ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (2021)

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (2021)

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

.                         Εἰσερχόμεθα, εὐδοκίᾳ καί χάριτι τοῦ ἀγαθοδότου Θεοῦ, εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τόν δόλιχον τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία γνωρίζει τούς λαβυρίνθους τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί τόν μίτον τῆς Ἀριάδνης, τήν ὁδόν τῆς ἐξόδου ἀπό αὐτούς — τήν ταπείνωσιν, τήν μετάνοιαν, τήν δύναμιν τῆς προσευχῆς καί τῶν κατανυκτικῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, τήν παθοκτόνον νηστείαν, τήν ὑπομονήν, τήν ὑπακοήν εἰς τόν κανόνα τῆς εὐσεβείας —, μᾶς καλεῖ καί ἐφέτος εἰς μίαν ἔνθεον πορείαν, μέτρον τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Σταυρός καί ὁρίζων ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ.
.                         Ἡ προσκύνησις τοῦ Σταυροῦ, μεσούσης τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀποκαλύπτει τό νόημα τῆς ὅλης περιόδου. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἠχεῖ καί συγκλονίζει: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι … ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καί ἀκολουθήτω μοι». (Λουκ. θ’, 23). Καλούμεθα νά αἴρωμεν τόν ἰδικόν μας σταυρόν, ἀκολουθοῦντες τόν Κύριον καί ἀτενίζοντες τόν ζωηφόρον Σταυρόν Αὐτοῦ, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι Κύριός ἐστιν ὁ σώζων καί ὄχι ἡ ἄρσις τοῦ ἡμετέρου σταυροῦ. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι «ἡ κρίσις τῆς κρίσεώς μας», ἡ «κρίσις τοῦ κόσμου», καί συγχρόνως ἡ ὑπόσχεσις ὅτι τό κακόν, εἰς ὅλας τάς μορφάς του, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν. Προσβλέποντες πρός τόν Χριστόν καί, ὑπό τήν σκέπην Αὐτοῦ ὡς τοῦ ἀγωνοθέτου, τοῦ εὐλογοῦντος καί κρατύνοντος τήν ἡμετέραν προσπάθειαν, ἀγωνιζόμεθα τόν καλόν ἀγῶνα, «ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β´ Κορ. δ´, 8-9). Αὐτή εἶναι ἡ βιωματική πεμπτουσία καί κατά τήν σταυροαναστάσιμον αὐτήν περίοδον. Πορευόμεθα πρός τήν Ἀνάστασιν διά τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου «ἦλθε χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».
.                         Ἵσως τινές ἐξ ὑμῶν διερωτῶνται, διατί ἡ Ἐκκλησία, σοβούσης τῆς πανδημίας, προσθέτει εἰς τούς ἤδη ὑπάρχοντας ὑγειονομικούς περιορισμούς καί μίαν ἀκόμη «καραντίναν», αὐτήν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πράγματι, καί ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι μία «καραντίνα», δηλαδή χρονική περίοδος διαρκείας τεσσαράκοντα ἡμερῶν. Ὡστόσον, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔρχεται νά μᾶς ἐξουθενώσῃ ἔτι περαιτέρω μέ νέας ὑποχρεώσεις καί ἀπαγορεύσεις. Ἀντιθέτως, μᾶς προσκαλεῖ νά νοηματοδοτήσωμεν τήν καραντίναν πού βιώνομεν λόγῳ τοῦ κορωνοϊοῦ, μέσῳ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς ἀπελευθερώσεως ἀπό τόν ἐγκλωβισμόν εἰς τά τοῦ «κόσμου τούτου».
.                         Τό σημερινόν Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα θέτει τούς ὅρους δι᾽ αὐτήν τήν ἀπελευθέρωσιν. Πρῶτος ὅρος εἶναι ἡ νηστεία, ὄχι μέ τήν ἔννοιαν τῆς ἀποχῆς μόνον ἀπό συγκεριμένας τροφάς, ἀλλά καί ἀπό τάς συνηθείας ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι μᾶς κρατοῦν προσκολλημένους εἰς τόν κόσμον. Ἡ ἀποχή αὐτή δέν συνιστᾷ ἔκφρασιν ἀπαξιώσεως τοῦ κόσμου, ἀλλά ἀναγκαίαν προϋπόθεσιν ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῆς σχέσεώς μας μέ αὐτόν καί βιώσεως τῆς μοναδικῆς εὐφροσύνης τῆς ἀνακαλύψεώς του ὡς πεδίου χριστιανικῆς μαρτυρίας. Διά τόν λόγον αὐτόν, καί εἰς τό στάδιον τῆς νηστείας, ἡ θέασις καί βίωσις τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν ἔχει πασχαλινόν χαρακτῆρα, γεῦσιν Ἀναστάσεως. Τό «σαρακοστιανό κλῖμα» δέν εἶναι καταθλιπτικόν, ἀλλά ἀτμόσφαιρα χαρᾶς. Αὐτήν τήν «χαράν τήν μεγάλην» εὐηγγελίσατο ὁ ἄγγελος «παντί τῷ λαῷ» κατά τήν Γέννησιν τοῦ Σωτῆρος (Λουκ. β΄, 10), αὐτή εἶναι ἡ ἀναφαίρετος καί «πεπληρωμένη χαρά» (Α´ Ἰωαν. α΄, 4) τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε παρών εἰς τήν ζωήν μας, εὑρίσκεται πλησιέστερον εἰς ἡμᾶς ἀπό ὅσον ἡμεῖς εἰς τόν ἑαυτόν μας, πάσας τάς ἡμέρας, «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη´, 20). Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀκατάλυτος μαρτυρία περί τῆς ἐλθούσης Χάριτος καί περί τῆς ἐλπίδος τῆς Βασιλείας, τῆς πληρότητος τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας.
.                         Ἡ πίστις εἶναι ἡ ἀπάντησις εἰς τήν φιλάνθρωπον συγκατάβασιν τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς, τό «Ναί» μέ ὅλην μας τήν ὕπαρξιν εἰς τόν «κλίναντα οὐρανούς καί καταβάντα», διά νά λυτρώσῃ τό ἀνθρώπινον γένος «ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου» καί νά μᾶς ἀνοίξῃ τήν ὁδόν τῆς κατά χάριν θεώσεως. Ἐκ τῆς δωρεᾶς τῆς Χάριτος πηγάζει καί τρέφεται ἡ θυσιαστική ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ἡ «φροντίς» διά τήν κτίσιν ὅλην. Ἐάν ἀπουσιάζῃ αὐτή ἡ φιλάδελφος ἀγάπη καί ἡ θεοτερπής μέριμνα διά τήν δημιουργίαν, τότε ὁ συνάνθρωπος καθίσταται ἡ «κόλασίς μου» καί ἡ κτίσις ἐγκαταλείπεται εἰς ἀλόγους δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι τήν μεταβάλλουν εἰς ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως καί εἰς περιβάλλον ἐχθρικόν διά τόν ἄνθρωπον.
.                         Ὁ δεύτερος ὅρος διά τήν ἀπελευθέρωσιν, τήν ὁποίαν ὑπόσχεται ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εἶναι ἡ συγγνώμη. Λήθην τοῦ θείου ἐλέους καί τῆς ἀφάτου εὐεργεσίας, ἀθέτησιν τῆς Κυριακῆς ἐντολῆς, ὅπως καταστῶμεν τό «ἅλας τῆς γῆς» καί «τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε´, 13-14), καί κακήν ἀλλοίωσιν τοῦ χριστιανικοῦ βιώματος, ἀποτελεῖ ἡ «κλειστή πνευματικότης», ἡ ὁποία ζῇ ἀπό τήν ἄρνησιν καί τήν ἀπόρριψιν τοῦ «ἄλλου» καί τοῦ κόσμου, νεκρώνει τήν ἀγάπην, τήν συγχώρησιν καί τήν ἀποδοχήν τοῦ διαφορετικοῦ. Αὐτήν τήν ἄγονον καί ὑπεροπτικήν στάσιν ζωῆς, ἀποδοκιμάζει μέ ἔμφασιν ὁ Εὐαγγελικός λόγος κατά τάς τρεῖς πρώτας Κυριακάς τοῦ Τριωδίου.
.                         Εἶναι γνωστόν ὅτι τοιαῦται ἀκρότητες παρουσιάζουν ἔξαρσιν ἰδιαιτέρως κατά τάς περιόδους, εἰς τάς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τούς πιστούς εἰς πνευματικήν γυμνασίαν καί ἐγρήγορσιν. Ὅμως, ἡ γνησία πνευματική ζωή εἶναι ὁδός ἐσωτερικῆς ἀναγεννήσεως, ἔξοδος ἀπό τόν ἑαυτόν μας, ἀγαπητική κίνησις πρός τόν πλησίον. Δέν στηρίζεται εἰς σύνδρομα καθαρότητος καί ἀποκλεισμούς, ἀλλά εἶναι συγγνώμη καί διάκρισις, δοξολογία καί εὐχαριστία, κατά τήν ἐμπειρικήν σοφίαν τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως: «Οὐ τά βρώματα, ἀλλ᾿ ἡ γαστριμαργία κακή…, οὐδέ τό λέγειν, ἀλλ᾿ ἡ ἀργολογία…, οὐδέ ὁ κόσμος κακός, ἀλλά τά πάθη».
.                         Μέ αὐτήν τήν διάθεσιν καί τά αἰσθήματα, ἑνοῦντες τάς προσευχάς μας μαζί μέ ὅλους ἐσᾶς, ἀγαπητοί, διά τήν ὁριστικήν ὑπέρβασιν τῆς φονικῆς πανδημίας καί ταχεῖαν ἀντιμετώπισιν τῶν κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν συνεπειῶν της, καί ἐξαιτούμενοι τάς ἱκετηρίους ὑμῶν δεήσεις, διά τήν, πεντηκονταετίαν ὅλην μετά τήν ἄνωθεν, ὅλως ἀδίκως, ἐπιβληθεῖσαν σιωπήν, ἐπαναλειτουργίαν τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης, ὑποδεχόμεθα ἐν Ἐκκλησίᾳ τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, ᾄδοντες καί ψάλλοντες ὁμοθυμαδόν τό «Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας. Ἀμήν!

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βκα´

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Διαφήμιση

«ΜΕΤΑΛΑΜΒAΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ» (Οἰκουμεν. Πατριάρχης)

[…] Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος χοροστάτησε, σήμερα, 9 Αὐγούστου 2020, στὴν Θεία Λειτουργία ποὺ τελέστηκε στὸ Μετόχιο τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, στὸν Γαλατὰ τῆς Πόλεως, γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ Ἰαματικοῦ κατὰ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο. Τὴ Θεία Λειτουργία τέλεσε ὁ Μ. Ἱεροκῆρυξ κ. Πανάρετος καὶ ἐκκλησιάστηκαν ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἀβύδου κ. Κύριλλος καὶ πλῆθος ρωσοφώνων πιστῶν. Στὴν ὁμιλία του, ὁ Παναγιώτατος, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν εὐλογημένη αὐτὴ συνάντηση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα μὲ τὰ παιδιά του, τὸ ρωσόφωνο ποίμνιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως. «Διότι ἐὰν ὁλόκληρο τὸ εὐσεβὲς ρωσικὸ ἔθνος εἶναι παιδιὰ πνευματικά τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πολὺ περισσότερο ἐσεῖς ποὺ κατοικεῖτε ἐδῶ, στὸ Τσάριγκραντ (σημ.: στὰ ρωσικὰ σημαίνει “Βασιλεύουσα Πόλη”), εἶστε δικά μας παιδιά, διότι ἀπ’ ἐδῶ τὸ ρωσικὸ ἔθνος πῆρε τὸν χριστιανισμό, πῆρε τὰ φῶτα, πῆρε τὸ Βάπτισμα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἦρθα σήμερα κοντά σας, μὲ τὴν πρόσκληση τοῦ πατρὸς Τιμοθέου καὶ τοῦ πατρὸς Ἀλεξίου, γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Καὶ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας μεγάλος γιατρός, καὶ σήμερα ποὺ περνοῦμε μία δύσκολη περίοδο μὲ τὴν πανδημία τὸν χρειαζόμαστε τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα καὶ ὅλους τους Ἁγίους Ἀναργύρους ἰατροὺς πολὺ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ. Τὸν παρακαλοῦμε τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα νὰ μᾶς προστατεύει ἀπὸ τοὺς κινδύνους τοῦ covid-19, τοῦ κορωνοϊοῦ.»

Ὁ Πατριάρχης συνεχάρη τοὺς πιστοὺς γιατί σχεδὸν ὅλοι μετέλαβαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων: «Θὰ ξέρετε ὅτι τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔγινε πολὺς λόγος, πολλὴ συζήτησις, γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία. Ἐμεῖς πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι μεταλαμβάνοντας τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, δὲν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος νὰ πάρουμε τὸ μικρόβιον τοῦ κορωνοϊοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὡς Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, δὲν ἀλλάξαμε τὸν τρόπο μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας.»

ΠΗΓΗ: ec-patr.org

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ δοκιμασία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.               Ἡ βεβήλωση τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας ἀπὸ τὸν ἰσλαμιστὴ Τοῦρκο Πρόεδρο Ἐρντογὰν προκαλεῖ τὴν τραγικότερη δοκιμασία στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, κατὰ τὴν ἕως τώρα πατριαρχία του. Τὸ καθημερινὸ βίωμά του ἐξέφρασε στὴν ὁμιλία του, τὴν 30ή Ἰουνίου 2020, στὸν πανηγυρίζοντα Ἱ. Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στὸ Φερίκιοϊ, μὲ τὸ τοῦ Παύλου «Ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἑξαπορούμενοι, διωκόμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι» (Β΄ Κορ. δ΄ 8-9).
.                 Τὸ βίωμα τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου καὶ τῶν Μητροπολιτῶν – μελῶν τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου ἐκφράστηκε μὲ ἐννέα λέξεις στὸ Ἀνακοινωθὲν ἐπὶ τῇ λήξει τῶν ἐργασιῶν της γιὰ τὸν μήνα Ἰούλιο: «Τὴν 24ην τρ. μηνὸς Ἰουλίου ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος «ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙῼ, Τῌ ΙΣΤΟΡΙΚῌ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ…». Στὸ παλαιότερο δημοτικὸ τραγούδι – θρῆνο γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης γράφεται: «Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια, σημαίνει κι ἡ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ…». Ὁ κάθε Ἕλληνας ἀντιλαμβάνεται πῶς αἰσθάνεται ὁ Πατριάρχης βλέποντας τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ νὰ βεβηλώνεται σὲ τζαμί. Εἶναι ὡς νὰ τὸν βάζουν νὰ παρακολουθήσει τὸν ἀγὰ νὰ κακοποιεῖ τὴν χριστιανὴ παρθένα κόρη, ποὺ ἔχει αἰχμαλωτίσει.
.                 Ἡ πολὺ σοβαρὴ κατάσταση γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς ὀλίγιστης Ρωμέϊκης κοινότητας δὲν χωρᾶ ἀλαζονεία, ὠφελιμιστικὲς ἀντιδράσεις καὶ χαιρεκακία, οὔτε κολακεῖες καὶ ψεύτικες παρηγοριές. Ἀπαιτεῖ κατανόηση καὶ ἀδελφικὴ συσπείρωση. Ἀπαιτεῖ περισυλλογὴ καὶ περίσκεψη. Ἡ περίσταση βοηθάει στὸ νὰ ἐπανέλθει ἡ ἑνότητα στὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ τὸ Φανάρι ἀσφαλῶς θὰ ἐνεργήσει πλέον μὲ βάση τὴν πραγματικότητα, ὅτι ἐντείνονται οἱ ἐκ μέρους τοῦ τουρκικοῦ κράτους σὲ βάρος του ἐνέργειες. Ὑπάρχουν σοβαρὲς διαφωνίες, ὅμως στὴν κρίση ἀκόμη καὶ οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι συσπειρώνονται. Παράδειγμα στὴν Ἑλλάδα ὁ Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
.           Ὁ κ. Γιάννης Κτιστάκης, ἀναπλ. καθηγητὴς τῆς Νομικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Θράκης καὶ ἐκ τῶν δικηγόρων τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στὴν κερδισμένη προσφυγὴ κατὰ τοῦ τουρκικοῦ κράτους γιὰ τὸ ὀρφανοτροφεῖο τῆς Πριγκήπου, σὲ ἄρθρο του (Καθημερινὴ 12/7/2020) ἀναφέρει τὶς ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1960 μεθοδεύσεις τοῦ τουρκικοῦ κράτους σὲ βάρος τῆς Ἑλληνικῆς καὶ τῶν ἄλλων μειονοτήτων σὲ αὐτό. Οἱ μεθοδεύσεις ἐντείνονται μὲ τὸ καθεστὼς Ἐρντογάν. Ὁ φόβος καὶ ἡ ἀνασφάλεια εἶναι ὁ πειρασμὸς καὶ ἡ δοκιμασία στὴν Πίστη τῶν Ρωμιῶν τῆς Πόλης. Οὐδεὶς γνωρίζει τί σὲ βάρος τους ἐνέργειες ἑτοιμάζει ὁ πρόεδρος τῆς Τουρκίας.
.           Στὴν πρόσφατη συνεδρίαση στὸ Φανάρι τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου (24/7/2020) δὲν παρέστησαν ὅλοι οἱ Μητροπολίτες. Ἡ ἐπίσημη δικαιολογία, ποὺ ἐγράφη στὸ σχετικὸ ἀνακοινωθέν, ἦταν ὅτι ἀπουσίασαν, «λόγῳ τῆς ἀδυναμίας μετακίνησης ἐξ αἰτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ». Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα παρέστησαν οἱ Μητροπολίτες Ἀρκαλοχωρίου Ἀνδρέας καὶ Λέρου Παΐσιος καὶ ἀπουσίασαν οἱ Κρήτης Εἰρηναῖος, Γορτύνης Μακάριος καὶ Κυδωνιῶν Ἀθηναγόρας. Ἐπειδὴ ὅλοι θὰ μετέβαιναν μέσῳ Ἀθηνῶν μὲ τὸ ἴδιο ἀεροπλάνο, ἀφήνει ἐρωτηματικὰ γιὰ τὴν Τουρκία ἡ δικαιολογία γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀπουσίασαν…-

 

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

.              Μέ τό Ἀνακοινωθέν τῆς 18ης λήγοντος μηνός Μαρτίου, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο κοινοποίησε τήν ἀπόφαση ἀναστολῆς ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν τελετῶν καί ἐκδηλώσεων στό κλῖμα του, μέχρι τό τέλος τοῦ μηνός, καθώς καί τήν πρόθεσή του νά ἐπανέλθει στό θέμα, ἐφ᾿ ὅσον αὐτό θά καθίστατο ἀναγκαῖο ἀπό τίς τρέχουσες ἐξελίξεις.
.             Ἤδη, ἐπειδή τά κρούσματα ἀπό τόν ἰό Covid-19 πολλαπλασιάζονται δραματικά σέ ὅλο τόν κόσμο, μέ πολλά θύματα, καί ἐπειδή, γι᾿ αὐτό, συνεχίζεται -καί δικαίως- ἡ ἐπιβολή αὐστηρῶν περιοριστικῶν μέτρων σχεδόν σέ ὅλες τίς χῶρες, ἡ παραπάνω ἀπαγορευτική ἀπόφαση γιά τό Ἱερό Κέντρο τοῦ Φαναρίου καί γιά τίς Ἐπαρχίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἀνά τήν ὑφήλιο ἀναγκαστικά θά ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει μέχρι νεωτέρας, ἀνάλογα πρός τήν πορεία τῆς πανδημίας.
.            Ἡ Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως προσεύχεται καί εὔχεται νά βρεθεῖ σύντομα τό κατάλληλο ἀποτελεσματικό φάρμακο γιά τήν καταπολέμηση τῆς νόσου, ὥστε νά ξεπερασθεῖ ἡ μεγάλη αὐτή κρίση καί νά ἀντιμετωπισθοῦν οἱ ἐπιπτώσεις της στήν κοινωνία καί τήν οἰκονομία.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

ΠΗΓΗ: ec-patr.org

Η Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ «ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ» (Οἰκουμεν. Πατριαρχεῖο)

Ἀνακοίνωση τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου
(τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου)
γιὰ τὸν κορωναϊὸ Covid-19

.               Ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συνῆλθε ὑπὸ τὴν προεδρεία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καὶ μελέτησε διεξοδικῶς, μεταξὺ ἄλλων, τὰ δεδομένα τοῦ ἰοῦ Covid-19 (κορωνοϊοῦ), μὲ αἴσθημα δὲ ποιμαντικῆς εὐθύνης, ἐπισημαίνει τὰ ἑξῆς:

α) Παρὰ τὴ σοβαρότητα τῆς καταστάσεως συνιστᾶται σύνεση, ὑπομονὴ καὶ ἀποφυγὴ ἐκδηλώσεων πανικοῦ.

