Ἄρθρα σημειωμένα ὡς γαλλικὴ ἐπανάσταση
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-Μιὰ σύντομη ἀπάντηση στὴν προπαγάνδα (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΙΣΤΟΡΙΑ στὶς 7 Ἰούλιος 2021
Ἡ Ἑλληνικὴ καὶ ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
. Οἱ ὀπαδοὶ στὴν Ἑλλάδα τοῦ Γαλλικοῦ διαφωτισμοῦ αὐθαιρετοῦν ἱστορικὰ καὶδογματίζουν ἰδεολογικὰ ἐπιχειρώντας νὰ πείσουν γιὰ τὴν ἐπίδραση ποὺ εἶχε ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση στὴν Ἑλληνική. Τὴν ἀπάντηση σὲ αὐτὰ τὰ φληναφήματα τὴν δίνουν οἱ ἴδιοι οἱ Γάλλοι. Στὸ τρέχον τεῦχος (Νο 484, Ἰούνιος 2021) τοῦ περιοδικοῦ «L’ Histoire» καὶ στὸ κύριο ἄρθρο γράφεται μεταξὺἄλλων: «Στὴν Εὐρώπη τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας ἡ λέξη ἐλευθερία ἐκφράζει τὴν ἔννοια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας. Τὰ προηγούμενα χρόνια (Σημ. γρ. τοῦ 1830, ἔτους τῆς ἐπανάστασης τῶν Γάλλων κατὰτοῦ αὐταρχικοῦ βασιλιᾶ Καρόλου Χ, στὴν ὁποία ἔχει ἀφιέρωμα τὸ ἐν λόγῳ περιοδικὸ) τὸ κίνημα τῶνἐθνοτήτων συγκλόνισε τὴν ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ὁδήγησε στὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος».Ἐπανάσταση τοῦ ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ἦταν τὸ 1821, χωρὶς τὸ περιοδικὸ νὰ ἀναφέρει γαλλικὴ ἐπίδραση. Ἀντίθετα, τὸ ἄρθρο ἀναφέρει ὅτι ἡ φλόγα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης μεταδόθηκε στὴν Πολωνία, στὴν Ἰταλία καὶ στὸ Βέλγιο προκαλώντας ρήγματα στὴν Ἱερὰ Συμμαχία Ρωσίας, Αὐστρίας, Πρωσίας καὶ μετὰ Ἀγγλίας καὶ Γαλλίας…
. Ἀλλὰ τί εἶχαν νὰ ζηλέψουν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὰ ὅσα συνέβαιναν στὴ Γαλλία ἀπὸ τὸ 1789 ἕως τὸ 1830; Στὶς 14 Ἰουλίου 1789 οἱ ἐπαναστάτες συλλαμβάνουν καὶ ἐκτελοῦν ἐπὶ τόπου τὸν διοικητὴ τῆς Βαστίλης. Φόβος ἁπλώνεται σὲ ὅλη τὴ Γαλλία ἀπὸ τὴν βία ποὺ ἀσκεῖται ἀδιακρίτως σὲχιλιάδες πολιτῶν. Στὶς 4 Αὐγούστου ἡ Ἐθνοσυνέλευση καταργεῖ τὸ φεουδαρχικὸ σύστημα καὶ στὶς 24 Αὐγούστου ψηφίζει τὴ σημαντικὴ Διακήρυξη τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ ὅμως οὐσιαστικὰ δὲν ἐφαρμόστηκε… Τὸ 1790 κλείνουν μοναστήρια καὶ μετατρέπουν ἐκκλησίες σὲκοινόχρηστους χώρους. Περίπου 200.000 κληρικοί, μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἐκτελοῦνται ἢὑποχρεώνονται νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ σχῆμα τους. Τὸ 1792 στὶς ὄχθες τοῦ Σηκουάνα χιλιάδες ἐπαναστάτες συγκεντρώνονται σὲ «Autodafe», μὲ κατάρες κατὰ τοῦ παλαιοῦ καθεστῶτος καὶ πράξεις λατρείας πρὸς τὸ νέο. Συνεχίζονται οἱ σφαγὲς ἀριστοκρατῶν, κληρικῶν καὶ πλουσίων ἐπιχειρηματιῶν.
. Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1793 ἐκτελεῖται στὴ λαιμητόμο ὁ βασιλιὰς Λουδοβίκος ΧVI. Τὸἴδιο ἔτος ψηφίζεται Σύνταγμα, τοῦ ὁποίου ἀμέσως ἀναβάλλεται ἡ ἰσχὺς ἐπ’ ἀόριστο… Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1793 συλλαμβάνονται 600.000 πολίτες μὲ τὴν ὑποψία ὅτι εἶναι «ἐχθροὶ τῆς ἐλευθερίας». Οἱ περισσότεροι ἐκτελοῦνται. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1793 ἐκτελεῖται ἡ βασίλισσα Μαρία Ἀντουανέτα.
. Τὸ 1793 οἱ Ἐπαναστάτες ἐπιτέθηκαν στοὺς κατοίκους τῆς Βανδέας, ποὺ δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὰ ὅσα αὐτοὶ ἔπρατταν. Ἡ ἐπίθεση κατέληξε τὸ 1794 στὴ Γενοκτονία τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς. Τὸ 1794 οἱ Ροβεσπιέρος καὶ Σὲν Ζιστ ἐπιβάλλουν τὴ δικτατορία τους. Ἡ περίοδος τῆς τρομοκρατίας βρίσκεται στὴν κορύφωσή της. Οἱ Ἰακωβίνοι ἐκτελοῦν τοὺς μετριοπαθεῖς καὶ κατὰ τῆς βίας συντρόφους τους, Νταντόν, Ντεμουλὲν κ.α… Καὶ εἴμαστε ἀκόμη στὴν ἀρχή.
. Ὁ ἐμφύλιος κατὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 σὲ σχέση μὲ αὐτὸν τῆς Γαλλικῆς εἶναι ὡς μία οἰκογενειακὴ βεντέτα ἔναντι μίας αἱματοχυσίας, μὲ θύματα χιλιάδες ἀνθρώπους. Τί λοιπὸν ἔχει νὰ ζηλέψει ὁ δημοκράτης καὶ μὲ πατριωτικὸ πνεῦμα Ἕλληνας τοῦ 1821 ἀπὸ τὸν Γάλλο τῆς ἐποχῆς του;… –
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΙΣΤΟΡΙΑ στὶς 30 Νοέμβριος 2020
Ἕλληνες καὶ Γάλλοι ἐπαναστάτες
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
. _ _ _ _ _ _ _ . Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς 200ῆς ἐπετείου ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «ἐκσυγχρονιστὲς» βρίσκουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναθεωρήσουν τὴν Ἱστορία καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὶς ἰδεολογικές τους πεποιθήσεις. Ὅλοι ἀναφερόμενοι στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἔχουν πρότυπό τους τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση. Θυμίζουμε ὅτι μιμητὲς τῶν Γάλλων ἐπαναστατῶν ὑπῆρξαν οἱ μπολσεβίκοι, στὴ Ρωσία. Αὐτοὶ δημιούργησαν τὴ δική τους ὁλοκληρωτικὴ κοινωνία, ποὺ διέθετε ὑλιστικὴ θρησκεία, μὲ ἱερατεῖο, ἀπόλυτη ἀλήθεια, πιστούς, αἱρετικούς, διωγμούς, ἱερὰ ἐξέταση, δολοφονίες, ἴντριγκες καὶ σύμβολο τὸ σφυροδρέπανο, μία παραποίηση τοῦ Σταυροῦ.
. _ _ _ _ _ _ _ . Οἱ «ἐκσυγχρονιστὲς» σήμερα δὲν χρησιμοποιοῦν τὸ σταλινικὸ καθεστώς, ὡς τὸ μοντέλο ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν. Ἐκθειάζουν ὡς πρότυπα τοὺς πρωταγωνιστὲς τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ ἐξιδανικεύουν τὰ ὅσα πρέσβευαν, ἐνῶ ἀντίθετα προβάλλουν τά, κατὰ τὴν ἰδεολογία τους, ἀρνητικὰ τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης. Τοὺς Ἕλληνες πρωταγωνιστὲς τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, προβάλλουμε ἀπὸ αὐτὴ τὴ σελίδα, μὲ πρῶτο τὸν Κολοκοτρώνη. Οὐδεὶς ἀπὸ αὐτοὺς ἀνέφερε ποτὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστὲς τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Σήμερα παρουσιάζουμε τοὺς Γάλλους ἐπαναστάτες καὶ τὴν τύχη τους, μὲ πρῶτο τὸν Ροβεσπιέρο:
ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ (1758-1794). Ὁ ἡγέτης τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως. Δικηγόρος καὶ πολιτικός. Ὁ θεωρούμενος ἀδιάφθορος. Ἀμείλικτος γιὰ ὅσους θεωροῦσε «ἐχθρούς του λαοῦ». Ἡ τῆς ἐμπιστοσύνης του 9μελής ἐπιτροπὴ Δημόσιας Ἀσφαλείας, μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, τοὺς ἔστελνε στὴν γκιλοτίνα, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ὑπερασπίσουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ νὰ ὑποβάλουν ἔφεση. Καθιέρωσε τὴ λατρεία τοῦ Ὑπερτάτου Ὄντος καὶ σὲ μεγαλοπρεπῆ τελετὴ αὐτοανακηρύχθηκε «Μέγας Ποντίφηκας». Τελικὰ καὶ ὁ ἴδιος ἐκτελέσθηκε μὲ τὴν γκιλοτίνα, σὲ ἡλικία 36 ἐτῶν.
