ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ καὶ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ προθέσεις Φαναρίου καὶ Βατικανοὺ σὲ δύο σοβαρὰ ζητήματα

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                Τὶς προθέσεις τοῦ Φαναρίου καὶ τοῦ Βατικανοῦ σὲ δύο σοβαρὰ ζητήματα παρουσιάζουν μὲ ἐκτενὲς κοινὸ κείμενό τους στὴν γαλλικὴ ἐφημερίδα Le Figaro, στὶς 22 Ἀπριλίου 2023 (σελὶς 17), ὁ Ἑλληνορθόδοξος Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος (Πλουμῆς) καὶ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ Ματιὲ Ρουζὲ (Matthieu Rouge).
.                Τὰ δύο ζητήματα ποὺ ἔθεσαν οἱ δύο ἀξιωματοῦχοι εἶναι ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα καὶ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ ἐπιχείρηση ὑλοποίησής τους εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ προκαλέσει νέα προβλήματα στὴν ἤδη πληγωμένη ἑνότητα  τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὡς εὐκαιρία ὑλοποίησης τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ βλέπουν τὸ 2025, ποὺ εἶναι ἡ ἐπέτειος τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, κατὰ τὴν ὁποίαὁρίστηκε ὁ τρόπος καθορισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα καὶ ποὺ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ οἱΡωμαιοκαθολικοὶ θὰ ἑορτάσουν τὸ Πάσχα στὴν ἴδια ἡμερομηνία, 20 Ἀπριλίου. Τὴν ἕνωση τῶν Παπικῶν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ δύο κληρικοὶ τὴν τοποθετοῦν ἀργότερα, τὸ 2054, κατὰ τὴν 1000ετῆ ἐπέτειο ἀπὸ τοῦ Σχίσματος.
.                Στὸ κείμενο τοῦ Figaro  οἱ δύο κληρικοὶ γράφουν, μεταξὺ ἄλλων, γιὰ τὸν κοινὸἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα: «Ἕνας διάλογος ἐπὶ τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἔλαβε χώρα τὸ 2017 στὸ Χαλέπι, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν. Προτάθηκε τότε νὰἐπανέλθουν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ στὶς ἀρχὲς τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, δηλαδὴ νὰ ἑορτάζεται τὸΠάσχα τὴν Κυριακή, ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν πρώτη πανσέληνο μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία, ποὺβασίζεται στὸν μεσημβρινό, ποὺ διέρχεται ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἡ πρόταση θὰ ἐπετύγχανε μία ἡμερομηνία τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ποὺ δὲν θὰ ἦταν οὔτε αὐτὴ τῶν καθολικῶν καὶ τῶν προτεσταντῶν, οὔτε τῶν ὀρθοδόξων, ἀποφεύγοντας ἔτσι τὴν εὐθυγράμμιση ἑνὸς μέρους τῶν χριστιανῶν στὸ καλαντάρι τῶν ἄλλων. Μία τέτοια ἀπόφαση θὰ προκαλοῦσε βεβαίως ἀναστάτωση στοὺς χριστιανούς, ποὺ ἔχουν ἤδη τὸ προγραμματισμένο ἡμερολόγιό τους, ἀλλὰ θὰ συνιστοῦσεἕνα ἐξαιρετικὸ σημεῖο ἑνότητας, εὐεργετικὸ κατ’ ἀλήθεια γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου ὅλου».Ὑπονοεῖται ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι προσδιορίζουν τὸ Πάσχα μὲ τὸ παλαιὸ – ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ἐνῶ οἱκαθολικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες μὲ τὸ διορθωμένο γρηγοριανό, τὸ ὁποῖο προτείνουν νὰ ἐφαρμοστεῖκαὶ στὸν νέο προσδιορισμὸ τοῦ Πάσχα.
.                Ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τηρεῖ μέχρι σήμερα τὸν σύμφωνα μὲ τὸν Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθορισμὸ τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας κατὰ τὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ποὺ τότε ἴσχυε. Σημειώνεται ὅτι οἱσλαυικὲς ἐκκλησίες τηροῦν τὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο καὶ στὶς ἀκίνητες ἑορτές, ὅπως λ.χ. στὰΧριστούγεννα,  καὶ ἔχουν μὲ τὶς ὑπόλοιπες, ποὺ ἀκολουθοῦν  τὸ διορθωμένο γρηγοριανὸἡμερολόγιο, ὅπως μὲ τὴν  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος,  13 μέρες διαφορά. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ οἱσλαῦοι Ὀρθόδοξοι δὲν ἐπιθυμοῦν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ρωμαιοκαθολικοὺς εἶναι καὶδιότι δὲν θέλουν νὰ συγχέονται μὲ τοὺς οὐνίτες. Ἡ Οὐνία ἀποτελεῖ προσηλυτιστικὸ ἐπινόημα τῶνἰησουιτῶν σὲ βάρος κυρίως τῶν Σλαύων Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ οἱ οὐνίτες κληρικοὶ εἶναι ρωμαιοκαθολικοὶ μὲ ἔνδυμα ὀρθοδόξου κληρικοῦ.
.                Τὸ 1977 καὶ σὲ συνέδριο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, μὲ σκοπὸ τὸν καθορισμὸ κοινῆς Κυριακῆς ἑορτασμοῦ τοῦ χριστιανικοῦ Πάσχα ἀπὸ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὁκαθηγητὴς Ἀστρονομίας καὶ ἀκαδημαϊκὸς κ. Γεώργιος Κοντόπουλος πρότεινε «ὁ ὑπολογισμὸς τῆςἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου Πάσχα νὰ διορθωθεῖ τὸ ταχύτερο δυνατό». Ὡς ἕναἀστρονομικὸ πρόβλημα ποὺ χρήζει διόρθωσης ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους θεωροῦν τὸν καθορισμὸ τῆςἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα οἱ παλαιότεροι Ἕλληνες ἀστρονόμοι Δημ. Αἰγινίτης, Δημ. Κωτσάκης. Δημ. Κατσῆς καὶ Κων. Χασάπης.
.                Πάντως ἡ τυχὸν μονομερὴς καὶ χωρὶς προηγούμενη συνεννόηση μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲςἘκκλησίες συμφωνία τοῦ Φαναρίου γιὰ κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς καθολικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντες θὰ προκαλέσει νέα ἀναταραχὴ στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ ἐπισήμαναν καὶστὸ κοινὸ κείμενό τους οἱ δύο προαναφερθέντες κληρικοὶ καὶ τὸ εἶχε σαφῶς διατυπώσει ὁμακαριστὸς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Δημήτριος τὸ 1974, ὅταν πρότεινε τὸν καθορισμὸ«σταθερᾶς Κυριακῆς διηνεκῶς ἀπὸ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἑνὸς χριστιανικοῦ Πάσχα ὑφ’ ἁπάντων τῶν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη  Χριστιανῶν», μετὰ ὅμως «πρῶτον πανορθόδοξον καὶ δεύτερον παγχριστιανικὴν συμφωνίαν».
.                Ἂν τὸ θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μπορεῖ νὰ προκαλέσει περαιτέρω ἀναστάτωση στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ θέμα τῆς ἑνώσεως μὲ τοὺς ρωμαιοκαθολικοὺς θὰ εἶναι τὸ καίριο πλῆγμα σὲ αὐτήν. Στὸ κοινὸ κείμενό τους οἱ δύο κληρικοὶ τονίζουν ὅτι τὸ  βῆμα τοῦ κοινοῦἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα «θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τὸ ξεκίνημα τῶν νέων διαδρομῶν πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα, ποὺ δὲν εἶναι ἀνέφικτη, οὔτε κατὰ ἀνθρώπινη ἄποψη». Καὶ συνεχίζει τὸ κείμενο:
«Ὁ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς (Σημ. γρ. Δὲν ἀναφέρεται ποιὸς) εὔχεται τὴν πλήρη ἑνότητα γιὰ τὸ 2054 – δὲν μένουν παρὰ 31 χρόνια γιὰ νὰ προετοιμασθεῖ – προκειμένου νὰ κλείσει καταλλήλως ἡ δυσάρεστη “παρένθεση” τῶν χιλίων ἐτῶν τοῦ μεγάλου σχίσματος. Ὁ ἄλλος (Σημ. γρ. Οὔτε αὐτοῦ ἀναφέρεται τὸ ὄνομα) ἀναφέρει ὅτι ἕνα καλὸ πρῶτο βῆμα θὰ ἦταν ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα ἀπὸ τὸ2025 καὶ μετά. Στὶς κοινότητές μας σὲ αὐτοὺς ποὺ ἡγοῦνται στὶς Ἐκκλησίες μας λέμε μὲ μία καρδιὰστὸ φῶς τοῦ Πάσχα: “Δὲν φοβούμεθα γιὰ αὐτὸ τὸ μεγάλο καὶ ὄμορφο βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς γιὰ νὰμαρτυρήσουμε τὴν Ἀνάσταση!”».
.                Σημειώνεται ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Ναντὲρ Ματιὲ Ρουζὲ εἶναι 57 ἐτῶν, προέρχεται ἀπὸἀρχοντικὴ οἰκογένεια –ἡ μητέρα του ἦταν συνεργάτιδα τοῦ Ρομπὲρ Σουμάν–, καὶ ἔχει ἀναλάβει τὴν εὐθύνη τῆς ἀνάκαμψης τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας στὶς συνειδήσεις τῶν Γάλλων καὶ ὄχι μόνο, μετὰ τὰ τόσα ἀρνητικὰ ποὺ ἔχουν συσσωρευτεῖ σὲ βάρος τῶν κληρικῶν της. Πρὸς τοῦτοἔγραψε τὸ βιβλίο «L’ Eglise n’ a pas dit son dernier mot: petit traite d’ antidefaitisme catholique», Paris, Robert Laffont, 2014 (Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει πεῖ τὴν τελευταία της λέξη: μικρὸ ἐγχειρίδιο κατὰτῆς ἡττοπάθειας τῶν καθολικῶν). Στὴ μεθόδευση ἀνάκαμψης τῆς Ρ/Κ Ἐκκλησίας ἐντάσσονται καὶοἱ προτάσεις ποὺ συνυπογράφει μὲ τὸν Γαλλίας. Ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας Δημήτριος Πλουμὴς εἶναι καλὸς κληρικός, πού, φυσικά, ὑπακούει στὸ Φανάρι.
.                Ἡ βεβαιότητα περὶ τῆς ἄρσης τοῦ σχίσματος  τὸ 2054 ἀπὸ τοὺς δύο κληρικοὺς προκαλεῖἔντονο προβληματισμό, διότι τὸ κοινὸ κείμενο ἀσφαλῶς ἐγράφη μὲ τὴν ἔγκριση τῶν προϊσταμένων τους, τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Καὶ ὁ μὲν Πάπας εἶναι ἀπόλυτος μονάρχης, πορεύεται μὲ τὰ δόγματα τοῦ Πρωτείου καὶ τοῦ ἀλαθήτου καὶ μπορεῖ νὰμεθοδεύει καὶ νὰ πράττει κατὰ τὸ δοκοῦν. Στὴν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει ἄλλη ἐκκλησιολογία. Μπορεῖ ὁσημερινὸς Πατριάρχης νὰ ἐπιδιώκει νὰ τὴν ἀλλάξει, ὅμως δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο. Σημειώνεται ὅτι σήμερα τὸ Φανάρι ἔχει ἀπὸ παγωμένες ἕως ἐχθρικὲς σχέσεις μὲ τὶς δέκα ἀπὸ τὶς 14 τοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες (Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Πολωνίας, Ἀλβανίας καὶ Τσεχίας – Σλοβακίας).-

