Η «ΕΠΙΜΟΛΥΝΣΗ» ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ καὶ Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ποινικοποιεῖται καὶ ἡ Θεία Εὐχαριστία;
τοῦ Μητροπολίτου Κισάμου καὶ Σελίνου Ἀμφιλοχίου

«Μὴν φοβηθεῖς αὐτὸν ποὺ στήριξε στὴν πίστη τὴν ἐλπίδα» (Ι. Πολέμης)

ΠΗΓΗ: imks.gr

.                    Τὸ εἴδαμε καὶ αὐτό, ἐν ἔτει 2022! Διευθυντὴς Α/βάθμιας Ἐκπαίδευσης νὰ διατάσει προκαταρκτικὴ ἐξέταση, «μὲ ἀφορμὴ τὴ μετάληψη μαθητῶν Δημοτικοῦ Σχολείου σὲ Ἐκκλησία τῆς πόλης, χωρὶς τὴν ἄδεια τῶν γονιῶν τους», σύμφωνα μὲ ὅσα εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας τὶς τελευταῖες ἡμέρες. Μαθητὲς Δημοτικοῦ Σχολείου, συνοδευόμενοι ἀπὸ τὴν Διευθύντρια καὶ διδακτικὸ προσωπικό, ἐκκλησιάστηκαν κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί, σύμφωνα μὲ τὰ δημοσιεύματα, κάποια ἀπὸ τὰ παιδιὰ προσῆλθαν στὴν Θεία Εὐχαριστία, δηλ. κοινώνησαν Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ· μάλιστα τὸ ἕνα ἐξ αὐτῶν δήλωσε στὴν δασκάλα του ὅτι τοῦ εἶπε ἡ μητέρα του νὰ κοινωνήσει. Κοινώνησαν καὶ κάποια ἄλλα παιδιὰ καί, ἀπὸ φωτογραφία ποὺ ἀναρτήθηκε, περιῆλθε στὴν γνώση τοῦ Διευθυντῆ τῆς Α/βάθμιας Ἐκπαίδευσης, ὁ ὁποῖος ἐκίνησε διαδικασία «προκαταρκτικῆς ἐξέτασης», μὲ ἀπολογούμενους τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς ποὺ συνόδευαν τὰ παιδιά, δηλώνοντας ὁ ἴδιος ὅτι ἡ ἐλεύθερη συμμετοχὴ τῶν παιδιῶν στὴν Θεία Κοινωνία «ἔπρεπε νὰ ἔχει ἀποφευχθεῖ, σὲ περίοδο πανδημίας», καθὼς δὲν ὑπῆρχε ἡ συγκατάθεση τῶν γονέων τῶν παιδιῶν. «Τυχὸν κυρώσεις στοὺς δασκάλους θὰ ἐξαρτηθοῦν ἀπὸ τὴ διαδικασία, τὶς ἔγγραφες ἐξηγήσεις, τὶς διαμαρτυρίες τῶν γονέων καὶ φυσικὰ ἀπὸ τυχὸν ἐπιμολύνσεις μεταξὺ τῶν μαθητῶν ἢ σχετιζόμενου μὲ αὐτοὺς πληθυσμὸ ποὺ μετεῖχαν στὸ ἐκκλησίασμα», καταλήγει τὸ δημοσίευμα!
.                    «Τυχὸν ἐπιμολύνσεις μεταξὺ τῶν μαθητῶν ποὺ μετεῖχαν στὸ ἐκκλησίασμα», θὰ ἐπιφέρουν καὶ πιθανὲς «κυρώσεις» στοὺς δασκάλους ποὺ τὰ συνόδευσαν λοιπόν! Ἀλήθεια, τί ἄλλο χρειάζεται νὰ ζήσουμε καὶ νὰ δοῦμε γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι «λάθος τὸν δρόμο πήραμε», ὅπως λέει καὶ ὁ ποιητής; Ὅταν διατάσσονται προκαταρκτικὲς ἐξετάσεις, ἐγκαλοῦνται ἐκπαιδευτικοὶ καὶ ἀπειλοῦνται μὲ «κυρώσεις», ἐπειδὴ ἐπέτρεψαν σὲ Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα νὰ μεταλάβουν, τὰ ὁποῖα μὲ δική τους θέληση ζήτησαν νὰ μετέχουν στὴν Θεία Κοινωνία; Ὅταν οἱ ἐμπλεκόμενοι μιλοῦν γιά.. «τυχὸν ἐπιμολύνσεις», ἀναφερόμενοι στὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ; Συνεπῶς… «μολύνει» ὁ Χριστός, σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψή τους! Τὸ φάρμακο τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας, ἡ Θεία Κοινωνία, «ἑστία μόλυνσης», κατὰ τὴν λογική τους! Ὄχι μόνο ἑστία μόλυνσης, ἀλλὰ καὶ αἰτία προκαταρκτικῆς ἐξέτασης!
.                    Τί τραγωδία καὶ τί ὑποκρισία ἀλήθεια! Τραγωδία γιατί ἀδειάσαμε, ἀδειάζομε τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας ἀπὸ τὸν Χριστό, τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα καί, ὅπως λέει ὁ Σάρτρ, μοιάζουμε σὰν «ζωντανοὶ νεκροί», καθὼς τὸ ὑπαρξιακὸ αὐτὸ κενὸ θὰ καλυφθεῖ ἀπὸ τὴν κόλαση τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῶν ἐξαρτήσεων. Τραγωδία, γιατί κάναμε κέντρο τῆς ζωῆς μας τὸν κορωνοϊὸ καὶ ὄχι τὸν Χριστό! Ὑποκρισία; Γιατί ἡ εὐαισθησία τῶν ἁρμοδίων καὶ οἱ «προκαταρκτικὲς ἐξετάσεις» ἐξαντλοῦνται στὸ ἂν κάποια παιδικὰ προσῆλθαν, ἐλεύθερα καὶ ἀβίαστα, στὴν Θεία Εὐχαριστία καὶ ὄχι στὰ ὅσα, κατὰ καιρούς, θλιβερὰ καὶ τραγικά, φαίνεται νὰ συμβαίνουν σὲ πολλὲς Σχολικὲς Μονάδες. Ποῦ ἡ εὐαισθησία γιὰ τὴν αὔξηση τῆς βίας; τὰ ναρκωτικά; τὶς καταγγελίες γιὰ χρήση καὶ διακίνησή τους, ποὺ κατὰ καιροὺς βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας; τὶς παραβατικὲς συμπεριφορές, ὡς καὶ τόσα ἄλλα ποὺ φαίνεται νὰ συμβαίνουν σὲ σχολεῖα (προαύλιους χώρους τους καὶ στοὺς γύρω ἀπὸ αὐτούς); Γιατί, τὸ γεγονὸς ὅτι, σὲ περίοδο πανδημίας, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν δὲν ἔχει μειωθεῖ στὰ τμήματα, ὁ συνωστισμὸς αὐτὸς δὲν προκαλεῖ διασπορὰ τοῦ ἰοῦ; Ἀρκετὰ σχολεῖα, ὅπως καὶ ἐδῶ στὴν Κίσαμο δύο πολυπληθῆ Λύκεια (Ἑνιαῖο καὶ ΕΠΑΛ), χρόνια τώρα λειτουργοῦν σὲ λυόμενα, καθὼς τὰ κτίρια κρίθηκαν ἀκατάλληλα λόγῳ σεισμῶν. Σὲ λίγα μόλις τετραγωνικὰ μίας λυόμενης αἴθουσας οἱ μαθητές, χωρὶς καμία ἀπόσταση μεταξύ τους, γιὰ νὰ χωρέσουν. Χειμώνας, πόρτες καὶ παράθυρα κλειστά. Γιατί σὲ αὐτές, ὡς καὶ σὲ τόσες ἄλλες περιπτώσεις οἱ «ἁρμόδιοι» δὲν διαμαρτύρονται; Γιατί δὲν ζητοῦν «προκαταρκτικὲς ἐξετάσεις»; γιατί δὲν «ἐγκαλοῦν» τοὺς ὑπαίτιους; Ὄχι φυσικά! Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ὡς καὶ σὲ τόσες ἄλλες πιθανόν, οἱ.. «ἁρμόδιοι» τὰ βρίσκουν ὅλα καλά! Ἡ μετοχὴ λίγων μαθητῶν στὴν Θεία Κοινωνία θὰ προκαλέσει «ἐπιμολύνσεις» στὴν Σχολικὴ Κοινότητα! «Κυρώσεις» στοὺς ὑπαίτιους ἐκπαιδευτικούς! Οἱ… ὑπόλοιποι; ἂς κοιμίζουμε τὴν συνείδησή μας ὅτι τὰ πράγματα στὴν Παιδεία λειτουργοῦν σωστά!
.                    Μὰ ἂν ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας ὁρίζει ὅτι ἡ παιδεία καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ρυθμίζεται ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ νομοθεσία κάθε Χώρας ὡς φορέας Ἐθνικῆς ταυτότητας· ἂν τὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος διακηρύσσει ὅτι: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ Κράτους καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματικὴ καὶ φυσικὴ ἀγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ διάπλασή τους σὲ ἐλεύθερους καὶ ὑπεύθυνους πολίτες», ἂν τέλος, τὸ ἄρθρο 13 παρ. 1, διαφυλάσσει τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης, θεωρώντας την «ἀπαραβίαστη», καὶ προστατεύοντας στὴν παρ. 2 τὴν ἀνεξιθρησκία, καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς λατρείας, καθὼς ὡς ἀναφέρει: «Κάθε γνωστὴ θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴ λατρεία της τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπὸ τὴν προστασία τῶν νόμων», τότε… διερωτῶμαι: Οἱ τυχὸν «κυρώσεις», ὅπως διατείνονται οἱ ἐπαΐοντες, σὲ ποιοὺς θὰ πρέπει νὰ ἐπιβληθοῦν; Σὲ ὅσους διαφυλάσσουν τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα τῆς παιδείας ἀναπτύσσοντας τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, δηλ. ἐφαρμόζουν τὸ Σύνταγμα; ἢ σὲ ὅσους θεωροῦν ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία προκαλεῖ… «ἐπιμολύνσεις» στὴν σχολικὴ κοινότητα!
.                    Κλείνω τὸν φτωχὸ αὐτὸ συλλογισμό μου μὲ τὰ λόγια ἑνὸς μεγάλου Ἕλληνα ποιητῆ καὶ πεζογράφου, τοῦ Γ. Δροσίνη: «Δὲν ἔχεις Πίστη, ὅταν, πιστεύοντας, ρωτᾶς τὴν κρίση καὶ τὴ γνώση. Δὲν ἔχεις Πίστη, ὅταν τὴν πίστη σου στὸ λογικὸ ἔχεις θεμελιώσει! Πίστη ἔχεις, ὅταν κάθε σου ὄνειρο τὸ ἀνάφτεις στὸ βωμό της τάμα, κι ἂν κάποιο τάμα σου εἶναι ἀδύνατο, προσμένεις νὰ γενεῖ τὸ θάμα».

