Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

Ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                   Σὰν σήμερα, τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες τῆς 14ης Μαρτίου 1957, ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, ποὺ θεωροῦσαν ὅτι εἶναι ἰδιοκτησία τους οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, ἀπαγχονίστηκε ὁ 19χρονος ἥρωας καὶ ἐθνομάρτυρας Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Εἶχε ἕνα πηγαῖο σπουδαῖο ποιητικὸ ταλέντο καὶ ἀπὸ τὰδεκαπέντε του χρόνια ἐκδήλωσε τὴ ἀγωνιστική του διάθεση μετὰ τὴ Δωδεκάνησο, ποὺ τὸ 1947 ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς, νὰ ἐλευθερωθεῖ καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲτὴν μητέρα Ἑλλάδα. Σημειώνεται ὅτι Ἄγγλος ἦταν ὁ ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, ποὺ παρέδωσε  τὴ Δωδεκάνησο στὸν ἀντιναύαρχο Περικλῆ Ἰωαννίδη τὸ 1947 καὶ οἱ Ἄγγλοι θὰ ἔπρεπε ἀμέσως μετὰνὰ παραδώσουν στὴν Ἑλλάδα τὴ Μεγαλόνησο Κύπρο, ποὺ ἦταν ἡ τελευταία ἀποικία τους στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή… Ἡ διαφορὰ ἦταν πὼς οἱ Ἄγγλοι μᾶς ἔκαμαν τοὺς καλοὺς μὲ τὴ Δωδεκάνησο ποὺ δὲν τοὺς ἀνῆκε, ἀλλὰ στὴν Κύπρο, ποὺ τοὺς ἀνῆκε, ἦσαν οἱ γνωστοὶ στυγνοὶἀποικιοκράτες…
.                   Στὰ δεκαεφτά του ὁ Εὐαγόρας, μαθητὴς ἀκόμη τοῦ Λυκείου, ἐντάχθηκε στὴν ΕΟΚΑ καὶ στὰ 18 του συνελήφθη νὰ μεταφέρει ὁπλοπολυβόλο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καταδικάστηκε σὲ θάνατο… Κατὰ τὴ δίκη του ἐρωτήθηκε ἀπὸ τὸν Ἄγγλο δικαστὴ ἂν εἶχε νὰ πεῖ κάτι καὶ ἐκεῖνοςἀπάντησε ὡς ὥριμος καὶ μὲ ἐπίγνωση τῆς πράξης τοῦ ἥρωας: «Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ καταδικάσετε σὲθάνατο. Θὰ μὲ κρεμάσετε, τὸ ξέρω. Ὅ, τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλληνας Κύπριος, ποὺ ζητᾶ τὴλευτεριά του. Εὔχομαι νὰ εἶμαι ὁ τελευταῖος Κύπριος ποὺ θὰ ἀντικρύσω τὴν ἀγχόνη. Ζήτω ἡἝνωσις τῆς Κύπρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα! Τίποτε ἄλλο!».
.                   Ὁ Παλληκαρίδης ἔδωσε ἑκουσίως τὴ ζωή του γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Παλληκαρίδη,  στὶς 3 Μαρτίου 1957, ἑκατοντάδες Ἄγγλοι στρατιῶτες ἔκαψαν ζωντανὸ στὸ κρησφύγετό του, τὸν ὑπαρχηγὸ τῆς ΕΟΚΑ  Γρηγόρη Αὐξεντίου. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ Ἄγγλοι δυνάστες τοὺς ἔνωσαν μετὰ θάνατο, ἀφοῦ τοὺς ἔθαψαν σὲ κοινὸ τάφο στὰ φυλακισμένα μνήματα τῆς Λευκωσίας… Μαζί τους σὲ αὐτὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἥρωες τῆς ΕΟΚΑ ποὺ ἀπαγχονίστηκαν ἢἐκτελέστηκαν ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους. Ὅλοι τους ἦσαν ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν ἡρώων Ἑλλήνων ποὺἀγωνίστηκαν γιὰ Ἐλευθερία καὶ Ἀξιοπρέπεια ἐναντίον πολὺ ὑπερτέρων δυνάμεων τῶν ἐχθρῶν, ἀπὸτὸν Μαραθώνα, τὶς Θερμοπύλες καὶ τὴ Σαλαμίνα, ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 1821, τὸ 1904, τὸ1912, τὸ 1940….
.                   Ἐμεῖς λοιπὸν οἱ Ἕλληνες, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Παλληκαρίδη καὶ ὅλων τῶν ἡρώων, τοὺς χρωστᾶμε τὴν ὕπαρξή μας καὶ τὴ θέση μας στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν παγκόσμια ἱστορία. Τὸ χρέος μας αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε τὸ ἴδιο φρόνημα, τὶς ἴδιες ἀξίες, τὰ ἴδια ἰδανικὰ μὲαὐτούς, νὰ ἔχουμε ἀξιοπρέπεια καὶ ἀγωνιστικότητα ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ποιὸς εἶναι ἀπέναντί μας καὶμᾶς ἀπειλεῖ. Γιὰ τὴν Κύπρο συγκεκριμένα ὀφείλουμε νὰ  μένουμε σταθεροὶ στὶς ἀποφάσεις τοῦΟΗΕ καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς ΕΕ, νὰ μὴν ἀποδεχόμαστε σχέδια τύπου Ἀνάν, καὶ  νὰ ἀποκρούομεἀπολύτως κάθε πρόταση κατάργησης ἢ φαλκίδευσης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.
.                   Οἱ ἐθνικοί μας ἥρωες διαχρονικὰ ἔβαζαν τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους καὶ  τὴν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας μας πάνω ἀπὸ τὴ ζωή τους. Δὲν εἶναι λοιπὸν δυνατὸ νὰ εἴμαστε ἀπόγονοί τους καὶστὴ ζωή μας νὰ βάζουμε σὲ προτεραιότητα τὴν ἡδονή. Δὲν εἶναι δυνατὸ στὴ θυσία καὶ στὸ χρέος νὰπροτάσσουμε τὴν τρυφηλότητα, τὴ δουλοπρέπεια. Καὶ ὅμως… Εἶναι λυπηρὸ πὼς ἐνῶ ἀντιμετωπίζουμε προφανεῖς κινδύνους ὡς Ἔθνος, ὑπάρχουν  Ἕλληνες ποὺ πολεμᾶνε τὶς παραδοσιακές μας ἀξίες τῆς Φιλοπατρίας, τῆς Οἰκογένειας, τῆς Γλώσσας.-

