ΟΥΚ ΕΛΑΤΤΩ ΠΑΡΑΔΩΣΩ, ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

.           Ὁ Ὑφυπουργὸς Παιδείας Κώστας Ζουράρις μᾶς ἐξέπληξε δυσάρεστα δηλώνοντας ὅτι δὲν πειράζει, ἂν μᾶς πάρουν οἱ Τοῦρκοι 16 νησιά, ἀρκεῖ νὰ κρατήσουμε τὴ γλώσσα μας. Προσέθεσε ὅτι τὰ νησιὰ ἄλλοτε τὰ χάνουμε, ἄλλοτε τὰ ἐλευθερώνουμε.
.           Ἔστω κι ἂν διευκρίνισε ὅτι χρησιμοποίησε «σχῆμα καθ’ ὑπερβολήν», ἡ δήλωση εἶναι ἀπαράδεκτη, εἰδικὰ ὅταν προέρχεται ἀπὸ κυβερνητικὸ στέλεχος.
.         Μὲ τὸν Κώστα Ζουράρι ἔχουμε παλαιότερα συναντηθεῖ σὲ κοινοὺς ἀγῶνες κατὰ τοῦ σχεδίου Ἀνὰν καὶ ἐναντίον τοῦ βιβλίου τῆς Μ. Ρεπούση. Ἐκτιμῶ τὴν ἑλληνοπρεπῆ παιδεία του, ἀλλὰ ὅπως θὰ ἔλεγαν οἱ Ἀρχαῖοι «Φίλος Πλάτων (ἐν προκειμένῳ: Κώστας), φιλτάτη ἡ ἀλήθεια». Ἡ Ἑλληνικὴ καὶ Ὀρθόδοξη Γραμματεία, τὴν ὁποία γνωρίζει, δίνει ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις γιὰ τὸ θέμα ποὺ ἄνοιξε ὁ Ὑφυπουργὸς Παιδείας. Ἐπιλέγω ἐνδεικτικά.
.               Ὁ Ζουράρις διαβάζει πολὺ τὰ Ἀρχαῖα κλασσικὰ κείμενα. Τοῦ θυμίζω τὸν ὅρκο τῶν Ἀθηναίων Ἐφήβων, στὸν ὁποῖο περιλαμβάνεται ἡ φράση «Τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω (ἢ ἐλάσσω) παραδώσω»! Ἀπὸ τὸν λόγο Λυκούργου κατὰ Λεωκράτους (κεφ. 77) ἀντιγράφω σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση Σαράντου Καργάκου: «Δὲν θὰ ντροπιάσω τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸν συμμαχητή μου, μὲ ὁποιονδήποτε κι ἂν ταχθῶ στὴ γραμμή. Θὰ ἀμυνθῶ καὶ γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ γιὰ τὰ ὅσια καὶ μόνος καὶ μαζὶ μὲ πολλοὺς καὶ τὴν πατρίδα δὲν θὰ παραδώσω μικρότερη, ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ ἰσχυρότερη ἀπ’ ὅση τὴν παρέλαβα». Μεγαλύτερη καὶ ὄχι μικρότερη ὀφείλουμε νὰ παραδώσουμε τὴν πατρίδα, φίλε Κώστα Ζουράρι, ἂν θέλουμε νὰ τιμήσουμε τοὺς Ἀρχαίους, τοὺς ὁποίους θαυμάζεις.
.               Ὁ Ζουράρις μελετᾶ τὴ Βυζαντινὴ Ἱστορία καὶ σέβεται τὴν Ὀρθοδοξία. Καλὸ εἶναι νὰ θυμηθεῖ τὴν ἀπάντηση τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Νικαίας καὶ Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννου Βατάτζη, ὁ ὁποῖος τὸ 1237 ἔγραφε πρὸς τὸν Πάπα Γρηγόριο Θ΄ τὰ ἑξῆς: «Οὐδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι καὶ πολεμοῦντες τοῖς κατάγουσι τὴν Κωνσταντινούπολιν», δηλαδὴ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ σταματήσουμε νὰ πολεμοῦμε ἐναντίον αὐτῶν ποὺ κατέχουν τὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία εἶχε καταληφθεῖ ἀπὸ τοὺς Φράγκους ἡγεμόνες τῆς Δ΄ Σταυροφορίας. Ὄχι ἁπλῶς δὲν ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα ὁ Βατάτζης, ἀλλὰ ζητοῦσε νὰ ἐλευθερώσει ὑπόδουλα ἑλληνικὰ ἐδάφη.
.             Ὁ Ζουράρις στὴν πρώτη ὁμιλία του στὴν Βουλὴ χρησιμοποίησε στίχους τοῦ Σεφέρη. Ἀπὸ τὸν Νομπελίστα ποιητή μας θὰ ἔπρεπε νὰ ἐμπνευσθεῖ, γιὰ νὰ δώσει τὴν πρέπουσα ἀπάντηση στὴν ἀλαζονεία τῶν Τούρκων. Παραθέτω στίχους ἀπὸ τὴ «Σαλαμίνα τῆς Κύπρος»: «Ναί, ὅμως ὁ μαντατοφόρος τρέχει κι ὅσο μακρὺς κι ἂν εἶναι ὁ δρόμος του, θὰ φέρει σ’ αὐτοὺς ποὺ γύρευαν ν’ ἁλυσοδέσουν τὸν Ἑλλήσποντο τὸ φοβερὸ μήνυμα τῆς Σαλαμίνας. Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων. Νῆσος τις ἐστι». (1)
.           Νῆσοι ἑλληνικαὶ εἰσίν, Κώστα Ζουράρι, αὐτὲς ποὺ ζητᾶ ὁ Ἐρντογὰν καὶ θὰ τὶς προστατεύσουμε. Καὶ τὴ γλώσσα καὶ τὰ νησιὰ θὰ κρατήσουμε!

Κ.Χ. 14.12.2016

(1) Ὁ Γιῶργος Σεφέρης βρέθηκε τὸ 1953 στὴ Σαλαμίνα τῆς Κύπρου καὶ θυμήθηκε τὴ Σαλαμίνα τῆς Ἀττικῆς καὶ τὴ ναυμαχία, στὴν ὁποία κατατροπώθηκε ὁ στόλος τοῦ Ξέρξη. Ἡ γενική «τῆς Κύπρος» εἶναι ἐπιλογὴ τοῦ Σεφέρη καὶ ὄχι τυπογραφικὸ λάθος.

ΠΗΓΗ: International Hellenic Association 

 

Διαφήμιση

ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

(Ἡ ἀπάντησή μου στόν Ἀλβανό Πρωθυπουργό)

