Ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ γεωπολιτικὸς κατήφορος τῆς Εὐρώπης

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                    Οἱ ΗΠΑ προχώρησαν πρὸ ἑβδομάδος σὲ ἀμυντικὴ συμφωνία μὲ τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο καὶ τὴν Αὐστραλία, χωρὶς  νὰ ἐνημερώσουν τοὺς συμμάχους τους στὸ ΝΑΤΟ, κάτι ποὺπροκάλεσε δικαιολογημένη ἀναταραχὴ στοὺς κόλπους του. Ἐπίσης ἡ ἐκ μέρους τῆς κυβέρνησης τῆς Αὐστραλίας ταυτοχρόνως γνωστοποιηθεῖσα ἀκύρωση τῆς παραγγελίας στὴ Γαλλία ὑποβρυχίων χωρὶς καμία προηγουμένως συνεννόηση μαζί της καὶ ἡ ἀντικατάστασή τους  μὲ  παραγγελία ἀπὸ τὶς ΗΠΑ προκαλεῖ τὴν εὔλογη σὲ βάρος τῶν δύο κυβερνήσεων δυσαρέσκεια τῆς εὐρωπαϊκῆς χώρας καὶ ὅλων τῶν χωρῶν – μελῶν τῆς Ε.Ε.. Σημειώνεται ὅτι στὴν γεωπολιτική τους στοὺς ὠκεανοὺς Εἰρηνικὸ καὶ Ἰνδικὸ οἱ ΗΠΑ ἀποφάσισαν νὰ συνεργασθοῦν μὲ τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο καὶ τὴν Αὐστραλία (ΑUKUS – Australia, United Kingdom, United States) καὶ νὰ ἀγνοήσουν τὴ Γαλλία, ἡὁποία διαθέτει ἐδάφη καὶ ἑπομένως ἔχει συμφέροντα καὶ στὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ (ΓαλλικὴΠολυνησία,  Νέα Καληδονία, καὶ διάφορα νησιὰ) καὶ στὸν Ἰνδικὸ (Ρεουνιόν, Μαγιὸτ κ.ἄ.)
.                   Τὰ δύο αὐτὰ πρόσφατα γεγονότα μαζὶ μὲ τὴν πρὸ μηνὸς αἰφνιδιαστικὴ ἐνέργεια τῶν ΗΠΑ νὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστάν, χωρὶς νὰ ἐνημερώσουν τοὺς Εὐρωπαίους συμμάχους τους στὸ ΝΑΤΟ, ἄνδρες τῶν ὁποίων βρίσκονταν στὴν ἐν λόγῳ χώρα, μὲ «πειστικὴ» προτροπή τους, ὁδηγοῦν σὲ δύο συμπεράσματα. Πρῶτον οἱ ΗΠΑ ἀκολουθοῦν πλέον τὴ σύμφωνη μὲ τὰ στενὰσυμφέροντά τους γεωπολιτικὴ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους συμμάχους τους. Δεύτερον, μὲτὴν ἐπιβολὴ πρὸς ὄφελός τους τῆς ἐκ μέρους τῆς Αὐστραλίας ἀκύρωσης ἀποφασισμένης παραγγελίας στὴ Γαλλία  ὑποβρυχίων, ὕψους δισεκατομμυρίων Εὐρώ, ἔδειξαν πρὸς τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ εἰδικότερα στὴν Ἑλλάδα, ὅτι ἔχουν τὴν ἰσχὺ καὶ τὴ βούληση νὰ ἐπιβάλουν τὴν ἀγορὰ ἀπὸ τὶς δικές τους βιομηχανίες  στρατιωτικοῦ ἐξοπλισμοῦ.
.                      Ἡ Ε.Ε. σήμερα ἐμφανίζεται ἀσθενεστέρα τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία ἀγόρασε ἀπὸ τὴΡωσία τοὺς πυραύλους S – 400, χωρὶς νὰ ἐρωτήσει τὶς ΗΠΑ, χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὶς ἀπειλὲς ποὺαὐτὲς ἐκτόξευσαν καὶ τὰ ὅποια μέτρα ἔλαβαν σὲ βάρος της καὶ χωρὶς κὰν νὰ προωθήσουν οἱἈμερικανοὶ τὴν ἀποβολή της ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ.
 .                   Στὴν παγκόσμια γεωπολιτικὴ τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς ἡ Ε.Ε. εἶναι προφανὲς ὅτι πλέον δὲν ὑπολογίζεται ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανούς, ὅπως ὑπολογίζουν τὴν Κίνα καί, δευτερευόντως, τὴ Ρωσία. Προφανῶς θεωροῦν ὅτι τὴν ἐλέγχουν πλήρως, ἢ ὅτι δὲν εἶναι πλέον ἰσχυρή… Ἡ Ε.Ε. ἀπὸτὴν πλευρά της οὐδόλως προβαίνει σὲ ἐνέργειες, ποὺ νὰ φανερώνουν ὅτι ἔχει δικά της γεωπολιτικὰσυμφέροντα καὶ ὅτι ἔχει δυνατότητες δυναμικῶν παρεμβάσεων στὶς διάφορες περιοχὲς τοῦπλανήτη. Ἀντίθετα, δείχνει ὅτι ἔχουν δίκιο οἱ Ἀμερικανοί, πὼς συνεχῶς ἀποδυναμώνεται, ἀφοῦστὴν κάθε μία ἀπὸ τὶς χῶρες της ὑπερισχύει τὸ ἐθνικό τους, παρὰ τὸ πανευρωπαϊκὸ συμφέρον. Ἀπόδειξη: Στὶς 11 Σεπτεμβρίου 2021 οἱ Ρῶσοι, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ ὑπῆρξαν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, τὴν Πολωνία καὶ τὴν Οὐκρανία, ὁλοκλήρωσαν τὸν μήκους 1.200 χλμ. ὑποθαλάσσιο ἀγωγὸ φυσικοῦἀερίου Nord Stream 2, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ διπλασιάσουν τὴν τροφοδοσία τῆς Γερμανίας ἀπευθείας καὶὄχι διὰ ξηρᾶς μέσῳ τῆς Οὐκρανίας…
.                           Ἀποδυνάμωση προκαλοῦν στὴν ΕΕ καὶ τὰ ἰσχυρὰ λόμπι ποὺ ἔχουν ἐγκατασταθεῖστὶς Βρυξέλλες καὶ ἐπηρεάζουν ὑπέρ τους τὶς ἀποφάσεις της. Σύμφωνα μὲ πρόσφατη Ἔκθεση τοῦΒελγικοῦ Παρατηρητηρίου γιὰ τὴν ἐνσωμάτωση στὴν Εὐρώπη καὶ τοῦ Γερμανικοῦ Lobby Control, οἱ ἀμερικανικοὶ κολοσσοὶ πληροφορικῆς δαπάνησαν γιὰ ἐπηρεασμὸ ὑπέρ τους τῶν ἀποφάσεων τῆς Ε.Ε. ἡ Facebook 5,5 ἑκατ. Εὐρώ, ἡ Google 7,5 ἑκατ. Εὐρώ, ἡ  Microsoft 5,2 ἑκατ. Εὐρὼ καὶ ἡApple 3,5 ἑκατ. Εὐρώ… Ἀποδυνάμωση προκαλεῖ ἐπίσης στὴν ΕΕ ἡ  γραφειοκρατία της, ποὺ ἀντὶ νὰδραστηριοποιεῖται στὸ νὰ τὴν διατηρήσει ἰσχυρή, ἀσχολεῖται μὲ ζητήματα ποὺ προωθοῦν τὰπεριθωριακὰ στὸν πληθυσμό, ἀλλὰ ἰσχυρὰ στὶς Βρυξέλλες λόμπι…-

Διαφήμιση

ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ τῆς ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ ἀσθένειες τῆς εὐδαιμονίας