β) Ἡ Ἐκκλησία μας σεβόταν καὶ σέβεται τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Γι᾽αὐτὸ προτρέπει ὅλους τοὺς πιστοὺς νὰ ἐναρμονίζονται πρὸς τὶς ὑγειονομικὲς ὁδηγίες τόσο τοῦ Παγκοσμίου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας ὅσο καὶ πρὸς τὶς σχετικὲς ὑποδείξεις καὶ νομοθετικὲς διατάξεις τῶν κατὰ τόπους Κρατῶν.

γ) Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐκφράζει εὐχαριστίες πρὸς ὅλους ὅσοι ἐργάζονται μὲ αὐτοθυσία σὲ κάθε τομέα ὑγείας, ἰατρικό, νοσηλευτικὸ καὶ ἐρευνητικό, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθεῖ καὶ νὰ θεραπευθεῖ ἡ νέα αὐτὴ πανδημία.

δ) Ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, γνωρίζει ἐμπειρικῶς μέσα ἀπὸ τὴ δισχιλιετῆ πορεία της, ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι «ἀντίδοτον τοῦ μὴ ἀποθανεῖν» καὶ μένει στὴ μέχρι τώρα Ὀρθόδοξη διδασκαλία περὶ τῆς Θείας Μεταλήψεως.

ε) Αὐτονόητο θεωρεῖται, ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεό, ὡς ὑπέρβαση καὶ ὄχι ὡς κατάργηση τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς, καθὼς καὶ ἡ προσευχὴ ἐνισχύουν τὸν πνευματικὸ ἀγώνα τοῦ Χριστιανοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως προτρέπει τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον πνευματικά της παιδιὰ νὰ ἐντείνουν τὶς προσευχές τους, ὥστε μὲ τὴν ἐνίσχυση καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ νὰ ξεπερασθεῖ καὶ αὐτὴ ἡ σύγχρονη δοκιμασία.

11 Μαρτίου 2020

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου

 

ΜΙΚΡΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μικρὸ οὐκρανικὸ ζήτημα στὸ Παρίσι.
Τὸ τέλος μιᾶς ἐποχῆς*

Τὸ ἱστορικὸ τῆς ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο
διάλυσης τῆς Ἐξαρχίας τῶν πιστῶν σὲ αὐτὸν Ρώσων ἐμιγκρέδων
τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.               Παράπλευρο ἀρνητικὸ ἀποτέλεσμα γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, νὰ δώσει τὸ αὐτοκέφαλο στοὺς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, εἶναι τὸ σχίσμα ποὺ προκάλεσε καὶ στοὺς Ρώσους ἐμιγκρέδες τῆς Γαλλίας. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος «πέτυχε» νὰ διχάσει καὶ αὐτούς, ὅπως τοὺς Οὐκρανούς, καὶ νὰ ἀναγκάσει τοὺς περισσότερους νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ Φανάρι, στὸ ὁποῖο ἐκκλησιαστικὰ ἀνῆκαν, καὶ νὰ ἐνταχθοῦν στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.
.               Τὰ διεθνῆ ΜΜΕ σχολίασαν τὸ γεγονός. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ παρουσίασε τὸ θέμα μὲ τίτλο «Οἱ Ἐκκλησίες τῶν ρώσων ἀντιμπολσεβίκων μεταναστῶν τῆς Γαλλίας συνδέονται μὲ τὴ Μόσχα»[1]. Στὸ κείμενο γράφεται, μεταξὺ ἄλλων: «Οἱ γέφυρες μεταξὺ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ρωσικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη καὶ τοῦ πατριάρχου τῆς Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου εἶναι πλέον κομμένες. Αὐτὴ ἡ παλιὰ Ἐξαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μὲ ἕδρα τὸ Παρίσι, ἡ ὁποία ἱδρύθηκε ἀπὸ τοὺς ἀντιμπολσεβίκους μετανάστες, οἱ ὁποῖοι διέφυγαν στὸ Παρίσι μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν μπολσεβίκων τὸ 1917, ἀπὸ μία εἰρωνεία τῆς ἱστορίας, ἐπανεντάσσεται στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας».
.                Γιὰ τὸ ἴδιο θέμα στὶς 3 Σεπτεμβρίου 2019 καὶ ἐν ὄψει τῆς ἀπόφασης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ρωσικῶν ἐκκλησιῶν στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη νὰ ἐγκαταλείψει τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας ἡ ἔγκυρη Γαλλικὴ ἐφημερίδα La Croix, ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὸ τέλος μίας ἐποχῆς γιὰ τὴν γαλλικὴ Ὀρθοδοξία» ἔγραψε ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφαση βάζει ἕνα τέλος στὸ κεφάλαιο τῆς ἱστορίας τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, ποὺ διήρκεσε ἕναν αἰώνα, κατὰ τὸν ὁποῖο αὐτοὶ ἦσαν ἐνταγμένοι ἐκκλησιαστικὰ στὸ Φανάρι, λόγῳ τῆς ἀντίθεσής τους μὲ τὴν ὑπὸ τὸ σοβιετικὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας[2].
.          Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐξώθησε νὰ τὸ ἐγκαταλείψει καὶ τὸ παγκόσμιας φήμης Ἰνστιτοῦτο Ὀρθόδοξης Θεολογίας τοῦ Ἁγίου Σεργίου, στὸ Παρίσι. Ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη τῆς ρωσικῆς Ἐκκλησίας Εὐλόγιο, τὸ 1925. Καθηγητές του ὑπῆρξαν, μεταξὺ ἄλλων, οἱ σπουδαῖοι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι καὶ φιλόσοφοι Νικόλαος Ἀφανάσιεφ, Ἐλισάβετ Μπὲρ – Σιζέλ, Μπόρις Μπομπρινσκόϊ, Σεργκέϊ Μπουλγκάκοφ, Ὀλιβιὲ Κλεμάν, Πὸλ Ἐβδοκίμοφ, Γεώργιος Φλορόφσκι, Νικόλαος Λόσκι, Ἰωάννης Μέγεντορφ καὶ Ἀλέξανδρος Σμέμαν.

Τὸ ἱστορικὸ τῆς ρήξης

.           Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὶς 27 Νοεμβρίου 2018 ἐξέδωσε Δελτίο Τύπου, μὲ τὸ ὁποῖο ἀνήγγειλε τὴν διάλυση τῆς «Ἐξαρχίας τῶν ἐν τῇ Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσικῆς Παραδόσεως» καὶ τὴν ὑπαγωγή τους στοὺς στὴν Εὐρώπη Ἱεράρχες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Τὴν ἴδια ἡμέρα τὸ Φανάρι ἀνακοίνωσε τὴν «εἰλημμένη ἀπόφασή του» νὰ προχωρήσει στὴν χορήγηση αὐτοκεφαλίας στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας… Ἔτσι συνδέονται τὰ δύο γεγονότα.
.           Στὴν «Πράξη κανονικῆς ὑπαγωγῆς τῶν ἐν τῇ Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν ρωσικῆς παραδόσεως ταῖς κατὰ τόπους Μητροπόλεσι τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου»[3] ἀναφέρεται μεταξὺ ἄλλων ὅτι τὸ 1999, ἐπὶ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου ἐξέδωσε Τόμο ἱδρύσεως Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας γιὰ τοὺς Ρώσους τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, «ἵνα μὴ διαταραχθῇ ὁ τῆς ἀγάπης καὶ ἑνότητος σύνδεσμος τῶν πιστῶν μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας». Ὅμως, «τῇ παρελεύσει τοῦ χρόνου αὕτη ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἐπιβλέπουσα συμπαθῶς ἐπὶ τὰ ἰδιάζοντα προβλήματα τῆς Ἐξαρχίας ταύτης καὶ λαμβάνουσα ὑπ’ ὄψιν τὰς εἰσηγήσεις τῶν Ἱερωτάτων Ἱεραρχῶν τῶν ἐχόντων Παροικίας τῆς εἰρημένης Ἐξαρχίας ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν Ἐπαρχιῶν αὐτῶν διεπίστωσε τὴν ἀνάγκην τῆς ἐπὶ τὸ κανονικώτερον καὶ ἀκριβέστερον διευθετήσεως τῶν τῆς Ἐπαρχίας ταύτης πραγμάτων, ἴνα μὴ ὑπάρχωσι δύο Ἐκκλησιαστικαὶ Ἀρχαὶ τῆς αὐτῆς δικαιοδοσίας εἰς τὸν αὐτὸν τόπον, κατὰ παράβασιν τῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων». Κατόπιν αὐτῶν ἡ Πατριαρχικὴ Σύνοδος καλεῖ τοὺς Ἕλληνες (πλὴν τοῦ Μητρ. Βελγίου Ἀθηναγόρα Peckstadt, ποὺ εἶναι Βέλγος ) Μητροπολίτες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης (Μεγ. Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Σουηδίας, Βελγίου καὶ Ἰταλίας) «ὅπως μεριμνήσωσι πάραυτα καὶ ἄνευ καθυστερήσεως περὶ τῆς κανονικῆς καὶ διοικητικῆς ἐντάξεως τῶν ἐν τοῖς ὁρίοις αὐτῶν Παροικιῶν Ρωσσικῆς (sic) παραδόσεως, κοινοποιοῦντες αὐταῖς τὴν παροῦσαν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Πράξιν, ἐνεργοῦντες δὲ ἐκκλησιολογικῶς καὶ διοικητικῶς τὰ δέοντα».
.           Ἂν δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἐξηγήσεις, πέραν τῶν ἀναφερομένων στὸ δελτίο Τύπου καὶ στὴν Πράξη τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, ἡ ἀπόφαση τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου καὶ τῆς περὶ αὐτὸν Συνόδου διάλυσης τῆς Ἐξαρχίας τῶν ρωσικῶν παροικιῶν στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη καὶ τὴν ἔνταξή τους στοὺς ἐκεῖ Ἕλληνες Μητροπολίτες εἶναι ἀβάσιμη. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος γιὰ νὰ ἐκδώσει πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια τὸν Τόμο, γνώριζε τὴν ἐκκλησιολογικὴ κατάσταση στὶς χῶρες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης καὶ εἶχε ἐπίγνωση γιὰ τὸ τί ἀποφάσιζε. Ἀπὸ τὸ 1999 οὐδὲν ἔχει ἀλλάξει. Ὅπως ἦσαν δύο οἱ δικαιοδοσίες, ὅταν ἔδωσε τὸν Τόμο, ἔτσι εἶναι καὶ ὅταν, μὲ Πράξη, τὸν ἀκύρωσε! Καὶ βεβαίως εἶναι κρίσιμο τὸ ἐρώτημα τί κέρδισε μὲ τὸ νὰ προκαλέσει σχίσμα στοὺς πιστοὺς στὸ Φανάρι Ρώσους τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης καὶ νὰ σπρώξει τὸ μεγαλύτερο μέρος ἀπὸ αὐτοὺς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας;
.           Ἡ κρίση στὴ σχέση τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου μὲ τοὺς Ρώσους ἐμιγκρέδες ἄρχισε τὸ 2013, ὅταν ἦταν νὰ ἐκλεγεῖ ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπός τους. Τότε ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἐπιδίωξε μὲ αὐταρχικὸ τρόπο καὶ πέτυχε νὰ ἐπιβάλει τὸν δικό του εὐνοούμενο, τότε Ἀρχιμανδρίτη Ἰὼβ Γκέτσα, οὐδόλως συνδεδεμένο μὲ τὴν παροικία τῶν ρώσων τῆς διασπορᾶς στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη. Πρόκειται γιὰ Καναδὸ κληρικό, ἀπὸ γονεῖς γεννημένους στὴν Οὐκρανία. Τὸ Φανάρι στὸ βιογραφικό τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ, τὸ ἀναρτημένο στὴν ἱστοσελίδα του, ἀναφέρει: «Τῷ 2013 ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἁγ. καὶ Ἱ. Συνόδου Τιτουλάριος Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ, ὁρισθεὶς ἅμα ὑπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ Πατριαρχικὸς Ἔξαρχος τῶν ἐν τῇ Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς (sic) Παραδόσεως, τῆς χειροτονίας αὐτοῦ γενομένης τὴν 30ήν Νοεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου καὶ Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν».
.               Ἀπὸ τὸ πατριαρχικὸ κείμενο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ κ. Ἰὼβ στὴ θέση τοῦ Ἐξάρχου στοὺς Ρώσους ἐμιγκρέδες τῆς Δυτ. Εὐρώπης φαίνεται ὅτι ἔτσι ἁπλὰ αὐτὸς ὁρίστηκε ἀπὸ τὸ Φανάρι. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν συνέβησαν ἔτσι. Ὅπως ἀναγράφεται στὴν Wikipedia, στὶς 26 Ὀκτωβρίου 2013 ἀπεβίωσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ρωσικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη (ΡΟΕΔΕ) Κομάνων Γαβριήλ. Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπιδίωξε καὶ ἐπέβαλε στοὺς Ρώσους ἐμιγκρέδες τὸν Ἀρχιμ. Ἰὼβ Γκέτσα…
.               Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου ἀπεδείχθη ἀνεπιτυχής. Ἡ Wikipedia σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὅτι ἡ σύντομη θητεία τοῦ Ἀρχιεπ. Τελμησσοῦ στὴν Ἐξαρχία τῶν Ρωσικῶν Παροικιῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη «χαρακτηρίστηκε ἀπὸ βαθιὲς διαιρέσεις ἐντός τῆς ἀρχιεπισκοπῆς καὶ συσχετίσθηκε μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀπηλλάγη τῶν ποιμαντικῶν καθηκόντων του»[4]. Η Wikipedia συνεχίζει γράφοντας ὅτι ἀφοῦ εἶχε ἀπαλλαγεῖ τῶν καθηκόντων του στὴν Ἐξαρχία, «στὶς 28 Νοεμβρίου 2015 ἡ Ἱ. Σύνοδος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου ὅρισε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἰὼβ ὡς ἐκπρόσωπο τοῦ Πατριαρχείου στὸ ΠΣΕ, στὴ Γενεύη… καὶ ἀργότερα, τὸ 2019, Κοσμήτορα στὸ Ἰνστιτοῦτο Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν Ὀρθοδόξου Θεολογίας στὸ Σαμπεζὶ τῆς Γενεύης», στὴ θέση τοῦ καθηγητοῦ κ. Βλ. Φειδᾶ.
.         Γιὰ τὴ διαδικασία καὶ τὴν ἐκλογὴ τοῦ κ. Ἰὼβ ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῶν ρωσικῆς παράδοσης Ὀρθοδόξων της Δύτ. Εὐρώπης ὑπῆρξε δημόσια ἔγγραφη διαμαρτυρία 99 μελῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπής[5]. Σὲ αὐτήν, μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρονται καὶ τὰ ἀκόλουθα: … «Κανένας διάλογος δὲν ἔλαβε χώρα στοὺς κόλπους τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ στὴν ἐκλογή, ποὺ διεξήχθη τὴν 1η Νοεμβρίου 2013 καὶ ἔτσι ὅπως αὐτὴ ἐκτυλίχθηκε, προκλήθηκε ἕνας πραγματικὸς τραυματισμὸς γιὰ τὴν πλειονοψηφία τῶν ἀντιπροσώπων, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς ἀνοικτὲς ἐπιστολὲς ποὺ δημοσιεύθηκαν… Ἀπὸ πίστη στὴν ἀλήθεια καὶ γιὰ τὴν τιμὴ τῶν παιδιῶν μας, ποὺ θὰ κληρονομήσουν αὐτὴν τὴν κατάσταση, θέλουμε νὰ μὴν ἀφήσουμε τὸν πόνο μας καταχωνιασμένο στὴ σιωπή… Γελαστήκαμε, προδοθήκαμε, ἀπειληθήκαμε, συγχυστήκαμε, ἀπὸ ἐκείνους, τοὺς ὁποίους εἴχαμε ἐμπιστευθεῖ». Καὶ ὁ γραμματέας τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου παραδίνοντας στὴν ἔγγραφη παραίτησή του ἔγραψε: “Ἡ σχέση ἐμπιστοσύνης, ποὺ εἶχε καθιερωθεῖ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο… διερράγη μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐξελίχθηκε ἡ διαδικασία τῆς 1ης Νοεμβρίου 2013”».
.               Πέρα ἀπὸ τὶς μεθοδεύσεις τῆς ἐκλογῆς τὸ ζήτημα ἀφοροῦσε ἀπὸ τότε τὸ status τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. «Σήμερα ὁδηγηθήκαμε νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι ἡ προσβολὴ τῆς ἐλευθερίας μας καὶ τῆς ἰδιαιτερότητάς μας προέρχεται ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό τοῦ Πατριαρχείου (Κωνσταντινουπόλεως)» εἶναι τὸ αἴσθημα αὐτῶν τῶν ἐκπροσώπων στὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰώβ. Αὐτὸ τὸ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο μὲ τὸ ἐπίσημο ἔγγραφό του, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ἐπιφυλάσσει γιὰ τὸν ἑαυτό της χωρὶς συζήτηση «τὸ ἀπόλυτο δικαίωμα νὰ ἔχει ὑπὸ τὴν πνευματική της προστασία (sic) …τὶς Ἐκκλησίες τοῦ ἐξωτερικοῦ».
.               Στὶς 5 Φεβρουαρίου 2015 μὲ ἀνοικτή τους ἐπιστολὴ πρὸς τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Τελμησσοῦ καὶ Ἔξαρχο τῶν Ρωσικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Δυτ. Εὐρώπης καὶ πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου οἱ Ζὰν Κλὸντ Πολέ, καθηγητὴς Πανεπιστημίου, Κύριλλος Σολογκούμπ, πρόεδρος τῆς ACER – MJO, Μισὲλ Σολογκοὺμπ μέλος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, Σοφία Σταύρου, γενικὴ γραμματέας τῆς Ὀρθόδοξης Ἀδελφότητας στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, Νικήτας Στροῦβε, μέλος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ διευθυντὴς τῶν ἐκδόσεων YMCA-Press καὶ τοῦ περιοδικοῦ Le Messager Orthodoxe ἐξηγοῦν ὅτι οἱ ἀποφάσεις καὶ οἱ ἐνέργειές του τοὺς πρώτους μῆνες ἀπὸ τῆς ἀναλήψεως τῆς Ἐξαρχίας ὑποκρύπτουν κυρώσεις, «διπλὲς ποινές», ὅπως δηλώνουν καὶ ἐξηγοῦν: «Κυρώσεις ἀδικαιολόγητες ἔναντι τῶν τιμωρηθέντων καὶ καμία ἀναγνώριση τῆς καταστάσεως τῶν θυμάτων». Καὶ πρὸς κατοχύρωση τῶν ὅσων γράφουν ἀναφέρουν συγκεκριμένα παραδείγματα κυρώσεων, ποὺ ἐπιβλήθηκαν σὲ κληρικούς, χωρὶς καμία δικαιολογία καὶ χωρὶς καμία ἐνημέρωσή τους, ἢ κλήση τους σὲ ἀπολογία[6]. Ἡ ἐκ μέρους τοῦ κ. Βαρθολομαίου ἐπιλογὴ τοῦ οὐκρανικῆς καταγωγῆς κληρικοῦ κ. Ἰὼβ Γκέτσα γιὰ τὴν Ἐξαρχία τῶν Ρώσων ἀντιμπολσεβίκων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, ἡ μεθόδευση ποὺ ἀκολουθήθηκε γιὰ τὴν ἐκλογή του καὶ οἱ ἐνέργειες τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Ἰὼβ ἅμα τῇ ἀναλήψει τῶν καθηκόντων του ὁδήγησαν στὸ ναυάγιο τῆς ἐπιλογῆς του. Ἦταν ταπεινωτικὸ γιὰ τοὺς Ρώσους τῆς διασπορᾶς νὰ μεθοδευθεῖ ἀπὸ τὸ Φανάρι ἡ ἐκλογὴ ἑνὸς Ἀρχιεπισκόπου ξένου πρὸς αὐτούς. Θεωρήθηκε ὡς ἡ πρώτη σὲ βάρος τους ἐχθρικὴ ἐνέργεια, ποὺ ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν δεύτερη καὶ πιὸ καίρια, νὰ ἀποφασίσει τὸ Φανάρι τὴ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας τους καὶ τὴν ἔνταξή τους ὑπὸ τοὺς Ἕλληνες Μητροπολίτες τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη.
.           Γιὰ τὴ μεθόδευση ποὺ ὑπῆρξε στὴν ἐκλογὴ τοῦ κ. Ἰὼβ στὴν Ἐξαρχία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς χαρακτηριστικὸ εἶναι ἕνα ἀκόμη ντοκουμέντο, τὸ Ἀνακοινωθὲν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γιὰ τὴ συνεδρίαση τῆς 31ης Ἰουλίου 2013. Τῆς συνεδρίασης προήδρευσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ. Κατ’ αὐτὴν ὁ Γραμματέας τοῦ Συμβουλίου ἀνακοίνωσε ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐρώτησης ποὺ ἐτέθη στὰ μέλη τῆς Ἐξαρχίας ἦταν ὑπὲρ τῆς τροποποίησης τοῦ Καταστατικοῦ περὶ τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Συγκεκριμένα ἐπὶ 206 ἀπαντήσεων τῶν μελῶν τῆς διοίκησης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς 166 ἦσαν ὑπὲρ τῆς τροποποίησης καὶ 44 ἐναντίον. Ἡ τροποποίηση τοῦ Καταστατικοῦ μεθοδεύτηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Γαλλίας γιὰ νὰ προστεθοῦν στὸ τριπρόσωπο ὁ οὐκρανικῆς καταγωγῆς Ἀρχιμ. κ. Ἰὼβ καὶ ὁ Ἕλληνας Ἀρχιμ. Γρηγόριος Παπαθωμᾶς, ποὺ οὐδεμία σχέση εἶχαν μὲ τὴν Ἐξαρχία τῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη Παροικιῶν Ρωσικῆς Παραδόσεως. Μὲ βάση τὴν τροποποίηση, ποὺ πέρασε χωρὶς οὐσιαστικὴ ἔγκριση ἀπὸ τὴν Ἐξαρχία, οἱ ὑποψήφιοι γιὰ τὴν ἐκλογὴ στὴ θέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου δὲν ἦταν ἀναγκαῖο νὰ ἔχουν ὑπηρετήσει σὲ Αὐτὴν τουλάχιστον πέντε χρόνια, ὅπως προέβλεπε τὸ Καταστατικὸ τῆς Ἐξαρχίας…
.             Ἡ ἀπαλλαγὴ τοῦ κ. Ἰὼβ ἀπὸ τὰ καθήκοντά του ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς στὴ Δυτ. Εὐρώπη ἔφερε τὴ γαλήνη σὲ αὐτούς. Αἰσθάνθηκαν δικαιωμένοι καὶ ἱκανοποιημένοι, ποὺ δὲν μπῆκαν στὴ δοκιμασία νὰ ἀμυνθοῦν ὑπὲρ τῆς Παράδοσης καὶ τῆς ταυτότητάς τους. Στὶς 28 Νοεμβρίου 2015 ὁ Ἐπίσκοπος Χαριουπόλεως κ. Ἰωάννης[7] ἐπελέγη ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο τοποτηρητὴς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ στὶς 27 Ἀπριλίου 2016 τὸν ἀνύψωσε στὴ θέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Προηγήθηκε ἡ μὲ μεγάλη πλειονοψηφία ἐπιλογή του, ἀπὸ τὰ μέλη τῆς διοίκησης τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς στὴ Δύτ. Εὐρώπη. Ἐπὶ 180 ψηφισάντων ἔλαβε 150 ψήφους (83,3%).
.                   Ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Σεβ. Χαριουπόλεως ἕως τὶς 27 Νοεμβρίου 2018 ὅλα κυλοῦσαν ὁμαλὰ στὶς σχέσεις τῆς Ἐξαρχίας μὲ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο. Ἡ πικρία τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου γιὰ τὴν ἀποτυχία του στὴν ἐπιλογὴ τοῦ κ. Ἰὼβ δὲν ἦταν ἐμφανής. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν ἀνακοινώθηκε ἡ ἀπόφαση τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου γιὰ τὴ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ἰωάννη «κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ».

