ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ (καὶ νοοτροπίες)

Ἐφιαλτικοί ἀριθμοί

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                        Εἶσθε Ἕλληνες καί Χριστιανοί; Σᾶς νοιάζει ἆραγε ἄν ἡ Τουρκία «ἕνα βράδυ» ἁρπάξη τά νησιά μας; Καλή ἡ ἀνησυχία σας. Μά τήν ἀνησυχία τήν προξενοῦμε ἐμεῖς με τήν ὑπογεννητικότητα.

.                 Κρατῆστε τά νούμερα: Τό 2021 οἱ γεννήσεις στήν πατρίδα μας ἦσαν 85.346 καί οἱ θάνατοι 143.919!!! Ὅταν γιά νά διατηρηθῆ ἕνα ἔθνος, ἀπαιτεῖται τοὐλάχιστον ἴσος ἀριθμός γεννήσεων καί θανάτων, πεῖτε μας, ποιός σκοτώνει τήν ἔνδοξη ἄλλοτε Ἑλλάδα;

.                Ὡς Ἕλληνες τρομάζουμε μέ τούς ὡς ἄνω ἀριθμούς. Καί ὡς Χριστιανοί; Ὑπάρχουν στόν τόπο μας 52.000 συμβιώσεις!

.                Ἀπό αὐτές πόσα ζευγάρια ἔχουν ἐπιλέξει τόν ἐκκλησιαστικό γάμο, δηλαδή, τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας γιά μία ὄμορφη συζυγία; Μόνον οἱ 18.478! Δηλαδή τά 2/3 τῶν Ἑλλήνων (Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν…) δέν θέλουν Χριστό, οὔτε Ἐκκλησία! Εἶναι ὅλοι αὐτοί ἄθεοι; Ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι ἐκκλησιαστικοί εἶναι γάμοι κατά Θεόν; Οἱ περισσότεροι γίνονται σέ κάποιο κτῆμα, μέ μικροσκοπικό ἐκκλησάκι, μέ μοναδικό σκοπό νά γλεντήσουν μετά τό γάμο σέ πλούσια ταβέρνα!

.                Οἱ λεγόμενοι «πολιτικοί γάμοι» εἶναι πολύ περισσότεροι ἀπό τούς λεγομένους ἐκκλησιαστικούς. 22.272 οἱ πολιτικοί, 18.487 οἱ ἐκκλησιαστικοί! Καλύτερα στό δημαρχεῖο, παρά στήν Ἐκκλησία!

.                Μέ «σύμφωνο συμβίωσης», μέ μία δηλαδή μόνο ὑπογραφή, πόσοι λένε ὅτι συζοῦν ὡς οἰκογένεια; 11.550! Ἀπ’ αὐτούς τά 214 «σύμφωνα» ἀφοροῦν σέ ὁμοφυλοφίλους!

.                Κάποτε ἡ Ἑλλάδα ἦταν χώρα μαρτύρων καί ἁγίων. Τώρα τήν ταυτότητά της τήν καθορίζουν: Ἡ «Ἕνωσις Ἀθέων» καί οἱ ΛΟΑΤΚΙ! Οἱ δύο δέ αὐτές συνομοσπονδίες δέν ἀλλοιώνουν ἁπλῶς τό χρῶμα τῆς Ἐλλάδας, ἀλλά κυριολεκτικά τήν σκοτώνουν. Ἑλλάδα χωρίς χριστιανικές οἰκογένειες καί χωρίς παιδιά ψυχορραγεῖ. Ἐνέσεις ἀναζωογόνησης δέν εἶναι τά πανηγύρια καί οἱ ἐκκλησιαστικές φιέστες*. Εἶναι ὁ ἐπανευαγγελισμός, ἡ μετάνοια καί ὁ κατηχητικός λόγος.

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἀπὸ τέτοιες φιέστες ἄλλο τίποτα. Εἶναι τόσο καταθλιπτικὸ αὐτὸ τὸ φαινόμενο, μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες ὑποδοχὲς Εἰκόνων, ἐνθρονίσεις Ἀντιγράφων Εἰκόνων, ἐπετείους Ἐνθρονίσεων, μεταφορὲς ἱ. Λειψάνων, Λαμπρῶν Πανηγύρεων κλπ ποὺ δὲν ἀξίζει οἱαδήποτε ἀναφορά. Φαινόμενο βαθειᾶς παρακμῆς. Βύθισμα στὴν ἄβυσσο τοῦ κούφιου. Οἱ ἐφιαλτικοὶ ἀριθμοὶ συναγωνίζονται τὶς ἐφιαλτικὲς νοοτροπίες.

Διαφήμιση

«ΣΗΜΕΡΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (Δ. Νατσιός)

«Σήμερα γκρεμίστηκε μία ἐκκλησιὰ»

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

.                       Στὰ χρόνια του Σταλινισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε μετατρέψει τὴν σοβιετικὴ χώρα σὲ ἀπέραντο ἐργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιῶν (κνοῦτο=μαστίγιο) ἢ σὲ στρατόπεδο ἐξοντώσεως ἀντιφρονούντων, χιλιάδες φυλακισμένοι εἶχαν ἐπισκεπτήριο μία φορὰ τὸν χρόνο, γιὰ δεκαπέντε λεπτά. Οἱ γυναῖκες τους –ὅπως μᾶς τὸ διηγεῖται ὁ Σολζενίτσιν στὸ «Ἀρχιπέλαγος Γκουλὰγκ– ποὺ συχνὰ ζοῦσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τὰ ναῦλα τους, ὅλο τὸ χρόνο, γιὰ νὰ ταξιδέψουν τὴν ὁρισμένη ἡμερομηνία, ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀντικρίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ συζύγου τους, μόλις γιὰ 15 λεπτά, καὶ μάλιστα πίσω ἀπὸ ἕνα ἀγκαθωτὸ πλέγμα.
.                       Κι ἐνῶ «ζοῦσαν» γι’ αὐτὴν τὴν στιγμὴ καὶ ἑτοίμαζαν τὰ λόγια, ποὺ θὰ τοὺς ἔλεγαν μὲς στὰ λίγα αὐτὰ λεπτά, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς δὲν ἄνοιγαν καθόλου τὸ στόμα, μόνο κοιτάζονταν μὲ πόνο ὅλη τὴν ὥρα, ὥσπου νὰ τὶς ἀπομακρύνουν οἱ δεσμοφύλακες. Κι αὐτὸ γινόταν γιὰ 10, 15 καὶ 25 χρόνια.
.                       Τί κρατοῦσε τόσο σφιχτὰ δεμένες τὶς καρδιὲς ἐκεῖνες; Μὰ τὸ βαθὺ καὶ δυνατὸ μυστήριο τῆς οἰκογένειας, τὸ εὐλογημένο καταφύγιο. Τὰ δεκαπέντε λεπτὰ ἀρκοῦσαν, γιὰ νὰ βιώσουν καὶ νὰ ἐπιβεβαιώσουν οἱδύστυχες ἐκεῖνες γυναῖκες, τὴν θεόζευκτο ἕνωση.
.                       Εἶναι γνωστὸ πώς, ὅσο βασίλευαν στὶς χῶρες ἐκεῖνες τὰ σκοτάδια τοῦ μαρξισμοῦ, οἱ θεσμοὶ ποὺδέχτηκαν τὰ πιὸ βαριὰ πλήγματα ἦταν ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία περιβάλλει τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια μὲ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἱερότητα τοῦ μυστηρίου.
.                       Θυμίζω ὅτι ἥρωας τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ παράδειγμα πρὸς μίμηση, εἶχε ἀναδειχθεῖ ὁ Πάβελ Μορόζιν, ὁ φανατισμένος ἔφηβος, ποὺ κατήγγειλε στὶς ἀρχὲς τοὺς γονεῖς του, ὡς κουλάκους (=εὔποροι χωρικοί), προκαλώντας τὴν δολοφονία τους καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ἄγαλμα κατεδαφίστηκε, ὅταν σαρώθηκε ὁ «ὑπαρκτὸς» ζόφος.
.                       Ὁ Μορόζιν εἶχα ὑψωθεῖ σὲ πρότυπο ἐπαναστατικῆς ἀρετῆς καὶ κομματικῆς ἀφοσιώσεως, ὄντας στὴν πραγματικότητα ἡ πιὸ κυνικὴ ἐνσάρκωση τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πνεύματος, αὐτοῦ ποὺ ἀπέκοβε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε κοινωνικό, πνευματικὸ καὶ προσωπικὸ δεσμό, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀπορροφηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ Κόμμα, νὰμεταβληθεῖ σὲ πειθήνιο ἐνεργούμενό του.
.                       Ὅταν κατέπεσε τὸ καθεστὼς τοῦ τρόμου, ὅλα αὐτὰ σωριάστηκαν σὲ συντρίμμια. Ὅμως, ὅ,τι ἄρχισε ἐκεῖ, τελειώνει στὴν σάπια Δύση, τῆς ὁποίας καταντήσαμε σκωληκοειδὴς ἀπόφυση καὶ κακέκτυπο. Τὸ βλέπουμε ὅλοι. Βάλθηκαν ὅλα τὰ κατακάθια τῆς ψευτοπροόδου νὰ μαγαρίσουν καὶ νὰ διαλύσουν τὴν οἰκογένεια. Σύμφωνα συμβίωσης, ἀνάδειξη τῆς ἀσέλγειας σὲ ἰσόκυρο μὲ τὸν γάμο γεγονός, ποινικοποίηση οὐσιαστικὰ τῆς πολυτεκνίας, πράξεις ποὺ μαραζώνουν τὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς οἰκογένειας. Καὶ ὅπως ἔχω ξαναγράψει τὰ δηλητήρια ἐνσταλάζονται ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀκόμη.
.                       Δὲν θὰ βρεῖς στὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο οὔτε ἕνα κείμενο στὰ «περιοδικὰ ποικίλης ὕλης», τὰ ζοφερὰ βιβλία Γλώσσας, στὸ ὁποῖο νὰ ἐξυμνεῖται καὶ νὰ προβάλλεται ἡ ὑγιὴς οἰκογένεια. Διαζύγια, ἀπιστίες γονέων, ἐνδοοικογενειακὴ βία, σκύβαλα καὶ περιτρίμματα, ποὺ μαυρίζουν τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν. Καὶ μετὰ ἀποροῦμε γιὰ τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν ἐγκλημάτων συζυγοκτονίας. (Πόσο ἐπίκαιρος εἶναι ὁ Φώτης Κόντογλου, ὅταν ἔγραφε πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια, στὰ «Μυστικὰ Ἄνθη»: «Ἡ νεότητα μαραζώνει, γιατί δὲν ἔχει, ἡ δυστυχισμένη, μήτε σκοπὸ στὴ ζωή της, μήτε ἐνθουσιασμὸ γιὰ κάποιες ἰδέες, μήτε ὄρεξη γιὰ τίποτα. Ἄκεφη καὶ ἀνόρεχτη. Εἶναι σὰν ὑπνοβάτης. Συζητᾶ ὁλοένα γιὰ ἀσήμαντα πράγματα ποὺ τοὺς δίνει μεγάλη σημασία καὶ εἶναι νὰ κλαίγει κανεὶς ἀκούγοντας τὶς κουβέντες της, τὰ πειράγματά της, καὶ βλέποντας τὶς ἀνόητες σκηνοθεσίες, ποὺ μ’ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ δώσει κάποια σημασία στὴ ζωή.
.                       Οἱ ψυχὲς τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπὸ τὰ ἄγρια ἔνστικτα, ποὺ τὰ ἀνεβάσανε στὴν ἐπιφάνεια ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ποὺ ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελὸς λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σὰν παλιόγρια λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακὸς Φρόυντ, κι ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες.
.                       Ὅσοι τοὺς θαυμάζανε, ἂς καμαρώσουνε σήμερα τὰ φαρμακερὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώσανε μέσα στὶς καρδιὲς καὶ στὶς ψυχὲς τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητας»).
.                       Ἡ ἀπροκάλυπτη ὅμως πολεμικὴ κατὰ τῆς οἰκογένειας «γεννᾶ» καὶ θρέφει καὶ μία ἄλλη καταστρεπτικὴ  γιὰ τὴν ὕπαρξή μας παράμετρο.
.                       Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ προστασία καὶ θαλπωρή, ἱκανοποιεῖ καὶ τὴν ἀνάγκη ποὺ αἰσθάνεται τὸ ἄτομο νὰ εἶναι μέλος μίας κοινότητας οἰκείας, ἀμεσότερης καὶ προσωπικῆς. Λειτουργεῖ ὡς συνεκτικὸς ἱστὸς καὶ καταφύγιο. Εἶναι μικρογραφία τῆς πατρίδας. («Δὲν ζεῖ χωρὶς πατρίδα, ἡ ἀνθρώπινη ψυχή», λέει ὁ Παλαμᾶς).
.                       Τὶς τελευταῖες ὅμως δεκαετίες ἐν ὀνόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμοῦ καὶ ἀβασάνιστου ἐξευρωπαϊσμοῦ, καταστρέψαμε ἀδίστακτα τὶς ἐθνικές μας ρίζες, ἐγκαταλείψαμε τὴν ἔξοχη παράδοσή μας, ποὺ δὲν ἦταν ἕνα στοιχεῖο αἰσθητικὸ καὶ διακοσμητικό, ὅπως συνήθως τὸ θεωροῦν οἱ «θολοκουλτουριάρηδες», ἀλλὰ τὸ ὑπαρξιακὸ ὑφάδι ζωῆς τοῦ λαοῦ μας, ἀποδυναμώσαμε καὶ διαλύουμε πιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ἰδοὺ τὰ ἐπιχείρα τῆς ἀφροσύνης. Διάλυση τῆς οἰκογένειας σημαίνει διάλυση καὶ τῆς πατρίδας.
.                       Διαβάζουμε τοῦτες τὶς πονηρὲς ἡμέρες ὅτι ἀκόμη καὶ σὲ διαζύγια φτάνουν οἰκογένειες λόγῳ τοῦ «ἰοῦ τῆς διχόνοιας». Αἰτία τὸ ἐμβόλιο. Ἡ παραφροσύνη δὲν περιγράφεται. Στὰ χωριά μας στὴν Πιερία ἔλεγαν οἱ παπποῦδες μας, ὅταν ἄκουγαν γιὰ διαζύγια καὶ διάλυση οἰκογένειας, ὅτι «σήμερα γκρεμίστηκε μία ἐκκλησιά». Μεγάλη κουβέντα. Καταδεικνύει τὴν σπουδαιότητα τοῦ γάμου, τῆς συζυγίας. «Μόνο τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη χώριζε τὰ ἀντρόγυνα», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης, Αὐγουστίνος Καντιώτης. Ὁ λαός μας θεωροῦσε τὸ γλέντι τοῦ γάμου τὴν μεγαλύτερη χαρὰ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ καὶ εὐχόταν «καὶ στὶς χαρές σου» στοὺς ἐλεύθερους. Στὰ δημοτικά του τραγούδια βάζει τὴν φύση νὰ συμμετέχει, νὰ συστενάζει καὶ νὰ συνωδίνει, ὅταν χωρίζονται ἀνδρόγυνα.
«Ποτάμι ἐπλημμύρισε κι εἰς περιβόλι ἐμβαίνει
Ποτίζει δέντρα καὶ μηλιές, μηλιὲς καὶ κυδωνίτσες.
Καὶ μία μηλιὰ γλυκομηλιὰ δὲν σώνει νὰ ποτίσει.
Ἄλλη μηλιὰ τὴν ἐρωτᾶ κι ἄλλη μηλιὰ τῆς λέγει:
Μηλιὰ τὰ μῆλα σὲ βαροῦν ἢ ὁ καρπὸς σὲ βλάπτει,
ἢ ὁ περιβολάρης σου νερὸ δὲν σὲ ποτίζει;
-Μηδὲ τὰ μῆλα μὲ βαροῦν, μηδ’ ὁ καρπὸς μὲ βλάπτει,
μηδ’ ὁ περιβολάρης μου νερὸ δὲν μὲ ποτίζει,
μονάχα στὴ ριζούλα μου ἀνδρόγυνο εὐλογήθη
κι ὅρκο ἔκαμε στοὺς κλώνους μου νὰ μὴν ἀποχωρίσει,
τώρα θωρῶ χωρίζονται καὶ κιτρινοφυλλιάζω».