Μητροπολίτης
Κισάμου καὶ Σελίνου
Ἀμφιλόχιος

Διαφήμιση

Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ : ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, «ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ», ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΝ Η Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ !

Ἐν μέσῳ πανδημίας μὲ βάση τὸ ἄρθρο 285
τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα περὶ «πρόκλησης ἀσθενειῶν»
-Στὸ ἑδώλιο ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος
  στὶς 19 Ὀκτωβρίου

Τῆς Ἐφημ. «ΕΣΤΙΑ», 06.10.20

.                    Μία δίκη μὲ εὐρύτερο πολιτικό, ἐκκλησιαστικό, κοινωνικὸ ἀλλὰ καὶ θεολογικὸ ἐνδιαφέρον θὰ διεξαχθεῖ στὶς 19 Ὀκτωβρίου στὴν Κέρκυρα μὲ κατηγορούμενο τὸν τοπικὸ Μητροπολίτη Νεκτάριο, ἐναντίον τοῦ ὁποίου ἔχουν ἀσκηθεῖ δύο ποινικὲς διώξεις. Ἡ πρώτη γιὰ τὴν πρόσκλησή του στοὺς πιστούς τοῦ ἐκκλησιάσματός του νὰ κοινωνοῦν  χωρὶς φόβο ὅσο διαρκοῦσαν τὰ περιοριστικὰ μέτρα τῆς  πρώτης καραντίνας κάνοντας χρήση τοῦ κωδικοῦ  SMS «γιὰ ἄσκηση σωματικῶν  δραστηριοτήτων». Τὸ πρὸς διερεύνηση ἀδίκημα διεπράχθη στὶς 25 Μαρτίου 2020.
.                 Ἡ  δεύτερη, γιὰ συγχρωτισμὸ ἐντός τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραδοσιακῆς λιτανεύσεως τοῦ σκηνώματός του. Συγκατηγορούμενός του εἶναι καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου τῆς πόλεως κ. Μεταλληνός.
.                  Ὅσον ἀφορᾶ στὴν πρώτη κατηγορία περὶ ψευδοῦς βεβαιώσεως, κατὰ τὸ ἥμισυ ἔχει καταρριφθεῖ, καθὼς ὁ ἴδιος ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ὑπέδειξε μερικὲς μέρες μετὰ στοὺς πολίτες νὰ κάνουν χρήση τοῦ κωδικοῦ  SMS “σωματικὴ ἄσκηση” «γιὰ νὰ ἐπισκέπτονται νομίμως τοὺς ναούς». Ὡστόσο ἡ κατηγορία στὸ σκέλος ποὺ ἀποδίδει στὸν Μητροπολίτη Κερκύρας καὶ Διαποντίων Νήσων τὴν διάπραξη τοῦ ποινικοῦ ἀδικήματος «ἔκθεση σὲ κίνδυνο τῆς δημόσιας Τάξης» καὶ διάπραξη τοῦ ἀδικήματος τοῦ ἄρθρου 285 τοῦ ποινικοῦ κώδικα «παραβίασης μέτρων περὶ πρόληψης ἀσθενειῶν» παρουσιάζει τεράστιο ἐνδιαφέρον καθώς, τόσο ἡ κατηγοροῦσα ἀρχή, ὅσο καὶ ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος θὰ κληθοῦν νὰ ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα: Τέθηκαν ἀνθρώπινες ζωὲς στὴν ἔκθεση στὸν κίνδυνο τοῦ νέου  κορωνοϊοῦ λόγῳ τῆς μετάληψης μὲ Θεία Κοινωνία κατόπιν παρότρυνσης τῆς Ἐκκλησίας;
.                   Καθίσταται σαφὲς ὅτι ἐδῶ δὲν θὰ ἀξιολογηθεῖ ἀπὸ τὸ δικαστήριο μόνο ἡ τυχὸν ἀξιόποινη συμπεριφορὰ τοῦ Μητροπολίτου ἀλλὰ καὶ ἕνα μεῖζον θεολογικό, φιλοσοφικὸ θέμα καὶ ἰατρικὸ θέμα.
.               Ἂν ὑπὸ τὶς περιστάσεις τῆς πανδημίας καὶ ὑπὸ τὸν ὅρο τῆς προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας ἡ Θεία Κοινωνία ἀποτελεῖ ποινικὸ ἀδίκημα τῆς ἔκθεσης σὲ κίνδυνο. Στὴν πραγματικότητα τίθενται ὑπὸ τὴν κρίση τοῦ δικαστηρίου κατ᾽ οὐσίαν καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας.
.                     Ἡ κατηγορία εἶναι σαφής. Ἐπειδὴ ὁ Μητροπολίτης προέτρεψε τοὺς πολίτες νὰ κοινωνήσουν, «προέτρεψε ἀόριστο ἀριθμὸ προσώπων νὰ μετέχουν στὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας ἐν μέσῳ πανδημίας γεγονὸς ποὺ ἐγκυμονεῖ σοβαρὸ κίνδυνο γιὰ τὴν ἐξάπλωση καὶ τὴν μετάδοση τοῦ ἰοῦ». Τυχὸν καταδικαστικὴ ἀπόφαση θὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπαγόρευση τῆς μεταλήψεως καὶ στὴν ποινικοποίηση τῆς Θείας Κοινωνίας γιὰ ὅσο διάστημα διαρκεῖ ἡ πανδημία μὲ τὶς ὅποιες  νέες ἀναταράξεις  ὑπάρξουν στὶς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας (θὰ θεωρηθεῖ παρέμβαση στὸ συνοδικὸ σύστημα καὶ στὸ αὐτοδιοίκητό της Ἐκκλησίας). Ἐν προκειμένῳ, πρέπει μὲ ἀποδείξεις νὰ συνδεθεῖ ποινικῶς ἡ Θεία Κοινωνία μὲ βεβαιωμένα κρούσματα κορωνοϊοῦ. Ἄγνωστο ὅμως ἂν τὸ δικαστήριο προχωρήσει σὲ ποινικὴ ἀξιολόγηση τοῦ ρίσκου ἐξάπλωσης τοῦ ἰοῦ, χωρὶς νὰ ὑπάρχει σύνδεση μὲ βεβαιωμένο κροῦσμα.
.                    Ὑπενθυμίζεται ὅτι ὅταν  ἀσκήθηκε ποινικὴ δίωξη στὸν Μητροπολίτη Κερκύρας γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία (καὶ σὲ ἕνα ἱερέα ἀπὸ τὸ Κουκάκι), ὁ Μητροπ. Νεκτάριος μὲ ἐπιστολή του στὴν Ὑπουργὸ Παιδείας Νίκη Κεραμέως διαμαρτυρήθηκε ὅτι μὲ τὴν ἄσκηση τῆς δίωξης ἐναντίον του «ποινικοποιήθηκε ἡ μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας, ποινικοποιήθηκε ὁ Χριστός, ποινικοποιήθηκε ἡ πεμπτουσία τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι καὶ συνδεδεμένη συνταγματικὰ μὲ τὴν ζωὴ τοῦ λαοῦ μας καὶ καλύπτεται ὡς δικαίωμα θρησκευτικῆς λατρείας τόσο ἀπὸ τὸ Σύνταγμα ὅσο καὶ ἀπὸ τὶς διεθνεῖς συμβάσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων».

