«Η ΑΡΓΙΑ τῶν ΤΕΜΠΕΛΗΔΩΝ»

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας
ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

14.01.2020

Ρεπορτὰζ γιὰ τὸ Ραδιόφωνο τῆς Ἐκκλησίας: Μάκης Ἀδαμόπουλος

.                 Τὴν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, κλήθηκε ἀπὸ δημοσιογράφους νὰ σχολιάσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος τονίζοντας ὅτι «ἔγινε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνει. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἀστειότητες καὶ προφάσεις. Ἡ ἀργία εἶναι γιὰ τοὺς τεμπέληδες» καὶ προσέθεσε ὅτι ἡ ἡμέρα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι μία σχολικὴ ἑορτή, κατὰ τὴν ὁποία τὰ παιδιὰ σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τοῦ σχολείου τους θὰ παρακολουθήσουν τὶς ἐκδηλώσεις, θὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία καὶ θὰ κάνουν μάθημα.
.                 Σύμφωνα μὲ τὴν χθεσινὴ ἐγκύκλιο τοῦ ὑπουργείου Παιδείας διευκρινίζεται ὅτι:
Α. Ἡ 30ή Ἰανουαρίου κάθε ἔτους, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀποκαθίσταται ὡς ἡμέρα πραγματοποίησης ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πρὸς τιμὴν τῶν τριῶν Ἁγίων καὶ τῆς Παιδείας, καθὼς καὶ ὅλης τῆς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητας, ἀναφέρει ἀνακοίνωση τοῦ ὑπουργείου παιδείας, ἐνῶ τονίζονται τὰ ἑξῆς:
Β. Ἡ ἐν λόγῳ ρύθμιση ἀφορᾶ τόσο τὴν πρωτοβάθμια ὅσο καὶ τὴ δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση, δημόσια καὶ ἰδιωτική.
Γ. Κατὰ τὰ λοιπά, τὸ σχολεῖο θὰ λειτουργεῖ κανονικὰ καὶ θὰ πραγματοποιεῖται τὸ ὡρολόγιο πρόγραμμα τῶν μαθημάτων τῆς ἡμέρας.

ΠΗΓΗ: iaath.gr

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ

ἐφημ. Δημοκρατία»,
13.01.2020

.                 Εἶναι πραγματικὰ ἀδιανόητη (Σχ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Λάθος. Εἶναι ἀπολύτως “διανοητή». Καὶ κυρίως ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ!) ἡ νέα πρωτοβουλία τῆς ὑπουργοῦ Παιδείας Νίκης Κεραμέως νὰ καταργήσει τὴν ἀργία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὰ σχολεῖα, τόσο στὴν Πρωτοβάθμια ὅσο καὶ στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. Ἀδιανόητη καὶ ἀπίστευτη. Διαβάζοντας καὶ ξαναδιαβάζοντας τὴν ἐπίμαχη διάταξη, ἡ ὁποία τεχνηέντως συμπεριλήφθηκε σὲ νομοσχέδιο μὲ δεκάδες ἄρθρα, δὲν μπορεῖ νὰ πιστέψει εὔκολα κανεὶς ὅτι ἔχει ἀποτυπωθεῖ τέτοια πρόβλεψη…
.                 Ὅποιες δικαιολογίες κι ἂν ἐπικαλεῖται ἡ κυρία Κεραμέως, ὅσο κι ἂν ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξωραΐσει τὴν ἀπόφασή της, τὸ μόνο ποὺ ἐπιτυγχάνει εἶναι νὰ ἐκτίθεται ἀκόμη περισσότερο. Δὲν νοεῖται ἡ ὑπουργὸς Παιδείας νὰ ψελλίζει παραπλανητικὲς προφάσεις περὶ δῆθεν «ἐπαναφορᾶς στὸ καθεστὼς ποὺ ἴσχυε προηγουμένως», ὅταν ἡ πραγματικότητα εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετη. Τὸ ἀνοσιούργημα ποὺ ξεκίνησε ὁ προκάτοχός της ἐπὶ ΣΥΡΙΖΑ Κ. Γαβρόγλου δυστυχῶς τείνει νὰ ὁλοκληρωθεῖ τώρα μὲ τὴ δική της ὑπογραφή, καθὼς μετὰ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας σταδιακὰ θὰ ἐπιδιωχθεῖ καὶ ἡ ἀποδυνάμωση τῶν «ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων» ποὺ προβάλλονται ὡς ἀντιστάθμισμα.
.                 Τὴν ὥρα ποὺ τὸ ἔθνος, ἡ πατρίδα καὶ ἡ πίστη μας ἀντιμετωπίζουν διαρκεῖς καὶ κλιμακούμενες ἀπειλές, ἡ ἀνάληψη μίας τέτοιας ὑπουργικῆς πρωτοβουλίας, τὴν ὁποία χρεώνεται βεβαίως ἡ κυβέρνηση συνολικά, ἐγείρει σοβαρὲς ὑποψίες. Σὲ αὐτὴ τὴν κρίσιμη συγκυρία δὲν δικαιολογοῦνται τόσο ἐπιπόλαιες ἀποφάσεις, ὡσὰν μάλιστα νὰ μὴν ὑπάρχουν ἄλλες προτεραιότητες γιὰ τὸν χῶρο τῆς ἐκπαίδευσης. Ἐὰν πράγματι ἡ προώθηση τῆς ἀπόφασης αὐτῆς ἔγινε μὲ καλὴ πρόθεση ἢ ἔστω δίχως νὰ ἔχουν σταθμιστεῖ σωστὰ οἱ καταστάσεις, τότε ἡ κυρία Κεραμέως προλαβαίνει ἀκόμη νὰ διορθώσει τὸ λάθος της. Ὀφείλει νὰ ἀποσύρει ἀμέσως τὸ ἄρθρο 56 τοῦ νομοσχεδίου, ὥστε νὰ ἀποδείξει ὅτι δὲν εἶχε σκοπὸ -μὲ τὴν κατάθεσή του, μάλιστα, νύχτα στὴ Βουλὴ- νὰ πιάσει στὸν ὕπνο τοὺς πάντες καὶ εἰδικότερα τὴν πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων ποὺ ἀρνοῦνται νὰ δεχτοῦν ἐκπτώσεις στὰ «πιστεύω» καὶ στὶς ἀξίες τους.
.                 Ἐάν, ἀντιθέτως, ἡ κυρία ὑπουργὸς ἐμμείνει στὴν ἀπόφασή της, μπορεῖ νὰ προσφέρει ἱκανοποίηση καὶ χαμόγελα σὲ ὅσους ἀπεργάζονται τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ γνωρίζει ὅτι ἡ ἴδια θὰ εἶναι ὑπόλογη καὶ βαρύτατα ἐκτεθειμένη. Ἡ κατάργηση τῆς ἀργίας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν δὲν εἶναι μεμονωμένη, ἀλλὰ θὰ ἔρθει νὰ προστεθεῖ στὴν ἁλυσίδα ἀνάλογων ἐνεργειῶν τῶν προκατόχων της, καθὼς καὶ τῆς ἴδιας, ποὺ στρέφονται κατὰ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητάς μας, παίζοντας τὸ παιχνίδι κάθε λογῆς ἐχθρῶν τῆς πατρίδας…

