Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ

Μέ τήν  «εὐλογία» τοῦ κ. Τσίπρα

τοῦ  ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
ἱεροκήρυκος

.                Oἱ κυβερνητικοὶ ὁδηγοὶ τῆς παρελάσεως στὸ Σύνταγμα τῶν ἐκφύλων ἐπικροτοῦσαν τὴν προβολὴ συνθημάτων μὲ πλακάτ, μὲ φράσεις: «Οὔτε ἀγόρι οὔτε κορίτσι, ἁπλῶς ἄνθρωπος» – «Δὲν εἶμαι μιὰ φάση» – «Εἶμαι γκέι καὶ σᾶς καίει».
• Τὴν εὐλογία τους στὴν παρέλασι τῶν ὁμοφυλοφίλων ἔδωσαν καὶ ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων κ. Καμίνης καὶ ὁ ὑπουργὸς Παιδείας κ. Γαβρόγλου, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργὸς κ. Ἀλέξης Τσίπρας.
.                    Εἶπε μεταξὺ ἄλλων σὲ σχετικὴ συνέντευξι: «Ἀποδείχθηκε, ὅτι ἡ κοινωνία εἶναι πάρα πολὺ πιὸ μπροστὰ ἀπό ὅσο ἐμεῖς πιστεύουμε… Ἀλλάξαμε τὶς ζωὲς τόσων ἀνθρώπων. Στόχος μας νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀλλάξη ἡ κοινωνία καὶ στὰ “μικρά”. Νὰ εἶναι ἡ Ἑλλάδα μιὰ σύγχρονη εὐρωπαϊκὴ χώρα σὲ ὅλα, ὄχι μόνο στὸ νόμισμα»
• Θὰ ξερριζωθοῦν, λοιπόν, τὰ πάντα γιὰ νὰ περάσουν ἔκφυλες ἀντιλήψεις, πού δυστυχῶς στηρίζουν καὶ ἄλλα κόμματα. «Δίνουμε, λέει ὁ κ. Τσίπρας, τὴ δυνατότητα στοὺς συνανθρώπους μας, πού δὲν αἰσθάνονται ἄνετα μέ τό φύλο πού τοὺς ἀποδόθηκε κατὰ τὴ γέννησή τους, νὰ προχωρήσουν στὴ διόρθωση φύλου, μὲ ἐλαχιστοποίηση τῶν γραφειοκρατικῶν διαδικασιῶν…».
Θεωρεῖ δὲ ὁ πρωθυπουργὸς κ. Τσίπρας χρεωμένο τὸν ἑαυτό του στοὺς ὁμοφυλοφίλους! «Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε -εἶπε- ζήτησα δημοσίως συγγνώμη ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας στὴ Βουλή, τὴ μέρα τῆς ψήφισης τοῦ “συμφώνου συμβίωσης” τῶν ὁμοφύλων».
• Μήπως, κ. Τσίπρα, ξεχάσατε, ὅτι δὲν κυβερνᾶτε στὴ χώρα τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας; Μήπως πρέπει νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπό τούς προγόνους αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἀπό τούς ἥρωες τοῦ Γένους, πού δὲν εἶχαν τέτοια διλήμματα («εἶμαι ἀγόρι ἢ εἶμαι κορίτσι;»), ἀλλ᾽ εἶχαν ἄλλα διλήμματα, ἢ μᾶλλον ἀποφάσεις, ὅπως «ἐλευθερία ἢ θάνατος»;
• Ἂν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πάλαιψε, γιὰ νὰ ἐξαγνισθῆ ἡ κοινωνία ἀπό τούς διεστραμμένους (ἰδέ α´ κεφ. πρὸς Ρωμαίους), ἡ Ἐκκλησία σήμερα καλεῖται ν’ ἀγωνισθῆ γιὰ τὴν καθαρότητα τοῦ βίου, γιὰ τὴν ἁγνότητα τῶν νέων, γιὰ τὴν τιμιότητα τοῦ γάμου, γιὰ τὴν ἀληθινὴ οἰκογένεια καὶ γιὰ τὸν καυτηριασμὸ πάσης ἀνωμαλίας καὶ ἀκαθαρσίας.
.                Τύποι «κουνιστοὶ» καὶ «θηλυπρεπεῖς» οὔτε στὶς σκάλες τῶν ἱερῶν θυσιαστηρίων γίνονται ἀνεκτοί. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο, γι’ αὐτοὺς ὅμως, πού παραδέχονται τὴν ἀρρώστια τους, τὴν ἁμαρτία τους, ἀκόμα καὶ τὴν ἀνωμαλία τους. Θεραπεύει ἄσχημες καταστάσεις, δὲν ἀνέχεται ἀνώμαλους τύπους, πού καυχῶνται μάλιστα γιὰ τὸ «κουσούρι» τους! Καὶ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅλη ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνησις.

Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΥΧΗΣΗ

Ἡ ἀναίδεια ἔγινε… καύχησις!

τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                    Kινδυνεύουμε! Ἀπὸ τί; Δὲν καταλάβατε; Κινδυνεύουμε νὰ θεωρηθοῦμε καθυστερημένοι, διότι δὲν θέλουμε ὁ βοῦρκος νὰ διοχετεύεται ἐλεύθερα, ἀσύδοτα, γιατί ὄχι καὶ ὑποχρεωτικὰ μέσα στὰ σπίτια μας! Ἐν προκειμένω βοῦρκος εἶναι ἡ διαστροφὴ τῆς σεξουαλικότητας. Ναί, ὅσο κι ἄν ἡ μειονοψηφία τῶν ὁμοφυλοφίλων θέλη νὰ ἐπιβληθῆ στὸ κοινωνικὸ σύνολο, ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι βοῦρκος ἀνηθικότητας καὶ διαστροφῆς.
• Μέχρι πρό τινος ἦταν ἀδιανόητο νὰ ὀργανωθῆ παρέλασις ἀνδρῶν, πού νὰ φωνάζουν μὲ πανώ: «Εἴμαστε ἄνδρες»! Τὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι ἄνδρας δὲν τὸ ἐπιλέγεις οὔτε τὸ διεκδικεῖς. Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Φυσικά τό ἴδιο ἰσχύει καὶ μὲ τὶς γυναῖκες. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ κάνουν παρέλασι καὶ συλλαλητήριο μὲ σύνθημα: «Εἴμαστε γυναῖκες»! Τὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι γυναίκα δὲν τὸ ἐπιλέγεις. Σ᾽ τὸ χαρίζει ὁ δημιουργὸς Θεός, μόνος ἁρμόδιος γιὰ τὴ διάκρισι τῶν φύλων, ἀφοῦ Ἐκεῖνος «ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἄρσεν καὶ θῆλυ».
• Δὲν εἶναι ρατσισμὸς ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου. Εἶναι ἀναγνώρισις πραγματικότητας. Ρατσισμὸς εἶναι ἡ διάκρισις ὡς πρὸς τὴν ἀξία. Αὐτὸ πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γαλ. γ´ 28) ἀφορᾶ στὴν ἰσότητα, ὄχι στὴν ὁμοιότητα. Ὡς ἄνθρωποι καὶ οἱ δύο, καὶ ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα, ἔχουν ἴση ἄξια· εἶναι ἰσότιμοι. Ὡς πρὸς τὴ σωματικὴ ὅμως διάπλασι, τὴ βιολογικὴ ὀργανωτικότητα καὶ τοὺς ρόλους, εἶναι διαφορετικοί.
• Αὐτονόητα τό ἀρρενωπὸ καὶ ἡ θηλυκότητα. Βεβαίως μιλᾶμε γιὰ «νορμὰλ» ἀνθρώπους. Ἡ διαστροφὴ τοῦ κατὰ φύσιν στὸ παρὰ φύσιν πάντοτε ὑπῆρχε σὲ ὡρισμένα ἄτομα. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν εἶχε τὴ θρασύτητα ἢ διαστροφὴ νὰ ὑψώση πυγμὴ καὶ νὰ ἀποκτήση νομικὴ καὶ κυβερνητικὴ κάλυψι, ὥστε νὰ θέλη νά… ἐπιβληθῆ!
• Καὶ ὅμως! Αὐτὸ πού συνέβη στὴν πλατεία Συντάγματος στὶς 10 Ἰουν. 2017 καὶ λίγο ἀργότερα στὴ Θεσσαλονίκη, εἶναι προκλητικότατο. Ἔγινε «παρέλασις ὑπερηφάνειας» ὅλων τῶν διεστραμμένων, ὅλων τῶν ὁμοφυλοφίλων, πού ἀνήκουν στὴν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβιακοί, Ὁμοφυλόφιλοι, Ἀμφισεξουαλικοί, Τρανσεξουαλικοί, Κουήρ,Ἰντερσέξ).
• Στὴν πραγματικότητα ἦταν παρέλασις κυβερνητικῶν στελεχῶν καὶ τῶν ὁμοίων τους. Φανταζόμαστε νὰ μὴ θιγοῦν (ἄλλωστε καυχῶνται γιὰ τὶς φιλικὲς πρὸς τοὺς ὁμοφυλοφίλους ἀπόψεις τους) ὑπουργοὶ καὶ βουλευτές, πού πρωτοποροῦσαν, ὅπως ὁ Νίκος Φίλης, ὁ Εὐκλείδης Τσακαλῶτος (κρατοῦσε καὶ τὸ πανώ!), ὁ Νίκος Καρανίκας, ἡ Ζωὴ Κωνσταντοπούλου καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Τὴν ἐκδήλωσί τους ὠνόμασαν Gay Pride 2017.
• Εἴχαμε κάποτε σκεφθῆ, ὅτι ὁ κ. Ἀλέξης Τσίπρας καὶ ἡ παρέα του, πού μᾶς κυβερνοῦν, καθόλου δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, πού μαστίζει τὸν τόπο καὶ ὠθοῦνται στὴν πεῖνα καὶ τὴν ἐξαθλίωσι οἱ μικροσυνταξιοῦχοι καὶ οἱ ἄνεργοι (καὶ μάλιστα οἱ νέοι). Εἴχαμε ὑποψιασθῆ, ὅτι βρίσκονται κολλημένοι στὶς καρέκλες τῆς ἐξουσίας μόνο καὶ μόνο γιὰ ν᾽ ἀλλάξουν τὴν… κοινωνία! Δηλαδή, γιὰ νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἱστορία, τὴ χριστιανικὴ παράδοσι, τὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας, αὐτὸ πού καλοῦμε Χριστιανισμὸ καὶ Ἑλλάδα.
• Τώρα δὲν ὑποψιαζόμαστε. Τὸ… βεβαιώνουν οἱ ἴδιοι. Δήλωσε ὁ ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν κ. Τσακαλῶτος: «Δὲν εἶναι ὅλα οἰκονομία. Εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικὴ ἡ αὐριανὴ συγκέντρωσις τὸν Gay Pride. Κάνουμε ἐπαναξιολόγηση τῶν ἀρχῶν μας, τὴν ἀμφισβήτηση τῶν κοινωνικῶν κατασκευασμένων ἐννοιῶν καὶ στερεοτύπων».
• Γιὰ τὸν κ. Τσακαλῶτο σημασία δὲν ἔχει νὰ πάρη 50 εὐρώ παραπάνω ἡ γρηούλα μὲ τὰ 400 εὐρώ σύνταξι. Σημασία ἔχει νὰ πάρη ἀριστεῖο μεγαλείου ἕνας ὁμοφυλόφιλος μόνο καὶ μόνο γιατί καυχᾶται, ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλος!

ΕΡΓΑΛΕΙΑ, ΟΧΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης) «“Ψοφᾶµε” γιὰ θαύµατα καὶ ὁράµατα»!

Ἐργαλεῖα, ὄχι Πνεῦµα Ἅγιο

τοῦ Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη

ἠλ. στοιχ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»

• Ζητᾶµε θαύµατα, γιὰ νὰ πιστέψουµε! Πολλὲς φορὲς χρησιµοποιοῦµε «ἐργαλεῖα» θαυµάτων, χωρὶς νὰ πιστεύουµε ὅτι θὰ γίνη θαῦµα. Τὰ κρατᾶµε καὶ τὰ περιφέρουµε τὰ ἐργαλεῖα αὐτά, λυπᾶµαι ποὺ θὰ τὸ πῶ, ὡς µιὰ εὐλαβῆ ἀπάτη.

• Ποιά τὰ ἐργαλεῖα; Κάποια εἰκόνα, συνήθως τῆς πολυώνυµης Παναγίας, κάποιο λείψανο ἑνὸς µάρτυρα, κάποιο κοµµατάκι ἀπὸ τὸ λεγόµενο «Τίµιο Ξύλο». Φταῖνε ὅλα αὐτά; Ὄχι. Φταίει ἡ ποµπώδης προβολή τους καὶ ἡ ἀνθρωπαρέσκειά µας, ὅτι μὲ ὅλα αὐτὰ θὰ ἐντυπωσιάσουµε τὸν κόσµο.

• Καὶ εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὁ κόσµος, διψώντας γιὰ θαύµατα, ἢ µᾶλλον διψώντας γιὰ εὔκολο τρόπο σωτηρίας, τρέχει.

