλλος, τὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καὶ νὰ τὴν ἐξηγῆ σωστά, καὶ νὰ μεταδίδη τὰ ζωοποιά της λόγια σὲ ὡραῖες πνευματικὲς ὁμιλίες.

• Ὅποιος θέλει νὰ δῆ τὸ φαινόμενο «Χασιώτης», ἄς ἀναζητήση στὸ YouTube τὴ φράσι «Χασιώτης Ἰωάννης, ὁ βοσκός».

ΚΑΝΕΝΑ «ΕΑΝ» ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΣΕ (Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκης)

Κανένα «Ἐάν» δὲν τὸν ἐμπόδισε!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη           

            Ποιός ξεκόλλησε τὸν Ἄσωτο γυιὸ ἀπό τὴ φρίκη καὶ τὴ δυστυχία; Ἡ πίστις στὸν Πατέρα. Ὑψώνονταν ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια μπροστά του, ὡς πανύψηλα βουνά. Ψηλότερα τοῦ τὰ ἔκαναν οἱ πειρασμοί. Ἀνυπέρβλητα ὁ Διάβολος.

• Καὶ ἂν ἔχη πεθάνει ὁ πατέρας;

• Εἶμαι τόσο μακρυά. Τὰ πόδια μου θ᾽ ἀντέξουν; Καὶ μὲ ποιὰ μοῦτρα θ᾽ ἀτενίσω τὸν πατέρα; Δὲν κάθομαι καλύτερα ἐδῶ, «κι ὅ,τι βρέξει, ἄς κατεβάσει»;

• Κι ἂν βρῶ τὴν πόρτα κλειστή; Κι ἂν ἔχη γκρεμιστῆ τὸ σπίτι;

• Κι ἂν ὁ πατέρας δὲν μὲ θέλη; Καὶ δικαιολογημένα, ἀφοῦ τὸν ρεζίλεψα!

• Νὰ ζητήσω συγγνώμη γιὰ ὅσα ἔκανα. Κι ἂν ἀντιμετωπίσω αὐστηρό το βλέμμα του, σὰν νὰ μοῦ λέη: «Φύγε, ἀλήτη! Φύγε! Δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω. Ἔχεις καὶ τὴ θρασύτητα νά ᾽ρχεσαι στὸ σπίτι, πού τὄφτυσες, πού τὸ πρόδωσες…». Ἂν μοῦ μιλήση ἔτσι;

            Ὅλα αὐτὰ τὰ «ἐὰν» σὰν νὰ τὸν καταπλακώνουν καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ σηκωθῆ, νὰ βρῆ τὸ κουράγιο καὶ τὴ δύναμι τῆς ἐπιστροφῆς. Τελικὰ δὲν νικήθηκε ἀπό τούς ἀπαισιόδοξους λογισμούς. Τὸ θῦμα τῆς ἀπάτης πίστεψε στὸ θαῦμα τῆς ἀγάπης. Πίστεψε στὸν Πατέρα.

• Ὄχι! Δὲν θά ᾽χη πεθάνει ὁ πατέρας. Ὁ Πατέρας ζῆ. Ζῆ καὶ περιμένει ἐμένα. Τὸ ξέρω. Ἐκεῖνο τὸ τελευταῖο του ἀγαπητικό βλέμμα σὰν νὰ μοῦ ᾽λεγε: «Θὰ σὲ περιμένω, παιδί μου!».

• Ὄχι! Τὸ σπίτι τοῦ πατέρα δὲν γκρεμίζεται. «Πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν» (Ματθ. ιϛ´ 18). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ καταφύγιο τῆς ἀγάπης, ἡ ὑποδοχὴ τῶν ἁμαρτωλῶν, πού μετανοοῦν.

• Ὄχι! Δὲν θὰ μὲ διώξη ὁ πατέρας. Εἶμαι σίγουρος, ὅτι μὲ θέλει. Δὲν θὰ ξεχάσω τὴν τελευταία μας συνάντησι. Σάν νὰ μοὔλεγε: «Φεύγεις! Λὲς πώς δὲν μὲ θέλεις. Ἐγὠ ὅμως, παιδί μου, σὲ θέλω…». Ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς ξεστρατεμένους, τοὺς θέλει. «Θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α´ Τιμ. Β´ 4).

• Ὄχι! Δὲν θὰ βρῶ τὴν πόρτα κλειστή. Δὲν κλείνει ἡ πόρτα τῆς ἀγάπης!

            Δύο κλειδιὰ δὲν χάνονται σὲ τούτη τὴ ζωή. Τὸ ἕνα εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ τό ᾽χει ὁ Θεὸς ἀπό μέσα. Τὸ ἄλλο εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς μετανοίας, ποὺ τὸ χειρίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπ᾽ ἔξω.
Ὅταν συναντᾶται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου, αὐτόματα λειτουργεῖ ὁ συναγερμὸς τοῦ οὐρανοῦ. «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. Ιε´ 10).