Τὰ ντοκουμέντα τῆς ρήξης

.           Ἀκολουθοῦν τὰ ντοκουμέντα τῆς ρήξης, ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία ποὺ ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὸ Φανάρι ἡ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας τῶν ρωσικῆς παράδοσης ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης ἕως τὴν ἔνταξη τῆς πλειονοψηφίας της στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας καὶ τὴν πρόκληση σχίσματος στοὺς κόλπους της.
.           28 Νοεμβρίου 2018: «Ἡ Ἀρχιεπισκοπικὴ διοίκηση τῆς Ἐξαρχίας τῶν Ὀρθοδόξων ρωσικῆς παράδοσης τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης ἀνακοινώνει σὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας (Σημ.: τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου) τὴν 27η Νοεμβρίου (2018) ἔλαβε τὴν ἀπόφαση νὰ καταργήσει τὸ στάτους τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας.
.          Γιὰ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία δὲν ἔχει ληφθεῖ ἐπισήμως στὴν ἕδρα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, οὐδέποτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας ἐρωτήθηκε, οὔτε γνώριζε νωρίτερα περὶ αὐτῆς τῆς ἀπόφασης.
.           Εὑρισκόμενος στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ συνεδρίαση Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς μὲ τὸν γραμματέα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Νικολὰ Λοπούκιν ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας Ἰωάννης πληροφορήθηκε τὴν ἀπόφαση αὐτὴ κατὰ μία ἰδιωτικὴ συνάντησή του μὲ τὸν Πατριάρχη.
.           Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ὁ γραμματέας τοῦ Ἀρχιεπ. Σύμβ. θὰ ἐπιστρέψουν ἀμέσως στὸ Παρίσι, ἕδρα τῆς Ἐξαρχίας. Τὶς ἑπόμενες ἡμέρες θὰ συνεδριάσει ἡ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὡς ὁ ὑπεύθυνος ποιμένας τῶν ἐνοριῶν καὶ τῶν κοινοτήτων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ζητᾶ ἀπὸ ὅλους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, νὰ διατηρήσουν τὴν ἠρεμία τους καὶ νὰ ἐπιδοθοῦν στὴν προσευχὴ ζητώντας νὰ τοὺς φωτίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Θὰ ὑπάρξει σύντομα νέα ἐνημέρωση».

.           1 Δεκεμβρίου 2018: Στὸ Ἀνακοινωθὲν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ἐκκλησιῶν τῶν ὀρθοδόξων Ρώσων στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη γράφεται τὸ ἱστορικὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐξαρχίας ἀπὸ τοὺς Ρώσους ἀντισοβιετικοὺς ἐμιγκρέδες, ποὺ κατέφυγαν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, καὶ τὸ πῶς ἐνετάχθη ὡς συγκροτημένη Ἐκκλησία – Ἐξαρχία στὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου. Αὐτὴ ἡ ἐκκλησιαστικὴ σχέση ἐπισημοποιήθηκε μὲ τὴν ἔκδοση Τόμου ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, στὶς 19 Ἰουνίου 1999. Ἀπροσδόκητα καὶ χωρὶς καμία ἀπολύτως ἀφορμὴ ὁ ἴδιος Πατριάρχης ἀκύρωσε τὸ 2019 τὸν Τόμο, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἐκδώσει! Μὲ Πράξη του τὸ Πατριαρχεῖο διέταξε νὰ διαλυθεῖ ἡ Ἐξαρχία καὶ νὰ ὑπαχθοῦν οἱ ἐνορίες της στοὺς Μητροπολίτες τοῦ Πατριαρχείου. Μὲ τὸ Ἀνακοινωθὲν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης καλεῖ στὶς 15 Δεκεμβρίου 2018 τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἐξαρχίας σὲ σύσκεψη.

.           17 Ἰανουαρίου 2019: Μὲ Ἀνακοινωθέν του τὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γνωρίζει στὰ μέλη της ὅτι τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἱερεῖς καὶ διάκονοί της ἔχουν λάβει ἐπιστολὴ μὲ κούριερ ἀπὸ τὸν Ἕλληνα Μητροπολίτη τῆς χώρας στὴν ὁποία διακονοῦν, μὲ τὴν ὁποία τοὺς ζητεῖται νὰ παύσουν νὰ μνημονεύουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπό τους Ἰωάννη, νὰ μνημονεύουν ἐκεῖνον καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὶς ἑλληνικὲς ἐνορίες. Στὸ ἀνακοινωθὲν σημειώνεται: «Αὐτὴ ἡ παρέμβαση τῶν ἐκτὸς Ἐξαρχίας Μητροπολιτῶν στὸ σῶμα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας, ἔστω καὶ ἂν οἱ ἐν λόγῳ Μητροπολίτες εἶναι τοῦ ἰδίου Πατριαρχείου, εἶναι ἀντικανονικὴ σὲ σχέση μὲ τὴν ἐκκλησιολογία καὶ τὸ κανονικὸ δίκαιο: Στὴν πραγματικότητα ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπός μας Ἰωάννης εἶναι ὁ μόνος ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος νομίμως ποιμαίνει τὶς ἐνορίες ρωσικῆς παράδοσης στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη. Στὶς 28 Μαρτίου 2016 ἐξελέγη κανονικὰ ἀπὸ τὴ Γενικὴ Συνέλευση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ στὶς 22 Ἀπριλίου 2016 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου ἐπικύρωσε αὐτὴ τὴν ἐκλογή. Ἀπὸ τότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἀνέλαβε τὰ καθήκοντά του, κατὰ τρόπο μόνιμο καὶ ὁριστικό. Στὴν περίπτωση ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης οὔτε παραιτήθηκε, οὔτε ζητήθηκε ἀπὸ ὁποιονδήποτε νὰ συνταξιοδοτηθεῖ καὶ νὰ παραιτηθεῖ τῆς ἐπισκοπικῆς διακονίας του… Ἡ ἀπόφαση τῆς 27ης Νοεμβρίου 2018 τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου εἶχε ἑτεροβαρῆ καὶ μονόπλευρο χαρακτήρα… Στὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ διαλυθεῖ ἡ ἱδρυμένη τὸ 1921 Ἀρχιεπισκοπὴ (δηλαδὴ πρὶν νὰ γίνει δεκτὴ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κων/λης) μόνον ἡ Γενικὴ Συνέλευση εἶναι ἁρμόδια…».

.           18 Ἰανουαρίου 2019. Τὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ρωσικῶν Ἐκκλησιῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη ἀπέστειλε μακρὰ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Οἰκ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο. Σὲ αὐτήν, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρει: «Κατὰ τὴν συμβουλευτικὴ συνέλευση, στὴν ὁποία συμμετέσχε περίπου τὸ σύνολο τοῦ κλήρου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἀπὸ ὅλες τὶς χῶρες, ὅπου αὐτὴ ὑπάρχει, μὲ ὅλες τους τὶς παρεμβάσεις οἱ κληρικοὶ ὑπογράμμισαν ὅτι τὸ καθεστώς, ποὺ καθιερώθηκε μὲ τὸν Τόμο τοῦ 1999 δημιούργησε μία πολὺ εὐτυχῆ καὶ εὐνοϊκὴ πνευματικὰ περίοδο, ἡ ὁποία θὰ θέλαμε νὰ συνεχισθεῖ. Ἐν τούτοις μετὰ τὴν πληροφορία ποὺ ἔχουμε περὶ τῆς ἀποφάσεώς σας, νὰ καταργήσετε τὸν Τόμο καὶ τὸ ἰσχῦον καθεστὼς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ἀποφασίσαμε νὰ συγκαλέσουμε Γενικὴ Συνέλευση τὴν 23η Φεβρουαρίου 2019 καὶ νὰ συστήσουμε εἰδικὴ ἐπιτροπή, γιὰ τὴν ὁποία παρακαλοῦμε νὰ γίνει δεκτὴ στὴν ἕδρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιληφθεῖ καλύτερα τὴ φύση καὶ τὶς αἰτίες τῆς ἀπόφασης, τὴν ὁποία λάβατε τὴν 27η παρελθόντος Νοεμβρίου καὶ νὰ ἐρευνήσουμε τὶς δυνατότητες ἀκυρώσεως αὐτῆς τῆς ἀπόφασης»,
.           Στὴν συνέχεια τῆς ἐπιστολῆς τὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς σημειώνει ὅτι τῆς ἀπόφασης τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, τοῦ 1999, περὶ ἀποδόσεως τοῦ Τόμου γιὰ τὴ δημιουργία τῆς Ἐξαρχίας, προηγήθηκε αἴτημα τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων τῆς Δυτ. Εὐρώπης καὶ ἑπομένως ἡ ἀπόφαση ἦταν ἀπὸ κοινοῦ. Ἀντίθετα ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν κατάργηση τοῦ Τόμου ἦταν μονομερὴς καὶ ὄχι ἀπὸ κοινοῦ. Διερωτῶνται ἀκόμη ἂν ἐξέλιπαν οἱ ποιμαντικοὶ λόγοι, ποὺ κυριάρχησαν γιὰ τὴ λήψη τῆς ἀπόφασης ἐκδόσεως τοῦ Τόμου τὸ 1999, ἤτοι τῆς ὑπάρξεως τῆς αὐτόνομης ἐξαρχίας τῶν ρωσικῆς παράδοσης ὀρθοδόξων στὸν ἴδιο χῶρο ὅπου ὑπάρχουν καὶ οἱ Ἑλληνικὲς Μητροπόλεις τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Στὸ τέλος ἐπισημαίνεται ὅτι οἱ κληρικοὶ τῆς Ἐξαρχίας θεωροῦν ὡς ἄσκηση βίας τὶς ἐπιστολὲς τῶν Ἑλλήνων Μητροπολιτῶν, ποὺ τοὺς ζήτησαν νὰ ἐνταχθοῦν στὴ δικαιοδοσία τους καὶ τονίζουν ὅτι ἀναγνωρίζουν ὡς νόμιμο καὶ κανονικὸ Ἐπίσκοπό τους τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ἰωάννη.

.           23 Ἰανουαρίου 2019. Ἡ ἐνορία τοῦ Σὰν Ρέμο, στὴν Ἰταλία, διὰ τοῦ ἐφημερίου της Σάροφ Μπάϊκοφ ἀνακοίνωσε ὅτι ἐντάσσεται ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ διακόπτει τὴν κοινωνία μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως «μετὰ τὶς ἀπαράδεκτες ἐνέργειες τοῦ Μητροπολίτου Ἰταλίας (τοῦ Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως) καὶ ἐπειδὴ ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῶν ρωσικῆς παράδοσης ὀρθοδόξων ἐνοριῶν τῆς Δυτ. Εὐρώπης εἶναι ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως».

.           28 Ἰανουαρίου 2019. Ἡ διοίκηση τοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Ἁγίου Σεργίου, στὸ Παρίσι, ἀποδέχθηκε τὴν παραίτηση τοῦ προέδρου του Ζὰν – Φρανσουὰ Κολόζιμο καὶ ὡς προσωρινὸ πρόεδρο ἐξέλεξε τὸν καθηγητὴ τοῦ Ἰνστιτούτου Μισὲλ Σταύρου.

.           7 Φεβρουαρίου 2019. Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας (Οἰκ. Πατριαρχεῖο) κ. Ἐμμανουὴλ στὴν ἐπιστολή του πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων τῆς Δυτ. Εὐρώπης, ἐν ὄψει τῆς ἔκτακτης Γενικῆς Συνέλευσης ποὺ θὰ εἶχαν, ἀφοῦ τοὺς ὑπενθυμίζει τὴν Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξη, μὲ τὴν ὁποία καταργήθηκε ὁ Τόμος συστάσεώς της, τοῦ 1999, τοὺς διαβεβαιώνει ὅτι θὰ διατηρήσουν τὴν περιουσία τους καὶ τὴν λειτουργικὴ καὶ πνευματικὴ ρωσική τους παράδοση…

.           23 Φεβρουαρίου 2019. Ἐν ὄψει τῆς ἔκτακτης Γενικῆς Συνέλευσης τῆς Ἐξαρχίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης δήλωσε: «Σήμερα ἔχομε νὰ πάρουμε μίαν ἀπόφαση μεταξὺ ζωῆς ἢ θανάτου. Ἡ ἐπιλογὴ τῆς ζωῆς εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς… Ἕνας ἄλλος δρόμος μπορεῖ νὰ εἶναι ἂν ποῦμε: ναί, μένουμε στὸν χῶρο μας, ἀλλὰ σὲ μία terra incognita, ποὺ δὲν νομίζω ὅτι εἶναι ὁ καλὸς δρόμος. Λοιπὸν σήμερα ὀφείλομε νὰ κρατήσουμε τὴν ἑνότητά μας, αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ γιὰ τὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ἐπίσης σᾶς καλῶ αὐτὴ ἡ συνάντησή μας νὰ μὴν εἶναι γιὰ μία διάσπαση μεταξύ μας, ἀλλὰ μία ἀπόδειξη τῆς ἑνότητάς μας καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας φρονήματος».

.           23 Φεβρουαρίου 2019. Ἡ ἔκτακτη Γενικὴ Συνέλευση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐνοριῶν τῆς ρωσικῆς παράδοσης στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη ψήφισε κατὰ τῆς διαλύσεως τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Συγκεκριμένα ἐπὶ 206 ψηφισάντων οἱ 191 ψήφισαν κατὰ τῆς διάλυσης (ποσοστὸ 92,7%) καὶ 15 ὑπέρ.