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                 Δὲν εἶναι μόνο ἡ Ἑλλάδα, ποὺ δείχνει συμπτώματα κοινωνικῆς ἀποσύνθεσης, ὅπως τὰ ζοῦμε στὴν καθημερινότητά μας καὶ ὅπως τὰ προβάλλουν τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ΜΜΕ) καὶ τὰ Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης (ΜΚΔ). Εἶναι ὅλη ἡ λεγόμενη πολιτισμένη Δύση. Μπορεῖ οἱ χῶρες Της καὶ μόνον αὐτές, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον νὰ ἔχουν δημοκρατικὰ καθεστῶτα, ὅμως στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνα πολυτελὲς καὶ μὲ πολύτιμους ἐντός του θησαυροὺς οἰκοδόμημα, ποὺ εἶναι ὑπὸ κατάρρευση. Τὸ λυπηρὸ εἶναι ὅτι οὐδεὶς ἐκ τῶν σημερινῶν ἡγητόρων τῶν χωρῶν τῆς Δύσης δὲν κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ὅλοι εἶναι διαχειριστὲς τῆς παρακμῆς… Καὶ ἂν κάποιος τολμήσει νὰ πεῖ τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ἠθικὴ ὑπόσταση τῆς νεωτερικῆς Δύσης καὶ νὰ ἀντιδράσει, δέχεται τὰ πυρὰ τῶν ὀπαδῶν Της.
.                 Τὸν Μάρτιο τοῦ 2020 οἱ γαλλικὲς ἐκδόσεις PUF ἐξέδωσαν τὸ πόνημα τοῦ Hugues Lagrange, ἐπ. διευθυντοῦ ἐρευνῶν τοῦ CNRS (Ἐθνικοῦ Γαλλικοῦ Κέντρου Ἐπιστημονικῶν Ἐρευνῶν) «Οἱ ἀσθένειες τῆς εὐδαιμονίας» (Les maladies du Bonheur). Σὲ αὐτὸ ὁ συγγραφέας περιγράφει τὴν κατάσταση τῆς νεωτερικῆς πραγματικότητας στὴ Δύση. Ἡ κύρια διαπίστωσή του εἶναι πὼς ἡ κοινωνικὴ – συλλογικὴ ζωὴ σβήνει στὶς χῶρες Της ὡς μία «ἀσθένεια», ποὺ ἀνήκει στὸ παρελθόν, ὅπως οἱ ἄλλοτε θανατηφόρες ἀσθένειες (φυματίωση, ἑλονοσία, κ.λ.π.).
.                 Μέσα στὸν πολυτελῆ κλωβὸ ποὺ ζεῖ ὁ νεωτερικὸς ἄνθρωπος βλέπει μόνο τὶς ἀσθένειες ποὺ ἔχει ἀντιμετωπίσει, βλέπει ὑπερηφάνως πὼς ὁ μέσος ὅρος ζωῆς ἔχει αὐξηθεῖ καὶ ἀγνοεῖ τὶς ἀσθένειες ποὺ τὸν βασανίζουν, ὅπως εἶναι ὁ καρκίνος, τὰ καρδιαγγειακὰ προβλήματα, ἡ παχυσαρκία, μὲ ὅ, τι αὐτὸ συνεπάγεται, καὶ κυρίως τὰ ψυχικὰ νοσήματα – ἄγχος, κατάθλιψη, πανικός, ἀνία, αἴσθημα μοναξιᾶς – καὶ ἡ ἐξάρτηση ἀπὸ τὰ ναρκωτικά. Σημειώνεται ὅτι ὅταν ἔγραψε τὸ βιβλίο ὁ Λαγκράνζ, δὲν εἶχε ἐμφανιστεῖ ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ…
.                 Ὡς αἴτια τῶν ψυχικῶν νοσημάτων τοῦ νεωτερικοῦ ἀνθρώπου ὁ Γάλλος ἐπιστήμονας ἐντοπίζει στὸ πόνημα – μελέτη του τὴν ἀλλαγὴ στὸν τρόπο τῆς ζωῆς τοῦ νεωτερικοῦ ἀνθρώπου. Συγκεκριμένα ἀναφέρει ὅτι ἡ ἀστικὴ ἀνωνυμία, ἡ κοινωνικὴ ἀδιαφορία, ἡ ἀποξένωση, ἡ χαλάρωση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν, τὰ διαζύγια, ἡ διάλυση τοῦ θρησκευτικοῦ ὁρίζοντος, εἶναι συμπτώματα ἰδιαίτερα ἐπιβλαβῆ στὴν ψυχὴ τοῦ σύγχρονου δυτικοῦ ἀνθρώπου. Παλαιότερα ζοῦσε στὸ ἀσφαλὲς περιβάλλον μίας μεγάλης καὶ ἑνωμένης οἰκογένειας, μίας κοινωνίας μὲ ἀλληλεγγύη τῶν μελῶν της, μίας ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας μὲ ἀγάπη καὶ ἐνδιαφέρον τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸν ἄλλον. Ἡ ἔλλειψή τους συμβαίνει γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου καὶ οἱ ἐπιπτώσεις φαίνονται ἤδη. Τώρα τὸ σύστημα περιορίζει τὶς ἐλευθερίες τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ἀπομονώνει, τὸν βγάζει ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ κοινωνικοῦ περιγύρου, κωδικοποιεῖ τὴ ζωή του καὶ τὸν αὐτονομεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ ἀποξένωση ἀπὸ τὸν συνάνθρωπο, ἡ ὑποβάθμιση τῆς ζωῆς καὶ ἡ αὐτονόμηση ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁδηγοῦν τὴ Δύση στὴν κατάρρευση. Ἡ Κίνα καὶ τὸ Ἰσλὰμ περιμένουν.
.                 Σημειώνεται ὅτι ὁ Λαγκρὰνζ ἔχει ἀριστερὴ ἰδεολογικὴ προέλευση καὶ τὸ βιβλίο του ἔτυχε εὐρείας παρουσίασης καὶ βιβλιοκρισίας στὴ Γαλλία ἀπὸ ἔγκυρα ἔντυπα (Le Monde, Le Monde Diplomatique, L’ Observateur).-

ΚΑΤΑΦΘΑΝΕΙ Ο ΙΣΛΑΜΟΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

Καταφθάνει ὁ Ἰσλαμομαρξισμὸς

Τοῦ Ἀθ. Χ. Παπανδρόπουλου

.                     Ὁ ἀείμνηστος φίλος καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων στὴ Γαλλία Ἠλίας Γιαννακάκης (1931-2017), εἶχε γεννηθεῖ στὴν Αἴγυπτο καὶ ὁ πατέρας του ἦταν ἀπὸ τὰ ἰδρυτικὰ μέλη τοῦ ΚΚ Αἰγύπτου. Γνώριζε ἔτσι ἀρκετὰ καλὰ τὴν ἰσλαμικὴ ὀργάνωση τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων καὶ εἶχε βιώσει ὁ ἴδιος τοὺς τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους προσέγγιζε κομμουνιστικὰ κόμματα. «Ὁ ἰσλαμισμός, μοῦ ἔλεγε τὸ 2001, μετὰ τὴν 11η Σεπτεμβρίου καὶ τὴν ἐπίθεση κατὰ τῶν δίδυμων πύργων στὴ Νέα Ὑόρκη, εἶναι τὸ χείριστο πολιτικὸ κοκτέιλ ποὺ μπορεῖ νὰ φαντασθεῖ κανείς.
.                     Πρόκειται γιὰ τὴ σύζευξη τοῦ ἰσλαμικοῦ μίσους κατὰ τῆς Δύσης μὲ τὴν τυφλὴ μαρξιστο-λενινιστικὴ βία, στὸ ὄνομα τοῦ προλεταριάτου…»
.                     Σήμερα, αὐτὴ ἡ πρόβλεψη τοῦ Ἠλία Γιαννακάκη, στὴ Γαλλία καὶ ὄχι μόνον, ἐπαληθεύεται μέχρι κεραίας. Ἀπὸ καιρὸ ἔτσι, μέσῳ τοῦ ἰστοτόπου Mediapart, ποὺ ἵδρυσε καὶ διευθύνει ἕνας τροτσκιστὴς δημοσιογράφος, ὁ ἐκδιωχθεὶς ἀπὸ τὴν «Le Monde» Ἐντουϊ Πλενέλ, κυκλοφοροῦν περισπούδαστες «ἀναλύσεις» περὶ τοῦ «δίκαιου ἀγώνα» τῶν τζιχαντιστῶν καὶ διαχέεται στὴν κοινὴ γνώμη ἡ πιὸ ἀποκρουστικὴ ἀντισημιτικὴ προπαγάνδα. Στὸ ἐπίπεδο δὲ αὐτό, εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ σύγκλιση ἀκροαριστερᾶς καὶ ἀκροδεξιᾶς, ποὺ στὴν οὐσία χρησιμοποιοῦν σχεδὸν τὰ ἴδια συνθήματα, μὲ ἐξαίρεση τὰ θέματα τῆς μετανάστευσης. Ἐπίσης τὸ δίκτυο Mediapart, ἔχει πάρει τὸ μέρος τοῦ ἰσλαμιστῆ διανοούμενου Ταρικ Ραμανταν, ὁ ὁποῖος βρισκεται φυλακὴ κατηγορούμενος γιὰ σειρὰ βιασμῶν φοιτητριῶν του, σὲ πανεπιστήμια ὅπου δίδασκε.
.                     Ἀπὸ τὴν πλευρά τους, Ἰρανοὶ δῆθεν πολιτικοὶ πρόσφυγες καὶ βορειοαφρικανικῆς καταγωγῆς ἀκροαριστεροὶ μὲ γαλλικὴ ὑπηκοότητα, ἀρθρογραφοῦν σὲ «προοδευτικὰ» φύλλα ὑπὲρ τῆς «Ἰρανικῆς ἐπανάστασης» τοῦ 1979 καὶ ρίχνουν γέφυρες πρὸς τὸ καθεστὼς τῶν μουλάδων, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ἀφοῦ τοὺς χρησιμοποίησε κατὰ κόρον γιὰ νὰ ἑδραιωθεῖ στὴν ἐξουσία, στὴ συνέχεια τοὺς κυνήγησε καὶ διέλυσε τὶς ὀργανώσεις τους. Πόσοι ἄραγε στὴ Δύση θυμοῦνται ποιὰ ἦταν ἡ τύχη τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος Τουντεχ στὸ Ἰράν, μετὰ τὸ 1983, ὅταν 163 μέλη τῆς ἡγεσίας τοῦ ἐκτελέσθηκαν καὶ φυλακίστηκαν γιὰ ἐσχάτη προδοσία.
.                     Ἂς σημειωθεῖ ἀκόμα ὅτι οἱ ἰσλαμομαρξιστὲς ἔχουν ταχθεῖ μὲ τὸ μέρος τοῦ σιιτικοῦ ἰσλάμ, τὸ ὁποῖο θεωροῦν ἀδικημένο καὶ προλετεριοποιημένο καὶ καθυβρίζουν τοὺς σουνίτες ἰσλαμιστές, ποὺ τοὺς κατατάσσουν στὴν ἄρχουσα θρησκευτικὴ καὶ οἰκονομικὴ τάξη τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου.
.                     «Ὅλα αὐτά, μᾶς λέει ὁ συνάδελφος Φραντς-Ὀλιβιὲ Γκιζμπερ, κύριος ἀρθρογράφος τοῦ περιοδικοῦ Le Point καὶ συγγραφέας, θὰ ἔχουν ἄσχημο τέλος.Οἱ παλαιὲς αὐτοκρατορίες θέλουν νὰ διαλύσουν τὴν Γηραιὰ Ἤπειρο, γιατί εἶναι καρφὶ στὰ μάτια τους. Ὁ ἰσλαμοαριστερισμὸς καὶ ἡ ἀκροδεξιὰ εἶναι σήμερα οἱ καλύτεροι σύμμαχοι ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν οἱ Ρῶσοι, οἱ Ἰρανοὶ καὶ οἱ Νεοοθωμανοὶ τοῦ Ἐρντογκάν. Μὲ κάθε  ψυχολογικὸ καὶ ἐπικοινωνιακὸ μέσο ἐπιδιώκουν νὰ ὑπονομεύσουν τὸ εὐρωπαϊκὸ κράτος δικαίου καὶ τὶς φιλελεύθερες ἀρχές του. Δυστυχῶς δέ, σὲ αὐτὸ τὸ ἄθλιο παιχνίδι ἀπροσδόκητος σύμμαχός τους εἶναι καὶ ὁ Τράμπ. Ἐπείγει λοιπὸν οἱ Εὐρωπαῖοι δημοκράτες νὰ καταλάβουμε τί συμβαίνει καὶ κυρίως νὰ δείξουμε στοὺς ἐχθρούς μας ὅτι ξέρουμε ποιοὶ εἶναι καὶ τί θέλουν. Ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες μάλιστα μὴν ξεχνᾶτε ὅτι εἶστε στὴν πρώτη γραμμή…».
.                     Ὄντως κάποιοι ἀπὸ μᾶς τὸ ξέρουμε, οἱ ἄλλοι ὅμως;…