Διαφήμιση

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Δεκαπέντε χρόνια χωρὶς Χριστόδουλο

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                 Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ἦταν ξημερώματα τῆς 28ης Ἰανουαρίου 2008. Στὸ διάστημα τῆς ἀσθενείας τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας φάνηκαν οἱ χαρακτῆρες τῶν ἀνθρώπων: Τοῦ ἰδίου τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τῶν πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν, τῆς ἰντελιγκέντσιας τῆς χώρας, τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ. Φάνηκε ἐπίσης ἡ σημασία ποὺ ἔδινε ὁ διεθνὴς παράγων στὴ θέση τοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ τὸν ἤθελε ἄφωνο καὶ πάντα συμπλέοντα μὲ τὶς ἀποφάσεις του.
.                 Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος ἀποτέλεσε καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἀσθενείας τουπαράδειγμα πίστης καὶ ἐμπιστοσύνης στὸν Θεό, γενναιότητας στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθενείας του, συγχωρητικότητας καὶ ταπείνωσης ἔναντι ὅσων τὸν πολέμησαν – πολιτικῶν, κληρικῶν, διανοητῶν καὶ δημοσιογράφων. Καθ’ ὅλη τὴν βαρύτατη ἀσθένειά του διατήρησε τὴν ἀμεσότητα τῆς σχέσης μὲ τὸ ποίμνιό του καί, ὅπου τοῦ δινόταν ἡ εὐκαιρία καὶ μποροῦσε, δίδασκε, ἔστελνε μηνύματα, παρηγοροῦσε, αὐτός, ὁ πονεμένος καὶ ἕως τὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ἕνα παράδειγμα: Ὅταν ἦταν στὸ Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο βαρύτατα ἀσθενῶν καὶ πληροφορήθηκε ὅτι ἕνας τῶν θεραπόντων του ἰατρῶν ἀδικήθηκε κατὰ τὴν ἐκλογή του σὲ καθηγητή, ἔδειξε ποιμαντικὸ καὶ ἀνθρώπινο ἐνδιαφέρον. Ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς νοσηλείας του παρακάλεσε καὶ ἔκανε τὸ πᾶν, νὰ ἀρθεῖ ἡ ἀδικία.
.                 Σημειώνω ὅτι, ὅταν τὴν Παρασκευή, 8 Ἰουνίου 2007, ἐτέθη θέμα νὰ εἰσαχθεῖ ἐπειγόντως σὲ νοσοκομεῖο, ἐπέλεξε συνειδητὰ τὸ Ἀρεταίειο, τὸ ὁποῖο ἀνήκει στὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶν. Ἱδρύθηκε τὸ 1898 μὲ κληροδότημα ὕψους ἑνὸς ἑκατομμυρίου δραχμῶν τοῦ ἐπιφανοῦς καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς καὶ ἐθνικοῦ εὐεργέτου Θεοδώρου Ἀρεταίου. Στὸ 125 ἐτῶν κτίσμα του ὁἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος νοσηλεύθηκε ὡς ἁπλὸς ἀσθενὴς σὲ ἕνα μικρὸ λιτὸδωμάτιο τοῦ πρώτου ὀρόφου, δίπλα στὸ δωμάτιο ποὺ νοσηλεύθηκε καὶ ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, στὶς 8 Νοεμβρίου 1920. Τὸ δωμάτιο τοῦ Ἁγίου εἶναι σήμερα τόπος προσκυνήματος καὶπροσευχῆς τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν συγγενῶν τους. Ὅταν κάπως συνῆλθε καὶ στάθηκε στὰ πόδια του, πῆγε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, νὰ προσευχηθεῖ στὸν Ἅγιο.
.                 Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς νοσηλείας του καὶ ἕως τὴν κοίμησή του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ζήτησε νὰ ὑπάρχει πλήρης, εἰλικρινὴς καὶ σαφὴς ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ. Ἔδειξε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὶς συστάσεις καὶ στὴν θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῶν ἰατρῶν καὶ οὐδέποτε δυσφόρησε. Ἀντιμετώπισε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα καὶ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τοὺς ἔντονους –καμιὰ φορὰ ἀφόρητους– πόνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὑπέφερε καὶ τὴ μοναξιὰ στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας, στὴν ὁποία νοσηλεύθηκε ἀπὸ τὶς 13 ἕως τὶς 26 Ἰουνίου 2007.
.                 Ὅταν, ἀρχὲς Ἰανουαρίου 2008, ἐπιβαρύνθηκε ἡ κατάσταση τῆς ἀσθενείας του καὶζητήθηκε ἀπὸ τοὺς ἰατρούς του νὰ μεταφερθεῖ στὸ νοσοκομεῖο, ἐκεῖνος τὸ ἀρνήθηκε καὶ προτίμησε νὰ ἀναπαυθεῖ ἐν Κυρίῳ στὴν ἀρχιεπισκοπικὴ κατοικία, ἀφοῦ προεῖδε τὴν κοίμησή του. Μὲ τὴδημοσιευθεῖσα διαθήκη του ἀπεδείχθη ὅτι οὐδένα πόρο διέθετε, οὔτε κάποιο περιουσιακὸ στοιχεῖο. Τὰ κινητά, ποὺ ἦσαν δῶρα πιστῶν, τὰ ὁποῖα εἶχε δεχθεῖ ὡς Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἀρχιεπίσκοπος, καταμετρήθηκαν καὶ διετέθησαν ἀπὸ τοὺς ἐκτελεστὲς τῆς Διαθήκης. Ὑπάρχουν καὶκειμηλιακὰ δῶρα ἀπὸ πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, ποὺ πρέπει νὰ βρίσκονται κάπου στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ στοιβαγμένα. Τὰ καταλογογραφημένα περίπου 3.500 βιβλία του, κατὰ μαρτυρία κληρικοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, βρίσκονται στὴν δημιουργηθεῖσα βιβλιοθήκη της, ὅπως ἦταν ἡ θέληση τοῦ ἐκλιπόντος.
.                 Ὁ μόνος ἐν ζωῇ στενὸς συγγενὴς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἦταν ὁ κατὰ δέκα χρόνια πρεσβύτερος ἀδελφός του Ἰωάννης Παρασκευαΐδης. Ἦταν ἄγαμος λαϊκὸς καὶ ζοῦσε ἀσκητικὴ ζωή. Ἦταν ἀπόφοιτος τῆς  Ἀνωτάτης Ἐμπορικῆς Σχολῆς (ΑΣΟΕΕ) καὶ ἦταν συνταξιοῦχος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ ἀδελφοῦ του ἔζησε τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του στὸἘκκλησιαστικὸ Γηροκομεῖο Αἰγίου, μὲ τὴ φροντίδα τοῦ τότε Μητροπολίτου Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου. Ὁ Ἰωάννης Παρασκευαΐδης προσέφερε ὅσο ζοῦσε στὸ ἐν λόγῳ Ἵδρυμα  τὴ σύνταξή του.
.                 Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀσθενείας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες, ἀνεξαρτήτως Κόμματος καὶ ἰδεολογίας,  ἔδειξαν τὴν πρὸς αὐτὸν συμπάθειά τους καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὴν πορεία τῆς ὑγείας του. Τὰ ἴδια συναισθήματα ἔδειξαν καὶ σχεδὸν ὅλοι οἱἐκκλησιαστικοί, τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Διασώζονται δηλώσεις καὶ ἐπιστολὲς πρὸς τὸν Μακαριστό, μάρτυρες αὐτοῦ τοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἀντιθέτως, ἡ ἰντελιγκέντσια, ἡ συντριπτικὴπλειονοψηφία τῆς ὁποίας τὸν πολέμησε μὲ ἀγριότητα, οὐδεμία συγκίνηση ἔδειξε, οὐδεμία συμπάθεια. Μᾶλλον ἀνακουφίστηκε ἀπὸ τὴν ἀδυναμία του νὰ ἀσκεῖ τὴ διακονία του… Ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ λαός, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος τῆς ἀσθενείας του,  ἦταν κοντά του. Χιλιάδες τὰμηνύματα, ποὺ ἔλαβε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ πολὺς κόσμος παρέμενε στὸ πεζοδρόμιο ἔξω ἀπὸ τὸΝοσοκομεῖο, γιὰ νὰ μάθει περὶ τῆς ἐξέλιξης τῆς ἀσθενείας του. Ἡ δημοφιλία τοῦ μακαριστοῦπαρέμενε σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα, ἦταν περίπου στὸ 85%, ἀλλὰ ὁ ἴδιος δὲν ἦταν πιὰ στὶς ἐκκλησιαστικὲςἐπάλξεις.
.                 Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε, ἀγάπησε καὶ ὑπηρέτησε Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι τὰ δύο τελευταῖα πρὸ τῆς ἀσθενείας του ταξίδια ἦσαν στὴν Κύπρο καὶ στὴΜακεδονία, λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση τῆς ἀσθενείας του. Στὴν Κύπρο τὸ ἐπίσημο ταξίδι του διήρκεσε ἀπὸ τὶς 29 Ἀπριλίου ἕως τὶς 6 Μαΐου 2007. Κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του μὲ νεανικὸ σφρίγος ἐπισκέφθηκε τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ ὅλες τὶς Μητροπόλεις – καὶ αὐτὲς τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν– καὶ τὰ Μοναστήρια τῆς Μεγαλονήσου, καθὼς καὶ τόπους μαρτυρίου καὶ δολοφονίας ἀγωνιστῶν γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Μίλησε σὲ ἀνοικτὲς συγκεντρώσεις, συχνὰ ἀπὸ στήθους. Ἐπισκέφθηκε καὶ μίλησε στοὺς μαθητὲς καὶ τὶς μαθήτριες τοῦ ἱστορικοῦ Παγκυπρίου Γυμνασίου Λευκωσίας καὶ σὲ ἄλλες συγκεντρώσεις νέων στὸ ναὸ τῆς Φανερωμένης Λευκωσίας, ὅπου ὁ ἐθνικὸς ἥρωας παπα-Σταῦρος Παπαγαθαγγέλου μυοῦσε νέους στὸν ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ καὶ στὴν Πάφο, τόπο καταγωγῆς τοῦ μαθητῆ ἐθνομάρτυρα Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.
.                 Κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴ Γραμμὴ ἀντιπαρατάξεως στὴ Δερύνεια, ὅπου βρίσκεται τὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο τῆς κατεχόμενης πόλης – φαντάσματος Ἀμμοχώστου ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε συγκινημένος:
«Βλέποντας τὴν Ἀμμόχωστο τόσο κοντά, ἀλλὰ συνάμα καὶ τόσο μακριά, πλάθουμε τὰ ὄνειρά μας γιὰ τὸ μέλλον. Ξέρω τὸν πόνο τῆς προσφυγιᾶς, τὸν ὁποῖο νιώθετε (Σημ. Ὁ ἴδιος ἦταν παιδὶ προσφυγικῆς οἰκογένειας). Εἶναι πιὸ μεγάλος, ὅταν ἀναγκάζεται κανεὶς νὰ γίνει πρόσφυγας στὴν ἴδια του τὴν πατρίδα. Σημασία, ὅμως ἔχει νὰ κρατοῦμε τὶς μνῆμες μας ζωντανές, τὴν Ἱστορία καὶτὴν Ἀλήθεια, ποὺ εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς λησμονιᾶς…».
.                 Στὶς 3 Ἰουνίου 2007 ταξίδεψε στὴν Ἔδεσσα, ὅπου ἐκφώνησε λόγο γιὰ τὴν 100ή ἐπέτειο τῆς δι’ ἀπαγχονισμοῦ δολοφονίας τῶν Μακεδονομάχων καὶ ἐθνομαρτύρων Τέλλου Ἄγρα καὶἈντώνη Μίγγα. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα τόνισε: «Βαριὰ ἡ παρακαταθήκη τῶν ἡρώων τοῦ ΜακεδονικοῦἈγώνα καὶ ἀσήκωτη ἡ κληρονομιά τους. Αὐτὴν ποὺ σήμερα ὑποβαθμίζουν ἢ καὶ καταδικάζουν εἰς μαρασμὸν τὰ συμφέροντα τῶν κριτῶν τῆς Γῆς καὶ τὰ φερέφωνά των, ποὺ σὲ ὅλες τὶς κλίμακες κανοναρχοῦν τὸ τροπάριο τῆς εἰρήνης, τοῦ διαλόγου, τῆς ἀνεκτικότητας, τῆς προσέγγισης λαῶν καὶ πολιτισμῶν ὑπὸ ἕναν ὅρον: τὴν ἀπάρνηση τῆς ἱστορίας μας, τὴν ἀπάλειψιν τῶν θυσιῶν τῶν πατέρων μας, τὸν εὐνουχισμὸν τῆς νεολαίας, μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τῆς σεξομανίας καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης  ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς θρησκείας, τῶν θεσμῶν, τῆς οἰκογένειας. Ἔτσι ὅμως ἐκκολάπτονται ἢ ἐπιχειρεῖται νὰ ἐκκολαφθοῦν ἐφιάλτες καὶ γραικύλοι, ἕτοιμοι νὰ τὰ παραδώσουν ὅλα καὶ νὰ πουλήσουν τὰ ἠθικὰ καὶ ἐθνικά τους πρωτοτόκια στὴν ἀγορὰ τῶν συνειδήσεων. Ἀλλ’ εὐτυχῶς, ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ ἀντιστέκεται μέχρις ὥρας. Καθῆκον μας νὰ τὴν στηρίξουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις». Ὁ μακαριστὸς δὲν ζοῦσε, ὅταν ψηφίστηκε, ὅπως ψηφίστηκε, ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶνἙλλήνων ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν…
.                 Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος πέντε ἡμέρες μετὰ τὴν ὁμιλία του στὴν Ἔδεσσα εἰσῆλθε στὸ νοσοκομεῖο καὶ ἡ ἀσθένεια, ποὺ διαγνώσθηκε, τὸν ὁδήγησε στὸν θάνατο μετὰ ἀπὸ περίπου ἑπτὰ μῆνες. Στὸ διάστημα αὐτὸ δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ ποίμνιό του καὶ νὰ ἐργάζεται, νὰστέλνει μηνύματα ἐλπίδας, ἀγάπης καὶ παρηγοριᾶς. Στὸ τελευταῖο, πρωτοχρονιάτικο μήνυμα τοῦ 2008 ἔγραψε, μεταξὺ ἄλλων: «Σταθῆτε ὅλοι ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις σας καὶ μὴν ξεπουλήσετε τὰ πρωτοτόκιά μας. Διδάξτε στὰ παιδιὰ σας τὴν ἀλήθεια, ὅπως τὴν ἐβίωσαν οἱ ἀείμνηστοι Πατέρες μας. Ὁ λαός μας ξέρει νὰ ὑπερασπίζεται τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά του. Τὸ ἔχει κατ’ ἐπανάληψη ἀποδείξει. Καὶ θὰ τὸ ἀποδείξει καὶ πάλι. Ἀντίσταση καὶ Ἀνάκαμψη. Γιὰ νὰ ξαναβροῦμε ὅ, τι ἔχουμε χάσει, γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦμε ὅ, τι κινδυνεύει». Λίγες ἡμέρες μετὰ πονοῦσε πολὺ καὶ οἱ δυνάμεις του τὸν ἄφηναν, ἕως τὴν ἀνάπαυσή του. Αἰωνία του ἡ μνήμη.-   

ΕΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙ, ΕΝ ΑΓΑΠῌ ΚΑΙ EΝ ΑΛΗΘΕΙᾼ (Τά σύγχρονα ἐκκλησιολογικά προβλήματα καί προτάσεις γιά τήν θεραπεία τους) [Ἀρχιμ. Ἀθαν. Ἀναστασίου]

Ἐν Συνειδήσει, ἐν Ἀγάπῃ καί ἐν Ἀληθείᾳ

ΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΡΡΙΖΩΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΜΕΤΑΤΙΘΕΤΑΙ

Τό κακό ξερριζώνεται, δέν μετατίθεται

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.              Θά ἔδινε ποτέ ὁ Χριστός «βελούδινη λύσι» στό πρόβλημα τῆς βεβηλώσεως τοῦ Ναοῦ καί τῆς ἀπατεωνιᾶς πού ὠργίαζε ἀπό ἀγύρτες τῆς θρησκείας; Φυσικά ὄχι! Τό φραγγέλιο ἦταν ἡ μόνη λύσις. Τό ξερρίζωμα τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων ἦταν τό πλέον ἐπιβεβλημένο. Τό λέμε αὐτό, διότι ἀκούστηκε καί γράφτηκε παντοῦ, ὅτι στή βεβήλωσι τοῦ ἱεροῦ χώρου τῶν Ἁγίων Ἰσιδώρων στό Λυκαβηττό θά δοθῆ «βελούδινη λύσις»! Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος δέν ἔχει δώσει δείγματα ὅτι φοβᾶται ἀγύρτες καί ἀπατεῶνες. Ἔχει τό σθένος νά ἀποβάλλη τύπους, πού ἐκμεταλλεύονται τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων καί παριστάνουν τούς ψευτοθαυματουργούς. Εἶναι στιβαρός οἰακοστρόφος. Δέν θέλουμε νά διανοηθοῦμε, ὅτι φοβᾶται ἕναν ρασοφόρο, πού ἀνακάλυψε τό «ποιεῖν σημεῖα καί τέρατα»!
.                   Ἄν φοβόταν ὁ ὑπεύθυνος καί γιά τό Λυκαβηττό ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε γιατί πρίν ἀπό μερικά χρόνια διέταξε ἀνακρίσεις γιά τό ὅλο πρόβλημα, πού κρύβει πολλά προβλήματα; Γιατί ὥρισε καταρτισμένους κληρικούς, πού ἐπί χρόνια ξεσκόνισαν καλά τήν ὑπόθεσι, ξεσκέπασαν ὅλα τά ὑφιστάμενα στό χῶρο τοῦ Λυκαβηττοῦ σκάνδαλα καί τοῦ παρέδωσαν ἕνα πόρισμα ἑκατοντάδων σελίδων, μέ πλῆθος τεκμηριωμένων κατηγοριῶν;
.                   Ἀσφαλῶς καί δέν φοβήθηκε ὁ Μακαριώτατος μερικούς παρατρεχάμενους στό παρεκκλήσι τοῦ Λυκαβηττοῦ. Γι’ αὐτό καί ὥρισε μέλη Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου. Τό ἄν ἔγινε ἡ δίκη ἤ ὄχι, αὐτό δέν τό γνωρίζουμε.
.                   Ἄν στό Λυκαβηττό ὅλα καλῶς γίνονταν καί γίνωνται, γιατί τά οἰκονομικά τοῦ παρεκκλησίου παρουσιάζουν σκανδαλώδη πτῶσι; Ἐνῶ τά ἄλλα παρόμοια παρεκκλήσια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἔχουν καί διαφάνεια, ἀλλά καί μέ τά ἔσοδά τους ἐνισχύουν τό ποικίλο ἔργο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τό παρεκκλήσι τοῦ Λυκαβηττοῦ παρουσιάζει παθητικό…
Καί νά φαντασθῆ κανείς, ὅτι καθημερινά στέκουν στήν οὐρά ἑκατοντάδες ἄνθρωποι γιά ν’ ἀνάψουν λαμπάδες, γιά νά ρίξουν τόν ὀβολό τους στό «παγκάρι», μέ τήν ἐλπίδα κάποιου… θαύματος!
.                   Ἄν δέ ἀληθεύη ὅτι ὁ ἐκεῖ παροικῶν προορίζεται γιά ἡγούμενος Μοναστηριοῦ, αὐτομάτως γεννιέται τό ἐρώτημα: Πῶς ἔνας ἔγγαμος ἱερέας θά γίνη ἡγούμενος; Ἄν ἔπαυσε να εἶναι ἔγγαμος, ποιό «θαῦμα» τόν κατέστησε ἄγαμο; Πέθανε ἡ παπαδιά του;
.                   Ἄν ὁ παροικῶν στό Λυκαβηττό μετατεθῆ ἀλλοῦ γιά νά κτίση μοναστήρι, ποιά εἶναι ἡ «ἀδελφότητά» του; Μέχρι σήμερα ἕνας νεαρός ἔχει καρῆ μοναχός. Ἀλλά καί ἄν παραχωρηθῆ ἐκκλησιαστική ἔκτασις στόν «θαυματουργό», ποιός ἐγγυᾶται ὅτι ἡ φήμη του ὡς θαυματουργοῦ δέν θά τόν ἀκολουθήση καί δέν θά τρέχη ὁ κοσμάκης καί στό νέο του στέκι, ἐπιζητώντας «σημεῖα καί τέρατα»;
.                   Καί ἄν τοῦ πάρουν, ὅπως λέγεται, τόν «σταυρό» πού «θαυματουργεῖ», ποιός σᾶς εἶπε, ὅτι δέν θά βρῆ ἄλλο σταυρό, νά συνεχίση τήν καλή του «δουλειά»;
.                   Ὅπου ἀπουσιάζει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, κάθε ψευδόχριστος, ψευδοπροφήτης καί ψευδοθαυματουργός ἐγκαθιστᾶ στίς ψυχές τήν ὀλιγοπιστία, τήν ψευδαίσθησι σωτηρίας  καί τήν ἀπελπισία.

