KΥΡΙΕ, ΦΕΡΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! (Χαρ. Μπούσιας)

Κύριε, φέρε τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο!

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.               Κύριε, ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τῶν αἰώνων καὶ βρέθηκε τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς Σου, ἡ ἀειπάρθενος κόρη, ἡ Παναγία μας, σαρκώθηκες καὶ ἔγινες, ὁ τέλειος Θεός, τέλειος ἄνθρωπος. Ἦλθες στὴν γῆ, γιὰ νὰ μᾶς ἀνυψώσεις ὅλους στὸν οὐρανό. Ἔγινες ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς κάνεις θεούς. Τί μεγάλη τιμὴ γιὰ ὅλους μας, γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, αὐτὸ ποὺ ἐξέπεσε ἀπὸ τὸν Παράδεισο γιὰ τὴν ἐφήμερη ἁμαρτία!
.               Κύριε, τὸν ἐρχομό Σου στὴν γῆ Ἄγγελοι συνόδευσαν δοξολογοῦντες καὶ ψάλλοντες: «Καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Στὸν ταραγμένο κόσμο ἦλθες Ἐσύ, Κύριε, ὁ εἰρήναρχος Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φέρεις τὴν εἰρήνη. Ἦλθες γιὰ νὰ μᾶς σταματήσεις τοὺς πολέμους καὶ νὰ ἐξαπλώσεις τὴν εἰρήνη σὲ ὅλη τὴν γῆ. Ἦλθες, γιὰ νὰ γαληνέψεις τὶς ἀγριεμένες ψυχές μας, νὰ τὶς μαλακώσεις, νὰ εἰρηνεύσεις τὶς οἰκογένειες μας, τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες μας. Σκοπὸς καὶ πόθος Σου ἦταν καὶ εἶναι μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἡ ἐξάπλωση τῆς εἰρήνης Σου παντοῦ, ἀφοῦ, δυστυχῶς, ἡ γῆ μας μαστίζεται, τὸ γνωρίζεις καλὰ καὶ κλαῖς, ἀπὸ πολέμους, ἀτέλειωτες συρράξεις μὲ ἑκατόμβες νεκρῶν καὶ πολὺ περισσότερους περίλυπους συγγενεῖς, ἀδελφούς, φίλους, ὀρφανὰ καὶ χῆρες.
.               Κύριε, ἡ εἰρήνη ἀποτελεῖ τὸ κύριο γνώρισμα τῆς θεότητός Σου, γι’ αὐτὸ καὶ Σὲ ὀνομάζουμε «Θεόν τῆς εἰρήνης» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11). Σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεώς Σου ἦταννὰ ἐπιφέρεις τὴν εἰρήνη μεταξὺ τοῦ Θεοῦ Πατρός Σου καὶ ὅλων μας, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, εἰρήνη ἡ ὁποία εἶχε διαταραχθεῖ ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἀμάρτημα καὶ ἀπὸ τὶς μετέπειτα ἁμαρτίες μας. Ἤθελες νὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι καὶ νὰ ἐπικρατήσει εἰρήνη ἐδῶ στὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ καὶ  μόλις ἐμφανίσθηκες ἀναστημένος στοὺς μαθητές Σου, ὁ πρῶτος λόγος Σου ἦταν· «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. κ΄19).
.               Κύριε, ἡ εἰρήνη Σου, ἡ «πάντα νοῦν ὑπερέχουσα»  χαρακτηρίζεται καὶ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστὶν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη..» (Γαλ. ε΄22). Ἔτσι, αὐτοὶ ποὺ δὲν γαληνεύουν τὶς ψυχὲς καὶ προκαλοῦν σχίσματα καὶ προστριβὲς δὲν εἶναι εἰρηνοποιοί, δὲν εἶναι δικά Σου παιδιά. Σὲ αὐτῶν τὶς καρδιὲς δὲν ἔχεις θέση, ἔτσι, αὐτοὶ εἶναι ζηλόφθονοι, ἐριστικοί, ἀκατάστατοι καὶ ἂς νομίζουν ὅτι εἶναι μορφωμένοι καὶ μεγάλοι, ἀφοῦ ἀρέσκονται ὄχι στὴν ὡραιότητα τῆς συμπεριφορᾶς, ἀλλὰ στὴν φαυλότητα, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν Ἅγιο Ἰακωβο τὸν Ἀδελφόθεο ποὺ λέει: «Ὅπου ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. Ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἀγνή ἐστιν, ἔπειτα δὲ εἰρηνική…» (Ἰακ. γ΄ 16).
.               Κύριε, ἐὰν μετρηθοῦμε ὅλοι μας μὲ τὸ μέτρο τοῦ Εὐαγγελίου Σου, ἐλάχιστοι θὰ βρεθοῦμε νὰ Σὲ ἀγαποῦμε πραγματικά. Δυστυχῶς τηροῦμε τοὺς τύπους, πολλὲς φορὲς ἀσυνείδητα, μὲ ἐκκλησιασμὸ καὶ μὲ ἐλεημοσύνες ἀπὸ τὸ περίσσευμά μας, ἀλλὰ ἡ διαίρεση, τὸ σχίσμα, ἡ φατρία ὀργιάζει στὴν καθημερινότητά μας. Ἡ εἰρήνη Σου δὲν μᾶς ἀγγίζει.
.               Κύριε, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι κατὰ τὴν γέννησή Σου πρῶτα τόνισαν τὴν δοξολογία τοῦ Θεοῦ Πατρός Σου καὶ ὕστερα τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄ 14). Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν Σὲ δοξάζουν μὲ πίστη καὶ προσευχή, ἔχουν διαρκεῖς πτώσεις στὴν ζωή τους καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν εἰρήνη στὴν ψυχή. Ταραγμένη ψυχὴ πῶς μπορεῖ νὰ ἔχει χαρὰ καὶ νὰ προάγει τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο; Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Σου Παύλου «Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β´ 14) μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο Σου στὴν οὐσία εἶναι ἡ μόνη στὸν κόσμο ὑπάρχουσα Ἐπιστήμη περὶ τῆς Εἰρήνης καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐφαρμογή του εἶναι ἡ ἀπόλυτη εἰρήνη.
.               Κύριε, τὰ ἀνδρόγυνα εἰρηνεύουν, ὅταν ἐφαρμόζουν τὸν νόμο τοῦ Εὐαγγελίου Σου, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης. Στὴν οἰκογένεια, ὅπου δοξάζεται τὸ ὄνομά Σου, κυριαρχεῖ ἡ τιμιότητα καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι διάχυτη παντοῦ. Ὅπως ἡ ζέστη εἶναι συνέπεια τῆς φωτιᾶς, ἔτσι, καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς ἐνθρονίσεώς Σου στὶς καρδιές μας, Σοῦ τοῦ Εἰρηνάρχου Θεοῦ μας, τῆς προτυπώσεως τῆς ἀρετῆς. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς κοινωνίες τῶν προσώπων. Ὅπου καλλιεργεῖται ἡ ἀρετή, ἐκεῖ οἱ λαοὶ εἰρηνεύουν. Ὅπου αὐτὴ ταλαντεύεται, ἡ εἰρήνη ἀπομακρύνεται καὶ οἱ ἔριδες καὶ οἱ συγκρούσεις καὶ οἱ πόλεμοι δίνουν τὸ καταστροφικό τους παρόν.
.               Κύριε, προσωπικὰ δὲν εἰρηνεύουμε, δὲν ἀφήνουμε τόπο στὴν καρδιά μας γιὰ Ἐσένα, οὔτε σὲ μιὰν ἄκρη της. Τὸ βλέπεις, Κύριε, ὅτι κλαίοντας Σοῦ τὸ λέω, στὴν γῆ μας βασιλεύει ὁ  τρόμος καί ὁ φόβος, ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ ἀκαταστασία.
.               Γιατί, ὅμως; Γιατί ἐμεῖς, Κύριε, θελήσαμε νὰ δημιουργήσουμε ἕνα κόσμο χωρὶς Ἐσένα, χωρὶς τὴν εἰρήνη Σου, αὐτὴ πού Ἐσὺ μᾶς χαρίζεις, εἰρήνη στὶς ψυχές μας, εἰρήνη μεταξύ τῶν λαῶν, εἰρήνη στὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἑπιθυμία τόσο μεγάλη, ἀλλὰ καὶ τόσο ἀνικανοποίητη.
.               Σήμερα, Κύριε, μόνο εἰρήνη δὲν θὰ βρεῖς στὴν γῆ μας. Οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου ἠχοῦν ἐφιαλτικὰ γύρω μας. Μαίνονται ἐμφύλιοι πόλεμοι καὶ πόλεμοι μεταξὺ ἐθνῶν μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ παίρνουν τὸν πικρὸ δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί θὰ τοὺς τύχει στὸν δρόμο ἢ ποῦ τελικὰ θὰ καταλήξουν; Θρηνοῦμε γιὰ τὰ θύματα, τοὺς πρόσφυγες, τοὺς ἄστεγους, τοὺς λησμονημένους. Κλίνουμε, ὅμως,  τὰ γόνατα καὶ Σὲ παρακαλοῦμε μὲ δάκρυα, Εἰρήναρχε Κύριε: Ἀφόπλισε τὶς καρδιές μας ἀπὸ τὴν κακία, γιατὶ μὲ αὐτὴ δὲν ἐπιτυγχάνεται εἰρήνη, ὅσο καὶ ἂν ἀφοπλιστοῦν ὅλα τὰ ἔθνη. Ἐὰν ἀγάπη δὲν ἔχουμε στὶς καρδιές μας καὶ χωρὶς ὅπλα θὰ ἐπιτεθοῦμε στοὺς γύρω μας, μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια. Ἔλα, Κύριε, νὰ μᾶς εἰρηνεύσεις, φέρε τὴν εἰρήνη Σου στὴν γῆ μας! Ἄλλαξε τὸν τρόπο ζωῆς μας. Ἀξίωσέ μας νὰ Σὲ ποθοῦμε, νὰ θέλουμε νὰ γίνεις ὁ Κύριος τῆς καρδιᾶς μας, γιὰ νὰ μένεις μόνιμα μαζί μας, νὰ μᾶς εἰρηνεύεις καί, ὄχι μόνο νὰ φαινόμαστε στοὺς ἄλλους, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε πραγματικὰ δικοί Σου, εἰρηνοποιοί, φιλάδελφοι, ἀλληλέγγυοι, ἄνθρωποι ἀγάπης χωρὶς ὅρια καὶ διακρίσεις.