ΠΗΓΗ: liberal.gr

ΠΑΝΑΓΙΑ τῶν ΠΑΡΙΣΙΩΝ: Η ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΗΣΗ (Μητροπ. Μάνης Χρυσόστομος Γ´) «Δέν μπορεῖ ἀπό μόνος του ὁ τεχνικός πολιτισμός νά στηρίξει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χρειάζεται καί τόν πνευματικό πολιτισμό τοῦ χριστιανισμοῦ»

Ἡ ἄλλη θεώρηση τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων

Τοῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ´

     .            Πρό δύο περίπου μηνῶν ἀκούσαμε καί εἴδαμε μέ πολλή θλίψη τήν μεγάλη καταστροφή ἀπό τήν πυρκαϊά πού ὑπέστη ἡ Παναγία τῶν Παρισίων, αὐτό τό μοναδικό μνημεῖο ὄχι μόνο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀλλά καί τῆς παγκόσμιας κληρονομιᾶς. Ἕνα ἐξαίρετο μνημεῖο τέχνης πού ἄντεξε ἐννέα αἰῶνες καί τό ἔχουν ἐπισκεφθεῖ ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο.
.         Ὡστόσο, γιά τό ἀριστούργημα αὐτό τῆς γοτθικῆς ἀρχιτεκτονικῆς, πού ἐνέπνευσε ἕνα Βίκτωρα Οὐγκώ καί πολλές ἄλλες προσωπικότητες τῶν γραμμάτων καί τῶν τεχνῶν, ὑπάρχει καί μία ἄλλη θεώρηση. Ἡ θεώρηση αὐτή ἐκτείνεται πέρα ἀπό μία ὀρθολογιστική παραπληξία ἤ καί παραθεώρηση σεβασμάτων. Ἐν προκειμένῳ, ἡ Παναγία τῶν Παρισίων δέν εἶναι μόνο ἕνα τουριστικό θέαμα. Εἶναι ὁ καθεδρικός ἱερός Ναός τῶν Παρισίων, ἐκεῖ ὅπου ὡς χῶρος λατρείας τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν 12^ο αἰῶνα τελοῦνται Θεῖες Λειτουργίες, ἀκούγονται θεῖα κηρύγματα, ψάλλουν ὑπέροχες χορωδίες καί συντελεῖται μία σημαντική ποιμαντική δράση.
.         Ὅταν, ὅπως γράφθηκε, μέ τήν καταστροφή, «ράγισε ἡ καρδιά τῆς Γαλλίας» καί αὐθόρμητα οἱ ἄνθρωποι ἔψελναν τό Ave Maria καί οἱ καμπάνες ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν καί αὐτές ἀκόμη τοῦ Ἀββαείου τοῦ Οὐεστμίνστερ ἤχησαν πένθιμα, τοῦτο τό συμβάν κάτι βαθύτερο θέλει νά πεῖ. Ἡ οὐσία, ὄπισθεν τῆς καταστροφῆς σηματοδοτεῖ, πράγματι, τήν ἄλλη θεώρηση. Ἡ ἐκπαιδευτικός Μάρω Πρεβελάκη, εἰδική ἐπιστήμων τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σορβόνης τό δήλωσε πολύ χαρακτηριστικά: «Ἡ Παναγία τῶν Παρισίων ἀπελευθέρωσε ἕνα ἔντονο θρησκευτικό συναίσθημα καταπιεσμένο ἀπό τό κῦρος τῆς laïcité καί ἔφερε στό προσκήνιο ἄλλες ἀνάγκες, ἄλλες ἀξίες». Ὁ δέ Εὐ. Ἀνδριανός, Ἀρεοπαγίτης ἐ.τ. ἔγραψε σχετικά: «Ἡ παρουσία τοῦ Λαοῦ πού προσεύχεται, ψέλνει, κλαίει καί δίνει τόν ὀβολό του μπροστά στήν πληγωμένη Παναγία του, ἀποδεικνύει πόσο μακρυά εἶναι ἀπό τό Λαό καί τήν πραγματικότητα ἡ “ὑψηλή διανόηση” τῆς Εὐρώπης πού διέγραψε ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα τόν Χριστιανισμό ὡς παράγοντα καί στυλοβάτη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ.»
.         Κατά συνέπειαν, τό τραγικό αὐτό γεγονός φέρνει στήν ἐπιφάνεια τό θέμα τοῦ χριστιανισμοῦ στό εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι. Εἶναι παγκοίνως γνωστόν ὅτι ὁ πολιτισμός τῆς Εὐρώπης θεμελιώθηκε στόν κλασικό ἑλληνικό πολιτισμό, στό ρωμαϊκό δίκαιο καί στόν χριστιανισμό. Ὡστόσο τά θεμέλια τοῦ χριστιανισμοῦ στή σύγχρονη πραγματικότητα κλονίζονται. Ἔχουν βέβαια ὑπάρξει παρεκκλίσεις καί διεστρεβλώσεις τοῦ χριστιανικοῦ ἰδεώδους καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά οἱ ἀποδοκιμαστέες αὐτές θέσεις δέν μποροῦν νά φθάσουν στό σημεῖο νά ἀκυρώνουν τό ὕψιστο μέγεθος τοῦ Χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ.
.         Εἶναι ἀνάγκη νά καταλάβουμε τούς καιρούς πού ζοῦμε, νά τούς ἐντάξουμε στήν ἀλληλουχία τῶν αἰώνων πού πέρασαν καί νά δοῦμε τίς κατευθύνσεις ἀλλά καί τίς διδαχές πού  δίνουν γιά τό εὐρωπαϊκό μέλλον. Φθάνει πιά ἡ ἐκκοσμίκευση μέ συνέπεια τήν ἀποϊεροποίηση. Ἡ ἐκκοσμίκευση (secularisation) μέ τίς ποικίλες μορφές της δέν συντελεῖ τελικά στήν ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ εὐρωπαίου πολίτη. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐξακολουθεῖ νά εἶναι πονεμένος. Ζεῖ μέ τήν ἀνασφάλεια, τήν ἀβεβαιότητα, τήν διαρκῆ ἄρνηση καί τόν μηδενισμό καί παραμένει ἀνικανοποίητος, ἀνήσυχος μέ πολλά συμπλέγματα μέσα του. Καί τοῦτο γιατί δέν μπορεῖ ἀπό μόνος του ὁ τεχνικός πολιτισμός νά στηρίξει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χρειάζεται καί τόν πνευματικό πολιτισμό τοῦ χριστιανισμοῦ.
.         Εἶναι καιρός πλέον γιά ἕνα οὐσιώδη ἐπανεκχριστιανισμό τῆς Εὐρώπης, βάσει τῶν βιβλικῶν, λειτουργικῶν καί πατερικῶν πηγῶν. Οἱ ἀνθρώπινες ἀξίες εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά ὁδηγηθοῦν καί πάλιν πρός τόν ζῶντα Θεό, ὄχι μέ μία ἐξωτερική ὑποταγή, ὅπως συνέβαινε κατά τόν μεσαίωνα, ἀλλά μέ ἦθος ἐλευθερίας καί τιμῆς στό ἀνθρώπινο πρόσωπο.
.         Θά ᾽λεγα ὅτι ἡ Παναγία τῶν Παρισίων τώρα μιλᾶ καί σ’ ὅλους τούς νέους εὐρωβουλευτές καί τό μήνυμά της εἶναι: Ἡ Εὐρώπη γιά νά ἐπιζήσει πρέπει νά βρεῖ ξανά τήν λησμονημένη χριστιανική ταυτότητά της. Αὐτή εἶναι ἡ ἄλλη θεώρηση.