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

.               Ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα κατασκευάζει τη δική του Ἱστορία προωθῶντας τίς ἐπιδιώξεις τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ. Δήλωσε προσφάτως ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας στή μικρή –τότε- Ἀθήνα κατοικοῦσαν Ἀλβανοί. Γίνεται σύγχυση μέ τούς Ἀρβανίτες, τούς ἀρβανιτόφωνους Ἕλληνες. Ἄλλοι, ὅμως, ἦσαν οἱ Ἀλβανοί καί ἄλλοι οἱ Ἀρβανίτες. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Καί ἐξηγούμεθα:
.               Ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης, στήν μνήμη τοῦ ὁποίου ἀσεβοῦν πολλοί, ἦταν Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος, ὅπως ὅλοι οἱ Σουλιῶτες. Ἡ ἑλληνική του συνείδηση φαίνεται καί ἀπό τήν περίφημη φράση πού εἶπε ὅταν πρωτοπάτησε στά Ἑπτάνησα: «Ὁ Ἕλλην δέν μπορεῖ νά αἰσθάνεται ἐλεύθερος ἐκεῖ ὅπου κυματίζει ἡ Βρεταννική σημαία». Τό δέ Λεξικό πού ἔγραψε ἦταν «τῆς ἀρβανίτικης -ὄχι ἀλβανικῆς – καί ρωμαίικης ἁπλῆς» (νεοελληνικῆς). Ἄλλωστε δέν θά μποροῦσε νά ἔχει ἀλβανική ἐθνική συνείδηση, διότι τέτοια συνείδηση ἐμφανίζεται μόλις τό 1878 μέ τήν Λίγκα τῆς Πριζρένης –Κοσσυφοπεδίου καί μάλιστα ὡς τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων καί θρησκευτικῶν προπαγανδῶν. Κατά τήν Τουρκοκρατία δέν ὑπῆρχε ἔθνος Ἀλβανῶν. Οἱ κάτοικοι τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας διεκρίνοντο μέ κριτήριο τήν θρησκεία τους. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἦσαν Ρωμηοί, ἐντεταγμένοι στό ἴδιο Γένος μέ τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Οἱ Μουσουλμάνοι ἔνοιωθαν Τοῦρκοι, ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος Τουρκαλβανοί. Ἐάν μιλοῦμε γιά ἀλβανική συμμετοχή στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν πρέπει νά ἀναφερόμαστε στούς Μποτσαραίους, τήν Μπουμπουλίνα καί τούς Κουντουριώτηδες, ἀλλά στούς Τουρκαλβανούς πού χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὡς σφαγεῖς τῶν Ἑλλήνων.
.               Οἱ Βυζαντινοί πρόγονοί μας δέν ἀνέφεραν Ἀλβανούς στήν Βαλκανική. Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος ὀνομάζει Ἀλβανούς μία φυλή τοῦ ….. Καυκάσου. Ὁ Γεώργιος Καστριώτης –Σκεντέρμπεης, πού θεωρεῖται ἐθνικός ἥρως τῶν σημερινῶν Ἀλβανῶν, ὀνόμαζε ἑαυτόν Ὀρθόδοξον Ἠπειρώτη (15^ος αἰών). Σέ ἔγγραφα τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τῆς Βενετίας στά τέλη τοῦ 15^ου αἰῶνος ἡ λέξη Ἀλβανός ἑρμηνεύεται «Ἕλληνες ἀπό τήν Ἤπειρο καί τήν Πελοπόννησο» χωρίς νά ἀμφισβητεῖται ἡ ἑλληνική συνείδησή τους.
.               Ἡ ἀλβανική ἐθνική συνείδηση εἶναι ἀναμφισβήτητα ξενόφερτο κατασκεύασμα ὅπως ἀποδεικνύουν καί μαρτυρίες τῶν ἰδίων τῶν ἐνδιαφερομένων, τίς ὁποῖες κατέγραψε ὁ σύγχρονός μας διαπρεπής βαλκανιολόγος Ἀχιλλεύς Λαζάρου. Ὅταν ἡ Ἰταλία καί ἡ Αὐστρουγγαρία- γιά δικούς τους λόγους- προσπαθοῦσαν νά κατασκευάσουν ἀλβανικό κράτος ὥστε νά ἐλέγχουν τήν εἴσοδο τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ Τουρκαλβανοί ὕψωναν στό Δυρράχιο τήν Ὀθωμανική σημαία! Προτιμοῦσαν τήν τουρκική παρά τήν ἄγνωστη σ’ αὐτούς ἀλβανική ἐθνική συνείδηση. Ἄλλωστε καί στούς Βαλκανικούς πολέμους οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀλβανίας πολέμησαν καί μάλιστα δυναμικά στίς τάξεις τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. Μετά τό 1908 πολλά ἀπό τά μέλη τοῦ Νεοτουρκικοῦ κομιτάτου, τό ὁποῖο σχεδίασε καί ξεκίνησε τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων, ἦσαν Τουρκαλβανοί.
.               Ἡ λέξη Ἀλβανία σημαίνει Λευκή Χώρα ἀπό τό λατινικό ΑΛΜΠΑ =λευκή. Εἶναι ὅρος μέ γεωγραφική καί ὄχι ἐθνολογική σημασία. Ὁ ὅρος Ἀρβανίτης πού ἀφορᾶ τούς Σουλιῶτες, τούς Ὑδραίους, τούς Σπετσιῶτες καί πολλούς κατοίκους τῆς Ἀττικῆς, προέρχεται ἀπό τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα ἀπό τήν λέξη Ἄρβανον, τοπωνύμιο τῆς Βορείου Ἠπείρου, πού τό βρίσκουμε ἤδη ἀπό τόν 11^ο αἰῶνα στά κείμενα τῆς Ἄννας Κομνηνῆς. Ἀπό τό Ἄρβανον, δηλαδή ἀπό ἑλληνοκατοικημένη βόρεια περιοχή τῆς Ἠπείρου, κατέβηκαν σέ πόλεις καί νησιά τῆς Νοτίου Ἑλλάδος ἑλληνικοί πληθυσμοί πού μιλοῦσαν τά ἀρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ἀνάμικτη μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικά, τουρκικά καί ἐντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεῖα. (Βλέπε σχετικά τό βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη: Ἕλληνες ἀπό τό Ἄρβανον, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2014).
.               Οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες οὐδέποτε εἶχαν διαφορετική συνείδηση ἀπό τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μᾶς δίδουν οἱ σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς καί οἱ τουρκόφωνοι Ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας πού κράτησαν μέσω τῆς Ἐκκλησίας τήν ἑλληνικότητά τους ἄν καί ἔχασαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες, ἀρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι κ.λ.π. μᾶς προσφέρουν χαρακτηριστικές ἀποδείξεις ὅτι στά Βαλκάνια κατά τούς τελευταίους πέντε τοὐλάχιστον αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη πίστη –καί γενικότερα ἡ θρησκεία- διαμορφώνει τήν ἐθνική συνείδηση πολύ περισσότερο καί ἀπό τό γλωσσικό ἰδίωμα.
.               Ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν λέξεων Ἀλβανός καί Ἀρβανίτης δημιουργεῖται μόνον στήν ἑλληνική γλῶσσα, διότι φαίνονται νά μοιάζουν οἱ δύο ὅροι ἠχητικά. Ἡ ὁμοιότης εἶναι μόνον ἐπιφανειακή. Στήν οὐσία διαφέρουν κατά πολύ. Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί ἀποκαλοῦν ἑαυτούς Σκιπετάρ καί τήν χώρα τους Σκιπερία =χώρα τῶν Ἀετῶν. Τί κοινό μποροῦν νά ἔχουν ἕνας Σκιπετάρ καί ἕνας Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος; Ἴσως ὁ ἕνας νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει κάποιες λέξεις ἀπό τόν ἄλλο. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχαν ἤ ἔχουν τήν ἴδια ἐθνική συνείδηση. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι Σέρβοι, Κροάτες καί Βοσνιομουσουλμάνοι μιλοῦν ἀκριβῶς τήν ἴδια γλῶσσα, παρά ταῦτα συγκρούσθηκαν πρό 20 ἐτῶν μεταξύ τους μέ ὀδυνηρές συνέπειες.
.               Ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες, λοιπόν, καί ὄχι Ἀλβανοί κατοικοῦσαν στήν Ἀθήνα καί γενικότερα στήν Ἀττική ἐπί Τουρκοκρατίας. Ἀντί νά διαστρεβλώνει τήν Ἱστορία ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός ἄς δεῖ κατάματα τήν ἀλήθεια. Ὅτι, δηλαδή, συνέβαινε τό ἀντίθετο. Δέν ὑπῆρχαν Ἀλβανοί στήν Ἑλλάδα, ἀλλά Ἕλληνες μέ ἑλληνικά σχολεῖα στά ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ ἀλβανικοῦ κράτους. Ἄς μάθει γιά τή Μοσχόπολη τοῦ 18^ου αἰῶνος, ἡ ὁποία ἦταν ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου μέ Ἀκαδημίες ἑλληνικῶν σπουδῶν καί ἑλληνικά τυπογραφεῖα. Ἄς μάθει ὅτι τήν κατέστρεψαν οἱ Τουρκαλβανοί καί κατήντησε σήμερα νά εἶναι ἕνα μικρό χωριό βλαχοφώνων Ἑλλήνων κοντά στήν Κορυτσᾶ, μέ τό ὄνομα Βοσκοπόγιε.

 

.               Εἶναι καθῆκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων νά προβάλλουν τήν Ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στίς ἀνιστόρητες προπαγάνδες ἀπαντοῦμε μέ ἱστορικά τεκμήρια.

 

Κ.Χ. 2.11.2016

 

«Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ γιά τήν κρίση, τήν παιδεία, τά ἐθνικά θέματα» (Βιβλιοπαρουσίαση)

Βιβλιοπαρουσίαση

Γράφει ὁ Κώστας Β. Καραστάθης
γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ Κωνσταντίνου Ἰ. Χολέβα:
«Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ γιά τήν κρίση,
τήν παιδεία, τά ἐθνικά θέματα»,
Ἐκδόσεις Ἀρχονταρίκι, 2015