 

 

 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ὡς διδάσκαλοι τῆς νεότητος (Μητροπολ. Μάνης Χρυσόστομος Γ´)

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς διδάσκαλοι τῆς νεότητος

Τoῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ´

.           Οἱ Τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος, οἱ βαθεῖς γνῶστες τῆς ἑλληνικῆς καί χριστιανικῆς παιδείας, Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Θεολόγος Γρηγόριος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπῆρξαν κατ᾿ ἐξοχήν παιδαγωγοί τῆς νεότητος.
.           Μεγάλοι σοφοί, πανεπιστήμονες μελέτησαν σέ βάθος τήν φιλοσοφία καί ὅλες τίς ἐπιστῆμες καί ἔγραψαν πολλά συγγράμματα τά ὁποῖα μέχρι σήμερα διαβάζονται ὄχι μόνο στόν ἑλλαδικό χῶρο ἀλλά καί στο ἐξωτερικό, ἰδίᾳ σέ μεγάλα πνευματικά ἱδρύματα στήν Εὐρώπη.
.           Ἀκόμη κήρυξαν μέ φλόγα ψυχῆς, ἑρμήνευσαν τήν Ἁγ. Γραφή, μόρφωσαν καί εὐεργέτησαν τούς ἀνθρώπους.
.           Τό σημαντικότερο ὡστόσο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἦταν ἡ θεμελίωση τοῦ συνδυασμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ καί χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ἡ δημιουργία παιδείας στηριγμένης στήν φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καί στά θεῖα διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Περιώνυμοι ἔχουν μείνει, αἰῶνες τώρα, ἡ συγγραφή τοῦ Μεγ. Βασιλείου «πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», ἡ φράση τοῦ Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ «ἡ παίδευσις εἶναι τό πρῶτον ἀγαθόν» καί τοῦ Χρυσορρήμονος «μέγα τῆς ψυχῆς ἐφόδιον τά ἱερά μαθήματα».
.           Γι᾿ αὐτό καί ἔχουν καθιερωθεῖ ὡς οἱ προστάτες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καί τῶν γραμμάτων, ἑορτή ἐξόχως σημαντική ἡ ὁποία καί πρέπει ὄχι μόνον νά παραμείνει μέ τό ἑορταστικόν της χρῶμα ἀλλά καί ἀκόμη περισσότερον νά τύχη ἐπισημάνσεως καί προσοχῆς ἀπ᾿ ὅλους μας.
.           Μελετῶντας οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη σέ βάθος καί ἔχοντας πλούσια ἐμπειρία τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ μίλησαν καί γιά τήν νεανική ἡλικία καί παίδευση τοῦ ἀνθρώπου.
.           Ὁ καθένας τους, νοῦς διαυγής, πηγή ἀκένωτος σοφίας, πνεῦμα καθαρόν καί ἅγιον ἀνεδείχθη ἄριστος διδάχος τῆς νεότητος, ἐξαίρετος παιδαγωγός, διακριτικός καθοδηγητής γονέων καί διδασκάλων.
.           Ἀξίζει νά εἰσέλθουμε στον διδακτικό τους κῆπο καί νά λάβουμε πεῖρα ἀπό τά σοφά λόγια τους.
.           Στό ἀγώνισμα γιά τήν διαπαιδαγώγηση τῆς νέας γενιᾶς, τῶν παιδιῶν μας θαυμάσια μποροῦν νά μᾶς χειραγωγήσουν οἱ Τρεῖς αὐτοί κορυφαῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
.           Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει ὃτι ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἀπαρτίζεται ἀπό δύο στοιχεῖα σέ μία ἁρμονική ἑνότητα, ἡ ψυχή καί τό σῶμα. Καί τά δύο, πολύτιμα δῶρα τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά τύχουν εἰδικῆς μεταχείρισης ἀπό τόν ἄνθρωπο κατά τήν προσιδιάζουσα ἀξία τοῦ καθενός. Ὁ σοφός πατήρ γνωρίζει καί ἀντιμετωπίζει τό εὔπλαστον τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. Μάλιστα τήν νεανική ψυχή «εὔπλαστον οὖσαν καί ἁπαλήν ὡς κηρόν» θεωρεῖ «ταύτην πρός πᾶσαν ἀγαθῶν ἄσκησιν εὐθύς καί ἐξ ἀρχῆς ἐνάγεσθαι. Τονίζει ὅτι πρέπει γιά τούς νέους νά ὑπάρχει ἕνας σωστός διδάσκαλος, πατέρας, πνευματικός καθοδηγός καί αὐτός ὁ ἐπί κεφαλῆς νά εἶναι «ὁ καθ᾿ ἡλικίαν προσήκων καί τήν ἐμπειρίαν ὑπέρ τούς ἄλλους ὤν καί μαρτυρίαν ἔχων ἐν μακροθυμίᾳ ὥστε πατρικῇ μέν εὐσπλαγχνίᾳ, λόγῳ δέ ἐπιστημονικῷ τά ἁμαρτήματα τῶν νέων ἐπανορθοῦσθαι».
