ΔΙΑΖΥΓΙΟ: ΤΟ ΤΟΞΙΚΟ “ΔΙΑΛΥΤΙΚΟ” ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.

«Διαζύγιο», ἡ χαριστικὴ βολὴ στὴν ἑλληνικὴ Οἰκογένεια

Τῆς Σόνιας Χαϊμαντᾶ

.             Τὸ διαζύγιο δὲν ἦταν πάντα τῆς μόδας. Ὅπως δὲν εἶναι σήμερα ὁ γάμος. Χρησιμοποιήθηκε δυστυχῶς, κατὰ γενικὴ ὁμολογία, σὰν ἐργαλεῖο ἀπελευθέρωσης τῆς καταπιεσμένης γυναίκας ἀπὸ τὸν ἀνδρικὸ ζυγὸ (καὶ στὴ συνέχεια τοῦ καταπιεσμένου ἄνδρα ἀπὸ τὴν ἀπελευθερωμένη σύζυγο…) καὶ στὴν πορεία μετατράπηκε σὲ ἕνα ἀπόλυτο καὶ τοξικὸ «διαλυτικὸ» τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας.
.             Ἔτσι, στὴν ἐκκωφαντικὴ μείωση τῶν γεννήσεων, στὴ δραματικὴ αὔξηση τῶν ἀμβλώσεων, στὴν αὐτόβουλη ἔκρηξη τῶν μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν, στὴν ἀσταμάτητη ἐπέλαση τῆς Πολιτείας μὲ τὶς εἰσαγωγὲς νομοθετικοῦ know-how γιὰ τὰ σύμφωνα συμβίωσης καὶ στὴ γενικότερη ἀπαξίωση τῶν θεσμῶν ποὺ προκάλεσε τὸ lifestyle καὶ ἡ ὑποτιθέμενη σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση, προστέθηκε μία νέα παράμετρος ποὺ ἔμελε νὰ δώσει τὴ χαριστικὴ βολὴ στὴν παραδοσιακὴ ἑλληνικὴ «δεμένη» οἰκογένεια, ὅπως ἀναπτύχθηκε καὶ «μεγαλούργησε» τὴ δεκαετία τοῦ ’50, τοῦ ’60 καὶ τοῦ ’70. Τὰ στοιχεῖα τῆς ΕΛΣΤΑΤ καταδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές: Στὴν Ἑλλάδα διαπιστώνεται, ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν ἀνέρχεται σὲ 200.000. Τὰ δὲ διαζύγια ἀνῆλθαν, τὰ τελευταῖα 40 χρόνια, ἀπὸ 1/17 (ἕνα διαζύγιο ἀνὰ 17 γάμους) σὲ 1 διαζύγιο στοὺς 5 γάμους μὲ τάση συνεχῶς αὐξητική. Συνηθέστερη αἰτία διαζυγίου, ἡ ἀπιστία ἢ ἀπάτη -στὴν πρώτη περίπτωση ἡ ἔννοια εἶναι θρησκευτικὴ (ἀπιστία ἔναντι τοῦ ὅρκου), στὴ δεύτερη κοσμική, ἐξαπάτηση τοῦ ἢ τῆς συντρόφου σὲ σχέση μὲ τὴν ἐξωσυζυγικὴ ἐρωτικὴ ζωή. Στὴν ἔκρηξη τῶν διαζυγίων συνέβαλε, θὰ πρέπει νὰ ποῦμε, καὶ ἡ τεχνολογία μιᾶς καὶ τὰ ἐρωτικὰ μηνύματα ποὺ ἀνταλλάσσουν οἱ «παράνομοι» ἐραστὲς εὔκολα μποροῦν νὰ περιέλθουν στὰ χέρια τοῦ ἢ τῆς ἀπατημένου/ἢς συντρόφου (1 στὰ 2 διαζύγια).
.             Ἡ οἰκονομικὴ κρίση συνέβαλε μὲ τὴ σειρά της στὴν ἔκρηξη τοῦ φαινομένου μὲ ἕνα μέρος τῶν νοικοκυριῶν νὰ διατηροῦνται ὡστόσο κάτω ἀπὸ τὸν συζυγικὸ ζυγὸ «καθὼς δὲν ἔχουν τὰ χρήματα γιὰ νὰ χωρίσουν» (σ.σ. ἕνα συναινετικὸ διαζύγιο κοστίζει περὶ τὰ 1.200 εὐρὼ στὴν καλύτερη περίπτωση, ἐνῶ ἡ διαβίωση τῶν γονέων κατὰ μόνας ἀποτελεῖ ἀποτρεπτικὴ προοπτικὴ γιὰ τοὺς «νεόπτωχους» τοῦ Μνημονίου). Ἀντίστοιχα ὡστόσο ἡ κρίση λειτουργεῖ ἐπίσης θετικὰ στὴν παραγωγὴ διαζυγίων μιᾶς καὶ οἱ προσδοκίες γιὰ εὔκολη καὶ ἄνετη ζωὴ – ὅπως πιστεύουν ὁρισμένοι καὶ ὁρισμένες δυστυχῶς ὅτι ἐγγυᾶται ἕνας “καλός γάμος” – γκρεμίζονται σὰν χάρτινος πύργος. «Ἡ κρίση δὲν μᾶς ἕνωσε, μᾶς διέλυσε», ἀκούγεται νὰ λένε ἀρκετὲς γυναῖκες καὶ ἄνδρες ποὺ ἔμειναν ἄνεργες/οἱ, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ ἡ ἱστορία τοῦ διαζυγίου μετὰ ἀπὸ ἀπόλυση πολὺ γνωστῆς καὶ δραστήριας, ἀγωνίστριας καὶ διακινήτριας τοῦ περιοδικοῦ τῶν ἀστέγων καὶ θαμώνων τῶν συσσιτίων «Σχεδία».
.             Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας καὶ τῶν ἐρευνητικῶν Ἰνστιτούτων παραδέχονται πλέον ὅτι ὁ θεσμὸς τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας περνοῦν στὴν ἐποχή μας μία βαθιὰ κρίση, ὄχι μόνο στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ παγκόσμια. Τὰ διαζύγια εἶναι μάλιστα ἀταξικά, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι δὲν συναρτῶνται μὲ δημογραφικὰ κριτήρια ἢ εἰσοδηματικὲς κλίμακες.

Πολλὰ εἶναι τὰ αἴτια τῆς κρίσεως

• Γενικὴ κρίση ἀξιῶν τοῦ πολιτισμοῦ

.             Οἱ εὐχὲς ποὺ διατυπώνονται ἀπὸ τὸν ἱερέα στὴ γαμήλια τελετὴ συνιστοῦν πλέον «κενὸ γράμμα», οἱ νεόνυμφοι συχνὰ δὲν παρακολουθοῦν ἢ ἀπαξιοῦν καὶ πορεύονται στὴ συνέχεια μὲ μία κοσμικὴ προοπτικὴ γιὰ τὴ σχέση τους. Οἱ ἀξίες τῆς ἠθικῆς, τῆς ἀρετῆς, τῆς δικαιοσύνης καὶ τοῦ μέτρου ἀποτελοῦν «ντεπασὲ» ποιότητες καὶ ἔννοιες ξεπερασμένες, ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λειτουργήσουν ὡς συνεκτικὸς ἱστὸς μεταξὺ τῶν δύο συζύγων. Ὁ εὐδαιμονισμός, ἡ ἐγωπάθεια καὶ ἡ κατανάλωση, κυρίως δὲ ἡ προσήλωση στὸ κυνήγι τοῦ χρήματος συνιστοῦν παρακολουθήματα αὐτῆς τῆς στάσης ζωῆς μὲ ἀποτέλεσμα ὁ γάμος νὰ ἐκλαμβάνεται ὡς μία ἀκόμη συμφωνία κυρίων ὅπως ἡ συμφωνία μὲ τὸν ἐργοδότη, τὸ deal μὲ τὴν τράπεζα γιὰ τὸν διακανονισμὸ τοῦ δανείου, τὴν Ἐφορία, τὴν οἰκιακὴ βοηθό, ἢ τὸ σχολεῖο τοῦ παιδιοῦ.

• Οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες

.             Ἡ οἰκογένεια δὲν εἶναι πλέον παραγωγικὴ μονάδα καὶ τὸ κάθε μέλος της ἀπασχολεῖται σὲ ξεχωριστὴ ἐργασία ἀποκτώντας ἔτσι προσωπικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνεξαρτησία. Ἐννοεῖται ὅτι ἡ γυναίκα δὲν πρέπει νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν ἄνδρα ἀλλὰ ἡ σχέση αὐτὴ δὲν εἶναι ἀμφιμονοσήμαντη: Τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει χειραφετηθεῖ δὲν πρέπει νὰ ὁδηγεῖ κανέναν στὴν εὔκολη ἐγκατάλειψη τοῦ ζυγοῦ, σὰν νὰ εἶναι ὁ γάμος μία ἐμπορικὴ συμφωνία.

• Ἡ ἰδεολογικὴ ἀπαξίωση

.             Ἡ ἰδεολογικὴ ἀμφισβήτηση τῶν θεσμῶν τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας συνιστᾶ μία φιλοσοφικὴ θεωρία ποὺ ἔχει εἰσαγάγει ἡ κουλτούρα τῶν σκανδιναβικῶν χωρῶν καὶ τῆς σεξουαλικῆς ἀπελευθέρωσης ἀλλὰ κυρίως τὰ ΜΜΕ καὶ τὸ lifestyle ποὺ βομβάρδισαν καταιγιστικὰ γυναῖκες καὶ ἄνδρες μὲ ἐπιχειρήματα τοῦ τύπου «ὁ γάμος σκοτώνει τὸν ἔρωτα», ἢ «ὁ γάμος ἀκρωτηριάζει τὴ γυναίκα γιατί τὴν περιορίζει στὴ ρουτίνα μέσα στοὺς τέσσερις τοίχους κάτω ἀπὸ τὴν ἐξάρτηση τοῦ ἄνδρα καὶ τῶν παιδιῶν καὶ τὴν περιορίζει στὴ μητρότητα καὶ τὴ σκλαβιὰ τῆς ἀναπαραγωγῆς» (Σιμὸν ντὲ Μπωβουὰρ «Τὸ δεύτερο φύλο»). Παρόμοιες θεωρίες ἀναπτύχθηκαν πρὸ 50ετίας, ὅταν ὁ Βίλχελμ Ράιχ ὑποστήριζε ὅτι «ὁ γάμος δημιουργεῖ ἕνα καταπιεστικὸ σύστημα, στὸ ὁποῖο κυριαρχεῖ ἡ ἐξουσία. Ἔχει μία αὐταρχικὴ δομὴ ποὺ ἐπεκτείνεται στὸ αὐταρχικὸ κράτος. Οἱ ἀστικὲς κοινωνίες ὀργανώνονται πάνω στὸ αὐταρχικὸ οἰκογενειακὸ πρότυπο».