.           29 Μαρτίου 2019. Μὲ ἀνακοινωθὲν ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῶν ΟΡΕΔΕ (Ὀρθοδόξων Ρωσικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης) ἐνημερώνει τὰ μέλη της καὶ γενικὰ τὴν κοινὴ γνώμη, ὅτι ἀντιπροσωπεία της, ἀποτελούμενη ἀπὸ τὸν πρωτοπρεσβύτερο Ἀλέξανδρο Φωστηρόπουλο (Λονδίνο), τὸν Ἀρχιδιάκονο Βζεβολὸντ Μπορζακόβσκι (Ρώμη) καὶ τὸν καθηγητὴ Κύριλλο Σολογκοὺμπ (Παρίσι) «ἔγιναν ἐγκαρδίως δεκτοὶ ἀπὸ τὴν Αὐτοῦ Ἁγιότητα τὸν Οἰκ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, παρουσίᾳ καὶ τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας Ἐμμανουήλ». Ἡ Ἀντιπροσωπεία ἐπέδωσε στὸν Πατριάρχη τὴν ἐπιστολή, τὴν ὁποία συνέταξε τὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μετὰ τὴν ἔκτακτη Γενικὴ Συνέλευση τῆς 23ης Φεβρουαρίου 2019 καὶ στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὅτι αὐτὴ μὲ ποσοστὸ 93% τῶν ψηφισάντων ἀπέρριψε τὴ διάλυση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ὅπως σημειώνεται, «Ὑπῆρξε μία ἐποικοδομητικὴ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ προγραμματίσθηκε νὰ συνεχισθεῖ αὐτὴ ἡ διαβούλευση γιὰ νὰ ἐξετασθεῖ τὸ μέλλον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς». Μόνο τέτοια ἀπεδείχθη ὅτι δὲν ἦταν…

.           11 Μαΐου 2019. Σύμφωνα μὲ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς 13ης Μαΐου 2019 τῆς ΑΟΡΕΔΕ στὶς 11 Μαΐου στοὺς χώρους τοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Ἁγίου Στεργίου, στὸ Παρίσι, ἔλαβε χώρα γενικὴ κληρικολαϊκὴ σύναξή της. Μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία ὑπῆρξαν οἱ εἰσηγήσεις τῶν Jean Gueit, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν ἐντολὴ νὰ ἀρχίσει προκαταρκτικὸ διάλογο μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, καὶ τὸν Ἀλέξανδρο Φωστηρόπουλο, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν εὐθύνη τῆς ἐνημέρωσης τῆς πορείας τῶν σχέσεων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μὲ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο. Στὴ συνέχεια ὁ Βλαντιμὶρ Γιαγγέλοφ παρουσίασε τὴν ἄποψή του, νὰ ἀνακηρύξει ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τὴν αὐτονομία της, χωρὶς νὰ εἶναι ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία οὔτε τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, οὔτε τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας. Ὁ Ζίβκο Πάνεφ, ὁ ὁποῖος διδάσκει Κανονικὸ Δίκαιο στὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Στεργίου, ἐξέθεσε τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους αὐτὴ ἡ πρόταση δὲν εὐσταθεῖ. Ἀκολούθησε συζήτηση δύο ὡρῶν κατὰ τὴν ὁποία ἐξεφράσθη ἡ λύπη ὅλων διότι μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου «κλονίζεται ἡ ἀκεραιότητα καὶ ἡ ταυτότητα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς». Στὸ τέλος πῆρε τὸν λόγο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι δὲν βλέπει ἄλλη ἐπιλογή, ἀπὸ τὸ νὰ προτείνει μία λύση σύμφωνη μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες. Νέα Συνέλευση ἀποφασίστηκε νὰ πραγματοποιηθεῖ στὶς 7 Σεπτεμβρίου.

.           17 Αὐγούστου 2019. Στὸ προαναφερθὲν ἄρθρο της, ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὸ τέλος μίας ἐποχῆς γιὰ τὴ γαλλικὴ ὀρθοδοξία» ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα «La Croix» ἔτσι περιέγραψε τὴν τελευταία συνάντηση τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ἰωάννη: «Αὐτὸ ποὺ ἐκτυλίχθηκε στὶς 17 Αὐγούστου 2019 θυμίζει σκηνὴ κινηματογραφικῆς ταινίας: μία τελευταία συνάντηση, ἠλεκτρισμένη καὶ πικρή, ἀφοῦ ὅλες οἱ προσπάθειες συνδιαλλαγῆς ἀπέτυχαν. Καλωσόρισμα, φιλικὴ ἀνταλλαγὴ λέξεων καὶ μετὰ τὸ καυτὸ ζήτημα: ὑποτάσσεσαι ἢ ἀπολύεσαι. Ὁ διάλογος ὁλοκληρώθηκε χωρὶς κανείς τους νὰ ἀλλάξει τὴ θέση του. “Μένουμε σὲ ἐπαφή”, λέγει ὁ Πατριάρχης προτείνοντας τὸ χέρι του. “Βεβαίως Παναγιώτατε”, μουρμουράει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δίνοντάς του ἕνα φιλί. Ἦταν μία τελευταία ἔκφραση πικρίας, πρὶν νὰ ποῦνε ἀντίο. Ἡ ἠρεμία πρὶν ἀπὸ τὴν θύελλα».

.           30 Αὐγούστου 2019. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως κ. Ἰωάννη, καὶ μὲ ὕφος πικρόχολο, εἰρωνικὸ καὶ προσβλητικό, τὸν ἀπολύει ἀπὸ τὴν θέση του. Γράφει ὁ Πατριάρχης: «Ἱερώτατε, διὰ τῶνδε τῶν ἡμετέρων Πατριαρχικῶν Γραμμάτων κατανοήσαντες τὴν βαθείαν ἐπιθυμίαν τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος ὅπως ἐνταχθῆτε ὑπὸ τὸ ὠμοφόριον τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας, ἥντινα καὶ ἐξεφράσατε πολλάκις καὶ διὰ λόγων καὶ δι᾽ ἔργων, ἀπολύομεν ὑμᾶς, προσωπικῶς καὶ μόνον, ἐκ τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καὶ εὐχόμεθα πατρικῶς ὑμῖν ὅπως διάγητε εὐλογίαις καὶ Χάριτι τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Οὗ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴη μεθ᾽ ὑμῶν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τοὐντεῦθεν ἡ ὑμετέρα Ἱερότης οὐδεμίαν ἁρμοδιότητα ἔχει ἀναμίξεως, καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, εἰς τὰ πράγματα τῶν ἐν Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν ρωσσικῆς παραδόσεως. Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, ἀγαπητὸς ἐν Χριστῷ ἀδελφός»….

.           2 Σεπτεμβρίου 2019. Πρὶν ἀπὸ τὴ Συνέλευση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ρωσικῆς παράδοσης ἐνοριῶν τῆς Δυτ. Εὐρώπης καὶ μετὰ τὴν ἀπόλυση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἰωάννη, ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὸν Μητροπολίτη Γαλλίας Ἐμμανουήλ. Σὲ αὐτὴν τὸν ἐνημερώνει ὅτι ἐξεδόθη «κανονικὸ ἀπολυτήριο εἰς τὸν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Χαριουπόλεως κ. Ἰωάννην καὶ κενωθείσης οὑτωσὶ τῆς θέσεως αὐτοῦ ἐν τῷ ἐν Γαλλίᾳ νομικῷ ὀργανισμῷ “Union directrice des associations orthodoxes russes” τῆς ποτε καθ’ ἡμᾶς Ἐξαρχίας διωρίσαμεν τὴν ὑμετέραν ἀγαπητὴν ἱερότητα ὡς τοποτηρητὴν εἰς ἀντικατάστασιν αὐτοῦ, ὥστε νὰ διοικῶνται καὶ κατὰ τὸν νόμον τὰ τοῦ Ὀργανισμοῦ αὐτοῦ πράγματα συμφώνως καὶ πρὸς τὸν περὶ σωματείων Νόμον τοῦ 1905 τῆς Γαλλίας». Ἐπίσης τὸν ἐνημερώνει ὅτι Συνοδικῶς τοῦ ἀνετέθη ἡ ποιμαντικὴ εὐθύνη τῶν ἐνοριῶν τῆς ἄλλοτε Ἐξαρχίας τῶν ὀρθοδόξων ρωσικῆς παράδοσης, ποὺ βρίσκονται στὴ Γαλλία.
.           Προφανῶς ὁ κ. Βαρθολομαῖος πληροφορήθηκε ὅτι δὲν εἶναι κάτι ἁπλὸ νομικὰ ἡ διάλυση τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ ἐπιχείρησε μὲ ἄλλον τρόπο νὰ ὑπαγάγει στὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο τῆς ρωσικὲς ἐνορίες τῆς Ἐξαρχίας. Ἐπίσης νόμισε ὅτι ἀποδυναμώνει τὴν θέση τοῦ κ. Ἰωάννου, ἂν τοῦ χορηγήσει «κανονικὸ ἀπολυτήριο»…

.           5 Σεπτεμβρίου 2019. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἀπηύθυνε μήνυμα πρὸς τὸ ποίμνιό του, κλῆρο καὶ λαό. Σὲ αὐτὸ ἐκφράζει τὸν πόνο τῆς ψυχῆς του, ποὺ αἰσθάνθηκε ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας Ἐμμανουὴλ ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στοὺς κληρικοὺς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, μὲ τὴν ὁποία θέτει καὶ νομικὰ ζητήματα, τὰ ὁποῖα, κατὰ τὴν ἄποψή του, δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν ἀλήθεια. Στὴ συνέχεια ἀναλυτικὰ ἐξηγεῖ τὸ νομικὸ καθεστὼς ἀπὸ τὸ ὁποῖο διέπεται ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ τονίζει ὅτι τὴ διάλυσή της ὡς νομικοῦ προσώπου δὲν μποροῦν νὰ τὴν ἀποφασίσουν οὔτε ὁ Οἰκ. Πατριάρχης οὔτε ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας.
.           Σὲ ἀπάντηση τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου καὶ ἐν ὄψει τῆς Ἔκτακτης Γενικῆς Συνέλευσης τῆς 7ης Σεπτεμβρίου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἰωάννης κατέθεσε πρὸς ψήφιση κείμενο, τὸ ὁποῖο δὲν εἶχε τὴ μορφὴ Τόμου, ὅπως αὐτὸς τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, ἀλλὰ μία Χάρτα, μὲ τὴν ὁποία ἐξασφαλίζεται ἡ κανονικὴ ὕπαρξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, μὲ τὴν πλήρη διατήρηση τῆς ταυτότητάς της, τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητάς της καὶ τοῦ τρόπου λειτουργίας τῆς (αὐτονομία διοικητικὴ καὶ οἰκονομική), ὅπως ἦσαν μὲ τὸν Τόμο τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου μέχρι τῆς ἀποφάσεως τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου νὰ τὸν ἀκυρώσει. Ὅπως γράφεται στὸ σχετικὸ ἀνακοινωθέν, ἡ ἔνταξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας «τὴν προστατεύει ἀπὸ μία κατάργηση ἀπροσδόκητη καὶ αὐθαίρετη (ὅπως αὐτὴ τῆς 27ης Νοεμβρίου 2018) ἐκ μέρους τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, τὴν ὁποία τὸ Φανάρι ἐπιβεβαίωσε μὲ τὴν ἀπόφασή του τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 2019».

.           10 Σεπτεμβρίου 2019. Ἀνακοινωθὲν τῆς ΑΟΡΕΔΕ. Σὲ αὐτὸ ἀναφέρεται ὅτι στὴν ἔκτακτη ΓΣ τῆς 7ης Σεπτεμβρίου τὸ ἐρώτημα ποὺ ἐτέθη στὰ μέλη της ἦταν: «Ἀποδέχεσθε τὴν πράξη τῆς κανονικῆς ἐξάρτησης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, ὅπως τὴν παρουσιάζει τὸ δημοσιευθὲν κείμενο;» Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν: Ἐπὶ 186 ψηφισάντων βρέθηκαν 6 λευκὰ καὶ ἕνα ἄκυρο. Ἀπὸ τὰ 179 μέλη τῆς ΓΣ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τὰ ὁποία ψήφισαν ἐγκύρως, τὰ 104 (τὸ 58,1%) ψήφισαν ΝΑΙ, δηλαδὴ θετικὰ στὴν ὑπαγωγὴ τῆς Ἐξαρχίας στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας καὶ τὰ 75 (41,9%) ψήφισαν ΟΧΙ, δηλαδὴ νὰ μὴν ὑπαχθεῖ ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας. Ἡ ὑπαγωγὴ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας ἀπαιτοῦσε τὰ δύο τρίτα τῶν μελῶν τῆς Συνέλευσης. Ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρξε αὐτὴ ἡ αὐξημένη πλειονοψηφία τὸ θέμα πέρασε στὴν ποιμαντικὴ εὐθύνη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου.

.           14 Σεπτεμβρίου 2019. Γράμμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου πρὸς τὰ μέλη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ρωσικῶν Παροικιῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη. Γράφει, μεταξὺ ἄλλων, ὁ Σεβασμιώτατος:
.           «Ἡ ἀπόφαση τὴ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου τῆς 27ης Νοεμβρίου 2018 νὰ καταργήσει τὸν Τόμο, ποὺ ὑπογράφηκε τὸ 1999, προκάλεσε μεγάλη ἀναταραχὴ στὴν Ἀρχιεπισκοπή μας, ποὺ ζοῦσε εἰρηνικὰ πάνω ἀπὸ 90 χρόνια κάτω ἀπὸ τὸ ὠμοφόριο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τὸ ὁποῖο ἔζησα καὶ λειτούργησα ἕως σήμερα… Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔχει σκοπὸ τὴ λειτουργία καὶ τὸ συντονισμὸ τῆς λατρείας κατὰ τὸ ἑλληνο-ρωσικὸ ὀρθόδοξο τυπικὸ μὲ σεβασμὸ πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὶς εἰδικὲς διατάξεις τῆς ρωσικῆς παράδοσης, σύμφωνα μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Μόσχας τοῦ 1917-1918….
.           Δὲν μποροῦμε νὰ “μαγειρεύουμε” ἢ μᾶλλον νὰ μεταβάλλουμε τὸ Καταστατικό μας, ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ ἀπαντήσει γιὰ τὸ ἂν μία γενικὴ συνέλευση μπορεῖ νὰ ἀποφασίσει μία κανονικὴ ἐπανένταξη. Ἐὰν μόνο ἡ συνέλευση μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὸ καταστατικό, δὲν μπορεῖ νὰ λύσει τὸ ποιμαντικὸ ζήτημα τῆς κανονικῆς ἐπανένταξης….
.           Ἡ Ἀρχιεπισκοπή μας δὲν δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ πιστεύω ὅτι αὐτὸ εἶναι θεμελιῶδες στὴν παροῦσα κατάσταση. Δημιουργήθηκε ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τὸ 1924 ὡς “Ἕνωση τῶν Ρωσικῶν Ὀρθοδόξων Συλλόγων στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη”, ποὺ ἐπιθυμοῦσε ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Εὐλόγιος… Ἀργότερα, λόγῳ τῶν περιστάσεων στὴν Ἐκκλησία ὑπὸ τὸ σοβιετικὸ καθεστώς, ὁ Εὐλόγιος ζήτησε ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο νὰ τοποθετήσει τὴν μητροπολιτική του ἐπαρχία κάτω ἀπὸ τὴν δικαιοδοσία του… Σὲ κείμενό του τότε τόνισε: “Παίρνοντας αὐτὸ τὸ δρόμο εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν ἀποχωριζόμεθα ἀπὸ τὴ μητέρα μας τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία… Δεσμευόμαστε πὼς ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νὰ κριθοῦν ἐλεύθερα οἱ πράξεις μας…, τότε συνεχίζουμε νὰ παραμένουμε στὴν κοινωνία πίστης καὶ προσευχῆς καὶ ἀγάπης μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας”[8]…. Αὐτὸ τὸ κείμενο μοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀντλήσω δύναμη καὶ νὰ ἀντισταθῶ στὴ βία τοῦ Πατρ. Κων/λεως καὶ νὰ σκεφτῶ τὴν ἰδέα, ὅτι ἡ ἐπιστροφὴ στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας μετὰ τὴν καθαρὴ διάλυση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἀπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2018, θὰ εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ πιὸ σεβαστὴ κανονικὴ ὁδὸς τῶν Πατέρων Ἱδρυτῶν μας…. Ἀγαπητοὶ Πατέρες, ὅταν ἐπέστρεψα ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2018, σᾶς ἐνημέρωσα συνοδικὰ καὶ στὶς 15 Δεκεμβρίου 2018 ἐκφράσατε τὴν ἐπιθυμία νὰ παραμείνετε ἑνωμένοι ἐναντίον τῆς ἀδικίας ποὺ διαπράχθηκε πάλι σὲ βάρος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας….
.                 Μὲ τὸ Ἀρχιεπισκοπικὸ Συμβούλιο καὶ μὲ τίμημα σημαντικὲς οἰκονομικὲς θυσίες συναντήσαμε τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία ἐκτὸς συνόρων, ἡ ὁποία δὲν ἀνταποκρίθηκε στὸ αἴτημά μας γιὰ αὐτονομία, ὅπως καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς (OCA), ἡ ὁποία ἀπέρριψε κάθε πιθανότητα κανονικῆς σύνδεσης μαζί της. Πραγματοποιήσαμε διάλογο καὶ μὲ τὸν Μητροπολίτη Ἰωσὴφ καὶ τὴ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐπίσης δὲν ἀνταποκρίθηκε θετικὰ στὸ αἴτημά μας… Εἶναι σαφὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ διατηρηθεῖ ἡ Ἀρχιεπισκοπή μας ὑπὸ τὴ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ πόρτα εἶναι ἐντελῶς κλειστὴ γιὰ ἐμᾶς…
.           Ὅσον ἀφορᾶ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο μία ἀντιπροσωπεία τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ συμβουλίου ἔχει ταξιδέψει δύο φορὲς στὸ Φανάρι μὲ τὸ αἴτημα νὰ ἐπανεξετάσει τὴν κατάστασή μας… Συναντήθηκα προσωπικὰ μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, στὶς 17 Αὐγούστου 2019, ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν μοῦ ἐπέτρεψε νὰ δοῦμε ἄλλη λύση πλὴν αὐτῆς ποὺ ἀποφασίστηκε στὶς 12 Ἰανουαρίου 2019, δηλαδὴ τὴ διάλυση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς…
.           Τέλος μετὰ ἀπὸ μία πρώτη ἐπαφὴ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας αὐτὸ ἔδειξε μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν κατάσταση. Μία κοινὴ ἐπιτροπὴ ἐπεξεργάστηκε σχέδιο ἐπανένταξης στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, καθιερώνοντας ἕνα εἰδικὸ καθεστὼς αὐτονομίας, ποὺ ἐγγυᾶται τὴν ἰδιαιτερότητά μας, τὸν τρόπο ἐργασίας μας καὶ τὴν ἐξασφάλιση ἑνὸς μέλλοντος γιὰ ἐμᾶς, χάρη στὴ δυνατότητα γρήγορης ἐκλογῆς βοηθῶν ἐπισκόπων. Τὸ σχέδιο παρουσιάστηκε πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκτακτη Γενικὴ Συνέλευση τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 2019….
.           Εἶναι καθῆκον μου νὰ βρῶ ἕναν δρόμο εἰρήνης καὶ ἡ συνέλευσή μας μὲ ὑποχρεώνει. Λόγῳ ἀπουσίας ἀρχιεπισκοπικῆς ἐπιτροπῆς, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ διαβούλευση μὲ τοὺς γέροντες καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μὲ τὴν ἰδιότητά μου τοῦ προέδρου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας, ἀποφάσισα σήμερα νὰ θέσω τὸν ἑαυτό μου ὅπως καὶ τὴν Ἀρχιεπισκοπή μας, κάτω ἀπὸ τὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας… Θὰ μνημονεύσω τὸν Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας αὐτὴ τὴν Κυριακὴ καὶ καλῶ ὅλο τὸν κλῆρο νὰ συνεχίσει νὰ μὲ μνημονεύει…
.           Ξέρω καὶ κατανοῶ τὶς ἱστορικὲς ἐπιφυλάξεις ὁρισμένων. Σκέφτομαι ἰδιαίτερα πολλοὺς ἀγαπητοὺς Πατέρες, Ἀδελφοὺς καὶ Ἀδελφές μας στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο. Οἱ πληγὲς εἶναι βαθιές. Εἶναι ἐπίσης μεταξὺ τῶν κοινοτήτων μας στὴ Νότια Γαλλία, λόγῳ νομικῶν διαφορῶν, μὲ τὶς ὁποῖες ἀσχολήθηκα ἀπὸ τὴν ἀρχή, γιὰ νὰ θέσω ἕνα τέλος σὲ αὐτές. Παρόλα αὐτὰ ἦρθε ἡ ὥρα ὄχι νὰ ξεχάσουμε, ἀλλὰ νὰ προχωρήσουμε πρὸς τὰ μπρός….».