• Δὲν τρέχει νὰ συγκινηθῆ ἀπὸ τὸ Σταυρικὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ µετανοήση συγκλονιστικά, ἀλλὰ τρέχει νὰ προσκυνήση κάποια «ἄχραντα πάθη» τοῦ Χριστοῦ (ἔτσι τὰ λένε!!!), ποὺ περιφέρουν ἀπὸ δῶ καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ ἰσχυρίζονται πὼς εἶναι θαυµατουργά!

• Φαντάζεσθε µετὰ τὴν Ἀνάστασι τοὺς Μαθητές, ἀντὶ νὰ χαίρωνται μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, ἀντὶ νὰ ἀπολαµβάνουν τὶς ἐµφανίσεις Του, ἀντὶ νὰ ἐνισχύωνται ἀπὸ τὰ ἀναστάσιµα παραγγέλµατά Του, νὰ πηγαίνουν στὸ Γολγοθά, κι ἐκεῖ νὰ µαζεύουν … κάποιο καρφί, … κάποιο ἀγκάθι ἀπὸ τὸ ἀγκάθινο στεφάνι, … κάποιο κοµµατάκι ἀπὸ τὸν σπόγγο καὶ νὰ κατασκευάζουν χρυσὰ κουτιὰ καὶ µέσα σ᾽ αὐτὰ νὰ τὰ λιτανεύουν γιὰ εὐλογία τοῦ λαοῦ! Τὸ φαντάζεσθε;

• Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τὸ καρφί! Μὲ ἐνδιαφέρει ὁ καρφωµένος γιὰ τὶς ἁµαρτίες µου πάνω στὸν Σταυρό. Μὲ ἐνδιαφέρουν οἱ τύποι τῶν ἥλων, τὰ σηµάδια τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως.

• Δὲν μὲ ἐνδιαφέρουν ἐκεῖνα τὰ ἀγκάθια. Μὲ ἐνδιαφέρουν τὰ ἀγκάθια τῶν ἁµαρτιῶν µου, ποὺ ἀγκυλώνουµε τὸ Ἄχραντο Σῶµα τοῦ Κυρίου καὶ ἀγκυλώνουµε μὲ τὴν κακία µας τοὺς ἀδελφούς µας!

• Σιγὰ µὴ κάνανε οἱ Ἀπόστολοι συλλογὴ ἀπὸ τὸ … ἀρχεῖο τοῦ Γολγοθᾶ! Οἱ Ἀπόστολοι κάνανε τὸ γύρo τοῦ κόσµου, γιὰ νὰ κηρύξουν ὄχι τὰ ἐργαλεῖα μὲ τὰ ὁποῖα σταυρώθηκε ὁ Κύριος, ἀλλὰ τὴν ἄπειρη Ἀγάπη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.

• Φαντάζεσθε τὴν Παναγία τῆς φτωχειᾶς σπηλιᾶς κι ὕστερα ἀπὸ λίγο τοῦ φτωχικοῦ σπιτικοῦ νὰ µὴν ἀσχολῆται μὲ τὸ µυστήριο τῆς Σαρκώσεως καὶ μὲ τὴ µητρικὴ στοργὴ στὸν σαρκωθέντα Θεάνθρωπο, ἀλλὰ νὰ χαϊδεύη τὰ δῶρα τῶν µάγων; Τὴν φαντάζεσθε, ἀντὶ νὰ σφίγγη στὴν ἀγκαλιά της τὸ Θεῖο Βρέφος, νὰ σφίγγη στὸν κόρφο της τὰ δῶρα τῶν Μάγων; Φαντάζεσθε νὰ ἀφήνη γιὰ λίγο τὸ Μεγάλο, τὸ ἀνεκδιήγητο Δῶρο, ποῦ τῆς χάρισε καὶ µᾶς χάρισε ὁ Θεός, τὸν Σαρκωµένο Μεσσία, καὶ νὰ τρέχη σὲ χρηµατιστὲς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιὰ νὰ διαπιστώση τὴν χρηµαστηριακὴ ἀξία τῶν δώρων τῶν µάγων;

• Ὅταν ἔχης τὸ Δῶρο, τὸν Χριστό, δὲν ἀσχολεῖσαι μὲ ὑλικὰ δῶρα. Καὶ ὅταν ἔχης µέσα στὴν Ἐκκλησία τὰ τίµια Δῶρα, τὰ ἄχραντα Μυστήρια, δὲν ὀνοµάζεις «τίµια δῶρα» τὴν προσφορὰ τῶν µάγων!

• Τὰ δῶρα τῶν µάγων ἀπασχολοῦν τὸν πιστὸ µόνο μὲ τὸ τί καὶ γιατί ἀναφέρονται στὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιο (β 11). Ἀσχολεῖται ἡ Ἐκκλησία μὲ τὰ δῶρα τῶν µάγων µόνο συµβολικά, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσοστοµος: «Τίνι προσέφερον τὸν χρυσὸν καὶ τὸν λίβανον καὶ τὴν σµύρναν; οὐκ εὔδηλον, ὅτι τῇ πίστει ἤδη ἦσαν ἐπτερωµένοι; Καὶ πολλὴ ἡ διαφορὰ τῶν δώρων, κηρύγµατος ἐπέχουσα τάξιν. οὐ γὰρ ἀπόβλητος ὁ λόγος, εἰ καὶ παρὰ πολλῶν εἴρηται, ὅτι δὴ καὶ Θεὸν ὡµολόγουν διὰ τοῦ λιβάνου, καὶ Βασιλέα διὰ τοῦ χρυσοῦ, καὶ τὸν Πάσχοντα διὰ τῆς σµύρνης τὸν τάφον ἐνδεικνύµενοι. Οὕτω γοῦν καὶ ἐτάφη. Καὶ ταῦτα δι᾽ ὧν ἐποίουν οὗτοι προανεφώνουν» (Ε.Π.Ε. 33,320). [Μετάφρασις: Σὲ ποιόν προσέφεραν τὸ χρυσάφι, τὸ λιβάνι καὶ τὴ σµύρνα οἱ µάγοι; Φαίνεται σαφῶς, ὅτι ἤδη εἶχαν πτερωθῆ μὲ τὴν πίστι. Τὰ δῶρα ἦσαν διαφορετικά, τὸ καθένα μὲ τὸ δικό του κήρυγµα. Δὲν εἶναι ἄλλωστε ἀξιοκαταφρόνητο αὐτὸ ποὺ ἀπὸ πολλοὺς ἔχει λεχθῆ: Μὲ τὸ χρυσάφι ἔδειχναν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι βασιλιάς, μὲ τὸ λιβάνι τὸν δέχονταν σὰν Θεό, καὶ μὲ τὴ σµύρνα (τὸ ἄρωµα) προµήνυαν τὸ Πάθος Του, δείχνοντας καὶ τὴν ταφή Του. Ὅλα αὐτὰ τὰ κήρυτταν µἐ ὅσα ἐνεργοῦσαν οἱ µάγοι».