 .             Σέ μιά ἐποχή κρίσεως τῶν πάντων, ἀβεβαιότητας, ἀνασφάλειας καί ἀδιε­ξόδων, πού ὁ καταχρεωμένος Ἕλληνας μέ θλίψη καί ἀπογοήτευση μετράει καί ξαναμετράει τούς φίλους του σέ μιά πλατειά Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἐποχή χρονίων δυσεπίλυτων ἐθνικῶν, οἰκονομικῶν καί ἐκπαιδευτικῶν θεμάτων, ἔρχεται τοῦτο τό βιβλίο τοῦ γνωστοῦ πολιτικοῦ ἐπιστήμονος, λογίου καί δημοσιογράφου κ. Κωνστα­ντίνου Χολέβα νά προσφέρει τή δική του ἑλληνορθόδοξη πρόταση γιά τήν ἐπίλυση ὁρισμένων ἀπό αὐτά.
.             Ἕνα γνήσιο ἑλληνορθόδοξο πνεῦμα διαποτίζει κάθε σελίδα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ἐνῶ ὁ λόγος του ρέει σαφής καί γλαφυρός. Κοινό χαρακτηριστικό στοιχεῖο ὅλων σχεδόν τῶν κειμένων του εἶναι τό ἀξιακό δίδυμο πού διέσωσε μέχρι σήμερα τήν Ἑλλάδα ἀπό μύριους κινδύνους: ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί ἡ ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα! Σ’ αὐτές τίς δύο διαιώνιες καί ἀπαρασάλευτες ράγες βρίσκεται τροχιοδοτημένη ἡ ἱστορική πορεία τοῦ ἔθνους μας Καί ὁ κατά καιρούς ἐκτροχιασμός του ἀπό αὐτές ἔχει στοιχίσει πολύ ἀκριβά στό ἑλληνικό ἔθνος.
.             Περίλαμπρες προσωπικότητες τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας δίνουν τά θέματα τοῦ α΄μέρους τοῦ βιβλίου: «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ἡ Ἑλληνική Παιδεία», «Ὅ Ἅγιος Νεόφυτος καί τά δεινά τῆς Κύπρου», «Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης ὡς πρότυπο Κυβερνήτη», «Ὁ Ὅσιος Νικάνωρ καί ἡ ἐπιβίωση τοῦ γένους μας», «Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὡς πνευματικός πατέρας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», καθώς καί «Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καί ἡ παιδεία τοῦ Γένους», «Ὁ Ἅγιος Νικόδημος καί ἡ πνευματική προετοιμασία τοῦ 1821», «Ὀρθοδοξία καί πατρίδα στήν πολιτική τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια», «Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, τό Βυζάντιο καί ἡ ἐποποιΐα τοῦ 1912 -13», «Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης καί οἱ μιμητές τοῦ Στεργιάδη», «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὑπέρ τοῦ Γένους καί τῆς Πατρίδος».
.             Καί δέν ἀντέχουμε στόν πειρασμό νά μή μεταφέρουμε ἐδῶ λίγα χαρακτηριστικά ἀποσπάσματα ἀπό τά πολυσήμαντα κείμενα τοῦ βιβλίου:
.             «Ὁ Βατάτζης διατρανώνει τήν ἑλληνική του συνείδηση μέ τήν περίφημη ἐπιστολή του πρός τόν πάπα Γρηγόριο Θ΄ τό 1237. Τοῦ γράφει ὅτι οἱ βυζαντινοί αὐτοκράτορες εἶναι ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί ὅτι ἀπό τό γένος τῶν Ἑλλήνων μετεδόθη ἡ σοφία σ’ ὅλον τόν κόσμο» (σελ.39).
.             «Ἄν κάποιος θαρραλέος καί φιλότιμος δάσκαλος ἔλεγε στούς μαθητές του λίγα λόγια γιά τόν Ὅσιο Νικάνορα καί τό μοναστήρι του, οἱ νέοι μας καί οἱ νέες μας θά μάθαιναν ὅτι πολλοί κληρικοί καί μοναχοί ἐπί Τουρκοκρατίας κράτησαν ὄρθια τήν ἐθνική συνείδηση ἀποτρέποντας τούς ἐξισλαμισμούς» (σελ. 49).
.             «Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός δέν πῆρε τουφέκι στά χέρια του, ἀλλά μέ τήν πνευματική καί ἠθική ἀναγέννηση τῶν ὑποδούλων προετοίμασε τό ἔδαφος γιά τή μεγάλη Ἑλληνική Ἐπανάσταση» (σελ. 52).
.             «Μέ τή διδασκαλία καί τά συγγράμματά του (ὁ Ἅγιος Νικόδημος) στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς, συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ» (σελ. 65).
.             «Οἱ Ρῶσοι τόν ἀξιοποίησαν (τόν Ἰωάννη Καποδίστρια) ὡς ὑπουργό τῶν ἐξωτερικῶν, οἱ Ἑλβετοί τόν τιμοῦν ὡς θεμελιωτή τῆς Ἑλβετικῆς Συνομοσπονδίας τῶν καντονίων, οἱ Γάλλοι τόν εὐγνωμονοῦν, διότι ἐμπόδισε τόν Τσάρο καί τούς ἄλλους ἡγέτες ἀπό τό νά τεμαχίσουν τήν ἡττημένη Γαλλία τοῦ Ναπολέοντα (σελ. 78». «Ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν ἡ βάση κάθε σκέψης καί πράξης του (τοῦ Καποδίστρια). Θεμελίωσε τήν παιδεία μέ κύριο μάθημα τά Ὀρθόδοξα θρησκευτικά…». Καί παρακάτω: «Προέβαλλε τήν ἐθνική ταυτότητα τῶν Ἑλλήνων γράφοντας στούς ξένους πολιτικούς ὅτι Ἕλληνες εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι παρά τήν δουλεία δέν ἔπαυσαν νά ὁμολογοῦν τήν πίστη τους στήν Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νά μιλοῦν τή γλῶσσα τῶν πατέρων τους» (σελ. 79).
.             «Θά μποροῦσε (ὁ ἅγιος Χρυσόστομος Σμύρνης) νά διαφύγει μέ τή βοήθεια τοῦ Ἀμερικανοῦ προξένου Τζόρτζ Χόρτον ἤ τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ὅμως ἀρνήθηκε νά ἐγκαταλείψει τό ποίμνιό του καί ἀπήντησε ὅτι ἡ ἀποστολή τῶν Ἑλλήνων κληρικῶν εἶναι νά πεθαίνουν μαρτυρικά καί ὄχι νά δραπετεύουν» (σελ.90).
.             Σ’ ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί σ’ ὅλα τἀ ἱστορικά πρόσωπα, γιά τά ὁποῖα ὁ σ. κάνει λόγο στό βιβλίο του, διακρίνεται ἡ ὀρθή πίστη του καί ἡ ἀγάπη πρός τήν πατρίδα του.

.             Τό β´ Μέρος τοῦ βιβλίου περιλαμβάνει ἄρθρα καί ὁμιλίες του τοῦ σ., ἀρκετά τῶν ὁποίων εἶναι ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρα, ὅπως «Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ πολιτεία μέσα ἀπό τίς φλόγες τοῦ 1821», «Ἡ Θεσσαλονίκη καί ὁ Ἑλληνισμός εὐχαριστοῦν τόν Ἅγιο Δημήτριο», «Ἡ Θεσσαλονίκη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ», καί ἄλλα θέματα πού ἀναφέρονται στά Ψαρά, στούς  Ἐλεύθερους Πολιορκημένους, στήν Κύπρο, στούς Ἀρβανίτες κ. ἄ. Στό ἄρθρο του «Ἡ Εὐρυτανία καί ἡ ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας» προβάλλει τή μεγάλη συμβολή αὐτῆς τῆς πλέον ὀρεινῆς περιοχῆς τῆς χώρας μας στή διατήρηση τῆς πίστεως καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τούς Διδασκάλους της Ἀναστάσιο Γόρδιο, Σέργιο Μακραῖο, Ἰωάννη Δημητριάδη, τούς Νεομάρτυρές της Κυπριανό κ. ἄ. ἀλλά καί τόν ἀνδρεῖο στρατηγό τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου Χαράλαμπο Κατσιμῆτρο. Ἐπίσης ἰδιαίτερη βαρύτητα παρουσιάζουν τά θέματα «Ἡ κατασκευή μειονοτήτων καί διαστρέβλωση τῆς Ἱστορίας μας», καί «Μακεδονικό: Ἡ κατασκευή ἑνός τεχνητοῦ ἔθνους». Τό τελευταῖο θέμα ἔχει ἐπανειλημμένως ἀπασχολήσει τόν συγγραφέα ὑπό τήν δημοσιογραφική ἰδιότητά του. Πράγματι, οὐδείς ἄλλος δημοσιογράφος ἔχει μέ τόση θέρμη ἀγωνισθεῖ, ὅση ὁ Κ. Χολέβας, γιά τήν περιφρούρηση τοῦ ἱεροῦ ὀνόματος τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του, τῆς Μακεδονίας.

.             Τό γ´ Μέρος τοῦ βιβλίου ἐπιγράφεται «Οἱ ρίζες μας χαράσσουν τήν προοπτική μας» καί ὅλα τά θέματά του ἀφοροῦν στή διάσωση καί διατήρηση τῆς ἑλληνορθόδοξης ταυτότητάς μας, ἡ ὁποία ὁδήγησε τό γένος μας σέ μεγαλουργήματα κατά τίς εἰρηνικές περιόδους, σέ θαυμαστές νίκες κατα τίς πολεμικές, ἀλλά καί στή σωτηρία του κατά τά σκοτεινά χρόνια τῆς ὑποδούλωσης. Ἰδιαίτερο πρός τοῦτο βάρος ἀποδίδει στήν Ἐκπαίδευση καί, κυρίως, στή διδασκαλία τῆς Ἱστορίας.