.              Κάτοχος τῆς ἀνθρωπογνωσίας διετύπωσε σπουδαῖα παιδαγωγικά ἀξιώματα ὅπως: «Ἔστι δέ ἡ παιδεία ἀγωγή τις ὠφέλιμος τῇ ψυχῇ ἐπιπόνως πολλάκις τῶν ἀπό κακίας κηλίδων αὐτήν ἀποκαθαίρουσα». Ἀκόμη «ἀναγκαία ἡ τῆς παιδείας ἐπίγνωσις πρός τε τήν αἵρεσιν τῆς ὠφελίμου παιδείας καί πρός ἀποφυγήν τῆς ἀνοήτου καί βλαβερᾶς» καί «ἔστι σοφία ἐπιστήμη θείων τε καί ἀνθρωπίνων πραγμάτων». Δέν εἶναι συνεπῶς φρόνιμον νά παραθεωρεῖται καί ἡ τῶν θείων γνώση καί μάθηση. Βασική ἀρχή γιά τόν παιδαγωγό εἶναι κατά τόν Μέγα Βασίλειο καί τό παράδειγμα. Τονίζει: «Οἱ διδάσκοντες διά τό μή ἀπό διαθέσεως τούς λόγους προφέρεσθαι, κενολογοῦσι». Δίνει ἐπί πλέον ἀξία καί σημασία στή ἀνύστακτη μέριμνα τῆς ὅλης οἰκογένειας γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ὑπογραμμίζει ὅτι χρέος τῶν πατέρων εἶναι ἡ πρόνοια γιά τά παιδιά τους καί ὡραιότατα ὁ ἴδιος γράφει γιά τήν διαπαιδαγώγηση πού ἔλαβε ἀπό τό σπίτι του: «Ἥν ἐκ παιδός ἔλαβον ἔννοιαν περί Θεοῦ παρά τῆς μακαρίας μητρός μου καί τῆς μάμμης Μακρίνης, ταύτην αὐξηθεῖσαν ἔσχον ἐν ἐμαυτῷ· οὐ γάρ ἄλλα ἐξ ἄλλων μετέλαβον ἐν τῇ τοῦ λόγου συμπληρώσει, ἀλλά τάς παραδοθείσας μοι παρ᾿ αὐτῶν ἀρχάς ἐτελείωσα».
.           Ὁ ἄλλος Ἱεράρχης, ὁ πρύτανης τῶν ἱεροκηρύκων, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γνωρίζει ἰδιαίτερα τά προβλήματα τῆς νεότητος. Ἐπισημαίνει πολύ χαρακτηριστικά ὃτι: «Χαλεπόν ἡ νεότης καί εὐρίπιστον, εὐεξαπάτητον, εὐόλισθον καί σφοδροτέρου δεῖται τοῦ χαλινοῦ· πυρά γάρ τις ἐστίν τῶν ἔξωθεν ἐπιλαμβανομένη ἁπάντων, ραδίως ἐκκαιομένη». Γι᾿ αὐτό στόχος τῆς ἀγωγῆς τῆς νεότητος κατά τόν σοφόν Ἱεράρχην εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ἀρετῆς. Διότι «ἀρετῆς ἀπούσης ἅπαντα περιττά». Δίνει προτεραιότητα στή θρησκευτική διαπαιδαγώγηση καί ὑπογραμμίζει ὅτι «ἐάν τά παιδιά μας τά διαπαδαγωγήσουμε πρωτίστως νά εἶναι φίλοι τοῦ Θεοῦ καί τά διδάξουμε τά πνευματικά μαθήματα, τότε θά ἐκλείψουν τά λυπηρά ἀπό τήν ζωή τους καί ἀπό μύρια κακά θά ἀπαλλαγοῦν».
.           Καί μ᾿ ἄλλα εἰδικότερα θέματα ἀσχολεῖται ὁ Ἱ. Χρυσόστομος: Γιά τήν πειθαρχία στό σχολεῖο ὅπου καυτηριάζει τήν ἀκαταστασία, καί τήν παρομοιάζει μέ «δουλεία», καί γράφει: «Βούλει εἶναι τόν υἱόν πειθήνιον; ἐξ ἀρχῆς αὐτόν ἔκτρεφε ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Προτρέπει ἀκόμη οἱ νέοι νά ἀναστρέφονται μέ προσωπικότητες ἐνάρετες καί ἐξαγιασμένες γιά νά μπορέσουν νά τίς μιμηθοῦν, διότι «οἷς τις ὁμιλεῖ συνεχῶς, τούτοις ἀφομοιοῦται τό ἦθος».
.           Ἡ ἀγωγή, λέγει ὁ παιδαγωγός Χρυσόστομος, ὁμοιάζει μέ τόν γλύπτη, πού προσπαθεῖ νά δώσει μορφή στό ἄψυχο μάρμαρο. Ἀπαιτεῖται ἀγωγή γλώσσας, ἀκοῆς, ὀφθαλμῶν, ἄλλοτε μέ τήν ἐφαρμογή τῆς αὐστηρότητος καί ἄλλοτε τῆς ἐπιείκειας. Κύριον βεβαίως προσόν τοῦ παιδαγωγοῦ τῆς νεότητος θεωρεῖ τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης. «Καί γάρ πρό τῶν ἄλλων ἁπάντων τοῦτο (τήν ἀγάπην) χρή τόν διδάσκαλον ἔχειν». Εἶναι ἡ παιδαγωγική καί συμβουλευτική τῆς ἀγάπης. Ὑπογραμμίζει μέ σαφήνεια: «Νά καταφεύγεις συνεχῶς στήν ἀγάπη, ἐλαττώνοντας ἔτσι τήν φορτικότητα τῶν συμβουλῶν καί ἐλέγχων. Θέλεις νά διορθώσεις; Δάκρυσε, προσευχήσου στό Θεό, πάρε τόν νέον ἰδιαιτέρως καί παρακίνησέ τον στό καλό. Δεῖξε ἀγάπη». Πολύ ἐπιγραμματικὴ εἶναι ἐν προκειμένῳ ἡ φράση του. «Μεγάλη αὕτη ἡ ἀγάπη διδάσκαλος (στήν ἀγωγή), ἱκανή καί πλάνης ἀπαγαγεῖν καί τρόπον μεταρρυθμίσαι καί πρός φιλοσοφίαν χειραγωγῆσαι καί ἀπό λίθων ἀνθρώπους ἐργάζεσθαι».