• Ὁ ἄσωτος κλαίει. Ὁ Οὐρανὸς γελάει.

ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ “ΚΕΛΛΙ” ΤΟΥ!

Οἱ μοναχοί στό κελλί τους,
οἱ γιατροί στό ἐργαστήριό τους

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Γιατὶ λησμονοῦν τὸ ρόλο καὶ τὸ ἔργο τους; Ἃς ξεκινήσουμε ἀπό τούς γιατρούς. Ὅλοι τὸν τελευταῖο καιρὸ τοὺς δίνουν εὔσημα. Ἰδίως στοὺς λοιμωξιολόγους, ὄχι μόνο τῆς πατρίδας μας, ἀλλ’ ὅλου τοῦ πλανήτη. Τοὺς ἔχουμε ἀποκαλέσει μαχητὲς τῆς πρώτης γραμμῆς. Παλεύουν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ. Μαζί τους καὶ οἱ νοσηλευτὲς καὶ τὸ λοιπὸ προσωπικό τῶν νοσοκομείων. Καὶ εὐχόμαστε νὰ τοὺς φωτίζη ὁ Θεὸς καὶ νὰ ἔχουν δύναμι γιὰ τὸ φιλάνθρωπο ἔργο τους.
.                 Ἀνάμεσα στὴν πλειονοψηφία τῶν συνετῶν καὶ ἀφωσιωμένων στὸ ἔργο τους λοιμωξιολόγων θὰ ὑπάρχουν ὁπωσδήποτε καὶ παραφωνίες. Γιὰ μᾶς σπουδαία παραφωνία εἶναι τῶν ἰατρῶν ἐκείνων ποῦ δὲν ἀρκοῦνται στὸ χῶρο τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλ’ ὑπεισέρχονται καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποφαίνονται ὡς καρδινάλιοι γιὰ θέματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἱερῶν Μυστηρίων. Λίγοι εἶναι αὐτοί, ἀλλὰ προκαλοῦν. Δὲν ἀρκοῦνται στὰ ἰατρικὰ φάρμακα. Ρίχνουν εὐκαίρως ἀκαίρως τὸ φαρμάκι τῆς ἀπιστίας καὶ ἀσεβείας.
.               Ἂς περιοριστοῦν στὸ ἀποκλειστικό τους ἔργο, πού ἄλλωστε εἶναι τόσο σοβαρό. Δὲν θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτὸν» (Λουκ. δ´ 23), ἀλλὰ θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, μὴ πέραν τῶν πεδίλων». Μὴν αὐθεντῆς σέ θέματα, πού δὲν εἶναι τῆς ἁρμοδιότητάς σου, ὅπως π.χ. τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας.

• Ἀλλὰ κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ γιὰ μερικοὺς (εὐτυχῶς ἐλάχιστους) μοναχούς.

.                     Ἀγαπητοὶ πατέρες, σᾶς ἀρκεῖ τὸ κελλί σας καὶ ἡ ἡσυχαστική ζωή σας. Μὴ παριστάνετε τοὺς γιατρούς, ἐν προκειμένῳ τοὺς λοιμωξιολόγους. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι τὸ κύριο θέμα σας. Ἔχετε τὴν ἐντυπωσι, ὅτι μπορεῖτε αὐθεντικὰ ν’ ἀποφαίνεστε γιὰ ἰατρικὰ θέματα; Σᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος ἐντολὴ νὰ τρομοκρατῆτε τοὺς ἀνθρώπους; Δὲν μπορεῖτε νὰ δεσμεύετε ψυχές, πού εἶναι εὐκολόπιστες ἢ καὶ θρησκόληπτες καὶ νὰ βάζετε τρόπον τινὰ «κανόνα» στὸ ἂν θὰ πάρουν τὸ τάδε ἢ τὸ τάδε φάρμακο ἢ θὰ λάβουν τὸ τάδε μέτρο ὑγειονομικῆς προστασίας!
.                   Πρὸ παντὸς μὴ κάνετε κατάχρησι «γεροντικῆς» ἐξουσίας. Οἱ ψυχὲς δὲν σᾶς ἀνήκουν. Περιορισθῆτε στὰ σπουδαιότατα ἔργα, αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τῆς πνευματικῆς μελέτης, τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως.
.                   Πατέρες στὸ κελλί σας! Εἶναι ἡ ἀσφάλειά σας. Οἱ ἅγιοι δὲν ἦσαν «γέροντες» αὐθεντίας ἐπί παντὸς ἐπιστητοῦ. Δὲν γίνεται νὰ βλέπουμε καθημερινὰ ἐφημερίδες, μὲ πρωτοσέλιδα: «Εἶπε ὁ γέροντας τάδε» – «Εἶπε ἡ γερόντισσα τὰδε». Μὴ βάζετε «φορτία δυσβάστακτα» (Ματθ. κγ’ 4) στοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων. Ἐξ αἰτίας σας, σὲ θέματα ὑγείας πολλοὶ ζητοῦν ὄχι τὴ γνώμη καλῶν γιατρῶν, ἀλλά μία δική σας… προφητεία!
.                      Αὐτὰ πού γράφουμε ἀφοροῦν καὶ σὲ μερικοὺς (ἐλάχιστους εὐτυχῶς) πολυπράγμονες κληρικούς. Μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ μας παρακαλοῦμε: Πατέρες! Ἔχουμε ἔργο μεγάλο καὶ δύσκολο, τὴν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μποροῦμε βέβαια νὰ «ἀνακατευτοῦμε» καὶ στὰ ἰατρικά. Πῶς; Μὲ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς. Νὰ φωτίζη ὁ Θεός τούς γιατρούς, ὥστε νὰ ἀνακουφίζουν τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων.