ΠΗΓΗ: im-manis.gr

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ: ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΓΝΟΙΑ καὶ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Εὐρωεκλογές:
Ἀδιαφορία, ἄγνοια καὶ ἐσωστρέφεια

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Σὲ εἴκοσι ἡμέρες διεξάγονται οἱ Εὐρωεκλογὲς μὲ σχεδὸν πλήρη ἀδιαφορία τῆς κοινῆς γνώμης. Οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι οἱ περισσότεροι καὶ οἱ περισσότερες πολίτες στὴν Ἑλλάδα ἀγνοοῦν τὸν ρόλο καὶ τὸν λόγο ὕπαρξης τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου. Ἀκριβῶς γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ στὸ ψυχρὸ προεκλογικὸ κλίμα κυριαρχοῦν τὰ ἐσωτερικὰ ζητήματα καὶ τὰ ποσοστὰ ποὺ θὰ λάβουν τὰ Κόμματα. Στὰ ἐσωτερικὰ ζητήματα, ποὺ τίθενται, δὲν συζητοῦνται τὰ σημαντικὰ ζητήματα τῆς χώρας, ἀλλὰ δεσπόζουν τὰ ὑπαρκτὰ ἢ τὰ κατασκευασμένα σκάνδαλα. Ὡς πρὸς τὰ ποσοστὰ τῶν Κομμάτων στὶς προσεχεῖς Εὐρωεκλογὲς θεωρεῖται ὅτι θὰ εἶναι ἐνδεικτικὰ τῶν τάσεων τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος στὶς προσεχεῖς Βουλευτικὲς ἐκλογές, ἔστω καὶ ἂν ἡ μία ἐκλογὴ δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν ἄλλη.
.             Οἱ Εὐρωεκλογὲς γενικὰ σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη εἶναι ἥσσονος ἐνδιαφέροντος, σὲ σχέση μὲ τὶς ἐκλογὲς γιὰ τὰ Ἐθνικὰ Κοινοβούλια. Ὁ ρόλος τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου, παρὰ τὸ ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει κάπως ἀναβαθμιστεῖ, ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἥσσονος πολιτικῆς, οἰκονομικῆς, καὶ γεωστρατηγικῆς σημασίας, σὲ σχέση μὲ τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα τῆς ΕΕ. Ἀκόμη καὶ σήμερα ἐξακολουθεῖ νὰ προσομοιάζει μὲ ἕνα πολυδάπανο πανευρωπαϊκὸ φόρουμ παρὰ μὲ ὀντότητα ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξαρτᾶται ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάπτυξη τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν.
.             Σαράκι ποὺ κατατρώγει τὴν ἀξιοπιστία τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου εἶναι καὶ τὰ ἑδρεύοντα στὶς Βρυξέλλες πανίσχυρα λόμπις, ποὺ ἐπηρεάζουν πρὸς τὸ συμφέρον τους καὶ σὲ βάρος τῶν συμφερόντων τῶν ἀδύναμων Εὐρωπαίων πολιτῶν τὶς ἀντιλήψεις καὶ τὶς ψηφοφορίες. Ἀποτέλεσμα τῆς παρακμιακῆς τάσης τῆς ΕΕ εἶναι νὰ ἐνισχύονται στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης ὁ ἐθνικισμός, ὁ λαϊκισμὸς καὶ ὁ εὐρωσκεπτικισμός.
.               Ὁ θεσμὸς τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης ἀσθενεῖ καὶ τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν καὶ γίνονται πληγώνουν τὴν ἑνότητά της. Κυρίως τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ τὸ ὅραμα μίας ΕΕ, ποὺ σέβεται τὴν ἰδιοπροσωπία τοῦ κάθε λαοῦ – μέλους της καὶ ποὺ ἀναζητεῖ τὴν πρόοδο καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῆς διὰ μέσου της Παιδείας, τῆς τηρήσεως τῶν θεσμίων της καὶ τῆς ἀλληλεγγύης μεταξὺ τῶν κρατῶν – μελῶν της.
.             Ἀπόδειξη τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν σημερινῶν ἡγετῶν τῆς ΕΕ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῶν ἱδρυτῶν της εἶναι οἱ προτάσεις τῆς Κομισιὸν καὶ τοῦ κ. Γιοῦνκερ γιὰ τοὺς πέντε τομεῖς, στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ δοθεῖ ἔμφαση κατὰ τὴν προσεχῆ πενταετία. Εἶναι ἡ ἀσφάλεια, ἡ ἔρευνα καὶ ἡ καινοτομία, ὁ σεβασμὸς τῶν κοινωνικῶν δικαιωμάτων, τὸ περιβάλλον καὶ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμπορικοῦ ἐκτοπίσματος τῆς Εὐρώπης. Ἡ Κομισιὸν δὲν βλέπει νὰ εἶναι πρωτεύουσας σημασίας ἡ διατήρηση τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ τῆς Εὐρώπης, ὡς καθοριστικοῦ παράγοντα γιὰ τὴ διατήρηση τῆς ἑνότητας καὶ τῆς ὕπαρξής της. Ἀπὸ τὶς προτάσεις τῆς Κομισιὸν γίνεται φανερὸ ὅτι ἡ ΕΕ ἐξελίσσεται σὲ ζώνη οἰκονομικοπολιτικῶν προδιαγραφῶν, ποὺ ἔχει πολίτες καὶ μετοίκους. Οἱ Εὐρωεκλογὲς μᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία, στὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας, νὰ ἀποτρέψουμε τὴν ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς τάσης, ψηφίζοντας εὐρωβουλευτὲς ποὺ νὰ πιστεύουν στὴν Εὐρώπη, κληρονόμο τῶν ἀξιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς Ρώμης.-

 

 

 

ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ;

Ποιά Εὐρώπη θέλουμε;

Τοῦ Μητροπολίτου Μάνης Χρυσοστόμου Γ´

.               Τό ἄνοιγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ στά ἔθνη μέ τούς Ἀποστόλους καί δή μέ τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο ἦταν καθοριστικό για τήν Εὐρώπη. Ὁ Χριστιανισμός δέχθηκε τήν ἑλληνική παιδεία, διετήρησε τή ρωμαϊκή δικανική παράδοση καί ἔφερε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στήν πράξη. Ἔτσι, ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης κατέστη διακονία τοῦ πλησίον, φιλανθρωπία, πρόνοια, ἀλληλεγγύη μέσα στήν κοινωνία. Καμμία θρησκεία στήν παγκόσμια ἱστορία δεν ἔκανε τόσα πολλά για τούς πτωχούς καί τούς ἀδυνάτους ὅσο ὁ Χριστιανισμός. Καί αὐτό τό γράφει ἡ περίφημη «Ἐγκυκλοπαίδεια» τοῦ ἔχοντος ἀντιεκκλησιαστικό φρόνημα Ντιντερό. Ἔπειτα, ὁ τομέας τῆς παιδείας ἔλαβε γενναία ὢθηση ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τό πολιτιστικό μόρφωμα στόν Εὐρωπαϊκό χῶρο ἐμπλουτίστηκε τά μέγιστα ἀπό τήν χριστιανική σοφία.
.               Εἰδικότερα, τό οἰκογενειακό δίκαιο, ὡς τό πλησιέστερο πρός τόν ἄνθρωπο καί τήν ψυχή ὡς νομικό κεφάλαιο, ὁ χριστιανισμός τό ἔχει σφραγίσει, καί τό Εὐαγγέλιο ἐπηρέασε εὐεργετικά, γάμο , τέκνα , οἰκογένεια καί κατ’ ἐπέκτασιν ἄμβλωση, εὐθανασία, κ.λ.π.
.             Ἀλλά τό μεγάλο καί καίριο ἐρώτημα βρίσκεται στή διατύπωση: Θέλει σήμερα ἡ Εὐρώπη τό χριστιανικό πνεῦμα; Μήπως φθάσαμε στό σημεῖο μηδέν καί ὁμιλοῦμε πλέον γιά μία μετα-χριστιανική Εὐρώπη; Τά δείγματα εἶναι πολλά.
.               Ὡστόσο, χωρίς τό Εὐαγγέλιο, τή χριστιανική διδασκαλία, ἡ Εὐρώπη δέν θά μπορέσει νά σταθεῖ. Δέν ὡφελοῦν οἱ οἰκονομικές σχέσεις καί τά προγράμματα, γιά νά στηρίξουν τό εὐρωπαϊκό οἰκοδόμημα. Χρειάζεται τό πνεῦμα. Δέν μπορεῖ μόνο ἡ ὕλη. Ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἀνθρώπους καί πρόσωπα. Ὄχι μοναχά μέ νούμερα, ἀριθμούς, στατιστικές. Δέν ἀρκεῖ γιά τή σωτηρία τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν ἡ αὐστηρή τυπική τήρηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειάζεται καί τό συναίσθημα, ὁ ψυχικός πλοῦτος, οἱ ἠθικές ἀξίες, ἡ ζεστασιά τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Τό ἀτομικό δικαίωμα ἔχει ἕνα ὅριο. Τό Εὐγγέλιο ὑπερβαίνει τό ἀτομικό δικαίωμα καί προχωρᾶ στήν ἀγκαλιά τοῦ πλησίον, στή διακονία, στή θυσία, στήν ὣριμη ἀγάπη. Τόν ἄλλο τόν βλέπει πλέον ὂχι ὡς ἄτομο, ἁλλ’ ὡς πρόσωπο. Ὡς «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» ἄνθρωπο καί συνάνθρωπο. Σχετικά μέ τά λάθη πού θυμοῦνται καί γράφουν κατά καιρούς γιά τήν νοοτροπία τοῦ Μεσαίωνος, τούς σχολαστικισμούς καί τούς θρησκευτικούς πολέμους, δέν φταίει ὁ Χριστιανισμός ἀλλά ἡ ἀλλοτρίωση καί ὁ ἐγωϊσμός τῶν ἀνθρώπων.
.             Γι’ αὐτό, ἡ Εὐρώπη δέν πρέπει νά λησμονήσει τις χριστιανικές της ρίζες. Ἄν τίς κόψει θἆναι, δυστυχῶς, μία ἑταιρεία ἀλληλοσυγκρουομένων οἰκονομικῶν συμφερόντων. Ἀλλά μιά τέτοια Εὐρώπη θέλουμε;

 

“ΦΤΥΣΤΗ” ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

ΜΙΑ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ

Ἀπὸ τὸν
Ἀλκιβιάδη Κ. Κεφαλᾶ
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 21.08.2018

Τὰ μουσουλμανικὰ τάγματα ἐθελοντῶν τῶν ναζὶ
καὶ οἱ σύγχρονες ἐγκληματικὲς συμμορίες στὴν Εὐρώπη