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΧΑΪΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Δεκτὴ ἡ παραίτηση τοῦ Ἀχαΐας Ἀθανασίου

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                Μὲ συνοπτικὴ διαδικασία τὰ μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (ΔΙΣ) τῆς Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος στὴ συνεδρίασή τους τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2022, ἀποδέχθηκαν τὴν παραίτηση τοῦΜητροπολίτου Ἀχαΐας Ἀθανασίου (Χατζόπουλου) ἀπὸ τὴ θέση τοῦ διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦἈρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου διορίσθηκε νέος διευθυντὴς ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀπόστολος Καβαλιώτης. Στὸ σχετικὸ δελτίο Τύπου ἐγράφη ὅτι ἡ ΔΙΣ «ἐξέφρασε τὶς θερμὲς εὐχαριστίες Της πρὸς τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Ἀχαΐας κ. Ἀθανάσιο γιὰ τὶς πολύτιμες ὑπηρεσίες του σὲ αὐτὴ τὴ νευραλγικὴ θέση».
.                Ὁ παραιτηθεὶς Μητροπολίτης Ἀχαΐας γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1950. Εἶναι πτυχιοῦχος τῶν Φιλοσοφικῆς καὶ Θεολογικῆς Σχολῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ 1984 ἔλαβε τὸ διδακτορικό του δίπλωμα ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης, μὲ ἐπιβλέποντα καθηγητὴ τὸνἀείμνηστο Μητροπολίτη Διοκλείας Κάλλιστο Ware. Ἀπὸ τὸ 1983 ἕως τὸ 1994 ἐργάσθηκε ὡςἐπιμελητὴς χειρογράφων στὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη τῆς Ἑλλάδος. Ἀπὸ τὸ 1994 ἕως τὸ 1997 δίδαξε στὸ Ὀρθόδοξο Ἰνστιτοῦτο Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν τῆς Γενεύης καὶ ἕως καὶ ἐφέτος διδάσκει στὴΘεολογικὴ Ἀκαδημία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὴν Ἀλβανία. Τὸ 2000 ἐξελέγη ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία καὶ χειροτονήθηκε βοηθὸς Ἐπίσκοπος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Τὸ 2007 ἡ ΔΙΣ τὸν ἀνύψωσε, τιμῆς ἕνεκεν, σὲ Μητροπολίτη Ἀχαΐας.
.                Παρὰ τὶς πολλὲς δυσκολίες, ποὺ ἀντιμετώπισε ὁ Μητροπολίτης Ἀχαΐας, τὸ Γραφεῖο τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει εὐπρόσωπη παρουσία στὶς Βρυξέλλες. Μὲ ἐνέργειές του ἀγοράσθηκε στὴν βελγικὴ πρωτεύουσα ἀρχοντικὸ οἴκημα, ποὺ ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἔχει πολὺκαλὴ συνεργασία μὲ τοὺς Ἕλληνες Εὐρωβουλευτὲς  καὶ τοὺς ἐνημερώνει γιὰ τὶς ἀπόψεις τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ  πνευματικά, πολιτισμικὰ καὶ βιοηθικὰ ζητήματα. Γιὰ τὸν ἴδιο σκοπὸἔχει ἐπίσης συζητήσεις μὲ ἀξιωματούχους τῶν Βρυξελλῶν.
.                Παράλληλα ἔχει συνεργασία μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ ἑτεροδόξους ποὺ διαθέτουν ἀνάλογα γραφεῖα καὶ ἔχουν τὶς ἴδιες ἀπόψεις, ὥστε νὰ ὑπάρχει κοινὴ  φωνὴ ἔναντι τῶν ποικίλων ἰσχυρῶν λόμπις, ποὺ ἐπηρεάζουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Δέχεται ἐπίσης ἀντιπροσωπεῖες ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας, τὶς ὁποῖες ἐνημερώνει γιὰ τὸ ἔργο τῆςἀντιπροσωπείας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Μεταξὺ τῶν ἄλλων δέχθηκε τὸν Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα καὶ τοὺς Μουφτῆδες τῆς περιοχῆς, στοὺς ὁποίους ἀνέπτυξε τὰ ἰσχύοντα γιὰ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες στὴν ΕΕ. Ἀκόμη στὴν ἰστοσελίδα του τὸ Γραφεῖο φιλοξενεῖπροσωπικότητες, ποὺ παρεμβαίνουν στὰ δρώμενα τῆς Εὐρώπης.
.                Μία ἀπὸ τὶς σημαντικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς Βρυξέλλες ἦταν τὸ Συνέδριο, τὸ ὁποῖο ὀργάνωσε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὶς 4 ἕως τὶς 6 Μαΐου 2003, μὲθέμα «Ἀρχὲς καὶ ἀξίες γιὰ τὴν οἰκοδόμηση τῆς Εὐρώπης». Στὸ συνέδριο ἦσαν παρόντες ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος,  ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆςἙλλάδος κυρὸς Χριστόδουλος, ἀξιωματοῦχοι τῆς Ε.Ε., ἐκπρόσωποι τῆς τότε κυβέρνησης καὶ τῆςἀντιπολίτευσης καὶ ἐκπρόσωποι χριστιανικῶν δογμάτων. Ὁ Μητροπολίτης Ἀχαΐας θὰ εἶναι πλέον στὴ διάθεση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.- 

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἀπεβίωσε ὁ Κύπρου Χρυσόστομος – Ἱστορικῆς ἀξίας τὸ ἔργο του

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.               Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος ἀπεβίωσε σὲ ἡλικία 81 ἐτῶν μὲ ἀκμαῖες μέχρι τέλους τὶς πνευματικές του δυνάμεις. Ὡς Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου εὐλογήθηκε νὰ δεῖ ἐν ζωῇ νὰ πραγματοποιοῦνται ὅλα ὅσα ἐξάγγειλε στὸν ἐπιβατήριο λόγο του. Ὅσα δημιούργησε εἶναι μεγάλης ἐκκλησιαστικῆς, κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀξίας.
.               Πέντε εἶναι τὰ μείζονα ἐπιτελεσθέντα ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἔργα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ μετὰ ἀπὸ ὀκτώμισι αἰῶνες ἀποκατάσταση Συνόδου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας, δηλαδὴ Συνόδου μὲ τουλάχιστον δεκατέσσερις Ἐπισκόπους. Σημειώνεται ὅτι γιὰ νὰ μπορεῖ μία Αὐτοκέφαλη ὈρθόδοξηἘκκλησία νὰ ἐπιτελέσει καὶ τὸ ἔργο  Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου γιὰ Ἀρχιερέα ἀπαιτοῦνται  δεκατρεῖς Ἀρχιερεῖς καὶ ἕνας εἶναι ὁ κατηγορούμενος. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου διαθέτει δέκα ἑπτὰ Ἀρχιερεῖς καὶ ἕναν ἐφησυχάζοντα. Ἕως τὴν ἐκλογὴ τοῦ ἐκλιπόντος καὶ ἐπὶ ὀκτώμισι αἰῶνες ὑπῆρχαν τέσσερις ἕως ἐννέα ἀρχιερεῖς καὶ ἑπομένως, γιὰ νὰ συγκροτηθεῖ Συνοδικὸ δικαστήριο χρειαζόταν ἡ συνδρομὴ τῶν ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.
.               Τὸ δεύτερο ἦταν ἡ τακτοποίηση τοῦ μισθολογίου τοῦ ἐφημεριακοῦ κλήρου, μὲ τὴν ἐκ μέρους τοῦ ἀποβιώσαντος Ἀρχιεπισκόπου ἵδρυση Φορέα Μισθοδοσίας Ἐφημεριακοῦ Κλήρου. Ἐπὶτῶν ἡμερῶν του καὶ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ὅλοι οἱ ἱερεῖς πληρώνονται μὲ τὸνἴδιο μισθό, ἀνεξάρτητα ἂν ἀνήκουν στὴν πλούσια Ἀρχιεπισκοπὴ ἢ στὴν πτωχὴ Μητρόπολη τῆς Πάφου.
.               Τὸ τρίτο εἶναι ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἀνέγερση ἐκ θεμελίων καί, πρὸ ἔτους, ἐγκαινίαση στὴ Λευκωσία τοῦ νέου μεγαλοπρεποῦς καθεδρικοῦ ναοῦ ἀφιερωμένου στὸν Ἀπόστολο Βαρνάβα, ἱδρυτὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺἀνέλαβε Ἀρχιεπίσκοπος, στὶς 5 Νοεμβρίου 2006, εἶχε τὴν ἔννοια νὰ ἀνεγερθεῖ στὸν χῶρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καθεδρικὸς Ναός, ἀντάξιος τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καὶ τὸ πέτυχε.
.               Τὸ τέταρτο μείζονος σημασίας ἔργο εἶναι ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἱδρυθεῖσα καὶ ἔκτοτε λειτουργοῦσα Θεολογικὴ Σχολή. Πρὶν ἀπὸ τὸν ἐκλιπόντα Ἀρχιεπίσκοπο δὲν ὑπῆρχε Θεολογικὴ Σχολὴ στὴν Κύπρο καὶ ὅσοι ἤθελαν νὰ σπουδάσουν σὲ αὐτὴν ἔρχονταν στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς τῆς Ἀθήνας ἢ τῆς Θεσσαλονίκης.
.               Τὸ πέμπτο ἔργο μεγάλης κοινωνικῆς σημασίας εἶναι ἡ μὲ ἀπόφαση τοῦ ἐκλιπόντοςἱδρυθεῖσα Φοιτητικὴ Ἑστία στὴ Λεμεσό. Πρόκειται γιὰ τριακόσια (300) σύγχρονα διαμερίσματα μὲἐπίβλεψη τῆς καθαριότητας τῶν δωματίων καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου. Στὴ Λεμεσό, λόγῳ τοῦ ὅτι τὰ ἐνοικιαζόμενα δωμάτια εἶναι πολὺ λίγα σὲ σχέση μὲ τὴ ζήτηση, τὰ ἐνοίκια εἶναιἀπαγορευτικὰ γιὰ τοὺς φοιτητές. Φτάνουν καὶ τὰ 700-800 Εὐρώ. Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τὰ παρέχει μὲ250 Εὐρώ. Στὴν ἐνοικίαση περιλαμβάνονται καὶ τὰ παρεχόμενα ἠλεκτρικὸ ρεῦμα καὶ νερὸ καὶὑπάρχει ἐλεύθερο ἰντερνέτ.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καὶ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα 

 .               Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος μὲ παρρησία μιλοῦσε γιὰ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα τῆς Κύπρου. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἦταν κατὰ τοῦ Σχεδίου Ἀνὰν καὶ εἶχε κοινοποιήσει τὴν ἄποψή του. Σὲ συνέντευξή του στὸν «Ἐλεύθερο Τύπο» καὶ στὸν ὑπογράφοντα (16 Ἰουλίου 2008, σελ. 7) εἶχε τονίσει:
 .               «Δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ παίξουμε τὸ παιχνίδι τῶν Τούρκων. Αὐτὴ ἡ λεγόμενη “παρθενογένεση” (Σημ. γρ. Μὲ τὴν δημιουργία νέας κρατικῆς ὀντότητας στὴν Κύπρο καὶ ὄχι νὰπραγματοποιηθεῖ τὸ νόμιμο, δηλαδὴ ἡ ἔνταξη τῶν τουρκοκυπρίων στὴν ὑπάρχουσα κρατικὴ ὀντότητα, ποὺ εἶναι ἀνεγνωρισμένη ἀπὸ τὸν ΟΗΕ, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τοὺς ἄλλους διεθνεῖς ὀργανισμούς), ἂν ἰσχύσει, τότε ἀποενοχοποιεῖται ἡ Τουρκία καὶ θὰ εἴμαστε ἄξιοι τῆς τύχης μας. Θὰ διαλύσομε τὴν Κυπριακὴν Δημοκρατίαν καὶ δὲν θὰ ἔχομε κρατικὴν ὑπόστασιν. Καὶ σίγουρα θὰ ἔρθει ἡ ὥρα πού, ἂν κάνομε Ὁμοσπονδία, αὐτὴ θὰ καταρρεύσει καὶ θὰ ἔχομεν δύο κράτη. Ἡ Κύπρος ὅμως εἶναι πολὺ μικρὴ γιὰ νὰ ἔχει δύο κράτη. Δὲν μποροῦν νὰ ἐπιβιώσουν. Καὶὁποιαδήποτε στραβοτιμονιὰ θὰ ἀναγκάσει τὸν κυπριακὸ λαὸ νὰ φύγει ἀπὸ τὴν γῆ τῶν πατέρων του. Οἱ μόνοι ποὺ θὰ μείνουν θὰ εἴμαστε ἐμεῖς, οἱ κληρικοί, γιὰ νὰ κλαῖμε τὴ μοίρα μας. Δὲν θὰμποροῦμε νὰ προσφέρουμε τίποτε. Ἡ Κύπρος θὰ τουρκοποιηθεῖ. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμεθα πολὺπροσεκτικοί».
.               Καὶ στὴν ἐρώτησή μας ἂν εἶναι ἀπαισιόδοξος γιὰ τὸ μέλλον τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος μᾶς ἀπάντησε:
«Ὄχι, ἀλλὰ τὰ λέγω ὠμά, γιὰ νὰ εἴμαστε ὅλοι σὲ μία ἐθνικὴ ἐγρήγορση. Ἔχομε βαθιὲς ρίζες καὶ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ξεριζωθοῦν ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν Κύπρο. Μόνο ἂν ἐμεῖς θελήσομε νὰ κόψομε μόνοι μας τὲς ρίζες μας, ἐ! τότε θὰ εἴμεθα ἄξιοι τῆς τύχης μας. Αὐτὸ θὰ εἶναι αὐτοκτονία».

