Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ Ἁγία Σοφία αἰχμάλωτη τοῦ Ἐρντογάν

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                Ὁ Ἐρντογὰν καὶ ἄλλοι Τοῦρκοι πολιτικοί, ἀφοῦ ἐπανέφεραν σὲ κατάσταση αἰχμαλωσίας τὸν πάνσεπτο ἱερὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας, στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀγλάισμα τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, φτάνουν σὲ τόση διαστροφή, ὥστε νὰ λένε ὅτι τὴν «ἀπελευθέρωσαν» μετατρέποντάς την σὲ τζαμὶ καὶ βεβηλώνοντάς την. Τόση ἀγριότητα μόνο στοὺς μουτζαχεντὶν καὶστοὺς ἄλλους φανατικούς τοῦ Ἰσλὰμ βρίσκει κάποιος…
.                Μιλώντας ὁ Ἐρντογὰν γιὰ τὸ ἀνοσιούργημά του δικαιολογήθηκε ὅτι ἐνήργησε «σύμφωνα μὲ τὴν κληρονομιὰ τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ». Μηδένισε ἔτσι τὴν ἐνέργεια τοῦΚεμάλ, ποὺ τὴ μετέτρεψε σὲ μουσεῖο καὶ ἀνέδειξε ἔτσι τὰ μοναδικὰ ψηφιδωτά της καὶ ἄλλα ἐντὸς αὐτῆς ἀριστουργήματα. Ὁ Ἐντογὰν προτίμησε τὴν πρὸ 570 ἐτῶν ἐνέργεια τοῦ Μωάμεθ ἀπὸ αὐτὴν τοῦ Κεμάλ, πρὶν ἀπὸ 89 χρόνια.
.                Γιὰ νὰ δοῦμε τὴν κληρονομιά, ποὺ ἄφησε ὁ Μωάμεθ στὸν Ἐρντογάν, ἀνατρέχουμε στὸν Γεώργιο Φραντζὴ πού, εὑρισκόμενος στὴν Βασιλεύουσα, βίωσε τὴν ἐκεῖ ἐξόντωση τῶν χριστιανῶν –ὁ ἴδιος φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε– καὶ ἔγραψε τὸ  «Χρονικὸ τῆς Ἁλώσεως». Γράφει μεταξὺἄλλων γιὰ τὸν Μωάμεθ:
« Ὁ Μωάμεθ, ὁ γυιὸς τῆς ἀνομίας, ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, ἔκανε τὴν προσευχή του, ἀφοῦἀνέβηκε πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα. Ἂχ ἀλίμονο τί συμφορά, τί φρικιαστικὸ παράδοξο! Ἀλίμονο ποῦκαταντήσαμε καὶ τί εἴδαμε; Τοῦρκος μέσα στὸ ἅγιο θυσιαστήριο, ἐκεῖ ὅπου τοποθετοῦνται τὰλείψανα Ἀποστόλων καὶ μαρτύρων, καὶ πάνω σὲ αὐτὸ ὁ ἀσεβής;»
.                Ὁ Σπ. Ζαμπέλιος γράφει σχετικά: «Ὁ Σουλτάνος κατελθὼν ἐν τῇ ἁγίᾳ Σοφίᾳ καὶ ἀποβὰς τοῦ ἵππου, καὶ εἰσελθὼν ἐντὸς ἐκέλευσε ἕνα τῶν Τούρκων ἱερέων νὰ ἀναβῆ ἐπὶ τοῦ ἄμβωνος καὶ νὰδιαλαλήση τὴν μωαμεθανικὴν προσευχήν. Αὐτὸς δὲ ὁ βασιλεὺς ἀναβὰς ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἐπανέλαβε τὴν δέησιν ὑψηλῇ τῇ φωνῇ…».
.                Ὁ σημαντικὸς Γάλλος ἱστοριοδίφης Γουσταῦος Σλουμπερζὲ (1844-1929) πέραν τῶν χρονικῶν τῶν Φραντζῆ, Δούκα, Κριτόβουλου καὶ Χαλκοκονδύλη συγκέντρωσε καὶ διηγήσεις αὐτοπτῶν μαρτύρων τῆς ἅλωσης καὶ περιγράφει τὴ συμπεριφορὰ τῶν στιφῶν τοῦ Μωάμεθ στὴν Ἁγιὰ Σοφιά. Πλῆθος Χριστιανῶν εἶχε συρρεύσει σὲ Αὐτὴν μήπως καὶ οἱ ἄπιστοι τὴν θεωρήσουν ἄσυλο… Ὅμως αὐτοὶ διήρπασαν ὅ,τι πολύτιμο ὑπῆρχε, ἀτίμασαν τὶς γυναῖκες καὶ φόνευσαν τοὺς γηραιοὺς ἄνδρες καὶ τοὺς νέους τοὺς πῆραν αἰχμαλώτους. Ὁ χότζας Σαὰδ-ουδ-δὶν μαρτυρεῖ ὅτι οἱΤοῦρκοι εἰσβολεῖς ἐνήργησαν σύμφωνα μὲ τὸ παράγγελμα τῆς θρησκείας τους: «Φονεύετε τοὺς γέροντας, αἰχμαλωτίζετε τοὺς νέους».
.                Οἱ Τοῦρκοι, μὲ ἐντολὴ τοῦ Μωάμεθ, μέσα στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἀφοῦ δολοφόνησαν, ἔκλεψαν, βεβήλωσαν, ἐβίασαν, τὸν ἄδειασαν ἀπὸ τὰ πτώματα καὶ ἐγκατέστησαν δημόσιες γυναῖκες καὶ στάβλους γιὰ τὰ ἄλογά τους. Ἔριχναν δὲ τὰ ἁγιώτατα τῶν λειψάνων μεταξὺγουρουνιῶν καὶ σκυλιῶν. Βασανιστικὸ θάνατο βρῆκαν πολλοὶ ἀρχιερεῖς καὶ ἑκατοντάδες ἱερέων, σύμπας ὁ ἀνώτερος κλῆρος τῆς βασιλευούσης, ποὺ βρίσκονταν ἐντὸς τοῦ ναοῦ. Συνελήφθησαν, ἀπογυμνώθηκαν, δέθηκαν καὶ οἱ νεότεροι πουλήθηκαν ὡς σκλάβοι, ἐνῶ οἱ γέροντες ἐφονεύθησαν.
.                Αὐτὴ τὴ συμπεριφορὰ τοῦ Μωάμεθ καὶ τῶν ἄλλων προγόνων του ζήλεψε ὁ πρόεδρος Ἐρντογάν. Μὲ τὴ λογικὴ αὐτὴ ἡ Τουρκία βαδίζει στὸν εἰκοστὸ πρῶτο αἰώνα καὶ αὐτὴν τὴν Τουρκία ἀνέχονται καὶ συνεργάζονται τὰ δημοκρατικὰ συμμαχικά μας κράτη.-

Διαφήμιση

ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ (8 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ)

 

Κρυπτοχριστιανοὶ στὴ σύγχρονη Τουρκία
8 διηγήματα μὲ βάση τὴν ἀλήθεια

 

Κυκλοφορεῖ στὰ βιβλιοπωλεῖα ἀπὸ τὶς Ἐναλλακτικὲς Ἐκδόσεις.

Συγγραφέας: Γιῶργος Ν. Παπαθανασόπουλος
Σελ. 110
Τιμή: 11 εὐρὼ

.                         Τὸ ταξίδι – προσκύνημα ποὺ ἔκαμα κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1990 στὴν Τουρκία καὶ πιὸ συγκεκριμένα στὸν Πόντο, στὴν Ἰωνία, στὴν Καππαδοκία καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη ἦταν εὐλογημένο. Βίωσα κατὰ τὸ δυνατὸν τὴν Πίστη ποὺ εἶχαν διαχρονικὰ οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες. Ἡ ἔκπληξή μου ἦταν μεγάλη καὶ εὐχάριστη ὅταν, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή μου, ποὺ ἦταν συνάμα προσκύνημα καὶ ρεπορτάζ, στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία, γνώρισα κρυπτοχριστιανοὺς στὴ σύγχρονη Τουρκία. Ἔτσι ὀνομάστηκαν ἐκεῖνοι οἱ Ρωμιοὶ ποὺ ἐπὶ τουρκοκρατίας γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὰ δεινά του ραγιὰ καὶ τὸν θάνατό τους, προτίμησαν καὶ προτιμοῦν νὰ συμπεριφέρονται ὡς μουσουλμάνοι, ἀλλὰ στὴν ψυχὴ τοὺς παρέμεναν καὶ παραμένουν Ρωμιοί, Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ Ἕλληνες. Οἱ περισσότεροι καὶ οἱ περισσότερες ἤσαν καὶ εἶναι τραγικὲς φυσιογνωμίες. Ἔκαμαν καὶ κάνουν κάτι ποὺ δὲν θέλουν καὶ κρύβουν αὐτὸ ποὺ πιστεύουν. Τὰ παρατιθέμενα διηγήματα στὸν πυρήνα τοὺς ἀποδίδουν πραγματικὰ γεγονότα. Τὰ περισσότερα βίωσε ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας, τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ἀπὸ μαρτυρίες ἀξιόπιστων προσώπων. Γιὰ λόγους εὐνόητους τὰ ὀνόματα δὲν εἶναι τὰ ἀληθινά. Ὅμως τὸ γεγονὸς εἶναι πὼς πάνω στὴν ἀλήθεια, ὅπως τὴν ἔζησα, πλάθεται ἡ μυθοπλασία.

ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ καὶ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ προθέσεις Φαναρίου καὶ Βατικανοὺ σὲ δύο σοβαρὰ ζητήματα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                Τὶς προθέσεις τοῦ Φαναρίου καὶ τοῦ Βατικανοῦ σὲ δύο σοβαρὰ ζητήματα παρουσιάζουν μὲ ἐκτενὲς κοινὸ κείμενό τους στὴν γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Figaro, στὶς 22 Ἀπριλίου 2023 (σελὶς 17), ὁ Ἑλληνορθόδοξος Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος (Πλουμῆς) καὶ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ Ματιὲ Ρουζὲ (Matthieu Rouge).
.                Τὰ δύο ζητήματα ποὺ ἔθεσαν οἱ δύο ἀξιωματοῦχοι εἶναι ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα καὶ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ ἐπιχείρηση ὑλοποίησής τους εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ προκαλέσει νέα προβλήματα στὴν ἤδη πληγωμένη ἑνότητα  τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὡς εὐκαιρία ὑλοποίησης τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ βλέπουν τὸ 2025, ποὺ εἶναι ἡ ἐπέτειος τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, κατὰ τὴν ὁποίαὁρίστηκε ὁ τρόπος καθορισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα καὶ ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ οἱΡωμαιοκαθολικοὶ θὰ ἑορτάσουν τὸ Πάσχα στὴν ἴδια ἡμερομηνία, 20 Ἀπριλίου. Τὴν ἕνωση τῶν Παπικῶν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ δύο κληρικοὶ τὴν τοποθετοῦν ἀργότερα, τὸ 2054, κατὰ τὴν 1000ετῆ ἐπέτειο ἀπὸ τοῦ Σχίσματος.
.                Στὸ κείμενο τοῦ Figaro  οἱ δύο κληρικοὶ γράφουν, μεταξὺ ἄλλων, γιὰ τὸν κοινὸἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα: «Ἕνας διάλογος ἐπὶ τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἔλαβε χώρα τὸ 2017 στὸ Χαλέπι, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν. Προτάθηκε τότε νὰἐπανέλθουν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ στὶς ἀρχὲς τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, δηλαδὴ νὰ ἑορτάζεται τὸΠάσχα τὴν Κυριακή, ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν πρώτη πανσέληνο μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία, ποὺβασίζεται στὸν μεσημβρινό, ποὺ διέρχεται ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἡ πρόταση θὰ ἐπετύγχανε μία ἡμερομηνία τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ποὺ δὲν θὰ ἦταν οὔτε αὐτὴ τῶν καθολικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν, οὔτε τῶν ὀρθοδόξων, ἀποφεύγοντας ἔτσι τὴν εὐθυγράμμιση ἑνὸς μέρους τῶν χριστιανῶν στὸ καλαντάρι τῶν ἄλλων. Μία τέτοια ἀπόφαση θὰ προκαλοῦσε βεβαίως ἀναστάτωση στοὺς χριστιανούς, ποὺ ἔχουν ἤδη τὸ προγραμματισμένο ἡμερολόγιό τους, ἀλλὰ θὰ συνιστοῦσεἕνα ἐξαιρετικὸ σημεῖο ἑνότητας, εὐεργετικὸ κατ’ ἀλήθεια γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου ὅλου».Ὑπονοεῖται ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι προσδιορίζουν τὸ Πάσχα μὲ τὸ παλαιὸ – ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ἐνῶ οἱκαθολικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες μὲ τὸ διορθωμένο γρηγοριανό, τὸ ὁποῖο προτείνουν νὰ ἐφαρμοστεῖκαὶ στὸν νέο προσδιορισμὸ τοῦ Πάσχα.
.                Ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τηρεῖ μέχρι σήμερα τὸν σύμφωνα μὲ τὸν Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθορισμὸ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας κατὰ τὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ποὺ τότε ἴσχυε. Σημειώνεται ὅτι οἱσλαυικὲς ἐκκλησίες τηροῦν τὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο καὶ στὶς ἀκίνητες ἑορτές, ὅπως λ.χ. στὰΧριστούγεννα,  καὶ ἔχουν μὲ τὶς ὑπόλοιπες, ποὺ ἀκολουθοῦν  τὸ διορθωμένο γρηγοριανὸἡμερολόγιο, ὅπως μὲ τὴν  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος,  13 μέρες διαφορά. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ οἱσλαῦοι Ὀρθόδοξοι δὲν ἐπιθυμοῦν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ρωμαιοκαθολικοὺς εἶναι καὶδιότι δὲν θέλουν νὰ συγχέονται μὲ τοὺς οὐνίτες. Ἡ Οὐνία ἀποτελεῖ προσηλυτιστικὸ ἐπινόημα τῶνἰησουιτῶν σὲ βάρος κυρίως τῶν Σλαύων Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ οἱ οὐνίτες κληρικοὶ εἶναι ρωμαιοκαθολικοὶ μὲ ἔνδυμα ὀρθοδόξου κληρικοῦ.
.                Τὸ 1977 καὶ σὲ συνέδριο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, μὲ σκοπὸ τὸν καθορισμὸ κοινῆς Κυριακῆς ἑορτασμοῦ τοῦ χριστιανικοῦ Πάσχα ἀπὸ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὁκαθηγητὴς Ἀστρονομίας καὶ ἀκαδημαϊκὸς κ. Γεώργιος Κοντόπουλος πρότεινε «ὁ ὑπολογισμὸς τῆςἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου Πάσχα νὰ διορθωθεῖ τὸ ταχύτερο δυνατό». Ὡς ἕναἀστρονομικὸ πρόβλημα ποὺ χρήζει διόρθωσης ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους θεωροῦν τὸν καθορισμὸ τῆςἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα οἱ παλαιότεροι Ἕλληνες ἀστρονόμοι Δημ. Αἰγινίτης, Δημ. Κωτσάκης. Δημ. Κατσῆς καὶ Κων. Χασάπης.
.                Πάντως ἡ τυχὸν μονομερὴς καὶ χωρὶς προηγούμενη συνεννόηση μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲςἘκκλησίες συμφωνία τοῦ Φαναρίου γιὰ κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς καθολικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντες θὰ προκαλέσει νέα ἀναταραχὴ στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ ἐπισήμαναν καὶστὸ κοινὸ κείμενό τους οἱ δύο προαναφερθέντες κληρικοὶ καὶ τὸ εἶχε σαφῶς διατυπώσει ὁμακαριστὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Δημήτριος τὸ 1974, ὅταν πρότεινε τὸν καθορισμὸ«σταθερᾶς Κυριακῆς διηνεκῶς ἀπὸ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἑνὸς χριστιανικοῦ Πάσχα ὑφ’ ἁπάντων τῶν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη  Χριστιανῶν», μετὰ ὅμως «πρῶτον πανορθόδοξον καὶ δεύτερον παγχριστιανικὴν συμφωνίαν».
.                Ἂν τὸ θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μπορεῖ νὰ προκαλέσει περαιτέρω ἀναστάτωση στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ θέμα τῆς ἑνώσεως μὲ τοὺς ρωμαιοκαθολικοὺς θὰ εἶναι τὸ καίριο πλῆγμα σὲ αὐτήν. Στὸ κοινὸ κείμενό τους οἱ δύο κληρικοὶ τονίζουν ὅτι τὸ  βῆμα τοῦ κοινοῦἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα «θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τὸ ξεκίνημα τῶν νέων διαδρομῶν πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα, ποὺ δὲν εἶναι ἀνέφικτη, οὔτε κατὰ ἀνθρώπινη ἄποψη». Καὶ συνεχίζει τὸ κείμενο:
«Ὁ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς (Σημ. γρ. Δὲν ἀναφέρεται ποιὸς) εὔχεται τὴν πλήρη ἑνότητα γιὰ τὸ 2054 – δὲν μένουν παρὰ 31 χρόνια γιὰ νὰ προετοιμασθεῖ – προκειμένου νὰ κλείσει καταλλήλως ἡ δυσάρεστη “παρένθεση” τῶν χιλίων ἐτῶν τοῦ μεγάλου σχίσματος. Ὁ ἄλλος (Σημ. γρ. Οὔτε αὐτοῦ ἀναφέρεται τὸ ὄνομα) ἀναφέρει ὅτι ἕνα καλὸ πρῶτο βῆμα θὰ ἦταν ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα ἀπὸ τὸ2025 καὶ μετά. Στὶς κοινότητές μας σὲ αὐτοὺς ποὺ ἡγοῦνται στὶς Ἐκκλησίες μας λέμε μὲ μία καρδιὰστὸ φῶς τοῦ Πάσχα: “Δὲν φοβούμεθα γιὰ αὐτὸ τὸ μεγάλο καὶ ὄμορφο βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς γιὰ νὰμαρτυρήσουμε τὴν Ἀνάσταση!”».
.                Σημειώνεται ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ Ματιὲ Ρουζὲ εἶναι 57 ἐτῶν, προέρχεται ἀπὸἀρχοντικὴ οἰκογένεια –ἡ μητέρα του ἦταν συνεργάτιδα τοῦ Ρομπὲρ Σουμάν–, καὶ ἔχει ἀναλάβει τὴν εὐθύνη τῆς ἀνάκαμψης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας στὶς συνειδήσεις τῶν Γάλλων καὶ ὄχι μόνο, μετὰ τὰ τόσα ἀρνητικὰ ποὺ ἔχουν συσσωρευτεῖ σὲ βάρος τῶν κληρικῶν της. Πρὸς τοῦτοἔγραψε τὸ βιβλίο «L’ Eglise n’ a pas dit son dernier mot: petit traite d’ antidefaitisme catholique», Paris, Robert Laffont, 2014 (Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει πεῖ τὴν τελευταία της λέξη: μικρὸ ἐγχειρίδιο κατὰτῆς ἡττοπάθειας τῶν καθολικῶν). Στὴ μεθόδευση ἀνάκαμψης τῆς Ρ/Κ Ἐκκλησίας ἐντάσσονται καὶοἱ προτάσεις ποὺ συνυπογράφει μὲ τὸν Γαλλίας. Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος Πλουμὴς εἶναι καλὸς κληρικός, πού, φυσικά, ὑπακούει στὸ Φανάρι.
.                Ἡ βεβαιότητα περὶ τῆς ἄρσης τοῦ σχίσματος  τὸ 2054 ἀπὸ τοὺς δύο κληρικοὺς προκαλεῖἔντονο προβληματισμό, διότι τὸ κοινὸ κείμενο ἀσφαλῶς ἐγράφη μὲ τὴν ἔγκριση τῶν προϊσταμένων τους, τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Καὶ ὁ μὲν Πάπας εἶναι ἀπόλυτος μονάρχης, πορεύεται μὲ τὰ δόγματα τοῦ Πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου καὶ μπορεῖ νὰμεθοδεύει καὶ νὰ πράττει κατὰ τὸ δοκοῦν. Στὴν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει ἄλλη ἐκκλησιολογία. Μπορεῖ ὁσημερινὸς Πατριάρχης νὰ ἐπιδιώκει νὰ τὴν ἀλλάξει, ὅμως δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο. Σημειώνεται ὅτι σήμερα τὸ Φανάρι ἔχει ἀπὸ παγωμένες ἕως ἐχθρικὲς σχέσεις μὲ τὶς δέκα ἀπὸ τὶς 14 τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες (Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Πολωνίας, Ἀλβανίας καὶ Τσεχίας – Σλοβακίας).-

ΜΕΡΑ ΛΑΜΠΡΗ, ΜΕΡΑ ΟΛΟ ΦΩΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μέρα λαμπρή, μέρα ὅλο φῶς

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                             Οἱ Ἕλληνες, γιὰ μίαν ἀκόμη χρονιά, γιορτάσαμε μὲ  λαμπρότητα τὸ Πάσχα. Τὴ γιορτὴ αὐτὴ τὴ νιώθουμε ὡς «ἑορτῶν ἑορτὴ» καὶ «πανήγυρη τῶν πανηγύρεων». Τὴν τιμᾶμε ὡς ἡμέρα Λαμπρή, τὴ μόνη μεταξὺ τῶν 365 ἢ 366 ἡμερῶν τοῦ ἔτους. Αἰσθανόμαστε ὅτι εἶναι  ἡμέρα χαρᾶς, πλημμυρισμένη  ἀπὸ τὸ πνευματικὸ Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
.                              Τὸ Φῶς αὐτὸ προβάλλει τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα ἡ Ἐκκλησία. «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς» μᾶς καλεῖ ὁ ἱερέας καὶ οἱ ψάλτες ἐνισχύουν τὸν πανηγυρικὸ τόνο: «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς Ἀναστάσεως, Χριστὸν ἑξαστράπτοντα».
.                              Ἀπὸ τοὺς λογοτέχνες μας πιὸ κοντὰ στὸν πνευματικὸ καὶ θριαμβευτικὸ χαρακτήρα τῆς Λαμπρῆς εἶναι ὁ Διονύσιος Σολωμός. Αὐτὸ γιατί ὅπως γράφει ὁ φίλος του Νικόλας Μάντζαρος, ποὺ μελοποίησε τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο, «μὲ τρεῖς ἀγάπες τροφοδοτεῖ συνεχῶς τὴν ψυχή του: μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τοῦ διπλανοῦ του καὶ κάθε χριστιανικῆς ἀρετῆς». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο γράφει ὁ Μάντζαρος: «Ὅσο περισσότερο ψηλώνει στὴ δημιουργία του, τόσο πιὸ πολὺ αἰσθάνεται μυστικὰ τὰ τρία πρῶτα συστατικά τοῦ ἐνστίκτου του: ἁγνότητα, ταπεινότητα καὶ γαλήνη».
.                              Ὁ Λίνος Πολίτης στὸ περισπούδαστο ἔργο του «Γύρω στὸν Σολωμὸ» (ΜΙΕΤ, Ἀθήνα, 1995) ἀναφέρεται διὰ μακρῶν στὴ θρησκευτικότητα τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ. Στὸ τραγούδι του «Εἰς μοναχὴν» ἐκφράζει τὴν ὑπερκόσμια χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως διὰ τῶν ἀγγέλων: «Χριστὸς Ἀνέστη ἐψάλλανε μὲ τὰ χρυσά τους χείλη, Χριστὸς Ἀνέστη, ἐκάνανε κι ἀστράφτανε σὰν ἥλιοι…». Καὶ στὸ ἀπόσπασμα τοῦ «Λάμπρου» γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς γράφει: «Χριστὸς Ἀνέστη! Νέοι, γέροι καὶ κόρες, ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἑτοιμαστεῖτε. Μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχθῆτε. Ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες ὀμπροστὰ στοὺς Ἁγίους καὶ φιληθεῖτε…».
.                             Ὁ ἐκ τῶν διαπρεπεστέρων θεολόγων τοῦ 20^οῦ αἰώνα Γεώργιος Φλωρόφσκι στὸ βιβλίο του «Θέματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας» (Ἔκδ. «Ἄρτος Ζωῆς», Ἀθῆναι 1973) ἐξηγεῖ θεολογικὰ τὴ λαμπρότητα τῆς ἡμέρας: «Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ», σημειώνει, «ἦταν νίκη ὄχι μόνο ἐπάνω στὸν δικό Του θάνατο, ἀλλὰ γενικὰ πάνω στὸ θάνατο, ὅπως γράφεται καὶ στὸν Κανόνα τοῦ Πάσχα:  “Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν”. Στὴν Ἀνάστασί Του ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα συνανίσταται μὲ τὸν Χριστὸ καὶ “τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἐνδύεται ἀφθαρσίαν” (Ἀπὸ τὸν Ὄρθρο τῆς Κυριακῆς του Πάσχα)».
.                             Τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα ποὺ ἔχει ὁ κάθε τόπος γιὰ τὸ Πάσχα εἶναι ἰσχυρότατα. Μεταδίδονται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ καὶ δείχνουν τὴ συνέχειά μας. Θέλει πάντως προσοχὴ νὰ μὴν καταντήσουν στεῖρο φολκλόρ. Ὅπως ἔγραψε ὁ Παναγιώτης Δρακόπουλος: «Ὡς  ζωὴ καὶ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ δὲν ἐννοοῦμε τὴν ἐνθουσιώδη ἀναστροφὴ ποὺ τραβᾶμε στὸ τσαρούχι χορεύοντας τσάμικο. Μιλᾶμε γιὰ ζωὴ καὶ δημιουργία μέσα σὲ μίαν ἀτμόσφαιρα πυρακτωμένη καὶ γεμάτη δηλητηριώδεις ἀναθυμιάσεις  ἀπὸ τὸ καμίνι ὅπου θὰ δοκιμασθοῦν ὅλοι οἱ πολιτισμοί, οἱ παραδόσεις, οἱ κληρονομιὲς καὶ οἱ ἰδιοπροσωπίες». Χριστὸς Ἀνέστη.-

ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Οἱ διῶκτες τῶν Χριστιανῶν

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .              Γιὰ μίαν ἀκόμη χρονιὰ οἱ Χριστιανοὶ βιώνουν τὰ Πάθη τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ καὶπανηγυρίζουν τὴν Ἀνάστασή Του. Παράλληλα ἐνθυμοῦνται τὸ τί ἔχει περάσει ἡ Ἐκκλησία Του στὰ2000 χρόνια ποὺ πέρασαν καὶ τὸ τί περνᾶ καὶ σήμερα. Δύο ἡμέρες πρὸ τῆς παραδόσεώς Του καὶ τοῦΠάθους Του ὁ Χριστὸς στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἐνημέρωσε  τοὺς μαθητές Του καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὸ πῶς θὰ εἶναι ἡ ζωή τους: « Θὰ γίνονται ἢ θὰ προετοιμάζονται πόλεμοι… τὸ ἕναἔθνος θὰ ξεσηκωθεῖ ἐναντίον τοῦ ἄλλου, θὰ ἔρθουν πείνα, ἀρρώστιες καὶ σεισμοί… Τότε θὰ σᾶς παραδώσουν σὲ βασανιστήρια καὶ θὰ σᾶς σκοτώσουν καὶ ὅλοι οἱ λαοὶ θὰ σᾶς μισοῦν ἐξ αἰτίας μου…».
.              Αὐτὰ θὰ πράξουν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως ὁ Χριστὸς προειδοποιεῖ ὅτι θὰὑπάρξουν καὶ ἐκ τῶν ἔσω κτυπήματα σὲ βάρος Της: «Θὰ ἐμφανιστοῦν πολλοὶ ψευδοπροφῆτες καὶθὰ παραπλανήσουν πολλοὺς καὶ ἐπειδὴ θὰ πληθύνει ἡ κακία, ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θὰ ψυχρανθεῖ».Ἀπὸ τὸν Ἀνανία καὶ τὴ Σαπφείρα τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων ἕως καὶ σήμερα πολλοὶ μεγαλόσχημοι λεγόμενοι Χριστιανοὶ προκαλοῦν μὲ τὴν ἐκκοσμίκευσή τους καὶ μὲ τὶς συμφωνίες – συμβιβασμούς τους μὲ τοὺς κυρίαρχους τῆς Γῆς πλήττουν τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ συσχηματισμὸς (προσαρμογή) τους πρὸς τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου τούτου θυμίζει κατακριθεῖσες ἀπὸ τὸν Χριστὸ συμπεριφορές.
.              Οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν ἄρχισαν μὲ τὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο καὶσυνεχίζονται ἕως σήμερα. Οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν κατὰ τὸν 20ό αἰώνα μοιάζουν σὲ ἀγριότητα μὲ ἐκείνους τῶν ρωμαϊκῶν χρόνων. Ὁ ἐξυμνηθεὶς ἀπὸ τοὺς κομμουνιστὲς τύραννος τῆς ΕΣΣΔ Ἰωσὴφ Στάλιν ἐκτέλεσε, ἔστειλε στὰ γκουλὰγκ καὶ «θεράπευσε». στὰ ψυχιατρεῖα  ἑκατοντάδες χιλιάδες χριστιανῶν – Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ ἁπλῶν πιστῶν. Χιλιάδες ἐνορίες – ὑπολογίζεται περὶ τὶς 40.000 – κατάργησε, μαζὶ μὲ τὶς βιβλιοθῆκες τους. Μετέτρεψε τοὺς ναοὺς σὲκατοικίες, καταστήματα, αἴθουσες γυμναστικῆς καὶ ἐκδηλώσεων καὶ ἔκλεισε 1000 μοναστήρια ἐξοντώνοντας περὶ τὶς 80.000 μοναχοὺς καὶ μοναχές.
.              Πρὸ ἡμερῶν ἦταν ἡ 70ή ἐπέτειος τοῦ θανάτου τοῦ Στάλιν (5 Μαρτίου 1953). Ποιός τὴ θυμήθηκε;… Ὁ τύραννος ξεχάστηκε, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια ἀπάνθρωπων διωγμῶν ἐπανῆλθε ἐνδοξότερη… Τὸ ἴδιο ξεχάστηκαν καὶ οἱ ἄλλοι τύραννοι. Ὁ γείτονας Χότζα καὶ οἱλοιποὶ ἡττήθηκαν ἀπὸ τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ. Ἡ Ἱστορία ἀποδεικνύει πὼς εἶναι ὀδυνηρὸ στοὺς διῶκτες Του νὰ κλωτσᾶνε τὰ καρφιὰ – «σκληρὸν πρὸς κέντρα λακτίζειν».  Ὅλοι τους  ἔδειξαν τὴνἴδια ἐγωιστικὴ ἀφέλεια μὲ ἐκείνους ποὺ Τὸν Σταύρωσαν καὶ νόμισαν ὅτι τελείωσαν μαζί Του, μὲτὸν λίθο ποὺ ἔβαλαν στὸν τάφο Του…
.                      Στὴ Δύση σήμερα ἐπιχειρεῖται μεθοδικὰ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποδυνάμωση τῆς φωνῆς Της, μὲ τὴν ἀνοχὴ ἢ καὶ τὴ συναυτουργία ὑποτιθέμενων Χριστιανῶν.  Ὅπλα της ἡ βίαιη –διὰ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας»– ἐπιβολὴ μίας μηδενιστικῆς καὶ ἡδονιστικῆς ζωῆς. Πλανῶνται πάλι ὅσοι νομίζουν ὅτι ἔχουν τὴ δύναμη νὰ νικήσουν τὸν Χριστό. Γιατί τὸ Πάθος καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι ἡ  Ἀλήθεια τῆς Ἱστορίας. Καλὴ Ἀνάσταση.-     

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΠΡΟΤΥΠΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

 Πολιτικῆς ἀρετῆς πρότυπα

Τοῦ Γιώργου Παπαθανασόπουλου

.                   Στὶς 21 Μαΐου θὰ διεξαχθοῦν οἱ βουλευτικὲς ἐκλογές. Ἤδη Κόμματα καὶ πολιτευτὲςἔχουν ἀρχίσει νὰ δραστηριοποιοῦνται γιὰ νὰ ψηφιστοῦν. Ἂν καὶ τὸ κοινοβουλευτικὸ σύστημα στὴνἙλλάδα ἔχει καταστεῖ ἀρχηγικό, ἐν τούτοις πάντοτε ὁ βουλευτής, ποὺ ἔχει ἱκανότητες, ξεχωρίζει. Ἄποψη σοφῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὴν ἄμεση δημοκρατία τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας ἕως τὶς ἡμέρες μας, εἶναι πὼς ἕνας λαὸς χαρακτηρίζεται δημοκρατικὸς καὶ προοδευτικός, ὅταν ἐπιλέγει τοὺς ἀρίστους στὶς  θέσεις ἐξουσίας.
.                   Ὁ Δημοσθένης στὸν Γ΄ Ὀλυνθιακό του γράφει πὼς ἡ ἀθηναϊκὴ δημοκρατία γνώρισε ἡμέρες εὐδαιμονίας, ἐπειδὴ οἱ ἐπιφανεῖς ἄνδρες της – ἀναφέρει ὡς παραδείγματα τοὺς Μιλτιάδη καὶ Ἀριστείδη – «δὲν ἀσχολοῦνταν πρὸς ἴδιο πλουτισμό, ἀλλὰ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς θεωροῦσε πὼςὄφειλε νὰ αὐξάνει τὸν κοινὸ πλοῦτο καὶ νὰ διοικεῖ τὶς ἑλληνικὲς ὑποθέσεις μὲ ἀξιοπιστία, τὰ ἀφορῶντα τοὺς θεοὺς μὲ εὐσέβεια καὶ τὶς μεταξύ τους σχέσεις μὲ ἰσότητα».
.                   Ἀντίθετα, συνεχίζει ὁ Δημοσθένης,  ἡ ἀθηναϊκὴ δημοκρατία παρήκμασε, ὅταν οἱπολιτικοὶ ποὺ ἐπικράτησαν ἦσαν «δημοκόλακες», ἢ «δημοπίθηκοι», ὅπως τοὺς χαρακτήρισε ὁἈριστοφάνης. Αὐτοί, γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στὸ λαὸ καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν προσωπική τους ἐξουσία, φρόντισαν νὰ διατυπώσουν ἀπόψεις ἀρεστὲς στὸ πλῆθος, ἀκόμη καὶ ἂν μὲ αὐτὲς ἡ πόλη θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν καταστροφή.
.                    Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Νικαίας Θεόδωρος Λάσκαρης, υἱὸς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Δούκα Βατάτζη,  συνέχισε τὴν πολιτικὴ τοῦ πατέρα του ὡς πρὸς τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ τὴνἰσονομία στὰ λίγα χρόνια ποὺ βασίλευσε. Στὸν ἕκτο λόγο του περὶ «τῆς Φυσικῆς Κοινωνίας» τονίζει ὅτι μόνον ὁ ἔχων τὸ «γνῶθι σαυτὸν» καὶ ἀποκτῶν ἀρετές, διὰ τῆς σχέσης του μὲ σοφοὺς καὶἐνάρετους ἀνθρώπους, καθίσταται ὠφέλιμος στὴν κοινωνία ποὺ ζεῖ. Αὐτὸ πολὺ περισσότερο ἰσχύει γιὰ τοὺς πολιτικούς…
.                   Ὁ φίλος Νίκος Σοϊλεντάκης, Πρόεδρος Ἐφετῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων ἐ.τ., μοῦἔγραψε πὼς ἀνάμεσα στὰ φωτεινὰ παραδείγματα Ἑλλήνων ἐντίμων καὶ ἀκεραίων πολιτικῶν  συγκαταλέγεται ὁ Γεώργιος Καφαντάρης (1873-1946). Ὑπηρέτησε τὴ  χώρα ὡς πρωθυπουργὸς τὸ1924 καὶ ἦταν ἐνεργὸς στὴν πολιτική, ὡς ὑπουργὸς καὶ βουλευτὴς  ἐπὶ σαράντα χρόνια, ἀπὸ τὸ1905 ἕως τὸ 1946. Ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1945 ἕως τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1946 ἦταν ἀντιπρόεδρος στὴν κυβέρνηση Σοφούλη. Ἀπεβίωσε στὶς 28 Σεπτεμβρίου τοῦ 1946.
.                   Τότε ἡ σύζυγός του Λίλα Παπαλεξοπούλου – Καφαντάρη, στερουμένη πόρων, μετέβη στὴν Ἑλβετία, γιὰ νὰ συγκατοικήσει μὲ συγγενῆ της ποὺ ζοῦσε ἐκεῖ. Ἀπὸ κακὴ συνεννόηση, ὅταν ἔφθασε στὸν σιδηροδρομικὸ σταθμὸ τῆς Ζυρίχης βράδυ, οὐδεὶς τὴν ἀνέμενε καὶ ἀναγκάστηκε, λόγῳ ἐλλείψεως χρημάτων, νὰ διανυκτερεύσει σὲ ἕνα παγκάκι. Τὸ πρωὶ βρέθηκε νεκρή. Ἡ σύζυγος τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ ἐστερεῖτο τῶν ἀναγκαίων, γιὰ νὰ διανυκτερεύσει στὸ ἔναντι τοῦ σταθμοῦ ξενοδοχεῖο…
.                   Τὸ συμβὰν δὲν τὸ γράφω, γιὰ νὰ δημοσιοποιηθεῖ μία συγκινητικὴ ἱστορία. Οὔτε ὡς παράδειγμα πρὸς τοὺς πολιτικούς μας, νὰ καταστοῦν πένητες. Ἡ Πολιτεία ἔχει φροντίσει νὰἐξασφαλίζουν μίαν ἀρκούντως ἄνετη ζωή. Τὸ γράφω ὡς ἀκραῖο ἴσως παράδειγμα ἠθικῆςἀκεραιότητας καὶ ἐντίμου πολιτικοῦ βίου. Ὁ Καφαντάρης ἀποτελεῖ πρότυπο γιὰ τὴν ψῆφο μας.-      

Η ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ καὶ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ Ἐθνοσυνέλευση τοῦ Ἄστρους καὶ τὸ σήμερα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .              Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται στὶς 29 Μαρτίου ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Β΄ Ἐθνοσυνέλευσης στὸ Ἄστρος τῆς Κυνουρίας. Διήρκεσε  21 ἡμέρες, ἕως  τὶς 18 Ἀπριλίου 1823, ἡμέρα Μεγάλη Τετάρτη. Προφανῶς κοινὴ θέληση τῶν συμμετασχόντων ἦταν νὰ κάνουν Πάσχα στὰ σπίτια τους. Ὅπως κάθε ἱστορικὸ γεγονός, ἔτσι καὶ ἡ Β΄ Ἐθνοσυνέλευση διδάσκει καὶ τὸσήμερα, ἔστω καὶ ἂν οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες εἴμαστε σὲ μερικὰ θέματα ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως…
.              Στὴν Α΄ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου ἡ Ἐπανάσταση ἦταν στὸ ξεκίνημά της καὶεἶχαν ἐπιτευχθεῖ οἱ πρῶτες σημαντικὲς καὶ στρατηγικῆς σημασίας νίκες, χάρη κυρίως στὸν Κολοκοτρώνη. Ἔτσι ἡ Διακήρυξη καὶ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἐπιδαύρου ἦσαν ἀποτέλεσμα τοῦἐνθουσιασμοῦ, ποὺ εἶχαν δημιουργήσει αὐτὲς καὶ τῆς κηρύξεως τῆς «Πολιτικῆς Ὕπαρξης καὶ Ἀνεξαρτησίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».
.              Στὴ Β΄ Ἐθνοσυνέλευση τοῦ Ἄστρους, μὲ ἀναπτυσσόμενη σὲ κάποιο βαθμὸ τὴν κρατικὴ ὀντότητα τῆς Ἑλλάδας, ἐκδηλώθηκαν ἀπὸ τὴ μερίδα τῶν ὀλιγαρχικῶν (Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, Κουντουριώτη κ.α.) οἱ ἀδυναμίες, ποὺ μᾶς κατατρύχουν ἕως καὶ σήμερα. Μικροσυμφέροντα, μικροψυχίες, φθόνος, οἰκογενειοκρατία, ἀναποδογύρισμα ἀξιῶν, ἐμπάθεια καὶ μὲ κάθε τρόπο ἁρπαγὴ τῆς ἐξουσίας ἦσαν τὰ ζιζάνια ποὺ σπάρθηκαν τότε καὶ προκάλεσαν στὴσυνέχεια τὴν ἐμφύλια διαμάχη. Ἡ σοφία, ἡ μετριοπάθεια, ἡ εὐστροφία καὶ πρὸ πάντων ἡ φιλοπατρία  τοῦ  Κολοκοτρώνη συνετέλεσαν νὰ μὴν ἀρχίσει ὁ ἐμφύλιος στὸ Ἄστρος. Σημειώνεται ὅτι λόγῳ τῶν ἐπιτυχιῶν του ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ ἦταν ὁ κύριος στόχος τῆς φατρίας τῶνὀλιγαρχικῶν…
.              Εἶναι λυπηρὸ ποὺ διακόσια χρόνια μετὰ τὸ Ἄστρος ἡ ξεπερασμένη νοοτροπία καὶ ἡ ἀπαράδεκτη πολιτικὴ συμπεριφορὰ δὲν ἔχουν ἐκλείψει. Τὰ ἐλαττώματα ποὺ φάνηκαν στὴ δεκαετία τοῦ 1820 ἔφεραν τοὺς Ἕλληνες κοντὰ στὴν ἀποτυχία τοῦ παγκόσμιας ἀπήχησης ἐγχειρήματός τους γιὰ ἐλευθερία καὶ ἀνεξαρτησία καὶ ὁδήγησαν στὴν ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις. Τὰ ἴδια ἐλαττώματα σήμερα δυσχεραίνουν τὴν ἀνάπτυξή μας καὶ ὁδηγοῦν σὲ ἐθνικὸ μαρασμό.
.              Βεβαίως ὑπῆρξε στὸ Ἄστρος καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα μία ἐκλεκτὴ  μερίδα Ἑλλήνων, ποὺ δίδαξαν καὶ διδάσκουν τὶς σταθερὲς ἀξίες καὶ τὰ αἰώνια ἰδανικὰ τοῦ Ἔθνους μας, ἐκείνων ποὺ δὲν τοὺς ἀγγίζουν οἱ μικρότητες καὶ τὰ συμφέροντα. Ὁ Κολοκοτρώνης συνετέλεσε στὸ τέλος τῆςἘθνοσυνέλευσης τοῦ Ἄστρους  νὰ ὑπάρξει συμφωνία καὶ νὰ ἐγκριθεῖ ὁμόφωνα Διακήρυξη, τὴν ὁποία πιθανότατα συνέταξαν ὁ Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος καὶ ὁ ἐκπρόσωπος στὴἘθνοσυνέλευση τῶν κατοίκων τῆς Ἄνδρου κληρικὸς Θεόφιλος Καΐρης, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ἀνέγνωσε. Γράφεται μεταξὺ ἄλλων:
.              «…Ἔχομεν ἀμετάθετον ἀπόφασιν ὅλοι, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἢ νὰ ἀποκτήσωμεν τὴν ἀνεξαρτησίαν μας ἐντελῶς, ἔθνος χωριστόν, αὐτόνομον καὶ ἀνεξάρτητον ἀναγνωριζόμενοι, διὰ τὴν δόξαν τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως καὶ τὴν εὐτυχίαν τῶν ἀνθρώπων, ἢ μὲ τὰ ὅπλα εἰς τὰς χείρας ὅλοι,ὅλοι οἱ Ἕλληνες νὰ καταβῶμεν εἰς τοὺς τάφους, ἀλλὰ χριστιανοὶ καὶ ἐλεύθεροι…».
.              Ἡ ἐν λόγῳ Διακήρυξη ἀποτελεῖ ἔξοχο κείμενο φιλοπατρίας, ποὺ δείχνει ὅτι ἡ πλειονοψηφία τῶν συμμετασχόντων κατὰ τὴν κρίσιμη ὥρα μποροῦσε νὰ ἀρθεῖ στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων. Μακάρι αὐτὸ νὰ ἰσχύει καὶ σήμερα.- 

Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ καὶ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Μάρκος Μπότσαρης καὶ τὸ σήμερα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.            Στὶς φετινὲς σημαντικὲς ἐπετείους περιλαμβάνονται τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὸν ἡρωικὸ θάνατο τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ ἐπιλεγομένου Λεωνίδα τοῦ 1821, καὶ ἐπίσης τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴσύγκληση τῆς Β΄ στὸ Ἄστρος τῆς Κυνουρίας Ἐθνικῆς Συνέλευσης τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων.
.            Ἡ κάθε ἀνάμνηση, ἡ κάθε μνήμη δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἑνώνει μόνο μὲ τὰ γεγονότα. Συνδεδεμένα μὲ αὐτὰ εἶναι ὑψηλὰ ἰδανικά, εἶναι καὶ διδάγματα γιὰ κάθε γενιὰ Ἑλλήνων. Ὅπως λέμε «μνήμη Ἁγίου μίμηση Ἁγίου», τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ἥρωες, ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴνἙλλάδα. Τὸ νὰ θυμόμαστε ἕναν ἥρωα καὶ νὰ μὴν ἐκτιμᾶμε στὴν πράξη τὶς ἀρετές του εἶναι κάτι τὸστεῖρο, κάτι τὸ τυπικό.  Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἕλληνες, ποὺ θυμόμαστε τὸν Μπότσαρη, ὀφείλουμε νὰ τοῦδείχνουμε  ἔμπρακτα τὴν πρὸς αὐτὸν εὐγνωμοσύνη μας.
.             Ὁ Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης (1790-1823) εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀγαπητοὺςἀγωνιστὲς τῆς Ἐθνεγερσίας στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ . Ἡ καίρια ἀρετή του, ἀπὸ τὴν ὁποία πήγαζαν οἱ ἄλλες, ἦταν ἡ Πίστη του. Τὸ πρῶτο ποὺ ἔκανε ὁ γόνος τῆς πολυμελοῦς οἰκογένειας τῶν γενναίων Μποτσαραίων ἦταν μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης, νεότατος, νὰ συγκροτήσει ὁμάδα, νὰ καθιερώσει σημαία – λάβαρο μὲ τὸν Ἅγιο Γεώργιο στὸ μέσον καὶ μὲ γύρω ἀπὸ τὴν εἰκόνα γραμμένα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ καὶ νὰ ξεκινήσει τὸν ἔνοπλο ἀγώνα κατὰ τῶν Τούρκων, μὲ πολλὲς ἐπιτυχίες.
.            Γράφτηκε πώς,  ὅταν πήγαινε στὴ μάχη τοῦ Καρπενησίου, ὅπου καὶ φονεύθηκε, πέρασε ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας. Μπῆκε στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς, προσκύνησε τὴν θαυματουργὴ εἰκόνα της καὶ βγαίνοντας τράβηξε τὸ πουγγί του, τὸ ἔδωσε σὲ ἕναν καλόγερο καὶ τοῦ εἶπε: «Πάρ᾽ το νὰ μοιράσεις τὰ γρόσια ποὺ ἔχει μέσα γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ Μάρκου Μπότσαρη». Ὁ καλόγερος, ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε δεῖ τὸν ἥρωα καὶ δὲν τὸν γνώρισε, τὸν ρώτησε παραξενεμένος: «Τί; Πέθανε ὁ Μάρκος;» καὶ ὁ Μπότσαρης προχώρησε πρὸς τὸ ἄλογό του λέγοντάς του: « Ὄχι, ἀλλὰ πηγαίνει γιὰ νὰ πεθάνει». (Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γ. Ν. Παπαθανασόπουλου «Κιβωτὸς Πατριδογνωσίας», Ἔκδ. «Τῆνος» 2021).
.             Ἀρετή του ἦταν ἐπίσης ἡ ἀποφασιστικότητά του. Ὅταν ἡ διοίκηση, ἀπὸ φθόνο πρὸς αὐτόν, γιὰ νὰ τὸν ταπεινώσει, ὀνόμασε μαζί του ἄλλους εἴκοσι «στρατηγοὺς»,  ὁ Μπότσαρης δὲν ἀποχώρησε θιγμένος ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη μάχη μὲ τοὺς Τούρκους. Ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε ἦταν μπροστὰσὲ ὅλους τοὺς ἀποκληθέντας «στρατηγοὺς» νὰ σκίσει τὸ δίπλωμα, ποὺ τοῦ εἶχε ἀποστείλει ἡδιοίκηση, ὅπως καὶ σὲ αὐτούς, καὶ νὰ τοὺς πεῖ πὼς ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν ἐχθρῶν Τοῦρκος πασὰς Σκόντρα δίνει τὰ διπλώματα καὶ ὅποιος εἶναι ἱκανὸς θὰ τὸ πάρει κατὰ τὴ μάχη ἀπὸ ἐκεῖνον.
.              Τρίτη ἀρετὴ τοῦ Μάρκου Μπότσαρη ἦταν τὸ πνεῦμα τῆς ὑπὲρ Πατρίδας θυσίας του. Τὴν παραμονὴ τῆς μάχης στὸ συμβούλιο, ποὺ ἔγινε, ὁ Μπότσαρης καὶ οἱ ἄλλοι ὁπλαρχηγοὶσυμφώνησαν τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες νὰ ἐπιτεθοῦν στὸ στρατόπεδο τοῦ ἐχθροῦ καὶ κανόνισαν τὶς θέσεις, ποὺ θὰ εἶχε ὁ καθένας τους. Ὁ Μπότσαρης στὶς 5 τὸ πρωὶ μὲ τοὺς 350 στρατιῶτες του ἦτανἕτοιμος γιὰ τὴ μάχη, ἀλλὰ δὲν εἶδε κανέναν ἄλλον νὰ κινεῖται… Τότε δὲν εἶπε νὰ ἀποφύγει κι ἐκεῖνος τὴ μάχη, ἀλλὰ ἐπιτέθηκε κατὰ τῶν Τούρκων, ποὺ τοὺς βρῆκε κοιμώμενους. Ὁ ἴδιος σκότωσε πολλούς, ἀλλὰ στὴν ἄνιση μάχη πληγώθηκε. Γιὰ νὰ μὴν προξενήσει δειλία στοὺς συντρόφους του, πολεμοῦσε καὶ πληγωμένος, ἕως ὅτου ἕνα βόλι ἐχθρικὸ τὸν βρῆκε στὸ μέτωπο…
.           Τοῦ Μπότσαρη ἡ φιλοπατρία, ἡ γενναιότητα, ἡ αὐτοθυσία, ἡ  ἁγνότητα τῶν προθέσεων, ἡἐντιμότητα καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα τοῦ χαρακτήρα, μαζὶ μὲ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας του ἐνέπνευσαν σπουδαίους λογοτέχνες καὶ καλλιτέχνες, Ἕλληνες καὶ ξένους.
.         Παραθέτω εἰς μνημόσυνο τοῦ ἥρωα καὶ ἐθνομάρτυρα Μάρκου Μπότσαρη δύο ἐπίκαιρους καὶσήμερα στίχους τοῦ μεγάλου μας ποιητῆ  Ἀνδρέα Κάλβου ἀπὸ τὸ ποίημά του «Εἰς Σούλι»:

 …Ὦ ἄγγελοι, ὁπού ἐτάχθητε
 Φύλακες τῶν δικαίων,
Τῆς Σελλαιΐδος* σώσατε
Τὰ τέκνα καὶ τὸν Μπότσαρην διὰ τὴν Ἑλλάδα…
Ψυχαὶ μαρτύρων χαίρετε.
Τὴν ἀρετὴν σᾶς ἄμποτε
᾽Νὰ μιμηθῶ εἰς τὸν κόσμον,
Καὶ νὰ φέρω τὴν λύραν μου
Μὲ σᾶς ᾽νὰ ψάλλω.-

*Ἡ Σελλαιὶς εἶναι ἡ χώρα τῶν Σελλῶν, κατοίκων τῆς Δωδώνης τῆς Ἠπείρου

Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

Ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                   Σὰν σήμερα, τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες τῆς 14ης Μαρτίου 1957, ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, ποὺ θεωροῦσαν ὅτι εἶναι ἰδιοκτησία τους οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, ἀπαγχονίστηκε ὁ 19χρονος ἥρωας καὶ ἐθνομάρτυρας Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Εἶχε ἕνα πηγαῖο σπουδαῖο ποιητικὸ ταλέντο καὶ ἀπὸ τὰδεκαπέντε του χρόνια ἐκδήλωσε τὴ ἀγωνιστική του διάθεση μετὰ τὴ Δωδεκάνησο, ποὺ τὸ 1947 ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς, νὰ ἐλευθερωθεῖ καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲτὴν μητέρα Ἑλλάδα. Σημειώνεται ὅτι Ἄγγλος ἦταν ὁ ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, ποὺ παρέδωσε  τὴ Δωδεκάνησο στὸν ἀντιναύαρχο Περικλῆ Ἰωαννίδη τὸ 1947 καὶ οἱ Ἄγγλοι θὰ ἔπρεπε ἀμέσως μετὰνὰ παραδώσουν στὴν Ἑλλάδα τὴ Μεγαλόνησο Κύπρο, ποὺ ἦταν ἡ τελευταία ἀποικία τους στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή… Ἡ διαφορὰ ἦταν πὼς οἱ Ἄγγλοι μᾶς ἔκαμαν τοὺς καλοὺς μὲ τὴ Δωδεκάνησο ποὺ δὲν τοὺς ἀνῆκε, ἀλλὰ στὴν Κύπρο, ποὺ τοὺς ἀνῆκε, ἦσαν οἱ γνωστοὶ στυγνοὶἀποικιοκράτες…
.                   Στὰ δεκαεφτά του ὁ Εὐαγόρας, μαθητὴς ἀκόμη τοῦ Λυκείου, ἐντάχθηκε στὴν ΕΟΚΑ καὶ στὰ 18 του συνελήφθη νὰ μεταφέρει ὁπλοπολυβόλο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καταδικάστηκε σὲ θάνατο… Κατὰ τὴ δίκη του ἐρωτήθηκε ἀπὸ τὸν Ἄγγλο δικαστὴ ἂν εἶχε νὰ πεῖ κάτι καὶ ἐκεῖνοςἀπάντησε ὡς ὥριμος καὶ μὲ ἐπίγνωση τῆς πράξης τοῦ ἥρωας: «Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ καταδικάσετε σὲθάνατο. Θὰ μὲ κρεμάσετε, τὸ ξέρω. Ὅ, τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλληνας Κύπριος, ποὺ ζητᾶ τὴλευτεριά του. Εὔχομαι νὰ εἶμαι ὁ τελευταῖος Κύπριος ποὺ θὰ ἀντικρύσω τὴν ἀγχόνη. Ζήτω ἡἝνωσις τῆς Κύπρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα! Τίποτε ἄλλο!».
.                   Ὁ Παλληκαρίδης ἔδωσε ἑκουσίως τὴ ζωή του γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Παλληκαρίδη,  στὶς 3 Μαρτίου 1957, ἑκατοντάδες Ἄγγλοι στρατιῶτες ἔκαψαν ζωντανὸ στὸ κρησφύγετό του, τὸν ὑπαρχηγὸ τῆς ΕΟΚΑ  Γρηγόρη Αὐξεντίου. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ Ἄγγλοι δυνάστες τοὺς ἔνωσαν μετὰ θάνατο, ἀφοῦ τοὺς ἔθαψαν σὲ κοινὸ τάφο στὰ φυλακισμένα μνήματα τῆς Λευκωσίας… Μαζί τους σὲ αὐτὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἥρωες τῆς ΕΟΚΑ ποὺ ἀπαγχονίστηκαν ἢἐκτελέστηκαν ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους. Ὅλοι τους ἦσαν ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν ἡρώων Ἑλλήνων ποὺἀγωνίστηκαν γιὰ Ἐλευθερία καὶ Ἀξιοπρέπεια ἐναντίον πολὺ ὑπερτέρων δυνάμεων τῶν ἐχθρῶν, ἀπὸτὸν Μαραθώνα, τὶς Θερμοπύλες καὶ τὴ Σαλαμίνα, ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 1821, τὸ 1904, τὸ1912, τὸ 1940….
.                   Ἐμεῖς λοιπὸν οἱ Ἕλληνες, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Παλληκαρίδη καὶ ὅλων τῶν ἡρώων, τοὺς χρωστᾶμε τὴν ὕπαρξή μας καὶ τὴ θέση μας στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν παγκόσμια ἱστορία. Τὸ χρέος μας αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε τὸ ἴδιο φρόνημα, τὶς ἴδιες ἀξίες, τὰ ἴδια ἰδανικὰ μὲαὐτούς, νὰ ἔχουμε ἀξιοπρέπεια καὶ ἀγωνιστικότητα ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ποιὸς εἶναι ἀπέναντί μας καὶμᾶς ἀπειλεῖ. Γιὰ τὴν Κύπρο συγκεκριμένα ὀφείλουμε νὰ  μένουμε σταθεροὶ στὶς ἀποφάσεις τοῦΟΗΕ καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς ΕΕ, νὰ μὴν ἀποδεχόμαστε σχέδια τύπου Ἀνάν, καὶ  νὰ ἀποκρούομεἀπολύτως κάθε πρόταση κατάργησης ἢ φαλκίδευσης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.
.                   Οἱ ἐθνικοί μας ἥρωες διαχρονικὰ ἔβαζαν τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους καὶ  τὴν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας μας πάνω ἀπὸ τὴ ζωή τους. Δὲν εἶναι λοιπὸν δυνατὸ νὰ εἴμαστε ἀπόγονοί τους καὶστὴ ζωή μας νὰ βάζουμε σὲ προτεραιότητα τὴν ἡδονή. Δὲν εἶναι δυνατὸ στὴ θυσία καὶ στὸ χρέος νὰπροτάσσουμε τὴν τρυφηλότητα, τὴ δουλοπρέπεια. Καὶ ὅμως… Εἶναι λυπηρὸ πὼς ἐνῶ ἀντιμετωπίζουμε προφανεῖς κινδύνους ὡς Ἔθνος, ὑπάρχουν  Ἕλληνες ποὺ πολεμᾶνε τὶς παραδοσιακές μας ἀξίες τῆς Φιλοπατρίας, τῆς Οἰκογένειας, τῆς Γλώσσας.-