Νατσιὸς Δημήτρης

δάσκαλος-Κιλκὶς

«ΠΡΟΣΕΞΕ τοὺς ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΔΕΣ, τοὺς ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΥΣ, τοὺς ΨΕΥΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, τοὺς ΤΕΛΕΙΟΥΣ» (Ἀρχιμ. Αἰμιλιανός †)

Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ († 09.05.2019),
Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγ. Ὄρους

ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κεφάλαιο:
«Ὁ Γάμος, τὸ μέγα Μυστήριον»
ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Περὶ Θεοῦ λόγος αἰσθήσεως»
Ἱ . Κοινόβιο Εὐαγγελισμοῦ Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς,
ἐκδ. «Ἴνδικτος», Ἀθῆναι 2004.

.                 Ἐπίσης, ὅταν πρόκειται νὰ διαλέξης τὸν ἄνθρωπο τῆς ζωῆς σου, πρόσεξε μήπως εἶναι κλειστὸς τύπος, ὁπότε δὲν ἔχει φίλους. Ἂν σήμερα δὲν ἔχη φίλους, αὔριο θὰ δυσκολευθῆ πολὺ νὰ ἔχη ἐσένα ὡς φίλο καὶ σύζυγο.
.                 Πρόσεξε τοὺς γκρινιάρηδες, τοὺς παραπονιάρηδες, τοὺς μελαγχολικοὺς ποὺ μοιάζουν μὲ κλαψοπούλια. Πρόσεξε ἐκείνους ποὺ συνεχῶς παραπονοῦνται: Δὲν μὲ ἀγαπᾶς, δὲν μὲ καταλαβαίνεις. Κάτι σὲ αὐτὰ τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ δὲν πηγαίνει καλά. Πρόσεξε ἀκόμη τοὺς φανατικοὺς καὶ τοὺς θρησκόληπτους. Ὄχι τοὺς θρησκευόμενους ἀλλὰ τοὺς θρησκόληπτους, οἱ ὁποῖοι ταράσσονται γιὰ ἀσήμαντα πράγματα, ὅλα τοὺς φταῖνε καὶ εἶναι ὑπερευαίσθητοι. Πῶς θὰ μπόρεσης νὰ ζήσης μὲ ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο; Θὰ εἶναι σὰν νὰ κάθεσαι πάνω σὲ ἀγκάθια.
.                 Ἀκόμη πρόσεξε ἐκείνους ποὺ βλέπουν τὸν γάμο σὰν κάτι τὸ κακό, σὰν μία φυλακή. Ἐκείνους ποὺ λένε: Μά, δὲν σκέφθηκα ποτὲ στὴν ζωή μου τὸν γάμο.
.                 Πρόσεξε καὶ κάτι ψευτοχριστιανούς, ποὺ βλέπουν τὸν γάμο σὰν κάτι τὸ χαμηλό, σὰν ἁμαρτία, ποὺ χαμηλώνουν ἀμέσως τὰ μάτια τους, ὅταν ἀκούσουν κάτι σχετικὸ μὲ τὸν γάμο. Ἐὰν παντρευθῆς ἕναν τέτοιο, θὰ εἶναι ἀγκάθι γιὰ σένα, φόρτωμα γιὰ τὸ μοναστήρι του, ἂν καλογερέψη.
.                 Πρόσεξε ὅσους νομίζουν ὅτι εἶναι τέλειοι καὶ δὲν βρίσκουν στὸν ἑαυτό τους κανένα ἐλάττωμα, ἐνῶ στοὺς ἄλλους βρίσκουν συνεχῶς ἐλαττώματα. Πρόσεξε ὅσους νομίζουν ὅτι εἶναι «οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοϋ» καὶ μποροῦν νὰ ἀναμορφώσουν ὅλον τὸν κόσμο.
.                 Νὰ προσέξης καὶ ἕνα σοβαρὸ θέμα, τὸ κληρονομικό. Νὰ γνωρίσης καλὰ τὸν πατέρα, τὴν μάννα, τὸν παππού, τὴν γιαγιά, τὸν θεῖο. Ἀκόμη νὰ ὑπάρχουν οἱ στοιχειώδεις ὑλικὲς προϋποθέσεις.
.                 Πρὸ πάντων ὅμως νὰ προσέξης τὴν πίστι τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχει πίστι; Ἔχει ἰδανικὰ ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον σκέπτεσαι νὰ κάνης σύντροφο τῆς ζωῆς σου; Ἂν ὁ Χριστὸς γι᾽ αὐτὸν δὲν σημαίνη τίποτε, πῶς θὰ μπόρεσης νὰ μπῆς ἐσὺ στὴν καρδιά του; Ἐὰν δὲν μπόρεσε νὰ ἐκτιμήση τὸν Χριστόν, ἔχεις τὴν ἐντύπωσι πῶς θὰ ἐκτιμήση ἐσένα; Λέγει στὸν ἄνδρα ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ γυναίκα σου νὰ εἶναι «γυνὴ διαθήκης σου», δηλαδὴ τῆς πίστεώς σου, τῆς θρησκείας σου, νὰ εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ σὲ συνδέη μὲ τὸν Θεόν. Τότε μόνον μπορεῖς νὰ κάνης, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕναν γάμο «μετὰ γνώμης τοῦ ἐπισκόπου», δηλαδὴ μὲ ἔγκρισι ἐκκλησιαστικὴ καὶ ὄχι μὲ τυπικὴ ἄδεια. Προηγουμένως συζήτησε μὲ τὸν πνευματικό σου. Ἐξέτασε μαζί του τὸ κάθε τί καὶ ἐκεῖνος θὰ σταθῆ πλάι σου σὰν πραγματικὸς φίλος καί, ὅταν φθάσετε στὸ ποθούμενο τέρμα, τότε πλέον ὁ γάμος θὰ εἶναι γιὰ σένα ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. θὰ εἶναι ἕνα χάρισμα, διότι «ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει». Στὸν καθένα μας ὁ Θεὸς δίνει τὸ δικό του χάρισμα. Στέλνει τὸν ἕναν στὸν γάμο καὶ τὸν ἄλλον στὴν παρθενία. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς κάνει τὴν ἐκλογὴ λέγοντας ἐσεῖς νὰ πᾶτε ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἐσεῖς ἀπὸ ἐκεῖ, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ διαλέγει ἡ καρδιά μας, γιὰ ἐκεῖνο μᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὸ θάρρος, τὸ κουράγιο, τὴν δύναμι, γιὰ νὰ τὸ φέρωμε εἰς πέρας.
.                 Ἂν ἔτσι διαλέξετε τὸν ἄνθρωπό σας, τότε εὐχαριστήσατε τὸν Θεόν. Συνδέστε τον μὲ τὸν πνευματικό σας. Ἂν δὲν ἔχετε, διαλέξτε καὶ οἱ δύο ἕναν πνευματικό, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι ὁ Γέροντάς σας, ὁ πατέρας σας, ἐκεῖνος ποὺ θὰ σᾶς θυμίζη καὶ θὰ σᾶς δείχνη τὸν Θεόν.
.                 Θὰ ἔχετε πολλὲς δυσκολίες στὴν ζωή. Τὰ ἐρωτηματικὰ θὰ ἔρχωνται βροχή. Οἱ μέριμνες θὰ σᾶς περικυκλώνουν καὶ θὰ βλέπετε συχνὰ πυκνὰ τὴν χριστιανική σας ζωὴ νὰ γίνεται δύσκολη. Μὴν ἀνησυχῆτε. Ὁ Θεὸς θὰ βοηθήση. Ἐσὺ κάνε ἐκεῖνο ποὺ περνάει ἀπὸ τὸ χέρι σου. Μπορεῖς νὰ μελετήσης πέντε λεπτὰ τὴν ἡμερα; Μελέτησε. Μπορεῖς νὰ προσευχηθῆς πέντε λεπτὰ τὴν ἡμέρα; Προσευχήσου. Καὶ ἂν δὲν μπορῆς πέντε, προσευχήσου δύο. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ὑπόθεσις τοῦ Θεοῦ.

 

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΞΕΚΟΙΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ Ι. ΚΑΝΟΝΩΝ, καθὼς ἡ Νέα Ἐποχή βομβαρδίζει τόν καίριο θεανθρώπινο θεσμό τοῦ γάμου καί τήν κατ’ οἶκον Ἐκκλησία ἀλλὰ «μεγαλεῖα κατασκευάζει ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Κυρίου μας».

ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΜΑΡΤΥΡΙΑ
τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

ἐξ ἀφορμῆς τῆς προσφάτου ἀποφάσεως
τοῦ Οἰκουμ. Πατριαρχείου
γιὰ τὸν β´ γάμο τῶν κληρικῶν

Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονα
Σεβασμιώτατε,
Ἀσπάζομαι εὐλαβῶς τή Δεξιά Σας.

.               Τῇ εὐλογίᾳ τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός,  ὁ ὁποῖος τυγχάνει Πνευματικός φάρος τηλαυγής, ὀφθαλμός τῆς Ἐκκλησίας, πατέρας στοργικός, ἀσκητής, λιτός, φτωχικός, ταπεινός καί ἐλεήμων, θερμά φιλόκαλος, Σᾶς ὑποβάλλω τό παρόν ὑπόμνημά μου, ἀφοῦ κατά παραχώρηση τοῦ Παντοκράτορος Τριαδικοῦ  Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀνήκω, ἀνάξιος ὤν, στήν τιμιωτάτη χορεία τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν.
.               Ὡς κληρικός τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί ὡς ἐν χηρείᾳ κληρικός Αὐτῆς αἰσθάνομαι βαρύτατα προσβεβλημένος, γιατί πληροφοροῦμαι ὅτι ἡ Σεπτή Διοίκησή μας συζητεῖ τό θέμα τοῦ γάμου τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν.  Ἔχει μάλιστα συστήσει “εἰδική ἐπιτροπή” πού “μελετᾷ” τό θέμα αὐτό ὡς καί γενικότερα τό θέμα τοῦ δευτέρου γάμου τῶν κληρικῶν.
.               Ἀπορῶ ὅμως καί ἐξίσταμαι γιά τό θράσος νέου κληρικοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος προτρέχων δημοσιεύει στόν Ἐλεύθερο Τύπο τῆς Κυριακῆς 14 Νοεμβρίου 2004 ἄρθρο του μέ ἐπικεφαλίδα “Ἔγκυρος καί κανονικός ὁ δεύτερος γάμος κληρικῶν”.
.               Δέν θά παρασυρθῶ στήν προσπάθεια νά ἀναιρέσω τά γραφόμενα τοῦ ὡς ἄνω κληρικοῦ, ἀφοῦ ἀκόμα καί οἱ ἱεροσπουδαστές τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς εἶχαν τήν ἑτοιμότητα νά διακρίνουν τήν ἀταξία τοῦ κειμένου, τήν παντελῆ ἔλλειψη ἐπιχειρημάτων, τήν πρωτοφανῆ περιφρόνηση τῆς μακροτάτης Παραδόσεως τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας καί τήν ἀγωνία του νά ἐπιδείξει ἐκσυγχρονισμένη τήν Ἐκκλησία μας, σύνδρομο νεόπλουτου ὑβριστοῦ.
.               Πρίν ἀπό λίγους μῆνες ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξέδωσε καί ἀπέστειλε σ’ ὅλους τούς κληρικούς τά πρακτικά τοῦ πρό διετίας συνεδρίου στόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Ρῶσο μέ θέμα τό Γάμο.  Στήν περισπούδαστη εἰσήγησή του ὁ καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γ. Φίλιας ἀπέδειξε ἐπιστημονικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς ὅτι μόνο ἕνα Γάμο γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μας ἀκόμη καί γιά τούς λαϊκούς καί ὅτι ὁ δεύτερος γάμος δέν ἀποτελεῖ μυστήριο, ἀλλά οἰκονομία τῆς Ἐκκλησίας μέ σκοπό τήν πολυπόθητη γιά τό χριστιανό μετάνοια.
.               Τί μεσολάβησε μέσα σέ λιγότερο ἀπό δύο χρόνια, ὥστε ἡ σεπτή διοίκησή μας νά μᾶς στείλει ἀνατροπή τῶν ἐκλεκτῶν ἐπιστημονικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς τεκμηριωμένων θέσεων τοῦ κ. Γ. Φίλια;  (Οἱ θέσεις ὅμως τοῦ κ. Καθηγητοῦ εἶναι λίγο ὡς πολύ γνωστές σ᾽ ὅλο τό χριστεπώνυμο πλήρωμα).
.               Ἐπιτρέπεται ἀπό ἕνα τόσο σοβαρό σῶμα, τό σῶμα τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας νά βγαίνει πρός τά ἔξω τέτοια ἀφερεγγυότητα μέ μιά δίγλωσση στάση ἐντός τῆς τελευταίας διετίας γιά ἕνα τόσο καίριο θέμα;
.               Πῶς ἐπιτρέπει σέ νέο κληρικό νά ἐκθέτει καί νά προσβάλει τό τίμιο πρεσβυτέριο, τούς μάχιμους ἐφημερίους πού σηκώνουν τό φορτίο τῆς πρώτης γραμμῆς τῆς ποιμαντικῆς διακονίας, μέ τήν ἀπειρία του καί τήν ἄγνοια τοῦ κανονικοῦ δικαίου τῆς Ἐκκλησίας μας;
Αὐθόρμητα λοιπόν αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ρωτήσω τή Σεπτή Διοίκησή μας: Πιστεύουμε ἤ ὄχι στήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, πού μᾶς κατέστησε, ἐγγάμους ἤ ἀγάμους κληρικούς, στό ὕψος τῆς Ἱερατικῆς Διακονίας;
.               Ὡς μάχιμοι ἐφημέριοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, πού βρισκόμαστε στήν πρώτη γραμμή τῆς ποιμαντικῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, προσπαθοῦμε, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά παρηγοροῦμε τούς τραχέως ἀγωνιζομένους πιστούς μας.  Ἐπικαλούμαστε φανερά καί ρητά ἀλλά καί μυστικά τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά νά ἀντιμετωπίζουν ἡγεμονικά, ἡρωϊκά καί μαρτυρικά τίς ἀενάως ἀναφυόμενες μικρές, μεγάλες ἤ ἀδιέξοδες δοκιμασίες, οἱ ὁποῖες συντελοῦν στήν ἐν Χριστῷ τελείωσή τους.
.               Αὐτονοήτως καί στή δική μας (ἡμῶν τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν) τήν ἐν Χριστῷ τελείωση δέ συντελεῖ ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τί συνέβη τώρα ὥστε ἡ Σεπτή Διοίκησή μας νά ἀλλάζει τά δεδομένα τῆς πίστεώς μας δηλώνοντας ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὅτι ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἄπιαστος ὅρος Θεολογικός καί ὄχι ἁπτή σωστική πραγματικότητα μέσα στήν Ἐκκλησία μας, μέσα στούς πιστούς, γιατί ὄχι καί στούς ἐν χηρείᾳ κληρικούς;

