Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

Ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                   Σὰν σήμερα, τὶς πρῶτες πρωινὲς ὧρες τῆς 14ης Μαρτίου 1957, ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, ποὺ θεωροῦσαν ὅτι εἶναι ἰδιοκτησία τους οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, ἀπαγχονίστηκε ὁ 19χρονος ἥρωας καὶ ἐθνομάρτυρας Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Εἶχε ἕνα πηγαῖο σπουδαῖο ποιητικὸ ταλέντο καὶ ἀπὸ τὰδεκαπέντε του χρόνια ἐκδήλωσε τὴ ἀγωνιστική του διάθεση μετὰ τὴ Δωδεκάνησο, ποὺ τὸ 1947 ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς, νὰ ἐλευθερωθεῖ καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲτὴν μητέρα Ἑλλάδα. Σημειώνεται ὅτι Ἄγγλος ἦταν ὁ ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, ποὺ παρέδωσε  τὴ Δωδεκάνησο στὸν ἀντιναύαρχο Περικλῆ Ἰωαννίδη τὸ 1947 καὶ οἱ Ἄγγλοι θὰ ἔπρεπε ἀμέσως μετὰνὰ παραδώσουν στὴν Ἑλλάδα τὴ Μεγαλόνησο Κύπρο, ποὺ ἦταν ἡ τελευταία ἀποικία τους στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή… Ἡ διαφορὰ ἦταν πὼς οἱ Ἄγγλοι μᾶς ἔκαμαν τοὺς καλοὺς μὲ τὴ Δωδεκάνησο ποὺ δὲν τοὺς ἀνῆκε, ἀλλὰ στὴν Κύπρο, ποὺ τοὺς ἀνῆκε, ἦσαν οἱ γνωστοὶ στυγνοὶἀποικιοκράτες…
.                   Στὰ δεκαεφτά του ὁ Εὐαγόρας, μαθητὴς ἀκόμη τοῦ Λυκείου, ἐντάχθηκε στὴν ΕΟΚΑ καὶ στὰ 18 του συνελήφθη νὰ μεταφέρει ὁπλοπολυβόλο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ καταδικάστηκε σὲ θάνατο… Κατὰ τὴ δίκη του ἐρωτήθηκε ἀπὸ τὸν Ἄγγλο δικαστὴ ἂν εἶχε νὰ πεῖ κάτι καὶ ἐκεῖνοςἀπάντησε ὡς ὥριμος καὶ μὲ ἐπίγνωση τῆς πράξης τοῦ ἥρωας: «Γνωρίζω ὅτι θὰ μὲ καταδικάσετε σὲθάνατο. Θὰ μὲ κρεμάσετε, τὸ ξέρω. Ὅ, τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλληνας Κύπριος, ποὺ ζητᾶ τὴλευτεριά του. Εὔχομαι νὰ εἶμαι ὁ τελευταῖος Κύπριος ποὺ θὰ ἀντικρύσω τὴν ἀγχόνη. Ζήτω ἡἝνωσις τῆς Κύπρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα! Τίποτε ἄλλο!».
.                   Ὁ Παλληκαρίδης ἔδωσε ἑκουσίως τὴ ζωή του γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Παλληκαρίδη,  στὶς 3 Μαρτίου 1957, ἑκατοντάδες Ἄγγλοι στρατιῶτες ἔκαψαν ζωντανὸ στὸ κρησφύγετό του, τὸν ὑπαρχηγὸ τῆς ΕΟΚΑ  Γρηγόρη Αὐξεντίου. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι οἱ Ἄγγλοι δυνάστες τοὺς ἔνωσαν μετὰ θάνατο, ἀφοῦ τοὺς ἔθαψαν σὲ κοινὸ τάφο στὰ φυλακισμένα μνήματα τῆς Λευκωσίας… Μαζί τους σὲ αὐτὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἥρωες τῆς ΕΟΚΑ ποὺ ἀπαγχονίστηκαν ἢἐκτελέστηκαν ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους. Ὅλοι τους ἦσαν ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν ἡρώων Ἑλλήνων ποὺἀγωνίστηκαν γιὰ Ἐλευθερία καὶ Ἀξιοπρέπεια ἐναντίον πολὺ ὑπερτέρων δυνάμεων τῶν ἐχθρῶν, ἀπὸτὸν Μαραθώνα, τὶς Θερμοπύλες καὶ τὴ Σαλαμίνα, ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 1821, τὸ 1904, τὸ1912, τὸ 1940….
.                   Ἐμεῖς λοιπὸν οἱ Ἕλληνες, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Παλληκαρίδη καὶ ὅλων τῶν ἡρώων, τοὺς χρωστᾶμε τὴν ὕπαρξή μας καὶ τὴ θέση μας στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν παγκόσμια ἱστορία. Τὸ χρέος μας αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε τὸ ἴδιο φρόνημα, τὶς ἴδιες ἀξίες, τὰ ἴδια ἰδανικὰ μὲαὐτούς, νὰ ἔχουμε ἀξιοπρέπεια καὶ ἀγωνιστικότητα ἀνεξάρτητα μὲ τὸ ποιὸς εἶναι ἀπέναντί μας καὶμᾶς ἀπειλεῖ. Γιὰ τὴν Κύπρο συγκεκριμένα ὀφείλουμε νὰ  μένουμε σταθεροὶ στὶς ἀποφάσεις τοῦΟΗΕ καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς ΕΕ, νὰ μὴν ἀποδεχόμαστε σχέδια τύπου Ἀνάν, καὶ  νὰ ἀποκρούομεἀπολύτως κάθε πρόταση κατάργησης ἢ φαλκίδευσης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.
.                   Οἱ ἐθνικοί μας ἥρωες διαχρονικὰ ἔβαζαν τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους καὶ  τὴν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας μας πάνω ἀπὸ τὴ ζωή τους. Δὲν εἶναι λοιπὸν δυνατὸ νὰ εἴμαστε ἀπόγονοί τους καὶστὴ ζωή μας νὰ βάζουμε σὲ προτεραιότητα τὴν ἡδονή. Δὲν εἶναι δυνατὸ στὴ θυσία καὶ στὸ χρέος νὰπροτάσσουμε τὴν τρυφηλότητα, τὴ δουλοπρέπεια. Καὶ ὅμως… Εἶναι λυπηρὸ πὼς ἐνῶ ἀντιμετωπίζουμε προφανεῖς κινδύνους ὡς Ἔθνος, ὑπάρχουν  Ἕλληνες ποὺ πολεμᾶνε τὶς παραδοσιακές μας ἀξίες τῆς Φιλοπατρίας, τῆς Οἰκογένειας, τῆς Γλώσσας.-

Διαφήμιση

ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΕΤΩΝ Ο YΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Διακοσίων ἐτῶν ὁ Ὕμνος στὴν Ἐλευθερία