• Ὑπερτιμημένο τὸ διαζύγιο ὡς διαβατήριο στὴν εὐτυχία

.             Πολλοὶ κοινωνιολόγοι ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ ὀφέλη τοῦ διαζυγίου ἔχουν ὑπερεκτιμηθεῖ. Τὰ λιγότερο εὐτυχισμένα μέλη τῆς κοινωνίας εἶναι τὰ διαζευγμένα. Πολλὰ προβλήματα τοῦ ἐγγάμου βίου λύνονται μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, καὶ τὰ παντρεμένα ζευγάρια διαπιστώνουν ὅτι μπορεῖ νὰ γίνουν πιὸ εὐτυχισμένα. Μάλιστα μία μελέτη τῆς Linda J. Waite (καθηγήτρια κοινωνιολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Chicago) δείχνει, ὅτι σχεδὸν 8 στοὺς 10 ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦταν πολὺ δυστυχισμένοι στὸ γάμο τους, εἶχαν εὐτυχισμένο γάμο ὕστερα ἀπὸ πέντε χρόνια. Ἔτσι, ἀκόμη καὶ ὅταν ὑπάρχουν σοβαρὰ προβλήματα, τὰ ἀνδρόγυνα, εἶναι πρὸς ὄφελός τους, νὰ μὴν σπεύδουν νὰ πάρουν διαζύγιο.
.             Σύμφωνα μὲ μελέτη ποὺ δημοσιεύεται στὸ Οἰκονομικὸ Δελτίο τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος, «ἡ μετακίνηση τῶν νοικοκυριῶν σὲ μικρότερες κατοικίες ἑρμηνεύεται μόνο ἐν μέρει ἀπὸ τὶς μεταβολὲς στὴ σύνθεση τῶν νοικοκυριῶν (αὔξηση ὀλιγομελῶν νοικοκυριῶν λόγῳ διάσπασης συμβίωσης νοικοκυριῶν δύο καὶ τριῶν γενεῶν, αὔξησης ζευγαριῶν μὲ λιγότερα παιδιά, διαζευγμένων, μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν), κατὰ τὸ ὑπόλοιπο ἀποδίδεται -σύμφωνα μὲ τὴν ἔρευνα- σὲ οἰκονομικοὺς λόγους.

Ἐκκλησία: «Ἐπιδημικὴ νόσος τὰ διαζύγια»

.             Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀρχιμανδρίτη Ἰωαννίκιο Κοτσώνη, (Ἡ Σύγχρονη κρίση τῆς συζυγίας), «ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια περνοῦν στὶς ἡμέρες μας τὴ μεγαλύτερη κρίση τῆς ἱστορίας τους». Καὶ ἐξηγεῖ: «Ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια εἶχε ὡραία παράδοση, εἶχε εὐλογία, ἦταν πρότυπο οἰκογενείας σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἀπὸ τότε, ὅμως, ποὺ υἱοθέτησε τὰ ξενόφερτα ἤθη καὶ ἔθιμα, ἀπὸ τότε ποὺ ἀντίχριστοι νόμοι δρομολογοῦν τὴ ζωὴ τῶν Νεοελλήνων, δέχθηκε καὶ δέχεται ὀδυνηρὰ χτυπήματα. Ὁ ἴδιος ὁ πρόεδρος τοῦ Κοινοβουλίου ἀναγκάσθηκε τὰ τελευταῖα χρόνια νὰ ὁμολογήσει: Μὲ τὴν καθιέρωση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου «βγάλαμε τὰ μάτια μᾶς ἐμεῖς οἱ ἴδιοι». Καὶ πρῶτοι ἀπ᾽ ὅλους «ἔβγαλαν τὰ μάτια τους» οἱ βουλευτές μας, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότεροι εἶναι διαζευγμένοι. Βάση καὶ θεμέλιο γιὰ μία ἐπιτυχημένη οἰκογένεια εἶναι ἡ συζυγία, οἱ σύζυγοι, τὸ ἀγαπημένο καὶ ἑνωμένο ἀνδρόγυνο. Ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι φθάσαμε στὸ καταστρεπτικὸ κατάντημα τὰ διαζύγια νὰ ἔχουν αὐξηθεῖ τόσο πολύ, ὥστε οἱ διαλελυμένοι γάμοι νὰ ὑπερβαίνουν τοὺς ὑγιεῖς καὶ σταθεροὺς γάμους. Ὅπου κι ἂν βρεθεῖς θὰ ἀκούσεις γιὰ χωρισμούς. Χωρίζουν παιδιὰ ποὺ πάρθηκαν μὲ σφοδρὸ ἔρωτα καὶ ἀγάπη φοβερή…. Πόσοι ἄλλοι χωρίζουν μετὰ ἀπὸ ἕξι μῆνες, μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο, μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια. Ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος εἶναι πνεῦμα χωρισμοῦ καὶ διαιρέσεως τῶν ἀνθρώπων, ἔχει κατορθώσει νὰ χωρίζει ὄχι μόνο ἀνδρόγυνα νέα καὶ ἀγαπημένα, ἀλλὰ καὶ ἀνδρόγυνα σὲ μεγάλη ἡλικία. Ἀνθρώπους μὲ ἄσπρα μαλλιά. Μὲ μεγάλα παιδιά. Ἀνθρώπους σωστοὺς καὶ σοβαρούς, ποὺ λὲς “μὰ τρελάθηκε ἡ κοινωνία; μουρλάθηκε ὁ κόσμος;”. Ἡ κρίση τῆς συζυγίας καὶ ἡ αὔξηση τῶν διαζυγίων, ποὺ στὴν ἐποχή μας ἔχουν πάρει τὴ μορφὴ ἐπιδημικῆς νόσου, δὲν εἶναι μόνο μία κρίση ποὺ ἀφορᾶ καὶ ἔχει ἐπιπτώσεις στὸ ζευγάρι. Εἶναι μία κρίση καθολική, ποὺ ἁπλώνει τὰ πλοκάμια της σὲ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία. Διαζευγμένος. Διαζευγμένη. Παιδιὰ διαζευγμένων. Πληγὲς ἐσωτερικές, τραύματα ψυχικὰ πάνω σ’ ὅλο τὸ κοινωνικὸ σῶμα. Κι ἔτσι ἔχουμε μία ἄρρωστη, μία τραυματισμένη κοινωνία, στὴν ὁποία μόνον μία εἶναι ἡ θεραπεία καὶ ἡ ὑγεία: Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ συζυγία καὶ ἡ κοινωνία καὶ ὁ κόσμος ὁλόκληρος θὰ μένουν ἀθεράπευτοι, ἡμιθανεῖς, ὅπως ὁ ἄνθρωπος «ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχῶ, ὁ περιπεσῶν εἰς τοὺς ληστᾶς».

Οἱ νέοι καὶ τὸ θολὸ μέλλον τῆς Οἰκογένειας

.             Τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν, ἀναφέρουν ὅτι «οἱ νέοι δὲν προχωροῦν εὔκολα στὸ ἑπόμενο βῆμα ἐνῶ δείχνουν νὰ προτιμοῦν τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης». Εἰδικοὶ καὶ κοινωνικοὶ ἀκτιβιστὲς ἔχουν προειδοποιήσει γιὰ τὴν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν διαζυγίων τὰ τελευταῖα χρόνια, ἀπαιτώντας πολυάριθμα προγράμματα εὐαισθητοποίησης γιὰ τὰ νεαρὰ ζευγάρια προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν ἐπίγνωση τῆς σημασίας τῆς προστασίας τῆς οἰκογενειακῆς δομῆς, ἡ ὁποία εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς κοινωνίας, πάνω στὶς ὁποῖες βασιζόμαστε.
.             Οἱ ἀκτιβιστὲς ζήτησαν τὴν ἐντατικοποίηση στὶς παροχὲς συμβούλων γιὰ τὰ παντρεμένα ζευγάρια καθὼς καὶ τὴν ὑποστήριξη καὶ ὀργάνωση προγραμμάτων καὶ δραστηριοτήτων ποὺ ἐξυπηρετοῦν προκειμένου νὰ ὑπάρξει μία εὐαισθητοποίηση στὴ μείωση τῶν διαζυγίων. Τὸ πρῶτο ἑξάμηνό του 2014 παντρεύτηκαν μόλις 18.806 ζευγάρια, ἐνῶ πέρυσι ὅλο τὸ χρόνο ἔγιναν 41.208 γάμοι ποὺ καὶ πάλι, ἦταν λιγότεροι ἀπὸ προηγούμενες χρονιές.

6 στοὺς 10 χωρίζουν στὰ 50 τους!

.             Ἡ κρίσιμη περίοδος γιὰ τοὺς περισσότερους γάμους εἶναι ὅταν τὸ ζευγάρι φτάνει στὴν ἡλικία μεταξὺ 40 καὶ 50, ὁπότε ἔρχεται ἡ πρώτη κρίση τῆς μέσης ἡλικίας: «Τί ἔκανα στὴ ζωή μου μέχρι τώρα» καὶ φυσικὰ ἀκολουθεῖ ὁ προβληματισμὸς τοῦ «τί κάνω ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα». Τὸ 66% τῶν διαζυγίων πραγματοποιοῦνται σὲ αὐτὴν τὴν ἡλικία, ὅταν πλέον τὰ παιδιὰ ἔχουν μεγαλώσει καί, τουλάχιστον θεωρητικά, τὸ ζευγάρι μπορεῖ νὰ ἔρθει καὶ πάλι πιὸ κοντά. Συμβαίνει ὅμως ἔτσι; Συχνά, ἡ ἀπουσία τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὸ σπίτι ἀποτελεῖ μία σημαντικὴ ἀφορμὴ γιὰ τὴν κρίση τῆς συζυγικῆς σχέσης.
.             Ἀκούγεται ἴσως ξεπερασμένο, ἀλλὰ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονός, ὅτι οἱ γάμοι ποὺ γίνονταν τὰ περασμένα χρόνια, εἶχαν μεγαλύτερη «ἐπιτυχία». Ὄχι φυσικὰ γιατί ἡ γυναίκα δὲν ἐργαζόταν ἢ γιατί εἶχε τὴν οἰκονομικὴ ἐξάρτηση ἀπὸ τὸ σύζυγο. Ὁ λόγος εἶναι ἐμφανέστατος. Ἡ γυναίκα ἀλλὰ καὶ ὁ ἄντρας ἑστίαζαν τὴν προσοχή τους στὴ δημιουργία μίας οἰκογένειας μὲ γερὰ θεμέλια ποὺ ἦταν στηριγμένη κυρίως πάνω στὴν ἀγάπη, τὴν ἀλληλοκατανόηση καὶ τὸν ἀμοιβαῖο σεβασμό.
.             Στὸ χέρι τὸ δικό μας εἶναι νὰ κρατήσουμε τὴν οἰκογένεια ἑνωμένη. Μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις καὶ μὲ βασικό μας ὁδηγὸ πάντα τὸ καλό τῆς οἰκογένειας, μποροῦμε νὰ πορευόμαστε στὴ δύσκολη πορεία τῆς ζωῆς ὁδηγώντας καὶ τὰ παιδιά μας στὸ δρόμο ποὺ χαράξαμε ἐμεῖς.

