«ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Σινᾶ ὑπὸ τὴν προστασία τῆς Ε.Ε.

βλ. σχετ.: https://christianvivliografia.wordpress.com/2010/11/25/στὸ-σινᾶ-στὴν-ἁγ-αἰκατερίνα/

https://christianvivliografia.wordpress.com/2010/11/25/στὸ-σινᾶ-στὴν-ἁγ-αἰκατερίνα-β´/

.       Ἡ θέα σοῦ κόβει τὴν ἀνάσα. Ἰδίως τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἥλιος ξεπροβάλλει γιὰ τὴν πιὸ ἐντυπωσιακὴ ἀνατολὴ τοῦ κόσμου.
.     Σὲ περίπου 2.300 μέτρα στὴν Ἁγία Κορυφή, στὸ ὄρος Χωρὴβ στὸ Σινά, ὅπου ὁ Μωυσῆς ἔλαβε τὶς Δέκα Ἐντολές, ἡ αἴσθηση ὅτι ἀγγίζεις τὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ τὴν καινούργια μέρα τοῦ Θεοῦ κάνει πάνω ἀπὸ 100.000 ἀνθρώπους, κάθε χρόνο, νὰ θέλουν νὰ ζήσουν αὐτὴ τὴ μαγικὴ στιγμή. Ἀπὸ πάνω φαίνεται σὰν σπιρτόκουτο ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, μέσα στὰ τείχη ποὺ ἔκτισε ὁ Ἰουστινιανὸς τὸν 6ο αἰώνα καὶ ἀπὸ τὸ 2004 ἀποτελεῖ παγκόσμια πολιτιστικὴ κληρονομιὰ τῆς UNESCO, ἐνῶ γιὰ πρώτη φορά, μὲ ἀναπτυξιακὰ ἔργα, ἔθεσε ὑπὸ τὴν προστασία της καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἡ ἀνάβαση, πολὺ δύσκολη, ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν Μονὴ στὶς τεσσεράμισι τὰ ξημερώματα, μὲ φακοὺς καὶ διαρκεῖ τουλάχιστον δύο ὧρες. Ἀλλά, ὅλοι πιστεύουν ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο.
.       Τὸ ἴδιο πίστεψε καὶ ἡ ΕΕ, ποὺ μὲ μία γερὴ χρηματοδότηση, ἀποφάσισε νὰ ἐντάξει στὰ ἀναπτυξιακὰ προγράμματά της καὶ τὸν μοναδικὸ αὐτὸ τόπο τῆς Χριστιανοσύνης. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς οἱ ἀναβάτες θὰ βρίσκουν νὰ τοὺς περιμένει ἕνας φιλόξενος χῶρος γιὰ νὰ προσκυνήσουν ἢ νὰ ξαποστάσουν. Τὰ ἐρείπια, ἡ αἴσθηση τῆς ἐγκατάλειψης, ἡ ἔλλειψη στοιχειώδους ὑποδομῆς στὸ χῶρο γιὰ τὴν «πολιτισμένη» καὶ ἀσφαλῆ διέλευση χιλιάδων ἀνθρώπων εἶναι πλέον παρελθόν. Ἀναστηλωμένη ἡ παλιὰ Βασιλική, τὸ μικρὸ τζαμὶ καὶ τὸ ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ καὶ τουαλέτες, καθὼς ἐπίσης καὶ τοιχάκια ἢ κάγκελα στὸν περιβάλλοντα χῶρο καὶ στὰ ἐπικίνδυνα σημεῖα τοῦ μονοπατιοῦ, δίνουν νέα διάσταση στὸ ἱερὸ βουνὸ τοῦ Χωρήβ.
.     Σὲ ὅλη τὴν μακρόχρονη ἱστορία της διατηρήθηκε ὡς ἕνας ἱερὸς τόπος μὲ πολύτιμη θρησκευτικὴ καὶ πολιτιστικὴ κληρονομιά. Πάνω ἀπὸ 2.000 πολύτιμες βυζαντινὲς εἰκόνες συγκροτοῦν τὴν σημαντικότερη πινακοθήκη τοῦ ὀρθόδοξου κόσμου, περισσότερα ἀπὸ 4.500 χειρόγραφα σὲ πολλὲς γλῶσσες, μία σημαντικὴ συλλογὴ παπύρων καὶ παλιῶν ἐντύπων συνθέτουν μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες βιβλιοθῆκες τοῦ κόσμου, ἐνῶ ἕνα πλούσιο ἀρχεῖο ἐγγράφων καὶ ἐπιστολῶν, ἀπὸ ἐκκλησιαστικοὺς καὶ κοσμικοὺς ἄρχοντες ὅλων τῶν ἐποχῶν, τὴν καθιστοῦν μοναδικὴ πηγὴ ἱστορικῶν στοιχείων.