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                 Τὸ 2023 ὀνομάσθηκε «Λογοτεχνικὸ Ἔτος Ἄλκης Ζέη», μὲ τὴν εὐκαιρία τῶνἑκατὸ ἐτῶν ἀπὸ τὴν γέννηση τῆς ἐν λόγῳ συγγραφέως (1923-2020). Φέτος ὁ Ἑλληνισμὸς ἑορτάζει μία σημαντικὴ ἐπέτειο, τὰ διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴ σύνθεση τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου ἀπὸ τὸν μεγάλο ποιητή μας Διονύσιο Σολωμό. Στὸ λόφο τοῦ Στράνη, στὴ Ζάκυνθο, ὁ 23ετής μόλις ἐτῶν μεγαλοφυὴς Ποιητής, μέσα σὲ ἕνα μήνα, τὸν Μάιο τοῦ 1823, συνθέτει τὸν Ὕμνο, μὲ τὸν ὁποῖο «δίδει ὄχι μόνο τὸν λυρικό του ἐνθουσιασμό, τὰ κυριώτερα στάδια τῆς Ἐπαναστάσεως κατὰ τὰ δύο πρῶτα ἔτη, κατὰ ξηρὰ καὶ κατὰ θάλασσα, τὴν ἐκπολιόρκησιν τῆς Τριπολιτσᾶς… τὴν πολιορκίαν τοῦ Μεσολογγίου…, τὴν θανάτωσιν τοῦ Πατριάρχου, τὸν κοινὸν ἀγώνα τῆς Ἑλλάδος – Ἐλευθερίας καὶ τῆς Θρησκείας, ἀλλὰ καὶ νουθετεῖ τοὺς μαχομένους Ἕλληνας κατὰ τῆς ἐπαράτου Διχονοίας»,  ὅπως γράφει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Ν. Β. Τωμαδάκης στὸ βιβλίο «Σολωμοῦ Ἅπαντα» (Ἔκδ. Γρηγόρη).
.                 Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς στὸν «Ὕμνο εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» εἶναι ὁ πρῶτος ποὺτονίζει τὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους χρόνους ἕως τὶς ἡμέρες του, πρὶν ἀπὸ τοὺςἱστορικοὺς Ζαμπέλιο καὶ Παπαρρηγόπουλο. Σημειώνει ὅτι «ἐκφωνεῖ φιλελεύθερα τραγούδια σὰν τὸν Πίνδαρο». Ἐπικαλεῖται τοὺς τριακόσιους τοῦ Λεωνίδα καὶ τονίζει στὸν 78ο στίχο: «Ὢτρακόσιοι! Σηκωθῆτε καὶ ξανάλθετε σ᾽ ἐμᾶς. Τὰ παιδιὰ σᾶς θέλ’ ἰδῆτε πόσο μοιάζουνε μὲ σᾶς». ὉΤωμαδάκης στὸ ἴδιο βιβλίο του γράφει σχετικά: «Αὐτὴ ἡ στροφὴ γιὰ τοὺς τριακόσιους τοῦ Λεωνίδα περνᾶ πέραν ἀπὸ τὴν ποίησιν καὶ ἐγγίζει τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἱστορίας, ἐπικυρώνει τὴν συνέχειαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι τῆς Ἐπαναστάσεως, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀκόμη δὲν εἶχε τότε ἀναγνωρισθῆ ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ ἀπὸ τοὺς ἱστορικούς, οἱ ὁποῖοι ἐνόμιζον ὅτι μὲ τὴν πτῶσιν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τοὺς Ρωμαίους (146 π.Χ) ὑπετάγη καὶ ἐχάθη ὁ Ἑλληνισμός».
.                 Οἱ Ἕλληνες στὴ συνέχεια τῆς ἱστορικῆς πορείας τους, γράφει ὁ Σολωμός, ἀγκαλιάζουν τὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς Λυτρωτὴ καὶ συμπαραστάτη τους. Γράφει στὸν 98ο στίχο: «Μὲ φωνὴ ποὺ καταπείθει προχωρώντας ὁμιλεῖς, σήμερ’ ἄπιστοι ἐγεννήθη, ναὶ τοῦ κόσμου ὁΛυτρωτής». Θυμωμένος ἀπὸ τὴ βαρβαρότητα τῶν Τούρκων στὴν Κωνσταντινούπολη γράφει στοὺς στίχους 113 καὶ 114: «Καὶ ἐκεῖ ποῦ ᾽ναι ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ, μέσ᾽ στοὺς λόφους τοὺς ἑπτά, ὅλα τ’ ἄψυχα κορμία, βραχοσύντριφτα, γυμνά, σωριασμένα νὰ τὰ σπρώξη ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ κι᾽ ἀπὸ κεῖ νὰ τὰμαζώξη ὁ ἀδελφὸς τοῦ φεγγαριοῦ» (Σημ. γρ. Ὁ ποιητὴς ἐννοεῖ τὸν Σουλτάνο).
.                 Ἀφοῦ ἀναφέρει τὰ «περασμένα μεγαλεῖα» καὶ τὴν μακροχρόνια σκλαβιὰσημειώνει τὴν ἐθνεγερτικὴ «πολεμόκραχτη φωνὴ τοῦ Ρήγα» καὶ τὴν θυσία τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης. Γράφει στὸν 135ο στίχο: «Ὅλοι κλαῦστε!Ἀποθαμένος ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιᾶς  κλαῦστε, κλαῦστε, κρεμασμένος ὡσὰν νά ᾽τανε φονιάς»… Γιὰ τὸν Ρήγα καὶ τὸν Σολωμὸ ὁ Λίνος Πολίτης σημειώνει πὼς ἂν ὁ πρῶτος ὁραματίζεται καὶπρογραμματίζει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Γένους, ὁ δεύτερος ψάλλει καὶ ὑμνεῖ τὴν πραγματοποίησή της. (Λίνου Πολίτη «Γύρω στὸ Σολωμό», 1958, σ. 116).
.                 Ἕνας ἀπὸ τοὺς ποιητές μας ποὺ θαύμαζε τὸ ταλέντο καὶ τὴ σκέψη τοῦ Σολωμοῦἦταν ὁ Γιῶργος Σαραντάρης (1908-1941). Σὲ σκέψη του, ποὺ δημοσιεύθηκε γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸτὸν γράφοντα, ὁ Σαραντάρης μᾶς καλεῖ «νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ Σολωμὸ στὰ ζωντανὰ του στοιχεῖαὅπου νὰ βροῦμε πὼς τὸ πνεῦμα του κάνει ἕνα μὲ τὸ λεγόμενο ἑλληνικὸ πνεῦμα καὶ πὼς τὸτελευταῖο δὲν εἶναι μία χίμαιρα, ἐφόσον δὲν εἶναι χίμαιρα ἡ αἰσθητικὴ ἀξία τῆς σολωμικῆς ποίησης». (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλου «Γιῶργος Σαραντάρης ὁ ἄνθρωπος, ὁ ποιητής, ὁδιανοούμενος» Ἔκδ. Ἔκπληξη, 2011, σελ. 182). Ἐπίσης σὲ κριτική του γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Ἀναστασίου Δρίβα ὁ ἴδιος ὁ Σαραντάρης σημειώνει: «Δὲν μπορεῖς νὰ νιώσεις τὴν πνοὴ τῆς σολωμικῆς ποίησης, ἂν δὲν νιώσεις ταυτόχρονα τί σημαίνει γιὰ τὸν Ἕλληνα τὸ Μεσολόγγι» (Αὐτ. σέλ. 183).
.                 Ὁ  ἐθνικός μας ὕμνος εἶχε περιπέτεια, ἕως ὅτου καθιερωθεῖ καί, κατὰ μία ἐκδοχή,ἀκόμη δὲν ἔχει ἀποκτήσει τυπικὴ ἀναγνώριση… Ὁ βαυαρὸς πρῶτος βασιλιὰς  τῶν ἙλλήνωνὌθωνας καθιέρωσε ὡς ἐθνικὸ ὕμνο τὸν τῆς πατρίδας του, ποὺ ἦταν πανομοιότυπος μὲ τὸν … ἀγγλικὸ («God save the King»).

…ΓΛΥΚΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ (Δ. Νατσιός)

…ΓΛΥΚΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ

Τὸ παρὸν κείμενο ἀφιερώνεται στὰ λαμπρὰ παλληκάρια, τοὺς δύο πιλότους τῆς πολεμικῆς μας ἀεροπορίας, ποὺ τοὺς πῆρε στὰ φτερά της ἡ Δόξα καὶ στὶς μάνες τους, μὲ τὴν εὐχὴ ἡ Θεομάνα μας νὰ τὶς παρηγορεῖ).

 Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος Κιλκίς

« Η ΜAΝΑ: ΕΛΠIΔΑ ΚΑΙ ΘΕΜEΛΙΟ ΤΟΥ ΓEΝΟΥΣ! (Δ. Νατσιός) «Μόνο στὴν Ἑλλάδα θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ ἡ ἀπάντηση αὐτή!».

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ὁ Ἐρντογὰν καὶ οἱ σύμμαχοι
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
ἐφημ. «Ἐλεύθερος Τύπος», 13.12.22

.                Ὁ Τοῦρκος πρόεδρος Ἐρντογὰν καὶ οἱ ἄμεσοι συνεργάτες του τὸν τελευταῖο καιρὸ σχεδὸν καθημερινὰ ἀναφέρουν ὅτι «νύχτα θὰ ἐπιτεθοῦν σὲ νησί μας». Πρόκειται γιὰ ἄμεση ἀπειλὴ πολέμου μὲ τὴν Ἑλλάδα, στὴν ὁποία διαμηνύει νὰ δεχθεῖ περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας καὶ ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας. Πρὸς τοῦτο θέτει στὴ χώρα μας τὸν ὠμὸ ἐκβιασμὸ νὰ ἀποστρατιωτικοποιήσει τὰ νησιά της, τὰ ὁποῖα ἔτσι, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, νὰ τεθοῦν ὑπὸ τὴν κηδεμονία τῆς γείτονος. Ἐπιχειρεῖ νὰ ἐκφοβίσει τὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ ἡγεσία ὅτι θὰ προβεῖ σὲ μίαν παρόμοια στρατιωτικὴ εἰσβολὴ μὲἐκείνη τοῦ 1974, στὴν Κύπρο. Τὰ λεγόμενα τῶν Ἐρντογὰν καὶ συνεργατῶν του δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνονται ἀπὸ τὴν διεθνῆ κοινότητα καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς συμμάχους μας ὡς φληναφήματα, ἀνάξια προσοχῆς καὶ σχολιασμοῦ. Δὲν εἶναι δυνατὸν κράτος μέλος τοῦ ΝΑΤΟ νὰ ἀντιμετωπίζει ἀπειλὴ πολέμου ἀπὸ ἄλλο κράτος μέλος καὶ οἱ σύμμαχοι νὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα. Ὀφείλουν νὰ δράσουν ἄμεσα καὶ ἀποτρεπτικά, καὶ ἔμπρακτα νὰ καταδικάσουν τὶς ἐκσφενδονιζόμενες ἀπειλές.
.                Διερωτᾶται κανεὶς τί ἄλλο πρέπει νὰ πράξει ὁ Ἐρντογὰν σὲ βάρος τῆς Συμμαχίας, ὥστε αὐτὴ νὰ παύσει νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ παιχνίδια μὲ τὴ φωτιὰ  ποὺ παίζει καὶ ποὺ προκαλεῖ τὸν σοβαρὸκίνδυνο νὰ ὑπάρξει ἀνάφλεξη πολέμου στὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Ἀσφαλῶς οἱ σύμμαχοι γνωρίζουν ὅτι ὁ Ἐρντογὰν ἔχει ἐκλογὲς ἐντὸς τοῦ 2023, τὶς ὁποῖες δὲν θέλει νὰ χάσει καὶ νὰ βρεθεῖ ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας καὶ τῶν ἀνακτόρων, ποὺ κατασκεύασε. Ἑπομένως ὀφείλουν νὰ λάβουν ἐγκαίρως τὰ μέτρα τους, ὥστε ἡ ἐπιθυμία του νὰ διατηρηθεῖ στὴν ἐξουσία, νὰ μὴν προκαλέσει πολεμικὲς ἐνέργειες σὲβάρος τῆς χώρας μας.
.                Οἱ ἀντισυμμαχικὲς ἐνέργειες τοῦ Ἐρντογὰν, κυρίως μὲ τὴν ἀγορὰ ρωσικῶν πυραύλων, τὴν κατασκευὴ ρωσικοῦ πυρηνικοῦ ἐργοστασίου καὶ τὴ στάση του στὸ Οὐκρανικὸ καὶ στὸ ρωσικὸπετρέλαιο, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν πείσει τὰ μέλη τοῦ ΝΑΤΟ γιὰ τὴν ἐκ μέρους του ὑπονόμευση τῆς Συμμαχίας. Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ ἐγκύρου Γαλλικοῦ περιοδικοῦ “Le Point” (τεῦχος 2599, 2/6/2022) εἶχε τίτλο «Ἐρντογὰν – Πούτιν: οἱ διαβολικοὶ – Πῶς ὁ Τοῦρκος πρόεδρος κατέστη πράκτορας τοῦΚρεμλίνου στὴ Δύση». Εἶναι ἐνδεικτικὸ τῶν ὅσων ἔχει πράξει ὁ Τοῦρκος πρόεδρος σὲ βάρος τῆς Δύσης. Ὁ πρόεδρος Ἐρντογὰν προκάλεσε καὶ πρόσφατά τοὺς συμμάχους. Ὅταν ἐτέθη τὸ θέμα νὰ ἐνταχθοῦν στὸ ΝΑΤΟ ἡ Σουηδία καὶ ἡ Φινλανδία, αὐτὸς προέβαλε βέτο, ζητώντας νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ ὅροι του, ποὺ εἶναι ταπεινωτικοὶ γιὰ τὶς δύο αὐτὲς χῶρες καὶ θίγουν τὴν ἐθνική τους κυριαρχία καὶ ἀξιοπρέπεια…
.                Εἶναι ἀνησυχητικὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη στὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο, πὼς ἕως σήμερα τὰ μέλη τοῦ ΝΑΤΟ ἀνέχονται παθητικὰ τὶς προκλήσεις Ἐρντογὰν, ἡ δὲ κυβέρνηση Μπάϊντεν ἀνοίγει τὴ θύρα ἀγορᾶς ἀπὸ τὴν Τουρκία σύγχρονων ἀεροσκαφῶν F-16, καὶ τὴν τεχνολογικὴ ἀναβάθμιση αὐτῶν ποὺ ἔχει ἡ γειτονικὴ χώρα… Ἡ πραγματικότητα αὐτὴ προκαλεῖ πικρία σὲ ὅσους πιστεύουν ὅτι τὸ δίκαιο πρέπει νὰ ἐπικρατεῖ σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ὄχι ὁ ὠφελιμισμός.-

Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ, Ο ΧΟΤΖΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ (Δ. Νατσιός)

Ὁ γάϊδαρος, ὁ Χότζας καὶ ὁ γείτονας

«Βοσκοί, στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας, οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
Στὰ ὅπλα ἀκρίτες!» (Παλαμᾶς)

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

.                   Ἐρανίζομαι μία διδακτικὴ μυθιστορία ἀπὸ τὸν «ἐθνικὸ ἥρωα» τῶν Ἀγαρηνῶν, τὸν Νασρεντὶν Χότζα.
.                «Ἕνας γείτονας τοῦ Χότζα πῆγε καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τοῦ δανείσει τὸν γάϊδαρό του, ἐπειδὴ ὁ δικός του ἦταν ἀνήμπορος καὶ ἄρρωστος.
–Ὁ γάϊδαρός μου δὲν εἶναι ἐδῶ, ἀποκρίθηκε ὁ Χότζας, παρ᾽ ὅλο ποὺ εἶχε πολλὲς ὑποχρεώσεις καὶ ὀφειλὲς στὸν γείτονά του.
.                    Ὅμως γιὰ κακή του τύχη, τὴν στιγμὴ ἐκείνη ἀκούστηκε τὸ γκάρισμα τοῦ συμπαθοῦς τετραπόδου ἀπὸ τὸν σταῦλο.
–Χότζα, φώναξε ἀγανακτισμένος ὁ γείτονας, δὲν ντρέπεσαι νὰ μοῦ λὲς ψέματα; Ὁ γάϊδαρός σου εἶναι ἐδῶ, τὸν ἀκούω.
–Κι ἐσὺ δὲν ντρέπεσαι νὰ πιστεύεις πιὸ πολὺ τὸν γάϊδαρο, παρὰ ἐμένα, κοτζὰμ Χότζα;».