      Ὁ ἐκλιπών, τὰ διορθόδοξα ζητήματα καὶ τὸ Οὐκρανικὸ

 .               Στὰ Διορθόδοξα ζητήματα ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος γενικῶς τήρησε στάση ἀγάπης, ὑποστήριξης  καὶ φροντίδας πρὸς τὸ Φανάρι. Εἶναι ἐνδεικτικὴ ἡ πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες καὶ ἐνῶ ἦταν σοβαρὰ ἀσθενὴς δωρεὰ πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τοῦἀρχοντικοῦ οἰκήματος στὶς Βρυξέλλες, στὸ ὁποῖο στεγαζόταν τὸ Γραφεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Τὸ Γραφεῖο ἔκλεισε καὶ δὲν λειτουργεῖ πλέον… Ἐπίσης πάντα θυμόταν τὶς λογίες πρὸς τὸ Φανάρι.
.                Ὡς πρὸς τὴν θέση του στὸ Οὐκρανικὸ ἄλλαξε τρεῖς φορὲς τὴν ἄποψή του. Στὴν πρώτη ἦταν ἀναφανδὸν ὑπὲρ τοῦ δικαίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἔναντι τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας, πού,  ἡ γεωπολιτικὴ τοὺς κατέστησε τὴν ἐπίσημη κρατικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Φαναρίου. Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, τὴν 26η Ἰουλίου 2018, τονίζει:
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου οὐδέποτε θὰ ἀποστεῖ ἀπὸ τῆς θέσεως στὴν ὁποία πολλάκις Σᾶς ἔχουμεἐκθέσει, καὶ θὰ στηρίξει μὲ ὅλες της τὶς δυνάμεις τὴ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία. Θεωρεῖ τὴ θέση αὐτὴ δίκαιη καὶ κατὰ πάντα δικαιολογημένη. Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ πνευματικές Σας ρίζες καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποχωριστεῖτεἀπὸ αὐτές».
.               Στὴ συνέχεια ἄλλαξε ἄποψη. Βλέποντας ὅτι τὸ Φανάρι ἦταν ἀνένδοτο καὶ δὲν δεχόταν ὁποιαδήποτε συζήτηση, οὔτε πανορθόδοξη Σύνοδο, οὔτε κὰν Σύνοδο τῶν Προκαθημένων τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν σκέφθηκε νὰ πάρει τὴν πρωτοβουλία καί, παρὰτὴν ἀσθένειά του, νὰ προσπαθήσει νὰ φέρει σὲ ἐπικοινωνία Μόσχα καὶ Φανάρι, ὥστε νὰσταματήσει τὸ σχίσμα, ποὺ ἔχει προκληθεῖ. Στὴν ἀρχὴ πῆρε μαζί του καὶ τὸν ἈρχιεπίσκοποἈλβανίας Ἀναστάσιος, ποὺ καὶ ἐκεῖνος ἤθελε τὴν καταλλαγὴ στὴν ἀντάρα ποὺ προέκυψε. Οἱ δύο Πρωθιεράρχες συναντήθηκαν μὲ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη στὸ Σάλσμπουργκ τῆς Αὐστρίας στὶς 2 Μαρτίου 2019, τοῦ μίλησαν γιὰ τὴν πρωτοβουλία τους καὶ πρότειναν σύσκεψη τῶν Προκαθημένων ὑπὸ τὴν προεδρία του. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀντεῖπε ὅτι μία τέτοια συνάντηση ἁπλῶς θὰἐπισημοποιοῦσε τὸ χάσμα καὶ τὴν ἀπέρριψε. Μετὰ τὴν ἄρνηση τοῦ  κ. Ἀναστασίου νὰ ἀναγνωρίσει τοὺς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου συνέχισε μόνος τὴν ἀπέλπιδα προσπάθειά του νὰ ὑπάρξει καταλλαγὴ μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας, ποὺ δὲν εἶχε ἀποτέλεσμα.
.               Στὴν τρίτη φάση του ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ἄλλαξε ἄρδην ἄποψη. Μετὰἀπὸ ἐπίσκεψη στὸ Φανάρι καὶ τὶς συζητήσεις ποὺ εἶχε μὲ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη ὁ κ. Χρυσόστομος γύρισε ἀλλαγμένος στὴν Κύπρο. Ἦταν πλέον ἀποφασισμένος νὰ ἀπαρνηθεῖ τὰ ὅσα ἐπισήμως εἶχε δηλώσει γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ καὶ στὶς 24 Ὀκτωβρίου 2020 μνημόνευσε ὡς κανονικὸ τὸν σχισματικὸκρατικὸ Ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρανίας Ἐπιφάνιο. Ἡ ἐνέργειά του προκάλεσε ἀναστάτωση στοὺς κόλπους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ποὺ ἀκόμη ὑπάρχει.-

Ποιός ὁ ἐκλιπὼν

 .               Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, κατὰ κόσμο Ἡρόδοτος Δημητρίου, εἶχε γεννηθεῖστὶς 10 Ἀπριλίου τοῦ 1941 στὸ χωριὸ Τάλα τῆς Πάφου. Ἀγαποῦσε πολὺ τὸ χωριό του καὶ ὅσο ἦτανἈρχιεπίσκοπος καὶ τοῦ τὸ ἐπέτρεπαν οἱ ὑποχρεώσεις καὶ οἱ δυνάμεις, τοῦ ἄρεσε νὰ ἐπισκέπτεται τὸταπεινὸ πατρικό του σπίτι καὶ νὰ συναντιέται ἐκεῖ μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ τοὺς φίλους του. Τὸν ἀνέπαυε ψυχικά.
.               Ἀπὸ μικρὸς θέλησε νὰ γίνει ἄγαμος κληρικός. Δώδεκα ἐτῶν, τὸ 1953, καὶ ἕως τὸ 1963 ἦταν δόκιμος μοναχὸς στὸ ἱστορικὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, ποὺ εἶναι κοντὰ στὸ χωριό του. Εἴκοσι δύο ἐτῶν ἐκάρη στὴ Μονὴ μοναχός, χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μὲὑποτροφία σπούδασε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Τὸ 1972 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, ἔλαβε τὸ ὀφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτη καὶ ἐξελέγη ἡγούμενος τῆς ἴδιας Μονῆς ἕως τὸ1978, ὅταν ἐξελέγη Μητροπολίτης Πάφου. Τὸ 2006 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος.

 .               Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου κατέστη Αὐτοκέφαλη μὲ ἀπόφαση τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τὸ 431 στὴν Ἔφεσο. Εἶναι δηλαδὴ  ἀπὸ τὶς πρῶτες Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες.Ἐπίσης μὲ αὐτοκρατορικὴ ἀπόφαση ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ἔχει τὰ αὐτοκρατορικὰπρονόμια νὰ φέρει πορφυρὸ μανδύα, νὰ κρατεῖ ἀντὶ ποιμαντορικῆς ράβδου αὐτοκρατορικὸ σκῆπτρο καὶ νὰ ὑπογράφει, ὅπως ὁ αὐτοκράτορας, μὲ ἐρυθρὰ μελάνη, προϊὸν τοῦ κινναβάρεως, θειούχου ὀρυκτοῦ τοῦ ὑδραργύρου.-

ΟΙ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ (Γ.Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ Καστελλοριζιοὶ δὲν εἶναι μόνοι