.           14 Σεπτεμβρίου 2019. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποφάσισε τὴν ἐνσωμάτωση σὲ Αὐτὴν τοῦ ἐπὶ κεφαλῆς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ρωσικῆς παράδοσης ἐνοριῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη καθὼς καὶ τὸν κλῆρο καὶ τὸν λαὸ αὐτῶν, ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ. Πρόκειται γιὰ Πράξη, μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἐντάσσεται στὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία μὲ τὸν τίτλο Ντούμπνα καὶ ὁρίζεται νὰ ποιμαίνει αὐτὲς τὶς ἐνορίες.

.           Κυριακὴ 15 Σεπτεμβρίου 2019. Ὁ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία ἀνακοινώνει ἐπίσημα τὴν ἔνταξη τῶν ρωσικῆς παράδοσης ἐνοριῶν τῆς Δυτ. Εὐρώπης στὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία.

.           17 Σεπτεμβρίου 2019. Ποιμαντορικὴ ἐγκύκλιος Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου[9]. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐνημερώνει ὅτι μικρὸς ἀριθμὸς κληρικῶν ἐντάχθηκαν στὶς Ἑλληνικὲς Μητροπόλεις καὶ στὴ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία. Στὴν ἐγκύκλιο ἐξηγεῖ ὅτι ὁ ἴδιος δὲν μπορεῖ νὰ μνημονεύει τὸν Οἰκ. Πατριάρχη, ἀφοῦ διέλυσε τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἀπέλυσε. Ἐπίσης ἀπευθύνεται ἰδιαίτερα σὲ ἐκείνους τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνθηκαν πόνο ψυχῆς γιὰ τὶς διασπάσεις ποὺ ὑπῆρξαν μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου καὶ τὰ ὅσα συνέβησαν τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες καὶ τοὺς καλεῖ νὰ ἔχουν τὴ δύναμη νὰ ξεπεράσουν τὶς πληγὲς ποὺ εἶναι περαστικὲς καὶ νὰ οἰκοδομήσουν ἕνα κοινὸ μέλλον.

.             25 Σεπτεμβρίου 2019. Τὸ Γραφεῖο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου ἐκδίδει ἀνακοίνωση, μὲ τὴν ὁποία ἐκφράζει τὴν ἄποψή του σχετικὰ μὲ τὴν νομικὴ κατάσταση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων στὴ Γαλλία. Μεταξὺ τῶν ἐπιχειρημάτων εἶναι ὅτι μὲ τὴν ἀπόφασή του νὰ ἀκυρώσει τὸν Τόμο τοῦ 1999 καὶ νὰ διαλύσει τὴν Ἀρχιεπισκοπή, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο διέκοψε τὸν κανονικὸ δεσμὸ ποὺ τὸν ἕνωνε μαζί τους. Ἐπίσης ὅτι ἰσχύει ἡ ἀπόφαση νὰ τεθεῖ ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, μετὰ τὴν κατὰ πλειοψηφία ἀπόφαση τῆς Γενικῆς της Συνέλευσης.

.             28 Σεπτεμβρίου 2019. Στὴ Γενικὴ ποιμαντικὴ Σύναξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἐτέθη στοὺς κληρικούς της τὸ ἐρώτημα ἂν ἐξακολουθοῦν νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο στὴν ἐνέργειά του καὶ ἂν συμφωνοῦν νὰ ὑπογράψουν σχετικὸ κείμενο. Οἱ 51 παρόντες κληρικοὶ καὶ 37 ἀκόμη, ποὺ γιὰ διαφόρους λόγους δὲν προσῆλθαν, δήλωσαν τὴν ὑποστήριξή τους στὴν ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τους.

.             30 Σεπτεμβρίου 2019. Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουὴλ κάλεσε σὲ συνάντηση τὰ μέλη, ποὺ μειοψήφησαν κατὰ τὴ Γενικὴ Συνέλευση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ δέχθηκαν νὰ τεθοῦν ὑπὸ τὸ ὠμοφόριό του. Τὰ μέλη αὐτὰ θεωρήθηκαν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἐμμανουὴλ ὅτι ἀποτελοῦν τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τὸ ὁποῖο «κατέγραψε ἐπίσημα τὴ λήξη τῆς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ντουμνίσκ (Ντούμπνα) κ. Ἰωάννου, πρώην ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐξαρχίας ὑπὸ τὸν τίτλο Χαριουπόλεως, καὶ υἱοθέτησε τὰ κατάλληλα μέτρα ὥστε νὰ ἐγγυηθεῖ τὴ σωστὴ ἄσκηση τῶν κοινωνικῶν καθηκόντων τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς πρώην Ἐξαρχίας, τὴ διατήρηση τῶν συμφερόντων τους καὶ τὴ ρύθμιση τῆς σημερινῆς ἀσταθοῦς καταστάσεως».

.             2 Ὀκτωβρίου 2019. Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννη. Σὲ αὐτὴν ἀναγγέλλει ὅτι στὴ Γενικὴ Σύναξη τῶν κληρικῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τὴν 28η Σεπτεμβρίου, καὶ μὲ τὴν πλειοψηφία τῶν 2/3 αὐτῶν ἀποφασίστηκε ἡ ἐπίσημη ἔνταξη τῆς Ἐξαρχίας ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας. Ἀναγγέλλει ἐπίσης ὅτι στὶς 21 Ὀκτωβρίου θὰ συγκληθεῖ Γενικὴ Συνέλευση, ἡ ὁποία θὰ ἀνανεώσει τὰ μέλη τῶν ὀργάνων της, μὲ βάση τὶς πρόσφατες ἐξελίξεις. Λόγου χάρη, ὅπως ἀνακοινώθηκε, τρία κληρικὰ μέλη τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἐπέλεξαν νὰ τὴν ἐγκαταλείψουν καὶ νὰ ἐνταχθοῦν σὲ ἄλλες δικαιοδοσίες, εἴτε στὶς Ἑλληνορθόδοξες Μητροπόλεις, εἴτε στὶς Ρουμανικές. Πρόκειται γιὰ τοὺς πατέρες Κριστὸφ Ἀλοΐζιο, Ἀλέξανδρο Φωστηρόπουλο καὶ Σέργιο Σολογκούμπ.

.             8 Ὀκτωβρίου 2019. Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ρωσικῆς Παράδοσης στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη μὲ Ἀνακοινωθέν της ἐνημερώνει ὅτι μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, τῆς 7ης Ὀκτωβρίου 2019, ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἐντάχθηκε ἐπισήμως σὲ Αὐτό. Καὶ προστίθεται στὸ Ἀνακοινωθέν: «Ἔτσι τελειώνει μία περίοδος ὀδυνῶν πνευματικῶν καὶ ποιμαντικῶν, καθὼς καὶ μία περίοδος κανονικῶν ἀβεβαιοτήτων, ποὺ ἀκολούθησαν τὴν ἀνάκληση τοῦ καθεστῶτος ποὺ εἶχε ἀποδοθεῖ μὲ τὸν Τόμο τοῦ 1999 ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ τὴν Πράξη διάλυσης τῆς Ἐξαρχίας καὶ ἐντάξεως τῶν ἐνοριῶν της στὶς ἑλληνικὲς μητροπόλεις».

.             8 Ὀκτωβρίου 2019. Ἀκόμη δὲν στέγνωσε ἡ πένα τῆς ἐντάξεως τῶν ἐνοριῶν τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας καὶ ἄρχισαν τὰ ἐπεισόδια μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων, ποὺ δημιουργήθηκαν μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου νὰ διαλύσει τὴν Ἐξαρχία τους. Κατὰ τὴν Ἀνακοίνωση τῆς Ἑλληνορθόδοξης Μητροπόλεως Γαλλίας στὸν Ι. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σεργίου, στὸ Παρίσι, ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ π. Βλαντισλὰβ Τρεμποβέλσκι ζήτησε ἀπὸ τὸν εὑρισκόμενο στὸν Ναὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἰωάννη νὰ ἀποχωρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἐπέλεξε νὰ μὴν τὸν ἀκολουθήσει καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Ἑλληνορθόδοξη Μητρόπολη Γαλλίας. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ εἶπε ὅτι ἐφόσον δὲν θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὴν ἀπόφαση τῆς πλειοψηφίας τῆς Γ.Σ. τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ τὴ δική του ὡς ποιμενάρχου του, ἐκεῖνος νὰ ἀπέλθει τοῦ Ναοῦ καὶ ὁ ἴδιος θὰ τελέσει τὴ Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ ὑπῆρξε ἔνταση μεταξὺ τοῦ ἱερέα καὶ τοῦ Μητροπολίτου καὶ τῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν ποὺ τὸν συνόδευαν. Παρὼν καὶ ὁ κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ὁ ὁποῖος πῆρε τὸ μέρος τοῦ Μητροπολίτου. Τελικὰ ὁ ἱερεὺς ποὺ ἀκολούθησε τὴν ἑλληνορθόδοξη Μητρόπολη ἀπεχώρησε καὶ ἡ Θεία Λειτουργία τελέστηκε κανονικὰ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἰωάννη. Σημειώνεται ὅτι κατὰ τὴ Μητρόπολη Γαλλίας, ἡ Θεολογικὴ σχολὴ τοῦ Ἁγίου Σεργίου «δὲν σχετίζεται μὲ τὸν ὁμώνυμο Ναὸ ἐδῶ καὶ δύο χρόνια καὶ δὲν ἀποτελεῖ παρεκκλήσιό της». Μὲ τὴν ἄποψη τοῦ κ. Ἐμμανουὴλ διαφωνεῖ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἰωάννη στὴν ἀπόφασή του.

.             11 Ὀκτωβρίου 2019. Στὸ ἀνακοινωθέν του τὸ Γραφεῖο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων ρωσικῆς παράδοσης στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη σημειώνει πὼς ἡ Ἀνακοίνωση γιὰ τὸ συμβὰν στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σεργίου τῆς Μητροπόλεως Γαλλίας «μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ δυσφημιστικὴ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου». Ὅπως ἐξηγεῖ, «τίποτε ἀπὸ ὅσα γράφονται στὴν Ἀνακοίνωση δὲν εἶναι ἀληθές: ἕνα βίντεο εὐτυχῶς τραβήχτηκε, ποὺ ἀποδεικνύει πὼς ὁ προϊστάμενος τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Στεργίου θέλησε νὰ ἐμποδίσει τὴν εἴσοδο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὸν Ναό». Καὶ προστίθεται: «Ὁ Σεβασμιώτατος Ἰωάννης σέβεται βαθιὰ τὴν ἐπιλογὴ μίας μειοψηφίας μελῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς νὰ προσκολληθοῦν στὶς ἑλληνικὲς ἢ ρουμανικὲς μητροπόλεις. Ὅμως ὅσες κοινότητες – μέλη ποὺ δὲν ἔχουν κάνει ἀκόμη τὴν ἐπιλογή τους δὲν θὰ πρέπει νὰ ζοῦν εἴτε ὑπὸ τὴν πίεση, εἴτε ὑπὸ τὴν κωλυσιεργία τῶν ἐπικεφαλῆς ἢ ἄλλων μελῶν τους. Πρέπει νὰ μποροῦν νὰ ἀποφασίσουν ἐλεύθερα καὶ ὑπεύθυνα… Μία μειονότητα κληρικῶν καὶ λαϊκῶν δὲν μπορεῖ καὶ δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ἐπιβληθεῖ στὴ μεγάλη πλειοψηφία τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ἡ διοίκηση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς παραμένει στὴ θέση της καὶ θὰ συνεχίσει νὰ ἀγρυπνᾶ, ὥστε νὰ γίνει σεβαστὴ ἡ μὲ μεγάλη πλειοψηφία ἐπιλογὴ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ἐὰν καταστεῖ ἀναγκαῖο θὰ προστατεύσει τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ τὰ μέλη της ἀπὸ ὁποιασδήποτε μορφῆς σφετερισμό». Τὸ κείμενο ὑπογράφεται ἀπὸ τοὺς πρωτοπρεσβύτερους Ζὰν Γκουεΐτ – ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου, Τεοντὸρ Βαντερβοὺρτ – μέλος τοῦ Συμβουλίου, Νικολὰ Σερνοκρὰκ – κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Σεργίου, Ἀντρὲ Ντρομπὸ – προϊστάμενο τῶν ἐνοριῶν τοῦ βορειοανατολικοῦ Παρισιοῦ, καὶ τὰ λαϊκὰ μέλη Νικολὰ Λοπουκὶν – Γραμματέα τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου καὶ Μισὲλ Ριμπὸ Μενετιὲρ – μέλος τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Συμβουλίου.

.             21 Ὀκτωβρίου 2019. Στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκι, τῆς Ἐξαρχίας, στὸ Παρίσι, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη τοῦ κ. Κλεμὰν Ρουσούζ, ἐπικεφαλῆς τοῦ κεντρικοῦ Γραφείου γιὰ τὶς θρησκεῖες στὸ Ὑπουργεῖο τῶν Ἐσωτερικῶν τῆς Γαλλίας. Οἱ δύο ἄνδρες συζήτησαν γιὰ τὴν τρέχουσα κατάσταση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ γιὰ τὸ μέλλον της. Ὁ κ. Ἰωάννης ἐξήγησε στὸν Γάλλο ἐπίσημο τὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι ἡ παρουσία καὶ ἡ συνέχεια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γιὰ τὴν ρωσικὴ Διασπορὰ στὴ Γαλλία καὶ στὴν Εὐρώπη καὶ γιὰ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο της. Ὁ κ. Ρουσοὺζ ἀπὸ τὴν πλευρά του τόνισε ὅτι μὲ βάση τὴν ἀρχὴ τῆς λαϊκότητας, ἡ Γαλλία σέβεται τὴν ἐλευθερία τῶν θρησκειῶν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους.

.             24 Ὀκτωβρίου 2019. Τὸ Συμβούλιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη ἀνακοίνωσε ὅτι ἄρχισε ἡ προετοιμασία του γιὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν τὸν προσεχῆ Ἰανουάριο 2020 στὴ Γενικὴ Συνέλευση τὰ ὅσα ἔχουν ἀποφασιστεῖ, ἤτοι ἀνανέωση τῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου, ἐκλογὴ βοηθῶν ἐπισκόπων καὶ τροποποίηση τοῦ Καταστατικοῦ, ὥστε νὰ ὑλοποιηθεῖ ἡ ἔνταξη τῆς Ἐξαρχίας ὑπὸ τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία.

.             3 Νοεμβρίου 2019. Κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, στὴ Μόσχα, ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀναβίβασε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ντούμπνα σὲ Μητροπολίτη καὶ τοῦ φόρεσε τὸ διακριτικὸ τοῦ ἀξιώματος, τὸ λευκὸ ἐπανωκαλύμμαυχο. Σημειώνεται ὅτι κατὰ τὸ Μητροπολιτικὸ σύστημα, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, ὁ Μητροπολίτης ἔχει τὰ πρεσβεῖα ἔναντι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

.             10 Νοεμβρίου 2019. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου παρόμοια συνάντηση μὲ ἐκείνη στὴ Μητρόπολη Γαλλίας ἔγινε καὶ στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο ὑπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Θυατείρων. Κατὰ τὸ δελτίο Τύπου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων, παρέστησαν 21 κληρικοί, ἐκπροσωποῦντες ἐννέα ἐνορίες καὶ ἑπτὰ κοινότητες τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων.

.             10 Νοεμβρίου 2019. Ὁ ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς κ. Μάξιμος, βοηθὸς τοῦ Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, μετέβη στὴν πόλη Rennes καὶ τέλεσε τὴ Θεία Λειτουργία στὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῆς πρώην Ἐξαρχίας, ὁ ἱερέας τοῦ ὁποίου μὲ μέρος τοῦ ποιμνίου του ἐντάχθηκε στὴν ἑλληνορθόδοξη Μητρόπολη Γαλλίας. Κατὰ τὴν ὁμιλία του ἀνέφερε, μεταξὺ ἄλλων: «Ἐμεῖς ἐδῶ σὲ αὐτὴ τὴν ὄμορφη ἐνορία προσευχόμαστε γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη στὴν Ἐκκλησία… Ἐμεῖς, ὡς τέκνα τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, προσευχόμαστε μὲ θέρμη γιὰ τὴν ἐπίλυση ὅλων τῶν προβλημάτων καὶ τείνουμε χείρα βοηθείας καὶ συμπαράστασης πρὸς ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς Ὀρθοδόξους στὴ Γαλλία». Πρόκειται περὶ σαφοῦς διαστρεβλώσεως τῶν ἐννοιῶν, ὅταν οἱ καταστροφεῖς μίας ἐκκλησιαστικῆς ὀντότητας καὶ οἱ ὑπαίτιοι προκλήσεως διχόνοιας καὶ διχασμοῦ στὰ μέλη της λέγουν ὅτι προσεύχονται, μὲ θέρμη μάλιστα, γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας…

.             18 Ἰανουαρίου 2020. Ἔκτακτη σύναξη ὅσων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν τῆς Ἐξαρχίας τῶν ρωσικῆς παράδοσης ὀρθοδόξων ἐνοριῶν στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη δέχθηκαν τὴ διάλυσή της καὶ τὴν ἔνταξή τους στὶς Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Κατ’ αὐτὴν προήδρευσε ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, ὁ ὁποῖος στὴν ὁμιλία του συνόψισε τὴν τρέχουσα περίπλοκη (ὅπως τὴ χαρακτήρισε) κατάσταση τῆς Ἕνωσης (Union) – ἐννοεῖ τῆς Ἐξαρχίας – καὶ σημείωσε ὅτι ἡ διένεξη μεταξὺ τῶν δύο πλευρῶν δὲν ἔχει ἐπιλυθεῖ, γιὰ τὴ διοίκησή της. Ἀνακοίνωσε ἐπίσης ὅτι στὴ Σύναξη δὲν ὑπάρχει ἡ ἀπαραίτητη ἀπαρτία, ὥστε νὰ ἐκλεγεῖ νέος Πρόεδρος, γι’ αὐτὸ καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὁ ἴδιος εἶναι ὁ τοποτηρητὴς τῆς Προεδρίας καὶ θὰ συνεχίσει νὰ προεδρεύει ἕως ὅτου γίνει νομικὰ ἐφικτὸ νὰ ἐκλεγεῖ νέος Πρόεδρος. Ὁ κ. Ἐμμανουὴλ πρόσθεσε ἐπίσης ὅτι προσβλέπει στὸ νὰ ὑπάρξει διαπραγμάτευση μὲ τὴν μὲ τοὺς Ρώσους ἐμιγκρέδες τῆς Μητρόπολης Ντούμπνα (Σημ.: Ποὺ δὲν δέχθηκαν τὴ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας τους) γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ νομικὴ διαδικασία, «ποὺ δὲν ἁρμόζει μεταξὺ χριστιανικῶν κοινοτήτων». Ὁ κ. Ματθαῖος Ragot, ἕνας τῶν Νομικῶν Συμβούλων τοῦ Σεβ. Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, ἐξέθεσε τὰ θετικὰ καὶ ἀρνητικὰ σημεῖα τῶν δύο λύσεων γιὰ τὴν διοίκηση τῆς Ἐξαρχίας. Ὅπως ἐξήγησε, προτιμότερη εἶναι ἡ διαπραγμάτευση, γιατί μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἄμεση καὶ ἀμοιβαία ἀποδεκτὴ λύση. Ἀντιθέτως ἡ διὰ τῆς δικαστικῆς ὁδοῦ διεκδίκηση τῆς Ἐξαρχίας, ὅπως ἐξήγησε ὁ κ. Ragot, «θὰ κρατήσει μεγάλο χρονικὸ διάστημα καὶ θὰ εἶναι πολυδάπανη». Ὁ νομικὸς σύμβουλος δὲν εἶπε ὅτι κατὰ πᾶσα πιθανότητα ἡ ἀπόφαση θὰ εἶναι ἀρνητικὴ γιὰ τὴν Μητρόπολη Γαλλίας καὶ τὴν μειοψηφία αὐτῶν ἀπὸ τὴν Ἐξαρχία ποὺ τὴν ἀκολουθοῦν.
.             Τὰ ὅσα ἐλέχθησαν στὴν ἐν λόγῳ Σύναξη δείχνουν ἀφ᾽ ἑνὸς τὸ ἀδιέξοδο, στὸ ὁποῖο ὁδηγεῖται ἡ Μητρόπολη Γαλλίας μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου μία νοοτροπία κοσμική: Ἀφοῦ οἱ ἰσχυροὶ προκαλοῦν τετελεσμένα γεγονότα (Σημ. Ὅπως λ.χ. στὴν Κύπρο τὸ 1974), καλοῦν στὴ συνέχεια τὰ θύματα τῆς ἐνέργειάς τους νὰ διαπραγματευθοῦν γιὰ τὴν «εἰρηνικὴ ἐπίλυση» τῆς ἄδικης καὶ ἀπαράδεκτης ἐνέργειάς τους…

.             24 καὶ 25 Ἰανουαρίου 2020. Συγκαλεῖται στὸ Παρίσι, καὶ σὲ αἴθουσα τοῦ Θεολογικοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ἡ Γενικὴ Συνέλευση (ΓΣ) τῆς Ἐξαρχίας τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων Ἐμιγκρέδων στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μητροπολίτου Ντούμπνα Ἰωάννου. Παρὰ τὶς ἀπεργίες τῶν Μέσων Μαζικῆς Μεταφορᾶς παρόντα ἦσαν 133 μέλη ἀπὸ τὰ 181 ποὺ εἶχαν δικαίωμα συμμετοχῆς (75%). Μερικοὶ πῆγαν ἀργοπορημένοι καὶ ἀφοῦ εἶχε ὁλοκληρωθεῖ ἡ Συνέλευση. Ἐπειδὴ ὅσοι συμμετέσχον ἦσαν πάνω ἀπὸ 91, δηλαδὴ πάνω ἀπὸ τὸ 50% σὺν μία ψῆφο ὅσων εἶχαν δικαίωμα συμμετοχῆς, ἡ ΓΣ προχώρησε ὁμοφώνως στὴν ἀνανέωση τῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου τῆς Διοίκησης, στὴν ἐκλογὴ μελῶν τῆς ἐξελεγκτικῆς ἐπιτροπῆς καὶ τῶν ἄλλων Ἐπιτροπῶν καὶ στὴν ἐκλογὴ δύο βοηθῶν Ἐπισκόπων: Τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Συμεὼν (Cossec), ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, καὶ τοῦ ἱερομονάχου Ἐλισσαίου (Germain). Τὴ δεύτερη ἡμέρα ἡ Γενικὴ Συνέλευση μὲ ποσοστὸ 94% ἐνέκρινε τὶς ἀναγκαῖες τροποποιήσεις στὸ Καταστατικὸ γιὰ νὰ προσαρμοσθεῖ ἡ Ἐξαρχία στὶς νέες συνθῆκες, τῆς σύνδεσής της μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας.