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

Διαφήμιση

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-11 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Πολλὰ καὶ ἄλλα αἴτια διαζυγίων»

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [ΙΑ´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σημερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Μέρος Γ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Μέρος Δ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Μέρος Ε´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Μέρος ϛ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-6 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων».

Μέρος Ζ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-7 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! ».

Μέρος Η´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-8 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως θὰ κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ»

Μέρος Θ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-9 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῆ νὰ γίνη ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ».

Μέρος Ι´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-10 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀναζητοῦνται ψεύτικα ὑποκατάστατα, δηλαδὴ “ψεύτικη ζωή”».

Πολλὰ καὶ ἄλλα αἴτια διαζυγίων

.           Βεβαίως δὲν εἶναι μόνον ὀ ἄθεος φεμινισμός, μία ἀπὸ τὰς πλέον σοβαρὰς αἰτίας, αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦν εἰς τὸν κλονισμὸν τοῦ συζυγικοῦ βίου καὶ καταλήγουν τελικῶς εἰς τὴν διάλυσιν του συζυγικοῦ εὐλογημένου δεσμοῦ.
.           Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλα πολλὰ πάθη, ἕως καὶ διαστροφικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα πάσχουν ὄχι μόνον οἱ λεγόμενοι “κοσμικοὶ” ἄνθρωποι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ οἱ θεωρούμενοι ὡς εὐσεβεῖς καὶ συνειδητοὶ χριστιανοὶ (ἄνδρες καὶ γυναῖκες) καὶ τὰ ὁποῖα πάθη, εἴτε ψυχικὰ εἴτε σωματικά, σταδιακῶς διαβιβρώσκουν τὰ θεμέλια τοῦ Γάμου καὶ ὁδηγοῦν εἰς, τρόπον τινά, “νεκροὺς γάμους” καὶ τελικῶς εἰς ἐπωδύνους χωρισμοὺς καὶ διαζύγια.

.           Αἱ ἀνωτέρω ὑποσκάπτουσαι τὸν Ἱερὸν δεσμὸν τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας πνευματικαὶ ἀσθένειαι καὶ διαστροφαὶ τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πηγάζουν -ὡς ἔγραψαν καὶ περιέγραψαν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ- ἀπὸ τὰ τρία μεγάλα πάθη, ποὺ μαστίζουν τὸν μεταπτωτικὸν ἄνθρωπον: Τὴν φιλαυτίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν.
.           Ὑπερήφανοι καὶ αὐταρχικοὶ ἄνδρες (οὐχὶ σπανίως, μάλιστα, ἐκ τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων καὶ ἐξομολογουμένων) γίνονται συχνάκις αἰτία, ἡ μὲν σύζυγός των νὰ καταντήση ἀγχῶδες καὶ ἄβουλον ὄν, τὰ δὲ τέκνα των φοβισμέναι καὶ ἀνασφαλεῖς ὑπάρξεις.
.           Παθολογικῶς ζηλότυποι γυναῖκες προκαλοῦν ἀχρειάστους καὶ ψυχοφθόρους συγκρούσεις καὶ διαπληκτισμοὺς ἐντὸς τῆς οἰκογενείας, αἱ ὁποῖαι (συγκρούσεις) πλήττουν πλειστάκις ἀνεπανορθώτως τὴν οἰκογενειακὴν εἰρήνην καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὴν ψυχικὴν ὑγίειαν ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας, ἰδιαιτέρως μάλιστα τῶν τέκνων.
.           Φιλήδονοι καὶ ἀκρατεῖς ἄνδρες ὁδηγοῦνται εἰς καταχρήσεις καὶ ἐξαρτήσεις (ἀλκοολοῦχα ποτά, κάνπνισμα, ναρκωτικαὶ οὐσίαι, ἄσεμνα θεάματα, τζόγος κ.ἄ.) ἀπὸ τὰς ὁποίας μύρια ἄλλα δεινὰ ἕπονται, ὡς π.χ. σωματικαὶ κακοποιήσεις, ψυχολογικαὶ ταλαιπωρίαι, ἀπώλεια περιουσιῶν καὶ εἰσοδημάτων, ἠθικὴ διαφθορά, ψυχικαὶ ὀδύναι, πνευματικὸς θάνατος.
.           Φιλάρεσκοι καί ψυχολογικῶς ἀνασφαλεῖς γυναῖκες γίνονται εὐκόλως εὔκολος «λεία» εἰς τὰ δίκτυα ἐπιτηδείων καὶ ὑπούλων ἀνθρώπων καὶ σταδιακῶς καταλήγουν δέσμιοι παρανόμων ἐρωτικῶν σχέσεων, ἐκ τῶν ὁποίων μία σωτήριος ἔξοδος εἶναι συνήθως λίαν δυσχερὴς καὶ ἀβεβαία.
.           Πάσχουσαι ὑπὸ πλεονεξίας καὶ μεγαλομανίας γυναῖκες, προβαίνουσιν εἰς ἀσκόπους καὶ ὑπερόγκους δαπάνας καὶ ἐξαναγκάζουν τοὺς συζύγους των νὰ προβαίνουν εἰς ἄκρως ἐπισφαλεῖς ἢ καὶ ἀθεμίτους ἐπενδύσεις ἢ εἰς ὑπερωριακὰς ἐξουθενωτικὰς ἀπασχολήσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλειαν τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ εἰρήνης.
.           Ἐρωτομανεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ μεγαλοϊδεατικὰς ἐμμονὰς ἄνδρες, ζοῦν “διπλῆν” ἢ “τριπλῆν” ζωήν, δημιουργοῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ πολλαπλὰς ἐξωσυζυγικὰς σχέσεις, μὲ θανασίμους συνεπείας καὶ ἐν τῷ νῦν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, μετατρέποντες τὸν οἰκογενειακόν των βίον εἰς “θέατρον παραλόγου”.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:  Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-12 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἀπὸ διαδίκτυο σὲ δια -βόλου- δίκτυο».

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-10 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀναζητοῦνται ψεύτικα ὑποκατάστατα, δηλαδὴ “ψεύτικη ζωή”».

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Ι´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σημερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Μέρος Γ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Μέρος Δ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Μέρος Ε´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Μέρος ϛ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-6 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων».

Μέρος Ζ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-7 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! ».

Μέρος Η´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-8 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως θὰ κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ»

Μέρος Θ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-9 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῆ νὰ γίνη ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ».

Προκλητικαὶ ἐνδυμασίαι – ξεγύμνωμα τῶν γυναικῶν

.           Ἄλλον ἐπίμαχον σημεῖον τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἄσεμνος περιβολή, ἡ προκλητικὴ ἐμφάνισις καὶ ἡ ἀνάρμοστος συχνάκις συμπεριφορὰ τῶν γυναικῶν. Αὐταί, καταπατοῦσαι τὸν θεῖον Νόμον καὶ τὴν παραδοσιακὴν ἀνθρώπινην τάξιν, κουρεύονται συχνάκις ὡσὰν νὰ εἶναι ἄνδρες, βάφονται καὶ ἐνδύονται μὲ ἄσεμνον και προκλητικὴν ἐνδυμασίαν! Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγωσιν ἀναισχύντως πρὸς τὸν Θεόν: «Ἐσὺ δὲν μᾶς ἔπλασες ἐν τάξει, ὅπως θὰ ἔπρεπε, ἐμεῖς ὅμως θὰ διορθώσωμεν τὸ ἰδικό Σου λάθος “μεταμορφώνοντας” τὴν ἐμφάνισίν μας, ὥστε νὰ ἑλκύωμεν περισσότερον τὸ ἄλλο φῦλον!», πρὸς ἱκανοποίησιν ἐγωϊστικῶν κινήτρων, οὐχὶ ὅμως ἀρεστῶν εἰς τὸν Θεόν!
.           Ἀλλὰ καὶ πολλαὶ γυναῖκες, μὲ τὸ ἄσεμνον καὶ προκλητικὸν παρουσιαστικόν των, πολλὰς δὲ φορὰς ἐνδεδυμέναι ἀκόμη καὶ μὲ ἀνδρικὴν περιβολήν, τολμῶσι νὰ εἰσέρχωνται καὶ εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἱεροὺς Ναούς! Πόσον φοβερὰ ἡ ἀσέβεια αὕτη! Πῶς τολμῶμεν καὶ εἰσερχόμεθα ἀπρεπῶς καὶ προκλητικῶς εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Κυρίου;
.           Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἐν προκειμένῳ, εἶναι σαφεστάτη καὶ αὐστηροτάτη: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστιν πᾶς ὁ ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. ΚΒ´, 5), δηλαδή, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φορῆ ἡ γυναίκα ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε ὁ ἄνδρας νὰ φορῆ γυναικεῖα ἐνδύματα, διότι εἶναι βδελυκτὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅποιος πράττει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.
.           Μεγάλος λοιπὸν ὁ κρυπτὸς καὶ φανερὸς ἐγωισμὸς πολλῶν λεγομένων “μοντέρνων” γυναικῶν! Ὅταν ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀναζητοῦνται ψεύτικα ὑποκατάστατα, δηλαδὴ “ψεύτικη ζωή”.
.           Αὐτὸς ὁ ἐγωισμὸς ὑποθάλπεται καὶ ἀπὸ τάς, περὶ τῆς κατὰ πάντα δῆθεν ἰσοτιμίας καὶ ἰσότητος ἀνδρὸς καὶ γυναικός, θεωρίας τοῦ ἀθέου φεμινισμοῦ, τοῦ παραβλέποντος τελείως τὴν ἰδιαιτερότητα καὶ ἰδιάζουσαν ἀξίαν ἑνὸς ἑκάστου τῶν δύο φύλων, ξεχωριστά, ὅπως τὰ ἔπλασεν ὁ Δημιουργός!