.           Σπουδαία θέση στό ὅλο μορφωτικό ἔργο δίνει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος στόν ἐκπαιδευτικό. Οἱ καλοί διδάσκαλοι προσφέρουν ὑπηρεσίες πολυτιμότερες καί ἀπ᾿ αὐτούς τούς γονεῖς, διότι ἀπό τούς γονεῖς προέρχεται τό ζῆν, ἐνῶ ἀπό τούς διδασκάλους τό καλῶς ζῆν. Ἐπιφυλάσσει ὡστόσο τιμητικό ρόλο στή μητέρα καί ἀπευθυνόμενος πρός αὐτήν λέγει: «Μητέρα δέν σέ κάνει τό γεγονός ὅτι γέννησες τά παιδιά, τοῦτο εἶναι τῆς φύσεως. Μητέρα σέ κάνει τό ὅτι τά ἀνατρέφεις ὡς θέλει ὁ Θεός».
.           Μόνον ἕνας ἐφάμιλλος τοῦ ρήτορος Δημοσθένους, ὡς ἦταν ὁ Ἱερός Χρυσόστομος θά μποροῦσε τελικά νά πεῖ ὅτι ἡ ψυχή τοῦ παιδιοῦ εἶναι «παντός χρυσίου τιμιωτέρα» καί ὅτι «παιδεία μετάληψις ἁγιότητός ἐστι».
.           Ὁ τρίτος πνευματικός πατέρας καί σοφός διδάσκαλος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὁ Ναζιανζηνός καί αὐτός στήν ἴδια γραμμή βαδίζει καί τονίζει ὑπέροχα ὅτι ἡ ἀγωγή τῆς νεότητος εἶναι «τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν». Ἀπό τά δύο κυρίως παιδαγωγικότατα Ἔπη του, «Παρά Νικοβούλου πρός πατέρα» καί «Νικοβούλου πρός τόν υἱόν» μποροῦμε νά ἀντλήσουμε σπουδαιότατα καί λίαν χρήσιμα παιδαγωγικά πορίσματα.
Ὁ Γρηγόριος ἐπαινῶν τούς Μακκαβαίους παῖδας, προτρέπει τούς νέους νά μιμηθοῦν αὐτούς τούς ἥρωες τῆς πίστεως. Οἱ Μακκαβαῖοι παῖδες τοῦ δίδουν τήν εὐκαιρία νά ὑπογραμμίσει τήν ἀξία τῆς ἀρετῆς καί τήν σημασία τῆς κυριαρχήσεως ἐπί τῶν παθῶν. Ἡ ἐνάρετος ζωή ἀναδεικνύει αὐθεντικούς πνευματικούς ἀθλητές καί αὐτούς ἀναζητεῖ καί ἐπαινεῖ.
.           Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε τήν πρακτική πλευρά μιᾶς ὀρθῆς ἀγωγῆς καί βιοτῆς ὅπως τήν ἔζησε ὁ Γρηγόριος μαζί μέ τόν φίλο του Βασίλειο τόν Μέγα. Πρόκειται γιά μία φιλία ἑνός πολιτιστικοῦ καί χριστιανικοῦ ἐπιπέδου ἐξόχως σημαντικοῦ πού ἄρχισε μεταξύ τους στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, θεμελιώθηκε στήν Ἀθήνα ὅταν ἦλθαν γιά σπουδές, ἔμεινε ἀκλόνητη στήν ὑπόλοιπη βιοτή τους καί κατέστη ὑπόδειγμα στήν ἱστορία γιατί ἦταν μία φιλία μέ κοινό πόθο τήν ἀρετή καί τήν παιδεία. Ἦταν κατά Θεόν φιλία.
.           Σιγά-σιγά κοντά στούς δύο νέους αὐτούς ἦλθαν καί ἄλλοι σπουδαστές καί σχηματίστηκε στήν Ἀθήνα τοῦ 4ου αἰώνα ἡ πρώτη χριστιανική φοιτητική συντροφιά. Τό γεγονός αὐτό σηματοδοτεῖ τήν ἰδιαίτερη σημασία πού ἔχει στά νεανικά σπουδαστικά χρόνια ἡ συνάντηση ἰδεῶν καί ἰδεολογιῶν, προσώπων καί συνανθρώπων, διδασκάλων καί σπουδαστῶν.
.           Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀνεδείχθησαν ἄριστοι παιδαγωγοί καί ἀτενίζοντας τίς ἅγιες μορφές τους ἔχουμε πράγματι ψηλαφητή τήν ἀληθινή παιδαγωγική καί συμβουλευτική. Καί σήμερα μᾶς διδάσκουν μέ τήν σοφία τους, τήν ἀγάπη τους, τό ἀγωνιστικό τους φρόνημα, τήν ἱεροπρέπειά τους. Καλούμεθα, συνεπῶς, σ᾿ ἕνα χρέος ὑψηλό καί εὐθυνοφόρο γιά τήν προστασία καί σωτηρία τῶν παιδιῶν μας.
.           Συνελόντ’ εἰπεῖν, ἡ ἀρίστη παιδαγωγία κατά τούς Οἰκουμενικούς Διδασκάλους, Βασίλειον, Γρηγόριον καί Χρυσόστομον εἶναι ἡ γνώση καί τό ἦθος.