.             Ἡ εἰκόνα ἀνήκει στὴ σφαίρα τῆς φαντασίας. Καθημερινὰ ἑκατοντάδες τουρίστες στὸ Παρίσι, στὴ Ρώμη καὶ στὸ Λονδίνο, γύρω ἀπὸ τὸν Πύργο τοῦ Ἀϊφελ, τὸ Κολοσσαῖο καὶ τὰ ἀνάκτορα τοῦ Μπάκιγχαμ ληστεύονται, μαχαιρώνονται, βιάζονται καὶ δολοφονοῦνται ἀπὸ συμμορίες τριτοκοσμικῶν ἀλλοδαπῶν, ποὺ εἰσβάλλουν ἀνενόχλητες ἀπὸ παντοῦ στὶς τρεῖς χῶρες ἔπειτα ἀπὸ πρόσκληση τῶν κυβερνήσεών τους.
.           Τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ Μακρόν, ὁ Σαλβίνι καὶ ἡ Μέι σφυρίζουν ἀδιάφορα στὴν κλιμακούμενη βία καὶ ἐγκληματικότητα στὸ κέντρο τῶν πόλεών τους. Οἱ ἐγκληματίες, ἐὰν συλληφθοῦν, ἀπελευθερώνονται μὲ νόμο τῶν ὑπουργῶν Δικαιοσύνης, ἔπειτα ἀπὸ μία σύντομη παραμονὴ στὴ φυλακή, γιὰ νὰ συνεχίσουν ἐκ νέου τὴν ἐγκληματική τους δράση. Οἱ τρεῖς ἡγέτες εἶναι τόσο εὐχαριστημένοι μὲ τὴν κατάσταση, ὥστε θὰ ὑπογράψουν καὶ συμφωνία ἐπανεισδοχῆς μεταναστῶν καὶ προσφύγων, τοὺς ὁποίους ἡ Γερμανία ἀρνεῖται νὰ δεχτεῖ στὴν ἐπικράτειά της.
.           Συγχρόνως, ἑκατοντάδες Γερμανοὶ ἀστυνομικοὶ στὰ σύνορα τῶν τριῶν χωρῶν θὰ μεταφέρουν μὲ τὰ πολεμικά τους πλοῖα, τὸν στόλο τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τὴν ἀκτοφυλακὴ χιλιάδες μετανάστες καὶ πρόσφυγες στὴ Γαλλία, τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἀγγλία γιὰ νὰ τοὺς καταγράψουν βιομετρικά, ὥστε οἱ τελευταῖοι νὰ μὴν μποροῦν νὰ μετακινηθοῦν πλέον πουθενὰ ἐντὸς τῆς Εὐρώπης, ἐγκλωβισμένοι γιὰ πάντα στὶς τρεῖς αὐτὲς χῶρες, γιὰ νὰ ἐπιδοθοῦν ἀκολούθως σὲ κάθε εἴδους ἐγκληματικὲς πράξεις ἐπὶ τοῦ αὐτόχθονος πληθυσμοῦ ἀτιμωρητί.
.           Ἡ ὡς ἄνω εἰκόνα βεβαίως μπορεῖ νὰ εἶναι σουρεαλιστική, ἀποτελεῖ ὅμως τὴν πραγματικότητα στὴ σημερινὴ δυστοπία ποὺ ἔφερε ὁ ΣΥΡΙΖΑ στὴν πατρίδα μας, ἔνθα ἡ «ἀριστερὴ» κυβέρνηση-ΜΚΟ, βαδίζοντας στὰ ἴχνη τῶν δωσιλογικῶν γερμανόφιλων κυβερνήσεων τῶν Τσολάκογλου, Ράλλη καὶ Λογοθετόπουλου τὴν περίοδο τῆς πρώτης γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Ἑλλάδος, ἐξασκεῖ ἀποκλειστικὰ τὴν ἐξωτερικὴ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Γερμανίας στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.
.           Πράγματι, ἐνῶ τὸ αἷμα τοῦ ἄτυχου δολοφονηθέντος νέου στὸν λόφο τοῦ Φιλοπάππου ἀπὸ συμμορία ἀλλοδαπῶν, ποὺ προσκάλεσε καὶ ἔφερε στὴν Ἑλλάδα ὁ ΣΥΡΙΖΑ, δὲν ἔχει ἀκόμα στεγνώσει, ἡ γερμανόφιλη κυβέρνηση-ΜΚΟ προχώρησε σὲ συμφωνία ἐπανεισδοχῆς μεταναστῶν καὶ προσφύγων ἀπὸ τὴ Γερμανία. Ὁ λόγος εἶναι προφανὴς καὶ γνωστός, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν γερμανικῶν συμφερόντων εἰς βάρος τοῦ αὐτόχθονος πληθυσμοῦ, ἐπειδὴ ὁ γερμανικὸς λαὸς δὲν ἀντέχει πλέον τὴν ἐγκληματικὴ δράση τῶν ἀλλοδαπῶν εἰσβολέων στὴ χώρα του, πιέζοντας τὴν κυβέρνηση νὰ ἐγκαταστήσει τοὺς εἰσβολεῖς μόνιμα στὴν Ἑλλάδα.
.           Ἡ ἐγκατάσταση ἐγκληματικῶν στοιχείων ἀπὸ τὴ Γερμανία στὴν Ἑλλάδα δὲν γίνεται πρώτη φορά. Τὴν περίοδο τῆς πρώτης γερμανικῆς κατοχῆς οἱ μονάδες τῆς Βέρμαχτ στὴν Ἑλλάδα ἦσαν ἐπανδρωμένες στὴ συντριπτική τους πλειονότητα μὲ ἐγκληματικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴ Γερμανία, διότι ἡ στρατιωτικὴ διοίκηση τὰ θεωροῦσε ἀναξιόπιστα καὶ ἀκατάλληλα γιὰ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις – κυρίως, γιὰ τὶς μάχες τοῦ ἀνατολικοῦ μετώπου.
.           Ἔτσι, ὁλόκληρες γερμανικὲς μονάδες, ἰδίως στὴν Πελοπόννησο, ἦσαν ἐπανδρωμένες μὲ κάθε εἴδους κακοποιὰ στοιχεῖα, μὲ ὀλέθριες συνέπειες γιὰ τὸν πληθυσμό, ἀναφέρει ὁ ἱστορικὸς Δημοσθένης Κούκουνας στὸ βιβλίο τοῦ «Ἱστορία τῆς Κατοχῆς». Ἀντίστοιχα, ἡ τρομοκράτηση τοῦ πληθυσμοῦ στὴ Στερεὰ Ἑλλάδα εἶχε ἀνατεθεῖ στὸ μουσουλμανικὸ παλαιστινιακὸ καὶ μαροκινὸ τάγμα ἐθελοντῶν, ποὺ ἵδρυσε ὁ ἐγκληματίας πολέμου -μεγάλος μουφτὴς τῆς Ἱερουσαλὴμ- Ἀμιν Ἂλ Χουσέινι, προσωπικὸς φίλος του Χίτλερ καὶ μέλος τῶν SS. Τὸ μουσουλμανικὸ τάγμα, ποὺ στρατοπέδευε στὸ Λαύριο μὲ τὴ συναίνεση τῶν κατοχικῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων καὶ μὲ τὸ πρόσχημα «τῆς καταπολέμησης τοῦ μπολσεβικισμοῦ καὶ σιωνισμοῦ», ἐπελέχθη ὡς ἡ πλέον κατάλληλη στρατιωτικὴ μονάδα γιὰ νὰ ἐκτελέσει τὴ Σφαγὴ τοῦ Διστόμου, λόγῳ τῆς ἀγριότητας καὶ τῆς ἐγκληματικῆς δράσης τῶν μελῶν του.
.           Ἔτσι, ἐντὸς τῶν ἀνωτέρω ἱστορικῶν πλαισίων καὶ 75 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη γερμανικὴ κατοχὴ καὶ τὴ δράση τοῦ μουσουλμανικοῦ παλαιστινιακοῦ καὶ μαροκινοῦ τάγματος ἐθελοντῶν στὴν Ἑλλάδα παρουσιάζεται ἡ ἐπανάληψη τῶν κατοχικῶν γεγονότων, ὅπου ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὴ συναίνεση τῆς σημερινῆς της κυβέρνησης, ἐπιλέγεται ἀκόμη μία φορὰ ἀπὸ τὴ Γερμανία ὡς τόπος ἐκτοπισμοῦ κακοποιῶν στοιχείων, μουσουλμάνων τζιχαντιστῶν, Βορειοαφρικανῶν μαχαιροβγαλτῶν, λιποτακτῶν τοῦ νόμιμου στρατοῦ τοῦ Ἀσαντ, καθὼς καὶ διεθνῶν ἐγκληματικῶν ὁμάδων καὶ σεχτῶν, εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν της συμφερόντων καὶ τοῦ λαοῦ της.