Ταπεινῶς φρονῶ καί υἱκῶς παρακαλῶ,
Σεβασμιώτατε,
Νά λάβετε ὑπ᾽ ὄψη Σας τά ἑξῆς:

.               Οἱ ἱεροί Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας βγαλμένοι ἀπό τή συνολική Συνοδική Ἁγιοπνευματική καί φιλανθρωπότατη ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἐπιτρέπουν γάμο στούς κληρικούς μετά τή χειροτονία τους, οὔτε πολύ περισσότερο τό δεύτερο γάμο. Αὐτός ὁ τρόπος ζωῆς εἶναι πιά ριζωμένος στίς συνειδήσεις τῶν (συνειδητῶν-πιστῶν) κληρικῶν ὅλων τῶν βαθμῶν.  Ἀπ᾽ ὅσο ὡς παθών γνωρίζω, δέν ὑπάρχουν στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐν χηρείᾳ κληρικοί, πού νά μή στέκονται στό ὕψος τῆς πατρικῆς εὐθύνης καί τῆς ποιμαντικῆς ἐν Χριστῷ διακονίας.  Σπάνιες ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα τῶν ἐντίμων κληρικῶν.  Ἐξ ἄλλου τό πλήρωμα τῶν λαϊκῶν ποτέ δέν θά μποροῦσε νά διανοηθεῖ παντρολογήματα σέ κληρικούς.
.               Ὁ μακαριστός Γέροντας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἔχει ἀπαθανατίσει στά Ἀπομνημονεύματά του ὑποθετική στιχομυθία συζύγων πού βρίσκονται μέσα στή Θεία Λειτουργία καί ἐνδιαφερόμενοι γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἄγαμης θυγατέρας τους σιγοψιθυρίζουν σχολιάζοντας μεταξύ τους τά ἱκανά  συζυγικά προσόντα τοῦ Λειτουργοῦ, πού τόν θεωροῦν ὑποψήφιο γαμπρό γιά τήν κόρη τους.  Ὀμορφιά, λεβεντιά, πιθανή  συζυγική πιστότητα, χρηματικές ἀποδοχές, κουλτούρα, ἐνδιαφέροντα, μόρφωση, κοινωνικό πρεστίζ, ἀποτελοῦν τό ἀντικείμενο τῆς κρυφιοσυζητήσεως τοῦ ζεύγους ἐντός τῆς… θείας Λατρείας…
.               Πόσα ἄλλα δεινά μποροῦν νά προκύψουν προβλέψιμα ἤ ἀπρόβλεπτα, ἄν κάποιοι προχωρήσουν στό ξεκοίλιασμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων;
.               Ἀπό ὅλα αὐτά τά δεινά τόσο τόν ἴδιο τόν ἱερέα (τήν οἰκογένειά του) ὅσο καί ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, γλυτώνουν οἱ θεόπνευστοι Ἱεροί Κανόνες: ΙΖ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Γ΄ καί ΜΗ΄ τῆς Πενθέκτης, ΙΒ΄ καί ΚΔ΄ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Ζ΄ Νεοκαισαρείας.  Οἱ ἱεροί αὐτοί Κανόνες ἀπορρέουν ἀπό τίς ποιμαντικές ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου Α΄ Τιμοθ. γ´ 1-10, Γαλ. ϛ´1-11.  Τό κείμενο τῶν παραπάνω ἱερῶν Κανόνων, ἡ ἑρμηνεία καί τά θεόπνευστα σχόλια τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ἀποδεικνύουν πόσο συνετοί, προσγειωμένοι, θεωμένοι καί εὐφυέστατοι ἦταν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, πού πῆραν αὐτά τά μέτρα γιά τούς κληρικούς.
.               Κάποιοι ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, πολύπειροι καί βαθυνούστατοι δέν βιάζονται νά χειροτονήσουν νεόνυμφους ὑποψήφιους κληρικούς.  Περιμένουν νά τούς δοῦν μέ ἕνα ἤ δύο παιδάκια, νά δοκιμάσουν δηλ.τήν ἱκανότητά τους ὡς οἰκογενειαρχῶν κατά τήν ἀπαίτηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί κατόπιν νά προχωρήσουν στή χειροτονία.  Ἔτσι ἔχουν περισσότερα ἐχέγγυα ἐπιτυχίας στήν καλή διοίκηση τῆς εὐρύτερης οἰκογένειας, τῆς ἐνορίας, στήν ὁποία πρέπει νά ἀναδειχθοῦν καλοί προϊστάμενοι.
.               Οὐδείς ἐκ τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν ἔχει ἐκφράσει τήν ἐπιθυμία νά ἔλθει εἰς δευτέρου γάμου κοινωνίαν μετά τήν κοίμηση τῆς πρεσβυτέρας του.  Ὅλοι οἱ ἐν χηρείᾳ κληρικοί πιστεύουν καί ἐπικαλοῦνται τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού τά ἀσθενῆ θεραπεύει καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ, νά τούς ἀξιώσει νά φθάσουν νικητές στό τέλος, στήν ἐν Χριστῷ θέωση. Ἔπειτα πῶς εἶναι δυνατόν ἡ εὐαίσθητη καί καλλιεργημένη ἱερατική ψυχή νά λησμονήσει τίς ἐκλεκτές ἐμπειρίες τοῦ ὄμορφου συζυγικοῦ κοινοβιακοῦ βίου; Εἶναι δυνατόν νά νεκρώσει ἕνα τόσο ζωντανό κομμάτι τῆς ζωῆς του, τήν περίοδο τῆς συζυγικῆς ζωῆς; Ἄν τό πετύχει αὐτό, ἀναπηρία ψυχική θά καταφέρει νά δημιουργήσει στό εἶναι του.
.               Ἀκόμη καί λαϊκοί – ἄνδρες καί γυναῖκες – μετά τήν κοίμηση τοῦ συντρόφου τους δέν ἐπιδιώκουν δεύτερο γάμο, ἐπειδή πιστεύουν, ὅτι ὁ σύντροφός τους δέν ἔχει ἀφανισθεῖ, δέν ἔχει ὑπαρξιακά μηδενισθεῖ, ἀλλά ζεῖ στίς καλύτερες πνευματικές συνθῆκες τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας.  Ἀναμένουν Χριστοκαρτερικά τή δεύτερη συνάντηση μετά τοῦ μεταστᾶντος συντρόφου τους στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἔνθα οὔκ ἐστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή (μετά τοῦ δοξασθέντος Χριστοῦ) ἀτελεύτητος, πανευφρόσυνος, χριστοδικαιωμένη, σύμφωνα μέ τίς θεόπνευστες Καινοδιαθηκικές ρήσεις. Ἡ μοναδικότητα τοῦ συζυγικοῦ προσώπου πάντοτε ἦταν ὁ ἐπιδιωκόμενος στόχος γιά ὅλους τούς συνειδητούς χριστιανούς μέ ἀπόλυτη χριστοθεσμική κατοχύρωση γιά τούς κληρικούς τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας.  Ὁ ὀρθόδοξος κληρικός ζεῖ μυστηριακά καί εὐχαριστηριακά τή μοναδικότητα τοῦ συζυγικοῦ προσώπου καί τή διδάσκει στό ποίμνιό του.  Ἄν καταργηθεῖ αὐτή ἡ μοναδικότητα, φαντάζεσθε τί θά συμβεῖ στό σῶμα τῶν λαϊκῶν;
.               Ὅσοι πιστεύουν καί ἀγωνίζονται τόν καλόν ἀγώνα τῆς χριστιανικῆς ἐν τῷ σεμνῷ γάμῳ ζωῆς, λαϊκοί καί κληρικοί, πιστεύουν στήν κλήση τοῦ Χριστοῦ πρός τόν χηρεύοντα ἤ τή χηρεύουσα γιά ἕνα ἀνώτερο, πνευματικότερο, παρθενικό τρόπο ζωῆς, τόν ὁποῖο ἀκριβῶς ἐνεκαινίασε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὡς δεύτερος Ἀδάμ μέ τόν ὑψηλό καί ἀξιοζήλευτο παρθενικό βίο Του.  Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ εὐφυέστατος, θεοφώτιστος καί πολυχαρισματοῦχος κήρυκας τῆς μετανοίας ἐγκωμιάζει στόν περί Παρθενίας λόγο του τόν ἀναβιβαζόμενο ἀπό τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν τιμή καί στό στέφανο τῆς χηρείας. Εὔχεται ὁ Χρυσορρόας ρήτορας νά ἀξιοποιηθεῖ τό χάρισμα ἀπό τόν ἐν Κυρίῳ χηρεύσαντα.  Ὅλα αὐτά διατυπώνονται σέ μιά ἐποχή πολύ πλησιέστερη πρός τή σαρκολατρική εἰδωλολατρεία συνδυασμένη μέ τήν πλάνη τῆς πολυθεΐας.
.               Ἄν αὐτά, λοιπόν, τά διαπιστώνουμε στή ζωή τῶν πιστῶν λαϊκῶν, πόσο ἀνώτερα θά πρέπει νά τά συναντοῦμε στή ζωή τῶν κληρικῶν. Οἱ ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου εἶναι (ἤ ἀγωνίζονται νά εἶναι) οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι καί ἄν μάλιστα εἶναι καί Πνευματικοί, ἑκούσια ἀγωνίζονται νά ὑποτάξουν τό χεῖρον τῷ κρείττονι, τήν ἁμαρτωλή ροπή πρός τόν ἡγεμονικό πνευματικό χριστοάνθρωπο. Πασχίζουν νά λυτρωθοῦν ἀπό τίς νομοτελειακές ἐπιταγές τῆς φύσεως καί νά γίνουν ἁπλᾶ καί καθαρά Χριστοπρόσωπα.  Βγαίνουν ἀναγεννημένοι πνευματικά μετά ἀπό τήν ἀπέραντη ὀδύνη καί τήν ὑπερβολική θλίψη τοῦ πένθους. Ἔτσι ἡ χηρεία μπορεῖ νά ἀποτελέσει χαρισματικό ὁρόσημο γιά τόν χῆρο κληρικό. Μέ τό ἐν Χριστῷ ἐνθουσιαστικό φρόνημα καί τή χειραγωγική συμπαράσταση τοῦ πνευματικοῦ πατρός μπορεῖ νά γίνει ὁ κληρικός ὁ ἐν Χριστῷ νέος ἄνθρωπος. Χαρά καί ἀγαλλίαση πλημμυρίζει τήν ἱερατική καρδιά ὁσάκις “μετά παρρησίας καί ἀκατακρίτως” γίνεται λειτουργός τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
.               Δέν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις τῶν ἐν χηρείᾳ λαϊκῶν πιστῶν πού ζοῦν τό θαῦμα τῆς ἑνότητος τῆς στρατευομένης μετά τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας.  Ὅταν τό ἕνα μέλος τῆς συζυγίας μεθίσταται στή θριαμβεύουσα, ἀπελευθερωμένο πιά ἀπό τή συμβατικότητα καί ματαιότητα τοῦ παρόντος ρευστοῦ μεταπτωτικοῦ κόσμου, εὔχεται στόν Ὕψιστο γιά τήν οἰκογένεια πού ἄφησε.  Ἀπό τά ἀγαθά καί λίαν εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς τοῦ κεκοιμημένου, ἀντιλαμβανόμαστε τίς ἀσύλληπτες ἐκκλησιολογικές διαστάσεις πού παίρνει ἡ ἐν Χριστῷ οἰκογένεια.  Ζεῖ καί κινεῖται καί χριστοκαταξιώνεται μέσα στή στρατευομένη μας Ἐκκλησία καί φθάνει μέχρι τά κράσπεδα τῆς θριαμβευούσης.  Βιώνουμε αὐτήν τήν ἀλληλοπεριχώρηση τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας μέ τή θριαμβεύουσα μέσα στή θεία Λειτουργία, ἐφόσον ἐνώπιον τοῦ παρόντος Θυσιαζομένου καί Ἀναστάντος Κυρίου μας, ἐμεῖς προσευχόμαστε γι’ αὐτούς καί ἐκεῖνοι γιά μᾶς.  Τό καταληκτικό λόγιο τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου “Παράλαβε τούς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου ἀσπίλους καί ἀμώμους καί ἀνεπιβουλεύτους διατηρῶν αὐτούς εἰς τούς αἰῶνας” ἐπιμαρτυρεῖ τήν ὑπερβατική ἐκκλησιολογική διάσταση τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου, πού γεννιέται μέσα στή στρατευομένη Ἐκκλησία μας καί ὁλοκληρώνεται στήν ἔνδοξη ἀπέραντη οἰκογένεια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
.               Μέ κανένα ζεῦγος ὁ φιλανθρωπότατος Σωτήρας μας, Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δέν ὑπέγραψε συμβόλαιο ταυτόχρονης ἐξόδου τῶν συζύγων ἀπό τόν παρόντα κόσμο.  Αὐτό τό γνωρίζουν ἅπαντες οἱ λαϊκοί πιστοί καί πολύ εὐκρινέστερα τό γνωρίζουν οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι πρό τῆς χειροτονίας τους γνωρίζουν τίς πιθανότητες ἐξόδου τοῦ ἑνός ἐκ τῶν δύο συζύγων καί παρά ταῦτα ἀποφασίζουν.  Ἀγωνίζονται μέσα στόν ἱερό στίβο τοῦ γάμου, ἁγιάζονται, δίνουν κραταιούς ἀγῶνες μέ τήν ἐνίσχυση τοῦ ἀγωνοθέτου Χριστοῦ, αὐξάνεται καί πληθύνεται ἡ οἰκογένεια καί σέ κάποια στιγμή πρώιμη ἤ ὄψιμη καλεῖται τό ἕνα μέλος τῆς οἰκογένειας στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.  Οἱ πρῶτοι χριστιανοί πανηγύριζαν τήν ἡμέρα τῆς ἐξόδου ὡς dies natalis (=ὡς ἡμέρα γενέθλιο στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν).  Αὐτά ἐμεῖς τά διδάσκουμε στούς πιστούς μας καί ἡ παρηγοριά τους εἶναι ἀφάνταστη.  Τά ἴδια ἀκριβῶς δέν ἰσχύουν γιά τόν ἱερέα καί τήν οἰκογένειά του;   Ὄχι μόνο τά ἴδια, ἀλλά ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χορηγεῖ διπλῆ, τριπλῆ, πολλαπλῆ παρηγορία στόν πενθοῦντα κληρικό, ὥστε νά ἀποτελεῖ ἀρχέτυπο ἄνωθεν παρηγορουμένου.  Γι᾽ αὐτό καί ὁ λόγος τῆς παρηγορίας του πρός τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς εἶναι πειστικός, ἀφοῦ βγαίνει ἀπό ἐμπειρία ὀδύνης συνδυασμένης μέ τήν ἄκτιστη θεοχαρίτωτη παρηγορία.
.               Ἀπό τήν τριακονταετῆ ἐμπειρία μου ὡς τοῦ ἐλαχίστου τῶν πνευματικῶν – ἐξομολόγων τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχω διαπιστώσει ὅτι παραπλήσια εἶναι ἡ κατάσταση τῶν κληρικῶν πού βρίσκονται σέ διάσταση ἤ σέ διάζευξη μέ τίς πρεσβυτέρες τους.
.               Σύμφωνα μέ τίς θεόπνευστες Καινοδιαθηκικές πληροφορίες, μετά τή νηστεία τῶν σαράντα ἡμερῶν ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δεινῶς ἐπειράσθη ἀπό τό Σατανᾶ στό Σαραντάριο ὄρος …καί τελέσας πάντα πειρασμόν ἀπέστη ἀπ’ Αὐτοῦ ὁ Διάβολος, μᾶς λέγει ἡ Καινή Διαθήκη.  Ἀντίστοιχα καί ἀνάλογα μέ τίς ἀντοχές μας ἐπιτρέπει ὁ πειρασθείς Κύριός μας καί μεῖς νά πειραζόμαστε γιά μείζονες πνευματικές ἐπιδόσεις.  Ἀνάμεσα σ’ αὐτούς τούς πειρασμούς εἶναι ἡ χηρεία ἤ ἡ ἀδυναμία τῆς πρεσβυτέρας ἤ καί τῶν δύο γιά νά κρατήσουν ἀδιάσπαστη τή συζυγία.  Ὁ σύν Θεῷ πολυμέτωπος τιτάνιος ἀγώνας πού διεξάγει ὁ κληρικός γιά νά κρατήσει ἀμείωτη τήν Ἱερατική του ποιμαντική προσφορά καί παράλληλα νά διευθετεῖ τά πελώρια οἰκογενειακά του προβλήματα “εὐσχημόνως καί κατά τάξιν” τόν καθιστοῦν ἐμπειρότερο, διακριτικότερο καί συμπαθέστερο στό ποίμνιό του.
.               Σηκώνει τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἐν χηρείᾳ κληρικός καί ὁ διαζευγμένος κληρικός καί κατά μυστικό, θαυματουργικό καί χαρισματικό τρόπο παρηγορεῖται ἀπό τόν Παράκλητο, κραταιώνεται καί γίνεται, σταυρούμενος, τύπος τῶν πιστῶν.  Ὁ λόγος τοῦ δεινοπαθοῦντος κληρικοῦ ἔχει μερικές φορές μεγαλύτερη ἀπήχηση στίς καρδιές τῶν πιστῶν, ἀλλά καί τῶν ἀπίστων, οἱ ὁποῖοι διά τῆς ἔμφυτης συμπαθείας, λυποῦνται τόν πάσχοντα κληρικό, ἔρχονται χωρίς νά τό πολυκαταλαβαίνουν πιό κοντά στήν Ἐκκλησία καί τελικά συμπάχοντας μέ τόν πάσχοντα κληρικό, συμπαθοῦν τήν Ἐκκλησία μας, ἐξομολογοῦνται, μετανοοῦν, ὀρθοδοξοῦν, ὀρθοπρακτοῦν, σῴζονται.
.               Μεγαλεῖα κατασκευάζει ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Κυρίου μας.  «Ποιῶν θαυμάσια μεγάλα μόνος».  Γιατί αὐτά τά θαύματα τῆς πίστεώς μας θέλει  ὁ ἀρθρογράφος ἱερέας νά μᾶς τά στερήσει; Ἀφοῦ δέν ἔχει ἐμπειρία ἀπό τό εἶδος αὐτῆς τῆς ἐν Κυρίῳ Σταυρώσεως καί Χριστοπαρακλήσεως, γιατί θέλει νά μᾶς ἐμβάλει στά κοφτερά γρανάζια τοῦ κοσμικοῦ, δηλαδή τοῦ δαιμονικοῦ φρονήματος;
.               Ὄχι μόνο δαιμονικό φρόνημα ἀλλά καί πραγματική κόλαση ζοῦν οἱ περισσότεροι λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νά “ξαναφτιάξουν τή ζωή τους” καί ἔπεσαν στά χειρότερα, στά πολυπλοκότερα, στά ἀδιέξοδα.
.               Μέ τίποτα δέν μπορῶ νά διανοηθῶ ὅτι ἡ εἰδική ἐπιτροπή παρασυρόμενη ἀπό τόν ἄπειρο ἱερέα θά μᾶς μπλέξει τούς ἐν Χριστῷ χήρους κληρικούς, μακαριζομένους ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο, σέ λογισμούς καί ἐξευτελισμούς τοῦ τύπου πού περιέχονται στόν Ἐλεύθερο Τύπο.  Μέ τίποτα δέν μπορῶ νά πιστέψω ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς μας θά ψηφίσουν τήν κόλαση καί ὄχι τόν ἀγώνα πού ὁδηγεῖ στόν Παράδεισο γιά κάθε κληρικό πού τοῦ συμβαίνει ἡ ὡς ἄνω δοκιμασία.
.               Ἄν, παρά ταῦτα, ἡ εἰδική Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρακινημένη ἀπο τόν νέο κληρικό ἤ ταυτισμένη μαζί του “θεσμοθετήσει” ἄλλα, ἀλλότρια, μή “ἑπομένη τοῖς Ἁγίοις ἡμῶν Πατρᾶσι” εἶναι σάν νά βροντοφωνεῖ στό σύγχρονο κόσμο, ὅτι στέρεψε πιά ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καί τά πάντα εἶναι sex, sex, sex, … καί τίποτα ἄλλο.
.               Πολύ φοβοῦμαι ὅτι καί πάλι ἡ Νέα Ἐποχή ἁπλώνει τά πλοκάμια της στά ἱερά μας Μυστήρια, πού εἶναι γεμάτα Θεία Χάρη καί πλούσια ἀνθρωπιά.  Ἡ Νέα Ἐποχή βομβαρδίζοντας τόν καίριο θεανθρώπινο θεσμό τοῦ γάμου καί τήν κατ’ οἶκον Ἐκκλησία ἀποβλέπει στήν πλήρη διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
.               Εἶναι ἐκκλησιολογικά καί ἐκ τῆς ἐμπειρίας τεκμηριωμένο ὅτι ἡ ἁπλῆ ἱερατική σύνεση, συνδυασμένη μέ τήν εὐθύνη τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν ὀρφανῶν παιδιῶν, καθώς ἐπίσης ἡ ἀκοίμητη φροντίδα τοῦ ἱεροῦ ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ ἐπιβραβεύονται ἀπό τόν ἀγωνοθέτη Χριστό, ὁ Ὁποῖος μέ θεϊκή ἀρχοντιά προσφέρει κτιστές καί ἄκτιστες εὐεργεσίες.
.           Ἐπώνυμος διαζευγμένος κληρικός καθώς καί ἡ ἐλαχιστότητά μου μετά ἀπό μακροχρόνια δοκιμασία βιώνουμε μαζί μέ τίς πάμπολλες πίκρες, ἀπίστευτη ἐσωτερική, ἄνωθεν ἄκτιστη παρηγορία μαζί μέ τήν πλουσιότατη εὐλογία στά παιδιά πού ἔμειναν χωρίς μητέρα.