ΠΗΓΗ: im-manis.gr

 

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: ΑΠΟΒΛΗΤΟΙ, ΑΧΡΗΣΤΟΙ, ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΟΙ

Ἔντονη διαμαρτυρία
γιά τήν ἀργία τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
στά σχολεῖα

Τοῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ΄

.          Μέ πολλή θλίψη διαμαρτύρομαι ἔντονα γιά τήν σχετική ἀπόφαση τῆς ἀργίας τήν ἡμέρα τῆς γιορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν γι’ ὅλα τά σχολεῖα Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης. Πρόκειται γιά λάθος. Οὔτε ἑορταστική ἐκδήλωση, οὔτε σχετική ὁμιλία, οὔτε ἐκκλησιασμός. Ὡς οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες νά εἶναι ξένο σῶμα ἀπό τήν ἑλληνική παιδεία. Ἀπόβλητοι, ἄχρηστοι, ἀνυπόληπτοι, ξεχασμένοι, σέ περιφρόνηση.
.              Ποῖοι; Οἱ Τρεῖς «μέγιστοι φωστῆρες τῆς τρισηλίου θεότητος», οἰ ἐξαιρετικές προσωπικότητες τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων καί τῆς παιδείας, μέ τήν σπάνια μόρφωση, τήν πολύπλευρη γνώση καί τό ἦθος, πού τά συγγράμματά τους ἀποτελοῦν ἀκένωτη πηγή σοφῶν διδαγμάτων. Οἱ, Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ φιλοσοφικότερος νοῦς Γρηγόριος, ὁ Δημοσθένης τῆς Ἐκκλησίας Χρυσόστομος, οἱ πιό γνήσιοι ἄνθρωποι, οἱ Οἰκουμενικοί Διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀνοικτούς ὁρίζοντες στή σκέψη καί ἀγωγή.
.             Διερωτᾶται κανείς, τά παιδιά μας δηλαδή, δέν ἔχουν τίποτα νά διδαχθοῦν γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς τους ἀπό τίς πολυταλαντοῦχες αὐτές μορφές τοῦ κόσμου τοῦ πνεύματος; Γιατί τούς μεγάλους αὐτούς θεοφόρους Πατέρες τούς ἀποκλείουμε ἀπό τήν γενικότερη παιδεία τῶν νέων μας; Ὅταν ξένα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα ἀναζητοῦν τούς δικούς μας Τρεῖς Ἱεράρχες, τούς μεταφράζουν, τούς μελετοῦν καί προσπαθοῦν νά κατανοήσουν τά σοφά μηνύματά τους, ἐμεῖς ἐπιτρέπεται νά τούς θέτουμε στό περιθώριο;
.           Φαντάζει στό στερέωμα τῆς ἑλληνικῆς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητας τραγικό, ἀντί ἑορτῆς καί προβολῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, νά ἐρχόμεθα καί νά καθιερώνουμε ἀργία τήν 30η Ἰανουαρίου. Τήν μόνη δικαιολογία πού ἴσως βρίσκουμε γι’ αὐτή τήν ραστώνη εἶναι ἡ ἄγνοια. Ὡστόσο ἡ διόρθωση τοῦ λάθους μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ τώρα μάλιστα, πού σέ καιρούς δυσχειμέρους, ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη καί πρό παντός οἱ νέοι, τήν ἔνθεη σοφία τους. Τούς εὐεργέτες «δι’ ὧν πρός τό εὖ εἶναι χειραγωγούμεθα» δέν τούς θέτουμε στή γωνία ἀλλά στό κέντρο καί τούς σεβόμεθα, τούς τιμοῦμε καί τούς γιορτάζουμε.

H ΜΥΣΤΙΚH ΔYΝΑΜΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Ἡ μυστικὴ δύναμη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