Ἡ κατάσταση σήμερα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων καὶ τῆς ἑλληνορθόδοξης Μητρόπολης Γαλλίας

.             Τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν γράφονται στὴν ἰστοσελίδα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ρωσικῆς Παράδοσης στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη (www.exarchat.org): «Περισσότερο ἀπὸ 80 χρόνια μετὰ τὴν ἵδρυσή της ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔχει καταστεῖ πολυεθνικὴ ἐκκλησιαστικὴ ὀντότητα, περιλαμβάνουσα 120 ἐνορίες καὶ μοναστικὲς ἀδελφότητες, ποὺ ἐξυπηρετοῦνται ἀπὸ 104 πρεσβυτέρους καὶ 24 διακόνους, κυρίως στὴ Γαλλία, ἀλλὰ ἐπίσης στὸ Βέλγιο, στὴν Ὀλλανδία, στὴ Δανία, στὴ Γερμανία, στὴ Νορβηγία, στὴ Σουηδία, στὴν Ἰταλία, στὴν Ἱσπανία καὶ προσφάτως στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο. Στὴ Γαλλία ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔχει τὴν σημαντικότερη Ὀρθόδοξη κοινότητά της, μὲ 40 ἐνορίες, περιλαμβάνουσα καὶ τὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκι στὸ Παρίσι, τὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴ Νίκαια καὶ τὸ παρεκκλήσιο στὸ ρωσικὸ κοιμητήριο στὴν St Genevieve-des-Bois. Ἡ σύνθεσή της ἀναδεικνύει τὴν διαφορετικότητά της, μὲ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι οἰκεία στὴν Δύση: Ὑπάρχουν ἐνορίες τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων ποὺ τελοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα, ὅπως τὰ ἔμαθαν στὴν χώρα καταγωγῆς τους, καὶ ἀκριβῶς δίπλα ὑπάρχουν ἐνορίες, οἱ ὁποῖες προσελκύουν πιστοὺς διαφόρων ἐθνοτήτων, ὅπως ἐπίσης ὑπάρχουν καὶ ἐνορίες, οἱ ὁποῖες τελοῦν τὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὶς Ἀκολουθίες σὲ διάφορες γλῶσσες, ἀνάλογα μὲ τὴ σύνθεση τοῦ ἐκκλησιάσματος. Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν κληρικῶν καὶ τῶν πιστῶν εἶναι τώρα πολίτες αὐτῶν τῶν χωρῶν καὶ τὸ ἥμισυ τῶν κληρικῶν εἶναι καταγωγῆς ἀπὸ δυτικὲς χῶρες. Σὲ μερικὲς ἐνορίες ἡ λατρεία τελεῖται στὰ σλαβονικὰ ἐξ ὁλοκλήρου. Σὲ ἄλλες στὰ γαλλικὰ (ἢ Γερμανικά, Ἀγγλικά, Νορβηγικά, Ὀλλανδικὰ) καὶ σὲ πολλοὺς ναοὺς σὲ δύο γλῶσσες. Στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ ἔχει ἐνταχθεῖ τὸ Ἰνστιτοῦτο Ὀρθόδοξης Θεολογίας στὸ Παρίσι τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ὅπως ἐπίσης τὸ μοναστήρι τῆς Πάντων Προστατεύουσας Παναγίας στὸ Bussy-en-Othe, κοντὰ στὴ Sens».
.             Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα, τὰ ἀναγεγραμμένα στὴν ἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἡ Ἑλληνορθόδοξη Μητρόπολη Γαλλίας ἔχει 37 Ἐνορίες. Ἀπὸ αὐτὲς οἱ 29 ἐξυπηρετοῦνται ἀπὸ Ἕλληνες ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀμείβονται ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος. Ἔχει καὶ ἑπτὰ γαλλόφωνες ἐνορίες, μία γεωργιανὴ καὶ μία ρουμανική. Σημειώνεται ὅτι στὴ Γαλλία ὑπάρχουν Γεωργιανὸς καὶ Ρουμάνος Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὴν ποιμαντικὴ εὐθύνη τῶν συμπατριωτῶν τους… Ἐπίσης κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, στὴ Γαλλία λειτουργεῖ Συνέλευση Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, στὴν ὁποία συμμετέχουν ἑπτὰ διαφορετικῶν δικαιοδοσιῶν Ἐπίσκοποι (Κων/λεως, Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας), μὲ ταμία τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ἰωάννη, τὸν ἐπικεφαλῆς τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων τῆς Γαλλίας, χωρὶς ποτὲ νὰ ἔχει τεθεῖ, φανερὰ τουλάχιστον, κάποιο ζήτημα ἀπὸ τὸν προεδρεύοντα Μητροπολίτη Γαλλίας Ἐμμανουήλ. Ἡ Μητρόπολη Γαλλίας ἔχει ἐπίσης πέντε μονές, κυρίως γαλλόφωνες, καὶ δύο βοηθοὺς Ἐπισκόπους.

Ἐπίμετρο

.             Τὸ παρὸν πολυσέλιδο κείμενο, γιὰ τὸ ἱστορικό τῆς διάλυσης ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο τῆς ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία του Ἐξαρχίας τῶν Ἐνοριῶν Ρωσικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παράδοσης στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, ἔχει ἔμμεση σχέση μὲ τὸ Οὐκρανικὸ Ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα, στὸ ὁποῖο ἀναφέρονται τὰ προηγούμενα κείμενα. Ὅμως προσετέθη σὲ αὐτά, γιατί ἔχει σχέση μὲ τὸν ἀνταγωνισμὸ τοῦ Φαναρίου μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας.
.             Ἡ ἐκ μέρους τοῦ κ. Βαρθολομαίου δικαιολογία γιὰ τὴ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας δὲν ἰσχύει. Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ δικαιολογία ἦταν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν στὴν ἴδια ἐπαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου νὰ ὑπάρχουν δύο Ἐπίσκοποι. Πρῶτον ὁ ἴδιος ὑπέγραψε, τὸ 1999, τὸν Τόμο τῆς αὐτονομίας τῆς Ἐξαρχίας καὶ τῆς ἀπ’ εὐθείας ἐξαρτήσεως ἀπὸ τὸ Φανάρι. Δεύτερο ΟΥΔΕΝ ἄλλαξε στὰ εἴκοσι χρόνια ποὺ διέρρευσαν. Τότε καὶ σήμερα δύο ἦσαν οἱ ὑπὸ τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο Ἐπίσκοποι. Τρίτον ΟΥΔΕΝ συνέβη ἀπὸ πλευρᾶς τῆς Ἐξαρχίας, ποὺ νὰ προκάλεσε τὴν ἀπόφαση τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Ἀντίθετα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ τὰ ἄλλα μέλη τῆς Ἐξαρχίας ἐκλιπάρησαν τὸν Πατριάρχη νὰ τοὺς ἀφήσει νὰ ζοῦν ὡς Ἐξαρχία ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία του. Τέταρτον, νὰ ὑπάρχουν στὴν ἴδια Ἐπαρχία τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου περισσότεροι τοῦ ἑνὸς Ἐπίσκοποι εἶναι κάτι τὸ σύνηθες. Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποιὰ θέση ὁ καθεὶς κατέχει, ἐκτελεῖ στὴν ἴδια Ἐπαρχία ἀρχιερατικὰ καθήκοντα. Ἔτσι ἐπὶ σημερινοῦ Πατριάρχου στὴ Μητρόπολη Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου Κρήτης ὑπάρχουν τρεῖς Ἐπίσκοποι, στὴ Μητρόπολη Ἑλβετίας δύο, στὴ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ὑπάρχει Πατριαρχικὴ Μονὴ μὲ ἡγούμενο Ἐπίσκοπο καὶ στὴ Μητρόπολη Κασσανδρείας ἄλλη Πατριαρχικὴ Μονή, μὲ ἡγούμενο Μητροπολίτη…
.             Ἡ αἰτία λοιπὸν δὲν εἶναι οἱ δύο Ἐπίσκοποι σὲ μία Ἐπαρχία. Αὐτὴ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐνεργείας τοῦ Πατριάρχου. Μὲ τὴ διάλυση τῆς Ἐξαρχίας τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων προστίθενται κάποιες ἐνορίες στὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο καὶ εἰδικότερα στὴ Μητρόπολη Γαλλίας καὶ στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Θυατείρων. Ὑπάρχει μία ἐκ μέρους τοῦ Φαναρίου ἐκμετάλλευση τῆς πραγματικότητας, ὅτι στὴ Γαλλία κυρίως, κάποιοι Ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ δὲν θέλουν νὰ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.
.             Ἐδῶ εἶναι τὸ καίριο σημεῖο. Ἡ ἐνέργεια τοῦ Οἰκ. Πατριάρχη νὰ αὐξήσει τὴν ἐκκλησιαστική του ἰσχὺ στὴ Γαλλία καὶ σὲ ἐπαρχίες καὶ ἐνορίες ποὺ ἀνήκουν ἢ προέρχονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας μοιάζει μὲ τὴν ἐνέργειά του στὴν Οὐκρανία. Καὶ ἡ μία περίπτωση καὶ ἡ ἄλλη δείχνουν τὴν ἴδια ἐπεκτατικὴ νοοτροπία. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἡ πατριαρχικὴ ἐνέργεια προκαλεῖ σχίσμα καὶ διενέξεις, στὴν Οὐκρανία, σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ στὴ Γαλλία, σὲ μία ἀνθοῦσα πνευματικὰ Ὀρθόδοξη κοινότητα ρωσικῆς παράδοσης. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ὑποστηρίζει πὼς ὅ, τι πράττει εἶναι γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας… Εἶναι κοσμικὴ – ὁλοκληρωτικὴ ἡ ἀντίληψη πὼς ἡ ἑνότητα καὶ ἡ εἰρήνη ἐπέρχονται ὅταν ὁ Οἰκ. Πατριάρχης διὰ τῆς ἰσχύος του, ὅπως τὴ νομίζει, μόνος του ἀποφασίζει, διατάζει καί, μὲ κάθε μέσο, ἐπιβάλλει τὴ διαταγή του…
.             Στὴν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας καὶ στὴν περίπτωση τῶν Ρώσων ἐμιγκρέδων μόνος του ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἀποφάσισε. Προσβλητικὸ γιὰ ὅλους τοὺς Προκαθημένους στὸ Οὐκρανικό, προσβλητικὸ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαριουπόλεως Ἰωάννη γιὰ τὴν διάλυση τῆς Ἐξαρχίας του, ποὺ τοῦ τὴν ἀνακοίνωσε, ὅταν αὐτὸς γιὰ Ἐπιτροπὴ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ποτὲ δὲν ζήτησε τὴν ἄποψή του γιὰ τὸ σοβαρότατο θέμα τῆς ὕπαρξης τῆς Ἐξαρχίας καὶ ποτὲ δὲν τοῦ ἐξήγησε τοὺς λόγους ποὺ προέβη σὲ αὐτή του τὴν ἐνέργεια…. Οὐκρανία – Ρῶσοι ἐμιγκρέδες στὴ Γαλλία: Δύο περιπτώσεις, μία νοοτροπία τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.-

[1] http://www.cath.ch/news 4 Septembre 2019

[2] La Croix, 03/09/2019

[3] Ἀριθμ. πρωτ. 1042, 27 Νοεμβρίου 2018. Αὐτή συνυπογράφεται ἀπό τοὺς Μητροπολίτες Βρυούλων, Γερμανίας, Νέας Ἰερσέης, Ρεθύμνης, Σιγκαπούρης, Σύμης, Ιταλίας, Τρανουπόλεως, Ρόδου, Κορέας, Αὐστρίας και Σικάγου.

[4] Βλ.σχ. http://www.la-croix.com/Religion/Actualite/L-archeveche-russe-orthodoxe-profondement-divise-2015-07-22 και http://www.la-croix.com/Urbi-et-Orbi/Actualite/France/L-archeveche-russe-orthodoxe-en-Europe-occidentale-a-tenu-une-assemblee-pastorale-tendue-2015-11-12

[5] Συντάχθηκε ἀπὸ τὸν Βλαντιμίρ Γκολοβάνοφ στὶς 13 Ἰανουαρίου 2014 καὶ ἀπὸ τοὺς 99 ὑπογράψαντας οἱ 41 ἦσαν κληρικοί, μοναχοί, μοναχές και μέλη τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου.

[6] Γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἐπιστολὴ δὲς «Parlons d’ Orthodoxie”, 7 Fevrier 2015 08.57

[7] Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης (Ρενοτὸ) εἶναι Γάλλος. Γεννήθηκε στὸ Μπορντὸ τὸ 1942 καὶ σπούδασε Ὀρθόδοξη Θεολογία στὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου, στὸ Παρίσι. Ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ π. Σωφρονίου Σαχάροφ.

[8] Απόσπασμα Irenikon, t. 8, 1931, p. 365

[9] Ἁριθμ. Πρωτ. 19.047

Ο ΥΒΡΙΔΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ὁ ὑβριδικὸς πόλεμος γιὰ τὸν θρόνο τῆς Ὀρθοδοξίας

ἀπόσπασμα ἄρθρου τοῦ
Νίκου Εὐσταθίου
ἐφημ. «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28.01.2020

.                   Ὁ δημοσιογράφος καὶ συγγραφέας Ἀλέξανδρος Μασσαβέτας στὸ βιβλίο του «Τρίτη Ρώμη» ἀναδεικνύει ἕνα ζήτημα ξεκάθαρα γεωπολιτικὸ πίσω ἀπὸ τὸ φαινομενικὰ θρησκευτικό του πρῶτο ἐπίπεδο: τὸν ὑπόγειο πόλεμο δεκαετίας ποὺ ἡ Μόσχα ἔχει κηρύξει στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.
.                   Ἔπειτα ἀπὸ ἕντεκα χρόνια ἐντατικῆς ταξιδιωτικῆς ἔρευνας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στὴν εὐρύτερη Τουρκία, καθὼς καὶ τρία ἐξαιρετικὰ ἐπιτυχημένα ὁδοιπορικὰ βιβλία, ὁ Ἀλέξανδρος Μασσαβέτας ἐπιστρέφει μὲ τὴν ἴδια ἐξονυχιστικὴ προσέγγιση καὶ μελέτη, ἀλλὰ μία σαφῶς διαφορετικὴ θεματολογία. Ἡ «Τρίτη Ρώμη» (Ἐκδόσεις Πατάκη) ἀναδεικνύει ἕνα ζήτημα ξεκάθαρα γεωπολιτικό, πίσω ἀπὸ τὸ φαινομενικὰ θρησκευτικό του πρῶτο ἐπίπεδο: τὸν ὑπόγειο πόλεμο δεκαετίας, ποὺ ἡ Μόσχα ἔχει κηρύξει στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.
.                   «Ἡ ρωσικὴ διείσδυση στὴν Ἑλλάδα, μέσῳ ψευδοϊστορικῶν ἀφηγημάτων καὶ διασυνδέσεων στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν Τύπο, πάει πίσω πολλὰ χρόνια, ὡστόσο τὴν τελευταία εἰκοσαετία ἔχει κλιμακωθεῖ», ἀναφέρει μὲ ἀνησυχία ὁ Μασσαβέτας, ὁ ὁποῖος στὸ βιβλίο του συνθέτει ἕνα ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο ἱστορικὸ πλαίσιο τῆς δημιουργίας θρησκευτικῶν ἀποικιῶν ἀπὸ τὸ Κρεμλίνο, μὲ πρωτοφανῆ πολιτικὰ ὀφέλη. Ἡ «Κ» συνάντησε τὸν δημοσιογράφο καὶ συγγραφέα καὶ συζήτησε ἐκτενῶς γιὰ τὸν «ὑβριδικὸ πόλεμο» τῆς Μόσχας στὸν ἑλληνικὸ χῶρο, τὸν ἐξτρεμισμὸ τῆς ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἑλληνικὴ χριστιανοσύνη ὡς στοιχεῖο πολιτιστικῆς ἀναφορᾶς.