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Διαφήμιση

ΕΠΙ ΓΗΣ ΠΟΙΑ ΕΙΡΗΝΗ; (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐπὶ Γῆς ποιά εἰρήνη;

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Πλησιάζουν τὰ Χριστούγεννα, ἡ ἑορτὴ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἐλπίδας. Βέβαια ἡ ἀδιάκοπη τρεχάλα καὶ ἡ κατακλυσμιαία ὑλιστικὴ καὶ καταναλωτικὴ προπαγάνδα ἐλάχιστα περιθώρια ἀφήνουν στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο νὰ κατανοήσει τὸ νόημα τοῦ κοσμοϊστορικοῦ γεγονότος. Τὸ μόνο ποὺ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κατανοεῖ εἶναι πὼς τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ γιὰ εἰρήνη καταπατᾶται συνέχεια.
.         Τὸ ἔτος τελειώνει μὲ γεμάτες τὶς ἡμέρες του ἀπὸ βία, αἷμα καὶ δάκρυ. Στὸ ἀπερχόμενο ἔτος ἀπὸ τὰ 194 κράτη – μέλη τοῦ ΟΗΕ στὰ 54 ἄρχισαν ἢ συνεχίζονται οἱ πολεμικὲς συγκρούσεις. Στὸ ἴδιο ἔτος ὑπῆρξαν 31 τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις στὴν Εὐρώπη, μὲ δεκάδες θυμάτων. Τὸ 2017 προστίθεται στὰ ἔτη, ποὺ δὲν ὑπῆρξε εἰρήνη στὸν πλανήτη. Ὁ Ἰβὰν Μπλὸχ (Νόμπελ Εἰρήνης τὸ 1901) εἶχε ὑπολογίσει πὼς στὰ περίπου 3400 χρόνια ἱστορίας, εἰρήνη ὑπῆρξε στὰ 240 καὶ πολεμικὲς συρράξεις στὰ 3.260. Ὁ, μετὰ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ Μπλόχ, 20ός αἰώνας εἶναι ὁ αἱματηρότερος στὴν παγκόσμια ἱστορία. Κατ’ αὐτὸν συνέβησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, πολλὲς ἐμφύλιες συγκρούσεις, δεκάδες ἐπαναστάσεων καὶ πραξικοπημάτων, καθὼς καὶ ἐπιβλήθηκαν ἀπάνθρωπα ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα. Σὲ κάθε ἡμέρα τοῦ προηγούμενου αἰώνα χυνόταν ἄφθονο αἷμα σὲ πολλὰ μέρη τοῦ πλανήτη.
.         Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν ἀκολουθεῖ τὸ μήνυμα τῆς νύχτας ἐκείνης στὴ Βηθλεὲμ καὶ νὰ μὴν ἐπιδιώκει τὴν εἰρήνη, ὅταν μάλιστα, τὸ ἄλλο μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου εἶναι πὼς ἡ βία φέρνει βία; Ἀπὸ τὸν Ἡράκλειτο ἕως τὸν Μακιαβέλι καὶ τὸν Μὰρξ ὁ πόλεμος καὶ ἡ βία θεωροῦνται ὡς στοιχεῖα τῆς φύσης τοῦ ἀνθρώπου…. Ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας καὶ ἡ ἐξέταση τῶν τρεχόντων γεγονότων δείχνουν ὅτι πολέμους διεξάγουν καὶ βία ἀσκοῦν οἱ ὀπαδοὶ ἐκείνης τῆς ἰδεολογικῆς ἀθεΐας, ποὺ ἔχει στὴ φύση της τὸ μίσος πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Παράδειγμα ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, ποὺ ἐπέφερε τὴ γενοκτονία τῆς Βανδέας καὶ τὰ θύματα τῆς γκιλοτίνας, ὅπως ἐπίσης τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀθώων θυμάτων στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης καὶ στὰ γκουλὰγκ τῶν ἀθεϊστικῶν καθεστώτων τοῦ 20^οῦ αἰώνα. Ἐπίσης χρησιμοποιοῦν τὴ βία ὅσοι ἀκολουθοῦν τὴν πρακτικὴ ἀθεΐα καὶ κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὸ πάθος της μὲ κάθε μέσο ἐπικράτησης τῶν   συμφερόντων τους, ποὺ προκαλεῖ τὶς αἱματηρὲς συγκρούσεις μὲ τοὺς φορεῖς τῶν ἀντιπάλων συμφερόντων.
.         Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ὑποφέρει ἀπὸ τοὺς πολέμους καὶ τὶς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες στὶς ὁποῖες προβαίνει τὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ Ἰσλάμ, ποὺ πιστεύει ὅτι ἡ εἰρήνη θὰ ἐπέλθει ὅταν νικηθοῦν καὶ ἐκλείψουν οἱ ἄπιστοι, ὅπως ἐπίσης βιώνει τὴν πρακτικὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ «ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος».
.         Ἡ Ἐκκλησία εἶναι κατὰ τῆς βίας καὶ τῶν πολέμων καὶ δικαιολογεῖ μόνο τὴ νόμιμη ἄμυνα καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πατρίδας… Τὸ Βατικανό, τὴν ἱστορία τοῦ ὁποίου ἐπικαλοῦνται οἱ ἄθεοι, πράγματι ἐξελίχθηκε σὲ ἕνα κοσμικὸ κράτος, μὲ παντοδύναμο ἡγεμόνα, τὸν Πάπα, ποὺ παλαιότερα διέθετε στρατὸ καὶ διεξῆγε πολέμους. Τὴν ἐκκοσμικευμένη συμπεριφορά του περιγράφει ἐξαιρετικὰ ὁ Ντοστογιέφσκι στὸν ἱεροεξεταστὴ τῶν «Ἀδελφῶν Καραμάζοφ».-

«ΚΥΡΙΕ, ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΟΥ»

Κύριε, φέρε τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο!

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.           Κύριε, ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τῶν αἰώνων καὶ βρέθηκε τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς Σου, ἡ ἀειπάρθενος κόρη, ἡ Παναγία μας, σαρκώθηκες καὶ ἔγινες, ὁ τέλειος Θεός, τέλειος ἄνθρωπος. Ἦλθες στὴ γῆ, γιὰ νὰ μᾶς ἀνυψώσεις ὅλους στὸν οὐρανό. Ἔγινες ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς κάνεις θεούς. Τί μεγάλη τιμὴ γιὰ ὅλους μας, γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, αὐτὸ ποὺ ἐξέπεσε ἀπὸ τὸν Παράδεισο γιὰ τὴν ἐφήμερη ἁμαρτία!

.          Κύριε, τὸν ἐρχομό Σου στὴ γῆ Ἄγγελοι συνόδευσαν δοξολογοῦντες καὶ ψάλλοντες: «Καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Στὸν ταραγμένο κόσμο ἦλθες Ἐσύ, Κύριε, ὁ εἰρήναρχος Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φέρεις τὴν εἰρήνη. Ἦλθες γιὰ νὰ μᾶς σταματήσεις τοὺς πολέμους καὶ νὰ ἐξαπλώσεις τὴν εἰρήνη σὲ ὅλη τὴ γῆ. Ἦλθες γιὰ νὰ γαληνέψεις τὶς ἀγριεμένες ψυχές μας, νὰ τὶς μαλακώσεις, νὰ εἰρηνεύσεις τὶς οἰκογένειες μας, τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες μας. Σκοπὸς καὶ πόθος Σου ἦταν καὶ εἶναι μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἡ ἐξάπλωση τῆς εἰρήνης Σου παντοῦ, ἀφοῦ, δυστυχῶς, ἡ γῆ μας μαστίζεται, τὸ γνωρίζεις καλὰ καὶ κλαῖς, ἀπὸ πολέμους, ἀτέλειωτες συρράξεις μὲ ἑκατόμβες νεκρῶν καὶ πολὺ περισσότερους περίλυπους συγγενεῖς, ἀδελφούς, φίλους, ὀρφανὰ καὶ χῆρες.

.              Κύριε, ἡ εἰρήνη ἀποτελεῖ τὸ κύριο γνώρισμα τῆς θεότητός Σου, γι’ αὐτὸ καὶ Σὲ ὀνομάζουμε «Θεόν τῆς εἰρήνης» (Β´ Κορ. ιγ´ 11). Σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεώς Σου ἦταν νὰ ἐπιφέρεις τὴν εἰρήνη μεταξὺ τοῦ Θεοῦ Πατρός Σου καὶ ὅλων μας, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, εἰρήνη ἡ ὁποία εἶχε διαταραχθεῖ ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἀμάρτημα καὶ ἀπὸ τὶς μετέπειτα ἁμαρτίες μας. Ἤθελες νὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι καὶ νὰ ἐπικρατήσει εἰρήνη ἐδῶ στὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ καὶ μόλις ἐμφανίσθηκες ἀναστημένος στοὺς μαθητές Σου, ὁ πρῶτος λόγος Σου ἦταν· «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. κ΄19).

.               Κύριε, ἡ εἰρήνη Σου, ἡ «πάντα νοῦν ὑπερέχουσα» χαρακτηρίζεται καὶ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστὶν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη..» (Γαλ. ε´ 22). Ἔτσι, αὐτοὶ ποὺ δὲν γαληνεύουν τὶς ψυχὲς καὶ προκαλοῦν σχίσματα καὶ προστριβὲς δὲν εἶναι εἰρηνοποιοί, δὲν εἶναι δικά Σου παιδιά. Σὲ αὐτῶν τὶς καρδιὲς δὲν ἔχεις γεννηθεῖ, ἔτσι, αὐτοὶ εἶναι ζηλόφθονοι, ἐριστικοί, ἀκατάστατοι καὶ ἂς νομίζουν ὅτι εἶναι γραμματιζούμενοι καὶ μεγάλοι, ἀφοῦ ἀρέσκονται ὄχι στὴν ὡραιότητα τῆς συμπεριφορᾶς, ἀλλὰ στὴ φαυλότητα, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν Ἅγιο Ἰακωβο τὸν Ἀδελφόθεο ποὺ λέει: «Ὅπου ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. Ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἀγνή ἐστιν, ἔπειτα δὲ εἰρηνική…» (Ἰακ. γ´ 16).

.           Κύριε, ἐὰν μετρηθοῦμε ὅλοι μας μὲ τὸ μέτρο τοῦ Εὐαγγελίου Σου, ἐλάχιστοι θὰ βρεθοῦμε νὰ Σὲ ἀγαποῦμε πραγματικά. Δυστυχῶς τηροῦμε τοὺς τύπους, πολλὲς φορὲς ἀσυνείδητα, μὲ ἐκκλησιασμὸ καὶ μὲ ἐλεημοσύνες ἀπὸ τὸ περίσσευμά μας, ἀλλὰ ἡ διαίρεση, τὸ σχίσμα, ἡ φατρία ὀργιάζει στὴν καθημερινότητά μας. Ἡ εἰρήνη Σου δὲν μᾶς ἀγγίζει.

.              Κύριε, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι κατὰ τὴ γέννησή Σου πρῶτα τόνισαν τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ Πατρός Σου καὶ ὕστερα τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β´ 14). Ἐκεῖνοι πού δέν Σὲ δοξάζουν μὲ πίστη καὶ προσευχή, ἔχουν διαρκεῖς πτώσεις στὴ ζωή τους καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν εἰρήνη στὴν ψυχή. Ταραγμένη ψυχὴ πῶς μπορεῖ νὰ ἔχει χαρὰ καὶ νὰ προάγει τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο; Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Σου Παύλου «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β´ 14) μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο Σου στὴν οὐσία εἶναι ἡ μόνη στὸν κόσμο ὑπάρχουσα Ἐπιστήμη περὶ τῆς Εἰρήνης καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐφαρμογή του εἶναι ἡ ἀπόλυτη εἰρήνη.