Διαφήμιση

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΥΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΩΝ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ δολοφονία δύο παλληκαριῶν

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                   Ἀρχὲς Μαρτίου εἶναι θλιβερὲς ἐπέτειοι τῶν 65 ἐτῶν ἀπὸ τὶς ἐκτελέσεις – δολοφονίες καλύτερα- δύο ἔντιμων καὶ ἠθικῶν Κυπρίων παλληκαριῶν, ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Μεγαλονήσου καὶ τὴν ἕνωσή Της μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα. Πρόκειται γιὰ τοὺς Γρηγόρη Αὐξεντίου καὶ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.
.                   Τὰ χαράματα τῆς 3ης Μαρτίου 1957 τὸ ἐπίλεκτο ἀγγλικὸ σύνταγμα τοῦ δούκα τοῦ Οὐέλινγκτον, κατόπιν προδοσίας, περικύκλωσε τὸ κρησφύγετο τοῦ ὑπαρχηγοῦ τῆς ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αὐξεντίου, κάτω ἀπὸ τὴ Μονὴ Μαχαιρᾶ, ὅπου αὐτὸς βρισκόταν μὲ μία δράκα συναγωνιστῶν του.
.                   Οἱ ἐπιθέσεις τῶν Ἄγγλων κατακτητῶν διαδέχονταν ἡ μία τὴν ἄλλη, ἀλλὰ ἐπὶ δέκα ὧρες τοὺς κράτησε σὲ ἀπόσταση, αὐτοὺς μὲ τὰ σύγχρονα ὄπλα καὶ τὸν ἄφθονο ὁπλισμό. Βλέποντας ὅτι προχωρεῖ ἡ ὥρα καὶ ὁ Αὐξεντίου, μὲ ἕναν ἀκόμη ἀγωνιστή, ποὺ ἔμεινε μαζί του, ἀμυνόταν μὲ ἐπιτυχία, οἱ Ἄγγλοι κάλεσαν σὲ ἐνίσχυση ἑλικόπτερα,  … Ὅταν καὶ πάλι δὲν πέτυχαν νὰ τὸν ἐξουδετερώσουν, δὲν περίμεναν ἄλλο, πυρπόλησαν ἐκ τοῦ μακρόθεν τὸ κρησφύγετο μὲἐμπρηστικὲς ὕλες καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανό… Ἀντὶ νὰ περιμένουν νὰ τοῦ τελειώσουν τὰ πυρομαχικὰ καὶ νὰ τὸν συλλάβουν, βρῆκαν πιὸ πρακτικὸ νὰ τὸν κάψουν…
.                   Ὁ 18χρονος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης συνελήφθη ἔχοντας στὰ χέρια του ὁπλοπολυβόλο, χωρὶς σφαιροθήκη καὶ σφαῖρες. Θεωρήθηκε «τρομοκράτης» ἐναντίον τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ καταδικάστηκε σὲ θάνατο δι’ ἀπαγχονισμοῦ. Ἡ ἐκτέλεση συνέβη τὶς πρῶτες μεταμεσονύχτιες ὧρες τῆς 14ης Μαρτίου 1957. Σημειώνεται ὅτι ὁ ἀπαγχονισμὸς θεωρεῖτο ἐξευτελιστικὸς τρόπος θανάτου καὶ στὴν Ἀγγλία ἐπιβαλλόταν σὲ ἄτομα ταπεινῆς καταγωγῆς, ἢ σὲ ὅσους εἶχαν καταδικαστεῖ γιὰ εἰδεχθῆ ἐγκλήματα…
