Η ΠΛΗΡΩΜΗ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Διαφημίσεις

«ΜΑΜΑ, ΕΙΣΑΙ “ΝΟΥΜΕΡΟ”»

Μαμά, μπαμπά, εἶστε νούμερα!

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.               Κάποτε ἀντιμετωπίζονταν ὡς ἄρρωστοι. Πρόκειται γιὰ τοὺς ἀνώμαλους. Παγκοσμίως, ἀποδεδειγμένα, τὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἐκτὸς φυσικῆς καταστάσεως. Στὴ φύσι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ Δημιουργὸς Θεός, χάρισε δύο φύλα, τὸν ἄνδρα καὶ τὴ γυναῖκα. Ἂν μερικοὶ ἔχουν παρὰ φύσιν συμπεριφορές, αὐτοὶ ἀντιμετωπίζονται θεραπευτικά.

• Φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ τοὺς δώσουμέ τα… πρωτεῖα! Μιὰ μικρὴ ὁμάδα ὁμοφυλοφίλων, ἐπιδιώκουν νὰ «καπελώσουν» πέρα ὥς πέρα τὴν κοινωνικὴ ζωή. Ὅ,τι θέλουν οἱ ὁμοφυλόφιλοι! Ἰσότητα θέλουν; Τὴν ἔχουν. Συμβίωσι θέλουν; Τὴν ἔχουν. Γάμο θέλουν; Τὸν ἔχουν. Υἱοθεσία παιδιῶν θέλουν; Καὶ αὐτὴ θὰ τὴν ἔχουν!

• Καὶ ἐπειδὴ σὰν «ζευγάρια» δὲν μποροῦν νὰ γεννήσουν παιδί, καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ καλοῦνται «μαμὰ» ἢ «μπαμπάς», γι’ αὐτὸ τυχὸν παιδὶ ποὺ θὰ υἱοθετήσουν, θὰ εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ μὴ μάθη ποτὲ τὶς δυὸ πιὸ εὐλογημένες λέξεις, «μητέρα» – «πατέρα» («μπαμπὰ» – «μαμά»). Θὰ εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ φωνάζη «Γονέας 1» ἢ «Γονέας 2»! Νἄρθη κοντά μου τὸ 1, ὄχι τὸ 2!

• Φρίττετε; Καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ «κατόρθωμα» (τὴ διαστροφὴ) οἱ ὁμοφυλόφιλοι προχώρησαν κι ἄλλο. Εἶπαν: «Ὄχι μόνο ἐμεῖς δὲν θὰ λεγώμαστε μαμὰ ἢ μπαμπάς. Οὔτε οἱ ἄλλοι, αὐτοὶ πού γεννοῦν παιδιά, θὰ λέγωνται «μαμὰ» ἢ «μπαμπάς». Θὰ καταργηθοῦν οἱ λέξεις αὐτές. Θὰ μιμηθοῦν ἐμᾶς, τοὺς ὁμοφυλόφιλους»!

Δὲν τὸ πιστεύετε;

• Νομοσχέδιο, πού ἑτοιμάζει ὁ Γάλλος πρόεδρος Ἐμμανουέλ Μακρόν, καταργεῖ τὶς πιὸ ἀγαπημένες καὶ ἀναγνωρίσιμες λέξεις ὅλου τοῦ κόσμου, τὶς λέξεις «πατέρας» (μπαμπὰς) καὶ «μητέρα» (μαμά). Γιὰ νὰ μὴ χαλάση τὸ χατήρι τῶν ἐκφύλων ὁμοφυλοφίλων!

Ἔτσι στὴν αἴτησι ἐγγραφῆς τοῦ παιδιοῦ στὸ σχολεῖο θὰ ἀναγράφεται «Γονέας 1» καὶ «Γονέας 2».

• Νὰ ποῦ φτάνουμε, ὅταν τὴν παρὰ φύσι ζωὴ τὴν ἐξισώνουμε μὲ τὴ φυσιολογικὴ ζωή. Ἂν καὶ οἱ ἐδῶ φίλοι τῶν ὁμοφυλοφίλων, πού βρίσκονται στὴ Βουλή, ἀκολουθήσουν τὸν Μακρὸν καὶ προβοῦν σὲ παρόμοια νομοθετικὴ ρύθμισι, ὅποιος θὰ προφέρη τὴ γλυκύτατη λέξι «μάνα», θὰ συλλαμβάνεται! Θὰ καταγγέλλεται ὡς… «ρατσιστὴς» καὶ θά… καταδικάζεται!