«Ἕκαστος ἐφ ᾧ ἐκλήθη» (Α´ Κορ. ζ´ 24).

«ΟΥΚ ΗΝ ΑΥΤΟΙΣ ΤΟΠΟΣ»

«Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                      Τότε δὲν θέλησαν οἱ ἄνθρωποι τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὰ πανδοχεῖα της ν’ ἀνοίξουν τὴν πόρτα τους καὶ νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν Οὐράνιο ἐπισκέπτη. Ξένος ὁ ἐρχόμενος Χριστός, πού ὅμως ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ παγκόσμια ξενία, ἀφοῦ στὴ Σάρκα πού προσέλαβε φιλοξενεῖ ὅλο τὸν κόσμο. Σήμερα ὑπάρχουν τόποι ἀφιερωμένοι στὸν σαρκωμένο Θεό, στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἂν κάθε ναὸς καὶ ξωκκλήσι λογίζεται, καὶ εἶναι, μία ὁρατὴ φάτνη τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχουν δεκάδες χιλιάδες τόποι τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι βεβαίως ὁ Χριστὸς καὶ ἡ οὐ – τοπία, ἀλλ᾽ εἶναι καὶ ὁ τόπος. Οὐ – τοπία ὡς Θεός. Δὲν χωράει ὁ Θεὸς σὲ ἕνα τόπο. Ὡς ἄνθρωπος ὅμως εὐδόκησε νὰ ταπεινωθῆ, νὰ μπῆ στὰ ἀνθρώπινα μέτρα καὶ νὰ βρίσκεται καὶ σὲ ἕνα τόπο, εἴτε ὁ τόπος αὐτὸς εἶναι ἕνας Ναός, εἴτε εἶναι μία σύναξις, εἴτε εἶναι μία εὐσεβὴς καρδιά.
.                      Ἄρα δὲν μποροῦμε νὰ ἐπαναλάβουμε γιὰ τὰ σύγχρονα Χριστούγεννα τὸ «ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. β´ 7). Ἐκεῖνος ἔχει τὸν τόπο Του, τὸν συγκεκριμένο, ἂν θέλετε, τόπο, τὸ Ναό Του, ποὺ συνάγεται τὸ σῶμα Του, οἱ πιστοὶ μαθητές Του. Γιὰ τὴν λαχτάρα τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς Πατρίδας μας μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι ὁ συγκεκριμένος τόπος τοῦ Χριστοῦ εἶναι δυστυχῶς ἀπροσπέλαστος. Τόπος ὑπάρχει· τρόπος νὰ προσέλθουν «ὅσοι πιστοὶ» στὸν ἱερὸ τόπο δὲν ὑπάρχει.

• Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νὰ κάνουμε Χριστούγεννα καὶ μὲ κλειστὲς τὶς ἐκκλησίες. Νὰ ἀνοίξουμε διάπλατα τά φυλλοκάρδια τῆς ὕπαρξής μας, γιὰ νὰ γεννηθῆ ὁ δι’ ἡμᾶς σαρκωθείς. Ἀσφαλῶς ἡ καρδιὰ μας εἶναι ὁ πιὸ εὐλογημένος γιὰ τὸν καθένα τόπος τοῦ Χριστοῦ. Μὰ ὁ πιστὸς δὲν θέλει τὸν Χριστὸ μόνο ὡς ἱερὸ βίωμα τῆς καρδιᾶς του. Τὸν θέλει καὶ Οἰκοδεσπότη τοῦ μεγάλου Δείπνου. Δὲν Τὸν θέλει μόνο ὡς συναίσθημα. Τὸν θέλει καὶ ὡς «τροφὴν τοῦ παντὸς κόσμου». Δὲν Τὸν θέλει μοναχικά. Τὸν θέλει καὶ ἐκκλησιαστικά. Τὸν θέλει καὶ στὸ Εὐχαριστιακό Του τραπέζι.