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ καὶ ΠΕΙΡΑΓΜΑΤΑ!

Τό νυστέρι στὴ φωτιά! 

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

   .                     Ἀντί νὰ ἐκζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, οἱ περισσότεροι Τὸν προκαλοῦμε. Καὶ δὲν ἐννοοῦμε μόνο τὴν ἀσεβοῦσα ἁμαρτία, ἀλλ᾽ ἐννοοῦμε καὶ τὴν ἀσεβοῦσα ἀθεΐα.

• Ξαναχτύπησε ὁ κ. Μανώλης Δερμιτζάκης, καθηγητὴς στὴ Γενεύη. Γι’ αὐτὸν ὁ σπουδαιότερος παρὰγων ἐξαπλώσεως τοῦ ὕπουλου ἰοῦ εἶναι ἡ… θεία Κοινωνία! Εἶπε σὲ ἐκπομπὴ τοῦ ΣΚΑΙ στὶς 16 Σεπτεμβρίου:«Προτοῦ σταματήσουν οἱ οἰκονομικὲς δραστηριότητες καὶ κλείσουν οἱ ἐπιχειρήσεις, θὰ πρέπει νὰ σταματήσει ἡ θεία Κοινωνία».

• Δυστυχῶς κανεὶς κυβερνητικὸς παράγων δὲν βρέθηκε νὰ μιλήση γιὰ τὸ αὐταπόδεικτο, ὅτι ἡ θεία Κοινωνία γιὰ ὅσους ἑτοιμασμένοι προσέρχονται δὲν μπορεῖ νὰ μεταδώση ἰούς, γιατί μεταδίδει τὸν Υἱό, τὸ Θεανθρώπινο Σῶμα καὶ τὸ Θεανθρώπινο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

.                 Μόνο ὁ ὑφυπουργὸς κ. Ν. Χαρδαλιᾶς, μὲ ἀφορμὴ ὅτι ἕνας ὑπουργὸς κοινώνησε, εἶπε: «Ὅλοι χριστιανοὶ εἴμαστε, ἀλλά μερικοὶ ἔχουμε ἐπιλέξει νὰ μὴ κάνουμε ἐπίδειξι τῆς πίστεως». Δηλαδή, κ. Χαρδαλιᾶ, εἶναι ἐπίδειξι πίστεως ἡ θεία Κοινωνία;
.                  Ὅσο γιὰ τὸν τρόπο μεταδόσεως τῆς θείας Κοινωνίας, αὐτὸ εἶναι θέμα ἐσωτερικό της Ἐκκλησίας, πιὸ ἐσωτερικό της πίστεως τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἀκόμα πιὸ ἐσωτερικό, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ ἀκατάληπτο μυστήριο.
.               Ὅπως οἱ πιστοὶ δὲν ρωτᾶνε τοὺς γιατρούς, γιατί τὸ νυστέρι πού χειρουργοῦν τὸ «βαπτίζουν» πρῶτα σὲ κλίβανο ὑψηλῆς θερμοκρασίας, ἔτσι καὶ οἱ γιατροὶ ἄς μὴ ρωτᾶνε πῶς ἡ ἱερὴ λαβίδα, προτοῦ ἀγγίξει τό στόμα τοῦ μεταλαμβάνοντος, «ἐμβαπτίζεται» σὲ θερμοκρασία ἀμέτρητης βαθμολογίας, στὸ «πῦρ τῆς Θεότητος». Καὶ φυσικά τό πλῆθος τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ χιλιάδες πιστοὶ γιατροὶ καὶ ἐπιστήμονες δὲν ἀμφιβάλλουν γιὰ τὸ «πῦρ», γιὰ τὴ φωτιὰ τῆς θείας Κοινωνίας. Στὸν κ. Δερμιτζάκη ὅμως θὰ συνιστούσαμε, νὰ μὴν ἀσχολῆται μὲ θέματα, πού δὲν εἶναι τῆς εἰδικότητάς του.

.                  Ἐπειδὴ ὅμως θεωρίες σὰν τοῦ κ. Δερμιτζάκη ἐπηρεάζουν δυστυχῶς καὶ μερικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ἄς ἀκούσουν ὅλοι οἱ πιστοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὰ ὅσα σχετικὰ εἶπε ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴ συνεδρίασι τῆς 25ης Ἰουνίου 2020:«Ὡς πρὸς τὸν τρόπο μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τοὺς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία σεβομένη τὴν Ἱεράν Παράδοσιν, τὴν συνυφασμένην ἀρρήκτως μὲ τὴν καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικὴν πρακτικὴν καὶ κενωτικὴν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καὶ μέχρι σήμερα ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καὶ φρουρὸς ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι᾽ ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου, καὶ μάλιστα ὑπό τὴν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων».