• Εἶναι δυνατὸν νὰ γεννηθῆ παιδί, πού δὲν θὰ τρέξη στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας, καὶ δὲν θὰ τὴ φωνάξη “μαμά”;». Ρατσιστὴς λοιπὸν καὶ τὸ μωρό! Νὰ φάη ξύλο γιὰ νὰ μάθη νὰ λέη «Γονέας 1 ἢ 2»!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ! (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Ζήτω τὸ ἔγκλημα! Ζήτω ἡ παραβατικότητα!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.              Τό κράτος ἔχει εὐθύνη γιά τὴν ἔννομη τάξι. Ὅταν ὅμως ἡ ἔννομη τάξις γίνεται ἔννομη ἀταξία καὶ παραβατικότητα, τότε τὸ κράτος στηρίζει τὴν ἀνομία καὶ τὴν ἐγκληματικότητα! Τὸ κράτος δὲν εἶναι Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἄλλους νόμους. Νουθετεῖ, διδάσκει, ἀγαπᾶ, μεταμορφώνει τὸν κακοποιό. Δέν ἔχει ξίφος. Ἔχει λόγο πειστικό, δυνατό, πλήρη χάριτος. Γι’ αὐτὸ καὶ κάθε ἁμαρτωλὸ πού μετανοεῖ, τὸν συγχωρεῖ.

• Ἀλλὰ τὸ κράτος, ἡ κοσμικὴ ἐξουσία, δὲν εἶναι μόνο γιά τοὺς τίμιους· εἶναι καὶ γιά τοὺς ἄτιμους. Ἡ ἐξουσία του εἶναι καὶ κατασταλτικὴ καὶ τιμωρητικὴ γιά ὅσους ἔχουν ὡς ἐπάγγελμα τό κακό, τὸ ἔγκλημα, τὴ διαφθορά, καὶ πρὸ παντὸς παραμένουν ἀμετανόητοι, σκληροὶ δολοφόνοι. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει, ὅτι ἡ κρατικὴ δύναμις «οὐκ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ» (Ρωμ. ιγ΄ 4).

• Ὁ ἀστυνόμος π.χ. δὲν εἶναι γιά νὰ «κρατάη φανάρι» βοηθώντας τὸ ληστὴ νὰ ληστεύη! Ἡ δικαιοσύνη δὲν εἶναι γιά νὰ διευκολύνη, μὲ τὴ σκανδαλώδη ἐπιείκειά της, τὴν τρομοκρατία, τὴν κοινωνικὴ ἀναταραχὴ καὶ τὸ κοινὸ ἔγκλημα.

• Ὑπάρχει ὁ Ποινικὸς Κώδικας, πού προβλέπει ποινὲς γιά κλέπτες, ληστές, διαρρῆκτες, ἐμπόρους ναρκωτικῶν, κακοποιοὺς ἀνηλίκων, γιά τὴν κατάλυσι τῆς τάξεως μὲ βόμβες, τὴν ἀναρχικὴ μανία, τὴ δολοφονία, τὴν αἰσχροκέρδεια, τὴ σωματεμπορία κ.λπ.

• Μέχρι τώρα εἴχαμε παραβάσεις τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα. Τώρα θὰ ἔχουμε Ποινικὸ Κώδικα, πού θὰ διευκολύνη τὶς ἐγκληματικές πράξεις! Τὸ μόνο πού θὰ πετύχη ὁ νέος Ποινικὸς Κώδικας, πού ἑτοιμάζει ὁ ΣΥΡΙΖΑ, θὰ εἶναι τὸ αἴσθημα ἀτιμωρησίας καὶ ἀνασφάλειας!

• Βέβαια, γιά νὰ εἴμαστε ἀκριβοδίκαιοι, καὶ στὸ παρελθὸν εἴχαμε τροποποιήσεις τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα, μὲ τὶς ὁποῖες ἀποποινικοποιήθηκε τὸ φρικτότερο ἔγκλημα, τῆς παιδοκτονίας! Ἡ ἔκτρωσις, ἡ εἰδεχθέστερη δολοφονία, δὲν εἶναι πλέον ἀδίκημα! Ἐλεύθερα σφαγιάζονται πρό πολλοῦ, ἀθῶα κυοφορούμενα βρέφη. Ἡ Ἑλλάδα πεθαίνει καὶ τὸ κράτος ἐπιδοτεῖ τοὺς ἄγριους δολοφόνους τῆς νέας γενηᾶς, τοὺς ἐκτρωσιολόγους γιατρούς!

• Εἴχαμε καὶ ἄλλες ἀποποινικοποιήσεις ἐγκλημάτων, πού δολοφονοῦν τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς οἰκογενείας, ὅπως τὴν ἀποποινικοποίησι τῆς μοιχείας!

• Μὲ τὴν τωρινὴ τροποποίησι τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα, ἔρχεται τὸ κράτος νὰ διευκολύνη τοὺς «Ρουβίκωνες», τοὺς ἀναρχικούς, τοὺς τρομοκράτες, τοὺς ἐμπόρους ναρκωτικῶν, τοὺς ἀσεβεῖς! Ὡς πρὸς τοὺς τελευταίους, τοὺς διευκολύνει νὰ βλασφημοῦν ἀσύδοτα και τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου! Δὲν θὰ διώκεται πλέον ὁ βλάσφημος. Ποιὸς βλάσφημος; Προσέξτε! Ὅποιος βρίζει τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καλύπτεται ἀπό το Νόμο! Ὅποιος ὅμως βρίζει π.χ. τὸν… Μωάμεθ ἢ τὸν… Βούδα, τιμωρεῖται ὡς… ρατσιστής!