Ὁ Χριστός, σὲ ἀντίθεσι μὲ ὅσους καὶ ὅσα ἐμποδίζουν τὸν ἐκκλησιασμό μας, θὰ μᾶς προσκαλῆ, λέγοντας: «Καὶ ἔτι τόπος ἐστὶν» (Λουκ. ιδ´ 22). Ὄχι γιὰ 1, ὄχι γιὰ 9, ὄχι γιὰ 15, ὄχι γιὰ 25, ὄχι γιὰ 50, ἀλλὰ γιὰ ὅλους…

• Βέβαια οἱ συνθῆκες μὲ ἀφορμὴ τὸν κορωνοϊὸ δὲν ἐπιτρέπουν συνωστισμοὺς σ᾽ ὁποιοδήποτε τόπο, ἀκόμα καὶ στὸ Ναό. Αὐτὸ τὸ δέχονται οἱ πιστοί, ὄχι μόνο ὡς ὑπακοὴ στοὺς λοιμωξιολόγους καὶ ὡς ἐφαρμογὴ τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων, ἀλλά καὶ ὡς δεῖγμα ἀγάπης. Γιὰ τὸν ἰὸ τῆς παρούσης πανδημίας δὲν ὑφίσταται τόπος ἄβατος!

Στὸ ἕνα ἄκρο, λοιπόν, βρίσκονται ὅσοι ἀρνοῦνται νὰ τηρήσουν τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα. Στὸ ἄλλο ὅσοι κλείδωσαν τοὺς Ναούς, ἢ τώρα τοὺς ἀνοίγουν γιὰ ἐλαχίστους γιὰ τὶς μεγάλες γιορτές.

• Μερικοὶ κατηγοροῦν τὴ διοίκησι τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δὲν «ξεσηκώνεται», νὰ κηρύξη «ἐπανάστασι». Πιθανὸν νὰ μὴ καταλαβαίνουν οἱ «θερμόαιμοι» καὶ ἀπερίσκεπτοι, ὅτι σὲ μία περίοδο πού οἱ ΜΕΘ ἦσαν (ἢ καὶ εἶναι) γεμᾶτες, δὲν πρέπει ἡ Ἐκκλησία νὰ ζητήση χαριστικὴ μεταχείρισι.

ΓΛΥΚΥΤΑΤΟΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΑΝΕΧΩΡΗΣΕ

Γλυκύτατος ἱεροκήρυκας
Αὐγουστῖνος Μύρου

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                    Ἀναχώρησε για τούς Οὐρανούς σήμερα, 28 Δεκεμβρίου, στις 5.30 τό πρωί, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἱ. Μητροπόλεως Σερβίων καὶ Κοζάνης Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Μύρου. Κτυπήθηκε ἀπό τον κορωνοϊό καί παρέμεινε γιά πολλές μέρες στό Ἱπποκράτειο Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης, στή ΜΕΘ. 
.                    Οἱ πνεύμονές του, πού ἀνέπνεαν τον καθαρό ἀέρα τῶν Πιερίων ὀρέων, δέν ἄντεξαν στήν προσβολή τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ. Κλείδωσε τό ὡραῖο του μοναστήρι στό Παλαιογράτσανο Βελβεντοῦ καί ἀναχώρησε γιά τό Νοσοκομεῖο. Γιά τόν ἁγνό πρεσβύτερο, ὁ πόνος τοῦ Νοσοκομείου ἔγινε ὁ προθάλαμος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Τό κλειδί τοῦ Μοναστηριοῦ του ἄλλοι θά τό χειριστοῦν πλέον. Ἐκεῖνος συνάντησε τόν ἄγγελό του, πού τοῦ πρόσφερε τό κλειδί τῆς Οὐράνιας Βασιλείας.
.                  Ὁ Αὐγουστῖνος Μύρου κυριολεκτικά ἦταν ὁ πρωτεύων ἐν πᾶσι. Ἀπό μικρό παιδί ἀρίστευε. Πρῶτος στό Δημοτικό, πρῶτος στό Γυμνάσιο. Πρῶτος εἰσῆλθε στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἀριστοῦχος ἐξῆλθε.
.              Γεννημένος τό 1952 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, τόν ἱερέα Γεώργιο καί τή Σταυρούλα. Ἀναθρεμμένος ἀπό 12 ἐτῶν ἀπό το λόγο τοῦ φλογεροῦ ἱεροκήρυκος π. Αὐγουστίνου Καντιώτου (μετέπειτα Μητροπολίτου Φλωρίνης). Σπουδαγμένος μέσα σέ Οἰκοτροφεῖα Ἱεραποστολικῶν Ἀδελφοτήτων. Βαπτισμένος στά νάματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐνισχυόμενος ἀπό τή συνεχῆ προσευχή. Ἀναδείχτηκε χαρισματικός κληρικός. Στό κήρυγμα ὑπῆρξε μελίρρυτος. Στό ἔργο τῆς ἐξομολογήσεως διακριτικός,ζηλωτής καί ἀκούραστος. Δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε, ὅτι χιλιάδες ἀναπαύονταν στό πετραχήλι του. Στό θεολογικό λόγο ἦταν φωτισμένος. Στήν ἀντιαιρετική δρᾶσι ἦταν δυνατός. Στή ζωή του πολύ προσεκτικός. Στήν ἀγάπη καταπληκτικός. 
.              Στή νεότητά του ἐκδηλώθηκε καί το χάρισμα τοῦ πρωταγωνιστῆ στό χριστιανικό θέατρο. Τελικά σέ δύο θέατρα ἀναδείχτηκε ἀληθινός θεατής. Τό ἕνα τό ὑπερθέαμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὅσο λίγοι τήν ἀγάπησε, την μελέτησε, κυριολεκτικά τήν ρούφηξε, τήν μετέδωσε, τήν ἐφάρμοσε στό βίο του, τήν ἀποδελτίωσε. Τό ἄλλο θέατρο εἶναι αὐτό πού ἀνοίχτηκε μπροστά του τώρα. Ἡ αὐγή τῆς ἀναχωρήσεώς του ἀπό τόν κόσμο τοῦτο εἶναι ἡ ροδαυγή τοῦ οὐρανίου θεάματος. Σύρθηκε τό παραπέτασμα τοῦ φθαρτοῦ και ταλαιπωρημένου σαρκίου του καί ἄνοιξε ἡ αὐλαία τῶν Οὐρανίων πραγμάτων. Τώρα ἄγγελοι πῆραν τον καλό μας Αὐγουστῖνο καί ἀφοῦ τόν ἔφεραν στό θρόνο τῆς θείας Μεγαλειότητος, τοῦ ἔδειξαν καί τά ἀγαπημένα του πρόσωπα, τόν ἀδελφό του, τόν ἁγνό Κωστάκη, πού ἔφυγε σέ ἡλικία 18 ἐτῶν, τή μητέρα του, την εὐλαβῆ κυρά Σταυρούλα, τον πατέρα του, τόν σεβάσμιο πατέρα του, τον παπά Γιώργη, τούς δασκάλους του Νικόλαο Σωτηρόπουλο καί Στέργιο Σάκκο, τό πνευματικό του ἴνδαλμα, τόν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη.
.               Γιά τόν ἁγιοπρεπῆ ἱερομόναχο Αὐγουστῖνο Μύρου ἁρμόζει ὁ λόγος τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ νικῶν οὗτος περιβαλεῖται ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καί οὐ μή ἐξαλείψω τό ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ πατρός μου καί ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ» (Ἀποκ. γ΄ 5).

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ

Προσέχετε ἀπό τούς ψευδοπροφῆτες

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Γεμίσαμε προφῆτες! Καὶ ἄς λέη ὁ Χριστός, ὅτι «πάντες οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου (τοῦ βαπτιστοῦ) προεφήτευσαν» (Ματθ. ια´ 13). Δύο οἱ λόγοι, πού τὸν ὁποιοδήποτε «παπούλη» ἢ «γέροντα» τὸν βαπτίζουμε σήμερα προφήτη. Ὁ ἕνας λόγος εἶναι ἡ προφητομανία, ἡ μελλοντομανία, ἡ ἀνόητη θρησκευτικὴ περιέργεια. Ὁ ἄλλος λόγος, θεολογικώτερος αὐτός, ὅτι λησμονοῦμε πώς στὴν Καινὴ Διαθήκη τὶς περισσότερες φορὲς προφήτης σημαίνει διδάσκαλος.