.                  Κάθε μύθος ἔχει καὶ τὸ ἐπιμύθιό του, τὸ δίδαγμά του. Γείτονας εἶναι ὁ λαός. Χότζας ἡκυβέρνηση, ἡ κραταιά, τῶν ἀρίστων. Παρένθεση: Ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῶν «ἀριστερῶν» πέσαμε καὶ ξεπέσαμε στὴν κυβέρνηση τῶν «ἀρίστων». Ἴδια, κοινὴ ἡ καταγωγὴ τῶν λέξεων. Εἶναι μάλιστα ὁ ὑπερθετικὸς βαθμὸς τοῦ «καλὸς» καὶ τοῦ «ἀγαθός». Τώρα πῶς γίνεται νὰ μᾶς κυβερνᾶ τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ὑπερθετικὸς βαθμὸς τῆς καλοσύνης καὶ τῆς ἀγαθοσύνης, ο… α(ἰθ)έρας τοῦ τόπου, καὶ νὰ μετεωριζόμαστε στὸ φρύδι τοῦ γκρεμοῦ καὶ τῆς καταστροφῆς, αὐτὸ ὑπερβαίνει, ἑρμηνευτικῶς, τὶς διανοητικές μας ἱκανότητες.
.                  Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε. Γάϊδαρος εἶναι ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Βοᾶ, κραυγάζει, ἀποκαλύπτει τὸψεῦδος, τὴν ὑποτίμηση τῆς λογικῆς μας.
.                  Κομπορρημονεῖ «ὁ κυβερνητικὸς χότζας» ὅτι ἔχουμε χαμηλὸ πληθωρισμὸ σὲ σχέση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκές, μεγάλες οἰκονομίες. Εἴμαστε ὅμως πρῶτοι, ἀριστεύουμε στὴν ἀκρίβεια. Ἡ ἀκριβότερη, γιὰ παράδειγμα, βενζίνη τῆς Εὐρώπης. Ὄπως  ἔλεγε καὶ ὁ μακαρίτης Χάρυ Κλυν, τὰ καταστήματα τροφίμων,  θυμίζουν ναούς. Μπαίνουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ καταναλωτές, ὅπως ἀρέσκεται νὰ μᾶς ἀποκαλεῖ, τὸ «κεντρικὸδελτίο εἰδήσεων», στὰ κρεοπωλεῖα, στὰ σοῦπερ μάρκετ, καὶ κάνουν τὸν σταυρό τους βλέποντας τὶς τιμὲς τῶν προϊόντων. Ἀντιλέγει ἡ κυβέρνηση πὼς μοιράζονται ἀφειδῶς ἐπιδόματα. Ὅταν ἤθελε ὁ σφαγέας νὰ ὁδηγήσει τὰ γουρούνια στὸ σφαγεῖο, κρατοῦσε ἕναν «τουρβὰ» μὲ βελανίδια. Βάδιζε μπροστά, ρίχνοντας βελανίδια. Οἱ καημένοι οἱ χοῖροι τὸν ἀκολουθοῦσαν, ἀπολαμβάνοντας τὸ πρόσκαιρο γεῦμα. Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν κατέληγαν στὸ λεπίδι τοῦ σφάχτη. Τὴν ἴδια τακτικὴ υἱοθετεῖ καὶ ἡ νεοδημοκρατικὴ ἀριστεία. Μέχρι τὶς ἐκλογὲς θὰ μοιράζει ἀφθονοπαρόχως βελανίδια…
.                  Βαυκαλιζόταν τὶς προάλλες, 18 Νοεμβρίου, ἡ κ. Κεραμέως, πηδαλιοῦχος τῆς κατ’ εὐφημισμὸν λεγόμενης Παιδείας- τὸ «Ὑπουργεῖο Κρατικοῦ Παιδομαζώματος»– γιὰ τὶς ἀπαράμιλλες ἐπιδόσεις στὸν τομέα εὐθύνης της. «Τὰ ψηφιακὰ ἐργαλεῖα, τὸ ὁλοήμερο μέχρι στὶς 5:30, ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση, τὰ πειραματικὰ σχολεῖα. Ὑλοποιήθηκαν ὅλοι οἱ στόχοι τῶν προεκλογικῶν δεσμεύσεων». Ὅλη, δηλαδή, ἡ τέφρα τοῦ πολιτικαντισμοῦ…
.                  Γιὰ τὴν ὕπουλη πανδημία τῶν νέων, ποὺ λέγεται ψηφιακὴ ἐξάρτηση, γιὰ τὴν παραβατικότητα, γιὰ τὶς συμμορίες ἀνηλίκων, γιὰ τὰ φροντιστήρια ἐκχυδαϊσμοῦ καὶ προτροπῆς μέσῳ τῶν τρισάθλιων στίχων τῶν τράπερ, γιὰ τὰ ἐπικίνδυνα, βλάσφημα καὶ ἀνθελληνικὰ σχολικὰ βιβλία, γιὰ τὰ πανεπιστήμια, ποὺ τὰμετατρέπουν, οἱ «ἐθνικοὶ μπογιατζῆδες», (ἡ φράση ὑπάρχει σὲ βιβλίο Γλώσσας τῆς Β´ Γυμνασίου καὶχαρακτηρίζει τοὺς μαθητὲς ποὺ ἑτοιμάζουν καὶ στολίζουν μία αἴθουσα γιὰ ἐθνικὴ ἑορτή), σὲ ἀχούρια , ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ «ἀχυρὼν» ἡ λέξη, οὔτε λέξη ἡ ὑπουργός. Ὁ γάϊδαρος γκαρίζει τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ δὲν δαγκώνει, εἶναι ἄκακος.
.                    Ἐπαίρεται ὁ «Χότζας τῆς Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς», καυχᾶται γιὰ τὴν σκληρὴ καὶ ἀταλάντευτη στάση μας κατὰ τῶν «τουρκικῶν προκλήσεων», ἔτσι  χαζοχαρούμενα ὀνομάζουν τὴν πολεμικὴ στάση τοῦἘρντογάν. Βγαίνουν οἱ ὑπερφίαλοι ὄνοι τῆς Ἄγκυρας καὶ χρεμετίζουν ἀσυστόλως. Θὰ ἔρθουμε βράδυ, θὰ σᾶς καταποντίσουμε στὴν «γαλάζια πατρίδα», θὰ ἐπαναληφθεῖ ἡ Σμύρνη τοῦ ’22, θὰ σᾶς πνίξουμε στὸ αἷμα, μᾶς ἀνήκει τὸ μισὸ Αἰγαῖο, δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ κάνετε γεωτρήσεις οὔτε στὴν Καρδίτσα. Καὶ τί σκληροτράχαλα ἀπαντᾶ ὁ ἡμέτερος γίγας τῆς διπλωματίας; Οἱ διεθνεῖς συνθῆκες μᾶς προστατεύουν, ὁΟΗΕ, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ Γαλλία, ἡ Αἴγυπτος θὰ πολεμήσουν γιὰ μᾶς. Ἡ Ἀμερικὴ τοῦ Μπάιντεν, ὁ ὁποῖος κάνει χειραψίες μὲ τοὺς τοίχους, φωνάζει «ἀέρα»…
.                    Μά, ὁ λαὸς θέλει ἀπαντήσεις, ὄχι γιὰ νὰ τοὺς ἀνισόρροπους Τούρκους, ἀλλὰ γιὰ νὰἀναθαρρήσει ὁ ἴδιος. «Ἐρχόμαστε ἀπὸ μακριά», λέει ὁ ποιητής. Οἱ δηλώσεις τῶν ἰθυνόντων νὰ γίνονται πρὸς τοὺς Ἕλληνες πολίτες καὶ ὄχι γιὰ τοὺς ὁλοζωῆς τοῦ ἔθνους μας αἱμοσταγεῖς ἐχθρούς. «Ὁ Τοῦρκος γεφύρι νὰ γίνει, μὴν διαβεῖς ἀπὸ πάνω του», καταθέτει ἡ εὐθύβολη λαϊκὴ θυμοσοφία. Ὁ πρόλογος ἑνὸς γράμματος τοῦ Ὀδυσσέα Ἀνδρούτσου, στὴν ἀρχὴ τῆς «ἁγιασμένης Ἐπανάστασης», εἶναι μία ὡραία ὑπενθύμιση γιὰ τὸχρέος τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης. Μία μυρίπνοη ἀπάντηση:
.                    «Ἀγαπητοὶ Γαλαξιδιῶτες. Ἤτανε βέβαια ἀπὸ τὸ Θεὸ γραμμένο νὰ δράξουμε τὰ ἅρματα μία μέρα καὶ νὰ χυθοῦμε κατεπάνω στοὺς τυράννους μας, ποὺ τόσα χρόνια μᾶς τυραννεύουν. Τί τὴν θέλουμε, βρὲ ἀδέρφια, τούτη τὴ πολυπικραμένη ζωή, νὰ ζοῦμε ἀπὸ κάτω στὴ σκλαβιὰ καὶ τὸ σπαθὶ τῶν Τούρκων ν᾽ ἀκονιέται εἰς τὰ κεφάλια μας; Δὲν τηρᾶτε ποὺ τίποτα δὲν μᾶς ἀπόμεινε; Οἱ ἐκκλησιές μας γενήκανε τζαμιὰ καὶ ἀχούρια τῶν Τούρκων. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ πὼς τάχα ἔχει τίποτε ἰδικό του, γιατί τὸ ταχὺ βρίσκεται φτωχὸς σὰν διακονιάρης στὴ στράτα. Οἱ φαμίλιες μας καὶ τὰ παιδιά μας εἶναι στὰ χέρια καὶ στὴδιάκριση τῶν Τούρκων. Τίποτα ἀδέρφια δὲν μᾶς ἔμεινε. Δὲν εἶναι πρέπον νὰ σταυρώσουμε τὰ χέρια καὶ νὰτηρᾶμε τὸν οὐρανό». Μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια, πεθαίνεις, μὲ τὸν σταυρὸ στὸ χέρι καὶ μὲ ἀγῶνες ἐθνικούς, ἀνασταίνεσαι.
.                Ὅταν γίναμε κράτος, ὅταν ἡ Οἰκονομία τοῦ Θεοῦ τὸ ἐπέτρεψε – ἡ οἰκονομία τῶν σημερινῶν «Χαλασοχώρηδων» πάει νὰ ἀκυρώσει τὸ ᾽21 – οἱ ἐλευθερωτὲς Πατέρες μας ἀποφάνθηκαν, στὴν Γ´ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας: «Κάλλιον νὰ μὴν ὑπάρχει Ἕλλην εἰς τὸν κόσμον, παρὰ νὰ ἀτιμάζει τὸ κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίωσιν, ὑπάρχων ἀνδράποδο τοῦ ἀναισθήτου Τούρκου, ἐνῶ ἐπλάσθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐλεύθερος». Αὐτὸ νὰ μὴν τὸ λησμονοῦμε, «βρὲ ἀδέλφια»: Ἀναίσθητος ὁ Τοῦρκος, ἐλεύθερος ὁ Ἕλλην…

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

ΕΦΙΑΛΤΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ (καὶ νοοτροπίες)

Ἐφιαλτικοί ἀριθμοί

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                        Εἶσθε Ἕλληνες καί Χριστιανοί; Σᾶς νοιάζει ἆραγε ἄν ἡ Τουρκία «ἕνα βράδυ» ἁρπάξη τά νησιά μας; Καλή ἡ ἀνησυχία σας. Μά τήν ἀνησυχία τήν προξενοῦμε ἐμεῖς με τήν ὑπογεννητικότητα.