.             Κύριε, τὰ ἀνδρόγυνα εἰρηνεύουν, ὅταν ἐφαρμόζουν τὸ νόμο τοῦ Εὐαγγελίου Σου, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης. Στὴν οἰκογένεια ὅπου δοξάζεται τὸ ὄνομά Σου κυριαρχεῖ ἡ τιμιότητα καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι διάχυτη παντοῦ. Ὅπως ἡ ζέστη εἶναι συνέπεια τῆς φωτιᾶς, ἔτσι, καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς ἐνθρονίσεώς Σου στὶς καρδιές μας, Σοῦ τοῦ Εἰρηνάρχου Θεοῦ μας, τῆς προτυπώσεως τῆς ἀρετῆς. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς κοινωνίες τῶν προσώπων. Ὅπου καλλιεργεῖται ἡ ἀρετή, ἐκεῖ οἱ λαοὶ εἰρηνεύουν. Ὅπου αὐτὴ ταλαντεύεται ἡ εἰρήνη ἀπομακρύνεται καὶ οἱ ἔριδες καὶ οἱ συγκρούσεις καὶ οἱ πόλεμοι δίνουν τὸ καταστροφικό τους παρόν.

.          Κύριε, προσωπικὰ δὲν εἰρηνεύουμε, δὲν ἀφήνουμε τόπο στὴν καρδιά μας γιὰ Ἐσένα, οὔτε σὲ μιὰν ἄκρη, οὔτε σὲ μιὰ σπηλιά. Ἔτσι, καὶ αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα, τὸ βλέπεις, Κύριε, ὅτι κλαίοντας Σοῦ τὸ λέω, εἶναι Χριστούγεννα τοῦ τρόμου καί τοῦ φόβου γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ πολλοὺς λαούς.

.            Γιατί, ὅμως; Γιατί ἐμεῖς, Κύριε, θελήσαμε νὰ δημιουργήσουμε ἕνα κόσμο χωρὶς Ἐσένα, χωρὶς τὴν εἰρήνη Σου, αὐτὴ πού Ἐσὺ μᾶς χαρίζεις, εἰρήνη στὶς ψυχές μας, εἰρήνη μεταξύ τῶν λαῶν, εἰρήνη στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἑπιθυμία τόσο μεγάλη, ἀλλὰ καὶ τόσο ἀνικανοποίητη.

.            Σήμερα, Κύριε, μόνο εἰρήνη δὲν θὰ βρεῖς στὴ γῆ μας. Οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου ἠχοῦν ἐφιαλτικὰ γύρω μας. Μαίνονται ἐμφύλιοι πόλεμοι καὶ πόλεμοι μεταξὺ ἐθνῶν μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ παίρνουν τόν πικρὸ δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί θὰ τοὺς τύχει στὸ δρόμο ἢ ποῦ τελικὰ θὰ καταλήξουν; Θρηνοῦμε γιὰ τὰ θύματα, τοὺς πρόσφυγες τοὺς ἄστεγους, τοὺ λησμονημένους. Κλίνουμε, ὅμως, τὰ γόνατα καὶ Σὲ παρακαλοῦμε μὲ δάκρυα, Εἰρήναρχε Κύριε: Ἀφόπλισε τὶς καρδιές μας ἀπὸ τὴν κακία, γιατὶ μὲ αὐτὴ δὲν ἐπιτυγχάνεται εἰρήνη, ὅσο καὶ ἂν ἀφοπλιστοῦν ὅλα τὰ ἔθνη. Ἐὰν ἀγάπη δὲν ἔχουμε στὶς καρδιές μας καὶ χωρὶς ὅπλα θὰ ἐπιτεθοῦμε στοὺς γύρω μας, μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια. Ἔλα, Κύριε, νὰ μᾶς εἰρηνεύσεις, φέρε τὴν εἰρήνη Σου στὴ γῆ μας μὲ τὴ γέννησή Σου! Ἄλλαξε τὸν τρόπο ζωῆς μας. Ἀξίωσέ μας νὰ Σὲ δεχθοῦμε, νὰ Σοῦ προσφέρουμε κατάλυμμα στὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ μένεις μόνιμα, νὰ μᾶς εἰρηνεύεις καὶ νὰ φαινόμαστε στοὺς ἄλλους πραγματικὰ δικοί Σου, εἰρηνοποιοὶ καὶ φιλάρετοι.

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ (Χαρ. Μπούσιας)

Ὁ Χριστὸς εἶναι ποὺ δίνει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.             Ὡς ἄνθρωποι φιλήσυχοι καὶ εἰρηνοφόροι θέλουμε νὰ εἰρηνεύουμε καὶ ἀποστρεφόμαστε τὴν ἀκαταστασία καὶ τὴν ταραχή. Ὡς κοινωνία ἐπιδιώκουμε τὴν εἰρήνη, γιατὶ μόνο μέσα σὲ αὐτὴ χαιρόμαστε παγματικὰ καὶ προοδεύουμε. Ὡς ἔθνος, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, οἱ ἔχοντες μεγάλη καὶ κακὴ ἐμπειρία πολέμων ἀπὸ ἐπιβούλους ἐχθρούς, κοπιάζουμε κάνοντας πολλὲς ὑποχωρήσεις γιὰ νὰ διατηρήσουμε τὴν εἰρήνη. Ὡς Χριστιανοὶ καὶ μάλιστα Ὀρθόδοξοι νοιώθοντας τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἀρχαίου πολεμήτορος ἐπιθυμοῦμε τὴν εἰρήνη «τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Τὴν ἐπιθυμοῦμε καὶ προσευχόμαστε γι’ αὐτήν, γιατὶ πιστεύουμε ὅτι ἡ εἰρήνη στὸν κόσμο εἶναι δῶρο Θεοῦ, τὸ ἴδιο ὅπως καὶ ὁ καλὸς καιρὸς καὶ ἡ βροχὴ καὶ ἡ καρποφορία τῆς γῆς καὶ ἡ ὑγεία καὶ ἡ ἴδια μας ἡ ζωή. Γι᾿ αὐτὸ προσευχόμαστε στὸ Χορηγὸ ὅλων τῶν καλῶν δώρων, τὸν «βρέχοντα ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. ε´ 45), νὰ χορηγήσει τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο καὶ γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας διαρκῶς εὐλογεῖ καὶ εὔχεται «εἰρήνη πᾶσι».
.             Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β´ 14). Ἡ εἰρήνη ἔρχεται στὴν ψυχή μας σὰν δῶρο τοῦ οὐρανοῦ στὴν καθαρὴ καὶ ἀμίαντη ζωή μας. Ὁ μολυσμένος ἀπὸ τοὺς ἰοὺς τῆς ἁμαρτίας δὲν μπορεῖ νὰ εἰρηνεύσει γιὰ δύο λόγους. Πρῶτα γιατὶ τὸν ἐλέγχει ἡ συνείδησή του καὶ δεύτερον γιατὶ ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν καρδιά του ὁ Χριστός μας, δὲν κατοικεῖ σὲ αὐτὴν ὁ εἰρήναρχος Κύριος, ὁ αἰνούμενος καὶ δοξολογούμενος στοὺς αἰῶνες. Ἡ εἰρήνη, λοιπον, ἔρχεται σὰν συνέπεια τῆς ἐνάρετης βιοτῆς μας καὶ ὄχι σὰν προϊὸν ἐπιδεξιότητός μας.
.             Ἡ εἰρήνη ἀποτελεῖ τὸ κύριο γνώρισμα τῆς θεότητος καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὀνομάζεται «Θεός τῆς εἰρήνης» (Β´ Κορ. ιγ´ 11). Ἔτσι, ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ Του ἦταν, νὰ ἐπιφέρει τὴν εἰρήνη μεταξὺ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ τῶν ἀνθρώπων, εἰρήνη ἡ ὁποία εἶχε διαταραχθεῖ ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἀμάρτημα καὶ ἀπὸ τὶς μετέπειτα ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἦταν σκοπὸς νὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι καὶ νὰ ἐπικρατήσει εἰρήνη ἐδῶ στὸν κόσμο. Αὐτὸ ἦταν καὶ εἶναι ἀδύνατο, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχονται ὅλοι τὸν Χριστό μας, ὁ ὁποῖος μόλις ἐμφανίσθηκε ἀναστημένος στοὺς μαθητές, τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ τοὺς εἶπε ἦταν· «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. κ´19).
.             Ἡ εἰρήνη ἐξ ἄλλου χαρακτηρίζεται καὶ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστὶν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη..» (Γαλ. ε´22). Ἔτσι, αὐτοὶ ποὺ προκαλοῦν σχίσματα καὶ προστριβὲς δὲν εἶναι εἰρηνοποιοί, δὲν εἶναι πνευματικοὶ ἄνθρωποι. Εἶναι σαρκικοὶ σὰν αὐτούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ρωτάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοὺς Κορινθίους: «ὅπου ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε;» (Α´ Κορ. γ´ 3). Παρόμοια δὲν εἶναι καὶ ἡ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου: «Ὅπου ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. Ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἀγνή ἐστιν, ἔπειτα δὲ εἰρηνική…» (Ἰακ. γ´ 16).
.             Ἐὰν μετρηθοῦμε ὅλοι μας μὲ τὸ μέτρο τοῦ Εὐαγγελίου ἐλάχιστοι θὰ βρεθοῦμε πνευματικοί. Δυστυχῶς τηροῦμε τοὺς τύπους, πολλὲς φορὲς ἀσυνείδητα, μὲ ἐκκλησιασμὸ καὶ μὲ ἀπὸ τὸ περίσσευμά μας ἐλεημοσύνες, ἀλλὰ ἡ διαίρεση, τὸ σχίσμα, ἡ φατρία ὀργιάζει στὴν καθημερινότητά μας. Ἔτσι, πνευματικὴ ζωὴ χωρὶς εἰρήνη δὲν νοεῖται.
.             Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τὸ ταπεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ στὸν ὕμνο πρὸ τὸν ἐνσαρκωμένο Θεάνθρωπο πρῶτα τόνισαν τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερα τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β´ 14). Ἐκεῖνοι πού δέν δοξάζουν πρῶτα μέ πίστη καί προσευχή τόν Ὕψιστο Δημιουργό τους, ἔχουν διαρκεῖς πτώσεις στὴ ζωή τους καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν εἰρήνη στὴν ψυχή. Ταραγμένη ψυχὴ πῶς μπορεῖ νὰ ἔχει χαρὰ καὶ νὰ προάγει τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο; Ὁ λόγος τοῦ Παύλου γιὰ τὸ Χριστό μας «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β´ 14) μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στήν οὐσία εἶναι ἡ μόνη στόν κόσμο ὑπάρχουσα Ἐπιστήμη περί τῆς Εἰρήνης καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐφαρμογή του εἶναι ἡ ἀπόλυτη εἰρήνη. Τὰ ἀνδρόγυνα εἰρηνεύουν ὅταν ἐφαρμόζουν τὸ νόμο τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀγάπης. Στὴν οἰκογένεια ὅπου δοξάζεται ὁ Θεός, κυριαρχεῖ ἡ τιμιότητα καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι διάχυτη παντοῦ. Ὅπως ἡ ζέστη εἶναι συνέπεια τῆς φωτιᾶς ἔτσι καὶ ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς ἐνθρονίσεως στὶς καρδιές μας τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ Εἰρηνάρχου Θεοῦ μας, τῆς προτυπώσεως τῆς ἀρετῆς. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς κοινωνίες τῶν προσώπων. Ὅπου καλλιεργεῖται ἡ ἀρετὴ οἱ λαοὶ εἰρηνεύουν. Ὅπου αὐτὴ ταλαντεύεται ἡ εἰρήνη ἀπομακρύνεται καὶ οἱ ἔριδες καὶ οἱ συγκρούσεις καὶ οἱ πόλεμοι δίνουν τὸ καταστροφικό τους παρόν.
.             Σήμερα ὁ Χριστὸς ἔχει φύγει ἀπὸ τὴ ζωή μας. Καὶ δὲν ἔχει φύγει μόνος Του. Ἐμεῖς τὸν διώξαμε μὲ τὴ συμπεριφορά μας, μὲ τοὺς ἐγωϊσμούς μας, μὲ τὶς ἁμαρτίες μας, μὲ τὴν αὐτονόμησή μας. Ἡ ἀπομάκρυνση, ὅμως, τοῦ Θεοῦ μας ἔχει καὶ τὶς συνέπειές της. Ἔτσι, ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο ταραγμένο. Σὲ ἕνα κόσμο ποὺ ψάχνει νὰ βρεῖ διεξόδους στὰ ἀδιέξοδά του στὰ τυφλά. Ὁ Χριστός μας εἶναι τὸ φῶς. Ἐὰν τὸ σβήσουμε περιπατοῦμε στὸ σκοτάδι καὶ «ὁ περιπατῶν ἐν τῆ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει» ( Ἰωάν. ιβ´ 35) μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης. Κοντὰ στὸ Χριστό μας εἴμαστε ἀσφαλισμένοι, μακρυά Του νοιώθουμε ἀνασφάλιστοι. Κοντά Του εἰρηνεύουμε, μακρυά Του ταραζόμαστε. Κοντά Του ζοῦμε ἥσυχα καὶ προοδεύουμε, μακρυά Του κινδυνεύουμε καὶ ὀπισθοχωροῦμε.
.             Σήμερα μὲ τὴν κρίση ποὺ μαστίζει τὴν πατρίδα μας ὅλοι νοιώθουμε ἀνασφαλεῖς, τὸ αὔριο ἔρχεται ἀβέβαιο, πόλεμοι καὶ συρράξεις ἀκούγονται γύρω μας καὶ ἡ ταραχὴ ἔχει καταλάβει τὸ μέρος τῆς εἰρήνης στὶς καρδιές μας. Τώρα περισσότερο, ὅμως, ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ ὀφείλουμε νὰ θρονιάσουμε στὶς καρδιές μας τὸν Χριστό μας, τὸ Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, καὶ νὰ θυμηθοῦμε μὲ πόσο σαφῆ καὶ κατηγορηματικὸ τρόπο μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἴδιος λέγοντας στὸν καθένα μας: «Οὐ μὴ σὲ ἀνῶ, οὐδ’ οὐ μὴ σὲ ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ´ 5). Ἂς τὸν δοξολογήσουμε, λοιπόν, ἂς τὸν καλέσουμε κοντά μας λέγοντάς Του: «Κύριε, μεῖνον μεθ’ ἡμῶν» (Λουκ. κδ´ 29) καὶ τότε θὰ ἀκούσουμε τὴν εὐλογημένη του φωνὴ νὰ μᾶς λέει: Παιδί μου, δὲν πρόκειται νὰ σὲ ἀφήσω μόνο καὶ ἀπροστάτευτο. Βοηθός σου εἶμαι «ἐν θλίψεσι» (Ψαλμ. θ´ 10 ), γι’ αὐτὸ ζήτησέ Με. «Ἐπικάλεσαί με ἐν ὥρᾳ θλίψεως καὶ ἐξελοῦμαί σε» (Ψαλμ. μθ´ 15). Μὴν ἀπογοητεύεσαι ἐμπρὸς στὰ προβλήματα τῆς ζωῆς. Ζήτησε τὴ βοήθειά μου καὶ ἐγὼ θὰ σὲ βγάλω ἀπὸ κάθε δυσκολία. Σὲ περιμένουν καὶ ἐσένα θλίψεις, ἀλλὰ μὴν ἀπογοητευθεῖς ἀπὸ αὐτές. Παῖρνε δύναμη, μὴν κάμπτεσαι, μὴ χάνεις τὸ θάρρος σου. Ἐγὼ «νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ιστ´ 33). Ἡ πίστη σου ἂς γίνει πηγὴ δυνάμεως, πηγὴ ὑπομονῆς, πηγὴ ψυχικοῦ ἡρωϊσμοῦ, πηγὴ εἰρήνης. Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου «ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων» (Ματθ. κη´ 20) καὶ θὰ σοῦ δίνω πάντοτε χαρὰ καὶ εἰρήνη.

