ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ (Χαρ. Μπούσιας)

Ὀφέλη τῆς κοινωνίας ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους Χριστιανούς

γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Καθηγητὴς Χαράλαμπος Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.              Ὁ πιστὸς ποὺ σηκώνει μὲ χαρὰ τὸ Σταυρό του ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς εὐνομούμενης πολιτείας, τῆς πολιτείας ποὺ κτίζει τὴν πρόοδό της πάνω στὴ Χριστιανικὴ ἠθική, τὴν κενωτικὴ ἀγάπη, τὴν ἐνεργὴ ἐλπίδα, τὴ φιλαδελφία καὶ τὴν ἀλληλοκατανόηση. Ὁ σταυροφόρος χριστιανὸς ἀποτελεῖ τὸ ἀνάχωμα τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως τῆς κοινωνίας μας. Ἡ ἠθικὴ κατάπτωση τῶν ἀνθρώπων, ποὺ δὲν σηκώνουν τὸν σταυρό τους μὲ προθυμία καὶ ὑπομονή, ἔφερε τὴ σημερινὴ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ δὲν παύει νὰ εἶναι «παδαγωγὸς εἰς Χριστόν» (Γαλ. γ´ 24), γιατὶ μᾶς φέρνει κοντά Του, γιατὶ μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ ἐλαττώσουμε τὶς ὑπέρμετρες ἐπιθυμίες μας καὶ νὰ αὐξήσουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας σ’ Αὐτόν. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση μᾶς διδάσκει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἐξωστρέφεια καὶ νὰ ἐπιμείνουμε στὴν πλήρη γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας, αὐτοῦ τοῦ ἄγνωστου ποὺ μᾶς δανείζει τὴν ἀναπνοὴ γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴ ζωή, μᾶς δανείζει τὴν καρδιά, τὸ αἷμα, τὰ μάτια, ὅλες τὶς αἰσθήσεις, μόνο ὅμως γιὰ νὰ ζοῦμε ὑλικὰ καὶ ὄχι πνευματικά, ἀφοῦ τὸ Θεὸ τὸν ἔχουμε βάλει στὸ περιθώριο. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ δοῦμε τὴ ζωὴ στὶς πραγματικές της διαστάσεις, καὶ ἐπιστρέφοντας στὶς ἠθικὲς ρίζες μας νὰ τὴν ἀναδιοργανώσουμε στὸ πρότυπο τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τοῦ ἐλέους τοῦ πολυεύσπλαγχνου Θεοῦ μας, ποὺ ζητᾶ νὰ βρεῖ εὐκαιρία, γιὰ νὰ μᾶς σώσει, ἀφοῦ «κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως» (Ἰάκ. β´ 13) καὶ θέλει ὁ Θεός μας «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α´ Τιμ. β´ 4 ). Ὁ σταυροφόρος Χριστιανὸς ἀποτελεῖ τὸ καύχημα τῆς κοινωνίας καὶ δείχνει τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀλλάζει τὸ πρόσωπό της μὲ συμπάθεια, ἀφοῦ στηρίζεται στὴν ἐνεργὴ ἀγάπη, αὐτὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἐμφορεῖτο καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς. Ἔτσι ὁ σταυροφόρος Χριστιανὸς γίνεται «εὐχάριστος τοῖς πᾶσι» (Κολασ. γ´ 15), εἶναι φιλόθεος καὶ φιλάνθρωπος, ἐμπνέει τοὺς γύρω του μὲ τὸ σταυροαναστάσιμο ἦθος του, δημιουργεῖ ἕναν ἐπίγειο παράδεισο στὸ περιβάλλον του μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὸ παράδειγμά του, προβάλλει τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημά του μὲ παρρησία καὶ ἀγωνίζεται «κόντρα στὸ ρεῦμα» κατὰ τῆς ἐνορχηστρωμένης πολεμικῆς τῆς ἀποδομήσεως τῶν Ἑλληνορθοδόξων θεμελίων τοῦ ἔθνους μας.
.   Μὲ τὸ Σταυρό, λοιπόν, στὸ χέρι ἂς πορευθοῦμε ὅλοι μας στὸ δρόμο τῆς ζωῆς καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ δρόμος μας ὅσο δύσβατος καὶ γεμάτος ἀγκάθια καὶ ἐὰν εἶναι, εἶναι ὡραῖος, ἀφοῦ στὶς δυσκολίες καὶ στὶς πτώσεις μας Κυρηναῖος μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁδηγεῖ ἀπὸ τὶς θλίψεις στὶς χαρές, ἀπὸ τὶς περιπέτειες στὴν ἀναψυχή, ἀπὸ τὸ φρικτὸ Γολγοθᾶ στὴ λαμπροφόρο ἀνάσταση, στὴν ἀτελεύτητη μακαριότητα, τὴν ὁποία εἴθε ὅλοι νὰ ἀπολαύσουμε.

 

 

Διαφήμιση

ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ ΑΚΡΑΤΕΙᾼ! «Δὲν θέλουμε ἄλλο σώσιμο. Ὁδηγούμαστε σὲ οἰκονομικὴ γενοκτονία. Ὁ μαφιόζικος καπιταλισμὸς δημιουργεῖ τὴν κουλτούρα τῆς διαφθορᾶς».