• Ἔχει γίνει τῆς μόδας σήμερα νὰ ἀναζητοῦμε «προφῆτες», ἔστω κι ἂν εἶναι ψευδοπροφῆτες, νὰ θαυμάζουμε ὄχι τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά τὴν ἑτεροδιδασκαλία τῶν ψευδοδιδασκάλων, νὰ προσκολλώμεθα σὲ πρόσωπα, πού ὡς μάγοι καὶ ἀστρολόγοι ἀποφαίνονται γιὰ τὰ «μελλούμενα», νὰ ταυτίζουμε τὴν ἁγιότητ μὲ κάποιο ὑπαρκτὸ ἢ ἀνύπαρκτο προορατικὸ χάρισμα, νὰ μὴ κοιτᾶμε τὴν πραγματικότητα, ἄλλα νὰ παίρνουμε τοῖς μετρητοῖς προφητεῖες προσώπων, πού τούς ἀποκαλοῦμε «γεροντάδες». Μὲ ὅση εὐκολία ἐσύ βήχεις, μὲ τόση καὶ μεγαλύτερη οἱ προφητοπατέρες «πετᾶνε» μία προφητεία καὶ ξεσηκώνουν τοὺς ἀφελεῖς.

Ἄς ξεκαθαρίσουμε ἐν συντομίᾳ τέσσερα πράγματα:

• Στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχουν αὐθεντίες. Ἡ λέξις «γέροντας» προσιδιάζει μόνο στὸ μοναστήρι, καὶ σηματοδοτεῖ τὸν ἡγούμενο. Στὸν κόσμο οἱ πρεσβύτεροι, καὶ μάλιστα ὅσοι ἐξομολογοῦν, προσδιορίζονται μὲ τὴ λέξι «πατήρ».

• Τὸ προορατικὸ χάρισμα δὲν σημειώνεται στὴν Καινὴ Διαθήκη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος γιὰ ὅσους προφητολογοῦν ἢ «πνίγουν» τοὺς ἀνθρώπους μὲ φτωχὰ θρησκευτικὰ πραγματάκια λέει: «Μάτην σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων» (Ματθ. ιε´ 9. Κολοσ. β’ 22).

• Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἠρεμία ψυχῆς. Ὅσοι δὲν ξέρουν τί λένε ἢ περὶ τίνων «διαβεβαιοῦνται» (Α´ Τιμ. α´ 7), τὸ μόνο πού κατορθώνουν εἶναι νὰ ταράσσουν τὸν κόσμο καὶ νὰ προκαλοῦν ταραχώδεις συζητήσεις. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθαι ἀπό τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὅ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α´ 6-7).

• Ὅσους παριστάνουν τοὺς προφῆτες, ἡ Γραφὴ τοὺς σφραγίζει μὲ μερικὰ Ψ: Ψευδοπροφῆτες: «Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν» (Ματθ. ζ´ 15). «Καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι» (Ματθ. κδ´ 11). Ἄλλο Ψ: Ψευδοδιδάσκαλοι: «Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῶ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι» (Β´ Πέτρ. β´ 1). Ἄλλο Ψ: Ψευδόχριστοι: «Ἐγερθή­σονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆτες καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς» (Ματθ. κδ´ 24). Ἄλλο Ψ: Ψευδαπόστολοι: «Οἱ ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμαστόν. Αὐτος γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχη­ματίζεται εἰς ἄγγελον φωτὸς» (Β´ Κορ. ια´ 13).

.                 Ὅλα τὰ Ψ, πού δείχνουν πῶς τὸ ψέμα πάει νὰ κάλυψη τὴν ἀληθινὴ διδασκαλία, εἶναι πρὸς ἀποφυγή. «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τὸν Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἔξε-ληλύθασιν εἰς τόν κοσμον» (Α’ Ἰωάν. δ´ 1). Ὅλα τά Ψ μεγιστοποιοῦν πρόσωπα «παπούληδες» καὶ «γεροντάδες», ἀλλὰ κρύβουν τὸ Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι. Κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν» (Λουκ. ϛ´ 26).

• Ἡ ἀπάτη τῶν ψευδοπροφητῶν διαδίδεται σήμερα γρήγορα ἀπὸ τὰ σχετικὰ video στὸ youtube, πού εἶναι ἑκατοντάδες. Ρασοφόροι κάθε τάξεως ἀπό ἁπλοὶ καλόγεροι μέχρι πολυφημισμένοι «γεροντάδες», καὶ μερικοί, ἐλάχιστοι εὐτυχῶς ἐπίσκοποι, μὲ ὕφος θεϊκῆς αὐθεντίας γίνονται ἀναμεταδότες «θείων» μηνυμάτων, τουτέστιν, φανταστικῶν παραμυθιῶν. Καὶ τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο εἶναι, ὅτι γιὰ νὰ γίνουν πιστευτὲς οἱ προφητεῖες τους τὶς βάζουν στὸ στόμα εὐσεβῶν πνευματικῶν πετέρων, πού μερικοὶ ἔχουν ἁγιοκαταταχτῆ τελευταία. Καλὰ εἶπε ἕνας σεμνὸς Μητροπολίτης: «Ἂν σηκωθοῦν οἱ ἅγιοι αὐτοί, θὰ κλείσουν τὰ στόματα ὅλων τῶν προφητολογούντων».