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

θελήματος στην αγάπη του Θεού, έτσι και κάθε πόλεμος αποτελεί την επιθυμία του ανθρώπου να επιβάλλει το θέλημά του στον άλλο, τον συνάνθρωπό του, την κοινωνία, τον λαό, όχι για να υπερασπίσει ό,τι ο Θεός και ο κόπος του έχουν εξασφαλίσει γι’ αυτόν, αλλά για να αποσπάσει και περαιτέρω.

Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο όχι για να υφαρπάσει την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά για να προσφέρει στην ανθρώπινη ύπαρξη την γνήσια ειρήνη. Ο κατά Χριστόν άνθρωπος αγωνίζεται εναντίον των παθών του, ελεύθερα επιλέγει το θέλημα του Θεού και ζητά ο Χριστός, εν Αγίω Πνεύματι, να κατοικήσει στην ζωή του, νιώθοντας αυτή την εμπιστοσύνη που η αγάπη του Χριστού προσφέρει σε όποιον βιώνει αυτή την πνευματική κατάσταση.

Ή ειρήνη που φέρνει ο Χριστός δεν είναι μόνο εσωτερική, αλλά και εξωτερική. Όταν κανείς αγαπά χωρίς ιδιοτέλεια, κι αυτό συμβαίνει στον εσωτερικά ειρηνικό άνθρωπο ο οποίος δεν επιθυμεί τα του πλησίον του, τότε έχει τις προϋποθέσεις να δεχτεί την καταλλαγή με τον άλλο σε οιοδήποτε επίπεδο. Αν οι κοινωνίες, αλλά και τα κράτη μας στόχευαν στην ειρήνη, τότε θα φρόντιζαν για την εξάλειψη της αδικίας, θα αναπτύσσονταν και θα προσέφεραν στους αδυνάμους εκ του περισσεύματός τους, αλλά και θα αρνούνταν την καταφυγή σε πολέμους και βία, που κρατούν τον θάνατο και την δυστυχία στη ζωή μας.

Πιστεύουμε στον Θεό της ειρήνης και Αυτόν που λειτουργεί ως οικτίρμων και εύσπλαχνος. Ζούμε την ειρήνη που ο Χριστός μας παρέχει και θλιβόμαστε για τους πολέμους και την αδικία στον κόσμο μας. Δεν παύουμε να προσευχόμαστε “υπέρ της άνωθεν ειρήνης” και για μας τα Χριστούγεννα αποτελούν αφορμή υπενθύμισης του μηνύματος της Βηθλεέμ: ότι μόνο όταν ειρηνεύσουμε εντός ημών με τον αγώνα, την άσκηση, τη συμμετοχή μας στην Κοινωνία με τον Χριστό, θα μπορούμε να ζήσουμε και την καταλλαγή με τον κόσμο. Ας αποτελέσουν τα φετινά Χριστούγεννα την αφετηρία μιας διαφορετικής προσέγγισης της ειρήνης για τον καθέναν μας προσωπικά, αλλά και για τον κόσμο μας και ας το ζητούμε από τον Κύριό μας ως δωρεά Του στην καταταλαιπωρημένη και ελάχιστη ευτυχισμένη εποχή μας.

ΕΙΡΗΝΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ (Χαρ. Μπούσιας)