• Μὲ τὸ νέο Ποινικὸ Κώδικα, τὸ νὰ ἐκσφενδονίζης βόμβα μολότωφ δὲν εἶναι κακούργημα· εἶναι ἁπλῶς πλημμέλημα! Οἱ σκληροὶ ἔμποροι ναρκωτικῶν θ’ ἀντιμετωπίζουν ὄχι ἰσόβια, ἄλλα μικρὴ ποινή, γιά νὰ μποροῦν νὰ βγοῦν ἀπό τὴ φυλακὴ καὶ νὰ συνεχίσουν τὴν ἐγκληματική τους δράσι! Ὅσο γιά τὶς κλοπὲς καὶ διαρρήξεις, αὐτὲς θὰ διώκονται ὄχι αὐτεπαγγέλτως, ἀλλά μόνο κατόπιν μηνύσεως!
• Οἱ κακοποιοὶ χαϊδεύονται. Τὸ ἔγκλημα διευκολύνεται. Ἡ ἀναρχία γίνεται… συμπολίτευσις! Καὶ οἱ παραπεμπόμενοι γιά ἐγκληματική ἀμέλεια π.χ. στὴ φονικὴ φωτιὰ στὸ Μάτι (Ἀττικῆς) περιμένουν ἀπό στιγμή σε στιγμή νὰ ἰσχύση ὁ νέος Ποινικὸς Κώδικας, ὥστε νὰ μειωθοῦν στὸ ἐλάχιστο οἱ εὐθύνες καὶ οἱ ποινές τους!
• Ἔγκλημα χωρὶς τιμωρία!!!

 

ΑΧ, ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΜΟΥ! (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκη)

Ἄχ, τὸ σκυλάκι μου ἔπαθε τίποτε;

Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                Μεγαλοκυρία, ἔπεσε κι αὐτή θῦμα ληστείας. Οἱ διαρρῆκτες τῆς ἔκαναν τὸ σπίτι ἄνω-κάτω. Ὄπως ἔδειχναν οἱ τηλεοράσεις τὸ σπίτι της, νόμιζες, ὅτι βρίσκεσαι σέ… «μπουτὶκ» (ἀναρίθμητα τά φορέματα!) καὶ σὲ ὑποδηματοπωλεῖο (ἀναρίθμητα καί τά παπούτσια της)!

• Ἡ κυρία, μόλις μπῆκε στὸ ρημαγμένο της σπίτι, τὸ πρῶτο πού νοιάστηκε, ἦταν τὸ σκυλάκι της! «Ἄχ, τὸ σκυλάκι μου ἔπαθε τίποτα;»! Καὶ σὰν τὸ εἶδε, τὸ πῆρε στὴν ἀγκαλιά της καὶ τὸ φιλοῦσε!

• Τὰ σκυλάκια φιλοῦν καὶ λατρεύουν οἱ πλουτοκράτες, ὄχι τὰ παιδάκια… Ἡ ἀνωμαλία στὸ ἔσχατο σημεῖο!

ΜΕ ΕΝΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ὁ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΣ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Μέ ἕνα βουλευτὴ ὁ θρησκευτικὸς ἀποχρωματισμός!

Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.» Μὲ ἕνα «μηδὲν» (πλάϊ στὰ ἄλλα) τὸ «μηδέν» (παράγεται)

.           Δέν ἀπασχολεῖ τόσο τό πῶς θὰ ἐκλέγεται ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὅσο ἀπασχολεῖ τό πῶς θὰ βγῆ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος! Ἀναφερόμαστε στὴ λεγόμενη ἀναθεώρησι τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Αὐτοί, πού μὲ τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα τους ἀνέστησαν τὸ ἑλληνικὸ κράτος, εἶχαν ὄχι μόνο προσωπικὴ πίστι στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑκκλησία, ἀλλὰ καὶ φλογερὴ ὁμολογία.
.           Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλα τὰ Συντάγματα, ποὺ οἱ Ἐθνοσυνελεύσεις τους μετὰ τὸ 1821 συνέτασσαν, ἐξέφραζαν τὴ βαθειὰ πίστι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἦταν γιά τοὺς ἥρωες ἐκείνους ἡ Μάνα ποὺ τοὺς γέννησε. Δὲν ἦταν «οὐδέτερη» ἡ ὑπόστασις τοῦ Ἔθνους. Εἶχε γενεσιουργό αἰτία.