Ἄρωμα καταστροφῆς

Τοῦ Σαράντου Καργάκου

.           Λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἀγγλοαμερικανικὴ ἐπίθεση στὸ Ἰράκ, ποὺ σκοποῦσε στὴν ἀνατροπὴ τοῦ Σαντάμ, συνέτρωγα στὰ Καλύβια Ἀττικῆς μὲ ἕναν ἀμερικανοτραφὴ γιατρὸ, ὁ ὁποῖος προσπαθοῦσε νὰ μὲ πείσει ὅτι σὲ διάστημα μιᾶς τετραετίας θὰ ἔχει ἐγκαθιδρυθεῖ στὸ Ἰράκ μιὰ δυτικοῦ τύπου δημοκρατία καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων θὰ οἰκοδομηθεῖ μιὰ ἐπίσης δυτικοῦ τύπου οἰκονομία. Εἰς μάτην προσπάθησα νὰ τὸν πείσω πὼς ὅ,τι ταιριάζει στὴν Δύση δὲν ταιριάζει στὴν Ἀνατολὴ καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν ὁλικὴ καταστροφὴ δὲν πρόκειται νὰ γεννηθεῖ καμμιὰ εὐρύτερη ἄνθιση οἰκονομική. Ἁπλῶς ἡ δυστυχία θὰ ἐκθρέψει τὸν θρησκευτικὸ φανατισμὸ μὲ συνεπακόλουθο τὴν ἐξάπλωση τῆς τρομοκρατίας καὶ ἐκτὸς Ἰράκ. Ὁ γιατρὸς ἔμεινε ἀμετάπειστος. Ἀγνοῶ τώρα τὶ λέει. Ξέρω ὅμως τὶ λένε τὰ πράγματα. Μπορεῖ στὴν κατεστραμμένη Βαγδάτη νὰ οἰκοδομήθηκε μιὰ χλιδάτη «Πράσινη Πόλη», ἄριστα φρουρούμενη καὶ περιτοιχισμένη. Ἐκεῖ ζοῦν οἱ ξένοι ἐπενδυτὲς καὶ ἰρακινοὶ χρυσοκάνθαροι, κυκλωμένοι ἀπὸ μιὰ θάλασσα δυστυχίας.
.           Δυστυχῶς ὁ νέος τρόπος ἀναπτύξεως, ποὺ εὐαγγελίζεται ὁ σύγχρονος καπιταλισμός, στηριγμένος στὶς ἰδεοληψίες τοῦ Μίλτον Φρίντμαν, διαμορφώνει παντοῦ μιὰ ληστρικὴ οἰκονομία. Παράλληλα μὲ τὴν ραγδαῖα αὔξηση τῆς κατασκευῆς ὑπερπολυτελῶν ξενοδοχείων καὶ ἐπαύλεων βαίνει καὶ ἡ κατασκευὴ παραγκουπόλεων. Οἱ παραγκουπόλεις εἶναι τὸ ἔμβλημα τῆς παγκοσμιοποιημένης οἰκονομίας, ποὺ τὸ μόνο ποὺ παγκοσμιοποιεῖται εἶναι ὁ ἠθικὸς ἐκπεσμὸς καὶ ἡ ἀνθρώπινη δυστυχία. Αὐτὴ ἡ ἀνισόρροπη καὶ παρανοϊκὴ ἀνάπτυξη κάποιων δεικτῶν δὲν συνιστᾶ οἰκονομία ἀλλὰ ἄρνηση οἰκονομίας. Τὸ «ἀόρατο χέρι» τοῦ Ἄνταμ Σμίθ ποὺ θὰ σκόρπιζε τάχα παντοῦ εὐημερία, ἔγινε πολὺ ἁρπακτικὸ κι ἔτσι δὲν ὑπηρετεῖ καμμιὰ εὐημερία. Διότι ἡ εὐημερία οἰκοδομεῖται πάνω στὴν ἰσορροπία, πάνω στὴν ἁρμονία, σὲ μιὰ γενικώτερη concordia. Ἡ τωρινὴ οἰκονομία τῆς παραφροσύνης γεννᾶ τὴ δυστυχία καὶ τὴν ἀπελπισία σὲ ὅλο τὸν πλανήτη, στὰ εὐρύτερα στρώματα τοῦ πληθυσμοῦ, ἐνῶ οἱ ἀπανταχοῦ χρυσοκάνθαροι, γιὰ λόγους ἀσφαλείας, ζοῦν σὲ συνθῆκες φυλακῶν πολυτελείας. Καὶ ὅπως τοὺς πεθαμένους, τοὺς πᾶνε τέσσερεις, συχνὰ καὶ περισσότεροι, γιὰ λόγους ἀσφαλείας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ τρέμουν καὶ τὸν ἥσκιο τους. Ἀλλὰ ὅταν ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται, ὅσα πλούτη κι ἄν ἔχει, εἶναι ψυχικὰ ἐνδεὴς. Δυστυχῶς, γιὰ τοὺς ληστοκράτες, στὸν παράδεισο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ πάει μὲ ἰδιωτικὸ ἀεροπλάνο.
.           Μετὰ τὴν πτώση τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο νὰ ὑποβαθμίζεται συστηματικὰ ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνα πλέγμα φιλαλληλίας καὶ φιλανθρωπίας καὶ, ἔτσι νὰ ὑποκαταστήσει διάφορους κερδοσκοπικοὺς ὀργανισμοὺς ποὺ κάνουν σπέκουλα μὲ τὴν ἀνθρώπινη δυστυχία. Καὶ τὸ χειρότερο: Ἐδῶ καὶ χρόνια καταβάλλεται μιὰ συστηματικὴ προσπάθεια νὰ καταργηθεῖ οὐσιαστικὰ τὸ κράτος καὶ νὰ ὑποκατασταθεῖ ἀπὸ τὶς μεγάλες τράπεζες, τὰ μεγάλα ταμεῖα, ὅπως τὸ Δ.Ν.Τ., καὶ τὶς μεγάλες ἑταιρεῖες. Τὸ κράτος νὰ ὑπάρχει ἀλλὰ νὰ εἶναι χωρὶς… κράτος, δηλαδὴ χωρὶς δύναμη. Κράτος ἐν ἀκρατείᾳ. Νὰ λειτουργεῖ, ὅπως τοῦ ὑπαγορεύεται. Ὅμως οἱ σύμβουλοι-κρατοσωτῆρες μπορεῖ νὰ ξέρουν τὰ ἰατρικὰ δεδομένα ἀλλὰ δὲν ξέρουν τὸν ἀσθενῆ. Κι ὅταν αὐτὸς πεθάνει, λένε: «Τόσο τὸ χειρότερο γιὰ τὸν ἀσθενῆ». Αὐτὸς ἔκανε λάθος! Οἱ συμβουλὲς εἶναι ἀλάνθαστες. Τὴν «γιατρειὰ» αὐτὴ τὴ ζοῦμε στὸ πετσί μας. Δὲν θέλουμε ἄλλο σώσιμο. Ὁδηγούμαστε σὲ οἰκονομικὴ γενοκτονία. Ὁ μαφιόζικος καπιταλισμὸς δημιουργεῖ τὴν κουλτούρα τῆς διαφθορᾶς. Ἡ ἀφαίμαξη τῶν φτωχῶν συνεχίζεται συστηματικὰ καὶ τοῦτο γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ πλούσιοι νὰ κρατήσουν τὰ ἄνομα πλούτη τους. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα ἄρωμα ἀποτυχίας. Τὸ οἰκονομικὸ χάος μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ποικίλους ρατσισμοὺς, ποικίλες θεωρίες συνωμοσίας, πολλὰ κυνήγια μαγισσῶν καὶ πλῆθος ἀποδιο­πομπαίων τράγων. Μιὰ κούφια διακυβέρνηση εὔκολα γεννᾶ τὸ μάρκετινγκ τοῦ φόβου. Καὶ ὅπως συχνὰ ἔχουμε γράψει, ὁ φόβος εἶναι φασισμός.

ΠΗΓΗ: sarantoskargakos.gr

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΛΟΓῼ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

ΑΥΞΗΘΗΚΕ Η ΧΡΗΣΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Ἔρευνα στὰ λύματα δείχνει δραματικὴ ἐπιδείνωση τῆς ψυχικῆς ὑγείας τῶν Ἀθηναίων

.                    Ἡ χρήση ψυχιατρικῶν καὶ ἄλλων συνταγογραφημένων φαρμάκων, καθὼς καὶ ναρκωτικῶν αὐξήθηκαν δραματικὰ στὴν Ἀθήνα τῆς κρίσης, ὅπως ἀποκαλύπτουν μετρήσεις στὰ ἀστικὰ λύματα τῆς πρωτεύουσας.
.               Μελέτη, ποὺ ὑπογράφει ὁ Νικόλαος Θωμαΐδης ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ἀναδεικνύει τὸ κόστος τῆς κρίσης στὴν ψυχικὴ ὑγεία τῶν πολιτῶν τῆς χώρας, μὲ τις μετρήσεις του νὰ δείχνουν αὔξηση τῆς χρήσης ἀντιψυχωτικῶν καὶ ἀντικαταθλιπτικῶν φαρμάκων ἀπὸ τὸ 2010.
.             Παλαιότερες μετρήσεις στὰ λύματα τῆς πρωτεύουσας ἔχουν καταγράψει τὴ χρήση παράνομων ναρκωτικῶν οὐσιῶν μετὰ ἀπὸ μουσικὰ φεστιβὰλ ἢ τριήμερα. Ὁ κ. Θωμαΐδης, ὅπως ἀναφέρει τὸ περιοδικὸ Chemical and Engineering News, ἀποφάσισε νὰ ἐφαρμόσει ἀντίστοιχη μεθοδολογία, ὅταν ὑπογράφτηκε τὸ πρῶτο μνημόνιο διάσωσης τῆς Ἑλλάδας τὸ 2010.
.             «Σκέφτηκα ὅτι ἡ ἔρευνα θὰ δώσει μία μέτρηση, σὲ πραγματικὸ χρόνο, ὅλων ὅσων συνέβαιναν στὴν κοινωνία», δήλωσε ὁ ἴδιος στὸ περιοδικό. Μάλιστα, ὅπως ἀποκάλυψε, ἡ κατάσταση ἀλλάζει κάθε χρόνο.
.             Ὁ κ. Θωμαΐδης καὶ ἡ ὁμάδα του περισυνέλεξαν δείγματα νεροῦ ἀπὸ τὶς ἐγκαταστάσεις τοῦ βιολογικοῦ καθαρισμοῦ τῆς Ἀθήνας ἀπὸ τὸ 2010 ἕως τὸ 2014. Τὰ πρῶτα δείγματα συγκεντρώθηκαν μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ πρώτου μνημονίου καὶ τὰ ὑπόλοιπα σὲ διάστημα μίας ἑβδομάδας τὴν ἴδια ἐποχὴ κάθε ἔτους. Μὲ τὴ βοήθεια τῆς μεθόδου ὑγρῆς χρωματογραφίας καὶ τῆς φασματομετρίας μάζας κατάφεραν νὰ μετρήσουν τὰ ἐπίπεδα 148 διαφορετικῶν φαρμάκων, ναρκωτικῶν καὶ τῶν μεταβολιτῶν τους.
.                   Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας εἶναι ἀποκαλυπτικά… Μέσα σὲ μία τετραετία, ἡ χρήση ἀντιψυχωτικῶν αὐξήθηκε κατὰ 35 φορές, τῶν ἀγχολυτικῶν κατὰ 19 φορὲς καὶ τῶν ἀντικαταθλιπτικῶν κατὰ 11 φορές. Τὴν ἴδια ὥρα, φαίνεται ὅτι διπλασιάστηκε καὶ ἡ χρήση τῶν παράνομων ἀμφεταμινῶν. Σημαντικὲς αὐξήσεις καταγράφτηκαν καὶ στὴ χρήση φαρμάκων γιὰ τὸ γαστρικὸ ἕλκος, τὴν ὑπέρταση καὶ τὴν ἐπιληψία.
.             Ἀντίθετα, ἡ χρήση ἀντιβιοτικῶν ἀλλὰ καὶ μὴ στεροειδῶν ἀντιφλεγμονωδῶν μειώθηκε, κάτι ποὺ ἐνδεχομένως νὰ σχετίζεται μὲ τὶς περικοπὲς στὴν Ὑγεία. «Τὰ εὑρήματα αὐτὰ δείχνουν ὅτι ἡ γενικὴ ὑγεία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν χειροτέρεψε αὐτὴ τὴν περίοδο, ἰδιαίτερα ἡ ψυχικὴ ὑγεία τους», ἀνέφερε ὁ κ. Θωμαΐδης, ποὺ εἰκάζει ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔπληξε περισσότερο τοὺς κατοίκους τῶν μεγάλων πόλεων καὶ λιγότερο αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὴν περιφέρεια.
.              Ὁ Κέβιν Τόμας τοῦ Νορβηγικοῦ Ἰνστιτούτου Ἐρευνῶν Ὕδατος δήλωσε στὸ περιοδικὸ ὅτι ἡ σύνδεση λυμάτων μὲ κοινωνικὰ γεγονότα εἶναι μία χρήσιμη ἀλλὰ ἀκόμη νέα προσέγγιση. Μάλιστα, τονίζει ὅτι οἱ ἔρευνες ποὺ βασίζονται στὰ λύματα δὲν ἔχουν ἀκόμα χρησιμοποιηθεῖ, γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ ἡ ἀντίδραση μίας κοινότητας σὲ μία ταχεία ἀλλαγὴ τῆς κοινωνίας ἀλλὰ θὰ ἦταν συναρπαστικὲς τέτοιες νέες μελέτες.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