ΠΟΝΟΣ, ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ, ΑΜΗΧΑΝΙΑ καὶ ΑΛΑΛΙΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Πόνος, συμπάθεια, ἀμηχανία καὶ ἀλαλία*

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                    Ὁ πόνος πολὺς γιὰ τὸν βίαιο καὶ τραγικὸ θάνατο δεκάδων – κυρίως νέων – ἀνθρώπων καὶ συμπάθεια γιὰ τὴν βαθειὰ πληγὴ στὶς ψυχὲς τῶν οἰκείων τους. Ταυτόχρονα ἀμηχανία προκαλοῦν τὰ ἀνάκατα αὐτὰ συναισθήματα, ὅταν συνδυάζουν τὸ θλιβερὸ γεγονὸς τῆς ἑκατόμβης τῶν θυμάτων ἀπὸ τὴ σύγκρουση τῶν τρένων στὰ Τέμπη μὲ τὸ προβαλλόμενο καὶ διαφημιζόμενο ὅτι τὸ τρένο εἶναι «τὸ ἀσφαλέστερο, ταχύτερο καὶ φθηνότερο μέσο μαζικῆς μεταφορᾶς». Σημειώνεται ὅτι τὸ τραγικὸ γεγονὸς ἦταν ἀπρόβλεπτο ὡς πρὸς τὸ πότε θὰ συνέβαινε. Γιατί ὅτι θὰ συνέβαινε οἱ εἰδικοὶ τὸ εἶχαν προβλέψει ἀπὸ χρόνια…
.                    Τὸ ξάφνιασμα ἀπὸ τὸ ἀπίστευτο γιὰ πολιτισμένη χώρα πλῆγμα καὶ ὅλα τὰ ψυχολογικὰ ζητήματα, ποὺ προέκυψαν, ὑποτάσσονται στὸ πένθος καὶ προκαλοῦν ἀλαλία. Ἡ πένα προσπάθησε νὰ ξεπεράσει τὸ συμβάν, νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἄλλο θέμα. Δὲν τὰ κατάφερε. Ὅλα τὰ κάλυψε τὸ μαῦρο πέπλο τοῦ ἀπρόσμενου πένθους.
.                    Τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ Ἕλληνες ζήσαμε τραγικὰ γεγονότα. Ὁ ἀποτυχημένος τρόπος ἀντιμετώπισής τους ἀποκαλύπτει τὴν πικρὴ ἀλήθεια, ὅτι ἀκόμη εἴμαστε πίσω στὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῆς κρατικῆς μηχανῆς ἔναντι τῶν περισσότερων χωρῶν – μελῶν τῆς Ε.Ε. Ἐκσυγχρονισμός, προοδευτισμός… Λέξεις ποὺ ἐντυπωσιάζουν, ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα περισσότερο εἶναι συνθήματα κενὰ περιεχομένου. Ἐκσυγχρονιστικὴ καὶ προοδευτικὴ εἶναι ἡ χώρα, τῆς ὁποίας ἡ κρατικὴ μηχανὴλειτουργεῖ σωστὰ καὶ ἐξυπηρετεῖ ἄριστα τοὺς πολίτες, ποὺ τὴν ἐμπιστεύονται καὶ τῆς προσφέρουν ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές τους. Ἐκσυγχρονιστικὴ καὶ προοδευτικὴ εἶναι ἡ χώρα, στὴν ὁποία ἡ πολιτικὴ τηρεῖ τὶς αἰώνιες ἠθικὲς ἀξίες καὶ τοὺς ἀπὸ τοὺς προγόνους μας προερχόμενους δημοκρατικοὺς θεσμοὺς καὶ ποὺ ἀποτελεῖ παράδειγμα στοὺς πολίτες  ἀποφυγῆς τῆς χυδαιότητας καὶ τῆς ἠθικῆς παρακμῆς.
.                    Μπροστά μας ἔχουμε βουλευτικὲς ἐκλογές. Τὰ Κόμματα ποὺ θὰ συμμετάσχουν ὀφείλουν νὰ βαδίσουν πρὸς αὐτὲς μὲ τὸ βάρος τοῦ ἐθνικοῦ πένθους. Τὸ πένθος ἂς γίνει ἀφετηρία μιᾶς ὄντως προοδευτικῆς προεκλογικῆς περιόδου. Αὐτὸ σημαίνει πὼς πρέπει νὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, νὰ νιώσουν τὶς εὐθύνες τους γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ προκάλεσε τὴν τραγωδία στὰ Τέμπη καὶ νὰ ἀντιπαραταχθοῦν μεταξύ τους μὲ σεβασμὸ καὶ μὲ ἐπιχειρήματα καὶ φυσικὰ ὄχι μὲ ὕβρεις μὲ ἀόριστες κατηγορίες, μὲ ἀπειλὲς καὶ μὲ δηκτικὲς ψεύτικες καταγγελίες. Εἶναι ἀπαράδεκτοἐμεῖς ποὺ διδάξαμε τὴ Δημοκρατία καὶ διατυπώσαμε πρῶτοι ὅτι «δὲν ὑπάρχει τάξη πιὸ ἐχθρικὴ γιὰτὸ λαὸ ἀπὸ τοὺς φαύλους ρήτορες καὶ τοὺς δημαγωγοὺς» (Ἰσοκράτης) νὰ εἴμαστε τόσο πίσω στὴ συμπεριφορὰ τῶν πολιτικῶν μας!
.                    Τὸ 1922 ὁ Γερμανὸς ἱστορικὸς καὶ φιλόσοφος Ὄσβαλντ Σπένγκλερ στὸ κλασσικὸ ἔργο του «Ἡ παρακμὴ τῆς Δύσης» (Σημ. Ἔχει ἐκδοθεῖ καὶ στὰ ἑλληνικὰ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Δαρδανοῦ) σημειώνει πὼς σὲ ἕνα κράτος ἀνεπτυγμένο ἠθικὰ καὶ πολιτισμικὰ τὸ ἀπρόβλεπτο πρέπει νὰ ἐξουδετερώνεται ἀπὸ τὴν ὑπέρχρονη καὶ δίκαιη αἰτιότητα καὶ πάντα νὰ ἰσχύει  ἡ  λογικὴ σχέση αἰτίας καὶ ἀποτελέσματος. Εἶναι λυπηρὸ πὼς τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἀποδεικνύεται ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχει πετύχει νὰ περιορίσει τὸ ἀπρόβλεπτο..-

*Ἀλαλία= Ἀπώλεια τῆς ἱκανότητας ἄρθρωσης λόγου, ποὺ ὀφείλεται σὲ ψυχολογικὰ αἴτια