ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΜΕ ΚΥΝΙΣΜΟ

Ὁμοφυλόφιλος μέ κυνισμό

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.                «Εἶμαι ὁμοφυλόφιλος. Ξέρω ποιὸς εἶμαι, καὶ δὲν ντρέπομαι γι᾽ αὐτό. Ἀντιθέτως εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένος. Ὁπότε δὲν βλέπω κάποιο ζήτημα. Τὸ μὲ ποιὸν ἢ ποιὰ εἶσαι εἶναι ἕνα ζήτημα κοινωνικὸ -μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὄν κοινωνικὸ- καὶ ὄχι ἁπλῶς ἕνα ζήτημα προσωπικό. Ταυτόχρονα στὴ ζωὴ εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ξέρεις ποιὸς εἶσαι, καὶ νὰ ἀποδέχεσαι τὸν ἑαυτό σου, πρῶτα ἀπὸ ὅλα ἐσύ ὁ ἴδιος. …Ὁ κόσμος, μὲ τὸν ὁποῖον συνεργάζομαι στὴν κυβέρνηση ξέρει πώς εἶμαι γκέϊ καὶ δὲν τοὺς νοιάζει. Ὁ πρωθυπουργὸς προφανῶς καὶ ἔχει γνωρίσει τὸν σύζυγό μου, ὅπως ἔχω γνωρίσει καὶ ἐγὼ τὴ σύζυγό του…. Τὸ πρόβλημα στὴν Ἑλλάδα, ὅτι δὲν βλέπω στὰ χωριὰ κάποια λεσβία ἢ ἕνα γκέϊ σπασίκλα, πόσο μᾶλλον ἀμφίφυλο, τρὰνς ἢ intersex!».

• Ποιός τὰ λέει αὐτά; Ὄχι ἕνας ὁποιοσδήποτε ὑπάλληλος ἢ ἐπιστήμων. Τὸ λέει στενὸς συνεργάτης στὸ οἰκονομικὸ γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Τὸ ὄνομά του; Ἀλέξης Πατέλης.

• Ἡ συνέντευξις τῆς «Κυριακάτικης Καθημερινῆς» (14 Ἰουνίου) ἔχει τίτλο: «Ἡ διαφορετικότητα εἶναι κάτι θετικό».

• Γνωρίζουμε, ὅτι ἐπί τῆς προηγουμένης κυβερνήσεως ἡ ἀνηθικότητα «φόρεσε» τὸ μανδύα τῆς «κανονικότητας». Γνωρίζουμε, τί οἱ ὁμοφυλόφιλοι κυριολεκτικὰ «καπελλώνουν» τὴ φυσιολογική ὁδό. Γνωρίζουμε, ὅτι ψηφίστηκε νόμος ὑπὲρ τῆς παρὰ φύσιν συμπεριφορᾶς. Γνωρίζουμε, ὅτι ἔχουν νομιμοποιηθῆ σχέσεις «γκέϊ» καὶ ἔχουν πλέον «νόμιμο» δικαίωμα νὰ κάνουν «σύμφωνο συμβίωσης», νὰ παντρεύωνται ἄνδρες μὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ γυναῖκες!

• Ἐλπίζαμε ὅμως, ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία ὡς Κυβέρνησις θὰ στήριζε τὴν ἠθικὴ καὶ τὴ φυσιολογικὴ οἰκογένεια καὶ δὲν θὰ ἐξετίθετο συνεργαζομένη μὲ αἴσχη διαστροφῆς. Μπορεῖ βέβαια νὰ ὑπάρχουν καὶ στὶς τάξεις της ὁμοφυλόφιλοι. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν φανταζόταν, ὅτι θὰ ἐπελέγετο ὡς στενότερος οἰκονομικὸς σύμβουλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἕνας ὁμοφυλόφιλος, πού ὄχι ἁπλῶς δὲν κρύβει τὴ «διαφορετικότητά» του, ἀλλὰ λυπᾶται, πού στὴν Ἑλλάδα δὲν συνηθίζεται νὰ καυχιέται ἕνας ποδοσφαιριστὴς ὅτι εἶναι γκέϊ ἢ ὅτι στὰ χωριὰ δὲν ἀκούγεται πώς μιὰ γυναίκα εἶναι λεσβία!…

• Δηλαδή, τί θὰ ἤθελε ὁ κ. ὁμοφυλόφιλος ἐπί τῶν οἰκονομικῶν; Νὰ γίνη ὅλη ἡ Ἑλλάδα Σόδομα καὶ Γόμορρα;

• Ὡς πρὸς τὸν κ. Μητσοτάκη, ἐλπίζουμε νὰ ξανασκεφθῆ τὸ θέμα. Ἂν ἔκανε τοὺς Ἕλληνες νὰ τὸν θαυμάσουν γιὰ τὴ νίκη στοὺς δύο πολέμους, στὸν κορωνοϊὸ καὶ στὸν Ἕβρο, ἄς μὴ τοὺς ἀπογοητεύση τώρα βλέποντάς τον νὰ ἔχη στενὸ συνεργάτη του προκλητικὸ ὁμοφυλόφιλο.

• Οὔτε γυναίκα μὲ «σύντροφο» (ὄχι σύζυγο) οὔτε ἄνδρας παντρεμένος μὲ ἄνδρα ἐπιτρέπεται νὰ βρίσκωνται στὴν προθήκη τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους.

 

ΑΟΡΑΤΑ ΤΑ ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ

Ἀόρατα τά χαράγματα

τοῦ  Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.               Τό ὅτι ἢ λέξις «ἀντίχριστος» δὲν ὑπάρχει στὴν Ἀποκάλυψι, εἶναι πασίγωστο. Τὸ ὅτι γιὰ πολλοὺς ἀντίχριστους μιλάει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν πρώτη του Ἐπιστολὴ (β’ 18-23), καὶ αὐτὸ εἶναι πασίγνωστο. Ὅπως ἐπίσης πασίγνωστο καὶ αὐτονόητο εἶναι, ὅτι ἔρχονται καὶ θὰ ἐρχωνται μυριάδες ἀντίχριστοι, ὅσοι ἀρνοῦνται τὸν Χριστὸ ὡς Σωτῆρα, ὅσοι πολεμοῦν τὸν Χριστό.
.               Ἐκεῖνο, πού δὲν ἔχουν προσέξει πολλοὶ εἶναι τὰ ἅγια χαράγματα. Μιλᾶνε μόνο γιὰ τὸ ἕνα χάραγμα τοῦ θηρίου (Ἀποκ. κεφ. ιγ’), καὶ καμμία μνεία δὲν κάνουν γιὰ τὰ πολλὰ σφραγίσματα (χαράγματα) τοῦ Θεοῦ στοὺς πιστούς, πού ἀναφέρονται καὶ αὐτὰ στὴν Ἀποκάλυψι. Ἀναφέρουμε: «Καί ἐρρέθη ταῖς ἐξουσίαις (τῶν ἀκρίδων), ἵνα μὴ ἀδικήσωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς οὐδὲ πᾶν χλωρόν, οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν» (Ἀποκ. θ´ 4). Ἔχουν οἱ χριστιανοὶ καμμία σφραγῖδα στὸ μέτωπο; Κανένα χάραγμα; Ὄχι. Δὲν εἶναι, λοιπόν, χριστιανοί; Καὶ βέβαια εἶναι. Ἁπλῶς τὸ χάραγμα τοὺς εἶναι συμβολικὸ καὶ ἀόρατο.
.               Εἶχαν ἆραγε καμμία σφραγῖδα στὸ μέτωπό τους οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ ὅσιοι, οἱ πατέρες; Ὄχι. Ἑπομένως δὲν ἦσαν χριστιανοί; Ἀσφαλῶς ἦσαν. Τὸ εἶχαν τὸ σφράγισμα καὶ τὸ χάραγμα, ἀλλά ἀόρατο!
.               Γιατί, λοιπόν, τὸ εὐλογημένο σφράγισμα καὶ χάραγμα, γιὰ τὸ ὁποῖο μιλάει ὁ Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι στὰ ζ´, θ´ καὶ ιδ´ κεφάλαια, εἶναι συμβολικά, καὶ μόνο το σφράγισμα τοῦ θηρίου (Ἀποκ. ιγ´ 16) θὰ εἶναι πραγματικό; Ἐξηγῆστε οἱ ταράζοντες τὸν κόσμο: Γιατί τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου εἶναι πραγματικό, καὶ τὰ σφραγίσματα τοῦ Θεοϋ στοὺς ἁγίους (σὲ μέτωπο καὶ χέρια) εἶναι συμβολικά;

• Μόνο στὸν ἐγκέφαλο πλανεμένων καὶ ἀκραίων προτεσταντῶν τῆς Ἀμερικῆς μπορεῖ νὰ ἀναζητηθῆ ἐξήγησις. Τὸ πῶς τώρα ἀπό κεῖ ἦρθε ἐδῶ, αὐτὸ εἶναι ἕνα ἄλλο μυστήριο, ἑπτασφράγιστο, ἢ μᾶλλον μιὰ ἐπιτυχία τοῦ Διαβόλου.

.               Μὲ τὸ εἰσιτήριο (κάρτα) ὄχι τοῦ πολίτη, ἀλλά τοῦ οὐρανοπολίτη ἀσχολοῦνται οἱ ἅγιοι. Δὲν εἴμαστε τῆς γῆς αὐτῆς πολίτες. Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Οὐκ εἶ πολίτης, ἀλλ᾽ ὁδίτης εἶ καὶ ὁδοιπόρος. Μὴ εἴπῃς· Ἔχω τήνδε τὴν πόλιν, καὶ ἔχω τήνδε. Οὐκ ἔχει οὐδεὶς πόλιν. Ἡ πόλις ἄνω ἐστί» (Ε .Π.Ε. 33,120). Μετάφρασις : Δὲν εἶσαι πολίτης, ἀλλά διαβάτης καὶ ὁδοιπόρος. Μὴν πῆς, ἔχω αὐτὴ τὴν πόλι ἢ ἔχω τὴν ἄλλην. Κανένας δὲν ἔχει πόλι, μόνιμη κατοικία. Ἡ πόλις μας εἶναι πάνω.

• Οἱ χριστιανοὶ ἐδῶ περπατᾶμε μὲ διπλῆ σφραγῖδα στὸ μέτωπο. Ἡ μία ἡ δική μας : Ἡ ὁμολογία. Ἡ ἄλλη τοῦ Χριστοῦ: Ἡ χάρις. Δέχονται οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τὸ Χάραγμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

• Ὑπάρχει καὶ ἄλλο ἅγιο σφράγισμα στὴν Ἀποκάλυψη (ζ´ 2). Οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ ἔχουν χάραγμα στὸ μέτωπο; Ὄχι. Καὶ ὅμως εἶναι χριστιανοί. Μὲ μαγικὸ τρόπο οὔτε κακὸ οὔτε καλὸ μποροϋν νὰ μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι. Πάντοτε θὰ ἰσχύη τό τοῦ Χρυσοστόμου: «Τὸν ἐαυτὸν μὴ ἀδικοῦντα οὐδεὶς παραβλάψαι δύναται».

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσπαθοῦσε νά χαραχτῆ στὶς καρδιὲς ὅλων ὁ «Ἰησοῦς Χριστὸς ἐσταυρωμένος» (Γαλ.γ´ 1). Πῶς Τὸν χάραζε; Μὲ τὴν ἀόρατη χαρακτικὴ τέχνη. Μὲ τὸ χρωστῆρα τοῦ λόγου του.

• Οἱ χριστιανοὶ δὲν φοβόμαστε τὸν ἕναν ἀριθμό, εἴτε εἶναι 666 ἢ 777 ἢ 888! Τὰ ἀναρίθμητα ἁμαρτήματά μας φοβόμαστε. Δὲν φοβόμαστε τὸν ἀντικείμενον. Στηριζόμαστε στὸν κείμενον, «ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστὸς» (Α´ Κορ. γ´ 12).

• Οἱ χριστιανοὶ ἕνα χάραγμα ποθοῦν: Νὰ γραφτῆ τὸ ὄνομά τους στὸν κατάλογο τοῦ οὐρανοῦ (Λουκ. ι´ 20).

 

Η ΜΑΣΚΑ τῆς ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ (προσωπεῖο, πού καλύπτει τό ἀληθινό πρόσωπο καί ξεγελᾶ τούς ἀνθρώπους)

Η ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ
τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                  Μιλάει ὁ Χριστός γιά «μάσκα»; Φυσικά! Μιλάει γιά προσωπεῖο, πού καλύπτει το ἀληθινό πρόσωπο καί ξεγελᾶ τούς ἀνθρώπους. «Οὐ βλέπει εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου» (Ματθ. κβ´ 16).
.          Δέν ἐννοεῖ, βέβαια, ὁ Χριστός τή μάσκα (συνήθως πάνινη), πού ἀναγκαζόμαστε να φορᾶμε προληπτικά, γιά λόγους ὑγείας. Ἐννοεῖ τή μάσκα τῆς ὑποκρισίας! Ἄλλοι εἴμαστε καί ἄλλοι φαινόμαστε! Γι᾽ αὐτούς, τούς παντός εἴδους ὑποκριτές, ἐκσφενδόνισε ὁ Κύριος τά φοβερά ἐκεῖνα «Οὐαί» (Ματθ. κγ´ 13-33).
.           Φαινόμαστε εὐσεβεῖς, ἐνῶ εἴμαστε ἀνελεήμονες! (στίχ. 13).
.               Φαινόμαστε τάχα χριστιανοί, ἀλλά δέν κάνουμε τίποτα γιά νά γίνουν καί ἄλλοι χριστιανοί (πραγματικοί) καί τελικά οὔτε ἐμεῖς γινόμαστε! (στίχ. 14).
.               Φαινόμαστε νά ἀσχολούμαστε μέ ζῆλο γιά τυπολατρικά θρησκευτικά πραγματάκια καί ἔχουμε ἐγκαταλείψει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τίς ἐντολές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν πίστι (στίχ. 23).
.                Φαινόμαστε ὡραῖοι χριστιανοί στήν ὄψι (καί οἱ κληρικοί στην ἐμφάνισι…) καί στήν πραγματικότητα, μέσα μας εἴμαστε ἀκάθαρτοι! (στίχ. 26. 27).
.             Ὅταν ρωτήθηκε ὁ σπουδαῖος, σύγχρονος κληρικός, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας π. Ἀναστάσιος (Γιαννουλᾶτος) γιά τίς μάσκες, γιά τό ἄν οἱ πιστοί ἐπιτρέπεται νά φοροῦν καί στο χῶρο τῆς λατρείας τή μάσκα γιά τόν κορωνοϊό, ἀπάντησε λακωνικά καί σοφά: «Νά φορᾶμε προσεκτικά τίς μάσκες, γιά νά προστατεύσουμε τήν ὑγεία, ἀποφεύγοντας τίς μάσκες κάθε μορφῆς ὑποκρισίας».
.                          Ἄν ὁ Χριστός δῆ ἕνα χριστιανό, γιά λόγους προστασίας τῆς ἀτομικῆς του ὑγείας ἀλλά καί τῆς ὑγείας τῶν ἄλλων, νά μπαίνη στό Ναό μέ μάσκα, φυσικά δέν θά τοῦ πῆ: «“Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε” (Ματθ. κβ΄12) μέ μάσκα πάνινη;». Τό πιθανότερο εἶναι νά τοῦ πῆ, ἤ μᾶλλον νά πῆ στόν καθένα μας: «Ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου;».
Πῶς μπῆκες ἐδῶ μέσα ἀφοῦ ἀκόμα δέν ἔχεις μετανοήσει;
Πῶς μπῆκες ἐδῶ ἀφοῦ δέν ἔχεις ἐξομολογηθῆ εἰλικρινά γιά τίς ἁμαρτίες σου;
Πῶς μπῆκες στό Ναό μου, ὅταν τό ροῦχο, πού φοράει ἡ ψυχή σου, εἶναι τόσο βρώμικο καί λερωμένο;
Πῶς μπῆκες στό Ναό μου, ἀφοῦ δέν εἶσαι ἀγαπημένος μέ ὅλους, ἀφοῦ δέν ἔχεις συγχωρήσει ὅλους τούς ἐχθρούς σου; (Ματθ. ε´ 23-24).
Πῶς μπῆκες στό σπίτι τῆς ἀγάπης μου καί ζητᾶς νά λάβης τό Δῶρο τῆς Ἀγάπης μου, ἀφοῦ ἀγάπη δέν ἔχεις δείξει, ἀφοῦ ἐλεημοσύνη μεγάλη καί γενναία δέν ἔχεις κάνει;
.               Ὡς πρός τό ἄν πρέπει νά φορᾶνε καί οἱ ἐκκλησιαζόμενοι μάσκα ὅσο καιρό βρίσκεται σέ ἔξαρσι ἡ ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, αὐτό εἶναι θέμα ἰατρικό καί ὄχι πνευματικό. Ἄς μή δημιουργοῦνται ἐπομένως συγχύσεις, διότι οἱ «οἱ ταράσσοντες πολλοί» (Γαλ. α´ 7. ε´ 10).
.              Τήν ἄλλη μάσκα πρέπει νά μή φορᾶμε. Ἐκείνην τῆς ὑποκρισίας.
.              Ὁ Χριστός μᾶς θέλει εὐθεῖς, εἰλικρινεῖς καί γνησίους.

ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Ὅταν μιλοῦν οἱ ἀριθμοὶ

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Ἡ 26η Μαΐου 2020 σήμανε τὸ τέλος τῶν καθημερινῶν ἀνακοινώσεων τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας σχετικὰ μὲ τὸν κορωνοϊό. Τὸ 88% τῶν Ἑλλήνων ἦσαν στὶς 6 μ.μ. προσηλωμένοι ν᾽ ἀκούσουν τὸν καθηγητὴ κ. Σωτήριο Τσιόδρα.
Στὴν τελευταία του παρουσίασι σχετικὰ μὲ τὴν ἐξάπλωσι τοῦ ἰοῦ στὴν Πατρίδα μας, φάνηκαν ἱκανοποιητικά τά ἀποτελέσματα. Ἡ βελτίωσις ὀφείλεται κυρίως σὲ τρεῖς παράγοντες:

• Στὴν ἔγκαιρη λῆψι μέτρων γιὰ τὸν περιορισμὸ τῆς ἐξαπλώσεως τοῦ «ἀοράτου» ἐχθροῦ, τοῦ κορωνοϊοῦ. Μέτρα ἴσως σκληρά. Ἀποδείχτηκαν ὅμως ἀναγκαῖα.

• Στὴν καλὴ ὀργάνωσι τοῦ λεγομένου ΕΟΔΥ. Συντονίστηκαν μὲ ἐπιτυχία οἱ νοσοκομειακὲς μονάδες, ἐξωπλίσθηκαν ἔγκαιρα μὲ ὑγειονομικὸ ὑλικό, καὶ πρὸ παντὸς ἐπί καθημερινῆς βάσεως συνεδρίαζαν εἴκοσι ἕξι λοιμωξιολόγοι καὶ ἐπιδημιολόγοι καὶ ἀντιμετωπιζόταν κάθε φαινόμενο τῆς νόσου.

• Στὴν ἀνταπόκρισι τοῦ κόσμου. Τήρησαν, σχολαστικὰ θὰ λέγαμε οἱ περισσότεροι, τὴν «καραντίνα». Δέχτηκαν τὸ μήνυμα «μένουμε στὸ σπίτι» καὶ ὑπάκουσαν στὶς ὑποδείξεις τῶν ἁρμοδίων.

.                      Πάνω φυσικὰ ἀπὸ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς παράγοντες ἦταν καὶ εἶναι ἡ θεία προστασία. Οἱ πιστοὶ προσέφευγαν σὲ δυνατὴ προσευχὴ γιὰ τὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὸν κορωνοϊό.
.                Φυσικὰ ὁ κίνδυνος δὲν ἐξέλιπε. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ πρέπη νὰ ἀποργανωθοῦν ἡ ἰατρικὴ ἐπαγρύπνησις, ἡ τήρησις ἀναγκαίων μέτρων καὶ πρὸ παντὸς ἡ καταφυγή μας στὸν Κύριο τῶν Δυνάμεων.

• Ἐπειδὴ ὑπάρχουν μερικοί, πού ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων, ἄς ἀφήσουμε νὰ μιλήσουν ἀριθμοί, κατακυρωμένοι ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ κοινότητα τόσο τῆς Πατρίδος μας, ὅσο καὶ ἄλλων χωρῶν:

• Ἐπειδὴ ἐγκαίρως ἐλήφθησαν στὴν Ἑλλάδα τὰ προληπτικὰ μέτρα καὶ κηρύχτηκε ἰατρικὸς συναγερμός, οἱ νεκροὶ ἀπὸ τὸν κορωνοϊὸ μέχρι τὴν 26η Μαΐου στὴν πατρίδα μας ἀνέρχονταν στοὺς 173. Ἂν εἴχαμε ἀμελήσει λίγες ἡμέρες, σύμφωνα μὲ τὴν εἰδικὴ ἐπιστήμονα κ. Βασιλικὴ Σύψα, καθηγήτρια Ἐπιδημιολογίας καὶ Ἰατρικῆς Στατιστικῆς στὸ ΕΚΠΑ, οἱ νεκροὶ θὰ ἦσαν 13.685! Τὰ στατιστικὰ αὐτὰ προσυπογράφονται ἀπὸ ὅλη τὴν ὁμάδα τῶν λοιμωξιολόγων (26 τὸν ἀριθμό).

• Σύμφωνα μὲ τὰ παγκόσμια στατιστικὰ ἡ Πατρίδα μας ἔρχεται δεύτερη σὲ ἐπιτυχέστερη ἀντιμετώπισι τῆς ἐπιδημίας. Πιὸ συγκεκριμένα:

-Στὸ ἑκατομμύριο πολιτῶν στὴν Ἑλλάδα ἀναλογοῦν 16 νεκροί.
-Στὸ ἑκατομμύριο πολιτῶν στὸ Βέλγιο ἀναλογοῦν 815 νεκροί.
-Στὸ ἑκατομμύριο πολιτῶν στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ἀναλογοῦν 553 νεκροί.
-Στὸ ἑκατομμύριο πολιτῶν στὴν Ἱσπανία ἀναλογοῦν 574 νεκροί.
-Στὸ ἑκατομμύριο πολιτῶν στὴν Ἰταλία ἀναλογοῦν 544 νεκροί.

• Ἄς δοξάσουμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού φώτισε τοὺς ἐπιστήμονες, πού ἔδωσε ὑπομονὴ στὸ λαό, πού εὐδόκησε νὰ μὴ δοκιμαστοῦμε «ὑπὲρ ὃ δυνάμεθα». Φυσικὰ καὶ οἱ ἄλλοι λαοὶ εἶναι ὑπό τὴ σκέπη τοῦ Θεοῦ. Ἁπλῶς ἀνθρωπίνως δὲν ἔγιναν σὲ ἄλλες χῶρες ἔγκαιρα οἱ ρυθμίσεις καὶ δὲν δόθηκε ἡ ἔγκαιρη δέουσα προσοχὴ γιὰ ὑγειονομικὰ μέτρα.

• Καὶ ἐπειδὴ ὅλοι μιλᾶνε γιὰ τὴν παρουσία τοῦ καθηγητοῦ κ. Σωτηρίου Τσιόδρα, ἂς δοῦμε καὶ τὸ πῶς τελείωσε τὸν ἀποχαιρετισμό του ὁ χριστιανὸς ἐπιστήμων στὶς 26 Μαΐου 2020:

«Παρέμεινα μαθητὴς περισσότερο παρὰ καθηγητής. Κάποιοι μίλησαν γιὰ ἀντιφάσεις, χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσουν ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα. Ὁ σύγχρονος κόσμος κλήθηκε νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν ἰό, ἡ ἐπιστήμη παραμένει πιστὴ στοὺς κανόνες καὶ θὰ συνεχίσει νὰ παραμένει κοντὰ στοὺς πολίτες. Ἐπανέλαβα πολλὲς φορές, ὅτι αὐτὸ πού εἶναι τὸ μοναδικὸ δεδομένο στὴν ἐπιστήμη, εἶναι ἢ ἀβεβαιότητα. Αἰσθάνθηκα κοντά σας κι ἄς μὴν ἐπικοινωνοῦσα μὲ φυσικὸ τρόπο. Σὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα δρόμου θὰ παραμείνω ὡς ἐπιστήμονας. Θέλω νὰ ἐπιστρέψω κι ἐγώ σταδιακὰ στὰ ὑπόλοιπα καθήκοντά μου. Δὲν χρειάζεται αὐτὴ ἡ τακτικὴ ἐνημέρωση. Τὸ πραγματικὸ R ἦταν πολὺ κάτω ἀπὸ 1. Φτάσαμε μὲ πολὺ κόπο πολὺ μακριὰ γιὰ νὰ ἐπιτρέψουμε ὁποιοδήποτε πισωγύρισμα».

 

ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΕ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ

Δύο περιστατικὰ σὲ κοιμητήρια

Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.             Δύο περιστατικὰ εἶναι ἡ ἀφορμὴ τῶν ὅσων θὰ σημειώσουμε. Καὶ τὰ δύο συνέβησαν σὲ χῶρο κοιμητηρίου. Τὸ πρῶτο: Βρισκόμουν σ᾽ ἕνα κοιμητήριο, ἀναμένοντας τὴ σειρὰ γιά τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία συγγενικοῦ προσώπου. Σὲ μιὰ στιγμὴ ἀκούω δύο κυρίες νὰ μὲ καλοῦν:

— Παππούλη!… Παππούλη!…
Σταμάτησα καὶ τὶς περίμενα. Τί θέλετε; τὶς ρώτησα.
—Ἕνα τρισάγιο θέλουμε νὰ μᾶς κάνετε…
—Δέν ἔχω ἔλθει γιὰ τρισάγιο! ἀπαντῶ.
Ξενίστηκαν κάπως. Καὶ μὲ ρωτᾶνε:
—Γιατί; Δὲν κάνετε τρισάγια; Παπὰς δὲν εἶστε;…
—Παπάς εἶμαι! Ἀλλ᾽ ἐδῶ ἦλθα γιὰ ἄλλο λόγο… Ἀλλὰ μιὰ πού συναντηθήκαμε, ἄς μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ρωτήσω: «Στὴν Ἐκκλησία πηγαίνετε;».
—Γιά νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, δὲν πᾶμε στὴν ἐκκλησία!
—Ποτέ;…
—Μᾶλλον ποτέ!
—Τότε -λέω -τί τὸ θέλετε τὸ Τρισάγιο; Ξέρετε; Ἂν πηγαίνατε στὴν ἐκκλησία, ἐκεῖ θὰ μπορούσατε νὰ προσευχηθῆτε ὑπὲρ τῆς ψυχῆς τῆς κεκοιμημένης συγγενοῦς σας (Μαρία, μοῦ εἶχαν πεῖ τὸ ὄνομα), μπροστὰ στὸν ἴδιο τὸν Χριστό!
—Πῶς; μὲ ρωτοῦν μὲ ἔκπληξι.
—Δέν μοῦ λέτε -συνεχίζω: Ποῦ εἰσακούεται περισσότερο ἡ προσευχή σας; Ὅταν μνημονεύουμε τὸ ὄνομα ἑνὸς κεκοιμημένου πάνω σ᾽ ἕνα μνῆμα ἤ ὅταν μνημονεύουμε τὸ ὄνομα μπροστὰ στὸν ἴδιο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού εἶναι ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις;
Οἱ δύο κυρίες μὲ ἄκουγαν προσεκτικά. Καὶ μοῦ ἀπάντησαν:
—Ἔ βέβαια, μπροστὰ στὸ Χριστό.
—Ἀκοῦστε, λοιπόν! Ἂν θὰ πηγαίνατε στὴν Ἐκκλησία, θὰ βλέπατε, ὅτι σὲ κάποια στιγμὴ ὁ λειτουργὸς καλεῖ ὅλους ν´ἀρχίσουν νὰ μνημονεύουν μέσα τους τὰ γνωστά τους ὀνόματα, πρῶτα τούς κεκοιμημένους καὶ ὕστερα τούς ζῶντας. Λέει ὁ λειτουργός: «Καὶ ὧν ἕκαστος κατὰ διάνοιαν ἔχει καὶ πάντων καὶ πασῶν».

• Σημασία ἔχουν τρία θαυμαστὰ γεγονότα:

Πρῶτον: Ποῦ εἶναι ὁ Χριστός, μπροστὰ στὸν ὁποῖον μνημονεύουμε ὀνόματα (καθένας τὰ δικά του, μέσα ἀπό τά φανερὰ ἢ μυστικὰ «δίπτυχά» του); Ὁ Χριστὸς βέβαια βρίσκεται παντοῦ, καὶ στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ. Εἶναι «ὁ ἄνω τῷ Πατρὶ συγκαθήμενος καὶ ὧδε ἡμῖν ἀοράτως συνών». Βρίσκεται ὡς Θεάνθρωπος καὶ προσφέρεται πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα.
.                 Ἔχει συντελεσθῆ τὸ μεγάλο θαῦμα: Τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ ἐκφώνησε ὁ ἱερέας «Τά Σὰ ἐκ τῶν Σῶν…», μὲ τὴν ἐπίκλησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται ἡ μεταβολὴ τῶν Τιμίων Δώρων. Μπροστά μας, λοιπόν, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός.

Δεύτερον: Ἡ λειτουργία γίνεται γιὰ ὅλους. Λέει ὁ λειτουργός: «Ἔτι προσφέρομέν σοι τὴν λογικὴν ταύτην λατρείαν ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης». Ὅσοι κι ἂν βρίσκωνται στὸ Ναό, μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴ σύναξι βρίσκεται ὅλη ἡ οἰκουμένη. Καὶ ἂν καὶ σεῖς βρίσκεστε, ἔχετε τότε τὴ μεγάλη εὐκαιρία νὰ παρακαλῆτε τὸν Χριστὸ καὶ γιὰ τὴ Μαρία, πού στὸ μνῆμα της ἤλθατε, καὶ γιὰ ὅποια ἄλλη Μαρία…
—Πάτερ, δὲν τὰ εἴχαμε ξανακούσει αὐτά…

Τρίτον: Τώρα ποὺ τὰ ἀκούσατε, παρακαλῶ δῶστε μιὰ ὑπόσχεσι στὸν ἑαυτό σας, ὅτι δὲν θὰ λείπετε ἀπό τὴν Ἐκκλησία. Ἐκεῖ θὰ λέτε: «Μνήσθητι, Κύριε, τῶν κεκοιμημένων (ὀνομαστικὰ) καὶ ἀνάπαυσέ τους». Καὶ ὕστερα: «Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ζώντων (ὀνομαστικὰ) καὶ ἐλέησέ τους…».

Ἔφυγαν εὐχαριστημένες οἱ δύο κυρίες…

* * *

.                     Ἀλλὰ πᾶμε νὰ συναντήσουμε σ᾽ ἕνα ἄλλο κοιμητήριο δύο ἄλλες κυρίες…

• Μαζὶ μὲ ἕνα φίλο κληρικὸ βγαίνουμε ἀπό το κοιμητήριο, ὕστερα ἀπό τὴν ταφὴ εὐσεβοῦς χριστιανῆς. Λίγο πρίν, στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, εἶχα πεῖ λίγα λόγια. Συνοπτικά: «Πορευόμεθα πρὸς τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καὶ ἢ μεταστᾶσα βρίσκεται τώρα σ᾽ ἕνα ἄλλο κόσμο, στὸν οὐράνιο, ἐκεῖ πού ὅλους μᾶς περιμένει ἢ αἰώνια ζωὴ μὲ τὸν Χριστό…».

• Ὅπως βγαίναμε, ἀκούσια ἀκούσαμε διάλογο μεταξὺ δύο γυναικῶν μὲ σεμνὴ ἐμφάνισι. Ἔλεγε ἡ μία στὴν ἄλλη:

—Ἄκουσες τί εἶπε αὐτὸς ὁ παπάς; Ὅτι ἡ… (ὄνομα τῆς μετστάσης) πῆγε στὸν οὐρανό. Καὶ ποιός κατέβηκε ἀπὸ κεῖ, νὰ μᾶς πῆ, ὅτι ὑπάρχει ἄλλος κόσμος;…
Παράπλευρα μὲ τὶς δύο κυρίες προχωροῦσε μία νεαρὴ κοπέλλα. Στρέφεται πρὸς τὶς δύο εὐσεβοφανεῖς κυρίες καὶ λέει:
—Τί εἴπατε; Ποιός κατέβηκε ἀπό τὸν οὐρανό; Δὲν πιστεύετε, ὅτι κατέβηκε ὁ Χριστός; Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ ἀνοίξη τὸ δρόμο πρὸς τὴν οὐράνια βασιλεία Του…

• Στὸ μεταξὺ οἱ δύο κληρικοὶ εἴχαμε πλησιάσει… Μόλις μᾶς ἀντιλήφθηκαν οἱ δύο κυρίες, σὰν νὰ ντράπηκαν…

—Μᾶς συγχωρεῖτε! Μᾶς συγχωρεῖτε!… εἶπαν σαστισμένες.
—Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς συγχωρήση! τοὺς εἶπα… Νὰ σᾶς ρωτήσω κάτι: Στὴν ἐκκλησία πηγαίνετε;
—Ναί, πάτερ! Καὶ οἱ δυό μας εἴμαστε στὴν ἐκκλησία. Βοηθᾶμε ὅσο μποροῦμε.
—Ἔ, καλές μου κυρίες, δὲν ξέρετε γιατί πᾶμε στὴν ἐκκλησία; Κυρίως γιὰ μία λαχτάρα, πού τὴ φανερώνουμε στὸ «Πιστεύω», γιὰ τὸ «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Ὅταν κοινωνῆτε, τί σᾶς λέει ὁ λειτουργός; «Εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον».
Οἱ καλοπροαίρετες κυρίες μᾶς ἄκουγαν…

• Ἄς ἀκούσουμε ὅλοι, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι «παρεΐστικη» σύναξις, οὔτε μιὰ κοινωνικὴ ὑποχρέωσις. Εἶναι ἡ κοινωνία μας μὲ τὸν Χριστὸ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Εἶναι ἡ σάλπιγγα τοῦ «θανάτῳ θάνατον πατήσας». Εἶναι ὁ ἀποχαιρετισμὸς τῶν ἀδελφῶν μας πού ἀναχωροῦν πρὶν ἀπό μᾶς καὶ τοὺς προπέμπουμε μὲ τὸ «Καλὸ παράδεισο!» – «Καλὴ ἀνάπαυσι!» – «Καλὴ ἀντάμωσι!». Ναί, ἐκεῖ στοὺς οὐρανοὺς εἶναι ἢ μόνιμη πόλις μας, ἢ γλυκειά μας πατρίδα, τὸ ἀχειροποίητο σπίτι μας (Ἑβρ. ιγ´ 14. Β´ Κορ. ε´ 1. Α´ Θεσ. ε´ 9. Β´ Θεσ. β´ 14).

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Οὐ πάντες χωροῦσιν…»
Περί τῆς θείας Κοινωνίας

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

.               Οἱ λειτουργοὶ τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ αὐθεντοῦν σχετικὰ μὲ ἰατρικὰ θέματα. Βρίσκονται μακρυὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ γνωστικὸ ἀντικείμενο τῆς ἐπιστήμης. Ἐξαιροῦνται οἱ λίγοι λειτουργοί, πού εἶναι συγχρόνως καὶ ἰατροί… Ὅπως ὅμως οἱ λειτουργοί, οἱ θεράποντες τῆς Θεολογίας, δὲν πρέπει ν᾽ αὐθεντοῦν περὶ τὰ ἰατρικά, ἔτσι (καὶ γιὰ ὁπωσδήποτε σπουδαιότερους λόγους) οἱ ἰατροὶ καὶ οἱ θεράποντες τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ αὐθεντοῦν σὲ θεολογικὰ θέματα, νὰ ἀποφαίνωνται πάνω σε θέματα πίστεως, λατρείας καὶ μυστηριακῆς ζωῆς.

• Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ ἐπιστήμονες, καὶ μάλιστα ἰατροί, πού εἶναι πιστοί, μὲ ὅλο τὸ βάθος τῆς λέξεως. Ἔχουν γνῶσι τοῦ ἐπιστημονικοῦ τους χώρου, ἀλλὰ περισσότερο ἔχουν ἐπίγνωσι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι χριστιανοὶ ἐπιστήμονες, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὶς πολλές τους γνώσεις τὶς θεωροῦν λίγες καὶ μικρὲς μπροστὰ στὴν παγγνωσία τοῦ Θεοῦ.

• Ἐπειδὴ ἡ πίστις τοὺς κάνει σεμνοὺς καὶ ταπεινούς, γι᾽ αὐτὸ καὶ στέκουν μὲ δέος μπροστὰ στὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν σὲ θέματα τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος, τοῦ φυσικοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ 1+1=2, πολὺ περισσότερο στὸ ἄπειρο τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν πανσοφία τοῦ Χριστοῦ δὲν χρησιμοποιοῦν τὴ λογικὴ τοῦ 1+1=2 καὶ τὴν πρακτικὴ τοῦ πειράματος.

• Ὅσοι πιστοὶ, ζοῦν τὸ μυστήριο ὡς ἐμπειρία ζωῆς. Δέχονται τὸ θαῦμα, πού λέγεται Ἐκκλησία ὡς ἱστορικὴ πραγματικότητα. Σκύβουν τὴ διάνοιά τους νὰ προσκυνήση τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας ὡς ὑπέρβασι τῆς ὕλης καὶ τῶν ὑλικῶν καὶ φυσικῶν δεδομένων.

• Πολλοὶ χρησιμοποιοῦν ὡς ἀπόδειξι, ὅτι εἶναι ἀδύνατον διὰ τῆς θείας Κοινωνίας νὰ μεταδοθῆ ἰοφόρος ἀσθένεια, τὸ γεγονός, ὅτι μὲ τὸν τρόπο μεταδόσεως τῆς θείας Κοινωνίας οὐδεὶς ποτὲ (στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ 20 αἰώνων) μολύνθηκε ἢ δηλητηριάσθηκε. Ἆραγε χρειάζονται ἀποδείξεις, ὅτι ὁ Ἥλιος δὲν μολύνεται οὔτε μολύνει, ὅταν ἐγγίζη κοπριές; Βεβαίως στὴν περίπτωσι τῆς θείας Κοινωνίας οἱ δεχόμενοι τὸν Ἥλιο, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι καὶ αὐτοὶ κοπριές, πού ὅμως προσέρχονται πρῶτα εἰς μετάνοιαν. Ἐξομολογοῦνται πρῶτα καὶ ὕστερα πλησιάζουν τὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς. Ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια μεταβάλλει τὰ σκουπίδια (τὰ ἀνθρώπινα σκεύη) σὲ λουλούδια. Καὶ αὐτὴ ὁδηγεῖ τοὺς πιστοὺς στὸ μυστήριο, ὅπου ἡ Χάρις μεταβάλλει τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.

• Ὅσοι ἀμφιβάλλουν ἢ εἶναι ὀλιγόπιστοι ἢ «ἄθεοι», αὐτοὶ ἄς μὴν ἔχουν τὴν ἀπαίτησι νὰ ἐπιζητοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας καὶ νὰ τὸ ἐξετάσουν στὸ μικροβιολογικὸ ἐργαστήριο τῆς πεπερασμένης διανοίας. Τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ αὐτούς, ἀλλὰ θὰ τοὺς ποῦμε ἁπλά, ὅτι «οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν», δηλαδή, ἄς μὴν ἀσχολοῦνται μὲ τὰ τῆς Πίστεως, ὅσο ὁ χῶρος τῆς ψυχῆς τους εἶναι ἀκόμα κλειδωμένος γιὰ τὸν Θεό.

Ἐκεῖνο πού θλίβει τὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ ἀπαίτησις καὶ ἡ προσπάθεια ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας νὰ θέτουν τὸ ἐξουσιαστικό τους veto, εἴτε ἐμμέσως εἴτε ἀμέσως, καὶ μέσα στὸ ἅγιο Ποτήριο!

• Τὸ νὰ λέη ἡ ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως ἀπὸ τὴ μιὰ μεριά, ὅτι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι θέμα πίστεως, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ν᾽ ἀφήνη ὑπονοούμενα μέ τό… σάλιο (στὴν περίπτωσι τῆς θείας Κοινωνίας!), αὐτὸ εἶναι πέρα ἀπὸ τὴν ἁρμοδιότητά της. Θὰ μπορούσαμε νὰ τῆς ποῦμε, ὅτι τὸ ὑπονοούμενο κατὰ τῆς θείας Κοινωνίας εἶναι ἀνάρμοστο σὲ μία ὀρθόδοξο ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων!

• Πιὸ ἀσεβὴς προσέγγισις στὸ θέμα τῆς θείας Κοινωνίας ἦταν ἐκείνη τοῦ κ. Ἠλία Μόσιαλου, πού εἶναι «ἐκπρόσωπος τῆς κυβερνήσεως σὲ διεθνεῖς ὀργανισμοὺς γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ». Ρωτήθηκε σχετικὰ μὲ τὴ μετάδοσι τῆς θείας Κοινωνίας. Καὶ ἀπάντησε: «Ἡ γνώμη μου εἶναι πώς θὰ πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ μὲ τὴ σημερινή της μορφὴ ἡ θεία Κοινωνία, μέχρι νὰ ἔχουμε ἀσφαλές ἐμβόλιο»!

• Βέβαια ὁ Χριστός, πού ἡ ἀγάπη Του προσφέρει τὸν ἑαυτὸ Του «εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς», δὲν ζήτησε τὴ γνώμη τῶν ἀκροατῶν Του, ὅταν τοὺς ἐξήγγειλε τὴ δωρεὰ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του. Καὶ κανενὸς κ. Μόσιαλου δὲν ζητάει τὴ γνώμη γιὰ τὴ θεία Κοινωνία. Σέ ὅσους δὲν νοοῦν (δὲν πιστεύουν) τὸ σημαινόμενο «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. στ´ 56-57), ὁ Χριστὸς δείχνει τὸ δρόμο τῆς ἐλεύθερης ἀσυμφωνίας: «Μή καί ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ἰωάν. ϛ´ 61). Δὲν ὑποχρεώνει κανένα νὰ μετάσχη τοῦ Δείπνου. Πολὺ περισσότερο δὲν θὰ γίνουν ρυθμιστὲς τῆς οἰκονομίας καὶ ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὅσοι καμμία σχέσι δὲν ἔχουν μὲ τὴ θεία Κοινωνία.

• Δὲν συμφωνεῖτε, κύριοι; Τραβῆξτε τὸ δρόμο σας, μέχρι νὰ σᾶς καταπλήξη τὸ φῶς ἔξω ἀπὸ τὴ Δαμασκό. Ἡ Ἐκκλησία θὰ ἱερουργῆ τό μυστήριο γιὰ ὅσους μὲ πίστι, μὲ φόβο Θεοῦ καὶ μὲ ἀγάπη θὰ προσέρχωνται. Οἱ συνειδητὰ χριστιανοὶ θὰ προσέχουν, θὰ προσεύχωνται, θὰ λαχταροῦν καὶ θὰ προσέρχωνται.

 

ΣΩΖΕΙ. ΔΕΝ ΜΟΛΥΝΕΙ Η Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ. «Ἡ θεία Κοινωνία σκοτώνει τὸ χειρότερο μικρόβιο, τὸν ἰό τοῦ θανάτου».

Ἡ θεία Κοινωνία σώζει, δέν… μολύνει!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.                 Ἡ Ζωὴ δὲν προκαλεῖ τὸ θάνατο. Ὅταν κατὰ τὴ θεία Λειτουργία οἱ πιστοὶ καὶ σωστὰ προετοιμασμένοι προσέρχωνται στὴ θεία Κοινωνία, μεταλαμβάνουν «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ἡ θεία Κοινωνία σκοτώνει τὸ χειρότερο μικρόβιο, τὸν ἰό τοῦ θανάτου. Μόνο ἄπιστοι μποροῦν νὰ διανοηθοῦν, ὅτι διὰ τῆς θείας Κοινωνίας εἶναι δυνατὸν νὰ μεταδοθῆ ἀσθένεια, μικρόβιο, θανατηφόρος ἰός. Εἶναι σὰν νὰ λέμε, ὅτι ὁ ἥλιος μπορεῖ νὰ μολύνη ἀνθρώπους ὑγιεῖς, διότι ἄγγιξε καὶ ἀνθρώπους ἀρρώστους! Ὁ ἥλιος ἀγγίζει καὶ ἁγίους, ἀγγίζει καὶ διεφθαρμένους· παραμένει ὁ ἴδιος, φωτίζων καὶ θερμαίνων. Ἀγγίζει τὰ λουλούδια, ἀγγίζει καὶ τὶς κοπριές· παραμένει ἀμόλυντος.

• Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐμφάνισι τοῦ ἐπικίνδυνου ἰοῦ, τοῦ κορωνοϊοῦ (covid-19), ἔσπευσαν μερικοὶ νὰ ἐπισημάνουν τὸν κίνδυνο (τάχα) μεταδόσεως τοῦ πρωτοφανοῦς ἰοῦ διὰ τῆς μεταλήψεως τῆς θείας Κοινωνίας, ἐπειδή, ὅπως λένε, ὅλοι κοινωνοῦν ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο καὶ μὲ τὴν ἴδια λαβίδα (κοχλιάριο)! Μεταξὺ αὐτῶν, πού ἔσπειραν τέτοιους φόβους, συγκαταλέγεται καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς ἀντιπολιτεύσεως κ. Ἀλ. Τσίπρας! Ὁ μόνος φυσικά, πού δὲν πρέπει νὰ φοβᾶται μόλυνσι ἀπό τὴ θεία Κοινωνία, εἶναι ὁ ἴδιος, ἀφοῦ καμμία σχέσι καὶ κοινωνία δὲν ἔχει μὲ τὴ θεία Κοινωνία καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία.

• Στὰ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὡς γενικὴ ἀπάντησις μπορεῖ νὰ δοθῆ τὸ Ψαλμικό: «Ἐκεῖ ἐφοβήθησαν φὸβον, οὗ οὐκ ἦν φόβος» (νβ´ 6). Ὡς εἰδικὴ ἀπάντησις δίδεται τὸ τοῦ Ἰωάννου: «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α´ Ἰωαν. δ’ 18). Καὶ τελικὰ ὡς εἰδικωτάτη ἀπάντησις ὑπάρχει ἡ βεβαιότητα τοῦ Ἰατροῦ, Ἐκείνου, δηλαδή, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού προσφέρει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του γιὰ νὰ ἔχουμε ζωή, ὄχι γιὰ νὰ πεθαίνουμε· γιὰ νὰ ἰσχύουμε, ὄχι γιὰ νὰ ἀσθενοῦμε: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον… Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ. Καθὼς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν Πατὴρ κἀγώ ζῶ διὰ τὸν Πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι’ ἐμέ» (Ἰωάν. ϛ´ 54-57).

• Θέλουν καὶ ἐπιστημονικὴ ἐπιβεβαίωσι τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἡ πρακτική τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἐδῶ καὶ εἴκοσι αἰῶνες; Μολονότι ἡ θεία Κοινωνία δὲν μπαίνει σὲ μικροβιολογικὰ ἐργαστήρια, γιὰ νὰ βεβαιωθῆ τό ἀκίνδυνο τῆς μεταδόσεώς της, ὅσοι πιστοὶ ἐπιστήμονες ὁμολογοῦν τὴν ἀπόλυτη βεβαιότητα, ὅτι τὸ ἅγιο Ποτήριο εἶναι πηγὴ ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας, γιὰ ὅσους βεβαίως προσέρχονται μὲ πίστι καὶ καθαρότητα ψυχῆς.

• Σὲ συνέντευξί της ἡ εἰδικὴ ἐπιστήμων κ. Ἑλένη Γιαμαρέλλου ἦταν σαφὴς καὶ κατηγορηματική. Ἡ κ. Γιαμαρέλλου εἶναι καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Στὶς 6 Μαρτίου 2020 σὲ συνέντευξί της στὸν Real FM, εἶπε μεταξύ τῶν ἄλλων:

«Ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ἕνα μυστήριο. Ὅταν πηγαίνεις νὰ λάβεις τὴ θεία Κοινωνία, δὲν τὴν παίρνεις ἀπό συνήθεια. Τὴν λαμβάνεις γιατί εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Ἤ τὸ πιστεύεις καὶ κοινωνεῖς κανονικά, ἢ δὲν τὸ πιστεύεις. Δὲν ὑπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κ.λπ… Εἶμαι τελείως ἐναντίον αὐτῶν. Ἂν τὸ πιστεύουμε, δὲν προκαλοῦμε τὴν τύχη μας. Ἂν πιστεύω, ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ μὲ μολύνει, τότε δὲν πιστεύω στὸ μεγαλύτερο μυστήριο. Τὰ ἄτομα πού θέλουν νὰ κοινωνήσουν, δὲν πρέπει νὰ φοβοῦνται, ὅτι ἀπό τὴ θεία Κοινωνία μπορεῖ νὰ μεταδοθεῖ ποτὲ μικρόβιο… Θὰ κοινωνήσω μὲ πίστη στὸν Θεό, ὅτι δὲν κολλάω, ὅταν συμμετέχω σὲ ἕνα τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Σᾶς λέω αὐτό, πού θὰ κάνω ἐγώ γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ τὸ πιστεύω γιὰ ὅλους…».

• Ἐννοεῖται, ὅτι ἡ οὐράνια τροφή, ἡ θεία Κοινωνία μεταδίδεται ἀπό τό ἴδιο Ποτήριο καὶ μὲ τὸ ἴδιο «κουταλάκι» ἄφοβα. Ἄφοβα ὡς πρὸς αὐτὴν καθ᾽ ἑαυτήν τὴ θεϊκὴ τροφή. Ὄχι ὅμως ἄφοβα καὶ ὡς πρὸς τοὺς μεταλαμβάνοντες τὴ θεϊκὴ τροφή. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ ἁρπάζη τό ψωμὶ ἀπό τό τραπέζι μὲ καταλασπωμένα χέρια καὶ νὰ περιμένη νὰ μὴ μολυνθῆ. Φυσικὰ δὲν φταίει ἡ τροφή. Φταῖνε τὰ ἄπλυτα χέρια.

• Δὲν ὑποστηρίζει κανείς, ὅτι στὴ θεία Κοινωνία μπορεῖ νὰ προσέρχεται κάποιος τελείως ἀπροετοίμαστος, χωρὶς νὰ ἔχη καθαρίση, ὅσο γίνεται καλύτερα, τὴν ψυχή του, καὶ νὰ μὴν ὑποστῆ συνέπειες. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸ περίφημο κεφάλαιο γιὰ τὴ θεία Κοινωνία (ια΄ τῆς Α΄ Κορινθίους), δὲν τονίζει μόνο τὴν πίστι στὸ μυστήριο, ἀλλά μιλάει καὶ γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς. Ὅσο κι ἂν πιστεύης, ὅτι στὸ ἅγιο Ποτήριο εἶναι αὐτὸ τοῦτο τὸ Σῶμα καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι ἀφόβως μπορεῖς νὰ προσέλθης ἂν δὲν ἔχης κατάλληλα προετοιμασθῆ. Ἡ πίστις ἀποκλείει μεταδοτικότητα ἀσθενειῶν ἀπό τὴ θεία Κοινωνία. Ἡ ἀσέβεια ὅμως καὶ ἡ ἀκαθαρσία, μὲ τὴν ὁποία πολλοὶ προσέρχονται, γεννάει τὸ φόβο.