Θαύµατα καὶ σωτηρία ψυχῶν

• Θαύµατα, λοιπόν, ζητᾶµε, ἢ θεάµατα; Θαύµατα ἢ ἐργαλεῖα θαυµάτων, ποὺ ἀπατοῦν καὶ ἐξαπατοῦν; Δὲν ἔκανε ὁ Χριστὸς θαύµατα; Φυσικὰ καὶ ἔκανε. Τόσο πολλά, ὥστε εἶναι ἀναρίθμητα. Μὰ ὅλα τὰ θαύµατα τοῦ Χριστοῦ ἔγιναν μὲ τὴν παντοδύναµία Του, καὶ ὅλα ἀπέβλεπαν στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Δὲν παραµένει στὴ σωµατικὴ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ. Ἡ σφραγίδα τοῦ ἀληθινοῦ θαύµατος εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς: «Μηκέτι ἁµάρτανε, ἵνα µὴ χεῖρον τί σοι γένηται» (Ἰωάν. ε´ 14).

  Δὲν ἦταν συγκλονιστικὸ ἡ θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ. Συγκλονιστικὴ ἦταν ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἀκόµα καὶ οἱ νεκραναστάσεις. Συνήθως θεωροῦµε ὡς τὰ συγκλονιστικότερα θαύµατα τοῦ Χριστοῦ τὶς νεκραναστάσεις. Σίγουρα ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου εἶναι τὸ πιὸ ἐντυπωσιακὸ θαύµα τοῦ Χριστοῦ … Ὅµως ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε στὸν κόσµο γιὰ νὰ κάνη ντόρο ὡς ἕνας θαυµατοποιὸς-σόουµαν! Οὔτε ἔχει τὴν Ἐκκλησία του, ἂς ἐπιτραπῆ ἡ φράσις, γιὰ νὰ κάνη «σόουµπίζνες»! Οὔτε ἦρθε ὁ Χριστὸς ἁπλῶς γιὰ νὰ ἀναστήση κάποιους σωµατικὰ νεκρούς, νὰ βγάλη µερικοὺς ἀπὸ τοὺς τάφους τους. Ἐξ ἄλλου καὶ ὅσοι ἀναστήθηκαν, µετὰ ἀπὸ κάποια χρόνια ξαναπέθαναν.

• Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσµο γιὰ νὰ «µαρτυρήση τῇ ἀληθείᾳ, ὅπως τὸ εἶπε καὶ στὸν Πιλάτο (Ἰωάν. ιη´ 37). Ἦρθε γιὰ νὰ µᾶς δείξη ὅτι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ δὲν εἶναι νεφελώδεις θεωρίες, ἀλλὰ ἕνα Πρόσωπο. Εἶναι ἡ κοινωνία μὲ Ἐκεῖνον. Ἡ ἕνωσις µαζί Του. Ἀλήθεια καὶ Ζωὴ εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι µόνο ὁ Χριστός. Χωρὶς τὸν Χριστὸ ὁ ἄνθρωπος ζῆ στὸ ψέµα καὶ στὴ σκιὰ τοῦ θανάτου.

• Καταλάβατε; Κάποια ἄλλη Ἀνάστασι ἦρθε νὰ µᾶς χαρίση.

Ἀνάστασις ψυχῆς. Μετάνοια

• Ὅλα τὰ θαύµατα τοῦ Χριστοῦ ἀποσκοποῦν στὴν Αἰώνια Ζωή. Γι᾽ αὐτὸ πάνω ἀπὸ τὰ θαύµατα στὴν ὕλη, στὸ σῶµα, εἶναι τὰ θαύµατα στὸ πνεῦµα, στὴν ψυχή.

• Τὰ θαύµατα τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχουν σκοπὸ ἁπλῶς νὰ ἀνακουφίσουν προσωρινὰ τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι … ὑπουργὸς κοινωνικῆς προνοίας! Ὅλα τὰ θαύµατά Του ἔχουν σκοπὸ νὰ µᾶς ὁδηγήσουν στὸ µέγιστο θαῦµα τῆς προσωπικῆς µας ἀναστάσεως, ἀπὸ τὸ σκοτάδι τοῦ ψεύδους καὶ τοῦ θανάτου στὸ φῶς τῆς Αἰώνιας Ζωῆς.

• Κι αὐτὸ ἐπιτελεῖται μὲ τὴ µετάνοια, τὴν προσωπικὴ αὐτὴ προσφορὰ τοῦ ἀνθρώπου στὴ σωτηρία του.

• Πρόκειται γιὰ ἕνα θαῦµα, ποὺ δὲν µπορεῖ νὰ τὸ κάνη µόνoς Του ὁ Χριστός, ἀλλὰ προϋποθέτει καὶ τὴ δική µας ὁλόψυχη συνεργασία µαζί Του. Ρωτάει τὸν παραλυτικό: «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;». Ἂν γιὰ τὴ σωµατικὴ θεραπεία προαπαιτῆται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πολὺ περισσότερο γιὰ τὴν πνευµατικὴ θεραπεία καὶ σωτηρία.

• Ἀπὸ τὸν σωµατικὸ θάνατο θὰ µᾶς ἀναστήση ὁ Χριστός, θέλουµε-δὲν θέλουµε… Ἡ σωµατική µας ἀνάστασις θὰ γίνη ὁπωσδήποτε. Εἶναι κοινὴ («Τὴν κοινὴν ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούµενος … »). Τὰ σώµατα ὅλων θὰ ἀναστηθοῦν. Καὶ δικαίων καὶ ἀδίκων. Εἶναι ἐξ ὁλόκληρου δική Του ἀπόφασις.

• Ἡ ἄλλη ὄµως ἀνάστασις, ἡ ἀπελευθέρωσις ἀπὸ τὰ πάθη, μὲ τὴ µετάνοια, εἶναι κάτι ποὺ δέν ἐξαρταται µόνο ἀπὸ Αὐτόν. Ζητάει καὶ τὴ δική µας βοήθεια! Τὴ δική µας συνεργασία.