Εἰρηνεύουν μόνον οἱ ἐργάτες τοῦ καλοῦ

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

.           Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ, τὸν Ποιητὴ καὶ Πλάστη καὶ Θεό μας, τὸν ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς, προσπαθοῦμε νὰ ἐργαζόμαστε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές του, νὰ ἐργαζόμαστε δηλαδὴ τὸ ἀγαθὸν κάτω καὶ ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, ἀκόμη καὶ ἂν ὁ κόσμος γύρω μας βιώνει ποικίλες ταραχές. Προσπαθοῦμε μὲ τὴν ἐργασία τοῦ ἀγαθοῦ νὰ διατηροῦμε στὴν καρδιά μας «τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» (Φιλιπ. δ´ 7). Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ ὡραῖος ἀγώνας κάθε χριστιανοῦ, ὁ ἄριστος ἀγώνας ὅλων μας, νὰ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ μεγάλου δώρου τῆς εἰρήνης ποὺ μᾶς στέλνεται ἀπὸ τὸν οὐρανό, δῶρο τὸ ὁποῖο μαζί μας ἀπολαμβάνουν καὶ ὅλοι ὅσοι βρίσκονται κοντά μας, ἡ οἰκογένειά μας, ὁ ἐργασιακός μας περίγυρος, τὸ κοινωνικό μας περιβάλλον.
.           Ὁ Κίπλιγκ στὸ περίφημο ποίημά του «Ἄν» ἔλεγε ὅτι τότε μόνο θὰ μπορεῖς νὰ ὀνομάζεσαι Ἄνθρωπος μὲ ἄλφα κεφαλαῖο, ὅταν μπορεῖς νὰ κρατεῖς τὰ λογικά σου, τὴ στιγμὴ ποὺ ὅλοι τριγύρω σου τὰ ἔχουν χαμένα. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἰσχύει, ὅτι τότε μόνο ὀνομαζόμαστε πραγματικοὶ χριστιανοί, ὅταν εἰρηνεύουμε. Ἡ εἰρήνη, ἡ πραότητα, ἡ γαλήνη, ἡ καταδεκτικότητα, ἡ προσήνεια, εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ποὺ ἔχει δεχθεῖ τὸ δῶρο τῆς εἰρήνης ἀπὸ τὸν εἰρήναρχο Κύριο. Εἰρήνη, λοιπόν, σημαίνει παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας. Καὶ αὐτὴ ὄχι μόνο τὴ νοιώθουμε στὴν καρδιά μας, ἀλλὰ καὶ γίνεται ὁρατὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς πλησίον μας, ἀφοῦ ἔχοντας καταστείλει τὸν ἐμφύλιο πόλεμο ποὺ διεξάγεται μέσα μας μὲ τὴν ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα, δηλαδὴ τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος στὸ νόμο τοῦ Πνεύματος, ὁ κόσμος τῶν λογισμῶν μας κινεῖται μὲ κοσμιότητα καὶ καθαρότητα. Ὁ Χριστός μας τότε «ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν. (Ἐφεσ. β´ 14).
.           Ἡ Εἰρήνη, ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. ιδ´ 27) μᾶς στέλνεται καθημερινὰ ἀπὸ Αὐτὸν ὡς δῶρο, ὅπως δῶρο εἶναι τὸ φῶς, ἡ βροχή, ὁ ἄνεμος καὶ κάθε τὶ ποὺ στέλνει ὁ οὐρανὸς στὴ γῆ συνδράμοντας στὴν ἐπιβίωσή μας. Ἡ εἰρήνη εἶναι ἕνα θεϊκὸ χάδι, εἶναι ἔκφραση θεϊκῆς στοργῆς, εἶναι ἔκφραση ἀναπαύσεως τοῦ κοπιάζοντος ἀνθρώπου καὶ περιφρουρεῖ τὶς καρδιὲς καὶ τὰ νοήματά μας, ὥστε νὰ πορευόμαστε κατὰ τὸ θεῖο θέλημα. Ἡ εἰρήνη εἶναι τὸ βραβεῖο τοῦ Θεοῦ στὶς καρδιὲς τῶν χαριτωμένων ἀγωνιστῶν, μᾶς λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Κολοσ. γ´ 15).
.           Ἂν ὡς χριστιανοὶ ἐργαζόμαστε τὸ ἀγαθόν, ἀγωνιζόμαστε νόμιμα στὸ στίβο τῆς ζωῆς καὶ ζοῦμε «σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς» (Τίτ. β´ 12), τότε εἰρηνεύουμε. Εἰρηνεύουμε ὡς ἄνθρωποι, εἰρηνεύουμε ὡς οἰκογένειες, εἰρηνεύουμε ὡς κοινωνία, εἰρηνεύουμε ὡς ἐκκλησία. Ἡ σωφροσύνη μᾶς εἰρηνεύει ἐσωτερικά, ἡ δικαιοσύνη μᾶς εἰρηνεύει κοινωνικὰ καὶ ἡ εὐσέβεια μᾶς εἰρηνεύει μὲ τὸ Θεό μας, ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ ὁποίου προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ὁ πολεμήτορας διάβολος.
.           Γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὸ δῶρο τῆς εἰρήνης πρέπει νὰ πάψουμε νὰ ὑφιστάμεθα τὸν πόλεμο τῶν λογισμῶν, νὰ μὴν ἀφήνουμε χῶρο γιὰ ἀποδοχή τους. Αὐτοὶ ἀναταράζουν τὴν ὕπαρξή μας καὶ χαλαρώνουν τὴν ἰσορροπία μεταξύ τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μας, ὥστε νὰ φυγαδεύεται ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη ἀπὸ τὴ ζωή μας. Τὸ θεϊκὸ δῶρο τῆς εἰρήνης εἰρηνεύει τὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, εἶτε αὐτοὶ εἶναι οἱ οἰκεῖοι μας, εἴτε εἶναι ἐκεῖνοι μὲ τοὺς ὁποίους ἐρχόμαστε σὲ συναναστροφὴ στὸ περιβάλλον μας, στὴν ἐργασία μας, στὴν καθημερινότητά μας. Τέλος μᾶς εἰρηνεύει τόσο, ὥστε νὰ λησμονοῦμε τὴν πίεση ποὺ μᾶς ἀσκοῦν οἱ «ἔνδοξοι», οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, οἱ καταπιεστὲς τῶν ἐθνῶν, οἱ τύραννοι τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι, μὲ τὶς ἀποφάσεις τους ρυθμίζουν τὶς ζωές μας καί μᾶς κάνουν νὰ αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε σὲ ἕνα συνεχῆ καὶ φαινομενικὰ μάταιο πόλεμο.
.           Πολλοὶ ὁμιλοῦν γιὰ τὴν εἰρήνη, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Θεολόγος, ἐνῶ αὐτὴ εἶναι ἀγαθὸ ἀπαιτούμενο δὲν φυλάσσεται παρὰ μόνο ἀπὸ λίγους: «Εἰρήνη φίλη, τὸ παρὰ πάντων μὲν ἀπαιτούμενον ἀγαθόν, ὑπ᾿ ὀλίγων δὲ φυλασσόμενον» (Λόγος ΚΒ´). Ἡ εἰρήνη, δυστυχῶς, καταπατεῖται ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ κράτη, ἀπὸ τὶς κοινωνικὲς ὁμάδες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς φίλους, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς ὁμόπιστους, τοὺς συντοπίτες, ἀπὸ ὅλους μας, ὅταν δὲν ἐργαζόμαστε τὸ ἀγαθό. Ἔτσι, ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι πλασμένη γιὰ εἰρήνη καταλήγει σὲ πόλεμο ἀπὸ τοὺς ἐγωϊσμοὺς καὶ τὶς ἁμαρτίες. Λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὁ Ὁμολογητής, ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση δημιουργήθηκε «ἄμαχος, εἰρηνική, ἀστασίαστος, πρός τε τὸν Θεὸν καὶ ἑαυτὴν δι᾿ ἀγάπης ἐσφιγμένη» (Ρ.G. 9, 172Β). Ἡ πτώση καὶ ἡ ἰδιοτέλεια ἔφεραν στοὺς ἀνθρώπους τὰ μίση, τὶς διαιρέσεις, τὶς συγκρούσεις, τὸν φθόνο, τὴν ἀλληλοεξόντωση, τὴν ἐκδικητικότητα, τὴν ἐπιθετικότητα, τὴν μισανθρωπία. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας διαρκῶς εὐλογεῖ καὶ εὔχεται «εἰρήνη πᾶσι».
.           Τὸ δῶρο τῆς εἰρήνης, γιὰ νὰ τὸ ἀποκτήσουμε χρειάζεται νὰ καταβάλουμε καὶ τὸ δικό μας, τὸν προσωπικό μας ἀγῶνα. Χρειάζεται τὴ δική μας συνέργεια. Οὔτε μόνοι μας χωρὶς τὸν εἰρήναρχο Χριστό μας μποροῦμε νὰ κατακτήσουμε τὴν ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ εἰρήνη, οὔτε πάλι ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ μᾶς τὴν δώσει χωρὶς τὸν δικό μας ἀγώνα, γιατί ἔτσι θὰ καταργοῦσε τὴν ἐλευθερία μας. Ἡ ἐργασία τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτελεῖ τὴ συνεισφορά μας στὴν εἰρηνικὴ ζωὴ ποὺ ἐπαγγέλεται ὁ Χριστός μας καὶ ποὺ μᾶς τὴ χορηγεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὰ ἱερά της Μυστήρια καὶ τὴ θεία Λατρεία της. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ Παλαμᾶς: «Ἡ μὲ προσευχὲς καὶ ψαλμωδίες καθημερινὴ συνομιλία μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὅλες τὶς ἐπιδρομὲς τῶν παθῶν καταπραΰνει καὶ τὶς ἀλλάζει πρὸς τὸ καλό, καὶ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες ἀναχαιτίζει, καὶ τὴν πλεονεξία περιορίζει, καὶ τὴν κούφια ἔπαρση χαμηλώνει, καὶ τὸ φθόνο ἐξαφανίζει, καὶ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ μετριάζει, καὶ τὴ μνησικακία ἐξοστρακίζει, καὶ παρέχει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐνομία καὶ τὴν εὐμάρεια καὶ στὶς κοινωνικὲς ὁμάδες καὶ στὰ σπίτια, καὶ στὶς ψυχὲς καὶ στὰ σώματα, καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν τὴ συζυγικὴ ζωὴ καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν διαλέξει τὸ μοναχικὸ βίο» (Ὁμιλία ΝΑ´). Γιὰ νὰ εἰρηνεύουμε ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικὰ ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς φιλαυτίας καὶ τῶν παθῶν μᾶς. Τότε μόνο θὰ ἔρχεται σὰν πλημμυρίδα ἡ ἀγάπη, ἡ φιλοθεΐα καὶ ἡ φιλανθρωπία, ἀρετὲς ποὺ κοσμοῦν τὴ χριστιανικὴ κοινωνία, τὴν κοινωνία τῆς εἰρήνης. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὁ Χρυσόστομος: «Ἐὰν εἰρήνη ᾖ, καὶ ἀγάπη ἔσται· ἂν ἀγάπη, καὶ εἰρήνη ἔσται» (Ρ.G. 62, 174). Ἔτσι ὁ εἰρηνικὸς χριστιανὸς μεταδίδει εἰρήνη σὲ ὅλους τοὺς γύρω του, γίνεται εἰρηνοποιὸς καὶ ἀναπαύει τοὺς συνανθρώπους του μὲ τὴν εἰρηνικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Ἀντίθετα ὁ ἀποστερημένος εἰρήνης ἄνθρωπος μεταδίδει ταραχὴ καὶ ἄγχος.
.           Ἀλλοίμονο, ὅπως παρατήρησε καὶ ὁ Πλάτων, στὰ βάθη τῆς  ἀνθρωπίνης καρδιᾶς αἰώνια παλεύουν δύο  ὑπάρξεις· τὸ σκότος καὶ τὸ φῶς, ἡ  ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, ὁ ἄγγελος καὶ ὁ  σατανᾶς. Ἡ πάλη, ἡ μεγαλύτερη πάλη, εἶναι ἄγρια καὶ γίνεται μέσα μας. Πεδίο μάχης, παλαίστρα, εἶναι ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου  παλεύουν δύο δυνάμεις. Ἡ μία ὠθεῖ πρὸς  τὸν οὐρανό, σπρώχνει πρὸς τὰ ἐπάνω. Ἡ  ἄλλη θέλει νὰ μᾶς ῥίξει κάτω. Ἡ ὕλη μάχεται μὲ τὸ πνεῦμα, ἡ ψυχὴ μὲ τὸ σῶμα. Καὶ ἐδῶ ἡ ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα φέρνει τὴν ὡραιότερη νίκη, φέρνει τὴν εἰρήνη. Ἀνώτερη νίκη εἶναι «τὸ νικᾶν ἑαυτόν», ἔλεγαν οἰ σοφοὶ πρόγονοί μας καὶ εἶναι ἀλήθεια, ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς βλάψει περισσότερο, ἀπὸ ὅσο ἐμεῖς βλάπτουμε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ στερούμαστε τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ.
.           Εἰρήνη λοιπὸν μὲ τὸν Θεό, εἰρήνη μὲ τὸν  πλησίον, εἰρήνη μὲ τὸν ἑαυτό μας μὲ τὴ  γαλήνη τῆς συνειδήσεως μας εἶναι στόχος καὶ πόθος καὶ ἀγώνας μας. Ἡ θεία συνέργεια εἶναι δεδομένη. Ὁ δικός μας ἀγώνας, ὅμως, εἶναι ὁ κατάλληλος; Ἡ ἐργασία μας στοχεύει στὴν ἀρετή, στὸ ἀγαθό, ποὺ χαρίζει μόνιμη εἰρήνη; Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ χάνουμε τὴν ψυχραιμία μας, νὰ χάνουμε τὴν εἰρήνη μας, γιὰ νὰ προβληματιζόμαστε. Ὁ προβληματισμός μας ἂς εἶναι διαρκὴς καὶ ἂς στοχεύει στὴν καθημερινὴ ἐργασία τοῦ ἀγαθοῦ στὴ ζωή μας. «Εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν» (Ῥωμ. β´ 10).