Ὁ ἄθεος φεμινισμὸς ὡς αἰτία διαζυγίων

.           Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν σοβαροτάτων αἰτίων, ἐκ τῶν ὁποίων προκύπτουν πολλὰ ἀπὸ τὰ συμβαίνοντα εἰς τὰς ἡμέρας μας διαζύγια.
.           Ἀλλά, τί λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ; Δὲν θὰ αὐθεντῆ καὶ δὲν θὰ ἐξουσιάζη ἡ γυνὴ τὸν ἄνδρα, διότι «ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστὸς ἐστι, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ» (Α’ Κορ. ια’, 3). Καί· «οὐ γὰρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνἠρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα» (Α’ Κορ. ια’, 8-9).
.           Πλειστάκις, θεωρούμεναι “μοντέρναι” γυναῖκες θέλουν νὰ ἄρχωσιν τῶν ἀνδρῶν! Διὰ τοῦ τρόπου ὅμως τούτου ἀνατρέψαμεν καὶ ἀναστρέψαμεν τὴν φυσικὴν τάξιν τῶν πραγμάτων! Καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐξεκλίναμεν τελείως ἀπὸ τὸ ἐξ ὑπαρχῆς, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ “κατ’ εὐδοκίαν” θέλημα τοῦ Θεοῦ!
.           Ἄλλαι πάλιν γυναῖκες (μερικαὶ μάλιστα προχωρημένης ἡλικίας, ἔχουσαι συχνάκις καὶ ἐγγόνια) καπνίζουν, βάφονται προκλητικῶς, σπαταλοῦν πολλὰς καὶ πολυτίμους ὥρας διὰ τὸν τεχνητὸν καὶ ψεύτικον “καλλωπισμὸν” των, χαρτοπαίζουν, μεταβαίνουν εἰς λάγνους χοροῦς καὶ πονηρὰς δισκεδάσεις καὶ προβαίνουν εἰς ἀνοικείους πράξεις καὶ συναναστροφάς! Καὶ ἄλλαι, ὄχι μόνον δὲν παροτρύνουν τοὺς υἱοὺς καὶ θυγατέρας των νὰ σωφρονῶσι, νὰ διατηρήσωσιν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τὸ πλυτιμότατον δῶρον τῆς ἁγνότητός των, ποὺ τοὺς τὸ ἐδώρησεν οὐχὶ ἀσκόπως, ἀλλὰ χρησίμως, σκοπίμως καὶ διὰ τὸ βαθύτατο συμφέρον των ὁ Θεός, μέχρι τῆς ἡμέρας τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ὄχι μόνον δὲν τοὺς συμβουλεύουν [καὶ μάλιστα μετὰ δακρύων, νύκτα καὶ ἡμέραν, ὡς συμβουλεύει ὁ Ἀπ. Παῦλος (Πράξ. κ´ 31)] αὐτὰς τὰς εὐλογημένας, θεοσδότους καὶ σωτηρίους ἐντολάς, ἀλλά, ἀντιθέτως, τοὺς ἐξωθοῦν οἱ ἴδιοί των οἱ γονεῖς εἰς τὸ νὰ πηγαίνουν εἰς τὰ νυκτερινὰ κέντρα, διὰ νὰ γνωρισθοῦν τάχα μὲ νεάνιδας καὶ νεαροὺς καὶ νὰ δημιουργήσουν, κατὰ συνέπειαν, παρανόμους «δεσμούς»! Ἀλλὰ φεῦ! Εἰς τὸ ὕστερον, ὡς εἶναι ἑπόμενον, ὅλον προβλήματα παρουσιάζονται, καὶ ὑποφέρουν τόσον τὰ παιδιὰ ὅσον καὶ οἱ γονεῖς, καὶ δρέπουν τοὺς πικροὺς καρποὺς τῶν ἐπιπολαίων «σχέσεων»  καὶ ὑποδούλων «δεσμῶν», καὶ τὰς συνεπείας τῆς ἀκαταστασίας καὶ ἐν τέλει τῆς Ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-11 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Πολλὰ καὶ ἄλλα αἴτια διαζυγίων»

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-6 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων».

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Ϛ´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Μέρος Γ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Μέρος Δ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Μέρος Ε´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις
προτοῦ τελεσθῆ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου
συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης»
(Ἀνεξίτηλον ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται γίνη κάποιος ἱερεὺς)

.           Τὴν πολυτίμητον διάστασιν καὶ κορυφαίαν ἀξίαν τῆς ἁγνότητος καὶ παρθενίας, τόσον διὰ τὸν ἄνδρα, ὅσον καὶ διὰ τὴν γυναίκα, μέχρι τὴν ὥραν τῆς τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ἐκφράζουν ἐμφανέστατα καὶ ἀδιαμφισβήτητα οἱ θεόπνευστοι ἁγιοπνευματικοὶ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας!
.           Συμφώνως μὲ τοὺς ἐντεταγμένους ἀμετακλήτως εἰς τὰς θεοπνεύστους ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ἱεροὺς Κανόνας, ἡ προγαμιαία σαρκικὴ σχέσις, ἀκόμη καὶ μεταξὺ μεμνηστευμένων (αὐτῶν, ποὺ δὲν ἐτέλεσαν μὲν ἀκόμη τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἀλλ’ ὅμως προγραμματίζουν μελλοντικῶς νὰ πραγματοποιήσουν τὸν Γάμον των), ἀποτελοῦν ἀνεξίτηλον (δηλαδὴ μὴ ἀνατρέψιμο καὶ μὴ ἐπιδεχόμενον, καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, ἀναίρεσιν) ἐμπόδιον διὰ νὰ χειροτονηθῆ κάποιος εἰς βαθμὸν ἱερωσύνης.
.           Ἀνέφερε περὶ τούτου τοῦ ζητήματος καὶ ὁ μακαριστὸς ἅγιος Γέροντάς μας Γερμανός: «Εἶναι τελείως ἀνεπίδεκτα “οἰκονομίας” τὰ καθοριζόμενα ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κωλύματα Ἱερωσύνης. Δὲν ἐπιτρέπεται δηλαδὴ σὲ καμμιὰ περίπτωσι νὰ δοθῆ “συμμαρτυρία”, γιὰ νὰ προσέλθη στὶς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης κάποιος, ποὺ ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι οἱ πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο του σεξουαλικὲς σχέσεις, ἔστω καὶ μὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀρραβωνιαστικιά του, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο του, σεξουαλικὴ σχέσι, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀρσενοκοιτία.
.           Οἱ Πνευματικοί, ποὺ συγκαταβαίνουν σὲ τέτοιες περιπτώσεις καὶ δίνουν “συμμαρτυρία”, φἐρουν τεράστια εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ (σ.σ. ὅπως ἀσφαλέστατα καὶ οἱ ἐμπλεκόμενοι, ἐν ἐπιγνώσει, εἰς τοιαύτας χειροτονίας, εἴτε λαϊκοί, εἴτε ἱερωμένοι)! Ἀλλοίμονο καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ κρύβουν τέτοια ἁμαρτήματα ἀπὸ τὸν Πνευματικό, γιὰ νὰ ὑποκλέψουν στὴ συμμαρτυρία του, καὶ νὰ γίνουν ἀναξίως ἱερεῖς!» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης, Φῶς ἱλαρὸν καὶ μυστικὸν στὴν σκοτοδίνη τῶν σύγχρονων καιρῶν», Ἔκδοσις Ἱ.Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).
.           Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγη ἐπίσης καὶ ὁ λίαν ἐπικίνδυνος ἀλυσιδωτὸς κατήφορος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ εὐκόλως θὰ ἐπακολουθήση. Ἐὰν δηλαδὴ κάποιος ἔλαβε “συμμαρτυρίαν” διὰ χειροτονίαν του, ἐνῷ δὲν θὰ ἔπρεπε, ὁ τοιοῦτος, εὐκόλως ἀργότερον θὰ δίδη καὶ αὐτὸς “συμμαρτυρίας” εἰς ἔχοντας “κωλύματα ἱερωσύνης”. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εὐκόλως θὰ διαιωνίζεται. Καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ κακό, εἰς τὸ χειρότερον…
.           Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων: Προβαίνοντες εἰς χειροτονίας πρὸς “ἐπίλυσιν” τάχα προσκαίρων ἀναγκῶν, ἀνοίγονται οἱ “ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου” διὰ πολλὰ ἐπερχόμενα ἀργότερον ἀναπόφευκτα δεινά, εἴτε ἐμμέσως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμφανῶς, εἴτε ἀφανῶς!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-7 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ απὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! ».

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Ε´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Μέρος Γ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Μέρος Δ´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἐπικρατήσασα ἁμαρτωλὴ “μόδα” τῶν προγαμιαίων ὀνομαζομένων “δεσμῶν”, “σχέσεων” καὶ τῶν ἄνευ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου “συμβιώσεων”

.           Ἄμεσα συνδεδεμένο πρὸς τὸ ἀκραῖον κατὰ τὰς ἡμέρας μας, κατρακύλισμα εἰς τὴν ἀπιστίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν σαρκολατρείαν εἶναι καὶ αἱ λεγόμεναι “προγαμιαῖαι σχέσεις”. Δὲν φθάνουν δηλαδὴ οἱ νέοι μας ἁγνοὶ καὶ παρθένοι εἰς τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου, ὅπως δηλαδὴ τὰ καθορίζει ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ δυστυχῶς ἔχουν πλειστάκις σχέσεις σαρκικὰς πρὸ τοῦ Γάμου των.
.           Παραγνωρίζουν οἱ νέοι μας ὅτι ἡ διάρκεια καὶ ἡ ὑγιεία τῆς σχέσεως τοῦ ἀνδρογύνου ἐξασφαλίζεται, διὰ τοὺς πιστούς, ἐντὸς τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Μέσα εἰς τὸ Μυστήριον, ἡ σχέσις ἐξαγιάζεται, ἐξυψώνεται, ἀποκαθαίρεται, ὡριμάζει κατὰ τρόπον ὑγιῆ καὶ ἀναδεικνύεται βαθμηδὸν εἰς βαθεῖαν, ἀληθινὴν καὶ ἁγίαν Ἀγάπην!
.           Πῶς λοιπὸν θὰ θεμελιωθῆ θεαρέστως ὁ μελλοντικός των Γάμος χωρὶς πνευματικά, εὐλογημένα καὶ θεῖα θεμέλια;
.           Εἰς τὰς ἡμέρας μας, μάλιστα, ἡ παρεκτροπὴ αὐτὴ ἀπὸ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ κατήντησεν ὕπουλος ξεπεσμός. Διότι, καὶ ἀπὸ τὴν ἐκκίνησιν ἀκόμη τῶν μὴ εὐλογημένων αὐτῶν συμβιώσεων, ἐνυπάρχουν ἐπιμελῶς κεκρυμμένα μέσα εἰς αὐτάς, τὰ σπέρματα τῶν μετέπειτα ἐπερχομένων συνήθως ὀδυνηρῶν, ἕως καὶ ἐκρηκτικῶν συνεπειῶν, ὅπως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, ὀδυρμῶν, ψυχικῶν ἀνασταστώσεων, τραυμάτων, ἔχθρας, μίσους, φθόνων, ἀκόμη καὶ φόνων (π.χ. ἐκτρώσεων)!
.           Κατήντησε δυστυχῶς “ναρκοθετημένο πεδίον” ἡ ἁμαρτωλοτάτη αὐτὴ συνήθεια, δηλαδὴ τὸ νὰ συζοῦν οἱ ἀρραβωνιασμένοι πρὸ τοῦ Γάμου των, ὡσὰν νὰ ἦσαν νυμφευμένοι. Καὶ τοῦτο μάλιστα συμβαίνει, οὐχὶ σπανίως, καὶ μὲ τὴν προτροπήν, ἢ ἔστω μὲ τὴν ἀνοχὴν (καὶ ἑπομένως συνενοχὴν) τῶν γονέων των!
.           Δὲν ἀντιλαμβάνονται, δυστυχῶς, ὅτι δι’ αὐτοῦ τοῦ ἐντελῶς λανθασμένου καὶ ἀνευλογήτου τρόπου συμβιώσεως ὑποσκάπτονται τὰ πνευματικὰ θεμέλια τοῦ μελλοντικοῦ των Γάμου, μὲ πολλὰς καὶ θλιβερὰς συνεπείας διὰ τὴν μετέπειτα ζωήν των, ὄχι μόνον ἐν τῷ παρόντι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἐν τῷ μέλλοντι…
.           Τί δὲ νὰ εἴπωμεν καὶ διὰ τοὺς λεγομένους “πολιτικοὺς γάμους”, ὅπου ὑποτιμᾶται βαναύσεως τὸ Ἱερὸν Μυστήριον, στερεῖται οὕτω τὸ ζεῦγος τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἶναι ἀναπόφευκτοι αἱ μετέπειτα ὀδυνηραὶ ἐξελίξεις καὶ καταλήξεις!
.           Φθάσαμεν δυστυχῶς, κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς Ἀκραίας Ἀποστασίας, καὶ εἰς τὸ πρωτοφανὲς φαινόμενον, πρῶτα νὰ γεννῶνται τὰ τέκνα (ὅσα βεβαίως δὲν ἐφονεύθησαν μὲ τὴν ἐπάρατον ἔκτρωσιν) καὶ ἔπειτα νὰ τελεῖται τὸ Ἱερὸν Μυστήριον τοῦ Γάμου! Ἐὰν, βεβαίως, δὲν καταλήξωμεν, ἀντὶ τοῦ Μυστηρίου, εἰς τὴν συνέχισιν τῆς παρανόμου συμβιώσεως, ἢ τὴν σύναψιν τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου”, ὅπερ ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησις καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-6 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων».