• Προσοχὴ ὅμως! Δὲν εἶναι γιὰ ὅλους πού κοινωνοῦν βέβαιο ὅτι δὲν ἀσθενοῦν ἀπό τὴ θεία Κοινωνία. Μόνο γιὰ ὅσους προσέρχονται προετοιμασμένοι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι βεβαιότατο, ὅτι προσφέρεται «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Γιὰ ὅσους τυπικὰ καὶ χωρὶς καθαρότητα ψυχῆς προσέρχονται, ἡ ἴδια θεία Κοινωνία εἶναι «πῦρ τοὺς ἀναξίους φλέγον».

• Πειράματα καὶ πειράγματα γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τῶν ἀσεβῶν βλασφημίες. Ἄς μὴ παίζουν «ἐν οὐ παικτοῖς»…

ΜΠΟΡΕΙ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Μπορεῖ ἆραγε νὰ βλάψει ἡ θεία Κοινωνία;

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.                 Ξοδεύθηκε πολὺ μελάνι τὸν τελευταῖο καιρὸ γιὰ νὰ ἀμφισβητηθεῖ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τὸ μέγιστο καὶ ἱερότατο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας. Γράφτηκαν πολλὰ καὶ εἰπώθηκαν πολλὰ σὲ συνεντεύξεις, δημοσιογραφικὲς συζητήσεις καὶ ἔρευνες. Εἰδικοὶ καὶ μὴ ἐκφράσθηκαν καὶ διετύπωσαν διάφορες γνῶμες.
.                 Ἡ ὅλη συζήτηση ἔθετε καίρια ἐρωτήματα: Μποροῦμε στὴν περίοδο τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ προσερχόμαστε ἄφοβα στὸ ἱερὸ Μυστήριο καὶ νὰ κοινωνοῦμε ὅλοι ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅγιο Ποτήριο μὲ τὴν ἴδια ἁγία Λαβίδα; Δὲν διατρέχουμε τὸν κίνδυνο νὰ μεταδώσουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον τὴν ἀσθένεια;
.                 Γιὰ ὅσους πιστεύουμε στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτὲς οἱ ἀπορίες, ἂν δὲν συνιστοῦν συγκεκαλυμμένη πολεμικὴ κατὰ τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας, φανερώνουν ἄγνοια καὶ ἀποτελοῦν ἀπαράδεκτη καὶ ἀσεβὴ στάση ἀπέναντι στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
.                 Ὅποιος προσέρχεται στὸ Μυστήριο, μεταλαμβάνει Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ ὄχι ἁπλὸ ἄρτο καὶ οἶνο, ποὺ μπορεῖ κάτι νὰ συμβολίζει ἢ νὰ θυμίζει ἁπλῶς. Μετὰ τὸν καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων, κατὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν ὑπάρχει πλέον ἄρτος καὶ οἶνος, ἀλλὰ ὑπὸ τὰ εἴδη τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου ὑπάρχει πραγματικά, ἀληθινὰ καὶ οὐσιαστικὰ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ ἴδιο τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅσοι προσέρχονται καὶ κοινωνοῦν, κοινωνοῦν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό!
.                 Ὁ Χριστὸς δὲν μεταδίδει μικρόβια, ἀρρώστια καὶ θάνατο. Ὁ Χριστὸς δίνει ὑγεία, δύναμη, λύτρωση καὶ ζωή. Ὅποιον ἄγγιζε ὁ Χριστός, τὸν θεράπευε. Ἄγγιζε τὰ μάτια τῶν τυφλῶν καὶ ἐκεῖνα ἄνοιγαν καὶ γέμιζαν φῶς. Ἄγγιζε τὰ αὐτιὰ τῶν κωφῶν καὶ τὴ γλώσσα τῶν ἀλάλων καὶ ἐκεῖνοι ἄκουγαν καὶ μιλοῦσαν. Ὅπου μάθαιναν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ἐρχόταν ὁ Χριστός, ἔφερναν ἐπάνω στὰ κρεβάτια τοὺς ἀρρώστους τους καὶ σ’ ὅποια χωριά, ἢ πόλεις, ἢ ἐξοχικοὺς συνοικισμοὺς ἔφθανε, τοποθετοῦσαν στὶς ἀγορὲς τοὺς ἀσθενεῖς καὶ Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ἀγγίξουν ἔστω «τὸ κράσπεδον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ», τὴν ἄκρη τοῦ ἐξωτερικοῦ Του ἐνδύματος. «Καὶ ὅσοι ἂν ἥπτοντο αὐτοῦ, ἐσῴζοντο». Ὅσοι Τὸν ἄγγιζαν, θεραπεύονταν ἀπὸ τὴν ἀσθένειά τους (βλ. Μάρκ. ς΄ 55-56).
.                 Καὶ μόνο τὸ ἄγγιγμα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐνδύματος μὲ πίστη ἦταν ἄμεσα θεραπευτικό, μάλιστα γιὰ κάθε ἀσθένεια. Ἐμεῖς δὲν ἀγγίζουμε ἁπλῶς, ἀλλὰ κοινωνοῦμε τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, παίρνουμε μέσα μας τὸν Χριστό, καὶ θὰ πάθουμε κάτι κακό;
Ἡ διαχρονικὴ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀποστομωτικὴ γιὰ καθέναν ποὺ ἀμφιβάλλει. Στὴν πορεία 20 αἰώνων δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα περιστατικό, τὸ ὁποῖο νὰ δικαιολογεῖ τοὺς φόβους ποὺ ἐκφράζονται τόσο ἔντονα σήμερα.
.                 Ἡ θεία Κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ μεταδώσει ἀσθένεια. Εἶναι ἁμαρτία μεγάλη νὰ τὸ λέμε, εἶναι ἀμφισβήτηση τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, ἀπόρριψη τῆς θείας διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, ἄρνηση μιᾶς καταφανοῦς καὶ ἀδιάψευστης πραγματικότητος. Εἶναι ἀσέβεια καὶ βλασφημία.
.                 Ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει ὅτι ὑπάρχει κάποια περίπτωση ποὺ ἡ συμμετοχή μας στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς μπορεῖ νὰ μᾶς βλάψει πνευματικῶς, νὰ βλάψει δὲ καὶ τὴν ὑγεία μας καὶ νὰ ἀπειλήσει καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή μας.
.                 Αὐτὸ συμβαίνει ὅταν κάποιος προσέρχεται, ἐνῶ δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται, ὅταν δηλαδὴ δὲν κάνει τὴν κατάλληλη προετοιμασία, ὅταν δὲν ἐξετάζει πρῶτα λεπτομερῶς τὸν ἑαυτό του, καὶ ἐνῶ ἔχει βαριὰ ἁμαρτήματα, προσέρχεται χωρὶς προηγουμένως νὰ μετανοήσει, νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ ἀλλάξει πορεία. Ὁποιοσδήποτε, διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τρώγει τὸν ἅγιο Ἄρτο καὶ πίνει τὸ Ποτήριο τῆς κοινωνίας τοῦ Κυρίου ἀνάξια, «ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου»· θὰ εἶναι ἔνοχος γιὰ ἀσέβεια καὶ βεβήλωση, ποὺ ἀποτολμᾶ στὸ Σῶμα καὶ στὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Αὐτὸς «κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου»· τρώει καὶ πίνει κατάκριμα καὶ καταδίκη στὸν ἑαυτό του, ἐπειδὴ δὲν κάνει διάκριση τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ μεταχειρίζεται καὶ τρώει Αὐτὰ σὰν νὰ ἦταν κοινὲς τροφές. Ἐπειδὴ δὲ ἀνάξια προσέρχονται κάποιοι ἀπὸ σᾶς στὴ θεία Κοινωνία, καταλήγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν μεταξύ σας πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ ἀπέθαναν ἀρκετοί.
.                 Εἶναι φοβερό! Ἡ θεία Μετάληψη, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνεται «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον», γίνεται γιὰ κάποιους «εἰς κρῖμα καὶ εἰς κατάκριμα». Ἀντὶ νὰ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία, προκαλεῖ τὴν καταδίκη. Καὶ αὐτὸ δὲν συμβαίνει διότι ἀλλάζει ἡ φύση τῆς θείας Κοινωνίας, ἀλλὰ διότι εἶναι διαφορετικὴ ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς ἐκείνου ποὺ τὴ δέχεται.
.                 Γι’ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει: «δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω». Ἂς ἐξετάζει ὁ καθένας μὲ προσοχὴ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀφοῦ ἔτσι προετοιμασθεῖ, τότε ἂς προσέρχεται νὰ κοινωνεῖ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια (βλ. Α΄ Κορ. ια΄ 27-30).
.                 Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ποὺ πρέπει νὰ προηγεῖται τῆς συμμετοχῆς μας στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ καθαρίζεται ἡ ψυχὴ ἀπ’ ὅσα τὴ μολύνουν καὶ τὴν καθιστοῦν ἀνάξια. Ὅταν ὁ Χριστιανὸς ἐξομολογεῖται μὲ βαθιὰ συντριβή, μὲ εἰλικρίνεια καὶ πραγματικὴ μετάνοια τὰ ἁμαρτήματά του, τότε ὁ Θεὸς τοῦ δίνει τὴν ἄφεση καὶ τὸν συγχωρεῖ. Τότε, μὲ τὴν ἄδεια καὶ καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ θὰ προσέλθει «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» στὸ ἱερότατο Μυστήριο καὶ θὰ κοινωνήσει γιὰ νὰ πάρει τὴ δύναμη, τὴν ὑγεία, τὴν αἰώνια λύτρωση καὶ σωτηρία.
.                 Διαφορετικά, ἡ θεία Κοινωνία μπορεῖ πράγματι νὰ τὸν βλάψει.