• Δείγματα τῶν ψευτοπροφητειῶν, πού κυκλοφοροῦν καὶ ἔχουν ἀναστατώσει τοὺς ἀφελεῖς, παραθέτουμε παρακάτω:

–Θὰ γεννηθῆ ἕνας μεγάλος ἡγέτης, διάδοχος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.

–Βλέπω εἰς τὸ μέλλον ἕνα νέον ἄνθρωπο! Εἶναι ὁ νέος Μ. Κωνσταντῖνος, ποὺ θὰ πάρη τὴν Πόλη του, τὴν Κωνσταντινούπολη.

–Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα θὰ μιλιέται ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη.

–Θὰ γίνη σεισμὸς μεγάλος. Θὰ σωριαστῆ ὅλη ἡ Ἑλλάδα. Καὶ ὕστερα θὰ ἔρθη πείνα μεγάλη.

–Θὰ ἔχουμε εἰσβολὴ τῶν Τούρκων σὲ δύο Ἑλληνικὰ νησιά. Θὰ μᾶς τὰ πάρουν.

–Θὰ γίνη παγκόσμιος πόλεμος. Ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Κύπρος δὲν θὰ ἔχουν πόλεμο.

–Ἡ Ρωσία θὰ κάνη πόλεμο μὲ τὴν Τουρκία ὀλίγων ἡμερῶν.

–Πρὶν ἀρχίση ὁ πόλεμος, θὰ φανῆ ἕνας μεγάλος Σταυρὸς πάνω ἀπό τὴν Κωνσταντινούπολι.

–Θὰ μᾶς βοηθήσουν πολλοὶ λαοί. Θὰ καταλάβουμε τὴν Πόλη καὶ ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία.

–Ὁ Ἀντίχριστος θὰ εἶναι τὸ ἐμβόλιο κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ!

–Εἶπε «γέροντας»: Νὰ μὴ στείλετε τὰ παιδιά σας στὸ σχολεῖο. Καλύτερα νὰ μείνουν ἀγράμματα, παρὰ νὰ φορέσουν μάσκα.

–Ἡ Παναγία παρακαλεῖ τὸν Χριστὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ τὴν ρώτησα (λέει ὁ «γέροντας»): Τί σοῦ ἀπάντησε; Λέει ἡ Παναγία: Μοῦ εἶπε ὁ Χριστός: «Δὲν γίνεται, Μητέρα».

–Κάθε μέρα βλέπω (λέει μεγαλόσχημος ρασοφόρος) καὶ συνομιλῶ μὲ τοὺς Γέροντες, τὸ Γέροντα Πορφύριο, τὸ Γέροντα Παΐσιο, τὸ Γέροντα Ἰάκωβο, τὸ Γέροντα Εὐμένιο… Καὶ μοῦ λένε τὸ τί πρόκειται νὰ συμβῆ…. Πολλὰ βράδυα βλέπω τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα καὶ τὴν Παναγία.

–Μαζέψτε τρόφιμα. Νὰ βγάλτε τὰ λεφτά σας ἀπό τὶς Τράπεζες. Θάρθη πεῖνα. Νὰ φτιάξετε εἰδικὲς ἀποθῆκες γιὰ τὰ ρεβύθια, τὶς πατάτες, τὸ ρύζι, τὰ μακαρόνια καὶ κονσέρβες πολλῶν εἰδῶν. Ἀποθηκεῦστε τρόφιμα γιὰ ἕνα χρόνο…

• Ὅσοι ἀποπροσανατολίζουν τοὺς πιστοὺς ἀπό το εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας καὶ τοὺς φανατίζουν μὲ τάχα προφητεῖες, εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἀπατεῶνες; Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Φοβοῦμαι μήπως ὡς ὁ ὄφις Εὔαν ἐξηπάτησεν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ, οὕτω φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπό τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς τὸν Χριστὸν» (Β´ Κορ. ια´ 3).

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ καὶ ΠΕΙΡΑΓΜΑΤΑ!

Τό νυστέρι στὴ φωτιά! 

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

   .                     Ἀντί νὰ ἐκζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, οἱ περισσότεροι Τὸν προκαλοῦμε. Καὶ δὲν ἐννοοῦμε μόνο τὴν ἀσεβοῦσα ἁμαρτία, ἀλλ᾽ ἐννοοῦμε καὶ τὴν ἀσεβοῦσα ἀθεΐα.