Ἀντιλαμβάνεσθε,
Σεβασμιώτατε,

.               Πόσο σφυρηλατεῖται ἡ ψυχή τοῦ ἐν Χριστῷ πενθοῦντος κληρικοῦ ἀνάμεσα στήν ὀδύνη καί στό ἱερό θυσιαστήριο, ἀνάμεσα στίς ἀναρρίθμητες ποιμαντικές ὑποχρεώσεις καί στήν ἄβυσσο τῶν οἰκογενειακῶν προβλημάτων πού χρειάζονται ἀκατάπαυστα ἄμεσες καί ἐναλλακτικές λύσεις.  Ἕνα μόνο ἔτος χηρείας εἶναι, μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου, ἐμπειρία ὁλόκληρης ζωῆς.
.               Εἶναι δυνατόν μετά ἀπό τόση καί τέτοια περιπέτεια ζωῆς, ὁ ἀκατάπαυστα ἀπείρῳ ἐλέει  Κυρίου προσεδρεύων στό ἱερό θυσιαστήριο νά διανοεῖται παντρολογήματα, προῖκες, γαμπρίσματα, ὑπολογισμούς, ἐρωτοτροπίες, πού μόνο στά νέα παιδιά – ἀγόρια καί κορίτσια –  ταιριάζουν, μέχρι νά ταιριάξουν;
.               Ποῦ μυαλό γιά δεύτερη σύζυγο!  ποῦ ἔγνοια γιά ἔρωτες καί γιά σέξ!  Ἡ ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος “ποιεῖ σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν“.  Μεταποιεῖ τό ἐρωτικό, συναισθηματικό, σεξουαλικό, σαρκικό φρόνημα, σέ ἀγάπη μείζονα καί ἐνδιαφέρον ἀνώτερο γιά τήν ἐν Χριστῷ προσφορά πρός τήν Ἐκκλησία.
.               Ἱεροσυλία καί προδοσία πρός τό Χριστό, πρός τήν Ἐκκλησία καί πρός τό πρόσωπο τῆς μεταστάσης πρεσβυτέρας θά ἦταν νά ἐπέτρεπε ἡ Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία καί ἡ συνείδησή μας νά σχεδιάζουμε δεύτερο γάμο.
.               Ἀκαταμάχητο  ἐπιχείρημα ἴσως ἀποτελεῖ ἡ φροντίδα τῶν παιδιῶν καί ἡ ἀνατροφή τους.  Ποιός θά μεγαλώσει τά ὀρφανά;  Ποιός θά τά περιποιηθεῖ;
.               Ἄν ὅμως ὁ λειτουργός τοῦ Ὑψίστου πιστεύει στήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ πού τόν ἐστέρησε ἀπό τήν πρεσβυτέρα καί βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ του, πολύ περισσότερο θά πρέπει νά πιστεύει στήν “πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν” θεία οἰκονομία γιά τήν τύχη τῶν παιδιῶν του. Ἡ προσωπική ἀγαπητική πρόνοια τοῦ μεγάλου Θεοῦ θά ἐμπνεύσει στόν ἱερέα διακριτικούς τρόπους ἀγωγῆς καί προσφορᾶς μητρικῆς στοργῆς.  Ἄπειρες περιπτώσεις, ἀπίθανους τρόπους μπορεῖ νά μεθοδεύει ὁ Ἅγιος Θεός γιά τήν προστασία, τήν ἀγωγή καί τήν πρακτική περιποίηση τῶν ὀρφανῶν.  “Ὀρφανόν καί χήραν ἀναλήψεται..” διαβεβαιώνει ὁ ψαλμωδός στόν Ι45^ον ψαλμό του. Μητέρα φιλόστοργη γίνεται ἡ ἴδια ἡ Παναγία πού γλυκαίνει καί μαλακώνει τά βαθιά τραύματα.  Ἄλλωστε ἀπό τήν κοινή πεῖρα τῆς ζωῆς φαίνεται ὅτι πολύ σπάνια καταφέρνουν τά παιδιά νά δεχθοῦν γιά μάνα μιά ἄλλη δεύτερη, ἐκτός ἀπό τήν πραγματική τους μάνα.  Μία μάνα ἔχει ὁ καθένας μας.  Εἶναι μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἡ μάνα. Ἡ δεύτερη εἴτε τό θέλει εἴτε δέν τό θέλει θά εἶναι πρόκληση ζήλειας καί διαφόρων ψυχολογικῶν ἀντιδράσεων. Γιατί ποτέ δέν μπορεῖ νά καταλάβει τή μοναδική θέση, τή φυσική καί ὑπερφυσική θέση ἡ θετή μάνα μέσα στήν ὑπερευαίσθητη παιδική ψυχή.  Καί μόνο ἡ λέξη μητριά ἠχεῖ δυσάρεστα στά αὐτιά ὅλων μας.
.               Ἔχουν τά παιδιά δυνατή ἀναπληρωτική μνήμη γιά τή μάνα τους. Ἔχουν τά παιδιά ἐξαιρετική μνημονική ἱκανότητα ὥστε νά κρατοῦν ὁλοζώντανη τή μορφή, τά λόγια, τή στοργή καί τήν προσωπικότητα τῆς μάνας. Κάθε στιγμή μποροῦν νά ἀναπαραστήσουν ἀγαπητικές μητρικές σκηνές τοῦ παρελθόντος, νά τίς κάνουν χορταστικό παρόν καί νά τρέφονται συνέχεια μέ αὐτό τόν ἀστείρευτο μητρικό πλοῦτο.  Προτέρημα ἑπομένως εἶναι καί ἀπό αὐτῆς τῆς πλευρᾶς τό ὅτι ἔστω καί τυπικά ἐμποδίζεται ὁ παπᾶς νά πάρει δεύτερη γυναίκα.
.               Καλύτερα ἀπό μικρά τά παιδιά νά παιδαγωγοῦνται καί νά ψήνονται στήν πραγματικότητα πού τούς δημιούργησε ἤ παραχώρησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός.  Ἡ ἀρετή θέλει σκληρότητα μᾶς λέγει ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, πού δοκίμασε τά δεινά τῆς χηρείας, ἀλλά καί χάρηκε τήν ὀμορφιά τῆς παρθενίας.
.               Αὐτά τά παιδιά ἤδη τά ἔχει τιμήσει ὁ Χριστός. Τα ἔχει σταυρώσει ἰδιαίτερα.  Μέ τό Σταυρό τό δικό Του.  Μέ τή πικρή γεύση τοῦ θανάτου ἀλλά καί τή ζωντανή ἐλπίδα στή ζωή πού ἀκολουθεῖ μετά ἀπ’ αὐτόν. Τά ἔχει τιμήσει ὁ Χριστός μέ τή γνώση τοῦ ζωηφόρου θανάτου Του πού ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση.  Σέ ἀνάσταση τῶν προσώπων τους βαθιά καί ὑπαρξιακή θέλει νά μυήσει ὁ Ἐπουράνιος Πατέρας τούς μικρούς καρπούς τῆς ἱερατικῆς οἰκογενείας, πού οἱ διαστάσεις της ἁπλώνονται στή θριαμβεύουσα Εκκλησία μέ τή μετάσταση σ’ αὐτήν τῆς μητέρας καί πρεσβυτέρας.  Μεγάλη φιλοσοφία, μεγάλη  θεολογία, μεγάλη παιδαγωγία μέ τόν τρόπο Του κατεργάζεται ὁ Θεός στά μικρά παιδιά Του: Τή θεολογία τοῦ θανάτου καί τή θεολογία τῆς Ἀναστάσεως.  Ταυτόχρονα ἑτοιμάζονται ρεαλιστικά γιά τό μεγάλο βιωτικό ἀγώνα, γιά τόν ἀγώνα τῆς καθημερινῆς σκληρῆς ζωῆς.
.               Καταλήγοντας ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νά ξανατονίσουμε:  Στό χῆρο ἱερέα καί στά παιδιά ἀγάπη γίνεται ὁ Χριστός.  Συντροφικότητα ὁ Χριστός.  Φιλία ἄρρηκτη ὁ Χριστός.  Οἰκειότητα καλλιεργεῖται ἀκατάπαυστα μέ τό Χριστό.  Στή χήρα ἱερατική οἰκογένεια πού πυρώνεται μέσα στή θεία Εὐχαριστία ἀναγκαία καί ζωντανή ἐλπίδα εἶναι ὁ Χριστός.  Ἔτσι μετά τό πένθος καί τήν τραγικότητα ἀναβλύζει ἡ δοξολογία.
.               Τά παραπάνω ἀναλογικῶς ἰσχύουν καί γιά τά παιδιά τοῦ διαζευγμένου κληρικοῦ, τά ὁποῖα θά ἀποκτήσουν πολλαπλές ἐμπειρίες ἀπό τή δοκιμασία πού καρτερικά μαζί μέ τόν κληρικό πατέρα τους ὑπομένουν.
.               Ἄς πάψουν λοιπόν τά βέβηλα χείλη νά ζητοῦν ἀνεύθυνα τήν κατάλυση αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπινου καί ἱεροπρεποῦς τρόπου ζωῆς.  Ἄν μποροῦν νά σταθοῦν μέ λίγο σεβασμό μπροστά στήν πενθοῦσα ἤ πολυτραυματισμένη ἱερατική οἰκογένεια, ἄς ποῦν μόνο εἰλικρινά γι’ αὐτήν ἕνα: Κύριε ἐλέησον…

