ΕΠΙΤΥΧΙΑ καὶ ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ (Γ.Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐπιτυχία καὶ ἀνηφορικὸς ὁ δρόμος

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Τὸ Κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας ἐπικράτησε μὲ ἄνεση στὶς προχθεσινὲς βουλευτικὲς ἐκλογές. Διαθέτει μία ἰσχυρὴ κοινοβουλευτικὴ πλειονοψηφία καὶ ἡ στελέχωση τῆς κυβέρνησης δίνει μία αἰσιοδοξία. Εἶναι ἐπιτυχία τοῦ Κυρ. Μητσοτάκη καὶ τῶν στελεχῶν τοῦ Κόμματος ποὺ ἔπεισαν τοὺς Ἕλληνες πολίτες καὶ αὐτοὶ ἔδωσαν τὴν Κυβέρνηση στὴ Νέα Δημοκρατία. Εἶναι ἐπιτυχία ποὺ ὁ ΣΥΡΙΖΑ δὲν θὰ καταστεῖ καθεστώς, ὅπως ἐπιδίωξαν τὰ στελέχη του στὰ τέσσερα καὶ μισὸ προηγούμενα χρόνια. Εἶναι σημαντικὸ ποὺ ὁ τόπος ἀλλάζει σελίδα καὶ μπαίνει σὲ ἕνα νέο δρόμο. Εἶναι πολὺ θετικὸ γιὰ τὸν τόπο ὅτι ἡ ΝΔ ἀνέβηκε περίπου 12 ποσοστιαῖες μονάδες ἀπὸ τὶς προηγούμενες βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 2015 καὶ ἑπτὰ μονάδες ἀπὸ τὶς πρόσφατες Εὐρωεκλογές.
.         Ὁ λαὸς ἀνέθεσε τὴν διεύθυνση τοῦ ὀχήματος τῆς Ἑλλάδας στὴ ΝΔ. Ὅμως ὁ δρόμος ποὺ θὰ πάρει εἶναι ἀνηφορικὸς καὶ ἔχει κινδύνους. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ καὶ ἰδιαίτερη σύνεση. Παλιὲς συνήθειες νὰ ξεχαστοῦν. Γιὰ νὰ βγεῖ ἡ ἀνηφόρα καὶ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ κίνδυνοι τὰ σηκωμένα μανίκια δὲν ἐπιδέχονται ἀλαζονικὲς συμπεριφορές, οὔτε ἀτομικισμοὺς καὶ ὠφελιμισμούς.
.         Τὸ δυσάρεστο τῶν προχθεσινῶν ἀποτελεσμάτων εἶναι ὅτι ὁ Ἀλ. Τσίπρας δὲν πηγαίνει σπίτι του. Τὸ νεοκομμουνιστικὸ Κόμμα του διατήρησε μεγάλο μέρος τῆς δύναμής του. Ἀπὸ τὶς προηγούμενες βουλευτικὲς ἐκλογὲς ἔχασε τέσσερις ποσοστιαῖες μονάδες, ἐνῶ ἀπὸ τὶς Εὐρωεκλογὲς ἀνέβηκε ὀκτὼ ποσοστιαῖες μονάδες. Μὲ δύο λόγια μετὰ τὸ ὅσα ἔπραξε καὶ δὲν ἔπραξε σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τοῦ δημοσίου βίου ἄντεξε καὶ δὲν καταποντίστηκε. Ἡ προπαγάνδα του ἔπιασε τόπο. Γιὰ τοὺς ἐπικοινωνιολόγους του ἑπομένως εἶναι μία πετυχημένη συνταγὴ ποὺ θὰ συνεχίσει καὶ ὡς ἀντιπολίτευση.
.         Εἶναι λοιπὸν ἀναμενόμενο ὅτι μετὰ τὴ γεύση καὶ τὴν γλύκα τῆς ἐξουσίας, ποὺ ἀπόλαυσε ὁ Ἀλ. Τσίπρας καὶ οἱ συνεργάτες του θὰ ἐπιδιώξει νὰ τὴν κατακτήσει ἐκ νέου γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του… Πρὸς τοῦτο ἀναμένεται ὅτι ὁ λαϊκισμὸς καὶ ἡ δημαγωγία τους θὰ ἐνισχυθοῦν. Οἱ ἐκτὸς Βουλῆς συνεργάτες του θὰ αὐξήσουν τὶς δραστηριότητές τους. Μὲ τὶς μεθόδους, ποὺ γνωρίζουν, θὰ θελήσουν νὰ ἐμποδίσουν νὰ ληφθεῖ ὁποιοδήποτε θετικὸ μέτρο γιὰ τὴν οἰκονομία, γιὰ τὴν ἐκπαίδευση, γιὰ τὴν ἀνάπτυξη.
.         Ὅλη ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πέφτει στὸ ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ καὶ προσωπικὰ στὴν κα Φώφη Γεννηματᾶ. Λογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε παραιτηθεῖ μετὰ τὰ ἀποτελέσματα. Ὅμως ἡ ἴδια καὶ τὰ στελέχη τοῦ Κόμματος ἔδειξαν εὐχαριστημένα! Θύμισαν τὴ σκηνὴ τῶν Βίκινγκς σὲ ταινία τοῦ Ἀστερίξ, ποὺ κραυγάζοντας καὶ θριαμβολογώντας καταποντίστηκαν στὸν γκρεμό. Χάρηκαν ποὺ δὲν πῆγαν στὸ 6%, ποὺ ἦταν τὸ κατώτατο ποσοστὸ ποὺ τοὺς ἔδιναν οἱ δημοσκοπήσεις, χωρὶς ὅμως νὰ πᾶνε καὶ στὸ 9,8% ποὺ τοὺς ἔδιναν ὡς ἀνώτερο… Τὸ ΚΙΝΑΛ ἀπὸ τὶς Εὐρωεκλογὲς ἀνέβηκε κατὰ 0,30 ποσοστιαῖες μονάδες, ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀνέβηκε ὀκτὼ καὶ ἡ ΝΔ ἑπτά. Εἶναι γιὰ χαρὲς καὶ πανηγύρια αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα; Τὸ ΚΙΝΑΛ, μὲ εὐθύνη τῆς κυρίας Γεννηματά, κατάντησε νὰ εἶναι ἡ σύγχρονη ΕΔΗΚ τῶν Γ. Μαύρου καὶ Ι. Ζίγδη…-

Διαφημίσεις

ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Συνειρμοὶ στὴν πολιτικὴ πραγματικότητα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Πολλοὶ συνειρμοὶ μοῦ ἦρθαν στὸ νοῦ στὸν ἀπόηχο τῆς πολιτικῆς κατάντιας, ποὺ ζοῦμε. Ὁ πρῶτος εἶναι τὰ λόγια του Ἐράσμου στὸ «Μωρίας ἐγκώμιον», ποὺ γράφτηκε τὸ 1509. Ὁ Ἔρασμος γράφει γιὰ τοὺς Μίνωα καὶ Νουμὰ «ποὺ καὶ οἱ δύο κυβερνήσανε μὲ παραμύθια τὰ παράλογα πλήθη» καὶ «μὲ τέτοιες κουταμάρες σέρνουν τὸ τεράστιο καὶ δυνατὸ ζῶο ποὺ λέγεται λαός».
.                 Στὴ συνέχεια ὁ Ἔρασμος μιλάει γιὰ τὴν κατάντια τῆς Δημοκρατίας, ὅταν οἱ πολιτικοὶ «παρακαλᾶνε γιὰ μία θέση στὴν ἐξουσία κολακεύοντας τὸ λαό, ὅταν ἀγοράζουν ψήφους μὲ κεράσματα, ὅταν κυνηγᾶνε τὰ χειροκροτήματα ποὺ σκορποῦνε τόσοι τρελοί…, ὅταν οἱ πολίτες ἀποδίδουν θεϊκὲς τιμὲς στὰ ἀνθρωπάκια καὶ ἀποθεώνουν τυράννους». ( Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐράσμου «Μωρίας Ἐγκώμιο», σὲ μεταφρ. Στρατῆ Τσίρκα, ἐκδ. «Ἡριδανός», Ἀθήνα 1970, σελ. 64).
.                 Μὲ τὴν ἀναφορὰ στὸν Ἔρασμο ὁ συνειρμὸς ἔτρεξε στὸν Μακιαβέλι, καὶ στὸν «Ἡγεμόνα» του. Τὸν ἔγραψε τὸ 1513, ζῶντος τοῦ μεγάλου Ὁλλανδοῦ Οὑμανιστῆ καὶ δύο χρόνια νωρίτερα ἀπὸ τὴν «Οὐτοπία», τοῦ ἄλλου μεγάλου Οὐμανιστῆ, τοῦ Ἄγγλου Τόμας Μόρ. Στὴν πολιτικὴ πρακτικὴ τῆς Εὐρώπης ἐπικράτησε ἡ σκέψη τοῦ Μακιαβέλι. Δὲν ἐπικράτησε τὸ πνεῦμα τῆς συμφιλίωσης, τῆς ἀνωτερότητας καὶ τῆς συναίνεσης τῶν μεγάλων Οὑμανιστῶν, ἀλλὰ ἡ πρακτικὴ τῆς βίας, τῆς ἐξόντωσης τοῦ ἀντιπάλου, τῆς διχόνοιας. Στὴν Εὐρωπαϊκὴ ἱστορία τυπικὰ τιμᾶται ὁ Ἔρασμος, ὅμως, στὴν οὐσία, οἱ Εὐρωπαῖοι πολιτικοὶ τὸν ἔχουν πετάξει στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων καὶ ἐφαρμόζουν τὴ σκέψη καὶ τὶς ὁδηγίες τοῦ Μακιαβέλι.
.                 Καὶ ἀπὸ τὸν Μακιαβέλι ὁ συνειρμὸς πέταξε σὲ ὅσα γράφει ἡ Ἕλλη Παππὰ στὸ βιβλίο της «Μαρτυρίες μίας διαδρομῆς» (ἐκδ. Μουσείου Μπενάκη, σελ. 62-64) γιὰ τὸν τρόπο διαβίωσης τῶν στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ, ὅταν ἦσαν στὴν ἐξουσία, μεταξὺ Ὀκτωβρίου καὶ Δεκεμβρίου 1944: «Στὴ σύντομη ἐκείνη περίοδο οἱ γραμματεῖς ἀχτίδων καὶ στελέχη βοηθητικῶν ἐπιτροπῶν εἶχαν ἀποκτήσει αὐτοκίνητα – ἐπιταγμένα – καὶ μὲ τὸν “σωφέρ” του τὸ καθένα. Ὅταν γινόταν συνεδρίαση τῶν γραμματέων τῆς Ἀθήνας, γέμιζε ὁ δρόμος (σσ. Ἡ ὁδὸς Ὄθωνος στὸ Σύνταγμα) μὲ αὐτοκίνητα καὶ “σωφέρ”, ποὺ λιάζονταν στὸ φθινοπωρινὸ ἥλιο περιμένοντας… Ἕνα βραδάκι, φεύγοντας ἀπὸ τὰ γραφεῖα, συνάντησα στὴν ἔξοδο τὴν Καίτη Ζεύγου. Μὲ ρώτησε ποῦ μένω, ἔμενα τότε στὰ Πατήσια, μὲ ρώτησε τότε πῶς θὰ πάω, τῆς εἶπα: “Μὲ τὸ γκαζοζέν”. “Ἔλα νὰ σὲ πάω μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου”, μοῦ εἶπε. Αὐτὸ τὸ κτητικὸ μὲ τὰ αὐτοκίνητα μοῦ τὴν ἔδινε, τὰ χρησιμοποιοῦσαν ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ γλεντάκια τους καὶ ἀφήνανε τοὺς “σωφέρ” τους ἀπ’ ἔξω νὰ περιμένουν, εἶχα φτάσει νὰ μισῶ αὐτὰ τὰ τροχοφόρα…».
.                 Τρέχει τέλος ὁ νοῦς στὸν Ναστρεντὶν Χότζα, ποὺ ὅταν κάποιοι τοῦ παραπονέθηκαν πὼς δὲν μποροῦν πιὰ νὰ ὑποφέρουν τὴν οἰκονομικὴ κατάσταση, τοὺς εἶπε, πὼς γιὰ οἰκονομία, νὰ βάλουν ὅλα τους τὰ ζῶα μέσα στὰ σπίτια τους καὶ ὅταν ἔφτασαν στὴν ἀπόγνωση τοὺς συμβούλευσε νὰ βγάλουν τὶς κότες καὶ αὐτοὶ αἰσθάνθηκαν ἀνακούφιση… Τελικὰ ἡ ἀνθρώπινη σοφία καὶ ἐμπειρία βοηθᾶνε νὰ κατανοηθεῖ ἡ σύγχρονη πραγματικότητα.-

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ; (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Τί θέλει νὰ πεῖ ὁ ποιητής;

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.         Στὸν διάλογο ποὺ εἶχαν τὴν περασμένη Παρασκευὴ ὁ Ἀλέξης Τσίπρας μὲ τὸν Πάνο Καμμένο καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν καὶ βαρειῶν ἀλληλοκατηγοριῶν ἀντήλλαξαν καὶ ἀποσπάσματα ποιημάτων γνωστῶν ποιητῶν. Ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ εἶπε τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ποίημα «Ἡ πόλις» τοῦ Κων. Καβάφη: «Καινούργιους τόπους δὲν θὰ βρεῖς, δὲν θάβρεις ἄλλες θάλασσες. Ἡ πόλις θὰ σὲ ἀκολουθεῖ».
.         Ὁ Παν. Καμμένος τοῦ ἀπάντησε μὲ τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἀριστουργηματικὸ ποίημα τοῦ Γεωργίου Στρατήγη «Ματρόζος». Εἶναι ἡ σκηνὴ ποὺ ὁ πενόμενος καὶ φτωχικὰ ντυμένος παλιὸς Ὑδραῖος καπετάνιος, μὲ μεγάλη συνεισφορὰ στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, Ἰωάννης Ματρόζος (ἢ Ματρῶζος), σωτήρας τοῦ Κανάρη στὴ ναυμαχία τῆς Τενέδου, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἐκεῖνος εἶχε γίνει ὑπουργός, κίνησε νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ στὸ ὑπουργεῖο. Στὴν εἴσοδό του ὁ ἐλέγχων τὴν εἴσοδο θαλασσινός, στὰ χρυσὰ ντυμένος, ἔτσι ποὺ τὸν εἶδε, πῆγε νὰ τὸν ἀποπέμψει καὶ ὁ γέρος ἥρωας μὲ στεναγμὸ ἀλλὰ μὲ φωνὴ παλληκαριοῦ, τοῦ εἶπε αὐτὸ ποὺ ἐπανέλαβε ὁ Καμμένος στὸν Τσίπρα: «Ἂν οἱ ζητιάνοι σὰν κι ἐμὲ δὲν ἔχυναν τὸ αἷμα, οἱ καπετάνιοι σὰν καὶ σὲ δὲν θὰ φοροῦσαν στέμμα».
.         Ἡ ἱστορία τοῦ Ματρόζου τελειώνει αἰσίως. Ὁ Κανάρης τὸν δέχεται, τὸν ἀναγνωρίζει, τὸν ἀγκαλιάζει σφικτά, καὶ ἔτσι δακρυσμένοι οἱ δυό τους μοιάζανε «σὰν δύο κουρφοβούνια γεμάτα ἀπὸ χιόνι, ὅταν τοῦ ἥλιου τὸ φιλὶ τὴν ἄνοιξη τὸ λυώνει».
.         Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ ἐν λόγῳ ἀποσπάσματα μὲ τοὺς Τσίπρα καὶ Καμμένο; Πιθανὸν ὁ Ἀλ. Τσίπρας νὰ ὑπονόησε ὅτι ὁ τέως συγκυβερνήτης δὲν θὰ βρεῖ ἀλλοῦ καταφύγιο πολιτικό. Πιθανὸν ὅτι ἔξω ἀπὸ τὸ μαντρί του κινδυνεύει «νὰ τὸν φάει ὁ λύκος»… Ὁ Γ. Σεφέρης δίνει ἄλλη ἔννοια στὸ ποίημα. Σημειώνει ὅτι ὁ Καβάφης ἐκφράζει τὸν ἑαυτό του, ὅτι δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ θὰ ἀλλάξει τὸν κόσμο μέσα του, ἀλλὰ σέρνει μαζί του τὴ φθορὰ ἕως τὸ τέλος του. Αὐτὸ δείχνει τὸ τέλος τοῦ ποιήματος: «Ἔτσι ποὺ τὴ ζωή σου ρήμαξες ἐδῶ, στὴν κώχη τούτη τὴ μικρή, σ’ ὅλην τὴν γῆ τὴν χάλασες». Ἂν ἰσχύει ἡ ἑρμηνεία τοῦ Σεφέρη, τότε ὁ πρωθυπουργὸς ἀπευθύνθηκε ἀπαξιωτικὰ πρὸς τὸν Παν. Καμμένο.
.         Στὴν οὐσία οὐδεμία σχέση ἔχει ὁ Ματρόζος μὲ τὸν Καμμένο καὶ ὁ Τσίπρας μὲ τὸν Κανάρη. Ὁ Καμμένος βοήθησε τὸν Τσίπρα νὰ καταλάβει καὶ νὰ κατέχει τὴν ἐξουσία γιὰ τέσσερα καὶ πλέον χρόνια, ποὺ ἀπόλαυσαν πάντως μαζὶ καὶ πάντως ὁ Παν. Καμμένος δὲν εἶναι οὔτε γέρος, οὔτε ἄπορος καὶ εἶναι ὑβριστικὸ γιὰ τὸν Ἀλ. Τσίπρα ὁ πρώην συνεργάτης του νὰ τὸν παρομοιάζει μὲ τὸν ὑπάλληλο μὲ τὰ χρυσά τοῦ Ὑπουργοῦ Κανάρη. Ἀλήθεια, ὑπονόησε ὁ πρόεδρος τῶν ΑΝ.ΕΛ. ὅτι ὁ Ἀλ. Τσίπρας εἶναι ὑπάλληλος κάποιων;…
.         Τὸ μόνο θετικὸ ἀπὸ τὸν ποιητικὸ διάλογο Τσίπρα – Καμμένου εἶναι πὼς ἀσχολήθηκαν πολλοὶ στὰ Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης μὲ τοὺς ποιητὲς καὶ τὰ συγκεκριμένα ποιήματά τους.-

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ καὶ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ «Ἡ ὑποκρισία τῆς ἀριστερῆς διανόησης ἔστειλε τὸν Ἀλ. Τσίπρα στὴν Ἰθάκη, γιὰ λόγους ψηφοθηρικούς, ἐνῶ εἶναι βέβαιο ὅτι δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ ἰδανικὰ τοῦ Ὁμηρικοῦ Ὀδυσσέα» (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Ὀδυσσέας καὶ ὁ Τσίπρας

τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.       Ὅταν ὁ πρωθυπουργὸς ἀπήγγειλε στὴν Ἰθάκη τὸ προκατασκευασμένο μήνυμά του, διερωτήθηκα ὄχι γιὰ ἐκεῖνον, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀριστερὴ ἰντελιγκέντσια, ποὺ τὸν στηρίζει, γιατί τὸν ὤθησε σὲ αὐτὸ τὸ ἀτόπημα. Μπορεῖ ὁ Ἀλ. Τσίπρας νὰ εἶναι νεαρός, μᾶς ὑπενθύμισαν ὅτι εἶναι 44 ἐτῶν, νὰ εἶναι ἄμοιρος κλασικῆς Παιδείας καὶ νὰ μὴν ἀντιλήφθηκε ὅτι κλήθηκε νὰ παίξει ἕνα ρόλο, τὸν ὁποῖο θὰ ἔπρεπε, ὡς Ἀριστερός, νὰ ἀρνηθεῖ. Μπορεῖ ἐπίσης νὰ μὴν γνωρίζει ὅτι ἡ ἰδεολογία τῆς Ἀριστερᾶς, στὴν πράξη καὶ στὴν ἰδεολογία της, ἀπορρίπτει τὸν Ὀδυσσέα τοῦ Ὁμήρου καὶ τὴν ἠθική του καὶ πιστεύει στὸν μηδενιστικὸ καὶ ἡδονιστικὸ Ὀδυσσέα τοῦ Τζέιμς Τζόυς καὶ σὲ αὐτοῦ τὴν ἰδεολογία ζωῆς. Αὐτὴ ὅμως ἡ ἰντελιγκέντσια, ποῦ νὰ ξέρει;…
.       Τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι ρητορικό. Εἶναι ὑπαρξιακὸ καὶ ὀντολογικό. Ἡ παρουσία τοῦ Ἀλ. Τσίπρα στὴν Ἰθάκη εἶναι μία ἀκόμη περίπτωση ὅπου ἡ εἰκονικὴ πραγματικότητα, ποὺ κατασκευάζει ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἐπιχειρεῖ νὰ καλύψει, γιὰ ἐπικοινωνιακοὺς λόγους, τὴν πραγματικότητα. Ἡ Ὀδύσσεια τοῦ Ὁμήρου εἶναι τὸ ἀριστούργημα τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στὸ ἔπος αὐτὸ ὁ Ὀδυσσέας εἶναι ἀνώτερος ἄνθρωπος, μὲ ἰδανικά, μὲ ἀρχές, μὲ ἐντιμότητα καὶ μὲ σκοπὸ στὴ ζωή του. Χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀνώτερα συναισθήματα καὶ μὲ δύναμη ψυχῆς, ποὺ νικᾶ τὶς ζωώδεις ὁρμὲς καὶ τοὺς πειρασμοὺς τῆς ἐξουσίας, δηλαδὴ τὰ πάθη, τὰ ὁποῖα θὰ τὸν ἐξέτρεπαν ἀπὸ τὸν τελικὸ σκοπό του, τὸ «νόστιμον ἧμαρ».
.       Ἀντίθετα ὁ Ὀδυσσέας τοῦ Τζόϋς κυριαρχεῖται ἀπὸ ἀδυναμίες καὶ πάθη, ἀπὸ βίτσια καὶ ἀνεξέλεγκτες ὁρμές, ποὺ φθάνουν στὴν χυδαιότητα. Εἶναι γιὰ τὸν Ὅμηρο μία προσβλητικὴ καρικατούρα τοῦ Ὀδυσσέα του. Ὁ ἥρωας τοῦ Τζόϋς δὲν ἔχει σκοπὸ στὴ ζωή του, δὲν ἔχει προσανατολισμό. Ἀπολαμβάνει τὶς διαστροφές του καὶ δρᾶ ὡς παρατηρητὴς στὸ κοινωνικό του περιβάλλον. Μέσα ἀπὸ αὐτὸν τὸν βορβορώδη ἠθικὰ χῶρο, στὸν ὁποῖο κινεῖται γιὰ ἕνα 24ωρο, δὲν δρᾶ, ἀλλὰ παρατηρεῖ καὶ ἐνημερώνει ἁπλὰ τὸν ἀναγνώστη του. Δὲν ὑπάρχει κάθαρση. Ὁ Τζόυς προτιμᾶ τοὺς δαιδάλους τοῦ φροϋδισμοῦ καὶ τὰ τάρταρα τοῦ ἀποκαλούμενου ὑποσυνείδητου. Φυσικὰ ἡ ἀριστερὴ ἰντελιγκέντσια τῆς Πατρίδας μας, ποὺ ἀκολουθεῖ τοὺς Ἀλτουσὲρ καὶ Ντεριντά, ἐκτιμᾶ ἰδιαίτερα τὸν Τζόυς. Αὐτὸ γιατί ὁ,τιδήποτε χαρακτηρίζεται «προοδευτικὸ» τὸ ἀκολουθεῖ. Τῆς ἀρκεῖ ὅτι ὁ Τζόϋς χτυπᾶ τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἤθη ποὺ διατηροῦν πολιτισμένο τὸν ἄνθρωπο.
.                  Ἐδῶ εἶναι ἡ ὑποκρισία τῆς ἀριστερῆς διανόησης. Ἔστειλε τὸν Ἀλ. Τσίπρα στὴν Ἰθάκη, γιὰ λόγους ψηφοθηρικούς, ἐνῶ εἶναι βέβαιο ὅτι δὲν συμφωνεῖ μὲ τὰ ἰδανικὰ τοῦ Ὁμηρικοῦ Ὀδυσσέα. Ἐκεῖνος πίστευε στὸ Θεῖο, ἀγαποῦσε τὴν Οἰκογένεια, λάτρευε τὴν Πατρίδα του, τὴν Ἰθάκη, τὴν ὁποία δὲν πρόδωσε ποτέ. Ἀντίθετα ἡ ἰντελιγκέντσια τοῦ πρωθυπουργικοῦ περβάλλοντος εἶναι μὲ τὸν Ὀδυσσέα τοῦ «προοδευτικοῦ» Τζόϋς, καὶ μὲ τὰ ὅσα αὐτὸς πρεσβεύει γιὰ τὴν οἰκογένεια, τὴν Πατρίδα, τὴν ἀρετή, τὸν Θεό. Ὁ συμβολισμὸς τῆς Ἰθάκης δὲν ταιριάζει καθόλου στὴν ἰδεολογία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Τὰ ὅσα λέχθηκαν στὸ νησὶ τοῦ Ὀδυσσέα ἦταν μόνο μία προσποιητὴ ἀποδοχὴ ὁμηρικῶν ἰδανικῶν, στὰ ὁποῖα τὸ κυβερνὸν Κόμμα δὲν πιστεύει. Ἦταν συμπερασματικὰ μία ὕβρις πρὸς τὸν Ὅμηρο.-  

ΜΑΤΙ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ… (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Μάτι: Παραιτήσεις καὶ ἡ πρώτη ἀντικατάσταση…

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Ἡ πολυάνθρωπη τραγωδία στὸ Μάτι ὁδηγεῖ τὴν κυβέρνηση στὴν κατάρρευση. Μία πυρκαϊὰ ἄρκεσε γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν γυμνότητα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ὁ κ. Τσίπρας καὶ ἡ συντροφιά του ἦταν καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ διαχειριστοῦν τὴν κρίση. Ἡ προσπάθειά τους νὰ τὴν ἐλέγξουν ἐπικοινωνιακὰ ἀπέτυχε πλήρως. Τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ πῆγε νὰ στηθεῖ, παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν πυρκαγιὰ καὶ τὰ θύματά της, ἔγινε ἀποκαΐδια.
.             Μέσα στὴν καταστροφὴ δύο ἦσαν οἱ πρῶτες κινήσεις τῆς Κυβέρνησης καὶ τοῦ 44ετοῦς κ. Ἀλ. Τσίπρα. Ἡ μία ἦταν ἡ ἀποδοχὴ τῆς παραίτησης τοῦ κ. Νίκου Τόσκα. Ὁ τέως ὑπουργὸς εἶπε τελικὰ τὸ αὐτονόητο, ὅτι δὲν ἄντεχε νὰ παραμένει στὴ θέση του μετὰ τίς, σὲ κατάσταση εἰρήνης, τραγικὲς ἀπώλειες δεκάδων ἀνθρώπων, κάθε ἡλικίας.
.             Ἡ ἄλλη ἦταν, ὅταν ἀκόμα ἡ φωτιὰ δὲν εἶχε σβήσει, ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ, πετυχημένου κατὰ γενικὴ ὁμολογία, Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Ἀρίστου Κασμίρογλου!… Τρελό; Παράλογο; Καὶ ὅμως ἀληθινό! Οἱ Ἀρχηγοὶ τῆς Ἀστυνομίας καὶ τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος ἀπομακρύνθηκαν πολὺ ἀργότερα, μόλις χθὲς ὁ Γενικὸς Γραμματέας Πολιτικῆς Προστασίας καὶ ἀκόμη εἶναι στὴ θέση του ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν!… Μὰ τί σχέση ἔχει, θὰ πεῖ κανείς, ὁ Διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ τὴν φωτιὰ στὸ Μάτι; Ἐδῶ εἶναι τὸ παράλογο, τὸ τρελό. Μπορεῖ ὁ πρωθυπουργὸς νὰ ὑποχρεωθεῖ σὲ ἀνασχηματισμὸ καὶ σὲ ἄλλες καρατομήσεις ἀνωτάτων κρατικῶν στελεχῶν, ὅμως τὸ στίγμα μένει, πὼς ἡ πρώτη ἀντικατάσταση μετὰ τὴν πυρκαγιὰ ἦταν αὐτὴ τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους!…
.             Ὁ ἀπομακρυνθεὶς Ἀρίστος Κασμίρογλου εἶναι ὁ μακροβιότερος καὶ ἐκ τῶν πιὸ πετυχημένων Διοικητῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὸ 1996 ἀνέλαβε ἀναπληρωτὴς Διοικητής, μὲ Διοικητὴ τὸν ἐπικεφαλῆς τοῦ δημοσιογραφικοῦ συγκροτήματος Λαμπράκη Σταῦρο Ψυχάρη, ὁ ὁποῖος παρέμεινε στὴ θέση αὐτὴ ἕως τὸ 2001. Ἀπὸ τότε καὶ ἕως τὸ 2004 ὁ Ἀρ. Κασμίρογλου ἐκτελοῦσε καθήκοντα Διοικητοῦ. Τὸ 2004 ἀνέλαβε Διοικητὴς ὁ ἐφοπλιστής, βουλευτὴς καὶ εὐρωβουλευτὴς Γεώργιος Δαλακούρας. Ὁ κ. Κασμίρογλου παρέμεινε στὴ θέση τοῦ Ἀναπληρωτῆ Διοικητῆ ἕως τὸ 2010, ὅταν ἀνέλαβε Διοικητής, θέση ποὺ διατήρησε μέχρι τῆς πρὸ ἡμερῶν ἀντικατάστασής του. Σημειώνεται ὅτι λόγῳ τῶν ἐπαγγελματικῶν ὑποχρεώσεων τῶν κ.κ. Ψυχάρη καὶ Δαλακούρα ὁ Ἀρ. Κασμίρογλου ἀθόρυβα καὶ ἀποτελεσματικά τοὺς ἀναπλήρωνε στὴν πράξη, ἔχοντας ἐποικοδομητικὴ μαζί τους συνεργασία.