.                   Ὅλος ὁ κόσμος ξεσηκώθηκε τότε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ Εὐαγόρα ἀπὸ τὴνἐκτέλεση. Ὁ Ἄγγλος καθηγητὴς τῆς ἱστορίας Ρόμπερτ Χόλλαντ στὸ βιβλίο του «Ἡ Βρετανία καὶ ὁΚυπριακὸς Ἀγώνας» (Ἔκδ. «Ποταμὸς») ἔγραψε ὅτι δύο γνωστοὶ Ἀμερικανοὶ Δημοκρατικοί, ὁ γερουσιαστὴς  Τζάβιτς καὶ ὁ βουλευτὴς Φοῦλτον ἔφεραν τὸ ζήτημα τοῦ Παλληκαρίδη στὰ δύο κοινοβουλευτικὰ Σώματα καὶ ἔκαμαν ζημιὰ στὴν εἰκόνα τῆς Μεγάλης Βρετανίας καὶ ὄχι μόνο στὶς ΗΠΑ. Μάλιστα ὁ Φοῦλτον ἐξέθεσε τὸν αἱμοσταγῆ κυβερνήτη τῆς Κύπρου, λέγοντας ὅτι τὸν πῆρε στὸ τηλέφωνο νὰ τοῦ ζητήσει νὰ δείξει ἐπιείκεια στὸν νέο καὶ ὅτι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε «μὴν ἐπιτρέψετε σὲ κανενὸς εἴδους συναισθηματισμὸ νὰ εἰσέλθει σὲ τέτοιες καταστάσεις…».
.                   Ὁ Χάρντινγκ τὸ 1955 ἀνέλαβε κυβερνήτης τῆς Κύπρου, μὲ σκοπὸ νὰ καταστείλει μὲ κάθε μέσο τὸν ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ. Ἕως καὶ στρατόπεδα συγκέντρωσης κατασκεύασε… Τὸ περιοδικὸ «The TIME magazine» ἔγραψε στὶς 4 Νοεμβρίου 1957 ὅτι γιὰ νὰ καταστείλει τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου ὑπῆρξε «ἀδίστακτος καὶ ἀλύπητος». Ἡ Βρετανικὴ κυβέρνηση τὸν τοποθέτησε στὴν Κύπρο, μετὰ τὴν «ἐπιτυχία» του νὰ πνίξει τὴνἐξέγερση τῶν Μάου Μάου στὴν Κένυα… Λόγῶ τῆς ζημίας, ποὺ ἔγινε στὴν εἰκόνα τῆς Μεγάλης Βρετανίας ἀπὸ τὴν ἀπανθρωπιά του, ὁ  Χάρντινγκ, στὸ τέλος τοῦ 1957, ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ὅμως ἡ Βρετανία τὸν ἄμειψε γιὰ τὶς «ὑπηρεσίες» του, δίνοντάς του τὸν τίτλο τοῦβαρόνου…-

«ΧΑΛΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ» (Ἡ μάνα τοῦ Εὐαγόρα)

Ἡ μάνα τοῦ Εὐαγόρα:
«Χαλάλι τῆς πατρίδας μου, τὸ αἷμα τοῦ παιδιοῦ μου».