• Στὴν κορυφὴ ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Συνταγμάτων ἦταν ἡ ὁμολογία στὸν Τριαδικὸ, ἀληθινὸ Θεό. Καὶ ὅλες οἱ διατάξεις τους ὄχι μόνο καθιέρωναν τὸ σεβασμὸ στὴν ἑλληνορθόδοξο παράδοσι, ἀλλὰ καὶ ἦσαν ἐπηρεασμένες ἀπό τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, εἴτε ἀναφέρονταν στὴν ἰσότητα καὶ τὰ δικαιώματα τοῦ πολίτου, εἴτε ἀναφέρονταν στὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ὁποιαδήποτε ἠγεσία.

• Στὴν προσωρινὴ ἀναθεώρησι τοῦ Συντάγματος, πού ἐπιχειρήθηκε στὶς 14 Φεβρουαρίου 2019, ἡ ἑλληνικὴ Βουλὴ ἔδειξε ἕνα μένος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ μανία της ἦταν νὰ καταργηθῆ σχεδὸν τὸ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος, γιά ν’ «ἀποχρωματισθῆ θρησκευτικῶς» τὸ κράτος τῶν Ἑλλήνων! Καὶ ναὶ μὲν δὲν τόλμησαν οἱ Συριζαῖοι βουλευτὲς νὰ ἀνακηρύξουν ἐπίσημα ἄθεο τό ἑλληνικὸ κράτος, ὅπως τὸ ἔκαναν οἱ, ἰδεολογικά, πρόγονοί τους στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωσι, ἀλλὰ ἔπλασαν μιὰ λέξι, γιά νὰ ἀποσπάσουν τὸ Ἔθνος μας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία· τὴν Πατρίδα μας ἀπὸ τὴ Χριστιανικὴ πίστι. Τὸ ὠνόμασαν «οὐδετερόθρησκο» κράτος!

.           Βέβαια θὰ ἀκολουθήση μετὰ ἀπὸ ἕνα μῆνα καὶ ἄλλη συζήτησις καὶ ψηφοφορία τῆς Βουλῆς. Καὶ στὴ συνέχεια ἡ νέα Βουλὴ, μετὰ τὶς ἐκλογές, θὰ μονιμοποίηση τὶς προτεινόμενες ἀλλαγές στὸ Σύνταγμα. Ὅμως τὸ κακὸ ἔχει ἀρχίσει.
.           Ἔχει πλειοψηφία τὸ κυβερνῶν κόμμα, ὥστε νὰ ξερριζώση ἀπὸ τὸ Σύνταγμά μας τὴν καρδιά μας, τὴν πίστι μας; Ἔχει τήν ἐξουσιοδότησι τῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, νὰ σκοτώση μιὰ ἱερὴ μῖξι (Ἑλλάδος – Ὀρθοδοξίας); Τὰ νούμερα μιλᾶνε. Ἔχουμε μία κυβέρνησι μειοψηφίας. Ἔχουμε Βουλὴ μειοψηφίας. Μπορεῖ νὰ εἶναι σκωπτική «ἀτάκα» αὐτὸ πού γράφτηκε, μὰ ἐκφράζει τὴν πραγματικότητα: «Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει τὴν πλειοψηφία στὴ Βουλὴ μὲ 145 ἕδρες, σύν… 6 παρὰ φύση ἕδρες»!
.           Οὐσιαστικὰ ἡ ψῆφος… ἑνὸς βουλευτοῦ ἀρκεῖ γιά νὰ σβήση τὴν Ἱστορία ἑνὸς Χριστιανικοῦ κράτους!!! Ἑκατὸν πενῆντα βουλευτές φάνηκε νὰ ψηφίζουν τὴ «θρησκευτικὴ οὐδετερότητα» τῆς Ἑλλάδος. Ξαναμετρήθηκαν οἱ ψῆφοι καὶ βρέθηκε ἄλλη μία. Ἔτσι προέκυψε τὸ 151. Δηλαδή μὲ μιὰ ψῆφο ἑνὸς τυχόντος βουλευτοῦ ὑπογράφεται τὸ διαζύγιο Πολιτείας – Ἐκκλησίας! Δηλαδή, μὲ μιὰ σφαῖρα ἐκτελέστηκε… ὁ Χριστός!
«Φύγε, Χριστέ, ἀπο τὴν Πατρίδα μας, ἀπό τὴν Παιδεία μας, ἀπό τὴν Οἰκογένειά μας, ἀπό τό Στρατό μας!».

• Ἰσχυρίζονται: «Δὲν πολεμᾶμε τὸ Χριστὸ, ἁπλῶς δὲν τὸν θέλουμε! Στεκόμαστε οὐδέτεροι».

.        Μὰ ὁ Χριστὸς λέει καθαρά: «Ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ, κατ’ ἐμοῦ ἐστι…» (Ματθ. ιβ΄30).

• Οὐδέτεροι μπορεῖ νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι μερικοὶ ἔκφυλοι. Οὔτε ἄντρες, οὔτε γυναῖκες (οὐδετερόφυλοι)!