.             Τό συμπέρασμα πού δίνουν ὅλα τά κείμενα αὐτῆς τῆς συλλογῆς εἶναι ὅτι πράγματι σήμερα παρά ποτέ γι’ αὐτόν τόν τόπο ἡ ἑλληνορθόδοξη πρόταση εἶναι πλέον ἀναγκαία γιά τήν κρίση πού διερχόμαστε, γιά τήν παιδεία καί τά ἐθνικά θέματα. Καί αὐτό τό συμπέρασμα ὁ συγγραφέας θέτει ὡς τίτλο καί ἐπιστέγασμα τῶν θαυμάσιων κειμένων του.

                                     Κώστας Β. Καραστάθης

ΑΘΑΝΑΤΟ 1821, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ

Τὸ οἰκουμενικὸ μήνυμα τοῦ 1821

Κων. Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 23.03.2014

.              Καθὼς ἑτοιμαζόμαστε νὰ ἑορτάσουμε τὴ διπλὴ ἑορτή, τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, εἶναι χρήσιμο νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι τὸ 1821 ἦταν ταυτοχρόνως μία ἐθνικὴ καὶ μία οἰκουμενική, πανανθρώπινη ἐπανάσταση. Ἦταν πρωτίστως ἐθνικὴ ἐξέγερση μὲ σύνθημα «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Ὀρθόδοξη πίστη, ἀντιστασιακὸ πνεῦμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, κοινοτικὴ αὐτοδιοίκηση, κρυφὰ καὶ φανερὰ σχολεῖα, ἡ ἱκανότητα τοῦ ἔθνους μας στὸ ἐμπόριο καὶ τὴ ναυτιλία, αὐτὰ ἦσαν τὰ κυριότερα θεμέλια τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας. Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ ἡ οἰκουμενικὴ διάσταση τοῦ Ἀγῶνος. Τὸ 1821 ξεπέρασε τὰ σύνορα καὶ συγκίνησε πολλὰ ἔθνη ἀνὰ τὴν ὑφήλιο.
.              Ἀραβόφωνοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ Ροὺμ Ὀρτοντὸξ τοῦ Λιβάνου, ξεσηκώθηκαν μαζί μας κατὰ τῶν Τούρκων. Ὁ Χατζημιχάλης Νταλιάνης κατέβηκε ἀπὸ τὴ Βόρειο Ἤπειρο γιὰ νὰ τοὺς ἐνσωματώσει στὴν κοινὴ προσπάθεια. Ἀκόμη καὶ σήμερα στὰ σπίτια τῶν Ρωμιῶν ὀρθοδόξων τοῦ Λιβάνου καὶ τῆς Συρίας βρίσκεις εἰκόνες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἂν καὶ ὁ ἴδιος οὐδέποτε ἐπισκέφθηκε τὴν περιοχὴ αὐτή.
.              Κατὰ τὸ Α´ Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὶς ἱστορικὲς πηγὲς τοῦ 1821 (κυκλοφορεῖται ἤδη ὁ σχετικὸς τόμος) κατατέθηκαν μαρτυρίες γιὰ τὴ συμβολὴ τοῦ 1821 στὴν ἐπαναστατικὴ διάθεση τῶν Ἰταλῶν τοῦ 19ου αἰῶνος καὶ στὴν ἑνοποίηση τῆς Ἰταλίας. Ἀντιθέτως μὲ ὅσα διαδίδουν ὁρισμένοι ξενομανεῖς, ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ἀφύπνισε τοὺς Ἰταλοὺς ἐπαναστάτες καὶ δὲν συνέβη τὸ ἀντίθετο.
.              Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες συγκινήθηκαν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἐξέγερση καὶ ἔστειλαν πολλοὺς φιλέλληνες, ὅπως ὁ ἰατρὸς Σάμουελ Γκρίντλεϊ Χάου. Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς στὸν «Ὕμνον εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» τονίζει ὅτι μὲ τὴν Ἐθνεγερσία τῶν Ἑλλήνων «γκαρδιακὰ ἐχαροποιήθη καὶ τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ», ἡ χώρα τοῦ Τζὸρτζ Οὐάσινγκτον, δηλαδὴ οἱ ΗΠΑ. Στὴ Λατινικὴ Ἀμερικὴ πολλὲς ἐξεγέρσεις ἐντοπίων κατὰ τῶν ἀποικιοκρατῶν ἐμπνεύσθηκαν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση.
.              Στὴ δυτικὴ Εὐρώπη ὁ φιλελληνισμὸς ἐπηρέασε τὸν λαὸ καὶ τοὺς διανοητές. Ὁ Γάλλος ζωγράφος Ντελακρουὰ ἀπεικόνισε συγκλονιστικὰ τὴ σφαγὴ τῆς Χίου, ἐνῶ γιὰ τὸ ἴδιο γεγονὸς ὁ Βίκτορ Οὐγκὸ ἔγραψε τὸ περίφημο ποίημα «Τὸ Ἑλληνόπουλο». Στὴ Ρωσία, ὁ Πούσκιν ἔγραψε ἔργα σχετικὰ μὲ τὸ 1821. Ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου προκάλεσε διαδηλώσεις φοιτητῶν στὸ Παρίσι καὶ στὸ Λονδίνο.
.              Ἀθάνατο 1821, ἑλληνικὸ καὶ πανανθρώπινο! 

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ (Κ. Χολέβας)

Ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια γιὰ τοὺς Ἕλληνες Ἀρβανίτες

Κωνσταντῖνος Χολέβας
 Πολιτικὸς ἐπιστήμων

 ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 18.03.2014

βλ. σχετ.: ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΒΑΝΟΝ Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν ταυτότητα τῶν Ἀρβανιτῶν ἐποίκων μας

