ΑΠΟ ΑΓΝΟΙΑ ἢ ΑΠΟ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ; [«Οἱ μὲν πιστοὶ πιστεύουν (;) κάτι ποὺ δὲν γνωρίζουν. Οἱ δὲ ἄθεοι ἀρνοῦνται κάτι ποὺ κι αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν.»]

Ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀπὸ πεποίθηση;»

Τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

.                    Στὸ βιβλίο “Ἡ κόκκινη πλατεία καὶ ὁ θεῖος Ἀρθοῦρος”, ὁ Χρ. Γιανναρᾶς ἀφηγεῖται ἕνα διάλογο μὲ τὴν ξεναγὸ καὶ μεταφράστριά του, ὅταν βρέθηκε στὴ Μόσχα τὸ 1982 σὲ συνέδριο τοῦ Πατριαρχείου. Μετὰ τὶς πρῶτες τυπικὲς ἐρωτήσεις τὴν ρώτησε.
-Καμία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸ Πατριαρχεῖο;
-Ἀπολύτως καμία, εἶμαι ἄθεη, ἀπάντησε.
-Ἄθεη ἀπὸ πεποίθηση ἢ ἄγνοια;
Χαμογελάει δίχως ἀπάντηση.
Κάθε φορά, ποὺ συναντιέμαι μ’ ἕναν αὐτοπροσδιοριζόμενο “ἄθεο”, μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ αὐτὸ τὸ περιστατικό.
.              Σὲ κάποιον ποὺ ἀπηύθυνα τὸ ἴδιο ἐρώτημα: “Ἄθεος ἀπὸ πεποίθηση ἢ ἄγνοια;”, μοῦ ἀπάντησε: “Ἀπὸ πεποίθηση”. Ὅμως δὲ μὲ ἔπεισε. Σίγουρα ἐννοοῦσε ἀπὸ “ἄγνοια”.
.                 Ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψω τοῦτες τὶς γραμμὲς στάθηκε ἕνα περιστατικό.
.                Πρὶν λίγες μέρες σ’ ἕνα τηλεπαιχνίδι, οἱ διαγωνιζόμενοι κλήθηκαν νὰ ἀπαντήσουν πόσα εἶναι τὰ Εὐαγγέλια. Ὁ ἕνας παίχτης εἶπε δέκα. Ἡ τηλεπαρουσιάστρια τὸν διόρθωσε.
.                    -Δὲν θέλω νὰ σὲ στεναχωρήσω, τὰ Εὐαγγέλια εἶναι δώδεκα, δὲν εἶναι δέκα!
.                    Κάτι παρόμοιο συνέβη ἀρκετὰ χρόνια πρὶν ὅταν σὲ κάποια ἐκπομπὴ σοφὸς καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ἰσχυρίστηκε ὅτι τὰ Εὐαγγέλια εἶναι δώδεκα! Νομίζετε ὅτι εἶναι ἡ μόνοι;
.                    Ρωτῆστε δέκα ἀνθρώπους γύρω σας ἀκόμη καὶ χριστιανούς. Θὰ δεῖτε ὅτι οἱ περισσότεροι θὰ ποῦν ὅτι τὰ Εὐαγγέλια εἶναι δώδεκα!
.                    Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχουν ἀνοίξει ποτὲ τὴν  Ἁγ. Γραφή, ἔστω καὶ ἀπὸ περιέργεια, γιὰ νὰ δοῦν ὅτι τὰ Εὐαγγέλια εἶναι τέσσερα.
.                    Ἂν πάλι ρωτήσει κανεὶς τοὺς πιστοὺς ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὴν Κυριακή, τί εἶναι ὁ Χριστός, θὰ ἀκούσει ὅλες τὶς αἱρέσεις ἀπὸ τὸν πρῶτο αἰώνα ὣς τὰ σήμερα. Μένει κανεὶς ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ἄγνοια καὶ τὴν ἡμιμάθεια ποὺ κυριαρχεῖ εἴτε στοὺς πιστούς, εἴτε στοὺς ἄθεους.
.                    Οἱ μὲν πιστοὶ πιστεύουν (;) κάτι ποὺ δὲν γνωρίζουν. Οἱ δὲ ἄθεοι ἀρνοῦνται κάτι ποὺ κι αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν. Καὶ ὅταν συζητοῦν, οἱ θέσεις καὶ τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ χρησιμοποιοῦν, εἶναι πολὺ χαμηλοῦ ἐπιπέδου, παιδαριώδη!
.                    Ἕνας σοβαρὸς ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει κάποια πράγματα, αἰσθάνεται σὲ τέτοια περιβάλλοντα ἐξαιρετικὰ ἀμήχανα.
.                    Στὶς ἀρχὲς τοῦ χρόνου ἔγινε σάλος μὲ τὴ γελοιογραφία ποὺ κυκλοφόρησε γνωστὸς καθηγητὴς τῆς πολιτικῆς τῆς ὑγείας γιὰ τὸ κρίνο τῆς Παναγίας. Μὰ εἶναι ὁ μόνος;
.                    Ρωτῆστε μερικοὺς ἀνθρώπους, τί προσέφερε στὴν Παναγία ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ κατὰ τὴν στιγμὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Σίγουρα θὰ σᾶς ἀπαντήσουν: Ἕνα κρίνο!
.                    Ἂν εἶχαν ἀνοίξει τὴ Βίβλο ἔστω καὶ μία φορὰ καὶ διάβαζαν τὴν σχετικὴ περικοπή, θὰ διαπίστωναν ὅτι δὲν συνέβη κάτι τέτοιο. Ἡ ἐντύπωση αὐτὴ ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀναγεννησιακὴ ζωγραφική.
.                    Ἂς δοῦμε καὶ μερικὲς ἀκόμη ἐρωτήσεις καὶ ἀπαντήσεις ποὺ δείχνουν τὸ μέγεθος τῆς ἄγνοιάς μας.
.                    Ἂν ρωτήσετε κάποιον, ποιὸν καρπὸ ἔφαγαν οἱ πρωτόπλαστοι, χωρὶς πολλὴ σκέψη θὰ σᾶς ἀπαντήσει: τὸ μῆλο!
.                    Ὅμως στὴν ἁγία Γραφὴ δὲν ἀναφέρεται κάτι τέτοιο, ἀλλὰ τὸ δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ.
.                    Ρωτῆστε ἀκόμη τί σημαίνει ἡ φράση τοῦ Χριστοῦ: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι».
.                    Δὲν θὰ εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ θὰ ὑποστηρίξουν πὼς ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἐννοεῖ τοὺς καθυστερημένους διανοητικά. Ἡ σωστή, βέβαια, ἑρμηνεία εἶναι διαφορετική. Ὁ Χριστὸς μιλάει γιὰ τοὺς ταπεινούς.
.                    Ἕνα πρόσωπο παρεξηγημένο εἶναι καὶ ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Θεωρεῖται ὅτι ὑπῆρξε ἁμαρτωλὴ γυναίκα καὶ μάλιστα πολλοὶ τὴν ταυτίζουν μὲ τὴν πόρνη ποὺ μύρωσε τὸν Χριστό.
.                    Αὐτὴ τὴ γνώμη τὴ διατύπωσε ἕνας πάπας τῆς Ρώμης, ποὺ τὴν υἱοθέτησαν οἱ δυτικοὶ καὶ τὴ διέδωσαν παντοῦ.
.                    Τὸ Εὐαγγέλιο ὅμως δὲν ἀναφέρει πουθενὰ κάτι τέτοιο. Τὸ μόνο ποὺ ἀναφέρει εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε θεραπεύσει τὴν Ἁγία Μαρία ἀπὸ δαιμονισμό, κάτι πολὺ συνηθισμένο τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.
.                    Ἡ Ἁγία Μαρία τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς παρθένος καὶ ἰσαπόστολος.
.                    Ὅλες, λοιπόν, οἱ ἀνοησίες,  ποὺ κυκλοφοροῦν ἀπὸ εὐφάνταστους λογοτέχνες, γιὰ τὴν ἁγία Μαρία Μαγδαληνή, εἶναι ἀποκυήματα τῆς νοσηρῆς φαντασίας τους.
.                    Ἕνα ἀκόμη ταλαιπωρημένο χωρίο εἶναι καὶ ἡ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα».
.                    Πολλὲς φεμινίστριες κατηγοροῦν τὸν Ἀπόστολο Παῦλο ὅτι, ὑποθάλπει τὴν ἀνισότητα. Ἂν ὅμως διαβάσουν ὅλο τὸ κεφάλαιο θὰ ἀλλάξουν γνώμη.
.                    Θὰ δοῦν ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ζητάει πολὺ περισσότερες θυσίες ἀπὸ τὸν ἄνδρα ἀπέναντι στὴν γυναίκα.
.                    Καὶ βέβαια μὲ τὴν φράση αὐτὴ δὲν ἐννοεῖται ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος, ἀλλὰ ὁ σεβασμός. Ἄλλωστε, ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη δὲν ἔχει θέση ὁ φόβος: «Φόβος οὐκ ἐστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλὰ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον».
.                    «Ὁ μη ἐργαζομενος, μηδὲ ἐσθιέτω», λένε πολλοί, νομίζοντας πὼς μεταφέρουν φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καὶ τότε τί θὰ γίνει μὲ τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς ἡλικιωμένους καὶ γενικὰ ὅλους ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ ἐργάζονται; Δὲν πρέπει καὶ νὰ τρῶνε; Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει διαφορετικά: «Εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω». Δηλαδὴ ὅποιος δὲν θέλει νὰ ἐργάζεται, νὰ μὴν τρώει κιόλας. Ἡ διαφορὰ εἶναι ἐμφανής.
.                    «Πίστευε και μὴ ἐρεύνα». Γνωστὴ καὶ αὐτὴ ἡ φράση ποὺ χρησιμοποιεῖται εὐκαίρως – ἀκαίρως. «Ἔτσι δὲν γράφει τὸ Εὐαγγέλιο;», ἀναρωτιοῦνται πολλοί. Καὶ ὅμως αὐτὴ ἡ φράση δὲν ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ ἀντίθετο: «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς», λέει κάπου ὁ Χριστός. Δὲν γνωρίζουμε τὴν προέλευση τῆς φράσης, οὔτε ἀπὸ ποιόν, οὔτε γιατί ἐλέχθη. Τὸ σίγουρο εἶναι πὼς δὲν πρόκειται γιὰ κείμενο ἁγιογραφικό.
.                    Τὸ πλέον κακοποιημένο βιβλίο τῆς  Ἁγ. Γραφῆς εἶναι ἀναμφίβολα ἡ Ἀποκάλυψη. Ἕνα βιβλίο συμβολικὸ καὶ βαθύτατα θεολογικό, ἔχει γίνει κέντρο ἀναφορᾶς γιὰ τὶς διάφορες σέχτες (ἀμερικανικῆς κυρίως προέλευσης), ἀκραίους φονταμενταλιστές, συνωμοσιολόγους, “προφῆτες” καὶ πρόσφατα ἀποτειχισμένους, ἀντιεμβολιαστές, ὁμολογητὲς κ.λπ.
.                    Οἱ παρερμηνεῖες εἶναι ἀπίστευτες καὶ μάλιστα ἀπὸ ἄσχετους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα γιὰ τὸ πῶς γράφτηκε ἡ Ἀποκάλυψη, γιὰ τὴν ἰδιαίτερη γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ συγγραφέας, γιὰ τὴν αἰτία καὶ τὸν σκοπὸ ποὺ γράφτηκε ἡ Ἀποκάλυψη.
.                    Δὲν ἐπιτρέπει ὁ χῶρος νὰ ἀναφερθοῦμε περισσότερο στὸ βιβλίο αὐτό. Ὑπάρχουν θαυμάσια ἑρμηνευτικὰ βοηθήματα, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ συμβουλευτεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε θέλει νὰ δεῖ καθαρὰ καὶ νηφάλια τὰ πράγματα. Γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους ἰσχύει κι ἐδῶ ὁ λόγος τοῦ ποιητῆ: «Ψαυέτω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων».
.                    Γνωρίζω ὅτι ἡ πίστη δὲν εἶναι εὔκολο ἄθλημα. Γι’ αὐτὸ καὶ σέβομαι ἀπόλυτα τὸν ἀγώνα, τὶς ἀμφιβολίες, τὶς ἀμφισβητήσεις, τὴν καλόπιστη κριτικὴ τοῦ ἄλλου.
.                    Αὐτὸ ποὺ μ’ ἐνοχλεῖ εἶναι ὅταν κάποιος ἀποφαίνεται γιὰ πράγματα ποὺ δὲν γνωρίζει, μὲ παιδαριώδη ἐπιχειρήματα καὶ μπαίνει σὲ ξένα χωράφια.
.                    Τὸ ἴδιο βέβαια ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ποὺ ὄχι μόνο δὲν γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα ἀπὸ τὴν πίστη, ἀλλὰ μὲ ἔπαρση κριτικάρουν κάθε ἀντίθετη φωνή, ἀκόμη καὶ ἀνθρώπους ποὺ κάτι παραπάνω γνωρίζουν.
.                    Τελικὰ καὶ ἡ ἄγνοια ἀλλὰ καὶ ἡ ἡμιμάθεια δὲν εἶναι καλοὶ σύμβουλοι…
.                    «Μέγας κρημνὸς καὶ μέγα βάραθρο ἡ τῶν γραφῶν ἄγνοια». (Ι. Χρυσόστομος)

Διαφήμιση

ΕΝΟΤΗΤΑ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Ἑνότητα καὶ διχασμός

Τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

.                     Στὶς ἀρχὲς Ὀκτωβρίου ἔλαβε χώρα, στὸ Διορθόδοξο κέντρο στὴν Ἱ. Μονὴ Πεντέλης ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
.                     Οἱ τρεῖς ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις ἀφιερώθηκαν στὴν πανδημία καὶ τὶς ἐπιπτώσεις της. Ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι καὶ οἱ τρεῖς ἦταν ἐμπεριστατωμένες καὶ κάλυψαν ἕνα εὐρὺ φάσμα προβληματισμῶν.
.                     Ἀκολούθησαν ἐκτενεῖς συζητήσεις, ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ ἐμπειριῶν καὶὑποβολὴ προτάσεων.
.                     Θεωρῶ πολὺ σημαντικὲς τὶς παρεμβάσεις τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου (ποὺ βάσταξε τὸ μεγάλο βάρος τῆς ἐνημέρωσης, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς πανδημίας) καὶ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, ὁ ὁποῖος καὶ ὡς εἰδικός, ἀλλὰ καὶ ὡς πρόεδρος τῆς ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, φώτισε σημαντικὲς πλευρὲς τοῦ προβλήματος καὶ διέλυσε τὶς ὅποιες ἀμφιβολίες, εἰδικὰ στὸ θέμα τοῦ ἐμβολιασμοῦ.
.                     Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Μητροπολίτης Νικόλαος, καταχειροκροτήθηκε καὶ στὸ τέλος σπεύσαμε νὰ τὸν παρακαλέσουμε νὰ δημοσιοποιήσει τὴν τόσο σοβαρὴ καὶ ἐπίπονη προσπάθεια τῆς ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς.
.                     Ἀκολούθησε τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Συνόδου καὶ στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου τὸ κείμενο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ποὺ ἀναγνώστηκε στοὺς ἱεροὺς Ναούς. Ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν πιστῶν ἔδειξε νὰ συμφωνεῖ καὶ νὰ συμμορφώνεται μὲ τὰ προτεινόμενα μέτρα.
.                     Ἄλλωστε ἡ ἄσχημη ἐξέλιξη τῆς πανδημίας τὶς μέρες αὐτὲς καὶ ἡ ἐκρηκτικὴ αὔξηση κρουσμάτων, διασωληνωμένων, θανάτων κ.λπ. ἔχει ἀνησυχήσει πολλοὺς ἀνθρώπους, καταρρίπτοντας καὶ τὸ μύθο ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ συντηροῦν, ὅτι ἡ COVID – 19 εἶναι μία ἁπλὴ γριπούλα…
.                     Δυστυχῶς ὅμως κάποιοι δὲν μποροῦν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς ἐμμονές τους καὶ δημιούργησαν προβλήματα στοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔκαναν τὸ αὐτονόητο: Νὰ ὑπακούσουν στὴν προϊσταμένη τους ἀρχή. Ἐπιτέθηκαν μὲ ἀνοίκειο τρόπο στοὺς ἱερεῖς, ἀπείλησαν, ἐκστόμισαν βαριὲς κουβέντες, κ.ἄ.
.                     Γι’ αὐτοὺς δὲν ἔχει καμία σημασία τὸ πρόσωπο τοῦ ἱερέα, τοῦ ἐπισκόπου καὶ κυρίως τῆς Ἱ. Συνόδου. Ἔχουν αὐτοανακηρυχθεῖ πάπες καὶ πατριάρχες τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἑωσφορικὰ κινούμενοι ἔθεσαν τὸν ἑαυτό τους ὑπεράνω τῆς Ι. Συνόδου.
.                     Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν κινοῦνται ἀπὸ κάποιους “γέροντες”, ποὺ δὲν κάνουν τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ εὐτελίζουν τοὺς πραγματικὰ ἁγίους γέροντες τῶν ἡμερῶν μας ποὺστόλισαν τὴν Ἐκκλησία.
.                     Τὸ φαινόμενο τοῦ “γεροντισμοῦ”, ποὺ συσπειρώνει φανατισμένους ὀπαδοὺς καὶδημιουργεῖ τόσα προβλήματα στὴν Ἐκκλησία, εἶναι καιρὸς νὰ τελειώνει. Δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα γραφικὸ φαινόμενο, ἀλλὰ μία τορπίλη γιὰ τὴν Ἐκκλησία.
.                     Εἰδικὰ στὴν περίοδο τῆς πανδημίας οἱ “συμβουλές” καὶ “παραινέσεις” τῶν ψευτογερόντων ἦταν καταστροφικές. Ἄνθρωποι ὄχι μόνο νόσησαν, ἀλλὰ ταλαιπωρήθηκαν καὶπέθαναν.
.                     Θὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ ὅλοι αὐτοὶ οἱ αὐτόκλητοι “σωτῆρες”, θὰ ντρέπονται γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ὁδήγησαν στὸν τάφο…
.                     Ὅσοι γνωρίσαμε τοὺς γνήσιους γέροντες, τὸ πρῶτο ποὺ διαπιστώσαμε ἦταν ἡ διάκριση, ἡ κορυφαία αὐτὴ ἀρετή.
.                     Μποροῦσαν νὰ διακρίνουν τὸ οὐσιῶδες ἀπὸ τὸ ἐπουσιῶδες, τὴν πλάνη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, τὴ γνησιότητα ἀπὸ τὴν ὑποκρισία. Ἀντίθετα αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει ὅλους τοὺς αὐτόκλητους “γέροντες” εἶναι ἡ ἀδιακρισία.
.                     Τὸ δεύτερο, ἦταν ὁ βαθὺς σεβασμὸς ποὺ ἔτρεφαν στοὺς ἐπισκόπους καὶ στὴν ἱερὰ Σύνοδο. Θυμᾶμαι τὴν τελευταία φορὰ ποὺ συνάντησα τὸν ἅγιο Πορφύριο στὸ Μήλεσι.
.                     Τοῦ ἐξέθεσα ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα . Ἀφοῦ μὲ ἄκουσε, σιώπησε γιὰ λίγο, μοῦ εἶπε δύο λόγια κι ἔπειτα κατέληξε: «Θὰ πᾶς στὸν ἐπίσκοπο καὶ θὰ κάνεις ὅ, τι σοῦ πεῖ ὁ ἐπίσκοπος. Τὸ ἄκουσες; Θὰ κάνεις ὅ, τι σου πεῖ ὁ ἐπίσκοπος!».
.                     Ἄλλοτε πάλι ρώτησα τὸν ὅσιο Παΐσιο γιὰ ἄλλο θέμα, ἀρκετὰ σοβαρό. Ἡ στάση τουἦταν παρόμοια. Μὲ ἄκουσε μὲ πολλὴ προσοχή, μοῦ εἶπε κι αὐτὸς δύο λόγια καὶ στὸ τέλος κατέληξε: «Θὰ πᾶς στὸν ἐπίσκοπο. Εἶναι δική του ἁρμοδιότητα καὶ εὐθύνη. Θὰ κάνεις ὅ, τι σοῦ πεῖ!».
.                     Τὸν ἴδιο σεβασμὸ ἔδειχνε καὶ ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης στὸ πρόσωπο τοῦἐπισκόπου. Μὲ πόσο ἐνθουσιασμὸ μιλοῦσε, μὲ πόση χαρὰ δεχόταν κάποιον ἐπίσκοπο! Καὶπόσο πολὺ πρόσεχε πῶς θὰ τοῦ μιλήσει, πῶς θὰ τὸν τιμήσει.

.                     Νὰ ἀναφέρω ἀκόμη τὸν μεγάλο ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας, τὸν ὅσιο Σωφρόνιο. Εἶναι γνωστὸς ὁ βαθὺς σεβασμὸς ποὺ ἔτρεφε στὸν ἐπίσκοπο.
.                     Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι πρὶν κοιμηθεῖ ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ζητώντας τὴν ἄδεια καὶ τὴν εὐλογία του, γιὰ νὰ ἀναχωρήσει γιὰ τὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ!
.                     Ὁ προκάτοχός μου μακαριστὸς Μητροπολίτης Ἰάκωβος, εἶχε κάποτε ἕνα δύσκολο πρόβλημα. Ἀπευθύνθηκε στὴ Σύνοδο. Ἴσως ἡ ἀπόφαση τῆς Συνόδου νὰ μὴν τὸν ἱκανοποίησε.
.                     Ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἀντέδρασε, ἀλλὰ τὸ δέχτηκε ταπεινὰ καὶ εἰρηνικὰ λέγοντας: «Ἐγὼ δὲν θὰ πάω πάνω ἀπὸ τὴ Σύνοδο».
.                     Ὅλοι αὐτοὶ οἱ πραγματικὰ ἅγιοι Γέροντες, ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε κατὰ διάνοια δέχτηκαν νὰ διχάσουν τὴν Ἐκκλησία, ἢ νὰ κηρύξουν ἀντάρτικο.
.                     Ὅταν εἶχε δημιουργηθεῖ ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα στὸ ἅγιο Ὄρος, κάποιοι πατέρες πρότειναν νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη.
.                     Μία ἀντιπροσωπεία ἐπισκέφθηκε τὸν ὅσιο Ἐφραίμ Κατουνακιώτη καὶ τὸν ρώτησαν σχετικά. Ὁ ὅσιος ἀπάντησε πολὺ σοφά: «Πατέρες τὸ σχίσμα εὔκολα γίνεται. Ἡ ἕνωσις εἶναι δύσκολη». Καὶ τὸ σχίσμα ἀποφεύχθηκε.
.                     Οἱ τελευταῖες λέξεις τοῦ ὁσίου Πορφυρίου ἦταν τὰ λόγια του Χριστοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχιερατικὴ προσευχή: «ἴνα ὦσιν ἕν».
.                     Οἱ παρ’ ἡμῖν “σωτῆρες” τῆς Ὀρθοδοξίας κατηγοροῦν ὅτι ὅλοι ὅσοι παραμένουμε πιστοὶ στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου “διχάζουμε” τὴν Ἐκκλησία!
.                     Γνωρίζω δυστυχῶς ἀμόναχους μοναχούς, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν στὴμετάνοιά τους καὶ στὸ κελλί τους, δὲν ἀντέχουν τὴν ἐσωτερικὴ ἐργασία, τὴν καλλιέργεια τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, τὴν προσευχή, τὸ ἄθλημα τῆς ὑπακοῆς καὶ ὅλα ὅσα ὑποσχέθηκαν ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων κατὰ τὴν ὥρα τῆς κουρᾶς καὶ χωρὶς ἄδεια καὶ εὐλογία ἀπὸ τὸ μοναστήρι τους, ἢ τοῦἐπισκόπου, γυρίζουν “ἀπὸ χωρίου εἰς χωρίον” καὶ ἀπὸ “πόλεως εἰς πόλιν”, ἀκόμη καὶ στὸἐξωτερικό, καλώντας σὲ “ἀποτείχιση”, (δηλαδὴ σχίσμα) τοὺς ἁπλοϊκοὺς πιστούς. (Εἶναι οἱ ἴδιοι τύποι ποὺ προΐστανται στὶς διαδηλώσεις, ἐπικεφαλῆς μαινόμενων “ἀγωνιστῶν”, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν μποροῦν νὰ κάτσουν σπίτι τους, νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τὸν – τὴν σύζυγο, τὰ παιδιά τους καὶ βρίσκουν ἄλλοθι γιὰ νὰ καλύψουν τὴν δική τους ἀποτυχία. Μοιάζουν μὲ τοὺς εἰρηνιστές, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ δὲν χάνουν καμία “πορεία εἰρήνης”, ἐνῶ στὸ σπίτι τους καθημερινὰ γίνεται Τρωϊκὸς πόλεμος…). Κατὰ τὰ ἄλλα ἐμεῖς διχάζουμε τὴν Ἐκκλησία!
.                     Ὅταν κάποτε ἀνέφερα μία τέτοια περίπτωση στὸν ὅσιο Ἐφραίμ, διέκρινε τὴν ἐσωτερικὴ ἀκαταστασία τοῦ ἐν λόγῳ μοναχοῦ, καὶ πολὺ σοφὰ ἔκανε τὴ διάγνωση: «Σουρτούκης εἶναι; Θέλημα ἔχει».
.                     Ὁ ὅσιος Παΐσιος ἔλεγε σὲ ὑποτακτικό του: «Τὸ πᾶν εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν πεθάνω καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχω πεῖ, εἶναι ἄλλα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, ἀπορρίψτε τα!».
.                     Πρὶν λίγο καιρό, πῆρα στὰ χέρια μου μία ἐπιστολή, ἄγνωστου σὲ μένα ἡλικιωμένου ἁγιορείτη μοναχοῦ. Τὸ περιστατικὸ ποὺ περιγράφει συνέβη πρὶν ἀπὸ 40 χρόνια, ἀλλὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο. Γράφει μεταξὺ τῶν ἄλλων:
«Τὴν δεκαετία τοῦ 1980 ἐπισκεφθήκαμε λίγα ἄτομα τὸν γέροντα Παΐσιο καὶ νῦν ὅσιο Παΐσιο, στὴν Παναγούδα. Γινόταν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη πολὺς λόγος γιὰ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες. Ἕνας ἀπὸ τὴν παρέα ρώτησε τὸν γέροντα.
– Γέροντα νὰ πάρουμε τὶς νέες ταυτότητες;
Κι ὁ γέροντας ἀπάντησε:
– Θὰ περιμένουμε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν θὰ κάνετε ὁ καθένας τοῦ κεφαλιοῦ σας, γιατί θὰ τὴν διαλύσουμε τὴν Ἐκκλησία».
Σεβασμιώτατε ἅγιε Δέσποτα,
Αὐτὰ ἄκουσα μὲ τ’ αὐτιά μου ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ γέροντος Παϊσίου καὶ σᾶς τὰ καταθέτω.
Δὲν εἶναι πολὺ ἐπίκαιρα γι’ αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα;
Δὲν κάνει δυστυχῶς ὁ καθένας τοῦ κεφαλιοῦ του»;
.                     Τελειώνοντας αὐτὸ τὸ κείμενο δὲν ἔχω τὴν ψευδαίσθηση ὅτι οἱ ἀρνητὲς καὶ“σωτῆρες” τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ πεισθοῦν. Εἶμαι σίγουρος πὼς θὰ συνεχίσουν τὸ διχαστικὸ ἔργο τους.
.                     Ἄλλωστε δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά. Κάθε τόσο μὲ κάτι πρέπει νὰ ἀσχολοῦνται. Κάποτε ἦταν οἱ ταυτότητες, ἄλλοτε τὸ 666, ὁ ΑΜΚΑ, κ.λπ. Σήμερα εἶναι ἡ πανδημία καὶ τὸἐμβόλιο.
.                     Αὔριο θὰ βροῦν κάτι ἄλλο γιὰ νὰ καλύψουν τὴ μέσα τοὺς ἐρήμωση. Πρὸς τὸ παρὸν ὅμως τοὺς παρακαλοῦμε νὰ σταματήσουν τὸ καταστροφικὸ ἔργο τους.
.                     Ἂς καταλάβουν ὅτι κινδυνεύουν οἱ ζωὲς τῶν ἄλλων καὶ τῶν ἴδιων. Τέλος πάντων, ἂς κάνουν λίγο ὑπομονή.
.                     Ἀπὸ τὴ νέα χρονιὰ θὰ ἔλθουν οἱ νέες ταυτότητες, μὲ πολλὰ τσιπάκια, κ.λπ. θὰ ἀνοιχτεῖ μπροστά τους νέο πεδίο δόξης λαμπρό, γιὰ διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, ψηφίσματα, fakenews…
.                     Καὶ ὅταν τελειώσει κι αὐτὸ κάτι ἄλλο θὰ βρεῖ ὁ διάβολος νὰ μᾶς ξεγελάσει, δημιουργώντας μας ψευδαισθήσεις ἀγωνιστικότητας ὄχι κατὰ τῶν παθῶν μας, ἀλλὰ κατὰἀνύπαρκτων ἐχθρῶν.
.                     Ἄλλωστε σὲ κάθε ἐποχὴ δὲν λείπουν οἱ Δὸν Κιχῶτες οὔτε οἱ ἀνεμόμυλοι…

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΗΨΙΩΝ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ

Ἐπικίνδυνοι ὅσοι ἐπενδύουν τὶς ἰδεοληψίες μὲ θρησκευτικὸ μανδύα

Τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

.                     Ὑπάρχουν θρησκευτικὲς σέκτες, μὲ μανδύα χριστιανικό, οἱ ὁποῖες παρερμηνεύοντας τὴ Βίβλο, ὑποστηρίζουν θέσεις ἐπικίνδυνες γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ζωή. Κατὰ καιροὺς ἀκοῦμε γιὰ τὴν ἄρνηση ὀπαδῶν κάποιας σέκτας, γιὰ μετάγγιση αἵματος σὲ ἀσθενῆ. Σὲ πολλοὺς ἡ ἀπάνθρωπη αὐτὴ ἀπαίτηση δημιουργεῖ ἀπορία. Γιατί π.χ. κάποιοι γονεῖς ἀρνοῦνται τὴ μετάγγιση αἵματος καὶ προτιμοῦν νὰ πεθάνει τὸ παιδί τους; Ἡ δοξασία αὐτὴ στηρίζεται, λαθεμένα βέβαια, στὴ Βίβλο (Λευιτικὸ κεφ. 17, στίχ. 13 -15). Ἡ διάταξη λέει ὅτι ὅταν σφάξουν ἕνα ζῶο, δὲν θὰ τρῶνε τὸ κρέας μὲ τὸ αἷμα του. «Ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι», γιατί στὸ αἷμα βρίσκεται ἡ ψυχή του. Ἑπομένως, οἱ σέκτες αὐτὲς διατείνονται ὅτι μέσα στὸ αἷμα βρίσκεται ἡ ψυχὴ τοῦ ζώου ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁμεταγγιζόμενος λοιπόν, παίρνοντας 400 γραμμάρια αἵματος κάποιου αἱμοδότη, παίρνει καὶ τὴν ψυχή του!
.                     Ὅμως ἡ ψυχὴ στὴ Βίβλο ἔχει διπλὴ ἔννοια. Κι ἐδῶ μὲ τὴ λέξη ψυχὴ ἐννοεῖται ἡ ζωή. Στὸ χωρίο λοιπὸν ποὺ ἀναφέραμε, ἡ μετάφραση (σύμφωνα μὲ τὴν κριτικὴ ἔκδοση τῆς Βιβλικῆς Ἐταιρίας καὶ ὄχι μόνο) εἶναι: «Στὸ αἷμα βρίσκεται ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου». Καὶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἀπώλεια αἵματος θέτει σὲ κίνδυνο τὴ ζωὴ τοῦἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται ἡ μετάγγιση.
.                     Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἕνα ἀκόμη Βιβλικὸ κείμενο ἡ «Ἀποκάλυψη», ἔχει βάρβαρα κακοποιηθεῖ καὶπαρερμηνευτεῖ. Ἡ λέξη Ἀντίχριστος (ἡ ὁποία δὲν ὑπάρχει πουθενὰ στὴν Ἀποκάλυψη), ὁ ἀριθμὸς 666 (ποὺ κι αὐτὸς δὲν ὑπάρχει – στὸ κείμενο γράφεται ὄχι μὲ ἀραβικὴ ἀλλὰ ἑλληνικὴ γραφή: Χ Ξ Ϛ), τὸ σφράγισμα κ.λπ. ἔχουν γίνει σημαία τῶν γνωστῶν φονταμενταλιστικῶν κύκλων. Ὅλη αὐτὴ ἡ παραφιλολογία καὶ παραθεολογία προέρχεται ἀπὸἀμερικάνικες σέκτες, οἱ ὁποῖες δὲν χάνουν τὴν εὐκαιρία σὲ κάθε περίπτωση νὰ κυκλοφοροῦν τὶς θέσεις τους μὲμανδύα τὴν Ἀποκάλυψη. Καὶ ἐμεῖς οἱ «Ὀρθόδοξοι» ὄχι μόνο στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὶς ὁμόδοξες χῶρες, δεχόμαστε ἄκριτα ὅλες αὐτὲς τὶς παρερμηνεῖες, νομίζοντας ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξες.
.                     Ἡ Covid – 19 ἦταν μία ἀκόμη χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ τὶς σέκτες νὰ κάνουν ἔντονη τὴν παρουσία τους. Τὸ ἀντιεμβολιαστικὸ κίνημα, ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος, «στὴν Ἀμερικὴ κυριαρχεῖ μεταξὺ τῶν φονταμενταλιστικῶν ἀκραίων προτεσταντικῶν κύκλων καὶ μεταξὺ ἀνθρώπων ποὺ διακατέχονται ἀπὸ διάφορες ἀρχὲς τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν…». Εἶναι λυπηρὸ λοιπὸν νὰ ἀκοῦς αὐτὲς τὶς θέσεις καὶ ἐπιχειρήματα ἀπὸ χριστιανοὺς ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴν ἔλλειψη σοβαρῆς θεολογικῆς παιδείας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σοβαρὰ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα. Τὸ ἂν θὰ γίνουν αἰτία νὰ διακινδυνεύσουν τὴ ζωή τους καὶ νὰ μολύνουν τὸν διπλανό τους μὲ ὀδυνηρὲς συνέπειες, δὲν ἔχει σημασία
.                     Στὶς μέρες μας εἴδαμε καὶ τὸ ἑξῆς παράδοξο καὶ ἐξωφρενικό. Συγγενεῖς ἀρρώστων ἀπὸ Covid – 19 νὰ ἀρνοῦνται ὄχι τὴ μετάγγιση αἵματος, ἀλλὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὸ νοσοκομεῖο ἢ τὴ διασωλήνωση τοῦ ἀσθενοῦς. Προτιμοῦν νὰ ὑποφέρει ὁ ἄρρωστος καὶ νὰ πεθάνει, παρὰ νὰ παραδεχτοῦν ὅτι ὑπάρχει τελικὰ ὁ φονικὸς ἰός. Ἔφτασαν μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ μηνύσουν καὶ τοὺς γιατρούς. Γνωρίζω περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ οἱ συγγενεῖς δὲν τοὺς πῆγαν στὸ νοσοκομεῖο ἀλλὰ τοὺς ἄφησαν σπίτι. Ἀποτέλεσμα νὰ μολυνθοῦν καὶ οἱ ἴδιοι καὶ ὁ ἀσθενὴς νὰ πεθάνει μὲ φρικτὸ θάνατο. Κατὰ τὴ φράση γιατροῦ, γνωστός μας ἀσθενής, «πέθανε ὄχι ἁπλῶς ἀπὸ δύσπνοια, ἀλλὰκυριολεκτικὰ ἔσκασε!». Ἀναρωτιέμαι, πῶς αἰσθάνθηκαν οἱ συγγενεῖς βλέποντας τὸ μαρτύριο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Δὲν ὑπῆρξε κάποια ρωγμὴ στὶς ἰδεολογικὲς ἐμμονές τους;
.                     Ὅταν πρωτοξεκίνησε ἡ Covid -19, εἴχαμε τὸ ἐλαφρυντικὸ ὅτι δὲν γνωρίζαμε. Τώρα δὲν ὑπάρχει δικαιολογία. Μποροῦμε νὰ σεβαστοῦμε τὶς ὅποιες ἐπιστημονικὲς ἐνστάσεις, λογικὲς ἀμφιβολίες ἢ τὸ φόβο κάποιων, ἀλλὰ νὰ ἐπενδύουμε τὶς ἀντιεμβολιαστικές μας ἰδεοληψίες μὲ θρησκευτικὸ μανδύα καὶ παρερμηνεύοντας τὰ Βιβλικὰ ἢΠατερικὰ κείμενα, γινόμαστε ὄχι μόνον γραφικοί, ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνοι.

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ καὶ Ο COVID-19 (Ἄρνηση στρουθοκαμηλισμός, στενοκεφαλιά καὶ “πονηρὸ πνεῦμα”)

“Ἡ πανούκλα καὶ ὁ covid-19”

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Καὶ ἡ δραματικῶν διαστάσεων “πνευματική” μας παρακμή: (Ἄρνηση, στρουθοκαμηλισμός, στενοκεφαλιά καὶ “πονηρὸ πνεῦμα”)

Τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

. Μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ COVID 19 , τὸ βιβλίο τοῦ Α. Καμὺ “Ἡ πανούκλα” ἦρθε ξαφνικὰ στὴν ἐπικαιρότητα καὶ στὶς μέρες μᾶς διαβάστηκε πολύ. Παρὰ τὸ ὅτι εἶναι ἕνα βιβλίο ἀλληγορικό, μέσα ἀπ’ τὸ ὁποῖο ὁ συγγραφέας φωτογραφίζει τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, οἱ σημερινοὶ ἀναγνῶστες, ἀνακαλύπτουν ἐκπληκτικὲς ὁμοιότητες μὲ τὴν κατάσταση ποὺ ζοῦμε τοὺς τελευταίους μῆνες. Θὰ ἤθελα νὰ ἐπισημάνω μερικὰ σημεῖα.
Τὸ 1940 ἡ πανούκλα ἐμφανίζεται στὴν Ἀλγερία καὶ συγκεκριμένα στὴν πόλη Ὀράν. Τὰ κρούσματα καὶ οἱ θάνατοι αὐξάνουν μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο.
Ἡ πρώτη ἀντίδραση τῶν κατοίκων, εἶναι ἡ ἄρνηση, ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ βλέπουμε καὶ σήμερα: Ἄρνηση καὶ ὑποτίμηση τοῦ κινδύνου. Οἱ πολίτες στρουθοκαμηλίζουν, κλείνουν τὰ μάτια στὴν τραγωδία ποὺ ἐξελίσσεται, δὲν θέλουν νὰ παραδεχτοῦν τὴν σκληρὴ πραγματικότητα. Γράφει ὁ Καμύ:
«Οἱ μάστιγες εἶναι βέβαια κάτι τὸ συνηθισμένο, δύσκολα ὅμως τὶς παραδέχεσαι ὅταν σου ἔρθουν κατακέφαλα. Ἡ οἰκουμένη γνώρισε τόσες πανοῦκλες ὅσους καὶ πολέμους. Κι ὡστόσο, πανοῦκλες καὶ πόλεμοι βρίσκουν πάντα τοὺς ἀνθρώπους τὸ ἴδιο ἀπροετοίμαστους.
Ὁ γιατρὸς Ριὲ ἦταν ἀπροετοίμαστος, σὰν ὅλους τους συμπολίτες μας, κι ἔτσι μόνο μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τοὺς δισταγμούς του καθὼς καὶ τὴν ἀμφιταλάντευσή του ἀνάμεσα στὴν ἀνησυχία καὶ τὴ σιγουριά.
Ὅταν ξεσπάει ἕνας πόλεμος, οἱ ἄνθρωποι λένε: «Δὲν θὰ κρατήσει πολύ, εἶναι ἀνοησία». Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἕνας πόλεμος εἶναι ἀσφαλῶς μεγάλη ἀνοησία, ὅμως αὐτὸ δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ κρατήσει πολύ. Ἡ ἀνοησία εἶναι πάντα ἀνθεκτική, κι αὐτὸ θὰ τὸ διαπιστώναμε, ἂν σταματούσαμε νὰ σκεφτόμαστε συνέχεια τὸν ἑαυτό μας. Ὡς πρὸς αὐτό, οἱ συμπολίτες μας ἦταν ὅπως κι ὅλος ὁ κόσμος, σκέφτονταν μόνο τὸν ἑαυτό τους, μ’ ἄλλα λόγια ἦταν ἀνθρωπιστές: δὲν πίστευαν στὶς μάστιγες.
Ἡ μάστιγα δὲν εἶναι στὰ μέτρα τοῦ ἀνθρώπου, καὶ γι’ αὐτὸ συμπεραίνουμε πὼς εἶναι κάτι ἐκτὸς πραγματικότητας, ἕνας ἐφιάλτης ποὺ θὰ περάσει. Ὅμως δὲν περνάει πάντα καί, ἀπὸ κακὸ ὄνειρο σὲ κακὸ ὄνειρο, οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν, καὶ πρῶτοι ἀπ’ ὅλους οἱ ἀνθρωπιστές, γιατί δὲν ἔλαβαν τὰ μέτρα τους.
Οἱ συμπολίτες μας δὲν ἦταν πιὸ ἔνοχοι ἀπὸ ἄλλους, λησμονοῦσαν ὅμως τὴ μετριοφροσύνη, αὐτὸ εἶν᾽ ὅλο, καὶ σκέφτονταν πὼς ὅλα ἦταν δυνατὰ γι’ αὐτούς, πράγμα ποὺ σήμαινε πὼς ἦταν ἀδύνατο νὰ ὑπάρξουν συμφορές.
Ἐξακολουθοῦσαν ν’ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἐπιχειρήσεις τους, νὰ σχεδιάζουν ταξίδια καὶ νὰ ἐκφράζουν τὴ γνώμη τους. Πῶς νὰ σκεφτοῦν τὴν πανούκλα, ποὺ ἐξαφανίζει τὸ μέλλον, τὶς μετακινήσεις, τὶς συζητήσεις; Πίστευαν πὼς ἦταν ἐλεύθεροι, ἀλλὰ ποτὲ δὲν θά ᾽ναι κανεὶς ἐλεύθερος, ὅσο ὑπάρχουν μάστιγες».
Ἡ πόλη μπαίνει σὲ καραντίνα. Τὸ ἐμπόριο νεκρώνεται. Ἀλλὰ καὶ πάλι οἱ κάτοικοι δυσκολεύονται νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν πραγματικότητα.
«Ὑπῆρχαν βέβαια τὰ κοινὰ συναισθήματα, ὅπως ὁ χωρισμὸς ἢ ὁ φόβος, μὰ ἐξακολουθοῦσαν νὰ βάζουν σὲ πρῶτο πλάνο τὶς προσωπικές τους ἔγνοιες. Κανένας δὲν εἶχε ἀκόμα παραδεχτεῖ στ’ ἀλήθεια τὴν ἀρρώστια.
Οἱ περισσότεροι ἦταν εὐαίσθητοι κυρίως σὲ ὅ,τι ἀνέτρεπε τὶς συνήθειές τους ἢ ἔθιγε τὰ συμφέροντά τους. Ἔνιωθαν ὀργὴ κι ἀγανάκτηση, ὅμως αὐτὰ δὲν εἶναι συναισθήματα ποὺ μπορεῖς ν’ ἀντιτάξεις στὴν πανούκλα.
Ἡ πρώτη τους ἀντίδραση, λόγου χάριν, ἦταν νὰ ἐνοχοποιήσουν τὴ διοίκηση.»
Οἱ θάνατοι αὐξάνουν, ἀλλὰ καὶ πάλι οἱ κάτοικοι ἀπωθοῦν τὸν κίνδυνο. Δὲν αὐτοπροστατεύονται. Τὸ Ὀρὰν νεκρώνει.Ὅλα τὰ καταστήματα εἶναι κλειστά, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι συνεχίζουν νὰ κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους.
Κι ἐνῶ τὰ θύματα αὐξάνουν, ἐμφανίζεται μία νέα πραγματικότητα, καθόλου ἄγνωστη ἀπὸ τὸ παρελθόν.
Σὲ περιπτώσεις θεομηνιῶν, πολέμων, ἐπιδημιῶν, οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ πιαστοῦν ἀπὸ κάπου, νὰ πάρουν ἐλπίδα, νὰ μάθουν τί θὰ γίνει στὸ μέλλον καὶ πότε θὰ σταματήσει τὸ κακό. Τὸ βλέπουμε καὶ στὶς μέρες μας.
Μάγοι καὶ ἀστρολόγοι κάνουν χρυσὲς δουλειές, μὲ τὸ ἀζημίωτο βέβαια. (Ἀλήθεια, ἤθελα νὰ ἀπευθύνω ἐπ’ εὐκαιρίᾳ ἕνα ἐρώτημα σ’ ὅλους αὐτοὺς τοὺς τσαρλατάνους. Κάθε χρονιὰ ἀποφαίνονται καὶ “προφητεύουν” τί θὰ συμβεῖ τὴ νέα χρονιά.
Γιατί δὲν βρέθηκε ἕνας, τὸν περασμένο Ἰανουάριο, νὰ μᾶς προειδοποιήσει γιὰ τὸν κορωνοϊό; Πῶς τοὺς ξέφυγε ἕνα τέτοιο γεγονός, ποὺ ἔφερε τὰ πάνω κάτω σ’ ὅλο τὸν πλανήτη;…).
Ἀπὸ τὴν ἄλλη σύγχρονοι “μετὰ Χριστὸν προφῆτες”, προφητολόγοι, ἀντιχριστολόγοι, ἀποκαλυπτολόγοι, ψευτοπροορατικοί, συνωμοσιολόγοι, ἀναστατώνουν τὸν κόσμο μὲ ἕνα σωρὸ ἀνοησίες.
Ἐφημερίδες καὶ περιοδικὰ μὲ πηχιαίους τίτλους προβάλλουν παλιὲς καὶ νέες “προφητεῖες” τῶν τάδε γερόντων καὶ “φωτισμένων” ἐπιφέροντας τὴν σύγχυση. Νομίζετε ὅτι εἶναι σημερινὸ φαινόμενο; Ὄχι βέβαια. Ὁ Καμύ, τὸ περιγράφει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο.
«Μποροῦμε νὰ φέρουμε ὡς παράδειγμα γιὰ τὰ παραπάνω τὴν κατάχρηση προφητειῶν ποὺ ἔκαναν οἱ συμπολίτες μας.
Πράγματι τὴν ἄνοιξη, περίμεναν ἀπὸ τὴ μία στιγμὴ στὴν ἄλλη τὸ τέλος τῆς ἀρρώστιας καὶ κανένας δὲν νοιαζόταν νὰ ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἄλλους διευκρινίσεις σχετικὰ μὲ τὴ διάρκεια τῆς ἐπιδημίας, ἀφοῦ ὅλος ὁ κόσμος εἶχε πειστεῖ ὅτι δὲν θὰ κρατοῦσε ἄλλο.
Ὅμως, ὅσο περνοῦσαν οἱ μέρες, ἄρχισαν νὰ φοβοῦνται πὼς ἡ συμφορὰ αὐτὴ δὲν θά ᾽χε τελειωμὸ καί, ἀμέσως, τὸ τέλος τῆς ἐπιδημίας ἔγινε τὸ ἀντικείμενο κάθε ἐλπίδας.
Ἔτσι, κυκλοφοροῦσαν ἀπὸ χέρι σὲ χέρι διάφορες προφητεῖες ποὺ τὶς εἶχαν κάνει μάγοι ἢ ἅγιοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Μερικοὶ τυπογράφοι τῆς πόλης μυρίστηκαν πολὺ γρήγορα τὸ κέρδος ποὺ θὰ μποροῦσαν ν’ ἀντλήσουν ἀπὸ τὴ νέα τούτη μανία καὶ τύπωσαν σὲ πολλὰ ἀντίτυπα τὰ κείμενα ποὺ κυκλοφοροῦσαν.
Ὅταν ἀντιλήφθηκαν ὅτι ἡ περιέργεια τῶν ἀναγνωστῶν ἦταν ἀκόρεστη, καταπιάστηκαν μὲ ἔρευνες στὶς δημοτικὲς βιβλιοθῆκες, ξέθαψαν ὅλες τὶς μαρτυρίες αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ποὺ μποροῦσαν νὰ τοὺς προμηθεύσουν τὰ παλιὰ χρονικά, καὶ τὶς κυκλοφόρησαν σωρηδὸν στὴν πόλη.
Κι ὅταν κι αὐτὲς ἐξαντλήθηκαν, παράγγειλαν τότε στοὺς δημοσιογράφους νὰ ἐπινοήσουν προφητεῖες, κι ἐκεῖνοι ἀποδείχτηκαν, ὡς πρὸς αὐτὸ τουλάχιστον, ἐφάμιλλοι μὲ τὰ πρότυπά τους τῶν περασμένων αἰώνων.
Μερικὲς ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς προφητεῖες δημοσιεύτηκαν μάλιστα σὲ συνέχειες καὶ στὶς ἐφημερίδες καὶ διαβάζονταν μὲ τὴν ἴδια ἀπληστία, ὅπως καὶ τὰ αἰσθηματικὰ ρομάντζα τὸν καιρὸ ποὺ ὅλα πήγαιναν καλά.
Ὁρισμένες ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς προβλέψεις βασίζονταν σὲ παράδοξους ὑπολογισμούς, ὅπου συμπλέκονταν ἡ χρονολογία, ὁ ἀριθμὸς τῶν νεκρῶν καὶ τὸ ἄθροισμα τῶν μηνῶν ποὺ διήρκεσε τὸ καθεστὼς τῆς πανούκλας.
Ἄλλες ἔκαναν συγκρίσεις μὲ τὶς μεγάλες πανοῦκλες τῆς ἱστορίας, ὑπογράμμιζαν τὶς ὁμοιότητες (ποὺ οἱ προφητεῖες τὶς ἀποκαλοῦσαν “σταθερές”) καὶ μὲ τὴ βοήθεια διαφόρων ὑπολογισμῶν τὸ ἴδιο παράδοξων, ἰσχυρίζονταν πὼς ἀντλοῦσαν διδάγματα σχετικὰ μὲ τὴν τωρινὴ δοκιμασία.
Οἱ πιὸ εὐπρόσδεκτες ὅμως ἀπ’ τὸ κοινὸ ἦταν ἀναμφισβήτητα ἐκεῖνες πού, μὲ φρασεολογία τῆς Ἀποκάλυψης, ἀνήγγειλαν σειρὲς γεγονότων ποὺ τὸ καθένα τους θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ μάστιζε τώρα τὴν πόλη καὶ ποὺ ἦταν τόσο πολύπλοκο, ὥστε νὰ ἐπιτρέπει κάθε λογῆς ἑρμηνεία.
Ἔτσι συμβουλεύονταν καθημερινὰ τὸν Νοστράδαμο καὶ τὴν Ἁγία Ὀντὶλ καὶ πάντα ἐπωφελῶς. Κοινὸ γνώρισμα, ἄλλωστε, ὅλων αὐτῶν τῶν προφητειῶν εἶναι πὼς τελικά τοὺς καθησύχαζαν. Μόνο ἡ πανούκλα δὲν τοὺς καθησύχαζε».
Στὸ βιβλίο αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ παίζει σημαντικὸ ρόλο εἶναι ὁ ἱερέας, ὁ πατὴρ Πανελού. Ἡ Ἐκκλησία ὀργάνωσε τότε ἑβδομάδα προσευχῶν, λιτανειῶν κλπ.
Ὁ π. Πανελοὺ ἀνέλαβε νὰ μιλήσει σ’ ἕνα πολυπληθὲς ἐκκλησίασμα. Ὅπως συνήθως συμβαίνει, ὁ π. Πανελοὺ ἀποφαίνεται ὅτι ἡ ἐπιδημία εἶναι μάστιγα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τιμωρία γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων.
Περνάει ὅμως ὁ καιρὸς καὶ ὁ π. Πανελοὺ μὲ τὸν γιατρὸ Ριὲ βρίσκονται στὸ νοσοκομεῖο καὶ παρακολουθοῦν ἕνα ἄρρωστο παιδάκι νὰ ὑποφέρει φρικτὰ καὶ στὸ τέλος νὰ πεθαίνει. Εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ τὸν συγκλονίζει.
Καλὰ οἱ μεγάλοι, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἀθῶο παιδί, τί ἔφταιξε; Τὸ τιμώρησε καὶ αὐτὸ ὁ Θεός; Ὁ π. Πανελοὺ συγκλονίζεται, προβληματίζεται. Τὴν ἑπόμενη φορά, ποὺ θὰ κηρύξει, ἀλλάζει στάση.
Τὴν πρώτη φορὰ μίλησε ἄσπλαχνα, τώρα πολὺ διαφορετικά. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀνέφερε κι’ ἕνα συγκινητικὸ περιστατικό.
«Ὅταν εἶχε πέσει πανούκλα στὴν Μασσαλία, ἀπὸ τοὺς ὀγδόντα ἕναν μοναχούς τῆς Μονῆς τοῦ Μαρσύ, μόνον τέσσερις ἐπέζησαν. Καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις, οἱ τρεῖς τὸ ἔσκασαν.
Ἔμεινε ἕνας μοναχὸς ἔχοντας μπροστά του τὴν εἰκόνα τῶν 77 πτωμάτων καὶ τὸ παράδειγμα τῆς φυγῆς τῶν τριῶν.
Ὁ π. Πανελοὺ φώναξε τότε: «Ἀδελφοί μου, πρέπει νὰ εἴμαστε ἐκεῖνος ποὺ μένει.»
Ὁ π. Πανελοὺ δὲν θὰ φύγει. Θὰ μείνει. Μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ νοσήσει καὶ θὰ πεθάνει. Κάποιοι ἄλλοι ἤθελαν νὰ φύγουν, ἀλλὰ τελικὰ ἔμειναν κοντὰ στὸν ἀνθρώπινο πόνο, ὅπως ὁ γιατρὸς Ριέ. Κάποιοι τό ᾽ριξαν στὴν κερδοσκοπία. Γνωστὸ φαινόμενο κι’ αὐτὸ σὲ περιόδους κρίσεων καὶ συμφορῶν.
Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ ἄλλο. Στὸ βιβλίο θίγονται πολλὰ ἀκόμα θέματα, ποὺ μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νὰ τὰ διαβάσει. Θὰ σταθῶ ὅμως σ’ ἕνα ποὺ τὸ θεωρῶ καίριο. Εἶναι ἡ στάση ὅλων μας ἀπέναντι στὸν ἄλλο ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχουμε εὐθύνη. Δανείζομαι τὰ λόγια του Σ. Ζουμπουλάκη: «Οἱ ἐπιδημίες δοκιμάζουν τὴν τιμιότητα καθενὸς ἀπὸ ἐμᾶς, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ ἀδιάκοπη προσοχή. Μὲ τὰ λόγια τοῦ ἰατροῦ, ἄλλου κεντρικοῦ προσώπου τῆς πανούκλας: Ὁ τίμιος ἄνθρωπος, αὐτὸς ποὺ δὲν μολύνει σχεδὸν κανέναν, εἶναι ὁ ὅσο γίνεται λιγότερο ἀφηρημένος. Χρειάζεται θέληση καὶ ἔνταση γιὰ νὰ μὴν εἶσαι ἀφηρημένος.
Μὲ ἄλλα λόγια, τιμιότητα εἶναι ἡ ἔνταση τῆς εὐθύνης γιὰ τοὺς ἄλλους ποὺ στὴν περίοδο τῶν ἐπιδημιῶν, γιὰ τοὺς περισσότερους ἀπὸ ἐμᾶς, ἐκφράζεται παράδοξα καὶ βασανιστικὰ μὲ τὸ νὰ μένουμε μακριά τους.
Καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιδημία θὰ περάσει, χωρὶς κανεὶς νὰ μπορεῖ νὰ ὑπολογίσει τώρα τὸν ἀριθμὸ τῶν θυμάτων της. Εἶναι σημαντικὸ οἱ ζωντανοί, ὅταν πιὰ θὰ ἔχει περάσει τὸ κακό, νὰ μὴν ντρέπονται γιὰ τὴν στάση τους τὸν καιρὸ τῆς πανδημίας».
Δὲν θὰ ἤθελα ν’ ἀφήσω ἀσχολίαστο τὸ θόρυβο ποὺ ἔχει ξεσπάσει γιὰ τὶς μάσκες. Εἶναι ἐξοργιστικὸ ἕνα τόσο ἁπλὰ καθαρὰ τεχνικὸ- ἰατρικὸ θέμα, νὰ παίρνει ἀπὸ κάποιους πνευματικὲς διαστάσεις. «Ἀλλοιώνει τὸ πρόσωπο, τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ», ἀποφάνθηκαν κάποιοι. Καὶ ρωτῶ, ἂν κάποιοι ἰδιαίτερα ἱερεῖς καὶ ψάλτες τυλίγουν τὸ πρόσωπο τους μ’ ἕνα κασκόλ, γιὰ νὰ προφυλάξουν τὸν εὐαίσθητο λαιμό τους, δὲν ἀλλοιώνουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Ποιά ἡ διαφορά;
Ἐπειδὴ τὸ ἕνα ὀνομάζεται κασκὸλ ἐπιτρέπεται καὶ τὸ ἄλλο ἐπειδὴ ὀνομάζεται μάσκα, ἀπαγορεύεται; Φοράω τὴν μάσκα σημαίνει κυρίως αἰσθάνομαι ὑπεύθυνος γιὰ τὸν ἄλλον, προστατεύω τὸν ἄλλον. Βρέθηκα λίγο καιρὸ πρὶν σὲ μία Ἐκκλησία. Ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν πιστῶν, τηροῦσε τὰ μέτρα. Ἐκτὸς ἀπὸ δύο «εὐσεβεῖς» ποὺ στέκονταν ἐπιδεικτικὰ στὰ πρῶτα στασίδια μὲ «ἐπηρμένην ὀφρὺν» χωρὶς μάσκα. Ἔνιωσα σὰ νὰ ἔβλεπα τὸν Φαρισαῖο τῆς παραβολῆς καὶ νὰ λέει: «Οὔκ εἰμι ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων»
Στὴν πραγματικότητα φοροῦσαν μία πολὺ πιὸ χοντρὴ μάσκα ὑποκρισίας καὶ ἀναλγησίας.
Πολὺς λόγος γίνεται καὶ πάλι γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν. Εἶναι ἕνα θέμα ποὺ μᾶς πονᾶ ὅλους μας. Ἂς τὸ καταλάβουμε ἐπιτέλους. Ἡ ἀπουσία μας ἀπὸ τὸ ναὸ δὲν γίνεται ἑκούσια, οὔτε ἀδικαιολόγητα. Ὑπάρχει σοβαρὸς λόγος καὶ τὸ γνωρίζουμε ὅλοι. Δυστυχῶς εἴδαμε τὰ ἀποτελέσματα σὲ ὁμόδοξες χῶρες, ὅπου ὁλόκληρες ἐνορίες καὶ μοναστήρια βίωσαν τὶς θλιβερὲς συνέπειες. Πλῆθος κρουσμάτων καὶ θανάτων ἀπὸ τὴν ἀνεύθυνη στάση πολλῶν «πιστῶν».
Τὸν τελευταῖο καιρὸ τὴν ἴδια θλιβερὴ πραγματικότητα βιώνουν καὶ δικές μας μοναστικὲς κοινότητες, ποὺ δὲν τήρησαν τὰ μέτρα. Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ Μοναχὲς νόσησαν καὶ κάποιοι ἔχασαν τὴν ζωή τους. Καὶ οἱ ἀρνητὲς τοῦ κορονοϊοῦ, νὰ ἀποφαίνονται ὅτι δὲν πέθαναν ἀπὸ τὸν κορονοϊό, ἀλλὰ ἀπὸ ἄλλες αἰτίες. Δὲν θέλουν νὰ παραδεχθοῦν ὅτι καὶ οἱ πιστοί, οἱ ἱερεῖς, οἱ μοναχοί, ἀκόμα καὶ οἱ Ἅγιοι, ἀρρωσταίνουν. Ἄραγε τόσο πολὺ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν πίστη τους;
Ὅλοι σήμερα στεκόμαστε μὲ θαυμασμὸ στὴ μεγάλη μορφὴ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου. Καὶ πολλοὶ ἔχουν γευτεῖ τὴν θαυματουργικὴ θεραπεία του. Ὁ ἴδιος ὅμως ποτὲ δὲν ὑποτίμησε τὴν ἐπιστήμη, οὔτε ἀρνήθηκε τὴν ἰατρικὴ βοήθεια.
Ἡ μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ καθηγητῆ Γ. Παπαζάχου εἶναι πολὺ σημαντική: «Ὡστόσο, ποτὲ δὲν ἀρνήθηκε τὴν ἰατρικὴ βοήθεια τῶν πολλῶν γιατρῶν-πνευματικῶν του παιδιῶν. Μάλιστα μία μέρα τὸν ρώτησα: “Γιατί πολλοὶ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, κυρίως μοναχοί, ἀρνοῦνται τὴν ἰατρικὴ βοήθεια, πιστεύοντας ὅτι θὰ τοὺς βοηθήσει κατ’ εὐθείαν ἡ Παναγία;”
Μοῦ ἀπάντησε: Εἶναι ἐγωισμός -πονηρὴ ἐνέργεια- νὰ νομίζεις ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κάνει, κατ’ ἐξαίρεση ἀπὸ τοὺς πολλούς, θαυματουργικὴ ἐπέμβαση γιὰ σένα. Ὁ Θεὸς κάνει θαύματα καὶ τώρα, ἀλλὰ ἐσὺ δὲν πρέπει νὰ τὸ προσδοκᾶς γιὰ σένα. Εἶναι ἐγωιστικὴ ἐξαίρεση. Ἄλλωστε καὶ μέςῳ τῶν γιατρῶν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ. “Ιατροὺς καὶ φάρμακα Κύριος ἔδωκε”, λέει ἡ Ἁγία Γραφή.
Τέλος θέλω νὰ ἀναφερθῶ στὸ φαινόμενο τῶν “κρυφῶν λειτουργιῶν”. Παρὰ τὶς συστάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐφημέριοι, γέροντες καὶ γερόντισσες καλοῦν ἐπιλεκτικά τοὺς «δικούς τους» νὰ μεταλάβουν “κρυφὰ”, ποὺ σημαίνει «ἐμεῖς νὰ σωθοῦμε καὶ οἱ ἄλλοι νὰ πᾶνε στὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον». Φτάσαμε δηλαδὴ στὸ σημεῖο νὰ χρειάζεται μέσον γιὰ νὰ κοινωνήσεις!
Ἀναρωτιέμαι: Εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία ἀτομικὸ γεγονός, ἢ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον γιὰ κάποια χριστιανικὴ ἐλίτ; Μεμέρισται ὁ Χριστός; Οἱ ἄλλοι δὲν εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ;
Ἂν ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἀτομικὸ γεγονός, ἂς κάνουμε αὐτὸ ποὺ κάνουν χριστιανικὲς σέκτες στὴν Ἀμερική: Μηχανήματα σὰν τοὺς αὐτόματους πωλητὲς σὲ διάφορα σημεῖα τῆς πόλης. Πατᾶς τὸ κουμπὶ καὶ σοῦ βγάζει σὲ σελοφὰν τὴ Θεία Κοινωνία. Παίρνεις τὸ χαπάκι σου καὶ σώζεσαι, δὲν χρειάζεται νὰ κοινωνεῖς μὲ τοὺς ἀδελφούς σου. Ἔτσι δὲν κινδυνεύεις καὶ ἀπὸ τὴν ἀστυνομία καὶ τὸ πρόστιμο.
Πρὶν ἀπὸ χρόνια εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπισκεφτῶ ἀρκετὲς φορὲς τὸν σύγχρονο ἀσκητὴ καὶ Ἅγιο τῆς Ρουμανίας, τὸν πατέρα Κλεόπα. Ὁ χαρισματικὸς αὐτὸς γέροντας μᾶς μίλησε τότε γιὰ τοὺς πέντε τρόπους κοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Παραθέτω τὰ λόγια του, τουλάχιστον γιὰ τοὺς καλοπροαίρετους Χριστιανοὺς ποὺ βρίσκονται σὲ σύγχυση μὲ τόσα ποὺ γράφονται καὶ λέγονται καὶ ἀναζητοῦν ἕνα φωτάκι ἐλπίδας.
«Ὅταν πῆγα στὴν Ἀθήνα, στὴν Ἱερὰ Σύνοδο μὲ ρώτησαν πόσων εἰδῶν κοινωνίες ἔχουμε. Καὶ τοὺς ἀπάντησα πὼς μὲ πέντε τρόπους μπορεῖ νὰ κοινωνήσει ὁ χριστιανός.
Ὁ πρῶτος τρόπος εἶναι μὲ τὴν συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας, ὅταν ὁ ἱερέας μᾶς κοινωνεῖ μὲ τὴν λαβίδα.
Ὁ δεύτερος τρόπος, μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Ὅταν λὲς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν μέ”, εἴτε μὲ τὸ νοῦ εἴτε μὲ τὴν καρδιά, μπορεῖς καθημερινὰ νὰ κοινωνεῖς ἄπειρες φορὲς τὸν Χριστό.
Ὁ τρίτος τρόπος εἶναι μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ἑνώνεται μὲ τὸ Χριστό, ἑνώνεται μὲ τὴν Ἁγία Τριάδα. Αὐτὴν τὴν κοινωνία μᾶς φανέρωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. “ἐάν τις ἀγαπᾶ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾽ αὐτῷ ποιήσομεν”. (Ἰωάν.ιδ´ 23). Καὶ “ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου” (Ἰωάν. ιε´10) .
Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης λέγει ὅτι: “Ἡ ὁμοιότητά μας καὶ ἡ ἑνότητά μας μὲ τὸν Θεὸ πραγματοποιεῖται μόνο μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἐντολῶν”.
Ὁ τέταρτος τρόπος κοινωνίας (ἐδῶ σταμάτησε λίγο, πῆρε μία βαθιὰ ἀνάσα καὶ φώναξε δυνατά)… εἶναι μὲ τὰ αὐτιά! (χαμογέλασε καὶ συνέχισε). Γίνεται μὲ τὴν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μὲ τὴν ἀκοὴ καὶ διοχετεύεται στὴν καρδιά. Τὴν ἴδια κοινωνία ποὺ δέχεσαι ἀπὸ τὸν ἱερέα μὲ τὴ λαβίδα, τὴν ἴδια δέχεσαι ἀπὸ τὰ αὐτιά, ὅταν ἀκοῦς μὲ εὐλάβεια τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ἐὰν λοιπὸν κάθεσαι στὴν ἐκκλησία ἥσυχα, ὅπως κάθεστε ἐδῶ, κι ἔχεις φόβο Θεοῦ, τότε λοιπὸν κάθε φορὰ κοινωνεῖς τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ αὐτιά.
Ὁ πέμπτος τρόπος κοινωνίας γίνεται μὲ τὴν προσκομιδή, ὅπου ὁ ἱερέας μνημονεύει τὰ ὀνόματα καὶ βγάζει μερίδες πάνω στὸν ἅγιο δίσκο. Τὴ στιγμὴ τῆς συστολῆς ποὺ ὁ ἱερέας ρίχνει τὶς μερίδες στὸ ἅγιο ποτήριο καὶ ἑνώνονται μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, οἱ πιστοὶ ποὺ μνημονεύθηκαν κοινωνοῦν τὸν Χριστὸ καὶ καθαρίζονται ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες».
Ἡ συζήτηση κατέληξε μὲ τὴν ὄμορφη εὐχή του, ποὺ συνήθιζε νὰ λέει στοὺς ἐπισκέπτες: «Νὰ σᾶς φάει ὁ Παράδεισος».
Ὑστερόγραφο δικό μου
Ἀμήν.

“Η ΟΜΟΡΦIΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”- ΣΚΕΨΕΙΣ καὶ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ «Ἡ Ἁγία Σοφία ἀναιρεῖ τὴν πίστη τοῦ μουσουλμάνου» (Μητροπολ. Ἀργολίδος Νεκτάριος)

“Ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο”-
Σκέψεις καὶ ἐρωτήματα γιὰ τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ
τοῦ Μητροπολ. Ἀργολίδος Νεκταρίου

.                       Μετὰ τὸν σάλο ποὺ δημιουργήθηκε τοῦτες τὶς μέρες ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τοῦ Τούρκου προέδρου γιὰ τὴ μετατροπὴ τῆς Ἁγιὰ Σοφίας σὲ τζαμί, θέλησα νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις καὶ ἐρωτήματα ποὺ μὲ ἀπασχόλησαν.
.                Ἔχοντας ἐπισκεφτεῖ ἐπανειλημμένα τὴν Ἁγία Σοφία, ἔχω τὴν βαθειὰ αἴσθηση ὅτι τὸ ἀριστούργημα τοῦτο τῆς ἀρχιτεκτονικῆς, εἶναι πράγματι, ὅπως γράφει ὁ Κόντογλου καὶ ἄλλοι, “τὸ ὡραιότερο οἰκοδόμημα ποὺ κτίστηκε ποτὲ ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια”. Αὐτὸ γιὰ ὅσους ἔχουν τὰ αἰσθητήρια ἢ καὶ τὶς γνώσεις γιὰ νὰ καταλάβουν.
.                   Ἀρχικὰ κρίνω σκόπιμο νὰ προβῶ σὲ μία διευκρίνιση. Ἂν ρωτήσουμε τοὺς περισσότερους χριστιανοὺς καὶ μή, τί ἐννοοῦμε “Ἁγία Σοφία”, θὰ μᾶς ἀπαντήσουν ὅτι ἐννοοῦμε τὴν ἁγία μάρτυρα Σοφία καὶ τὰ τρία παιδιά της. Εἶναι ἕνα μεγάλο λάθος. Μὲ τὸν ὅρο Ἁγία Σοφία ἐννοοῦμε τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ εἶναι, λοιπόν, ἕνα πρόσωπο. Σ’ Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀφιερωμένος ὁ ναὸς τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς.
.                    Ὁ ναὸς κτίστηκε ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο. Καταστράφηκε τὸ 404 μ.Χ. καὶ ξανακτίστηκε. Καταστράφηκε τὸ 532 μ.Χ. κατὰ τὴ στάση τοῦ Νίκα καὶ αὐτὴ ἡ καταστροφὴ ἔδωσε τὴν ἰδέα στὸν Ἰουστινιανὸ νὰ κτιστεῖ ἕνας νέος καὶ μεγάλος ναός. Ὁ ναὸς αὐτὸς στὸ ρυθμὸ ποὺ εἶναι κτισμένος, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀποτελεῖ καὶ ἐκφράζει τὴ λύση δύο προβλημάτων. Τὸ ἕνα εἶναι θεολογικὸ καὶ τὸ ἄλλο ἀρχιτεκτονικό.
.                 Ἂς δοῦμε πρῶτα τὸ θεολογικὸ πρόβλημα. Ἐπὶ αἰῶνες συντάραξαν τὴν Ἐκκλησία οἱ γνωστὲς ὡς χριστολογικὲς ἔριδες. Τὸ ἐρώτημα ποὺ τέθηκε ἦταν ἂν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν κτίσμα τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἦταν μόνον Θεὸς ἢ μόνο τέλειος ἄνθρωπος. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες καὶ πολὺ περισσότερο οἱ ἄλλοι λαοί, δὲν μποροῦσαν νὰ συλλάβουν τὸ γεγονὸς τῆς ἐνανθρώπισης. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλεγαν: “Θεὸς ἀνθρώποις οὐ μίγνυται”. Δηλαδὴ ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο δὲν μπορεῖ νὰ ἑνωθεῖ. Μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ τὸ ἀδύνατο ἔγινε δυνατό. Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. Κατέβηκε στὴ γῆ, πῆρε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα καὶ ὄχι φανταστική, ἕνωσε τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό.
.                    Τὸν 6ο μ.Χ. αἰώνα, ὕστερα ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνες, τὸ δόγμα, ἡ ἐμπειρία, ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας εἶχε διατυπωθεῖ ξεκάθαρα. Τὸ θεολογικὸ πρόβλημα εἶχε λυθεῖ. Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ δόγμα ἤθελαν νὰ ἐκφράσουν οἱ ἀρχιτέκτονες τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς: Ὅτι ὁ Θεὸς ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη, κατέβηκε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ καὶ ἑνώθηκε μὲ τὸν ἄνθρωπο. Δὲν ἤθελαν ἁπλῶς νὰ στεγάσουν τὴ σύναξη τῶν πιστῶν. Ἂν ἦταν μόνον αὐτό, θὰ ἔχτιζαν ἕνα κτήριο μεγάλο, ἀπομίμηση τόσων ἄλλων.
.                  Πρὶν προχωρήσουμε θὰ πρέπει νὰ κάνουμε μία σημαντικὴ παρατήρηση. Σήμερα, μὲ τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης γνωρίζουμε, ὅτι ἡ γῆ εἶναι στρογγυλὴ καὶ αἰωρεῖται στὸ σύμπαν, ἀνάμεσα στοὺς ἀναρίθμητους πλανῆτες. Οἱ ἄνθρωποι τότε δὲν τὸ γνώριζαν αὐτό, οἱ γνώσεις τους ἦταν περιορισμένες. Πίστευαν λοιπὸν ὅτι ἡ γῆ εἶναι ἐπίπεδη – τετράγωνη καὶ ὁ οὐρανὸς ἕνας σφαιρικὸς θόλος ποὺ καλύπτει τὴ γῆ.
.                Οἱ ἀρχιτέκτονες ἤθελαν νὰ δώσουν λύση σ’ ἕνα ἀρχιτεκτονικὸ πρόβλημα. Πῶς, δηλαδή, νὰ καλύψουν ἕναν ἐκτεταμένο χῶρο μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερα ἐνδιάμεσα στηρίγματα. Ὁ τροῦλος ἦταν μία λύση. Ἀλλὰ πῶς μποροῦσε μία στρογγυλὴ ὀροφὴ νὰ στηριχτεῖ πάνω σὲ τετράγωνη βάση; Αὐτὸ ἦταν καὶ τὸ θεολογικὸ πρόβλημα: Πῶς μποροῦσε ὁ οὐρανὸς – τροῦλος, νὰ κατέβει στὴ γῆ – τετράγωνη βάση;
.                     Αὐτὲς ἦταν οἱ προϋποθέσεις: Νὰ κτιστεῖ ἕνας ναὸς ἀφιερωμένος στὴ Σοφία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὸ 2ο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὸ σχῆμα τοῦ ναοῦ νὰ παριστάνει τὸ σῶμα τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ-Λόγου, τὴν κίνηση τῶν κεκλιμένων οὐρανῶν πρὸς τὴ γῆ.
.                     Ἡ ἀρχιτεκτονικὴ εὐφυΐα, συνδυασμένη μὲ βαθειὰ θεολογικὴ γνώση, τῶν δύο ἀρχιτεκτόνων Ἀνθέμιου καὶ Ἰσίδωρου, ἔδωσαν λύση στὸ μεγάλο ἀρχιτεκτονικὸ πρόβλημα: Πῶς θὰ στηριχτεῖ ὁ τεράστιος τροῦλος καὶ πῶς θὰ κατέβει σὲ τετράγωνη βάση. Τὴ λύση ἔδωσαν τὰ σφαιρικὰ τρίγωνα (ἐκεῖ ποὺ ζωγραφίζονται σήμερα οἱ Εὐαγγελιστές). Ὁ τροῦλος ἔχει ὕψος 60 μ. καὶ διάμετρο 32 μ. Στηρίζεται σὲ τέσσερα μεγάλα τόξα ποὺ καταλήγουν σὲ τέσσερις πεσσούς. Ἀνάμεσα στηρίζεται σὲ τέσσερα σφαιρικὰ τρίγωνα, ποὺ δέχονται τὶς ὠθήσεις καὶ τὶς μεταβιβάζουν στοὺς  πεσσούς. Αὐτὴ ἦταν ἡ μεγάλη ἀρχιτεκτονικὴ ἀνακάλυψη τῶν δύο ἀρχιτεκτόνων, ποὺ μέχρι σήμερα εἶναι ἀξεπέραστη. Ὅλο λοιπὸν τὸ βάρος τοῦ τρούλου κατεβαίνει μὲ τὴ μορφὴ ὠθήσεων, ποὺ μοιράζονται, συνδυάζονται καὶ ἐκμηδενίζονται, καθὼς τὰ ἠμιθόλια διαδέχονται τοὺς θόλους, τὰ τόξα διαδέχονται τὰ σταυροθόλια, φτάνουν στὰ ἀνθισμένα κιονόκρανα καὶ χάνεται σιγὰ-σιγὰ τὸ βάρος στὸ ἔδαφος. Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ μετάβαση ἀπὸ τὸν κύκλο στὸ τετράγωνο. Αὐτὸ λοιπὸν κάνει τὸ Βυζαντινὸ οἰκοδόμημα, ἀνυπέρβλητο.
.             Τί ἐντυπώσεις καὶ τί αἰσθήματα σοῦ δημιουργοῦνται, μόλις μπαίνεις στὸ ναό;
.                    Ἡ σύνθεση στὴν Ἁγία Σοφία καὶ σὲ κάθε Βυζαντινὸ ναό, ἀρχίζει ἀπὸ τὰ πάνω πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἄρχισε δηλαδὴ νὰ κτίζεται ὁ ναὸς ἀπὸ πάνω! “ Ἔτσι ἔγινε μὲ τὴ θεογνωσία”, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.: “Γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ” (Γαλ. 4, 9). Ὁ Θεὸς δηλαδή, ἔκανε τὴν πρώτη κίνηση. Δὲν ἀνακαλύψαμε ἐμεῖς τὸν Θεό, ὁ Θεὸς ἀποκαλύφθηκε σὲ μᾶς. Ἔτσι λοιπόν, ὁ θόλος, τὰ ἠμιθόλια, τὰ τόξα κ.λπ. δίνουν στὸν Βυζαντινὸ ἀρχιτέκτονα τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράσει αἰσθητὰ τὴν κίνηση τῆς σάρκωσης. Ὅτι ὁ Θεὸς κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. Ὁ Θεὸς “ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη”. Αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε συγκατάβαση. Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος κι ἑνώθηκε μὲ τὸν ἄνθρωπο. Στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ ἔχεις τὴν αἴσθηση ὅτι χωρεῖται ὁ ἀχώρητος.
.                    Οἱ εἰκόνες (τὰ ψηφιδωτὰ στὴν Ἁγία Σοφία), συμπληρώνουν αὐτὴ τὴν σύνθεση. Ἡ Ἁγία Σοφία, τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, εἶναι τὸ ἱερὸ σύμβολο τοῦ σύμπαντος. Ὁ τροῦλος παριστάνει τὸν οὐρανὸ κι ἐκεῖ ζωγραφίζεται ὁ Παντοκράτορας, ποὺ κρατάει τὰ σύμπαντα. Τὸ τετράγωνο δάπεδο συμβολίζει τὴ γῆ, ἐκεῖ ὅπου βρισκόμαστε ἐμεῖς. Στὸ μέσο τοῦ ὕψους, πάνω ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα, βρίσκεται ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν. Στέκεται στὸ μέσον οὐρανοῦ καὶ γῆς, γιατί εἶναι ἡ μεσίτρια τοῦ κόσμου. Στὰ σφαιρικὰ τρίγωνα τῆς Ἁγ. Σοφίας εἰκονίζονται τέσσερις ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι περιίπτανται, σὰ νὰ κρατοῦν τὸν τροῦλο. (Εἶναι τεράστιοι, 11 μ. ὕψος!) Κάτω ἀπὸ τὸν Παντοκράτορα εἰκονίζονται οἱ προφῆτες, οἱ ἅγιοι ἢ γεγονότα ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ κ.λπ.
.                    Ἀπὸ τὸν ἐσωνάρθηκα ἡ εἴσοδος στὸν κυρίως ναὸ γίνεται ἀπὸ πέντε πύλες. Ἀπὸ τὴ μεσαία – βασιλικὴ πύλη, τὸ θέαμα εἶναι μεγαλειῶδες, ἰδιαίτερα τὶς φωτόλουστες μέρες. Ἔχεις τὴν αἴσθηση ὅτι μπαίνεις στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ τοῦτο γιατί ὁ τροῦλος ἀπὸ τὴν πύλη αὐτὴ εἶναι σχεδὸν ὁλόκληρος ὁρατὸς καὶ μοιάζει νὰ συνέχει τὸ ὅλο. Σὰν ἄλλος οὐρανὸς καλύπτει ὅλο τὸ χῶρο.
.                     Ἡ βάση τοῦ τρούλου διατρυπιέται ἀπὸ 40 παράθυρα, ποὺ ἐπιτρέπουν στὶς ἡλιακὲς ἀκτίνες νὰ διασταυρώνονται στὸ χῶρο, κάτω ἀπὸ τὸν τροῦλο καὶ νὰ δίνουν ἔτσι τὴν ἐντύπωση ἑνὸς τρούλου μετέωρου, ποὺ “κρεμιέται ἀπὸ μία χρυσὴ ἁλυσίδα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ” (ἱστορικὸς Προκόπιος). Τὰ πολλὰ παράθυρα ποὺ ρίχνουν τὸ φῶς, ἡ θαυμάσια διακόσμηση, οἱ ὀρθομαρμαρώσεις, τὰ πολύχρωμα μωσαϊκὰ ἀντανακλοῦν τὸ φῶς καὶ ὅλος ὁ ναὸς παίρνει τὴν ὄψη ἑνὸς χώρου θεϊκοῦ ἂν καὶ χειροποίητου. Ὁ θεατὴς θαμπωμένος ἀπὸ τόσο φῶς συγκεντρωμένο στὸν τροῦλο, ἔχει τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ πηγὴ τοῦ φωτὸς εἶναι μέσα στὴν ἴδια τὴν ἐκκλησία καὶ καταλαμβάνεται ἀπὸ αἴσθημα ἔκστασης. Ἐδῶ τὰ πάντα μεταμορφώνονται.
.                       Τὰ Ἐγκαίνια τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς ἔγιναν τὶς μέρες τῶν Χριστουγέννων τοῦ 537 μ.Χ. Τότε ἀκριβῶς ὁ ναὸς ἔχει τὸ ὡραιότερο φῶς. Ἄλλωστε γι’ αὐτὸ τὸ φῶς ποὺ ἔδιωξε τὰ σκοτάδια, μιλοῦν ὅλα τὰ τροπάρια: “Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως”. (Γιὰ τὸ φῶς τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς ἔχουν γραφτεῖ πολὺ ἀξιόλογες μελέτες, ποὺ μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νὰ προστρέξει).
.                  Καὶ κάτι ἀκόμη πολὺ σπουδαῖο. Ὁ τροῦλος στηρίζεται σὲ 4 ὀγκώδεις πεσσούς. Ὅμως εἶναι τόσο ἀριστοτεχνικὰ φτιαγμένοι, ποὺ δὲν φαίνεται ἡ λειτουργία τους. Ἀπὸ σοφὸ ὑπολογισμὸ κρύβονται στὰ πλάγια κλίτη, ὁ ὄγκος τους ἐξαφανίζεται καὶ φαίνονται σὰν τοῖχοι ποὺ χωρίζουν τὰ κλίτη. Πολὺ ἀργότερα, τὸν 17ο αἰώνα οἱ Ὀθωμανοὶ προσπάθησαν νὰ φτιάξουν ἕνα καλύτερο μνημεῖο δίπλα στὴν Ἁγία Σοφία. Ἔχτισαν τὸ λεγόμενο Μπλὲ Τζαμί. Καυχῶνται ὅτι εἶναι καλύτερο, ἀλλὰ μόλις μπεῖ κανεὶς μέσα, καταλαβαίνει τὴ διαφορά. Φαίνεται καθαρὰ ἡ λειτουργία τῶν πεσσῶν ποὺ εἶναι ραβδωτοί. Νοιώθεις νὰ πιέζονται καὶ νὰ ἀγκομαχοῦν ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ τρούλου. Στὴν Ἁγία Σοφία, τὸ ξανατονίζουμε, ἔχεις τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ τροῦλος εἶναι μετέωρος, ἀέρινος, ἐλαφρὺς κι ἐπιβλητικός. Ἐκφράζει μὲ ἁπλὰ λόγια τὸν Θεὸ τῶν Χριστιανῶν, τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἐλέους, τῆς συγχώρησης. Τελικὰ κάθε λαὸς ἐκφράζει αὐτὸ ποὺ πιστεύει. Στὸ Ἰσλὰμ ἔχεις τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ “Θεὸς ἀνθρώποις οὐ μίγνυται“, εἶναι ἀπόμακρος, δικαστής, τιμωρὸς καὶ ἰδιαίτερα στοὺς “ἀπίστους”.
.                Ἂς μοῦ συγχωρέσει ὁ ἀναγνώστης τυχὸν λάθη, ἢ ἐλλείψεις. Ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ εἶναι πέλαγος, θὰ χρειαστεῖ μία ὁλόκληρη ζωὴ γιὰ νὰ τὴν ψηλαφίσει κανείς. Ὅμως στόχος τοῦ σημειώματος εἶναι ἄλλος: Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀνακύπτουν ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τῆς μετατροπῆς της σὲ τζαμί.
.                   Ἕνας πιστὸς μουσουλμάνος, αἰσθάνεται ἄνετα, ὅταν βρίσκεται στὸ Μπλὲ Τζαμί. Τὸ ὡραιότατο κατὰ τὰ ἄλλα, κτήριο αὐτό, τὸν ἐκφράζει. Ἐκφράζει τὴν πίστη του σ’ ἕνα Θεό, ὅπως τὸν περιγράψαμε καὶ ὅπως τὸν θέλει τὸ Κοράνιο. Πῶς μπορεῖ ὅμως νὰ αἰσθανθεῖ ἄνετα σ’ ἕνα ναὸ – Ἁγία Σοφία, ποὺ ἐκφράζει ἕναν ἄλλο Θεό, ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν Θεὸ ποὺ πιστεύει; Πῶς μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ σ’ ἕνα ναὸ ποὺ δείχνει ὅτι ὁ Θεὸς κατεβαίνει στὴ γῆ, ἑνώνεται μὲ τὸν ἄνθρωπο, “κενώνεται”, θυσιάζεται γι’ αὐτὸν κ.λπ. Ὅλ’ αὐτά, εἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν πίστη του. Θὰ ᾽λεγα, ἡ Ἁγία Σοφία ἀναιρεῖ τὴν πίστη τοῦ μουσουλμάνου.
.                          Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, πῶς μπορεῖ νὰ προσευχηθεῖ σ’ ἕνα ναὸ καθαρὰ χριστιανικό, ποὺ εἶναι γεμάτος μὲ ἐκπληκτικὰ ψηφιδωτὰ καὶ ἁγιογραφίες; Τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ Ἰσλὰμ δὲν τὸ δέχεται μὲ τίποτα. Ὁ Μωάμεθ τὸ 1453 βρῆκε τὴ λύση: Σοβάντισε τὰ ψηφιδωτά. Δὲν μπόρεσε μόνο τὴν Πλατυτέρα νὰ σοβαντίσει, γιατί ὁ σοβὰς ἔπεφτε. Ὅπως μοῦ ᾽λεγε Τοῦρκος ξεναγός, ἡ Παναγία δὲν τοῦ ‘᾽κανε τὴ χάρη! Σήμερα τὰ ψηφιδωτὰ ἀποκαλύφθηκαν. Τί θὰ γίνει τώρα; Βρέθηκε λένε ἡ λύση: θὰ καλυφθοῦν μὲ κουρτίνες! Στρουθοκαμηλισμός! Μοῦ θυμίζει τὸ ἑξῆς. Στὴν πατρίδα μου στὸ Μαρούσι ὑπάρχουν πολλὰ παλαιὰ ἐκκλησάκια μὲ παλιὲς τοιχογραφίες. Σὲ ἕνα ἀπ’ αὐτά, τῆς Μεταμορφώσεως, ποὺ βρίσκεται στὴν Κηφισίας, στὶς εἰκόνες τῶν ἁγίων ἔχουν βγάλει τὰ μάτια. Εἶχα ἀκούσει ὅτι δράστες ἦταν οἱ κατακτητὲς Τοῦρκοι κ.α. Ὅμως ἐδῶ δὲν συνέβη αὐτό. Οἱ ληστὲς τῆς περιοχῆς (Νταβέλης καὶ σία) κατέβαιναν καὶ ἔμπαιναν στὶς ἐκκλησίες γιὰ νὰ τὶς διαρρήξουν. Παρὰ τὴν παλιανθρωπιά τους, εἶχαν καὶ λίγο φόβο Θεοῦ μέσα τους. Δὲν ἤθελαν νὰ τοὺς βλέπουν οἱ Ἅγιοι, γι’ αὐτὸ τοὺς ἔβγαζαν τὰ μάτια, γιὰ νὰ κλέβουν πιὸ ἄνετα… Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀνακύπτει μὲ τὴ τὴν Ἁγία Σοφία εἶναι: Οἱ πιστοὶ στὸ Ἰσλὰμ δὲν θέλουν νὰ βλέπουν τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων ἢ μήπως κατὰ βάθος δὲν θέλουν οἱ ἅγιοι νὰ τοὺς βλέπουν; Πάντως εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς, εἴτε μὲ σοβάντισμα εἴτε μὲ κουρτίνες, τὰ μάτια τῶν ἁγίων ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ βλέπουν πολὺ πιὸ πέρα…
.                    Ὅταν οἱ Ρῶσοι ἀπεσταλμένοι τοῦ πρίγκιπα Βλαδίμηρου βρέθηκαν στὴν Ἁγία Σοφία, τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας, ἔμειναν κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸ κάλλος ποὺ ἀντίκρισαν. Γύρισαν πίσω ἐνθουσιασμένοι καὶ ὁμολόγησαν στὸν ἡγεμόνα τους: “Νομίζαμε ὅτι δὲν εἴμαστε στὴ γῆ, ἀλλὰ στὸν οὐρανό. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία καλύτερη ἀπ’ αὐτήν”. Ὁ ἡγεμόνας πείστηκε καὶ τὸ 988 βαπτίστηκε αὐτὸς καὶ ὁ λαός του. Αὐτὴ ἡ ἀνάμνηση τῆς ὀμορφιᾶς παραμένει μέχρι σήμερα στὸ Ρωσικὸ λαό. Ἡ γνωστὴ φράση τοῦ Ντοστογιέφσκι, πιστεύω ὅτι εἶναι ἐμπνευσμένη ἀπ’ αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ ποὺ περιέγραψαν οἱ Ρῶσοι ἀπεσταλμένοι.
.                 “Ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο” (Παρενθετικὰ θυμίζω ὅτι σήμερα γιορτάζει ὁ φωτιστὴς τῶν Ρώσων, ὁ ἡγεμόνας Ἅγιος Βλαδίμηρος καὶ βέβαια ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας, ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του. Πέρα ἀπὸ τὶς εὐχές μου γιὰ τὴν ὀνομαστική του ἑορτή, δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἐκφράσω καὶ τὴν πίκρα μου καὶ τὴν ἀπορία μου γιὰ τὸν σημερινὸ ἡγεμόνα τοῦ “ξανθοῦ γένους”. Ἄραγε λησμόνησε τὴν παράδοση αὐτή; Ἄραγε ξέχασε ὅτι αὐτὸς ὁ ναὸς ἔγινε αἰτία νὰ γνωρίσει καὶ νὰ δεχτεῖ ὁ Ἅγιος Βλαδίμηρος καὶ ὁ ρωσικὸς λαὸς τὴν ἀληθινὴ πίστη; Πῶς θὰ ἀντικρύσει τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βλαδιμήρου; Στὸ βωμὸ μίας ἀνίερης συμμαχίας καὶ στὸ βωμὸ τοῦ κέρδους – βλέπε S-400 ποὺ θὰ χρησιμοποιηθοῦν ἐναντίον ἑνὸς ὁμόδοξου λαοῦ, θυσιάζουμε τὰ πάντα; Δὲν βρῆκε μία λέξη διαμαρτυρίας νὰ πεῖ γι’ αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα;)
.                  Ὅσο κι ἂν ἡ Ἁγία Σοφία ἔχει ταλαιπωρηθεῖ ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς ἐπεμβάσεις, δὲν παύει νὰ ἐκπέμπει αὐτὴ τὴν ὀμορφιά. “Ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων”. Εὔχομαι αὐτὴ τὴν ὀμορφιὰ νὰ ἀνακαλύψουν καὶ οἱ γείτονές μας, τώρα ποὺ θὰ μποροῦν νὰ προσεύχονται ἐκεῖ μέσα. Καὶ ποιός ξέρει, νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία. Ἄλλωστε ἡ Ἁγία Σοφία, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Κύριος τῆς ἱστορίας. Ὁ Θεὸς παίζει πολλὰ παιχνίδια. Εἶναι Θεὸς τῶν ἐκπλήξεων. Ὁ κάθε ἀλαζόνας ποὺ νομίζει ὅτι κρατάει στὰ χέρια του τὴν ἐξουσία τοῦ… σύμπαντος κόσμου, κάποια στιγμή, ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ διαψευστεῖ. Ἡ ἱστορία τὸ ἔχει δείξει πολλὲς φορές.
.                   Τελικά, ἡ ἀσχήμια ἔχει ἡμερομηνία λήξης! Ἡ ὀμορφιὰ θὰ παραμείνει στὴν αἰωνιότητα.

Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος – Ναύπλιο 15 Ἰουλίου 2020

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

«Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ» -Ἡ ἀνοησία καὶ ὁ φανατισμὸς βλάπτουν σοβαρὰ τὴν ὑγεία- (Μητροπολ. Ἀργολίδος Νεκτάριος)

Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ
ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

.                   Πέρασαν δύο ὁλόκληροι μῆνες ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισαν νὰ ἰσχύουν τὰ περιοριστικὰ μέτρα στὴν χώρα μας ἀπὸ τὰ ὁποία δὲν ἐξαιρέθηκε ἡ Ἐκκλησία μας.
.                   Ἂν γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ἦταν μία περίοδος ὀδύνης γιὰ τὴν στέρηση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ ἰδιαίτερα τῆς θείας Λειτουργίας, γιὰ τοὺς κληρικοὺς ἦταν πολὺ πιὸ ὀδυνηρὴ ἡ περίοδος αὐτή.
.                   Ἀναγκαστήκαμε νὰ λειτουργοῦμε χωρὶς τὸ λαό, μὲ ἄδειες ἐκκλησίες, με ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει. Αὐτὸς ὅμως ὁ πόνος καὶ ἡ ὀδύνη ἔγινε ἀφόρητη ἀπὸ τὶς συνεχεῖς ἐπιθέσεις, ὄχι τόσο τῶν ἐκτὸς ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.
.                   Κυκλοφόρησαν ἀμέτρητα κείμενα στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, δυστυχῶς μὲ τοὺς περισσότερους συντάκτες νὰ παραμένουν στὸ σκοτάδι τῆς ἀνωνυμίας. (Ἀναρωτιέμαι γιατί ἄραγε; Τί φοβοῦνται; Τόσο δειλοὶ εἶναι; Δὲν τοὺς λέει τίποτα ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ στὸ δικαστήριο: «Ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα;»).
.                   Δὲν ὑπῆρξε μέτρο στὶς φωνὲς καὶ στὸ θορυβώδη τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πολλοὶ νόμισαν ὅτι ἔπρεπε νὰ ὑπερασπίσουν τὴν Ἐκκλησία.
.                   Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι κάποιες μέρες εἴχαμε ἕνα καταιγισμὸ μηνυμάτων – διαμαρτυριῶν μὲ τὰ ἴδια περίπου λόγια. Φῶς φανάρι βέβαια ὅτι ἦταν κατευθυνόμενα ἀπὸ κάποιον «γέροντα». Εἶναι σὰν τὰ ψηφίσματα.
.                   Γίνεται μία ἐκδήλωση διαμαρτυρίας γιὰ κάποιο θέμα καὶ στὸ τέλος ὅλοι ἐγκρίνουν τὸ κείμενο ποὺ εἶναι ἕτοιμο ἀπὸ τὶς προηγούμενες μέρες. Δημοκρατικὲς διαδικασίες…
.                   Μέσα λοιπὸν στὰ μηνύματα αὐτὰ ἐπαναλαμβάνεται τὸ ἴδιο μοτίβο: «Εἶστε προδότες. Ἀρνηθήκατε τὸν Χριστό. Σχίζετε τὴν Ἐκκλησία. Θὰ χάσετε τὴν ψυχή σας. Παραιτηθεῖτε. Εἴσαστε ἀφορισμένοι. Γιὰ νὰ μὴν χάσετε τὴν καρέκλα ὑποκύψατε στὴν ἄθεη κυβέρνηση κ.λπ. κ.λπ.».
.                   Ἔζησα καὶ τὸ χειρότερο: Τηλεφώνησε κάποιος καὶ οὐρλιάζοντας, ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει μὲ λεξιλόγιο τοῦ ὑποκόσμου. Μὲ διαολόστειλε τρεῖς φορὲς κιόλας. Γιατί; Τοῦ στερῶ τὸν Χριστὸ καὶ δὲν τὸν ἀφήνω νὰ κοινωνήσει! Αὐτὸς λοιπὸν ὁ μαινόμενος ἄνθρωπος καὶ πόσοι παρόμοιοι, αἰσθανόταν ὅτι ἦταν ἕτοιμος νὰ κοινωνήσει!
.                   Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ ὀδύνη μας γινόταν ἀφόρητη ἀπὸ τὴν πολυλογία καὶ κενολογία τοῦ κλήρου καὶ ἰδιαίτερα γνωστῶν ροπαλοφόρων ὑπερασπιστῶν τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴν κατακεραύνωση τῶν πάντων.
.                   Μεγάλη Παρασκευὴ πρωί, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Χριστὸς «περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται», κληρικοὶ νὰ ἀστράφτουν καὶ νὰ βροντᾶνε ἐναντίον τῶν ἐπισκόπων καὶ τῆς Συνόδου. Καὶ αὐτοὶ οἱ κληρικοί, σὰ νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα, τὴν ἄλλη μέρα νὰ λειτουργοῦν καὶ νὰ λένε «ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἠμῶν…» καὶ νὰ λειτουργοῦν στὸ ἀντιμήνσιο μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ ἐπισκόπου! Εἰλικρινά, δὲν μπορῶ νὰ τὰ καταλάβω. Ἀφήνω δὲ τὴ «διδασκαλία, τὶς παραινέσεις, τὶς ὁδηγίες» λαϊκῶν μελῶν τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὴ Σύνοδο, τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς κληρικούς.
.                   Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν ἀνοίξει οὔτε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ μόνη «πνευματικὴ» τροφή τους εἶναι τὰ χαμηλοῦ ἐπιπέδου θρησκευτικὰ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, ἔχουν τὴν ἀπαίτηση ἀπὸ κατηχούμενοι νὰ γίνουν κατηχητές, ἀπὸ μαθητὲς νὰ γίνουν δάσκαλοι.
.                   Τὸ εἶχε ἐπισημάνει 1700 χρόνια πρὶν ὁ Μ. Βασίλειος, ὅταν ἔβλεπε τὸν οἰκοδόμο, τὸν μανάβη καὶ τὸν μπακάλη τῆς ἐποχῆς του νὰ «θεολογοῦν» πάνω σὲ δύσκολα θεολογικὰ θέματα, ὅπως τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Θέματα ποὺ ἀπασχόλησαν πολὺ καιρὸ τὶς τοπικὲς καὶ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅπου ἔγιναν ἀτέρμονες συζητήσεις καὶ ἀντιδικίες, ὁ βοσκὸς ἢ ὁ ξυλουργὸς τὰ εἶχαν λυμένα καὶ θὰ ἔπρεπε ὁ Μ. Βασίλειος ἀπὸ ποιμένας νὰ γίνει ἀγόμενο καὶ φερόμενο πρόβατο, νὰ ἀκολουθήσει τὸν ποιμαινόμενο!
.                   Τὸ ἐρώτημα τοῦ φίλου καὶ συνασκητοῦ του, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἶναι καὶ σήμερα ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο καὶ τὸ ἀπευθύνω σὲ ὅλους τους ἀργόσχολους «θεολογοῦντες» τοῦ internet, ποὺ θέλουν στανικὰ νὰ ἐπιβάλουν τὶς ἀπόψεις τους: «Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρεῖς, ἐντεταγμένος ἐν στρατιώταις;»
.                   Πῶς νὰ τὸ κάνουμε ἀδελφοί μου; Οἱ ἀγνοοῦντες χρειάζονται διδασκαλία. Ὄχι προβιβασμὸ στὴ θέση τοῦ δασκάλου.
.                   Δὲν ὑποτιμῶ, πρὸς Θεοῦ, τὸ λαϊκὸ στοιχεῖο. Ὑπάρχουν λαϊκοὶ (καθηγητὲς θεολόγοι, ἱεροκήρυκες, πανεπιστημιακοὶ δάσκαλοι) ποὺ προσφέρουν μεγάλο ἔργο στὴν ἐκκλησία.
.                   Ἔχοντας ἐντρυφήσει στὴν Ἁγία Γραφή, στοὺς πατέρες, στὴν ὀρθόδοξη παράδοση, ὁ λόγος τους εἶναι πολύτιμος. Νομίζω πὼς κανεὶς ἐπίσκοπος οὔτε ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος ἀρνήθηκε τὴ συνεργασία, οὔτε ὑποτίμησε τὴ συμβολή τους σὲ δύσκολα θεολογικὰ καὶ ποιμαντικὰ προβλήματα.
.                   Ἀναφέρομαι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν μεσάνυχτα ἀπὸ θεολογία καὶ ὅμως ἀποφαίνονται σὰ νά᾽ναι Μεγάλοι Ἀθανάσιοι καὶ ἔχουν τὴν ἀπαίτηση νὰ ὑποκύψει ἡ ἐκκλησία στὶς ἀξιώσεις καὶ ἀπαιτήσεις τους.
.                   Μοῦ ἔγραφε κάποιος: «Γιατί λέτε καὶ κάνετε αὐτὰ καὶ αὐτά; Δὲν ἔχετε διαβάσει τὴν Ἀποκάλυψη;» Τοῦ ἀπαντῶ: «Ἐπειδὴ ἔχω διαβάσει τὴν Ἀποκάλυψη γι᾽ αὐτὸ μιλῶ καὶ ἐνεργῶ ἔτσι. Ἐκτὸς ἂν διαβάζετε διαφορετικὸ κείμενο…» (Παρεμπιπτόντως, θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ στὸν σύγχρονο ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη. Μποροῦσε νὰ σοῦ μιλάει ὧρες γιὰ πνευματικὰ θέματα, τὴν προσευχή, τὴν ὑπακοὴ κ.λ.π. Ὅταν ὅμως τοῦ ἔθετες θεολογικὰ θέματα, σταματοῦσε. «Παιδί μου, ἐγὼ δὲν εἶμαι θεολόγος. Δὲν μπορῶ νὰ δογματίσω, μήπως πέσω καὶ σὲ κανένα δογματικὸ λάθος. Πήγαινε στὸν π. Γεώργιο Καψάνη, στὸν π. Αἰμιλιανό. Αὐτοὶ εἶναι θεολόγοι καὶ ξέρουν!» Αὐτὴ εἶναι ἡ στάση τῶν ἁγίων. Ἡ ἁγία ταπείνωση καὶ ἡ αὐτογνωσία, ἡ ἐπίγνωση τῶν ὁρίων…)
.                   Θὰ ἤθελα νὰ θίξω στὴ συνέχεια συγκεκριμένα θέματα ποὺ δημιούργησαν ἀντιδράσεις καὶ προβλήματα.
.                   Τὰ περιοριστικὰ μέτρα ἔφεραν, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἀντιδράσεις καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο. Ἐκδηλώθηκαν ἀκρότητες καὶ ζηλωτισμοί, ποὺ δείχνουν τὸ λιγότερο ἀνασφάλεια.
Τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, παρέπεμψε στοὺς διωγμοὺς τοῦ Νέρωνα, τοῦ Διοκλητιανοῦ κ.λπ. Προσωπική μου ἄποψη εἶναι ὅτι θὰ μποροῦσαν τὰ μέτρα αὐτὰ νὰ εἶναι ἠπιότερα, ὅπως ἔγιναν στὴ δεύτερη φάση. Νὰ ὑπάρχουν αὐστηροὶ κανόνες ὅπως στὰ super markets κ.λ.π. Καὶ αὐτὸ τὸ λέω μὲ ἐπιφύλαξη, γιατί δὲ ξέρω πόσο μποροῦσε νὰ λειτουργήσει. Ὅ,τι ἔγινε, ἔγινε.
.                   Ὅμως τὸ νὰ θεωρεῖται ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τῆς πολιτείας ὡς ἔναρξη διωγμοῦ, καὶ πρόβα τζενεράλε γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς πανθρησκείας, εἶναι ἀφελὲς καὶ νὰ τὸ συζητᾶμε.
.                   Ἡ Σύνοδος καὶ τὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων τὸ ξεκαθαρίσαμε. Κανεὶς δὲ μᾶς ζήτησε νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας. Ὡς χριστιανοὶ θὰ ἔπρεπε νὰ τηρήσουμε μία ὑπεύθυνη στάση καὶ νὰ συμβάλλουμε στὴν ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας, μένοντας στὰ σπίτια μας.
.                   Τὰ κίνητρα τοῦ Νέρωνα καὶ ὅλων τῶν διωκτῶν ἦταν νὰ διαλύσουν τὴν Ἐκκλησία. Τὰ κίνητρα τῆς πολιτείας ἦταν ἡ διαφύλαξη τῆς δημόσιας ὑγείας.
Σταματῶ σὲ δύο ὑπέροχες δηλώσεις. Ἡ πρώτη εἶναι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.
-Δὲν κινδυνεύει ἡ πίστη ἀλλὰ οἱ πιστοί.
Καὶ ἡ δεύτερη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου:
-Μένουμε σπίτι, γιατί ἀγαπᾶμε.
.                   Τέτοιες δηλώσεις ποὺ θὰ μείνουν στὴν ἱστορία, χάθηκαν στὸν κουρνιαχτό. Δὲν ἀκούστηκε οὔτε ἕνα θετικὸ σχόλιο ἀπὸ τοὺς φωνασκοῦντες «ὁμολογητὲς» τῆς πίστεως.
Σὰ νὰ εἶχαν κλείσει τὰ αὐτιά τους μὲ βουλοκέρι, γιὰ νὰ μὴν ἀκούσουν μία νηφάλια καὶ ὑπεύθυνη φωνή. Ἐθισμένοι στὸν αὐτισμό τους δὲν θέλουν νὰ ἀκοῦνε παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό τους.
.                   Μὲ τὶς προηγούμενες παρεμβάσεις μου ἔγινα στόχος τῶν γνωστῶν «ζηλωτῶν». Θὰ ἔπρεπε κατ᾽ αὐτοὺς νὰ κηρύξω ἐπανάσταση, νὰ ἀνοίξω τὶς ἐκκλησίες, νὰ χτυπήσω τὶς καμπάνες, νὰ καλέσω τὰ κανάλια, νὰ εἰσπράξω τὰ χειροκροτήματα καὶ τελικὰ νὰ διχάσω τὸ Σῶμα τῆς ἐκκλησίας, γιὰ νὰ κερδίσω τὸ στεφάνι τοῦ ὁμολογητοῦ!
.                   Νομίζω ὅτι ἔχουμε ἀρκετοὺς ποὺ τοὺς ταιριάζει ὁ λαϊκὸς τίτλος «τζάμπα μάγκας». Δὲν χρειάζονται καὶ ἄλλοι. «Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματος ἐστέ». Προτίμησα τὸ δρόμο τῆς σύνεσης.
.                   Μίλησα μὲ συνεπισκόπους καὶ ἱερεῖς ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴν ψυχραιμία καὶ τὴν νηφαλιότητα. Μίλησα μὲ σοβαροὺς ἐπιστήμονες, ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴ βαθειά τους πίστη καὶ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ στὴν ἐκκλησία.
.                   Καὶ τοῦτο γιατί ἔνιωσα ὑπεύθυνος ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ μου ἐμπιστεύτηκε. Κατανόησα ὅτι ὅταν συμπεριφερόμαστε ἀνεύθυνα καὶ ἐπιπόλαια, μπορεῖ νὰ γίνουμε ὑπαίτιοι διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ καὶ τελικὰ ἀκούσια φονεῖς.
.                   Ἂν μερικοὶ θέλουν κάτι τέτοιο , ἂς ἀναρωτηθοῦν μήπως δὲν ἔχουν τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ «δουλεύουν τῷ διαβόλῳ».
.                   Αὐτὸ ποὺ μὲ θυμώνει εἶναι οἱ ἑκουσίως ἀνοηταίνοντες. Εἶναι ἄνθρωποι – πολλοὶ δυστυχῶς – ποὺ πιστεύουν ὅτι ἡ ἀρρώστια αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτα, «ἕνα κρυολόγημα, μία κοινὴ γρίπη. Ὅλα εἶναι ψέμα».
Ἀναρωτιέμαι: Μὰ δὲν βλέπουν τὰ νούμερα στὶς ἄλλες χῶρες, δὲν βλέπουν τὰ φέρετρα, τὴν ἀπέραντη θλίψη; Ὅλα εἶναι ψέματα;
Μέχρι νὰ κατανοήσει ὁ Ν. Τρὰμπ ὅτι ὁ ἰὸς δὲν εἶναι προεκλογικὴ ἀπάτη τῶν Δημοκρατικῶν ἢ ἐργαστηριακὸ κατασκεύασμα τῶν Κινέζων, ὁ κορονοϊὸς ἐξαπλώθηκε φρικτὰ στὶς ΗΠΑ καὶ κανεὶς δὲν ξέρει πότε θὰ σταματήσει.
.                 Ὁ Ρ. Τζόνσον ἔκανε σχεδὸν τὸ ἴδιο. Δὲν πῆρε μέτρα. Εἶχε μία ψευδαίσθηση παντοδυναμίας. Ξέχασε ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπος εἶναι. Ὁ ἰὸς δὲν κάνει διακρίσεις, οὔτε φοβᾶται τὴν ἐξουσία. Τελικὰ καὶ ὁ ἴδιος νόσησε καὶ ἡ χώρα του δοκιμάστηκε σκληρά.
Δυστυχῶς ὁ ἰὸς τῆς ἀνοησίας διαχέεται ἀκαριαία καὶ μολύνει ἀναρίθμητους ἐγκεφάλους. Ὅταν συζητᾶς μὲ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους, νιώθεις μία φοβερὴ ἀπογοήτευση. Βλέπεις ἕνα μηχανισμὸ ἀπώθησης ἀπίστευτο.
.                 Μιλᾶς μὲ συγκεκριμένα ἐπιχειρήματα, στατιστικὲς ἔρευνες καὶ ὁ ἄλλος δὲν θέλει νὰ ἀκούσει. Ὅλα τὰ διαγράφει ὡς ἀνυπόστατα. Μοῦ θυμίζουν ἕνα σύλλογο στὴν Ἀγγλία (δὲν ξέρω ἂν ὑπάρχει ἀκόμη), ποὺ ἀμφισβητοῦν τὴν σφαιρικότητα τῆς γῆς. Σύστησαν τὸ σύλλογο γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τὴ θέση τους ὅτι ἡ γῆ εἶναι τετράγωνη!
.                 Ἀναφέρθηκα καὶ στὶς προηγούμενες παρεμβάσεις στὸ θέμα τῆς συνωμοσιολογίας καὶ τῆς προφητολογίας. Εἶναι θλιβερὴ ἡ κατάσταση. Ἂν μπορούσαμε νὰ συγκεντρώσουμε ὅλα τὰ συνωμοσιολογικὰ σενάρια ποὺ κυκλοφόρησαν ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα, καὶ ὅλα τὰ fake news, θὰ γεμίζαμε χιλιάδες σελίδες.
.                 Ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος θὰ ἔχει πολλὴ δουλειὰ καὶ θὰ γελάσει πολύ… Οἱ νουνεχεῖς ἄνθρωποι δέχτηκαν τὰ μέτρα μὲ κατανόηση, ἔχοντας ὑπ᾽ ὄψη τους ὅτι αὐτὸ θὰ ἔχει σοβαρὲς ἐπιπτώσεις στὴν οἰκογένεια, στὴν ἐργασία, στὴν οἰκονομία. Ὅμως τὴ στιγμὴ αὐτὴ προέχει ἡ ὑγεία. Γιὰ τοὺς συνωμοσιολόγους, θρησκευόμενους καὶ μή, γιὰ τοὺς «προοδευτικοὺς» ποὺ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν περιστολὴ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τὴν παραβίαση τῶν προσωπικῶν δεδομένων, τὰ μέτρα εἶναι ἀπαράδεκτα.
.                 Μαζὶ πάει πακέτο καὶ τὸ γλειφιτζούρι περὶ σφραγίσματος τοῦ Ἀντιχρίστου, γιὰ τὸ τσιπάκι ποὺ θὰ μπεῖ καὶ θὰ μᾶς παρακολουθοῦν κ.λπ. κ.λπ. Δηλαδὴ «σιγὰ μὴ στάξει ἡ οὐρὰ τοῦ ποντικοῦ».
.                Ἀγαπητοί μου συνωμοσιολόγοι καὶ προοδευτικοί, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔχουμε πάνω μας τὸ κινητὸ καὶ δὲν κάνουμε δευτερόλεπτο χωρὶς αὐτό, μᾶς ἀνησυχοῦν τὰ μέτρα, γιατί ἔτσι κινδυνεύουν τὰ προσωπικά μας δεδομένα;
.                 Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ στέλνουμε χιλιάδες μηνύματα καὶ προσωπικές μας φωτογραφίες ἢ ξεκατινιαζόμαστε στὸ facebook καὶ στὸ διαδίκτυο, ποὺ σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἑκουσίως ἔκθετοι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ στὸν ὁποιοδήποτε Big Brother, ἀνησυχοῦμε γιὰ τὴν προσβολὴ τῶν προσωπικῶν μας δεδομένων;
.                 Τί μπορῶ νὰ πῶ; Ὅλα αὐτὰ τὰ συνωμοσιολογικὰ σενάρια, θὰ τρελάνουν τὸν κόσμο, ἂν δὲν τὸ ἔχουν κάνει ἤδη. Μία ἀληθινὴ εἴδηση σπάνια ξεπερνᾶ τὰ 1000 ἄτομα ποὺ τὴν βλέπουν καὶ τὴν ἀναπαράγουν. Ἀντίθετα οἱ ἀναπαραγωγεῖς ψευδῶν φημῶν ξεπερνοῦν καὶ τὶς 100.000.
.                 Ἂς δεχτοῦμε, τέλος πάντων, ὅτι ὁ κορονοϊὸς ἦταν κατασκεύασμα τῶν πολυεθνικῶν ἐταιριῶν. Γιὰ πεῖτε μου. Τώρα τί κάνουμε; Τὸν ἀντιμετωπίζουμε ἢ γυρνᾶμε τὴν πλάτη καὶ ζοῦμε σὰ νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα; Μέχρι νὰ βρεθοῦμε διασωληνωμένοι…
.                 Σήμερα γίνεται μία τεράστια προσπάθεια νὰ βρεθεῖ τὸ ἐμβόλιο ἢ τέλος πάντων κάποιο φάρμακο. Ἐπιστήμονες σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀγωνίζονται σκληρά. Δαπανῶνται τεράστια ποσά. Συμφωνῶ ὅτι παίζονται οἰκονομικὰ συμφέροντα.
.                 Ἂν ὅμως βρεθεῖ τὸ ἐμβόλιο καὶ εἶναι πράγματι ἀσφαλές, θὰ ἀρνηθοῦμε νὰ τὸ κάνουμε; Ἔχουμε σκεφτεῖ ὅτι ἂν ζοῦμε σήμερα οἱ περισσότεροι, τὸ ὀφείλουμε στὰ ἐμβόλια; Ἀρρώστιες ποὺ θέριζαν πληθυσμούς, σήμερα ἐξαφανίστηκαν. Ἐκεῖνα ἦταν καλὰ ἐμβόλια καὶ τοῦτο δὲν θὰ εἶναι;
.                 Δυστυχῶς τὰ ἴδια γράφονταν καὶ πρὶν 10-15 χρόνια γιὰ τοὺς ἰοὺς τῆς γρίπης τῶν πτηνῶν καὶ τῶν χοίρων: «Ὁ ἰὸς βγῆκε ἀπὸ τὰ βιολογικὰ ἐργαστήρια τοῦ ἀμερικανικοῦ στρατοῦ». «Ὁ Κίσινγκερ τὸ 1976 δήλωνε ὅτι ὁ παγκόσμιος πληθυσμὸς πρέπει νὰ μειωθεῖ στὸ 1/5 τοῦ σημερινοῦ». «Ὁ ἰὸς τῆς γρίπης τῶν πτηνῶν κυκλοφόρησε γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, ἀλλὰ δὲν τοὺς βγῆκε». Καὶ βέβαια ἡ συμβουλή: «Μὴν πάτε νὰ ἀγοράσετε τὸ ἐμβόλιο, γιατί ἔτσι θὰ θησαυρίσουν οἱ μεγαλομέτοχοι τῶν πολυεθνικῶν. Ἔτσι ἐπιδιώκουν τὰ νεοταξικὰ ἀφεντικά!» κ.λπ. κ.λπ.
.                 Αὐτὰ τότε. Σήμερα γράφονται καὶ ἄλλα. Τὸ ἐμβόλιο θὰ γίνεται μὲ τσιπάκι. Αὐτὸ «θὰ εἶναι τὸ σφράγισμα». Ἀκοῦστε καὶ τὸ ἄλλο. «Ὁ ἱερέας ποὺ θὰ ἔχει τὸ τσιπάκι στὸ χέρι του καὶ θὰ εὐλογεῖ τὰ τίμια δῶρα ἢ τὰ ἄλλα μυστήρια, δὲν θὰ μεταδίδει τὴ χάρη καὶ τὰ μυστήρια θὰ εἶναι ἀνενεργά!» (Πάλι καλὰ ποὺ δὲν ὑποψιάστηκαν κάτι γιὰ τὶς βαλβίδες ἢ τοὺς βηματοδότες τῆς καρδιᾶς μήπως καὶ ἐκεῖ μέσα κρύβεται ὁ Ἀντίχριστος!). Ἀντέχετε καὶ ἄλλο; «Ὁ κορονοϊὸς θὰ φέρει τὴν πανθρησκεία».
.                 Σὲ κάποια ἀπὸ τὰ e-mails μοῦ ἔγραφαν: «Δεχτήκατε ὅλα αὐτὰ τὰ μέτρα γιὰ ἕναν ἰὸ ποῦ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τηλεοπτικός; Ἂν ἐπιβληθεῖ ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμός; Δὲν σᾶς φαίνεται ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι σὰν πρόβα γιὰ τὸ λεγόμενο χάραγμα τῆς Ἀποκάλυψης;»
Κάποια εὐλαβὴς κυρία εἶχε πιὸ καλὸ λογισμό. Ἀπολαῦστε θεολογικὴ ἑρμηνεία: «Ὁ κορονοϊὸς εἶναι ὁ Χριστός! Κορόνα + ἰὸς = ὁ βασιλιὰς Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Παρ’ τὸ αὐγὸ καὶ κούρεψ’ το!
.                 Δυστυχῶς, ἀδελφοί μου, πρέπει ἂν εἴμαστε εἰλικρινεῖς, νὰ τὸ παραδεχτοῦμε: ὁ κορονοϊὸς ἔβγαλε στὴν ἐπιφάνεια πολλὴ ἀρρώστια. Καὶ στὴν κοινωνία – παγκοσμίως, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἐκκλησία.
.                 Ὁ μακαριστὸς προκάτοχός μου Ἰάκωβος ἔλεγε: «Ἡ ἀνθρώπινη πλευρὰ τῆς ἐκκλησίας πάσχει». Κουβαλᾶμε πολλὴ ἀρρώστια. Θὰ μοῦ πεῖτε γι’ αὐτὸ βρισκόμαστε στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε. Ἂν εἴμαστε ὅμως κακοὶ ἄρρωστοι καὶ ἀντιδροῦμε στὴ θεραπεία; Ναί, πράγματι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι νοσοκομεῖο, ἔχει τὰ θεραπευτικὰ μέσα νὰ θεραπεύσει τὸν παραπεσόντα ἄνθρωπο, νὰ τὸν ἐξαγιάσει κ.λ.π. Ἂν ὅμως πετᾶμε τὰ φάρμακα, ὅπως κάνουν ἀρκετοὶ ἀσθενεῖς; Ἂν δὲν ἀκοῦμε τὸν ἰατρὸ καὶ τὸν φέρνουμε σὲ δύσκολη θέση; «Τίς ἰαθῆναι βουλόμενος τὸν ἰατρὸν παροργίζει ὡς κἀγώ», ρωτάει ὁ ὑμνογράφος.
.                 Καὶ κάτι ἀκόμη. Μέσα στὰ νοσοκομεῖα μας σήμερα ὑπάρχουν οἱ ἐνδονοσοκομειακὲς λοιμώξεις ποὺ ἔχει γίνει ὁ ἐφιάλτης τῶν γιατρῶν. Ἐκεῖ ποὺ κάνεις μία δύσκολη ἐγχείρηση καὶ ὅλα πᾶνε καλά, ἔρχεται ἕνα ἐνδονοσοκομειακὸ μικρόβιο καὶ ἀνατρέπει τὰ πάντα.
.                 Δυστυχῶς αὐτὸ πραγματικὰ συμβαίνει καὶ στὴν Ἐκκλησία. Κι ἐδῶ κινδυνεύουμε ἀπὸ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἐνδονοσοκομειακὲς λοιμώξεις…
.                 Κι ἔρχομαι στὸ σημαντικότερο καὶ πλέον κρίσιμο ἐρώτημα ποὺ τέθηκε. Τὸ βασικὸ ἐπιχείρημα τῶν κατὰ φαντασίαν «ὁμολογητῶν» εἶναι ὅτι ὅταν μπαίνεις στὴν Ἐκκλησία, δὲν ἀρρωσταίνεις. Σὰν νὰ λέμε ὅτι ὁ ναὸς εἶναι ἀποστειρωμένος, ἀντιμικροβιακὸς κλωβός, ποὺ δὲν ἀφήνει τὰ μικρόβια νὰ μποῦν μέσα…
.                 Κάποιος ἔγραψε καὶ τοῦτο: «Ὅταν ἀσπαζόμαστε τὰ χέρια τοῦ ἱερέα, μετέχουμε τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Ἂν πιστεύουμε ὅτι ὁ ἱερέας μπορεῖ νὰ μεταδώσει ἀσθένειες, ἀρνούμαστε τὴν χάρη τῆς ἱερωσύνης, τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ».
.                 Προσωπικὰ ὁμολογῶ ὅτι ὅταν ἔχω κάποια μεταδοτικὴ ἴωση, δὲν χαιρετάω κανέναν διὰ χειραψίας, οὔτε ἀφήνω νὰ μοῦ φιλήσουν τὸ χέρι, οὔτε ἂν λειτουργῶ μοιράζω ἀντίδωρο. Αὐτὸ τὸ ἔκανα πάντα, ὄχι τώρα.
.                 Εἶναι θέμα εὐθύνης. Ἀντίθετα πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν κάποια ἴωση δὲ λαμβάνουν τὴν πρόνοια νὰ προφυλάξουν τοὺς ἄλλους, νὰ μὴν χαιρετίσουν κλπ. Πολλὲς φορὲς ἔχουμε νοσήσει ἀπὸ τὴν ἀπροσεξία τῶν ἄλλων.
.                 «Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτρέψει ὁ Κύριος νὰ κολλήσουμε;», ρωτάει κάποιος ἄλλος. Ὁ Κύριος ἔδωσε μυαλὸ καὶ σήμερα τὸ ἐργαλεῖο τῆς ἐπιστήμης γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προφυλαχθοῦμε.
.                 Πρὶν λίγα χρόνια εἶχα ἐπισκεφθεῖ ἕνα γυναικεῖο μοναστήρι. Εἶχε πάνω ἀπὸ τριάντα μοναχές. Κάποια μοναχὴ κόλλησε γρίπη. Οἱ ὑπόλοιπες εἶχαν αὐτὴ τὴ νοοτροπία: «φυλάει ὁ Θεὸς» καὶ δὲν πῆραν μέτρα. Τὴν μέρα ποὺ πῆγα ὅλες ἦταν στὸ κρεβάτι μὲ ὑψηλὸ πυρετό, ἐκτὸς ἀπὸ δύο. Ὅταν πλέον εἶχαν φτάσει στὸ ἀπροχώρητο, συμβουλεύτηκαν γιατρὸ καὶ σύστησε στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης. Ἔτσι οἱ δύο μοναχὲς ἄρχισαν νὰ ἀπολυμαίνουν τὰ χέρια, ἔβαλαν μάσκες καὶ μπόρεσαν νὰ κρατήσουν τὸ μοναστήρι «ὄρθιο». Πεῖτε μου, ἦταν πράξη ἀπιστίας τὸ ὅτι ἔλαβαν τὰ μέτρα τους; Τὸ ὅτι ἔβαλαν μάσκα, ἦταν ἀντιμοναχικὸ καὶ ξένο πρός… τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση;
.                 Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι, ὁ κορονοϊὸς ἦλθε στὴν Πελοπόννησο ἀπὸ τοὺς προσκυνητὲς τῶν Ἁγίων Τόπων. Γιὰ προσκύνημα πῆγαν οἱ ἄνθρωποι! Καὶ δύο μοναχοὶ ποὺ μετέφεραν τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Γεωργίου στὴ Μ. Βρετανία, γύρισαν μὲ τὴ νόσο. Κόλλησαν καὶ ἄλλοι μαζί τους. Γιατί ὁ Θεὸς δὲν προστάτεψε; Δὲν γνωρίζω, οὔτε μπορῶ νὰ ἑρμηνεύσω τὶς βουλές Του. (Κάποιος μου εἶπε ὅτι τὸ συγκεκριμένο μοναστήρι ἔχει… φιλοπαπικὲς τάσεις, γι᾽ αὐτὸ καὶ τοὺς τιμώρησε ὁ Θεός! Θεολογικώτατη ἑρμηνεία.)
.                 Ἕνα ἀκόμη ἐπιχείρημα ποὺ πολλοὶ ἔγραψαν εἶναι γιατί στὶς Σλαβικὲς χῶρες ποὺ δὲν ἔκλεισαν οἱ ἐκκλησίες, δὲν ὑπῆρξαν κρούσματα. Εἶχα ἄμεση ἐπικοινωνία ἀπὸ Ρωσία καὶ Οὐκρανία καὶ γνώριζα πολὺ καλὰ τί συνέβαινε.
.                 Ἀλλὰ οἱ ἀδελφοί μας αὐτοὶ δὲν εἶχαν καθόλου πληροφόρηση καὶ δὲν γνωρίζουν τὸ δράμα ποὺ ἐκτυλίσσεται. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἦλθαν στὰ χέρια μου σελίδες ὁλόκληρες. Πολὺ περιληπτικὰ καταγράφω μερικά.
.                 Ἂν στὴν Ἑλλάδα ἡ συνωμοσιολογία καὶ ἀντιχριστολογία καλὰ κρατοῦν, – συνδεδεμένα πάντα μ᾽ ἕναν φανατισμό, στὶς δύο μεγάλες χῶρες Ρωσία καὶ Οὐκρανία, τὰ πράγματα εἶναι πολὺ χειρότερα.
.                 Καὶ αὐτὸ τὸ καταθέτω ἀπὸ προσωπικὴ πείρα. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ἦταν ἡ αἰτία νὰ μολυνθοῦν ὁλόκληρες μοναστικὲς κοινότητες καὶ ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς ἀπὸ τὸν κορονοϊὸ καὶ νὰ γίνουν ἑστίες μόλυνσης γιὰ τοὺς προσκυνητές.
.                 Γιὰ τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ τὰ μοναστήρια ἔχουμε σχετικὰ λίγες πληροφορίες, γιατί ἐπιβλήθηκε ἄνωθεν «σιγὴ ἰχθύος». Ἀκόμη ἡ σκιὰ τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης K.G.B. φαίνεται νὰ καλύπτει τὰ πάντα.
.                 Οἱ πρῶτες πληροφορίες ποὺ ἔφτασαν σὲ μᾶς ἦταν ὁ θάνατος δύο ἐπισκόπων καὶ ἑνὸς ἱερέως, τοῦ π. Ἀλεξάνδρου μὲ τὸν ὁποῖο εἴχαμε βρεθεῖ σὲ συνέδρια στὴ Μόσχα. Ἐπρόκειτο γιὰ ἐξαίρετο κληρικό, μόλις 49 χρονῶν, ποὺ ἄφησε ὀρφανὰ τρία παιδιά.
.                 Πρὶν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε γιὰ τὴν τραγωδία ποὺ ζεῖ ἡ περίφημη Λαύρα τοῦ ἁγίου Σεργίου, ὅπου ζοῦν ἑκατοντάδες μοναχοὶ καὶ φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας.
Ὁ Πρύτανης τῆς Ἀκαδημίας ἐπίσκοπος Πιτιρίμ, καὶ ὁ ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ ἐπίσκοπος Παραμόνος , μολύνθηκαν. Ὁ πρῶτος διεκτραγωδεῖ τὴν κατάσταση.
.                 Ἐνῶ οἱ μοναχοὶ ἤθελαν νὰ κρατήσουν κλειστὲς τὶς πύλες, οἱ «πιστοὶ» ἐπέμεναν φορτικὰ νὰ μποῦν μέσα γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν. Οἱ μοναχοὶ ἀναγκάστηκαν νὰ ὑποχωρήσουν καὶ τὸ κακὸ ἔγινε.
.                 Ὁ ἐπίσκοπος Πιτιρὶμ γράφει μεταξὺ τῶν ἄλλων.
«Μεγάλη Δευτέρα. Πρωί. Οἱ πύλες τῆς Λαύρας τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Ἁγίου Σεργίου εἶναι κλειστές. Μπροστά τους ἕνα μεγάλο πλῆθος πιστῶν σὲ ἀναστάτωση, ἀπαιτεῖ νὰ ἀνοίξει ἡ Λαύρα. Συμπεριφέρονται πολὺ ἐπιθετικὰ καὶ κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ἐκφράζονται μὲ πολὺ ἄσχημο τρόπο.
.                 Ὁ ἐπίσκοπος Παραμόνος, ἡγούμενος τῆς Λαύρας, ἀποφασίζει, κάτω ἀπὸ τὴν ἀσφυκτικὴ πίεση τῶν πιστῶν, νὰ ἀνοίξει τὴν Λαύρα γιὰ ὁλόκληρη τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ γιὰ τὸ Πάσχα.
.                 Ἡ ἀγωνία ὅλων μας ξεκίνησε τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Ἀρρώστησε ὁ Ἡγούμενος τῆς Λαύρας, πολλοὶ ἱερεῖς, φοιτητὲς τῆς Ἀκαδημίας, ἀλλὰ καὶ μερικοὶ σεβάσμιοι Γέροντες, κάποιοι, δέ, ἀπὸ αὐτοὺς σὲ σοβαρὴ κατάσταση.
.                 Τὴν Μεγάλη Παρασκευή, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ὅλοι μας εἴχαμε καρφωθεῖ στὸν Σταυρό. Καὶ ἀπὸ κάτω, τὸ πλῆθος περίμενε ἕνα θαῦμα. Ἀλλὰ τὸ θαῦμα δὲν ἔγινε.
.                 Μᾶς κατηγόρησαν ὅτι εἴχαμε ἐγκαταλείψει τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια. Ἐμεῖς μπορούσαμε νὰ ἀπαντήσουμε μόνο μὲ ἕναν τρόπο – νὰ ἀρρωστήσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἔτσι ὥστε οἱ ἄνθρωποι, βλέποντας τὰ βάσανά μας, νὰ λυπηθοῦν ἐκείνους ποὺ ἦταν ἀκόμα ὑγιεῖς, νὰ λυπηθοῦν τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἱεροψάλτες τους.
.                 Εὑρισκόμενοι στὴν Ἐντατική, πεθαίνοντας ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀσφυξία (σήμερα εἶδα προσωπικὰ ὅσους βρίσκονται σὲ σοβαρὴ κατάσταση, νὰ βογκᾶνε ἀπὸ τοὺς πόνους καὶ τὴν ἀδυναμία νὰ ἀναπνεύσουν), ζητᾶμε σιωπηλὰ ἀπὸ τοὺς ἐνορίτες μας: λυπηθεῖτε μας, λυπηθεῖτε ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀκόμα ζωντανοί, ἀκόμα ὑγιεῖς. Λυπηθεῖτε τοὺς γιατρούς, οἱ ὁποῖοι πεθαίνουν τὴν ὥρα τῆς ὑπηρεσίας τους, χωρὶς νὰ λυπηθοῦν τὸν ἑαυτό τους. Λυπηθεῖτε τους.
.                 Ποιός θὰ σᾶς καθοδηγήσει πνευματικά, ποιός θὰ σᾶς κοινωνεῖ, θὰ σᾶς θεραπεύσει, θὰ σᾶς ἐνθουσιάζει μὲ ὑπέροχους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους, ἐὰν κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς πεθάνουν, ἢ κάποιοι μείνουν ἀκόμη ἀνάπηροι μὲ τραυματισμένους τοὺς πνεύμονες;
.                 Ἐγὼ προσωπικὰ εἶχαν τὴν ἤπια μορφὴ μόλυνσης ἀπὸ τὸν κορονοϊό, ἀλλὰ σήμερα ἡ ἀξονικὴ τομογραφία ἔδειξε κάποια σημάδια μερικῆς πνευμονικῆς ἴνωσης (πιθανὴ συνέπεια τῆς νόσου).
.                 Τί θὰ ἀπογίνουν, ὅμως, ὅλοι ὅσοι ἔχουν ἀρρωστήσει σοβαρά; Ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ ἀρρωσταίνουμε συχνότερα – λυπηθεῖτε μας! Ὁ Κύριος ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας καὶ μᾶς θέλει φιλεύσπλαχνους καὶ ἐλεήμονες: «Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν!» (Ματθ. 9,13 καὶ 12,7)
.                Τὸ κοινὸ κακό, ὅσο παράξενο καὶ νὰ φαίνεται, δὲν ἕνωσε, ἀλλὰ χώρισε τοὺς πιστοὺς σὲ ὅσους ταπεινὰ ἔμειναν στὰ σπίτια τους, στερούμενοι τῶν λειτουργιῶν τοῦ Πάσχα ἀλλὰ ὄχι τὸ ἴδιο τὸ Πάσχα, καὶ σὲ ὅσους ἐπέμεναν νὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία.
.               Οἱ πρῶτοι εἶναι ὁ προσεκτικὸς Νικόδημος καὶ οἱ ὑπάκουες πιστὲς γυναῖκες ποὺ φέρουν μύρα. Οἱ δεύτεροι –ἕνας ζηλότυπος Πέτρος, ποὺ ὁρκίστηκε ὅτι δὲν θὰ προδώσει ποτὲ τὸν Κύριό του, τὸν ὑπερασπίστηκε μ᾽ ἕνα σπαθὶ καὶ ξαφνικά, ἀπροσδόκητα γιὰ ὅλους, ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό, τὸν πρόδωσε, φοβισμένος ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀναγώρισαν.
Ἀλλὰ ποιούς βλέπουμε στὸν Σταυρό; Τὴν Μητέρα τοῦ Κυρίου, τὸν ἀγαπημένο του μαθητῆ Ἰωάννη, τὶς μυροφόρες γυναῖκες, τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ Νικόδημο. Καὶ ποῦ εἶναι οἱ ὑπόλοιποι ποὺ ἔχουν ὁρκιστεῖ πίστη; Ὅλοι ἔφυγαν.
.                 Τί λάθος ἔκαναν; Ἡ αὐτοπεποίθησή τους ἀπέτυχε: ἀκόμα κι ἂν ὅλοι θὰ Σὲ ἀρνηθοῦν, ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ Σὲ ἀρνηθῶ ποτέ. Καὶ ποῦ κρύβονται, φοβοῦνται; Στὸ ὑπερῶο τῆς Σιών, ὁ ὁποῖος ἔγινε ὁ πρῶτος χριστιανικὸς ναός.
Καὶ ἔχασαν τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, ποὺ ἦταν ἐκεῖ ὅπου τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του πρωτοεμφανίστηκαν. Καὶ στὸν Σταυρὸ καὶ στὸν Τάφο. Καὶ ἐν τέλει, ἦταν ἐκείνη ἡ ἁγνή, ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη ποὺ ἀποδείχθηκε ὑψηλότερη ἀπὸ τὸ ζῆλο, τὸ θάρρος καὶ ὅλους τοὺς ὅρκους τῆς πίστης.
.                 Ἀλλὰ τί ἔσωσε τοὺς μαθητές, πῶς ὁ Πέτρος δικαιολογήθηκε τελικά; Ἡ ἀναγνώριση τῶν λαθῶν, τῆς μετανοίας του – αὐτὰ εἶναι τὰ μόνα στοιχεῖα ποὺ διακρίνουν τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Τετάρτη – τὸν Πέτρο ἀπὸ τὸν Ἰούδα.
.                 Πόσο δύσκολο εἶναι, ἄραγε, γιὰ τοὺς σημερινοὺς Πέτρους νὰ παραδεχτοῦν ὅτι ἔκαναν λάθος, ὅτι δὲν εἶχαν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ συμπόνια γιὰ τὸν συνάνθρωπό τους!
.                 Τελικά, ἀκόμη καὶ τὴν ἀναζήτηση τῆς εὐλογίας μποροῦν νὰ τὴν μετατρέψουν σὲ ἐγωϊστικὴ ἀπληστία. Πόσες περίπλοκες δικαιολογίες ἀκούστηκαν ἀπὸ τοὺς ζηλωτές, πόση παραπληροφόρηση -οἱ ναοὶ ἐξισώθηκαν μὲ τὰ φαρμακεῖα καὶ τὰ σοῦπερ μάρκετ κ.α.
Τώρα εἶναι μία πολλὴ κρίσιμη καὶ δύσκολη στιγμὴ γιὰ ὅλους ὅσους ἔζησαν τὸ Πάσχα στὸ ὑπερῶο τῆς Σιὼν καὶ ὄχι στὸ Γολγοθά. Ἔχουν ἀρκετὴ δύναμη νὰ μετανοήσουν;»
.                 Λίγο ἀργότερα ὁ ἐπίσκοπος Πιτιρὶμ θὰ πεῖ σὲ συνέντευξή του:
.                 «Αὐτὴ τὴ στιγμή, δὲν πρέπει νὰ χαλαρώσουμε τὸ καθεστὼς τῆς ἀπομόνωσης, ὅσο δύσκολο καὶ ἂν μᾶς φαίνεται αὐτό. Αὐτὸ τὸ μεγάλο ξέσπασμα τῆς ἐπιδημίας ὀφείλεται στὴν ἀνευθυνότητα ὅλων ὅσων δὲν ἤθελαν νὰ τηρήσουν τὸ καθεστὼς τῆς αὐτοαπομόνωσης.
Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες ἐκκλήσεις μας νὰ ἀποφεύγουν νὰ πηγαίνουν στὶς ἐκκλησίες, δὲν θέλησαν νὰ στερηθοῦν τὴ χαρὰ νὰ εἶναι παρόντες στὶς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ τοῦ Πάσχα.
.                 Ἐκεῖνες τὶς πρῶτες ἡμέρες μετὰ τὴ θετικὴ διάγνωση, ἡ καρδιά μου βρισκόταν συνεχῶς στὸ ναό, ποὺ εἶναι μόλις λίγα βήματα μακριὰ ἀπὸ τὸ κελί μου. Δὲν μποροῦσα νὰ συγκρατήσω τὰ δάκρυά μου, ὅταν ἔνιωσα ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν κλειστή μου πόρτα περνοῦσε ἡ Πασχαλινὴ πομπὴ καὶ οἱ Πατέρες ἔψαλλαν τὸν Ἀναστάσιμο κανόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἐνῶ ἐγὼ ἤμουν καταδικασμένος στὴν ἀπομόνωση πίσω ἀπ᾽ αὐτὴν τὴν πόρτα. Ἀλλὰ ἡ χάρη τῶν ἡμερῶν τῶν ἀχράντων παθῶν τοῦ Κυρίου ἄνοιξε τὴν καρδιά μου, καὶ ἡ χαρὰ τοῦ Πάσχα, βουτηγμένη στὰ δάκρυα, τὴν πλημμύρισε ὁλόκληρη.
.                 Σήμερα παρατηροῦμε πὼς ἡ κοινωνία ἐπικεντρώνει τὴν προσοχή της στὸ γεγονὸς ὅτι ἀρρώστησαν πολλοὶ κληρικοί. Προτείνουν ἀκόμα καὶ νὰ δημοσιεύονται λίστες μὲ τὰ ὀνόματα τῶν ἄρρωστων ἱερέων “γιὰ νὰ φαίνεται ἡ ἀλήθεια”.
.                 Ποιός πιστεύετε ὅτι εἶναι ὁ λόγος γιὰ μία τέτοια ἐπιλεκτικὴ προσοχή; Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἐπαγγελμάτων ἀρρωσταίνουν, καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ξέρει μὲ βεβαιότητα ποῦ ἀκριβῶς θὰ κολλήσει τὸν ἰό.
.                 Στὴν πραγματικότητα οἱ ἱερεῖς ἀνήκουν σὲ ὁμάδα ὑψηλοῦ κινδύνου, εἰδικὰ στὰ μοναστήρια. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀκολουθιῶν στοὺς ναούς, εἶναι πολὺ δύσκολο, δυστυχῶς, νὰ τηρηθοῦν μὲ λεπτομέρεια ὅλα τὰ μέτρα ποὺ ἀποκλείουν τὴν πιθανότητα μόλυνσης.
.                 Πήραμε ἀμέσως αὐστηρὰ μέτρα, προσπαθήσαμε καὶ τὶς ἀποστάσεις νὰ κρατήσουμε, ἀπολυμαίναμε τὰ χέρια μας καὶ διαθέταμε μάσκες γιὰ ὅλους. Ἀλλά, γιὰ παράδειγμα, ἡ ἀπόσταση ἀσφαλείας παραβιαζόταν, ὅταν ὁ ἱερέας θυμίαζε τὸ ναὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔρχονταν πιὸ κοντὰ ὁ ἕνας στὸν ἄλλον στοὺς διαδρόμους, ὥστε νὰ μπορέσει νὰ περάσει ὁ κληρικὸς μὲ τὸ θυμιατό.
.                 Τοὺς παρακαλούσαμε νὰ φοροῦν μάσκα, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι δὲν ὑπάκουαν. Οἱ ἱερεῖς ἐξομολογοῦσαν ἀσταμάτητα, γιατί πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν τὴ διάκριση νὰ μείνουν στὸ σπίτι τους, ὅταν ἐμφάνιζαν ἕνα ἤπιο σύμπτωμα.
.                 Καὶ βέβαια, ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνο εἶναι ἂν ἕνας μολυσμένος βρεθεῖ στὴν ἐκκλησιαστικὴ χορωδία -τότε εἶναι πιθανὸ νὰ μολυνθοῦν σχεδὸν ὅλα τὰ μέλη τοῦ χοροῦ.
Ἐρώτηση: Πρὶν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ κορονοϊοῦ, οἱ ἱερεῖς στοὺς ναοὺς παρότρυναν τοὺς πιστοὺς μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: ἐὰν εἶστε χριστιανοί, νὰ ἐκκλησιάζεστε συχνότερα, νὰ ἐξομολογεῖστε πιὸ τακτικά, νὰ μεταλαμβάνετε γιὰ νὰ κατοικεῖ ὁ Θεὸς στὴν ψυχή σας» καὶ ἐπίσης «ἕνα κοινὸ ἀπὸ ὅλους Κύριε ἐλέησον, ἀξίζει ὅσο 100 προσωπικά, μεμονωμένα». Στην περίοδο τοῦ κορονοϊοῦ, οἱ ἱερεῖς λένε: «ἐὰν εἶστε χριστιανοί, νὰ μὴν ἔρχεστε στὸ ναό, γιατί προέχει νὰ σκέφτεστε τοὺς συνανθρώπους σας, μπορεῖτε νὰ προσεύχεστε στὸ σπίτι καὶ νὰ παρακολουθεῖτε ὅλες τὶς ἀκολουθίες σὲ ἀπευθείας μετάδοση, ἡ συχνὴ Θεία Μετάληψη αὐτὴ τὴ στιγμὴ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λάθος, δὲν εἶναι κακὸ νὰ μᾶς λείψει γιὰ ἕνα προσωρινὸ διάστημα, τὸ σημαντικότερο εἶναι νὰ διατηροῦμε τὸ Θεὸ μέσα στὴ καρδιά μας». Μετὰ τὴν ἐπιδημία ὅταν, Θεοῦ θέλοντος, θὰ ἀνοίξουν πάλι οἱ ναοὶ γιὰ τοὺς πιστούς, τί θὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τοὺς ποιμένες μας;
Ἀπάντηση: Ἡ μεγαλύτερη χριστιανικὴ ἀρετὴ εἶναι ἡ διάκριση. Ἀκριβῶς αὐτὴ λείπει συχνὰ σὲ ὅλους ὅσοι προσπαθοῦν νὰ ἐφαρμόζουν ἀπαράλλακτά τους κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅσα ἔχουν καθιερωθεῖ ἐδῶ καὶ αἰῶνες χωρὶς καμία ἀπολύτως διάθεση γιὰ προσαρμοστικότητα, ἰδιαίτερα σὲ ἔκτακτες συνθῆκες, ὅπως ἡ τωρινή, οἱ ὁποῖες μᾶς βγάζουν ἔξω ἀπὸ τὸ συνηθισμένο πλαίσιο.
.                 Αὐτὸ ἀκριβῶς βιώνουμε αὐτὴ τὴ στιγμή, ποὺ θεσπίζονται προσωρινοὶ περιορισμοὶ γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ ζωὲς καὶ ἡ ὑγεία τῶν συνανθρώπων μας χωρὶς νὰ πρόκειται καθόλου γιὰ νέο διωγμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως διακηρύττουν πολλοὶ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς ποὺ δὲν ἔχουν τὴν ἀρετὴ τῆς διάκρισης.
.                 Οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ἐμπιστεύονται καὶ φυσικὰ δὲν ἀμφισβητοῦν τοὺς πρεσβυτέρους τους καὶ τοὺς πνευματικούς τους πατέρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παρασύρονται αὐτὸ τὸ διάστημα ἀπὸ ἀκραῖες τοποθετήσεις πολλῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων, ὅπως τοῦ Ἡγουμένου Σέργιου Ρομανὼφ ἀπὸ τὴν πόλη Αἰκατερίνμπουργκ, ὁ ὁποῖος ξεσήκωσε τὰ πλήθη νὰ μὴν ὑπακούσουν στὰ σχέδια ὅσων μὲ τὴ συνεργασία τῶν Ἑβραίων, ἔχουν στήσει αὐτὴ τὴ σατανικὴ συνωμοσία κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.
.                 Ἀλλὰ ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία πιὸ ἀξιόπιστος ἐγγυητὴς ἀπὸ τὴ Σύνοδό της, τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας της; Ὁ κορονοϊὸς ξεσκέπασε τὴν πιὸ ἐπικίνδυνη ἀσθένεια, ἡ ὁποία εἶναι ἴσως χειρότερη καὶ ἀπὸ τὸν ἰὸ τὸν ἴδιο.
.                 Αὐτὴ εἶναι ἡ παντελὴς ἀγνόηση τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Αὐτὴ ἡ ἀσθένεια γιὰ μᾶς δὲν εἶναι καινούργια – εἶναι τὸ κατάλοιπο τῆς Σοβιετικῆς ἐποχῆς, στὸ τέλος τῆς ὁποίας μεγάλος ἀριθμὸς ἀντιφρονούντων ἐντάχθηκε στὴν Ἐκκλησία.
.                 Καὶ ὅλοι αὐτοὶ ὑπονόμευαν τὴν Ἐκκλησία τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ ἀρνητικὴ κριτικὴ καί, σὲ περιπτώσεις, ἀκόμη καὶ ἡ πλήρης παραβίαση τῶν ἐντολῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν ἔχουν γίνει σχεδὸν κανόνας.
.                 Πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἀρνητικὴ κριτικὴ καὶ τὴν ἀνυπακοή, συνεχῶς ὑπῆρχε ἡ ἀπειλὴ τοῦ σχίσματος. Ἦταν ἀναμενόμενο, αὐτὴ ἡ κατάσταση ἀργὰ ἢ γρήγορα νὰ ἐξελιχθεῖ σ᾽ ἕνα πολὺ σοβαρὸ πρόβλημα.
.                 Τώρα πιὰ ἔχει ξεδιπλωθεῖ μπροστὰ μας σὲ ὅλη τὴν ντροπιαστική της μορφή.
.                 Ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἄποψη, θὰ ἤθελα νὰ ὑπενθυμίσω τὴν ρήση τοῦ ὁσίου Ἀλεξίου, Ἀρχιεπισκόπου Μόσχας, ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα μεγάλο καὶ ἔνδοξο θαῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν τρέχουσα κατάσταση τῆς κρίσης, ἡ Ἱεραρχία – ὁ Πατριάρχης μὲ τὴ Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων- προσπάθησαν σοφὰ νὰ βροῦν τὴν λύση στὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς ἐπιδημίας, ὥστε νὰ ἔχουμε τὶς λιγότερες δυνατὲς ἀπώλειες σὲ ἀνθρώπινες ζωές.
.                 Ὅμως ἡ ἀνυπακοὴ καὶ ὁ ἐγωϊσμὸς τῶν «ζηλωτῶν» χριστιανῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ὁδήγησαν στὸ χειρότερο σενάριο. Ὅταν περάσει ὁ κίνδυνος τῆς πανδημίας, θὰ πρέπει νὰ κατανοήσουμε γιατί συνέβησαν ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ βγάλουμε συμπεράσματα. Ὅλα αὐτὰ τὰ ζητήματα θὰ πρέπει νὰ ἐξεταστοῦν.
.                 Ναί, οἱ σχέσεις τῶν ἐνοριτῶν καὶ τῶν ἱερέων, ὅπως καὶ τῶν ἱερέων καὶ τῶν ἐπισκόπων, νομίζω πὼς θὰ ἀλλάξουν, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν ἔννοια ποὺ προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἐκφοβίσουν μερικοὶ τώρα – ὅτι οἱ ἐπίσκοποι θὰ γίνουν διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας-, ἀλλὰ πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς θεραπείας ὅλου αὐτοῦ τοῦ φαινομένου ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ φανατισμοῦ ποὺ καταγράφτηκε αὐτὸ τὸ διάστημα καὶ εἶχε αὐτὲς τὶς τραγικὲς συνέπειες».

.                 Τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι τόσο συγκλονιστικὸ ποὺ δὲν ἔχω νὰ προσθέσω ἢ νὰ σχολιάσω τίποτα. Ἂς μᾶς βοηθήσει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ἀνοησία, ὁ φανατισμός, ὁ ἐγωϊσμός, ἡ δαιμονικὴ αὐτοπεποίθηση βλάπτουν σοβαρὰ τὴν ὑγεία! Ἂς συνεχίσουμε ὅμως.
.                     Πόσοι εἶναι οἱ ἄρρωστοι στὴ Λαύρα; Κανεὶς δὲ γνωρίζει. Οὔτε πόσοι ὑπέκυψαν. Στὴ Θεολογικὴ Ἀκαδημία οἱ πληροφορίες λένε ὅτι ἀπὸ τοὺς 126 φοιτητὲς καὶ καθηγητές, τὰ κρούσματα εἶναι 52, συμπεριλαμβανομένων σχεδὸν ὅλων τῶν καθηγητῶν, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων εἶναι ἡλικιωμένοι καὶ σὲ πολὺ σοβαρὴ κατάσταση.

Μονὴ Ἁγίου Σεραφείμ. Ντιβέγιεβο (Σάρωφ)
.                     Πρόκειται γιὰ πολυμελῆ γυναικεία ἀδελφότητα τὴν ὁποία ἔχω ἐπισκεφθεῖ τρεῖς φορές. Τελευταία ἦταν τὸ 2001 μαζὶ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο. Τότε εἶχε 300 μοναχὲς καὶ τώρα νομίζω πρέπει νὰ ἔχουν ξεπεράσει τὶς 600. Κι ἐπειδὴ ἐκεῖ βρίσκονται τὰ λείψανα τοῦ ἄγ. Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, τὸ μοναστήρι αὐτὸ δέχεται χιλιάδες προσκυνητές.
.                     Κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ σταματήσει τὸ κύμα, ἰδιαίτερα τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Οἱ προσκυνητὲς ὄχι μόνον ἀδιαφόρησαν στὶς ἐκκλήσεις γιὰ νὰ μὴν ἐπισκέπτονται τὸ μοναστήρι, ἀλλὰ προσέρχονταν στὸ ναὸ χωρὶς νὰ λαμβάνουν τὰ ἀπαραίτητα ὑγειονομικὰ μέτρα. Ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι πολλὲς μοναχὲς νόσησαν. Κάποιοι ἀνεβάζουν τὸν ἀριθμὸ σὲ 160. Ἡ ἡγουμένη ποὺ εἶναι καὶ γιατρὸς μεταφέρθηκε μὲ ἑλικόπτερο στὴ Μόσχα. Κι ἐδῶ τηρεῖται σιγὴ ἰχθύος. Γεγονὸς εἶναι πὼς στὶς 25 Ἀπριλίου τὸ μοναστήρι μπῆκε σὲ καραντίνα.

Θεολογικὸ σεμινάριο Perevinky
.                     Ἄγνωστος ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀσθενῶν. Στὶς 3 Μαΐου ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀπομάκρυνε τὸν Πρύτανη γιατί δὲν τήρησε τὶς ὁδηγίες.

Μοναστήρι ἁγ. Ἐλισάβετ-Λευκορωσία
.                     Καὶ ἐδῶ καλύπτεται ἡ κατάσταση μ᾽ ἕνα πέπλο σιωπῆς. Πληροφορίες, ποὺ διέρρευσαν, μιλοῦν γιὰ 60-80 μοναχὲς ποὺ νόσησαν καὶ μία νεκρή.

Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου
.                     Ἦταν ἀπὸ τὰ πρῶτα μοναστήρια ποὺ χτυπήθηκαν ἀπὸ τὸν κορονοϊό. Σὲ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία ποὺ εἶχα, κατάλαβα ὅτι οἱ πληροφορίες εἶναι συγκεχυμένες. Ἄλλοι μιλοῦν γιὰ 68, ἄλλοι γιὰ 90, ἄλλοι γιὰ 200 νοσήσαντες μοναχοὺς καὶ γύρω στοὺς 50-60 φοιτητές. Ἤδη ὑπάρχουν 3 νεκροὶ μοναχοί.
.                     Τὰ ἴδια συμβαίνουν καὶ στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Ἰωνᾶ στὸ Κίεβο καὶ στὴ Λαύρα τοῦ Ποτσάεφ στὴ Δυτικὴ Οὐκρανία, ὅπου ὄχι μόνο τὸ μοναστήρι, ἀλλὰ καὶ ἡ πόλη τοῦ Ποτσάεφ ἔχουν μπεῖ σὲ καραντίνα.
.                     Φοβᾶμαι ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι πολὺ χειρότερη καὶ τὰ θύματα πολὺ περισσότερα. Ἀλλὰ οἱ «εὐλαβεῖς» συνωμοσιολόγοι ἐπιμένουν ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι σχέδια τῶν σιωνιστῶν, τῆς «παγκόσμιας διακυβέρνησης», «τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων» ποὺ στόχο ἔχουν τὴ διάλυση τῆς «ἁγίας Ρωσίας». Κάθε ὁμοιότητα μὲ τὰ καθ᾽ ἡμᾶς εἶναι ἐντελῶς συμπτωματική.
Πιστεύω γιὰ τοὺς καλοπροαίρετους νὰ ἀρκοῦν ὅλ᾽ αὐτὰ γιὰ νὰ ἀλλάξουν ἄποψη. Γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα ἄλλο. Ἂς συνεχίσουν νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ γῆ…. εἶναι τετράγωνη!
.                     Μεταξὺ τῶν κατηγοριῶν ποὺ μᾶς ἀπευθύνουν κάποιοι εἶναι καὶ ἡ στάση τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Ρωτοῦν: Ἔτσι θὰ ἔκανε ὁ ἅγιος Λουκᾶς; Θὰ δεχόταν νὰ κλείσουν οἱ ἐκκλησίες;
Ἀγαπητοί μου, ὅταν διαβάζουμε ἕνα βιβλίο, δὲν τὸ διαβάζουμε ἐπιλεκτικά, οὔτε κρατᾶμε ὅ,τι μᾶς συμφέρει. Πράγματι ὁ Ἅγιος βρέθηκε στὴ δίνη τῶν διωγμῶν κι ἔβλεπε μὲ πόνο νὰ κλείνουν οἱ ἐκκλησίες ἢ νὰ παραχωροῦνται στοὺς σχισματικούς τῆς «Ζωντανῆς Ἐκκλησίας».
.                     Περιμένοντας τὴ σύλληψή του (1923) συντάσσει τὴ διαθήκη του. Μεταξὺ ἄλλων προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ μὴν προσχωρήσουν στὸ σχίσμα. Καὶ προτρέπει: «Ἂν σᾶς ἁρπάξουν τοὺς ναοὺς καὶ τοὺς δίνουν στὴν ὀργάνωση αὐτή, μὴν ἀντιδρᾶτε… Ἀκόμη καὶ ἂν ὅλοι οἱ ναοὶ πέσουν στὰ χέρια τους καὶ δὲν ἔχετε ποῦ νὰ πάτε, καλύτερα νὰ μὴν πᾶτε πουθενὰ παρὰ σ᾽ αὐτούς… Νὰ μὴν ἀντιστέκεστε στὶς ἀρχές, ποὺ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας ἐπέτρεψε ὁ Θεός».
.                     Ἀλήθεια, τὸ ἔχουμε σκεφτεῖ αὐτό; Ἔχουμε προβληματιστεῖ γιατί ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε καὶ σὲ μᾶς νὰ φτάσουμε, καὶ μάλιστα ἐν καιρῷ εἰρήνης νὰ κλείσουν οἱ ἐκκλησίες;
Πόσοι ἀπὸ μᾶς ἀναγνωρίσαμε τὴ δική μας εὐθύνη, πόσοι εἴπαμε τὸ «διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν» ἐπέτρεψε ὁ Θεός;
.                 Νὰ προσθέσω κάτι ἀκόμη. Ὅλοι στεκόμαστε στοὺς διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη ὁ ἅγιος ἀπὸ τοὺς ἄθεους. Ἕντεκα ὁλόκληρα χρόνια φυλακῆς, βασανιστηρίων, ἐξορίας. Ὅμως ὁ ἅγιος πόνεσε ἐξ ἴσου καὶ ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς τῶν «ψευδαδέλφων» ποὺ δὲν ἦταν ἄλλοι ἀπὸ τοὺς φανατικούς, τοὺς στενόμυαλους, τοὺς original ὀρθόδοξους, ποὺ βλέπουν παντοῦ ἀντικανονικότητες καὶ προδοσίες.
.                     Ὁ βασικός του συνεργάτης π. Μιχαὴλ Ἀντρέεβ, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε μοιραστεῖ τὴν ὀδύνη τῆς πρώτης ἐξορίας, ἔγινε ὁ μεγάλος ἐχθρός του. Διακατεχόμενος ἀπὸ «ζῆλο οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν» κατήγγειλε τὸν Ἅγιο γιὰ παραβάτη «τῶν ἱερῶν κανόνων», γιὰ ἔλλειμμα ὀρθοδοξίας. Ἀποτειχίστηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπό του καὶ δημιούργησε δική του Ἐκκλησία. Τελοῦσε τὶς ἀκολουθίες σπίτι του μὲ μία μικρὴ ὁμάδα ὀπαδῶν του. (Δὲν σᾶς θυμίζουν τοὺς σημερινοὺς «ἀποτειχισμένους», «ἐνισταμένους» κ.λπ;)
.                     Καὶ ὄχι μόνο αὐτό. Κίνησε γῆ καὶ οὐρανό, ἐπηρέασε καὶ τὸν Πατριάρχη καὶ τελικὰ πέτυχε τὸ σκοπό του. Ὁ ἅγιος διώχθηκε. Ἡ ἁγιότητα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ φάνηκε, ὅταν λίγα χρόνια ἀργότερα ὁ π. Μιχαήλ ἐγκαταλελειμμένος, βρέθηκε στὴν ἐξορία καὶ ὁ μόνος ποὺ τὸν βοήθησε οἰκονομικὰ ἦταν ὁ ἅγιος Λουκᾶς.
.                     Τὸ 1937 ποὺ συνελήφθησαν καὶ οἱ δύο, ὁ μὲν ἅγιος Λουκᾶς ἄντεξε τὰ φοβερὰ βασανιστήρια καὶ δὲν ὑπέγραψε τὶς κατηγορίες. Ὁ π. Μιχαὴλ ὅμως δὲν ἄντεξε καὶ ὑπέγραψε τὶς κατηγορίες ἐναντίον τοῦ ἁγίου.
.                     Στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, παράλληλα μὲ τὶς πιέσεις καὶ ὑπονομεύσεις τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας, ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἀντιμετώπισε καὶ τοὺς κατατρεγμοὺς τῆς original ὀρθοδοξίας.
.                     Ἀντιγράφω ἀπὸ τὴ βιογραφία του (σελ. 457-8). «Ὑπῆρξε τότε ἕνα κίνημα ποὺ διαδόθηκε περισσότερο στὴ Μητρόπολη τοῦ Ροστώφ, καὶ ὀνομάστηκε ὀπαδοὶ τῆς “Γνήσιας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας” (Καὶ πάλι κάθε ὁμοιότητα μὲ τὰ καθ᾽ ἡμᾶς στὴν Ἑλλάδα ἀποτελεῖ ἁπλῶς σύμπτωση!) Οἱ ὀπαδοὶ τοῦ σχίσματος δὲν μνημόνευαν τὶς ἀρχὲς στὴ Θεία Λειτουργία, δὲν ἀποδέχονταν τοὺς ἐγγάμους κληρικούς, οὔτε τοὺς ἀρχιερεῖς ποὺ χήρεψαν, κ.α. Διακρίνονταν γιὰ τὸν πρωτογονισμό, τὴν ἀγραμματοσύνη καὶ κυρίως γιὰ τὸν φανατισμό τους. Ὁ Ἅγιος κινδύνεψε καὶ ἀπ᾽ αὐτούς, ὅπως ἀφηγήθηκε στὸν Γκουσκώφ:
-Ἀπείλησαν νὰ σκοτώσουν κι ἐμένα, ἐπειδὴ ἤμουν παντρεμένος. Κατὰ τὴ γνώμη τους δὲν μπορῶ νὰ εἶμαι ἀρχιεπίσκοπος. Εἶναι ἀγράμματοι καὶ δὲν ξέρουν ἱστορία. Κάποια μέρα πέταξαν μία μεγάλη πέτρα στὸ παράθυρό μου. Δὲν μὲ πέτυχαν ὅμως.
.                     Στὸ Ροστὼφ ὅμως συνέβη τὸ ἑξῆς περιστατικό: ὀπαδοὶ τῆς Γνήσιας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἔβαλαν βραδυφλεγῆ βόμβα κοντὰ στὸ διαμέρισμα τοῦ ἐπισκόπου. Εὐτυχῶς ἡ βόμβα ἀνακαλύφθηκε ἐγκαίρως καὶ ὁ ἐπίσκοπος δὲν ἔπαθε τίποτα».
.                     Καὶ τώρα τί κάνουμε; Ἐπιτέλους οἱ Ἐκκλησίες ἄνοιξαν, ἔστω καὶ μὲ τὰ ἀπαραίτητα περιοριστικὰ μέτρα. Ὅμως ἔχω μιὰ ἔντονη ἀνησυχία. Πραγματοποιήσαμε ἕναν ἄθλο. Ἡ χώρα μας ἔγινε πρότυπο.
.                     Ὁ ἰὸς περιορίστηκε. Εἴχαμε τὶς λιγότερες ἀπώλειες. Ὅμως ἄλλαξε κάτι μέσα μας; Ἔγινε αὐτὴ ἡ περιπέτεια εὐκαιρία αὐτοκριτικῆς καὶ μετάνοιας; Σκεφθήκαμε νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὸ Χριστό; Ἢ θὰ συνεχίσουμε στὸ ἴδιο μοτίβο;
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἔχουμε συναισθανθεῖ τὴ σοβαρότητα τῆς κατάστασης; Οἱ ἐπιστήμονες ἐπιμένουν: Ὁ ἰὸς δὲν ἐξαλείφθηκε. Θὰ παραμείνει πολὺ καιρὸ ἀκόμη καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθεῖ ξανά.
.                     Δυστυχῶς βλέπω πολλοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπανέρχονται στὴν πρὸ κορωνοϊοῦ κατάσταση, τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ ὠχαδερφισμοῦ, τῆς ἄγνοιας τοῦ κινδύνου. Καὶ φοβᾶμαι μήπως «ἡ ἐσχάτη πλάνη ἔσται χείρων τῆς πρώτης».
.                     Γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀμφιβάλλουν καὶ συμπεριφέρονται ἀνεύθυνα, δίχως νὰ λογαριάζουν τὸ διπλανό τους, γιὰ ὅλους ὅσοι διατείνονται ὅτι ὅλα εἶναι ἕνα ψέμα καὶ ὅτι ὁ κορωνοϊὸς αὐτὸς εἶναι μία ἤπια γριπούλα, τοὺς καλῶ νὰ διαβάσουν τὸ ἑπόμενο κείμενο.
.                     Τὸ ἔγραψε ἕνας παθών, ὁ γνωστός μου ἀπὸ παλιὰ π. Ἀθανάσιος Καρατζογιάννης ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια διακονεῖ ὡς ἐφημέριος στὸ Βέλγιο, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου στὸ Maasmechelen.
.                     Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Ἀπριλίου ὅλοι οἱ φίλοι του πληροφορηθήκαμε γιὰ τὴν περιπέτειά του καὶ γιὰ τὸν ἄμεσο κίνδυνο ποὺ διέτρεχε. Δὲν μπορούσαμε νὰ κάνουμε τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ ἑνώσουμε τὶς προσευχές μας.
.                     Εὐτυχῶς, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, παρὰ τὶς προβλέψεις, ὁ π. Ἀθανάσιος σώθηκε. Ἂς ἀφήσω ὅμως τὸν ἴδιο νὰ μοιραστεῖ τὴν περιπέτειά του καὶ νὰ καταγράψει τοὺς κτύπους τῆς καρδιᾶς του.

«Βγῆκα ἀπὸ τὴν ἐντατική!»
Ἕνας ὀρθόδοξος κληρικός, κροῦσμα τοῦ κορωνοϊοῦ, μιλᾶ γιὰ τὴν περιπέτειά του.
.               Ἐκεῖνο τὸ Σαββατιάτικο πρωινὸ τῆς 28ης Μαρτίου φάνηκαν τὰ πρῶτα σύννεφα ποὺ προμήνυαν τὴν ἐπερχόμενη καταιγίδα ποὺ μπῆκε ξαφνικὰ καὶ ἀπρόσμενα στὴ ζωή μου.
Ξεκίνησε σὰν ἀδιαθεσία, σὰν μία συνηθισμένη γρίπη καὶ σύντομα ἐξελίχθηκε σὲ κάτι ἄγνωστο, ποὺ δὲν θέλαμε οὔτε ὡς σκέψη νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε.
.               Ὁ ὑψηλὸς πυρετὸς καὶ ὁ ἔντονος βήχας ἄρχισαν σιγὰ – σιγὰ νὰ μᾶς ὑποβάλλουν τὴν ἰδέα πὼς τὸ πιὸ ἐφιαλτικὸ σενάριο εἶχε εἰσβάλει στὸ σπιτικό μας καὶ εἶχε κάνει τὶς ζωές μας ἄνω – κάτω.
.               Τὰ θετικὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὸ τέστ γιὰ τὸν κορωνοϊό ἁπλῶς ἐπιβεβαίωσαν αὐτὸ ποὺ ἤδη ξέραμε. Ἀπὸ κεῖ καὶ μετὰ τὰ πράγματα ἐξελίχθηκαν πολὺ γρήγορα: ἄφιξη τοῦ ἀσθενοφόρου, παραλαβή, παροχὴ ὀξυγόνου, εἴσοδος στὸ Νοσοκομεῖο.
.               Στὴν πτέρυγα ἦταν ἤδη πολλοὶ ἀσθενεῖς μὲ τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη κατάσταση: σεβάσμιοι παπποῦδες, μεσόκοπες κυρίες ποὺ ἄλλοτε ἔσφυζαν ἀπὸ ζωντάνια καὶ δημιουργικότητα, ἀλλὰ καὶ νέοι ἄνθρωποι. Ἦρθα νὰ προστεθῶ κι ἐγὼ ἀνάμεσά τους.
.               Ἕνας ὀρθόδοξος Ἕλληνας κληρικὸς ἀνάμεσα σὲ δεκάδες ἀνθρώπους ποὺ διψοῦν γιὰ ζωὴ ὅπως ἐγώ, ποὺ ἀγωνίζονται νὰ ζήσουν ὅπως ἐγώ, ποὺ τοὺς ἀγαπάει ὁ Θεός μας ὅπως κι ἐμένα.
.              Μὲ βάζουν σύντομα σ’ ἕνα θάλαμο μὲ ἐξαιρετικὰ καλὴ ξενοδοχειακὴ ὑποδομή. Εἶναι νομίζω ἡ μοναδικὴ φορὰ ποὺ πρόσεξα τὶς ἀνέσεις τοῦ νοσοκομείου. Τὶς μεγάλες καὶ δύσκολες στιγμὲς λίγο σὲ νοιάζει τὸ περιτύλιγμα τοῦ πόνου.
.               Ἐκείνη τὴν ὥρα ἀναδύονται ὅλα τὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτήματα καὶ γυμνὴ ἡ ψυχή σου παλεύει νὰ βρεῖ τὶς ἀπαντήσεις. Εἶναι οἱ ὧρες ποὺ ἡ καρδιὰ λυγίζει μ’ ἕνα «γιατί σὲ μένα;» γιὰ νὰ δώσει ἡ ἴδια τὴν ἀπάντηση λίγο ἀργότερα: «γιατί ὄχι σὲ μένα;».
.               Γιατροὶ καὶ νοσηλευτὲς πολλῶν εἰδικοτήτων ἐπιστρατεύονται γιὰ μένα. Μὲ πρωτόγνωρο γιὰ μένα αἴσθημα εὐθύνης καὶ νοιάξιμο. Ἀκτινογραφίες, ἐξετάσεις, ἀναλύσεις, διασταυρώσεις εὐρημάτων.
.               Ἕνας πόλεμος μόλις ξεκίνησε, πόλεμος μὲ τὸ χρόνο, μὲ τὸν ἰό, μὲ τὶς παρενέργειες. Ἡ ἀντιβίωση μαζὶ μὲ τὴν παρακεταμόλη πέφτουν ἀργὰ – ἀργὰ στὸ αἷμα μου μέσα ἀπὸ τὸν ὀρὸ καὶ δίνουν μία ἄνιση μάχη μὲ τὸν ἰό.
.               Στὸ μεταξὺ τὰ νέα μαθαίνονται γρήγορα. Οἱ ἐνορίτες μου σοκάρονται, ἀλλὰ προσεύχονται καὶ ἐλπίζουν. Κάποιοι ἔρχονται ἔξω ἀπὸ τὸν κλειστὸ Ναὸ καὶ μὲ ἀγωνία παρακαλοῦν τὸ Θεό.
.               Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἀθηναγόρας τηλεφωνεῖ καθημερινὰ γιὰ νὰ μάθει νέα. Στὸ μοναστήρι τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου στὸ Asten κάνουν παράκληση μπροστὰ στὸ ἀπότμημα λειψάνου τοῦ ἁγίου Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ.
.               Στὴν Ἑλλάδα ἕνας Μητροπολίτης, παλιὸς συμφοιτητής μου καὶ καλὸς φίλος, δημοσιεύει τὴν εἴδηση στὸ διαδίκτυο κι ἀμέσως ξεκινᾶ ἁλυσίδα προσευχῆς: λαϊκοί, μοναχοί, πρεσβύτεροι, ἐπίσκοποι, ἐνορίες, μοναστήρια, μονὲς ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος μέχρι τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅλοι ἑνώνουν τὶς προσευχές τους. Μαθαίνω ὅλα αὐτὰ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μου καὶ συγκινοῦμαι. Παίρνω θάρρος καὶ παλεύω.
.               Ἡ γιατρὸς βλέπει μὲ ἀγωνία τὰ ἐπίπεδα τοῦ ὀξυγόνου νὰ πέφτουν δραματικά. Ἀποφασίζει νὰ μεταφερθῶ ἐπειγόντως στὴν ἐντατική. Ὁ ἰὸς ἔχει προσβάλει καὶ τοὺς δύο πνεύμονες. Ὁ πυρετὸς ἔχει σκαρφαλώσει στὸ 40 καὶ τὰ ἀντιπυρετικὰ ἀδυνατοῦν νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν.
.               Ἐκείνη τὴν ὥρα μου τηλεφωνεῖ ἕνας ἀδελφικὸς φίλος. Μοῦ μεταφέρει τὰ λόγια ἑνὸς εὐλογημένου μοναχοῦ ἀπὸ τὸ Ὄρος: «Πές του νὰ μὴ φοβηθεῖ, θὰ γίνει καλά. Ἡ Παναγία τὸν ἀγαπάει καὶ θὰ τὸν θεραπεύσει. Ἀρρώστησε γιὰ νὰ γίνει τὸ θαῦμα καὶ νὰ πιστέψουν κι αὐτοὶ (ἐννοεῖ τοὺς Βέλγους). Αὐτὸ ποὺ θὰ συμβεῖ νὰ τοῦ πεῖς νὰ τὸ διαλαλεῖ μετά». Συγκλονίζομαι.
.               Μπαίνω στὴν ἐντατική. Κοιτῶ γύρω μου. Πίσω μου εἶναι μηχανήματα. Ἀμέτρητα κουμπάκια, ἐνδείξεις, λυχνίες, μετρήσεις, συνδέσεις μὲ τοὺς πιὸ ὑπερσύγχρονους ὑπολογιστές. Ἀπέναντι ἕνα μεγάλο μαῦρο ρολόι μὲ κόκκινα ψηφία. Τίποτα ἄλλο. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ κόσμος μου γιὰ ὅσο διάστημα χρειαστεῖ νὰ μείνω ἐδῶ. Ἀρκεῖ νὰ βγῶ!
.               Προσπαθῶ νὰ σφαλίσω γιὰ λίγο τὰ βλέφαρα, μὰ δὲν μπορῶ. Ὅλο τὸ σῶμα μου εἶναι γεμάτο σωληνάκια καὶ πεταλοῦδες. Προσπαθῶ νὰ μετακινηθῶ, ἀλλὰ τὸ σῶμα δὲν ὑπακούει. Ἀναπνέω μὲ δυσκολία. Νιώθω ἀμέτρητα ξυραφάκια νὰ μὲ τρυποῦν, κάθε φορὰ ποὺ παλεύω νὰ ρουφήξω λίγο ἀπὸ τὸ ὀξυγόνο. Ὁ ἀναπνευστήρας ἀνεβοκατεβαίνει ρυθμικὰ σὲ μία προσπάθεια νὰ μὲ κρατήσει στὴ ζωή.
.               Δὲν ἔχω καμιὰ ὀπτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἔξω κόσμο, ἀπὸ ἕνα παράθυρο ἢ μία πόρτα. Πόσο θὰ ’θελα νὰ ὑπῆρχε μία μικρούλα σχισμὴ στὸν τοῖχο. Γιὰ νὰ μποροῦσα νά ’βλεπα μία στάλα γαλάζιο οὐρανό. Ἢ ἔστω ἕνα μπαμπακάκι σύννεφο. Ἢ τὸ λιγοστὸ φῶς τῆς δύσης. Ἂς ἦταν ἔστω καὶ μία καταιγίδα. Μόνο νά ’βλεπα.
.               Κοιτῶ τὸ ρολόι ἀπέναντί μου. Ἡ ὥρα εἶναι 00:15. «Μεσάνυχτα» λέω μὲ τὸ νοῦ μου. Καὶ ἡ ματιά μου καρφώνεται στὰ κόκκινα ψηφία. Περιμένω, περιμένω νὰ ἀλλάξει ἡ ἔνδειξη, νὰ γίνει 00:16. Νέα προσμονή, 00:17. Εἶναι ἡ μόνη ἀλλαγὴ ποὺ βλέπω ἐδῶ μέσα. Ἀτέλειωτη προσμονὴ γιὰ νὰ περάσει ἡ ὥρα καὶ τὸ 00 τῆς ὥρας νὰ γίνει 01. Καὶ πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸ παιχνίδι μὲ τὰ λεπτά. 01:01, 01:02. Τὸ «μαρτύριο τῆς σταγόνας» τῆς ἐντατικῆς.
.               Στὴν πόρτα ἐμφανίζεται ἡ πνευμονολόγος. Ἔρχεται κοντά μου καὶ προσπαθεῖ νὰ μὲ κάνει νὰ αἰσθανθῶ ὄμορφα. «Σήμερα εἶναι ἡ μέρα τῶν γενεθλίων σας», μοῦ λέει καὶ στὴ συνέχεια ρωτᾶ γιὰ τὴν ἐθνικότητά μου.
.               Οἱ ἐκπλήξεις διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. «Ἕλληνας; Ὀρθόδοξος κληρικός;». Φεύγει βιαστικὰ κι ὅταν γυρίζει, κρατᾶ ἕνα πορτοκάλι. Τὸ καθαρίζει προσεκτικὰ καὶ μοῦ τὸ βάζει κομματάκι – κομματάκι στὸ στόμα, μέχρι ποὺ τελείωσε. Δὲν θυμᾶμαι ἂν ἔχω φάει πιὸ γλυκὸ πορτοκάλι στὴ ζωή μου. Μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸ μόνο ποὺ ἐπιτρεπόταν νὰ βάλω στὸ στόμα μου ἦταν ἕνα κατάπικρο διάλυμα.
.               Δὲν ξέρω ἂν εἶναι ξανθιὰ ἢ μελαχρινή, ἂν εἶναι μεσόκοπη ἢ νέα. Ξέρω ὅτι εἶναι ἕνας ἄγγελος, ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὰ τυπικὰ καθήκοντα καὶ προσπαθεῖ μὲ ὅποιον τρόπο μπορεῖ, νὰ μὲ κάνει νὰ αἰσθανθῶ λίγο καλύτερα. Τὸ βλέμμα της εἶναι ὅλο ἀγάπη, τρυφερότητα καὶ σεβασμό.
.               Σηκώνεται νὰ φύγει. Κοντοστέκεται καὶ μὲ μία κίνηση πολλαπλῶν συμβολισμῶν, σκύβει καὶ σκεπάζει ἁπαλὰ τὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν μου μὲ τὸ εἰδικὸ σεντόνι ποὺ ἔχουν τὰ κρεβάτια ἐντατικῆς. Ἀπὸ κάτω βρίσκεται ἕνα κορμὶ γυμνό, κατατρυπημένο καὶ τυραγνισμένο.
.               Σὲ λίγο ἔρχεται μία νοσοκόμα. Δὲν ξέρω ποιὰ εἶναι. Οὔτε πῶς τὴ λένε. Ὅλες ἴδιες εἶναι ἐδῶ μέσα. Μὲ τὶς «ἀστροναυτικὲς» στολές τους, τὰ γυαλιὰ ἀσφαλείας, τὰ γάντια, τὰ ποδονάρια … Ἦρθε νὰ μοῦ πάρει αἷμα. Τέσσερεις φορὲς τὸ 24ωρο μοῦ παίρνουν αἷμα. «Ὥστε εἶστε κληρικός;» μὲ ρωτᾶ μὲ ἐνδιαφέρον. Τὸ νέο κυκλοφόρησε φαίνεται. Δὲν ἔχω κουράγιο νὰ κουβεντιάσουμε. Πιὸ πολύ τῆς ἀπαντῶ μὲ νεύματα, παρὰ μὲ λόγια.
.               Τὸ ὀξυγόνο στὸ αἷμα ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ χαμηλά. Λυγίζω. Κι ἀμέσως δίνω ἐγὼ ὁ ἴδιος κουράγιο στὸν ἑαυτό μου: «ἡ κυρία Θεοτόκος ξέρει!».
.               Οἱ ὧρες περνοῦν ἀργὰ καὶ βασανιστικά. Λίγο ἀργότερα μπαίνουν οἱ γιατροί. Ὅλοι μαζὶ μὲ τὰ χαρτιά τους, τὶς σημειώσεις τους, τὴν ἀγωνία τους, τὴν ἐλπίδα τους. Μοῦ ἀνακοινώνουν πὼς τὸ ὀξυγόνο σταθεροποιήθηκε καὶ μάλιστα σὲ ἱκανοποιητικὴ τιμή. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ τὴν ἑπόμενη καὶ τὴ μεθεπόμενη μέρα.
.               Ξημερώνει τοῦ Λαζάρου. Εἶμαι ἐδῶ Κύριε. Μ’ ἕνα πλάκωμα στὸ στῆθος. Νιώθω ἕναν ὀγκόλιθο νὰ μὲ συνθλίβει. Καὶ περιμένω νὰ ἀκούσω τὴ φωνή Σου «ἄρατε τὸν λίθον». Εἶμαι σίγουρος ὅτι θὰ συμβεῖ. Μόνο ποὺ δὲν ξέρω πότε. «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ!»
.                      Δὲν μὲ ἄφησες νὰ περιμένω οὔτε μία μέρα. Τὸ ἄκουσα αὐτό, τὸ «ἄρατε τὸν λίθον», ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ γιατροῦ. Τί κι ἂν τὸ εἶπε στὰ γαλλικά; Τί κι ἂν εἶπε ἐπὶ λέξει: «Ἀπίστευτο! Μεγάλη ἄνοδος τῶν ἐπιπέδων ὀξυγόνου!»; Ἐγὼ τὴ δική Σου φωνὴ ἄκουσα ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ ἔγινα αὐτόπτης μάρτυς τῆς δικῆς μου ἀνάστασης. Ὅλοι περίμεναν τὸ ἑπόμενο στάδιο: τὴ διασωλήνωση. Κι ἐσὺ τοὺς διέψευσες τόσο ὄμορφα!
.                      Μὲ εἰδοποιοῦν ὅτι κάποιος μὲ ζητᾶ στὸ τηλέφωνο τῆς ἐντατικῆς ποὺ εἶναι γιὰ χρήση τῶν ἀσθενῶν. Ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες δὲν ἐπιτρέπεται καμία ἐπικοινωνία τῶν ἀσθενῶν τῆς ἐντατικῆς μὲ τὸν ἔξω κόσμο. Λόγῳ ὅμως, ἰδιαιτερότητας τοῦ κορωνοϊοῦ μᾶς ἐπέτρεπαν μία φορὰ στὸ 24ωρο νὰ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὴν οἰκογένειά μας μέσω βιντεοκλήσης. Μὲ μεγάλη μου ἔκπληξη ἀκούω στὸ τηλέφωνο τὸν οἰκογενειακὸ γιατρό, ποὺ ὅλες αὐτὲς τὶς μέρες ἐνημερώνεται on line γιὰ τὴν κατάστασή μου ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο.
-Πάτερ, ξέρεις τί σημαίνει τὸ ὄνομά μου, ἔτσι;
-Καλὴ ἀγγελία, ἀπαντῶ στὸν γλυκύτατο κ. Εὐάγγελο καὶ περιμένω νὰ ἀκούσω.
-Ἀκριβῶς ἔτσι πάτερ! Τελειώνει ἡ περιπέτειά σου. Οἱ τελευταῖες ἀναλύσεις τοῦ αἵματος δείχνουν καὶ αὔξηση τῶν ἐπιπέδων ὀξυγόνου ἀλλὰ καὶ ὅτι ἡ πνευμονία ὑποχωρεῖ, πράγμα ποὺ ἐπιβεβαίωσε καὶ ἡ ἀκτινογραφία. Πάτερ, μπορεῖς νὰ μοῦ πεῖς τί ἔκανες;».
.                      Ἐκείνη τὴν ὥρα ἔνιωσα πὼς ἄνοιξε μία ἀόρατη χαραμάδα στὴν ὀροφὴ καὶ μπῆκε μέσα στὸν κρύο θάλαμο ἕνα ζεστὸ φῶς καὶ μὲ ἔλουσε.
.                      Ἡ μηχανικὴ ὑποστήριξη ἐλαττώνεται σταδιακὰ καὶ παράλληλα αὐξάνονται τὰ ἐπίπεδα τοῦ ὀξυγόνου στὸν ὀργανισμό μου.
.                      Ξημερώνει Μ. Παρασκευή. Ἡ πρεσβυτέρα στὸ τηλέφωνο μοῦ δίνει κουράγιο καὶ μοῦ μεταφέρει τὶς εὐχὲς τῶν ἐνοριτῶν μου γιὰ καλὴ Ἀνάσταση. Ἡ πρεσβυτέρα κι ὁ γιός μας εἶναι οἱ ἀφανεῖς ἥρωες.
.                      Ὅλο αὐτὸν τὸν καιρό, παραμερίζουν τὸ προσωπικό τους δράμα, ξεχνοῦν ἀγωνίες καὶ προσπαθοῦν νὰ διαχειριστοῦν πρωτόγνωρες καταστάσεις.
.                      Νὰ ἐνημερώσουν τοὺς ἐνορίτες γιὰ τὰ τελευταῖα νέα, νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἀγωνιοῦν, νὰ καθησυχάσουν τὴν ὑπερήλικη μάνα μου, ποὺ ἀγνοώντας ὅτι εἶμαι ἄρρωστος, ρωτᾶ μὲ συγκρατημένο παράπονο «μὰ ποῦ εἶναι ὁ παπα-Θανάσης; Γιατί δὲν μὲ πῆρε τηλέφωνο;»
.                      Αὐτὴ τὴ μέρα τῶν ἀχράντων παθῶν, ὁ γιός μου μπαίνει στὸ διαδίκτυο καὶ ἀκούει ἕναν ἱερέα, μαινόμενο, νὰ κραυγάζει «Αἶσχος στοὺς ἀρχιερεῖς, αἶσχος στοὺς πολιτικούς! Μᾶς ἔχουν φυλακίσει γιὰ μία γρίπη! Μᾶς ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες. Μᾶς λένε ψέματα γιὰ νὰ μᾶς κρατᾶνε φυλακισμένους…». Δὲν ἄντεξε, τὸ ἔκλεισε. Ἂν ἦταν στὴ θέση μου τί θὰ ἔλεγε;
.                      Μπαίνουν στὸ θάλαμο δύο νοσηλεύτριες. «Πάτερ, τέλος γιὰ σᾶς ἡ ἐντατική! Θὰ σᾶς μεταφέρουμε σὲ θάλαμο νοσηλείας», μοῦ λένε μὲ μία χαρὰ ἀπέραντη, σὰν νὰ ἤμουν ὁ πιὸ στενός τους συγγενής. Καὶ μὲ κερνοῦν γιὰ τὸ νέο! Ἕνα πορτοκάλι ἡ μία κι ἕνα ἀχλάδι ἡ ἄλλη ἀπὸ τὸ μεσημεριανό τους φαγητό. Δὲν θυμᾶμαι πιὸ ὄμορφο, πιὸ συγκινητικό, πιὸ ἀληθινὸ κέρασμα στὴ ζωή μου!
.                      Πόσο ὄμορφος φαίνεται τώρα ὁ κόσμος σ’ ἕναν θάλαμο νοσηλείας! Ποιός θὰ μοῦ τὸ ἔλεγε αὐτὸ καὶ θὰ τὸ πίστευα. Ἀλλὰ ὅταν ἐπιστρέφεις ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀκόμα κι ἕνας μικρὸς καὶ μονότονος θάλαμος νοσοκομείου παίρνει ἄλλες διαστάσεις.
.                      Ὁ οὐρανὸς εἶναι ντυμένος μ’ ἕνα ἀπίστευτα ὄμορφο γαλάζιο χρῶμα. Τὰ λίγα σύννεφα παίζουν ἀνέμελα κρυφτὸ μὲ τὸν ἥλιο. Ἡ εἰκόνα εἶναι μαγευτική. Δεκάδες πουλιὰ σχίζουν χαρούμενα τὸν ἀέρα. Δὲν τὰ ἀκοῦνε τὰ αὐτιά μου, μὰ ἡ καρδιά μου ἔχει συλλάβει τὸ μελωδικό της τραγούδι καὶ σεργιανάει μαζί τους στὸν οὐρανό. Θεέ μου, μὲ τί ὀμορφιὰ ἔχεις ντύσει τὸν κόσμο!
.                      Διαπιστώνω πὼς οἱ μύες τῶν χεριῶν καὶ τῶν ποδιῶν ἔχουν ἐξασθενήσει. Χρειάζεται πλέον καθημερινὴ ἄσκηση μὲ φυσικοθεραπευτή.
.                      Εἶμαι χαρούμενος, πολὺ χαρούμενος! Τώρα πιὰ μπορῶ νὰ ἐπικοινωνῶ μὲ τὸν ἔξω κόσμο. Ἡ πρεσβυτέρα μου μεταφέρει ἕνα ἀσυνήθιστο περιστατικὸ ποὺ ἔγινε μόλις χτές, σὲ μία οἰκογένεια ἀπὸ τὴν ἐνορία μου.
.                      Εἶναι ἀπόγευμα καὶ παρακολουθοῦν τὴν ἀκολουθία ἀπὸ τὸ internet. Ξάφνου ἀκούγεται ἀπὸ τὸ μισάνοιχτο μπαλκόνι ἕνα κελάδισμα πουλιοῦ νὰ ψάλλει μία πρωτάκουστη μελωδία, οὐράνια, ἐλπιδοφόρα καὶ χαρούμενη.
.                      Βγῆκαν ἔξω μὰ δὲν εἶδαν τίποτα. Συνεχίζουν νὰ παρακολουθοῦν τὴν ἀκολουθία καὶ τὸ κελάδισμα συνεχίζεται πιὸ ἔντονο καὶ πιὸ ὄμορφο. «Τί ὄμορφο μήνυμα μᾶς στέλνει ἄραγε ὁ Θεὸς Μεγαλοβδομαδιάτικα;» ἀναρωτιοῦνται. Τὸ βράδυ ἐνημερώνονται ἀπὸ τὴν πρεσβυτέρα ὅτι ὁ ἱερέας τους βγαίνει ἀπὸ τὴν ἐντατικὴ κι ἡ χαρὰ τοὺς φτάνει στὸν οὐρανό.
Ξημερώνει Πάσχα. Ἕνα Πάσχα ἀλλιώτικο. Ξέρω πὼς δὲν πρόκειται νὰ γίνει τίποτα ἀπὸ ὅλα ὅσα γίνονταν κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Ξέρω πὼς εἶναι ἕνα Πάσχα γυμνὸ ἀπὸ ἐξωτερικὰ σημάδια, ἀλλὰ πλούσιο σὲ βιώματα ἀναστάσιμα. Ξέρω πὼς δὲν θὰ ἀκούσω οὔτε θὰ ψάλλω (ἡ ἀδυναμία εἶναι τόσο μεγάλη ποὺ μόνο ψιθυριστὰ μπορῶ νὰ μιλήσω) τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη». Δὲν παραπονιέμαι. Μόνο περιμένω. Δὲν ξέρω τί.
.                      Χτυπᾶ τὸ κινητό μου. «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας …». Ὄμορφες, ἀγγελικὲς φωνὲς ψάλλουν live γιὰ μένα! Εἶναι οἱ ἀδελφὲς ἀπὸ τὴ Μονὴ τῆς Μετανοίας τῆς ἀδελφῆς μου. Τὰ δάκρυα δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ τῆς μιλήσω, ὅταν τελειώνει ὁ ὕμνος. Θεέ μου πόσο large εἶσαι! Δὲν παίζεσαι!
.                      Τὸ τηλέφωνο ξαναχτυπᾶ σὲ λίγη ὥρα. Εἶναι ὁ ἀδελφικός μου φίλος καὶ συνοδοιπόρος -χρόνια τώρα- στὰ μονοπάτια τῆς μουσικῆς. Μοῦ βάζει νὰ ἀκούσω κάτι τόσο γνώριμο, ἀλλὰ καὶ τόσο πρωτότυπο: ἔχει ἐνορχηστρώσει μὲ τὴ βοήθεια κοινοῦ μας φίλου μία δική μου μελωδία καὶ μοῦ τὸ βάζει νὰ τὴν ἀκούσω, σὰν πασχαλιάτικο δῶρο. Μὲ παίρνουν τὰ δάκρυα. Δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω.
.                      Οἱ μέρες περνοῦν. Τὸ κορμὶ ἀναρρώνει σιγὰ – σιγὰ καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐπανέλθει. Εἶναι Παρασκευὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, σημαδιακὴ μέρα γιὰ μένα: εἶναι ἡ γενέθλιος μέρα τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας μου. Μαθαίνω πὼς αὔριο Σάββατο, 25 Ἀπριλίου θὰ ἐπιστρέψω στὸ σπίτι μου.
.                      Ἡ χαρά μου μετριάζεται, ὅταν μοῦ λένε πὼς δὲν μπορῶ νὰ τοὺς δῶ ἀπὸ κοντά, δὲν μπορῶ νὰ τοὺς ἀγκαλιάσω. Πρέπει νὰ μείνω ἄλλες δεκαπέντε μέρες στὴν ἀπομόνωση. Ντρέπομαι ὡστόσο, ὅταν σκέφτομαι αὐτοὺς ποὺ ἦταν στὸν ἴδιο ὄροφο μὲ μένα στὴν κλινικὴ καὶ δὲν ἐπέστρεψαν ποτὲ στὸ σπίτι τους. Κάποιοι ἀρκετὰ νεότεροι ἀπὸ μένα …
Μὲ ἐφοδιάζουν μὲ συσκευὴ ὀξυγόνου σὲ περίπτωση ὑποτροπῆς. Τώρα κλεισμένος στὸ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ πρέπει νὰ στέλνω μέσω internet τὰ δεδομένα τῆς ὑγείας μου στὸ νοσοκομεῖο τρεῖς φορὲς τὴν ἡμέρα, γιὰ νὰ γίνει πλήρης ἀξιολόγηση τῆς κατάστασης. Χρειάζομαι ὡστόσο, βοήθεια καὶ παρακολούθηση ἀπὸ ἔμπειρους νοσηλευτές.
Τὸ σύστημα ὑγείας ἐπέλεξε νὰ μοῦ στείλει δύο νοσηλεύτριες, μία Βελγίδα καὶ μία Τουρκάλα. Ἐδῶ στὰ ξένα, ἔχουμε μάθει νὰ συνυπάρχουμε μὲ ἀλλοεθνεῖς καὶ μὲ ἑτερόδοξους.
.               Τὶς δύσκολες ὧρες ὅμως, προτιμᾶμε πάντα δίπλα μας κάτι δικό μας, κάτι κοντινό μας. Ἄραγε ἡ Τουρκάλα πῶς θὰ ἀντιδράσει, ὅταν μάθει ὅτι εἶμαι Ἕλληνας καὶ μάλιστα κληρικός;
.               Εὐτυχῶς ἡ ἄψογη ἐπαγγελματικότητα καὶ ἡ καλὴ διάθεση τῶν δύο νοσηλευτριῶν μου διέλυσαν γρήγορα τοὺς ἀρχικοὺς δισταγμούς. Ἀφέθηκα στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ πού μοῦ τὶς ἔστειλε. Ἐκεῖνος ξέρει τὸ γιατί.
.               Ἔφτασε ἡ ὥρα νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ ἔργο τους. Ἡ πρεσβυτέρα ζήτησε νὰ μάθει τὴν ἀμοιβή τους.
-Ξέρετε, ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βοηθούσαμε πρίν, ἡλικιωμένοι, εὐάλωτοι, φιλάσθενοι, νόσησαν ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ πέθαναν. Ἀποφασίσαμε λοιπόν, στὴ μνήμη ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων νὰ μὴν πάρουμε ἀμοιβὴ ἀπὸ ἐσᾶς.
.               Ἡ πρεσβυτέρα τὶς ἀκούει καὶ δὲν πιστεύει στὰ αὐτιά της. Ἀποχαιρετιζόμαστε ὅλοι μὲ ἐμφανῆ συγκίνηση. Ἡ μία, ἡ Βελγίδα, παίρνει τὶς ἀποσκευὲς καὶ κατευθύνεται στὸ αὐτοκίνητο. Μένει πίσω ἡ Τουρκάλα. Μὲ κοιτάει στὰ μάτια καὶ μοῦ λέει σιγά:
-Θέλω νὰ σᾶς ζητήσω μία χάρη».
Καὶ συνεχίζει διστακτικά:
-Εἶστε ἱερέας, ἔτσι; Θέλω νὰ κάνετε μία προσευχή: γιὰ μένα, τὴν οἰκογένειά μου, ἀλλὰ καὶ ὅσους νοσηλεύαμε καὶ τώρα ἔφυγαν ἀπὸ τὴ ζωή».
.               Μοῦ χαμογελᾶ καὶ τρέχει πρὸς τὸ αὐτοκίνητο.
.               Θέλω νὰ κλάψω καὶ νὰ γελάσω μαζί. Θέλω νὰ φωνάξω καὶ νὰ χοροπηδήξω ἀπὸ χαρά. Ἡ φωνή μου ἴσα ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ χείλη μου:
Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον;
Ποῦ σου, ἅδη, τὸ νίκος;
Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
.               Εὐχαριστῶ τὸν καλό μου φίλο καὶ ἀδελφὸ π. Ἀθανάσιο γιὰ τὴν κατάθεση τῆς καρδιᾶς του. Θυμᾶμαι τὰ λόγια του, ὅταν τηλεφωνηθήκαμε τὴ μέρα ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐντατική.
-Γράψε γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λένε πὼς ἡ πανδημία αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτα. Πέρασα ἕνα μαρτύριο. Σὰ νὰ μὲ εἶχε πλακώσει ἕνας μεγάλος βράχος στὸ στῆθος. Οὔτε ὁ χειρότερος ἐχθρός μας νὰ μὴν τὸ πάθει.
.               Παρόλ᾽ αὐτά, εἶμαι βέβαιος πὼς πολλοὶ θὰ παραμείνουν στὶς ἐμμονές τους ὅτι… ἡ γῆ εἶναι τετράγωνη. Δικαίωμά τους. Ἂς γνωρίζουν ὅμως ὅτι ἡ ἀνοησία καὶ ὁ φανατισμὸς βλάπτουν σοβαρὰ τὴν ὑγεία.
.               (Δὲν ἔγραψα τίποτα γιὰ τὸ θέμα τῆς Θ. Κοινωνίας. Εἶναι ἕνα θέμα ποὺ θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἔντονα τὸ ἑπόμενο διάστημα. Καὶ θὰ δεχτοῦμε πολλὲς πιέσεις. Ἀντὶ νὰ τρωγόμαστε μεταξύ μας, μήπως θὰ πρέπει νὰ τὸ συζητήσουμε σοβαρὰ καὶ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι;)
.               Ἔγραψα ὅλ᾽ αὐτὰ μὲ μεγάλη δυσκολία, γιατί γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅτι κάποιοι περιμένουν στὴ γωνία. Ἄνθρωποι ποὺ τυρανιοῦνται ἀπὸ φοβίες καὶ μανία καταδίωξης, δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν διαφορετικὰ καὶ ὅποιος τοὺς χαλάει τὴ σούπα, εἶναι ἱκανοὶ νὰ τὸν ἐξοντώσουν.
.               Μὲ παρηγορεῖ καὶ μὲ ἐκφράζει ἀπόλυτα ἡ ἱκεσία ἑνὸς ἁγίου τῶν ἡμερῶν μας, ποὺ οὐκ ὀλίγα ὑπέμεινε ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους, τοῦ Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη):
-Κύριε, χάρισέ μας αὐτὸ ποὺ μᾶς χρειάζεται τόσο πολὺ στὶς ἡμέρες μας: Τὴν ἰσορροπία. Ἀμήν.

 

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

«ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑ» (ἀπάντηση γιὰ τὴν ἀμαύρωση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ)

28 Δεκεμβρίου 2019

“Γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία”,
γιὰ τὴν ἀμαύρωση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

«Ἕν’ ἄλλο βράδυ τὸν ἄκουσα νὰ κλαίει δίπλα.
Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μπῆκα. Μοῦ ᾽δειξε
πάνω στὸ κομοδίνο ἕνα μικρὸ ξύλινο σταυρό.
“Εἶδες, μοῦ λέει, γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία”.
Ἔσκυψα τότε τὸ κεφάλι κι ἔκλαψα κι ἐγώ.
Γιατί θὰ περνοῦσαν αἰῶνες καὶ αἰῶνες
καὶ δὲν θά ᾽χαμε νὰ ποῦμε τίποτε ὡραιότερο ἀπ’ αὐτὸ»
( «Ἡ γέννηση». Τάσος Λειβαδίτης)

.               Τούτη τὴ μέρα ποὺ γεννήθηκε ἡ Εὐσπλαχνία, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν Ἀγάπη, βρέθηκαν κάποιοι συμπολίτες μας ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ τὴν ἀμαυρώσουν. Ἂν καὶ λυπήθηκα βαθειὰ μέσα μου καὶ πόνεσα γιὰ αὐτὰ τὰ νέα παιδιά, δὲν θέλησα οὔτε νὰ σχολιάσω, οὔτε νὰ διαμαρτυρηθῶ, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ «ἀπειλήσω» μὲ ἀρὲς καὶ ἀναθέματα τοὺς δημιουργούς της ἀφίσας καὶ τοὺ  «βλάσφημου πάρτυ». Προτιμῶ τὴν σιωπὴ τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα» μπροστὰ στὸ καταιγισμὸ τῶν κατηγοριῶν, ἀπειλῶν, βλασφημιῶν. Μία σιωπὴ ἰσχυρότερη ἀπ’ ὅλες τὶς φωνὲς καὶ βροντές. Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο. Ἡ ἀντίδραση σὲ κάθε «βλάσφημη» ἐκδήλωση, ταινία, βιβλίο κ.λπ. εἶναι ἡ καλύτερη διαφήμηση καὶ τὸ ἔχουν μάθει καλὰ οἱ ἐπαγγελματίες τῆς διαφήμησης… Τὸ κακὸ δὲν τὸ διαφημίζουμε. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὸ κακό. Δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μαζί του.
.               Ὅμως μετὰ τὸ θόρυβο ποὺ ξεσηκώθηκε, ἐνοίωσα ὅτι δὲν μπορῶ νὰ παραμείνω στὴ σιωπή μου. Γι’ αὐτὸ καὶ καταθέτω κάποιες σκέψεις καὶ κάποια ἐρωτηματικά, ὅσο γίνεται πιὸ νηφάλια, πρὸς τοὺς διοργανωτὲς τοῦ ἐν λόγω πάρτυ, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐμᾶς.
.               Δὲν τοὺς γνωρίζω προσωπικά, ἀλλὰ ἀπ’ ὅ,τι κατάλαβα καὶ ἀπὸ τὴ μικρὴ πληροφόρηση ποὺ εἶχα, πρόκειται γιὰ νέα παιδιά, τὰ ὁποῖα, μεταξὺ τῶν ἄλλων, βρῆκαν καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ ἐκδηλώσουν τὴν ἀντίδρασή τους στὸ «κατεστημένο», ἴσως καὶ τὸν πόνο τους, τὸ ἄγχος τους ἢ τὴν ἀγωνία τους μπροστὰ στὰ ἀμείλικτα καὶ ἐπιτακτικὰ ἐρωτήματα τῆς ὕπαρξης. Βεβαίως, ἀπ’ ὅσο πληροφορήθηκα, δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ γίνεται κάτι τέτοιο. Ἔγινε καὶ τὸ Πάσχα, ἀλλὰ ἔμεινε μεταξύ τους καὶ δὲν πῆρε τέτοιες διαστάσεις.
.               Κάποιοι χριστιανοὶ ἐπικαλέστηκαν τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα», τὸ σεβασμὸ στὰ πιστεύω τοῦ ἄλλου κ.λπ. κ.λπ. Δὲν τὸ κάνω. Ὄχι γιατί τὰ ἀμφισβητῶ, ἀλλὰ γιατί ὡς χριστιανὸς τὰ θεωρῶ πολὺ λίγα. Ὁ Χριστὸς παραιτήθηκε τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων Του», δὲν αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπολογηθεῖ, νὰ ἀπαιτήσει τὴν ἐφαρμογὴ τῶν στοιχειωδῶν δικονομικῶν μέσων της ἐποχῆς Του. Παραδόθηκε ἐθελούσια καὶ ὁδηγήθηκε ἀνυπεράσπιστος στὴ σφαγὴ «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας». Κι ἔκανε τὴν ὑπέρβαση.
.               Κι ἔρχομαι στὸ ἐρώτημα.
.               Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι οἱ διοργανωτὲς διάλεξαν αὐτὴ τὴν ἐκπληκτικὴ σὲ κάλλος καὶ ὑψηλῆς τέχνης εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φυλάσεται στὸ Σινᾶ. Εἶναι ἡ πιὸ παλιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔχει γίνει ἀντικείμενο θαυμασμοῦ, ἔρευνας καὶ ἀναλύσεων, ὄχι μόνον ἀπὸ θεολόγους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ καλλιτέχνες, κριτικοὺς τέχνης καὶ εἰδικούς. Μία εἰκόνα ποὺ ἀποτέλεσε τὸ πρότυπο ὅλων τῶν ἄλλων εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ. Ἀναρωτιέμαι λοιπόν: Δὲν εἶδαν αὐτὴ τὴν ὀμορφιά; Πῶς τόλμησαν νὰ τὴν κακοποιήσουν μὲ τόσο βάναυσο τρόπο; Πῶς θὰ μᾶς φαινόταν ἂν κάποιος κατέστρεφε καὶ ἀλλοίωνε τὶς προσωπογραφίες τῶν μεγάλων καλλιτεχνῶν ποὺ φιλοξενοῦνται στὰ μεγάλα μουσεῖα; Ἐδῶ δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ κίτς, ἀλλὰ γιὰ κάτι βαθύτερο, ἔνδειξη μίας ἐσωτερικῆς ἐρημίας καὶ ἀδυναμίας νὰ ξεχωρίσουμε τὴν ὀμορφιά, ἀπὸ τὴν ἀσχήμια…
.               Ὅσοι διαβάζετε τοῦτες τὶς γραμμὲς σᾶς καλῶ νὰ κοιτάξετε αὐτὴν τὴν εἰκόνα. Ἀφεθεῖτε γιὰ λίγο. Κι ἔπειτα κρύψτε τὸ ἀριστερὸ μάτι τοῦ Χριστοῦ. Δεῖτε μόνο τὸ δεξί. Θὰ δεῖτε ἕνα μάτι συμπόνιας, εὐσπλαχνίας, ἱλαρότητας, ἐλέους καὶ ἀγάπης. Κρύψτε τώρα τὸ δεξὶ μάτι καὶ δεῖτε τὸ ἀριστερό. Ἕνα μάτι πού σου προκαλεῖ τὸ δέος. Τὸ δέος μπροστὰ στὸ μυστήριο, μπροστὰ στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅμως σ’ αὐτὸ τὸ μᾶλλον αὐστηρὸ μάτι, ὄχι τυχαία, τὸ φρύδι εἶναι σηκωμένο, ἕτοιμο γιὰ νὰ ἀκούσει Μ’ ἐνδιαφέρον τὸν ἄνθρωπο. Ἕνας συνδυασμὸς δέους ἀλλὰ καὶ ἀγάπης. Φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ δέους καὶ τῆς ἀπέραντης ἀγάπης, οἱ διοργανωτές, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς δὲν τὸ ἀντέχουμε. Ὅ,τι ἔγινε ἦταν μία ἀντίδραση καὶ μία ἐπίθεση στὴν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ τὴν Ἀγάπη δὲν τὴν ἀντέχουμε. Ναί, δὲν ἀντέχεται ἡ Ἀγάπη. Μᾶς βολεύουν τά… ρὸζ αἰσθηματάκια, ποὺ διαρκοῦν «ὅσο κρατάει ἕνας καφὲς» ἀλλὰ ὄχι ἡ «κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη».
.               Βλέπω πολλοὺς χριστιανοὺς σὲ παρόμοιες περιπτώσεις νὰ ἐξανίστανται, ἄλλοι νὰ ἀνησυχοῦν, ἄλλοι νὰ ἀγχώνονται, ἄλλοι νὰ καλοῦν «στ’ ἅρματα» γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τὸ Χριστό. Κατανοῶ τὴ δικαιολογημένη ἀντίδραση, δὲ μπορῶ ὅμως νὰ συμφωνήσω μὲ «σταυροφορικὲς» μεθόδους. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ροπαλοφόρους ὑπερασπιστές. Στὴ σύλληψη Τοῦ ἐπιτίμησε τὸν ἀπόστολο Πέτρο. «Βάλε τὴν μάχαιραν εἰς τὴν θήκην»… Οἱ ὅποιες «βλασφημίες» πρὸς τὸ πρόσωπό Του δὲν Τὸν ἀγγίζουν. Ξέρει πολὺ καλὰ ἀπὸ βλαστήμιες, ἀπὸ φτύσιμο, ἀπὸ χαστούκια, ἀπὸ ραπίσματα, ἀπὸ καρφιά, ἀπὸ ξύδι, ἀπὸ χολή, ἀπὸ λόγχες. Ὁ Χριστός, ὅπως ἔλεγε ὁ Pascal, βρίσκεται στὴ Γεθσημανῆ καὶ ἀγωνιᾶ ὣς τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Τὸ πάθος Του ἔχει διπλὴ ὄψη. Πάσχει πάνω στὸ σταυρὸ καὶ πάσχει ἀπὸ δύο ὁμάδες. Πάσχει ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους. Πάσχει ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τοῦ κόσμου νὰ Τὸν κατανοήσει. Πάσχει ἀπὸ τὰ παιδιά Του, ποὺ δὲν Τὸν κατανοοῦν, πάσχει καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά Του, ποὺ τὸν ἀρνοῦνται, γιατί καὶ αὐτοὶ δὲν Τὸν κατανοοῦν. Πάνω στὸ σταυρό, ἀντὶ νὰ καταραστεῖ, ἀντὶ νὰ ρίξει κεραυνούς, ἀντὶ νὰ τιμωρήσει… ἀγωνιᾶ γιὰ τοὺς σταυρωτές Του, τοὺς βλάσφημους, τοὺς ληστές, ἀγωνιᾶ γιὰ ὅλους μας καὶ ἕνα ζητᾶ: «Πάτερ, ἅφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι». Μία κραυγὴ ἀγωνίας ποὺ ἀκούγεται ὣς καὶ σήμερα καὶ θὰ ἀκούγεται ἕως τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

.               Ἀδελφοί,

«Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία, μηδὲ δειλιάτω». Καὶ τοῦτο γιατί «γεννήθηκε ἡ Εὐσπλαχνία».
.               Πέρασαν καὶ θὰ περάσουν αἰῶνες καὶ αἰῶνες «καὶ δὲν θά ’χουμε νὰ ποῦμε τίποτα ὡραιότερο ἀπ’ αὐτό».

Μὲ εὐχὲς γιὰ Χριστούγεννα ἐλπίδας
Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος

 

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr