ΤΕΛΙΚΑ, Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ («Ἔπρεπε νὰ παρουσιαστεῖ μία ἀφορμή, ὅπως ἡ ἀπειλὴ ἐξάπλωσης τοῦ κορονοϊοῦ, γιὰ νὰ ξεράσουν ἀπὸ μέσα τους, τοὺς τόνους χολῆς ποὺ εἶχαν φυλαγμένους, τὰ διάφορα ψευτοπροοδευτικὰ τρόλς, σὲ τηλεόραση καὶ social media»)

Τελικά, ἡ Θεία Κοινωνία εὐθύνεται γιὰ ὅλα!

Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

.               Μάθατε τὰ τελευταῖα νέα; Ἐντοπίστηκε τὸ ἐπίκεντρο τοῦ προβλήματος, τῆς μετάδοσης καὶ ἐξάπλωσης τοῦ κορονοϊοῦ στὴν Ἑλλάδα… Διάσημοι εἰδικοὶ μαϊντανολόγοι – μπαρουφολόγοι ἀποφάνθηκαν: Γιὰ ὅλα φταίει τὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας!
.               Ὅλα τὰ δεινὰ ἐκεῖ κρύβονται! Τὸ κακὸ θὰ ἔρθει μέσα ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες!
.               Ἄλλωστε ὅλες οἱ ἄλλες πηγὲς πιθανοῦ κινδύνου μετάδοσης τοῦ ἰοῦ ἔχουν περιοριστεῖ καὶ μᾶς ἔμεινε νὰ ἀσχοληθοῦμε μόνο μὲ τὴ λαβίδα τοῦ ἱερέα, ἔτσι δὲν εἶναι;
.               Αὐτὸ τὸ τόσο ἱερὸ (γιὰ μία τεράστια μερίδα ἀνθρώπων) μυστήριο, ταξίδεψε ἄθικτο καὶ ἀπαράλλακτο μέσα στὴν ἀδυσώπητη ροὴ δύο χιλιάδων χρόνων ἱστορίας, ἐπιβιώνοντας καὶ χαρίζοντας ἐλπίδα, μέσα ἀπὸ πολέμους, κατοχές, ἐπιδημίες καὶ καταστροφές.
.               Μέσα σὲ εἴκοσι αἰῶνες, κάτω ἀπὸ τὴ βαρυσήμαντη «σκιὰ» τοῦ δισκοπότηρου βρέθηκαν νὰ κοινωνοῦν μὲ δέος: αὐτοκράτορες, φιλόσοφοι, ὁπλαρχηγοὶ τῆς ἐπανάστασης, ἐπιστήμονες παγκόσμιας ἐμβέλειας, πρωθυπουργοί, μεγάλοι λογοτέχνες καὶ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος καὶ ἀκόμα ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος σημαντικῶν καὶ ἀκτινοβόλων προσωπικοτήτων.
.               Ὅμως ἡ ἱστορία μᾶς ἐπιφύλασσε κοσμογονικὲς ἐκπλήξεις. Δὲν τὰ εἴχαμε δεῖ ἀκόμα ὅλα. Ἔπρεπε νὰ φτάσουμε αἰσίως ἕως τὸ σωτήριον ἔτος 2020, γιὰ νὰ ἐμφανιστεῖ μία κυρία Ἀκρίτα καὶ νὰ ἀναρωτηθεῖ εἰρωνικὰ «ἂν ἔχει κοινωνήσει ὁ Πρωθυπουργός».
.               Ἔπρεπε νὰ γράψει τὸ χρονοκοντέρ: 20 αἰῶνες καὶ 20 χρόνια, γιὰ νὰ μιλήσει ἀπὸ τὰ ἕδρανα τῆς Βουλῆς, ἕνας κύριος Πολάκης καὶ νὰ ἀποκαλέσει «χριστιανοταλιμπάν», αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν πὼς ἡ Θεία Κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ γίνει φορέας ἀσθενειῶν.
.               Ἔπρεπε νὰ παρουσιαστεῖ μία ἀφορμή, ὅπως ἡ ἀπειλὴ ἐξάπλωσης τοῦ κορονοϊοῦ, γιὰ νὰ ξεράσουν ἀπὸ μέσα τους, τοὺς τόνους χολῆς ποὺ εἶχαν φυλαγμένους, τὰ διάφορα ψευτοπροοδευτικὰ τρόλς, σὲ τηλεόραση καὶ social media.
.               Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ γράφουν ἱστορία καὶ μένουν σὲ αὐτὴ καὶ ἄνθρωποι τοὺς ὁποίους ἡ ἱστορία τοὺς «γράφει» στὰ παλιά της τὰ παπούτσια…

Ἂς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ ἀπολύτως βασικά.

.               Τὸ νὰ εἰρωνεύεσαι ἢ νὰ χλευάζεις ἕνα μυστήριο, ποὺ γιὰ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ συμπολιτῶν σου, εἶναι ἱερό, δὲν εἶναι προοδευτισμός. Δὲν ἔχει καμία σημασία τὸ ὅτι δὲν πιστεύεις στὴ δύναμη τοῦ μυστηρίου. Τὸ νὰ μὴ σέβεσαι μία θρησκεία, ὁποιαδήποτε καὶ νὰ εἶναι αὐτή, εἶναι προϊὸν ἔλλειψης πολιτισμοῦ. Ἀκόμα χειρότερα, εἶναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ.
.               Ὑπάρχουν ἄρθρα τοῦ Συντάγματος ποὺ ἀπαγορεύουν τέτοια συμπεριφορὰ (ἄρθρο 199 περὶ καθύβρισης θρησκεύματος καὶ ἄρθρο 200 περὶ διατάραξης θρησκευτικῶν συναθροίσεων), ἀλλὰ δυστυχῶς τὸ Σύνταγμα τὸ κατάντησαν κουρελόχαρτο, πρῶτοι οἱ πολιτικοί.
.               Γιὰ κάποιο «περίεργο» λόγο, ἀκόμα καὶ ὁ περιβόητος ἀντιρατσιστικὸς νόμος δὲν καλύπτει τὶς ρατσιστικὲς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης θρησκείας, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε. Ὡς συνήθως ἔχουμε ἄλλα μέτρα καὶ ἄλλα σταθμὰ κατὰ περίπτωση.
.               Ἔτσι, ἔχουμε ἄλλες μορφὲς κοινωνικοῦ ρατσισμοῦ, οἱ ὁποῖες ἀντιμετωπίζονται ὡς μιάσματα, ἀλλὰ ταυτόχρονα ὑπάρχει ἄφθονη ἀνοχὴ σὲ politically correct κοινωνικὸ ρατσισμὸ ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ… ἀλλὰ ἀκόμα καὶ trendy ρατσισμὸ τύπου Ἀκρίτα, ἀκολουθώντας τὸν ψευτοπροοδευτικὸ παλμὸ ποὺ ἀγαπᾶ νὰ εἰρωνεύεται ὁτιδήποτε θεωρεῖται ἱερὸ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες.
.              Κοινωνικὴ κριτικὴ μὲ ρατσιστικὴ χροιά, ἀλλὰ πῶς; Ἐπιλεκτικά. Ἐπιτηδευμένα. Χωρὶς ἴχνος ἀντικειμενικότητας.
.               Τὸ πνεῦμα συγκαταβατικότητας, ἐλεύθερης σκέψης καὶ ἀνοχῆς, ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ὥριμη στάση τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν, εἶναι ἀπὸ τὴ φύση του ἀνοιχτὸ σὲ κριτική. Γι᾽ αὐτὸ καὶ γίνεται εὔκολα, πεδίο φθηνοῦ κιτρινισμοῦ ἀπὸ τοὺς διάφορους ἐπιτήδειους.
.               Ὅμως δὲν βλέπουμε νὰ ἀσκοῦν κριτικὴ μὲ τὸ ἴδιο πάθος καὶ πρὸς ἄλλες θρησκεῖες… γιατί ἄραγε; Μήπως γιατί πολὺ ἁπλά, φοβοῦνται νὰ τὸ κάνουν;
.               Ἰσχυρίζονται πὼς ὁ ἰὸς θὰ μεταδοθεῖ ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες καὶ τὴ Θεία Κοινωνία καὶ δὲν βλέπουμε νὰ ἀσχολοῦνται καθόλου μὲ τὶς συναθροίσεις ποὺ γίνονται σὲ ἑκατοντάδες παράνομα τζαμιὰ ποὺ λειτουργοῦν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Συναθροίσεις σὲ ὑπόγεια καὶ ἡμιυπόγεια ὅπου εἶναι ἄγνωστο ἐὰν τηροῦνται ἔστω βασικοὶ κανόνες προφύλαξης καὶ ὑγιεινῆς.
.               Ὄχι. Μόνο οἱ χριστιανικὲς ἐκκλησίες θὰ φέρουν τὸ κακό.
.               Ὅλως περιέργως, δὲν ἀκοῦμε ἀκόμα προτάσεις γιὰ νὰ περιοριστεῖ ἢ νὰ σταματήσει ἡ κίνηση σὲ σημεῖα ὅπου ρέει ζεστὸ χρῆμα, ὅπως τράπεζες, δημόσιες ὑπηρεσίες, μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς, καταστήματα ἑστιάσεως καὶ καφετέριες, μουσεῖα, κινηματογράφους κ.α.
.               Γιὰ τὸν κορονοϊό, ἡ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ ἀποτελεῖ ἕναν κύριο καὶ ἄμεσο τρόπο μετάδοσης, ἴσως καὶ τὸν σημαντικότερο, σύμφωνα μὲ κάποια δημοσιεύματα. Δὲν εἴδαμε καμιὰ πρωτοβουλία στὸ νὰ κλείσουν οἱ οἶκοι ἀνοχῆς…
.               Ὄχι. Μόνο οἱ ἐκκλησίες θὰ φέρουν τὸ κακό.
.               Δὲν εἴδαμε παρόμοιες θερμὲς ἀντιδράσεις καὶ κριτικὴ στὰ social media, γιὰ τοὺς ἀνεγκέφαλους ποὺ ἀψήφησαν τὴν ἀπαγόρευση τῶν καρναβαλιῶν καὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους μαζικὰ νὰ διασκεδάσουν.
.               Ὄχι. Εἴπαμε μόνο οἱ ἐκκλησίες θὰ φέρουν τὸ κακό.
.               Μέχρι ὅμως νὰ ἔρθει τὸ «κακὸ» ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες.., καλὸ θὰ εἶναι κάποιοι νὰ κάνουν λίγη ἐξάσκηση στὶς τεχνικὲς ρίψης λάσπης καὶ στὴν χρησιμοποίηση προπαγάνδας ἔτσι ὥστε νὰ μοιάζει πιὸ φυσικὴ καὶ λιγότερο ἐπιτηδευμένη…
.               Ἔτσι μπορεῖ νὰ κερδίσουν καὶ κανέναν follower παραπάνω…

ΠΗΓΗ: sportime.gr

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ τῆς ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ τῆς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Σχετικὰ μὲ τὴν ἀπόφαση 210/2020 τῆς Ὁλομελείας
τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας
Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

(13.2.2020)

.                   Μετὰ ἀπὸ δημοσιεύματα καὶ ἐπιπόλαιες ἀνακοινώσεις ὅτι δῆθεν τὸ ΣτΕ ἔκρινε ὡς συνταγματικὴ τὴν ἀφαίρεση τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τοὺς σκοποὺς τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων (ΥΠΕΘ) διευκρινίζεται πρὸς λήξη τῶν παρανοήσεων:
.                   Τὸ ἄρθρο 1 τοῦ διατάγματος ὀργάνωσης τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ ΥΠΕΘ τοῦ ἔτους 2018 (Προεδρικὸ Διάταγμα 18/2018) παρέλειψε νὰ ἀναφέρει τὴν «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» τῶν μαθητῶν ἐντὸς τῶν σκοπῶν τοῦ Ὑπουργείου. Στὴν ἐπίδικη ὑπόθεση κλήθηκε ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ νὰ κρίνει ἐὰν ἡ παράλειψη αὐτὴ ἀποτελοῦσε κατάργηση τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τοὺς σκοποὺς τοῦ Ὑπουργείου καὶ ἐὰν τὸ Διάταγμα ἐπιχειροῦσε παρανόμως νὰ καταργήσει τὸ ἄρθρο 16 πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος, ποὺ τὴν προβλέπει ὡς ὑποχρεωτική.
.                   Τὸ ΣτΕ ἔκρινε ὅτι ἡ παράλειψη ἀναφορᾶς τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ στὸ Διάταγμα δὲν ἀποτελοῦσε παράβαση τοῦ Συντάγματος, ὄχι ἐπειδὴ ἐπιτρέπεται ἡ ἀφαίρεση τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀρκεῖ ὅτι ἡ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ ἤδη προβλέπεται στὸ Σύνταγμα (16 παρ. 2) καὶ στὸν νόμο 1566/1985, ὥστε δὲν ἀπαιτεῖτο ἡ ἐπανάληψή της στὸ διάταγμα ὀργάνωσης τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ ΥΠΕΘ.
.                   Στὴ δικαστικὴ ἀπόφαση ἀναφέρεται ὅτι ἡ μὴ ἐπανάληψη τῶν σκοπῶν τοῦ ἄρθρου 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος – μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνείδησης – στὸ ἀνωτέρω διάταγμα τοῦ Υ.Π.Ε.Θ. «δὲν ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι οἱ σκοποὶ αὐτοὶ παύουν νὰ ἀποτελοῦν σκοποὺς τῆς παιδείας κατὰ παράβαση τοῦ Συντάγματος» καὶ ἐπιπλέον «διότι οἱ βασικοὶ σκοποὶ τῆς παιδείας καθορίζονται ἀπὸ συνταγματικὲς καὶ νομοθετικὲς διατάξεις (ἄρθρο 16 παρ. 2 Συντ. καὶ ἄρθρα 1, 4, 5 καὶ 6 ν. 1566/1985), κατὰ τὸ μέρος δὲ ποὺ οἱ διατάξεις αὐτὲς ἐπαναλαμβάνονται ἢ μὴ στὸ ὀργανωτικὸ διάταγμα τοῦ ὑπουργείου στεροῦνται αὐτοτελῶν κανονιστικῶν συνεπειῶν» – δηλαδὴ δὲν ἔχει ἔννομη σημασία ἐὰν θὰ ἐπαναληφθοῦν στὸ Προεδρικὸ Διάταγμα, διότι θὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐπανάληψη ρυθμίσεων, ποὺ ἤδη ἰσχύουν ἐκ τοῦ Συντάγματος καὶ τοῦ νόμου 1566/1985.
.                   Ἡ πλειοψηφία καὶ ἡ μειοψηφία τῶν δικαστῶν τῆς Ὁλομέλειας διαφώνησαν μόνο, ἐὰν νομοτεχνικὰ ἀπαιτεῖτο νὰ ἐπαναλαμβάνονται οἱ σκοποὶ τοῦ Συντάγματος καὶ τοῦ νόμου 1566/1985 στὸ κείμενο τοῦ διατάγματος τοῦ ΥΠΕΘ. Κανεὶς ὅμως δὲν διετύπωσε τὴν κρίση ὅτι ἡ παράλειψη ἀναφορᾶς τους στὸ διάταγμα ἀποτελοῦσε ἔμμεση κατάργησή τους.
.                   Συνεπῶς ἀντίθετα μὲ ὅσα διαδόθηκαν χωρὶς κατανόηση τοῦ σκεπτικοῦ της, ἡ ἀπόφαση 210/2020 τοῦ ΣτΕ δὲν ἔκρινε ὅτι παύει νὰ ἐντάσσεται στοὺς σκοποὺς τῆς δημοκρατικῆς παιδείας ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων ἡ ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνείδησης, γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς ὁποίας σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὰ τέκνα ὀρθοδόξων χριστιανικῶν οἰκογενειῶν, ἔχει ἐκδώσει κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἀποφάσεις ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ (660/2018, 926/2018, 1749/2019 καὶ 1750/2019).

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr/greek/holysynod

«ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑ» (ἀπάντηση γιὰ τὴν ἀμαύρωση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ)

28 Δεκεμβρίου 2019

“Γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία”,
γιὰ τὴν ἀμαύρωση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

«Ἕν’ ἄλλο βράδυ τὸν ἄκουσα νὰ κλαίει δίπλα.
Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μπῆκα. Μοῦ ᾽δειξε
πάνω στὸ κομοδίνο ἕνα μικρὸ ξύλινο σταυρό.
“Εἶδες, μοῦ λέει, γεννήθηκε ἡ εὐσπλαχνία”.
Ἔσκυψα τότε τὸ κεφάλι κι ἔκλαψα κι ἐγώ.
Γιατί θὰ περνοῦσαν αἰῶνες καὶ αἰῶνες
καὶ δὲν θά ᾽χαμε νὰ ποῦμε τίποτε ὡραιότερο ἀπ’ αὐτὸ»
( «Ἡ γέννηση». Τάσος Λειβαδίτης)

.               Τούτη τὴ μέρα ποὺ γεννήθηκε ἡ Εὐσπλαχνία, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν Ἀγάπη, βρέθηκαν κάποιοι συμπολίτες μας ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ τὴν ἀμαυρώσουν. Ἂν καὶ λυπήθηκα βαθειὰ μέσα μου καὶ πόνεσα γιὰ αὐτὰ τὰ νέα παιδιά, δὲν θέλησα οὔτε νὰ σχολιάσω, οὔτε νὰ διαμαρτυρηθῶ, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ «ἀπειλήσω» μὲ ἀρὲς καὶ ἀναθέματα τοὺς δημιουργούς της ἀφίσας καὶ τοὺ  «βλάσφημου πάρτυ». Προτιμῶ τὴν σιωπὴ τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα» μπροστὰ στὸ καταιγισμὸ τῶν κατηγοριῶν, ἀπειλῶν, βλασφημιῶν. Μία σιωπὴ ἰσχυρότερη ἀπ’ ὅλες τὶς φωνὲς καὶ βροντές. Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο. Ἡ ἀντίδραση σὲ κάθε «βλάσφημη» ἐκδήλωση, ταινία, βιβλίο κ.λπ. εἶναι ἡ καλύτερη διαφήμηση καὶ τὸ ἔχουν μάθει καλὰ οἱ ἐπαγγελματίες τῆς διαφήμησης… Τὸ κακὸ δὲν τὸ διαφημίζουμε. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὸ κακό. Δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μαζί του.
.               Ὅμως μετὰ τὸ θόρυβο ποὺ ξεσηκώθηκε, ἐνοίωσα ὅτι δὲν μπορῶ νὰ παραμείνω στὴ σιωπή μου. Γι’ αὐτὸ καὶ καταθέτω κάποιες σκέψεις καὶ κάποια ἐρωτηματικά, ὅσο γίνεται πιὸ νηφάλια, πρὸς τοὺς διοργανωτὲς τοῦ ἐν λόγω πάρτυ, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐμᾶς.
.               Δὲν τοὺς γνωρίζω προσωπικά, ἀλλὰ ἀπ’ ὅ,τι κατάλαβα καὶ ἀπὸ τὴ μικρὴ πληροφόρηση ποὺ εἶχα, πρόκειται γιὰ νέα παιδιά, τὰ ὁποῖα, μεταξὺ τῶν ἄλλων, βρῆκαν καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ ἐκδηλώσουν τὴν ἀντίδρασή τους στὸ «κατεστημένο», ἴσως καὶ τὸν πόνο τους, τὸ ἄγχος τους ἢ τὴν ἀγωνία τους μπροστὰ στὰ ἀμείλικτα καὶ ἐπιτακτικὰ ἐρωτήματα τῆς ὕπαρξης. Βεβαίως, ἀπ’ ὅσο πληροφορήθηκα, δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ γίνεται κάτι τέτοιο. Ἔγινε καὶ τὸ Πάσχα, ἀλλὰ ἔμεινε μεταξύ τους καὶ δὲν πῆρε τέτοιες διαστάσεις.
.               Κάποιοι χριστιανοὶ ἐπικαλέστηκαν τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα», τὸ σεβασμὸ στὰ πιστεύω τοῦ ἄλλου κ.λπ. κ.λπ. Δὲν τὸ κάνω. Ὄχι γιατί τὰ ἀμφισβητῶ, ἀλλὰ γιατί ὡς χριστιανὸς τὰ θεωρῶ πολὺ λίγα. Ὁ Χριστὸς παραιτήθηκε τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων Του», δὲν αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπολογηθεῖ, νὰ ἀπαιτήσει τὴν ἐφαρμογὴ τῶν στοιχειωδῶν δικονομικῶν μέσων της ἐποχῆς Του. Παραδόθηκε ἐθελούσια καὶ ὁδηγήθηκε ἀνυπεράσπιστος στὴ σφαγὴ «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας». Κι ἔκανε τὴν ὑπέρβαση.
.               Κι ἔρχομαι στὸ ἐρώτημα.
.               Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι οἱ διοργανωτὲς διάλεξαν αὐτὴ τὴν ἐκπληκτικὴ σὲ κάλλος καὶ ὑψηλῆς τέχνης εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φυλάσεται στὸ Σινᾶ. Εἶναι ἡ πιὸ παλιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔχει γίνει ἀντικείμενο θαυμασμοῦ, ἔρευνας καὶ ἀναλύσεων, ὄχι μόνον ἀπὸ θεολόγους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ καλλιτέχνες, κριτικοὺς τέχνης καὶ εἰδικούς. Μία εἰκόνα ποὺ ἀποτέλεσε τὸ πρότυπο ὅλων τῶν ἄλλων εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ. Ἀναρωτιέμαι λοιπόν: Δὲν εἶδαν αὐτὴ τὴν ὀμορφιά; Πῶς τόλμησαν νὰ τὴν κακοποιήσουν μὲ τόσο βάναυσο τρόπο; Πῶς θὰ μᾶς φαινόταν ἂν κάποιος κατέστρεφε καὶ ἀλλοίωνε τὶς προσωπογραφίες τῶν μεγάλων καλλιτεχνῶν ποὺ φιλοξενοῦνται στὰ μεγάλα μουσεῖα; Ἐδῶ δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ κίτς, ἀλλὰ γιὰ κάτι βαθύτερο, ἔνδειξη μίας ἐσωτερικῆς ἐρημίας καὶ ἀδυναμίας νὰ ξεχωρίσουμε τὴν ὀμορφιά, ἀπὸ τὴν ἀσχήμια…
.               Ὅσοι διαβάζετε τοῦτες τὶς γραμμὲς σᾶς καλῶ νὰ κοιτάξετε αὐτὴν τὴν εἰκόνα. Ἀφεθεῖτε γιὰ λίγο. Κι ἔπειτα κρύψτε τὸ ἀριστερὸ μάτι τοῦ Χριστοῦ. Δεῖτε μόνο τὸ δεξί. Θὰ δεῖτε ἕνα μάτι συμπόνιας, εὐσπλαχνίας, ἱλαρότητας, ἐλέους καὶ ἀγάπης. Κρύψτε τώρα τὸ δεξὶ μάτι καὶ δεῖτε τὸ ἀριστερό. Ἕνα μάτι πού σου προκαλεῖ τὸ δέος. Τὸ δέος μπροστὰ στὸ μυστήριο, μπροστὰ στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅμως σ’ αὐτὸ τὸ μᾶλλον αὐστηρὸ μάτι, ὄχι τυχαία, τὸ φρύδι εἶναι σηκωμένο, ἕτοιμο γιὰ νὰ ἀκούσει Μ’ ἐνδιαφέρον τὸν ἄνθρωπο. Ἕνας συνδυασμὸς δέους ἀλλὰ καὶ ἀγάπης. Φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ δέους καὶ τῆς ἀπέραντης ἀγάπης, οἱ διοργανωτές, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς δὲν τὸ ἀντέχουμε. Ὅ,τι ἔγινε ἦταν μία ἀντίδραση καὶ μία ἐπίθεση στὴν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ τὴν Ἀγάπη δὲν τὴν ἀντέχουμε. Ναί, δὲν ἀντέχεται ἡ Ἀγάπη. Μᾶς βολεύουν τά… ρὸζ αἰσθηματάκια, ποὺ διαρκοῦν «ὅσο κρατάει ἕνας καφὲς» ἀλλὰ ὄχι ἡ «κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη».
.               Βλέπω πολλοὺς χριστιανοὺς σὲ παρόμοιες περιπτώσεις νὰ ἐξανίστανται, ἄλλοι νὰ ἀνησυχοῦν, ἄλλοι νὰ ἀγχώνονται, ἄλλοι νὰ καλοῦν «στ’ ἅρματα» γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τὸ Χριστό. Κατανοῶ τὴ δικαιολογημένη ἀντίδραση, δὲ μπορῶ ὅμως νὰ συμφωνήσω μὲ «σταυροφορικὲς» μεθόδους. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ροπαλοφόρους ὑπερασπιστές. Στὴ σύλληψη Τοῦ ἐπιτίμησε τὸν ἀπόστολο Πέτρο. «Βάλε τὴν μάχαιραν εἰς τὴν θήκην»… Οἱ ὅποιες «βλασφημίες» πρὸς τὸ πρόσωπό Του δὲν Τὸν ἀγγίζουν. Ξέρει πολὺ καλὰ ἀπὸ βλαστήμιες, ἀπὸ φτύσιμο, ἀπὸ χαστούκια, ἀπὸ ραπίσματα, ἀπὸ καρφιά, ἀπὸ ξύδι, ἀπὸ χολή, ἀπὸ λόγχες. Ὁ Χριστός, ὅπως ἔλεγε ὁ Pascal, βρίσκεται στὴ Γεθσημανῆ καὶ ἀγωνιᾶ ὣς τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Τὸ πάθος Του ἔχει διπλὴ ὄψη. Πάσχει πάνω στὸ σταυρὸ καὶ πάσχει ἀπὸ δύο ὁμάδες. Πάσχει ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους. Πάσχει ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τοῦ κόσμου νὰ Τὸν κατανοήσει. Πάσχει ἀπὸ τὰ παιδιά Του, ποὺ δὲν Τὸν κατανοοῦν, πάσχει καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα παιδιά Του, ποὺ τὸν ἀρνοῦνται, γιατί καὶ αὐτοὶ δὲν Τὸν κατανοοῦν. Πάνω στὸ σταυρό, ἀντὶ νὰ καταραστεῖ, ἀντὶ νὰ ρίξει κεραυνούς, ἀντὶ νὰ τιμωρήσει… ἀγωνιᾶ γιὰ τοὺς σταυρωτές Του, τοὺς βλάσφημους, τοὺς ληστές, ἀγωνιᾶ γιὰ ὅλους μας καὶ ἕνα ζητᾶ: «Πάτερ, ἅφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι». Μία κραυγὴ ἀγωνίας ποὺ ἀκούγεται ὣς καὶ σήμερα καὶ θὰ ἀκούγεται ἕως τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

.               Ἀδελφοί,

«Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία, μηδὲ δειλιάτω». Καὶ τοῦτο γιατί «γεννήθηκε ἡ Εὐσπλαχνία».
.               Πέρασαν καὶ θὰ περάσουν αἰῶνες καὶ αἰῶνες «καὶ δὲν θά ’χουμε νὰ ποῦμε τίποτα ὡραιότερο ἀπ’ αὐτό».

Μὲ εὐχὲς γιὰ Χριστούγεννα ἐλπίδας
Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος

 

ΠΗΓΗ: imargolidos.gr

 

 

ΜΙΣΟΥΝ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ καὶ συνεπῶς ΤΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ.

ΜΙΣΟΥΝ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΞΗΛΩΜΑΤΟΣ
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ καὶ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

.             Δύο σταθμοὶ τοῦ Μετρὸ τῆς Ἀθήνας μετονομάζονται μὲ ἀπόφαση τῆς ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ σὲ «Παῦλος Μπακογιάννης» καὶ «Ἀλέκος Παναγούλης».
.            Τὴν ἀπόφασή της νὰ μετονομάσει τὸν Σταθμὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ σὲ “Παῦλος Μπακογιάννης” ἀνακοίνωσε ἡ Ἀττικὸ Μετρὸ μὲ ἀφορμὴ καὶ τὴν συμπλήρωση 30 ἐτῶν ἀπὸ τὴν δολοφονία τοῦ ἀποτίοντας φόρο τιμῆς στὸν ἐκλιπόντα. Ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἀνακοίνωση ἡ ἀπόφαση αὐτὴ συμπληρώνει τὴν προηγούμενη ἐπιλογὴ τῆς ἑταιρείας νὰ ἀποδώσει τὸ ὄνομα τοῦ ἥρωα τοῦ ἀντιδικτατορικοῦ ἀγώνα Ἀλέκου Παναγούλη στὸ σταθμὸ «Ἅγιος Δημήτριος», ἡ ὁποία ἀποφασίστηκε νὰ ἐπικαιροποιηθεῖ καὶ αὐτή.
.           Εἰδικότερα, ὁ σταθμὸς «Εὐαγγελισμὸς» τῆς Γραμμῆς 3 μετονομάζεται σὲ «Παῦλος Μπακογιάννης» καὶ ὁ σταθμὸς «Ἅγιος Δημήτριος-Ἀλέκος Παναγούλης» τῆς Γραμμῆς 2 σὲ «Ἀλέκος Παναγούλης».
.            Ἡ καταργούμενη ὀνομασία τους θὰ διατηρηθεῖ στὴ σήμανση τῶν σταθμῶν μέσα σὲ παρένθεση, δηλαδὴ «Παῦλος Μπακογιάννης (Εὐαγγελισμὸς)» καὶ «Ἀλέκος Παναγούλης (Ἅγιος Δημήτριος)», ἕως τὴν 30η Ἀπριλίου 2020. Στὴ συνέχεια, θὰ ἐφαρμοστεῖ ἡ ἀποκλειστικὴ χρήση τῆς νέας ὀνομασίας.
.              Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ προγραμματίζεται ἡ διοργάνωση ἐκδήλωσης στὸ σταθμὸ «Εὐαγγελισμὸς» τὴν Κυριακὴ 29 Σεπτεμβρίου παρουσία τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, ὁ ὁποῖος θὰ ἐκφωνήσει τὴν κεντρικὴ ὁμιλία γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Παύλου Μπακογιάννη, τοῦ πρωθυπουργοῦ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος θὰ ἀποκαλύψει τὸ νέο ὄνομα τοῦ σταθμοῦ, τοῦ ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν καὶ Μεταφορῶν κ. Κώστα Καραμανλή, τῆς οἰκογένειας τοῦ τιμώμενου προσώπου καὶ ἐκπροσώπων τῶν ἀρχῶν τῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν.
.               Παρόμοια ἐκδήλωση θὰ ὀργανωθεῖ τὴν Πρωτομαγιὰ τοῦ 2020 στὸ σταθμὸ «Ἀλέκος Παναγούλης (Ἅγιος Δημήτριος)», ὅποτε καὶ θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ὁριστικὴ ὀνομασία του.
.         Ἐπιπλέον, τὸ ἀρχιτεκτονικὸ τμῆμα τῆς Ἀττικὸ Μετρὸ Α.Ε. θὰ ἐπιμεληθεῖ τὸν σχεδιασμὸ δύο μονίμων ἐγκαταστάσεων στοὺς ἀνωτέρω σταθμοὺς μὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ σχετίζονται μὲ τὰ τιμώμενα πρόσωπα.
.             Στόχος καὶ κύρια ἐπιδίωξη τῆς Ἀττικὸ Μετρὸ Α.Ε., εἶναι ἡ μετονομασία τῶν σταθμῶν νὰ λειτουργήσει ὡς μία διαρκὴς ὑπενθύμιση τῶν ἀξιῶν τῆς Δημοκρατίας, τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἐθνικῆς Συμφιλίωσης. […!…!…!]
.         Ἡ σύγχρονη προσέγγιση τῆς ὀργάνωσης τῆς πόλης, ἐπιβάλλει τὸ Μετρὸ τῆς Ἀθήνας νὰ ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἱστορίας καὶ τῆς ζωῆς της. Ἤδη, ἡ ἐνσωμάτωση τῶν ἀρχαιολογικῶν εὐρημάτων στὴν ἀρχιτεκτονικὴ τῶν σταθμῶν συνιστᾶ ἕνα πολὺ σημαντικὸ βῆμα πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή. Ἡ ὀνομασία τῶν σταθμῶν μπορεῖ ἐπίσης νὰ συμβάλει στὸ ἐκπαιδευτικὸ ταξίδι τοῦ ἐπιβάτη στὸ χρόνο καὶ τὴν ἱστορία.

[…]

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

ΕΠΙΤΥΧΙΑ καὶ ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ (Γ.Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐπιτυχία καὶ ἀνηφορικὸς ὁ δρόμος

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Τὸ Κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας ἐπικράτησε μὲ ἄνεση στὶς προχθεσινὲς βουλευτικὲς ἐκλογές. Διαθέτει μία ἰσχυρὴ κοινοβουλευτικὴ πλειονοψηφία καὶ ἡ στελέχωση τῆς κυβέρνησης δίνει μία αἰσιοδοξία. Εἶναι ἐπιτυχία τοῦ Κυρ. Μητσοτάκη καὶ τῶν στελεχῶν τοῦ Κόμματος ποὺ ἔπεισαν τοὺς Ἕλληνες πολίτες καὶ αὐτοὶ ἔδωσαν τὴν Κυβέρνηση στὴ Νέα Δημοκρατία. Εἶναι ἐπιτυχία ποὺ ὁ ΣΥΡΙΖΑ δὲν θὰ καταστεῖ καθεστώς, ὅπως ἐπιδίωξαν τὰ στελέχη του στὰ τέσσερα καὶ μισὸ προηγούμενα χρόνια. Εἶναι σημαντικὸ ποὺ ὁ τόπος ἀλλάζει σελίδα καὶ μπαίνει σὲ ἕνα νέο δρόμο. Εἶναι πολὺ θετικὸ γιὰ τὸν τόπο ὅτι ἡ ΝΔ ἀνέβηκε περίπου 12 ποσοστιαῖες μονάδες ἀπὸ τὶς προηγούμενες βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 2015 καὶ ἑπτὰ μονάδες ἀπὸ τὶς πρόσφατες Εὐρωεκλογές.
.         Ὁ λαὸς ἀνέθεσε τὴν διεύθυνση τοῦ ὀχήματος τῆς Ἑλλάδας στὴ ΝΔ. Ὅμως ὁ δρόμος ποὺ θὰ πάρει εἶναι ἀνηφορικὸς καὶ ἔχει κινδύνους. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ καὶ ἰδιαίτερη σύνεση. Παλιὲς συνήθειες νὰ ξεχαστοῦν. Γιὰ νὰ βγεῖ ἡ ἀνηφόρα καὶ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ κίνδυνοι τὰ σηκωμένα μανίκια δὲν ἐπιδέχονται ἀλαζονικὲς συμπεριφορές, οὔτε ἀτομικισμοὺς καὶ ὠφελιμισμούς.
.         Τὸ δυσάρεστο τῶν προχθεσινῶν ἀποτελεσμάτων εἶναι ὅτι ὁ Ἀλ. Τσίπρας δὲν πηγαίνει σπίτι του. Τὸ νεοκομμουνιστικὸ Κόμμα του διατήρησε μεγάλο μέρος τῆς δύναμής του. Ἀπὸ τὶς προηγούμενες βουλευτικὲς ἐκλογὲς ἔχασε τέσσερις ποσοστιαῖες μονάδες, ἐνῶ ἀπὸ τὶς Εὐρωεκλογὲς ἀνέβηκε ὀκτὼ ποσοστιαῖες μονάδες. Μὲ δύο λόγια μετὰ τὸ ὅσα ἔπραξε καὶ δὲν ἔπραξε σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τοῦ δημοσίου βίου ἄντεξε καὶ δὲν καταποντίστηκε. Ἡ προπαγάνδα του ἔπιασε τόπο. Γιὰ τοὺς ἐπικοινωνιολόγους του ἑπομένως εἶναι μία πετυχημένη συνταγὴ ποὺ θὰ συνεχίσει καὶ ὡς ἀντιπολίτευση.
.         Εἶναι λοιπὸν ἀναμενόμενο ὅτι μετὰ τὴ γεύση καὶ τὴν γλύκα τῆς ἐξουσίας, ποὺ ἀπόλαυσε ὁ Ἀλ. Τσίπρας καὶ οἱ συνεργάτες του θὰ ἐπιδιώξει νὰ τὴν κατακτήσει ἐκ νέου γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του… Πρὸς τοῦτο ἀναμένεται ὅτι ὁ λαϊκισμὸς καὶ ἡ δημαγωγία τους θὰ ἐνισχυθοῦν. Οἱ ἐκτὸς Βουλῆς συνεργάτες του θὰ αὐξήσουν τὶς δραστηριότητές τους. Μὲ τὶς μεθόδους, ποὺ γνωρίζουν, θὰ θελήσουν νὰ ἐμποδίσουν νὰ ληφθεῖ ὁποιοδήποτε θετικὸ μέτρο γιὰ τὴν οἰκονομία, γιὰ τὴν ἐκπαίδευση, γιὰ τὴν ἀνάπτυξη.
.         Ὅλη ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πέφτει στὸ ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ καὶ προσωπικὰ στὴν κα Φώφη Γεννηματᾶ. Λογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε παραιτηθεῖ μετὰ τὰ ἀποτελέσματα. Ὅμως ἡ ἴδια καὶ τὰ στελέχη τοῦ Κόμματος ἔδειξαν εὐχαριστημένα! Θύμισαν τὴ σκηνὴ τῶν Βίκινγκς σὲ ταινία τοῦ Ἀστερίξ, ποὺ κραυγάζοντας καὶ θριαμβολογώντας καταποντίστηκαν στὸν γκρεμό. Χάρηκαν ποὺ δὲν πῆγαν στὸ 6%, ποὺ ἦταν τὸ κατώτατο ποσοστὸ ποὺ τοὺς ἔδιναν οἱ δημοσκοπήσεις, χωρὶς ὅμως νὰ πᾶνε καὶ στὸ 9,8% ποὺ τοὺς ἔδιναν ὡς ἀνώτερο… Τὸ ΚΙΝΑΛ ἀπὸ τὶς Εὐρωεκλογὲς ἀνέβηκε κατὰ 0,30 ποσοστιαῖες μονάδες, ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀνέβηκε ὀκτὼ καὶ ἡ ΝΔ ἑπτά. Εἶναι γιὰ χαρὲς καὶ πανηγύρια αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα; Τὸ ΚΙΝΑΛ, μὲ εὐθύνη τῆς κυρίας Γεννηματά, κατάντησε νὰ εἶναι ἡ σύγχρονη ΕΔΗΚ τῶν Γ. Μαύρου καὶ Ι. Ζίγδη…-

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Συνειρμοὶ στὴν πολιτικὴ πραγματικότητα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Πολλοὶ συνειρμοὶ μοῦ ἦρθαν στὸ νοῦ στὸν ἀπόηχο τῆς πολιτικῆς κατάντιας, ποὺ ζοῦμε. Ὁ πρῶτος εἶναι τὰ λόγια του Ἐράσμου στὸ «Μωρίας ἐγκώμιον», ποὺ γράφτηκε τὸ 1509. Ὁ Ἔρασμος γράφει γιὰ τοὺς Μίνωα καὶ Νουμὰ «ποὺ καὶ οἱ δύο κυβερνήσανε μὲ παραμύθια τὰ παράλογα πλήθη» καὶ «μὲ τέτοιες κουταμάρες σέρνουν τὸ τεράστιο καὶ δυνατὸ ζῶο ποὺ λέγεται λαός».
.                 Στὴ συνέχεια ὁ Ἔρασμος μιλάει γιὰ τὴν κατάντια τῆς Δημοκρατίας, ὅταν οἱ πολιτικοὶ «παρακαλᾶνε γιὰ μία θέση στὴν ἐξουσία κολακεύοντας τὸ λαό, ὅταν ἀγοράζουν ψήφους μὲ κεράσματα, ὅταν κυνηγᾶνε τὰ χειροκροτήματα ποὺ σκορποῦνε τόσοι τρελοί…, ὅταν οἱ πολίτες ἀποδίδουν θεϊκὲς τιμὲς στὰ ἀνθρωπάκια καὶ ἀποθεώνουν τυράννους». ( Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐράσμου «Μωρίας Ἐγκώμιο», σὲ μεταφρ. Στρατῆ Τσίρκα, ἐκδ. «Ἡριδανός», Ἀθήνα 1970, σελ. 64).
.                 Μὲ τὴν ἀναφορὰ στὸν Ἔρασμο ὁ συνειρμὸς ἔτρεξε στὸν Μακιαβέλι, καὶ στὸν «Ἡγεμόνα» του. Τὸν ἔγραψε τὸ 1513, ζῶντος τοῦ μεγάλου Ὁλλανδοῦ Οὑμανιστῆ καὶ δύο χρόνια νωρίτερα ἀπὸ τὴν «Οὐτοπία», τοῦ ἄλλου μεγάλου Οὐμανιστῆ, τοῦ Ἄγγλου Τόμας Μόρ. Στὴν πολιτικὴ πρακτικὴ τῆς Εὐρώπης ἐπικράτησε ἡ σκέψη τοῦ Μακιαβέλι. Δὲν ἐπικράτησε τὸ πνεῦμα τῆς συμφιλίωσης, τῆς ἀνωτερότητας καὶ τῆς συναίνεσης τῶν μεγάλων Οὑμανιστῶν, ἀλλὰ ἡ πρακτικὴ τῆς βίας, τῆς ἐξόντωσης τοῦ ἀντιπάλου, τῆς διχόνοιας. Στὴν Εὐρωπαϊκὴ ἱστορία τυπικὰ τιμᾶται ὁ Ἔρασμος, ὅμως, στὴν οὐσία, οἱ Εὐρωπαῖοι πολιτικοὶ τὸν ἔχουν πετάξει στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων καὶ ἐφαρμόζουν τὴ σκέψη καὶ τὶς ὁδηγίες τοῦ Μακιαβέλι.
.                 Καὶ ἀπὸ τὸν Μακιαβέλι ὁ συνειρμὸς πέταξε σὲ ὅσα γράφει ἡ Ἕλλη Παππὰ στὸ βιβλίο της «Μαρτυρίες μίας διαδρομῆς» (ἐκδ. Μουσείου Μπενάκη, σελ. 62-64) γιὰ τὸν τρόπο διαβίωσης τῶν στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ, ὅταν ἦσαν στὴν ἐξουσία, μεταξὺ Ὀκτωβρίου καὶ Δεκεμβρίου 1944: «Στὴ σύντομη ἐκείνη περίοδο οἱ γραμματεῖς ἀχτίδων καὶ στελέχη βοηθητικῶν ἐπιτροπῶν εἶχαν ἀποκτήσει αὐτοκίνητα – ἐπιταγμένα – καὶ μὲ τὸν “σωφέρ” του τὸ καθένα. Ὅταν γινόταν συνεδρίαση τῶν γραμματέων τῆς Ἀθήνας, γέμιζε ὁ δρόμος (σσ. Ἡ ὁδὸς Ὄθωνος στὸ Σύνταγμα) μὲ αὐτοκίνητα καὶ “σωφέρ”, ποὺ λιάζονταν στὸ φθινοπωρινὸ ἥλιο περιμένοντας… Ἕνα βραδάκι, φεύγοντας ἀπὸ τὰ γραφεῖα, συνάντησα στὴν ἔξοδο τὴν Καίτη Ζεύγου. Μὲ ρώτησε ποῦ μένω, ἔμενα τότε στὰ Πατήσια, μὲ ρώτησε τότε πῶς θὰ πάω, τῆς εἶπα: “Μὲ τὸ γκαζοζέν”. “Ἔλα νὰ σὲ πάω μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου”, μοῦ εἶπε. Αὐτὸ τὸ κτητικὸ μὲ τὰ αὐτοκίνητα μοῦ τὴν ἔδινε, τὰ χρησιμοποιοῦσαν ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ γλεντάκια τους καὶ ἀφήνανε τοὺς “σωφέρ” τους ἀπ’ ἔξω νὰ περιμένουν, εἶχα φτάσει νὰ μισῶ αὐτὰ τὰ τροχοφόρα…».
.                 Τρέχει τέλος ὁ νοῦς στὸν Ναστρεντὶν Χότζα, ποὺ ὅταν κάποιοι τοῦ παραπονέθηκαν πὼς δὲν μποροῦν πιὰ νὰ ὑποφέρουν τὴν οἰκονομικὴ κατάσταση, τοὺς εἶπε, πὼς γιὰ οἰκονομία, νὰ βάλουν ὅλα τους τὰ ζῶα μέσα στὰ σπίτια τους καὶ ὅταν ἔφτασαν στὴν ἀπόγνωση τοὺς συμβούλευσε νὰ βγάλουν τὶς κότες καὶ αὐτοὶ αἰσθάνθηκαν ἀνακούφιση… Τελικὰ ἡ ἀνθρώπινη σοφία καὶ ἐμπειρία βοηθᾶνε νὰ κατανοηθεῖ ἡ σύγχρονη πραγματικότητα.-

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ; (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Τί θέλει νὰ πεῖ ὁ ποιητής;

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Στὸν διάλογο ποὺ εἶχαν τὴν περασμένη Παρασκευὴ ὁ Ἀλέξης Τσίπρας μὲ τὸν Πάνο Καμμένο καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν καὶ βαρειῶν ἀλληλοκατηγοριῶν ἀντήλλαξαν καὶ ἀποσπάσματα ποιημάτων γνωστῶν ποιητῶν. Ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ εἶπε τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ποίημα «Ἡ πόλις» τοῦ Κων. Καβάφη: «Καινούργιους τόπους δὲν θὰ βρεῖς, δὲν θάβρεις ἄλλες θάλασσες. Ἡ πόλις θὰ σὲ ἀκολουθεῖ».
.         Ὁ Παν. Καμμένος τοῦ ἀπάντησε μὲ τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἀριστουργηματικὸ ποίημα τοῦ Γεωργίου Στρατήγη «Ματρόζος». Εἶναι ἡ σκηνὴ ποὺ ὁ πενόμενος καὶ φτωχικὰ ντυμένος παλιὸς Ὑδραῖος καπετάνιος, μὲ μεγάλη συνεισφορὰ στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, Ἰωάννης Ματρόζος (ἢ Ματρῶζος), σωτήρας τοῦ Κανάρη στὴ ναυμαχία τῆς Τενέδου, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἐκεῖνος εἶχε γίνει ὑπουργός, κίνησε νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ στὸ ὑπουργεῖο. Στὴν εἴσοδό του ὁ ἐλέγχων τὴν εἴσοδο θαλασσινός, στὰ χρυσὰ ντυμένος, ἔτσι ποὺ τὸν εἶδε, πῆγε νὰ τὸν ἀποπέμψει καὶ ὁ γέρος ἥρωας μὲ στεναγμὸ ἀλλὰ μὲ φωνὴ παλληκαριοῦ, τοῦ εἶπε αὐτὸ ποὺ ἐπανέλαβε ὁ Καμμένος στὸν Τσίπρα: «Ἂν οἱ ζητιάνοι σὰν κι ἐμὲ δὲν ἔχυναν τὸ αἷμα, οἱ καπετάνιοι σὰν καὶ σὲ δὲν θὰ φοροῦσαν στέμμα».
.         Ἡ ἱστορία τοῦ Ματρόζου τελειώνει αἰσίως. Ὁ Κανάρης τὸν δέχεται, τὸν ἀναγνωρίζει, τὸν ἀγκαλιάζει σφικτά, καὶ ἔτσι δακρυσμένοι οἱ δυό τους μοιάζανε «σὰν δύο κουρφοβούνια γεμάτα ἀπὸ χιόνι, ὅταν τοῦ ἥλιου τὸ φιλὶ τὴν ἄνοιξη τὸ λυώνει».
.         Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ ἐν λόγῳ ἀποσπάσματα μὲ τοὺς Τσίπρα καὶ Καμμένο; Πιθανὸν ὁ Ἀλ. Τσίπρας νὰ ὑπονόησε ὅτι ὁ τέως συγκυβερνήτης δὲν θὰ βρεῖ ἀλλοῦ καταφύγιο πολιτικό. Πιθανὸν ὅτι ἔξω ἀπὸ τὸ μαντρί του κινδυνεύει «νὰ τὸν φάει ὁ λύκος»… Ὁ Γ. Σεφέρης δίνει ἄλλη ἔννοια στὸ ποίημα. Σημειώνει ὅτι ὁ Καβάφης ἐκφράζει τὸν ἑαυτό του, ὅτι δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ θὰ ἀλλάξει τὸν κόσμο μέσα του, ἀλλὰ σέρνει μαζί του τὴ φθορὰ ἕως τὸ τέλος του. Αὐτὸ δείχνει τὸ τέλος τοῦ ποιήματος: «Ἔτσι ποὺ τὴ ζωή σου ρήμαξες ἐδῶ, στὴν κώχη τούτη τὴ μικρή, σ’ ὅλην τὴν γῆ τὴν χάλασες». Ἂν ἰσχύει ἡ ἑρμηνεία τοῦ Σεφέρη, τότε ὁ πρωθυπουργὸς ἀπευθύνθηκε ἀπαξιωτικὰ πρὸς τὸν Παν. Καμμένο.
.         Στὴν οὐσία οὐδεμία σχέση ἔχει ὁ Ματρόζος μὲ τὸν Καμμένο καὶ ὁ Τσίπρας μὲ τὸν Κανάρη. Ὁ Καμμένος βοήθησε τὸν Τσίπρα νὰ καταλάβει καὶ νὰ κατέχει τὴν ἐξουσία γιὰ τέσσερα καὶ πλέον χρόνια, ποὺ ἀπόλαυσαν πάντως μαζὶ καὶ πάντως ὁ Παν. Καμμένος δὲν εἶναι οὔτε γέρος, οὔτε ἄπορος καὶ εἶναι ὑβριστικὸ γιὰ τὸν Ἀλ. Τσίπρα ὁ πρώην συνεργάτης του νὰ τὸν παρομοιάζει μὲ τὸν ὑπάλληλο μὲ τὰ χρυσά τοῦ Ὑπουργοῦ Κανάρη. Ἀλήθεια, ὑπονόησε ὁ πρόεδρος τῶν ΑΝ.ΕΛ. ὅτι ὁ Ἀλ. Τσίπρας εἶναι ὑπάλληλος κάποιων;…
.         Τὸ μόνο θετικὸ ἀπὸ τὸν ποιητικὸ διάλογο Τσίπρα – Καμμένου εἶναι πὼς ἀσχολήθηκαν πολλοὶ στὰ Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης μὲ τοὺς ποιητὲς καὶ τὰ συγκεκριμένα ποιήματά τους.-