ΖΩΡΖ ΖΑΚ ΝΤΑΝΤΟΝ (1759-1794). Ἐκ τῶν σημαντικοτέρων ἡγετῶν τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως. Δικηγόρος. Πρωταγωνιστὴς στὴν ἀνατροπὴ τῆς βασιλείας καὶ στὴν ἐκτέλεση τῶν βασιλέων. Περίφημος ρήτορας. Θεωρήθηκε ἀπὸ τὸν Ροβεσπιέρο ὕποπτος συμβιβαστικῶν τάσεων, κατηγορήθηκε γιὰ οἰκονομικὰ σκάνδαλα καὶ μὲ τοὺς κυριότερους συνεργάτες του ἐκτελέστηκαν στὴν γκιλοτίνα, τὸ 1794. Ἦταν 35 ἐτῶν.
ΖΑΝ ΠΟΛ ΜΑΡΑ (1743-1793). Ἀπὸ τὶς σημαντικότερες μορφὲς τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Ἀκραῖος στὴν ἰδεολογία του. Ὑποστήριζε τὴ βία γιὰ τὴν ἐξουδετέρωση τῶν «συνωμοτῶν» σὲ βάρος τῆς Ἐπανάστασης. Ἔπαιξε πρωταγωνιστικὸ ρόλο στὶς «σφαγὲς τοῦ Σεπτέμβρη». Συνέβαλε στὴν ἀνατροπὴ τῶν μετριοπαθῶν Γιρονδίνων ἀπὸ τὴν ἐξουσία. Μία Γιρονδίνη, ἡ Σαρλὸτ Κορντέ, τὸν μαχαίρωσε στὸ λουτρό του, τὸ 1793. Ἦταν 50 ἐτῶν. Οἱ ἐπαναστάτες τὸν θεώρησαν ἥρωα καὶ μάρτυρα. Λίγους μῆνες μετὰ οἱ Γάλλοι τὸν χαρακτήρισαν «τέρας» καὶ ἀποκατέστησαν τὴ δολοφόνο του.
ΣΑΡΛΟΤ ΚΟΡΝΤΕ (1768-1793). Νεαρὴ Γιρονδίνη. Δολοφόνησε τὸν Μαρά, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι θὰ φονεύονταν πολλοὶ ἀπὸ τὸ Κόμμα της. Στὴ δίκη της εἶπε ὅτι σκότωσε ἕναν γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὸν θάνατο 100.000 ἀνθρώπους. Ἐκτελέστηκε στὴν γκιλοτίνα. Ἦταν 25 ἐτῶν.
ΦΡΑΝΣΟΥΑ-ΝΟΕΛ ΜΠΑΜΠΕΦ (1760-1797). Πῆρε καὶ τὸ ψευδώνυμο Γράκχος, πρὸς τιμὴν τῶν Ρωμαίων μεταρρυθμιστῶν. Ἐκδότης ἐφημερίδων. Ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ «κινήματος τῶν ἴσων», κατέκρινε τὸ καθεστὼς τῆς Ἐπανάστασης, ἐπειδὴ ἔβλεπε ἀνισότητες καὶ ἀδικίες. Θεωρήθηκε συνωμότης καὶ καρατομήθηκε τὸ 1797, σὲ ἡλικία 37 ἐτῶν.