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                    Τὸ Καστελλόριζο εἶναι τὸ νησί, στὸ ὁποῖο κυρίως προσκρούουν οἱ ἐπεκτατικὲς βλέψεις τῆς Τουρκίας στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Τὸ Καστελλόριζο, ποὺ ἐπισήμως ὀνομάζεται Μεγίστη, ἀφοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο νησὶ στὴν περὶ αὐτὸ συστάδα δεκατεσσάρων νήσων, νησίδων, καὶ βραχονησίδων. Τὰ χωρικὰ ὕδατα, ἡ ὑφαλοκρηπίδα καὶ ἡ ΑΟΖ ποὺ ἔχει, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιό της Θάλασσας, τὸ Καστελλόριζο εἶναι  κάρφος στὰ ὄμματα τῆς σημερινῆς τουρκικῆς ἡγεσίας καὶ ἂν μποροῦσε νὰ τὸ ἀφανίσει, θὰ τὸ ἔκαμε εὐχαρίστως…
.                    Ἡ σύγχρονη Τουρκία στὰ σχέδιά της ἔχει ἀπέναντί της τὴν ἀποφασιστικότητα ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ εἰδικότερα τῶν φιλειρηνικῶν καὶ φιλήσυχων Καστελλοριζίων. Οἱ ἡρωικοὶ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ξέρουν ὅτι δὲν εἶναι μόνοι τους καὶ αὐτὸ τοὺς δημιουργεῖ πνεῦμα ἀσφαλείας καὶ ἠρεμίας.
.                    Ἀπόδειξη τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος τῶν Πανελλήνων εἶναι οἱ πολλές ἐκδηλώσεις ποὺ διεξήχθησαν φέτος στὸ νησί, μὲ τὴ συμμετοχὴ κρατικῶν καὶ ἰδιωτικῶν φορέων. Θὰ ἀναφέρουμε τὶς πιὸ πρόσφατες. Τὸν Αὔγουστο τὸ Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, τὸ Ἑλληνικὸ Ἵδρυμα Ἱστορικῶν Μελετῶν καὶ ὁ Δῆμος Μεγίστης διοργάνωσαν Ἔκθεση μὲ θέμα «Ἡ ἀττικὴ γῆ ὑποδέχεται τοὺς πρόσφυγες τοῦ ΄22».
.                    Στὸ τέλος τοῦ ἰδίου μηνὸς διεξήχθη τὸ 7ο Διεθνὲς Φεστιβὰλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου «Πέρα ἀπὸ τὰ Σύνορα», φεστιβὰλ στὸ ὁποῖο ὑπῆρξαν  790 ὑποψηφιότητες ἀπὸ 100 διαφορετικὲς χῶρες. Στὸ φεστιβὰλ χορηγοὶ ἦσαν κρατικοὶ φορεῖς καὶ διάφορες πρεσβεῖες στὴν Ἀθήνα.
.                    Τὸν περασμένο Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκε μὲ ἐπιτυχία τὸ 1ο Φεστιβάλ Γρίφων, τὸ ὁποῖο, κατὰ τοὺς διοργανωτὲς ἀποδείχθηκε ἐθνικῆς σημασίας ἐπιστημονικὸ γεγονός. Σημειώνεται ὅτι ὁ μαθηματικὸς Πανταζῆς Χούλης, πρώην καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Αὐστραλίας καὶ τώρα συνεργάτης τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης ἵδρυσε στὸ Καστελλόριζο Μουσεῖο Γρίφων, τὸ ὁποῖο διαθέτει μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες συλλογὲς Γρίφων παγκοσμίως. Τὸ φετινὸ φεστιβὰλ Γρίφων ἔκλεισε μὲ τὴ θέληση τῶν διοργανωτῶν νὰ γίνει θεσμός, ποὺ θὰ φέρει τὸ νησὶ στὸ κέντρο τοῦ παγκοσμίου ἐπιστημονικοῦ ἐνδιαφέροντος καὶ θὰ ἐξάγει πολιτισμό.
.                    Τὸν ἴδιο μήνα, Σεπτέμβριο, ἡ «TΗΕ TEΛOΣ SOCIETY»  μία ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία μὲ ἱδρύτρια καὶ κινητήρια δύναμη τὴν Γεωργία Κοτρέτσος (γεννημένη τὸ 1978 στὴ Θεσσαλονίκη, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ὀλυμπία) ὀργάνωσε πολιτιστικὴ δράση στὸ Καστελλόριζο. Κατ’ αὐτὴ προσκλήθηκαν δέκα πρόσωπα, νέα στὴν ἡλικία τὰ περισσότερα, ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ πολιτισμοῦ, γιὰ μία σειρὰ ἐρευνητικῶν καὶ πειραματικῶν ἀσκήσεων. Ἦταν μία προσπάθεια  παρατήρησης καὶ ἑρμηνείας τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο, τὸ ἀνατολικότερο ἄκρο τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Εὐρώπης. Ἡ δράση ἐπεκτάθηκε στὰ νησιὰ τῆς Ρῶ καὶ τῆς Στρογγύλης, στὴν ὁποία διεξήχθη γιὰ πρώτη φορὰ πολιτισμικὴ δράση.
.                    Ἡ διακεκριμένη ἱστορικός τῆς Τέχνης Γεωργία Κακούρου – Χρόνη, συμμετέσχε στὴν ἐν λόγῳ δράση καὶ σὲ ἐρώτηση ἐφημερίδας  δήλωσε ὅτι καὶ στὸ Καστελλόριζο ἀποδεικνύεται ἡ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ: «Ἀκολουθώντας τ’ ἀχνάρια τοῦ χρόνου (διαδρομὲς σὲ σηματοδοτημένα καὶ μὴ μονοπάτια τοῦ Καστελλόριζου, ποὺ κάλυψαν τουλάχιστον τριάντα χιλιόμετρα) ἀνταμώθηκα μὲ μυκηναϊκὰ κυκλώπεια τείχη, λακοειδεῖς καὶ σκαλισμένους τάφους, πατητήρια, ἐκκλησάκια…Προϊστορικό, ἀρχαῖο, βυζαντινὸ καὶ νεότερο παρελθόν».
.                    Μακάρι καὶ οἱ Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ δώσουν τὸ «παρὼν» μὲ ἱεραποστολικὲς καὶ πολιτισμικὲς δράσεις στὸ Καστελλόριζο, σὲ συνεργασία μὲ τὴ νεοσύστατη Μητρόπολη Σύμης, στὴν ὁποία αὐτὸ ἀνήκει ἐκκλησιαστικά. Ἡ Σύμη εἶναι σὲ ἱκανὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο καὶ χωρὶς τακτικὰ διὰ θαλάσσης δρομολόγια. Ἔτσι ἡ ὅποια ἐπικοινωνία εἶναι δύσκολη. Ἡ ἀντικειμενικὴ δυσκολία τῆς διαποίμανσης, προκαλεῖ τὴν ἀπορία γιατί τὸ Καστελλόριζο ἀποφασίστηκε νὰ ἀνήκει ἐκκλησιαστικὰ στὴν ἀπομακρυσμένη Σύμη καὶ ὄχι στὴν πλησιέστερη  Ρόδο. Οἱ Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου ἀνήκουν, ὡς γνωστόν,  στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐμπερίστατο. Θὰ μποροῦσαν νὰ δείξουν τὴ συμπαράστασή τους στὸ Καστελλόριζο καὶ οἱ Μητροπόλεις τῆς Κρήτης, οἱ ὁποῖες ἐπίσης ἀνήκουν στὴ δικαιοδοσία τοῦ Φαναρίου.-

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ [ΑΧΡΙΔΟΣ] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἐκκλησιαστικὴ ἐκτέλεση Ἀρχιεπισκόπου (Ἀχρίδος)

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.          Προχθές, Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ὁλοκληρώθηκαν οἱ φιλοφρονήσεις καὶ οἱ τιμὲς τῶν Πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου καὶ Σερβίας Πορφυρίου πρὸς τὸν τέως σχισματικὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος Στέφανο (Βελιανόφσκι). Ταυτόχρονα ἐκτελέστηκεἐκκλησιαστικὰ ὁ κανονικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καὶ Μητροπολίτης Σκοπίων Ἰωάννης (Βρανισκόφσκι). Ἐκτελέστηκε μάλιστα χωρὶς  κάποια δίκη, χωρὶς δημόσια ἐξήγηση πρὸς αὐτόν, χωρὶς ἔστω μία τυπικὴ ἀνακοίνωση, ποὺ νὰ αἰτιολογεῖ τὸ τραγικὸ γεγονός.
.          Δὲν ἔχει γίνει ἀκόμη γνωστὸ ἀπὸ τὴ Σερβικὴ Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει ὑπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴδικαιοδοσία της τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων,  τί περιμένει τὸν Ἰωάννη. Θὰ παραμείνει στὴ θέση του, ἀφοῦ ἡ ἴδια  τὸν ἐξέλεξε Ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος; ; Θὰ τὸν καταστήσει πρώην; Θὰ τὸν τιμωρήσει δηλαδή, γιατί ὑπάκουσε στὴν ἀπόφαση τῆς προϊσταμένης του Συνόδου καὶ ἐπὶ εἴκοσι χρόνια, ὡς κανονικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος, ὑπέστη τὰ πάνδεινα καὶ ἀπὸ τὴν ὑπὸ τὸν Στέφανο σχισματικὴ Ἐκκλησία; Θὰ τοῦ συστήσει νὰ τεθεῖ μαζὶ μὲ τοὺς χειροτονημένους κανονικοὺς ὑπ’ αὐτὸν Ἐπισκόπους ὑπὸ τὸν Στέφανο; Δηλαδὴ χωρὶς αἰτία ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ σκεφθεῖνὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν κανονικὸ Ἀρχιεπίσκοπο νὰ τεθεῖ ὑπὸ τὸν πρώην σχισματικό;
.          Γιὰ ὅσους παρακολουθοῦν τὰ συμβαίνοντα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι γνωστὰ τὰγεγονότα. Ὁ ἄθεος Κροάτης κομμουνιστὴς ἡγέτης  τῆς Γιουγκοσλαβίας Τίτο  στὴν ἐπιδίωξή του νὰἀλλοτριώσει τὴν ἐθνικὴ συνείδηση  τῶν Βουλγάρων,  ποὺ κατοικοῦσαν στὴ  χώρα του, κατασκεύασε τὴν «ὁμόσπονδη σοσιαλιστικὴ δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Κοντὰ στὸ ἰδεολογικὸσκέλος χρησιμοποίησε καὶ τὴν  «Ὀρθόδοξη Μακεδονικὴ Ἐκκλησία», ὡς ὄργανο τῆς προπαγάνδας του. Αὐτὴ γιὰ νὰ δρᾶ αὐτόνομα, τὸ 1967 ἀνακήρυξε μονομερῶς τὴν  ἀνεξαρτησία της ἀπὸ τὸΠατριαρχεῖο τῆς Σερβίας, τὸ ὁποῖο ἕως τὸ 2002 ἀπέτυχε  νὰ τὴν ἐπανεντάξει στὴν ΚανονικὴἘκκλησία, μὲ τὴν χορήγηση σὲ αὐτὴν εὐρείας αὐτονομίας. Τότε τὴν κήρυξε σχισματικὴ καὶπροχώρησε στὴν δημιουργία κανονικῆς ὑπὸ τὴν δικαιοδοσία τοῦ Αὐτόνομης ἈρχιεπισκοπῆςἈχρίδος, μὲ Ἀρχιεπίσκοπο τὸν γεννημένο στὸ Μοναστήρι (Μπίτολα) τὸ 1966 Μητροπολίτη Βέλες καὶ Παραβαρδαρίου Ἰωάννη.
.          Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ὁ Ἰωάννης, ἄνθρωπος πολλῶν προσόντων καὶ μὲ ἁγιότητα βίου,  ὑπέστη δοκιμασίες, ποὺ θυμίζουν αὐτὲς τῶν πρώτων Χριστιανῶν καὶ καταγράφονται στὸ βιβλίο του (κυκλοφορεῖ καὶ στὰ ἑλληνικὰ) «Ἐλευθερία μέσα στὴν φυλακὴ» (Ἔκδ. Ι. Μ. Βατοπεδίου). Τὸν φυλάκισαν πολλὲς φορὲς μὲ κατασκευασμένες κατηγορίες καὶ προειλημμένες ἀποφάσεις,ἐμποδιζόταν μὲ ποικίλους τρόπους στὴν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων του, βαλλόταν  ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ὡς «προδότης» τῆς πατρίδας του… Ὅλα τὰ ὑπέστη, ἐπειδὴ ἔμεινε πιστὸς στὴν ἀποστολὴ ποὺ τοῦἀνατέθηκε, νὰ ὑπάρχει κανονικὴ Ἐκκλησία στὴν γειτονικὴ χώρα.
.          Ἕως πρόσφατα ὁ Ἰωάννης, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος, ἀναγνωριζόταν ἀπὸ ὅλες τὶςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς σχισματικούς. Τὸ 2018 ἑόρτασε τὰ 1.000 χρόνια ἀπὸ τὴνἵδρυση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος μὲ παρουσία ἐκπροσώπων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν Σερβίας, Πολωνίας, Ἀλβανίας καὶ Τσεχίας – Σλοβακίας….
.          Στὰ κοσμικὰ πράγματα εἶναι συνηθισμένος ὁ «χρήσιμος ἠλίθιος». Εἶναι τὸ ἄτομο ποὺχρησιμοποιεῖται γιὰ ἐπίτευξη κάποιου στόχου καὶ μετὰ πετάγεται ὡς στημένη λεμονόκουπα. Τὸ νὰσυμβαίνει αὐτὸ καὶ στὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα δείχνει ἐκκοσμίκευση καὶ παρακμή.-

ΝΕΑ ΣΟΒΑΡΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Νέα σοβαρὴ κρίση στὴν Ὀρθοδοξία