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Η ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΙ

Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται,
Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου

Τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου (†2014),
Προηγ. Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
Ἁγίου Ὄρους

.             Πράγματι, κάθε πιστὸς καὶ εὐσεβὴς χριστιανός, ὅπου γῆς, χαίρεται χαρὰν μεγάλην, διότι ἐτέχθη ὁ Σωτήρ.
.             Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καὶ οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων.
.             Χαίρονται καὶ οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι, γιατί στὶς μεγάλες ἑορτὲς σπάζει ἡ μονοτονία τῆς καθημερινότητος καὶ ὁ ἑορταστικὸς διάκοσμος τοὺς ξεκουράζει. Ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες· «βίος ἀνεόρταστος, ὁδὸς ἀπανδόχευτος».
.             Ἀλλὰ ἡ χαρὰ τῶν πιστῶν ψυχῶν δὲν εἶναι μόνο ψυχολογική, ἐξωτερική, πρόσκαιρη. Εἶναι βαθειὰ πνευματική. Πηγάζει ἀπὸ τὴν αἴσθησι τῆς ἀπείρου ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ποὺ ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπησι τοῦ Λόγου.
.             Ἀναφωνεῖ ἡ πιστὴ ψυχὴ μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο· «Ὢ τῆς καινῆς μίξεως! Ὢ τῆς παραδόξου κράσεως! Ὁ Ὢν γίνεται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται… Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γὰρ τὴν ἐμὴν σάρκα, ἵν᾿ ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης κενοῦται, ἵν᾿ ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τὸ περὶ ἐμὲ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καὶ οὐκ ἐφύλαξα· μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίση»1.
.             Πηγάζει ἀκόμη ἡ χαρὰ ἀπὸ τὴν δωρηθεῖσα στοὺς ἀνθρώπους εἰρήνη καὶ εὐδοκία τοῦ Οὐρανίου Πατρός.
.             Διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὅτι καὶ πρὸ Χριστοῦ ὑπῆρχαν μερικοὶ δίκαιοι ἄνθρωποι, ποὺ εἶχαν δεχθῆ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ εἰρήνη ἦταν χωρὶς τὴν «εὐδοκία», γιατὶ ὁ Λόγος δὲν εἶχε σαρκωθῆ. Δὲν ἦταν «τελεία καὶ ἀμετάθετος», οὔτε ἐδίδετο σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους2.
.             Μὲ τὴν σάρκωσι τοῦ Λόγου ἐπῆλθεν εἰρήνευσις, συμφιλίωσις καὶ καταλλαγὴ τοῦ ἐπαναστατημένου ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν.
.             Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἐπιστροφὴ καὶ εἰρήνευσις διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ συνετέλεσε, ὥστε νὰ ἀποκατασταθῇ καὶ ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ πρὸς ἀλλήλους εἰρήνη καὶ ἀγάπη.
.             Μποροῦμε πραγματικὰ νὰ χαιρώμαστε, ὅταν ἀπολαμβάνουμε βαθειὰ εἰρήνη μὲ τὸν Θεό, τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν συνάνθρωπο.
.             Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν χαίρεται γιατὶ δὲν εἰρηνεύει, προσπαθεῖ μὲ τὴν ἐξωστρέφεια νὰ ξεχάσῃ τὴν δυστυχία του. Γι᾿ αὐτὸ δὲν θέλει νὰ μείνῃ οὔτε γιὰ λίγο μόνος του, χωρὶς κάποιο ἐξωτερικὸ ἐρέθισμα νὰ τὸν ἀπασχολῇ.
.             Γράφει κάπου ὁ Πασκάλ, ὅτι ὁ πιὸ δυστυχὴς ἄνθρωπος εἶναι ὁ βασιλιᾶς. Γι᾿ αὐτὸ ἔχει πάντα κοντά του τὸν γελωτοποιό, γιὰ νὰ τὸν κάνῃ νὰ ξεχνᾷ τὴν δυστυχία του.
.             Σύγχρονες μορφὲς γελωτοποιῶν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τοῦ λείπει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ ραδιόφωνο, ἡ τηλεόρασι, τὸ διαδίκτυο, τὸ κινητὸ τηλέφωνο, οἱ ἀπρόσωπες καὶ θορυβώδεις διασκεδάσεις, ἡ μέθη τῆς ταχύτητας, ὁ ἀκτιβισμός.
.             Εὐτυχεῖς ὅσοι θὰ μείνουν γιὰ λίγο μόνοι τους, θὰ διαπιστώσουν τὸ ἐσωτερικό τους κενὸ καὶ ἀνικανοποίητο καὶ θὰ ἀναζητήσουν τὸν Λόγο.
.             Εὐτυχεῖς ὅσοι θὰ ἑτοιμάσουν τὸν ἔσω ἄνθρωπο γιὰ νὰ ἀνακλίνουν σ αὐτὸν τὸν σαρκωθέντα Θεό. Τότε πράγματι θὰ εἰρηνεύσουν καὶ θὰ χαροῦν.
.             Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μὲ τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ, θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸν ἀγώνα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ εἰρηνεύσουμε μὲ τὸν Θεό, τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν συνάνθρωπό μας·
.             «Αὐτὴν τὴν εἰρήνη νὰ φυλάσσωμε, ἀδελφοί, ὅσο μποροῦμε. Διότι αὐτὴν ἐλάβαμε ὡς κληρονομία ἀπὸ τὸν Σωτῆρα μας ποὺ ἐγεννήθη σήμερα καὶ μᾶς ἔδωσε τὸ Πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, διὰ τῆς ὁποίας γινόμεθα «κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ»3.
.             Ἂς εἰρηνεύωμε λοιπὸν μὲ τὸν Θεό, τηρώντας ὅσα εἶναι εὐάρεστα σὲ Αὐτόν· τὴν σωφροσύνη, τὴν φιλαλήθεια, τὴν δικαιοπραγία, τὴν καρτερία στὶς προσευχὲς καὶ τὶς δεήσεις, «ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν»4 καὶ ὄχι μόνο με τὰ χείλη.
.             Ἂς εἰρηνεύωμε μὲ τοὺς ἑαυτούς μας, ὑποτάσσοντας τὴν σάρκα τῷ πνεύματι (τὸ σαρκικὸ φρόνημα στὸν νόμο τοῦ Πνεύματος), ἐκλέγοντας νὰ ζοῦμε ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ συνείδησίς μας καὶ φροντίζοντας, ὥστε ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος τῶν λογισμῶν νὰ κινῆται μὲ κοσμιότητα καὶ καθαρότητα. Διότι ἔτσι μόνο θὰ καταστείλωμε τὸν ὄντως ἐμφύλιο πόλεμο ποὺ διεξάγεται μέσα μας.
.             Ἂς εἰρηνεύωμε μεταξύ μας, «ἀνεχόμενοι ὁ ἕνας τὶς ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου καὶ συγχωρώντας, ἂν τυχὸν κάποιος ἔχει παράπονο ἀπὸ τὸν ἄλλον, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς συνεχώρησε»5 καὶ δείχνοντας μεταξύ μας εὐσπλαγχνία ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν μεταξύ μας ἀγάπη, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του καὶ μόνο πρὸς ἐμᾶς μᾶς εὐσπλαχνίσθηκε καὶ γιὰ χάρι μας ἐνηνθρώπησε.
.             Ἔτσι, λοιπόν, ἀφοῦ ἀνορθωθοῦμε ἀπὸ τὴν πτῶσι τῆς ἁμαρτίας μὲ τὴν δική Του βοήθεια καὶ Χάρι καὶ ἀφοῦ ἀνεβοῦμε (πνευματικά) διὰ τῶν ἀρετῶν, θὰ ἀποκτήσουμε «τὸ πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς»6 ἀπὸ ὅπου περιμένουμε τὴν ἐλπίδα μας νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ νὰ ἀπολαύσωμε τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια ἀγαθὰ ὡς τέκνα τοῦ Οὐρανίου Πατρός.
.             Αὐτὴ τὴν ἀπόλαυσι εὔχομαι ὅλοι ἐμεῖς νὰ ἐπιτύχωμε κατὰ τὴν μέλλουσα ἔνδοξη Παρουσία καὶ Ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν Ὁποῖον ἀνήκει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν»7.

Ἅγια Χριστούγεννα 2005

1. Λόγος ΛΗ´, Εἰς τὰ Θεοφάνεια, 13.
2. Ὁμιλία ΝΗ´
3. Ρωμ. η´ 17.
4. Ἐφ. ε´ 19
5. Πρβλ. Κολ. γ´ 13.
6. Φιλ. γ´ 20.
7. Ὁμιλία ΝΗ´, Εἰς τὴν κατὰ σάρκα σωτήριον Γέννησιν του Κυρίου, 15.

 

ΠΗΓΗ: agioritikesmnimes.blogspot.gr

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ (Ἀποστολ. ἀνάγν. Κυρ. 18.11.12)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
«Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν,
ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν». 

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2054, 01.11.12

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» 

.          Εἶναι πανανθρώπινο τὸ αἴτημα γιὰ ἑνότητα, συνεργασία καὶ εἰρήνη μεταξὺ τῶν λαῶν. Εἶναι ὅμως αὐτὸ ἐφικτὸ ἢ ἀποτελεῖ οὐτοπία; Μποροῦμε στ’ ἀλήθεια νὰ ἐλπίζουμε σὲ παγκόσμια εἰρήνη;
.          Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: «Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν», λέει. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας, ὁ Ὁποῖος ἔκανε δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους, τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες, μέσα στὴν Ἐκκλησία ἕνα σῶμα.
.          Μᾶς δίνεται λοιπὸν ἡ ἀφορμὴ νὰ δοῦμε, γιατί ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν ἀληθινὴ εἰρήνη καὶ πῶς αὐτὸ γίνεται πραγματικότητα στὴν ζωή μας.