ΖΑΚ ΠΙΕΡ ΜΠΡΙΣΟ (1754-1793). Σημαντικὴ φυσιογνωμία τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Ἡγέτης τῶν μετριοπαθῶν Γιρονδίνων. Ἦρθε σὲ σύγκρουση μὲ τοὺς Ροβεσπιέρο, Μαρὰ καὶ Νταντόν. Κατήγγειλε τὸν Ροβεσπιέρο, ὅτι ἐπιδίωκε νὰ ἐπιβάλει δικτατορία τρόμου. Συνελήφθη ὡς «προδότης» καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους 21 συνεργάτες του ἐκτελέστηκαν στὴν γκιλοτίνα τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1793. Ἦταν 39 ἐτῶν.
ΝΙΚΟΛΑ ΝΤΕ ΚΟΝΤΟΡΣΕ (1743-1794). Γιρονδίνος μαθηματικὸς καὶ φιλόσοφος, στὴν ἰδεολογία φιλελεύθερος. Ὑποστήριξε τὸ δικαίωμα ψήφου στὶς γυναῖκες καὶ τὴν καθολικὴ ἐκπαίδευση. Κατηγορήθηκε ὅτι ὡς Γιρονδίνος ὑπονόμευε τὴν Ἐπανάσταση καὶ φυλακίστηκε. Γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν γκιλοτίνα αὐτοκτόνησε. Ἦταν 51 ἐτῶν.
ΑΝΤΡΕ ΣΕΝΙΕ (1762 – 1794). Ποιητὴς ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐκπροσώπους τῶν νεοκλασικιστῶν. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ Γάλλο πατέρα καὶ Ἑλληνίδα μητέρα. Ὑποστήριξε τὴν Ἐπανάσταση, ἀλλὰ μὲ ἄρθρα του διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴν τρομοκρατία καὶ τὶς ἀκρότητές της. Φυλακίστηκε καὶ ἐκτελέστηκε μὲ τὴν γκιλοτίνα τὸ 1794. Ἦταν 32 ἐτῶν.
ΛΟΥΙ ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝ ΖΥΣΤ (1767-1794). Στρατιωτικὸς καὶ πολιτικὸς ἡγέτης τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης. Δρ Νομικῆς. Στενὸς συνεργάτης τοῦ Ροβεσπιέρου. Στήριξε τὴν τρομοκρατία καὶ τὴν ἐξόντωση τῶν ἀντιπάλων τοῦ Ροβεσπιέρου. Μέλος τῆς τριανδρίας, μαζὶ μὲ τοὺς Ροβεσπιέρο καὶ Κουτόν. Ὀνειρεύτηκε μέσα ἀπὸ τὶς ὁμαδικὲς ἐκτελέσεις τῶν ἀντιφρονούντων τὴ δημιουργία μίας Δημοκρατίας τῶν μικροϊδιοκτητῶν, τεχνιτῶν καὶ χωρικῶν. Ὅταν ἦταν νεότερος, ἀφοῦ ἄφησε ἔγκυο τὴν Τερέζα Ζελέ, τὴν ἐγκατέλειψε, παίρνοντας μαζί του καὶ τὰ ἀσημικὰ τῆς οἰκογένειας. Τὸ 1794 ἦταν ἡ σειρά του νὰ συλληφθεῖ καὶ νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν γκιλοτίνα, ὅπου ἀποκεφαλίστηκε. Ἦταν 27 ἐτῶν.
ΖΟΡΖ ΚΟΥΤΟΝ (1755-1794). Μαζὶ μὲ τὸν Ροβεσπιέρο καὶ τὸν Σὲν Ζυστ ἀποτέλεσαν τὴν «Τριανδρία» (1793-1794). Ἦταν ἐπίσης μέλος τῆς «Ἐπιτροπῆς Κοινῆς Σωτηρίας». Ὑπῆρξε εἰσηγητὴς τῆς Τρομοκρατίας, μὲ τὰ χιλιάδες θύματα. Ἐκ γενετῆς ἀνάπηρος ἀναγκαζόταν νὰ κυκλοφορεῖ μὲ εἰδικὴ ἀναπηρικὴ καρέκλα. Ἐκτελέστηκε στὴ λαιμητόμο, τὸ 1794. Ἦταν 39 ἐτῶν.