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Δ´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

 

Γ´ Μέρος: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

 

Δια-φθορὰ καὶ Διαζύγια

.           Μὲ τὸ γενικότερον κατάντημα τῆς ἰδιαζούσης ποιοτικῶς καὶ ἀκραίας ποσοτικῶς Καταστάσεως Ἀποστασίας εἰς τὰ ἡμέρας μας, ἐπῆλθαν ἀναποφεύκτως καὶ αἱ σήμερον ἀναφανεῖσαι μεγάλαι συμφοραὶ εἰς τὸ Γένος μας.
.           Μεταξὺ τῶν ἄλλων αὐξάνονται συνεχῶς οἱ χωρισμοὶ καὶ τὰ διαζύγια, κατὰ δραματικὸν καὶ ραγδαῖον μάλιστα ρυθμόν.
.           Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων!
.           Γνωρίζομεν, ἐκ τῆς πολυχρονίου ἐμπειρίας μας, πολὺ καλά, ὅτι ὅσοι Χριστιανοὶ εἶναι πραγματικῶς συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της δὲν ἔχουν τὰ ἰδιάζοντα ἀσήκωτα οἰκογενειακὰ προβλήματα, ποὺ συνεπάγεται καὶ ἐπιφέρει ἡ Ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν καὶ καταλήγουν πλειστάκις εἰς τὸν χωρισμὸν μεταξὺ τῶν ἐγγάμων.
.           Ἀλλὰ καὶ εἰς περιπτώσεις, ποὺ ἐμφανισθοῦν σοβαρὰ προβλήματα μέσα εἰς ὄντως χριστιανικὰς οἰκογενείας, αὐτὰ δύνανται εὐκολώτερον νὰ ξεπεραστοῦν, μὲ τὴν πίστιν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ὑπομονήν, θεμελιώδεις ἀρετὰς τὰς ὁποίας ἐδίδαξεν ὁ Χριστός. Καὶ τὰ ἀναφυόμενα προβλήματα ἀντιμετωπίζονται ἐπιτυχῶς καὶ ἐπωφελῶς, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ αὐτοὺς βεβαίως, ποὺ πιστεύουν Αὐτὸν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολάς Του.
.           Ἀντιθέτως, ἐὰν εἴμεθα ἀποξενωμένοι καὶ ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς πραγματικὴν μετάνοιαν, αὐτομεμψίαν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν, χωρὶς προσευχήν, χωρὶς νηστείαν, χωρὶς ταπείνωσιν, χωρὶς τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, τότε ἀπὸ μόνοι μας ἐκδιώκομεν ἀπὸ τὴν ζωήν μας τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναποφεύκτως θὰ ὑποπέσωμεν καἰ εἰς ποικίλα σαρκικὰ πάθη, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν λαγνείαν. Αὐτὰ τὰ πάθη μᾶς σκοτίζουν τὸν νοῦν καὶ τὴν διάνοιαν, μᾶς παραπλανοῦν καὶ μᾶς ὁδηγοῦν εἰς ἀποπροσανατολισμόν, τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν αὐτοκαταστροφήν. Καὶ τοιουτοτρόπως δημιουργοῦνται ὅλα ἐκεῖνα τὰ οἰκογενειακὰ δράματα, τὰ ὁποῖα βλέπομεν καὶ ἀκούομεν δυστυχῶς καθημερινῶς. Γονεῖς π.χ. μὲ δύο καὶ τρία παιδιὰ καταντοῦν εἰς τὸ νὰ δημιουργοῦν παρανόμους “σχέσεις” καὶ “δεσμούς” νὰ ὑποδουλώνονται εἰς τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας, καὶ λόγῳ αὐτῶν τῶν παρανομιῶν νὰ διαλύουν τὰς ἐννόμους οἰκογενείας των, προφασιζόμενοι πλῆθος ἀδικαιολογήτων “δικαιολογιῶν” καὶ σοφιστικῶν προφάσεων ἐν ἁμαρτίαις!
.           Δυστυχῶς αἱ ἐξωγαμαιαῖαι “σχέσεις” ἐπιφέρουν ”σχάσεις” (=σχίσιμο) τῶν ἱερῶν καὶ εὐλογημένων σχέσεων ἐν τῷ Γάμῳ, καὶ οἱ λεγόμενοι “δεσμοὶ” καθιστοῦν “δεσμίους” (=ὑποδούλους) εἰς τοὺς δαίμονας, ὅσους ὑποκύπτουν εἰς αὐτά.
.           Ἀλλά, καὶ ἄλλο ὀδυνηρὸ ἀποτέλεσμα ἐπέρχεται ἀπὸ τὴν διάλυσιν τῶν οἰκογενειῶν, διότι πλειστάκις καὶ τὰ παιδιὰ ἀπὸ διαλυμένας οἰκγογενείας, οὔτε προκόπτουν, οὔτε εὐδοκιμοῦν.Καταντοῦν οὐχὶ σπανίως προβληματικά, ἀφοῦ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, δὲν βλέπουν τὸ καλὸν καὶ ἅγιον παράδειγμα εἰς τὴν ζωὴν τῶν γονέων των! Ἐκ τῆς προσωπικῆς μας πείρας, δυνάμεθα νὰ εἴπωμε ὅτι καὶ τὰ τέκνα ἐκ τῶν διαλυομένων οἰκογενειῶν, τείνουν μελλοντικῶς συχνάκις καὶ αὐτὰ νὰ δημιουργήσουν, μὲ τὴν σειράν τους, προβληματικὰς οἰκογενείας! Βεβαίως, ὅπου ὑπάρχει γνησία Μετάνοια εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποτραπῆ μιὰ τέτοια ὀδυνηρὰ ἐξέλιξις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-5 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ἡ σύναψις τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησιν καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-3 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!»

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας [Γ´]

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου 
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ»
(περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου) 
ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος α´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-1 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου)

Μέρος Β´: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-2 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια».

Ἡ σημερινὴ μεγιστοποιημένη Ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐπηρεάζει ἐπικινδύνως καὶ τὴν εὐλογημένην πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ «Μυστηρίου τοῦ Γάμου»

.           Αὐτὴ ἡ γενικωτέρα Κατάστασις Ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας δὲν ἄφησε ἀσφαλῶς ἀπείρακτον οὔτε καὶ τὴν ἐν Θεῷ πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Γάμου!
.           Ὡς συνέπεια αὐτοῦ τοῦ γεγονότος παρατηρεῖται εἰς τὰς σχέσεις τῶν φύλων διαφθορά, ψεῦδος, μεγάλη ὑποκρισία, ξεγύμνωμα, ἀνήθικος πρόκλησις ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, πορνεῖαι, μοιχεῖαι καὶ φόνοι (π.χ. ἐκτρώσεις)!
.           Μεγάλη εἶναι ἡ αὔξησις τῶν ποικίλων συνεπαγομένων καὶ συμπεπλεγμένων ἐγκλημάτων, λόγῳ τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅπως ἤδη προαναφέραμεν, τὸ ἔγκλημα τῶν βδελυρῶν ἐκτρώσεων, ὅπου ὁ ἴδιος ὁ γονεὺς καταντᾶ εἰς τό σημεῖον νὰ φονεύση ὁ ἴδιος, μὲ τὴν ἰδικήν του ἀπόφασιν, ἔγκρισιν, συνενοχήν κ.ἄ., τὸ ἰδικόν του σπλάγχνο, τὸ ἐντελῶς ἀθῶον καὶ ἀνυπεράσπιστον κυοφορούμενον παιδί του!!!
.           Εἶναι ὁλοφάνερον πλέον ὅτι ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!
.           Ἔπαυσε κατ’ ἀρχὰς νὰ ὑπάρχη ὁ πρέπων σεβασμὸς καὶ ἡ εὐλογημένη ὑπακοὴ τῶν τέκνων πρὸς τοὺς γονεῖς τους.
.           Τὰ διαζύγια συνεχῶς καὶ πληθύνονται. Παντοῦ μοιχεῖαι, πορνεῖαι, ποικίλαι ἀπερίγραπτοι ἀσωτεῖαι, μέχρι καὶ βδελυρόταται διαστροφαί, ὅπως π.χ. αἱ ἐπαίσχυνται ὁμοφυλοφιλίαι. Μεγάλη ἀδιαφορία ἀπὸ πολλοὺς πρὸς τὴν συζυγικὴν πίστιν καὶ πρὸς τὸν ἱερὸν θεσμὸν τῆς οἰκογενείας, ὅπως τὰ ὥρισεν ὁ Θεός. Ἐχάθη ἡ σωφροσύνη, ἐφυγαδεύθη ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ! Καὶ ὅλαι αὐταὶ αἱ ἁμαρτίαι μᾶς φέρουν ἀντιμετώπους πρὸς τὸν ἴδιον τὸν Θεόν! Καί, ὡς τὰ πράγματα δεικνύουν, δημιουργοῦμεν “ἐξ ἰδίων μας”, ἀπὸ μόνοι μας, ἐκείνας τὰς ἁμαρτωλὰς προϋποθέσεις, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν ἀναποφεύκτως πρὸς τὴν αὐτοτιμωρίαν μας καὶ τοιουτοτρόπως κατρακυλοῦμεν πρὸςτὴν αὐτοκαταστροφήν μας!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ-4 (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Καθηγούμ. Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου) «Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων».

Ο,ΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ… (Δ. Νατσιός) «Ὅλα τὰ κατακάθια τῆς ψευτοπροόδου, πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες κατασπάραξαν τὴν οἰκογένεια».

Ὅ,τι ξεκίνησε στὴ Ρωσία, θὰ τελειώσει στὴ Δύση…

Γράφει ὀ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

.                   Στὰ χρόνια τοῦ Σταλινισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε μετατρέψει τὴν σοβιετικὴ χώρα σὲ ἀπέραντο ἐργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιῶν ἢ σὲ στρατόπεδα ἐξοντώσεως ἀνεπιθυμήτων, χιλιάδες φυλακισμένοι εἶχαν ἐπισκεπτήριο μία φορὰ τὸν χρόνο, γιὰ 15 λεπτά. Οἱ γυναῖκες τους – ὅπως μᾶς τὸ διηγεῖται ὁ Σολζενίτσιν στὸ «Ἀρχιπέλαγος Γκουλὰγκ – , ποὺ συχνὰ ζοῦσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τὰ ναῦλα τους, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ νὰ ταξιδέψουν τὴν ὁρισμένη ἡμερομηνία, ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀντικρίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ συζύγου τους, μόλις γιὰ 15 λεπτά, καὶ μάλιστα πίσω ἀπὸ μία χοντρή, προστατευτικὴ σίτα. Κι ἐνῶ «ζοῦσαν» γι’ αὐτὴν τὴν στιγμὴ καὶ ἑτοίμαζαν τὰ λόγια, ποὺ θὰ τοὺς ἔλεγαν μὲς στὰ 15 αὐτὰ λεπτά, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς δὲν ἄνοιγαν καθόλου τὸ στόμα, μόνο κοιτάζονταν μὲ πόνο ὅλη τὴν ὥρα, ὥσπου νὰ τὶς ἀπομακρύνουν οἱ δεσμοφύλακες. Κι αὐτὸ γινόταν γιὰ 10, 15 καὶ 25 χρόνια.
.                   Τί κρατοῦσε τόσο σφιχτὰ δεμένες τὶς καρδιὲς ἐκεῖνες; Μὰ τὸ βαθὺ καὶ δυνατὸ μυστήριο τῆς οἰκογένειας, τὸ εὐλογημένο καταφύγιο. Τὰ 15 λεπτὰ ἀρκοῦσαν, γιὰ νὰ βιώσουν καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν οἱ δύστυχες ἐκεῖνες γυναῖκες, τὴν θεόζευκτο ἕνωση. Εἶναι γνωστὸ πώς, ὅσο βασίλευαν στὶς χῶρες ἐκεῖνες τὰ σκοτάδια τοῦ μαρξισμοῦ, οἱ θεσμοὶ ποὺ δέχτηκαν τὰ πιὸ βαριὰ πλήγματα ἦταν ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία περιβάλλει τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια μὲ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἱερότητα τοῦ μυστηρίου. Θυμίζω ὅτι ἥρωας τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ παράδειγμα πρὸς μίμηση, εἶχε ἀναδειχθεῖ ὁ Πάβελ Μορόζιν, ὁ φανατισμένος ἔφηβος, ποὺ κατήγγειλε στὶς ἀρχὲς τοὺς γονεῖς του, ὡς κουλάκους (=εὔποροι χωρικοί), προκαλώντας τὴν δολοφονία τους καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ἄγαλμα κατεδαφίστηκε, ὅταν σαρώθηκε ὁ «ὑπαρκτός». Ὁ Μορόζιν εἶχα ὑψωθεῖ σὲ πρότυπο ἐπαναστατικῆς ἀρετῆς καὶ κομματικῆς ἀφοσιώσεως, ὄντας στὴν πραγματικότητα ἡ πιὸ κυνικὴ ἐνσάρκωση τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πνεύματος, αὐτοῦ ποὺ ἀπέκοβε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε κοινωνικό, πνευματικὸ καὶ προσωπικὸ δεσμό, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀπορροφηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ Κόμμα, νὰ μεταβληθεῖ σὲ πειθήνιο ἐνεργούμενό του.
.                   Ὅταν κατέπεσε τὸ καθεστὼς τοῦ τρόμου, ὅλα αὐτὰ σωριάστηκαν. Ὅμως, ὅ,τι ἄρχισε ἐκεῖ, τελειώνει στὴν σάπια Δύση, τῆς ὁποίας καταντήσαμε σκωληκοειδὴς ἀπόφυση καὶ κακέκτυπο. Τὸ βλέπουμε ὅλοι. Βάλθηκαν ὅλα τὰ κατακάθια τῆς ψευτοπροόδου νὰ μαγαρίσουν καὶ νὰ διαλύσουν τὴν οἰκογένεια. Σύμφωνα συμβίωσης, ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ἀσέλγειας, ποινικοποίηση οὐσιαστικὰ τῆς πολυτεκνίας, πράξεις ποὺ μαραζώνουν τὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς οἰκογένειας. Καί, ὅπως ἔχω ξαναγράψει, τὰ δηλητήρια ἐνσταλάζονται ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀκόμη. Δὲν θὰ βρεῖς στὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο οὔτε ἕνα κείμενο στὰ «περιοδικὰ ποικίλης ὕλης», τὰ ζοφερὰ βιβλία Γλώσσας, στὸ ὁποῖο νὰ ἐξυμνεῖται καὶ νὰ προβάλλεται ἡ ὑγιὴς οἰκογένεια. Διαζύγια, ἀπιστίες γονέων, ἐνδοοικογενειακὴ βία, σκύβαλα καὶ περιτρίμματα, ποὺ μαυρίζουν τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἄφησε κυριολεκτικὰ ἐμβρόντητο τὸν συντάκτη αὐτῶν τῶν γραμμῶν, γιὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀνευθυνότητας καὶ τοῦ ἐσκεμμένου διασυρμοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας εἶναι ὅσα «ἐκτόξευαν» κάποιοι δημοσιολογοῦντες σὲ πρωινὴ ἐκπομπὴ τῆς λεγόμενης Δημόσιας Τηλεόρασης. Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ ἐκθείαζαν τὰ ὀφέλη τοῦ διαζυγίου ἐν μέσῳ τῆς κρίσης. Πολλὰ ζευγάρια καταφεύγουν ἢ ὠθοῦνται στὸ διαζύγιο, γιατί ἔτσι ἐπιτυγχάνουν: πρόωρη συνταξιοδότηση, ἀποφυγὴ κατασχέσεως οἰκίας, λαμβάνουν ἐπιδόματα προνοίας, ἐλαχιστοποιεῖται ἡ περίπτωση διαθεσιμότητας-ἀπόλυσης, ἀντιμετωπίζονται εὐνοϊκότερα φορολογικῶς, τὰ παιδιά τους γίνονται δεκτὰ σὲ παιδικοὺς σταθμοὺς καὶ εἰσάγονται σὲ ἑστίες ἢ λαμβάνουν ὑποτροφίες οἱ φοιτητὲς-παιδιὰ χωρισμένων γονέων. (Ἤδη στὸ νομὸ Ἀττικῆς τὰ διαζύγια, ἀπὸ 4.600 ποὺ ἦταν ὅλο τὸ 2012, μέχρι τὸν Αὔγουστο τοῦ 2013 ἔφτασαν τὰ 4.800. Τὰ διαζύγια αὐτὰ χαρακτηρίζονται εἰκονικά. Οἱ πνευματικὲς καὶ ἠθικές, ὅμως συνέπειες αὐτοῦ τοῦ γεγονότος εἶναι τεράστιες καὶ καλὸ εἶναι κάποιος ἔμπειρος πνευματικὸς νὰ τὶς ἀναλύσει.Τὸ μόνο ποὺ μπορῶ νὰ πῶ ὡς δάσκαλος ποὺ ἀντιμωπίζει καὶ ζεῖ μὲς στὴν τάξη τέτοια πράγματα καθημερινά, εἶναι ὅτι κατάρρευση τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ φρικτότερη ἐμπειρία στὴν ζωὴ ἑνὸς παιδιοῦ).
.                   Τὸ θέμα ὅμως εἶναι ἀλλοῦ. Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ προστασία καὶ θαλπωρή, ἱκανοποιεῖ καὶ τὴν ἀνάγκη ποὺ αἰσθάνεται τὸ ἄτομο νὰ εἶναι μέλος μίας κοινότητας οἰκείας, ἀμεσότερης καὶ προσωπικῆς. Λειτουργεῖ ὡς συνεκτικὸς ἱστὸς καὶ καταφύγιο, κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἔννοια τῆς πατρίδας. («Δὲν ζεῖ χωρὶς πατρίδα, ἡ ἀνθρώπινη ψυχή», λέει ὁ Παλαμᾶς). Τὶς τελευταῖες ὅμως δεκαετίες ἐν ὀνόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμοῦ καὶ ἀβασάνιστου ἐξευρωπαϊσμοῦ, καταστρέψαμε ἀδίστακτα τῆς ἐθνικές μας ρίζες, ἐγκαταλείψαμε τὴν ἔξοχη παράδοσή μας, ποὺ δὲν ἦταν ἕνα στοιχεῖο αἰσθητικὸ καὶ διακοσμητικό, ὅπως συνήθως τὸ θεωροῦν οἱ «θολοκουλτουριάρηδες», ἀλλὰ τὸ ὑπαρξιακὸ ὑφάδι ζωῆς τοῦ λαοῦ μας, ἀποδυναμώσαμε καὶ διαλύουμε πιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ἰδοὺ τὰ ἐπίχειρα τῆς ἀφροσύνης. Διαζύγια καί, κυρίως τὰ νέα παιδιά, ἀνέστια καὶ πνευματικῶς λιμοκτονοῦντα, μιᾶς καὶ δὲν βρίσκουν «καταφυγὴ καὶ σκέπη κραταιὰ» στὴν οἰκογένεια, ἀποδημοῦν «εἰς χώραν μακράν», βρίσκουν ἄλλες «οἰκογένειες» ἐπικίνδυνες καὶ ἀκραῖες ποὺ τοὺς προσφέρουν, ἐκτὸς ἀπὸ προστασία, καὶ κουκοῦλες, γκλομπς, μολότωφ, βία, μίσος, φανατισμὸ καὶ καταστροφή. (Πόσο ἐπίκαιρος εἶναι ὁ Φώτης Κόντογλου, ὅταν ἔγραφε πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια, στὰ «Μυστικὰ Ἄνθη»: «Ἡ νεότητα μαραζώνει γιατί δὲν ἔχει, ἡ δυστυχισμένη, μήτε σκοπὸ στὴ ζωή της, μήτε ἐνθουσιασμὸ γιὰ κάποιες ἰδέες, μήτε ὄρεξη γιὰ τίποτα. Ἄκεφη καὶ ἀνόρεχτη. Εἶναι σὰν ὑπνοβάτης. Συζητᾶ ὁλοένα γιὰ ἀσήμαντα πράγματα ποὺ τοὺς δίνει μεγάλη σημασία καὶ εἶναι νὰ κλαίγει κανεὶς ἀκούγοντας τὶς κουβέντες της, τὰ πειράγματά της, καὶ βλέποντας τὶς ἀνόητες σκηνοθεσίες, ποὺ μ’ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ δώσει κάποια σημασία στὴ ζωή. Οἱ ψυχὲς τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπὸ τὰ ἄγρια ἔνστικτα, ποὺ τὰ ἀνεβάσανε στὴν ἐπιφάνεια ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ποὺ ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελλὸς λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σὰν παλιόγρια λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακὸς Φρόυντ, κι ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες. Ὅσοι τοὺς θαυμάζανε, ἂς καμαρώσουνε σήμερα τὰ φαρμακερὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώσανε μέσα στὶς καρδιὲς καὶ στὶς ψυχὲς τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητας»).
.                   Καὶ ἡ τρισάθλια κυβέρνηση, οἱ γελωτοποιοὶ τῆς Μέρκελ, ἀντὶ νὰ στηρίζει τὴν οἰκογένεια καὶ δὴ τὴν πολύτεκνη, νὰ διατηρήσει τὰ οὕτως ἢ ἄλλως πενιχρὰ εὐεργετήματα τοῦ γάμου καὶ τῆς παιδοποιίας, ἐπιβραβεύει τὸ διαζύγιο. Ἂς μὴν  ἀποροῦμε γιὰ τὶς δολοφονίες, τὰ μαχαιρώματα, τὶς βιαιοπραγίες ποὺ «φυτρώνουν» στὶς καρδιὲς τῶν κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας. Ὅπως ὅμως λέει θυμόσοφα ὁ λαός μας «ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθεῖς»…