.             Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ κομμουνιστικοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος στὴν Ἀλβανία ἡ γειτονικὴ χώρα ἐπιχειρεῖ μὲ προπαγανδιστικὸ τρόπο νὰ διεκδικήσει τοὺς ὑπερήφανους Ἕλληνες Ἀρβανίτες – ἤ, ὀρθότερα, τοὺς ἀρβανιτόφωνους συμπατριῶτες μας. Ἐπειδὴ στὴν ἐποχή μας εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ξέρουμε τὴν Ἱστορία μας καὶ ἐπειδὴ οἱ προπαγάνδες καὶ οἱ σκοπιμότητες καθίστανται ἔντονες καὶ διαβρωτικές, θεωρῶ πολὺ χρήσιμο τὸ πρόσφατο βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη μὲ τίτλο: «Ἕλληνες ἀπὸ τὸ Ἀρβανον» καὶ ὑπότιτλο «Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν ταυτότητα τῶν Ἀρβανιτῶν ἐποίκων μας». Ἡ ἱστορικὴ μελέτη τοῦ διακεκριμένου καὶ πολυβραβευμένου συγγραφέως καὶ ἐκπαιδευτικοῦ ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΑΘΩΣ τὸ 2014, μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, καὶ δίνει τὴ δυνατότητα σὲ ὅλους μας, εἰδικοὺς καὶ μή, νὰ μάθουμε περισσότερα γιὰ τὴν καταγωγή, τὴ συνείδηση καὶ τὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα τῶν ἀρβανιτοφώνων.
.             Ὁ Κώστας Καραστάθης, μὲ τεκμηριωμένο καὶ κατανοητὸ λόγο, κατορθώνει νὰ παρουσιάσει τὰ κυριότερα συμπεράσματα τῶν μελετῶν εἰδικῶν ἱστορικῶν καὶ βαλκανιολόγων γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Ἀφορμὴ ἔλαβε ἀπὸ τὰ ἀρβανίτικα τοπωνύμια τοῦ χωριοῦ του, τῆς Μαλεσίνας Λοκρίδος. Μᾶς δίνει μὲ πειστικότητα τὶς ἀπαντήσεις καὶ μᾶς πείθει ὅτι ἄλλο πράγμα εἶναι οἱ Ἀλβανοὶ καὶ ἄλλο οἱ Ἀρβανίτες. Οἱ Ἀλβανοὶ ἀποκαλοῦν τὴ φυλή τους Σκιπετὰρ καὶ τὴ χώρα τοὺς Σκιπερία, χώρα τῶν ἀετῶν, ἐνῶ ὁ ὅρος «Ἀρβανίτης» σημαίνει τὸν Ἕλληνα ἀπὸ τὸ Ἄρβανον ἢ Ἀρβωνα, δηλαδὴ τὴ Βόρειο Ἤπειρο. Βυζαντινοὶ συγγραφεῖς, ὅπως ἡ Ἄννα Κομνηνή, προσδιορίζουν τὸ Ἄρβανον ὡς περιοχὴ τῆς Ἠπείρου, ἀπὸ τὴν ὁποία κατέβηκαν κατὰ τὸν 13ο καὶ 14ο αἰώνα Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες πρὸς τὴν Ἀττικὴ καὶ τὴν Πελοπόννησο. Γιατί ἔφυγαν ἀπὸ τὸν τόπο τους; Ἄλλοι διότι κυνηγήθηκαν ἀπὸ τοὺς Σέρβους τοῦ Στεφάνου Δουσὰν καὶ ἄλλοι διότι ἐκλήθησαν ὡς ἱκανοὶ στρατιῶτες (μισθοφόροι) ἀπὸ τοὺς αὐτοκράτορες τῆς ὕστερης βυζαντινῆς περιόδου. Μετὰ τὴν Ἅλωση οἱ Ἀρβανίτες αὐτοί, δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες ποὺ μιλοῦσαν καὶ ἑλληνικὰ καὶ ἀρβανίτικα, ἔφυγαν κυρίως πρὸς τὴν Ἰταλία καὶ μάλιστα στρατολογήθηκαν ὡς μισθοφόροι (stradioti) ἀπὸ τοὺς δόγηδες τῆς Βενετίας. Στὰ βενετικὰ ἀρχεῖα σώζονται ἔγγραφα ποὺ καταγράφουν τὴν ἑλληνικὴ συνείδηση τῶν Ἀρβανιτῶν. Οἱ ἴδιοι δηλώνουν τὴν ἑλληνικὴ ἐθνικότητά τους καὶ οἱ Βενετοὶ δημόσιοι λειτουργοὶ τὴν καταγράφουν.
.             Σήμερα, ὁρισμένοι ἀνιστόρητοι ἢ προπαγανδιστὲς ἐπιχειροῦν νὰ ταυτίσουν τὸ διαφορετικὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα μὲ μία δῆθεν διαφορετικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα. Ὅμως οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες μὲ τὴ συμμετοχή τους στοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες καὶ μὲ κάθε ἄλλη ἐκδήλωση δηλώνουν ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχουν μὲ τοὺς Ἀλβανούς, τὴ γλώσσα τους καὶ τὸν πολιτισμό τους. Ο Κ. Καραστάθης παρουσιάζει μαρτυρίες Ἀρβανιτῶν Ἑλλήνων οἱ ὁποῖοι πολέμησαν τὸ 1940 καὶ ὁμολογοῦν ὅτι, ὅταν μπῆκαν μὲ τὸν Στρατό μας στὴν Ἀλβανία, δὲν μποροῦσαν νὰ συνεννοηθοῦν. Τὰ ἀλβανικὰ ἔχουν μεγάλες διαφορὲς ἀπὸ τὰ ἀρβανίτικα καὶ ἡ διγλωσσία τῶν Ἀρβανιτῶν δὲν ὑποδηλώνει διαφορετικὴ ἐθνικὴ συνείδηση.
.             Στὰ Βαλκάνια καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία ἔχουμε παρατηρήσει καὶ ἄλλα φαινόμενα, ὅπου ἡ διάλεκτος διαφέρει ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα. Ἔχουμε δεῖ Ἕλληνες νὰ μιλοῦν ἑλληνοβουλγαρικὲς διαλέκτους στὴ Μακεδονία, τουρκικὰ στὴν Καππαδοκία, βλαχικὰ στὴ Θεσσαλία καὶ τὴν Ἤπειρο, παραμένοντας ταυτόχρονα πιστοὶ στὴν ἑλληνικὴ πατρίδα καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀντιθέτως, ἔχουμε δεῖ Τουρκοκρητικοὺς καὶ Τουρκοκυπρίους νὰ μιλοῦν ἑλληνικὰ ἀλλὰ νὰ ἔχουν ἀνθελληνικὸ φρόνημα καὶ νὰ σφάζουν Ἕλληνες. Οἱ σοβαροὶ μελετητὲς παραδέχονται ὅτι κατὰ τοὺς προηγούμενους αἰῶνες, στὰ ἐδάφη ὅπου ἔζησε ὁ Ἑλληνισμός, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὄχι τὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα ἦταν τὸ κύριο στοιχεῖο διατηρήσεως τῆς ἑλληνικότητας. Ἡ γλῶσσα μας εἶναι βεβαίως σημαντικότατο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας, ἀλλὰ οἱ ἀρβανιτόφωνοι, σλαβόφωνοι καὶ γενικὰ ἀλλόγλωσσοι καὶ δίγλωσσοι ἀδελφοί μας εἶναι ἐξ ἴσου Ἕλληνες.
.             Τὸ βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη «Οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὸ Ἀρβανον» ἀπαντᾶ στοὺς ἀμφισβητίες.

ΤΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ Η “ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ” ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

Τί ἀποδεικνύεται στὴν Οὐκρανία

 Γράφει ὁ Κ. Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 01.02.14

.               Ποιὰ πλευρὰ ἔχει δίκιο στὴν Οὐκρανία; Οὔτε ὁ ἀπερχόμενος πρόεδρος Γιανουκόβιτς εἶχε μεγάλη σχέση μὲ τὴ δημοκρατία οὔτε οἱ διαδηλωτὲς ποὺ τὸν ἐκθρόνισαν εἶναι θαυμαστές τοῦ εὐρωπαϊκοῦ δημοκρατικοῦ προτύπου. Ἡ Οὐκρανία δὲν ἔμαθε ποτὲ νὰ κυβερνᾶται δημοκρατικά, διότι ἔζησε ἐπὶ αἰῶνες ὑπὸ τὸ τσαρικὸ καθεστὼς καὶ στὴ συνέχεια κυβερνήθηκε ἀπὸ τὸν ἀπάνθρωπο κομμουνιστικὸ ὁλοκληρωτισμό. Τὰ διαλυτικὰ φαινόμενα ποὺ παρουσιάζει σήμερα ὀφείλονται πρωτίστως στὴν πολυπολιτισμικὴ δομή της.
.               Ἡ οὐκρανικὴ ἐθνικὴ συνείδηση εἶναι μὲν ὑπαρκτή, ἀλλὰ δὲν ἐκφράζει μεγάλο μέρος τῶν πολιτῶν τῆς σημερινῆς Οὐκρανίας. Ἄλλοι νιώθουν Ρῶσοι, ἄλλοι μόνο Οὐκρανοί, ἄλλοι καὶ τὰ δύο, ἄλλοι τίποτε ἀπὸ αὐτά, ἄλλοι θυμοῦνται τὶς γερμανικὲς ἢ πολωνικὲς ρίζες τους καὶ ἄλλοι ψάχνονται. Ἄλλοι εἶναι πιστοὶ Ὀρθόδοξοι καὶ ἄλλοι Οὐνίτες. Ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τῆς οὐκρανικῆς Ἱστορίας εἶναι ἡ ὕπαρξη τῶν Οὐνιτῶν ἢ Ἑλληνοκαθολικῶν στὶς δυτικὲς ἐπαρχίες της. Ἀπὸ τὸ 1219 ὁ παπισμὸς πειραματίστηκε στὴ μέθοδο αὐτὴ τοῦ προσηλυτισμοῦ ὀρθοδόξων. Ἄφηνε τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πιστοὺς νὰ τηροῦν ἐπιφανειακὰ τὰ ὀρθόδοξα ἔθιμα, ἀλλὰ τοὺς ὑποχρέωνε νὰ ὑπακούουν στὸν Πάπα. Ἡ λανθασμένη αὐτὴ μορφὴ ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν  ὀνομάζεται Οὐνία (στὰ λατινικὰ σημαίνει ἕνωση) καὶ ἀπορρίπτεται κατηγορηματικὰ ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία.
.               Πολλοὶ Οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου πολέμησαν στὸ πλευρὸ τῶν Γερμανῶν ναζὶ καὶ μετὰ τὸν πόλεμο τιμωρήθηκαν ἀπὸ τὸν Στάλιν ὡς συνεργάτες τοῦ κατακτητῆ. Συνεχιστὲς τῆς φιλοναζιστικῆς ἰδεολογίας εἶναι οἱ ὀπαδοὶ τοῦ κινήματος Σβόμποντα, τὸ ὁποῖο ἐμφανίζεται ὡς φιλοευρωπαϊκὸ καὶ πρωτοστατεῖ στὶς διαδηλώσεις. Ἡ Οὐκρανία κινδυνεύει νὰ διασπαστεῖ λόγῳ τῆς πολυπολιτισμικῆς συνθέσεώς της .
.               Τὰ πολυπολιτισμικὰ κράτη, στὰ ὁποῖα ἄνωθεν ἐπεβλήθησαν τεχνητὲς ἐθνικὲς συνειδήσεις, εὔκολα διαλύονται ἢ ὁδηγοῦνται σὲ ἐσωτερικὲς αἱματηρὲς συγκρούσεις. Μετὰ τὸν Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο οἱ Γάλλοι δημιούργησαν τὸ κράτος τοῦ Λιβάνου κόβοντας μία λωρίδα ἀπὸ τὴ Συρία. Μοίρασαν τὶς ἐξουσίες αὐθαίρετα σὲ Μαρωνίτες, Ὀρθοδόξους, Ἀρμενίους, Σουνίτες, Σιίτες καὶ Δρούζους, καὶ τελικὰ τὸ οἰκοδόμημα κατέρρευσε. Ἀπὸ τὸ 1975 μέχρι σήμερα οἱ θρησκευτικὲς κοινότητες τοῦ Λιβάνου συγκρούονται μὲ κάθε τρόπο. Θυμίζω καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ κομμουνιστῆ δικτάτορα Τίτο νὰ ἐπιβάλει τὴ γιουγκοσλαβικὴ συνείδηση σὲ Σέρβους καὶ Κροάτες. Μετὰ τὸν θάνατό του ἡ Γιουγκοσλαβία διελύθη μὲ ὀδυνηρὸ τρόπο.
.               Χρήσιμα διδάγματα γιὰ ὅσους θέλουν νὰ μετατρέψουν τὴν Ἑλλάδα σὲ πολυπολιτισμικὴ κοινωνία.