ΚΑΜΙΓ ΝΤΕ ΜΟΥΛΕΝ (1760-1794). Δημοσιογράφος, δικηγόρος καὶ πολιτικός. Θρυλικὴ φυσιογνωμία τῆς Ἐπανάστασης. Στενὸς φίλος τοῦ Ροβεσπιέρου. Ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς ἐπαναστάτες, ποὺ παντρεύτηκε μὲ θρησκευτικὸ γάμο, τὸ 1790. Μάρτυρες τοῦ γάμου ὁ Ροβεσπιέρος καὶ ὁ Μερσιέ. Ρομαντικὸς στὶς ἰδέες, ὁραματίστηκε μία Δημοκρατία χωρὶς βία
καὶ χωρὶς διακρίσεις. Καρατομήθηκε στὴν γκιλοτίνα, τὸ 1794, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν.
ΛΟΥΙ-ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΕΡΣΙΕ (1740 – 1814). Συγγραφέας καὶ δημοσιογράφος. Ἂν καὶ φίλος τοῦ Ροβεσπιέρου ἦταν μετριοπαθὴς καὶ ἐψήφισε κατὰ τῆς ἐκτέλεσης τοῦ Λουδοβίκου 16ου καὶ τῆς Μαρίας Ἀντουανέτας. Ὁ Ροβεσπιέρος τὸν φυλάκισε καὶ θὰ τὸν ἐκτελοῦσε στὴν γκιλοτίνα, ἂν δὲν ἐκτελεῖτο νωρίτερα ἐκεῖνος. Μετὰ τὴν θανάτωση τοῦ Ροβεσπιέρου ἀποφυλακίστηκε καὶ κατήγγειλε τὰ ἐγκλήματα τοῦ πρώην φίλου του, ὀνομάζοντάς τον «Αἱματοκράτορα». Ἀπεβίωσε τὸ 1814 μὲ φυσικὸ θάνατο, σὲ ἡλικία 74 ἐτῶν.
ΖΑΝ ΡΕΝΕ ΕΜΠΕΡ (1757-1794). Ἀκραῖος ριζοσπάστης. Ἵδρυσε τὸ κίνημα τῶν «Ἐμπερτιστῶν», ποὺ κεντρικὸ σκοπὸ εἶχαν τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς Γαλλίας. Ἦσαν ἐκ τῶν φανατικῶν καὶ αἱμοσταγῶν ἐκτελεστῶν τῆς τρομοκρατίας. Ὁ Ἐμπὲρ καὶ τὰ κύρια στελέχη τοῦ κινήματός του ἐκτελέστηκαν μὲ ἀποκεφαλισμὸ στὴν γκιλοτίνα, τὸ 1794. Ἦταν 37 ἐτῶν.
ΖΑΚ ΡΟΥ (1752-1794). Καθολικὸς ἱερέας καὶ ἐπαναστάτης. Ἡγέτης τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς. Θεωρητικός τῆς λαϊκῆς δημοκρατίας, τῆς κατάργησης τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας καὶ τῆς ἀταξικῆς κοινωνίας. Ὁ Ροὺ φυλακίστηκε τὸ 1794 καὶ ἐν ὄψει τοῦ νὰ ἐκτελεσθεῖ στὴν γκιλοτίνα αὐτοκτόνησε. Ἦταν 42 ἐτῶν.
ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΑΝΡΙΟ (1761-1794). Ἐκ τῶν ἡγετῶν τῆς Ἐπανάστασης, μὲ ζωτικὸ ρόλο στὴν πτώση τῶν Γιρονδίνων. Ἔλαβε μέρος στὶς «Σφαγὲς τοῦ Σεπτεμβρίου». Τὸ 1793 ἔγινε διοικητὴς τῆς Παρισινῆς Ἐθνοφρουρᾶς καὶ ἔχοντας ὑπὸ τὶς διαταγές του χιλιάδες ἀνδρῶν ὑποχρέωσε τὴν Ἐθνοσυνέλευση νὰ τοῦ παραδώσει τοὺς Γιρονδίνους γιὰ νὰ ἐκτελεσθοῦν. Συνελήφθη μαζὶ μὲ τὸν Ροβεσπιέρο. Ἐπιχείρησε νὰ ἀντισταθεῖ, στὴ συνέχεια νὰ ἀποδράσει, ἀλλὰ ἀπέτυχε. Ἀποκεφαλίστηκε λίγο μετὰ τὸν Ροβεσπιέρο, σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν.-
ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ στὶς 18 Ὀκτώβριος 2016