ΑΝΟΙΞΙΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ἄνοιξις τῆς αἰώνιας ζωῆς

τοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη

Τὸ νὰ μιλᾶς γιὰ τὴν Ἀνάσταση μέσα στὴν ταραχὴ τῆς κοινωνίας, μέσα στὸ κλάμα γιὰ τὸ ποικίλο δράμα, μέσα στὴν τρέλα τῆς ξέφρενης ζωῆς, μοιάζει σὰν νὰ παίζεις Μπετόβεν ἀνάμεσά σέ δύο κομπρεσέρ, ποὺ δουλεύουν «στὴ διὰ πασῶν».

Τὸ νὰ μιλᾶς γιὰ τὴν Ἀνάσταση στὴν ὑλιστικὴ ἐποχή μας, εἶναι σὰν νὰ λὲς σ᾽ αὐτὸν ποὺ ἔχει δύσπνοια ν᾽ ἀνεβεῖ σὲ ψηλὴ κορφή.

Ἡ Ανάστασις εἶναι κορφή, ἀπ᾽ ὅπου ἀγναντεύεις τὴν αἰώνια ζωή. Θέλει γερὰ πνευμόνια. Γερὴ πίστη. Θέλει καρδιά. Θάρρος κι ἐλπίδα.

Τὸ νὰ μιλᾶς γιὰ τὴν Ἀνάστασι σὲ ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι προσγειωμένοι στὴ χαμοζωὴ καὶ τρέμουν τὸ θάνατο, εἶναι σὰν νὰ περιμένεις κολύμπι στὰ βαθειὰ ἀπ᾽ αὐτὸν ποὺ δὲν ἔχει βουτήξει ποτέ του τὰ πόδια στὴ θάλασσα. Τὸ κολύμπι τὸ μαθαίνουμε κολυμπώντας, καὶ ὄχι διαβάζοντας κανονισμοὺς κολύμβησης!

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ὁ τύπος ποὺ ἐπαναλαμβάνεται μοιρολατρικά. Εἶναι ὁ «τύπος τῶν ἥλων». Ἡ πρόκληση γιὰ ἔρευνα, γιὰ διαπίστωση τῆς ἀλήθειας. Εἶναι ὁ κῆπος τῆς πιὸ φρέσκιας χαρᾶς.

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ὡραῖο ἔθιμο. Εἶναι τὸ δέσιμο μὲ τὴν αἰώνια ζωή. «Χριστὸς ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. ϛ´ 9).

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ψεύτικο λουλούδι στὴ γλάστρα τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας. Εἶναι τὸ φυσικὸ ἄνθος. Δὲν μαραίνεται ποτέ. Μοσχοβολᾶ ἄρωμα ἀλλιώτικης ζωῆς.

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἡ λαμπάδα, ποὺ τρεμοσβήνει ἀπό τὸν ἀγέρα τῆς κοσμικότητας. Εἶναι ἡ φλόγα γιὰ ἀληθινὴ ἐλευθερία ἀπό τὴ σκλαβιὰ τοῦ θανάτου. Θυμηθῆτε τοὺς δύο μαθητὲς πρὸς Ἐμμαούς. Θαυμασμὸς καὶ βεβαιότητα: «Οὐχὶ ἡ καρδία ἠμῶν καιομλενη ἦν ἐν ἡμῖν, ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;» (Λουκ. κδ´ 32).

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι πασχαλινὸ γλέντι. Εἶναι τὸ πανηγύρι τῆς ἀνείπωτης χαρᾶς.

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἔνδυσις μὲ λαμπρὰ ροῦχα. Εἶναι ἐπένδυσις ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας.

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι πασχαλινὲς εὐχὲς μὲ ξύλινη γλῶσσα. Εἶναι ἡ βεβαιότητα μπροστὰ στὸ φέρετρο κάποιου δικοῦ σου ἀνθρώπου. Ἡ βεβαιότητα πὼς τὸ νεκρὸ σῶμα θ᾽ ἀναστηθῆ, ὅπως καὶ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. «Οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰωάν. ε´25).

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἡ ἄνοιξις τῆς φύσεως συμβολικά, ὅπως πολλοὶ σπεύδουν νὰ ποῦν. Εἶναι ἡ ἄνοιξις τῆς αἰώνιας ζωῆς μετὰ τὸ χειμῶνα τῆς ἁμαρτίας. Τὸ ἄνοιγμα τῆς καινούργιας πορείας. «Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. ϛ´ 4)

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἕνα ρομαντικὸ αἴσθημα γιὰ ἐκτόνωσι. Εἶναι ἡ διεκπεραίωσις τοῦ μεγάλου προβλήματος τοῦ θανάτου. Εἶναι τὸ πέρασμα (Πάσχα) ἀπό τὸν θάνατο στὴ ζωή. «Μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν». (Α´ Ἰωάν. γ´14).

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ καταδίκη τοῦ θανάτου. «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, Ἅδη, τὸ νῖκος;» (Α´ Κορ. ιε´ 55).

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι ἡ ἐπιτυχία ἑνὸς ἥρωα, ποὺ ὀνομάζεται Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι τὸ πανανθρώπινο ἐπίτευγμα. Γιὰ μᾶς καὶ μέ μᾶς ἀναστήθηκε. «Συν-ήγειρεν ἠμᾶς καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. β´ 6). Ὁ Σταυρικὸς θάνατος χρεώνεται στὸν Χριστό. Ἡ Ἀνάστασις χαρίζεται σέ μᾶς.

Ἡ Ἀνάστασις δὲν εἶναι μία καλὴ ἡμέρα. Εἶναι ἡ μητέρα. Στὴν ἀγκαλιά της κουρνιάζουμε, γιὰ ν᾽ ἀντιμετωπίσουμε κινδύνους καὶ φόβους. Στὸ χῶρο τῆς Ἀναστάσεως δὲν ὑπάρχει συνωστισμός. Ὅλοι χωρᾶμε. Ὅλοι σκιρτᾶμε καὶ χορεύουμε.

Ὁ τάφος φωνάζει: «Χριστὸς ἀνέστη!»

Ἡ ζωὴ φωνάζει: «Ἀληθῶς ἀνέστη!»

ΑΝΘΡΩΠΟΣ; ΑΞΙΑ ΜΗΔΕΝ!

Ἄνθρωπος; Ἀξία μηδέν!

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                   Τρεῖς ἀπό τὶς πολλὲς ὑποθέσεις ἐγκληματικοῦ χαρακτήρα, πού ἀπασχόλησαν γιὰ πολὺ καιρὸ τὴν κοινὴ γνώμη: Σὸκ στὴ Θεσσαλονίκη – Ὀργή στὰ Χανιὰ – Ἀποτροπιασμὸς στὴν Κυψέλη! Εἶναι ἀπό τὶς ὑποθέσεις, ποὺ δὲν ὑπάρχουν ὑποψίες, ἀλλ’ ὑπάρχουν ἀτράνταχτες ἀποδείξεις.

• Παραθέτουμε τοὺς τίτλους καὶ γιὰ τὶς τρεῖς ὑποθέσεις ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα» (14 Φεβρ. 2022): «Γηροκομεῖο -Κολαστήριο στὰ Χανιά: Στὴ φυλακὴ οἱ ἰδιοκτήτριες, ἕνας γιατρὸς καὶ ἕνας ψυχίατρος» — «Πῶς δολοφόνησαν τὸν ἑπτάχρονο: Τοῦ ἔβαλα μονωτικὴ στὸ στόμα καὶ τοῦ ἔκλεισα τὴ μύτη μὲ τὰ χέρια μου» — «Δολοφονία 19χρονου: Ταυτοποιεῖται τὸ 12ο ἄτομο. Κλειστὰ στόματα ἀπὸ τοὺς κατηγορουμένους».

•Τό καλούμενο «κολαστήριο» στὰ Χανιὰ εἶναι ἕνα Γηροκομεῖο, μὲ τὴν βαρύγδουπο ὀνομασία «Ἁγία Σκέπη». Δὲν φαίνεται ὅμως νὰ σκέπαζε τὶς ἀνάγκες τῶν γερόντων τροφίμων! Πάντως ἡ πραγματικότητα ξεσκέπασε τελικά τό πῶς λειτουργοῦσε ἡ ἐπιχείρησις. Κακοποίησις, ὑποσιτισμός, ἀνύπαρκτη ὑγιεινή, εἶναι μερικὲς ἀπὸ τὶς ἀπάνθρωπες καταστάσεις. Οἱ «φιλοξενούμενοι» στὴ «δομὴ» ἦσαν τριπλάσιοι ἀπὸ ὅσους προβλέπει ἡ ἄδεια.

• Τὸ ἑπτάχρονο παιδὶ στὴν Κυψέλη Ἀθηνῶν πέθανε ἀπὸ ἀσφυξία, πού προκάλεσε ὁ πατέρας του. Τὸ φρικιαστικὸ καὶ πρωτάκουστο εἶναι ὅτι τὸ κράτησαν ἄταφο στὸ σπίτι καὶ ἔκρυψαν τελικά τό σκελετό του σὲ μία ἐργαλειοθήκη!

• Ὁ 19χρονος Ἄλκης δολοφονήθηκε ἐν ψυχρῷ στὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ δωδεκαμελῆ σπεῖρα μόνο καὶ μόνο διότι ἡ ποδοσφαιρικὴ ὁμάδα πού ὑποστήριζε δὲν ἦταν ἀρεστὴ στοὺς δράστες!

• Τὸ θέμα εἶναι, ὅτι ἀγρίεψαν ἡ ἐγκληματικότητα, ἡ ἐκμετάλλευσις, ἡ κλοπή, ἡ ληστεία, ἡ οἰκογενειακὴ βία. Ψυχολόγοι καὶ δημοσιογράφοι ἀποδίδουν τὴν κορύφωσι τῆς ἀγριότητας καὶ στὴν… πανδημία! Ἐπειδή, δηλαδή, τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα… πίεσαν κατὰ κάποιο τρόπο τὴ ζωή, γι’ αὐτὸ ἔχουμε τὸ ξέσπασμα αὐτό.

• Ἄλλες ὅμως εἶναι οἱ πραγματικὲς αἰτίες: Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἡ προβολὴ άγρίων προτύπων ἀπό τά ἠλεκτρονικὰ κυρίως μέσα, ἡ σχιζοφρένεια ποὺ ὅλο καὶ αὐξάνεται καὶ ἀπό τὴν χρῆσι ναρκωτικῶν, τὸ μῖσος καὶ ἡ κακότητα, ἡ συμμοριοποίησις τῆς νεολαίας, ὁ θηριώδης τρόπος ζωῆς ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ μία ἡμιάγρια κοινωνία.

ΒΟΡΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΘΗΡΙΩΝ

Βορά σεξουαλικῶν θηρίων

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                    Πολλὰ τὰ κρούσματα τόσο τῶν γυναικοκτοκτονιῶν, ὅσο καὶ τῶν σεξουαλικῶν βιασμῶν νεαρῶν γυναικῶν, ἀλλά καὶ ἀνηλίκων κοριτσιῶν. Στὰ τελευταῖα κρούσματα συγκαταλέγεται καὶ ἐκεῖνο πού συνέβη τὴ νύχτα τῆς Πρωτοχρονιᾶς στὴ Θεσσαλονίκη μὲ θύμα μία 24χρονη κοπέλλα.
.                    Θηρία, κτήνη, μαστροποί, σπεῖρες κακοποιῶν, αὐτοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι χαρακτηρισμοὶ «στολίζουν» τοὺς δράστες «σεξουαλικῶν παρενοχλήσεων» καὶ βιασμῶν. Καὶ ὅλοι παίρνουν τὸ λίθο τοῦ ἀναθέματος νὰ τοὺς λιθοβολήσουν. Καὶ ὅλοι ζητοῦν σύντομη ἀπονομὴ τῆς δικαιοσύνης μὲ ἐπιβολὴ αὐστηροτάτων ποινῶν.
.                    Διαφωνοῦμε; Ὄχι! Ἀλλὰ ρωτᾶμε ἁπλῶς: Ὅταν βλέπης ἕνα λυσσασμένο θηρίο, εἶναι συνετὸ νὰ πηγαίνης νὰ χορεύης μαζί του καὶ νὰ τὸ προκαλῆς νὰ σὲ κατασπάραξη; Λυσσασμένα θηρία εἶναι πολλοί σεξομανεῖς καὶ διεφθαρμένοι ἄνδρες.
.                    Γιατί, ἐσύ, κοπέλλα, ὅποια κι ἂν εἶσαι, πηγαίνεις καὶ τοὺς προκαλεῖς; Γιατί ἐκθέτεις τὸ σῶμα σου μὲ τὸ προκλητικό σου ντύσιμο (γδύσιμο!) στὰ λαίμαργα μάτια τους καὶ στὴν ὁρμητική τους μανία; Γιατί δὲν προφυλάσσεις τὴν τιμιότητά σου μὲ τὴ σεμνότητα καὶ τὴ σωστὴ ἐπιλογὴ τῆς φιλίας σου; Γιατί σπεύδεις σὲ «πάρτυς», πού σὲ μεθᾶνε γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς κτηνώδεις ὀρέξεις τους; Γιατί ἀκολουθεῖς τὴν αἰσχρὴ μόδα, ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ξεγυμνώνει τὸ γυναικεῖο σῶμα;
.                    Θλίβεται καὶ ἀγανακτεῖ ὁ τίμιος πολίτης, ὅταν ἄκουη κάθε τόσο ἀγέλη ἀγρίων θηρίων νὰ βιάζουν κορίτσια καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ τὰ θανατώνουν. Ἀλλὰ καὶ τὰ κορίτσια ἄς περιφρουροῦν τὴν τιμιότητά τους ζώντας σεμνὰ καὶ προσεκτικά.
.                    Τὸ σῶμα τους εἶναι ἱερό. Δὲν εἶναι βορὰ ἀνθρωποκτόνου κτήνους. Εἶναι προσφορὰ στὴν ὡραία ζωὴ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας. Ἡ κοινωνία τὶς θέλει μητέρες. Δὲν τὶς θέλει δοῦλες στὰ ἄγρια καπρίτσια σεξουαλικῶν θηρίων.

Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ἡ βλασφημία δέν ἔχει ὅρια

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                      Ὅλα ἔχουν ὅρια. Φυσικὰ καὶ ἡ σάτιρα. Δὲν εἶναι ἀσύδοτος λόγος. Οὔτε εἶναι ἀπάνθρωπη προσβολή. Οὔτε εἶναι ἀεσβής βλασφημία.
.                      Ὅταν μάλιστα μία Ἀλήθεια σατιρίζεται καὶ ἐμφανίζεται ὡς… παραμύθια, τότε ὁ σατιρίζων μοιάζει μ᾽ αὐτόν, πού ἐκσφενδονίζει βοῦρκο γιὰ νὰ λερώση τὸν ἥλιο! Καὶ ὅταν μάλιστα ὁ σατιρίζων αὐτὸς δὲν εἶναι κάποιος ἐπαγγελματίας λασπολόγος, ἀλλ᾽ εἶναι ἀκαδημαϊκὸς «διδάσκαλος» (!), τότε θέτει ὑπό ἀμφισβήτησι καὶ τὰ ὅσα στὸν τομέα του διδάσκει.
.                      Ὅταν π.χ. ὑποβιβάζη καὶ τὴ δική του νοημοσύνη καὶ τὴ νοημοσύνη δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων, τότε ἡ βλάσφημη σάτιρα του φτάνει στὴν ταύτισι αἰσχροῦ παραμυθιοῦ μὲ τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Τὰ περὶ «κρίνου» τῆς Παναγίας εἶναι χιλιοειπωμένο παραμύθι. Ἡ Παναγία εἶναι βεβαίως πάλλευκο κρίνο «ἀσπίλου καὶ ἄμωμου» ζωῆς. ‘Ἀλλὰ κανένας ἄγγελος δὲν τῆς ἔδωσε κρίνο καὶ κανένα κρίνο δὲν κράτησε στὰ χέρια της γιά νὰ καταστῆ Μητέρα.
.                      Τὸ πῶς «ἔτεκε Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα», δὲν ἔχει σχέσι μὲ κανένα λουλούδι. Ἡ ἴδια εἶναι «ἄνθος τὸ ἀμάραντον». Τὸ «πῶς;» θὰ συνέβαινε κατὰ τὴ στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἡ ἄσπορος σύλληψις καὶ ἡ ἐκ Παρθένου γέννησις, ἂν ἤθελε νὰ τὸ μάθη ὁ καθηγητὴς κ. Μόσσιαλος, εἶχε τὸ δικαίωμα. Εἶχε δικαίωμα νὰ ἔκφραση τὸ «πῶς;», ἀφοῦ ἕνα τέτοιο «πῶς;» εἶχε ἐκφράσει καὶ ἡ ἴδια ἡ Παρθένος Κόρη. Καὶ θὰ ἔπαιρνε καὶ ὁ καθηγητὴς τὴν ἀπάντησι τοῦ ἀγγέλου: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. α´ 35).
.                      Ἄν, κ. Μόσσιαλε, σᾶς ἔλγ7αν ὅτι στὴν Κίνα κάποιος ὠσφάνθηκε κρίνο καὶ αὐτομάτως γεννήθηκε ὁ ἰὸς (κορωνοϊός), θὰ τὸ «καταπίνατε ἀμάσητο»; Θὰ φωνάζατε, καὶ μὲ τὸ δίκιο σας: «Παραμύθια»!!! Γιατί τώρα παρουσιάζετε τὴν Παναγία νὰ λέη στὸν Ἰωσήφ, ὅτι «κατάπιε ἀμάσητο» τό παραμύθι τοῦ κρίνου;
.                      Ὄχι, κ. καθηγητά, κανένας κρίνος δὲν προκάλεσε τὴν σάρκωσι τοῦ Θεοῦ, τὴν γέννησι τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου. Τὸ κρίμα δὲν εἶναι τόσο ἡ ἀσεβής σάτιρά σας, ὅσο ἡ γελοία ἀπάντησίς σας στὶς ποικίλες ἐπικρίσεις. Πολλὰ φληναφήματα, τίποτε ὅμως γιά τὴν… «ταμπακιέρα»!
.                      Ὅσο γιὰ τὴν σιωπὴ τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ, φαίνεται, ὅτι ἢ ἐνίοτε λησμονεῖ πώς εἶναι ἡγέτης λαοῦ μὲ ριζωμένη τὴν Ὀρθόδοξο πίστι, ἢ πώς τὸν ἔχουν παραπλανήσει, ὅτι ἔχει ἀνάγκη καὶ ἀπό τούς ψήφους ἀσεβῶν καὶ βλασφήμων! Ἐμεῖς πιστεύουμε, ὅτι ἕνας πρωθυπουργός, πού ἀποδεικνύει δυναμισμὸ στὴν ἀντιμετώπισι τόσων ἐκτάκτων συμφορῶν καὶ δοκιμασιῶν, εὔκολα μπορεῖ ν᾽ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ πρόσωπα, πού μᾶλλον ζημιὰ τοῦ κάνουν.

ΟΡΑΜΑΤΑ ΠΑΥΛΟΥ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ὁράματα Παύλου

 τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                           Θὰ σᾶς παρουσιάσω ὁράματα τοῦ Παύλου. Ἄλλωστε στὸν Παῦλο καὶ τούς λοιποὺς ἀποστόλους ἀνήκει ὁ Ἰούνιος. Ὅραμα!  Ὀπτασία! Δὲν ἔχουν καμμία σχέσι οὔτε μὲ ὄνειρα οὔτε μὲ φευτοοράματα. Τὰ ὄνειρα, ἐκτός τοῦ ὅτι πλανοῦν, δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν πραγματικότητα. Τὰ ὁράματα, ὅταν εἶναι θεϊκά, ἔχουν σχέσι μὲ φανερώσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως στοὺς προφῆτες. Ἡ ὀπτασία δὲν εἶναι οὔτε φαντα-σίωσις, οὔτε φαντασία, οὔτε ἐξωγήινες καταστάσεις, οὔτε ὀνειροπολήσεις. Πρόκειται γιὰ ἀληθινὴ ζωή, πού τὴν γεύεται κάποιος, χωρὶς οἱ γύρω του ν’ ἀντιλαμβάνονται. Ὅταν ἡ ὀπτασία ἔχη ὡς ἀντικείμενο οὐράνιες πραγματικότητες, τότε λέγεται θεοπτία. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη θεόπτης ὀνομάζεται ὁ Μωϋσῆς. Στὴν Καινὴ Διαθήκη θεόπτης εἶναι κατ’ ἐξοχὴν ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Δύο ὁράματα

.                  Μὲ δύο ὁράματα ἔχει σχέσι ἡ μεγάλη μεταστροφὴ τοῦ Παύλου. Πῶς τὰ περιγράφει τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων: «Ἦν μαθητής ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἀνανίας. Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι: Ἀνανία. Ὁ δὲ εἶπεν: Ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε. Ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν: Ἀναστὰς πορεύθητι ἐπὶ τὴν ρύμην τὴν καλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γάρ προσεύχεται. Καὶ εἶδεν ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα….» (Πράξ. θ´ 10-12).
.                              Δύο ὁράματα στὴ Δαμασκό. Τοῦ σφραγίστηκαν τοῦ Σαύλου γιὰ λίγο τά μάτια. Μὰ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του εἶδε ὅραμα θεϊκό. Πρὶν ἀπὸ τὸ δικό του, ἢ μᾶλλον ταυτόχρονα μὲ τὸ δικό του, μὲ ἄλλο ὅραμα μίλησε ὁ Θεὸς γιὰ τὸν Παῦλο.
.                              Τὸ ἕνα: Ὁ Κύριος ἐμφανίζεται σ’ ἕνα ταπεινό του δοῦλο, στὸν Ἀνανία. Τοῦ μιλάει γιὰ τὸν Σαῦλο, γιὰ τὸ καινούργιο Του ὅπλο πρὸς ἐξάπλωσι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἀποστέλνει ὁ Κύριος τὸν Ἀνανία μόνο ἐκεῖ πού φιλοξενεῖται ὁ Παῦλος, στὴν «ὀδό εὐθεῖα», δὲν τοῦ αἴρει τοὺς φόβους πού προβάλλει ὁ Ἀνανίας ἀκούγοντας τὸ ὄνομα Σαῦλος, ποῦ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ἦταν ὄνομα σπαρακτικοῦ θηρίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει τὸ παγκόσμιο εὐαγγελικὸ ἔργο πού θὰ συντέλεση ὁ ἐκλεκτὸς πλέον τοῦ Θεοῦ Σαῦλος: «Σκεῦος ἐκλογῆς μοὶ ἐστιν οὗτος τοῦ βαστᾶσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραὴλ» (Πράξ. θ´ 14).
.                              Τὸ ἄλλο ὅραμα, συγχρόνως, ὅπως σημειώσαμε, πρὸς τὸ πρῶτο: Τὴν ἴδια ὥρα, πού ἐμφανίζεται στὸν Ἀνανία ὁ Κύριος, τὴν ἴδια ὥρα ἐμφανίζεται καὶ στὸν Σαῦλο, τὸν μετέπειτα μεγάλο τῆς Ἐκκλησίας Παῦλο. Τοῦ ἐμφάνισε τὸν Ἀνανία, τὸν ὁδηγό του γιὰ τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καὶ τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος: «Εἶδεν ὁ Σαῦλος ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἀνανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα, ὅπως ἀναβλέψῃ». Ἄρα ὁ Σαῦλος τὸν εἶχε δεῖ τὸν Ἀνανία, προτοῦ ὁ Ἀνανίας χτυπήση τὴν πόρτα τῆς ὁδοῦ Εὐθεία.

—Αὐτός θὰ εἶναι πού χτυπάει την πόρτα! Σάν νά ψιθυρίζη ὁ Σαῦλος. Σταματάει γιὰ λίγο τὴν προσευχὴ ὁ Σαῦλος, λέγοντας στὸν Κύριο: Σ’ εὐχαριστῶ, Κύριε, ἦρθε ὁ ἄνθρωπός σου…

• Κανεὶς ἴσως ἀπὸ ὅσους μιλᾶνε γιὰ τὸν Παῦλο, δὲν ἔχει σκεφθῆ ὅτι ὁ ἀνάδοχός του στὴ νέα πίστι ὑπῆρξε ἕνας ἁπλοϊκὸς χριστιανός, ὁ Ἀνανίας. Αὐτὸς εὐλόγησε τὸν πρώην διώκτη γιὰ νὰ γίνη ἡ θερμότερη καρδιὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Αὐτὸς ἔθεσε τὰ χέρια του στὸ κεφάλι τοῦ Σαύλου. Αὐτὸς τὸν προσφώνησε μὲ τὴν πιὸ θερμὴ λέξι: «Σαοὺλ ἀδελφέ»!

—Ἐγώ ἀδελφός; θὰ εἶπε συγκλονισμένος ὁ Σαῦλος… Καὶ δέχτηκε τὴ χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

• Δύο ὁράματα τοῦ Κυρίου στὴ Δαμασκό. Εἶχε προηγηθῆ καὶ κάποιο ἄλλο. Τοῦ τὸ θύμισε ὁ Ἀνανίας: «Μὲ ἔστειλε, ἀδελφέ, ὁ Ἰησοῦς, ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ…» (Πράξ. θ’ 17). Τρεῖς θεοπτίες, μία ἀνάβλεψις. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἄνοιξε τὰ μάτια τοῦ τυφλωμένου Σαύλου. Τυφλωμένος ψυχικὰ ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ ἰουδαϊκοῦ φανατισμοῦ μέχρι λίγο πρίν, φωτίζεται τώρα μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Καὶ τοῦ ἀποκαλύπτεται ὅλη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Τυφλωμένος γιὰ τρεῖς μέρες σωματικά, φωτίζεται. Ἀνοίγουν τὰ σωματκὰ του μάτια καὶ τὰ δύο πρῶτα πρόσωπα πού βλέπει εἶναι ὁ Ἀνανίας, ὁ σταλμένος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Ἰούδας, ὁ νοικοκύρης πού τὸν φιλοξένησε τὶς τρεῖς πρῶτες μέρες τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς του. Τὸ ὅραμα (τρίτο ἀνάμεσα στὰ δύο προηγούμενα), πού ὑπονοεῖται μὲ τὸ «ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ», πρέπει νὰ ἀναφέρεται στὴν ὅλη ἀποκάλυψι, πού ὁ Κύριος τοῦ φανέρωσε ἔξω ἀπὸ τὴ Δαμασκό. Τό σημειώνει ὁ Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή: «Τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ, οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον. Οὐδὲ γὰρ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλά δι᾽ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α´ 11-12). Ἕνα ὅραμα, πού περικλείει τὴν ταχύρρυθμη ἀποκάλυψι στὸν Σαοὺλ τοῦ εὐαγγελίου, ὅλης τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ… Πόσο θὰ κράτησε; Ἴσως κλάσματα δευτερολέπτου!

Συμπληρωματικὰ

.                              Τὰ ὁράματα τῆς Δαμασκοῦ, τόσο τὸ πρωταρχικό, πού ὁ Κύριος σταμάτησε τὸ φανατικό του κυνήγι καὶ τὸν κάλεσε γιὰ τὸ μεγάλο ἄνοιγμα πρὸς ἐκχριστιανισμό τῶν ἐθνῶν, ὅσο καὶ τὰ τρία ὁράματα στὸν ἴδιον τὸν Σαῦλο καὶ τὸν Ἀνανία, συμπληρώνονται στὶς δύο ἄλλες διηγήσεις, πού ἔκανε ὁ Παῦλος στὰ Ἱεροσόλυμα πορευόμενος γιὰ τὸ μαρτυρικό του τέλος.
.                              Ἡ μία διήγησις ἔγινε ἐνώπιον τοῦ Χιλιάρχου (τοῦ Ρωμαίου στρατοπεδάρχη) καὶ τῶν στρατιωτῶν του, πού ἔσπευσαν νὰ σώσουν τὸν Παῦλο ἀπὸ τὸν ξυλοδαρμὸ τῶν φανατισμένων Ἰουδαίων. Ἤθελαν νὰ σκοτώσουν τὸν Παῦλο. Ὁ Χιλίαρχος ἔδωσε τὴ δυνατότητα στὸν Παῦλο νὰ ἀπολογηθῆ.
.                              Στὴν ἀπολογία του ὁ Παῦλος διηγεῖται τὰ τῆς Δαμασκοῦ μὲ κάποιες ἐπὶ πλέον λεπτομέρειες.  Ὅταν ὁ Σαῦλος ἄκουσε τὴ φωνή: «Σαούλ, Σαούλ…», τότε στὸ ὅραμα πού εἶδε, ρωτάει τὸν Κύριο: «Τί ποιήσω, Κύριε;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: «Ἀναστάς πορεύου εἰς Δαμασκόν, κἀκεῖ σοι λαληθήσεται περὶ πάντων ὧν τέτακταί σοι ποιῆσαι» (Πράξ. κβ´ 10). Ἐκεῖ φαίνεται καὶ ἡ θεϊκὴ λάμψις τοῦ ὁράματος. Ὅπως τὴ Μεγ. Παρασκευὴ ἡ ἀπερίγραπτη λάμψις τοῦ Σταυροῦ, σκοτείνιασε τὸν ἥλιο, ἔτσι ἡ θεϊκὴ λάμψις τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στὴ Δαμασκό, σκοτείνιασε τὰ μάτια τοῦ Σαύλου: «Ὡς δὲ οὐκ ἐνέβλεπον ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ φωτὸς ἐκείνου, χειραγωγούμενος ὑπὸ τῶν συνόντων μοὶ ἦλθον εἰς Δαμασκόν…» (Πράξ. κβ´ 11).

• Τὸ γεγονὸς τῆς Δαμασκοῦ διηγεῖται καὶ πάλι, λίγες μέρες ἀργότερα ὁ Παῦλος καὶ μπροστὰ στὸ βασιλιὰ Ἀγρίππα. Ἐκεῖ ἀναφέρεται πάλι τὸ ὅραμα τοῦ Κυρίου στὸν Σαῦλο. Ἀλλὰ καὶ μία ὑπόσχεσις, γιὰ μελλοντικὲς ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου στὸν Παΰλο. Στὸ ὅραμα τοῦ μιλάει ὁ Κύριος: «Ἐγὼ εἰμἰ Ἰησους ὅν σὺ διώκεις. Ἀλλά ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου. Εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι, προχειρίσασθαί σε ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδες ὧν τε ὀφθήσομαί σοι» (Πράξ. κστ’ 16).

Τέταρτο ὅραμα

.                 Ἄλλο ὅραμα, πού πιθανὸν οὔτε καν τὸ ἔχουμε ἀκούσει, εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ εἶδε ὁ Παῦλος λίγο μετὰ τὴ μεταστροφή του στὴ Δαμασκό. Ποῦ τὸ εἶδε καὶ πότε; Ὅταν μετὰ τὸ θαῦμα τῆς Δαμασκοῦ ἐπέστρεψε γιὰ λίγο στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πῆγε στὸ Ναό. Ἐκεῖ πού προσευχόταν, εἶδε «ἐν ἐκστάσει» τὸν Κύριο νὰ τοῦ μιλᾶ καὶ νὰ τοῦ ἀποκαλύπτη τὸν ἀποστολικὸ δρόμο πού θὰ βαδίση: «Ἐγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ προσευχόμενου μου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐν ἐκστάσει καὶ ἰδεῖν τὸν Κύριον λέγοντά μοι: Σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ἱερουσαλήμ, διότι οὐ παραδέξονταί σου τὴν μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ… Πορεύου, ὅτι ἐγὼ εἰς ἔθνη μακρὰν ἐξαποστελῶ σε» (Πράξ. κβ´ 17-21).

Πέμπτο ὅραμα

.                              Ἄλλο ὅραμα, πού εἶδε ὁ Παῦλος: Εἶναι τὸ ὅραμα μιᾶς νέας κλήσεως γιὰ τὴν εὐαγγελικὴ ἐξάπλωσι. Βρίσκεται ὁ Παῦλος κατὰ τὴ δευτέρα του περιοδεία στὴν Τρωάδα. Μαζί του ὁ Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος. Προστέθηκε καὶ ὁ Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ὁ ἀθλητικογράφος του. Αὐτὸς στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων θὰ μᾶς διασώση τὰ περισσότερα ὁράματα τοῦ Παύλου. Τὴ νύχτα, ὅταν κανεὶς κοιμᾶται, βλέπει συνήθως ὄνειρα. Ὁ χριστιανὸς δὲν δίνει σημασία στὰ ὄνειρα. Ὁ Παῦλος δὲν εἶδε ὄνειρο. Εἶδε ὅραμα.
.                              Καὶ ὅραμα εἶναι μία πραγματικότητα, πού ἑνώνει τὴν ἁγία ψυχὴ μὲ τὸν οὐράνιο Θεό. Στὸ ὅραμα τῆς Τρωάδας δὲν εἶδε ὁ Παῦλος τὸν Κύριο. Εἶδε ἕνα Μακεδόνα, ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτή, ἐκεῖ πού ξεκινάει ἡ Μακεδονία, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Εὐρώπη: «Καί ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλω: Ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων: Διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν» (Πράξ. ιϛ´ 9-10).
.                              Μία νέα πρόσκλησις τοῦ Θεοῦ. Ἕνα νέο ἄνοιγμα γιὰ εὐαγγελικὴ ὑποδοχή. Θὰ σημειώση ὁ Λουκᾶς: «Ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδε ὁ Παῦλος, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτοὺς» (Πράξ. ιϛ´10). Προσκλητήριο δι’ ὁράματος.
.                Ποιός ἦταν ὁ Μακεδόνας; Ἦταν κάτοικος τῆς Μακεδονίας; Ἢ ἦταν ὁ ἄγγελος τῆς Μακεδονίας, ἐμφανιζόμενος ὡς Μακεδόνας; Ὁ λόγος του «Βοήθησον ἡμῖν» φανερώνει, ὅτι μᾶλλον πρόκειται γιὰ ἄνθρωπο Μακεδόνα. Ἡ ἔκκλησίς του πρὸς τὸν Παῦλο νὰ περάση στὴ Μακεδονία καὶ νὰ βοηθήση τοὺς Μακεδόνες, φωτίζοντάς τους μὲ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι συγκινητική. Ἰδιαίτερα γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, καὶ μάλιστα τοὺς Μακεδόνες. Ὁ Ἀλέξανδρος ἄλλοτε πέρασε ἀπὸ τὴ Δύσι στὴν Ἀνατολή, γιὰ νὰ μεταδώση τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμό. Ὁ Παῦλος τώρα παρακαλεῖται νὰ περάση ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ στὴ Δύσι, γιὰ νὰ μεταλαμπαδεύση τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς Ἕλληνες καὶ γενικώτερα στοὺς Εὐρωπαίους.

Τὸ ἕκτο ὅραμα

.                              Ἐμφαίνεται ὁ Κύριος στὸν Παῦλο, πού βρίσκεται στὴν Κόρινθο καὶ ἔχει συναντήσει τὴν τρομοκρατικὴ μανία τῶν Ἰουδαίων ἐναντίον του. Τόση ἦταν ἡ πολεμική τους καὶ ἡ βλασφημία τους, ὥστε σὰν νὰ φάνηκε νὰ λυγίζη κάπως ὁ βράχος, πού λέγεται Παῦλος.

—Θά φύγω! Πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Ἰούστου, πού τὸν φιλοξενοῦσε, καὶ ἐἶπε μὲ ἀποφασιστικότητα: «Φεύγω! Ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι» (Πράξ. ιη’ 9-10). Καὶ σὲ ἔνδειξι ἀποδοκιμασίας τῶν σκληροτράχηλων Ἰουδαίων, τίναξε τὴ σκόνη ἀπὸ τὰ ροῦχα του…

Ἔφυγε; Ὄχι! Ποιὸς τὸν σταμάτησε; Τὸ θεϊκὸ ὅραμα. Ἐἶπε δὲ ὁ Κύριος δι᾽ ὁράματος ἐν νυκτί τῷ Παύλῳ: «Μὴ φοβοῦ, Παῦλε, ἀλλά λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγὼ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε, διότι λαὸς ἐστὶ μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ» (Πράξ. ιη’ 9-10).
.                              Καί ἐκεῖ, πού ἦταν ἕτοιμος νὰ φύγη, πῆρε σῆμα ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ νὰ μείνη. Καὶ ἔμεινε ἕνα καὶ μισὸ χρόνο ἀκόμα στὴν Κόρινθο. Ἄλλος, βλέπετε κουμαντάρει…

Τὸ ἕβδομο ὅραμα

.                              Τὸ εἶδε μέσα στὴ φουρτούνα. Εἶδε τὸν οὐράνιο καπετάνιο, τὸν Κύριο, πού κυβερνᾶ τὰ σύμπαντα. Ὅλοι ἀπελπισμένοι στὸ πλοῖο, μὲ τὸ φοβερὸ ναυάγιο. Περιμένουν ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ νὰ τοὺς καταπιῆ ἡ θάλασσα στὰ σκοτεινά της βάθη. Ὁ Παῦλος εἶναι δέσμιος. Οἱ ρωμαῖοι στρατιῶτες τὸν φυλᾶνε γιὰ νὰ τὸν παραδώσουν στὴ Ρώμη. Ἀλλὰ τώρα βλέπουν, πώς καί αὐτοὶ θὰ πνίγουν, καὶ τὸ πλήρωμα τοῦ σκάφους καὶ φυσικὰ καὶ οἱ κρατούμενοι. Βαθειὰ σιωπὴ καὶ μαύρη ἀπελπισία. Φῶς γιὰ σωτηρία δὲν βλέπουν πουθενά. Καὶ τότε ἀκοῦνε μία δυνατὴ φωνή:

—«Εὐθυμεῖτε, ἄνδρες»! Θάρρος, παιδιά. Χαρὰ νὰ ἔχετε!. Πετάξτε τὴ θλῖψι….

—Ποιός εἶσαι σύ, δεμένε κατάδικε, πού μᾶς προτρέπεις νὰ χαιρώμαστε; Δὲν βλέπεις τὰ κύματα, πού ὁρμοῦν νὰ μᾶς καταπιοῦν; Δὲν βλέπεις τὰ μπουρίνια καὶ τ’ ἀστροπελέκια; Ποῦ βρίσκεις ἐσὺ τὸ κουράγιο νά εἶσαι χαρούμενος καὶ καὶ νὰ μᾶς προτρέπης καὶ μᾶς νὰ εὐθυμοῦμε;
.                     Τότε ὁ Παῦλος τοὺς ἀποκάλυψε τὸ ὅραμα: «Παρέστη μοι τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, οὐ εἰμί, ᾧ καὶ λατρεύω, λέγων μοι: Μὴ φοβοῦ, Παῦλε. Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι. Καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι ὁ Θεός πάντας τούς πλέοντας μετὰ σοῦ. Διὸ εὐθυμεῖτε, ἀνδρες! Πιστεύω γὰρ τῷ Θεῷ, ὅτι οὕτως ἐσται καθ᾽ ὅν τρόπον λελάληται μοι» (Πράξ. κζ’ 23-25). Τὸν βεβαιώνει ὁ Κύριος: “Ὄχι μόνο σύ, ἀλλὰ γιὰ χάρι σου ὅλοι στὸ πλοῖο θὰ σωθοῦν. Ὁ Θεὸς χαρίζει τὴ ζωὴ πολλῶν γιὰ ἕναν ἅγιο!!!

Τὸ ὄγδοο ὅραμα

.                              Θέλησαν μερικοὶ ν᾽ ἀμφισβητήσουν τὴν γνησιότητα τοῦ μεγάλου Παύλου. Ὅλα τά ἀνεχόταν ὁ Παῦλος. Ἕνα δὲν ἀνεχόταν, νὰ τοῦ ἀμφισβητήσουν τὴν ἀποστολικότητά του. Καὶ σὲ κάποια στροφὴ τοῦ λόγου του στὴ Β’ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή, ἀπευθύνει τρία καυτὰ γιὰ τὴν ἀποστολή του καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ἐρωτήματα: «Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριοv ἠμῶν ἑώρακα;» (Α’ Κορ. θ’ 1). Μεγάλο ἐπιχείρημα γνησιότητας οἱ φανερώσεις τοῦ Χριστοῦ στὸν Παῦλο.

Τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου

 .                    Καμμιὰ σχέσι δὲν ἔχει ὁ Παῦλος μὲ τοὺς ὁραματιστὲς καὶ τὶς ὁραματίστριες, πού ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀφέλεια τῶν πιστῶν καὶ μιλᾶνε γιὰ ὄνειρα, γιὰ ὁράματα, γιὰ ἀποκαλύψεις.
.                  Ὁ Παῦλος, θὰ λέγαμε, εἶχε εἰδικὸ ἀσύρματο, πού ἐπικοινωνοῦσε μὲ τὸν Οὐρανό. Λέγεται ἀποκάλυψις, φανέρωσις, φωτισμός, χάρις. Ὁράματα σὰν τοῦ Παύλου μόνο θεωμένοι ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ ἔχουν δεῖ. Καὶ ἂν πράγματι ἔχουν φτάσει σὲ κάθαρσι καὶ ἔλλαμψι, ἐπ’ οὐδενί λόγῳ κάθονται νὰ διηγηθοῦν τί εἶδαν.
.                     Ὁ Παῦλος δὲν εἶχε οὔτε μία οὔτε δύο. Εἶχε πολλὲς ἀποκαλύψεις (Β’ Κορ. ιβ’ 1). Τίς φανέρωνε; Ὄχι. Ἂν τήν μία, τὴν φοβερότερη ἀποκάλυψι καὶ ὀπτασίαν ὅτι ἀνέβηκε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, ἀναγκάστηκε νὰ τὴν ἀναφέρη, αὐτὸ τὸ ἔκανε γιατί τοῦ ἀμφισβητοῦσαν οἱ ψευδάδελφοι τὴ γνησιότητα τῆς ἀποστολικότητάς του. Καὶ γι᾽ αὐτήν τή μοναδική ἀποκάλυψι, σημειῶστε τρία πράματα: α) Τὴν ἔζησε τὴν ὀπτασία. Ἀνέβηκε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Ἂν σήμερα κάποιος δῆ τάχα ὅραμα, ἢ δῆ τάχα κάποιο θαῦμα, ἀμέσως, αὐθημερόν, θὰ ἀνεβάση τὴν εἴδησι στὸ… διαδίκτυο… Ὁ Παῦλος πόσο καιρὸ κράτησε μυστικὸ τὴν οὐράνια ὀπτασία; Δέκα τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια. β) Δὲν θὰ τὴν ἔλεγε οὔτε μετὰ τὰ 14 χρόνια, ἀλλὰ τὸν ἀνάγκασαν. «Ἡμεῖς μὲ ἠναγκάσατε», λέει (Β´ Κορ. ιβ´ 11). γ) Τὴν παρουσιάζει σὲ τρίτο πρόσωπο. «Εἶδα ἄνθρωπον…… Ἐἶδα κάποιον….»!

.                              Τί διαφέρουν τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου ἀπὸ τὰ ψευτοοράματα μερικῶν πού λένε ὅτι εἶδαν καὶ εἶδαν καὶ συνεχῶς βλέπουν;… Καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἢ πλανεμένες καὶ δαιμονικὲς καταστάσεις, ἢ ἀγυρτεῖες, ἢ ἀνισορροπίες. Μάθετε λοιπὸν γιὰ τὰ ὁράματα τοῦ Παύλου:
Ποιό τὸ βασικὸ χαρακτηριστικό τους:
.                              Κανένα ἀπὸ τὰ ὁράματά του, καμμία ἀπὸ τὶς ἐκστάσεις του, ἀπὸ τὶς ὀπτασίες του, ἀπὸ τὶς ἀποκαλύψεις του, δὲν ἀναφέρονται σὲ ἀποκαλύψεις μελλόντων γεγονότων, σὲ καταστροφὲς καὶ πλημμύρες, σὲ ἱκανοποίησι περιέργειας!… Ὅλα τα ὁράματα καὶ ὅλες οἱ ὀπτασίες τοῦ Παύλου ἀφοροῦν στὴν κλῆσι τὴν ἀποστολική, στὴν πορεία τοῦ εὐαγγελίου, στὸν καθορισμὸ τοῦ κηρύγματος.
.                              Τὸν ἀγαπᾶμε ἰδιαίτερα τὸν Παῦλο. Καὶ γιὰ τὴ σοβαρότητα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ κηρύγματός του.
.                             Τὸν θαυμάζουμε γιὰ τὰ σημεῖα καὶ τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία.
.                              Τὸν παρακολουθοῦμε σέ ὅσα μᾶς λέει καί μετά τήν ἀπ᾽ εὐθείας σύνδεσί του μὲ τὸν Οὐράνιο Κύριο γιὰ δύο λόγους:
.                              Πρῶτον: Διότι ὅσα ἔβλεπε ἦσαν καθαρῶς θεοπτίες. Ἦταν ἐλλαμπόμενος.
.                              Δεύτερον: Διότι μᾶς χαρίζει τὴ μεγάλη χαρὰ καὶ ἐλπίδα ὅτι καὶ μεῖς κάποια μέρα θὰ δοῦμε. Ὄχι τώρα. Τὸ λέει καθαρά. Τώρα βλέπουμε τὶς οὐράνιες πραγματικότητες θαμπά, «σὰν σὲ καθρέφτη θαμπό», «ὡς δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι. Ὕστερα, μετά, στὸ τέλος τούτης τῆς ζωῆς, στὴν ἀρχὴ τῆς αἰωνίου, τότε θὰ δοῦμε τὰ πάντα «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον». «Βλέπουμε ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον. Ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ γνωσθήσομαι, καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην» (Α’ Κορ. ιγ’ 12). Τώρα τὰ βλέπουμε ἀμυδρῶς.
.                              Βλέπουμε, ἀλλὰ θαμπά. Βλέπουμε, ἀλλὰ μὲ μικρὴ ὁρατότητα. Βλέπουμε ἀνάλογα μὲ τὴν κάθαρσι τῆς ψυχῆς. Βλέπουμε, ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, ὄχι πῶς εἶναι ὁ Θεός. Βλέπουμε ὅσα Ἐκεῖνος θέλησε νὰ μᾶς ἀποκαλύψη. Βλέπουμε σὰν νά ἤμαστε στὴν πρωταυγὴ ἢ στὸ τέλος τοῦ ἡλιοβασιλέματος.
.                              Θὰ βλέπουμε ἃ ὁ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε. Θὰ δοῦμε καὶ τὸν Παῦλο. Θὰ δοῦμε καὶ θὰ ζοῦμε τὸ ὑπερθέαμα τοῦ Οὐρανοῦ.

ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Εἶναι ἐλευθερία;

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                                Ἀπὸ τὶς 14 Μαΐου καταργήθηκαν οἱ περισσότεροι περιορισμοί, ποὺ εἶχαν τεθῆ γιὰ λόγους ὑγειονομικούς. Τὴν ὅλη προσπάθεια σταδιακοῦ ἀνοίγματος τῆς ἀγορᾶς, τῆς ἑστίασης, τῶν σχολείων, τῶν ὡρῶν κυκλοφορίας, τῶν μεταβάσεων ἀπό νομὸ σὲ νομό, τῶν τουριστικῶν ταξιδιῶν, τῶν πάσης φύσεως διασκεδάσεων, τὴν ὠνόμασαν «ἐλευθερία»!

• Τὸ ὅτι βέβαια ὁ κορωνοϊὸς εἶναι ἕνα εἶδος σκλαβιᾶς, αὐτὸ εἶναι γεγονός. Καὶ τὸ ὅτι τὰ μέτρα προστασίας ἀπό τὴν τυραννία του ἀποτελοῦν ἐξασφάλισι (μερικὴ τουλάχιστον) τῆς ἐλευθερίας, πού λέγεται ὑγεία, καὶ αὐτὸ εἶναι γεγονός.

• Ὑπάρχουν περιορισμοί, πού ἐξασφαλίζουν ἐλευθερία, καὶ ὑπάρχουν «ἐλευθερίες», πού ὁδηγοῦν στὴν ἐξάρτησι καὶ στὸ ἁλυσόδεμα.

• Ἐλευθερία π.χ. δὲν εἶναι ν᾽ ἀνοίξουν οἱ παραλίες καὶ νὰ ὀργιάζη ὁ γυμνισμός.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι ἡ ἄρσις τῶν περιοριστικῶν μέτρων γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ἀσυδοσία τῶν νυκτερινῶν ὀργίων.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ κλείνουμε τὴν πόρτα στὸν ἀνεπιθύμητο ἐπισκέπτη, πού ὀνομάζεται κορωνοϊός, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη νὰ ἀνοίγουμε διάπλατα τὶς πλατεῖες ὅλη τὴ νύκτα, γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχώμεθα πιὸ πανηγυρικά.

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ παίζη ὅλη τὴ νύκτα ἡ ὀργιώδης μουσική, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ χάνουν οἱ φιλήσυχοι τὴν ἐλευθερία τους νὰ κλείσουν λίγο τό μάτι τους!

• Ἐλευθερία δὲν εἶναι νὰ εὐτελίζωνται τά στοιχειώδη μέτρα, πού συμβάλλουν στὸ χτίσιμο τοῦ «τείχους τῆς ἀνοσίας». Μία «ἐλευθερία», πού σύρει στὸ «κάνω ὅ,τι θέλω», δὲν εἶναι ἐπιστροφὴ στὴν «κανονικότητα» (μεγάλη κουβέντα!). Μία τέτοια ἐλευθερία δὲν φέρνει «ἀνοσία», ἀλλ᾽ εἶναι «ἀνοησία».

• Ἂν πρέπη νὰ χαλαρώσουν τὰ «μέτρα», αὐτὸ θὰ τὸ ἀποφασίζη ἡ μείωσις τοῦ κινδύνου τῆς πανδημίας. Ἀλλὰ χαλάρωμα «μέτρων» δὲν σημαίνει χαλάρωμα τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ, χαλάρωμα τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν.

• Τὸ μέτρο καθιστᾶ κάτι ὡς καλὸ ἢ κακό. Ἡ «ἀμετρία ἐστὶν ἁμαρτία», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Θέλουμε μέτρο στὴ ζωή μας. Ζύγι στὶς ἐνέργειές μας. Φραγμὸ στὸν κατήφορο. Περιφρούρησι τῆς ὑγείας μας. Χειραγώγησι τῆς ψυχῆς μας. Θέλουμε ἐλευθερία ζωῆς, ὄχι «ἐλευθερία» θανάτου.

ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ

Ντροπή τό νά εἶσαι ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων!

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                        Εἶναι ντροπή τό νὰ ἀρνῆσαι τό δικαίωμα στὶς γυναῖκες νὰ σκοτώνουν τά παιδιά τους! Αὐτὸ ὑποστήριξε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ ἀφορμὴ τὴν ψῆφο τοῦ εὐροβουλευτῆ τῆς Ν.Δ. κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου. Ντροπὴ δὲν εἶναι ἡ σφαγὴ ἀθώων νηπίων! Ντροπὴ εἶναι νὰ διαμαρτύρεσαι γιὰ τὴν σφαγή!

• Ἀφορμὴ ἡ ψῆφος τοῦ εὐρωβουλευτῆ στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινουβούλιο, ποὺ ἔθεσε σὲ ψηφοφορία τὴν πρότασι τῆς Πολωνίας: «Πρέπει νὰ προστατεύεται ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ἑνὸς παιδιοῦ ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεως».

• Δυστυχῶς ὁ ἴδιος ὁ κ. Κυμπουρόπουλος δὲν μᾶς ἔδωσε τὴ χαρὰ μιᾶς ξεκάθαρης θέσεώς του ἐναντίον τῆς σφαγῆς τῶν ἀγέννητων παιδιῶν μὲ τὶς ἀμβλώσεις. Γιὰ νὰ ρίξη τὴν ἐπαινετικὴ ψῆφο του ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ ἀπό τὴ σύλληψί του, βάρυνε ἡ σκέψις τῆς δικῆς του (ἀναπηρικῆς) καταστάσεως. Γιὰ νὰ ὑποστηρίξη ὅμως ὕστερα τό δικαίωμα τῶν γυναικῶν νὰ σκοτώνουν τὰ παιδιά τους, βάρυναν ἄλλα πράγματα. Ὁπωσδήποτε καὶ τὸ «ἄδειασμα», πού τοῦ ἔκανε τὸ κόμμα του, ἡ Νέα Δημοκρατία. Ἡ δήλωσίς της: «Ἡ ΝΔ ἔχει ξεκάθαρη θέση, σταθερὰ καὶ διαχρονικὰ γιὰ τὸ δικαίωμα τῶν γυναικῶν στὴν ἄμβλωση. Ἡ ψῆφος τοῦ εὐρωβουλευτῆ κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου δὲν ἐκφράζει τὸ κόμμα καὶ τὸν Πρόεδρό του»!

• Ἄν, κ. Πρόεδρε τῆς Ν.Δ. σᾶς ἐκφράζη ὁ φρικιαστικὸς σφαγιασμὸς 250.000 παιδιῶν κάθε χρόνο στὴν Πατρίδα μας, μὴν ἐκπλαγῆτε πού ἀπογοητεύετε κάθε συνετό. Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ θρηνῆτε γιὰ τὸ δημογραφικὸ καὶ δηλώνετε πρόθεσι νὰ ἐνισχύετε κάθε παιδὶ πού γεννιέται, καὶ ἀπό τὴν ἄλλη λέτε στοὺς φονιάδες τῶν παιδιῶν («γιατρούς», «μανάδες» καὶ «πατεράδες»): Προχωρᾶτε ἀκάθεκτα. Σφάζετε παιδιά! Τὸ κράτος ὑποστηρίζει διαχρονικὰ τὴν ἔκτρωσι!

Γιὰ τὸ θέμα πού ἀνέκυψε μὲ τὴν ψῆφο τοῦ κ. Κυμπουρόπουλου, ἔγραψε θαρραλέο κείμενο ὁ πνευμονολόγος ἰατρὸς κ. Ἀντώνιος Παπαγιάννης.

ΤΥΦΛΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΣΤΗΘΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Τυφλός γνωρίζει ἀπό στήθους τήν Καινή Διαθήκη
τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.                     Γνωρίζετε τὴν Ἁγία Γραφή; Γνωρίζετε τουλάχιστον τὴν Καινὴ Διαθήκη; Γνωρίζετε, ἔστω, κάποιο κεφάλαιο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀπό στήθους; Γνωρίζετε ποῦ βρίσκεται ἕνα χωρίο, ἂν ἐρωτηθῆτε; Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ὀρθόδοξοι ἀγνοοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν Καινὴ Διαθήκη, πολὺ περισσότερο τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. •Δὲν ἔχουμε πόθο μελέτης τῆς Γραφῆς. Κι ἄς φωνάζη ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἀδύνατον σωθῆναι ἄνευ τῆς τῶν Γραφῶν ἀναγνώσεως». Θὰ μᾶς δικάση ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἐκεῖνος ὁ ἀξιωματοῦχος ἀπό τὴν Αἰθιοπία, γιὰ τὸν ὅποιον κάνουν λόγο οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Στὸ ταξίδι του μελετᾶ τὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ τὸν ρωτᾶ ὁ σταλμένος ἀπό τὸν Κύριο διάκονος Φίλιππος: «Ἆρα γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις;» (η’ 38).

• Τὸ ἐρώτημα γιὰ μᾶς εἶναι: «Ἆρα γε γινώσκεις γιατί δὲν ἀναγινώσκεις;». Ἤ: «Ἆρα γε γιατί δὲν γινώσκεις τίποτε ἀπό τὴν ἀποκάλυψι τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφή;».

• Ὑπάρχει χριστιανὸς πιστὸς στὸν τόπο μας, πού «γινώσκει, χωρὶς πλέον νὰ ἀναγινώσκει»! Αὐτὸς (ἴσως καὶ μοναδικὸς) ξέρει ὁλόκληρη τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπό στήθους χωρὶς νὰ μπορῆ πλέον νὰ τὴν διαβάζη. Εἶναι τυφλός. Μὴ φαντασθῆτε, ὅτι πρόκειται γιά κάποιον ζηλωτὴ κληρικό, πού προτοῦ νὰ τυφλωθῆ εἶχε ὡς βασικὸ σκοπὸ τῆς διακονίας του νὰ μάθη τὴν Καινὴ Διαθήκη. Μὴ νομίσετε, ὅτι πρόκειται γιά κάποιον θεολόγο, πού ὁ πόθος του γιὰ τὴ Γραφὴ καὶ τὸ μνημονικό του τὸν ἔφτασαν, πρὸ τοῦ νὰ τυφλωθῆ, νὰ ξέρη ἀπ’ ἔξω ὅλη τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ὄχι, οὔτε τὸ πρῶτο οὔτε τὸ δεύτερο ἰσχύει.

• Ὁ τυφλός, πού γνωρίζει ἀπό στήθους τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ἕνας πρώην βοσκός! Τώρα συνταξιοῦχος τοῦ ΟΓΑ. Ἐλάχιστα γράμματα ἔμαθε στὸ Δημοτικό. Καὶ ὅμως ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἔχη διαβάσει ἑκατοντάδες φορὲς ὅλη τὴν Κ. Διαθήκη!!!

• Πρόκειται γιά τὸν κ. Ἰωάννη Χασιώτη. Γεννημένος τὸ 1947 στὴ Μηλιὰ Μετσόβου, ἔγινε βοσκός. Βόσκοντας τὸ κοπάδι του διάβαζε βιβλία ὠφέλιμα πού εὕρισκε. Κάποτε τοῦ δώρισαν τὴν Ἁγία Γραφή. Ἄρχισε νὰ τὴ διαβάζη. Ὅλο καὶ περισσότερο γλυκαινόταν. Καὶ ὅταν οἱ γιατροὶ τοῦ εἶπαν, ὅτι σὲ λίγα χρόνια θὰ χάση τὸ φῶς του, ρίχτηκε μὲ ἅγιο πόθο στὴν ἀδιάκοπη μελέτη τῆς Βίβλου.

• Μέσα σὲ τρία χρόνια εἶχε μάθει τὴν Καινὴ Διαθήκη. Καὶ μέχρι νὰ τυφλωθῆ, πρόλαβε νὰ τὴν διάβαση χίλιες φορές! Δὲν πρόλαβε νὰ μάθη ἀπό στήθους τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Τὴν γνωρίζει ὅμως κατὰ κεφάλαια!

• Ὁ Ἰωάννης Χασιώτης εἶναι φαινόμενο, φυσικὰ ὄχι ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἀλλ’ ἐκτάκτου χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μένει ταπεινὸς μὲ τὴ γυναῖκα του καὶ τὰ τρία παιδιά του, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ «διαβάζη», χωρὶς νὰ μπορῆ νὰ διαβάζη, ὅλη τὴν Ἁγία Γραφή.

• Γνωρίζει ὁλόκληρη τὴν Καινὴ Διαθήκη ἀπό στήθους. Γνωρίζει κάθε χωρίο καὶ κάθε λέξι της ποῦ βρίσκεται, σὲ ποιὸ βιβλίο, σὲ ποιὸ κεφάλαιο, σὲ ποιὸ στίχο. Γνωρίζει τὴ σωστὴ ἑρμηνεία καὶ τῶν δυσκόλων χωρίων. Γνωρίζει ὄχι μόνο πόσα κεφάλαια ἔχει κάθε βιβλίο τῆς Βίβλου, ἀλλά καὶ πόσους στίχους ἔχει κάθε κεφάλαιο, κάθε βιβλίο, καὶ ὁλόκληρη ἡ Καινὴ Διαθήκη. Ποιὸς π.χ. ἀπό μας ξέρει, ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη ἔχει 7951 στίχους; Ὁ βοσκὸς (πρώην) τῆς Πίνδου ὄχι μόνο ξέρει πόσοι εἶναι οἱ θεόπνευστοι στίχοι, ἀλλά σᾶς λέει ἀμέσως ποιὸ στίχο, ὁποιουδήποτε κεφαλαίου τοῦ ζητήσετε! 

• Ὁ Χριστὸς στοὺς ἀγραμμάτους ψαράδες τῆς Γαλιλαίας ἔστειλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον (Πράξ. β´ 11). Τώρα σ᾽ ἕνα βοσκὸ ἔστειλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τὸν ἀξίωσε νὰ γνωρίζη, ὅσο κανεὶς ἄλλος, τὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καὶ νὰ τὴν ἐξηγῆ σωστά, καὶ νὰ μεταδίδη τὰ ζωοποιά της λόγια σὲ ὡραῖες πνευματικὲς ὁμιλίες.

• Ὅποιος θέλει νὰ δῆ τὸ φαινόμενο «Χασιώτης», ἄς ἀναζητήση στὸ YouTube τὴ φράσι «Χασιώτης Ἰωάννης, ὁ βοσκός».

ΚΑΝΕΝΑ «ΕΑΝ» ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΣΕ (Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκης)

Κανένα «Ἐάν» δὲν τὸν ἐμπόδισε!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη           

            Ποιός ξεκόλλησε τὸν Ἄσωτο γυιὸ ἀπό τὴ φρίκη καὶ τὴ δυστυχία; Ἡ πίστις στὸν Πατέρα. Ὑψώνονταν ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια μπροστά του, ὡς πανύψηλα βουνά. Ψηλότερα τοῦ τὰ ἔκαναν οἱ πειρασμοί. Ἀνυπέρβλητα ὁ Διάβολος.

• Καὶ ἂν ἔχη πεθάνει ὁ πατέρας;

• Εἶμαι τόσο μακρυά. Τὰ πόδια μου θ᾽ ἀντέξουν; Καὶ μὲ ποιὰ μοῦτρα θ᾽ ἀτενίσω τὸν πατέρα; Δὲν κάθομαι καλύτερα ἐδῶ, «κι ὅ,τι βρέξει, ἄς κατεβάσει»;

• Κι ἂν βρῶ τὴν πόρτα κλειστή; Κι ἂν ἔχη γκρεμιστῆ τὸ σπίτι;

• Κι ἂν ὁ πατέρας δὲν μὲ θέλη; Καὶ δικαιολογημένα, ἀφοῦ τὸν ρεζίλεψα!

• Νὰ ζητήσω συγγνώμη γιὰ ὅσα ἔκανα. Κι ἂν ἀντιμετωπίσω αὐστηρό το βλέμμα του, σὰν νὰ μοῦ λέη: «Φύγε, ἀλήτη! Φύγε! Δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω. Ἔχεις καὶ τὴ θρασύτητα νά ᾽ρχεσαι στὸ σπίτι, πού τὄφτυσες, πού τὸ πρόδωσες…». Ἂν μοῦ μιλήση ἔτσι;

            Ὅλα αὐτὰ τὰ «ἐὰν» σὰν νὰ τὸν καταπλακώνουν καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ σηκωθῆ, νὰ βρῆ τὸ κουράγιο καὶ τὴ δύναμι τῆς ἐπιστροφῆς. Τελικὰ δὲν νικήθηκε ἀπό τούς ἀπαισιόδοξους λογισμούς. Τὸ θῦμα τῆς ἀπάτης πίστεψε στὸ θαῦμα τῆς ἀγάπης. Πίστεψε στὸν Πατέρα.

• Ὄχι! Δὲν θά ᾽χη πεθάνει ὁ πατέρας. Ὁ Πατέρας ζῆ. Ζῆ καὶ περιμένει ἐμένα. Τὸ ξέρω. Ἐκεῖνο τὸ τελευταῖο του ἀγαπητικό βλέμμα σὰν νὰ μοῦ ᾽λεγε: «Θὰ σὲ περιμένω, παιδί μου!».

• Ὄχι! Τὸ σπίτι τοῦ πατέρα δὲν γκρεμίζεται. «Πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν» (Ματθ. ιϛ´ 18). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ καταφύγιο τῆς ἀγάπης, ἡ ὑποδοχὴ τῶν ἁμαρτωλῶν, πού μετανοοῦν.

• Ὄχι! Δὲν θὰ μὲ διώξη ὁ πατέρας. Εἶμαι σίγουρος, ὅτι μὲ θέλει. Δὲν θὰ ξεχάσω τὴν τελευταία μας συνάντησι. Σάν νὰ μοὔλεγε: «Φεύγεις! Λὲς πώς δὲν μὲ θέλεις. Ἐγὠ ὅμως, παιδί μου, σὲ θέλω…». Ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς ξεστρατεμένους, τοὺς θέλει. «Θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α´ Τιμ. Β´ 4).

• Ὄχι! Δὲν θὰ βρῶ τὴν πόρτα κλειστή. Δὲν κλείνει ἡ πόρτα τῆς ἀγάπης!

            Δύο κλειδιὰ δὲν χάνονται σὲ τούτη τὴ ζωή. Τὸ ἕνα εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ τό ᾽χει ὁ Θεὸς ἀπό μέσα. Τὸ ἄλλο εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς μετανοίας, ποὺ τὸ χειρίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπ᾽ ἔξω.
Ὅταν συναντᾶται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου, αὐτόματα λειτουργεῖ ὁ συναγερμὸς τοῦ οὐρανοῦ. «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. Ιε´ 10).

• Ὁ ἄσωτος κλαίει. Ὁ Οὐρανὸς γελάει.

ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ “ΚΕΛΛΙ” ΤΟΥ!

Οἱ μοναχοί στό κελλί τους,
οἱ γιατροί στό ἐργαστήριό τους

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Γιατὶ λησμονοῦν τὸ ρόλο καὶ τὸ ἔργο τους; Ἃς ξεκινήσουμε ἀπό τούς γιατρούς. Ὅλοι τὸν τελευταῖο καιρὸ τοὺς δίνουν εὔσημα. Ἰδίως στοὺς λοιμωξιολόγους, ὄχι μόνο τῆς πατρίδας μας, ἀλλ’ ὅλου τοῦ πλανήτη. Τοὺς ἔχουμε ἀποκαλέσει μαχητὲς τῆς πρώτης γραμμῆς. Παλεύουν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ. Μαζί τους καὶ οἱ νοσηλευτὲς καὶ τὸ λοιπὸ προσωπικό τῶν νοσοκομείων. Καὶ εὐχόμαστε νὰ τοὺς φωτίζη ὁ Θεὸς καὶ νὰ ἔχουν δύναμι γιὰ τὸ φιλάνθρωπο ἔργο τους.
.                 Ἀνάμεσα στὴν πλειονοψηφία τῶν συνετῶν καὶ ἀφωσιωμένων στὸ ἔργο τους λοιμωξιολόγων θὰ ὑπάρχουν ὁπωσδήποτε καὶ παραφωνίες. Γιὰ μᾶς σπουδαία παραφωνία εἶναι τῶν ἰατρῶν ἐκείνων ποῦ δὲν ἀρκοῦνται στὸ χῶρο τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλ’ ὑπεισέρχονται καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποφαίνονται ὡς καρδινάλιοι γιὰ θέματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἱερῶν Μυστηρίων. Λίγοι εἶναι αὐτοί, ἀλλὰ προκαλοῦν. Δὲν ἀρκοῦνται στὰ ἰατρικὰ φάρμακα. Ρίχνουν εὐκαίρως ἀκαίρως τὸ φαρμάκι τῆς ἀπιστίας καὶ ἀσεβείας.
.               Ἂς περιοριστοῦν στὸ ἀποκλειστικό τους ἔργο, πού ἄλλωστε εἶναι τόσο σοβαρό. Δὲν θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτὸν» (Λουκ. δ´ 23), ἀλλὰ θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, μὴ πέραν τῶν πεδίλων». Μὴν αὐθεντῆς σέ θέματα, πού δὲν εἶναι τῆς ἁρμοδιότητάς σου, ὅπως π.χ. τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας.

• Ἀλλὰ κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ γιὰ μερικοὺς (εὐτυχῶς ἐλάχιστους) μοναχούς.

.                     Ἀγαπητοὶ πατέρες, σᾶς ἀρκεῖ τὸ κελλί σας καὶ ἡ ἡσυχαστική ζωή σας. Μὴ παριστάνετε τοὺς γιατρούς, ἐν προκειμένῳ τοὺς λοιμωξιολόγους. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι τὸ κύριο θέμα σας. Ἔχετε τὴν ἐντυπωσι, ὅτι μπορεῖτε αὐθεντικὰ ν’ ἀποφαίνεστε γιὰ ἰατρικὰ θέματα; Σᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος ἐντολὴ νὰ τρομοκρατῆτε τοὺς ἀνθρώπους; Δὲν μπορεῖτε νὰ δεσμεύετε ψυχές, πού εἶναι εὐκολόπιστες ἢ καὶ θρησκόληπτες καὶ νὰ βάζετε τρόπον τινὰ «κανόνα» στὸ ἂν θὰ πάρουν τὸ τάδε ἢ τὸ τάδε φάρμακο ἢ θὰ λάβουν τὸ τάδε μέτρο ὑγειονομικῆς προστασίας!
.                   Πρὸ παντὸς μὴ κάνετε κατάχρησι «γεροντικῆς» ἐξουσίας. Οἱ ψυχὲς δὲν σᾶς ἀνήκουν. Περιορισθῆτε στὰ σπουδαιότατα ἔργα, αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τῆς πνευματικῆς μελέτης, τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως.
.                   Πατέρες στὸ κελλί σας! Εἶναι ἡ ἀσφάλειά σας. Οἱ ἅγιοι δὲν ἦσαν «γέροντες» αὐθεντίας ἐπί παντὸς ἐπιστητοῦ. Δὲν γίνεται νὰ βλέπουμε καθημερινὰ ἐφημερίδες, μὲ πρωτοσέλιδα: «Εἶπε ὁ γέροντας τάδε» – «Εἶπε ἡ γερόντισσα τὰδε». Μὴ βάζετε «φορτία δυσβάστακτα» (Ματθ. κγ’ 4) στοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων. Ἐξ αἰτίας σας, σὲ θέματα ὑγείας πολλοὶ ζητοῦν ὄχι τὴ γνώμη καλῶν γιατρῶν, ἀλλά μία δική σας… προφητεία!
.                      Αὐτὰ πού γράφουμε ἀφοροῦν καὶ σὲ μερικοὺς (ἐλάχιστους εὐτυχῶς) πολυπράγμονες κληρικούς. Μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ μας παρακαλοῦμε: Πατέρες! Ἔχουμε ἔργο μεγάλο καὶ δύσκολο, τὴν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μποροῦμε βέβαια νὰ «ἀνακατευτοῦμε» καὶ στὰ ἰατρικά. Πῶς; Μὲ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς. Νὰ φωτίζη ὁ Θεός τούς γιατρούς, ὥστε νὰ ἀνακουφίζουν τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων.

«Ἕκαστος ἐφ ᾧ ἐκλήθη» (Α´ Κορ. ζ´ 24).