.             Στὰ 22 χρόνια ποὺ ὑπηρέτησε τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ ἀπερχόμενος Διοικητὴς εἶχε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμηση τῶν ἐκεῖ μοναχῶν καὶ τοῦ Φαναρίου. Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας ἐκ Χορόσκιοϊ Μικρᾶς Ἀσίας ἔμενε ἐπὶ μακρὸν στὸ Ἅγιον Ὄρος, συμμετεῖχε στὶς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις τῶν Ἱ. Μονῶν, ἐπιτυγχάνοντας παράλληλα τὴν ἠρεμία, τὴ συνεργασία καὶ τὸν ἀλληλοσεβασμὸ μεταξὺ τοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας. Παραδίδει ἐξαιρετικὸ ἔργο, μέ, μεταξὺ ἄλλων, νέο διοικητήριο καὶ νέα μονάδα πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
.             Εἶναι βέβαιο ὅτι τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς του Ἀρ. Κασμίρογλου πανηγυρίζουν, γιατί τώρα θὰ τὸν δεῖ τὸ σπίτι του καὶ ὅτι πολὺ θὰ τὸν ἀναζητήσουν οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ τὸ Φανάρι. Ἡ χωρὶς ἀξιοκρατικὰ κριτήρια καὶ χωρὶς τὴ συναίνεση τοῦ Φαναρίου προσωπικὴ ἐπιλογὴ τοῦ κ. Τσίπρα στὸν διορισμὸ τοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι μία ἀκόμη ἀπόδειξη τῆς αὐθαιρεσίας, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ σκέψη καὶ στὰ ἔργα του.-

«ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ» ΠΥΡΙ «ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ»;

«ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ» ΠΥΡΙ «ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ»;
Ἕνα μικρὸ σχόλιο πάνω στὴν «ἁγιολογία»
τῶν ὀλεθρίων ἡμερῶν τοῦ Ἰουλίου 2018

.              Στὴν ἐποχὴ τῆς ἐπιπολαιότητος καὶ τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ ὠφελιμισμοῦ εἶναι μᾶλλον ἄσκοπο νὰ ἐπιχειροῦνται ὁριοθετήσεις καὶ διορθώσεις. Ἐν τούτοις παρὰ τὸ ἀνώφελο μιᾶς διευκρινίσεως ἀποτολμᾶται ἐδῶ μιὰ τέτοια.
.            «Μαρτυρικῶς πυρὶ τελειωθέντες», κυκλοφόρησε συνθηματικὰ καὶ ταχύτατα ὁ ἁγιολογικοῦ χαρακτῆρος τεχνικὸς ὅρος (terminus technicus) γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας – θύματα τῆς φονικῆς πυρκαϊᾶς στὸ Μάτι τῆς Ἀττικῆς, ὑπὸ τὴν πύρινη συναισθηματικὴ πίεση τοῦ ὀλέθρου, ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της ὁδήγησε εὔκολα στὴν ἐπιπόλαιη υἱοθέτησή του καὶ σχεδὸν ἐπιβολή του ὡς συνθηματικὸ στερεότυπο.
.         Ἂν ἀληθεύει κάτι σὲ αὐτὸ τὸ «στερεότυπο» εἶναι ἡ λέξη «πυρί», διότι πράγματι ἐξ αἰτίας τοῦ πυρὸς καὶ μέσα στὸ πῦρ, στὴν φωτιά, ἔχασαν τὴν ζωή τους οἱ συνάνθρωποί μας αὐτοί. Ὅμως οἱ ἄλλες δύο λέξεις χρησιμοποιοῦνται ἀτυχῶς καὶ ἐσφαλμένως, διότι οὔτε «ἐτελειώθησαν», οὔτε βεβαίως «μαρτυρικῶς».

Ἐξηγούμεθα:

1. Βασανιστικῶς καὶ ὀδυνηρῶς ὁπωσδήποτε ἔχασαν τὴν ζωή τους (καὶ προξένησε ὁ θάνατός τους πανεθνικὸ ψυχικὸ ἄλγος)  ἀλλὰ ὄχι «μαρτυρικῶς», διότι τὸ «μαρτυρικῶς» σημαίνει ὅτι παρὰ τὰ βασανιστήρια καὶ τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου κατέθεσαν τὴν μαρτυρία τῆς Πίστεως στὸν Χριστό. Ποιά μαρτυρία τῆς χριστιανικῆς Πίστεως ἔδωσαν στὴν συγκεκριμένη περίπτωση;

2. Ἄλλο τὸ «ἀποθνήσκω», τὸ «πεθαίνω», ἄλλο τὸ «φονεύομαι» κι ἄλλο τὸ «τελειοῦμαι». Τελειοῦμαι δὲν σημαίνει ἁπλῶς ὅτι χάνω τὴν ζωή μου, ἀλλὰ ὅτι τελειοποιοῦμαι (ὁλοκληρώνομαι πλήρως καὶ στὸν ἀκρότατο βαθμὸ) στὴν Πίστη ἐν ἔργῳ, δηλαδὴ ἀποδεικνύοντας ἐμπράκτως τὴν πληρέστατη Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ αὐτοθυσία γιὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό, ὡς μίμηση τοῦ Πάθους τοῦ Ἀρχιμάρτυρος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποιός μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι κάτι τέτοιο ἐκπληρώθηκε στὴν προκειμένη περίπτωση;

.            Συμπερασματικῶς, ὀρθότερη θὰ ἦταν ἐνδεικτικῶς –χωρὶς κατ᾽ ἐλάχιστον νὰ ἀπαξιώνεται τὸ φρικτὸ τέλος τῶν συνανθρώπων μας καὶ ἡ ἱερή τους μνήμη– μιὰ διατύπωση τοῦ τύπου: «ὀδυνηρῶς πυρὶ ἀποθανόντες». Ἔτσι διασώζεται καὶ ἡ ἀλήθεια τῶν γεγονότων ἀλλὰ καὶ ἡ Θεολογία. Εἶναι ἀνίερο μὲ ἀνακριβεῖς λέξεις νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὴν ἀνάπαυσή τους.
.          Καὶ εἶναι ἐπικίνδυνη ἡ ἐπιπόλαιη ἀνάμιξη τῶν ἀληθινῶν καὶ ἅγιων πραγμάτων τῆς Πίστεώς μας μὲ τὶς καψαλίθρες τῶν συναισθημάτων καὶ μὲ τὴν τέφρα τῶν ἐντυπώσεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ, ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς (Σοφ. Σολ. Δ´ 13)

«Μάρτυρες εἶναι αὐτοὶ ποὺ παρὰ τὰ βασανιστήρια καὶ τὸν θάνατο ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν Θεό. Τὸ μαρτύριο ὡς ἐθελούσια μίμηση τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ ταυτίστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὸ βάπτισμα (βάπτισμα τοῦ αἵματος) καὶ θεωρήθηκε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ βάπτισμα δι᾽ ὕδατος»
(Δημ. Τσάμης, «Ἁγιολογία», ἐκδ. Π. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1985, σελ. 56)

«Πᾶς ὁ μαρτυρῶν τῇ ἀληθείᾳ, εἴτε λόγοις, εἴτε ἔργοις εἴτε ὅπως ποτε ταύτῃ παριστάμενος, μάρτυς εὐλόγως ἂν χρηματίζοι». […] Οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ, μαρτυρώντας γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, σώζουν τὴν ψυχή τους: «ὃς ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὑτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν». Καί, σὲ ἄλλο σημεῖο, ὑψώνεται στὴν κορυφαία θέση τὸ μαρτύριο, ποὺ γίνεται ἀπὸ ἀγάπη (Ἰω. ιε´ 13): «μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ (Ματθ. ε´ 12) […] Ἡ ἐξαιρετικὴ αὐτὴ τιμὴ ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ Μάρτυρες καὶ στὴν γῆ καὶ στὸν οὐρανό, κυρίως ὀφείλεται διότι τὸ μαρτύριο θεωρεῖται κορυφαῖο κατόρθωμα καὶ τελείωσις· καί, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κλήμεντος (Στρωμ. Δ´ 3, 14), «οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποὶ ἀλλ᾽ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο». Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ κάθε μέρα στὸ Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀκοῦμε, καὶ γιὰ τοὺς Μάρτυρας καὶ γιὰ τοὺς ὁσίους, «τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ… πυρὶ τελειοῦνται κλπ, ἢ: ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται κλπ.»
(Π. Β. Πάσχου, «Ἅγιοι, οἱ Φίλοι τοῦ Θεοῦ – εἰσαγωγὴ στὴν Ἁγιολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἐκδ. “Ἁρμός”, β´ ἔκδ., Ἀθῆναι 1997, σελ. 42-43)

Μέρος Β´: «ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ» ΠΥΡΙ «ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ»; –2