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                Οἱ πρόσφατες ἐξελίξεις στὴν Ὀρθοδοξία προκαλοῦν νέα σοβαρὴ κρίση καὶ μεγάλο κίνδυνο δεύτερης διάσπασης, μετὰ ἀπὸ αὐτὴν μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως καὶΜόσχας γιὰ τὸ θέμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Πρωταγωνιστὲς τῆς νέας κρίσης εἶναι τὸΟἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας καὶ κέντρο της ἡ σχισματικὴ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων.
.                Περιγράφουμε τὸ ἱστορικὸ τῆς νέας σοβαρῆς κρίσης καὶ τὶς δυσμενεῖς ἐξελίξεις γιὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὶς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο Ἐνορίες τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τὶς πολυπληθεῖς στὶς ΗΠΑ, στὸν Καναδά,  καὶ στὴν Αὐστραλία Μακεδονικὲς Ὀργανώσεις:
.                Ἐντός τοῦ 2022 ξεκίνησαν μυστικὲς συνομιλίες μεταξὺ ἐκπροσώπων τοῦΠατριαρχείου τῆς Σερβίας καὶ τῶν σχισματικῶν Ἐπισκόπων τῶν Σκοπίων πρὸς ἀποκατάσταση τῆς μεταξύ τους κοινωνίας. Ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, ὡς  μητέρα Ἐκκλησία, κήρυξε σχισματικὴ αὐτὴν τῶν Σκοπίων, στὶς 17 Ἰουλίου 1967, ὅταν οἱ Σκοπιανοὶ Ἐπίσκοποι αὐθαιρέτως καὶ πραξικοπηματικὰ  τὴν ὀνόμασαν αὐτοκέφαλη. Ἔκτοτε καὶ ἕως πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν οὐδεμία τοπικὴ Ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία ἀναγνώριζε τὴν Σκοπιανὴ Ἐκκλησία. Ἡ ἴδια ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία,ἐφαρμόζουσα ἐμπράκτως τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, τὸ 2002 ὅρισε στὰ Σκόπια κανονικὸ ἈρχιεπίσκοποἈχρίδος τὸν Ἰωάννη (Βρανισκόφσκι) καὶ χειροτόνησε τρεῖς  ἀκόμη Ἐπισκόπους. Σημειώνεται ὅτι ὁἸωάννης δέχθηκε τὴν Ἀρχιεπισκοπή, γιὰ νὰ τηρηθεῖ ἡ κανονικότητα στὴ γειτονικὴ ὈρθόδοξηἘκκλησία καὶ ὑπέστη μεγάλες δοκιμασίες: ἀνακρίσεις, φυλακίσεις, διωγμούς, ταπεινώσεις ἀπὸ τὸκράτος τῶν Σκοπίων. Σημειώνεται ὅτι τότε τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας, ἀναγνωρίζον τὴν πλαστότητα τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» ἀπὸ τὴ γειτονικὴ Ἐκκλησία, ἔδωσε στὸν Ἰωάννη τὸ ὄνομα «Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος  καὶ Μητροπολίτης Σκοπίων».
.                Στὸ τέλος Ἀπριλίου/ἀρχὲς Μαΐου 2022 διέρρευσε στὰ ΜΜΕ ἡ πληροφορία ὅτι οἱσυζητήσεις μεταξὺ  Βελιγραδίου καὶ Σκοπίων εἶναι σὲ καλὸ σημεῖο καὶ ἐπίκειται ἡ ἐκ μέρους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν ὡς Αὐτόνομης Ἐκκλησίας, ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, πληροφορηθὲν τὶς ἐξελίξεις, ἐξέδωσε στὶς 9 Μαΐου 2022 ἀνακοίνωση, ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδός Του «δέχεται μὲ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξη  εἰς εὐχαριστιακὴ κοινωνία τὸν κλῆρο καὶ τὸν λαὸ τῆς ὑπὸ τὸν (Σημ. γρ.  ἕως τὴν ἡμέρα ἐκείνη σχισματικὸ) Ἀρχιεπίσκοπο κ. Στέφανο Ἐκκλησίας. Στὴν ἐνέργειά του αὐτὴ τὸ Φανάρι ἔθεσε τοὺςἀκόλουθους ὅρους:
.                Πρῶτον, ἀφήνει στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας νὰ ρυθμίσει τὰ μεταξὺ «αὐτῆς καὶτῆς ἐν Βορείῳ Μακεδονίᾳ Ἐκκλησίας διοικητικῶν θεμάτων». Δεύτερον, ἀναγνωρίζει ὡς ὄνομα τῆςἘκκλησίας αὐτῆς τὸ ὄνομα «Ἀχρίδος». Τρίτον γιὰ ἀποφυγὴ ἀλυτρωτικῶν ἐκδηλώσεων τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο ἐπισημαίνει ὅτι ὡς Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος νοεῖται ἡ δικαιοδοσία μόνο  ἐντὸς τῶνὁρίων τοῦ νέου κράτους καὶ ὄχι τὰ παλαιὰ ὅριά της, ποὺ ἔφθαναν ἕως τὴν Θεσσαλία, καὶ ἡδιασπορά…. Μάλιστα στὴν ἀνακοίνωση ἐπισημαίνεται ὅτι αὐτὸ τὸ ὑπεσχέθη ἐγγράφως πρὸς τὸΟἰκ. Πατριαρχεῖο ὁ Προκαθήμενος τῆς Σκοπιανῆς Ἐκκλησίας. Τέταρτον ἀποκλείει στὴν ὀνομασία τῆς ἐν λόγῳ Ἐκκλησίας τὸν ὄρο «Μακεδονικὴ» καὶ ὅποιο ἄλλο παράγωγο τῆς λέξεως «Μακεδονία».
.                Τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας στὴν πράξη δὲν δέχθηκε τὴν ἀπόφαση – ἐντολὴ τοῦΦαναρίου, ὡς ἀνωτέρου πρὸς κατώτερο, νὰ ρυθμίσει τὰ διοικητικὰ ζητήματά της πρὸς ἀναγνώρισηἘκκλησίας τῶν Σκοπίων. Δὲν δέχθηκε ἐπίσης τοὺς ὅρους, ποὺ ἔθεσε τὸ Φανάρι, τοὺς ὁποίους θεώρησε ὅτι ἐκεῖνο, ὡς Μητέρα Ἐκκλησία, πρέπει νὰ καθορίσει, δείχνοντας ἐμπράκτως ὅτι δὲν δέχεται τὸ «πρωτεῖο», κατὰ τὰ παπικὰ πρότυπα, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἔτσι προχώρησε σὲ ἐνέργειες χωρὶς νὰ λάβει ὑπόψη του τὶς ἀποφάσεις τοῦ Φαναρίου.
.                Στὶς 16 Μαΐου 2022 συνεδρίασε ἡ Ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία στὸἐπίσημο ἀνακοινωθὲν ποὺ ἐξέδωσε σημειώνει ὅτι ἀποκαθιστᾶ τὴν εὐχαριστιακὴ καὶ κανονικὴκοινωνία μὲ τὴν «Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία – Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος, ἡ Σύνοδος τῆς ὁποίαςἀναγνώρισε προηγουμένως τὸ παγκοσμίως ἀναγνωρισμένο κανονικὸ καθεστὼς ποὺ τῆς εἶχε δοθεῖτὸ 1959, δηλαδὴ τῆς Αὐτονόμου Ἐκκλησίας, ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας».
.                Στὸ ἐν λόγῳ Ἀνακοινωθὲν τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας ἀπορρίπτει  τοὺς ὅρους ποὺεἶχε βάλει τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο: «Ἡ Σύνοδος τονίζει ὅτι μετὰ τὴν ἀπόφαση περὶ τοῦ καθεστῶτος τῆςἘκκλησίας τῶν Σκοπίων δὲν σκοπεύει νὰ ὑποτάξει τὴν νέα ἀδελφὴ Ἐκκλησία σὲ περιορισμοὺς ὡς πρὸς τὴ σφαίρα τῆς δικαιοδοσίας της ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς χώρας της  καὶ στὴ διασπορὰ καὶσυνιστᾶ αὐτὸ τὸ θέμα νὰ καθορισθεῖ μὲ ἀπ’ εὐθείας διάλογο μὲ τὶς ἑλληνόφωνες  καὶ ἄλλες ΤοπικὲςὈρθόδοξες Ἐκκλησίες».
.                Τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας ἐπισπεύδει τὰ γεγονότα. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴνἹεραρχία, στὶς 19 Μαΐου 2022, στὸ Βελιγράδι τελεῖται συλλείτουργο μὲ τὸν Πατριάρχη Σερβίας Πορφύριο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῶν Σκοπίων Στέφανο καὶ δεκάδες Μητροπολιτῶν ἀπὸ τὴν Σερβία καὶτὰ Σκόπια. Παρὼν στὸ περιθώριο τοῦ γεγονότος, ὁ ἀναγνωρισμένος ἀπὸ  ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας Κανονικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος Ἰωάννης… Ὁ Πατριάρχης Πορφύριος προσφώνησε τὸν Στέφανο ὡς προκαθήμενο τῆς «Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας – Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος».
.                 Ἡ Πράξη τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς κοινωνίας μεταξὺ Βελιγραδίου καὶ Σκοπίων ὁλοκληρώθηκε μὲ νέο συλλείτουργο, αὐτὴ τὴ φορὰ στὰ Σκόπια, στὶς 24 Μαΐου 2022. Ἐκεῖ ὁΠατριάρχης Σερβίας Πορφύριος προχώρησε σὲ ἕνα ἀκόμη βῆμα, ποὺ πιθανὸν νὰ ἔχει ἐπιπτώσεις στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐνῶ πρὸ ὀλίγων μόλις ἡμερῶν ἡ Ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίαςἀποφάσισε νὰ δοθεῖ στοὺς Σκοπιανοὺς τὸ καθεστὼς τοῦ 1959, δηλαδὴ τῆς ὑπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας Αὐτονομίας, ἐκεῖνος ἐπικαλεσθεὶς ὁμόφωνη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς ΣερβικῆςἘκκλησίας (Σημ. γρ. Ποὺ πάντως ἄλλο ἀποφάσισε στὶς 16 Μαΐου καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα πότε πάλι συνεκλήθη καὶ μὲ ποιὸ σκεπτικὸ ἄλλαξε ἐντὸς δύο ἡμερῶν τὴν ἀπόφασή της) ἀνακοίνωσε ὅτιἀνακηρύσσει τὴν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων Αὐτοκέφαλη, δηλαδὴ ἀνεξάρτητη καὶ ἰσότιμη μὲ τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ τοὺς Μακεδόνες καὶ τοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς της. Εἶπε συγκεκριμένα ὁ Πατριάρχης Σερβίας  Πορφύριος:
.                «…Καὶ τώρα σᾶς μεταφέρουμε ἄλλη μία καλὴ εἴδηση. Ἡ Συνέλευση τῶν Ἐπισκόπων της Ἱερᾶς Συνόδου ἀνταποκρίθηκε ὁμόφωνα στὸ αἴτημα τῆς Μακεδονικῆς ὈρθόδοξηςἘκκλησίας – Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος καὶ ἀποδέχεται καὶ ἀναγνωρίζει τὸ καθεστὼς τοῦΑὐτοκεφάλου. Ἡ Ἱεραρχία ἐπιφόρτισε τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ τὸν Πατριάρχη νὰ ἐπεξεργαστοῦν τὶς σχετικὲς τεχνικὲς καὶ ὀργανωτικὲς λεπτομέρειες. Στὴ συνέχεια θὰ ἀκολουθήσει ἡ ἐπίσημη πράξη. Ἀκολούθως θὰ ἐνημερωθοῦν κατὰ τὴν κανονικὴ τάξη ὅλες οἱ τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, οἱὁποῖες θὰ κληθοῦν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ καθεστὼς τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας – Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες θὰδεχθοῦν αὐτὴν τὴν ἀπόφαση…». Μὲ βάση τὴν λογικὴ  τοῦ Φαναρίου, ὅτι Αὐτὸ δίδει τὴν Αὐτοκεφαλία, πιθανότατα δὲν θὰ δεχθεῖ τὴν ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, τὴν ὁποία εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ μὴν δεχθοῦν καὶ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος,ὁπότε θὰ ἔχουμε νέες προστριβὲς στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. 

Συνέπειες τῶν δραματικῶν γεγονότων τοῦ Μαΐου γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία

.                Πρώτη συνέπεια ἡ ἐκ μέρους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπόρριψη τῶν ὅσωνἀποφάσισε ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων, ποὺ σημαίνει  ὅτιἀπορρίπτει καὶ τὴν ἐπὶ Πατρ. Βαρθολομαίου ἐμφανισθεῖσα περὶ «πρωτείου» στὴν Ὀρθοδοξία λογικὴ τοῦ Φαναρίου.

.                Δεύτερη συνέπεια ἡ δύσκολη θέση στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ὁ κ. Βαρθολομαῖος στοὺς χειρισμούς του γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων. Ὅπως μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς περὶ αὐτὸν Συνόδου διαμόρφωσε τὴν κατάσταση, τὸ ἑπόμενο βῆμα πιθανὸν θὰ πρέπει νὰ εἶναι νὰ  ἀναγνωρίσει καὶ αὐτὸς τὴν Αὐτοκεφαλία στοὺς Σκοπιανούς. Ἂν ὅμως θελήσει στὸν Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας νὰἐπιβάλει  τοὺς ὅρους ποὺ ἀναφέρονται στὴν σχετικὴ ἀπόφαση τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς κοινωνίας, ἡ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων στὸ μέλλον ντὲ φάκτο θὰ προχωρήσει στὴν ὑλοποίηση τοῦ δικοῦ της σχεδίου, περὶ ὀνόματος καὶ διασπορᾶς, μὲ βάση τὰ κεκτημένα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων καὶ τὰ ὅσα τῆς ἐκχωρεῖ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας. Τότε ἄρνηση ἢ ἄρση τοῦ Αὐτοκεφάλου ἀπὸ τὸ Φανάρι ἀποκλείεται γιὰ λόγους πολιτικοὺς – ἡ Δύση ἔχει ζητήσει  ἀπὸ τὸν Πατριάρχη πρὸ πολλοῦ νὰ δοθεῖτὸ Αὐτοκέφαλο – καὶ ἐκκλησιαστικούς, ἀφοῦ θὰ ὑποστηρίξουν τὴν ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας καὶ τῆς Σκοπιανῆς Ἐκκλησίας, τουλάχιστον οἱ σλαβικὲς Ἐκκλησίες.

  .                Τρίτη συνέπεια εἶναι ἡ διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς γειτονικῆς Ἐκκλησίας δυσχερὴς θέση στὴν ὁποία περιέρχονται οἱ Μητροπολίτες τῆς Μακεδονίας καὶ γενικὰ ἡ Ἐκκλησία τῆςἙλλάδος. Στὶς 19 Δεκεμβρίου 2018 οἱ 22 Μητροπολίτες τῶν Μακεδονικῶν Μητροπόλεων τῆςἘκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀνοικτὴ Ἐπιστολή τους ζήτησαν ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰμὴν ἀναγνωρίσει Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας, διότι «αὐτὴ θὰ εἶναι μόνιμη ἑστία καλλιέργειας ἀλυτρωτισμοῦ καὶ ἐχθρότητος. Γιατί καμία συμφωνία δὲν μπορεῖ νὰ εὐδοκιμήσει, ἐὰν δὲν βασίζεται στὴν ἀλήθεια». Καὶ τονίζεται πιὸ κάτω:  «Δὲν διανοούμεθα κὰν ὅτι τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο ἔχει καταδικάσει ὡς αἵρεση τὸν ἐθνοφυλετισμό, θὰ ἀναγνωρίσει μία σχισματικὴ Ἐκκλησία καὶ θὰ τῆς δώσει τὴν ἀξία τῆς Αὐτοκεφαλίας, ὅταν οἱ “Μητροπολίτες καὶ οἱκληρικοί της” ἐκπροσωποῦν τὴν χειρότερη μορφὴ ἐθνοφυλετισμοῦ καὶ σύντομα θὰ στραφοῦν καὶἐναντίον του…».

.                Τέταρτη σοβαρὴ συνέπεια εἶναι ἡ ἀπογοήτευση ποὺ προκαλεῖται στὶς ἀνὰ τὴνὙφήλιο Μακεδονικὲς Ὀργανώσεις, ἰδιαίτερα σὲ αὐτὲς τῶν ΗΠΑ, Καναδὰ καὶ Αὐστραλίας, οἱ ὁποῖεςἐπὶ ἑβδομήντα περίπου ἔτη ἀντιμετωπίζουν τὴν διὰ τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας ἐπιθετικὴἀνθελληνικὴ Σκοπιανὴ προπαγάνδα. Ἤδη ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2000 οἱ ἐκ Μακεδονίας καταγόμενοι Ἑλληνοαμερικανοί, διὰ τῶν συλλόγων τους ζήτησαν ἀπὸ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη νὰ μὴνἀναγνωρίσει τὴ σχισματικὴ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων ὡς «Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας». Σὲ σχετικὴἐπιστολή του ὁ τότε ὕπατος Πρόεδρος τῆς Παμμακεδονικῆς Ἕνωσης δρ. Σεραφεὶμ Παπαγιάννης πρὸς τὸν κ. Βαρθολομαῖο τόνισε: «Εὐελπιστοῦμε, Παναγιότατε, ὅτι Ἐσεῖς θὰ πράξετε τὸ ἁρμόζον καὶ πρέπον, ὀρθοτομῶν τὸν λόγον τῆς Μακεδονικῆς Ἀληθείας».

.                Πέμπτη συνέπεια ἡ λόγῳ τῆς στάσεως στὰ ἐκκλησιολογικά, ἐκκλησιαστικὰ καὶκανονικὰ ζητήματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἀλλαγὴ πρὸς τὸ χειρότερο τῶν  αἰσθημάτων τῶν Σέρβων Ἱεραρχῶν γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του. Ὁ φιλελληνισμὸς τοῦ ἉγίουἸουστίνου Πόποβιτς μεταφέρθηκε στὰ πνευματικά του παιδιά, ποὺ τὰ περισσότερα, κατὰ προτροπή του,  σπούδασαν Θεολογία στὴν Ἑλλάδα καὶ γνωρίζουν ἄριστα τὰ ἑλληνικά. Ἐνδεικτικὰἀναφέρονται ὁ σημερινὸς Πατριάρχης Σερβίας Πορφύριος, μὲ διδακτορικὸ ἀπὸ τὸ ΕΚΠΑ καὶ ὁΜητροπολίτης Μπάτσκας Εἰρηναῖος ἐπίσης μὲ διδακτορικὸ ἀπὸ τὸ ἴδιο Πανεπιστήμιο, ποὺ πάντα μιλοῦσαν μὲ θερμὰ λόγια γιὰ τὸν Ἑλληνισμό. Τὰ πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἐκκλησία Της καλὰαἰσθήματα τῶν Σέρβων αὐξήθηκαν σὲ μέγιστο βαθμό, μὲ τὴν βοήθεια ποὺ αὐτὴ προσέφερε κατὰ τὴδοκιμασία ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ΝΑΤΟ.

.                Ἕκτη συνέπεια ἡ ἠττοπάθεια, ἡ μοιρολατρία καὶ ἡ ὑποταγὴ στὶς ἀποφάσεις του, ποὺ  ἐπιβάλλει τὸ πανίσχυρο ἰδεολογικὸ κατεστημένο καὶ προκαλεῖ ἀδράνεια στὸν κλῆρο καὶ στὸλαὸ τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ἐνῶ παλαιότερα οἱ ἀντιδράσεις ἦσαν δυναμικὲς καὶ ἀπέτρεπαν δυσάρεστα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ γεγονότα, σήμερα οὐδεμία ἀντίδραση ὑπάρχει στὰ ὅσα τεκταίνονται στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρεται ὅτι ἀπὸ τοὺς 22 Μητροπολίτες τῆς Μακεδονίας, ἕως τὴν ὥρα ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτές, ἕνας ἀντέδρασε καὶ αὐτὸς λειψὰ καὶ μεροληπτικά, κολακεύων τὸν ὑπεύθυνο γιὰ ὅσα συμβαίνουν  Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη.-

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ [ὑπὸ τὸν Μητροπολ. Ὀνούφριο Ρωσικῆς] ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ

Νέο πλῆγμα στὴ Μόσχα:
Ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐγκαταλείπει τὸν πατριάρχη Κύριλλο

.                  Νέο πλῆγμα στὴν ὅποια ἐπιρροὴ τῆς Μόσχας στὴν Οὐκρανία. Ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ὑπαγόταν στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, ἀνακοίνωσε σήμερα Παρασκευὴ ὅτι διακόπτει τὴ σχέση της μὲ τὴ Ρωσία, λόγῳ τῆς εἰσβολῆς στὴν Οὐκρανία καὶ διακήρυξε τὴν «πλήρη ἀνεξαρτησία της» ἀπὸ τὶς ρωσικὲς πνευματικὲς ἀρχές.
.                  «Δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὸν Πατριάρχη τῆς Μόσχας Κύριλλο (…) σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία», ἀνέφερε στὴν ἀνακοίνωσή της, γιὰ αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ πρωτοβουλία της, ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκαν οἱ ἐργασίες τῆς συνόδου ποὺ ἦταν ἀφιερωμένη στὴ ρωσικὴ «ἐπιθετικότητα». Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συνόδου διακήρυξε «τὴν πλήρη ἀνεξαρτησία καὶ αὐτονομία της».
.                  Ἕως σήμερα ἡ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὑπαγόταν στὸν Ρῶσο Πατριάρχη Κύριλλο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκφράσει τὴ στήριξή του στὸν πόλεμο τῆς Ρωσίας ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας.
.                  «Ἡ σύνοδος καταδικάζει τὸν πόλεμο, ποὺ συνιστᾶ παραβίαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ “Οὐφονεύσεις” καὶ ἐκφράζει τὰ συλλυπητήριά της σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ ὑποφέρουν λόγω τοῦ πολέμου», προστίθεται στὴν ἀνακοίνωση.
.                  Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνακοίνωση, οἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας ἦταν «περίπλοκες ἕως ἀνύπαρκτες» ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κηρύχθηκε ὁ στρατιωτικὸς νόμος στὴν Οὐκρανία.
.                  Ἡ πρωτοβουλία αὐτὴ εἶναι τὸ δεύτερο σχίσμα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας μέσα σὲ λίγα χρόνια. Ἑκατοντάδες ἱερεῖς ὑπέγραψαν πρόσφατα μία ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ ζητώντας νὰ δικαστεῖ ὁ Κύριλλος ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο ἐπειδὴ πῆρε θέση στὸν πόλεμο.

[…]

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ – skai.gr