 

 

«ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ» (Οἰκουμεν. Πατριάρχης)

Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης:
Τὸ μέλλον ἀνήκει στὸν πολιτισμὸ τῆς ἀλληλεγγύης

«Ἡ παγκοσμιότητα δὲν σημαίνει ὁμοιομορφία»

09.05.2018

.               Τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης καὶ ὁ ρόλος τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ εἰδικότερα τῆς Ὀρθοδοξίας στὴ διαμόρφωσή του, ὁ σεβασμὸς τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη, ἡ ἐμβάθυνση καὶ προώθηση τῆς ἀλληλεγγύης σὲ συνάρτηση μὲ τὴν ὑφιστάμενη προσφυγικὴ καὶ μεταναστευτικὴ κρίση ποὺ δοκιμάζει τὶς ἀξίες τῆς γηραιᾶς ἠπείρου, ἀποτέλεσαν τὰ κεντρικὰ σημεῖα τῆς ὁμιλίας ποὺ πραγματοποίησε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς, 4 Μαΐου, στὴν Ἄγκυρα, κατὰ τὴ διάρκεια δείπνου, ποὺ παρέθεσε πρὸς τιμήν του ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης στὴν Τουρκία, πρέσβης Κριστιὰν Μπέργκερ, παρουσίᾳ τῶν πρεσβευτῶν τῶν χωρῶν τῆς Ε.Ε. στὴ χώρα.
.               Στὴν ὁμιλία του, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα, ὁ Παναγιώτατος ἀναφέρθηκε στὶς συνεχεῖς προσπάθειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου γιὰ τὴν προώθηση τοῦ διαλόγου, ὡς τοῦ πλέον ἀποτελεσματικοῦ μέσου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση προβλημάτων.
.               «Ὁ διάλογος εἶναι μία χειρονομία ἀλληλεγγύης», σημείωσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος ἐπισήμανε ὅτι ἔχει ἀφιερώσει τὴν πολυετῆ πατριαρχικὴ διακονία του στὴν καλλιέργεια καὶ ἐνδυνάμωση τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, στὴν προώθηση τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης, τοῦ διαχριστιανικοῦ, διαθρησκειακοῦ καὶ διαπολιτισμικοῦ διαλόγου, καθὼς καὶ στὴ διεξαγωγὴ διαλόγου μὲ τὸν σύγχρονο κόσμο. Ἰδιαίτερη ἀναφορὰ ἔκανε στὶς προσπάθειες καταπολέμησης τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ, σημειώνοντας πὼς «εἶναι ἰδιαίτερα προκλητικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πίστη στὸ Θεὸ – ἡ πρωταρχικὴ δύναμη τῆς ψυχῆς ποὺ ἀνοίγει τὶς πύλες τοῦ παραδείσου καὶ μᾶς προσανατολίζει πρὸς τὸ αἰώνιό μας πεπρωμένο – χρησιμοποιεῖται ὡς ὄχημα ἀμείλικτης καὶ τυφλῆς βίας». Ὑπενθύμισε μάλιστα, ὅτι στὴν Ἐγκύκλιο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016, ἐπισημαίνεται ὅτι ὁ φονταμενταλισμὸς «ἀποτελεῖ ἔκφρασιν νοσηρᾶς θρησκευτικότητος». Μιλώντας μεταξὺ ἄλλων, καὶ γιὰ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, τόνισε ὅτι «ἡ ἀλληλεγγύη μὲ τὴ Δημιουργία καὶ ἡ ἀλληλεγγύη πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα εἶναι ἀδιαίρετες – ἀποτελοῦν δύο ὄψεις τοῦ ἴδιου νομίσματος».
.               Ἀναπτύσσοντας τὶς σκέψεις του γιὰ τὴν Εὐρώπη, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὑπενθύμισε καὶ τὸ φετινὸ ἑορτασμὸ τῆς 70ῆς ἐπετείου ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴ Διακήρυξη τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, καὶ σημείωσε ὅτι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐπιτεύγματα στὸν τομέα τῆς πολιτικῆς σὲ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. «Ἀναφορὰ σήμερα στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, σημαίνει ἀναφορὰ στὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, στὴν προστασία τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δικαιοσύνης, καθὼς καὶ τῆς ἀνοιχτῆς κοινωνίας καὶ τῆς διεθνοῦς εἰρήνης. Πράγματι, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι μία κεντρικὴ ἔκφραση τοῦ ἀνθρωπισμοῦ στὸν κόσμο μας, ἤ, μὲ ἄλλα λόγια, λειτουργοῦν ὡς καθολικὸ ἀνθρωπιστικὸ κριτήριο», εἶπε, καὶ ὑπογράμμισε ὅτι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα ὡς πρότυπο τοῦ Διαφωτισμοῦ, δὲν ἦταν ἕνα ὀρθολογικὸ ἔργο, ἀλλὰ μία ἔκφραση τῆς πίστης στὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ τὶς ὑπέρτατες ἀξίες «τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἰσότητας καὶ τῆς ἀδελφοσύνης».
.               Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὑπογράμμισε ὅτι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα δὲν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὸν πλουραλισμό, ἀλλὰ ἐξασφαλίζουν τὶς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἐλεύθερη πολιτιστικὴ ἔκφραση καὶ τὸν σεβασμὸ τῆς διαφορᾶς. «Ἡ παγκοσμιότητα δὲν σημαίνει ὁμοιομορφία. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία, ἡ ὁποία μᾶς ἀπασχολεῖ προσωπικὰ πάντοτε, ἀνήκει στὶς βασικὲς ἀξίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Εἶναι θεμελιῶδες ἀνθρώπινο δικαίωμα γιὰ τὴν ἐλεύθερη διαμόρφωση τῆς ἰδιαίτερης ταυτότητας κάθε ἀνθρώπου», σημείωσε καὶ στὴ συνέχεια ἀναφέρθηκε στὴ σχέση τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν κουλτούρα τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἀπευθυνόμενος στοὺς πρέσβεις τῶν χωρῶν καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης στὴν Τουρκία, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορὰ καὶ στὸ μεῖζον ζήτημα τῆς σημερινῆς προσφυγικῆς κρίσης.
.               Στὴ συνέχεια, ἐξέφρασε τὴν ἄποψη ὅτι οἱ προσπάθειες ἐκπροσώπων τῆς ἀκραίας ἐκκοσμίκευσης νὰ περιθωριοποιήσουν τὴ θρησκεία, δὲν προωθοῦν ἀνθρωπιστικοὺς στόχους. «Οἱ θρησκεῖες εἶναι σὲ θέση», συνέχισε, «νὰ ἀντιμετωπίσουν ἀποφασιστικὰ τὰ ζητήματα τῆς μετανάστευσης καὶ τῶν προσφύγων, ἐφαρμόζοντας καὶ καλλιεργώντας ἕνα πνεῦμα ἀλληλεγγύης καὶ ὑποστηρίζοντας σχετικὲς πρωτοβουλίες καὶ τάσεις στὸ πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ πεδίο, καὶ οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς στόχο τὴν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Ἡ πίστη ἐμπνέει καὶ ἐνισχύει τὸν ἀγώνα γιὰ δικαιοσύνη καὶ ἐλευθερία καὶ ἀκόμη παρέχει καὶ ὑποστήριξη ὅταν αὐτὸς φαίνεται νὰ βρίσκεται σὲ ἀδιέξοδο. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ μεταναστευτικὴ καὶ ἡ προσφυγικὴ κρίση ἀποτελεῖ εὐκαιρία καὶ βάση γιὰ συνεργασία καὶ ἀμοιβαῖες πρωτοβουλίες γιὰ θρησκεῖες, ἐκκλησίες, κυβερνήσεις, ἀνθρωπιστικὰ κινήματα, μὴ κυβερνητικὲς ὀργανώσεις στὴν Εὐρώπη καὶ σὲ παγκόσμια κλίμακα. Ἐξάλλου, τὸ σύγχρονο προσφυγικὸ καὶ μεταναστευτικὸ ζήτημα δὲν ἐπηρεάζει μόνο τὴν Εὐρώπη».
.               Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐκτίμησε ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο μποροῦμε νὰ βροῦμε μία ἀπάντηση στὴν ἐρώτηση «Quo vadis Europa?» (Ποῦ βαδίζεις Εὐρώπη;), ἀλλὰ καὶ στὴν πρόσφατη δήλωση τοῦ προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, Ζὰν Κλὸντ Γιοῦνκερ, ὅτι «ἡ Εὐρώπη χάνει παγκοσμίως δύναμη». «Ἡ Εὐρώπη, ὡστόσο, εἶναι πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ ὅ,τι ἀντιπροσωπεύει οἰκονομικὰ καὶ δημογραφικὰ» τόνισε, καὶ ἐπεσήμανε ὅτι «τὸ ἐκκοσμικευμένο παρὸν τῆς Εὐρώπης δὲν μπορεῖ νὰ διαχωριστεῖ ἀπὸ τὸ παρελθόν της, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐμπνευσμένο καὶ διαμορφωμένο ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ χριστιανικὴ κουλτούρα. Στὴν Εὐρώπη καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, οἱ χριστιανικὲς Ἐκκλησίες θὰ παραμείνουν γιὰ πάντα ἕνας τόπος ὅπου βιώνεται καὶ μαρτυρεῖται ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία».
.               Τὸ πρωὶ τοῦ Σαββάτου 5 Μαΐου, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χοροστάτησε στὴ Θεία Λειτουργία ποὺ τελέστηκε γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους της Ἀγκύρας, στοὺς ὁποίους μίλησε ἐπίκαιρα καὶ τοὺς μετέφερε τὴν εὐλογία τῆς Μητέρας τους Ἐκκλησίας.

 

ΠΗΓΗ: newsbeast.gr

ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μία χαμένη εὐκαιρία γιὰ τὴν Εὐρώπη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Στὶς 31 Ὀκτωβρίου 2017 συμπληρώθηκαν 500 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκ μέρους τοῦ Λουθήρου θυροκόλληση τῶν ἐνενήντα πέντε «θέσεών» του κατὰ τοῦ παπισμοῦ στὸ ναὸ τοῦ κάστρου τοῦ Βίτεμπεργκ. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁλοκληρώθηκαν στὴ συγκεκριμένη πόλη οἱ ἐκδηλώσεις, μὲ τὴν παρουσία τῆς καγκελαρίου Ἄγγελας Μέρκελ, κόρης πάστορος, καὶ τοῦ προέδρου τῆς Γερμανίας Βάλτερ Σταϊνμάιερ.
.           Γιὰ τὴν δυτική, κεντρικὴ καὶ βόρεια Εὐρώπη καὶ τὴν ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ της ἡ ἀρχὴ τῆς Διαμαρτύρησης, μὲ τὸν Λούθηρο, ἦταν κομβικὸ σημεῖο. Μὲ τὴν κατεύθυνση, ποὺ πῆρε, χάθηκε τότε ἡ μεγάλη εὐκαιρία νὰ ἀπαλλαγεῖ μὲν ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ νὰ ἐνταχθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ Λούθηρος περιορίστηκε στὴν διαπίστωση τῶν πολλῶν καὶ σοβαρῶν λαθῶν τοῦ Βατικανοῦ καὶ δὲν ἐντρύφησε στοὺς ἀνατολικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀπέρριψε μὲ φανατισμὸ καὶ μὲ μία μονοκοντυλιὰ ὅλη τὴν παράδοση καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ σημεῖο μηδὲν μία δική του ἄποψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἔπαυσε ἔτσι νὰ εἶναι Ἐκκλησία. Ἀποτέλεσμα ἔκτοτε νὰ προκύψουν στὸν Προτεσταντισμὸ πολλὰ σημεῖα μηδὲν καὶ δεκάδες ἀπόψεις περὶ χριστιανισμοῦ…
.             Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁδήγησε τοὺς προτεστάντες στὸν «συσχηματισμό τους μὲ τὸν «αἰώνα τοῦτο» καὶ στὴν ἐκκοσμίκευσή τους. Ἀποτέλεσμα τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν ἄλλοτε χριστιανικὴ δυτικὴ Εὐρώπη νὰ κλείνουν συνεχῶς χριστιανικοὶ ναοὶ καὶ νὰ μετατρέπονται σὲ τζαμιά. Σύμφωνα μὲ πρόσφατα στοιχεῖα, ποὺ ἔφερε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἡ ἰταλικὴ ἐφημερίδα «La Stampa» καὶ ἀναδημοσίευσε ἡ Francesca de Villasmundo, στὴν ἰστοσελίδα “Medias – Presse – Info” τὴν Τρίτη 12η Δεκεμβρίου 2017, στὴν πατρίδα τοῦ Λουθήρου, τὴ Γερμανία, ἀπὸ τὸ 2000 ἕως σήμερα ἔχουν κλείσει 500 ναοὶ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ τουλάχιστον 100 ἔχουν μετατραπεῖ σὲ τζαμιά, μὲ χρηματοδότηση κυρίως ἀπὸ τὴν Τουρκία. Στὸ Ντούισμπουργκ τῆς Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, ἕνας ναὸς ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖ ἔκλεισε καὶ τὴ θέση τοῦ πῆρε ἕνα τζαμί. Ἀκόμη καὶ στὸ Ἀμβοῦργο ἕνας ἐγκαταλελειμμένος ναὸς ἀγοράσθηκε ἀπὸ μουσουλμάνους καὶ μετετράπη στὸ ἰσλαμικὸ κέντρο Ἂλ Νουάρ. Τὰ ἴδια συμβαίνουν καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, ἀπὸ τὴν Σικελία τῆς Ἰταλίας, ἕως τὴ Γαλλία, τὴν Ἀγγλία καὶ τὴ Σκανδιναβία.
.         Τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Λούθηρος διαμαρτυρήθηκε, τὸ Βατικανὸ εἶχε φθάσει στὴν ἐσχάτη ἀνηθικότητα καὶ διαφθορά. Ἀπὸ τὸ 1492 ἕως τὸ 1503 Πάπας ἦταν ὁ Ἀλέξανδρος Ϛ΄, ὁ Βοργίας. Αὐτός, ὅπως γράφουν οἱ ἴδιοι οἱ ρωμαιοκαθολικοὶ ἱστορικοί, ξεπέρασε ὅλους τοὺς προκατόχους του σὲ νεποτισμό. Ἀδιάντροπα μοίραζε τίτλους, προνόμια καὶ ὀφίκια στὰ πρόσωπα τοῦ οἰκογενειακοῦ του περιβάλλοντος. Ἰδιαίτερα γενναιόδωρος ὑπῆρξε στὰ φυσικά του παιδιά, πρὸς τὸν πανοῦργο Καίσαρα καὶ τὴν περιβόητη Λουκρητία, ἡ ὁποία μὲ τὴ σκανδαλώδη ζωή της διέσυρε στὴν κοινὴ γνώμη τὸν παπικὸ θεσμό. Ὁ Φλωρεντινὸς δομινικανὸς μοναχὸς Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ διαφθορὰ στὸ Βατικανὸ καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Βοργίας δὲν δίστασε νὰ τὸν κάψει ζωντανό, τὸ 1498.
.           Ὁ ἑπόμενος Πάπας Ἰούλιος Β΄ (1503-1513) ἦταν περισσότερο ἕνας κοσμικὸς ἄρχοντας, παρὰ πνευματικὸς ποιμένας. Ὁ Λέων Ι΄ (1513-1521), ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἔγινε ἀπὸ τὸν Λούθηρο ἡ «θρησκευτικὴ ἐπανάσταση», κατηγορήθηκε πολὺ αὐστηρὰ γιὰ τὶς σπατάλες του. Σκορποῦσε τὰ χρήματα ποὺ μάζευε σὲ πράγματα εὐτελῆ καὶ ἐφήμερα, ἱκανοποιώντας κοσμικὲς φιλοδοξίες. Τὸν ἴδιο καιρὸ ἡ Κουρία εἶχε βυθιστεῖ σὲ κάθε εἴδους καταχρήσεις. Ὅλα αὐτὰ εἶχαν καταστήσει τὸ κέντρο τοῦ καθολικισμοῦ σκάνδαλο τῆς χριστιανοσύνης. Μάλιστα κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Λέοντος Ι΄ οἱ καταχρήσεις μὲ τὰ «συγχωροχάρια» ἔφτασαν στὸν ὕψιστο βαθμό… Στὰ ἔτη 1515-1517 οἱ μισὲς εἰσπράξεις ἀπὸ τὴν πώληση τῶν «ἀφετηρίων γραμμάτων» στὴ Γερμανία κάλυψαν τὰ χρέη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μαγδεμβούργου καὶ Μαγεντίας (Μάϊντς) Ἄλμπρεχτ, γόνου τοῦ οἴκου τῶν Χοεντζόλερν. Αὐτὸς κατασπατάλησε τὴν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας καὶ δανείσθηκε τεράστια ποσὰ ἀπὸ παντοδύναμους τραπεζίτες, γιὰ νὰ ἐξαγοράσει τὸν πάπα καὶ νὰ ἐπεκτείνει τὴν ἀρχιεπισκοπὴ τοῦ Μαγδεμβούργου καὶ στὸ Μάϊντς…
.         Δίκαιη λοιπὸν ἡ ἀγανάκτηση τοῦ Λουθήρου. Ὅμως δὲν πῆρε κατεύθυνση πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ πρὸς ἕνα δικό του κατασκεύασμα. Καὶ δὲν δικαιολογεῖται ὅτι δὲν ἤξερε ἢ δὲν μποροῦσε νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης Ἕλληνες Βυζαντινοὶ λόγιοι πέρασαν στὴν Δύση καὶ ἀποτέλεσαν τὸ ἐφαλτήριο τῆς Ἀναγέννησης. Ὅπως γράφει ὁ Pierre Chaunu, ἡ παρουσία τῶν βυζαντινῶν λογίων βοήθησε νὰ μεταφραστοῦν καὶ νὰ γίνουν γνωστὰ στὴ Δύση τὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων συγγραφέων, φιλοσόφων, τραγικῶν ποιητῶν, ἐπιστημόνων, ὅπως τοῦ Ἀρχιμήδη, τοῦ Γαληνοῦ, τοῦ Ἐρατοσθένη, τοῦ Πυθαγόρα καὶ ἄλλων, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς Παλαιᾶς ἀπὸ τὴ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα καὶ τῆς Καινῆς ἀπὸ τὸ πρωτότυπο, καὶ τῶν Ἑλλήνων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τῶν Καππαδοκῶν Πατέρων, τοῦ Ὠριγένη, τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ ἄλλων. Ὁ Chaunu μεταξὺ τῶν βυζαντινῶν λογίων, ποὺ ἀναφέρει, εἶναι οἱ Δημήτριος Κυδώνης, Μανουὴλ Χρυσολωρᾶς, Γεώργιος Ἑρμώνυμος, Μιχαὴλ Μάρουλος ὁ Ταρχανιώτης, Θεόδωρος Γαζῆς καὶ Δημήτριος Δούκας. Ὁ Παν. Κανελλόπουλος στὴν «Ἱστορία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πνεύματος» ἀναφέρει ἐπίσης τοὺς Μιχαὴλ Τριβώλη, τὸν μετέπειτα Μάξιμο τὸν Γραικό, Ἰανὸ Λάσκαρη, Δημήτριο Χαλκοκονδύλη, Μάρκο Μουσοῦρο, Ζαχαρία Καλλέργη, Ἰωάννη Γρηγορόπουλο καὶ ἄλλους. Ἐπίσης ἡ Ρωσία παρέμενε Ὀρθόδοξη καὶ πολλοὶ εὐρωπαῖοι λόγιοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Λουθήρου ἐπέλεξαν τὴ μελέτη καὶ τὴ διάδοση τῆς κοσμικῆς καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας. Ἦταν οἱ οὐμανιστές, ποὺ γιὰ νὰ δείξουν τὴν ἀγάπη τους στὸν Ἑλληνισμό, ἄλλαξαν τὰ ὀνόματά τους σὲ ἑλληνικά. Παράδειγμα ὁ Schwarzed ἔγινε Μελάγχθων, ὁ Geisshusler Μυκόνιους, ὁ Kochafe Χυτρεύς, ὁ Dobnick Κοχλεύς…

Ἔρασμος: Ἄλλη μία χαμένη εὐκαιρία γιὰ τὴν Εὐρώπη

.         Εὐκαιρία χάθηκε γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ ὅταν ὁ Ἔρασμος (1469-1536) γνώρισε τὸν πνευματικὸ πλοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ δὲν τὴν ἀσπάστηκε. Στὰ 1512 ἔγραψε: «Μεταξὺ τῶν θεολόγων οὐδεὶς εἶναι καλύτερος ἀπὸ τὸν Ὠριγένη, κανεὶς πιὸ εὐχάριστος καὶ μὲ πιὸ πεποικιλμένο λόγο ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο, κανεὶς πιὸ ἅγιος ἀπὸ τὸν Βασίλειο…» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Pierre Chaunu “L’ aventure de la Reforme”, Ed. Complexe, Bruxelles, p. 120-121). Ὁ Παν. Κανελλόπουλος γράφει γιὰ τὸ ἴδιο θέμα: «Ὁ Ἔρασμος παραμερίζοντας ὅσα ἡ μεσαιωνικὴ θεολογία καὶ ἡ λατρεία τῆς ρωμαϊκῆς ἐκκλησίας εἶχαν προσθέσει στὸν ἀρχέγονο Χριστιανισμὸ ἐπιστρέφει στὸ καθαρὸ πνεῦμα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ στοὺς παλαιοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, Ἕλληνες καὶ Λατίνους» (Παν. Κανελλόπουλου «Ἱστορία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πνεύματος», Ἀθῆναι, 1968, μέρος Β΄, τεῦχος α΄, σελ. 137 κ.ἑ.).
.             Ὁ Ἔρασμος διέμεινε γιὰ χρόνια στὴν γερμανόφωνη ἑλβετικὴ Βασιλεία καὶ συντέλεσε νὰ ἀναδειχθεῖ τότε τὸ σημαντικότερο τυπογραφικὸ κέντρο τῆς Εὐρώπης. Ἀπὸ τὸ 1516, ποὺ μὲ φροντίδα του ἐκδίδεται ἡ ἑλληνικὴ Καινὴ Διαθήκη καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, ἕως τὸ 1532, μὲ τὴ δική του πρωτοβουλία καὶ καθοδήγηση, ἐκδίδονται τὰ ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας Κυπριανοῦ, Ἱλαρίου, Εἰρηναίου, Ἀμβροσίου, Αὐγουστίνου, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Μεγάλου Βασιλείου. Τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἐκδόθηκε πρῶτο στὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο.
.           Οἱ ἀναφορὲς στοὺς Ἀνατολικοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἐποχή του δὲν συγκίνησαν τὸν Λούθηρο. Εἶναι βέβαιο ὅτι γνώριζε ἑλληνικὰ καὶ ὅτι μελέτησε τὴν Ἁγία Γραφὴ στὸ πρωτότυπο. Πιθανότατα γνώριζε καὶ τοὺς Ἀνατολικοὺς Πατέρες, ἀλλὰ τοὺς ἀγνόησε λόγῳ τοῦ φανατισμοῦ του ὑπὲρ μίας Ἐκκλησίας χωρὶς ἱερατεῖο, χωρὶς Μυστήρια, χωρὶς ἱερότητα, χωρὶς Παράδοση.
.         Παρὰ τὸ ὅτι, ἀπὸ χαρακτήρα, ὁ Ἔρασμος ἦταν ἤπιος καὶ κατὰ τῆς βίας καὶ ἔγραψε μὲ μετριοπάθεια τὶς ἀντιρρήσεις του τόσο γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ Λουθήρου, ὅσο καὶ γιὰ τὶς καινοτομίες τῆς Ρώμης, ἐν τούτοις ὁ Λούθηρος καὶ οἱ φανατικοὶ καθολικοὶ τοῦ ἐπιτέθηκαν μὲ σφοδρότητα. Εἰδικότερα ὁ Λούθηρος τὸν μίσησε καὶ τὸν πολέμησε μὲ βιαιότητα. Ὁ Ἔρασμος μὲ τὴν εὐγένεια τοῦ χαρακτήρα του δὲν μπόρεσε νὰ πείσει γιὰ τὸ ὅτι ἡ βία δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀποτρέψει τοὺς θρησκευτικοὺς πολέμους Ρωμαιοκαθολικῶν κατὰ Διαμαρτυρομένων. Δὲν τόλμησε ποτὲ νὰ μιλήσει γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν εἶπε κἂν ἂν παρέμεινε στὴν πίστη ρωμαιοκαθολικὸς ἢ προσχώρησε στὸν προτεσταντισμό…. Ἡ Εὐρώπη ἔτσι πῆρε τὸν δρόμο της, τὸν δρόμο τοῦ «ἀντιμεταρρυθμισμένου» Βατικανοῦ, τῶν Ἰησουιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ταγμάτων καὶ τῶν προτεσταντῶν, διαδόχων του Λουθήρου… Μὲ τὰ σημερινὰ ἀποτελέσματα.-

Σημείωση
Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ βιβλία ποὺ στὸ κείμενο σημειώθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν καὶ τὰ ἀκόλουθα: Στέφαν Τσβάϊχ «Ἔρασμος», Ἔκδ. Γκοβόστη. – Ἐράσμου «Μωρίας Ἐγκώμιον», Ἔκδ. Ἠριδανός. – Κ. Σάθα «Βιογραφίαι 1453-1821». – Περ. «Ἐποπτεία», τ. Φεβρουαρίου 1993. – «Κύριλλος Λούκαρις», Ἀθῆναι, 1939. – Giorgio Girardet “Protestanti e cattolici: le differenze”, Ed. Claudiana, Torino, 4a edizione, 2007. – “Lutero: Opere scelte”, Introduzione Gerhard Ebeling, Ed. Claudiana, 1988. – Paolo Ricca – Giorgio Tourn “Le 95 tesi di Lutero”, Ed. Claudiana, 2004. – Revue “Actualite de l’ histoire – Guerres de religion”, no 81, Novembre 2005. – Revue “Les cahiers science et vie – Guerres de religion”, No 162, Juillet 2016. – “Memoires d’ Europe 1453-1789”, Ed. Gallimard, 1993. –

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ. ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.

Μεγάλη νίκη!!!
Ἡ πρωτοβουλία 1.000.000 πολιτῶν «Μαμά, Μπαμπὰς καὶ Παιδιὰ»
ὁδεύει ἐπιτυχῶς πρὸς τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο!
Πανευρωπαϊκὸ χαστούκι
στοὺς ὑποστηρικτὲς γάμων τῶν ὁμοφυλοφίλων
καὶ ταυτότητας τοῦ κοινωνικοῦ φύλου…

.               Μεγάλη νίκη τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἐπιτεύχθηκε, ὥστε νὰ ὁδεύσει πρὸς συζήτηση στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ἡ ἔννοια τῆς Οἰκογένειας, ποὺ σημαίνει μόνο τὸν φυσικὸ δεσμὸ ΑΝΔΡΑ, ΓΥΝΑΙΚΑΣ καὶ ΠΑΙΔΙΩΝ. Ὄχι συμβιώσεις τοῦ ἰδίου φύλου ἢ ἄλλου εἴδους !
.               Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνακοίνωση τύπου τῆς 8.6.2017 ἀπὸ τὴν Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Πανευρωπαϊκῆς Πρωτοβουλίας “MumDudKids” ἔχουν συγκεντρωθεῖ ἄνω του 1.000.000 ἐγκύρων ὑπογραφῶν. Ἐπίσης ἐκπληρώνονται καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα κριτήρια γιὰ νὰ εἰσαχθεῖ τὸ ζήτημα τοῦ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
.               Ἡ ξεκάθαρη αὐτὴ στάση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἀπὸ 14 Χῶρες ἔρχεται σὲ συνέχεια τῆς πολὺ σημαντικῆς ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου C‑443/15 /24.11.2016, ὅτι ὁ ὁρισμὸς τοῦ γάμου ὡς ἕνωση ἀνάμεσα σὲ ἕνα ἄνδρα καὶ μία γυναίκα δὲν ἀποτελεῖ διάκριση καὶ ὅτι τὰ Κράτη-Μέλη δὲν ὑποχρεοῦνται νὰ υἱοθετήσουν ἴδιου φύλου “γάμο” ἢ “ἀστικὴ/πολιτικὴ σχέση.
.               Ἀπὸ τὰ παραπάνω ἀποκαλύπτεται ἡ παραπλάνηση ποὺ γίνεται ὡς συστηματικὴ πλύση ἐγκεφάλου στὴν ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη ἀπὸ μεγάλα ΜΜΕ , Πολιτικὰ Κόμματα, ΜΚΟ, Χορηγοὺς παρελάσεων τύπου Pride καὶ ἄλλους φορεῖς τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ ἐξωτερικοῦ, ὅτι ἡ ὑποτιθέμενη ἐπέκταση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ τῆς υἱοθεσίας στοὺς ὁμοφυλοφίλους ἀποτελεῖ δῆθεν πρόοδο τῶν δικαιωμάτων τους. Δὲν εἶναι πρόοδος ἀλλὰ ἀνατροπὴ τῆς φυσικῆς τάξης, ἀντίθετη μὲ τὴ συνείδηση τῶν λαῶν.
.               Ἐπίσης ἡ νίκη αὐτῆς τῶν πρωτοβουλίας ἀποδομεῖ καὶ τὴν προσπάθεια ἐπιβολῆς τῶν ἐμφύλων ταυτοτήτων καὶ τὴν θεωρία τοῦ δῆθεν κοινωνικοῦ φύλου (gender). Ἡ φυσικὴ οἰκογένεια ἀπαιτεῖ διακριτοὺς ρόλους, σύμφωνα μὲ τὶς ἱκανότητες καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ φυσικοῦ φύλου τοῦ κάθε συζύγου ποὺ συμμετέχει σ΄ αὐτήν. Αὐτοὶ ποὺ κραυγάζουν γιὰ δικαιώματα καὶ δημοκρατία, ἂς γνωρίζουν ὅτι οἱ λαοὶ δὲν θέλουν τὴ διαστροφὴ καλυμμένη πίσω ἀπὸ διεκδικήσεις δικαιωμάτων .
.               Οἱ λαοὶ ἀντιστέκονται στὸν μεθοδευμένο διασυρμὸ τῆς ἀληθινῆς οἰκογένειας.

ΠΗΓΗ: tideon.org (ἀπὸ MumDadAndKids.eu)