    .         Προβάλλονται καὶ φέτος ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, στὸν κοινό τους ἑορτασμό, οἱ μοναδικὲς μορ­­φὲς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἰωάν­νου τοῦ Χρυσοστόμου. Οἱ φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, οἱ κήρυκες τῆς μετανοίας, οἱ ὑπέρμαχοι τῆς Ἀληθείας, οἱ βράχοι τῆς πίστεως. Ἐξαίρετα πνεύματα, πολυδύναμες καὶ χαρισματικὲς προσωπικότητες, ποὺ συνεχίζουν νὰ λάμπουν ἀκόμη καὶ θὰ λάμπουν μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων.
.         Τοὺς τιμᾶμε, τοὺς θαυμάζουμε, συν­άμα καὶ ἀποροῦμε:
.         Πῶς κατάφεραν τόσα πολλά; Πῶς ἔ­φθασαν τόσο ψηλά; Πῶς διέπρεψαν σʼ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, στὴ φιλανθρωπία, στὴν ἱεραποστολή, στὸ κήρυγμα, στὴ συγγραφή; Ποιό ἦταν τὸ μυστικό τους; Ποῦ ὀφείλεται ἡ ἐπιτυχία τους;
.         Μήπως στὴν εὐγενικὴ καταγωγή τους, στὶς γνώσεις τους, στὶς ἱκανότητές τους ἢ στὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχιερωσύνης τους; (ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Μᾶλλον ὀφείλεται στὸ ὅτι μελετοῦσαν πολὺ τὰ Συγγράμματα καὶ τὶς Ἑγκυκλίους τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Φίλη…!)
.         Ἕνα βλέμμα προσεκτικὸ στὴν ἁγία βιοτή τους θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ καταλάβουμε πὼς μία ἦταν ἡ μυστική τους δύναμη. Ἀπὸ ’κεῖ ἀντλοῦσαν ἔμπνευση, φωτισμό, χάρη. Κι αὐτὴ ἦταν ἡ προσευχή! Ἡ ὥρα τῆς ἑνώσεώς τους μὲ τὸν Θεὸ στὶς κατανυκτικὲς μυστικὲς ἱκεσίες τους. Τὸ βεβαιώνουν οἱ ἴδιοι λέ­γοντας: «Οὐ­δὲν γλυκύτερον προσευχῆς» (Ἰωάννης Χρυσόστομος)· «προσευχῆς και­­ρὸς ἔ­στω ἅ­πας ὁ βίος» (Μέγας Βασίλειος)· «μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον» (Γρηγόριος Θεολόγος).
.         Καὶ οἱ τρεῖς τους γεννήθηκαν καὶ ἀνατράφηκαν μέσα σὲ οἰκογενειακὰ περιβάλλοντα ποὺ γνώριζαν τὴν προσευχή. Καθοδηγούμενοι κυρίως ἀπὸ τὶς μητέρες τους, ποὺ ἦταν ἄνθρωποι πολλῆς προσ­ευχῆς. Πλησίαζε ὁ θάνατος γιὰ τὴν ἁγία Νόννα, καὶ ἐκείνη τὸν περίμενε προσευχόμενη. Γιὰ νὰ γράψει ὁ γιός της Γρηγόριος: «Λίγη πνοὴ τῆς εἶχε ἀπομείνει, καὶ αὐτὴ τὴν ἔδινε στὸ Θεό, στὴν προσευχή».
.         Στὴν προσευχὴ στήριξαν τὶς ἀποφάσεις τους γιὰ τὸ μέλλον τῆς ζωῆς τους. Γι’ αὐτό, πρὶν ξεκινήσουν νὰ ἐργασθοῦν μέσα στὴν κοινωνία, διάλεξαν τὴν ἔρημο τῆς Συρίας, τοῦ Πόντου. Σκοπός τους ἕνας: νὰ μάθουν τὴν προσευχή, νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεό, νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐμπειρία τῆς ἑνώσεως μαζί Του καὶ ἔτσι νὰ προχωρήσουν στὴ ζωή τους.
.         Ἀφήνουν τὴν ἔρημο γιὰ νὰ διακονήσουν τὴν Ἐκκλησία κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους σὲ μιὰ δύσκολη ἐποχή. Στάθηκαν δίπλα στὸν ἀνθρώπινο πόνο, ὑπερασπίστηκαν τοὺς ἀδικημένους, προστάτευσαν τοὺς πτωχούς. Σύμμαχός τους κανένας ἐπίγειος βασιλιάς, μόνο ὁ ἐπουράνιος Βασιλέας καὶ Πατέρας. Κατέφευγαν σʼ Αὐτὸν πάντοτε, καὶ μάλιστα στὶς πιὸ δύσκολες ὧρες τῶν διωγμῶν, τῶν συκοφαντιῶν καὶ τῆς ἐξορίας.
.         Ταυτόχρονα μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ μᾶς προσέφεραν τὴ θεολογία τους. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ κατασπάραζε τὴν Ἐκκλησία πα­ρα­σύρον­τας καὶ πολλοὺς ἐπισκόπους, ἐ­κεῖνοι στάθηκαν βράχοι στὰ μανιασμένα κύματα τῶν αἱρέσεων, προσευχόμενοι. Μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέλυαν βαθύτατα τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ θεότητα τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
.         Ἀπαύγασμα τῶν προσευχῶν τους εἶ­ναι καὶ τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν θείων Λειτουργιῶν, ποὺ καὶ οἱ τρεῖς ἀξιώθηκαν νὰ συγγράψουν. Μέσα ἀπὸ τὶς εὐχὲς τῆς Λει­τουργίας καταλαβαίνουμε τὸ μυστικό τους βάθος καὶ τὸν πλοῦτο τῆς διαρκῶς προσ­ευχόμενης ψυχῆς τους. Ζοῦ­σαν τὴ θεία Λειτουργία, ἐνεπνέοντο ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἐνέπνεαν ὅσους τοὺς ἔζησαν ὡς λειτουργοὺς τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου.
.         Αὐτοὶ ποὺ γεννήθηκαν, ἀνατράφηκαν, ἐργάσθηκαν, θεολόγησαν μὲ προσ­ευχὴ καὶ συνέγραψαν πλῆθος προσευχῶν, ἀ­ναχώρησαν ἀπὸ τὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο μὲ λόγια προσευχῆς στὰ χείλη. Χαρακτηριστικὸ τὸ παράδει­γμα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ποὺ ἐπισφραγίζει τὴν ἐπίγεια πορεία του μὲ τὰ δοξολογητικὰ λόγια: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».
.         Δυστυχῶς στὴν ἐποχή μας ἡ ἑορτή τους συνεχῶς ὑποβαθμίζεται, καὶ ἐπιθυμία πολλῶν εἶναι νὰ καταρ­γηθεῖ, οἱ ἐκδηλώσεις πρὸς τιμήν τους εἶναι ἐλάχιστες κι αὐτὲς τυπικές, τὰ ὀνόματά τους δύσκολα ἀκούον­ται, καὶ τὰ πρόσωπά τους δὲν προβάλλονται πιὰ ὡς πρότυπα ζωῆς γιὰ μικροὺς καὶ μεγάλους.
.         Αὐτοὶ ὅμως παραμένουν μεγάλοι, δυ­νατοί, Ἅγιοι! Τὸ παράδειγμά τους πάν­τοτε θὰ ἐμπνέει, τὸ φῶς τους θὰ λάμπει, καὶ ἡ προσευχή τους θὰ μᾶς στηρίζει.
.         Ἂς γίνουν πρότυπα προσευχῆς γιὰ ὅ­­λους μας μὲ τὸ ἐξαίρετο παράδειγμά τους. Ν’ ἀγαπήσουμε τὴν προ­σευχὴ καὶ σʼ αὐτὴ νὰ καταφεύγουμε πάντοτε, καὶ αὐτὴ νὰ εἶναι καὶ ἡ δική μας δύναμη καὶ ζωή!