 

«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕΤΑΔΟΣΕΩΣ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ»

Ἀνακοινωθὲν Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου Οἰκουμεν. Πατριαρχείου
(25 Ἰουνίου 2020)

.                          Μεταξύ 23-25 τ.μ. Ἰουνίου (2020) συνῆλθεν ἐν τῷ ἐν Σαμπεζύ Γενεύης Ὀρθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος αὐτοῦ εἰς τήν τακτικήν αὐτῆς συνεδρίαν τοῦ τρέχοντος μηνός. Τήν πρώτην ἡμέραν παρέστησαν καί συνειργάσθησαν μέ τούς συνοδικούς παρέδρους καί οἱ πλεῖστοι τῶν λοιπῶν ἐν Εὐρώπῃ Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου.
.                          Κατά τήν σύσκεψιν ταύτην ἀνεγνώσθησαν καί συνεζητήθησαν καί ὅσα ἐλήφθησαν μέχρι σήμερον Γράμματα τῶν Μακ. Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, ἀπαντητικά εἰς τό πρός αὐτούς Γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς 17ης Μαΐου τ.ἔ., διά τό θέμα τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας, τό ἀνακῦψαν μετά τήν ἐμφάνισιν τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, διεπιστώθη δέ μέ ἱκανοποίησιν ὅτι ἡ γνώμη αὐτῶν συμπίπτει πρός ἐκείνην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Αὕτη συνίσταται εἰς τά ἑξῆς:
α) Τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτον, διότι πιστεύομεν ὅτι δι᾽ αὐτοῦ μεταδίδεται εἰς τούς πιστούς αὐτό τοῦτο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον» καί εἶναι ἀδύνατον διά τοῦ Μυστηρίου τούτου τῶν Μυστηρίων νά μεταδοθῇ εἰς τούς μεταλαμβάνοντας ὁποιαδήποτε νόσος. Δι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία παραμένει σταθερά καί ἀμετακίνητος εἰς τήν διδασκαλίαν αὐτῆς ὡς πρός τήν οὐσίαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
β) Ὡς πρός τόν τρόπον μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τούς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία, σεβομένη τήν Ἱεράν Παράδοσιν, τήν συνυφασμένην ἀρρήκτως μέ τήν καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικήν πρακτικήν καί κενωτικήν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καί μέχρι σήμερον ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καί φρουρός ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι᾽ ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου καί μάλιστα ὑπό τήν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων.
.                          Συγχρόνως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, μεριμνῶσα διά τάς ἰδιαιτέρας ἀνάγκας τῶν τέκνων αὐτῆς ἐν τῇ Διασπορᾷ, προτρέπει τούς ἐν αὐτῇ διακονοῦντας Ποιμενάρχας ὅπως, ἐν τῇ ποιμαντικῇ αὐτῶν εὐαισθησίᾳ, εὐθύνῃ καί συνέσει, οἰκονομοῦν προσωρινῶς τά ἀνακύψαντα ἐκ τῶν τοπικῶν νόμων τῆς Πολιτείας προβλήματα, πάντοτε ἐν συντονισμῷ μέ τό ἐν Φαναρίῳ Ἱερόν Κέντρον, διά τήν μείζονα πνευματικήν ὠφέλειαν τοῦ χριστωνύμου λαοῦ.

Ἐν Γενεύῃ, τῇ 25ῃ Ἰουνίου 2020

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

ΠΗΓΗ: ec-patr.org

ΠΡΟΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕΤΑΔΟΣΕΩΣ τῆς Θ. ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ («Ὑπακούομεν μέχρι τοῦ σημείου καθ᾽ ὅ οὐ θίγεται ἡ οὐσία καί τό κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν»)

Ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἐν τῇ ἐπιθυμίᾳ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας νά ὑπάρξῃ συντονισμός καί, κατά τό δυνατόν, ὁμοιομορφία μεταξύ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὡς πρός τό καίριον θέμα τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως αὐτῆς εἰς τούς πιστούς, ἀπέστειλε πρός ἅπαντας τούς ἀδελφούς Του Μακαριωτάτους Προκαθημένους αὐτῶν τό κατωτέρω παρατιθέμενον ἀπό 17ης λήξαντος μηνός Μαΐου Γράμμα:

«Μακαριώτατε, Χριστός Ἀνέστη!