.      Μὲ τὸ 1,5 ἑκατομμύριο εὐρὼ ποὺ διατέθηκε (95% τῆς ΕΕ καὶ 5% τῆς Μονῆς) μέσα σὲ μία 4ετία ἔγιναν πολλὰ πράγματα, ποὺ ἔχρηζαν παρεμβάσεως ἐδῶ καὶ χρόνια στὸν περιβάλλοντα χῶρο τῆς Μονῆς.
.      Περήφανοι καὶ ἱκανοποιημένοι γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα, δήλωσαν ὅλοι καὶ ἰδιαίτερα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὴν αἰγυπτιακὴ κυβέρνηση καὶ τὴν Ε.Ε. γιὰ τὴν ἐπιτυχῆ κατάληξη ἑνὸς τόσο φιλόδοξου ἔργου, ἐπισημαίνοντας ὅτι «ἡ Μονὴ πάντα, ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της, ὑπῆρξε ἕνα κέντρο συνάντησης καὶ εἰρηνικῆς συνύπαρξης λαῶν, πολιτισμῶν καὶ θρησκειῶν». «Τὸ Σινὰ εἶναι ἐπένδυση γιὰ τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν Αἴγυπτο, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἀνάπτυξη ἐδῶ εἶναι πρωτίστης σημασίας», εἶπε ὁ κ. Μπαγιούμι, τονίζοντας ὅτι ἡ παρουσία του στὴν ἐκδήλωση «δείχνει ὅτι μεταξὺ μουσουλμάνων καὶ χριστιανῶν ὑπάρχει ἀλληλοκατανόηση καὶ σεβασμός, ὅπως ἀποδεικνύεται κι ἀπὸ τὴν αἰωνόβια συμβίωση τῆς Μονῆς μὲ τὴν Αἴγυπτο, καθὼς καὶ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες μποροῦν νὰ συμβιώσουν εἰρηνικά». «Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση χρηματοδότησε ἔργα στὴν περιοχὴ τοῦ Νότιου Σινᾶ χάρη στὴ Μονή, ἡ ὁποία, λόγῳ τῆς σπουδαιότητάς της, προσελκύει τουρίστες ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ συμβάλλουν στὴν εὐημερία τῶν Βεδουίνων κατοίκων», εἶπε ὁ κυβερνήτης, κ. Σοῦσα. Τὴν ἱκανοποίησή του ἐξέφρασε καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ΕΕ κ. Κρέα. «Εἴμαστε ὅλοι περήφανοι καὶ λέμε «μαμπούκ», συγχαρητήρια, στοὺς συντελεστὲς καὶ τὸν Αἰγυπτιακὸ λαό», εἶπε προσθέτοντας ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ χρειάζεται καὶ συνέχεια γιὰ καλύτερα ἀποτελέσματα. «Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔργο ἐπωφελοῦνται ὅλοι, ἡ Μονή, οἱ ντόπιοι καὶ οἱ ἐπισκέπτες ποὺ εἶναι 400.000 ἐτησίως», εἶπε ὁ ἀρχιεπίσκοπος κλείνοντας τὴν ἐκδήλωση, καὶ διαβεβαίωσε ὅτι πλέον «ὑπάρχει ἀσφάλεια, οἱ προσκυνητὲς μποροῦν νὰ ἔρχονται στὸ μοναστήρι χωρὶς φόβο, γιὰ νὰ δοῦν ἕνα ἀναλλοίωτο συμπυκνωμένο κομμάτι τοῦ βυζαντινοῦ Ἑλληνισμοῦ».