• Γι᾽ αὐτό, ναί, ὁ Χριστὸς ζητάει βοήθεια! Φωνάζει «βοήθεια»! Μᾶς κάνει τὴν ὑψίστη τιµὴ νὰ µᾶς ζητάη νὰ Τὸν βοηθήσουµε, ὄχι γιὰ κάποια δική Του ἀνάγκη, ἀλλὰ γιὰ τὴ δική µας σωτηρία! Τόσο πολὺ σέβεται τὴν ἐλευθερία µας. Νὰ γιατί μὲ µαγικὸ τρόπο καὶ θρησκευτικὰ «φετὶχ» δὲν σωζόµαστε. Τόση εἶναι ἡ ἀγάπη Του! Τόση εἶναι ἡ λαχτάρα Του νὰ σωθοῦµε.

• Γιὰ ποιόν κλαίει ὁ Χριστὸς στὸν κῆπο τῆς Γεθσηµανῆ; Γιὰ ποιόν «ἐγένετο ὁ ἱδρὼς Αὐτοῦ ὡσεὶ θρόµβοι αἵµατος» (Λουκ. κβ´ 24); Γιὰ ποιόν ἱδρώνει αἷµα ὁ Χριστός; Γιὰ ποιόν εἶπε ὁ Χριστὸς «Διψῶ» (Ἰωάν. ιθ´ 28);

• Τί διψάει; Διψάει τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσµου. Διψάει νὰ πιῆ τὸ νερὸ τῆς δικῆς µας µετάνοιας! Ἐµεῖς πίνουµε τὸ Αἷµα τῆς ὑψίστης Του ἀγάπης. Ἐκεῖνος διψάει γιὰ τὸ νερὸ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς µετανοούσης καρδίας µας. Κανένα πηγάδι, μὲ τόσο βρώµικο πάτο, δὲν βγάζει τόσο καθαρὸ νερό, ὅσο ἡ µετάνοια· τόσο καθαρὸ ποὺ τὸ πίνει καὶ ὁ Χριστός.

Πολὺ µεγαλύτερα ἀπὸ τὰ χαρίσµατα

• Τὰ µεγαλύτερα θαύµατα ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἁµαρτία, ὄχι μὲ τὰ χαρίσµατα. Πόρνη γυναίκα γίνεται δεκτὴ στὴ βασιλεία, γιὰ τὴ µετάνοιά της. Χαρισµατοῦχες παρθένες ἐκδιώκονται στὴν κόλασι γιὰ τὴν ἀδράνεια καὶ ραθυµία τους. «Δεινὸν ἡ ραθυµία, µεγάλη ἡ µἐτάνοια»!

• Ὁ καθηµερινὸς ἀγώνας µετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς µας στὴν Ἀληθινὴ Ζωὴ καὶ Ἐκκλησία, προκαλεῖ µεγαλύτερη χαρὰ στοὺς ἀγγέλους, ἀπὸ τὴ χαρὰ ποὺ τοὺς ἔδωσε ἡ ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου.

• Ἡ «ἀνάστασις» τοῦ Ζακχαίου εἶναι µεγαλύτερο θαῦµα ἀπὸ τὴν ἀνάστασι τοῦ Λαζάρoυ. Ἡ «ἀνάστασις» τῆς Σαµαρείτιδος εἶναι µεγαλύτερο θαῦµα ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου. Ἡ «ἀνάστασις» τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι µεγαλύτερο θαύµα ἀπὸ τὴν ἀνάστασι τῶν ἑπτὰ παίδων ἐν Ἐφέσῳ.

• Ἐµεῖς «ψοφᾶµε» γιὰ θαύµατα καὶ ὁράµατα. Λόγῳ τῆς «παχυλῆς διανοίας» µας, ὅπως λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστοµος, ἐπειδὴ δηλαδὴ εἴµαστε «χοντροκέφαλοι». Χάσκουµε γιὰ σηµεῖα καὶ γιὰ ἐντυπωσιακὰ χαρίσµατα.

• Ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ βλέπει ἀγγέλους, εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ μὲ σωστὴ αὐτογνωσία καὶ συναίσθησι βλέπει τὴν ἀµαρτωλή του πτῶσι· τὸ πρῶτο βῆµα γιὰ σωστὴ µετάνοια.

• Μὲ παρθενικὸ χάρισµα οἱ µωρὲς παρθένες ἐκδιώκονται! Τοὺς ἔκλεισε ὁ Χριστὸς τὴν πόρτα, γιατί εἶχαν κλειδωµένη τὴ δική τους πόρτα, τῆς ἀγάπης καὶ τῶν καλῶν ἔργων τὴν πόρτα. Ἀλλὰ καὶ στὸ τέλος τῆς ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁµιλίας ὁ Χριστὸς κλείνει τὴν πόρτα σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς χαρισµατούχους, ποὺ µαζὶ μὲ τὸ χάρισµα, δὲν εἶχαν ἀγάπη καὶ ταπείνωσι καὶ µετάνοια. Τὸ χάρισµα εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν σοῦ χρωστάει τίποτε ὁ Θεός. Ὁ ἀγώνας ὁ πνευµατικὸς εἶναι δικός σου, μὲ τὴ δική Του χάρι. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀµείβεται.

• «Πολλοὶ θὰ µοῦ ποῦν ἐκείνη τὴν ἡµέρα: Κύριε, Κύριε, δὲν προφητεύσαµε στὸ ὄνοµά Σου; Δὲν βγάλαµε δαιµόνια στὸ ὄνοµά Σου; Δὲν κάναµε τόσα θαύµατα στὸ ὄνοµά Σου; Κι ἐγὼ τότε θὰ τοὺς πῶ: Οὔτε ποὺ σᾶς ξέρω! Φύγετε ἀπὸ µένα ὅσοι ἐργάζεστε τὴν ἀνοµία» (Ματθ. ζ´ 22).

ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ; «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν δῶρα φέροντας» (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Προσκυνᾶμε ἄγαλμα;