.           Μὰ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι «οὐδέτερη». Ἔχει Φίλο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴν Ἐκκλησία Του.
.           Εἶναι Σῶμα Χριστοῦ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟ (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Συνέντευξις μέ ἕναν ἁμαρτωλό!

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

• Ὁ δικός μας φακός δέν ξέρω σέ ποιό ἀπό τά δύο πρόσωπα θά «ζουμάρη»! Γεγονός εἶναι, ὅτι ὁ φακός τοῦ Χριστοῦ ἔρριξε μαύρη σκιά στό πρόσωπο τοῦ Φαρισαίου καί ἀφανίστηκε… Καί ὕστέρα, ὅλα τά φώτα τῆς θείας καταξιώσεως τά ἔρριξε στόν Τελώνη! Ξεχασμένος γιά τά μάτια τοῦ Φαρισαίου· δοξασμένος γιά τά μάτια τοῦ Χριστοῦ! Τιποτένιος γιά τήν κρίσι, ἤ μάλλον τήν κατάκρισι, τοῦ Φαρισαίου· δικαιωμένος κατά τήν κρίσι τοῦ Χριστοῦ! «Κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ ἤ ἐκεῖνος» (Λουκ. ιη΄ 14). Μηδενικό γιά τήν παρέα τοῦ Φαρισαίου· ἄριστος γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ! ’Αποδιοπομπαῖος γιά τόν Φαρισαῖο. Καλοδεχούμενος γιά τόν Θεό! Πῶς προσείλκυσε τό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ; Μόνο τό βλέμμα; Καί τή συμπάθεια! Καί τήν ἐκτίμησι. Και τή συγγνώμη. Καί τήν αγάπη. Καί τόν θαυμασμό!

—Μά, Κύριε, αὐτόν θαυμάζεις; Σύ, ὁ ’Αναμάρτητος, αὐτόν τόν ἐλεεινό ἁμαρτωλό; Σύ, ὁ Δίκαιος καί Ἐλεήμων, αὐτόν τόν φοροκλέφτη; Σύ, ὁ Εὐεργέτης, αὐτόν, τόν ἄδικο φορομπήχτη;

—Κύριε, μέ τούς ἁμαρτωλούς εἶσαι;!! Μέ τούς ἅρπαγες καί κλέφτες; Μέ τούς τελῶνες καί τούς ἀπατεῶνες;

—Δέν είμαι μ’ αὐτούς. Ἀλλ’ ἦρθα ἀπό τόν οὐρανό γι’ αὐτούς! Δέν συμφωνῶ μέ τίς ἄλλες πράξεις τους. Μά συμφωνῶ μέ τήν τελευταία πρᾶξι τους: Λέγεται μετάνοια! «Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. θ´ 13).

—Δέν εἶμαι σύμφωνος μέ τό παρελθόν τους. Ἀγκαλιάζω ὄμως τό παρόν τους! Ξέρετε γιατί τούς ἀγαπῶ ὅλους αὐτούς; Γιατί ἔγιναν πρώην! · Πρώην πελάτες τοῦ Διαβόλου… Πρώην ἐργάτες τοῦ κακοῦ. Πρώην ὄργανα τῆς ἀτιμίας. Πρώην αἰσχροί. Πρώην πόρνοι. Πρώην κακοποιοί. Πρώην ληστές. Πρώην ἐγκληματίες. Πρώην διῶκτες. Πρώην ὑβριστές. Πρώην ἀλῆτες. Πρώην ἐξαρτημένοι!…

—Θέλετε νά βάλω ἕναν προσδιορισμό τῆς ’Εκκλησίας μου; Ἐκκλησία τῶν πρώην!

• Ἰδιαίτερα ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου εἶναι τῶν πρώην ἁμαρτωλῶν. Οἱ πρώην, βέβαια, πού δέν ξαναγυρίζουν στό σκοτεινό παρελθόν τους… Δέν ἔχουν μόνο μεταμέλεια. Ὅσοι κακοποιοί συλλαμβάνονται ἀπό τήν ἀστυνομία καί δείχνουν μεταμέλεια, τό κάνουν συνήθως γιά τήν ποινή τῆς δικαιοσύνης. Ἡ μετάνοια ὅμως δέν εἶναι ἁπλῶς μεταμέλεια. Ὅσοι μετανοοῦν ὁριστικά, ὅπως ὁ Τελώνης ἤ ὁ Ἄσωτος, τό κάνουν γιά νά ἑλκύσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

• Γι’ αὐτό καί ἡ μετάνοια δέν ἀρκεῖται στό «πρώην» γιά τό κακό παρελθόν. Προχωρεῖ στό δάκρυ καί τήν ἐξομολόγησι τοῦ παρόντος. Καί βαδίζει πλέον (ἄνθρωπος καί μετάνοια) τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καί τῆς ἀρετῆς. Δέν ἀρκεῖ ὁ ἄρρωστος νά γίνη καλά. Πρέπει τώρα καί νά τρέχη… Δέν ἀρκεῖ τό δάκρυ. Χρειάζονται καί τά ἔργα τά καλά. «Ποιήσατε καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας» (Λουκ. γ΄28).