ΠΗΓΗ:osotir.org

ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΓΙΑΣ ΟΔΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Νέα «κόλπα» ἀπὸ τὸ ὑπ. Παιδείας!
Μὲ ἐγκύκλιο ὁ Νίκος Φίλης  μετέτρεψε σὲ «προαιρετικὲς»
τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις  γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες σὲ γυμνάσια-λύκεια

Τῆς ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 27.01.16

.               Σὲ ἀκόμη ἕνα φάουλ ὑπέπεσε ὁ ὑπουργὸς Παιδείας Νίκος Φίλης, ὁ ὁποῖος «ξαναχτύπησε» μὲ ἐγκύκλιό του, αὐτὴν τὴ φορὰ γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὶς 30 Ἰανουαρίου. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἕνα 24ωρο νωρίτερα, ὁ κ. Φίλης εἶχε προκαλέσει τὸ κοινὸ αἴσθημα μὲ ἐγκύκλιο, μὲ τὴν ὁποία ζητοῦσε νὰ πραγματοποιηθοῦν σήμερα στὰ σχολεῖα ἐκδηλώσεις καὶ ἐκπαιδευτικὲς δραστηριότητες γιὰ τὴν Ἡμέρα Μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος, τὴν ὥρα ποὺ γιὰ τὴ Γενοκτονία τῶν Ποντίων ἡ ἄποψή του εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ «αἱματηρὴ ἐθνοκάθαρση»!
.               Χθές, λοιπόν, ὁ ὑπουργὸς Παιδείας, ποὺ δὲν ἔχει κρύψει τὴν ἐπιθυμία του νά… ἀπαλείψει ἀπὸ τὰ σχολεῖα ὁτιδήποτε ἔχει σχέση μὲ τὴ θρησκεία (σ.σ.: ἀπαλλαγὴ τῶν μαθητῶν ἀπὸ τὰ Θρησκευτικά, ἀκόμη καὶ ἔμμεση κατάργηση τοῦ μαθήματος), μὲ ἐγκύκλιό του μετέτρεψε σὲ «προαιρετικὲς» τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες στὴν Πρωτοβάθμια καὶ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι φέτος ἡ 30ή Ἰανουαρίου πέφτει Σάββατο! Ὑπενθυμίζεται ὅτι πέρυσι εἶχε ὁριστεῖ γιὰ ὅλες τὶς σχολικὲς μονάδες τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης ἐκκλησιασμὸς καί, στὴ συνέχεια, δραστηριότητες σχετικὰ μὲ τὴν προσφορὰ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὰ γράμματα.
.               Φέτος, ὅμως, στὴ σχετικὴ ἐγκύκλιο ἀναφέρεται χαρακτηριστικὰ «γιὰ τὰ μὲν δημοτικὰ σχολεῖα, ὁ ἑορτασμὸς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν θὰ γίνει τὶς δύο πρῶτες ὧρες τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς, δηλαδὴ τὴν Παρασκευὴ 29 Ἰανουαρίου, καὶ μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐκδηλώσεων, ὅπου αὐτὲς προβλέπονται, σὲ ὅλες τὶς σχολικὲς μονάδες Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης τῆς χώρας, θὰ συνεχιστεῖ τὸ ὡρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων». Γιὰ τὰ γυμνάσια καὶ τὰ λύκεια, ὅμως, ὑπάρχει ἐξαίρεση καὶ ὁ ἑορτασμὸς μετατρέπεται σὲ «προαιρετικός». Στὴν ἐγκύκλιο ἐπισημαίνεται πὼς «οἱ σχολικὲς μονάδες δύνανται νὰ πραγματοποιήσουν ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις τὴν Παρασκευὴ 29 Ἰανουαρίου, κατὰ τὶς δύο τελευταῖες διδακτικὲς ὧρες». Τὸ γεγονὸς ἔχει προκαλέσει ἔντονες ἀντιδράσεις, καθὼς ἡ ἐγκύκλιος τοῦ κ. Φίλη ἐπιχειρεῖ, διὰ τῆς πλαγίας ὁδοῦ, τὴν κατάργηση τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ

ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ

Τοῦ περιοδ. «ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2103, 15.01.2015