.                 Κρατῆστε τά νούμερα: Τό 2021 οἱ γεννήσεις στήν πατρίδα μας ἦσαν 85.346 καί οἱ θάνατοι 143.919!!! Ὅταν γιά νά διατηρηθῆ ἕνα ἔθνος, ἀπαιτεῖται τοὐλάχιστον ἴσος ἀριθμός γεννήσεων καί θανάτων, πεῖτε μας, ποιός σκοτώνει τήν ἔνδοξη ἄλλοτε Ἑλλάδα;

.                Ὡς Ἕλληνες τρομάζουμε μέ τούς ὡς ἄνω ἀριθμούς. Καί ὡς Χριστιανοί; Ὑπάρχουν στόν τόπο μας 52.000 συμβιώσεις!

.                Ἀπό αὐτές πόσα ζευγάρια ἔχουν ἐπιλέξει τόν ἐκκλησιαστικό γάμο, δηλαδή, τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας γιά μία ὄμορφη συζυγία; Μόνον οἱ 18.478! Δηλαδή τά 2/3 τῶν Ἑλλήνων (Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν…) δέν θέλουν Χριστό, οὔτε Ἐκκλησία! Εἶναι ὅλοι αὐτοί ἄθεοι; Ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι ἐκκλησιαστικοί εἶναι γάμοι κατά Θεόν; Οἱ περισσότεροι γίνονται σέ κάποιο κτῆμα, μέ μικροσκοπικό ἐκκλησάκι, μέ μοναδικό σκοπό νά γλεντήσουν μετά τό γάμο σέ πλούσια ταβέρνα!

.                Οἱ λεγόμενοι «πολιτικοί γάμοι» εἶναι πολύ περισσότεροι ἀπό τούς λεγομένους ἐκκλησιαστικούς. 22.272 οἱ πολιτικοί, 18.487 οἱ ἐκκλησιαστικοί! Καλύτερα στό δημαρχεῖο, παρά στήν Ἐκκλησία!

.                Μέ «σύμφωνο συμβίωσης», μέ μία δηλαδή μόνο ὑπογραφή, πόσοι λένε ὅτι συζοῦν ὡς οἰκογένεια; 11.550! Ἀπ’ αὐτούς τά 214 «σύμφωνα» ἀφοροῦν σέ ὁμοφυλοφίλους!

.                Κάποτε ἡ Ἑλλάδα ἦταν χώρα μαρτύρων καί ἁγίων. Τώρα τήν ταυτότητά της τήν καθορίζουν: Ἡ «Ἕνωσις Ἀθέων» καί οἱ ΛΟΑΤΚΙ! Οἱ δύο δέ αὐτές συνομοσπονδίες δέν ἀλλοιώνουν ἁπλῶς τό χρῶμα τῆς Ἐλλάδας, ἀλλά κυριολεκτικά τήν σκοτώνουν. Ἑλλάδα χωρίς χριστιανικές οἰκογένειες καί χωρίς παιδιά ψυχορραγεῖ. Ἐνέσεις ἀναζωογόνησης δέν εἶναι τά πανηγύρια καί οἱ ἐκκλησιαστικές φιέστες*. Εἶναι ὁ ἐπανευαγγελισμός, ἡ μετάνοια καί ὁ κατηχητικός λόγος.

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἀπὸ τέτοιες φιέστες ἄλλο τίποτα. Εἶναι τόσο καταθλιπτικὸ αὐτὸ τὸ φαινόμενο, μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες ὑποδοχὲς Εἰκόνων, ἐνθρονίσεις Ἀντιγράφων Εἰκόνων, ἐπετείους Ἐνθρονίσεων, μεταφορὲς ἱ. Λειψάνων, Λαμπρῶν Πανηγύρεων κλπ ποὺ δὲν ἀξίζει οἱαδήποτε ἀναφορά. Φαινόμενο βαθειᾶς παρακμῆς. Βύθισμα στὴν ἄβυσσο τοῦ κούφιου. Οἱ ἐφιαλτικοὶ ἀριθμοὶ συναγωνίζονται τὶς ἐφιαλτικὲς νοοτροπίες.

ΟΙ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ (Γ.Ν. Παπαθανασόπουλος)