Σεβασμιώτατε,

.               Σᾶς παρακαλῶ νά διαβιβάσετε τό παρόν ὑπόμνημα, ἀπόσταγμα βαθιᾶς ψυχικῆς ὀδύνης συνδυασμένης μέ ἄφατη δοξολογία πρός τόν Πάνσοφο Τριαδικό Θεό γιά τήν ἐκλεκτή Του Πρόνοια πρός τήν ἱερατική οἰκογένειά μου καί οἰκογένειά Του, πρός τό Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας καί Πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Χριστόδουλο, γιά νά μεταφέρει τήν ἐμπειρία μας στήν εἰδική ἐπιτροπή καί νά ἀποτρέψει τόν εὐτελισμό καί τή διακωμώδηση καί τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καί τῆς Ἱερωσύνης ἀπό τά Μ.Μ.Ε. πού ἤδη ἔχει ἀρχίσει νά διαφαίνεται.

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν δεξιάν Σας
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

ΠΗΓΗ: orthros.eu

 

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ. ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.

Μεγάλη νίκη!!!
Ἡ πρωτοβουλία 1.000.000 πολιτῶν «Μαμά, Μπαμπὰς καὶ Παιδιὰ»
ὁδεύει ἐπιτυχῶς πρὸς τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο!
Πανευρωπαϊκὸ χαστούκι
στοὺς ὑποστηρικτὲς γάμων τῶν ὁμοφυλοφίλων
καὶ ταυτότητας τοῦ κοινωνικοῦ φύλου…

.               Μεγάλη νίκη τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἐπιτεύχθηκε, ὥστε νὰ ὁδεύσει πρὸς συζήτηση στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ἡ ἔννοια τῆς Οἰκογένειας, ποὺ σημαίνει μόνο τὸν φυσικὸ δεσμὸ ΑΝΔΡΑ, ΓΥΝΑΙΚΑΣ καὶ ΠΑΙΔΙΩΝ. Ὄχι συμβιώσεις τοῦ ἰδίου φύλου ἢ ἄλλου εἴδους !
.               Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνακοίνωση τύπου τῆς 8.6.2017 ἀπὸ τὴν Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Πανευρωπαϊκῆς Πρωτοβουλίας “MumDudKids” ἔχουν συγκεντρωθεῖ ἄνω του 1.000.000 ἐγκύρων ὑπογραφῶν. Ἐπίσης ἐκπληρώνονται καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα κριτήρια γιὰ νὰ εἰσαχθεῖ τὸ ζήτημα τοῦ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
.               Ἡ ξεκάθαρη αὐτὴ στάση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἀπὸ 14 Χῶρες ἔρχεται σὲ συνέχεια τῆς πολὺ σημαντικῆς ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου C‑443/15 /24.11.2016, ὅτι ὁ ὁρισμὸς τοῦ γάμου ὡς ἕνωση ἀνάμεσα σὲ ἕνα ἄνδρα καὶ μία γυναίκα δὲν ἀποτελεῖ διάκριση καὶ ὅτι τὰ Κράτη-Μέλη δὲν ὑποχρεοῦνται νὰ υἱοθετήσουν ἴδιου φύλου “γάμο” ἢ “ἀστικὴ/πολιτικὴ σχέση.
.               Ἀπὸ τὰ παραπάνω ἀποκαλύπτεται ἡ παραπλάνηση ποὺ γίνεται ὡς συστηματικὴ πλύση ἐγκεφάλου στὴν ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη ἀπὸ μεγάλα ΜΜΕ , Πολιτικὰ Κόμματα, ΜΚΟ, Χορηγοὺς παρελάσεων τύπου Pride καὶ ἄλλους φορεῖς τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ ἐξωτερικοῦ, ὅτι ἡ ὑποτιθέμενη ἐπέκταση τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ τῆς υἱοθεσίας στοὺς ὁμοφυλοφίλους ἀποτελεῖ δῆθεν πρόοδο τῶν δικαιωμάτων τους. Δὲν εἶναι πρόοδος ἀλλὰ ἀνατροπὴ τῆς φυσικῆς τάξης, ἀντίθετη μὲ τὴ συνείδηση τῶν λαῶν.
.               Ἐπίσης ἡ νίκη αὐτῆς τῶν πρωτοβουλίας ἀποδομεῖ καὶ τὴν προσπάθεια ἐπιβολῆς τῶν ἐμφύλων ταυτοτήτων καὶ τὴν θεωρία τοῦ δῆθεν κοινωνικοῦ φύλου (gender). Ἡ φυσικὴ οἰκογένεια ἀπαιτεῖ διακριτοὺς ρόλους, σύμφωνα μὲ τὶς ἱκανότητες καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ φυσικοῦ φύλου τοῦ κάθε συζύγου ποὺ συμμετέχει σ΄ αὐτήν. Αὐτοὶ ποὺ κραυγάζουν γιὰ δικαιώματα καὶ δημοκρατία, ἂς γνωρίζουν ὅτι οἱ λαοὶ δὲν θέλουν τὴ διαστροφὴ καλυμμένη πίσω ἀπὸ διεκδικήσεις δικαιωμάτων .
.               Οἱ λαοὶ ἀντιστέκονται στὸν μεθοδευμένο διασυρμὸ τῆς ἀληθινῆς οἰκογένειας.

ΠΗΓΗ: tideon.org (ἀπὸ MumDadAndKids.eu)

O ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος
ὑποστηρίζει Ἐγκύκλιο τοῦ Πάπα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.           Μὲ τὸν τίτλο «Τὸ πέπλο ἔπεσε: Ὀρθόδοξος Πατριάρχης ὑποστηρίζει τὸν Φραγκίσκο» δημοσιεύθηκε στὶς 12 Δεκεμβρίου 2016 ἄρθρο τῆς δημοσιογράφου Hilary White στὴν ἀμερικανικὴ ἐφημερίδα The Remnant. Στὸ ἄρθρο της ἡ ἀμερικανίδα δημοσιογράφος, ἡ ὁποία ζεῖ στὴν Ἰταλία καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὰ θέματα τοῦ Βατικανοῦ, σχολιάζει τὸ ἄρθρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε στὸ ἐπίσημο δημοσιογραφικὸ καὶ ἐπικοινωνιακὸ ὄργανο τοῦ Πάπα καὶ τοῦ Βατικανοῦ Osservatore Romano, στὶς 2 Δεκεμβρίου 2016.
.           Τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Βαρθολομαίου* ἀναφέρεται στὴν ἐγκύκλιο τοῦ Πάπα Amoris Laetitia (Ἡ χαρὰ τῆς ἀγάπης) καὶ ἐνθέρμως τὴν ὑποστηρίζει. Μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἐγκύκλιο ὁ Πάπας, μεταξὺ τῶν ἄλλων, δίδει τὴν ἄδεια τῆς συμμετοχῆς στὴν Θεία Κοινωνία σὲ ὅσους/ες πῆραν διαζύγιο ἀπὸ τὴν Πολιτεία καὶ τέλεσαν δεύτερο (πολιτικὸ) γάμο καὶ σὲ ὅσους/ες τέλεσαν μόνο πολιτικὸ γάμο. Ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης στὸ ἄρθρο του δὲν παρουσιάζει τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ τὸν γάμο, οὔτε κὰν τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου στὴν Κρήτη γιὰ τὸν γάμο, ὅταν μάλιστα αὐτοπροσδιορίζεται ὡς ὁ «Φύλαξ τοῦ Δόγματος καὶ τῆς κανονικῆς ἐν τῇ κατὰ Ἀνατολὰς Ἐκκλησία τάξεως». Ἁπλῶς ἐπαινεῖ τὴν ἐν λόγῳ παπικὴ ἐγκύκλιο καὶ ἐμφανίζεται νὰ συμφωνεῖ μαζί του στὶς διατυπώσεις μίας καινοφανοῦς διδασκαλίας, ποὺ προκαλεῖ ἀντιδράσεις στοὺς ἴδιους τοὺς ρωμαιοκαθολικούς.
.           Στὸ ἄρθρο του ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἀφοῦ παραδέχεται ὅτι ὑπῆρξαν «σχόλια καὶ ἀξιολογήσεις γιὰ τὴ σπουδαία αὐτὴ ἐγκύκλιο» σημειώνει: «…Εἶναι σημαντικὸ νὰ παρατηρηθεῖ ὅτι ἡ Amoris Laetitia ὑπενθυμίζει κατ’ ἀρχὴν καὶ πρὸ πάντων τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μόνο τοὺς ἠθικοὺς κανόνες καὶ τὶς κανονικὲς ρυθμίσεις τῶν ἀνθρώπων» (Ἡ ὑπογράμμιση τοῦ ὑπογρ.).
.           Στὴ συνέχεια ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τονίζει: «Ἀναμφίβολα, αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἔπνιγε καὶ παρενέβαλε ἐμπόδια κατὰ τὸ παρελθὸν στοὺς ἀνθρώπους ἦταν ὁ φόβος πὼς “ἕνας οὐράνιος πατέρας” ἐπιβάλλει μὲ κάποιο τρόπο τὴν ἀνθρώπινη συμπεριφορὰ καὶ προδιαγράφει τὶς ἀνθρώπινες συνήθειες. Εἶναι ἀληθὲς ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο καὶ οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες καλοῦνται νὰ ὑπενθυμίσουν στοὺς ἑαυτούς τους καὶ κατόπιν στοὺς ἄλλους, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ζωὴ καὶ ἀγάπη καὶ φῶς… Ἐπὶ τοῦ προκειμένου αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια, τὰ ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπογραμμίζονται ἀπὸ τὸν Πάπα Φραγκίσκο στὴν ἐγκύκλιό του…». (Σημ. Ἡ ὑπογράμμιση τοῦ ὑπογρ.)
.           Καὶ συνεχίζει ὁ Πατριάρχης στὸ ἄρθρο του στὸν Osservatore Romano: «Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν φοβήθηκαν νὰ μιλήσουν ἀνοικτὰ καὶ μὲ ἐντιμότητα γιὰ τὴ χριστιανικὴ ζωή. Ἐν τούτοις τὸ σημεῖο ἐκκίνησής τους εἶναι πάντα ἡ ἀγαπῶσα καὶ λυτρωτικὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ φωτίζει καθέναν χωρὶς διάκριση καὶ καταφρόνια….». Καὶ ὁλοκληρώνει τὸ ἄρθρο του μὲ τὰ ἑξῆς: «Τὸ συμπέρασμα τῆς παπικῆς προτροπῆς εἶναι λοιπὸν καὶ τὸ δικό μας συμπέρασμα καὶ ἡ δική μας σκέψη: “Αὐτὸ τὸ ὁποῖο μᾶς ἔχει ἐπαγγελθεῖ εἶναι πιὸ μεγάλο ἀπὸ ὅσο μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε. Μὴν ἀπογοητευόμαστε ποτὲ ἐξ αἰτίας τῶν δικῶν μας ὁρίων καὶ μὴν παύουμε ποτὲ νὰ ἀποζητᾶμε αὐτὴν τὴν πληρότητα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς κοινωνίας ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς φανερώνει”».
.           Στὸ ἄρθρο της ἡ Hilary White σημειώνει ὅτι διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τοῦ Ὀρθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ἔμεινε μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ Πάπας συμφωνεῖ μὲ τὸ περιεχόμενό του, ἀφοῦ τὸ πρόβαλε στὴν ἐπίσημη ἐφημερίδα του καὶ δὲν ὑπάρχουν ἐπ’ αὐτοῦ διορθωτικὲς διευκρινίσεις καὶ σχόλια. Καὶ διερωτᾶται ἡ δημοσιογράφος: «Μήπως ἡ ἐγκύκλιος Amoris Laetitia προωθεῖ ἕναν νέο θεό, ὁ ὁποῖος δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ πῶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι; Εἶναι αὐτὸ τὸ μήνυμα τοῦ Πάπα, διὰ μέσου ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἐπιλεγμένους κοντινούς του (Σημ. ὑπογρ. Ὑπονοεῖ τὸν Πατριάρχη), πὼς ἁπλὰ δὲν ὑπάρχει πλέον κάτι ποὺ νὰ θεωρεῖται ἁμάρτημα;». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: «Πρέπει νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ἐγκύκλιος Amoris laetitia δὲν εἶναι ἕνα κείμενο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ ἕνα μανιφέστο μίας θρησκείας καθ’ ὁλοκληρίαν νέας;». Καὶ πάρα κάτω παρατηρεῖ ἡ δημοσιογράφος: « Ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ὁ οὐράνιος Πατέρας, ποὺ ἔχει καθιερώσει τὸν νόμο Του γιὰ τὰ παιδιά Του καὶ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀνθρώπινη συμπεριφορά, καταλήγει κανεὶς στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι ὡς νὰ τοῦ προτείνεται νὰ ὁμοιάσει μὲ τοὺς σατανιστές, ποὺ ἔχουν ὡς σύνθημά τους “Κάνε ὅ, τι σὲ εὐχαριστεῖ, τὰ πάντα ἐπιτρέπονται”».
.           Tὸ ἄρθρο τῆς Hilary White ἀναδημοσιεύθηκε στὸ γαλλόφωνο ἐνημερωτικὸ συγκρότημα Reinformation TV, τὴν 12η Δεκεμβρίου 2016. Τὸ σχετικὸ ρεπορτὰζ ὑπογράφει ἡ Anne Dolheim, ἡ ὁποία ἐπίσης σημειώνει πὼς ἐφ᾽ ὅσον ὁ Πάπας ἀποδέχεται τὰ ὅσα ἀναφέρει στὸ ἄρθρο του ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τότε αὐτὸ ἔχει συνέπεια στὸ ἴδιο τὸ τριαδικὸ δόγμα, διότι «ἐὰν δὲν ὑπάρχει πλέον “Οὐράνιος Πατέρας”, ποιά εἶναι ἡ πίστη μας;». Ἔναντι τῆς συγκεκριμένης παπικῆς ἐγκυκλίου συνεχίζονται οἱ πολλὲς καὶ σοβαρὲς ἀντιδράσεις. Πρόσφατα πέντε καρδινάλιοι ζήτησαν διευκρινίσεις ἀπὸ τὸν Πάπα.
.           Ἐμᾶς, ὡς Ὀρθοδόξους, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τόσο ἡ συγκεκριμένη ἐγκύκλιος τοῦ Πάπα, οὔτε οἱ ἀντιδράσεις ποὺ ὑπάρχουν στοὺς κύκλους τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Μᾶς ἐνδιαφέρουν κυρίως τὰ ὅσα γράφει στὴν Osservatore Romano ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Εἶναι ἐξαιρετικὰ σοβαρά. Ἀφοροῦν στὰ δόγματα, στὴ διδασκαλία καὶ στὴν ἴδια τὴν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων. Οἱ ἀναφορὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει Οὐράνιος Πατέρας ποὺ νὰ ἐνδιαφέρεται νὰ ἐπιβάλλει τὸν τρόπο τῆς ἀνθρώπινης συμπεριφορᾶς καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὸ ἦθος τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὅτι συμφωνεῖ μὲ τὸν Πάπα καὶ ἐμφανίζεται νὰ ὑποβαθμίζει τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἀπαιτοῦν ἄμεσες διευκρινίσεις.
.           Εἶναι ἀδιανόητο ὄχι Πατριάρχης, ὄχι Μητροπολίτης καὶ ἱερέας, ἀλλὰ ὁ ὁποιοσδήποτε Ὀρθόδοξος πιστὸς νὰ πεῖ ἢ νὰ γράψει τέτοιες ἀπόψεις. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποδεχθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ Πατριάρχης ἐνεπλάκη στὴ συζήτηση γιὰ τὴν παπικὴ ἐγκύκλιο, γιὰ νὰ συμβάλει στὰ σχέδια τοῦ Πάπα γιὰ τὴ δημιουργία μίας νέας σύγχρονης θρησκείας. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει προωθήσει καὶ ψηφίσει πρὸ ἐλάχιστων μηνῶν τοὺς περὶ γάμου κανόνες τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τώρα νὰ συμφωνεῖ μὲ τὸν Πάπα ὅτι οἱ κανόνες αὐτοὶ ὑποχωροῦν μπρὸς στὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ὡς οἱ Ἱεροὶ Κανόνες νὰ εἶναι ἀπάνθρωποι καὶ νὰ ἀποτελοῦν τροχοπέδη στὴν πνευματικὴ ζωή… Εὐχόμαστε νὰ ἔχει γίνει λάθος στὴ μετάφραση, ἐλπίζουμε νὰ εἶναι ἄλλου τὸ κείμενο ποὺ φέρει τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πατριάρχη, πιστεύουμε ὅτι θὰ δοθοῦν σὲ βραχύτατο χρονικὸ διάστημα οἱ δέουσες διευκρινίσεις.-**