.            Οἱ «Τρεῖς μέγιστοι φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος», ποὺ δημιούργησαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τους τὸν «χρυσοῦν αἰῶνα» τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, διέπρεψαν σ’ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μορφώθηκαν μὲ ὅλη τὴ ­μόρφωση τῆς ἐποχῆς τους καὶ διέθεσαν τὴ μόρφωση αὐτὴ καὶ τὰ φυσικὰ καὶ τὰ ψυχικά τους χαρίσματα, μὲ τὰ ὁποῖα τοὺς εἶχε προικίσει ὁ Θεός, γιὰ τὴ βοήθεια τῶν συν­ανθρώπων καὶ τὴ δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
.            Ἀναδείχθηκαν μεγάλοι κοινωνικοὶ ἐρ­γάτες μὲ τὰ συσσίτια ποὺ ὀργάνωσαν, στὰ ὁποῖα ἔτρωγαν καθημερινὰ χιλιάδες φτωχοί. Φρόντισαν γιὰ τὴ ­διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου σὲ χῶρες μακρινὲς μὲ τὴν ὀργάνωση ἱεραποστολῶν. Ἔδιναν καθημερινοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν ­προστασία τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλ­λὰ καὶ φρόν­τιζαν συνεχῶς γιὰ τὴν ψυ­χικὴ καλλιέργεια τῶν Ὀρθοδόξων πι­στῶν.
.            Πρώτευαν σὲ ὅλα. Ὅπως σημειώνει ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχο­λῆς Ἀθηνῶν κ. Νικόλαος Μπρατσιώτης σὲ μιὰ ἐπιστημονικὴ ἐργασία του γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο, «ἦταν τὸ πρότυπον τῆς ὑποχωρητικότητος, τῆς καρτερίας, τῆς λιτότητος, τῆς ἐγκρατείας, τῆς σωφροσύνης, τοῦ ἀσκητισμοῦ, τῆς ἁγνότητος, τῆς κοινωνικότητος, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἐλπίδος… τῆς μεγαλοψυχίας, τῆς μακροθυμίας, τῆς πρὸς ἑαυτὸν αὐστηρότητος, τῆς πρὸς τοὺς ἄλλους γλυκύτητος…».
.            Οἱ ἴδιοι ἐγκωμιαστικοὶ χαρακτηρισμοὶ θὰ μποροῦσαν νὰ λεχθοῦν καὶ γιὰ τὸν ἅ­­­γιο Γρηγόριο τὸν Ναζιανζηνὸ καὶ γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Διότι καὶ οἱ τρεῖς ἦσαν «ὁμότροποι», ὅπως τοὺς χαρακτηρίζει ὁ ἐμπνευσμένος ἱερὸς ὑμνογράφος. Παρουσίαζαν δηλαδὴ παρόμοια ἁγία συμπεριφορά.
.            Στὴ συνέχεια θὰ ἀναφερθοῦμε μὲ συν­τομία ἐνδεικτικὰ καὶ στὸ πῶς πρώτευσε καθένας τους καὶ στὴν ἄρση τοῦ ἀτομικοῦ του σταυροῦ. Διότι σήκωσαν πρά­γματι βαρὺ σταυρὸ θλίψεων.
.            Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει σὲ ὁρισμένες ἐπιστολές του: Μὲ τὶς παραμικρὲς κινήσεις μου πονεῖ ὅλο τὸ σῶμα μου, ­πονεῖ τὸ ἧπαρ μου (ἦταν καὶ γιατρὸς καὶ καταλάβαινε), δὲν μπορῶ νὰ κοιμηθῶ ἀπὸ τοὺς πόνους, καὶ ζῶ καὶ γιὰ νὰ ­αἰσθάνομαι ὅτι πονῶ καὶ κυριεύομαι ἀπὸ «λαβρότατον (=πολὺ σφοδρό) ­πυρετόν». Παρὰ ταῦτα δὲν ἐγόγγυσε ποτέ. Ἀντιθέτως, μὲ πολλὴ ὑπομονὴ δεχόταν τὶς ἀσθένειες ποὺ ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς νὰ ταλαιπωροῦν τὸ σῶμα του. Καὶ ­ἔβρισκε τὴν ψυχικὴ δύναμη καὶ τὴ σωματικὴ ἀντοχὴ καὶ φρόν­τιζε στὸ ­φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα «Βασιλειάς», ποὺ ἵδρυσε ὁ ἴδιος, τοὺς πιὸ βαριὰ ἀσθενεῖς καὶ μάλιστα τοὺς λεπρούς. Καὶ ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία μόλις 49 ἐτῶν λέγοντας πρὸς τὸν Κύριο «εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» (Λουκ. κγ΄ [23] 46).
.            Ὁ δεύτερος τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὁ ἅ­­­γιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, πολεμήθη­κε πολὺ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ εἶ­­χαν πρόσβαση καὶ στὰ ἀνάκτορα. Εἰσῆλθαν μάλιστα αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ μὲ ρό­παλα τὸ Πάσχα τοῦ 379 στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, ὅπου ­λειτουργοῦσε ὁ Ἅγιος, καὶ κακοποίησαν τοὺς πιστοὺς καὶ τραυμάτισαν τὸν Ἅγιο. Στὴ Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύν­οδο, ὅπου προήδρευσε μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας ­Μελετίου, γνώρισε τὴν κακεντρέχεια ­ὁρισμένων ἐ­­πισκόπων ἐναντίον του καὶ ­παραιτήθηκε ἀμέσως, μολονότι εἶχε μὲ τὸ μέρος του τὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο τὸν Μέγα. Παραι­τήθηκε μάλιστα ἀγόγγυστα λέγον­τας: «Ρίψατέ με ὡς τὸν Ἰωνᾶν εἰς τὴν θάλασσαν, διὰ νὰ κοπάσῃ ὁ ­κλύδων τῆς Ἐκ­κλησίας». Καὶ ἀνεχώρησε στὴν πατρίδα του. Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐξαίρετα ποιήματά του (ἦταν καὶ σπουδαῖος ποιητής), γράφον­τας γιὰ τὴν ἀσθένειά του, ­ἀπευθύνεται στὸ σατανὰ καὶ λέγει: «Χτύπα τό σῶμα, ἡ ψυχὴ μένει ἀλώβητη, τὴ θεϊκὴ εἰκόνα / θὰ τὴν παρουσιάσω στὸ Χριστὸ ὅπως τὴν ἔλαβα, ἀνθρωποκτόνε. / Καὶ παλαιὰ ἔδεσες τὸν μεγάλο Ἰώβ, ἀλλὰ νικήθηκες». Καὶ ἀλλοῦ: «Ἡ δική μου δόξα εἶναι οἱ πόνοι μου… / ἄλλος Ἰὼβ εἶμαι». Καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ ἐντελῶς ἐξασθενημένος, σὲ ἡλικία πιθανῶς 63 ἐτῶν.
.            Ὁ τρίτος τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ποὺ θεωρεῖται ὡς ὁ πρύτανης τῶν χριστιανῶν ἱεροκηρύκων, πόνεσε περισσότερο ἴσως ἀπὸ τοὺς ἄλλους δύο. Σήκωσε ἀγόγγυστα τὸν βαρὺ σταυρὸ δύο ἐξοριῶν καὶ καθαιρέσεως ἀπὸ Σύνοδο Ἐπισκόπων. Τὸν καταδίωξε ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, τὴν ὁποία ἤλεγχε γιὰ τὴ ζωή της. Ὁρισμένοι ἐπίσκοποι συμμάχησαν μαζί της καὶ τελικὰ τὸν καθήρεσαν. Ἦταν φιλάσθενος καὶ πέθανε καθηρημένος μὲ ὑψηλὸ πυρετὸ στὴν ἐξορία, στὰ βάθη τῆς ’Αρμενίας, χωρὶς νὰ βγεῖ λέξη γογγυσμοῦ ἀπὸ τὰ ἅγια χείλη του. Καὶ τὸ ὄνομά του ἐπὶ 30 χρόνια δὲν ἀναφερόταν στὰ δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ τελευταία φράση τῆς ζωῆς του ἐκεῖ στὴν ἐξορία ἦταν: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν. Ἀμήν». Καὶ ἦταν τότε 60 ἐτῶν.
.            Ἔτσι ἀντιμετώπισαν τὸν πόνο στὴ ζωή τους οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες. Ἂς ἦταν καχεκτικοὶ σωματικά. Εἶχαν γενναῖες ψυχὲς καὶ ὑπέμειναν μὲ καρτερία κάθε ταλαιπωρία γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τὸ παράδει­γμά τους ἂς ἐμπνέει καὶ μᾶς, καὶ ἂς ζητοῦμε τὶς πρεσβεῖες τους στὶς δύσκολες ὧρες μας.