.                 Ἐβιώσαμεν ἐπωδύνως τάς συνθήκας αἱ ὁποῖαι ἐνεφανίσθησαν εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, λόγῳ τῆς σοβούσης πανδημίας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ, καί ἔφθασαν ἐνώπιον ἡμῶν, διά γραμμάτων καί ὑπό μορφήν ἐρωτήσεων καί προβληματισμοῦ, πανταχόθεν, νέα κατά τόπους δεδομένα καί ποικιλόμορφοι ἐξελίξεις. Ἡμεῖς, ἐμφορούμενοι ὑπό πνεύματος ἀλληλεγγύης καί συνεργασίας, διά τήν προστασίαν τῆς ὑγιείας τῶν πιστῶν καί τό κοινόν καλόν, ἀπεδέχθημεν τήν τέλεσιν τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἄχρι καιροῦ ἄνευ τῆς παρουσίας πιστῶν εἰς τούς ναούς, πλήν ὡς πρωτεῦον μέλημα ἔγνωμεν τήν διαφύλαξιν τῆς πίστεως τῶν Πατέρων ἡμῶν, τῆς ἀεί φωτιζούσης τήν οἰκουμένην.
.                 Ἐπειδή ὅμως, ὁμοῦ μετά τοῦ ἐπαινετοῦ κατά τήν πανδημίαν τοῦ COVID-19, ἐν πολλοῖς, κρατικοῦ ἐνδιαφέροντος καί τῆς τῶν ἰθυνόντων ἀξιοζήλου προνοίας, ἠκούσθησαν ἀνοίκειοι ἀπόψεις τινές περί τοῦ τρόπου προσελεύσεως εἰς τά Ἄχραντα Μυστήρια, εἶναι ἀδύνατον εἰς ἡμᾶς νά παραμείνωμεν ἄφωνοι καί ἀμέτοχοι ἐνώπιον μιᾶς τοιαύτης ἀμφισήμου καταστάσεως, ἀδρανοῦντες πρό τῶν ἐξελίξεων καί τῶν κατά Πολιτείαν σχετικῶν ρυθμίσεων καί ἀπαγορεύσεων.
.                 Ὑπηκούσαμεν εἰς τάς προτροπάς τῶν ὑγιειονομικῶν καί πολιτικῶν ἀρχῶν, καί, ὡς εἰκός, ὑπακούομεν, μέχρις, ὅμως, τοῦ σημείου καθ᾽ ὅ οὐ θίγεται ἡ οὐσία καί τό κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας φθάνει μέχρι Σταυροῦ, ἀρνεῖται, ὅμως, τήν κατάβασιν ἐξ αὐτοῦ, ἐξ ὑπακοῆς πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὅταν ἀμφισβητῆται τό Μυστήριον τῶν μυστηρίων τῆς ζωῆς της, ἡ Θεία Εὐχαριστία.
.                 Εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσιν ὅτι αὐθεντικός ἑρμηνευτής τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν προτροπῶν καί νοημάτων, οὐ μήν ἀλλά καί τοῦ πνεύματος καί τοῦ γράμματος τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ὑπάρχει ἡ Ἱερά Παράδοσις, συνυφασμένη ἀρρήκτως μετά τῆς καθ᾽ ἡμέραν ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς καί κενωτικῆς ἐμπειρίας. Προσφεύγοντες εἰς αὐτήν τήν καθηγιασμένην πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, βλέπομεν καί ἀδιαψεύστως διαπιστοῦμεν ὅτι αὕτη ζῇ ἐν τῷ κόσμῳ διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, ἤ, ἄλλως, ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἀποκάλυψις καί ἡ βίωσις τοῦ θεανδρικοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ «ἀοράτως συνών», «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος», δίδωσιν ἡμῖν ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ τό ἄχραντον σῶμα καί τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα, καθιστῶν ἡμᾶς «βασιλείας οὐρανῶν πλήρωμα».
.                 Ἐν τῷ πνεύματι καί ἐν τῷ φρονήματι τούτῳ, ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς λίαν ἡμῖν ἀγαπητῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσεπιδηλοῦντες ἐνσυνειδήτως ὅτι οὐδόλως προτιθέμεθα νά ἀποστῶμεν ἐκ τῶν κληροδοτηθέντων πᾶσιν ἡμῖν ὑπό τῶν μακαρίων Πατέρων ἡμῶν. Ἐνώπιον τῶν διαμορφουμένων συνθηκῶν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐνωτισθῶμεν τόν ἀδελφικόν Ὑμῶν λογισμόν καί τάς σκέψεις, ὥστε, ἀπό κοινοῦ νά πορευθῶμεν εἰς τήν ποιμαντικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀμφισβητήσεων τοῦ καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας.
.                 Ἐφ᾽ οἷς καί πόθῳ Χριστοῦ καί φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι τήν Ὑμετέραν σεβασμιοπόθητον Μακαριότητα, διατελοῦμεν Αὐτῆς ἀγαπητός ἀδελφός, συλλειτουργός καί συγκοινωνὸς ἐν τῷ ἑνί καί κοινῷ Ποτηρίῳ, ἐξ οὗ πίοντες, οὐ μή διψήσωμεν εἰς τόν αἰῶνα. Ἀμήν!»

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 1ῃ Ἰουνίου 2020

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

ΠΗΓΗ: ec-patr.org

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ Θ. ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ (Χαρ. Μπούσιας)