1. «Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»

.          Μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ φέρει τὴν ἀληθινὴ εἰρήνη στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴν γῆ, γιὰ νὰ εἰρηνεύσει τὸν κόσμο καὶ γι᾽ αὐτὸ στὸν ἐρχομό του οἱ ἄγγελοι ἔψαλλαν τὸν ὕμνο τῆς εἰρήνης «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Αὐτὸς εἶναι ποὺ μὲ τὸ αἷμα καὶ τὴ θυσία τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου εἰρήνευσε τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν Θεό, καθὼς καὶ τοὺς ἀνθρώπους μεταξύ τους (βλ. Κολ. Α´ 20). Δεῖτε τὸν Σταυρό: Ἔχει δύο διαστάσεις: ἡ μία εἶναι κάθετη κι ἑνώνει τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανό. Ἡ ἄλλη, ἡ ὁριζόντια, ἐκτείνεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μὲ κέντρο τὸν Ἐσταυρωμένο.
.          Ἡ εἰρήνη εἶναι δῶρο θεϊκό, δῶρο ποὺ ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπολυτρωτική του θυσία: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἔμην δίδωμι ὕμιν οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω. ιδ´27). Δηλαδή, σᾶς ἀφήνω καὶ σᾶς δίνω εἰρήνη, τὴν ὁποία ἦλθα νὰ φέρω στὸν κόσμο ποὺ συνταράσσεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Σᾶς δίνω τὴν δική μου εἰρήνη. Δὲν σᾶς δίνω εἰρήνη ὑποκριτική, ἀπατηλὴ καὶ ἀσταθῆ, σὰν αὐτὴ ποὺ δίνει ὁ κόσμος.
.           Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι θεωρίες καὶ λόγια ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα τῆς ἑνότητος καὶ τῆς εἰρήνης μεταξὺ τῶν πιστῶν. Μαῦροι καὶ κίτρινοι, λευκοὶ καὶ ἐρυθρόδερμοι, ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ οἱ φυλὲς τῆς γῆς γίνονται ἕνα, γίνονται ἀδελφοί, μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἑνὸς σώματος ποὺ ἔχει ὡς κεφαλὴ τὸν Χριστό. Στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχουν διακρίσεις ἐθνικότητος, κοινωνικῆς τάξεως καὶ φύλου: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἀρσεν καὶ θῆλυ» (Γαλ. γ´ 28). Ὅλοι μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ μεταξύ τους ἀδέλφια.

2. Ἕνα διαρκὲς θαῦμα

.           Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ ἐξαλειφθεῖ τὸ μίσος καὶ ἡ ἔχθρα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων· ἂν θέλουμε νὰ σταματήσουν οἱ πόλεμοι καὶ οἱ συγκρούσεις· ἂν θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε στὴν εἰρηνικὴ συμβίωση τῶν λαῶν· τότε ὀφείλουμε νὰ θεμελιώσουμε τὴν ζωή μας στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο Ἰησοῦ ὡς πιστοὶ μαθητές του καὶ νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί του μέσα στὴν Ἐκκλησία. Τότε πραγματικὰ θὰ μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε τὸ πολυπόθητο ἀγαθό, τὴν δική του εἰρήνη!
.          Γιὰ νὰ εἰρηνεύσουν οἱ καρδιές μας καὶ νὰ μὴν ζοῦν ἀποξενωμένες ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἡ μόνη λύση εἶναι αὐτή: νὰ ἐπιστρέψουμε μὲ μετάνοια στὸν Σωτήρα Χριστό. Νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ καθαρίσουμε τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ φοβερὰ πάθη τῆς φιλαυτίας, τῆς ζήλειας καὶ τῆς φιληδονίας καὶ νὰ ζοῦμε μὲ ταπείνωση καὶ ἀγάπη μέσα στὴν Ἐκκλησία. Γράφει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Π. Ν. Τρεμπέλας στὸ ἑρμηνευτικό του Ὑπόμνημα: «Πλησίασε τοὺς ἀνθρώπους στὸν Σταυρό, γέμισε τὶς καρδιές τους μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Λυτρωτή, στήριξέ τους στὴν ἴδια οὐράνια ἐλπίδα, καὶ ἀμέσως θὰ τεθεῖ τέρμα στὴν μεταξύ τους ἀποξένωση καὶ ψυχρότητα. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ θὰ τοὺς ἀπορροφήσει τόσο πολύ, ὥστε θὰ ἀποθέσουν ἀμέσως κάθε ἀφορμὴ ἔχθρας καὶ γύρω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ θὰ βρεθοῦν πιὸ κοντὰ ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον καὶ ἑνωμένοι μεταξύ τους.

*  *  *

.          Πολὺς λόγος γίνεται στὶς ἡμέρες μας γιὰ τὴν παγκοσμιοποίηση. Ὡστόσο οὔτε τὰ σύγχρονα μέσα τεχνολογίας, οὔτε οἱ ἐκπληκτικὲς δυνατότητες ἐπικοινωνίας, οὔτε οἱ διεθνεῖς συνεργασίες καὶ προσεγγίσεις σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο μποροῦν νὰ καλλιεργήσουν πραγματικὴ ἑνότητα καὶ νὰ ἐγγυηθοῦν παγκόσμια εἰρήνη, ἂν λείπει Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ εἰρήνη: ὁ Σωτήρας Χριστός! Ὁ κόσμος μας τότε μόνο θὰ εἰρηνεύσει, ὅταν γνωρίσει τὸν Χριστὸ καὶ κάθε λαὸς ἐνταχθεῖ γνήσια καὶ ἀληθινὰ μέσα στὴν ἁγία Ἐκκλησία του!

Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Ἀποστολ. Ἀνάγν. Κυρ. τῶν Βαΐων)

ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ (Κυρ. τῶν Βαΐων)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
(Φιλιπ. δ΄ 4-9)

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.
 Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. Ὁ Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν.

Ἀπόδοση στὴν Νέα Ἑλληνική:
Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ, πάντοτε! Ἐπαναλαμβάνω, χαίρετε!
 Ἡ ἐπιείκειά σας ἂς γίνῃ γνωστὴ εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος εἶναι πλησίον. Μὴ μεριμνᾶτε γιὰ τίποτε, ἀλλὰ γιὰ κάθε τι ἂς γίνωνται γνωστὰ τὰ αἰτήματά σας εἰς τὸν Θεὸν διὰ προσευχῆς καὶ δεήσεως μὲ εὐχαριστίαν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ξεπερνᾶ κάθε σκέψιν, θὰ φρουρήσῃ τὶς καρδιές σας καὶ τὶς σκέψεις σας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τέλος, ἀδελφοί, ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἀγνά, ὅσα ἀγαπητά, ὅσα ἔχουν καλὴν φήμην, οἱαδήποτε ἀρετὴ ἢ οἱοσδήποτε ἔπαινος, αὐτὰ νὰ σκέπτεσθε. Αὐτὰ ποὺ ἐμάθατε καὶ παραλάβατε καὶ ἀκούσατε καὶ εἴδατε σ’ ἐμέ, αὐτὰ νὰ κάνετε καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης θὰ εἶναι μαζί σας.

 ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ
«Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν
φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν».

.        Ἀπὸ ὅλες τὶς ὑποδοχὲς ποὺ ἔκαναν κατὰ καιροὺς οἱ ἄνθρωποι σὲ ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς τους, ἡ πιὸ ταιριαστὴ ἦταν ἡ θριαμβευτικὴ ὑποδοχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν Ἱεροσολύμων.
.        Γιατί οἱ ἄνθρωποι βασιλεῖς, ποὺ ἐπέστρεφαν νικητὲς ἀπo τοὺς πολέμους δὲν ἐξασφάλιζαν ὁριστικὰ καὶ μόνιμα τὴν εἰρήνη γιὰ τοὺς λαούς τους. Ἡ εἰρήνη τους ἦταν πάντοτε πρoσωρινὴ καὶ ἀσταθής. Ἐνῶ ἡ εἰρήνη ποὺ ἦλθε νὰ δώση ὁ βασιλεὺς τῆς εἰρήνης Ἰησοῦς, ἦταν ἀληθινὴ καὶ μόνιμη. Τὰ ἀναρίθμητα πλήθη τοῦ λαοῦ, ποὺ ὑποδέχονταν τὸν Κύριο, δὲν γνώριζαν βέβαια τὴν ἀλήθεια αὐτή. Ὅμως ὁ θριαμβευτικὸς ὕμνος τους «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ», θὰ ἀποτελῆ τὴν πιὸ ὑπέροχη δοξολογία τοῦ βασιλέως Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔφερε στοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀληθινὴ καὶ μόνιμη εἰρήνη. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ μεγάλο καὶ θεϊκὸ δῶρο τῆς εἰρήνης κάνει λόγο καὶ ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή.

 ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ

 .         Ὁ  ἀπόστολος Παῦλος τονίζει πρὸς τοὺς Φιλιππησίους, ὅτι «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ φρουρήσει τὰς καρδίας» τους. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς δίνει τὸ πρῶτο χαρακτηριστικὸ τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης. Εἶναι εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ αἰτία τῆς εἰρήνης. Ἡ εἰρήνη δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα.
.       Πρόσεξε τὴν οἰκογενειακὴ ζωή. Ἀπουσιάζει ὁ Θεός; Ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη, ἡ κατανόηση, ἡ ὑπομονή; Ἀπουσιάζει καὶ ἡ εἰρήνη. Ἡ δυσαρμονία εἶναι ὁ μόνιμος κάτοικος τοῦ σπιτιοῦ.
.       Σκύψε ἀκόμη στὴν καρδιά σου. Ἂν καὶ ἐκεῖ δὲν βρῆς τὸν Θεό, ἂν δὲν βρῆς ἐκεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν δικαιοσύνη, αὐτὸ θὰ εἶναι μία ἐξήγηση γιὰ τὴν ἀνησυχία, τὴν ἀγωνία καὶ τὶς συγκρούσεις ποὺ νιώθεις μέσα σου.
.       Γι᾽ αὐτὸ ἄλλη λύση δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο αὐτὴ ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Ἀπόστολος: «Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ φρουρήσει τὰς καρδίας ἡμῶν». Φρουρὸς τῆς ζωῆς καὶ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν διαμάχη, τὴν δυσαρμονία καὶ τὴν ἀγωνία εἶναι μόνο ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

 ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΜΕΡΙΜΝΑ!

 .       Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξασφαλίση κανεὶς αὐτὴ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἀπόστολος ὑποδεικνύει σήμερα δύο ἀποτελεσματικοὺς τρόπους. Ὁ πρῶτος εἶναι αὐτός: «Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει … τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν». Μὲ ἄλλα λόγια τὴν εἰρήνη ἐξασφαλίζει ἡ ἀπαλλαγὴ καὶ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα καὶ ἡ πλήρης ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ ἀγαθοῦ Πατέρα μας τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἡ μέριμνα ἐξαφανίζη τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὴν καρδία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τὴν στερεώνει καὶ τὴν μονιμοποιεῖ.
.        Διῶξε, λοιπόν, τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα ἀπὸ τὴν καρδιά σου, ποὺ σὰν σκουλήκι σοῦ κατατρώει τὸ φυτὸ τῆς εἰρήνης σου. Ἔχεις ἀνάγκες καὶ προβλήματα. Ὑπάρχει ὅμως ὁ οὐράνιος Πατέρας, ὁ Θεός, ποὺ τὰ γνωρίζει ὅλα. «Οἶδε (γνωρίζει καλὰ) ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος, ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων», μᾶς βεβαίωσε ὁ Κύριος (Μάτθ. ϛ´ 32). Μάθε, λοιπόν, μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ παιδιοῦ νὰ ἀναθέτης μὲ τὴν ὁλόθερμη προσευχὴ ὅλες τὶς ἀνάγκες σου στὴν πρόνοια καὶ τὴν φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ θὰ σοῦ ἐξασφαλίζη πλούσια τὴν εἰρήνη στὴν καρδιά σου.