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

.               Εἴδωλα ἐπιτρέπονται στὴν Ὀρθοδοξία;
.               Ἐπιτρέπεται, δηλαδή, νὰ ἔχουμε ἀγάλματα καί νὰ τὰ προσκυνᾶμε, ὅπως προσκυνᾶμε τὶς εἰκόνες, τοῦ Χριστοῦ μὲν λατρευτικά, τῶν δὲ ἁγίων τιμητικά;
.               Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀγάλματα στοὺς Ναούς τους. Καὶ σκέφτηκαν νὰ προσφέρουν καὶ σὲ μᾶς, ἀφοῦ βέβαια ἐμεῖς προσπέσαμε καὶ τοὺς παρακαλέσαμε!
.               Κάποτε γιὰ ὕποπτες προσφορὲς ἴσχυε τὸ τοῦ Βιργιλίου: «Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Πολὺ περισσότερο γιὰ τοὺς Ὀρ­θοδόξους ἰσχύει τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν δῶρα φέροντας». Καὶ ἀκόμα περισσότερο τό: «Φοβοῦ τοὺς Παπικοὺς κἄν λείψανα φέροντας», ὅταν μάλιστα τὰ λείψανα πού προσφέρουν ἔχουν ὡς περιτύλιγμα εἰδωλικά ἀγάλματα!
.               Οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἀπέραντες ἀποθῆκες, πού οἱ ἴδιοι δὲν τὶς χρησιμοποιοῦν πλέον, ἀλλ᾽ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὶς ἀνοίξουν, ὅταν σάν… ζητιάνοι ὀρθόδοξοι μεγαλόσχημοι προστρέχουν καὶ ἐκλιπαροῦν! Οἱ ἀποθῆκες, μουσειακῆς περισσότερο μορφῆς, φιλοξενοῦν ἀπὸ χρυσάφια παλαιῶν Παπῶν, μέχρι λάρνακες καὶ ἀναρίθμητα (ἀνεξέλεγκτα;) λείψανα.
.               Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὑπάρχουν λείψανα τῆς ἁγίας Ἑλένης. Τί χρειαζόμασταν λείψανά της ἀπό τὴ Βενετία, δηλαδή, ἀπό τούς Παπικούς; Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει ἄς ποῦμε ὅτι δεχόμαστε καὶ ἕνα λείψανο ἀπό τὴ Δύσι. Μὰ στὴν περίπτωσι τῆς νέας μεταφορᾶς ἀπό τὴ Βενετία, μετα­φέραμε… ἄγαλμα καὶ τὸ παρουσιάσαμε στὸ λαὸ ὡς «σκήνωμα»!
.               Βέβαια ὁ διαφημιστής τῆς ὅλης ὑποθέσεως (βοηθὸς ἐπίσκοπος) ἔσπευσε νὰ διορθώση τὰ τῆς διαφημιστικῆς ἀφίσσας, πού ἔκανε λόγο γιὰ σκήνωμα. Στὴ διόρθωσι μίλησε γιὰ λείψανα τῆς ἁγίας Ἑλένης.
.               Ὅσοι σπεύδουν πρὸς προσκύνησι, ἀπό εὐλάβεια βεβαίως τὸ κάνουν. Δὲν γνωρίζουν τὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;» (Β´ Κορ. ϛ´ 16). Πάντως λείψανα δὲν διακρίνουν. Λένε οἱ ἁρμόδιοι, ὅτι σ’ αὐτὴν τὴν πολυτελέστατη λάρνακα, ἀσήκωτη ἀπό «εὐγενῆ» μέταλλα, ὑπάρχουν δύο-τρία μικρὰ τεμάχια λειψάνων τῆς ἁγίας. Τὸ σίγουρο εἶναι, ὅτι μέσα στὴν καλλιτεχνικὴ καὶ βαρύτιμη λάρνακα δὲν ὑπάρχει σκήνωμα, ὅπως π.χ. τὰ σκηνώματα (ὁλόσωμα) τῶν ἁγίων Διονυσίου, Γερασίμου, Σπυρίδωνος καὶ ἄλλων.
.               Τότε αὐτὸ τὸ ὁμοίωμα, πού βρίσκεται ξαπλωμένο στὴν πολυ­τελέστατη λάρνακα, τί εἶναι; Ἕνα «εἴδωλο», δηλαδὴ μεταλλικὸ σῶμα (ἀπό χρυσάφι, ἀπό ἀσήμι, ἀπό χαλκό, «οὐκ οἶδα»!). Εἶναι ἕνα ξαπλωμένο ἄγαλμα, περιτυλιγμένο μὲ βασιλικὴ στολὴ καὶ βασιλικὸ στέμμα!
.               Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Ἀπό πότε σὲ Ὀρθόδοξο Ναὸ μαζὶ μὲ εἰκόνες ἔχουμε καὶ ἀγάλματα, ἔστω καὶ ἁγίων; Καὶ γιατί ἀποπροσ­ανατολίζουμε τὸ λαό; Ὁ λαὸς ἕνα χρειάζεται: Τὸ πρόσωπο τοῦ μοναδικοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου Κυρίου, τὸν ὁποῖον ἀγάπησε καὶ διακόνησε ἡ ἁγία Ἑλένη.

 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΛΕΖΟΥ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης) «Τὸν θαυμάζουμε τώρα ὅλοι, διότι τὰ τρεμάμενα χέρια του ὕψωσαν τὴ σημαία τῆς χριστιανικῆς ὁμολογίας»

Ὁμολογία Γλέζου

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

.           Θεωρεῖται ἱστορικὸ στέλεχος τῆς ἀριστερᾶς. Πρόκειται γιά τὸ Μανώλη Γλέζο, πού ἔχει χρηματίσει βουλευτής, εὐρωβουλευτὴς καὶ δήμαρχος στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του, τὴν Ἀπείρανθο Νάξου. Πάντοτε ζωηρὸς καὶ ἐν­θουσιώδης, παρ᾽ ὅλη τὴν προχωρημένη ἡλικία του (ὑπερενενηκοντούτης).
.           Τὸ κατόρθωμά του κατὰ τὴ Γερμανικὴ κατοχή, ποὺ κατέβασε τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπό τὴν Ἀκρόπολι, ὄχι μόνο τὸν ἀνέδειξε ἥρωα, ἀλλὰ καὶ τὸν κατέστησε ζωντανὸ θρύλο.
.           Τὸν διεκδικοῦν γιὰ δικό τους ὅλες οἱ ἀριστερὲς καὶ κομμουνιστικὲς παρατάξεις. Ἀλλ’ ὅπως φαίνεται, ὁ ἥρωας στὰ βάθη του εἶναι Ἕλληνας πατριώτης καὶ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος. Πολλὲς φορὲς ἔχει προβῆ σὲ ὑπεράσπισι τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας στὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους, κάτι πού οἱ ἄθεοι ἀριστεροὶ ἀρνοῦνται. Πρόσφατο παράδειγμα τὰ ὅσα εἶπε γνωστὸς ἀριστερὸς ἐναντίον τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ἐξ ἀφορμῆς προτάσεως νὰ ὀνομασθῆ ἡ Ἰονία ὁδός, «ὁδὸς Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ»!
.           Σὲ ἀντίθεσι μὲ τὰ ὅσα ἄθλια στόματα ἄθεων ἐκσφενδονίζουν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεως τῶν ἡρώων τῆς Φυλῆς μας, ὁ Μανώλης Γλέζος εὐκαίρως ἀκαίρως φανερώνει τὸ χριστιανικό του «πιστεύω».
.           Ἡ σπουδαιότερη ὁμολογία του ἦταν τὰ ὅσα εἶπε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο, κατὰ τὴ συνάντησί τους στὸ Γραφεῖο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὶς 31 Μαρτίου 2017. Ἐκεῖ θέλησε νὰ ἐναποθέση στὰ πόδια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τὴν ἐπιθυμία νὰ πεθάνη ὀρθόδοξα καὶ νά κηδευθῆ χριστιανικά. Ἐπιθυμία, πού δὲν ἔχει νὰ κάνη μὲ ὑστεροφημία (τί νὰ τὴν κάνη ἄλλωστε ἕνας θνητός;). Ἐπιθυμία γεμάτη πίστι καὶ ἐλπίδα.
.           Κατὰ τὴ συνάντησι ὁ κ. Μανώλης Γλέζος συζήτησε ἐπίσης μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο διάφορα θέματα τῆς ἐπικαιρότητας καὶ ὑπερτόνισε τὸ ρόλο τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ὑπεράσπισι τῆς Πατρίδας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εὐλόγησε τὸ θρυλικὸ Γλέζο καὶ τὸν προέπεμψε μὲ ἐγκάρδιες εὐχές.
.           Ἂν ἄλλοι ἐπισκέπτωνται τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ἐθιμοτυπικὰ ἢ γιὰ λόγους ἐπικοινωνιακοὺς καὶ συνεργασίας, ὁ Μανώλης Γλέζος τὸν ἐπισκέφθηκε γιὰ προσωπικό του ὑπαρξιακὸ πρόβλημα.
.           Ἂν τὸν θαυμάζη ἡ Ἱστορία τοῦ τόπου μας, πού κατέβασε τὴ Γερμανικὴ σημαία, τὸν θαυμάζουμε τώρα ὅλοι, διότι τὰ τρεμάμενα χέρια του ὕψωσαν τὴ σημαία τῆς χριστιανικῆς ὁμολογίας.

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ»

Ἀρνοῦνται τήν ἔκτρωσι

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
ἱεροκήρυκος

βλ. σχετ.: ΕΥΓΕ! ΟΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΜΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ “ΟΧΙ” ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ.

.         Οἱ ἀναισθησιολόγοι τοῦ Νοσοκομείου τῆς Σάμου, μὲ ἀπόφασί τους, πού κοινοποιήθηκε στὴ διοίκησι τοῦ νοσοκομείου, ἀρνοῦνται νὰ χορηγοῦν ἀναισθησία σὲ περιπτώσεις διακοπῆς κυήσεως, ἐκτὸς ἐὰν συντρέχουν ἰατρικοὶ λόγοι κινδύνου τῆς ζωῆς ἢ τῆς ὑγείας τῆς ἐγκύου. Οἱ ἀναι­σθησιολόγοι ἀρνοῦνται νὰ μετέχουν στὴ διαδικασία τῆς ἐκτρώσεως γιὰ λόγου ἠθικῆς συνειδήσεως. Ἐπικαλοῦνται καὶ τὸ ἄρθρο 31 τοῦ Νόμου 3418/2005 (κώδικας ἰατρικῆς δεοντολογίας), πού ἀναφέρει πώς «ὁ ἰατρός μπορεῖ νὰ ἐπικαλεστεῖ τοὺς κανόνες καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς ἠθικῆς συνείδησής του καὶ νὰ ἀρνηθεῖ νὰ ἐφαρμόσει ἢ νὰ συμπράξει στὶς διαδικασίες τεχνητῆς διακοπῆς τῆς κύησης, ἐκτὸς ἐὰν ὑπάρχει ἀναπότρεπτος κίνδυνος γιὰ τὴ ζωὴ τῆς ἐγκύου ἢ κίνδυνος σοβαρῆς καὶ διαρκοῦς βλάβης τῆς ὑγείας της».
.         Νὰ σημειωθῆ, ὅτι μέχρι πρότινος καὶ στὸ νοσοκομεῖο τῆς Σάμου, ὅπως δυστυχῶς καὶ σ’ ὅλα τά νοσοκομεῖα τῆς χώρας, πραγματοποιοῦνταν διακοπὲς κυήσεως στὸ νοσοκομεῖο, μὲ τὴ συναίνεσι τῆς ἐγκύου ἢ τῶν γονέων σὲ περιπτώσεις ἀνήλικης, ὅπως ἐξ ἄλλου δυστυχῶς ὁ νόμος (ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων) ὁρίζει.
.         Σύμφωνα μὲ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες ἡ διοίκησις τοῦ Νοσοκομείου φαίνεται νὰ μὴν ἔχη τὸ δικαίωμα νὰ ὑποχρεώση τοὺς ἀναισθησιολόγους καὶ τοὺς μαιευτῆρες νὰ συμμετάσχουν σὲ διακοπῆ ἐγκυμοσύνης.
.         Ἦταν ἀναμενόμενο ν᾽ ἀρχίσουν οἱ ἀντιδράσεις, οἱ εἰρωνεῖες, ἀλλὰ καὶ οἱ πιέσεις. Ὅλοι, βλέπετε, ἔχουν δικαίωμα νὰ ἐνεργοῦν ὅπως θέλουν, καὶ μάλιστα ἄτιμα καὶ ἐγκληματικά. Ὁ χριστιανὸς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἐνεργῆ κατὰ συνείδησιν! Ἤδη πολλοὶ φορεῖς κατευθυνόμενοι ἀπό ἀθέους καὶ ἀμοραλιστές, κατηγοροῦν τὴ διευθύντρια τῶν ἀναισθησιολόγων. Λένε, πὼς πρὶν ἀνῆκε στὸ ΚΚΕ καὶ προέβαινε σὲ συνεργεῖα ἐκτρώσεων, ἐνῶ τώρα πρέπει νὰ ἔχη «μπλέξει» σὲ θρησκευτικὴ κίνησι!
.         Δηλαδή, ἀποκλείεται νὰ δέχτηκε καὶ αὐτὴ ἡ ἀναισθησιολόγος τὸ μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου γιὰ σεβασμὸ στὴ ζωὴ καὶ νὰ μετανόησε;
.         Γενικὰ ὅμως ὁ τίμιος γιατρὸς εἶναι γιατρός. Πάνω ἀπὸ τὶς κραυγὲς τῶν ὑστερικῶν, πού στριγγλίζουν ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων, ἔχει τὴ συνείδησί του. Ὑπεράνω φονικῶν ἀπαιτήσεων, ἔχει τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη στὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀπόφασι νὰ μὴν ὑποκύψη σέ ἐκβιασμούς.
.         Γιὰ ὅλα τὰ ἄτιμα ἔργα, πού καταπιεστικὰ ἐπιβάλλει τὸ ἄθεο κατεστημένο καὶ ἡ διεφθαρμένη κοινωνία μας, ἀπαιτεῖται ἀντίστασις. Ὁ ἐνάρετος κλείνει τὰ αὐτιά του στὰ ἐγκληματικὰ σχέδια τοῦ κόσμου καὶ βαδίζει σταθερὰ στὶς γραμμὲς τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς ἀλήθειας.
.         Τὸ παράδειγμα τῶν ἀναισθησιολόγων τῆς Σάμου ἄς ἀκολουθήσουν καὶ ὅλοι οἱ γιατροὶ τῆς Ἑλλάδος, ἰδίως ὅσοι λόγῳ εἰδικότητας ἐμπλέκονται στὴ διαδικασία τῆς ἐν ψυχρῷ δολοφονίας ἀθώων παιδιῶν.
.         Γιὰ νὰ ψηφισθῆ ὁ ἐγκληματικὸς νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων, ἄθλια γύναια, χωρὶς καμμιὰ κοινωνικὴ ὑπόληψι, ἔκαναν διαδηλώσεις καὶ ὕψωναν πανώ, πού ἔγραφαν: «Τὸ σῶμα εἶναι δικό μας, τὸ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε».
.         Καιρὸς νὰ διαδηλώση καὶ ὁ ἠθικὸς καὶ τίμιος κόσμος τὴν ἀντίδρασί του καὶ νὰ δείξη τὴν ἀντίστασί του στὴ φονικὴ μανία κατὰ τῶν παιδιῶν καὶ νὰ ὑψώση πανώ, πού νὰ γράφουν: «Ἡ ζωή τῶν παιδιῶν δὲν εἶναι δική μας» — «Κάτω τά χέρια σας καὶ τὰ μαχαίρια σας ἀπό τὴ ζωούλα τοῦ μικροῦ κυοφορούμενου βρέφους!».
.         Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα, ἀντὶ νὰ κάνη πανηγύρια ἡ Ἐκκλησία καὶ πολυερχιερατικὰ συλλείτουργα καὶ λιτανεῖες μὲ «φολκλὸρ» καὶ ἐπι­δείξεις, νὰ σημάνη συναγερμὸ ζωῆς; Σὲ λίγο θὰ ἔχουμε λείψανα καὶ εἰκόνες καὶ δὲν θὰ ἔχουμε παιδιά! Καὶ ἕνα παιδί, ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀξίζει περισσότερο ἀπό πολλὲς εἰκόνες.
.         Ἐκθρονίζουμε τὰ παιδιὰ ἀπό τό θρόνο τῆς ζωῆς (τὴν μήτρα) καὶ ἐνθρονίζουμε εἰκόνες! Βαβαὶ τῆς ὑποκρισίας μας!