 

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ «Ἄλλο εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ μετάνοια, καὶ ἄλλο ἡ ἀνοχὴ τῆς Πολιτείας στὸ ὠργανωμένο ἔγκλημα!» [Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης]

Ἀμετανόητοι ἐγκληματίες

τοῦ Ἀρχιμ.  Δανιήλ Ἀεράκη

.            Κουφάθηκαν τόσο πολὺ γιὰ τὸν Κουφοντίνα; Δὲν τὸ κρύβει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ἦταν ὁ ἀρχηγός, ὁ ἐγκέφαλος (ἀνεγκέφαλος!) τῆς «17 Νοέμβρη». Καταδικάστηκε σὲ ποινὴ 11 φορὲς ἰσόβια! Ἀποδείχτηκαν καὶ οἱ ἕντεκα φόνοι πού διέπραξε! Χύθηκε πολὺ ἀνθρώπινο αἷμα ἀπὸ τὶς δολοφονικὲς ἐνέργειες τοῦ Κουφοντίνα καὶ τῆς παρέας του.
.            Καὶ ὅμως καὶ γιὰ τὸν Κουφοντίνα λειτούργησε ἡ εὐεργετικὴ (χαριστικὴ) διάταξις τοῦ νόμου περὶ ὀλιγοημέρου ἐξόδου ἀπὸ τὶς φυλακὲς (9 Νοεμβρίου 2017) [Σημ. «Χ.Β.»: Καὶ πάλι στὶς 08.02.2018]. Καὶ βέβαια, ἂν κάποιος κατάδικος ἔχη ὄντως μεταμεληθῆ γιὰ τὶς πράξεις του καὶ ἐμπράκτως ἔχη φανῆ ἡ ἀλλαγή του μέσα στὴ φυλακή, γιατί νὰ μὴ λάβη λίγες μέρες ἄδεια; Ἡ περίπτωσις ὅμως τοῦ Κουφοντίνα εἶναι ἀπὸ τὶς ἀκραῖες. Ποτὲ δὲν μεταμελήθηκε, ποτὲ δὲν ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς των θυμάτων, ποὺ ἐν ψυχρῷ ἐξετέλεσε!

• Ἡ πραγματικότητα μιλάει ἢ μᾶλλον φωνάζει, ὅτι πολλοί ἐγκληματίες, πού πῆραν ἄδεια καὶ βγῆκαν γιὰ λίγο ἀπὸ τὴ φυλακή, ὄχι μόνο δὲν ξαναγύρισαν, ἀλλ’ ἐπέστρεψαν καί στὴν ἐγκληματική τους δρᾶσι! Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι, πού ἐπὶ τῇ βάσει κάποιου εὐεργετικοῦ νόμου («Παρασκευοπούλου»!) ἀποφυλακίζονται ὡς ἐκτίσαντες ἕνα μέρος τῆς ποινῆς τους, μόλις βγαίνουν, «πιάνουν ἀμέσως δουλειὰ στὴν παλιά τους τέχνη»… Παράδειγμα ὁ 58χρονος δολοφόνος, πού κατακρεούργησε τὴν 32χρονη κοπέλλα γιά… 25 εὐρώ!

• Τὸ φοβερό μέ τοὺς ἐγκληματίες τῶν διαφόρων τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων, εἶναι ὅτι αἰσθάνονται… πιό ἄνετα μὲ τὶς ἰδεοληψίες κυβερνητικῶν παραγόντων! Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τυχαῖο, ὅτι ὁ γυιὸς τοῦ προέδρου τῆς Βουλῆς ἔσπευσε ἀπὸ τοὺς πρώτους νὰ ὑποδεχθῆ καὶ νὰ ἀγκαλιάση τὸν Κουφοντίνα μόλις πέρασε τὴν πόρτα τῆς φυλακῆς!

.              Καὶ μπορεῖ βεβαίως ὁ γυιὸς νὰ τρέφη συμπάθεια στὸν Κουφοντίνα καὶ στὸν ὁποιονδήποτε ἐγκληματία τύπου Κουφοντίνα. Ἀλλ’ ὁ πατέρας, ὡς πρόεδρος τῆς Βουλῆς, ὑποτίθεται, ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς νομίμου τάξεως! Καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ διαχωρίση τὴ θέσι του ἀπὸ τὴν φιλοσυμμοριακὴ ἐνέργεια τοῦ γυιοῦ του.

• Ἐμεῖς ὡς χριστιανοὶ, τούς ἀγαπᾶμε ὅλους, καὶ ὅσους βρίσκονται στὴ φυλακή ἐξ ἀνθρωπίνου πάθους ἢ λάθους καὶ ὅσους εἶναι σκληροὶ ἀκόμα καὶ πωρωμένοι. Καὶ γιὰ ὅλους εὐχόμαστε ἀλλαγή καί μετάνοια. Ἂν ἕνας ληστὴς μὲ τὴ μετάνοια ἔγινε ἔνοικος (καί πρῶτος μάλιστα) τοῦ παραδείσου, γιατί νὰ μὴν ἔχουμε τήν ἐλπίδα, ὅτι καί σύγχρονοι «συνάδελφοί» του μποροῦν νὰ σωθοῦν;

.            Ἄλλο ὅμως εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ ἀλλαγή, σωφρονισμὸ καὶ μεταμόρφωσι, καὶ ἄλλο ἡ ἀνοχὴ τῆς Πολιτείας στὸ ὠργανωμένο ἔγκλημα! Ἄλλωστε ὁ φορέας, πού λέγεται κράτος, «οὐκ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ» (Ρωμ. ιγ´ 4). Τὸ αἷμα τόσων ἀθώων «βοᾷ» (Γεν. δ´ 4).