*Τὸ ἄρθρο δὲν ἔχει δημοσιευθεῖ στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, οὔτε στὰ φιλικὰ πρὸς αὐτὸ ΜΜΕ. Σημειώνεται ὅτι στὴν ἰστοσελίδα τοῦ Οἴκ. Πατριαρχείου ἔχουν δημοσιευθεῖ ὅλες οἱ ὁμιλίες τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ποὺ ἐκφώνησε κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὸ Μπάρι γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

**Τὸ ρεπορτὰζ ἐγράφη μὲ δέος καὶ συνοχὴ καρδίας, ἐπειδὴ ἀφορᾶ στὴν Πίστη μας καὶ ἀναφέρεται στὸν ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς Πατριάρχη ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. 

 

«ΕΡΩΤΑΣ καὶ ΓΑΜΟΣ» (Μαγνητοσκόπημα τῆς Ἡμερίδος)

Ἑσπερίδα μὲ θέμα: «Ἔρωτας καὶ Γάμος» – (3 μέρη)

βλ. σχετ.: «ΕΡΩΤΑΣ καὶ ΓΑΜΟΣ» (Ἡμερίδα, 27.02.16)
 ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΕΡΩΣ καὶ ΓΑΜΟΣ»

ΣΥΖΥΓΙΑ: ΑΘΛΗΜΑ ΖΩΗΣ

«Συζυγία: ἄθλημα ζωῆς» 
τοῦ πρωτ. Σταύρου Τρικαλιώτη
στήν ἡμερίδα μέ θέμα: «Ἔρωτας καί Γάμος»
(ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», 27 . 02. 2016)

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀρχιερεῖς, πανοσιολογιώτατοι καί αἰδεσιμολογιώτατοι σεβαστοί πατέρες, ἐκλεκτοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