ΣΧΟΛΙΚEΣ ΑΡΓIΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΣ (Κ. Χολέβας)

Σχολικὲς ἀργίες καὶ ἐξευρωπαϊσμὸς

 Κων. Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 09.02.2014

 ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ὅσα μεθοδεύουν οἱ Ἐργολάβοι τῆς Ἀλλοτριώσεως ἔχουν ἕνα ὑποκριτικὸ πρόσχημα, μιὰ ψευτοδικαιολογία. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὸ συγκεκριμένο θέμα, τῶν σχολικῶν ἀργιῶν. Δῆθεν κόπτονται γιὰ νὰ μὴ χάνουν οἱ μαθητὲς μαθήματα(!!!) [ποιοί κόπτονται; ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΗΝΤΗΣΑΝ -μὲ τοὺς ἐσκεμμένους πειραματισμοὺς- ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΞΕΝΩΝΕΣ ΓΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ, καθ᾽ ὅσον οἱ μαθητὲς τῶν Λυκείων -ἰδίως- τυπικὰ καὶ μόνον πηγαίνουν στὸ σχολεῖο, ἀφοῦ στὰ φροντιστήρια εἶναι ποὺ διδάσκονται τὰ ἀπαιτούμενα] ἀλλὰ στὸ βάθος εἶναι ἡ μεθόδευση νὰ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ποὺ συγκροτεῖ τὸν ἐναπομείναντα συλλογικὸ βίο μας. Τὸ νόημα, τὸ περιεχόμενο τῆς Ἑορτῆς τοὺς ἐνοχλεῖ. Μακάρι νὰ μποροῦσαν νὰ καταργήσουν τὶς ἑορτὲς τοῦ Πάσχα καὶ νὰ τὶς ἀντικαταστήσουν μὲ τὶς ἑορτὲς τῆς Ἀνοίξεως!
.               Μὴ ὑπάρχοντος ΛΑΟΥ ὅλα θὰ τὰ πετύχουν οἱ Ἐργολάβοι τῆς Ἀλλοτριώσεως.

.               Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀκούγονται διάφορες προτάσεις γιὰ τὴν ἀλλαγὴ φιλοσοφίας τῶν σχολικῶν ἀργιῶν. Τὸ πιὸ κραυγαλέο παράδειγμα εἶναι ἡ προσπάθεια ὁρισμένων ξενοδόχων νὰ κερδίσουν πελατεία μέσῳ τῆς «λευκῆς ἑβδομάδας», δηλαδὴ μέσῳ τῆς παράτασης τοῦ τριημέρου τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας. Νομίζω ὅτι ἡ σκέψη εἶναι διπλὰ ἄστοχη. Πρῶτον, διότι σήμερα οἱ περισσότεροι γονεῖς δὲν ἔχουν περίσσευμα χρημάτων γιὰ νὰ κάνουν οἰκογενειακῶς χειμερινὸ τουρισμό. Καί, δεύτερον, διότι αὐτὲς οἱ «λευκὲς ἑβδομάδες» γίνεται νὰ ἰσχύσουν μόνο σὲ βόρειες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ὅπου τὰ βουνὰ ἔχουν πολὺ χιόνι καὶ σχεδὸν ὅλοι γνωρίζουν σκί.
.               Ἡ δεύτερη ἄστοχη ἰδέα περιέχει τὴν πρόταση νὰ καταργηθοῦν ὁρισμένες χριστιανικὲς ἑορτὲς στὰ σχολεῖα, ὅπως ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ τοπικοῦ ἁγίου κάθε περιοχῆς. Δῆθεν ἔτσι θὰ κερδηθεῖ χρόνος γιὰ ἐπιμήκυνση τῶν σπουδῶν. Ὁ χρόνος μπορεῖ κάλλιστα νὰ κερδηθεῖ ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς περιβόητης πενθήμερης ἐκδρομῆς, ἡ ὁποία κακῶς λέγεται «πενταήμερη». Ἡ ἐκδρομὴ αὐτὴ ἔχει ἀπολέσει τὸ μορφωτικὸ περιεχόμενό της καὶ ἔχει καταντήσει ἕνα πενθήμερο ξενύχτι μέχρι πρωίας, ἑκούσιο γιὰ τοὺς μαθητὲς καὶ ἀκούσιο ἕως ὀδυνηρὸ γιὰ τοὺς συνοδοὺς καθηγητές. Ἀντὶ νὰ ἐπισκέπτονται τὴ Μακεδονία, τὴ Θράκη ἢ τὴν Κύπρο μας, ὥστε νὰ ἐνημερωθοῦν ἐπὶ τῆς Ἱστορίας καὶ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, οἱ περισσότεροι μαθητὲς καὶ μαθήτριες ἐπαυξάνουν τὰ ἔσοδα τῶν ντισκοτὲκ τῆς Μυκόνου καὶ τῆς Ρόδου.
.               Ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι τρόποι νὰ αὐξηθοῦν οἱ ἡμέρες διδασκαλίας χωρὶς νὰ ἀποκοπεῖ τὸ σχολεῖο ἀπὸ τὸ χριστιανικὸ ἑορτολόγιο. Γνωστοί μου γονεῖς μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι ἀκόμη καὶ σὲ πρότυπο σχολεῖο τοῦ λεκανοπεδίου οἱ μαθητὲς χάνουν δύο τρεῖς ἐργάσιμες ἡμέρες τὸν χρόνο γιὰ νὰ πραγματοποιήσουν συνέλευση οἱ καθηγητές. Ἔ, λοιπόν, ἂς γίνονται ἐκτὸς ἐκπαιδευτικοῦ ὡραρίου αὐτὲς οἱ συνελεύσεις.
.               Κατὰ βάθος διαβλέπω μία προσπάθεια κίβδηλου «ἐξευρωπαϊσμοῦ» τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου. Ὅμως καὶ οἱ ἄλλοι λαοὶ τὶς σχολικὲς ἀργίες τὶς ὁρίζουν μὲ βάση τὴν ἐθνικὴ καὶ τὴν θρησκευτική τους παράδοση. Στὴν Ὁμοσπονδιακὴ Γερμανία ἄλλες ἀργίες ἔχουν τὰ κρατίδια ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ λουθηρανικὸ δόγμα καὶ ἄλλες ἀργίες τὰ κρατίδια ποὺ ἔχουν πλειοψηφία ρωμαιοκαθολικῶν κατοίκων.

.               Εἶναι δυνατὸν τὰ σχολεῖα τῆς Θεσσαλονίκης νὰ μὴν τιμοῦν μὲ ἀργία τὸν ἅγιο Δημήτριο καὶ τὰ σχολεῖα τῆς Πάτρας τὸν ἅγιο Ἀνδρέα; Πρὸς Θεοῦ!