ΛΑΟΣ ΑΓΛΩΣΣΟΣ, δηλ. ΑΣΚΕΠΤΟΣ. ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ;

Ἀπόσπασμα ἄρθρου ὑπὸ τὸν τίτλο:
«Ἀντίλογος στὴν πολιτικὴ τῶν ψευδαισθήσεων»
Τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
στὴν ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 22.09.13

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Εὐθύβολες οἱ διαπιστώσεις τοῦ Χρ. Γ.. Γράφει μεταξὺ ἄλλων : «ὁ λαὸς ρημαγμένος ἀπὸ τὴ συμφορά, ἄγλωσσος πιά, δηλαδὴ ἄσκεπτος, ἄκριτος (χάρη στὰ πρακτοράκια τῆς μεθοδικῆς ἐξηλιθίωσης ποὺ παρήλασαν ἀπὸ τοὺς θώκους τοῦ ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τριάντα ἐννέα ὁλόκληρα χρόνια…μοιάζει τελείως ἀνίκανος νὰ κατανοήσει ὅτι οἱ λύσεις κοινωνικῶν προβλημάτων γεννιῶνται».
Χρειάζεται ὅμως νὰ τονισθεῖ ὅτι ὁ Λαὸς ΟΙΚΕΙᾼ ΒΟΥΛΗΣΕΙ ΕΞΗΛΙΘΙΩΘΗΚΕ. Τὰ πρακτοράκια, οἱ Ἐργολάβοι τῆς Ἀλλοτριώσεως, ἐργάστηκαν βεβαίως ἐντατικὰ καὶ μεθοδικὰ γιὰ νὰ πετύχουν τὴν ἐξηλιθίωση. Ἀλλὰ αὐτὸ ἐπετεύχθη μὲ τὴν ΑΝΟΧΗ  καί, καλύτερα, ΕΝΟΧΗ τοῦ ἴδιου τοῦ Λαοῦ. Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἐπὶ τέσσερις δεκαετίες ἀνανέωνε τὴν ἐμπιστοσύνη του σὲ κείνους ποὺ τὸν σκύλευαν. Τέτοιος Λαός, ποὺ προτίμησε τὰ ξυλοκέρατα ἀπὸ τὴν στερεὰ τροφὴ τῆς Παραδόσεως καὶ τῆς ἰδιοπροσωπίας του, πόση ζωή μπορεῖ νὰ ἔχει ἀκόμη; Ἐκτὸς ἂν θείᾳ συνάρσει ἔλθει εἰς ἑαυτὸν καὶ ἀλλάξει νοῦ.

.             Ζοῦμε στὴν Ἑλλάδα σήμερα μία πραγματικὴ καταστροφή. Ἀλλὰ μοιάζει δεδομένη (ἢ καλλιεργεῖται ἔντεχνα) καὶ ἡ ψευδαισθητικὴ αἰσιοδοξία, ἡ βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχει τὸ μαγικὸ κουμπί, ἡ θαυματουργικὴ συνταγὴ τῆς ἀνάκαμψης.[…]
.             Οἱ ἐξουσιαστές μας, στὸ σημερινὸ φεουδαλικὸ καθεστὼς τῆς ἀχαλίνωτης κομματοκρατίας, ξέρουν καλὰ ὅτι ὁ προβληματισμὸς γιὰ τὴ μεθοδικότητα καὶ τὴ λογικὴ τῶν ἁλυσιδωτῶν συναρτήσεων ποὺ θὰ ὁδηγοῦσαν στὴν ἀνάκαμψη, εἶναι γι’ αὐτοὺς ἀπειλή. Γι’ αὐτὸ καὶ παίζουν μαζί μας, μὲ τὸν πανικὸ καὶ τὴν ἀπόγνωσή μας, τὸ παιχνίδι τῆς ψευδαισθητικῆς αἰσιοδοξίας: Ὅτι ὑπάρχει μαγικὸ κουμπί, θαυματουργικὴ συνταγή. Τὸ «κλειδὶ» γιὰ τὴν ἄμεση ἀνάκαμψη ἀπὸ τὸν ἐφιάλτη εἶναι συγκεκριμένο, μοναδικό, τὸ ἔχουν μόνο αὐτοί.
.             Καὶ ὁ λαὸς ρημαγμένος ἀπὸ τὴ συμφορά, ἄγλωσσος πιά, δηλαδὴ ἄσκεπτος, ἄκριτος (χάρη στὰ πρακτοράκια τῆς μεθοδικῆς ἐξηλιθίωσης ποὺ παρήλασαν ἀπὸ τοὺς θώκους τοῦ ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τριάντα ἐννέα ὁλόκληρα χρόνια – ρῆγμα τριῶν γενεῶν ἀσυνέχειας στὴν ἑλληνικὴ διάρκεια), βυθισμένος μεθοδικὰ ὁ λαὸς στὸν κρετινισμὸ τῆς ποδοσφαιρολαγνείας, τοῦ κρατικοῦ τζόγου, στὸν πρωτογονισμὸ τῶν ἐμπορικῶν MME, μοιάζει τελείως ἀνίκανος νὰ κατανοήσει ὅτι οἱ λύσεις κοινωνικῶν προβλημάτων γεννιῶνται, δὲν κατασκευάζονται.
.             Μὴν ξεχνᾶμε: ἐκτὸς ἀπὸ προϊόντα τῆς κομματοκρατίας εἴμαστε καὶ μεταπράτες τῆς Νεωτερικότητας – δὲν τὴν ἐπιλέξαμε κριτικά, μπήκαμε στὸν «ἐκσυγχρονισμὸ» ὁλόιδια ὅπως οἱ ἀπελεύθεροι τῆς ἀποικιοκρατίας. Ὁ ψυχισμός μας καὶ τὰ ἀντανακλαστικά μας ἔχουν διαμορφωθεῖ ἀπὸ τὴν ξιπασιὰ τῆς «παντοδυναμίας» νὰ πατᾶμε κουμπιὰ καὶ νὰ πειθαρχοῦμε σὲ «ὁδηγίες χρήσεως». Πῶς μεγαλώνει σήμερα ἕνα «ἐκσυγχρονισμένο» παιδί; Πατάει ἕνα κουμπὶ καὶ ἔχει φῶς, ἕνα δεύτερο καὶ ἔχει θερμότητα, κάποιο ἄλλο καὶ ἔχει εἰκόνα, μουσική, τηλεπικοινωνία. Ἀρκεῖ μόνο τὸ ἀτομικό του θέλημα γιὰ νὰ φτάσει στὸ σκοπούμενο, δὲν μεσολαβοῦν ὑλικὰ ποὺ πρέπει νὰ σεβαστεῖ τὶς ἀντιστάσεις τους (ξύλα γιὰ νὰ ἀνάψει φωτιά, λάδι-φιτίλι γιὰ νὰ ἀνάψει λυχνάρι), νὰ κατορθώσει σχέση μαζί τους, ὄχι κυριαρχικὴ χρήση. Ἀσυνείδητα («ἀνεπαισθήτως») ἐντασσόμαστε στὸν κοινὸ βίο μὲ αὐτοματικοὺς ἐθισμοὺς στὴ χρήση, ὄχι ἔμπειροι τῆς σχέσης. Δὲν ξέρουμε νὰ μοιραζόμαστε τὸ θέλημά μας, νὰ κοινωνοῦμε τὴ ζωή, νὰ χαρίζουμε χωρὶς ἀντάλλαγμα – γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν διαζυγίων ἰσοφαρίζει τοὺς γάμους.
.             Κοινωνίες ποὺ ἔγκαιρα διέγνωσαν τὸ προβληματικὸ αὐτὸ στοιχεῖο (τὸν ἀτομοκεντρισμὸ) τῆς Νεωτερικότητας, φρόντισαν γιὰ ἀποτελεσματικὲς πρακτικὲς ἀνάσχεσης τοῦ πρωτογονισμοῦ ποὺ παράγει (νομοτελειακὰ) ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς χρήσης σὲ βάρος τῆς σχέσης. Ἀξιοποίησαν τοὺς μακραίωνες ἱστορικοὺς ἐθισμούς τους στὴ χρησιμοθηρία τῶν συμβάσεων, στὸ αὐτονόητο τοῦ χρέους, τῆς συνέπειας, τῆς δέσμευσης σὲ κανονιστικὲς ἀρχὲς συμπεριφορᾶς – ἐθισμοὺς ποὺ τοὺς γέννησε καὶ τοὺς παγίωσε ἡ προτεσταντικὴ Ἠθική. Συνεχίζουν, ὁλοφάνερα, νὰ ἀγνοοῦν τὴ χαρὰ τῆς σχέσης, ἀλλὰ χαλιναγωγοῦν, ὁπωσδήποτε, τὸν ἐνστικτώδη, ἀδίστακτο ἀτομοκεντρισμό. Καὶ σίγουρα ἡ ἑλλαδικὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς κοινωνίες.

[…]

«ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΖΟΥΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΟΣΜΙΚΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» (Γέρ. Παΐσιος Ἁγιορ.)

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ:
ΤΟ “ΦΤΑΙΞΙΜΟ” ΚΑΙ ΤΟ “ΔΙΚΑΙΟ” ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
«ΛΟΓΟΙ Δ´- Οἰκογενειακὴ ζωὴ»,
ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστ. “Εὐαγγελ. Ἰω. Θεολόγος”,
Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, σελ. 55-58

.              Ἔχω παρατηρήσει ὅτι ὁρισμένοι πνευματικοὶ λένε στοὺς ἄνδρες ποὺ ἔχουν προβλήματα μὲ τὶς γυναῖκες τους: «Κάνε ὑπομονή, αὐτὸς εἶναι ὁ σταυρός σου. Τί νὰ κάνουμε; Θὰ ἔχης μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ». Πᾶνε μετὰ οἱ γυναῖκες καὶ λένε καὶ σὲ αὐτές: «Κάνε ὑπομονή, γιὰ νὰ ἔχης μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό». Δηλαδὴ μπορεῖ νὰ φταῖνε καὶ οἱ δύο καὶ νὰ λέη καὶ στοὺς δύο ὁ Πνευματικός: «Κάνε ὑπομονή». Ὁπότε αὐτὸς ποὺ φταίει ἀναπαύει τὸν λογισμό του ὅτι ἀνέχεται τὸν ἄλλο, ἐνῶ κάθε μέρα τὸν σκάζει.
.              Μιὰ φορὰ ἦρθε ἐδῶ στὸ Καλύβι κάποιος καὶ μοῦ εἶπε ὅτι εἶχε προβλήματα μὲ τὴν γυναίκα του. Πήγαιναν γιὰ χωρισμό. Δὲν ἤθελε ὁ ἕνας νὰ δῆ τὸν ἄλλον. Ἦταν καὶ οἱ δύο δάσκαλοι, εἶχαν καὶ δύο παιδάκια. Δὲν ἔτρωγαν ποτὲ στὸ σπίτι. Σὲ ἄλλο ἑστιατόριο ἔτρωγε ὁ ἕνας μετὰ τὸ σχολεῖο, σὲ ἄλλο ὁ ἄλλος, καὶ ἀγόραζαν καὶ κάτι σάντουιτς, γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδιά. Τὰ καημένα, ὅταν οἱ γονεῖς γύριζαν στὸ σπίτι, πήγαιναν καὶ ἔψαχναν τὶς τσάντες τους, γιὰ νὰ δοῦν τί τοὺς ἔφεραν ἀπ᾽ ἔξω νὰ φᾶνε. Περνοῦσαν μεγάλο δράμα! Αὐτὸς ἔκανε καὶ τὸν ψάλτη. Σὲ ἄλλη ἐκκλησία πήγαινε ἡ γυναίκα του, σὲ ἄλλη ἔψαλλε αὐτός. Τόσο πολύ! «Τί νὰ κάνω, Πάτερ, μοῦ λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολὺ μεγάλο. Κάθε μέρα ἔχουμε φασαρίες στὸ σπίτι». «Πῆγες στὸν Πνευματικό;» τὸν ρωτάω. «Ναί, πῆγα, μοῦ λέει, καὶ μοῦ εἶπε:“Ὑπομονὴ νὰ κάνης. Σηκώνεις μεγάλο σταυρό”». «Γιὰ νὰ δῶ, τοῦ λέω, ποιὸς σηκώνει μεγάλο σταυρό, νὰ πάρουμε τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὅταν παντρευτήκατε, μαλώνατε ἔτσι;». «Ὄχι, μοῦ λέει. Ὀκτὼ χρόνια ἤμασταν πολὺ ἀγαπημένοι. Λάτρευα τὴν γυναίκα μου περισσότερο ἀπὸ τὸν Θεό! Μετὰ ἐκείνη ἄλλαξε. Ἔγινε γκρινιάρα, ἰδιότροπη…». Ἀκοῦς; Τὴν λάτρευε περισσότερο ἀπὸ τὸν Θεό! « Ἔλα δῶ, τοῦ λέω. Λάτρευες τὴν γυναίκα σου περισσότερο ἀπὸ τὸν Θεό! Ἡ γυναίκα σου φταίει τώρα ἢ ἐσύ, ποὺ φθάσατε σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση; Ἐξ αἰτίας σου πῆρε τὴν Χάρη Του ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν γυναίκα σου. Καὶ τί σκέφτεσαι νὰ κάνης τώρα;», τὸν ρωτάω. «Μᾶλλον νὰ χωρίσουμε», μοῦ λέει. «Μήπως ἔμπλεξες καὶ μὲ καμμιὰ ἄλλη;». «Ναί, ἔχω ὑπ᾽ ὄψιν μου κάποια», μοῦ λέει. «Βρὲ δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ φταίχτης; Νὰ ζητήσεις πρῶτα συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό, γιατί λάτρευες τὴν γυναίκα σου περισσότερο ἀπὸ Ἐκεῖνον. Μετὰ νὰ πᾶς νὰ ζητήσης συγχώρεση ἀπὸ τὴν γυναίκα σου. “Νὰ μὲ συγχωρέσης”, νὰ τῆς πῆς, ἐγὼ ἔγινα αἰτία νὰ δημιουργηθῆ αὐτὴ ἡ κατάσταση στὸ σπίτι καὶ νὰ ταλαιπωροῦνται καὶ τὰ παιδιά». Ἔπειτα νὰ πᾶς νὰ ἐξομολογηθῆς καὶ νὰ λατρεύης τὸν Θεὸ σὰν Θεὸ καὶ νὰ ἀγαπᾶς τὴν γυναίκα σου σὰν γυναίκα σου, καὶ θὰ δῆς, τὰ πράγματα θὰ πᾶνε καλά». Τὸν τράνταξα. Ἄρχισε νὰ κλαίη. Μοῦ ὑποσχέθηκε πὼς θὰ μὲ ἀκούσει. Ἦρθε μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ χαρούμενος. «Σὲ εὐχαριστῶ, Πάτερ, μᾶς ἔσωσες, μοῦ λέει. Εἴμαστε μία χαρά, κι ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας».
.              Βλέπεις; Νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ φταίχτης καὶ νὰ νομίζει κιόλας ὅτι σηκώνει πολὺ μεγάλο σταυρό!
.              Κι ἐσεῖς ποτὲ νὰ μὴ δικαιολογῆτε τὶς γυναῖκες ποὺ ἔρχονται καὶ σᾶς κάνουν παράπονα γιὰ τοὺς ἄνδρες. Ἐγὼ οὔτε τοὺς ἄνδρες δικαιολογῶ οὔτε τὶς γυναῖκες, ἀλλὰ τοὺς προβληματίζω. Μοῦ λέει, ἂς ὑποθέσουμε, ἡ γυναίκα: «Ὁ ἄνδρας μου πίνη, γυρίζει στὸ σπίτι ἀργὰ τὸ βράδυ, μὲ βρίζει… ». Κοίταξε, τῆς λέω, ὅταν γυρίζη στὸ σπίτι τὴ νύχτα μεθυσμένος, νὰ τοῦ φέρεσαι μὲ καλωσύνη. Ἂν ἀρχίζης ἐσὺ καὶ γκρινιάζης «γιατί ἄργησες; τί ὥρα εἶναι αὐτὴ ποὺ ἦρθες; δὲν θὰ ἀλλάξης ἐπιτέλους; τί κατάσταση εἶναι αὐτή; δὲν εἶναι μία μέρα, δὲν εἶναι δύο, πόσο θὰ κάνω ὑπομονή;» καὶ κατεβάζης τὰ μοῦτρα, ὁ διάβολος θὰ τοῦ πῆ: «Βρέ, χαμένος εἶσαι ποὺ κάθεσαι μὲ αὐτὴν τὴν χαζή! Δὲν πᾶς νὰ γλεντᾶς μὲ καμμιὰ ἄλλη;». Μπορεῖ νὰ ἔχεις δίκαιο, ἀλλὰ ὁ διάβολος θὰ τὸν μπλέξη ἀλλοῦ. Ἐνῶ, ὅταν ἐσὺ τοῦ φερθῆς μὲ καλωσύνη καὶ κάνεις λίγο ὑπομονὴ καὶ προσευχή, χωρὶς νὰ παραπονῆσαι γιὰ τὸ τί κάνει ἐκεῖνος, θὰ δῆ λίγο λιακάδα, θὰ προβληματισθῆ καὶ θὰ διορθωθῆ». Ἔρχεται μετὰ ὁ ἄνδρας καὶ μοῦ λέει: «Ἡ γυναίκα μου γκρινιάζει, φωνάζει». «Βρέ, σὲ περιμένουν τὰ παιδιὰ καὶ ἡ φουκαριάρα ἡ γυναίκα σου μὲ λαχτάρα μέχρι τὰ μεσάνυχτα, τοῦ λέω, κι ἐσὺ γυρνᾶς στὸ σπίτι μεθυσμένος καὶ ἀρχίζεις νὰ βρίζης! Εἶναι ντροπή! Γιὰ νὰ βασανίζης τὴν οἰκογένεια παντρεύτηκες;».
.              Ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχη καὶ ὁ ἕνας καὶ ὁ ἄλλος δίκαιο. Κάποτε ἔλεγα σὲ μία συντροφιὰ πόσο ἁγνὸς ἦταν ὁ Μακρυγιάννης. Εἶχε καὶ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἁγνότητα. Ὁπότε πετάγεται κάποιος καὶ μοῦ λέει: «Ὄχι, νὰ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὸν Μακρυγιάννη καὶ γιὰ ἅγιο!». «Γιατί ὄχι;», τὸν ρωτάω. «Γιατί ἔδερνε τὴν γυναίκα του», μοῦ ἀπαντάει. «Κοίταξε νὰ σοῦ πῶ τί συνέβαινε: Ὁ Μακρυγιάννης, ὅταν τύχαινε νὰ ἔχη κανένα τάληρο καὶ ἐρχόταν καμμιὰ χήρα ποὺ εἶχε παιδιά, τῆς τὸ ἔδινε. Ἡ γυναίκα του, ἡ καημένη, γκρίνιαζε. «Μὰ κι ἐσὺ παιδιὰ ἔχεις, τοῦ ἔλεγε, γιατί τὸ ἔδωσες;». Κι ἐκεῖνος τῆς ἔδινε κανένα μπάτσο καὶ τῆς ἔλεγε: «Ἐσὺ ἔχεις τὸν ἄνδρα σου ποὺ θὰ σὲ οἰκονομήση. Αὐτὴ ἡ καημένη δὲν ἔχει ἄνδρα, ποιός θὰ τὴν οἰκονομήση;». Δηλαδὴ καὶ οἱ δύο εἶχαν δίκαιο.
.              Ὕστερα, ἂν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο συζύγους ζῆ πνευματικά, τότε καὶ δίκαιο νὰ ἔχη, δὲν ἔχει κατὰ κάποιο τρόπο δίκαιο. Γιατί, σὰν πνευματικὸς ἄνθρωπος ποὺ εἶναι, πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζη μία ἀδικία πνευματικά. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζη δηλαδὴ ὅλα μὲ τὴν θεία δικαιοσύνη, νὰ βλέπη τί ἀναπαύη τὸν ἄλλον. Γιατί, ἂν μία ψυχὴ εἶναι ἀδύνατη καὶ σφάλλη, ἔχει κατὰ κάποιο τρόπο ἐλαφρυντικά. Ὁ ἄλλος ὅμως, ποὺ εἶναι σὲ καλύτερη κατάσταση καὶ δὲν δείχνει κατανόηση, σφάλλει πολὺ περισσότερο. Ὅταν καὶ οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι ἀντιμετωπίζουν τὰ πράγματα κοσμικά, μὲ τὴν κοσμική, τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη, τί γίνεται μετά; Πρέπει νὰ πηγαίνουν συνέχεια στὰ δικαστήρια. Γι᾽ αὐτὸ βασανίζονται οἱ ἄνθρωποι.

ΠΗΓΗ ἀνεπεξ. ἠλ. κειμ.: santoriniosgamos.blogspot.gr