– Τὸ νέο σας βιβλίο εἶναι σαφῶς μία παρέκκλιση ἀπὸ τὴ συνήθη σας θεματολογία. Γιατί ἀποφασίσατε νὰ ἀσχοληθεῖτε μὲ τὸν ἀγώνα τῆς Μόσχας γιὰ τὸν θρόνο τῆς Ὀρθοδοξίας;

– Στὴν πραγματικότητα, τὸ θέμα ἀποφάσισε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἐμένα. Παρότι ὁμολογουμένως δὲν θρησκεύομαι, μὲ ἐνδιέφερε πάντοτε ἡ θρησκεία ὡς πολιτιστικὴ ἀναφορὰ καὶ ὡς στοιχεῖο αὐτοπροσδιορισμοῦ, καὶ εἰδικὰ στὴν Τουρκία ὅπου ζοῦσα ἐνόσῳ κλιμακωνόταν ὁ ἰσλαμισμός. Ὅταν ἔκανα τὴν ἔρευνα γιὰ τὸ τελευταῖο μου βιβλίο γιὰ τὶς γειτονιὲς τοῦ Κεράτιου, λόγῳ τοῦ Φαναρίου εἶχα ἀσχοληθεῖ ἀρκετὰ μὲ τὸ θέμα τῆς οἰκουμενικότητας. Ἐκεῖ συνειδητοποίησα πὼς ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ δύο τινά: ἀπὸ τὴ μία τὸ γεγονὸς πὼς ἡ Τουρκία δὲν τὴν ἀναγνωρίζει, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πὼς ἡ Ρωσία τὴν ἀμφισβητεῖ. Κατάλαβα  τὴ σοβαρότητα τῆς κατάστασης, ὅταν μετὰ τὸ πραξικόπημα τοῦ 2016 εἶχε κυκλοφορήσει μία ψευδεπίγραφη ἐπιστολὴ δῆθεν ἑνὸς πρώην Ἀμερικανοῦ διπλωμάτη –ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἦταν τῶν ρωσικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν– ποὺ ἔλεγε πὼς ὁ Ἐρντογὰν δὲν ἔχει ἀνάγκη τὸν Βαρθολομαῖο καὶ πὼς ὁ θρόνος τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ μεταφερθεῖ. Ἡ ἰσχύς, ποὺ ἔχει ἡ Ἑλλάδα μὲ τὸ Πατριαρχεῖο, εἶναι μεγάλη, καὶ ἡ Ρωσία θέλει νὰ τὴν τορπιλίσει ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰώνα. Αὐτὸ δὲν ἔχει σταματήσει.
.                   Ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὸ βιβλίο ἦταν καὶ μία ἀντίδραση στὸ γεγονὸς πὼς ὅλοι μὲ ρωτοῦν συνεχῶς γιὰ τὶς μόνιμες ἀπειλὲς ἀπὸ τὴν Τουρκία. Θεωρῶ πὼς σὲ αὐτὰ τὰ ἀφηγήματα πάντοτε ὑπάρχει μία δόση ὑπερβολῆς. Ὁ Ἐρντογὰν χρησιμοποιεῖ αὐτὴ τὴ ρητορικὴ ξεκάθαρα, ἐπειδὴ ἔχει ἐσωτερικὰ προβλήματα. Σὲ κάθε περίπτωση, πάντως, ἂν θέλουμε νὰ θίξουμε ζητήματα γεωστρατηγικῆς ἀπειλῆς, δὲν ἔχει γίνει ἀντιληπτὸ πόσο σοβαρὴ εἶναι ἡ γεωστρατηγικὴ ἀπειλὴ τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία ἔχει κάνει ἐδῶ καὶ χρόνια ἐξαιρετικὴ δουλειὰ χειραγώγησης.

– Καὶ ὅμως, παρὰ τὴν πολυετῆ προσπάθεια χειραγώγησης, τὸ ζήτημα ἔλειπε ἀπὸ τὸν δημόσιο διάλογο. Πῶς καταφέρατε νὰ ἀντλήσετε τὶς κατάλληλες πηγὲς γιὰ νὰ τὴν ἀναδείξετε;

– Πράγματι, πρόκειται γιὰ ἕνα θέμα ποὺ δὲν ἦταν εὐρέως γνωστό. Ἐκεῖ πού, ὡστόσο, αὐτὸ ἄλλαξε, ἦταν μὲ τὶς ἀπελάσεις τῶν Ρώσων διπλωματῶν, καθὼς ὁλόκληρος ὁ μηχανισμὸς αὐτὸς βγῆκε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἀκόμα καὶ τότε συνειδητοποίησα πὼς μέχρι καὶ ὁ ἐνημερωμένος κόσμος δὲν εἶχε καταλάβει τὸ μέγεθος τῆς χειραγώγησης καὶ τοῦ «ὑβριδικοῦ πολέμου».
.                   Ἐκεῖνο ποὺ μὲ βοήθησε πολὺ στὴν ἔρευνα ἦταν ὅταν ἔμαθα ρωσικά, καὶ εἶχα πλέον πρόσβαση σὲ ρωσικὲς πηγές, ὅπου ἀναφέρονταν οἱ ἴδιοι ἀνοιχτὰ στὸ ζήτημα. Ὁ στενὸς φίλος τοῦ Πούτιν, Βλαντιμὶρ Γιακούνιν γιὰ παράδειγμα, ἔκανε λόγο γιὰ «εἰρηνικὴ ἐπίθεση» – δηλαδὴ τὴν ἐξαγορά, εἴτε κυριολεκτικὰ μὲ χρήματα εἴτε μὲ κολακεῖες, διαφόρων «παπαγάλων» οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεγάλο ἀντίκτυπο στὸν δημόσιο διάλογο. Στὸ ἀφήγημα ποὺ ὑφάνθηκε χρησιμοποιήθηκε μία εἰκόνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ψευδαίσθηση τοῦ Πούτιν ὡς ἑνὸς ἡγέτη ποὺ κάνει τὸν σταυρό του, ποὺ εἶναι φιλέλληνας καὶ ποὺ μᾶς στηρίζει καὶ στρέφεται ἐναντίον τῶν Τούρκων. Αὐτὸ ξεκινάει ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, καὶ ἔχει τρομερὸ ἀντίκτυπο ἔκτοτε. Ἡ ρωσολαγνεία ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπικρατεῖ καὶ στὰ δύο ἄκρα τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ φάσματος.

– Πράγματι, μέχρι σήμερα ἡ Ρωσία παραμένει πολὺ ψηλὰ στὴν ἀντίληψη τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, καὶ ὁ Πούτιν βρίσκεται πρῶτος σὲ πολλὲς λίστες ὅπου οἱ Ἕλληνες καλοῦνται νὰ κατατάξουν ξένους ἡγέτες. Γιατί συμβαίνει αὐτό;

– Στὴν Ἑλλάδα ἡ ἱστορικὴ μνήμη, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀμνησία, εἶναι ἐπιλεκτική. Ἔχουμε ἤδη βιώσει μία πολὺ ἔντονη σύγκρουση συμφερόντων μὲ τὴ βουλγαρικὴ ἐξαρχία καὶ τὸ κίνημα τοῦ Πανσλαβισμοῦ. Οἱ μνῆμες της ὑπῆρχαν μέχρι τὸν ἐμφύλιο – καὶ πίσω ἀπὸ τὴ Βουλγαρία τότε βρισκόταν φυσικὰ ἡ Ρωσία. Ἐπίσης, τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰώνα οἱ Ρῶσοι κατόρθωσαν νὰ διεισδύσουν σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τέσσερα ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα, ἐκεῖνο τῆς Ἀντιόχειας, καὶ μέσα ἀπὸ τὴν πολὺ ἐκτεταμένη ἐπιχείρηση δολιοφθορᾶς τους, νὰ περάσουν τὴν ἡγεσία του ἀπὸ Ἕλληνες ἱερεῖς σὲ Ἄραβες, τοὺς ὁποίους χειραγωγεῖ ἡ Μόσχα. Ὅλα αὐτὰ εἶναι σημαντικὰ κεφάλαια τῆς Ἱστορίας, ἀλλὰ ἔχουν ξεχαστεῖ, καὶ γι’ αὐτὸ προσπάθησα νὰ τὰ ἐπαναφέρω στὸ προσκήνιο.

[…]

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-8 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Στὸν ἀπόηχο τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέρος Η΄

Mέρος Α´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-1 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Μέρος Β´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-2 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Μέρος Γ´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-3 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Mέρος Δ´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-4 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Mέρος Ε´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-5 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Μέρος Ϛ´: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-6 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Μέρος Ζ΄: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ-7 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐπιζήμιες ἀναφορὲς καὶ κρίσιμες συγκρίσεις

.             Τὸ ἐπιχείρημα, ποὺ ἐλέχθη στὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου, ὅτι ἡ κανονική, ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν μπορεῖ πλέον νὰ ὑπάρχει, λόγῳ τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης στὴν Ντονμπὰς μεταξὺ δυτικοφρόνων καὶ ρωσόψυχων Οὐκρανῶν καὶ τῆς προσάρτησης τῆς Κριμαίας στὴ Ρωσία, εἶναι ἐπιζήμιο γιὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Τὸ Φανάρι βρίσκεται στὴν Τουρκία καὶ διαθέτει στὴν Ἑλλάδα δικαιοδοσίες, τὶς ὁποῖες ἐπιμένει νὰ διατηρεῖ, ἀγνοώντας τὶς τεταμένες σχέσεις τῶν δύο χωρῶν.
.          Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ ὁ ἀναγνώστης τὸ ἐπιζήμιο γιὰ τὸ Φανάρι τοῦ ἐπιχειρήματος περὶ τοῦ ἀπαραίτητού της αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία παρατίθενται πρὸς σύγκριση οἱ περιπτώσεις Οὐκρανίας καὶ Ἑλλάδος:
.            Οἱ Οὐκρανοὶ καὶ οἱ Ρῶσοι εἶναι ὅμαιμοι, ὁμόδοξοι, ὁμόγλωσσοι στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα (σλαβονικὴ) καὶ ἐν μέρει στὴν καθομιλουμένη τους.
.         Οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Κωνσταντινουπολίτες εἶναι ὅμαιμοι, ὁμόδοξοι καὶ ὁμόγλωσσοι.
.         Ἡ Οὐκρανία καὶ ἡ Ρωσία παλαιότερα ἦσαν ἕνα κράτος, σήμερα εἶναι δύο ὁμόδοξα κράτη, μὲ ὀξεία ἀντιπαλότητα, τὴν ὁποία καλλιεργεῖ ἡ δυτικόφρων πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Οὐκρανίας.
.         Ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ περιοχὴ ποὺ κατέχει σήμερα ἡ Τουρκία ἦσαν ἄλλοτε ἕνα κράτος, σήμερα εἶναι δύο ἀλλόθρησκα κράτη, σὲ ὀξεία ἀντιπαράθεση, τὴν ὁποία προκαλεῖ ἡ Τουρκία.
.        Ἡ Κωνσταντινούπολη ὑπῆρξε τὸ κέντρο καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπὶ 17 αἰῶνες καὶ οἱ ὅπου Γῆς Ἕλληνες ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ πνευματικὸ δεσμὸ μαζί της.
.           Τὸ Κίεβο εἶναι τὸ κέντρο καὶ ἡ καρδιὰ τῶν ὅπου Γῆς Ρώσων Ὀρθοδόξων (συμπεριλαμβανομένων τῶν Οὐκρανῶν) γιὰ 10 αἰῶνες. Αὐτὸν τὸν δεσμὸ ἐπιδιώκει νὰ ἀποκόψει ἡ Οὐκρανικὴ πολιτικὴ ἐξουσία, μὲ τὴ σύμπραξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
.          Στὴν Ἑλλάδα τὸ 1914 τὸ Ὑπουργεῖο τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, μὲ ἔγγραφό του (Ἀρ. Πρωτ. 1628) πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Τὴν παρακάλεσε νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τὴν χειραφέτηση τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἐλευθερωθεισῶν χωρῶν Ἠπείρου, Μακεδονίας κ.λπ. καὶ τὴν ὑπαγωγὴν αὐτῆς ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος «μετὰ μεγάλης χαρᾶς ἤκουσε τὴν παράκλησιν καὶ ἀνέπεμψε ἐπὶ τούτῳ δόξαν τῷ Θεῷ», μετὰ δὲ ἀπέστειλε τὸ προσῆκον ἔγγραφο πρὸς τὴν Αὐτοῦ Παναγιότητα τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὴν περὶ Αὐτὸν Σύνοδον. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπάντησε ὅτι «ἕνεκα τῶν δυσχερῶν περιστάσεων ἀναβάλλεται ἡ ἔκδοση τοῦ σχετικοῦ Συνοδικοῦ Τόμου». Αὐτὸς οὐδέποτε ἐξεδόθη. Τὸ 1928 ἐξεδόθη Πράξις, μὲ τὴν ὁποία ἀπὸ τὰ πράγματα ἀπεδείχθη ὅτι τὸ Φανάρι φαλκίδευσε τὴν χειραφέτηση τῶν Μητροπόλεων τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν» καὶ ἔχει κατατεμαχίσει τὴν δικαιοδοσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διατηρώντας ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία Του τὴν Κρήτη, τὴν Δωδεκάνησο καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους.
.             Στὴν Οὐκρανία τὸ 2018 ἡ φιλοδυτικὴ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Προέδρου Ποροσένκο, χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἔχουσα ὑπὸ τὴν ἐπιρροή της τοὺς σχισματικοὺς τῆς χώρας, ζήτησε ἀπὸ τὸ Φανάρι τὴν χειραφέτησή τους καὶ τὴν ὀνομασία τους σὲ «Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας». Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀποδέχθηκε τὸ αἴτημα τοῦ Ποροσένκο. Συνέταξε Τόμο, μὲ τὸν ὁποῖο τοὺς ἔδωσε τὴν αὐτοκεφαλία, διατηρώντας ἐπ’ αὐτῶν οὐσιαστικὴ ἐποπτεία.
.           Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ μοναδικὴ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία μὲ πέντε (5) ἐκκλησιαστικὰ καθεστῶτα. Ἕως σήμερα ΔΕΝ ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὸ Φανάρι ὡς Ἐκκλησία ἀνεξάρτητης καὶ κυρίαρχης χώρας, ἡ ὁποία δικαιοῦται νὰ ἔχει ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία της ΟΛΕΣ τὶς Μητροπόλεις της, ἀλλὰ ὡς Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἦταν λάθος ποὺ πῆρε τὴν Αὐτοκεφαλία. Μητροπολίτες τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου δὲν ἀποκρύπτουν τὴν ἐπιθυμία τους κάποια ἡμέρα τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ καταργηθεῖ καὶ οἱ Ἕλληνες νὰ ἐπανέλθουν ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Φαναρίου, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ εἶναι σὲ δεινὴ αἰχμαλωσία ὑπὸ ἐχθρικὴ πρὸς τὴν Ἑλλάδα χώρα καὶ ὑπὸ ἀλλόθρησκο καθεστώς. Ἡ γειτονικὴ χώρα μεταχειρίζεται τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο ὄχι μὲ βάση τὸ Διεθνὲς Δίκαιο, ἀλλὰ ὅπως τὴν συμφέρει καὶ ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντά της.
.          Παγίως οἱ κυβερνήσεις καὶ ἡ διπλωματικὴ ὑπηρεσία τῆς Ἑλλάδος ὑποστηρίζουν ἢ ἀνέχονται τὴν ἀποκλίνουσα τῆς κανονικότητας ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση στὴν Ἑλλάδα. Ἀντίληψή τους εἶναι ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀποδυναμωθεῖ περαιτέρω τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὅτι ἐξυπηρετεῖ τὸ κράτος καὶ τὸ Φανάρι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ εἶναι ὑπὸ ἔλεγχο, κρατικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό. Οἱ ΗΠΑ χρησιμοποιοῦν τὸ Φανάρι στὴν πολιτική τους σὲ βάρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ δὲν τὸ προστατεύουν ἀρκούντως στὴν ἔναντί του καταπιεστικὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας.
.               Ἡ Οὐκρανία γιὰ τὸ Φανάρι εἶναι ἕνα κράτος, διὰ τοῦ ὁποίου μπορεῖ νὰ ὑλοποιήσει τὰ ἐπεκτατικά του σχέδια σὲ βάρος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας. Οἱ Οὐκρανοὶ ἀποτελοῦν τὸν «ἀδύναμο κρίκο» τῶν Ὀρθοδόξων Σλάβων, λόγῳ τῆς καταπίεσης καὶ τοῦ ἐπηρεασμοῦ ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ὑφίστανται ἀπὸ τὴν Δύση. Σὲ ἁρμονία λοιπὸν μὲ τὴ γεωπολιτική τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν ΗΠΑ τὸ Φανάρι ἐπιδιώκει τὴν ἀπόσπαση τῶν Οὐκρανῶν ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας.
.               Ἡ διατυπωθεῖσα δικαιολογία γιὰ τὴν ἀπόδοση τῆς αὐτοκεφαλίας στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας, εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς χώρας νὰ εἶναι ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία μίας ἄλλης Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἡ ἕδρα βρίσκεται σὲ ἐχθρικὴ χώρα καὶ συγκεκριμένα στὴ Ρωσία. Τὸ ἴδιο τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο ὅμως στὴν πράξη τὰ ἀντίθετα ἐφαρμόζει στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἂν καὶ ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀνεξάρτητη χώρα ἀπὸ τὸ 1828, τὸ Φανάρι ποτὲ δὲν ἐπέτρεψε τὴν πλήρη χειραφέτηση τῆς Ἐκκλησίας Της καὶ σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς ἐπικρατείας τῆς χώρας.
.               Ὡς πρὸς τὶς δεσμεύσεις τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου ἔναντι τῆς τουρκικῆς ἐξουσίας, εἶναι γεγονός, ποὺ δὲν διαψεύσθηκε, ὅτι ὁ Οἰκ. Πατριάρχης εὐχήθηκε στὸν Πρόεδρο τῆς Τουρκίας Ταγὶπ Ἐρντογὰν νὰ στεφθεῖ μὲ ἐπιτυχία ἡ στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση «Κλάδος Ἐλαίας» στὸ Ἀφρίν, ἐντός τῆς Συριακῆς ἐπικράτειας. Ἀνέφερε συγκεκριμένα: «Εἶναι παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ προσευχόμαστε πάντοτε γιὰ τὸ κράτος μας… Ἡ ἀποφασιστικότητα τοῦ Προέδρου Ἐρντογὰν… ἀποτυπώνεται στὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη. Προσευχόμαστε ἐσεῖς καὶ οἱ τουρκικὲς ἔνοπλες δυνάμεις νὰ ἐπιτύχετε καὶ ἡ ἐπιχείρηση “Κλάδος Ἐλαίας” νὰ φέρει εἰρήνη στὴν περιοχή, ὅπως ὑπόσχεται καὶ τὸ ὄνομά της». (Hurriyet Daily News, 26/1/2018). Ὅπως τὸ Φανάρι εἶναι στὴν Τουρκία καὶ ἔχει δικαιοδοσίες ἐντὸς τῆς Ἑλλάδας, τὸ ἴδιο θὰ ἔπρεπε νὰ δεχθεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας καὶ τὴν Οὐκρανία. Ἐξ ἄλλου πρόσφατα ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, διὰ τοῦ Μητροπολίτη της Ὀνουφρίου, ἀπάντησε στὸ θέμα. Ὁ Σεβ. διευκρίνισε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν πολιτική, προσεύχεται ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τῶν δύο χωρῶν, σκοπὸ ἔχει τὴ σωτηρία τοῦ ποιμνίου της καὶ βεβαίως εἶναι κατὰ τῆς βίας καὶ συμπαρίσταται σὲ κάθε θύμα της.
.              Γιὰ Δυτικοὺς γεωστρατηγικοὺς ἀναλυτὲς τὸ Φανάρι καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀνήκουν στὴ Δύση, ἀλλὰ ἀποτελοῦν κέντρα τῆς «δυτικότροπης» Ὀρθοδοξίας καὶ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴν ἄσκηση φιλοδυτικῆς ἐπιρροῆς στὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ χῶρες, καὶ γιὰ τὸν ἀντίστοιχο περιορισμὸ τῆς ἐπιρροῆς σὲ αὐτὲς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί, κατ᾽ ἐπέκταση, τῆς Ρωσίας.
.              Τὴν ὑποτιμητικὴ ἀντίληψη γιὰ τὶς Ὀρθόδοξες χῶρες, διατυπώνει μὲ σαφήνεια ὁ ἀμερικανὸς καθηγητὴς τοῦ Χάρβαρντ Σάμιουελ Χάντινγκτον στὸ βιβλίο του «Ἡ σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν καὶ ὁ ἀνασχηματισμὸς τῆς παγκόσμιας τάξης» (ἑλλην. ἔκδ. Terzo Books, Ἀθήνα, 1999, σελ. 218). Γράφει μεταξὺ ἄλλων: «Ποῦ τελειώνει ἡ Εὐρώπη; Ἡ Εὐρώπη τελειώνει ἐκεῖ ποὺ τελειώνει ἡ δυτικὴ Χριστιανοσύνη καὶ ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἡ Ὀρθοδοξία». (Σημ. Βλέπε τὸν χάρτη, ποὺ ὑπάρχει στὸ βιβλίο τοῦ Χάντινγκτον). Ἐξισώνει δηλαδὴ τὸ Ἰσλὰμ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ συνεχίζει ὁ ἀμερικανὸς καθηγητής: «Ὁ πρῶτος στόχος ποὺ πρέπει νὰ θέσει ἡ Δυτικὴ Εὐρώπη, λέει ὁ Μάϊκλ Χάουαρντ, “εἶναι νὰ ἀπορροφηθοῦν ξανὰ οἱ λαοὶ τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης στὴ δική μας πολιτιστικὴ καὶ οἰκονομικὴ κοινότητα, ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ κανονικὰ ἀνήκουν”». Δηλαδὴ «ἐκπολιτισμὸς τῶν Ὀρθοδόξων» – φυσικὰ καὶ τῶν Οὐκρανῶν – σημαίνει ἀπορρόφησή τους στὴ δυτικὴ πολιτιστικὴ ἀντίληψη, ὅπως συνέβη μὲ τοὺς Πολωνούς, τοὺς Λιθουανοὺς καὶ τοὺς Κροάτες. Ὁ Χάντινγκτον στὸ ἴδιο βιβλίο του ἀναφέρει ὡς πιθανὴ ἐκδοχὴ ἐξέλιξης στὴν Οὐκρανία «νὰ διασπαστεῖ σὲ δύο ξεχωριστὲς ὀντότητες κατὰ μῆκος τῆς πολιτισμικῆς συνοριακῆς γραμμῆς καὶ ἡ ἀνατολικὴ πλευρὰ νὰ συγχωνευτεῖ μὲ τὴ Ρωσία». Φυσικὰ αὐτὸ δὲν τὸ δέχονται οὔτε οἱ δυτικότροποι Οὐκρανοί, οὔτε οἱ ΗΠΑ, ἀλλὰ μπορεῖ στὸ μέλλον ντὲ φάκτο νὰ προκύψει.
.              Τὸ Φανάρι γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν ἐπιρροή του στὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ μειώσει αὐτὴν τῆς Μόσχας ἀγνόησε τὸ προηγούμενο τῆς πολιτικῆς Του πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἐκκλησία Της, ἀγνόησε τοὺς δεσμοὺς μεγάλου μέρους τῶν Οὐκρανῶν μὲ τὴν Ρωσικὴ Ἐκκλησία, ἀγνόησε τοὺς δεσμοὺς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ Κίεβο, ἀγνόησε τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ καταστήσει κανονικούς τοὺς σχισματικούς, ἀφορισμένους καὶ ἀχειροτόνητους κληρικοὺς ἄλλης ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας καὶ προχώρησε στὴν ἀνακήρυξή τους σὲ «αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία», πού, κατὰ τοὺς Κανόνες, οὔτε αὐτὸ Τοῦ ἦταν ἐπιτρεπτό.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