 

«ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ»: ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ Ο 13ος καὶ 14ος ΜΙΣΘΟΣ! «Οἱ χαμηλόμισθοι ὁδηγήθηκαν στὴν κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση».

Ἀπόφαση-βόμβα Εἰρηνοδικείου:
Νὰ ἐπιστραφεῖ ὁ 13ος καὶ 14ος μισθὸς
στοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους.

.                     Μία ἀπόφαση πού, ἂν τελεσιδικήσει, θὰ ἐπιφέρει πονοκέφαλο στὴν κυβέρνηση καὶ στὸ οἰκονομικὸ ἐπιτελεῖο, ἐξέδωσε τὸ Εἰρηνοδικεῖο Καλαμάτας. Τὸ δικαστήριο, δικαιώνει ὑπαλλήλους καὶ διατάσσει τὸ Δημόσιο νὰ τοὺς καταβάλει τὰ ἐπιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα καὶ ἀδείας. Τὸ Εἰρηνοδικεῖο μάλιστα, ἀντικρούει τοὺς ἰσχυρισμοὺς περὶ δημοσιονομικοῦ ἐλλείμματος ποὺ ἐπέβαλαν τὶς περικοπές.
.                     Σύμφωνα μὲ τὸ tharrosnews.gr στὸ Εἰρηνοδικεῖο προσέφυγαν μὲ ἀγωγή τους 5 δικαστικοὶ ὑπάλληλοι τῆς Καλαμάτας, ἰδιωτικοῦ δικαίου ἀορίστου χρόνου, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν πρόεδρο τοῦ Συλλόγου Δικαστικῶν Ὑπαλλήλων, Ἀνδρόνικο Σταυρόπουλο.
.                     Ἡ ὑπόθεση δὲν εἶναι ἡ μοναδική, καθὼς ἀκολουθεῖ τοὺς ἑπομένους μῆνες ἡ ἐκδίκαση τῆς ἀγωγῆς ποὺ ἔχουν καταθέσει οἱ μόνιμοι δικαστικοὶ ὑπάλληλοι τῆς Καλαμάτας στὸ Διοικητικὸ Πρωτοδικεῖο Καλαμάτας. Καθὼς αὐτὰ τὰ ὀφειλόμενα παραγράφονται μετὰ τὴ διετία, οἱ ἐν λόγῳ προσφεύγοντες δικαστικοὶ ὑπάλληλοι δικαιώθηκαν γιὰ τὰ ἐπιδόματά τους γιὰ τὰ ἔτη 2014 – 2015.

«Στὴν οἰκονομικὴ κρίση οἱ πολίτες ἔχουν ἀνάγκη»

.                     Ἡ ἀπόφαση, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει «πολιορκητικὸ κριὸ» γιὰ χιλιάδες δημοσίους ὑπαλλήλους, ἀναφέρεται στὴν ἀρχὴ τοῦ κοινωνικοῦ κράτους δικαίου: «Τὰ κοινωνικὰ δικαιώματα εἶναι θεμελιώδη, ἐξ ἴσου μὲ τὰ ἀτομικὰ καὶ τὰ πολιτικά, καὶ παράγουν, κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσα στὴ θεωρία ἄποψη, ἕνα “σχετικὸ κοινωνικὸ κεκτημένο”, ἡ ἀξία καὶ ἡ προστατευτικὴ λειτουργία τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ ἀναδεικνύονται ἀκόμα περισσότερο σὲ συνθῆκες οἰκονομικῆς κρίσης, ὅταν οἱ πολίτες τὸ ἔχουν περισσότερη ἀνάγκη».
.                     Ἀκολούθως στὴν ἀπόφαση γίνεται ἐκτενὴς ἀναφορὰ στοὺς νόμους καὶ στὶς περικοπὲς ποὺ ἐπῆλθαν ἀπὸ τὰ μνημόνια καὶ ἐπισημαίνεται ἀπὸ τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τοῦ νόμου: «Οὐδόλως προκύπτει ὅτι τὰ λαμβανόμενα μέτρα ἦταν ἀναγκαῖα, ἀλλὰ καὶ τὰ μόνα ἱκανὰ καὶ πρόσφορα γιὰ τὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπὸ τηρουμένων καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς ἰσότητας καὶ ἀναλογικότητας».
.                     «Ἐπίσης, ἀκόμη καὶ ἂν ἤθελε κριθεῖ πὼς τὰ ἐπίδικα μέτρα ἦταν πρόσφορα, ὁ νομοθέτης ὄφειλε περαιτέρω νὰ μελετήσει καὶ νὰ ἀποφανθεῖ αἰτιολογημένα γιὰ τὴν ἀναγκαιότητά τους, ἐξετάζοντας τὴν ὕπαρξη ἐναλλακτικῶν ἐπιλογῶν καὶ συγκρίνοντας τὰ ὀφέλη καὶ τὰ μειονεκτήματα τῆς καθεμίας γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ἐπιδιωκόμενων δημοσίων σκοπῶν. Ἑπομένως, πρὶν ἀπὸ τὴν κατάργηση τῶν δώρων καὶ τοῦ ἐπιδόματος ἀδείας, ὄφειλε προηγουμένως νὰ ἐξετάσει μὲ τρόπο ἐπιστημονικὸ καὶ δικαστικὰ ἐλέγξιμο, ἂν οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὰ ἤδη ληφθέντα μέτρα ἀντιμετώπισης τῆς κρίσης καὶ συνδυαζόμενες μὲ τὶς εὐρύτερες κοινωνικοοικονομικὲς συνθῆκες τῆς διανυόμενης ἔκτακτης περιόδου, ὁδηγοῦν σὲ ἐπιτρεπτὴ μείωση τοῦ ἐπιπέδου ζωῆς τῶν μισθωτῶν. Ὡς ἐκ τούτου, γιὰ τὴ θέσπιση τῶν ἀνωτέρω περικοπῶν δὲν ἀρκεῖ ἡ ἐπίκληση, ἀορίστως, τοῦ σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος, ἀλλὰ ἡ τεκμηρίωση μὲ τὴ δέουσα σαφήνεια καὶ παράθεση ἀναλυτικῶν στοιχείων, τοῦ λόγου γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ συγκεκριμένη δέσμη μέτρων εἶναι ἡ μόνη πρόσφορη καὶ ἀναγκαία λύση γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τοῦ κινδύνου χρεωκοπίας τῆς χώρας». «Ὅμως, ἡ περικοπὴ τῶν δώρων καὶ τοῦ ἐπιδόματος ἀδείας, ποὺ ἔχουν νομοθετηθεῖ σὲ συνέχεια τῶν ἀναφερομένων νόμων, μὲ τοὺς ὁποίους περικόπηκαν οἱ ἀποδοχὲς τῶν μισθωτῶν, ἐπιβαρύνει σωρευτικὰ τὴν ἴδια ὁμάδα πολιτῶν (μισθωτῶν) καί, ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἐπιβάρυνση αὐτὴ εἶναι ἐξόφθαλμα δυσανάλογη, ἰδίως γιὰ ὅσους ὑπηρετοῦν στὸ Δημόσιο, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τελευταῖοι νὰ ἔχουν ὑποστεῖ σοβαρὲς οἰκονομικὲς ἀπώλειες. Ἐπιπλέον, οἱ ἐν λόγῳ ρυθμίσεις δὲν πλήττουν, κατ’ ἀποτέλεσμα, στὸν ἴδιο βαθμὸ τοὺς ὑψηλόμισθους ὑπαλλήλους ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ τοὺς χαμηλόμισθους ὑπαλλήλους ἀφ᾽ ἑτέρου, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ μὲν ὑψηλόμισθοι νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ διατηροῦν ἕνα ἱκανοποιητικὸ καὶ ἀξιοπρεπὲς ἐπίπεδο διαβίωσης, οἱ χαμηλόμισθοι, ὅμως, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν ἕνα ἰδιαίτερα μεγάλο μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, ὁδηγοῦνται στὴν κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση καλούμενοι νὰ συνεισφέρουν στὰ δημόσια βάρη κατὰ προφανῆ ἀναντιστοιχία μὲ τὶς δυνάμεις τους».
.                     Μάλιστα, ἡ ἀπόφαση καταλήγει δικαιώνοντας τοὺς ὑπαλλήλους, μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι οἱ περικοπὲς αὐτὲς «στεροῦν τὸ δικαιούμενο, ἱκανοποιητικὸ καὶ ἀξιοπρεπὲς ἐπίπεδο διαβίωσης χαμηλόμισθων Ἑλλήνων μισθωτῶν» καὶ διατάσσει τὴν καταβολὴ τῶν δώρων καί, μάλιστα, μὲ τὸ νόμιμο τόκο.