 ΚΑΡΠΟΣ ΑΓΑΠΗΣ

 .            Ὑπάρχει ὅμως ἀκόμη καὶ ἕνας δεύτερος τρόπος γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς εἰρήνης. Τὸν σημειώνει στὴν συνέχεια ὁ Ἀπόστολος: «Ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά … ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν». Ὁ ἀγώνας καὶ ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν ἐξάσκηση τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης εἶναι κοντὰ καὶ μέσα στὴν καρδιὰ ἐκείνων ποὺ ἀγωνίζονται στὴν ζωή τους γιὰ τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὴν δικαιοσύνη, γιὰ τὴν σεμνότητα καὶ ἀξιοπρέπεια, γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετὲς ποὺ ζητάει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ.
.        Εἶσαι νέος ἢ νέα; Τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ θὰ τὴν ἑδραιώση στὴν καρδιά σου ὁ ἀγώνας γιὰ μία ζωὴ σεμνότητος, ἁγνότητος καὶ ἀξιοπρέπειας. Εἶσαι ἐπαγγελματίας; Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ θὰ ἐγκατασταθῆ στὸ κατάστημά σου, ὅταν ζητᾶς «ὅσα δίκαια». Εἶσαι οἰκογενειάρχης; Ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης θὰ κατοικῆ στὸ σπίτι σου, ὅταν μέσα σ᾽ αὐτὸ γίνωνται «ὅσα σεμνά, ὅσα εὔφημα». Γιατί εἶναι νόμος Θεοῦ ἡ εἰρήνη νὰ κερδίζεται μὲ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἀρετή. Μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ καθήκοντος.

ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΖΩΗ», ἀρ. τ. 4233, 07.04.2011

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΣ

Ὁ Χριστὸς ἡ εἰρήνη μας.
( Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ζ΄Λουκᾶ:  Ἐφεσ. β´ 14-22 )

Ὁ Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς,  ὅτι δι᾽ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Η ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὀ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ γιατί ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας. «Αὐτὸς γὰρ ἐστὶν ἡ εἰρήνη ἠμῶν», λέει. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δύο ἀντιμαχομένους κόσμους, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Ἐθνισμό, ἕνα λαό. Γκρέμισε τὸν τοῖχο ποὺ δημιουργοῦσε ὁ φραγμὸς τοῦ νόμου, ποὺ ὀρθωνόταν ἀνάμεσα στοὺς δύο λαούς. Δηλαδὴ κατέλυσε τὴν ἔχθρα τῶν δύο λαῶν, ἀφοῦ κατήργησε μὲ τὸ αἷμα του τὸ νόμο τῶν ἐντολῶν, ποὺ ἐνῶ περιεῖχε ἐπιβλητικὲς προσταγές, δὲν ἔδινε ὅμως καὶ τὴν χάρη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν τήρηση τῶν προσταγμάτων αὐτῶν. Καὶ ἑνώνοντας τοὺς δύο λαοὺς μὲ τὸν Ἑαυτό του δημιούργησε μία νέα ἀνθρωπότητα, κι ἔτσι ἔφερε εἰρήνη μεταξύ τους. Καὶ μὲ τὸν σταυρικό του θάνατο ἕνωσε σ᾽ ἕνα σῶμα τοὺς δύο λαοὺς καὶ τοὺς συμφιλίωσε καὶ μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ προηγουμένως θανάτωσε τὴν ἔχθρα μὲ τὸν θάνατό του. Κι ἀφοῦ ἦλθε ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, κήρυξε χαρμόσυνο μήνυμα εἰρήνης σὲ σᾶς τοὺς ἐθνικούς, ποὺ ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ σὲ μᾶς τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ ἤμασταν κοντά του. Διότι ὁ Χριστὸς μᾶς ἔφερε καὶ τοὺς δύο λαοὺς διὰ τοῦ ἑνὸς Ἁγίου Πνεύματος κοντὰ στὸν Πατέρα. Διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἡ προσέγγιση μᾶς αὐτὴ μὲ τὸν Θεό.
Ἐπιγραμματικὰ λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ πῶς ὁ Θεὸς ἕνωσε τοὺς δύο ἀντιμαχομένους κόσμους, τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὑπῆρχε, λέει, μία μεσοτοιχία ἀνάμεσα στοὺς δύο λαούς, ὑπῆρχε μεγάλη ἐχθρότητα ἀνάμεσά τους. Τὴν ἔχθρα αὐτὴ τὴν κατήργησε ὁ Κύριος ὄχι μόνο μὲ τὴν διδασκαλία του ἄλλα κυρίως καὶ προπαντὸς μὲ τὴν θυσία του. Δὲν ἀνέμειξε τοὺς δύο λαούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς δύο τοὺς ἀνύψωσε σὲ μία ὑψηλότερη πνευματικὴ κατάσταση. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφερε τοὺς δύο λαοὺς κοντὰ στὸν Πατέρα του καὶ ἔτσι τοὺς ἔνωσε καὶ μεταξύ τους. Καὶ ἀπὸ τοὺς δύο λαοὺς προῆλθε ἕνας νέος λαός, ἡ Ἐκκλησία, μία νέα κοινωνία πιστῶν ποὺ λατρεύει τὸν ἴδιο Θεό, καὶ ἔχει τὸν ἴδιο Σωτήρα. Σώθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια θυσία, ἐλπίζει στὴν ἴδια ἐλπίδα, ἀποβλέπει στὸν ἴδιο οὐρανό,
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν δὲν ἔγινε μόνο ὁ εἰρηνοποιὸς ὅλων τῶν πιστῶν ἀλλὰ καὶ ὁ δεσμὸς τῆς εἰρήνης τους, ἡ ἴδια ἡ εἰρήνη τους. Τί ἔχει νὰ πεῖ ὅμως αὐτὸ γιὰ μᾶς σήμερα; Ὅτι ὁ μοναδικὸς τρόπος γιὰ νὰ εἰρηνεύσουμε οἱ ἄνθρωποι μεταξὺ μας εἶναι τὸ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Κύριο. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι πλησιάζουμε τὸν Χριστὸ καὶ ζοῦμε μέσα στὴν ἀγάπη του, πλησιάζουμε καὶ μεταξύ μας. Ὅσο περισσότερο ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο, τόσο περισσότερο ἀγαπᾶμε καὶ τοὺς συνανθρώπους μας καὶ συνδεόμαστε στενότερα μαζί τους. Φεύγει κάθε ἀποξένωση καὶ ψυχρότητα. Μέσα στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία γινόμαστε ὅλοι ἕνα σῶμα.

ΛΙΘΟΙ ZΩNTANOΙ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐν συνεχείᾳ τονίζει συμπερασματικά: Δὲν εἶστε λοιπὸν πλέον ξένοι καὶ προσωρινοὶ κάτοικοι στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἶστε συμπολίτες τῶν ἁγίων καὶ μέλη τῆς οἰκογένειας τοῦ Θεοῦ. Μέσα στὸ πνευματικὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας εἶστε ζωντανοὶ λίθοι ποὺ κτισθήκατε πάνω στὰ θεμέλια τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν. Καὶ ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος – τὸ γωνιακὸ ἀγκωνάρι ποὺ πιάνει καὶ δένει τοὺς δύο τοίχους – καὶ στηρίζει ὅλο τὸ οἰκοδόμημα εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. Ἔτσι ὅλη ἡ οἰκοδομὴ τῆς Ἐκκλησίας ἑνώνεται ἁρμονικὰ καὶ στερεὰ καὶ αὐξάνει, ὥστε νὰ γίνεται ναὸς ἅγιος. Μὲ τὴν ἕνωσή σας λοιπὸν μὲ τὸν Κύριο «καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ», κι ἐσεῖς οἰκοδομεῖσθε μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους πιστοὺς γιὰ νὰ γίνετε ναὸς στὸν ὁποῖο κατοικεῖ ὁ Θεός,
Στὸ ἱερὸ αὐτὸ κείμενο ὁ ἅγιος Ἀπόστολος παρουσιάζει τὴν Ἐκκλησία ὡς ἕνα πνευματικὸ οἰκοδόμημα ποὺ τὸ ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. Θεμέλιο στὸ οἰκοδόμημα αὐτὸ καὶ ἀκρογωνιαῖο λίθο ἔθεσε τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό του. Πρῶτοι λίθοι στὰ θεμέλιά του τέθηκαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Προφῆτες. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὸ πνευματικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ εἴμαστε οἱ λίθοι ποὺ κτίζονται πάνω στὸ πνευματικὸ αὐτὸ θεμέλιο. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἀκρογωνιαῖος λίθος συγκρατεῖ καὶ δένει τοὺς τοίχους καὶ τὰ θεμέλια. Ἑνώνει ὅλους μας. Αὐτὴ ἡ οἰκοδόμηση συνεχίζεται ἀκόμη. Καθένας πιστὸς προστίθεται στὴν οἰκοδομὴ αὐτή. Καὶ ὅλοι μαζὶ ἑνωνόμαστε ὑπερφυσικὰ καὶ ἀδιάσπαστα σὲ μία στέρεη ἑνότητα. Καθὼς ἑνωνόμαστε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μεταξύ μας μὲ τὴν Χάρη τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μὲ μία ἀγάπη πνευματική, ἀποτελοῦμε ἕνα ναὸ ἅγιο, μέσα στὸν ὁποῖιο ὁ Θεὸς ἔχει ἀδιάκοπη κοινωνία μὲ τὸν λαό του. Μέσα στὸν ναὸ αὐτὸ οἱ πιστοὶ λατρεύουμε τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς φανερώνεται μέσα μας καὶ ἐπιδαψιλεύει σὲ μᾶς τὶς εὐλογίες του καὶ τὶς δωρεές του. Πόσο ἅγιοι πρέπει νὰ εἴμαστε μέσα στὸν ναὸ αὐτό! Σὲ ποιά ἁγνότητα καὶ καθαρότητα νὰ διατηροῦμε τὸν ἑαυτό μας, ὥστε νὰ ἐνοικεῖ μέσα μας τὸ Ἅγιον Πνεῦμα! Πόσο ἁγιασμένη καρδιὰ πρέπει νὰ ἔχουμε! Καὶ πόσο θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε, ὥστε νὰ μὴ διώχνουμε το Ἅγιον Πνεῦμα ἀπὸ μέσα μας! Γι’ αὐτὸ ἂς προσέχουμε πολύ. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ ἱερὰ ἂς τὰ σκεπτόμαστε καὶ ἂς τὰ ζοῦμε. Μὲ συναίσθηση καὶ δέος. Μὲ πίστη καὶ ἁγιασμό.

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ» τ. 2010/1-11-2010