Τὸ θαῦμα τῆς Θείας Μεταλήψεως,
Παπα-Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.                Ἐκεῖ ποὺ σταμάει ἡ λογικὴ καὶ ἡ ἐπιστήμη, ἐκεῖ ἀρχίζει τὸ θαῦμα. Γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία μας πηγαίνουμε στοὺς γιατροὺς καὶ παίρνουμε φάρμακα. Μᾶς λέγει ὁ Σοφὸς Σειραχίδης: «Ἰατρὸν ἔκτισε Κύριος» (Σοφ. Σειρ. 38, 1) καὶ «Κύριος ἔκτισεν ἐκ γῆς φάρμακα» (Σοφ. Σειρ. 38, 4). Ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ προοδεύει καὶ ἀνακαλύπτει φάρμακα, γιὰ νὰ παρέχει τὴν ὑγεία στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν καταφέρνει, ὅμως, ἡ ἐπιστήμη νὰ θεραπεύσει ὅλες τὶς ἀσθένειες. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν ἀσθενεῖς μὲ διαβεβαιωμένες ἀνίατες ἀσθένειες ποὺ θεραπεύονται. Ἐδῶ ἔχουμε τὸ θαῦμα. Καὶ τὸ θαῦμα σχετίζεται ἀπόλυτα μὲ τὴν πίστη τοῦ ἀνθρώπου. Στὴν Ὀρθοδοξη Ἐκκλησία μας γίνεται σὲ κάθε Θεία Λειτουργία ἕνα θαῦμα. Τὸ θαῦμα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τὸ θαῦμα τῆς μετουσιώσεως τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Μὲ αὐτὸ τὸ θαῦμα ὁ Χριστός μας ἔδωσε σὲ κάθε ἀσθενῆ πιστὸ φάρμακο ἰάσεως, φάρμακο ζωῆς. Ὅσοι αἰσθανόμεθα ἀσθενεῖς σπεύδουμε στὸν Χριστό μας, στὸν ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε γενόμενοι χριστοφόροι. «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» (Μαρκ. β΄17), θὰ μᾶς πεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος. Δὲν ἔχουν ἀνάγκη οἱ ὑγιεῖς ἀπὸ γιατρό, ἀλλὰ οἱ ἄρρωστοι. Μεταλαμβάνοντας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων λαμβάνουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας «εἰς ἴασιν ψυχῆς καὶ σώματος». Στὸ Ἅγιο Ποτήριο, στὸ ποτήριο τῆς ζωῆς κάθε ἀσθένεια ὑποχωρεῖ, κάθε πρόβλημα λύνεται «πνευματικῷ τῷ τρόπῳ». Τὸν ἰατρό μας, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ μας, ἂν καὶ δὲν τὸν βλέπουμε, τὸν νοιώθουμε ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ μᾶς δίνει, ἀπὸ τὴν δύναμη ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὴν γεύση τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του. Κάθε ἀνίατη ἀσθένεια, κάθε πανδημία ὑποχωρεῖ μπροστά Του. Ἀντίδοτο σὲ κάθε ἀνίατο νόσημα εἶναι ἕνα καὶ μόνον. Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας.
.             Ὁ ἁπλοϊκὸς ἱερομόναχος τῆς Κρήτης, ὁ Παπα-Χρύσανθος γνώριζε καλὰ αὐτὸ τὸ ἀντίδοτο, γνώριζε αὐτὸ τὸ ἰαματικὸ φάρμακο, τὴν «Θεία Κοινωνία». Τὸ πίστευε πραγματικὰ καὶ ὄχι γιὰ τὸ «θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. κγ΄5), καὶ τὸ ὁμολογοῦσε λέγοντας: «Εὔσπλαγχνε Κύριε, τὸ σῶμά Σου τὸ ἅγιον καὶ τὸ τί­μι­ον αἷ­μά Σου, εἶναι νό­σων πολυ­τρό­πων ἀλεξιτήρι­ον». Πίστευε ἀκράδαντα, ὅτι ἐξολοθρευτὴς ὅλων τῶν νοσημάτων καὶ πανδημιῶν εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, γι’ αὐτὸ καὶ Τὸν παρακαλοῦσε λέγοντας: «Κύριε, Σὺ εἶσαι, ὁ τὴν ἁμαρ­τί­αν αἴρων τοῦ κό­σμου καὶ τὰς ἀ­σθε­νεί­ας τῶν ἀνθρώπων ἰώ­με­νος».
«… Ὁ τοὺς κο­πι­ῶ­ντας καὶ πε­φορ­τι­σμέ­νους πρὸς σε­αυ­τὸν κα­λῶν καὶ ἀ­να­παύ­ων κα­θά­ρι­σόν με ἀ­πὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρ­κὸς καὶ πνεύ­μα­τος» καὶ μεταλάμβανε «εἰς ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον· εἰς ἁ­γι­α­σμὸν καὶ φω­τι­σμὸν καὶ ρώ­μην καὶ ἴα­σιν καὶ ὑγεί­αν ψυ­χῆς τε καὶ σώ­μα­τος».
.             Γιὰ τὴν πίστη του αὐτὴ ὁ Παπα-Χρύσανθος ζοῦσε τὸ θαῦμα. Δέκα χρόνια μεταλάμβανε τοὺς λεπροὺς τῆς Σπιναλόγκας καί, ἐνῶ μοίραζε δύναμη καὶ παρηγοριά, ὁ ἴδιος δὲν ἔπαθε τίποτα. Τὸν ἔβλεπαν μὲ δάκρυα οἱ λεπροὶ νὰ καταλύει τὸ Ἅγιο Ποτήριο χωρὶς φόβο καὶ ἀποροῦσαν γιὰ τὴν πίστη του. Τὸν θαύμαζαν ὡς ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ἑνωμένο μαζί Του μέσα ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ ἔβλεπαν ζωντανά, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωὴ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μεταφέρει θάνατο. Ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης μᾶς προτρέπει νὰ κοινωνοῦμε λέγοντας:«Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς (Ἰωάν ϛ΄ 53).
.             Στὸ νησὶ τῶν λεπρῶν, στὴν Σπιναλόγκα, βρίσκονταν στὴν ἀπομόνωση οἱ ἀσθενεῖς καὶ κανεὶς δὲν τοὺς ἔδινε σημασία. Ἦταν ἀποξενωμένοι, περιθωριοποιημένοι. Ὅμως γι’ αὐτούς, ὅπως γιὰ τὸν καθένα μας, ἐνδιαφερόταν ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος δὲν ἀφήνει κανένα παιδί του ἀπροστάτευτο, παραπονεμένο, χωρὶς νὰ τοῦ ἁπλώσει χείρα βοηθείας, χωρὶς νὰ τὸ στηρίξει. Ἔτσι, στὰ 1947 ἔστειλε σὲ αὐτὸ τὸν λειτουργό Του, τὸν ἱερομόναχο Χρύσανθο Κουτσουλογιαννάκη, τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς Του, γιὰ νὰ παρηγορήσει ψυχές, νὰ ἐνισχύσει τοὺς ὀλιγόπιστους, νὰ δώσει ἐλπίδα. Ἦταν ἕνας ἱερομόναχος τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Φανερωμένης, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὰ Ἔξω Μουλιανὰ τῆς Σητείας, ὅπου εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἥλιου τὸ 1893. Ἦταν ἐγκάρδιος, καλοσυνάτος, ἁπλός, βραχύσωμος μὲ ἄσπρη γενειάδα. Εἶχε ἕνα ράσο φτωχικό, ξεθωριασμένο καὶ ὅμοιο σὲ ποιότητα σκοῦφο. Μέσα του, ὅμως, φοροῦσε βασιλικὸ ἔνδυμα, ἀφοῦ εἶχε ντυθεῖ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, τὸν βασιλιᾶ τῶν βασιλευόντων καὶ κύριο τῶν κυριευόντων. Ἦταν χειροτονημένος διάκος καὶ ἱερέας ἀπὸ τὸ 1920 καὶ εἶχε καταλύσει ἄπειρες φορὲς τὸ Ἅγιο Ποτήριο. Στὶς κατὰ Χριστὸν ἀρετές του συμπεριλαμβάνονταν ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ μακροθυμία, ἡ εὐσπλαγχνία καὶ ἡ ἀνεξικακία. Γνωριζόταν ὡς προστάτης τῶν πονεμένων, παρηγοριὰ τῶν θλιβομένων, βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων. Ἀγαποῦσε τὸν Χριστό μας «ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης καρδίας καὶ ἐξ ὅλης διανοίας» (Μάρκ. ιβ΄ 30) καὶ ὅλους τοὺς συνανθρώπους του, στὸ πρόσωπο τῶν ὁποίων ἔβλεπε τὸν ἴδιο τὸν Κύριο ποὺ μᾶς εἶπε: «Εἰ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40).
.             Ἡ ἀγάπη τοῦ Παπα-Χρύσανθου, ἡ ἀγάπη ποὺ «ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄ Ἰωάν. δ΄ 18) ὁδήγησε τὰ βήματά του στὸ νησὶ τοῦ πόνου ὅπου «ὡς καλὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ἰωάν. ι΄ 11). Ἐκεῖ, γιὰ δέκα ὁλόκληρα χρόνια ἔγινε ἡ παρηγοριὰ τῶν λεπρῶν. Τοὺς εὐλογοῦσε καὶ κοινωνοῦσε τοὺς ἀρρώστους ἁπλώνοντας τὸ χέρι καὶ μεταλαμβάνοντας τὴν Θεία Κοινωνία ἀπὸ τὸ ἴδιο κουτάλι, χωρὶς νὰ φοβηθεῖ τὴν μεταδοτικότητα τῆς ἀσθενείας καὶ τὶς συνέπειες της. Χαιρετοῦσε ὅλους μὲ χειραψία, ἂν καὶ ἀπογορευόταν αὐτὴ στοὺς λεπρούς, μοίραζε τὸ ἀντίδωρο μὲ τὸ χέρι, καὶ ὄχι μέσα σὲ καλάθι, καὶ μάλιστα ἔτεινε τὸ χέρι του, γιὰ νὰ τὸ ἀσπασθοῦν οἱ λεπροί πλησιάζοντάς το στὸ στόμα τους. Λειτουργοῦσε στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα, τὸν Ναὸ τοῦ νησιοῦ, καὶ κατέλυε τὸ Ἅγιο Ποτήριο ἐνώπιον πάντων. Ὅλα αὐτὰ τὰ δέκα χρόνια ποὺ ἔμεινε μαζὶ μὲ τοὺς λεπροὺς ἐκδήλωνε μὲ κάθε τρόπο τὴν ἀγάπη του. Ἐπισκεπτόταν τὰ σπίτια τῶν ἀσθενῶν, τοὺς καθοδηγοῦσε καὶ ἐνίσχυε μὲ τὰ λίγα χρήματα ποὺ εἶχε τοὺς πτωχότερους τηρῶντας τό: «Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. ϛ΄ 3).
.             Βεβαιώνοντας τοὺς πάντες ὅτι καμία ἀρρώστια δὲν μεταδίδεται μὲ τὴν Θεία Κοινωνία, μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ», ὁ Παπα-Χρύσανθος ἔμεινε στὸ νησὶ καὶ μετὰ τὴν εὕρεση τοῦ φαρμάκου τῆς λέπρας καὶ τὴν ἀπομάκρυση τῶν λεπρῶν ἀπὸ αὐτὸ τὸ 1957. Ἔμεινε γιὰ νὰ περιποιεῖται τοὺς τάφους τῶν κεκοιμημένων καὶ νὰ τοὺς κάνει τρισάγια. Ἔφυγε ἀπὸ αὐτὸ τὸ 1959, ὅταν κλονίσθηκε ἡ ὑγεία του καὶ πῆγε στὴν Μονὴ Τοπλοῦ, ὅπου καὶ κοιμήθηκε ἀρκετὰ χρόνια μετά, εἰρηνικά, στὶς 3 Ἀπριλίου τοῦ 1972 καὶ ἐνταφιάσθηκε ἐκεῖ προσδοκῶντας τὴν κοινὴν ἀνάστασιν.

Ταπεινοῦ Ἱερέως τῶν λεπρῶν
Χρυσάνθου τοὐπίκλην Κουτσουλογιαννάκη
Ἡ μνήμη του τελεῖται τῇ 3ῃ Ἀπριλίου.

 

Τροπάριον.Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Λειτουργὸν Μυστηρίων Ἀχράντων μέλψωμεν,
αὐτῶν λεπροὺς κοινωνοῦντα
ἀφόβως ὕμνοις τερπνοῖς
καὶ αὐτὰ τὸν καταλύοντα ἐνώπιον
πάντων νοσούντων ἀλγεινῶς,
θεῖον Χρύσανθον, πιστῶς
βοῶντα· Χριστὸς ὑπάρχει
ψυχῶν ἡμῶν καὶ σωμάτων
ὁ ἰατήρ, ζωῆς ὁ πάροχος.

 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Ἀρθμ. Καταλ. Σ 249 /25-5-20

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ἡ ΜΕΤΑΔΟΣΗ τῆς Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ

 Μητρόπολη Αὐστρίας
Ἐξαρχία Οὑγγαρίας καί Μεσευρώπης

 Ποιμαντικὲς ὁδηγίες περὶ Θείας κοινωνίας

.               Δοξάζομε καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν Πανάγαθο Θεὸ γιατὶ μᾶς ἀξιώνει μετὰ ἀπὸ τὴ δοκιμασία τοῦ κατ΄οἶκον περιορισμοῦ ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς λοιμώδους νόσου, νὰ ἔχωμε καὶ πάλι τὴ δυνατότητα, ἔστω ὑπὸ περιορισμούς, νὰ προσερχώμεθα στοὺς Ἱερούς μας Ναοὺς γιὰ νὰ τελέσωμε τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ μάλιστα τὴ Θεία Λειτουργία. Δὲν εἶναι μόνο ἡ πατρογονική μας παράδοση ποὺ μᾶς κάνει νὰ νοιώθωμε τὴν ἀνάγκη, ἀφοῦ ἑτοιμασθοῦμε κατάλληλα μὲ τὴν Ἱερὰ Ἐξομολόγηση, νὰ λειτουργηθοῦμε καὶ νὰ «μεταλάβωμε».
Κοινωνοῦμε τὸ Ἅγιο Σῶμα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του. Πιστεύομε στὴν Ἀγάπη Του γιατὶ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦλθε στὸν κόσμο, ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος καὶ ἀνέστη ὡς Θεὸς γιὰ νὰ μᾶς σώσει.
.               Ἔχομε λοιπὸν τὴ βαθειὰ πίστη ὅτι  ἡ Θεία Κοινωνία, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι πηγὴ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Ὑγείας ψυχῆς καὶ σώματος καὶ ἀποκλείεται νὰ γίνει ποτὲ αἰτία ἢ ὁδὸς μεταδόσεως ἀσθενείας. Θεωροῦμε πολὺ σημαντικό, μετὰ ἀπὸ ἀπομόνωση πολλῶν ἑβδομάδων, νὰ δοθεῖ στοὺς πιστοὺς καὶ πάλι ἡ δυνατότητα νὰ συμμετέχουν στὴ Θεία Λειτουργία γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ κοινωνήσουν τὸ Ἅγιο Σῶμα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, χορηγοῦ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς  Ἀθανασίας. Δὲν κλείνομε βέβαια τὰ αὐτιά μας καὶ τὰ μάτια μας στὴν ἔλλειψη πίστεως δηλαδὴ ἐμπιστοσύνης στὸ Χριστό ποὺ διαπιστώνομε ὅτι ὑπάρχει γύρω μας.  Ἐκεῖνος ὅμως ἔρχεται ἐντός μας καὶ θὰ ἔρχεται ἕως τῆς συντελείας αὐτοῦ τοῦ κόσμου, μὲ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας, νὰ χαρίζει, σὲ ὅποιον τὴν ἐπιζητεῖ, τὴν ἀφθαρσία τῆς Βασιλείας Του. Ὅσοι ἔχουν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ζωῆς, στὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμά Του καὶ δὲν «παροξύνονται», ἀλλὰ ἀγαποῦν καὶ βρίσκουν τρόπους νὰ  εὐεργετοῦν τὸν «πλησίον».
.               Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ χρειάσθηκε νὰ ἐξασφαλισθεῖ ἡ Θεία Μετάληψη στοὺς πιστοὺς μὲ τρόπο ποὺ διατηρεῖ ἀκεραία τὴν ὀρθὴ Πίστη, διαφυλάσσει τὴν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου, ἀκολουθεῖ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση καὶ παράλληλα ἀπαντᾷ μὲ φιλανθρωπία στὶς ἔξωθεν προσδοκίες. Ἀποφασίσθηκε λοιπὸν νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ ἀπὸ αἰῶνες δοκιμασμένη καὶ ἰσχύουσα πρακτικὴ μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας, σύμφωνα μὲ τὴ λειτουργικὴ καὶ κανονικὴ παράδοση τῆς πρώτης χιλιετίας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὸ τυπικὸ τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τὴν ὁποία ἄλλωστε τελοῦμε ὁρισμένες φορὲς κατ΄ἔτος στὴν τοπική μας Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ ἀπὸ αἰώνων  λειτουργικὴ πρακτικὴ θὰ ἐφαρμοσθεῖ προσωρινά, γιὰ ἕνα περιορισμένο χρονικὸ διάστημα, στοὺς Ἱεροὺς Ναούς μας. Τὶς λεπτομέρειες τῆς κατὰ τὰ ἀνωτέρω Θείας Μεταλήψεως θὰ διευκρινίζουν οἱ Ἱερεῖς μας κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας.
.               Ἐλπίζομε καὶ προσευχόμαστε πρὸς τὸν Κύριο νὰ λάβει σύντομα τέλος ἡ ἐπιδημία τοῦ Κορονοϊοῦ ὥστε, ἐπιστρέφοντας σὲ συνθῆκες  κανονικότητος, νὰ τελοῦμε ὅλοι μαζί, κατὰ τὸν συνήθη τρόπο, τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ τὴν Θεία Λειτουργία. Κατὰ τὴν μεταβατικὴ αὐτὴ περίοδο, προτρέπομε τοὺς πιστούς, νὰ σεβασθοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν τὰ ὑποδεικνυόμενα μέτρα, συνεχίζοντας καὶ τὴν κατ’οἶκον προσευχὴ γιὰ ὅλους τοὺς συνανθρώπους μας. Τὴν καθιερωμένη ὥρα κοινῆς προσευχῆς (20:00 μ.μ.), καλούμεθα ὅλοι νὰ ἀλληλοστηριχθοῦμε ζητῶντας τὴν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν, τὴ στήριξη τῶν ἀδυνάτων καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.

 

ΠΗΓΗ: metropolisvonaustria.at

 

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