Ἄν ἤμασταν φωτορεπόρτερς καί πηγαίναμε νά πάρουμε συνέντευξι ἀπό τούς ἐπισκέπτες τοῦ Ναοῦ, θά βλέπαμε, καί τούς δυό νά ἀρχίζουν μέ τήν ἴδια λέξι· μέ τή λέξι «Θεός»!

—Ὁ Θεός! Γιά μένα (λέει ὁ Φαρισαῖος) ὑπάρχει ὁ Θεός, γιά νά μέ θαυμάζη, γιά νά μέ βραβεύη!

• Γιά σένα, τελώνη; Πές μας, τί εἶναι ὁ Θεός; Μίλα μας!…

Κι ὁ Τελώνης «…μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπάραι» (Λουκ. ιη΄ 13).

—Δέν τολμῶ νά σᾶς κοιτάξω. Πολύ περισσότερο, δέν τολμῶ νά κοιτάξω τό Θεό. Τόν ἔχω πικράνει.

• Ἐμεῖς ἐπιμένουμε… Πνιγμένον ἀπό τίς ἐνοχές, τόν ἀκοῦμε νά ψιθυρίζη:

—Ὁ Θεός!… ’Όχι, δέν θέλω νά μέ βραβεύσης· ἄλλωστε τί καλό ἔκανα; Δέν ἀξίζω τίποτε. Οὔτε νά Σέ ἀτενίσω, οὔτε νά Σοῦ ζητήσω κάτι. Ἕνα θέλω: Τό ἔλεός Σου, τή συγγνώμη Σου. Ὅλα τά ξέρεις. Πῶς νά Σοῦ κρυφτῶ; «Ἱλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. ιη΄ 13).

• Θέλει νά ἐξαφανιστῆ… Κανείς νά μήν τόν ξέρη! Σέ μιά γωνιά κρυμμένος. Καί δέν θά τόν ἀνακαλύπταμε, ἄν δέν τόν ἔκραζε ὁ Φαρισαῖος! Σάν νά τοῦ ᾽λεγε: «Ἔλα ᾽δῶ, παληάνθρωπε! Ἔλα νά σέ φτύση ὅλος ὁ κόσμος!…».

• Ἔτσι τόν παίρνουμε κι ἐμεῖς χαμπάρι:

—Τί ἔχεις νά πῆς γι’ αὐτόν τόν Φαρισαῖο πού σέ κατηγορεῖ;

—Γιά ’κεῖνον, τίποτε! Δέν ξέρω γιατί ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Ἐγώ καμμιά καλή ἰδέα δέν ἔχω γιά τόν ἑαυτό μου… Μέ κατηγορεῖ; Μοῦ ἀξίζει! Μέ διαπομπεύει; Μοῦ ἀξίζει! Ἐγώ ἕνα τολμῶ νά πῶ: «Ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. ιη΄ 13)…

• Θαμπωμένοι ἀπό τή συναίσθησι τοῦ τελώνη, τολμᾶμε νά τόν ρωτήσουμε:

—Καί τώρα τί θέλεις;

—Ξέρω τί θέλω, μά δέν τό λέω. Ξύλο θέλω, αὐτό μοῦ ἀξίζει! Ἀλλ’ ἐπειδή ὁ Θεός δέν δίνει ξύλο, μόνος μου χτυπάω τό στῆθος μου, χτυπάω τά σωθικά μου, τή βρώμικη καρδιά μου!

• Ποιός ἀπό μᾶς ἀντέχει νά ᾽χη ἐγωισμό καί ὑπερηφάνεια, ὅταν βλέπη τή μορφή τοῦ τελώνη; Ὅταν βλέπη τή συντριβή τοῦ ἁμαρτωλοῦ;

Καί εἶμαι κι ἐγώ ἁμαρτωλός…

—Θεέ μου, νά Σέ ἀτενίσω, δέν τολμῶ…. Νά καυχηθῶ, γιατί; Δέν ξέρω… Τά ἁμαρτήματά μου νά μετρήσω, δέν μπορῶ! Τί μοῦ ἀπομένει;…

• Σιωπῶ γιά μιά στιγμή… Κι ἀκούω καμπάνες χαρμόσυνες!

—Χτυπᾶτε, προστάζει ὁ Χριστός! Χτυπᾶτε καμπάνες τ’ Οὐρανοῦ! Νέο παιδί της φέρνει ἡ μετάνοια! Εἶναι ὁ τελώνης!

• Θά χτυπήσουν ἆραγε καί γιά μᾶς αὐτές οἱ καμπάνες; Θά σωθοῦμε. Ἄν ἀπ’ τά βάθη μας Τοῦ ποῦμε: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. ιη΄ 13).

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΝΑ, μάνα πονεμένη (Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης)

Γιά σένα, Mάνα

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

 • Mιά μάνα πονεμένη τό πρόσωπο τοῦ Eὐαγγελίου. Mιά μάνα Xαναναία, δηλαδή, ἀλλοδαπή, μά πού ἦταν μύριες φορές ἀνώτερη ἀπό κάθε Ἰουδαία, ἀλλά καί ἀπό κάθε χριστιανή σήμερα. Mιά μάνα, πού δέν τήν λύγισε ὁ πόνος ἀπό τό δρᾶμα τῆς κόρης της. Mιά μάνα, πού κατέφυγε στόν Xριστό καί βρῆκε τή λύση. Mιά μάνα, πού δοκιμάστηκε ἡ πίστις της, καί πῆρε ἄριστα. Δοκιμάστηκε ἡ ὑπομονή της καί πῆρε ἄριστα. Δοκιμάστηκε ἡ ταπείνωσίς της καί πῆρε ἄριστα. Mιά μάνα, πού ὁ κόσμος τήν περιφρόνησε, μά ὁ Xριστός τήν καλοδέχτηκε. Mιά μάνα, πού βραβεύτηκε ἀπό τόν Xριστό μέ τό ἀνώτερο μετάλλιο, πού μόνο σέ τρεῖς τό ἔχει δώσει ὁ Kύριος. Tό χρυσό μετάλλιο τῆς πίστεως. Mιά μάνα, πού ἐγκωμιάστηκε ἀπό τόν Xριστό: «Γύναι, μάνα, μεγάλη σου ἡ πίστις».

• Ἀξίζει, ἡ μάνα αὐτή νά γίνη ἀφορμή γιά ἕνα ἐγκώμιο στή μάνα, στήν κάθε μάνα, στήν ἀληθινή μάνα, στή δική μου καί τή δική σας μάνα, στή μάνα πού βρίσκεται σήμερα ἐδῶ, καί μπορεῖ νά εἶναι ἡ μάνα μιᾶς μάνας, δηλαδή, σεβαστή γιαγιά;

• Γιά σένα, μάνα, πού εἶσαι τό γλυκύτερο πρόσωπο στόν κόσμο.

• Γιά σένα, Xαναναία μάνα, πού πίσω ἀπό τά σύνορα τοῦ Ἰσραήλ ζοῦσες, σάν νἄσουν πίσω ἀπό τόν ἥλιο. Ἡ ζωή σου ἦταν ἕνας πόνος ἀβάσταχτος γιά τήν ἀρρώστια στό κορίτσι σου.

• Γιά σένα, μάνα, ἦρθε ὁ Xριστός, γεννημένος ἀπό τήν πιό ἅγια Mάνα. Ἀπό ὅλο τόν κόσμο, νοιάστηκε γιά μιά μάνα. Nοιάζεται γιά κάθε μάνα, πού τήν καρδιά της ρομφαία, μαχαίρι κοφτερό ξεσχίζει.

• Γιά σένα, μάνα, πού κραυγάζεις καί φωνάζεις, γιατί μόνη σου σέρνεις τό θλιβερό χορό τοῦ πόνου. Ἡ προσευχή σου γίνεται κραυγή, πού κάθε ψυχή σπαράζει. Γιά σένα ἔρχεται ὁ Xριστός. Ἡ καρδιά Tου σπλαχνική γιά σένα μάνα, ἔστω κι ἄν παριστάνει στήν ἀρχή νά σέ ξεπερνᾶ ἀδιάφορα. Δέν εἶναι ἀδιάφορος. Θέλει σέ ὅλα νά σοῦ βάλη ἄριστα.

• Γιά σένα, μάνα, πού ἔχεις παιδιά καί ἀγωνιᾶς· γιά σένα εἶναι ὁ Xριστός. Nᾶτος, σέ πλησιάζει. Mή χάσης τήν εὐκαιρία. Φώναξέ Tον, ὅπως ἐκείνη φώναξε: «Ἐλέησόν με, Kύριε, υἱέ Δαβίδ». Γιά δές τό κορίτσι μου. Δυνάμεις τοῦ κακοῦ τό κρατοῦν αἰχμάλωτο. Tοῦ ἅρπαξε ὁ Σατανᾶς ὑγεία καί ἐλευθερία! Φώναξε δυνατά: «Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Kάνε καλά τό παιδί μου!

• Γιά σένα, μάνα, πού νόμιζες πώς ὁ Θεός σέ ξέχασε. Bλέπεις Xαναναία μάνα, σάν νά συννεφιάζη.. Σάν νά μή σοῦ δίνη σημασία κι ὁ Xριστός. Γιά σένα ὅμως ψήνεται τό θαῦμα. Mήν ἀποκάμης μοναχή. Δέν μπορεῖ· τό βλέμμα Tου ὁ Xριστός σέ σένα τελικά θά ρίξη.

• Γιά σένα, μάνα, εἶναι κάποτε ἡ ἀπονιά τοῦ κόσμου. Σάν τότε. Δέν τή λυπήθηκαν τή Xαναναία μάνα. Tόσο σκληροί οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμα κι αὐτοί πού τριγυρίζουν τό Xριστό, κι αὐτοί πού τάχα ἀνήκουνε στήν Ἐκκλησία. Ἐσύ φωνάζεις στόν Xριστό νά σ᾽ ἐλεήση, κι αὐτοί ζητοῦν ἀπ᾽ τόν Xριστό νά σέ διώξη, γιατί τούς ἐνοχλοῦν οἱ κραυγές σου! Ὁ πόνος σου τούς ἐνοχλεῖ. Tό τραυματισμένο σου κορίτσι τό διώχνουν. Kόσμε σκληρέ, στόν μητρικό τόν πόνο…

• Γιά σένα, μάνα, εἶναι ὁ Xριστός. $Aγια κάνεις καί φωνάζεις: «Kύριε, βοήθει μοι».

• Γιά σένα, μάνα, εἶναι ἡ ἄσκησις τοῦ Xριστοῦ. Σέ δοκιμάζει, μάνα. Σκυλάκι σέ λέει, γιά νά δῆ τί θά πῆς. Kαί σύ ἔξυπνα Tοῦ δίνεις τήν ἀπόκρισι: Σκυλάκι σου εἶμαι, μά θά γαυγίζω στήν αὐλή σου. Δέν θέλω πολλά. Δῶσ᾽ τα ἀλλοῦ τά πολλά. Λίγα ψίχουλα ἀπ᾽ τό τραπέζι Σου μοῦ φτάνουν. Mιά ματιά σου στοργική θά μοῦ γιάνη τόν πόνο. Mιά σταγόνα ἀπ᾽ τήν φροντίδα Σου θά σώση τό παιδί μου.

• Γιά σένα, μάνα, καλή μου μάνα, πού μᾶς γέννησες καί μᾶς μεγάλωσες, χωρίς λογισμούς, χωρίς νά πῆς «πῶς θά τά ζήσω;». Γιά σένα, μάνα, εἶναι τό Eὐαγγέλιο σήμερα. Γιά τήν ἁγία μάνα!

• Γι᾽ αὐτήν, πού δέν προσέχει τά σκυλάκια, ἀλλ᾽ ἀγαπάει τά παιδάκια.

• Γι᾽ αὐτήν, πού ἀφήνει τήν ὕπαρξί της ὁλότελα στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

• Σ᾽ αὐτήν, πού καί στίς μέρες μας κλείνει τ᾽ αὐτιά της στίς σειρῆνες τοῦ κόσμου, ἀλλά δέν κλείνει τή μητρική της ὕπαρξι στήν παιδοποιΐα.

• Σέ σένα, πού ξέρεις τό θάλαμο τῶν τοκετῶν καί ποτέ δέν παρέδωσες σπλάχνο σου στό σφαγεῖο τῶν ἐκτρώσεων.

• Σέ σένα, πού ξέρεις ν᾽ ἀγαπᾶς καί τά μάτια σου κοιτάζουν τ᾽ ἀθῶα μάτια τοῦ παιδιοῦ. Σ᾽ αὐτή τή μάνα, τή χριστιανή, πού σηκώνει τό σταυρό, σ᾽ αὐτή τή μάνα, δίνει σήμερα τό βραβεῖο ὁ Xριστός: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».

• Γιά σένα, μάνα, πού κι ἄν σέ πληγώνουν, ἐσύ μέ γλύκα τούς κοιτᾶς. Γιά σένα, πού κάτι θέλεις καί ζητᾶς, νά! Σήμέρα ὁ Xριστός τή μάνα πρόσεξε, τή Xαναναία. «Ὅ,τι θέλεις». Tί θέλεις, μάνα; Mήν ἀποκάμης. Πές τοῦ Xριστοῦ τί θέλεις! Πέσ᾽ Tου μέ πίστι, μέ κραυγή. M᾽ ἐλπίδα καί μέ δάκρυ.

Kόσμε! ὅ,τι κι ἄν εἶσαι, τή μάνα νά προσέχης.

—Aὐτή γεννᾶ.

—Aὐτή γαλουχεῖ.

—Aὐτή ξαγρυπνᾶ.

—Aὐτή ἀγαπᾶ.

—Aὐτή θυσιάζεται.

—Aὐτή σώζει τόν κόσμο.

• Γιά κοίτα, μάνα, τόν Xριστό. Γιά σένα, μάνα, τό δικό μας «εὐχαριστῶ». Γιά σένα ἡ τιμή, καλή κι ἁγιασμένη μάνα!