Πηγή: http://www.express.gr/ (ΑΠΕ 12.04.11)

 

Διαφήμιση

π. ΜΩΥΣΗΣ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΜΙΑ “ΜΑΤΙΑ”

ΑΙΓΥΠΤΟΣ-ΣΙΝΑ -ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Ἕνα ταξίδι καὶ μιὰ “ματιά”

τοῦ π. Μωυσέως Μοναχοῦ Ἁγιορείτου

Πρόσφατο ταξίδι μας στὴν Αἴγυπτο, πρὶν ἀπὸ τὰ προσκυνήματά μας στὸ Σινὰ καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα, μᾶς δημιούργησε πολλὲς σκέψεις καὶ μερικὲς σύντομα καταθέτουμε παρακάτω.
Ἡ Αἴγυπτος εἶναι μία χώρα 75.000.000 ἀνθρώπων μὲ ἀρκετοὺς ἀρκετὰ πλούσιους καὶ πολλοὺς φτωχούς, ποὺ φθάνουν νὰ κατοικοῦν μόνιμα καὶ στὰ μνήματα. Τὸ Κάϊρο ἔχει πληθυσμὸ 18.000.000. Εἶναι μία πόλη ὄχι τόσο καθαρή. Ἔχει ἱστορία μὲ πολιτισμὸ σπουδαῖο 4.500 χρόνων. Κάτι πού μοῦ ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση εἶναι πὼς ὁ πολιτισμὸς αὐτὸς ἔχει σχέση μὲ τὸν θάνατο καὶ τὴν αἰώνια ζωή. Οἱ γνωστὲς καὶ καταπληκτικὲς γιὰ τὴν ἱστορία, τὴν ἀρχιτεκτονική, τὴν τεχνική, τὸν ὄγκο καὶ τὴ γεωμετρία πυραμίδες ἦταν οἱ τάφοι τῶν θεοποιημένων φαραώ. Τὰ ἀνάκτορα τὰ ἔκτιζαν μὲ πλίνθους καὶ τὶς πυραμίδες μὲ ὀγκώδεις καὶ τετραγωνισμένες πέτρες. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι τόσο φοβερός, γιατί πιστεύεται ὅτι ὁ ἄνθρωπος συναντᾶ τὸ θεῖο στὴν αἰωνιότητα.
Ὁ χριστιανισμὸς ἔχει ἐδῶ βαθιὰ ἱστορία, μὲ ἱδρυτὴ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μάρκο, μεγάλους πατέρες τῆς ἐκκλησίας, Ἀθανάσιο, Κύριλλο, μάρτυρες, Γεώργιο, Μηνᾶ καὶ ὁσίους, Μ. Ἀντώνιο, Μακαρίους, Παΐσιο καὶ λοιπούς. Εἴχαμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀσπαστοῦμε τὸ χέρι τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου Β´ στὸ ἀνακαινισμένο Πατριαρχεῖο, ποὺ πολὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἱεραποστολὴ στὴν «μαύρη ἤπειρο», νὰ προσκυνήσουμε στὸν ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Σάββα. Ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἱδρυμένη ἀπὸ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο -δεσπόζει τὸ ὀρειχάλκινο ἄγαλμά του-, θυμίζει κάπως τὴ Θεσσαλονίκη καὶ λένε πὼς ἐκεῖ κάπου εἶναι θαμμένος ὁ μεγάλος στρατηλάτης Ἀλέξανδρος.
Ἐπισκεφθήκαμε δύο ἀρχαῖα κοπτικὰ μοναστήρια στὴν περιοχὴ τῆς Νιτρίας, τοῦ Μ. Παϊσίου καὶ τοῦ Μ. Μακαρίου. Ἐδῶ ξεκίνησε τὸν 4ο αἰώνα ὁ ὀρθόδοξος ἀνατολικὸς μοναχισμὸς καὶ ἐξαπλώθηκε σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Οἱ Κόπτες εἶναι μονοφυσίτες, παραδέχονται μόνο τὴν θεία φύση τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι τὴν ἀνθρώπινη. Παραδέχονται μόνο τὶς τρεῖς πρῶτες οἰκουμενικὲς συνόδους, γιατί ἡ τετάρτη τοὺς καταδίκασε γιὰ τὸν μονοθελητισμό τους, στὴ Χαλκηδόνα, καὶ γι’ αὐτὸ ὀνομάζονται καὶ προχαλκηδόνιοι.
Ἡ Αἴγυπτος εἶναι ἡ χώρα τῶν ἀντιθέσεων. Ἀναπτύσσεται ἀργά. Τὸ ἰσλαμικὸ στοιχεῖο εἶναι κυρίαρχο. Μπορεῖ ὁ φερετζὲς νὰ μὴ φοριέται ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες καὶ τὸ μανδήλι νὰ ἔγινε τῆς μόδας, ἀλλὰ ὑπάρχει ἕνας σεβασμὸς στὴν παράδοση, μία ἐμμονὴ στὴ συντηρητικότητα, μία κυριαρχία τοῦ ἄνδρα. Τελευταῖα κτίζονται ἰδιαίτερα τζαμιὰ καὶ γιὰ τὶς γυναῖκες. Οἱ γυναῖκες μποροῦσαν νὰ προσεύχονται μόνο στὸ σπίτι τους. Μόνο οἱ ἄνδρες μποροῦν νὰ μοιχεύουν, οἱ γυναῖκες ποτέ. Οἱ νέοι εἶναι πιὸ ἀνοιχτοί. Δὲν τηροῦν τόσο τὸ ραμαζάνι, δὲν παντρεύονται ἀπὸ συνοικέσιο, σπουδάζουν καὶ διασκεδάζουν.
Ἡ κίνηση στοὺς δρόμους, ὁ τρόπος ὁδήγησης, δίχως σηματοδότες, οἱ δρόμοι, δίχως ὅμως πολλὰ τροχαῖα, κρύβουν ὄχι ἁπλὰ τὴν ἀνατολίτικη ραστώνη λόγῳ ζέστης, ὑγρασίας καὶ νέφους, ἀλλὰ καὶ μία στάση ἀνεκτικότητας, ἁπλότητας καὶ τρόπου ζωῆς. Δὲν γνωρίζω ποῦ τελειώνει ἡ ἀπάθεια καὶ ποῦ ἀρχίζει ἡ ἀδιαφορία. Δὲν τοὺς κυνηγᾶ ὁ χρόνος, δὲν ζητοῦν πολλά, ἔχουν ἀνάγκες, ὑπομένουν, ἀνέχονται. Ἐλπίζουν, συνεχῶς λένε ἐγκάρδια “ἔχει ὁ Θεός”. Δὲν γνωρίζω ἂν ὁ πολιτισμένος καὶ ἐξευγενισμένος δυτικὸς κόσμος ἔχει κάτι ἀπ’ τὴν ξεγνοιασιὰ τῶν ἁπλῶν ἀλλὰ καὶ φτωχῶν ἀνθρώπων.

Τὸ ὅρος Σινᾶ εἶναι γνωστὸ γιὰ τὸ ἱστορικό, σπουδαῖο καὶ ἀρχαῖο μοναστήρι του, τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, τῆς ὁποίας φυλάγεται τὸ τίμιο λείψανό της.
Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα μοναστήρια τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ ἀδιάκοπη ἱστορία, προσφορὰ καὶ λειτουργικὴ παράδοση 16 αἰώνων.
Βρίσκεται σὲ μία ἀγριωπὴ ρεματιά, μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, στὰ βάθη τῆς ἡσυχίας τῆς ἐρήμου. Ἐδῶ ὁ προφήτης Μωυσῆς παρέλαβε τὶς δέκα ἐντολὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ συνομίλησε μαζί του. Γι’ αὐτὸ ὀνομάζεται θεόπτης. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη θρησκευτικὴ μορφὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ ὑπέροχος βίος του συγκινεῖ μέχρι σήμερα καὶ εἶναι συναρπαστικὸς ὄχι μόνο γιὰ κινηματογραφικὴ ταινία ἀλλὰ καὶ ὡς ἀνάγνωση στὰ παιδιὰ ἀντὶ γιὰ παραμύθια καὶ κόμιξ. Ἡ ἀνάγνωση τοῦ ὡραίου ἔργου τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης “Θεωρία στὸν βίο τοῦ Μωυσῆ” χάρισε τὸ ὄνομα στὸν ὑπογραφόμενο. Ἔτσι τὸ Σινᾶ ὀνομάστηκε θεοβάδιστο ὄρος καὶ ὁ Ἄθωνας θεομητροβάδιστο Περιβόλι τῆς Παναγίας.
Τὸ σπουδαιότατο εἰκονοφυλάκιο τῆς μονῆς, μὲ καταπληκτικὲς βυζαντινὲς εἰκόνες τοῦ 6ου αἰῶνος, μὲ τὴν δύσκολη τέχνη τῆς ἐγκαυστικῆς, τὰ ἄλλα πολύτιμα κειμήλια, ἡ πλούσια βιβλιοθήκη, τὸ ὀστεοφυλάκιο, ὁ ναὸς μὲ περίφημα ψηφιδωτά, τὰ ἰουστινιάνεια τείχη, ἡ ἀκατάφλεκτη βάτος, τὰ τίμια λείψανα καθιστοῦν κάστρο ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς, μὲ μοναδικὸ κειμηλιακὸ πλοῦτο καὶ μία ζωντανὴ μαρτυρία ἀνάμεσα στὶς ἄλλες δύο μεγάλες μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες τῶν Ἀράβων καὶ τῶν Ἑβραίων. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανὸς ἀγωνίζεται ἀπὸ ἐτῶν γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἱστορίας καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικαίων τῆς μονῆς. Εἴχαμε μαζί του μία ἐνδιαφέρουσα θεολογικὴ συζήτηση καὶ ἀσπασθήκαμε μὲ σεβασμὸ τὸ χέρι του.
Τὸ βράδυ πλῆθος προσκυνητῶν ἀνέβαινε πεζοπορώντας ὧρες ἀνοδικὴ ὁδὸ γιὰ τὴν ἁγία κορυφή. Ἀσθένεια δὲν μᾶς ἐπέτρεψε αὐτὴ τὴν τόσο ἐπιθυμητὴ ἄνοδο στὸν τόπο τῆς θεοπτίας τοῦ μεγάλου συνωνύμου μου προφήτη Μωυσῆ. Πήγαμε ὅμως ὣς τὸ πλησιόχωρο ἡσυχαστήριο ἑνὸς ἄλλου συνωνύμου ἀσκητοῦ. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι μᾶς εἶπε πὼς προσπαθεῖ ἐπὶ δυόμισι δεκαετίες νὰ γίνει πρῶτα ἄνθρωπος καὶ μετὰ καλὸς χριστιανὸς καὶ μοναχός. Οἱ μοναχοί τῆς μονῆς εἶναι 25. Εἶναι ἀνάγκη ὅμως νὰ αὐξηθοῦν. Οἱ ἀνάγκες εἶναι μεγάλες καὶ τὸ πλῆθος τῶν προσκυνητῶν ἰδιαίτερα πολύ.
Λίγο πιὸ πάνω ἀπὸ τὸ μοναστήρι εἶναι τὸ σπήλαιο τῶν ἀγωνισμάτων τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Ἔμεινε γνωστὸς γιὰ τὴν συγγραφὴ ἑνὸς μόνο βιβλίου, τῆς οὐρανόδρομης Κλίμακος, ὅπου ἀναφέρει μὲ γνώση, μεστότητα, εὐστοχία καὶ ἀκρίβεια πῶς θὰ νικήσουμε τὰ πάθη καὶ θὰ κερδίσουμε τὶς ἀρετές. Σὲ ξένα πανεπιστήμια ἀναφέρεται ὡς σταθμὸς τῆς ψυχολογίας. Ἦταν ἕνας μεγάλος ψυχοανατόμος. Ἀξίζει ἡ μελέτη αὐτοῦ τοῦ βιβλίου.
Τὸ Σινᾶ εἶναι τόπος μὲ ἱστορία ἀγώνων ἀσκητικῶν, ὑποταγῆς τῆς ὕλης στὸ πνεῦμα καὶ ἀγαπήσεως τοῦ Θεοῦ. Τὸ Σινᾶ ἔχει κοκκινωπὰ βράχια, γκαμῆλες, βεδουίνους, προσκυνητὲς καὶ τουρίστες. Οἱ μουσουλμάνοι εὐλαβοῦνται τὴν Ἁγία Αἰκατερίνη, ὅπως τὸν Ἅγιο Γεώργιο καὶ τὴν Παναγία, ποὺ τοὺς ἐπικαλοῦνται, γιατί τοὺς ἔχουν κάνει πολλὰ θαύματα. Τοὺς βλέπεις στὶς αὐλὲς νὰ προσεύχονται μὲ τάματα. Στὸν πόλεμο τῶν Ἕξι Ἡμερῶν οἱ Ἑβραῖοι ἤθελαν νὰ κτίσουν ἕναν ναὸ ἐκεῖ, ὅπου θὰ συναντιόνταν εἰρηνικὰ οἱ πιστοὶ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Μὲ τὸ χάσιμο στὸν πόλεμο ἔσβησε αὐτὸ τὸ ὄνειρό τους. Τὰ βεδουινάκια πάντως σήμερα δὲν ζητοῦν, ὅπως παλιότερα, μία καραμέλα, ἀλλὰ ἕνα εὐρώ, ἕνα εὐρώ…

Εἰσερχόμενος κανεὶς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο στὸ Ἰσραήλ, βλέπει ἀμέσως τὴν διαφορά. Πλοῦτος, καθαριότητα, μεγάλα ξενοδοχεῖα καὶ καλύτεροι δρόμοι. Ἐδῶ δὲν ἔχει μπαξίσι. Γίνεται ἐκμετάλλευση καὶ τῶν ἀπέραντων ἐκτάσεων τῆς ἐρήμου. Νωπὰ τὰ τραύματα ἀπὸ τὶς διαμάχες μὲ τοὺς Παλαιστίνιους. Οἱ Ἰσραηλινοὶ τοὺς πῆραν τὶς περιοχές τους, τὸ σπίτι τους, καὶ τώρα τοὺς δίνουν, ἂν τοὺς δίνουν, ἕνα δωμάτιο γιὰ νὰ μείνουν ἢ μήπως καὶ κάπου στὴν αὐλή.
Κάθε χριστιανὸς ὅμως ἔρχεται ὡς προσκυνητὴς τῶν πανιέρων προσκυνημάτων, ποὺ φυλάγονται μὲ κόπους, μόχθους καὶ κινδύνους πολλούς. Κέντρο τοῦ προσκυνήματος ὁ λαμπρὸς ναὸς τῆς Ἀναστάσεως, κτίσμα πρὶν ἀπὸ 1.700 χρόνια, ὅπου ὁ πανάγιος τάφος τοῦ Κυρίου, ἡ πλάκα τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ὁ φρικτὸς Γολγοθὰς καὶ πολλὰ ἄλλα προσκυνήματα. Τόποι ἱστορικοί, ἱεροί, πολυσέβαστοι καὶ συγκινητικοί.
Ἡ ἑκατονταμελὴς Ἁγιοταφικὴ Ἀδελφότητα, ὑπὸ τὸν πατριάρχη κ. Θεόφιλο, τὸν σεμνό, συνετὸ καὶ ἤπιο, ἀγωνίζεται σθεναρὰ γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικαιωμάτων τῶν προσκυνημάτων τοῦ ἑλληνορθόδοξου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων. Καθημερινὸς ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν διατήρηση τῶν κεκτημένων. Ὑπάρχει βέβαια λειψανδρία, ἀλλὰ μήπως θὰ μποροῦσαν νὰ ἀλλάξουν κάπως οἱ συνθῆκες διαβιώσεως, ὥστε νὰ ἑλκυστοῦν νέοι ἄνθρωποι. Πάντως, εἶναι συγκινητικὸς ὁ ἤδη ὑπάρχων ἀγώνας στὸ νὰ διατηρηθοῦν ἄσβεστα τὰ καντήλια ὅλων τῶν προσκυνημάτων. Ἐντύπωση δημιουργεῖ, στὸν τόπο τῆς εἰρήνης καὶ τῆς καθόδου τοῦ Θεανθρώπου, νὰ ὑπάρχουν διεκδικήσεις, ἀντιδικίες, προβλήματα, πολεμικὴ καὶ ὕπουλη ναρκοθέτηση μεταξὺ τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν.
Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιασμένοι ἀναχωρήσαμε ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἁγιοτρόφο, ἡσυχαστικὴ καὶ ἱστορικὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἠγιασμένου ἀπὸ τὸν 6ο αἰώνα. Τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου ἐπεστράφη ἀπὸ τὴν Δύση τὸ 1965 καὶ παραμένει ἄφθορο, εὐωδιάζον καὶ θαυματουργόν. Ἡ ἀδελφότητα τῶν εἴκοσι φιλοθέων καὶ φιλαρέτων πατέρων ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ διακριτικοῦ καὶ ἔμπειρου ἡγουμένου Εὐδοκίμου ἀγωνίζεται εὔορκα καὶ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀσκητικότητα καὶ τὴ σεμνότητά της.
Συγκίνηση μᾶς ἔδωσε καὶ ἡ προσκύνηση τοῦ φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ὅπου πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες μαρτύρησε κατὰ φρικτὸ τρόπο ὁ φύλακας τοῦ προσκυνήματος ἱερομόναχος Φιλούμενος ὁ Κύπριος, ποὺ πρόσφατα ἀναγνωρίστηκε ἅγιος. Τὸ ἔργο του συνεχίζει ὁ ἱερομόναχος Ἰουστίνος, ὁ ὁποῖος κι αὐτὸς δέχθηκε ἐπιθέσεις ἀπὸ φανατικοὺς μουσουλμάνους καὶ ἑβραίους, ὅμως συνεχίζει ἀπτόητα καὶ γενναῖα τὴν ἐκεῖ παραμονή του. Ἔκτισε ἕναν ὡραιότατο ναό, ἀρχαιοπρεπῆ, πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καὶ ἑτοιμάζει ἄλλον ναὸ πρὸς τιμὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ὁ πρόεδρος Ἀραφὰτ τὸν τίμησε γιὰ τὸ πλούσιο φιλανθρωπικό του ἔργο, ὀνομάζοντάς τὸν “πατέρα τῶν φτωχῶν”.
Τὸ θρησκευτικὸ στοιχεῖο εἶναι ἔντονο στὸ Ἰσραήλ. Οἱ τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες συνυπάρχουν, χριστιανικοὶ ναοί, ἑβραϊκὲς συναγωγὲς καὶ μουσουλμανικὰ τζαμιά. Οἱ Καθολικοὶ μὲ μία ἄκαμπτη στάση, οἱ Κόπτες κάπως μυστικοπαθεῖς, οἱ Ἀρμένιοι ἴσως καχύποπτοι, οἱ Ὀρθόδοξοι ὑπομένουν καὶ ἐλπίζουν, οἱ Ἑβραῖοι κάπως πονηροὶ καὶ ἀρκετὰ σκληροί, οἱ Μουσουλμάνοι ἀργοὶ καὶ καρτερικοί.
Τὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὁ Ἰορδάνης ποταμός, ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ, ὁ φρικτὸς Γολγοθάς, ἡ πλάκα τῆς Ἀποκαθηλώσεως, ὁ Πανάγιος Τάφος, τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν θυμίζουν τὸν Ζωοδότη,Φωτοδότη καὶ Εἰρηνοδότη Θεὸ σὲ ἕναν κόσμο ποὺ πάσχει ἀπὸ σκοτεινιά, μοναξιά, ἐρημιὰ καὶ ἀνειρήνευτη ζωή…

ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

 

«ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ» (Μακαρ. 2)

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η  ΣΤΟΥΣ «ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ».

(τοῦ π. Γ. Β. Μ.)

Ἀδελφοί μου,

Ὁ  Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἐπιλέγει ὡς πρώτη πράξη καὶ ἐνέργεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν του τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Καὶ ἔχει ὡς σκοπὸ ἡ πρόταξη αὐτὴ νὰ ἀντιπαραθέσει ἀπέναντι στὸν παλαιὸ νόμο τοῦ ὄρους Σινᾶ τὸ νέο νόμο τῆς χάριτος. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, ὅπως καὶ γιὰ τὸν Παῦλο, εἶναι ὁ νέος Μωϋσῆς [1] , ποὺ φέρνει στοὺς ἀνθρώπους τὸ δικό του νόμο, τὸ νόμο ἑνὸς νέου Ὄρους πρὸς τὸ δικό του λαό, τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ νέο Ἰσραήλ.

Γιὰ συνέχεια πατῆστε ἐδῶ: ΕΙΣΑΓ. ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