• Ξαναχτύπησε ὁ κ. Μανώλης Δερμιτζάκης, καθηγητὴς στὴ Γενεύη. Γι’ αὐτὸν ὁ σπουδαιότερος παρὰγων ἐξαπλώσεως τοῦ ὕπουλου ἰοῦ εἶναι ἡ… θεία Κοινωνία! Εἶπε σὲ ἐκπομπὴ τοῦ ΣΚΑΙ στὶς 16 Σεπτεμβρίου:«Προτοῦ σταματήσουν οἱ οἰκονομικὲς δραστηριότητες καὶ κλείσουν οἱ ἐπιχειρήσεις, θὰ πρέπει νὰ σταματήσει ἡ θεία Κοινωνία».

• Δυστυχῶς κανεὶς κυβερνητικὸς παράγων δὲν βρέθηκε νὰ μιλήση γιὰ τὸ αὐταπόδεικτο, ὅτι ἡ θεία Κοινωνία γιὰ ὅσους ἑτοιμασμένοι προσέρχονται δὲν μπορεῖ νὰ μεταδώση ἰούς, γιατί μεταδίδει τὸν Υἱό, τὸ Θεανθρώπινο Σῶμα καὶ τὸ Θεανθρώπινο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

.                 Μόνο ὁ ὑφυπουργὸς κ. Ν. Χαρδαλιᾶς, μὲ ἀφορμὴ ὅτι ἕνας ὑπουργὸς κοινώνησε, εἶπε: «Ὅλοι χριστιανοὶ εἴμαστε, ἀλλά μερικοὶ ἔχουμε ἐπιλέξει νὰ μὴ κάνουμε ἐπίδειξι τῆς πίστεως». Δηλαδή, κ. Χαρδαλιᾶ, εἶναι ἐπίδειξι πίστεως ἡ θεία Κοινωνία;
.                  Ὅσο γιὰ τὸν τρόπο μεταδόσεως τῆς θείας Κοινωνίας, αὐτὸ εἶναι θέμα ἐσωτερικό της Ἐκκλησίας, πιὸ ἐσωτερικό της πίστεως τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἀκόμα πιὸ ἐσωτερικό, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ ἀκατάληπτο μυστήριο.
.               Ὅπως οἱ πιστοὶ δὲν ρωτᾶνε τοὺς γιατρούς, γιατί τὸ νυστέρι πού χειρουργοῦν τὸ «βαπτίζουν» πρῶτα σὲ κλίβανο ὑψηλῆς θερμοκρασίας, ἔτσι καὶ οἱ γιατροὶ ἄς μὴ ρωτᾶνε πῶς ἡ ἱερὴ λαβίδα, προτοῦ ἀγγίξει τό στόμα τοῦ μεταλαμβάνοντος, «ἐμβαπτίζεται» σὲ θερμοκρασία ἀμέτρητης βαθμολογίας, στὸ «πῦρ τῆς Θεότητος». Καὶ φυσικά τό πλῆθος τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ χιλιάδες πιστοὶ γιατροὶ καὶ ἐπιστήμονες δὲν ἀμφιβάλλουν γιὰ τὸ «πῦρ», γιὰ τὴ φωτιὰ τῆς θείας Κοινωνίας. Στὸν κ. Δερμιτζάκη ὅμως θὰ συνιστούσαμε, νὰ μὴν ἀσχολῆται μὲ θέματα, πού δὲν εἶναι τῆς εἰδικότητάς του.

.                  Ἐπειδὴ ὅμως θεωρίες σὰν τοῦ κ. Δερμιτζάκη ἐπηρεάζουν δυστυχῶς καὶ μερικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ἄς ἀκούσουν ὅλοι οἱ πιστοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὰ ὅσα σχετικὰ εἶπε ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴ συνεδρίασι τῆς 25ης Ἰουνίου 2020:«Ὡς πρὸς τὸν τρόπο μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τοὺς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία σεβομένη τὴν Ἱεράν Παράδοσιν, τὴν συνυφασμένην ἀρρήκτως μὲ τὴν καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικὴν πρακτικὴν καὶ κενωτικὴν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καὶ μέχρι σήμερα ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καὶ φρουρὸς ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι᾽ ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου, καὶ μάλιστα ὑπό τὴν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων».

• Προσοχὴ ὅμως! Δὲν εἶναι γιὰ ὅλους πού κοινωνοῦν βέβαιο ὅτι δὲν ἀσθενοῦν ἀπό τὴ θεία Κοινωνία. Μόνο γιὰ ὅσους προσέρχονται προετοιμασμένοι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι βεβαιότατο, ὅτι προσφέρεται «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Γιὰ ὅσους τυπικὰ καὶ χωρὶς καθαρότητα ψυχῆς προσέρχονται, ἡ ἴδια θεία Κοινωνία εἶναι «πῦρ τοὺς ἀναξίους φλέγον».

• Πειράματα καὶ πειράγματα γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τῶν ἀσεβῶν βλασφημίες. Ἄς μὴ παίζουν «ἐν οὐ παικτοῖς»…