.                Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀκριβὲς περὶ τῶν ἀντιλήψεων τοῦ Φαναρίου γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὴν ἴδια τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ποὺ εἶναι σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ὅσα ἔπραξε στὴν Οὐκρανία, παρατίθεται ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Ἀρκαλοχωρίου Ἀνδρέα ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὸ Φανάρι, τὴν 1η Αὐγούστου 2018:
.                «Σήμερα στὸν 21ο αἰώνα τὰ δεδομένα γιὰ τὰ ἔθνη – κράτη μεταβάλλονται. Ἡ ἐρήμωση τῆς ὑπαίθρου, ὁ ἐκδημοκρατισμός… ἡ πολυπολιτισμικότητα καὶ ἡ παγκοσμιοποίηση ἀναδομοῦν καὶ ἐπαναπροσδιορίζουν τὸν ρόλο τοῦ ἔθνους – κράτους, ὅπως αὐτὸ ἀνδρώθηκε κατὰ τὸν 20ό αἰώνα. Τὰ ἀνωτέρω δεδομένα ὅπως ἐπίσης ἡ παγκοσμιοποίηση τῆς οἰκονομίας συμβάλλουν στὴ διεθνοποίηση τῆς μέχρι πρό τινος περιχαρακωμένης ἐντὸς τῶν συνόρων ἐθνοκρατικῆς ἑνότητας…». Οὐδεμία ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀνησυχία, οὐδεμία ἔκφραση θλίψης γιὰ τὴν παγκοσμιοποίηση καὶ τὴ διεθνοποίηση τῶν ἐθνοκρατικῶν ὀντοτήτων. Ἀντίθετα φαίνεται ὡς νὰ εὐνοεῖ τὴν παγκοσμιοποίηση καὶ ὅτι ἐκλαμβάνει τὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων ὡς εὐκαιρία ἐνισχύσεως τοῦ ρόλου τοῦ Φαναρίου…
.              Στὴ συνέχεια ὁ Μητρ. Ἀρκαλοχωρίου μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἐξέφρασε τὴν ἑξῆς ἄποψη: «Οἱ σύγχρονες τηλεοπτικὲς σειρές, ποὺ μεταφέρουν τὴν τουρκικὴ πραγματικότητα στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ ὁ νέος τρόπος θέασης τῆς Ἱστορίας τοῦ παρελθόντος ἀπὸ τὴ νέα γενιὰ τῶν ἱστορικῶν στὰ Βαλκάνια, δημιουργοῦν προϋποθέσεις τῆς ὑπέρβασης τῶν ἐθνικῶν προκαταλήψεων». Ρόλο δηλαδὴ στὴν ἀλλοτρίωση τῶν Ἑλλήνων παίζουν τὰ τουρκικὰ σίριαλ καὶ ἡ γνωστὴ νέα γενιὰ τῶν ἱστορικῶν. Αὐτὰ βεβαίως δὲν λέγονται ἀπὸ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο στοὺς Ἕλληνες καὶ πολὺ περισσότερο στοὺς Οὐκρανούς. Ἀντίθετα τονίζει τὸ πόσο σημαντικοὶ εἶναι ὡς λαοί… (Σημ. Δὲς Ζ΄ Μέρος τῆς παρούσης δημοσιογραφικῆς ἔρευνας).
.              Γιὰ τὸ ὅτι τὸ Φανάρι ποτὲ δὲν ἀποδέχθηκε τὴν Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀναφέρεται ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου Μητροπολίτου Πέτρας Νεκταρίου στὴ Μονὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, στὶς 10 Ἰουνίου 2008, ἐνώπιον τοῦ κ. Βαρθολομαίου: «Νὰ ζηλέψουμε τὶς περιπέτειες ἐκείνων, ποὺ ἄφρονα ἐπέλεξαν τὸν ἀντικανονικὸ καὶ ἀνάγωγο τρόπο τῆς διάσπασης ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ κορμὸ τῆς εὐκληματούσης ἀμπέλου; Ἐμεῖς ἀνήκουμε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἐπειδὴ ἀγαπᾶμε τὴν Ἑλλάδα (Σημ. γρ. sic) καὶ δὲν θέλουμε νὰ κατακερματίζουμε τὸ Γένος μας. Καὶ ὅταν οἱ ἄλλοι (Σημ. γρ. Οἱ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) ἐμφοροῦντο ἀπὸ ξενοκίνητες τάσεις ἀποσκίρτησης φαρμακιδείου καὶ κοραϊκῆς νοοτροπίας, ἐμεῖς ἐκεῖνα τὰ χρόνια δίναμε μάχες γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα γιὰ νὰ κάνουμε ἔτσι καὶ πιὸ ἰσχυρὴ τὴν ἀναφορά μας στὸ Πατριαρχεῖο». Τὰ λεχθέντα ἀνατρέπονται στὴν Οὐκρανία. Ἐκεῖ εὐνοεῖται ὁ κατακερματισμὸς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ τάσεις ἀποσκίρτησης δὲν εἶναι ξενοκίνητες, ἀλλὰ φυσικὰ ἐπακόλουθα τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Οὐκρανίας….
.              Ὁ ἴδιος ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ζιχνῶν καὶ Νευροκοπίου Ἱερόθεο ὑπερασπίστηκε τὴν ἀντίληψη, ὅτι μπορεῖ ἡ ἕδρα μίας Ἐκκλησίας νὰ εἶναι σὲ ἐχθρικὴ χώρα, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζεται ἡ ἐθνικὴ ἀκεραιότητα τῆς χώρας ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας ἔχει δικαιοδοσία. Τοῦ ἐπισημαίνει συγκεκριμένα ὅτι «ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἑδρεύουσα εἰς Χώραν ἀλλόθρησκον καὶ ἀλλογενῆ (Σημ. γρ. Προφανῶς καὶ ἐχθρικὴ) ἀδυνατεῖ νὰ ἐκπληρώση τὸ ποιμαντικὸν καὶ πάσης ὑφῆς πνευματικὸν αὐτῆς χρέος ρίχνουν νερὸ εἰς τὸν μύλον τῶν ἀθέων λογίων καὶ τῶν ἀντιεκκλησιαστικῶν καλάμων». (Ἀριθ. Πρωτ. 970, 23 Ὀκτωβρίου 2003). Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἔχει τὴ συγκεκριμένη ἀντίληψη ΜΟΝΟ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ΟΧΙ γιὰ τὴν Οὐκρανία.-

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ –9 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

ΕΡΝΤΟΓΑΝ καὶ ΣΧΙΣΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) (Μόνον ἡ Ἁγιά-Σοφιά μὲ τὸ Φετιχιέ τζαμί!)

Ἐρντογὰν καὶ σχίσμα προβληματίζουν τὸ Φανάρι

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

   Μέρος 1ο

.         Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο προβληματίζεται μὲ τὶς δυσκολίες ποὺ προκαλεῖ στὴ λειτουργία του καὶ στὴ ζωὴ τῆς ἐναπομένουσας στὴν Τουρκία ρωμαίικης κοινότητας ἡ κυβέρνηση Ἐρντογάν, καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὸ ἐξελισσόμενο σχίσμα ἐντὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στὶς 24 Μαρτίου καὶ ἀπευθυνόμενος σὲ προσκυνητὲς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μίλησε γιὰ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ Ἑλληνισμὸς στὴ γείτονα χώρα. «Ζοῦμε μὲ δυσκολίες καὶ εἰς τὸ παρελθὸν καὶ εἰς τὸ παρόν. Οἱ δυσκολίες αὐτὲς εἰς τὸ πρόσφατον ἀκόμη παρελθὸν ἦσαν πολὺ μεγάλες, ἦσαν ἀνυπέρβλητες», τοὺς εἶπε καὶ προσέθεσε: «Αὐτὲς οἱ δυσκολίες κατά τινα τρόπον ὑπάρχουν καὶ σήμερα ὅταν καὶ ἐμεῖς, οἱ Ρωμιοί, καὶ οἱ ἄλλες μειονότητες ποὺ ζοῦν ἐδῶ, γιὰ ἕξι χρόνια τώρα στερούμεθα τοῦ αὐτονοήτου δημοκρατικοῦ δικαιώματός μας νὰ διεξαγάγουμε ἐκλογὲς γιὰ νὰ ἀνανεώσουμε τὰ διοικητικὰ σώματα τῶν ἐκκλησιῶν μας καὶ τῶν λοιπῶν εὐαγῶν ἱδρυμάτων μας. Αὐτὸ δὲν εἶναι μία κατάφωρος ἀδικία γιὰ τοὺς μὴ μουσουλμάνους κατοίκους αὐτῆς τῆς Πόλεως, αὐτῆς τῆς χώρας; Γιατί νὰ ὑφιστάμεθα αὐτὴ τὴν διάκρισι;».
.            Ἐνδεικτικὸ τῆς καταπίεσης ποὺ ὑφίσταται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὴν τουρκικὴ κυβέρνηση εἶναι τὸ ἄρθρο, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα στὶς 16 Μαρτίου, τοῦ Νίκ. Μαγγίνα, προσωπικοῦ φωτορεπόρτερ τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ στελέχους τοῦ Πατριαρχείου τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης του. Τὸ ἄρθρο εἶναι προσεκτικὰ γραμμένο, ὅπως ὅλα τὰ Φαναριώτικα κείμενα. Ἀναφέρεται στὸ παζάρι Ἐρντογάν, τὸν ὁποῖο ἀναφέρει σκέτα «πρόεδρο», νὰ ἀνταλλάξει τὸ ἄνοιγμα τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης μὲ τὴν λειτουργία στὴν Ἀθήνα τοῦ κτισμένου ἐπὶ βυζαντινῆς χριστιανικῆς ἐκκλησίας «τεμένους τῆς κατάκτησης» (Φετιχιὲ τζαμί).
.         Στὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου του ὁ κ. Μαγγίνας σημειώνει, προφανῶς μὲ σαφῆ ἐξουσιοδότηση, ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο «δὲν θὰ ἤθελε γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς νὰ τεθεῖ ὁποιοδήποτε θέμα ἀνταλλάγματος». Ὅμως στὴ συνέχεια γράφει: «Στὴν περίπτωση ποὺ παραχωρεῖτο τὸ Φετιχιὲ τῆς Ἀθήνας σὲ μουσουλμανικὴ χρήση, τότε ἡ Μονὴ Παμμακαρίστου, μετέπειτα τέμενος τοῦ Φετιχιὲ καὶ σήμερα μουσεῖο, θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ, σὲ ἀντιστάθμισμα τοῦ Φετιχιὲ τζαμιοῦ τῆς Ἀθήνας, στὴν ὀρθόδοξη λατρεία στὴν Κωνσταντινούπολη»… Διερωτᾶται κανείς: Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀνταλλαγή; Δὲν εἶναι συναλλαγή;…
.         Σημειώνεται ὅτι ἐνῶ ὁ Ἐρντογὰν ἀπειλεῖ ὅτι θὰ μετατρέψει σὲ τζαμὶ τὴν Ἁγία Σοφία, ὁ κ. Μαγγίνας κάνει καὶ δεύτερη πρόταση ἀνταλλαγῆς: «Ἐὰν δὲν εὐοδοῦται αὐτὸ (Σημ. γρ. Ἡ Μονὴ τῆς Παμμακαρίστου) νὰ ἀνοίξει ὡς ὀρθόδοξος ναός, μία ἄλλη σκέψη θὰ ἦταν νὰ δοθεῖ στὴν ὀρθόδοξη λατρεία (Σήμ. γρ. Σὲ ἀνταλλαγὴ πρὸς τὸ Φετιχιὲ τζαμὶ τῆς Ἀθήνας) ὁ δίπλα στὴν Ἁγία Σοφία Ναὸς τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, μὲ αὐτὸν νὰ ἀποτελεῖ, κατὰ καιρούς, ἀντικείμενο μεγάλης συζήτησης, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ στὴν ὀρθόδοξη λατρεία γιὰ ὁρισμένες ἔστω ἑορτές». Τὸ ἄρθρο του ὁ κ. Μαγγίνας τὸ τελειώνει γράφοντας πὼς οἱ σκέψεις του αὐτὲς περὶ ἀνταλλαγῆς «ἴσως δώσουν στοὺς ἁρμοδίους τῶν δύο χωρῶν τὴν ἀφορμὴ μίας διαφορετικῆς προσέγγισης τῆς πρότασης γιὰ τὸ Φετιχιὲ τζαμὶ τῆς Ἀθήνας». Ἐπειδὴ ἀπὸ τὸ Πατριαρχικὸ Μέγαρο οὐδὲν δημοσιοποιεῖται χωρὶς τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ ἐπειδὴ ὁ κ. Μαγγίνας εἶναι τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης καὶ ἀφοσίωσης πρόσωπο, τὸ ἄρθρο ἔχει τὴ σημασία του.
.         Νομίζω ὅτι εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία, μετὰ τὸν Ἀγώνα τοῦ 1821, ποὺ τὸ Φανάρι παρεμβαίνει στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ στὴν ἐξωτερική της πολιτικὴ καὶ ζητεῖ, ἔστω ἐμμέσως, ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ παζαρέψει τὸ ἄνοιγμα τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης ἢ ναοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη μὲ τὴ λειτουργία στὴν Ἑλληνικὴ πρωτεύουσα τοῦ τζαμιοῦ – συμβόλου τῆς ἅλωσης τῆς Βασιλεύουσας καὶ τῆς ὑποδούλωσης τῶν Ἑλλήνων στοὺς Ὀθωμανούς.
.         Ἡ πρόταση ὁπωσδήποτε δὲν εἶναι τυχαία. Ὁ κ. Μαγγίνας οὔτε μόνος του ἐνήργησε, οὔτε ξαφνικὰ τοῦ ἦρθε ἡ ἔμπνευση νὰ προτείνει «στοὺς ἁρμοδίους τῶν δύο χωρῶν» τὸ ἄνοιγμα τοῦ Φετιχιὲ τζαμιοῦ στὴν Ἀθήνα, μὲ ἀπολύτως ἀνισοβαρὲς ἀντάλλαγμα. Ἂν γινόταν παζάρι –σημειώνεται ὅτι πάγια οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις ὑποστηρίζουν πὼς δὲν χωρεῖ παζάρι γιὰ τὸ ἄνοιγμα τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, γιατί αὐτὸ εἶναι θέμα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων– μόνο τὸ ἄνοιγμα στὴν ὀρθόδοξη λατρεία τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολη θὰ μποροῦσε νὰ συζητηθεῖ γιὰ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Φετιχιὲ τζαμιοῦ στὴν Ἀθήνα.

Μέρος Β´: ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ τοῦ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ στὶς ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ καὶ ΑΛΒΑΝΙΑΣ–2 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ «ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΕΣ»

Μήνυμα τοῦ Βαρθολομαίου σὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὸ Φανάρι

Ἀποδέκτες, τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας
γιὰ τὴ στάση του στὴν Αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας,
ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας

Ρεπορτὰζ
Ἀντώνης Τριανταφύλλου
18.03.2019

.             Σαφὲς μήνυμα σὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας, τὰ δικαιώματα καὶ τὰ προνόμια τῆς πρωτόθρονης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης ἔστειλε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνήμερα τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. «Ἔναντι τῶν ὅποιων ἀμφισβητήσεων τῶν δικαίων καὶ προνομίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου προβάλλουμε τὴν καθαγιασμένη πράξη, τάξη καὶ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας», εἶπε ὁ κ. Βαρθολομαῖος στοὺς ἑκατοντάδες πιστοὺς ἀπὸ τὴ ρωμαίικη κοινότητα τῆς Πόλης, τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου, ποὺ ἐκκλησιάστηκαν στὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων.
.             Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μνημόνευσε κανονικά τοὺς προκαθημένους καὶ τῶν 15 Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν. Τὸ μήνυμά του στὸ κήρυγμά του ἦταν σαφές: Ἀπευθύνθηκε μὲ καυστικὸ τρόπο τόσο στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετώπισε τὴν ἀπονομὴ τοῦ Τόμου Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία ὅσο καὶ στὴ στάση ἄλλων αὐτοκέφαλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως αὐτὴ τῆς Ἀλβανίας. Ὅλα τὰ νεοπαγῆ Πατριαρχεῖα (Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας) καὶ οἱ αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες (Ἀθηνῶν, Βαρσοβίας, Τιράνων καὶ Πρέσοφ) ἔλαβαν τὸν Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας τους μόνο μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, σήμερα ὅμως πολλὲς διερωτῶνται πῶς εἶναι δυνατὸν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ χορηγήσει μονομερῶς Τόμο Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία. Τὴν ὥρα, λοιπόν, ποὺ ὅλες οἱ αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες γνωρίζουν τὴν πηγὴ τῆς ἀνεξαρτησίας τους, παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀντιδροῦν στὴν Αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας, προκαλεῖ εὔλογα ἐρωτήματα ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι τὰ πραγματικὰ κίνητρα ποὺ ἐκπορεύονται ἀπὸ τὴ στάση τὴν ὁποία τηροῦν ἀπέναντι στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στὸ Κίεβο.

[…]

 

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr