«ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΡΓΑΣΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ» (κύκνειο προφητικὸ σάλπισμα)

.        Στὴν πρώτη σελίδα τῆς ἐφημερίδος τῆς Ἐφημερίδος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος «Φθιωτικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Φωνή» στὸ τεῦχος Μαΐου – Ἰουνίου  ἀρθρογραφεῖ ὁ ἀοίδιμος πλέον Μητροπολίτης κυρὸς Νικόλαος καὶ ἀναφέρεται στὸ Κυριακάτικο ἐκκλησίασμα, τὸ ὁποῖο σταδιακὰ μειώνεται καὶ μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ἀφυπνισθοῦμε καὶ νὰ ὀργανωθοῦμε, ὥστε νὰ μὴ συμβεῖ παράλληλα μὲ τὴν περιβαλλοντικὴ ἐρημοποίηση, ποὺ ἀπειλεῖ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐρημοποίηση.

                    «Ἡ εἰκόνα, ποὺ παρουσιάζουν οἱ ἐνορίες μας τὶς Κυριακές, σὲ σχέση μὲ παλαιότερες ἐποχές, εἶναι ἀπογοητευτική.
.          Ὁ Ὄρθρος καὶ μεγάλο μέρος τῆς Θείας Λειτουργίας τελοῦνται μὲ ἐλαχίστους παρόντες πιστοὺς καὶ μόνο μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο ἀρχίζει ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν. Οἱ παράγοντες αὐτῆς τῆς ἀποχῆς εἶναι πολλοὶ καὶ διάφοροι. Ἐμεῖς μένουμε στὸ φαινόμενο καὶ μὲ θλίψη ψυχῆς διαπιστώνουμε, ὅτι σὲ λίγα χρόνια, ὅπως πορεύεται ἡ κατάσταση, θὰ μείνουμε μόνοι μὲ ἐλαχίστους ἐκκλησιαζομένους. Ὅσο φεύγουν οἱ μεγάλες ἡλικίες καὶ δὲν θὰ ἀντικαθίσταται μὲ τοὺς νεωτέρους ἢ  συρρίκνωση τοῦ ἐκκλησιάσματος εἶναι δεδομένη.
.       Ἡ ἀνάσχεση αὐτῆς τῆς πνευματικῆς κατολισθήσεως θέλει σχέδιο, κόπο καὶ γενικὴ ἀφύπνιση, γιατί δυστυχῶς θὰ πάθουμε καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ὅ,τι συμβαίνει στὴ Δύση, ποὺ λόγῳ ἐλλείψεως πιστῶν κλείνουν καὶ πωλοῦνται οἱ Ἱεροὶ Ναοί.
.          Δὲν ὑπάρχει καμμιὰ ἀμφιβολία, ὅτι ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχει τεθεῖ σὲ ἐφαρμογὴ σχέδιο περιορισμοῦ τοῦ ρόλου καὶ τῆς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας στὸν βίο τῶν νεοελλήνων. Τὰ τελευταῖα χρόνια τὸ σχέδιο αὐτὸ δικαιολογεῖται ὡς ἀνοχὴ καὶ παραδοχὴ τῆς διαφορετικότητος.
.           Ἡ πλύση ἐγκεφάλου μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσο ἐπηρεάζει τὸν λαό, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς μὲ εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας παραμένει ἀκατήχητος. Ἐὰν δὲν ἐργασθοῦμε πνευματικὰ στὸ λαό μας θὰ μείνουμε μόνοι μας στὶς Ἐκκλησίες μας μὲ τοὺς ὀλίγους, ἐνῶ οἱ χιλιάδες θὰ μένουν μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή.
.            Ὅσο ἀλλάζουν οἱ γενιές, οἱ μεγαλύτεροι στὴν ἡλικία ἀντιλαμβανόμεθα πόσοι ἤμασταν πρὶν 20 χρόνια καὶ τώρα πόσοι μείναμε.
.           Ἐὰν δὲν ἀφυπνισθοῦμε, ἐὰν δὲν ὀργανωθοῦμε, ἐὰν δὲν ἐργασθοῦμε ὡς διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Ἐνορίες, ὡς μεμονωμένοι Χριστιανοί, θὰ πάθουμε παραλληλα  μὲ τὴν περιβαλλοντικὴ ἐρημοποίηση, ποὺ ἀπειλεῖ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐρημοποίηση».

† Ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

 

 

ΠΗΓΗ: imfth.gr

Διαφήμιση

ΕΝΘΡΟΝΙΣΜEΝΟΣ ΓΙΑ ΠAΝΤΑ ΣΤΟN ΘΡOΝΟ ΤΗΣ ΑΓΙOΤΗΤΟΣ Ο ΧΑΛΚIΔΟΣ ΝΙΚOΛΑΟΣ ΣΕΛEΝΤΗΣ «Ἡ κακία ἐξατμίσθηκε. Ὁ φθόνος ἐκτονώθηκε. Οἱ νομοκανονικὲς σοφιστεῖες ξεχάστηκαν. Τὰ πρόσωπα παρῆλθαν. Τί ἀπέμεινε; » (Μητρ. Φθιώτιδος Νικόλαος)

Ἐνθρονισμένος γιὰ πάντα στὸ θρόνο τῆς ἁγιότητος
ὁ Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης.

Τοῦ Μητροπ. Φθιώτιδος Νικολάου

.                 Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ὑπῆρξε σπάνιος ἄνθρωπος καὶ μεγάλης ἀξίας Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος παρ’ ὅτι ἐποίμανε τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Χαλκίδος μόλις 6 χρόνια, ἐν τούτοις ἐσφράγισε μὲ τὴν ἀκτινοβολοῦσα προσωπικότητά του τὴν ἱστορία τῆς περιοχῆς καὶ τὸ ὄνομά του ἔμεινε γραμμένο στὶς ψυχὲς τοῦ ποιμνίου του μὲ ἀνεξίτηλα χρώματα παρ᾽ ὅτι ἀπὸ τὴν κοίμησή του ἔχουν περάσει 43 χρόνια.
.                 Μετὰ τὴν ἄδικη ἐκθρόνισή του τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 ἀπὸ τὸ καθεστὼς τῆς δευτέρας φάσεως τῆς δικτατορίας, γιὰ νὰ μὴ δημιουργεῖ προβλήματα στὸ νέο Μητροπολίτη Χρυσόστομο Βέργη, ἀποσύρθηκε στὴν γενέτειρά του Ἱερὰ Νῆσο Τῆνο ἀναζητώντας γαλήνη στὴ σκιὰ τῆς Μεγαλόχαρης Παναγίας καὶ στὴν ἀγάπη τῶν κατὰ σάρκα συγγενῶν του. Ἐκεῖ τὸν ἐπισκέφθηκε ἡ δεύτερη δοκιμασία, ἡ ὁποία ἐμφάνισε τὰ συμπτώματά της καὶ ἡ ὁποία τελικὰ τὸν ὁδήγησε στὴ μόνιμη πατρίδα.
.                 Ὁ θεῖος του, ἰατρὸς τῆς Τήνου καὶ Δήμαρχος Κωνσταντῖνος Καρδαμίτσης τὸν συμβούλευσε νὰ μεταβεῖ στὴν Ἀθήνα γιὰ ἰατρικὲς ἐξετάσεις, διότι τὰ συμπτώματα ἦταν ἀνησυχητικά. Πρὶν ἀναχωρήσει θέλησε νὰ πάρει τὴν εὐχὴ τοῦ πρώην Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου καὶ γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ τὸν ἐπισκέφθηκε ἡμέρα Κυριακὴ στὸ χωριὸ «Καρδιανή», ὅπου ὁ Γέροντας Ἀρχιεπίσκοπος ἐκτελοῦσε χρέη ἐφημερίου καὶ λειτουργοῦσε ὡς παπάς. Μετὰ τὴν θεία Λειτουργία στὸ Πρεσβυτέριο τοῦ Ναοῦ μίλησαν ἰδιαιτέρως καὶ ὁ Νικόλαος τοῦ ἀπεκάλυψε τὸ πρόβλημα. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἐνισχύοντάς τον κατέληξε προφητικὰ μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς.   (Ρωμ. η´ 18).
.                 Στὸ Νοσοκομεῖο τῶν Κληρικῶν ἔγιναν ὅλες οἱ ἐξετάσεις. Οἱ ἰατροὶ τοῦ Νοσοκομείου εἰσηγήθηκαν νὰ χειρουργηθεῖ, γιὰ νὰ ἀφαιρεθεῖ ὁ ὄγκος ἀπὸ τὸ συκώτι. Δυστυχῶς μετὰ τὴν ἐπέμβαση χωρὶς ἀποτέλεσμα, προσεβλήθη ἀπὸ πνευμονία, ἡ ὁποία τὸν ἐβασάνισε πολύ. Τὸν Νοέμβριο καὶ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1974 εἶχε ἀναλάβει δυνάμεις. Μάλιστα τὰ Χριστούγεννα ἐτέλεσε καὶ τὴν τελευταία του θεία Λειτουργία στὴν Ἀθήνα.
.          Ἔπρεπε ὅμως νὰ μεταβεῖ σὲ Νοσοκομεῖο τοῦ Λονδίνου, ὅπου θὰ γινόταν μὲ ἐπιτυχία, ὅπως τὸν διαβεβαίωναν, ἡ ἀφαίρεση τοῦ ὄγκου. Ἐπὶ μία ἑβδομάδα μετὰ τὴν ἐπέμβαση ἔμεινε στὴν ἐντατική, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ὅποιον ἔβλεπε ἐπισκέπτη ἀπὸ τὸ τζάμι, σήκωνε τὸ χέρι του καὶ τὸν ἀποχαιρετοῦσε.
.                 Ἔτσι στὶς 19 Ἰανουαρίου τοῦ 1975 παρέδωσε ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχή του στὸν Κύριο. Ἦταν Κυριακὴ πρωί. Μόλις εἶχαν σημάνει οἱ καμπάνες τῶν ἐνοριῶν τῆς Χαλκίδος. Πρὶν μεταβῶ στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου ἤμουν Διάκονος, ἄκουσα δυνατοὺς κτύπους στὴν πόρτα τοῦ δωματίου, ὅπου διέμενα μὲ τοὺς γονεῖς μου. Ἦταν ἡ δασκάλα γειτόνισσά μας Βασιλικὴ Σελεμέτα. Ἐναγωνίως μὲ ἐρώτησε γιὰ τὴν πορεία τῆς ἀσθενείας τοῦ Δεσπότη καὶ τῆς εἶπα ὅ, τι ἐγνώριζα. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια ἐκείνη μᾶς διηγήθηκε τὸ ὄνειρο ποὺ εἶδε τὰ ξημερώματα: «Στὴ γέφυρα τοῦ Εὐρίπου εἶχε συγκεντρωθεῖ πολὺς κόσμος. Σὲ λίγο φάνηκε μία πομπὴ νεκρική. Ρωτοῦσα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι: Τί συμβαίνει; Καὶ μοῦ ἀποκρίθηκαν: Εἶναι “ἡ τελετὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου”». Ὅπως τὰ εἶδε ἔτσι καὶ ἔγιναν μετὰ λίγες ἡμέρες, ὅταν σύσσωμη ἡ πόλις τῆς Χαλκίδος ὑποδέχθηκε τὸν ἀγαπημένο της Ποιμενάρχη.
.                 Μετὰ τὴν θεία Λειτουργία σήμαναν πένθιμα οἱ καμπάνες καὶ μία θλίψη ἁπλώθηκε στὸ λαό, ὁ ὁποῖος θρηνοῦσε τὰ νειάτα τοῦ Δεσπότη καὶ τὴν ἄξια Ἀρχιερωσύνη του.
.                 Στὶς 23 Ἰανουαρίου, ἡμέρα Πέμπτη τὸ μεσημέρι ἔφθασε ἡ σορὸς τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου στὴ Χαλκίδα. Ἀπὸ τὴ γέφυρα μέχρι τὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἶχε συγκεντρωθεῖ ὁλόκληρη ἡ πόλη καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἀπὸ διάφορα διαμερίσματα τῆς Εὔβοιας. Κανένας δὲν ἠμποροῦσε νὰ συγκρατήσει τὰ δάκρυά του. Ἐναποτέθηκε τὸ ἱερὸ λείψανο στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ ἄρχισαν κατὰ σειρὰν οἱ ἱερεῖς νὰ διαβάζουν τὰ καθιερωμένα ἀναγνώσματα ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια. Ἐντύπωση προκάλεσε ἡ αὐθόρμητη προσφώνηση τοῦ συνταξιούχου Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χριστοφόρου Καλύβα, ὁ ὁποῖος μὲ πνεῦμα συντετριμμένο γιὰ τὴν ἐπικριτικὴ στάση του ὅλα σχεδὸν τὰ χρόνια τῆς Ἀρχιερατείας τοῦ Νικολάου, ἐζήτησε δημοσίως συγγνώμη καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τοῦ ἱεροῦ νεκροῦ.
.                 Ἐπακολούθησε μεγάλη ταραχὴ στὴν πόλη, ὅταν ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις καθηκόντως ἐτοιχοκόλλησε στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ σὲ κεντρικὰ σημεῖα τῆς πόλεως τὸ ἀγγελτήριο τῆς κηδείας, στὸ ὁποῖο ὅμως ἀποκαλοῦσε τὸν Μητροπολίτη Νικόλαο «Ἐπίσκοπο Βεσαίνης», τίτλος τὸν ὁποῖο ἔδωσε ἡ Σύνοδος μετὰ τὴν ἐκθρόνισή του. Λίγες ὅμως ὧρες μετὰ τὴν τοιχοκόλλησή τους εἶχαν ἐξαφανισθεῖ καὶ στὴ θέση τοὺς ἀναρτήθηκε ἄλλο ἀγγελτήριο μὲ τὸν τίτλο: «Κηδεία τοῦ Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη».
.                 Μάλιστα γιὰ τὴν ἱστορία ἀναφέρω, ὅτι δύο νεαροὶ τότε Διάκονοι ἐξήλωσαν ἀπὸ τὸν Νάρθηκα τοῦ Ἁγίου Νικολάου τὸ ὑβριστικὸ ἀγγελτήριο καὶ ἀνήρτησαν τὸ κανονικό.
.                 Ἡ προσέλευση τοῦ λαοῦ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Νικολάου ἦταν συνεχὴς ὅλο τὸ βράδυ μέχρι τὴν ὥρα τῆς κηδείας, τὸ μεσημέρι τῆς Παρασκευῆς. Αὐτὸ ποὺ ἔζησε ἡ πόλη τῆς Χαλκίδος δὲν τὸ ἔζησε ποτέ, οὔτε κατὰ τὸ παρελθόν, οὔτε πρόκειται νὰ ζήσει εἰς τὸ μέλλον.
.                 Ἦταν μία ἀναζωπύρωση τῆς πίστεως πρὸς τοὺς ἀξίους τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς τιμῆς ἡγέτες. Ἦταν ἡ εἰλικρινὴς κατάθεση ψυχῆς τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν γνήσιο ποιμένα. «Τὴν καλὴν μαρτυρίαν ἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν»  ( Α΄ Τιμ. γ´ 7), τὸν «κοπιάσαντα ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ» (Α΄ Τιμ. ε´ 17) τὸν ζήσαντα «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς» (Τίτ. β´ 12).
.                 Εἰς τὸ τέλος τῆς Ἀκολουθίας ἐξεφώνησε πύρινο ἐπικήδειο λόγο ὁ Ἱεροκήρυκας Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Κόκκορης, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν περιγραφὴν τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τοῦ Νικολάου, ἐπικέντρωσε τὸν λόγο του στὴν ἀδικία τῆς ἐκπτώσεώς του. Μόλις δὲ ἐτελείωσε, ὡς ἐπιβράβευση ἀκούσθηκε ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν Ἀρχιερέων μία βροντώδης φωνή: «Εὖγε σου Ἀρχιμανδρίτα». Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνου, ἡ ὁποία ξεσήκωσε τὸ πλῆθος, ποὺ μὲ μία φωνὴ ἀλαλάζοντας ἐφώναξε: «Ἅγιος, Ἅγιος, εἶναι Ἅγιος».
.                 Ἡ Παρασκευὴ τῆς 24ης Ιανουαρίου τοῦ 1975 ἦταν σὰν τὴν Μεγάλη Παρασκευή. Τὰ καταστήματα ἔμειναν κλειστά. Ὁ λαὸς εἶχε συγκεντρωθεῖ στὸν ἅγιο Νικόλαο γιὰ νὰ ἀποδώσει τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ στὸν λατρευτό του Ποιμενάρχη. Οἱ φωτογράφοι ἐκείνη τὴν ἡμέρα κυριολεκτικὰ ἐπλούτισαν. Ἐπώλησαν χιλιάδες φωτογραφίες τοῦ Νικολάου, ποὺ μέχρι σήμερα ὑπάρχουν στὰ εἰκονοστάσια πολλῶν σπιτιῶν.
.                 Σύμφωνα μὲ τὰ δημοσιεύματα τῶν τοπικῶν ἐφημερίδων τὸ συγκεντρωμένο πλῆθος ξεπερνοῦσε τὶς 50.000. Κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία μαζὶ μὲ τοὺς χοροὺς τῶν ἱεροψαλτῶν, ποὺ ἀπέδιδαν τοὺς νεκρώσιμους ὕμνους, ἀκουγόταν ἕνας βουβὸς θρῆνος, ποὺ ἄλλοτε ἐκάλυπτε τὶς ψαλμωδίες καὶ ἄλλοτε ἁπλωνόνταν ὑπόκωφα ἐντὸς καὶ ἐκτός τοῦ Ναοῦ. Ἡ γερόντισσα Μητέρα τοῦ Νικολάου συνέψαλε τὰ νεκρώσιμα μὲ τοὺς ἱεροψάλτες καὶ ὅλοι τὴν ἔβλεπαν καὶ «ἐξεπλήττοντο».
.                 Αὐτὴ ἡ κηδεία εἶχε τὸ στοιχεῖο τῆς τιμῆς πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τῆς ἑνότητος περὶ αὐτὸν τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου.
.                 Στὴν κηδεία παρευρέθησαν ὅλοι οἱ ἔκπτωτοι Μητροπολίτες καὶ ἀκόμη 20 μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Εὐβοέα Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Θέμελη. Κατ’ ἐπιθυμία τῶν συγγενῶν του προεξῆρχε τῆς Ἀκολουθίας ὁ Ἀρχιμ. Χριστοφόρος Καλύβας καὶ ὄχι Μητροπολίτης. Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας τοῦ Νικολάου «ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις» (Ματθ. κα´ 10).
.                 Ἡ ταφὴ ἔγινε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ἄνω Βάθειας, ὅπου ὁ Νικόλαος εἶχε μεταφέρει τοὺς τάφους τῶν προκατόχων του Ἀρχιερέων.
.                 Τὴν Παρασκευὴ 5 Ἰουλίου τοῦ 2002, μετὰ 27 χρόνια ἐπὶ τοῦ σημερινοῦ Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου τοῦ Β´, πραγματοποιήθηκε ἡ ἀνακομιδή, κατὰ τὴν ὁποία καὶ πρὸ αὐτῆς ἀπεκαλύφθησαν σημεῖα θαυμαστὰ συνεργοῦντα εἰς τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος ὑπῆρξε μία σύγχρονη ἁγιασμένη μορφή, ἡ ὁποία περικοσμεῖ τὴν Ἐκκλησία.
.                 Ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Νικολάου ἔχουν περάσει 43 χρόνια. Ἡ κακία ἐξατμίσθηκε. Ὁ φθόνος ἐκτονώθηκε. Οἱ νομοκανονικὲς σοφιστεῖες ξεχάστηκαν. Τὰ πρόσωπα παρῆλθαν. Τί ἀπέμεινε; Μόνο ἡ ἁγιότητα τῶν προσώπων.
.                 Ὁ Νικόλαος ἔχασε τὸν θρόνο του, ἀλλὰ ἐκέρδισε μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ ὑπακοή του στὴν Ἐκκλησία τὸν οὐράνιο θρόνο. Ἡ περίπτωση τῆς δοκιμασίας καὶ περιπέτειάς του μᾶς διδάσκει πολλά.  Κυρίως δὲ νὰ βλέπουμε τὰ παρόντα μὲ τὸ πρίσμα τῆς αἰωνιότητος καὶ νὰ μὴ συμπνιγώμεθα μέσα στὰ ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας καὶ μέσα στὰ λασπώδη νερὰ τῆς ἐγωκεντρικότητος, τοῦ φανατισμοῦ καὶ τοῦ ἰδίου συμφέροντος.
.                 Ὁ μακαριστὸς Νικόλαος ἔδειχνε ὅτι ἦταν γιὰ ἄλλους κόσμους. Ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μετατέθηκε ἐνωρὶς στὴ Βασιλεία Του.
.                 Ἂς εὔχεται ἐκτενῶς ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

 

† ο Φθιώτιδος Νικόλαος

 

ΠΗΓΗ: imfth.gr

ΓΙΑΤΙ ΡΟΧΑΛΙΖΕΙΣ; ΞΥΠΝΑ! (Τί σύ ρέγχεις; Ἀνάστα) [Μητρ. Φθιώτιδος Νικόλαος]

ΤΙ ΣΥ ΡΕΓΧΕΙΣ; ΑΝΑΣΤΑ!

τοῦ Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου

          .             Ἡ τραγικότητα τῆς σημερινῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἔγκειται εἰς τό γεγονός, ὅτι παρά τήν ἀνατροπή θεσμῶν καί νόμων καί τήν ἀλλοτρίωση τοῦ ἤθους καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου ταυτότητός της, ἐκείνη ἀπαθής θεᾶται τά ἐπιτελούμενα, λές καί τῆς ἔχουν ναρκώσει τήν ψυχή. Διά τήν τιμήν τῶν ὅπλων ὑπάρχουν σκόρπιες τουφεκιές, οἱ ὁποῖες οὔτε ἀποτέλεσμα φέρουν, μᾶλλον δέ ἀποθρασύνουν τούς πνευματικούς κατεδαφιστές διαπιστώνοντας τήν ἔλλειψη στρατηγικῆς καί συντονισμοῦ στήν ἄμυνά της.
 .              Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Δημοκρατίας πού ἄρχισαν νά ἐφαρμόζονται τά πρῶτα μέτρα τῆς «ἀλλαγῆς» φθάσαμε στήν σημερινή κατάσταση νά κινδυνεύουμε νά ἀναγνωρίσουμε τήν χώρα μας ἀπό τίς παραμορφώσεις, τίς παραχαράξεις, τίς διαστρεβλώσεις καί τίς ἀλλοιώσεις τοῦ πνευματικοῦ προσώπου της.
.                   Ὁ σύγχρονος μέγας ἅγιος καί διδάσκαλος τῆς ἐποχῆς μας π. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ἔλεγε ὅτι το κρῖμα τῆς ἐποχής μας εἶναι ὅτι νομιμοποίησε τήν ἁμαρτία. Οἱ νέες λεγόμενες ρυθμίσεις τοῦ πολιτικοῦ γάμου καί τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου, τοῦ συμβόλου συμβιώσεως, τοῦ “γάμου” τῶν ὁμοφυλοφίλων, τῆς ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν, τῆς διαγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες, τῆς καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας, τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου γιά τήν φίμωση τῶν Ἱεροκηρύκων, τί ἄλλο εἶναι παρά ἀλλοίωση τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ;
.                 Ἡ οὐσιαστική διάλυση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως, ἡ παύση διορισμοῦ τῶν ἐφημερίων, ὁ πόλεμος κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ἡ ἐξασφάλιση τῶν προϋποθέσεων διά τήν καθιέρωση ἄθρησκου κράτους, δέν ἐκφράζουν  τήν ἐχθρική διάθεση τῆς Πολιτείας κατά τῆς Ἐκκλησίας;
.                Ἡ ἀποδόμηση τῶν ἠθικῶν θεσμῶν διενεργεῖται μέ στρατηγικό σχέδιο «ἡμῶν κοιμωμένων» καί «ἀλληλοδακνουμένων» Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τήν τραγική καί ἐπικίνδυνη κατάσταση, στήν ὁποία ἔχουμε περιέλθει. Νά παύσουμε τούς αὐτοσχεδιασμούς  καί νά στρατευθοῦμε ὑπό τήν σκέπη τῆς ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς μας ἀρχῆς. Οἱ καιροί οὐ μενετοί. Παραποιεῖται τό Εὐαγγέλιο. Παραβιάζονται ἀσυστόλως οἱ πνευματικοί καί ἠθικοί νόμοι. Ὁ κλύδων εἶναι μέγας καί ἀπειλεῖ μέ ναυάγιο τό πλοῖο τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἐμεῖς δυστυχῶς ὅμως σάν τόν Ἰωνᾶ: «Ἰωνᾶς εἰς τήν κοίλην τοῦ πλοίου καί ἐκάθευδε καί ἔρρεγχε» (Κεφ. Α´ 5).
.           Ἡ φωνή τῆς ἱστορίας καί τῶν ἡρώων τῆς πατρίδος, ἡ φωνή τοῦ Πατροκοσμᾶ καί τῶν ἀγωνιστῶν τῆς πίστεως ἀπευθύνονται στόν κάθε ὀρθόδοξο Ἕλληνα, πού δέν ἔχει ὑποψιασθεῖ τί τοῦ ἑτοιμάζεται καί ἀπαθῶς παρακολουθεῖ τίς καθημερινές δυσάρεστες ἐκπλήξεις καί τοῦ λέγει: «Τί σύ ρέγχεις; Ἀνάστα καί ἐπικαλοῦ τόν Θεόν σου».
.                 Πρέπει νά γνωρίζουμε, ὅτι θά χαρακτηριστοῦμε ἀναχρονιστικοί καί γραφικοί. Θά πιεσθοῦμε γιά νά ἀλλάξουμε συμπεριφορά. Ἕνα ὅμως πρέπει νά γνωρίζουμε: Ἐάν δέν ἑνωθοῦμε καί ὁμονοήσουμε πρό τῆς ἐπιδρομῆς, θά ἔχουμε ἠθική εὐθύνη γιά τήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς ἡρωικῆς καί εὐλογημένης πατρίδος μας.
.                Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας πρέπει νά κηρύξει πανστρατιά προσευχῆς καί νά ἐνημερώσει τόν λαό τῆς Ἐκκλησίας γιά νά ἀναλάβει ὁ καθένας τίς εὐθύνες του. Ἐάν ὀκνήσουμε, σέ λίγο θά εἶναι ἀργά. Ἡ συνεχής πλύση ἐγκεφάλου ἔχει ἀποστασιοποιήσει τόν λαό ἀπό τήν Ἐκκλησία.

          .                Ἐμεῖς πρέπει νά χρησιμοποιήσουμε τήν καθαρή γλῶσσα καί νά εἰποῦμε εὐθέως στό ποίμνιό μας, ὅτι ἔρχεται ἠθική θύελλα.

† Ο Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

ΩΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΠΑΧΤΗΚΕ

Ἔφυγε ὡς Ἄγγελος,
μὲ τὸν μανδύα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀκηλίδωτο

τοῦ Μητροπ. Φθιώτιδος Νικολάου

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πάνδημο μούδιασμα ἔφερε ἡ αἰφνίδια ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπ. Κεφαλληνίας Γερασίμου (μόλις πρὸ 23 ἡμερῶν χειροτονηθέντος ἐπισκόπου –Μητροπολίτου Κεφαλληνίας). Πραγματικὰ ἐντυπωσιακοὶ οἱ τρόποι τοῦ Θεοῦ. Τόσο ἴσως τὸν ἀγαποῦσε αὐτὸν – τὸν κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἅγιο ἄνθρωπο, τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς προσευχῆς–, ποὺ τὸν ἤθελε γρήγορα κοντά Του. Καὶ δὲν τὸν ἄφησε νὰ φθαρεῖ καθόλου στὸ ἀρχιερατικὸ σύμπαν.

.           Λίγες ὧρες πρὶν ὁ Κύριος καλέσει ὅλως αἰφνιδίως στὴν μόνιμη πατρίδα μας τὸν πολύκλαυστο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρὸ Γεράσιμο εἶχα τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐλογία νὰ τὸν δεχθῶ στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Λαμίας, ὅπου πορευόμενος πρὸς Θεσσαλονίκη γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐνθρόνιση τοῦ νέου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστίνου ἔκανε μία στάση γιὰ νὰ μὲ εὐχαριστήσει γιὰ τὴν ἐκ νέου, μὲ τὴν ἐκλογή του, ἐκφρασθεῖσα ἀγάπη μου πρὸς τὸ πρόσωπό του.
.         Ὅπως πάντοτε ἁπλοϊκὸς καὶ ταπεινὸς μᾶς γέμισε χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη του καὶ τὴν εὐγενικὴ ψυχή του. Εἴχαμε ἐπὶ μιάμιση ὥρα μία ὡραία πνευματικὴ συζήτηση. Ἔκδηλη ἦταν ἡ ἀγωνία τῆς ψυχῆς του καὶ ἀπὸ τὴ νέα ὑψηλὴ Ἀρχιερατικὴ θέση νὰ μὴ χάσει τοὺς στόχους τῆς ἁγιότητος τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τοῦ ποιμνίου του. Σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ὁ μακαριστὸς ἀδελφὸς Γεράσιμος ὑπῆρξε ἀναζητητὴς τῆς ἁγιότητος. Ἀνεκάλυπτε τοὺς ἐναρέτους ἀνθρώπους στὰ Μοναστήρια, στὶς Ἐνορίες, μέσα στὸν κόσμο, ὅπως ἀκριβῶς ὑπογράμμισε στὸν χειροτονητήριο λόγο του καὶ ἐδιδάσκετο ἀπὸ τὴν ὑπομονή τους, τὴν ἀγάπη τους, τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς τους. Πολὺ ὥρα ἀφιερώσαμε σ᾽ αὐτὲς τὶς ἅγιες μορφές, ποὺ σημάδεψαν τὰ τελευταῖα χρόνια τὴ ζωή μας καὶ ἔγραψαν ἱστορία. Τὸν εἶδα νὰ δακρύζει, ὅταν ἀνεφέρετο σὲ διάφορα περιστατικὰ μὲ τὸν ἅγιο Παΐσιο, τὸν Γέροντα Ἰάκωβο καὶ ἄλλους ἀφανεῖς συγχρόνους ἁγίους της κοινωνίας τῆς Κεφαλονιᾶς καὶ ἄλλων μερῶν. Δύο ἀπὸ τὰ πολλὰ χαρίσματά του ἔβγαιναν στὴν ἐπιφάνεια. Ὁ πόθος του γιὰ τὴν ἁγιότητα καὶ ἡ πλούσια ἀγάπη του γιὰ τὸν πάσχοντα ἄνθρωπο. Ἐσκέφθηκα ἐκείνη τὴν ὥρα ὅτι ἡ παρουσία στὴν Ἱεραρχία θὰ ἦταν πολὺ χρήσιμη καὶ διδακτική. Ὁ Θεὸς ὅμως εἶχε ἄλλο σχέδιο. Λίγη ὥρα μετὰ τὴν εὐχάριστη καὶ εὐλογημένη αὐτὴ κοινωνία ἀγάπης, τὸν ἐκάλεσε καὶ τὸν ἀφήρπασε εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἐνθρόνισε στὸν θρόνο τοῦ Οὐρανοῦ.
.             Στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Πανοράματος, ὅπου διανυκτέρευσε μὲ τὴ συνοδεία του, παρέδωσε στὸν Κύριο τὴν ἁγία ψυχή του. Ἔφυγε μὲ τὸν μανδύα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀκηλίδωτο ὡς Ἄγγελος, πρὶν προλάβουν τὰ προβλήματα, οἱ παγίδες, καὶ τὰ ἐνεδρεύοντα πάθη τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, νὰ μειώσουν τὴν δύναμη καὶ καθαρότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
.           Πολλοὶ μετὰ τὴν κοίμησή του τὸν ὀνόμασαν ἅγιο. Ὡς ἅγιο, μιμητὴ τοῦ προστάτου τῆς Κεφαλληνίας καὶ συνωνύμου του ἁγίου Γερασίμου τὸν ἐδέχθησαν οἱ Κεφαλλῆνες, γιὰ νὰ τὸν ἐνθρονίσουν ὄχι πιὰ στὸν Ἀρχιερατικὸ θρόνο, ἀλλὰ στὸν θρόνο τῶν καρδιῶν τους.
.             Μᾶς ἐπόνεσε πολὺ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐκφράσθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κυροῦ Γερασίμου. Ἀνθρωπίνως μᾶς ἔθλιψε ἡ ἐκδημία του, ἀλλὰ ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἦταν ἔκφραση ἰδιαίτερης εὐαρέσκειας καὶ τιμῆς. «Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν μετετέθη· ἠρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ» (Σοφία Σολ. Δ´ 10-11).
.               Θὰ μείνει στὴν ἱστορία, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κεφαλληνίας ὑπεδέχθη καὶ ἐνεθρόνισε νεκρὸν τὸν νέον Μητροπολίτην της Γεράσιμον Φωκᾶν.
.           Ἂς εὔχεται ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου του καὶ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

Ο ΜΗΤΡ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ [Μαγνητοσκόπημα]

ΕΚΘΡΟΝΙΣΤΗΚΕ στὴν γῆ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ πρὶν 40 χρόνια

40 χρόνια στὸ θρόνο τοῦ οὐρανοῦ ὁ Χαλκίδος Νικόλαος

τοῦ Μητροπ. Φθιώτιδος Νικολάου

.             Πέρασαν 40 χρόνια ἀπὸ τὴν 19η  Ἰανουαρίου τοῦ 1975 ποὺ σὲ Νοσοκομεῖο τοῦ Λονδίνου ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος κυρὸς Νικόλαος Σελέντης, στὴν ἀκμὴ τῆς ἡλικίας του, μόλις 44 ἐτῶν. Στὸ μικρὸ διάστημα τῆς Ἀρχιερατείας του ἄφησε ἀνεξίτηλη τὴν σφραγίδα τῆς προσωπικότητός του, στὴν ἱστορικὴ Μητρόπολη τῆς Χαλκίδος, στὴν ὁποία μέχρι σήμερα κλῆρος καὶ λαὸς μιλοῦν μὲ τὰ καλύτερα λόγια γιὰ τὸν φιλάγιο, ταπεινό, φιλόπτωχο καὶ δραστήριο Μητροπολίτη Νικόλαο.

.             Ἀπὸ τὴ Μεγαλόχαρη τῆς Τήνου, ὅπου ὑπηρετοῦσε ὡς Ἱεροκῆρυξ ἐξελέγη ἀπὸ τὴν Ἀριστίνδην Σύνοδο ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α´ τὴν 19η Νοεμβρίου τοῦ 1968 στὸν Ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Χαλκίδος εἰς διαδοχὴν τοῦ ἐπίσης Τηνίου Γέροντος Μητροπολίτου Χαλκίδος Γρηγορίου Πλειαθοῦ καὶ σὲ 6 χρόνια μὲ ἀκάματο ζῆλο καὶ ἐντυπωσιακὴ δραστηριότητα ἀνεμόρφωσε τὴν γηρασμένη Μητρόπολη μεταδίδοντας τὸ φιλοπατερικό, φιλακόλουθο, φιλάνθρωπο καὶ φιλειρηνικό του πνεῦμα σὲ κλῆρο καὶ λαό.
.             Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 ἐκδιώχθηκε ἄδικα ἀπὸ τὴν Μητρόπολή του ἄνευ δίκης καὶ ἀπολογίας καὶ σὲ 6 μῆνες κουρασμένος ψυχικὰ σηκώνοντας τὸν σταυρὸ τῆς ἀσθενείας του «ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας» καὶ «ἠρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ».

Ἡ ὑπογραφὴ τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολ. Χαλκίδος Νικολάου [ἀρχεῖο «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛ.»]

.             Ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος ἦταν φιλάγιος ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια. Ἀναζητοῦσε καὶ ἀνακάλυπτε τοὺς συγχρόνους ἁγίους, μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε πνευματικοὺς δεσμούς. Πρῶτος πνευματικός του ἦταν ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τῆς Πάρου π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο χειραγωγήθηκε πνευματικὰ στὰ πρῶτα βήματά του. Ὅταν ἔγινε Κληρικὸς στὴν Καρδίτσα, συνδέθηκε μὲ τὸν παπα-Δημήτριο Γκαγκαστάθη. Ἀργότερα στὸ Ἅγιον Ὄρος ἐγνώρισε τὸν Ἅγιο Παΐσιο, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε μεγάλο πνευματικὸ σύνδεσμο καὶ ἀλληλογραφία. Ἀπὸ κοντὰ ἐπίσης γνώρισε καὶ τὸν Ρῶσο παπα-Τύχωνα, γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψε ἕνα ὡραῖο φυλλάδιο: «Ὁ παπα-Τύχων, ἕνα λουλούδι στὸ περιβόλι τῆς Παναγίας». Ὁ ἅγιος Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης στὴ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ ἦταν ἡ ἀπαντοχή του. Πήγαινε τακτικὰ γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀγάπη του καὶ πάντοτε μᾶς ἔλεγε χαμηλόφωνα καὶ πειστικά: «Ὁ π. Ἰάκωβος εἶναι ἅγιος». Ἦταν ἀναζητητὴς τῆς ἁγιότητος.
.             Τοὺς ἁγίους τοὺς ἀνεκάλυπτε καὶ μέσα στὸ λαό. Εὕρισκε ἀνθρώπους μὲ χαρίσματα μὲ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε σχέσεις. Σκοπός του ἦταν νὰ συλλέξει τὴν γύρη τῆς ἁγιότητός τους γιὰ νὰ θρέψει τὴν ψυχή του. Αὐτὸ τὸν πόθο ἐξέφρασε στὸν τίτλο ἑνὸς Κυριακοδρομίου του: «Τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου ἐκζητήσω».
.             Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος ἦταν ἕνας διαλεκτὸς Ἱεράρχης. Ἀγόγγυστα ἐσήκωσε τοὺς δύο βαρυτάτους σταυρούς, τῆς ἐκθρονίσεώς του καὶ μετὰ τῆς ἀσθενείας του. Μετὰ τὴν κοίμησή του ἀκολούθησαν πολλὰ θαυμαστά, τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς θὰ ἀποκαλύψει στὴν Ἐκκλησία, ὅταν κρίνει τὸν κατάλληλο καιρό. Ὅταν ὁ ἀείμνηστος ἐθλίβετο, ὁ Θεὸς σμίλευε τὴν εἰκόνα τῆς ἁγιότητός του. Καὶ μέσα ἀπὸ τὶς καταιγίδες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ μέσα ἀπὸ τὴν θλίψη καὶ τὸν πόνο ἡ θεία Πρόνοια γνωρίζει τὸν τρόπο νὰ στηρίζει τὸν πιστό, ποὺ δίδει τὴν μαρτυρία τῆς πίστεως.
.             Ἐπειδὴ ἡ μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ ἀναταραχὴ τοῦ 1974 ἔγινε ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ θὰ καταθέσω εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ τοῦ Νικολάου, ἕνα περιστατικὸ ποὺ πολλὰ προσφέρει διδάγματα.
.             Ἀρκετὰ χρόνια μετὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ βρέθηκε καλεσμένος ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ στὸ σπίτι ἑνὸς ἐφοπλιστοῦ στὴ Φιλοθέη μαζὶ μὲ ἄλλα ἐξέχοντα πρόσωπα. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ἕνας Στρατηγός, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐνδιαφέροντα ἐκκλησιαστικά, γι’ αὐτὸ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους συζητοῦσε μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Στὴ συζήτηση ἐπάνω τὸν ἐρώτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος: «Πῶς ἔχεις τόσα ἐνδιαφέροντα γιὰ τὴν Ἐκκλησία;» καὶ ὁ Στρατηγὸς ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ἐγνώρισα, Μακαριώτατε, ἕναν ἄξιο Ἱεράρχη, ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴν Σχολὴ Πεζικοῦ Χαλκίδος, ὁ ὁποῖος μοῦ κέρδισε τὴν ψυχή». «Ποιός Ἱεράρχης ἦταν;» ἐρώτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. «Ἐλέγετο Νικόλαος».  Τὴν ὥρα ἐκείνη, σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ παρισταμένου ἀειμνήστου π. Δημητρίου Τζέρπου, ἐφημερίου τῆς Ἁγίας Φιλοθέης, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς ἦταν καλεσμένος στὸ δεῖπνο, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ ἔβγαλε ἕνα ἀναστεναγμό, ἐκτύπησε μὲ τὸ χέρι τὸ στῆθος του καὶ μὲ αὐθορμητισμὸ εἶπε: «Ἄχ, τὸ ἔχω βάρος στὴν ψυχή μου».
.             Ἡ κατάθεση αὐτὴ τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ εἶναι ἀναγνώριση τῆς ἀκεραιότητος τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου καὶ συγχρόνως μία ἐξομολόγηση ἐκ βαθέων ψυχῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ποὺ ἀνέλαβε ἑκὼν ἄκων νὰ φορτωθεῖ τὸ βάρος τῶν τότε ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων, στὰ ὁποῖα πρωτομάστορες ἦταν ἄλλοι.
.             Ὁ ἀείμνηστος Χαλκίδος Νικόλαος στὰ λίγα χρόνια τῆς διακονίας του ἄφησε στὴν Ἐκκλησία τὴν ἀκτινοβολία τοῦ παραδείγματός του καὶ τὰ ἴχνη τῆς ἁγιοπατερικῆς διαβάσεώς του. Καθιερώθηκε στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν ὡς ὁ ἄκακος καὶ ταπεινός, ὡς ὁ ἐραστὴς τοῦ κάλλους καὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁ Ἐπίσκοπος τῶν καλῶν ἔργων καὶ τῆς ἀγάπης.

Ἂς εἶναι αἰωνία του ἡ μνήμη.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

«ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ: ΜΙΑ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ» Ἦταν αὐστηρὸς καὶ ἀμετάθετος, ὅμως ποτὲ φανατικὸς καὶ πείσμων. (τοῦ Μητρ. Φθιώτιδος Νικολάου)

Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης:
Μία ἁγιοπατερικὴ προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους
τοῦ Μητροπ. Φθιώτιδος Νικολάου

.                 Ὁ ἀείμνηστος Προηγούμενος-Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους π. Γεώργιος Καψάνης, ὁ ὁποῖος τὰ ξημερώματα τῆς Πεντηκοστῆς 8 Ἰουνίου ἀνεπαύθη ἐκ τῶν κόπων του καὶ ἐπορεύθη εἰς τὴν χώρα τῶν ζώντων, ἦταν μία ξεχωριστὴ φυσιογνωμία καὶ πολυσήμαντη προσωπικότητα τοῦ Ἁγιορείτικου Μοναχισμοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
.                 Προερχόμενος ἀπὸ τὴν Ἀκαδημαϊκὴ κοινότητα τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἐγκατέλειψε τὰ πάντα καὶ ἀφιερώθηκε στὴν Ἐκκλησία, στὴν ὁποία ἐθεράπευσε τὴν ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας καὶ τὴν ἐπιστήμη τοῦ μονήρους βίου, γενόμενος Καθηγητὴς τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ μέγας διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας.
.                 Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βραχυχρόνου ἐν τῷ κόσμῳ διακονίας του καὶ τῆς τῶν τεσσαράκοντα ἐτῶν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ὁσίου Γρηγορίου ἠγουμενείας του ἐδόξασε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ πολλοὺς ὡδήγησε εἰς τὸν δρόμον τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἀναδειχθεὶς πατὴρ πατέρων, Ἐπισκόπων, Πρεσβυτέρων, Διακόνων, Μοναχῶν, Μοναζουσῶν, Καθηγητῶν, Στρατιωτικῶν, πολιτικῶν, ἀνθρώπων κάθε μορφώσεως, τάξεως καὶ ἡλικίας «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός».
.                 Ὁ π. Γεώργιος γεννήθηκε στὸ Παλαιὸ Φάληρο τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ γονεῖς ἀνωτάτης μορφώσεως καὶ Χριστιανικῆς παιδείας. Ὁ πατέρας του εἷλκε τὴν καταγωγή του ἀπὸ τὰ Κύθηρα καὶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὴ Νάξο. Ἀπὸ τὴν ἐφηβική του ἡλικία ἐγνώρισε τὸν ἀείμνηστο Μητροπολίτη πρώην Λήμνου καὶ Ἐκκλησιαστικὸ Ἱστορικό τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος Βασίλειο Ἀτέση, τοῦ ὁποίου ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Ἐπιστήμη καὶ τὸ ἔνθεο παράδειγμα πολὺ τοῦ ἐνέπνευσε νὰ ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τῆς θεολογίας. Μετὰ τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν μετέβη στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ εὐρύτερες σπουδὲς στὸν τομέα τῆς Ποιμαντικῆς. Μὲ τὴν ἐπιστροφή του στὴν Ἀθήνα διορίσθηκε βοηθὸς καὶ συνεργάτης στὴν ἕδρα τῆς Ποιμαντικῆς καὶ τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου ὑπὸ τὸν Κανονολόγο Καθηγητὴ Κωνσταντῖνο Μουρατίδη, πλησίον τοῦ ὁποίου συνέγραψε τὴν διατριβή του μὲ θέμα: «Ἡ Ποιμαντικὴ τῶν Φυλακισμένων». Στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ ὁ κ. Γεώργιος Καψάνης ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ προώθησε στοὺς φοιτητὰς τὴν βιωματικὴ Ὀρθόδοξη πατερικὴ Θεολογία μὲ εὐκαιρίες πνευματικῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις ποὺ ἐνίσχυαν τὸ φρόνημα γιὰ πνευματικὸ ἀγώνα καὶ ἐξάσκηση τῶν ἀρετῶν. Οἱ μύστες τῆς Θεολογίας Καθηγητὲς προσέφεραν γνώσεις, ὁ δὲ κ. Γεώργιος Καψάνης προσέφερε λειτουργικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἐμπειρίες, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅλοι ἐμεῖς οἱ φοιτηταὶ τῶν ἐτῶν 1968-1972 τοῦ εἴμεθα εὐγνώμονες.
.                 Παράλληλα μὲ τὴν ἐνασχόλησή του στὸ Πανεπιστήμιο ἵδρυσε τὸ Ἵδρυμα «Παντοκράτωρ» στὴν περιοχὴ τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου, στὸ ὁποῖο ἐπεδόθη μὲ ζῆλο στὴν ὀργάνωση ὁμιλιῶν, κύκλων νέων, ἐπιστημονικῶν ἑσπερίδων καὶ ἄλλων πνευματικῶν ἐκδηλώσεων.
.                 Τὸ ἔτος 1972 στὸ προσκλητήριο τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου τοῦ Α´ πρὸς τοὺς Θεολόγους καὶ ἐπιστήμονες νὰ στελεχώσουν τὶς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, μεταξὺ τῶν πρώτων ἀνταποκρίθηκε ὁ φιλομόναχος καὶ εὐσεβὴς Διδάκτωρ τῆς Θεολογίας κ. Γεώργιος Καψάνης. Στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης ἐκάρη Μοναχὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο καὶ ἐν συνεχείᾳ τὴν Β´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν χειροτονήθηκε Διάκονος πάλι ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἀθηνῶν καὶ Πρεσβύτερος τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου στὸν Ἅγιο Ἀλέξανδρο Παλαιοῦ Φαλήρου ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Εὐρίπου Βασίλειο, σημερινὸ τιτουλάριο Μητροπολίτη Εὐρίπου. Μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἱερομονάχου π. Γεωργίου καὶ τὴν στήριξη τοῦ ρέκτου Ἡγουμένου π. Θεοκλήτου Φεφὲ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης κατέστη τὸ κέντρο τῶν φιλομονάχων φοιτητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς.
.                 Ὁ π. Γεώργιος ἐνέταξε στὴν Μοναχικὴ ζωὴ τὰ δύο πρῶτα πνευματικά του παιδιά, τὸν ἀσκητικὸ π. Πανάρετο ἀπὸ τὴν Κοζάνη καὶ τὸν ἁπλοϊκὸ π. Μελέτιο ἀπὸ τὴ Λάρισα, σημερινὸ Ἐπίσκοπο Καταγκας τῆς Ἀφρικῆς.
.                 Ἡ γνωριμία του μὲ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη, ὁ ὁποῖος λόγῳ τῆς φιλίας του μὲ τὸν π. Θεόκλητο τακτικὰ ἐπεσκέπτετο τὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ ἡσύχαζε ἀπὸ τὸν κόπο τῆς διοικήσεως ἐκεῖ, συνετέλεσε, ὥστε νὰ ἀποδεχθεῖ πρόσκληση τοῦ Νικολάου νὰ μετατεθεῖ στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Χαλκίδος, γιὰ νὰ ἐπανδρώσει μία ἱστορικὴ παλαιὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἁρμᾶ. Ἔτσι στὸ τέλος τοῦ ἔτους 1972 ἐγκαθίσταται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁρμᾶ καὶ στὶς 8 Ἀπριλίου τοῦ 1973 ἐνθρονίζεται Ἡγούμενος, ἀφοῦ προηγουμένως, τὴν Κυριακὴ τὸ πρωὶ Δ΄ Νηστειῶν στὴν Χαλκίδα ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος τὸν προχειρίζει Ἀρχιμανδρίτη καὶ Πνευματικό. Τὴν ἴδια ἡμέρα χειροτονεῖ τὸν Μοναχὸ Πανάρετο Διάκονο. Ἡ χαρὰ τοῦ Μητροπολίτου, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ ἦταν ἀπερίγραπτη. Ὁ Νικόλαος μετὰ δακρύων εὐχαριστοῦσε τὸν π. Γεώργιο γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο τῆς παρουσίας του. Γιὰ τὸ λίγο διάστημα ποὺ ἔμεινε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁρμᾶ ἡ Χαλκίδα ἔζησε ἡμέρες πνευματικῆς ἀνατάσεως.
.                 Ὁ π. Γεώργιος ἐσχημάτισε τὴν πρώτη ἀδελφότητα μὲ τοὺς Μοναχοὺς Παῦλο, σημερινὸ Μητροπολίτη Σιατίστης, Πανάρετο, Μελέτιο, Τιμόθεο, Νεκτάριο, Συμεών, Νικόδημο, καὶ Γρηγόριο. Ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἁρμᾶς ἔγινε κέντρο λειτουργικῆς καὶ πνευματικῆς ζωῆς. Τὸ ἄλλοτε ἔρημο Μοναστήρι πῆρε ζωή. Ἄρχισε ἡ ἀνοικοδόμηση νέας πτέρυγας καὶ ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Καθολικοῦ. Οἱ ὁλονυκτίες προσείλκυαν πολλοὺς νέους ἐκ Χαλκίδος καὶ ἐξ Ἀθηνῶν. Ἡ ἀκτινοβόλος παρουσία τοῦ π. Γεωργίου καὶ τῶν Μοναχῶν πολλοὺς ἀνθρώπους ἀνέπαυαν καὶ χειραγωγοῦσαν στὴν ἐν Χριστῷ ζωήν.
.                 Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 ξέσπασε ἡ μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ καταιγίδα. Μεταξὺ τῶν 12 ἐκπτώτων Μητροπολιτῶν ἦταν καὶ ὁ Χαλκίδος Νικόλαος. Ὁ π. Γεώργιος μὴ θέλοντας νὰ συμπράξει μὲ τὴ νέα κατάσταση ἀνεχώρησε μὲ ὁλόκληρη τὴν ἀδελφότητα γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἡ τελευταία ὑπογραφὴ τοῦ Νικολάου πρὸ τῆς ἀπομακρύνσεώς του ἦταν τὰ Ἀπολυτήρια τοῦ π. Γεωργίου καὶ τῆς συνοδείας του.
.                 Στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας τὸν ὑποδέχθηκαν οἱ Ἁγιορεῖτες Μοναχοὶ καὶ τοῦ παρέδωσαν τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου ὅπου ἐπὶ 40 χρόνια ἡγουμένευσε, ἐχειροθέτησε δεκάδες Μοναχοὺς καὶ ἀνέδειξε τὴν ἱστορικὴ καὶ ἁγιασμένη Μονὴ τοῦ ὁσίου Γρηγορίου ὡς τόπο γαλήνης, πνευματικότητος, προσφορᾶς καὶ ἁγιασμοῦ.
.                 Ἡ προσφορά του ἐκεῖ θὰ ἀξιολογηθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ τὸν ἔζησαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς. Ἡ Ἐκκλησία σύμπασα ὅμως μαρτυρεῖ γιὰ τὴν ἀγάπη του πρὸς κάθε προσερχόμενο καὶ ἐκζητοῦντα σωτηρία, γιὰ τὴν συμπάθειά του πρὸς τοὺς ἐξαρτημένους ἀπὸ τὰ ναρκωτικὰ νέους, γιὰ τοὺς ὁποίους εἶχε εἰδικὴ μέριμνα καὶ φιλοξενία στὸν ξενώνα τῆς Μονῆς, γιὰ τὴν συμπαράστασή του στὴν ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολὴ μὲ τὴν ἀποστολὴ μετὰ τὸν ἀδόκητο θάνατο τοῦ π. Κοσμᾶ, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Μονῆς σημερινοῦ Ἐπισκόπου Καταγκας Μελετίου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος μὲ δημοσιεύματα, ἐπιστολὲς καὶ ὁμιλίες τοῦ ἰδίου καὶ ἐπιλέκτων ἀδελφῶν της Μονῆς, γιὰ τὴν πατρικὴ προστασία πολλῶν γυναικείων Μοναστηρίων, τὶς ἀδελφὲς τῶν ὁποίων καθοδηγοῦσε πνευματικά, γιὰ τὴν ἐκδαπάνησή του στὸν ἀγώνα τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας.
.                 Ὁ π. Γεώργιος ὑπῆρξε μία ἰσχυρὴ προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ χριστιανικὴ συνέπεια, διδακτικὴ παρουσία, ἠχηρὸ λόγο, κοινωνικὴ συναντίληψη καὶ ἐκκλησιολογικὴ θεολογία. Τὸ ὄνομά του ἦταν συνυφασμένο μὲ τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, τὴν ἀκίβδηλη καὶ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, τὴν ἀθώα παιδικὴ εὐθύτητα, τὴν ἀνυστερόβουλη προσφορὰ καὶ τὴν χριστομίμητη ἀνεξικακία.
.                 Ἡ εὐαισθησία του στὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας τὸν ὤθησε νὰ γράψει εὐθαρσῶς καὶ νὰ θίξει μὲ εὐγένεια καὶ εὐπρέπεια τὶς ἐκτροπὲς ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς τάσεις ἐκκοσμικεύσεως ποὺ κατὰ καιροὺς παρατηροῦνται μέσα στὴ ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Ἦταν αὐστηρὸς καὶ ἀμετάθετος ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἦταν ὅμως ποτὲ φανατικὸς καὶ πείσμων. Ὅλες του τὶς σκέψεις τὶς περνοῦσε μέσα ἀπὸ τὸ κόσκινο τῆς νοερᾶς προσευχῆς, τῆς μυστηριακῆς καθάρσεως καὶ τῆς λειτουργικῆς βιωματικῆς ἀναπλάσεως τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ νοός του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ εὕρισκε «τὴν σύνεσιν ἐν τῷ μυστηρίω τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. γ´4).
.                Κανένας δὲν ἠμπορεῖ νὰ μὴν ἀναγνωρίσει τὴν σύνεση καὶ διάκριση τοῦ π. Γεωργίου. Σὲ ὅλα τὰ κείμενά του, στὰ ἐλεγκτικὰ ἄρθρα του, στὰ ποιμαντικὰ καὶ κανονικὰ ἔργα του διαπιστώνεται ἡ γλυκύτητα τῶν λόγων του καὶ ἡ εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρος του.
.                  Πρᾶος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ «ἔχοντας τὸ μυστήριον τῆς πίστεως ἐν καθαρᾷ συνειδήσει» (Α΄ Τιμόθ. γ´ 9) ἐδίδασκε τὴν εὐσέβειαν ἀπὸ νεότητός του μέχρι τῆς τελευταίας ὀδυνηρῆς περιόδου τῆς ζωῆς του μὲ τὴν δύναμη τῆς Θείας Χάριτος καὶ τῆς «ἐσωτέρας γνώσεως». Ἐστάθηκε ὑπεράνω «πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος» (Ἐφεσ. α´21) διὰ τὸν Κύριον καὶ διὰ τὴν Ὀρθόδοξο πίστη.
.                 Ὁ προσφιλέστατος Γέροντας Ἀρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης ἐπέρασε στὴν ἱστορία ἀφήνοντας πίσω τὰ ἴχνη μίας ἁγίας διαβάσεως. Ἡ κοινωνία τῆς πίστεώς του καὶ τῆς ἀγάπης του γίνεται ἐνεργὴς καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του, γιατί πιστεύομε, ὅτι εὗρε παρρησίαν ἐνώπιον Θεοῦ καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ ἡμῶν.
.                 Ἂς ἀναπαύεται μετὰ τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἁγίων εἰς τὴν ἀγήρω μακαριότητα.

     † ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

Η ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ «Κάθε ἡμέρα, ὅλο καὶ περισσότερο, ἀποκαλύπτονται τὰ σχέδια καὶ οἱ συνωμοσίες ἐκείνων ποὺ ἔχουν ταχθεῖ στὴν μάχη κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου». (Μητρ. Φθιώτιδος Νικόλαος)

Πανούργα ἡ στρατηγικὴ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως

Τοῦ Μητρ. Φθιώτιδος Νικολάου 

.               Ἔχουν κατορθώσει οἱ στρατευμένοι καὶ θιασῶτες τῆς Νέας Ἐποχῆς νὰ κοιμήσουν τοὺς ἡγέτες τῆς πολιτείας, νὰ παραπλανήσουν τοὺς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἀποπροσανατολίσουν τὴν παράδοση καὶ τὸν πολιτισμὸ τῶν ἐθνῶν, νὰ πειθαναγκάσουν τὰ κράτη καὶ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς λαούς, ὥστε χωρὶς καμιὰ ἀντίσταση νὰ προωθήσουν τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴν ἰσοπέδωση τῶν ἐθνῶν καὶ τὴν μονοκρατορία τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
.               Πρὶν μερικὰ χρόνια ὅλα αὐτὰ ἐθεωροῦντο ὑπερβολή, ἐὰν κάποιος τὰ ἐπεκαλεῖτο. Σήμερα ἔχει ἐκ τῶν πραγμάτων ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἴσως εἶναι καὶ χειρότερα ἀπ’ ὅ,τι λέγονται καὶ γνωρίζονται. Κάθε ἡμέρα, ὅλο καὶ περισσότερο, ἀποκαλύπτονται τὰ σχέδια καὶ οἱ συνωμοσίες ἐκείνων ποὺ ἔχουν ταχθεῖ στὴν μάχη κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ.
.               Ἡ Νέα Ἐποχὴ φαίνεται, ὅτι εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐμεῖς διαθέτουμε τοὺς μηχανισμοὺς γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πόσο πανούργα εἶναι ἡ στρατηγικὴ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως. Διαπιστώνουμε ὅμως ὅτι ὁ βρόχος σφίγγει ὅλο καὶ περισσότερο στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν ὅλου τοῦ κόσμου, μηδὲ τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος ἐξαιρουμένης.
.               Εἰσάγονται στὴ Βουλή μας πρὸς ψήφιση πρωτάκουστα καὶ ἐξωφρενικὰ νομοθετήματα, ποὺ καταλύουν τὴν ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν παράδοση τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τὰ νομοθετήματα αὐτὰ ψηφίζονται ἀπὸ τοὺς ἐκλεκτούς τοῦ λαοῦ χωρὶς συνείδηση καὶ σκεπάζονται μὲ τὸ πάπλωμα τοῦ νόμου διαστροφές, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργεῖται στὴν κοινωνία ἦθος ἄηθες καὶ οἱ βουλευτές μας νὰ αὐτοκαταδικάζονται σὲ εὐτελισμό.
.               Εὐτυχῶς ποὺ ἀκόμα ὁ λαός μας ἀντιστέκεται καὶ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ὑποχωρήσει ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τὰ ἰδανικὰ τῆς Ἑλληνορθοδοξίας.
.               Ἡ Ἐκκλησία πάντως εἶναι ἀποφασισμένη νὰ περιφρουρήσει τὴν πίστη της καὶ τὸν λαό της. Ἂς ἀφυπνισθοῦμε ὅλοι. Ὁ ἐχθρὸς ἔχει παραβιάσει τὶς πύλες τῆς ψυχῆς μας καὶ κινεῖται ἀνάμεσά μας.
.             «Ἀδελφοί, στήκετε ἐν Κυρίῳ».

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr

ΜΗΤΡ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: «ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ»

Εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιμετωπίσουμε κατάματα
τὴν ἐπερχόμενη ἀνατροπὴ

τοῦ Μητροπολ. Φθιώτιδος Νικολάου

(Ἐξ ἀφορμῆς τῆς καταθέσεως στὴ Βουλὴ τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου, στὸ ὁποῖο εἶχε συμπεριληφθεῖ καὶ ἡ νομιμοποίηση τοῦ συμφώνου συμβιώσεως [Γάμου] τῶν ὁμοφυλοφίλων)

.                  Κατάπληξη αἰσθάνθηκε ὁ λαὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται ἀπὸ πολιτικὰ κόμματα γιὰ τὴ νομιμοποίηση τοῦ Γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ Ὀρθόδοξη χώρα στὴν ὁποία οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ πολιτείας εἶναι σχέσεις συναλληλίας, ὀφείλουν οἱ ἐκλεκτοὶ τοῦ λαοῦ νὰ προσέξουν ἰδιαιτέρως, ὥστε κάθε ἀπόφασή τους νὰ συνάδει μὲ τὰ πιστεύω τοῦ λαοῦ καὶ μὲ ἐκεῖνα ποὺ ὁρίζει ἡ σχέση συναλληλίας καὶ ὄχι νὰ ἀποφασίζει ἀντίθετα μὲ τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ποὺ τοὺς ἐξέλεξε καὶ ἀντίθετα ἀπ’ ὅ, τι ὁρίζει ὁ Νόμος. Ἂν ποτὲ ἡ πολιτεία λάβει τὴν ἐντολὴ τοῦ λαοῦ γιὰ τέτοιου εἴδους καινοτομίες, ποὺ ἀναιροῦν τὴν παράδοση, τὴν ἠθικὴ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, τότε μόνο ἠμπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὴν Ἐκκλησία. Ἢ ἂν ποτὲ χωρισθεῖ τὸ κράτος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τότε μόνο ἠμπορεῖ νὰ περιφρονεῖ τὰ πιστεύω τῆς Ἐκκλησίας.
.                  Μέχρι τότε ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δεσμευτικὴ γιὰ τὴν πολιτεία καὶ σεβαστὴ γιὰ τὴν διατήρηση τῶν σχέσεων συναλληλίας.
.                  Ἐν πάσῃ περιπτώσει μὲ τὶς ἐνέργειες αὐτὲς τῆς πολιτείας διαπιστώνουμε, ὅτι ἔχει τεθεῖ σὲ ἐφαρμογὴ ἐν ἀγνοίᾳ καὶ ἄνευ γνώμης τῆς Ἐκκλησίας ἡ διαδικασία τοῦ χωρισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὸν τρόπο ποὺ γίνεται, θὰ δημιουργήσει μεγάλο ρῆγμα καὶ ἀναστάτωση στὶς σχέσεις τοῦ πιστεύοντος λαοῦ μὲ τὸ κράτος ἐπὶ ζημίᾳ τῆς ἐθνικῆς συνοχῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς γαλήνης.
.                  Καὶ ἡ μὲν πολιτεία, ὅπως διαπιστώνουμε καθημερινά, πορεύεται ἀγνοώντας τὴν Ἐκκλησία. Ἐμεῖς ὅμως ὡς Ἐκκλησία, πῶς ἀντιμετωπίζουμε τὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα ὅσο περνᾶ ὁ χρόνος καθίστανται ἀπειλητικότερα καὶ δυσχερέστερα; Στὸ λαὸ δίδουμε τὴν ἐντύπωση ἢ ὅτι ἔχουμε συμβιβασθεῖ ἢ ὅτι ἀδιαφοροῦμε.
.                  Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος στὴν προσφώνησή του κατὰ τὴν πρόσφατη Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου περιέγραψε μὲ ζωηρὰ χρώματα τὴν κατάσταση. Καὶ μετὰ τί ἔγινε; Ὑπῆρξε καμία κινητοποίηση; Φοβοῦμαι, ὅτι καθυστεροῦμε πολὺ καὶ θὰ εὑρεθοῦμε πρὸ μεγάλων ἐκπλήξεων. Οἱ μεμονωμένες ἀντιδράσεις ἀποδεικνύουν τὴν ἔλλειψη προγραμματισμοῦ καὶ κοινῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐπερχόμενης ἀλλαγῆς.

.                  Εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιμετωπίσουμε κατάματα τὴν ἐπερχόμενη ἀνατροπὴ ὅλων ἐκείνων ποὺ μέχρι πρότινος θεωρούσαμε θέσφατα καὶ ἀναμφίλεκτα.

ΠΗΓΗ: imfth.gr

«ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ» (Μητρ. Φθιώτιδος Νικόλαος)

“Νὰ σταματήσουμε τὴν γκρίνια, γιὰ νὰ πᾶμε μπροστά”

 Τοῦ Μητροπολίτου Φθιώτιδος  Νικολάου

.             Στή σημερινή κοινωνία τῆς ἀνισότητος καί τῆς πενίας ἔχουν πολύ αὐξηθεῖ οἱ γογγυστές, οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού δέν κάνουν ὑπομονή, δέν δείχνουν ἀγάπη, ἀλλά στενάζουν καί παραπονοῦνται κατά τῶν ἄλλων.
.             Τά παιδιά παραπονοῦνται κατά τῶν γονέων τους πού δέν τούς παρέχουν ὅλα τά ἀγαθά νά ζήσουν εὐτυχισμένα, ἔστω κι ἄν οἱ ταλαίπωροι γονεῖς μέρα καί νύχτα κοπιάζουν γι’ αὐτά. Οἱ  μαθητές γογγύζουν κατά τῶν καθηγητῶν τους, οἱ ἐργαζόμενοι κατά τῶν ἐργοδοτῶν τους, οἱ πολίτες κατά τοῦ κράτους, οἱ πιστοί κατά τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἄνθρωποι κατά τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουν τή δύναμη νά ἀντιμετωπίσουν τό πρόβλημα πού προκύπτει. Ζητοῦν περισσότερα ἀπό ὅσα προσφέρουν καί ἀξίζουν. Χάνουν τό θάρρος τους καί περιπίπτουν στήν μεμψιμοιρία καί τήν καταλαλιά.
.             Παλαιά ἀνθρώπινη ἀσθένεια ὁ γογγυσμός. Ὁ γογγυσμός ἀφαιρεῖ τήν ἀγάπη καί δέν διορθώνει τό κακό. Μερικές φορές τό παράπονο ἴσως εἶναι δικαιολογημένο. Τό παράπονο ὅμως μαζί μέ τήν κακία εἶναι ἀδικαιολόγητο.
.             Ἐμεῖς ὡς χριστιανοί πρέπει νά ὑπομένουμε καί νά ἀναθέτουμε τήν ἐλπίδα μας στό Θεό. Συγχρόνως νά ἐνεργοῦμε νόμιμα καί ἠθικά, ὥστε νά ἐπέλθει διόρθωση τοῦ σφάλματος. Στήν Ἐκκλησία μᾶς πρέπει νά ἔχει ἐφαρμογή τό σύνθημα “ὅλοι γιά τόν ἕνα καί ὁ ἕνας γιά ὅλους”.
.             Μέ τίς σκέψεις αὐτές ἀσφαλῶς δέν συμφωνοῦν ὅσοι ταλαιπωροῦνται σήμερα ἀπό τά οἰκονομικά μέτρα πού λαμβάνονται, τά ὁποῖα εἶναι ἐξουθενωτικά. Μέ τόν γογγυσμό ὅμως δέν διορθώνεται ἡ κατάσταση. Μόνο μέ τήν ψύχραιμη σκέψη, τίς καλές ἀποφάσεις, τήν συστηματική ἐργασία καί τόν συντονισμό τῶν δυνάμεων μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀνατροπή τῆς δεινῆς περιστάσεως.
.             Ἡ γκρίνια εἶναι μεγάλο κακό. Αὐτή διαλύει οἰκογένειες, φιλίες, συνεργασίες καί ὁλόκληρες κοινωνίες.
.             Εἶναι ὥρα νά σταματήσουμε τήν γκρίνια καί νά συνεργασθοῦμε ἀδελφικά γιά νά πᾶμε μπροστά ὡς κράτος, ὡς κοινωνία καί ὡς Ἐκκλησία.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

ΠΗΓΗ: imfth.gr