Δημ. Νατσιός

.               Ἐν μέσῳ τῆς πάνδημης τρομοκρατίας δημοσιεύω, ὡς χρέος τιμῆς καὶ σεβασμοῦ, τὸ παρὸν κείμενο, ποὺ τὸ εἶχα συντάξει παλαιότερα. Οἱ ἥρωες τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῆς Κύπρου μας, ἦταν ὅλοι τους πλασμένοι ἀπὸ οἰκογένειες χριστιανικὲς καὶ γαλουχημένοι ἀπὸ τὰ κατηχητικὰ τῆς Ἐκκλησίας.
.               Μία παρένθεση: Ἄκουγα τὶς προάλλες τὸν κυβερνητικὸ ἐκπρόσωπο, μὲ βλοσυρὸ ὕφος, νὰ λέει γιὰ τὰ ἀρνιὰ τοῦ Πάσχα –τὰ Χριστούγεννα δῶρα καὶ τὸ Πάσχα ἀρνί, τὰ πανηγύρια τῆς Ὀρθοδοξίας σ’ αὐτὸ περιορίζονται– τὸ ὁποῖο θὰ γιορτάσουμε στὸ σπίτι μας. Ἂν κατάλαβα καλά, πλέον ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποκαταστάθηκε ἀπὸ τὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο. Τὶς μέρες τοῦ Πάσχα σίγουρα θὰ τρίζουν τὰ δόντια τους τὰ τσιράκια τῆς Νέας Τάξης. Θὰ ὑπάρξει καθολικὴ ἀπαγόρευση κινήσεων, μὲ βαρύτατα πρόστιμα. Τὸ κλίμα καλλιεργεῖται ἀπὸ τὰ ξεπουλημένα, ἀντίχριστα κανάλια. Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ τὴν Θεία Κοινωνία. Ποῦ νὰ καταλάβουν οἱ ὑλοχαρεῖς ὅτι χωρὶς τὸν Ἄρτο τῆς Ζωῆς, ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν εἶναι ἀπαρήγορη καὶ ματαία. Γιατί νὰ μὴν γίνουν λειτουργίες σὲ γήπεδα, 30 μέτρα ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο, ἂν τὸ θέλουν ἔτσι, ὅπως πολλοὶ ἱερεῖς, προτείνουν; Δίνουμε ἐξετάσεις ὅλοι μας αὐτὲς τὶς ἡμέρες καὶ κάποιοι ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀριστεύουν, βαθμολογοῦνται μὲ μηδέν. Καὶ ἂς σταματήσουν ἐπιτέλους τὰ «ἱερὰ νανουρίσματα» ὅτι ὁ Χριστὸς ἐξ αἰτίας  τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐπέτρεψε τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν. Εἶναι βλασφημία αὐτό. Ὁ Κύριος δὲν ἀκυρώνει τὸ ἔργο του. Ἂν σκέφτονταν ἔτσι οἱ πρόγονοί μας, θὰ ἤμασταν ἀκόμη σκλάβοι τῶν Τούρκων, γιατί θὰ ἦταν θέλημα Θεοῦ καὶ ἀτέλειωτο ἐπιτίμιο ἡ Τουρκοκρατία. Μὲ τὴν ἀντίχριστη πολεμικὴ κατὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, ποὺ πέρασε σχεδὸν ἀντουφέκιστη ἀπὸ τὴν ΔΙΣ, ἤδη πολλοὶ πτοήθηκαν καὶ ἀμφιβάλλω ἂν θὰ ἐπιστρέψουν σύντομα στὸ κοινὸν ποτήριον. Καὶ νὰ ἀκοῦς καὶ κάτι ἀερογεμεῖς, μεγαλόσχημες, προτάσεις προφεσόρων γιὰ κουταλάκια μιᾶς χρήσεως, λὲς καὶ μιλᾶνε γιὰ γλυκὸ κουταλιοῦ ἢ ρυζόγαλο. «Οὐκ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως», κατὰ τὸν ἀπ. Παῦλο… Ἂς γυρίσουμε ὅμως στὰ λαμπρὰ καὶ ἀτρόμητα παλληκάρια τῆς Κύπρου.

Τὰ παιδιὰ τῆς ΕΟΚΑ…
παιδιὰ τῆς Ἀνάστασης 

Ἡ Ρωµιοσύνη ἐν’ φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσµου
Κανένας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἠξηλείψει,
κανένας, γιατί σσέπει την πού τά ’ψη ὁ Θεός µου.
Ἡ Ρωµιοσύνη ἐν’ νά χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσµος λείψει! (Βασίλης Μιχαηλίδης)

 .           Τοῦτοι οἱ στίχοι πού θά τούς ζήλευε- ἄς µοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ὑπερβολή – κι ὁ Σολωµός, εἶναι ἀπό τό ἀριστούργηµα τοῦ ἐθνικοῦ ποιητῆ τῆς Κύπρου (καί τῆς Ἑλλάδας ὅλης), Βασίλη Μηχαηλίδη (1849-1917), πού ἔχει τίτλο « Ἡ 9η Ἰουλίου 1821 ἐν Λευκωσίᾳ ἤ τό τραούδιν τοῦ Κυπριανοῦ». Αὐτά τά ἀθάνατα καί ἀνδρεῖα λόγια ΣΥΝΕΧΕΙΑ: ΤA ΠΑΙΔΙA ΤHΣ ΕΟΚΑ…ΠΑΙΔΙA ΤHΣ AΝAΣΤΑΣΗΣ (Δ. Νατσιός)