.           Στό θέμα πού θά ἀναπτύξω στήν ἀγάπη σας θά ἐξετάσω τή συζυγία στό πλαίσιο τοῦ ὀρθοδόξου γάμου καί θά προσπαθήσω νά καταδείξω τήν ἀνωτερότητα τῆς χριστιανικῆς συζυγίας, ἡ ὁποία θεμελιώνεται ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.
.           Ἄν θελήσουμε νά δοῦμε τή λέξη συζυγία ἀπό ἐτυμολογικῆς ἀπόψεως, θά λέγαμε ὅτι ἡ λέξη προέρχεται ἀπό τήν ἀρχαιοελληνική λέξη συζυγία καί αὐτή μέ τή σειρά της ἀπό τή μεταπτωτική βαθμίδα τοῦ θέματος -συζυγ- πού ἀπαντᾶ στό ἀρχαῖο “συζεύγνυμι” (συζευγνύω: συνδέω, ἑνώνω).(1)
.           Ἑπομένως, συζυγία εἶναι ἡ «σύζευξη», «ἡ ἕνωση» τῶν δύο συζύγων, ὁ γάμος (συν. πάντρεμα, ζευγάρωμα) (2) καί σύζυγος (ὁ, ἡ) εἶναι ὁ νόμιμος σύντροφος, τό ἄτομο μέ τό ὁποῖο κανείς συνδέεται μέ γάμο. (3). Ἐνῶ στήν νεολληνική γλῶσσα τό ρῆμα συζῶ ἔφτασε νά σημαίνει: ζῶ στό ἴδιο σπίτι μέ τόν / τήν σύντροφό μου χωρίς νά ἔχουμε παντρευτεῖ.
.           Τό ἴδιο ρῆμα: “συζεύγνυμι” ἤ “συζευγνύω” χρησιμοποίησε καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός θέλοντας νά δηλώσει τήν ἰσχυρή ἕνωση ἀνδρός καί γυναικός, ἕνωση τήν ὁποία ἐπικυρώνει καί διασφαλίζει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Μᾶς λέει λοιπόν ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος ὅτι κάποτε οἱ Φαρισαῖοι θέλοντας νά πειράξουν τόν Κύριό μας τοῦ ἔθεσαν τό ἑξῆς ἐρώτημα: «εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν;», δηλ. «Ἐπιτρέπεται νά χωρίζει κανείς τήν γυναίκα του διά κάθε αἰτία»; Γιά νά λάβουν τήν ἀποστομωτική ἀπάντηση ἀπό τόν Ἰησοῦ: «οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» δηλ. «Δέν διαβάσατε ὅτι ὁ Δημιουργός ἀπό τήν ἀρχή τούς ἐδημιούργησε ἄνδρες καί γυναῖκες» «καὶ εἶπεν, ἕνεκεν τοῦτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητἐρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν;» δηλ. : «Καί εἶπε ὁ Δημιουργός: “Διά τοῦτο ὁ ἄνθρωπος θά ἐγκαταλείψει τόν πατέρα καί τήν μητέρα καί θά προσκολληθεῖ στήν γυναίκα του, καί οἱ δύο θά γίνουν μία σάρκα;”» Καί καταλήγει συμπερασματικά ὁ Κύριος: «ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σάρξ μία. ὅ οὖν ὁ Θεὸς συνἐξευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω», δηλαδή «Ὥστε δέν εἶναι πλέον δύο, ἀλλά μία σάρκα. Ἐκεῖνο λοιπόν πού ὁ Θεός ἕνωσε, ὁ ἄνθρωπος ἄς μήν τό χωρίζει». (5)
.           Ὁ Κύριός μας στό σημεῖο αὐτό ἑρμηνεύει τό κλασικό χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. (6) Τό χωρίο αὐτό εἶναι σημαντικότατο διότι μᾶς δείχνει ὅτι ὁ γάμος συνεστήθη ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Ἄρα ὁ γάμος εἶναι θεῖος θεσμός καί δέν νοεῖται ὡς γάμος τίποτε ἄλλο , παρά ἡ ἕνωση τοῦ ἄνδρα μέ τή γυναίκα, ὅπως σαφῶς προσδιορίζεται ἀπό τήν Ἁγ. Γραφή. Ὁ ἑρμηνευτής Εὐθύμιος Ζιγαβηνός μᾶς λέει ὅτι ὁ Θεός ἔπλασε στήν ἀρχή ἕναν ἄνδρα καί μία γυναίκα μέ σκοπό αὐτό τό ζεῦγος νά ἔχει μιά μοναδικότητα. Ἐάν ἤθελε ὁ Θεός ὁ ἄνδρας νά ἀφήσει τήν γυναίκα του καί νά πάρει ἄλλη, θά δημιουργοῦσε περισσότερες γυναῖκες. Ἐπειδή ὅμως δέν ἔπλασε περισσότερες γυναῖκες, θέλει ὁ Θεός νά μήν χωρίζει ὁ ἄνδρας τήν γυναίκα του». (Ἑρμην. Στό Κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιον). Στή συνέχεια ὁ Κύριος τονίζει ὅτι ὁ Μωϋσῆς κατά ἄκρα συγκατάβαση καί ἐξ αἰτίας τῆς σκληροκαρδίας τῶν Ἰουδαίων τούς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά χωρίζουν τίς γυναῖκες τους καί μέ τήν λέξη “σκληροκαρδία” ὑποδηλώνει ἐδῶ τήν σκληρότητα καί τήν ὡμότητα πού ἐπεδείκνυαν οἱ Ἰουδαῖοι στίς γυναῖκες τους, «ἐπειδή γιά διάφορους λόγους ἔφταναν νά τίς μισοῦν καί δέν συμφιλιώνονταν μαζί τους» (Ζιγαβηνός). Ἦταν μάλιστα «τόσο σκληροί πρός τίς γυναῖκες τους, ὥστε ἔφταναν καί στό σημεῖο νά τίς φονεύουν» (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας). Γι᾽ αὐτό κι ὁ Μωϋσῆς, προκειμένου ν᾽ ἀποφεύγονται τέτοιου εἴδους ἀκραῖες καταστάσεις, παρεχώρησε τήν δυνατότητα τοῦ διαζυγίου. Ὁ Κύριός μας, ὅμως, διατρανώνοντας τήν ἱερότητα τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καί συμπληρώνοντας τόν νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἕνα λόγο δέχεται ὡς εὔλογη αἰτία διαζυγίου:  «ἐπὶ πορνείᾳ», ἐάν δηλαδή ἡ γυναίκα διαπράξει τό ἁμάρτημα τῆς πορνείας μέ κάποιον ἄλλο ἄνδρα. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Ἰησοῦς Χριστός θέλει νά διασφαλίσει «τήν ἀδιάσπαστον ἕνωσιν» (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας) πού ὑπάρχει στήν νόμιμη συζυγία.
.           Θά ἤθελα, ἀγαπητοί μου, νά σταθοῦμε στήν ἀδιάσπαστη αὐτή ἕνωση πού ὑπάρχει μεταξύ τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας. Στήν ἀκολουθία τοῦ γάμου καί πρίν τήν στέψη καί τήν ἕνωση τῶν χειρῶν τῶν νεονύμφων ἀπό τόν ἱερέα, ὁ ἱερέας διαβάζει μιά πολύ ὄμορφη εὐχή, μεστή θεολογικῶν νοημάτων, ἡ ὁποία προδιαγράφει τή σχέση τοῦ ἀνδρογύνου. Μᾶς λέει λοιπόν ἡ εὐχή: «Ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος, ὁ πλάσας ἐκ χοὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἐκ τῆς πλευρᾶς αὐτοῦ ἀνοικοδομήσας γυναῖκα καὶ συζεύξας αὐτῷ βοηθὸν κατ᾽ αὐτόν, διὰ τὸ οὕτως ἀρέσαι τῇ σῇ μεγαλειότητι, μὴ μόνον εἶναι τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς»· δηλ. «Ὁ Θεός ὁ ἅγιος, πού ἔπλασες ἀπό χῶμα τόν ἄνθρωπο καί ἀπό τήν πλευρά του δημιούργησες τήν γυναίκα, καί τήν ἔδωσες σ᾽αὐτόν ὡς βοηθό, ἐπειδή ἔτσι ἄρεσε στή μεγαλειότητά σου, νά μήν εἶναι ὁ ἄνθρωπος μόνος πάνω στή γῆ», «αὐτὸς καὶ νῦν, δέσποτα, ἐξαπόστειλον τὴν χεῖρά σου ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου σου, καὶ ἅρμοσον τὸν δοῦλον σου (τὸνδε) καὶ τὴν δούλην σου (τὴνδε), ὅτι παρὰ σοὺ ἁρμόζεται ἀνδρὶ γυνή». Δηλαδή «στεῖλε ἀπό μακριά τό χέρι σου ἀπό τό ἅγιο κατοικητήριό σου καί συνένωσε τόν δοῦλον σου (τάδε) καί τήν δούλη σου (τάδε), γιατί ἀπό σένα ἑνώνεται ἡ γυναίκα μέ τόν ἄνδρα». «Σύζευξον αὐτοὺς ἐν ὁμοφροσύνῃ, στεφάνωσον αὐτοὺς εἰς σάρκα μίαν, χάρισαι αὐτοῖς καρπὸν κοιλίας, εὐτεκνίας ἀπόλαυσιν». Δηλαδή «Συνένωσέ τους μέ ἑνότητα φρονήματος καί αἰσθημάτων· στεφάνωσέ τους σέ μιά σάρκα· χάρισαί τους καρπό κοιλίας, ἀπόλαυση καλῶν παιδιῶν». (8)
.           Ὁ συντάκτης τῆς εὐχῆς αὐτῆς ἔχει ἀναφορές σέ βασικά χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (βιβλίο Γενέσεως), τά ὁποῖα καί προσδιορίζουν τήν θεολογία τοῦ γάμου. Ἔτσι λοιπόν, βλέπουμε ὅτι:
α. Ὁ πρωταρχικός καί βασικός σκοπός τῆς δημιουργίας τοῦ ἑτέρου ἡμίσεως (δηλ. τῆς γυναίκας) εἶναι γιά νά ὑπάρχει ἡ συντροφικότητα στό ἀνδρόγυνο καί ἡ βοήθεια τῆς γυναίκας πρός τόν ἄνδρα, χωρίς αὐτό νά ἀποκλείει καί τό ἀντίστροφο.
β. Ἡ δημιουργία τῆς γυναίκας «ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ ἀνδρός» δέν δηλώνει δουλική ἐξάρτηση τῆς γυναίκας ἀπό τόν ἄνδρα, ἀλλά μᾶλλον τήν ἰσοτιμία καί τήν οἰκειότητα τῶν προσώπων.
γ. Ἡ φράση: «διὰ τὸ οὕτως ἀρέσαι τῇ σῇ μεγαλειότητι» ὑποδηλώνει τήν ἐλευθερία τῶν ἐπιλογῶν τοῦ Θεοῦ κατά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τή βασική θέση ὅτι ἡ κρίση τοῦ πανσόφου Δημιουργοῦ δέν ὑπόκειται σέ τυχόν ἀνθρώπινες ἀμφισβητήσεις. Ὁ Θεός σέ καμμία περίπτωση δέν καθίσταται ὑπόλογος σέ ἐνστάσεις καί «γιατί» τῶν ἐλλόγων δημιουργημάτων του.
δ. Ἡ ἕνωση τοῦ ἀνδρογύνου στό μυστήριο τοῦ γάμου γίνεται μέ θεία ἐνέργεια καί εὐλογία. Ἑπομένως ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας εἶναι θεοσύστατος καί κάθε ἀνθρώπινη ἐνέργεια πού ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀποβαίνει σέ τελευταία ἀνάλυση θεομάχος. Ἀλλά ὅπως μᾶς ὑπενθυμίζει καί ἡ θεία Γραφή: «σκληρὸν» γιά τόν ἀνθρωπο τό «πρὸς κέντρα λακτίζειν». (9)
ε. Τό «Σύζευξον αὐτοὺς ἐν ὁμοφροσύνῃ» ὑποδηλώνει σαφῶς ὅτι ἡ ἐπίτευξη συνεννοήσεως, ἀλληλοκατανοήσεως καί εἰρήνης μεταξύ τοῦ ἀνδρογύνου, ἀποτελεῖ ἱκανή καί ἀναγκαία συνθήκη γιά νά στερεωθεῖ ὁ γάμος καί αὐτό γίνεται καί μέ τήν προσπάθεια τῶν συζύγων (ἀνθρώπινος παράγοντας) καί μέ τήν θεία βοήθεια, διότι, ὅπως μᾶς ἔχει πεῖ καί ὁ Κύριός μας: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (10)
ϛ. Τέλος, ἡ δημιουργία τέκνων καί ἡ χαρά πού προσφέρει στό ἀνδρόγυνο ἡ τεκνογονία εἶναι ἕνα δῶρο καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο παρέχεται στόν ἀνδρόγυνο σύμφωνα μέ τίς βουλές τοῦ Θεοῦ. Δέν πρέπει ὅμως νά ἀπολυτοποιεῖται, γιατί μπορεῖ νά ὑπάρξει καί ζευγάρι πού νά ζεῖ σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί παρ᾽ ὅλα αὐτά νά εἶναι ἄτεκνο. Σκοπός τοῦ γάμου εἶναι νά κερδίσουν ἀμφότεροι οἱ σύζυγοι τήν βασιλεία του Θεοῦ μέ ἤ χωρίς παιδιά. Ἡ τεκνογονία εἶναι μέν μεγίστη εὐλογία ἀπό τόν Θεό, ταυτόχρονα ὅμως ἀποτελεῖ καί μεγίστη εὐθύνη γιά τούς γονεῖς, ἐφ᾽ ὅσον προϋποθέτει πνεῦμα αὐτοθυσίας καί αὐταπαρνήσεως καί τῶν δύο συζύγων.
.           Ἡ χριστιανική συζυγία, ὅπως προσδιορίζεται ἀπό τίς ὑψηλές προδιαγραφές πού θέτουν ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν εἶναι κάτι πού ἐπιτυγχάνεται ²μαγικῷ τῷ τρόπῳ² ἀπό τή στιγμή πού ἡ Ἐκκλησία μας ἑνώνει μέ τά δεσμά τοῦ γάμου δύο πρόσωπα. Στό ἱερό μυστήριο παρέχονται οἱ προϋποθέσεις ἑνός ἐπιτυχημένου γάμου. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἐναπόκειται στό ζευγάρι πῶς μέσα ἀπό τήν ἐλευθερία καί τόν σεβασμό τῶν προσώπων, θά κατορθώσει νά διαπλεύσει τό πέλαγος τοῦ βίου καί θά ὁδηγήσει τό σκάφος τῆς συζυγίας σέ ἀκύμαντο λιμάνι. Ὁ βίος δέν εἶναι ἀνθόσπαρτος! Ἀντίθετα, εἶναι σπαρμένος μέ πολλά ἀγκάθια καί τριβόλια, πειρασμούς καί δοκιμασίες πού ἀναφύονται στήν πορεία τοῦ ἔγγαμου βίου καί προσπαθοῦν νά πνίξουν τήν ἀγάπη τῶν συζύγων.
.           Ἄν γιά τήν συνύπαρξη καί συμβίωση δύο ἀδελφῶν (πού προέρχονται ἀπό τόν ἴδιο πατέρα καί ἀπό τήν ἴδια μητέρα) ὑπάρχουν προβλήματα καί δυσκολίες, πόσο μᾶλλον ἀπό τήν συμβίωση δύο ἐντελῶς ξένων μεταξύ τους προσώπων, δύο διαφορετικῶν κόσμων, μέ διαφορετικές ἤ καί ἀντίθετες πολλές φορές νοοτροπίες, κοινωνικές καί οἰκονομικές καταβολές, ἐμπειρίες   καί πνευματικό ἤ   μορφωτικό ἐπιπέδο.
.           Καί ἀκριβῶς ἐπειδή ὑπάρχουν ὅλες αὐτές οἱ ἀντιθέσεις καί δυσκολίες πού προαναφέραμε, γι᾽αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας θέτει ὡς βάση καί ὡς ὅρο ἀπαράβατο γιά τήν ἁρμονική συνύπαρξη τοῦ ζεύγους τήν ἀγάπη. Ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται γιά τούς νεονύμφους: «Ὑπέρ τοῦ καταπεμφθῆναι αὐτοῖς ἀγάπην τελείαν, εἰρηνικὴν καί βοήθειαν». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὡς ἀλάνθαστος ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς τονίζει πόσο σημαντικό εἶναι νά ὑπάρχει ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων καί προσδιορίζει τήν ὑφή αὐτῆς τῆς ²ὑπερβάλλουσας ἀγάπης²: «Δέν ὑπάρχει τόσο μεγάλη οἰκειότητα ἄνδρα πρός ἄνδρα, ὅση τῆς γυναίκας πρός τόν ἄνδρα, ἐάν εἶναι κανείς συνεζευγμένος ὅπως πρέπει». Ὁ ἅγιος κατόπιν μᾶς μιλάει γιά τήν τυραννίδα αὐτῆς τῆς ἀγάπης καί τήν σφοδρότητά της καθώς καί γιά τό γεγονός ὅτι ἔχει τήν ἰδιότητα νά παραμένει σταθερή, «ἀμάραντος», χωρίς νά μαραίνεται. Καί ἐξηγεῖ τό γιατί ὁ ἱερός πατήρ: « Ὑπάρχει κάποιος ἔρωτας πού ἐμφωλεύει στή φύση καί διαφεύγει τῆς προσοχῆς μας, ὁ ὁποῖος ἔρωτας συμπλέκει αὐτά τά σώματα. Γι᾽ αὐτό καί ἀρχικά ἡ γυναίκα πλάσθηκε ἀπό τόν ἄνδρα, καί κατόπιν ἀπό τόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα». Πάλι ἐπανέρχεται ὁ ἱερός πατήρ καί μᾶς τονίζει τήν σπουδαιότητα πού ἔχει ὁ ἔρωτας τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας στήν συγκρότηση τοῦ ἀνθρώπινου βίου: « Τίποτε δέν ἑνώνει τόσο τή ζωή μας, ὅσο ὁ ἔρωτας τοῦ ἄνδρα καί τῆς γυναίκας· ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ ἔρωτα πολλοί καταθέτουν καί τά ὅπλα, χάριν αὐτοῦ παραδίδουν καί τήν ψυχή τους». Κατόπιν ὁ ἱερός πατήρ μᾶς ἐπεξηγεῖ: « Δέν θά ἦταν δυνατόν λοιπόν ἔτσι ἁπλῶς καί χωρίς λόγο ὁ Παῦλος νά φρόντιζε πολύ ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ πράγματος λέγοντας· “Αἱ γυναῖκες, τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε, ὡς τῷ Κυρίῳ”. (11) Γιατί λοιπόν; Διότι ἐάν ἔχουν αὐτοί ὁμόνοια καί τά παιδιά ἀνατρέφονται καλῶς καί οἱ ὑπηρέτες πειθαρχοῦν καί ὑπακοῦν, καί οἱ γείτονες ἀπολαμβάνουν τήν εὐωδία καί οἱ φίλοι καί οἱ συγγενεῖς. Ἐάν ὅμως συμβαίνει τό ἀντίθετο, ὅλα ἀνατρέπονται καί ἀναστατώνονται. Καί ὅπως, ὅταν εἰρηνεύουν οἱ στρατηγοί, τά πάντα ἀκολουθοῦν ὁμαλά καί ὅταν πάλι ἐκεῖνοι ταράσσονται, ὅλα γίνονται ἄνω κάτω, ἔτσι λοιπόν καί τώρα». (12)

.           Στό σημεῖο αὐτό καί γιά νά μήν ὑπάρξουν παρανοήσεις καί παρερμηνεῖες, θά ἤθελα νά παρατηρήσω ὅτι τόσο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅσο καί ὁ ἑρμηνευτής του ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, περιγράφουν τίς σχέσεις ἄνδρα καί γυναίκας τονίζοντας τούς διαφορετικούς ρόλους τῶν δύο φύλων. Βέβαια, ἐάν τό ἑρμηνεύσει κάποιος αὐτό τό χωρίο μέ τίς τρέχουσες λανθασμένες φεμινιστικές ἀντιλήψεις, ἴσως φτάσει στό μή ὀρθό συμπέρασμα ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι κατώτερη ἀπό τόν ἄνδρα καί ὅτι ἀπό τήν Ἐκκλησία ζητεῖται ἀπό τήν γυναίκα ἡ δουλική ὑποταγή στόν ἄνδρα, κάτι πού ἀσφαλῶς δέν ἰσχύει. Ἡ γυναίκα καλεῖται νά σεβαστεῖ καί νά συνεργαστεῖ μέ τόν ἄνδρα ὡς τήν πρώτη ἀρχή, ἀλλά ταυτόχρονα καί ὁ ἄνδρας καλεῖται νά θυσιαστεῖ γιά τήν γυναίκα καί νά κάνει τά πάντα γιά τήν γυναίκα του, ὅπως καί ὁ Χριστός θυσιἀστηκε γιά τήν Ἐκκλησία καί «ἑαυτὸν παρέδωκε ἵνα σταυρωθῇ». Στό σημεῖο αὐτό ἀξίζει νά δανειστοῦμε τήν χρυσοστόμειο ἑρμηνεία, ἡ ὁποία καί τοποθετεῖ τά πράγματα στήν ἁρμόζουσα τάξη καί σειρά. Μᾶς λέει λοιπόν ὁ ἱερός πατήρ: «Ἄκουσες τήν ὑπερβολή τῆς ὑποταγῆς· ἐπαίνεσες καί ἐθαύμασες τόν Παῦλο, καθόσον συγκροτεῖ τή ζωή μας, ὡς ἕνα θαυμαστό καί πνευματικό ἄνδρα. Ἔχει καλῶς. Ἀλλ᾽ ἄκουσε καί ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἀπαιτεῖ ἀπό σένα. Πάλι βέβαια χρησιμοποιεῖ τό ἴδιο παράδειγμα· “Οἱ ἄνδρες, λέγει, νά ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες σας, καθώς καί ὁ Χριστός ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία”. (13) Εἶδες τό μέγεθος τῆς ὑπακοῆς; Ἄκουσε καί τό μέγεθος τῆς ἀγάπης. Θέλεις νά ὑπακούει σέ σένα ἡ γυναίκα σου, “καθώς ἡ Ἐκκκλησία στόν Χριστό”; Φρόντιζε κι ἐσύ αὐτήν, ὅπως ὁ Χριστός φροντίζει τήν Ἐκκλησία. Εἶτε πρέπει νά δώσεις τήν ψυχή σου γιά χάρη τῆς γυναίκας σου, εἴτε πρέπει νά πληγωθεῖς χίλιες φορές, εἴτε νά ὑπομείνεις καί νά πάθεις ὁ,τιδήποτε, νά μήν τό ἀποφύγεις· καί ἄν ἀκόμη πάθεις αὐτά, τίποτε ἀκόμη δέν κατόρθωσες, ὅπως ὁ Χριστός». (14) Σέ κάποια ἄλλη ὁμιλία ὁ ἱερός πατήρ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ γυναίκα ἐπλάσθηκε ὡς λογική φύση ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἄνδρα («ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ») καί δόθηκε στόν ἄνδρα «ὡς βοηθὸς κατ᾽αὐτόν» , δηλ. δόθηκε ἡ γυναίκα ὡς παρηγορία στόν ἄνδρα (“παραμυθία”). Στήν ἴδια ὁμιλία μᾶς ἀναφέρει ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι ὁμότιμη μέ τόν ἄνδρα καί ὅτι πλάσθηκε κατόπιν συσκέψεως Πατρός πρός τόν Υἱόν, τόν “Θαυμαστὸν σύμβουλον”: «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾽ ὁμοίωσιν («διαλέγεται ὁ Πατήρ πρὸς τὸν ἐξ αὐτοῦ γεννηθέντα)». (15) Στήν Ἐκκλησία μας σύμφωνα καί μέ τήν παύλειο θέση δέν ὑπάρχουν διακρίσεις ὡς πρός τό φῦλο: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ. Πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (16), ἀλλά διαφοροποίηση ρόλων καί κοινή ἐν Χριστῷ πορεία πρός τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὁ γάμος εἶναι μυστήριο ἀγάπης, μᾶς τονίζει κάπου ἀλλοῦ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «μυστήριον ἀγάπης ἐστὶν ὁ γάμος. Γυνὴ γὰρ καὶ ἀνὴρ οὐκ εἰσὶν ἄνθρωποι δύο, ἀλλὰ ἄνθρωπος εἷς …». (17)

.           Σέ κοσμικά κυρίως περιβάλλοντα ἤ σέ ἀνθρώπους πού εἶναι χαλαρά (ἤ ὑποκριτικά ) συνδεδεμένοι μέ τήν Ἐκκλησία, παρατηρεῖται μιά τάση ὑποβάθμισης καί ὑποτίμησης τῆς γυναίκας. Οἱ ἐφήμερες σχέσεις (ἐκτός γάμου), τό σχιζοφρενικό μοντέλο τῆς ἐναλλαγῆς «ἐρωτικῶν συντρόφων», ὁ περιορισμός τοῦ ρόλου τῆς γυναίκας ἀπό τούς ἄνδρες σέ ἀντικείμενο μόνο ἡδονῆς καί ἡ ἀνάλογη ἐμπορευματοποίηση τοῦ φαινομένου, ἡ οἰκονομική ἐκμετάλλευση τῆς γυναίκας, ἀκόμα (καί τό χειρότερο) ἡ χειροδικία τῶν ἀνδρῶν κατά τῶν γυναικῶν, ἀποτελοῦν μερικά μόνο παραδείγματα γιά τό ποῦ μπορεῖ νά φτάσει ὁ ἐξευτελισμός τῆς γυναίκας ἀπό ἀνθρώπους πού δέν βιώνουν τήν γνησιότητα τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης.

.           Μόνο στήν γνήσια ἐν Χριστῷ ζωή τό πρόσωπο τῆς γυναίκας βρίσκει τήν πλήρη καταξίωσή του. Στό εὐλογημένο πλαίσιο τοῦ γάμου (ὁ ὁποῖος εἶναι τύπος τῆς παρουσίας τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ) (18), τά ἐπιμέρους ἐγώ, τά διάφορα πάθη καί οἱ μικρότητες πού δηλητηριάζουν τίς σχέσεις τῶν συζύγων, ὑποχωροῦν γιά χάρη τῆς συζυγικῆς ἀγάπης καί τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως. Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς συνέστηνε στά ζευγάρια –πνευματικά του παιδιά- κάθε βράδυ μετά τήν κοινή προσευχή τοῦ Ἀποδείπνου νά βάζουν οἱ σύζυγοι ἀπό μία μετάνοια ὁ ἕνας στόν ἄλλο, εἴτε ἔχουν ψυχρανθεῖ εἴτε ὄχι (προληπτικά). Αὐτό βοηθάει πάρα πολύ στήν ταπείνωση. Καί ὅπου ὑπάρχει ἀληθινή ταπείνωση, ἐκεῖ ὑπάρχει καί ἀσφάλεια καί εἰρήνη, φυγαδεύονται οἱ δαίμονες καί δίνεται πλούσια ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Γι᾽αὐτό καί πάλι μᾶς διδάσκει πολύ εὔστοχα ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ἄς γίνει τό σπίτι σου στίβος καί παλαίστρα ἀρετῆς· ἀφοῦ γυμνασθεῖς ἐκεῖ μέσα καλῶς, νά ἀγωνισθεῖς μέ πολλή τέχνη καί στήν ἀγορά». (19) Ἀλλοῦ ὁ ἴδιος ἅγιος χαρακτηρίζει τόν γάμο ὡς «λιμάνι» καί ἔτσι πρέπει νά εἶναι: ἕνα ἀπάγγειο λιμάνι, ὅπου βρίσκουμε ζεστασιά καί θαλπωρή ἀπό τόν πολυκύμαντο ἀγώνα τῆς ζωῆς.
.           Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονίσουμε τόν εὐεργετικό ρόλο πού διαδραματίζει στό ζεῦγος ἡ παρουσία ἑνός καλοῦ πνευματικοῦ πατέρα στή ζωή τους (εἰ δυνατόν κοινοῦ), ὁ ὁποῖος ὡς ἀντικειμενικός κριτής θά διορθώσει πνευματικά τίς ἑκατέρωθεν παρεκκλίσεις, θά ἀναλάβει ρόλο εἰρηνοποιοῦ σέ ὁριακές καταστάσεις, ὅπου κλυδονίζεται ἡ συζυγική ἀγάπη καί μέ τήν προσευχή του καί τήν δύναμη καί χάρη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, θά βοηθήσει τό ἀνδρόγυνο νά ἀποφύγει τούς ὑφάλους πού κρύβει ὁ ἔγγαμος βίος καί τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία ἑνός διαζυγίου ἤ μιᾶς ἐξωσυζυγικῆς σχέσης.
.           Ὁ ἱερός Χρυσόστομος στήν περίπτωση ἐνδεχόμενης μοιχείας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός: « Τήν γυναίκα πού σοῦ ἔλαχε ἀπό τήν ἀρχή, αὐτήν νά ἔχεις συνέχεια». Γι᾽αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας εὔχεται: «Τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος». Ἐδῶ πρέπει νά κάνουμε εἰδική μνεία γιά τήν εὐθύνη πού ἔχει ὁ ἄνδρας ὥστε ἡ γυναίκα νά εἶναι «ἁγία καὶ ἄμωμος» συμφώνως πρός τήν παύλειο προτροπή. (20) Ὁ ἄνδρας πρέπει νά συμβουλεύει τήν γυναίκα, νά θυσιάζεται γι᾽αὐτήν, νά κάνει διάλογο μαζί της καί νά προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία της. Νά μήν ἀφήνει τήν γυναίκα του νά ἔχει συναισθηματικά κενά καί ἐλλείψεις, τά ὁποῖα μπορεῖ νά ἐκμεταλλευτεῖ ὁ πονηρός καί νά τήν ὁδηγήσει σέ παράνομα ὑποκατάστατα πού θά βάλουν «βόμβα» στά θεμέλια τοῦ γάμου. «Πῶς εἶναι δυνατόν» λέει στόν ἄνδρα ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «νά λείπεις ὅλη μέρα μέ τούς φίλους σου καί νά γυρνᾶς στό σπίτι τό ἀπόγευμα καί νά μήν ξέρει πού βρίσκεσαι καί νά τήν βάζεις νά ἔχει ὑπόνοιες γιά σένα» . «Κι ὅταν» , λέει στόν ἄνδρα ὁ ἱερός πατήρ, «σέ κατηγορήσει γιά τήν συμπεριφορά σου αὐτή, ἐσύ νά μήν δυσανασχετεῖς, γιατί ἡ ἐνέργειά της αὐτή εἶναι δεῖγμα ἀγάπης καί ὄχι ἄλογη ἀντίδραση. Οἱ κατηγορίες της εἶναι δεῖγμα θερμῆς φιλίας καί φόβου μήπως κάποια ἄλλη τῆς ἔκλεψε τήν συζυγική κλίνη». (21)
.           Κάποιος διανοούμενος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς χαρακτηριστικό: «Τό πρόβλημα μέ τόν γάμο εἶναι ὅτι ἐρωτευόμαστε μιά προσωπικότητα καί πρέπει νά ζήσουμε μέ ἕνα χαρακτήρα». Ἐγώ αὐτό τό καταλαβαίνω ὡς ἑξῆς: Στήν ἀρχή τοῦ γάμου βλέπουμε μόνο τά θετικά στοιχεῖα τοῦ ἄλλου, μᾶς ἑλκύει μιά ἰδανική εἰκόνα πού σχηματίζουμε γι᾽ αὐτόν. Στήν πορεία τῆς συζυγικῆς ζωῆς, ὅμως, ἀνακαλύπτουμε καί τόν χαρακτήρα τοῦ ἄλλου μέ ὅλα τά ἀρνητικά στοιχεῖα πού αὐτός«φέρει». Κι ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ὁ ἀγώνας τῶν συζύγων: «Νά ξεπεράσουν τόν ἐγωκεντρισμό τους καί νά ἐπανατοποθετηθοῦν στόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν κοινωνία τῶν προσώπων, στήν ἑνότητα τῆς μίας ἀνθρώπινης φύσης, “Εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ᾽Εκκλησίαν”». (22)
.           Γιά νά εἶναι ἐπιτυχημένη αὐτή ἡ συνοδοιπορία τοῦ ζεύγους στόν δρόμο γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, θά πρέπει νά βάλουν καί οἱ δύο ὁρισμένα ὅρια καί νά δουλέψουν στήν οἰκοδόμηση τῆς μεταξύ τους ἀγάπης. Ποιά εἶναι αὐτά τά ὅρια;

α) Ἀμφότεροι οἱ γονεῖς τῶν συζύγων θά πρέπει νά τηροῦν μιά διακριτική ἀπόσταση ἀσφαλείας, ἀλλά καί τό ζεῦγος θά πρέπει νά ἀποδίδει στούς γονεῖς τήν ὀφειλομένη τιμή καί σεβασμό. Κάποτε ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔγραψε σέ εὐχετήρια κάρτα πού ἀπευθυνόταν σέ νιόπαντρο ζευγάρι: «Ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μαζί σας. Σοῦ δίνω τήν εὐλογία, Δημήτρη, νά μαλώνεις μέ ὅλον τόν κόσμο, ἐκτός ἀπό τήν Μαρία! Τό ἴδιο καί στήν Μαρία» (23)

β) Ἡ ἀγάπη τῶν τέκνων δέν πρέπει νά ὑποκαθιστᾶ τήν συζυγική ἀγάπη. Ἀγαπᾶμε τά παιδιά ἐξ αἰτίας τοῦ (τῆς) συζύγου ( Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος).

γ) Τά τυχόν περιουσιακά στοιχεῖα τῶν συζύγων δέν πρέπει νά γίνονται πρόσκομμα στήν συζυγική ἀγάπη. Πρέπει στό ζευγάρι ὅλα νά εἶναι κοινά. Ὅπως ἀκριβῶς συνέβαινε στούς πρώτους χριστιανούς, ὅπου «ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά» (24)

.           Καί τέλος, ἄς μήν ξεχνᾶμε, ὅτι τό καλό κρασί τῆς συζυγικῆς ἀγάπης δίνεται στό ζευγάρι στό τέλος, ὅταν ὡριμάσουν καί οἱ δυό μέσα ἀπό τίς ἀντιξοότητες καί τίς δυσχέρειες τοῦ ἔγγαμου βίου, ὁ ὁποῖος, ὅπως προείπαμε, εἶναι «ἄθλημα ζωῆς».

ΠΗΓΕΣ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ, ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2009, σελ. 1353)
2. Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ, ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΑΘΗΝΑ 1998, σελ. 1698
3. Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ, ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΑΘΗΝΑ 1998, σελ. 1699
4. Χρηστικό λεξικό τῆς Νεοελληνικής Γλώσσας, Ἐκδ. Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ΑΘΗΝΑ 2014, σελ. 1505. Σύνταξη – ἐπιμέλεια: Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.
5. Ματθ. ιθ´, 4- 6.
6. Γεν. α´, 27.
7. (Ματ. ιθ´, 9)
8. Ο ΓΑΜΟΣ (Ἰω. Β. Κογκούλη, Χρ. Οἰκονόμου, Παν. Σκαλτῆ), σελ. 92, 93, ἔκδ. «ΛΥΔΙΑ», Θες/ νίκη, 1996
9. Πράξ. κϛ´, 14
10. Ἰω. ε´, 5
11. Ἐφ. ε´, 22
12. Ἰω. Χρυσοστόμου, ὁμιλ. Κ´εἰς τὴν Πρὸς Ἐφεσίους, Ε.Π.Ε. τ. 21, σελ. 194, 196.
13. Ἐφ. ε´, 25
14. Ἰω. Χρυσοστόμου, ὁμιλ. Κ ´εἰς τὴν Πρὸς Ἐφεσίους, Ε.Π.Ε. τ. 21, σελ. 198.
15. Γεν. α´, 26. Ἰω. Χρυσοστόμου, ὁμιλ. ΙΔ´ Εἰς τὴν Γένεσιν, Ε.Π.Ε. τ. 2, σελ. 206, 208 & σελ. 368, 370
16. Γαλ. γ, 28
17. Ἰω. Χρυσοστόμου, Πρὸς Κολοσσαεῖς, Ὁμιλία ΙΒ, ΕΠΕ 22, 342)
18. Ἰω. Χρυσοστόμου, Πρὸς Κολοσσαεῖς, Ὁμιλία ΙΒ, ΕΠΕ 22, 346
19. «Ἀγὼν ἔστω καὶ παλαίστρα ἀρετῆς ἡ οἰκία, ἵνα ἐκεῖ καλῶς γυμνασάμενος, μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιστήμης τοῖς ἐν ἀγορᾷ προσβάλλῃς» (Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθαῖον, ὁμ. ΙΑ’, ΕΠΕ 9, 376).
20. Ἐφεσ. ε´ 27

21. Ἰω. Χρυσοστόμου, ὁμιλ. Κ ´εἰς τὴν Πρὸς Ἐφεσίους, Ε.Π.Ε. τ. 21, σελ. 224
22. Πρωτ. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, “Εγχειρίδιο αἱρέσεων καί παραχριστιανικῶν ὁμάδων”
23. Λόγοι Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, τ.Δ´, ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης)
24. Πράξ. δ´

ΠΗΓΗ: aganargyroi.gr

 

ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΕΡΩΣ καὶ ΓΑΜΟΣ»

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

ὥρα 15:30

“Ἑσπερίδα μὲ θέμα: “Ἔρωτας καὶ Γάμος”

«ΕΡΩΤΑΣ καὶ ΓΑΜΟΣ» (Ἡμερίδα, 27.02.16)

ΗΜΕΡΙΔΑ μὲ θέμα «ΕΡΩΤΑΣ καὶ ΓΑΜΟΣ»