ΠΗΓΗ: arouraios.gr

ΨΗΦΙΣΜΑ-ΚΟΛΑΦΟΣ τῆς Ἑνώσεως Διοικητικῶν Δικαστῶν «Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔχασε δικαιώματα καὶ κατακτήσεις ἑνὸς ὁλόκληρου αἰώνα».

ΨΗΦΙΣΜΑ
τῆς Τακτικῆς Γενικῆς Συνέλευσης τῆς Ἕνωσης Διοικητικῶν Δικαστῶν
τῆς  13^ης.2.2016
ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ

.           Τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔχασε δικαιώματα καὶ κατακτήσεις ἑνὸς ὁλόκληρου αἰώνα. Οἱ δραματικὲς περικοπὲς μισθῶν καὶ συντάξεων, ἡ ἀπαξίωση τῆς στέγης καὶ τῆς ἀγροτικῆς γῆς, ἡ ὑποβάθμιση τῆς δημόσιας ὑγείας, τῆς παιδείας καὶ τῆς Πρόνοιας καὶ ἡ ἀνεργία ποὺ καλπάζει συνδυάστηκαν μὲ μία σχεδιασμένη πρωτοφανῆ ὑποβάθμιση τῶν δικονομικῶν δικαιωμάτων. Σήμερα ἡ προσφυγὴ εἰδικὰ στὸ διοικητικὸ δικαστήριο εἶναι ἀπρόσιτη γιὰ τὴν πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὑπέρμετρα παράβολα, ἀδικαιολόγητα δικονομικὰ βάρη, ἐνδικοφανεῖς διαδικασίες συνδυάζονται μὲ τὴ μεγάλη καθυστέρηση στὴν ἐκδίκαση τῶν ὑποθέσεων καὶ δημιουργοῦν συνθῆκες δικονομικῆς ἀσφυξίας στοὺς πολίτες.
.             Ἡ Ἕνωση Διοικητικῶν Δικαστῶν ἀναδεικνύει τὶς αἰτίες τῆς βραδύτητας τῆς ἀπονομῆς τῆς διοικητικῆς δικαιοσύνης. Εἶναι πρωτίστως ἡ κοινωνικὴ ἀνισότητα, ἡ ἄδικη κατανομὴ τῶν φορολογικῶν βαρῶν, ἡ ἀναντιστοιχία τῶν κοινωνικῶν παροχῶν μὲ τὸ ἐπίπεδο τῆς προόδου. Εἶναι ἀκόμη ἡ πολυνομία, ἡ κακὴ νομοθέτηση, ἡ γραφειοκρατία. Ἡ ὑποχρηματοδότηση τῆς Δικαιοσύνης μὲ ἀποτέλεσμα τὶς ἐλλείψεις σὲ προσωπικὸ καὶ ὑποδομές.
.           Σήμερα ὄχι μόνο δὲν ἀνακτῶνται δικονομικὰ δικαιώματα ποὺ ἀπωλέσθηκαν ἀλλὰ διαμορφώνονται ὅροι περαιτέρω ὑποτίμησης τῆς δικαστικῆς προστασίας. Ἐκφράζουμε πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ τὴ βαθιά μας ἀνησυχία ὅτι μὲ ἐπίκληση τὸ στόχο τῆς «ἐπιτάχυνσης» θὰ τεθοῦν νέα ἐμπόδια προσβασιμότητας τῶν οἰκονομικὰ ἀσθενέστερων ἰδίως πολιτῶν στὰ δικαστήρια, θὰ συρρικνωθεῖ περαιτέρω ὁ δικαστικὸς ἔλεγχος, θὰ προωθηθοῦν νέες ἐνδικοφανεῖς διαδικασίες. Τὰ τελευταῖα χρόνια, ἄλλωστε, ἐντατικοποιεῖται τὸ ἔργο τῶν δικαστῶν μὲ διακηρυγμένο ἀποκλειστικὸ στόχο τὴν ποσοτικὴ ἀπόδοση. Ἔχουμε βάσιμους λόγους νὰ ἀνησυχοῦμε ὅτι ἡ ἐντατικοποίηση τοῦ ἔργου τῶν δικαστῶν θὰ συνεχιστεῖ σὲ βάρος τῆς ἀσφάλειας τοῦ δικαιοδοτικοῦ συστήματος.

       Οἱ διοικητικοὶ δικαστὲς ἐπισημαίνουμε ὅτι

       Α) Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνεχιστεῖ ἡ θέσπιση «ἔκτακτων» μέτρων ποὺ κατατείνουν σὲ ὑπέρμετρη φορολογικὴ ἐπιβάρυνση τῶν οἰκονομικὰ ἀσθενέστερων τάξεων.
Β) Δὲν νοεῖται νὰ κληθοῦν ἄλλη μία φορὰ οἱ ἀσφαλισμένοι ἀλλὰ καὶ οἱ συνταξιοῦχοι, οἱ ὁποῖοι κατέβαλαν τὶς εἰσφορές τους κατὰ τὸν ἐργασιακὸ βίο τους, νὰ καλύψουν τὰ ἐλλείμματα τοῦ Ἀσφαλιστικοῦ Συστήματος.
Γ) Περαιτέρω ὑποτίμηση τῆς δικαστικῆς προστασίας θίγει πλέον τὸν πυρήνα τοῦ δικαιώματος τοῦ ἄρθρου 20 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος.
.           Ζητᾶμε τὴν ἀναβάθμιση τῶν δικονομικῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν καὶ τὴν  ἄρση τῶν ὑπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης στὴ δικαιοσύνη.
.         Προτείνουμε τὴν ἰσότιμη δικονομικὴ ἀντιμετώπιση τῶν φορολογικῶν καὶ ἐν γένει χρηματικῶν διαφορῶν (ἄρθρα 79 καὶ 202 ΚΔΔ), τὴν κατάργηση τοῦ θεσμοῦ τῆς πιλοτικῆς δίκης καὶ τὴ διεύρυνση τῶν πολυμελῶν συνθέσεων.
.           Ἀπαιτοῦμε τὴν κάλυψη τῶν ἐλλείψεων σὲ προσωπικὸ καὶ ὑποδομές, τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῆς λειτουργικῆς ὀργάνωσης τῆς διοικητικῆς δικαιοσύνης καὶ τὴν ἐπίλυση τοῦ κτιριακοῦ προβλήματος πολλῶν διοικητικῶν δικαστηρίων.
.         Τέλος, τονίζουμε ὅτι σὲ ἐπίπεδο ἐσωτερικῆς ὀργάνωσης καὶ λειτουργίας τῶν τακτικῶν διοικητικῶν δικαστηρίων, ὁ θεσμὸς τοῦ αὐτοδιοίκητου σήμερα δοκιμάζεται, καὶ μάλιστα στὸν πυρήνα του, μὲ τὴν ἀποξένωση τῶν δικαστῶν ἀπὸ τὴ διαμόρφωση τῶν κανονισμῶν ἐσωτερικῆς ὑπηρεσίας τῶν ἴδιων τῶν δικαστηρίων τους.

ΠΗΓΗ: edd.gr

«Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ EΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤA OΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ». (Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων)

Ὑπὲρ τῆς ἀποσύρσεως τοῦ ἀσφαλιστικοῦ νομοσχεδίου καὶ κάθε διατάξεως ποὺ μπορεῖ νὰ θίγει τὶς κύριες καὶ τὶς ἐπικουρικὲς συντάξεις τάσσεται ὁμόφωνα μὲ ἀνακοίνωσή της ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων

.                 «Τὸ καθεστὼς τῶν μνημονίων, ποὺ ἔχει ἐπιβληθεῖ στὴ Χώρα μας ὁδηγεῖ, πλέον, σὲ ἀδιέξοδο. Μετὰ ἀπὸ ἕξι χρόνια παρατεινόμενης οἰκονομικῆς κρίσης, ποὺ ἀνέδειξε συγχρόνως θεσμικὴ καὶ ἀξιακὴ κρίση καὶ διασάλευσης τῶν ἀρχῶν τοῦ Κράτους Δικαίου καὶ τοῦ Κράτους Προνοίας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες διαπνέεται ἡ δημοκρατικὴ ἔννομη τάξη μας, ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων, ἡ ὁποία, ὡς θεσμικὸς φορέας, ἔχει ὑποχρέωση νὰ παρεμβαίνει ὄχι μόνον ἐπὶ ζητημάτων, ποὺ ἅπτονται τῆς ἀπονομῆς τῆς Δικαιοσύνης ἀλλὰ καὶ ἐπὶ μείζονος καὶ εὐρύτερης δικαιοπολιτικῆς σημασίας θεμάτων, ἐπισημαίνει τὰ ἀκόλουθα:
.                 Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἔχει ξεπεράσει τὰ ὅρια τῆς αὐτοθυσίας πρὸς τὸν σκοπὸ τῆς οἰκονομικῆς διάσωσης τῆς χώρας. Ὡστόσο, συνεχίζεται ἡ ἐπιβολὴ νέων μέτρων (ἀσφαλιστικὸ – φορολογικό), ποὺ πλέον πλήττουν τὸν πυρήνα τῆς ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης τῶν πολιτῶν.
.                 Ἡ λογιστικὴ ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν κρίσιμων τομέων  τῆς χώρας καὶ ὁ προσανατολισμὸς μόνο στὴν κάλυψη δημοσιονομικῶν στόχων δὲν ἀφήνει περιθώρια ἀνάπτυξης. Ἡ οἰκονομικὴ διάσωση τῆς χώρας δὲν θὰ ἐπέλθει μὲ συρρίκνωση τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν (δικαίωμα στὴν ὑγεία, στὴν παιδεία κλπ.), δὲν θὰ ἐπέλθει μὲ τὴ θέσπιση ἑνὸς ἀσφαλιστικοῦ συστήματος εἰσπρακτικοῦ καὶ μόνο χαρακτήρα, ὅπως αὐτὸ ποὺ προωθεῖται, οὔτε μὲ τὴν ὑπερφορολόγηση τῶν πολιτῶν, μὲ τὸν ἐξαναγκασμὸ σὲ μετανάστευση τῶν νέων ἐπιστημόνων, μὲ τὸ μαρασμὸ τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας καὶ τοῦ ἀγροτικοῦ τομέα καὶ τὴν φτωχοποίηση τῶν πόλεων ἀλλὰ μὲ τὴ σύνταξη ἐνός μακροπρόθεσμου προγράμματος ἀνάπτυξης τῆς χώρας, μὲ τὴν καθιέρωση ἑνὸς σταθεροῦ φορολογικοῦ συστήματος, ποὺ θὰ προσφέρει ἀσφάλεια σὲ πολίτες καὶ ἐπενδυτές, μὲ τὴ σύνταξη ἑνὸς ἀνθρωποκεντρικοῦ ἀσφαλιστικοῦ καὶ συνταξιοδοτικοῦ συστήματος, μὲ μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, ποὺ θὰ πληροῖ τὶς βασικὲς ἀρχές  τῆς ἰσότητας, τῆς ἀναλογικότητας εἰσφορῶν-παροχῶν καὶ τῆς ἀλληλεγγύης τῶν γενεῶν, ποὺ πρέπει νὰ διέπουν κάθε ἀσφαλιστικὸ σύστημα
.           Εἰδικότερα ὡς πρὸς τὸ θεσμὸ τῆς Δικαιοσύνης ἐπισημαίνει τὰ ἀκόλουθα:
.                 Ἡ συνταγματικὰ κατοχυρωμένη παροχὴ ἔννομης προστασίας περιορίζεται συνεχῶς, ἀφ᾽ ἑνὸς ὡς πρὸς τὶς πλέον εὐάλωτες κατηγορίες πολιτῶν μὲ τὴ θέσπιση μέτρων εἰσπρακτικοῦ  χαρακτήρα (ὑψηλὰ παράβολα, ἔνσημα κλπ.), μὲ συνέπεια νὰ ἀμφισβητεῖται ἐὰν τὸ σύστημα ἀπονομῆς τῆς δικαιοσύνης στὴ χώρα μας ὑπηρετεῖ τὶς γενικὲς ἀρχὲς τοῦ Κράτους δικαίου διασφαλίζοντας ὅλα τὰ θεμελιώδη ἀτομικὰ δικαιώματα καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου μὲ τὴ μὴ συμμόρφωση τῆς Πολιτείας σὲ ἀμετάκλητες δικαστικὲς ἀποφάσεις.
.                 Ἡ νομοθέτηση καθ’ ὑπόδειξη τῶν θεσμῶν καὶ μὲ ἔξωθεν παρεμβάσεις ὑποβαθμίζει τὴν ποιότητα ἀπονομῆς τῆς Δικαιοσύνης.
.                 Ἡ συνεχιζόμενη ἄσκηση πολιτικῆς, κατὰ τρόπο ποὺ ἐπιφέρει τὴν ὑποβάθμιση τοῦ δικηγορικοῦ λειτουργήματος καὶ ἔχει ὡς συνέπεια τὴν ἐξαθλίωση, οἰκονομικὴ ἐξόντωση καὶ ἐν τέλει τὴν ἀναξιοπρεπῆ διαβίωση τοῦ συνόλου τῶν δικηγόρων πλήττει τὸν ἴδιο τὸν θεσμὸ τῆς Δικαιοσύνης, δεδομένου ὅτι οἱ δικηγόροι ὡς συλλειτουργοὶ στὴν ἀπονομὴ αὐτῆς συμβάλλουν στὴν εὔρυθμη λειτουργία τοῦ Κράτους Δικαίου καὶ στὴν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν.
.                 Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ παύσει νὰ ἀποτελεῖ τὸ «οἰκονομικὸ πειραματόζωο τῆς Εὐρώπης», ὅπως πολλὲς φορὲς μέχρι σήμερα ἔχουν ἐπισημάνει μέλη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου.
.                 Ἡ Ἕνωση Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων ζητεῖ τὴν ἄμεση ἀπόσυρση διατάξεων ποὺ μειώνουν σὲ ὁποιονδήποτε βαθμό, εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα, τὶς κύριες καὶ τὶς ἐπικουρικὲς συντάξεις, ἐπαυξάνοντας τὶς ἀσφαλιστικὲς εἰσφορὲς καὶ εἶναι ἀλληλέγγυα στοὺς ἀγῶνες τῶν Δικηγορικῶν Συλλόγων καὶ ὅλων τῶν Κοινωνικῶν Ὁμάδων, ποὺ πλήττονται ἀπὸ τὸ προσχέδιο γιὰ τὴ μεταρρύθμιση τοῦ Ἀσφαλιστικοῦ Δικαίου».

 

ΠΗΓΗ: kathimerini.gr

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ (;) ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ καὶ στὸν παλιμβαρβαρισμὸ τῆς ἀχαλίνωτης «ἰδιωτικοποίησης»

Σὲ πόλεμο ὁλοκληρωτικὸ ἀπαράσκευοι
τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
ἐφημ. «Καθημερινή», 30.08.15

.               Ζοῦμε μᾶλλον τὴ δυσκολότερη καὶ κρισιμότερη ἱστορικὴ συγκυρία ποὺ γνώρισε ὁ Ἑλληνισμὸς μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Τὰ δεδομένα ποὺ συγκροτοῦν τὴ δραματικὴ συγκυρία εἶναι καινούργια, δὲν ἔχουμε ἔμπειρη γνώση γιὰ νὰ τὰ διαχειριστοῦμε. Εἶναι πόλεμος χωρὶς νὰ ἀλληλοσφάζονται στρατοί, νὰ βομβαρδίζονται πόλεις, νὰ καταλαμβάνονται ἐδάφη ἀπὸ «δυνάμεις κατοχῆς». Ὅμως τὸ διακύβευμα εἶναι τὸ ἴδιο, ὅπως καὶ στὶς ἔνοπλες συρράξεις: Ἡ ἐθνικὴ κυριαρχία, ἡ κρατικὴ ἀνεξαρτησία, ἡ ἐλευθερία κοινωνικῆς αὐτοδιαχείρισης. Τὰ ὅπλα ἔχουν ἀλλάξει, δὲν εἶναι ἡ ἀεροπορικὴ καὶ ναυτικὴ ὑπεροπλία, τὰ πυραυλικὰ συστήματα, τὰ χημικὰ καὶ πυρηνικὰ μέσα ὀλέθρου.
.               Ὅμως ἡ λογικὴ τῆς ἀπανθρωπίας παραμένει ἴδια: Ἂν στὸν πόλεμο, ποὺ ξέραμε, στόχος πάντοτε ἦταν ὁ μέγιστος δυνατὸς ἀριθμὸς νεκρῶν, ἀπὸ τὶς μάχιμες δυνάμεις καὶ τὸν ἄμαχο πληθυσμό, ὥστε νὰ καμφθεῖ τὸ ἠθικό του ἀντιπάλου καὶ νὰ παραδοθεῖ χωρὶς ὅρους, στόχος σήμερα εἶναι ὁ μέγιστος δυνατὸς ἀριθμὸς λιμοκτονούντων, ἀνέργων, ἀπελπισμένων, νεκρῶν ἀπὸ ἀσιτία καὶ ἀλκοόλ, ἀνθρώπων ποὺ αὐτοκτονοῦν τσακισμένοι ἀπὸ τὴν ἀνελπιστία καὶ τὴν πίκρα τῆς ἀδικίας.
.               Στόχος καὶ πάλι, νὰ καμφθεῖ τὸ ἠθικό, ὥστε νὰ ξεπουληθοῦν, βορὰ στὸ ἰδιωτικὸ κέρδος, ὅλες οἱ ζωτικὲς κοινωνικὲς κατακτήσεις τῆς συνύπαρξης καλλιεργημένων ἀνθρώπων: ἀσφάλεια γηρατειῶν, νοσηλεία, φάρμακα, ἠλεκτροδότηση, ὑδροδότηση, τρένα, ὁδικὸ δίκτυο, ἀεροδρόμια, λιμάνια. Ὅπως στοὺς αἰῶνες τῆς μεσαιωνικῆς βαρβαρότητας ἡ μεταρωμαϊκὴ Δύση ἀγνοοῦσε τὴν «αἴσθηση δημοσίου συμφέροντος», ἔτσι καὶ στὸν σημερινὸ κόσμο ἡ λέξη «ἰδιωτικοποίηση» συνοψίζει τὴν πιὸ ἀκραιφνῆ παραίτηση ἀπὸ τὸ ἄθλημα τῶν σχέσεων κοινωνίας, τὴ μεθοδικὴ ἐγκατάλειψη ἀκόμα καὶ τῆς πρόθεσης γιὰ ἐλευθερία ἀπὸ τὸν πρωτογονισμὸ τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ. Γι’ αὐτὴ τὴ μεταστροφή, ἀπὸ τὸ «κοινωνικὸ κράτος», κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου, στὸν παλιμβαρβαρισμὸ τῆς ἀχαλίνωτης «ἰδιωτικοποίησης», ὁ μέγας ἔνοχος, ὁλοφάνερα, ἦταν ἡ ἀντίδραση στὸν κολεκτιβιστικὸ μαρξισμὸ τῆς ἐφιαλτικῆς Σοβιετίας.
.               Πάντως σήμερα ζοῦμε πόλεμο, ὠμό, ἀπάνθρωπο, μὲ ἑκατομμύρια θυμάτων, ἀνθρώπων μὲ κατεστραμμένη τὴ μία καὶ μοναδικὴ ζωή τους. Ἔστω καὶ μόνο στὴν Εὐρώπη, στὸ κλὰμπ τῶν προνομιούχων ποὺ εἶναι ἡ «Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση», κοινωνίες ὁλόκληρες λιμοκτονοῦν σὲ ἔσχατη ἀπόγνωση (ἡ βουλγαρική, ἡ ρουμανική). Καὶ στὴν Πορτογαλία καὶ Ἱσπανία, ὅπου ἡ πολεμικὴ προπαγάνδα κορυβαντιᾶ ὅτι «τὰ μνημόνια πέτυχαν», «οἱ χῶρες δανείζονται ἄνετα ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἀγορὰ» (τὴν κοινωνικὰ/πολιτικὰ ἀνεξέλεγκτη τοκογλυφία), ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνθρώπων ποὺ χάνουν τὸ σπίτι τους καὶ μένουν στὸν δρόμο ἀνήμποροι νὰ ἐξοφλήσουν τὴν Τράπεζα, εἶναι κυριολεκτικὰ ἐφιαλτικός.
.               Πόλεμος. Ὄχι πιὰ ἡ «δύναμη πυρός», ἀλλά, αὐτονομημένη ἀπὸ κάθε πολιτικὸ/κοινωνικὸ ἔλεγχο, κάθε ἠθικὸ/λογικὸ φραγμό, ἡ δύναμη τοῦ χρήματος, νὰ σκορπάει μὲ τὴ στέρηση θάνατο, ἐξευτελισμό, ἀγανάκτηση, καὶ μὲ τὴν πλησμονὴ τοῦ ἀποκτήνωση καὶ χυδαιότητα. Σὲ αὐτὸν τὸν κολασμένο πόλεμο δὲν χρειάζεται νὰ ἱππεύουν περήφανο καὶ γενναῖο ἄτι οἱ πολεμικοὶ ἀρχηγοί, μποροῦν νὰ καταδικάζουν σὲ λιμοκτονία καὶ ἐξευτελισμὸ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων περιφερόμενοι μὲ ἀναπηρικὸ καροτσάκι. Καὶ ἐπιβάλλοντας τὴν τευτονικὴ ἡγεμονία στὴν Εὐρώπη, νὰ ταπεινώνουν στὸ ἔπακρο λαοὺς ποὺ κάποτε τόλμησαν νὰ ἀντισταθοῦν, μὲ τρομακτικὲς θυσίες, στὶς σιδερόφρακτες μεραρχίες τοῦ τευτονικοῦ Ναζισμοῦ.
.               Στὴν καινούργια μορφὴ πολέμου οἱ μάχες δίνονται μὲ ὅπλο τὸ χρῆμα. Καὶ οἱ στρατηγικὲς δὲν εἶναι ἐπιθετικές, βίαιες, σήμερα ὑποτάσσεις ἕνα κράτος ὅταν τὸ πείσεις νὰ ἀρχίσει νὰ σοῦ ζητάει δανεικά. Ὁ ἴδιος ἀκριβῶς τρόπος ποὺ κάνεις ὑποχείριό σου καὶ ἕναν ἄνθρωπο, ὅταν τὸν ἐξαρτήσεις ἀπὸ τὴν πρέζα ποὺ ἐσὺ τοῦ πουλᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πόλεμος σήμερα δὲν φέρνει σὲ ἀντιμαχία κράτη, ἀπευθείας, ἀλλὰ κράτη μὲ ἰδιῶτες-βαποράκια, διακινητὲς τῆς πρέζας: Ἰδιωτικοὺς οἴκους ἀξιολόγησης τῆς οἰκονομίας κρατῶν, διεθνεῖς, κολοσσιαίους, τραπεζικοὺς ὀργανισμοὺς ποὺ ἐλέγχουν τὴν παγκόσμια διακίνηση τῆς πρέζας, δηλαδὴ τοῦ παραισθησιογόνου δανεισμοῦ.
.               Οἱ διακινητὲς ξέρουν, μὲ δαιμονικὴ εὐστροφία καὶ διορατικότητα, νὰ ξεχωρίζουν ποιὰ κοινωνία εἶναι (ἢ μπορεῖ εὔκολα νὰ γίνει) εὐάλωτη στὴ δανειοληπτικὴ ὑστερία καὶ ἐξάρτηση – ἀκριβῶς ὅπως ξεχωρίζουν καὶ τὰ «βαποράκια» τους ἀδύναμης θέλησης καὶ ἀνερμάτιστου χαρακτήρα ὑποψήφιους πρεζάκηδες. Πιθανὸν καὶ νὰ προετοιμάζουν, μὲ πολλὴ ὑπομονή, μία χώρα γιὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποδούλωσή της στοὺς δανειστές της – δὲν πρέπει νὰ εἶναι τυχαῖο τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουν κάποιες Πρεσβεῖες ἰσχυρῶν οἰκονομικὰ χωρῶν γιὰ θέματα Παιδείας, γλωσσικῆς ἐκπαίδευσης, ἱστορικῆς συνείδησης, ἐπιρροῆς τῆς Ἐκκλησίας στὴν κοινωνία, μικρῶν, ἀδύναμων καὶ βουλιμικῶν γιὰ κατανάλωση κοινωνιῶν.
.               Ἡ Ἑλλάδα ζεῖ τὴ δυσκολότερη καὶ κρισιμότερη γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς ἐνεργοῦ ἱστορικῆς της παρουσίας συγκυρία. Δὲν φταίει ὁ «ξένος παράγων» γιὰ τὴ δική μας καταστροφὴ καὶ τὸν ἐξευτελισμό μας. Δὲν μᾶς ἐχθρεύονται οἱ ἰδιωτικοὶ οἶκοι, στρατηγικοὶ συντελεστὲς στὴν καινούργια μορφὴ ὁλοκληρωτικοῦ πολέμου τῶν ἡμερῶν μας. Ἂν μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ ξεπουλᾶμε τὸ νερὸ ποὺ πίνουμε, τὴ γῆ μας καὶ τὰ πατρογονικὰ σπιτικά μας, εἶναι μόνο γιατί ἐμεῖς βρεθήκαμε ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὴ «δόση» μας, ἕρμαια τοῦ θανατηφόρου ἐθισμοῦ μας στὴν ταύτιση τῆς ζωῆς μὲ τὴν κατανάλωση, τῆς ποιότητας καὶ τῆς χαρᾶς μὲ τὴν ἐγωκεντρικὴ βουλιμία.
.               Ἡ συλλογικὴ μετάνοια δὲν ἔρχεται ἀκαριαία, θέλει πολὺ χρόνο: τὴ βραδύτητα τῆς ὡρίμανσης ἢ τῆς κυοφορίας. Κάποτε οἱ ἴδιες οἱ ἱστορικὲς συνθῆκες ἐπιταχύνουν τὸν ἐρχομό της, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συμβαίνει στὴν περίπτωσή μας, σήμερα. Δοκιμάσαμε στὴ διαχείριση τῆς ἐξουσίας ὅλα τὰ κόμματα τοῦ κοινοβουλίου (πλὴν τῶν καθαρῶς ψυχοπαθολογικῶν μορφωμάτων) καὶ δείχνει νὰ πείσθηκε ἡ ἑλλαδικὴ κοινωνία ὅτι ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ τοῦ σημερινοῦ προσκηνίου εἶναι τεκμηριωμένα ἀνεπαρκὲς γιὰ νὰ διεξαγάγει τὸν φρικιαστικὸ πόλεμο ποὺ μᾶς ἐξουθενώνει. Αὐτὸ εἶναι, σίγουρα, ἕνα βῆμα ὡριμότητας.
.               Ἀλλὰ ἐλάχιστο βῆμα, ἀνεπαρκές. Διότι, οἱ πολλοὶ περιμένουμε ἕναν ἄλλον ἡγέτη, ταλαντοῦχο, ἰδιοφυῆ καὶ ἐνάρετο, ποὺ θὰ μᾶς ἐξασφαλίσει τὴ «δόση» μας καταναλωτικοῦ ἡδονισμοῦ – τὰ ὅσα δὲν κατάφεραν νὰ μᾶς σιγουρέψουν καραμανλικοί, παπανδρεϊκοί, ἀριστεροὶ ριζοσπάστες. Ἀκόμα δὲν ὡρίμασε ἡ βεβαιότητα ὅτι ἀπὸ τὸν σημερινὸ φρικώδη παγκόσμιο πόλεμο θὰ διασωθοῦμε, μόνο μὲ ἡγεσία ποὺ θὰ ξαναστήσει στὴ χώρα ἐξ ὑπαρχῆς σχολειά, ἐξ ὑπαρχῆς πανεπιστήμια, ἄμεσου κοινωνικοῦ (ποιοτικοῦ) ἐλέγχου ΜΜΕ. Θὰ στήσει ἐξ ὑπαρχῆς λειτουργίες ἀπονομῆς δικαιοσύνης καὶ σωφρονισμοῦ, ριζικὰ καινούργιους ὅρους συνδικαλισμοῦ, ἄλλης λογικῆς Δημόσια Διοίκηση, ἐπιστροφὴ σὲ συνεπῆ ἀποκέντρωση καὶ αὐτοδιοίκηση. Θὰ ἀφυπνίσει τὴν τόλμη τῆς προσωπικῆς δημιουργίας, θὰ ἀναστήσει τὴ χαρὰ τῆς κοινωνίας τῶν σχέσεων, ἐνάντια στὸν πρωτογονισμὸ τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ.

.               Νὰ ὡριμάσει ἡ ἐπίγνωση τοῦ τί ζητᾶμε.

12 ΑΛHΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤIΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑIΤΙΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦHΣ ΜΑΣ (Δ. Νατσιός) «Ἄντε νὰ λείψετε, χαμένοι ἄνθρωποι, [κ…έλληνες]».

12 ἀλήθειες γιὰ τὶς αἰτίες καὶ τοὺς αἰτίους τῆς καταστροφῆς μας
Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

«Κράτος ἀσυστόλων/καὶ πεσμένων κώλων/κωλοέλληνες»
Διον. Σαββόπουλος

Ἀλήθεια πρώτη: «Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς δὲν κάνουμε καμιὰ πολιτικὴ καθόλου. Ρίχνουμε μονάχα στάχτη στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ γλείφουμε τὰ πόδια τῆς Τουρκίας… Ἂς καταργήσουμε τὸ ὑπουργεῖο τῶν Ἐξωτερικῶν, δὲν ἔχει νὰ χάσει κανεὶς ἄλλος τίποτα, ἐκτὸς ἀπὸ μερικοὺς ὑπαλλήλους ποὺ θὰ χάσουν τὴ θέση τους». (Ἴων Δραγούμης, «Μαρτύρων καὶ Ἡρώων Αἷμα», 1907).

Ἀλήθεια δεύτερη: «Οἱ ἡμέτεροι πολιτικοὶ ὄχι μόνο ἀγνοοῦν καὶ ἀπεχθάνονται τὴν ἱστορίαν, ἀλλὰ τρέφουσι πρὸς αὐτὴν βαθυτάτην περιφρόνησιν». (Δημ. Βερναρδάκης, 1876, ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ καθ. Ἀπ. Βακαλόπουλου, «Ὁ χαρακτήρας τῶν Ἑλλήνων»).

Ἀλήθεια τρίτη: «Δύστυχη Ἑλλάδα, νά ᾽ταν οἱ ξένοι μονάχα, μὰ καὶ οἱ Ἕλληνες; Καὶ καλὰ οἱ Ἕλληνες γενικά, μὰ καὶ οἱ πιὸ κοντινοί μας, οἱ “διανοούμενοι”; Νὰ βλέπουν τὸν τόπο τους μὲ ἀγανάκτηση, σὰ μία ὁποιαδήποτε μικρὴ χώρα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς; Ἐπειδὴ τὰ Πανεπιστήμια δὲν ἔχουν σύγχρονα ἐργαστήρια, γιὰ νὰ μὴν πῶ: ἐπειδὴ τὰ οὐρητήρια δὲν διαθέτουν ἠλεκτρονικὸ μάτι; Ἔ, λοιπόν, κι ἐγὼ θὰ τὸ ἐξομολογηθῶ μὲ μίαν εἰλικρίνεια ποὺ δὲν ἀξίζει νὰ τὴν εἰρωνευτεῖ κανείς: νιώθω ἕνας ἀριστοκράτης ποὺ ἔχει –ὁ μόνος ποὺ ἔχει– τὸ προνόμιο νὰ λέει τὸν οὐρανὸ “οὐρανὸ” καὶ τὴ θάλασσα “θάλασσα”, ἀκριβῶς ὅπως ἡ Σαπφώ, ἀκριβῶς ὅπως ὁ Ρωμανὸς ὁ Μελωδός, ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια…». (Ὀδ. Ἐλύτης, «τὸ χρονικὸ μίας δεκαετίας», 1974).

Ἀλήθεια τέταρτη: «Ἡ βλακεία, ἡ ἐγωπάθεια, ἡ μωρία καὶ γενικὰ ἡ ἀναπηρία τῆς ἡγετικῆς τάξης στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα σὲ φέρνει στὴν ἀνάγκη νὰ ξεράσεις… εἶμαι βέβαιος πὼς τοῦτοι οἱ ἐλεεινοὶ δὲν ἀντιπροσωπεύουν τὴν ζωντανὴ Ἑλλάδα, ὑπάρχουν ἄγνωστοι πολλοὶ ποὺ δὲν ξέρουν, ἀλλὰ ποὺ ἀξίζουν, ποὺ σὲ φωνάζουν». (Γ. Σεφέρης, «Πολιτικὸ ἡμερολόγιο», 1945).

Ἀλήθεια πέμπτη: «Δυστυχισμένη Ἑλλάς, δυστυχισμένοι Ἕλληνες! Ἀναθεματισμένοι κυβερνῆτες… σιχάθηκα τέτοια λευτεριά… ἂν μᾶς ἔλεγε κανεὶς αὐτείνη τὴν λευτεριλα, ὁπού θὰ γευόμαστε, θὰ περικαλούσαμε τὸν Θεὸν νὰ μᾶς ἀφήσει εἰς τοὺς Τούρκους, ἄλλα τόσα χρόνια, ὅσο νὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τί θὰ εἰπεῖ πατρίδα, τί θὰ εἰπεῖ θρησκεία, τί θὰ εἰπεῖ φιλοτιμία, ἀρετὴ καὶ τιμιότη. Αὐτὰ λείπουν ἀπ’ ὅλους ἐμᾶς, στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς… Ὁ Θεὸς ἂς κάμη τὸ ἔλεός του νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὸν μεγάλον γκρεμνὸν ὅπου τρέχομεν νὰ τζακιστοῦμεν». (στρατηγὸς Μακρυγιάννης, «ἀπομνημονεύματα», 1835).

Ἀλήθεια ἕκτη: «Οἱ ἄνθρωποι (ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα) καταντήσανε σὰν ἄδεια κανάτια, καὶ προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρὸ σκουπίδια, μπάλες, ἐκθέσεις μὲ τερατουργήματα, ὁμιλίες καὶ ἀερολογίες, καλλιστεῖα, ποὺ μετριέται ἡ ἐμορφιὰ μὲ τὴ μεζούρα, καρνάβαλους ἠλίθιους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μὲ γεύματα καὶ μὲ σοβαρὲς συζητήσεις γιὰ τὸν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, κι ἕνα σωρὸ ἄλλα τέτοια». (Φ. Κόντογλου, «Μυστικὰ Ἄνθη», πρώτη ἔκδοση 1977).

Ἀλήθεια ἕβδομη: «Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μὴ μπορώντας νὰ δώσει στὴν Τουρκία ὅλα, ὅσα ἐπιθυμεῖ, θὰ ἐπιδιώκει νὰ τὴν κατευνάσει μὲ ἑλληνικὰ ἔξοδα, πιέζοντας δηλαδὴ τὴν Ἑλλάδα νὰ δεχθεῖ τὶς τουρκικὲς ἀξιώσεις στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Κύπρο». (Παν. Κονδύλης, «Θεωρία Πολέμου», 1988).

Ἀλήθεια ὄγδοη: «Πιστεύω ὅτι θὰ ζήσουμε ἄλλη μία Τουρκοκρατία. Ἡ ΕΟΚ εἶναι μία Τουρκοκρατία ἄλλης μορφῆς. Θὰ ὑπάρξουν, βέβαια, οἱ ἐξαιρέσεις, ὅπως πάντα ὑπῆρξαν. Καὶ τότε οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔφυγαν ἔξω; Ἀλλὰ ὁ Λαὸς θὰ ζεῖ ὅπως στὴν Τουρκοκρατία. Κατὰ βάθος χαίρομαι, ποὺ δὲν θὰ ζῶ, γιὰ νὰ τὰ βλέπω αὐτά». (Μάνος Χατζιδάκις, «Τὰ σχόλια τοῦ Τρίτου», 1980).

Ἀλήθεια ἔνατη: «Τοὺς λέω: ὁ Θεὸς νὰ φυλάξει νὰ μὴν ἔρθουν οἱ βάρβαροι καὶ μᾶς ἀτιμάσουν! Καὶ μοῦ λένε: “καὶ τί θὰ πάθουμε;” Ἀκοῦς κουβέντα: Ἄντε νὰ λείψετε, χαμένοι ἄνθρωποι. Τέτοιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι σήμερα. Δῶστ’ τους χρήματα, αὐτοκίνητα καὶ δὲν νοιάζονται οὔτε γιὰ τὴν πίστη οὔτε γιὰ τὴν τιμὴ οὔτε γιὰ τὴν ἐλευθερία». (Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», τόμ. Α´, 1990).

Ἀλήθεια δέκατη: «Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος (ἢ Ἀμερικανὸς) δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὁτιδήποτε. Ἔκανε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμει δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νάνον ἀνορθούμενον ἐπ’ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσει εἰς ὕψος καὶ φανεῖ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος ἔχει καὶ θὰ ἔχει διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του. (Ἀλ. Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος Ψάλτης», 1900).

Ἀλήθεια ἑνδέκατη: «Τὸ καθῆκον πρὸς τὴν πατρίδα εἶναι μέγιστον. Ἡ πατρὶς κινδυνεύει καὶ ἤδη ἀνήκομεν εἰς αὐτήν. Ἡ Μακεδονία εἶναι οἱ πνεύμονες ὅλης τῆς Ἑλλάδος καὶ ἄνευ αὐτῶν ἡ λοιπὴ Ἑλλὰς δὲν δύναται νὰ ζήσει. Ἂς ἀφήσωμεν τὰς συγκινήσεις καὶ ἂς σπεύσωμεν εἰς τὴν φωνήν της ἐν ὅσῳ εἶναι καιρός». (Παῦλος Μελᾶς, 1904, ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο βιβλίο τῆς γυναίκας του Ναταλίας).

Ἀλήθεια δωδέκατη: «Ἡ Μακεδονία εἶναι τόπος ἀληθινῆς ζωῆς, ὄχι ψεύτικης ὅπως εἶναι ἡ Ἀθήνα. Οἱ Ἕλληνες, ποὺ στὴν Ἀθήνα κοπροσκυλιάζουν –καὶ κανένα κίνδυνο δὲν ἔχουν ἀπὸ κανένα- …ὅσοι ἀπ’ αὐτοὺς πῆγαν στὴν Μακεδονία ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὴν ψευτιά, ποὺ φέρνει παραλυσία καὶ νάρκη… Ἡ Μακεδονία εἶναι σχολεῖο ἐλευθερίας, σχολεῖο ποὺ φτιάχνει ἄνδρες ἐλεύθερους. Ὅλοι οἱ Ἕλληνες «νὰ συμπληρώσουν τὰς σπουδάς των» εἰς τὴν Μακεδονίαν. Ἡ Μακεδονία θὰ μᾶς σώσει. Ἂν τρέξουμε νὰ σώσουμε τὴ Μακεδονία, ἐμεῖς θὰ σωθοῦμε». (Ἴων Δραγούμης).

Ἐπίλογος: Ἐπέλεξα δώδεκα ἀλήθειες, γραμμένες ἀπὸ ἐπιφανεῖς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖες δείχνουν τοὺς αἴτιους καὶ τὶς αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας μας, ποὺ ὑπενθυμίζουν τὸ χρέος τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ

Ἐπιστολὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου στοὺς Εὐρωπαϊκοὺς θεσμοὺς

26.6.2015

.             Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ ὑψηλὸ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τοῦ δεινοπαθοῦντος ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ ἀνησυχίας γιὰ τὸ μέλλον τῆς χώρας μας, ἀπηύθυνε ἔκκληση πρὸς τούς:

α. Ἐξοχώτατον κ. Donald Tusk, Πρόεδρον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου καὶ τὰ Μέλη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου, τοὺς Ἐξοχωτάτους Προέδρους καὶ Πρωθυπουργοὺς τῶν Κρατῶν Μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως,

β. Ἐξοχώτατον κ. Jean-Claude Juncker, Πρόεδρον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς,

γ. Ἐξοχώτατον κ. Jeroen Dijsselbloem, Πρόεδρον τῆς Εὐρωομάδος καὶ τὰ μέλη αὐτῆς καὶ

δ. Ἐξοχώτατον κ. Pierre Moscovici, Ἐπίτροπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς ἁρμόδιον διὰ οἰκονομικὰ καὶ δημοσιονομικὰ θέματα, διὰ τῆς ὁποίας τοὺς καλεῖ νὰ ἐπιδείξουν γιὰ ἀκόμη μία φορὰ αὐτοσυγκράτηση, κατανόηση καὶ ἀλληλεγγύη, ὥστε νὰ βρεθεῖ ἀμοιβαίως ἀποδεκτὴ λύση στὸ ἑλληνικὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα.

.         Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τονίζεται στὴν ἐπιστολή, εἶναι πεπεισμένη ὅτι ἀξίζει νὰ γίνει ἀκόμη μία προσπάθεια, ὥστε νὰ βρεθεῖ λύση, σύμφωνη μὲ τὸ ἐνωσιακὸ κεκτημένο, ἡ ὁποία παράλληλα θὰ εἶναι ἀναπτυξιακὴ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία, λαμβάνοντας ἰδιαίτερη πρόνοια καὶ μέτρα γιὰ τὴν βελτίωση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου του ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ἔχει ταλαιπωρηθεῖ ἀφάνταστα τὴν τελευταία πενταετία.
.         Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι βεβαία ὅτι μὲ τὴ φώτιση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι δυνατὸν νὰ εὑρεθεῖ ἡ κατάλληλη, κοινῶς ἀποδεκτὴ λύση. Πρὸς τοῦτο καλεῖ τοὺς Ἡγέτες τῆς Εὐρώπης νὰ ἐργαστοῦν ὅλοι τους καὶ νὰ συμβάλουν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας

 

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr

 

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ἱερομον. Γρηγορίου Γρηγοριάτου

ΠΗΓΗ: alopsis.gr