 

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ἆραγε τὸ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΩΣ;

 

Τὸ ἀ­λη­θι­νὸ ΦΩΣ

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη,
ἱεροκήρυκος

-Δέν ἀρκεῖ ἆ­ραγε ὁ φω­τι­σμὸς τοῦ Ἁ­γίου Πνεύ­μα­τος;
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέ­ρου Φω­τός»;
– Δὲν ἀρκεῖ τό «Νῦν πάν­τα πεπλή­ρωται φω­τός, οὐ­ρα­νὸς τε καὶ γῆ καὶ τὰ κα­τα­χθό­νια»;
-Δὲν ἀρ­κεῖ τὸ «Ἐ­γώ εἰ­μί τό Φῶς τοῦ κό­σμου»; (Ἰ­ω­αν. η’ 12).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Φω­τί­ζου, φω­τί­ζου, ἡ νέα Ἱερου­σα­λήμ (ἡ Ἐκ­κλη­σία)»;
-Δὲν ἀρκεῖ τὸ «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κό­σμου»; (Ματθ. ε’ 14).
-Δὲν ἀρκεῖ τὸ «Οὕ­τω λαμ­ψά­τω τὸ φῶς ὑ­μῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀν­θρώ­πων»; (Ματθ. ε’ 16).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «ὁ ἀ­κο­λου­θῶν ἐμοί, οὐ μὴ περι­πα­τή­σῃ ἐν τῇ σκο­τίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζω­ῆς»; (Ἰω­αν. η´ 12).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Ἐ­γώ Φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐ­λή­λυ­θα»; (Ἰ­ω­αν. ιβ’ 46).
-Δὲν ἀρκεῖ τό Φῶς πού «περι­ή­στραψεν ἀ­πό τοῦ οὐ­ρα­νοῦ» καὶ τύ­φλωσε σω­μα­τι­κὰ τὸν Πα­ῦ­λο καὶ τὸν φώ­τισε ἐ­σω­τε­ρι­κὰ καὶ τὸν ἄλ­λα­ξε; (Πράξ. θ’ 3).
-Δὲν ἀρ­κεῖ τὸ «Τέθει­κά σε εἰς φῶς ἐ­θνῶν»; (Πράξ. ιγ’ 47).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Ὡς τέ­κνα φω­τὸς περιπατεῖτε»; (Ἐφεσ. ε΄ 8).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Υἱ­οὶ φω­τὸς ἐστε καὶ υἱ­οὶ ἡ­μέ­ρας»; (Α’ Θεσ. ε´ 5).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Θαυ­μα­στόν φῶς τῆς κλήσεως ἡ­μῶν»; (Α´ Πέτρ. β´ 9).
-Δὲν ἀρκεῖ τό «Τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νὸν ἤ­δη φαίνει»; (Α´ Ἰω­αν. β´ 8).

.                   Χρει­άζεται, λοι­πόν, γιὰ κάθε μιὰ ἀ­πὸ τὶς ἀ­να­φο­ρὲς αὐ­τὲς περὶ τοῦ οὐ­ρα­νί­ου Φω­τὸς καὶ κά­ποια λαμ­πά­δα; Οἱ λαμ­πά­δες καὶ τὰ ποι­κί­λα φῶ­τα καὶ φα­να­ρά­κια, ἀ­κό­μα καὶ κα­τὰ τὴ λαμ­προ­φό­ρο Ἀ­νάστασι, εἶ­ναι συμ­βο­λι­κά, πού μᾶς ὑ­πο­δει­κνύ­ουν τὸ ἀ­λη­θι­νὸ Φῶς τοῦ Χρι­στοῦ, τὸ μο­να­δι­κὸ Φῶς τοῦ Εὐαγγελί­ου καὶ τὸν ἅ­γιο Φω­τι­σμό.

.             Χω­ρὶς αὐ­τὰ τὰ τρία Φῶ­τα κα­νέ­να ἄλ­λο φῶς δὲν ὁ­δηγεῖ στὴ μετά­νοια καὶ τὴν ἐν Χρι­στῷ σω­τη­ρία.