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ (Κ. Χολέβας)

Οἱ βουλευτὲς καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη

Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 26.01.2014

.               Δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν ἄποψη ὅτι οἱ θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν πολιτικῶν προσώπων ἀποτελοῦν ἰδιωτική τους ὑπόθεση. Ἰδιαιτέρως γιὰ μία χώρα ὅπως ἡ Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἀπελευθερώθηκε καὶ ἱδρύθηκε ἀπὸ ἀγωνιστὲς ποὺ προέβαλλαν καὶ τιμοῦσαν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανική τους πίστη καὶ παράδοση. Καὶ γιὰ ἕναν λαὸ ὅπως ὁ ἑλληνικός, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει μὲ πολλοὺς τρόπους τὴν Ὀρθοδοξία ὡς συστατικὸ στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς ταυτότητάς του.
.               Πρέπει ὁ ψηφοφόρος νὰ γνωρίζει «σὲ τί Θεὸ πιστεύει» καὶ ἂν πιστεύει ὁ “α” ἢ ὁ “β” πολιτικὸς ἡγέτης, διότι αὐτὲς οἱ πεποιθήσεις ἐπηρεάζουν μία σειρὰ πολιτικῶν ἀποφάσεων. Νομοθετήματα σχετικὰ μὲ τὴν παιδεία, τὴν οἰκογένεια, τὴ μισθοδοσία τοῦ κλήρου, τὴν πολιτιστικὴ συνέχειά μας καὶ ἄλλα θέματα ψηφίζονται ἢ καταψηφίζονται μὲ κριτήριο -σὺν τοῖς ἄλλοις- τὴ στάση τῶν πολιτικῶν ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ στὴν Ἐκκλησία.
.               Ἀνέκαθεν ὁ Ἑλληνισμὸς θεωροῦσε βασικὸ κριτήριο ἐπιλογῆς ἀρχόντων τὸν σεβασμὸ στὴν πατροπαράδοτη θρησκεία. Ὁ Ἀριστοτέλης στὸ ἔργο του «Ἀθηναίων Πολιτεία» (Κεφ. LV) γράφει ὅτι στὴν ἀθηναϊκὴ δημοκρατία, τὴν ὁποία σήμερα ὅλοι θαυμάζουμε, ἡ Βουλὴ καὶ τὸ δικαστήριο ἐπέλεγαν τοὺς ἐννέα ἄρχοντες (ὑπουργοὶ) μὲ τὶς ἑξῆς ἐρωτήσεις: Ἂν οἱ γονεῖς τους κατάγονται ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ἂν οἱ ἴδιοι λατρεύουν τοὺς πατρώους θεοὺς καὶ σὲ ποιοὺς ναούς, ἂν ὑπηρέτησαν τὴν πατρίδα ὡς στρατιῶτες, ἂν σέβονται τοὺς γονεῖς τους καὶ ἂν πληρώνουν τοὺς φόρους. Μάλιστα οἱ ὑποψήφιοι καλοῦνταν νὰ προσκομίσουν μάρτυρες ὅτι ἀσκοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα.
.               Στὴ δημοκρατικὴ Γαλλία, παρὰ τὸν πλήρη χωρισμὸ θρησκευτικοῦ καὶ δημόσιου τομέα, οἱ ὑποψήφιοι γιὰ τὴν προεδρία δηλώνουν συχνὰ τὰ θρησκευτικὰ πιστεύω τους καὶ τὶς ἀπόψεις τους γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων. Κατὰ τὶς προεδρικὲς ἐκλογὲς τοῦ 2007 ὁ δεξιὸς Σαρκοζί, ὁ κεντρῶος Μπαϊρού, ἡ σοσιαλίστρια Σεγκολὲν Ρουαγιὰλ καὶ ἡ κομμουνίστρια Μαρὶ Ζὸρζ Μπιφὲ ἐξήγησαν στὴν ἐφημερίδα «Le Figaro» τὶς ἀπόψεις τους. Μὲ ἔκπληξη μάθαμε ὅτι ὅλοι τους εἶχαν ἀποφοιτήσει ἀπὸ ἰδιωτικὰ σχολεῖα ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφοτήτων. Μάλιστα ὅλοι τόνισαν ὅτι τοὺς ἔκανε καλὸ ἡ διδασκαλία τοῦ χριστιανικοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος.
.               Ἀλλὰ καὶ σὲ ἐπίπεδο Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως θυμοῦμαι τὸν πρόεδρο τῆς Κομισιὸν Ζὰκ Ντελὸρ νὰ δηλώνει ὅτι ἀσκεῖ κάθε Κυριακὴ τὰ καθήκοντά του ὡς πιστὸς καθολικός.
.               Σέβομαι τὸν ἄθεο, ἀλλὰ δὲν τὸν ψηφίζω.

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ»: Ἰδοὺ ὅμως τὸ ἐρώτημα: Ποιός εἶναι, δηλ. πῶς ἀναγνωρίζεται, ὁ «ὀρθόδοξος χριστιανὸς» ποὺ «ψηφίζω»; Πάντως ὄχι ἐκεῖνος ποὺ καταφθάνει στὶς «Δοξολογίες»…!

ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ «Στὰ σχολεῖα μας μία λαίλαπα δῆθεν προοδευτισμοῦ καὶ διεθνισμοῦ ἔχει θέσει ὑπὸ διωγμὸ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ τὴν προβολὴ τοῦ ὑγιοῦς πατριωτισμοῦ».

Ὁ ἐθνικὸς ὕμνος ποὺ «κινδυνεύει» μὲ λησμονιὰ

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 21.01.2014 

.               Ὁ Τὰς Μέλας ἢ Μελᾶς (οἱ Ἀμερικανοὶ παρατονίζουν τὰ ἑλληνικὰ ἐπώνυμα) εἶναι Ἑλληνοαμερικανὸς δημοσιογράφος, εἰδικὸς στὰ θέματα τῆς καλαθοσφαίρισης καὶ τοῦ ἀμερικανικοῦ πρωταθλήματος NBA. Παρουσιάζει μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς συναδέλφους του τὴ δημοφιλῆ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ «THE STARTERS», στὴν ὁποία ἀναλύονται οἱ ἀγῶνες τοῦ ΝΒΑ λίγο πρὶν ἀρχίσουν. Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν σχολίαζε ὅτι στὸν ἀγώνα τῶν Γκρίζλις ἐναντίον τῶν Μπὰκς θὰ παίξουν τρεῖς παῖκτες ἑλληνικῆς καταγωγῆς: Ὁ Κώστας Κουφός, ὁ Νίκ Καλάθης καὶ ὁ Γιάννης Ἀντετοκοῦμπο. Τόνισε ὅτι αὐτὴ ἡ σύμπτωση κάνει ὑπερήφανους ὅλους τοὺς Ἕλληνες ἀνὰ τὸν κόσμο, φρόντισε νὰ προβληθοῦν στὴν ὀθόνη οἱ φωτογραφίες τῶν τριῶν παικτῶν μαζὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ σημαία, ζήτησε ἀπὸ τὸν τηλεσκηνοθέτη νὰ βάλει ὡς ὑπόκρουση τὸν ἑλληνικὸ ἐθνικὸ ὕμνο καὶ τραγούδησε στὰ ἑλληνικὰ τὴ δεύτερη στροφή. Ὅταν οἱ συμπαρουσιαστὲς πῆγαν νὰ τὸν διακόψουν, τοὺς ζήτησε δυναμικὰ νὰ σιωπήσουν καὶ συνέχισε ὄρθιος νὰ τραγουδᾶ τὸν ὕμνο τῶν προγόνων του ἔχοντας τὸ δεξὶ χέρι στὴν καρδιά.
.               Νομίζω ὅτι ὁ νεαρὸς αὐτὸς ὁμογενὴς βοήθησε πολὺ τὴν Ἑλλάδα, ἴσως χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιεῖ. Μία ἁπλὴ πράξη συγκίνησης καὶ ἐνθουσιασμοῦ, αὐθόρμητη κατὰ πᾶσαν βεβαιότητα ἔκανε ἑκατομμύρια Ἕλληνες ἀνὰ τὴν ὑφήλιο νὰ νιώσουν ὑπερήφανοι. Δὲν ὑπερβάλλω οὔτε εἶμαι ἀλόγιστα συναισθηματικός. Ξέρω ὅτι τὰ προβλήματα τοῦ τόπου μας εἶναι πολὺ σοβαρά. Πιστεύω, ὅμως, ὅτι λίγες ἐνέσεις ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας, ἀπ’ ὅπου κι ἂν προέρχονται, τονώνουν τὸ ἠθικό μας καὶ βοηθοῦν στὴν καταπολέμηση τῆς ἐθνικῆς κατάθλιψης ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ. Ὁ Τὰς Μελᾶς προκάλεσε πάμπολλα σχόλια στὸ διαδίκτυο καὶ τὰ περισσότερα καταδεικνύουν τὴν ἀνάγκη ὅλων μας, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὶς ρίζες μας καὶ τὶς παραδόσεις μας, νὰ ἀντλήσουμε ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὰ σύμβολα τοῦ Ἔθνους, νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὸν ἐθνικό μας ὕμνο, τὸν ὁποῖο κινδυνεύουμε νὰ ξεχάσουμε!
.               Ναί, εἶναι γεγονός, δὲν κινδυνολογῶ. Στὰ σχολεῖα μας μία λαίλαπα δῆθεν προοδευτισμοῦ καὶ διεθνισμοῦ ἔχει θέσει ὑπὸ διωγμὸ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ τὴν προβολὴ τοῦ ὑγιοῦς πατριωτισμοῦ. Παλαιότερα γίνονταν κάθε ἡμέρα ἔπαρση καὶ ὑποστολὴ τῆς σημαίας, καὶ ὅλοι οἱ μαθητὲς ψάλλαμε τὸν ἐθνικὸ ὕμνο. Σήμερα αὐτὸ τὸ τελετουργικὸ πραγματοποιεῖται ἅπαξ τῆς ἑβδομάδος καὶ συνήθως μετ’ ἐμποδίων. Στὰ σχολικὰ βιβλία πάντα ὑπῆρχε ὁ «Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, οἱ γνωστότερες στροφές του στὸ δημοτικό, ἡ πλήρη μορφὴ στὸ γυμνάσιο καὶ τὸ λύκειο. Σήμερα τὸν ἀναζητοῦμε στὶς δώδεκα τάξεις τοῦ σχολείου καὶ μετὰ βίας θὰ βροῦμε λίγες στροφὲς στὸ δημοτικό. Φίλοι ἐκπαιδευτικοὶ μοῦ ἔδειξαν ἀπάντηση τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου πρὸ δύο τριῶν ἐτῶν, στὴν ὁποία χαρακτηρίζονταν ἀκατάλληλοι γιὰ τοὺς νέους μας οἱ στίχοι τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου καὶ ἐκφραζόταν ἡ ἀνάγκη νὰ εἰσαχθοῦν στὰ σχολικὰ βιβλία… μοντέρνοι ποιητές. Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ἐθνικὸς ὕμνος ἐξοβελίζεται καὶ ἀπὸ τὴ σχολικὴ αὐλὴ καὶ ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία καὶ ἀπὸ τὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας. Καὶ ὅταν ἀκόμη κάποιοι νέοι τὸν τραγουδοῦν σὲ ἀγῶνες τῆς Ἐθνικῆς μας ὁμάδος, παρατηροῦμε τὶς συνέπειες τῆς ἐλλιποῦς διδασκαλίας. Στὸν πρῶτο στίχο ἀντὶ νὰ ποῦν «σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη» συνήθως τραγουδοῦν «ἀπὸ τὴν ὄψη». Αὐτὴ εἶναι μία δραματικὴ ὄψη τῆς παιδείας μας, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ. Πότε θὰ ἐφαρμόσουμε τὸ ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖο ὁρίζει ὡς σκοπὸ τῆς παιδείας τὴν ἀνάπτυξη ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνειδήσεως;
.               Ὁ ὁμογενὴς Τὰς Μελᾶς, σὺν τοῖς ἄλλοις, ἀπέδειξε πόσο μεγάλη ἀγάπη καὶ νοσταλγία γιὰ τὴν Ἑλλάδα αἰσθάνονται οἱ ἀπόδημοι. Φαίνεται ὅτι πρέπει νὰ βρεθεῖς στὴν ξενιτιά, μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα, γιὰ νὰ αἰσθανθεῖς τὴ γνήσια ὑπερηφάνεια. Στὸ πρόσωπο τοῦ Τὰς Μελᾶς εὐχαριστοῦμε ὅλους τοὺς ἀπόδημους Ἕλληνες γιὰ ὅσα πέτυχαν καὶ γιὰ τὴν ἐλπίδα ποὺ μᾶς χαρίζουν!

Ο ΙΩ. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ

Ὁ Ἰω. Καποδίστριας καὶ οἱ μιζαδόροι!

 Κωνσταντῖνος Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 19.01.2014

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Τοὺς ὁραματισμούς, τὴν λιτότητα καὶ τὸ ἦθος τοῦ Κυβερνήτου Καποδίστρια ἐνέπνεε ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ πίστη του στὸν Θεό. Ἂς μὴ λησμονεῖται ὅτι οἱ δολοφόνοι του τοῦ ἔστησαν ἐνέδρα τὴν ὥρα ποὺ πήγαινε στὴν Ἐκκλησία (νωρὶς τὸ πρωί, στὸν Ὄρθρο, καὶ ὄχι στὸ «τέλος», γιὰ φιγούρα, γιὰ νὰ κορδακιστεῖ καὶ νὰ μαζέψει ψηφαλάκια ἀπὸ τοὺς ἀθεράπευτα ΑΦΕΛΕΙΣ…) 

.               Τὸ ἑξάμηνο αὐτὸ ἡ χώρα μας ἀσκεῖ τὴν προεδρία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νὰ τιμήσουμε ἕναν σπουδαῖο ὁραματιστὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς συνεργασίας καὶ ἑνοποιήσεως, τὸν Κερκυραῖο Ἰωάννη Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος ἔδρεψε δάφνες ὡς ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰώνα καὶ ἔβαλε τὰ θεμέλια της ἐλεύθερης Ἑλλάδας ὡς πρῶτος κυβερνήτης.
.               Ὁ Καποδίστριας μὲ τὸν ἀσκητικὸ καὶ λιτὸ τρόπο τῆς ζωῆς του καὶ μὲ τὴ γενναιοδωρία του ἀποτελεῖ ἄριστο πρότυπο πολιτικοῦ καὶ κυβερνήτη. Στὴν Ἑλλάδα σήμερα ἀκοῦμε καὶ διαβάζουμε πολλὰ καὶ δυσάρεστα γιὰ μίζες καὶ διαφθορά. Καλὸ εἶναι νὰ ξαναδιαβάσουμε ὅλοι, πολίτες καὶ πολιτικοί, τὴ βιογραφία τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια.
.               Ὁ τίμιος κυβερνήτης ἐργαζόταν ἀπὸ τὶς 7 τὸ πρωὶ ἕως τὶς 4 τὰ ξημερώματα. Ὅπως γράφει ὁ Μακρυγιάννης, ὁ κυβερνήτης ἔτρωγε ἐλάχιστα. Μὲ μία κότα περνοῦσε τέσσερις ἡμέρες, γιὰ νὰ δείξει τὴ συμπαράστασή του στὸν πεινασμένο λαὸ ποὺ μόλις εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὸ καμίνι τοῦ Ἐθνεγερσίας. Ὁ Καποδίστριας δὲν δεχόταν νὰ πάρει μισθό, ἂν καὶ ἐδικαιοῦτο. Τὸν χάριζε στὸ Δημόσιο Ταμεῖο. Ἐπιπλέον εἶχε ὑποθηκεύσει ὅλη τὴν οἰκογενειακὴ περιουσία του στὴν Κέρκυρα καὶ μὲ τὸ δάνειο, ποὺ ἔλαβε, ἀγόρασε τρόφιμα ἀπὸ τὴν Ἰταλία γιὰ νὰ θρέψει τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά του πολέμου.
.               Σὲ μία περιοδεία του στὴν Κορινθία προηγεῖτο ὁ δημόσιος κλητήρας-ντελάλης ὀνόματι Καρδαρᾶς, ντυμένος μεγαλοπρεπῶς, καὶ ἀκολουθοῦσε ὁ κυβερνήτης ντυμένος πολὺ ἁπλοϊκά. Ὁ κόσμος νόμιζε ὅτι ὁ Καρδαρᾶς εἶναι ὁ κυβερνήτης καὶ τὸν χαιρετοῦσε μὲ ἐνθουσιασμό. Τότε ὁ Θ. Κολοκοτρώνης συνέστησε στὸν Καποδίστρια νὰ φορέσει κάποιο ἐπισημότερο ἔνδυμα, γιὰ νὰ τὸν ἀναγνωρίζει ὁ λαός. Παρὰ ταῦτα ὁ Καποδίστριας συνήθιζε νὰ ἀποφεύγει τὰ πολυτελῆ ἐνδύματα.
.               Ὁ ἀσκητικὸς κυβερνήτης, ὅταν ἐργάστηκε στὴ Ρωσία, στὴν Ἑλβετία καὶ γενικὰ στοὺς διαδρόμους τῆς διεθνοῦς διπλωματίας, μίλησε πρῶτος ἀπ᾽ ὅλους γιὰ τὴν ἰδέα μιᾶς Ἑνωμένης Εὐρώπης, ὥστε νὰ σταματήσουν οἱ συνεχεῖς πόλεμοι. Παραλλήλως ἐνδιαφέρθηκε ἐντόνως γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἐθνικῆς ταυτότητάς μας καὶ γιὰ τὴν ἑλληνορθόδοξη παιδεία τῶν Ἑλληνοπαίδων. Μὲ δικά του χρήματα ἀγόραζε βιβλία ἀρχαίων συγγραφέων καὶ τὰ ἔστελνε σὲ ἑλληνικὰ σχολεῖα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς ὁμογένειας.
.               Ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Εὐρώπη ἔχουν καὶ σήμερα ἀνάγκη ἀπὸ ἕναν Καποδίστρια.