• Γι᾽ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὡς βασικὴ προϋπόθεσι νὰ κοινωνᾶμε θέτει τὴ σωστὴ «δοκιμασία» (προετοιμασία): «Δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηριοῦ πινέτω» (στ. 28). Ὅποιος προσέρχεται στὴ θεία Κοινωνία «εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχε», παντελῶς ἀπροετοίμαστος, μὲ τὴ συνείδησι βαρειὰ ἀπό μεγάλα καὶ ἀσήκωτα ἁμαρτήματα, αὐτὸς δὲν συγχωρεῖται, ἀλλά κρίνεται καὶ κατακρίνεται. Γι᾽ αὐτὸν ἡ θεία Κοινωνία δὲν εἶναι «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», ἀλλ᾽ εἶναι «εἰς κρῖμα καὶ εἰς κατάκριμα». «Ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου» (στ. 29).

• Φυσικά τό καθαρὸ νερό, πού ἔχει μηδὲν μικρόβια δροσίζει καὶ ξεδιψᾶ τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλ᾽ αὐτὸν πού τὸ πίνει μὲ βρώμικο καὶ μολυσμένο «τενεκεδάκι», τὸν θανατώνει. Δὲν φταίει τὸ νερό. Φταίει τὸ «τενεκεδάκι». Πεντακάθαρη, θεοκάθαρη ἡ θεία Κοινωνία. Ὅποιος μετέχει καὶ κοινωνεῖ ὕστερα ἀπό μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι, μὲ καθαρή, ὅσο γίνεται, συνείδησι, αὐτὸς «ζωοῦται καὶ θεοῦται». Αὐτὸς δὲν πεθαίνει ποτέ. Ἀλλά…!. Ναί, ἔχουμε καὶ τὸ «ἀλλά»! Ὅποιος λαμβάνει τὴ θεία Κοινωνία μὲ μολυσμένη καὶ βρώμικη τὴν ὕπαρξί του, αὐτὸς εἰσπράττει… θάνατο! Τὸ λέει σαφῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοὶ» (στ. 30).

• Ἄφοβα κοινωνοῦν ὅσοι πιστοί. Ἄφοβα κοινωνοῦν ὅσοι ἔχουν… φόβο ἱερὸ καὶ εὐλάβεια. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λειτουργὸς δὲν καλεῖ τὸν ὁποιοδήποτε. Καλεῖ ὅσους ἔχουν πίστι ἀκράδαντη στὸ μυστήριο, φόβο καὶ ἀγαθὴ συνείδησι, καὶ ἀγάπη, ἀφοῦ προχωροῦν νὰ δεχθοῦν τὸν Χριστὸ τῆς Ἀγάπης. «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε».

Ο ΔΙΑΚΟΝΟΣ τῶν ΦΥΛΑΚΩΝ

Ὁ διάκονος τῶν φυλακῶν
† Ἀρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος
(1931-2020)

τοῦ Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη

.              Στὶς 6 Μαρτίου (ξημερώματα) ἀπῆλθε γιὰ τοὺς οὐρανοὺς ὁ γνωστὸς ὡς «διάκονος τῶν φυλακισμένων» π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος. Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς εὐλογημένους κλώνους τοῦ πολύκαρπου ἀποστολικοῦ δένδρου, πού λέγεται Αὐγουστῖνος Καντιώτης.
Ἄν ὑπῆρχε μία χρυσὴ ἐποχὴ τῆς Ἱεραποστολικῆς διακονίας τοῦ θερμουργοῦ ἱεροκήρυκος π. Αὐγουστίνου, αὐτὴ εἶναι ἡ θητεία του στὰ Γρεβενὰ (1945-1947). Δύο μόνο χρόνια ὑπηρεσίας ἀπέδωσε δέκα καὶ πλέον θεολόγους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, πού ὅλοι ἐργάστηκαν μὲ ζῆλο, ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη τοῦ μεγάλου ἐκείνου πατρός. Ἤδη oἱ περισσότεροι βρίσκονται στὴν οὐράνια πατρίδα, ὅπου τοὺς ὑποδέχτηκε ὁ πνευματικός τους πατέρας.
.                Ὁ π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος καταγόταν ἀπό τὸν Αἰμιλιανό Γρεβενῶν, γεννημένος τὸ 1931. Τὸ χωριό του πῆρε τὸ ὄνομα αὐτό, γιατί πλησίον ἐκεῖ δολοφονήθηκε τὸ 1904 ὁ ἐθνομάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενῶν Αἰμιλιανός.
.              Ἀγάπησε ὁ π. Γερβάσιος φλογερά τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφιερώθηκε ὁλόψυχα στὸ ἔργο τῆς κατηχήσεως καὶ τοῦ κηρύγματος.
.                Ἀγάπησε τὸ ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκος. Μὲ τὸ ζωντανὸ καὶ κατανοητό του λόγο ἀφύπνισε συνειδήσεις στὶς Μητροπόλεις Ζιχνῶν, Σιδηροκάστρου, Σερρῶν καὶ Κασσανδρείας, τῶν ὁποίων χρημάτισε τακτικὸς ἱεροκῆρυξ.
.                Ἀγάπησε τὴν Ἱεραποστολὴ καὶ ὑπῆρξε ἱδρυτὴς καὶ πνευματικὸς πατέρας τῆς Ἀδελφότητας «Ὁσία Ξένη».
.                Ἀγάπησε ἰδιαζόντως τοὺς φυλακισμένους. Τὸν ἐπηρέασε καταλυτικὰ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. κε’ 36). Κάθε φυλακισμένο, ἀνεξάρτητα φυλῆς καὶ χρώματος, τὸν ἔβλεπε ὡς «τὸν ἐλάχιστον ἀδελφόν» τοῦ Χριστοῦ.
.                Ἀγάπησε ἰδίως τούς οἰκονομικῶς πενεστέρους φυλακισμένους, πού γιὰ χρέη βρίσκονταν πίσω ἀπό τά σίδερα τῆς φυλακῆς. Δὲν ἔκανε ἀπρόσωπη, ψυχρὴ ἐλεημοσύνη, στέλνοντας ἐπιταγές. Πορευόταν ὁ ἴδιος στὶς φυλακές. Τὸν συνώδευαν πάντοτε ἑκατοντάδες συνεργάτες του. Δὲν ἤθελε νὰ δίνη μόνο χρήματα. Κυρίως ἤθελε νὰ μεταδίδη Χριστόν. Δὲν ἤθελε νὰ κάνη μία τυπικὴ ἐπίσκεψι. Ἤθελε καὶ προσπαθοῦσε νὰ ἔχη προσωπικὴ ἐπικοινωνία μὲ κάθε ἕνα κρατούμενο.
.                Ἀγάπησε τὶς φυλακές, γιατί ἀγάπησε τοὺς φυλακισμένους. Ἐπί 41 χρόνια περιώδευσε ὅλες τὶς φυλακὲς τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καὶ πολλὲς τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἔφτασε μέχρι τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴ Μαδαγασκάρη.
.                Ἀγάπησε τὴν ἐλεημοσύνη, ὁλικὴ καὶ πνευματική. Ὅσα χρήματα τοῦ ἐμπιστεύονταν, τὰ μοίραζε ὅλα στοὺς φτωχοὺς κρατουμένους. Τὸ ποσὸ τῆς ἀποστολικῆς προσφορᾶς ὅλης τῆς ὁμάδας του ἀνέρχεται στὰ 5.000.000 εὐρώ. Καὶ οἱ κρατούμενοι, πού ἀπο­φυλακίστηκαν μέ τὰ χρήματα αὐτὰ ἀνέρχονται σὲ 16.500. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ του χρεωμένο (Ρωμ. ιγ’ 3).
.                Ἀγάπησε τὶς ψυχὲς τῶν φυλακισμένων, πού οἱ ποικίλες περιστάσεις τῆς ζωῆς τοὺς ἔσπρωξαν στὰ δεσμὰ (Ἑβρ. ιγ΄ 3). Ἂν ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὸ ληστὴ τοῦ σταυροῦ, ὁ π. Γερβάσιος ἀγάπησε τὸν ἀρχιληστή Κώστα Πάσσαρη. Τὸν ἐπισκεπτόταν δύο φορὲς τὸ χρόνο στὴ φυλακὴ ὑψίστης ἀσφαλείας στὴν Τρανσυλβανία τῆς Ρουμανίας.Ὅπως βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ π. Γερβάσιος, ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου μεταμόρφωσε τὸν βαρυποινίτη. Μετανόησε, ἐξωμολογήθηκε καὶ ἔγινε ἐραστὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
.                Ἀγάπησε ὁ π. Γερβάσιος! Δὲν ἀγάπησε θρόνους. Ἀγάπησε τοὺς πόνους τῶν ἄλλων. Καὶ ἔλεγε: «Ἠ ζωὴ μας εἶναι σύντομη. Ἄςβιαστοῦμε νὰ κάνουμε τὸ καλὸ στὸν κόσμο. Παρατηρῶ δίψα τῶν κρατουμένων νὰ ἀκούσουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ». Ὄνειρό του ἦταν νὰ πεθάνη στὸ καθῆκον, εἴτε μέσα στὴ φυλακή, βοηθώντας τοὺς κρατουμένους, εἴτε στὸ δρόμο πρὸς αὐτούς.
.                Ἀδελφὲ π. Γερβάσιε! Ἔσπειρες τὸ λόγο τοῦ κηρύγματος, καὶ προφορικὰ στοὺς ἄμβωνες, στὶς αἴθουσες καὶ στὰ προαύλια τῶν φυλακῶν, ἀλλὰ καὶ γραπτὰ μὲ τὰ ἐποικοδομητικά σου βιβλία. Τώρα θερίζεις τοὺς καρποὺς τοῦ κόπους σου. Τώρα, ἐλεύθερος ἀπό τα δεσμὰ τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου, ζῆς τὴ χαρὰ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
.                Σὲ τίμησε καὶ ἡ γῆ. Μὰ περισσότερο σὲ τιμᾶ τώρα καὶ στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες ὁ στεφανοδότης Κύριος.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ

Ὁμολογία τραγουδιστῆ

Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.             Ὁ τραγουδιστὴς Νίκος Βέρτης, βρέθηκε καλεσμένος στὶς 6 Ἰανουαρίου 2020 στὴν ἐκπομπὴ τοῦ Νίκου Χατζηνικολάου «Ἐνώπιος ἐνωπίῳ». Μίλησε γιά ὅλους καὶ γιά ὅλα.
.             Μίλησε καὶ γιά τὸν Θεό, μὲ πίστι καὶ θάρρος. Ἀναφέρθηκε στὴν πίστι του στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Εἶπε, μεταξύ τῶν ἄλλων:
.             «Τὸν ἀγαπῶ πολὺ τὸν Χριστό. Τὸν ἔχω μέσα στὴ ζωή μου. Διανύουμε μιὰ ἐποχή, πού ἡ νεολαία φοβᾶται νὰ πῆ “πιστεύω στὸν Χριστό”. Δὲν θεωρῶ, ὅτι εἶναι ὡραῖο νὰ ἀκούω “πιστεύω σὲ μιὰ ἀνώτερη δύναμη”. Μὲ ἐνοχλεῖ αὐτό, γιατί ναί, ὅλοι πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο, ἀλλὰ φοβοῦνται νὰ τὸ ἐκφράσουν.
.             Ἐγώ γιατί πιστεύω στὸν Χριστό; Ὄχι γιά τὰ θαύματα πού ἔχει κάνει. Πιστεύω στὸν Χριστό, γιατί ἔχει αὐτὸ πού ἐμένα μὲ ἀντιπροσωπεύει στὴ ζωή μου. Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. Ἡ ἀγάπη.
.             Μὲ τὴν ἀγάπη λύνεις τὰ πάντα στὴ ζωή. Αὐτὸ εἶναι κατ’ ἐμέ ὁ Χριστός, ἀγάπη, αὐτό μοῦ διδάχθηκε.
.             Ἔχω πεῖ πολλὲς φορὲς σὲ φίλους μου ἱερεῖς, ὅτι, ἂν πετοῦσαν τὰ χρυσὰ ἀπὸ πάνω τους, καὶ τὴ λιμουζίνα, καὶ ἦταν πιὸ ταπεινοί, ὅπως ἦταν ὁ γέροντας Παΐσιος, θὰ εἶχαν προσελκύσει περισσότερο κόσμο καὶ τὴ νεολαία κοντά τους.
.             Ἡ ταπεινότητα εἶναι αὐτή, πού θὰ φέρη τὴ νεολαία στὴν Ἐκκλησία, καὶ ὄχι ἡ ὑπερβολή. Τὸ ξέρω ὅτι θὰ κριθῶ γι’ αὐτὰ πού λέω, δὲν μὲ πειράζει ὅμως. Ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τὸν λίθον βαλέτω. Εἶμαι ἁμαρτωλός, δὲν εἶμαι καλὸς χριστιανός. Πιστεύω στὸν Χριστό, ἀλλὰ δὲν εἶμαι καλὸς χριστιανός. Ἔχω καὶ ἐγὼ τὶς ἁμαρτίες μου, κάνω καὶ ἐγὼ λάθη, ἀλλὰ προσπαθῶ κάθε μέρα νὰ βελτιώνωμαι.
.             Πρὶν κρίνουμε τὴν Ἐκκλησία, ἂς σκεφθοῦμε ὅτι εἶναι μία κοινότητα. Οἱ παπάδες εἶναι μία κοινότητα. Θὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ περίεργοι καὶ οἱ πιὸ νευρικοὶ καὶ ἄλλοι… Λάθος τους καὶ θὰ κριθοῦν ὅλοι μιὰ μέρα γι’ αὐτὸ πού κάνουν. Ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ κρίνουμε αὐτούς. Πρέπει, ἂν θέλουμε νὰ πιστεύουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστὸ μὲ ἀγάπη καὶ νὰ κρίνουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ βελτιωνόμαστε ἐμεῖς».

ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ

Ναί, εἶναι φόνος!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.              Δέν εἶναι ἁπλῶς φόνος. Εἶναι ὁ ἐγκληματικώτερος φόνος, ὁ ἀπαισιώτερος φόνος, ὁ πιὸ κτηνώδης φόνος.
.             Φυσικὰ καταλάβατε, ὅτι πρόκειται γιὰ τὴ θανάτωσι τοῦ παιδιοῦ τῆς κυήσεως, πού τελεῖται μὲ τὴ διαδικασία τῆς ἀμβλώσεως (ἐκτρώσεως).
.            Τόλμησε ἡ Ἰ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ν’ ἀποκαλέση, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, φόνο τὴν ἔκτρωσι καὶ ξεσηκώθηκαν ὅλοι σχεδὸν οἱ δημοσιογράφοι νὰ κατηγορήσουν τὴν ἠγεσία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτόν!
.              Δηλαδή, τί θέλετε, κύριοι, νὰ μᾶς πῆτε, ὅτι εἶναι «χάδι στοργῆς» ἡ ἐπέμβασις τοῦ ἐκτρωσιολόγου, πού μὲ τὰ ἐργαλεῖα του κατασφάζει τὸν ζωντανὸ ἄνθρωπο, τὸ μικρὸ παιδί, τὸ ζωντανὸ ἔμβρυο; Τόση διαστροφὴ ἔχετε ὑποστεῖ; Οὔτε οἱ δήμιοι, ποὺ κατέσφαζαν τοὺς χριστιανούς, δὲν ἀμφισβητοῦσαν ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔκαναν ἦταν φόνος! Ἐσεῖς εἶστε καὶ δημίων ἀγριώτεροι!

• Ναί, εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις. Διότι ἀφαιρεῖ βίαια ζωὴ ἀνθρώπου. Ὅταν ὁ ἐκτρωσιολόγος κόβει τὸ χεράκι καὶ τὸ ποδαράκι τοῦ ἐμβρύου, ὅταν σπάη τὸ κεφαλάκι του, ὅταν τὸ πολτοποιῆ, ἐσεῖς λέτε ὅτι δὲν πρόκειται γιά φόνο;

• Ναί, εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις. Διότι τὸ θῦμα κατανοεῖ ὅτι ὁ ἐχθρός του ἐπέρχεται και συσπειρώνεται στὴν ἄκρη τοῦ σάκκου τῆς κυοφορίας! Ζητάει ἀπεγνωσμένα προστασία.

• Ναί, εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις, καὶ μάλιστα ὁ πιὸ ἀπάνθρωπος. Διότι τὸ θῦμα εἶναι ἀνυπεράσπιστο. Κι ὁ πιὸ εἰδεχθὴς ἐγκληματίας ἔχει δικαίωμα ὑπερασπίσεως, συνηγόρου. Καὶ σεῖς ἀπαγορεύετε καὶ σὲ μᾶς νὰ ὑπερασπιζώμαστε τὸ ΑΘΩΟ βρέφος!

• Ναί, εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις! Καὶ μάλιστα ἐκ προμελέτης φόνος. Καὶ δὴ μὲ πολλοὺς φυσικοὺς καὶ ἠθικοὺς αὐτουργούς.

• Ναί, εἶναι φόνος ἡ ἔκτρωσις. Καὶ συντελεῖται χωρὶς φόβο. Πωρωμένες ὑπάρξεις ὅσοι συνεργοῦν στὴν ἔκτρωσι. Καὶ περνάει στὸ κοινωνικὸ σύνολο χωρὶς πόνο. Δὲν πονᾶμε γιά τὸ κατ’ ἐξακολούθησιν ἔγκλημα, γιά τὸ δημογραφικὸ ἔγκλημα, γιὰ τὸ βρεφοκτόνο ἔγκλημα.

Κύριε, λυπήσου μας γιά τὴν ἀπύθμενη σκληρότητά μας.