Οἱ Καστελλοριζιοὶ δὲν εἶναι μόνοι

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                    Τὸ Καστελλόριζο εἶναι τὸ νησί, στὸ ὁποῖο κυρίως προσκρούουν οἱ ἐπεκτατικὲς βλέψεις τῆς Τουρκίας στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Τὸ Καστελλόριζο, ποὺ ἐπισήμως ὀνομάζεται Μεγίστη, ἀφοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο νησὶ στὴν περὶ αὐτὸ συστάδα δεκατεσσάρων νήσων, νησίδων, καὶ βραχονησίδων. Τὰ χωρικὰ ὕδατα, ἡ ὑφαλοκρηπίδα καὶ ἡ ΑΟΖ ποὺ ἔχει, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιό της Θάλασσας, τὸ Καστελλόριζο εἶναι  κάρφος στὰ ὄμματα τῆς σημερινῆς τουρκικῆς ἡγεσίας καὶ ἂν μποροῦσε νὰ τὸ ἀφανίσει, θὰ τὸ ἔκαμε εὐχαρίστως…
.                    Ἡ σύγχρονη Τουρκία στὰ σχέδιά της ἔχει ἀπέναντί της τὴν ἀποφασιστικότητα ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ εἰδικότερα τῶν φιλειρηνικῶν καὶ φιλήσυχων Καστελλοριζίων. Οἱ ἡρωικοὶ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ξέρουν ὅτι δὲν εἶναι μόνοι τους καὶ αὐτὸ τοὺς δημιουργεῖ πνεῦμα ἀσφαλείας καὶ ἠρεμίας.
.                    Ἀπόδειξη τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος τῶν Πανελλήνων εἶναι οἱ πολλές ἐκδηλώσεις ποὺ διεξήχθησαν φέτος στὸ νησί, μὲ τὴ συμμετοχὴ κρατικῶν καὶ ἰδιωτικῶν φορέων. Θὰ ἀναφέρουμε τὶς πιὸ πρόσφατες. Τὸν Αὔγουστο τὸ Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, τὸ Ἑλληνικὸ Ἵδρυμα Ἱστορικῶν Μελετῶν καὶ ὁ Δῆμος Μεγίστης διοργάνωσαν Ἔκθεση μὲ θέμα «Ἡ ἀττικὴ γῆ ὑποδέχεται τοὺς πρόσφυγες τοῦ ΄22».
.                    Στὸ τέλος τοῦ ἰδίου μηνὸς διεξήχθη τὸ 7ο Διεθνὲς Φεστιβὰλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου «Πέρα ἀπὸ τὰ Σύνορα», φεστιβὰλ στὸ ὁποῖο ὑπῆρξαν  790 ὑποψηφιότητες ἀπὸ 100 διαφορετικὲς χῶρες. Στὸ φεστιβὰλ χορηγοὶ ἦσαν κρατικοὶ φορεῖς καὶ διάφορες πρεσβεῖες στὴν Ἀθήνα.
.                    Τὸν περασμένο Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκε μὲ ἐπιτυχία τὸ 1ο Φεστιβάλ Γρίφων, τὸ ὁποῖο, κατὰ τοὺς διοργανωτὲς ἀποδείχθηκε ἐθνικῆς σημασίας ἐπιστημονικὸ γεγονός. Σημειώνεται ὅτι ὁ μαθηματικὸς Πανταζῆς Χούλης, πρώην καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Αὐστραλίας καὶ τώρα συνεργάτης τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης ἵδρυσε στὸ Καστελλόριζο Μουσεῖο Γρίφων, τὸ ὁποῖο διαθέτει μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες συλλογὲς Γρίφων παγκοσμίως. Τὸ φετινὸ φεστιβὰλ Γρίφων ἔκλεισε μὲ τὴ θέληση τῶν διοργανωτῶν νὰ γίνει θεσμός, ποὺ θὰ φέρει τὸ νησὶ στὸ κέντρο τοῦ παγκοσμίου ἐπιστημονικοῦ ἐνδιαφέροντος καὶ θὰ ἐξάγει πολιτισμό.
.                    Τὸν ἴδιο μήνα, Σεπτέμβριο, ἡ «TΗΕ TEΛOΣ SOCIETY»  μία ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία μὲ ἱδρύτρια καὶ κινητήρια δύναμη τὴν Γεωργία Κοτρέτσος (γεννημένη τὸ 1978 στὴ Θεσσαλονίκη, μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Ἀρχαία Ὀλυμπία) ὀργάνωσε πολιτιστικὴ δράση στὸ Καστελλόριζο. Κατ’ αὐτὴ προσκλήθηκαν δέκα πρόσωπα, νέα στὴν ἡλικία τὰ περισσότερα, ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ πολιτισμοῦ, γιὰ μία σειρὰ ἐρευνητικῶν καὶ πειραματικῶν ἀσκήσεων. Ἦταν μία προσπάθεια  παρατήρησης καὶ ἑρμηνείας τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο, τὸ ἀνατολικότερο ἄκρο τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Εὐρώπης. Ἡ δράση ἐπεκτάθηκε στὰ νησιὰ τῆς Ρῶ καὶ τῆς Στρογγύλης, στὴν ὁποία διεξήχθη γιὰ πρώτη φορὰ πολιτισμικὴ δράση.
.                    Ἡ διακεκριμένη ἱστορικός τῆς Τέχνης Γεωργία Κακούρου – Χρόνη, συμμετέσχε στὴν ἐν λόγῳ δράση καὶ σὲ ἐρώτηση ἐφημερίδας  δήλωσε ὅτι καὶ στὸ Καστελλόριζο ἀποδεικνύεται ἡ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ: «Ἀκολουθώντας τ’ ἀχνάρια τοῦ χρόνου (διαδρομὲς σὲ σηματοδοτημένα καὶ μὴ μονοπάτια τοῦ Καστελλόριζου, ποὺ κάλυψαν τουλάχιστον τριάντα χιλιόμετρα) ἀνταμώθηκα μὲ μυκηναϊκὰ κυκλώπεια τείχη, λακοειδεῖς καὶ σκαλισμένους τάφους, πατητήρια, ἐκκλησάκια…Προϊστορικό, ἀρχαῖο, βυζαντινὸ καὶ νεότερο παρελθόν».
.                    Μακάρι καὶ οἱ Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ δώσουν τὸ «παρὼν» μὲ ἱεραποστολικὲς καὶ πολιτισμικὲς δράσεις στὸ Καστελλόριζο, σὲ συνεργασία μὲ τὴ νεοσύστατη Μητρόπολη Σύμης, στὴν ὁποία αὐτὸ ἀνήκει ἐκκλησιαστικά. Ἡ Σύμη εἶναι σὲ ἱκανὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο καὶ χωρὶς τακτικὰ διὰ θαλάσσης δρομολόγια. Ἔτσι ἡ ὅποια ἐπικοινωνία εἶναι δύσκολη. Ἡ ἀντικειμενικὴ δυσκολία τῆς διαποίμανσης, προκαλεῖ τὴν ἀπορία γιατί τὸ Καστελλόριζο ἀποφασίστηκε νὰ ἀνήκει ἐκκλησιαστικὰ στὴν ἀπομακρυσμένη Σύμη καὶ ὄχι στὴν πλησιέστερη  Ρόδο. Οἱ Μητροπόλεις τῆς Δωδεκανήσου ἀνήκουν, ὡς γνωστόν,  στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖο εἶναι ἐμπερίστατο. Θὰ μποροῦσαν νὰ δείξουν τὴ συμπαράστασή τους στὸ Καστελλόριζο καὶ οἱ Μητροπόλεις τῆς Κρήτης, οἱ ὁποῖες ἐπίσης ἀνήκουν στὴ δικαιοδοσία τοῦ Φαναρίου.-

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» ΜΑΣ; (Δ. Νατσιός)

Ποιές εἶναι οἱ «κόκκινες γραμμές» μας;

 Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

.                   «Ὅ,τι κάμομε, θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχουμε καμμιὰ ἐλπίδα ἀπὸ τοὺς ξένους», ἔλεγε ὁΚολοκοτρώνης. Ἔτσι καὶ τότε, πρὶν ἀπὸ τὴν «ἁγιασμένη Ἐπανάσταση», ἐλπίζαμε στοὺς ξένους νὰ μᾶς βοηθήσουν γιὰνὰ ἀποτινάξουμε τὸν ζυγό. Γιὰ ἀντιπερισπασμὸ οἱ λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις, ὄταν  ἀντιμάχονταν τοὺς Τούρκους, μᾶς ξεσήκωναν. Καὶ πάντα εὐκολόπιστοι, κατασκοτωνόμασταν καὶ ὀνειρευόμασταν. Ἐλπίζαμε σὲ ξανθὰ ἢ μελαχροινὰγένη νὰ μᾶς ἐλευθερώσουν. Ὁ ἐπίλογος ἦταν ἐρείπια καὶ σφαγές, οἱ θηριωδίες τῶν Τούρκων κατὰ ἀνυπεράσπιστων γυναικῶν καὶ παιδιῶν. Ἀλλὰ «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ». Συνειδητοποίησαν οἱ πρόγονοί μας ὅτι ἡ λευτεριὰ εἶναι κάστρο καὶ τὸ παίρνεις μὲ τὸ σπαθί σου.
«Ἄλλος σοῦ ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια
Ἀλλ’ ἀνάσασιν καμμιὰ
Ἄλλος σοῦ ἔταξε βοήθεια
Καὶ σὲ γέλασε φρικτά», θρηνεῖ καὶ ὁ ἐθνικός μας ποιητής, γιὰ τὴν ἀδιαφορία καὶ ἀπονιὰ τῶν ξένων. Καὶ συμπληρώνει στὴν ἑπόμενη στροφὴ
«Σύρε νά ᾽βρης τὰ παιδιά σου
Σύρε, ἔλεγαν πολλοί». Ναί, μόνο μὲ τὰ παιδιά της, καὶ ἂς ἔχει ἄλλο νόημα ὁ στίχος, ἡ πατρίδα μπορεῖ νὰ ὑπερασπιστεῖτὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερά της.
.                   Δὲν περνᾶ ἡμέρα ποὺ δὲν ἐξεμοῦν οἱ Τοῦρκοι τὶς παρανοϊκὲς ἀπειλές τους. Μόνο ἡμερομηνία κηρύξεως τοῦ πολέμου δὲν προσδιορίζουν. Κακῶς ἀπαντοῦμε μέσῳ πολιτικῶν ἀνακοινώσεων. Ἕνας ψυχίατρος θὰ ἦταν καταλληλότερος. Μᾶς κατηγοροῦν γιὰ θηριωδίες!! Ποιοί; Ἡ ἐγκληματικότερη φυλὴ τῆς ἱστορίας…
.                   Καὶ ἂς σταματήσει ἐπιτέλους ἡ ἀποκοίμιση τοῦ λαοῦ μὲ τὸ ἠττοπαθὲς καὶ ἀνεπέρειστο ἐπιχείρημα πὼς ὅλα γίνονται γιὰ «ἐσωτερικὴ κατανάλωση». Δικτάτορας εἶναι, «ἀνὴρ λοιμός», ποὺ ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι καὶ ὅπως ὅλες οἱ μεγαλαυχεῖς καὶ πολεμοχαρεῖς «κουτσουλιὲς» τῆς ἱστορίας, θέλει νὰ τὴν κηλιδώσει, αἱματοκυλώντας λαοὺς καὶπρωτίστως τὸν δικό του, ποὺ εἶναι σίγουρο ὅτι κάποια στιγμὴ θὰ τὸν κρεμάσει ἀνάποδα.
.                   Τὸ λεξιλόγιό του, ἡ κατασυκοφάντηση τοῦ λαοῦ μας, παραπέμπει σὲ ἐποχὲς ποὺ κάποιος στρατὸς παρήλαυνε μὲ τὸ «βάδισμα τῆς χήνας». (Ἔχουμε προσέξει τί βῆμα χρησιμοποιοῦν οἱ Τοῦρκοι στρατιῶτες στὶς παρελάσεις τους καὶ τί σκηνικὰ τὶς περιβάλλουν; Παντοῦ σημαῖες, ἀκόμη καὶ στὰ κοτέτσια, καὶ ὄρθιος, ὁ Μπενίτο τῆς Ἄγκυρας, στὴν ἐξέδρα, νὰ ὀνειροφαντάζεται ὀθωμανικὲς αὐτοκρατορίες καὶ ζωτικοὺς χώρους. Ἂν στὴν θέση τοῦ«μισοφέγγαρου» βάλεις τὴν «σβάστικα», μεταφέρεσαι στὸ Βερολίνο τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽30)
.                    Ἐθελοτυφλοῦν ὅσοι δὲν βλέπουν τὸν κίνδυνο ἤ, χειρότερα, περιμένουν ὅτι θὰ μᾶς σώσουν οἱ ξένοι. Τὸκρίσιμο ἐρώτημα εἶναι ποιὰ εἶναι ἡ «κόκκινη γραμμή» μας. Ποιὰ ἐνέργεια τῶν Τούρκων θὰ προκαλέσει τὴν ἀπὸμέρους μας συντριπτικὴ στρατιωτικὴ ἀπάντηση; Θυμίζω πὼς τὸ θλιβερὸ βράδυ τῶν Ὑμίων ὁ Σημίτης καὶ τὸτετρομαγμένο καὶ ψοφοδεὲς ἐκσυγχρονιστικὸ κηφηναριό, ἐκλιπαροῦσε τοὺς Ἀμερικανοὺς γιὰ μεσολάβηση. Ποιός ξεχνᾶ τὸ ἀτιμωτικὸ «εὐχαριστῶ τοὺς Ἀμερικανούς», ποὺ ψέλλισε ὁ Νενέκος ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς;
.                   Αὐτὸ δὲν τὸν ξεχνοῦν καὶ οἱ Τοῦρκοι. Μία ἀπόβαση τῶν Τούρκων σὲ βραχονησίδα ἑλληνικὴ εἶναι αἰτία πολέμου γιὰ μᾶς; Ἐπαναλαμβάνω ποιές εἶναι «οἱ κόκκινες γραμμές»; Ξεκαθάρισε ποτὲ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς τὰὅρια τοῦ κατευνασμοῦ μας; (Τὸ ρῆμα κατευνάζω παράγεται ἀπὸ τὸ κατὰ +εὐνή. Εὐνὴ σημαίνει κρεβάτι. Συνευνος εἶναι ὁ σύζυγος. Κατευνάζω σημαίνει βάζω κάποιον στὸ κρεβάτι γιὰ ὕπνο, καθησυχάζω. Εἴμαστε σίγουροι ὅτι κοιμᾶται ἤρεμος, ὁ λυσσασμένος… Ἐρντογρούλ, μετὰ ἀπὸ τόσο κατευνασμό;).
.                   Ἂν οἱ Τοῦρκοι καταρρίψουν ἑλληνικὸ πολεμικὸ ἀεροπλάνο ἢ χτυπήσουν ἕνα πλοῖο τοῦ Λιμενικοῦ, θὰἀνταποδώσουμε; Σὲ περίπτωση ποὺ ἐνσωματώσουν τὰ Κατεχόμενα, πῶς θὰ ἀντιδράσουμε; Ἂν στείλουν κάποιο ἐρευνητικὸ σκάφος, τὸ «Ὀροὺτς Ρέις» γιὰ παράδειγμα στὰ ἡμέτερα χωρικὰ ὕδατα (τῶν 6 ναυτικῶν μιλίων), τί πράττουμε; Τὸ βυθίζουμε ἢ σπεύδουμε, γιὰ παρηγορία,  μυξοκλαίγοντας στὸν ἀνεύθυνο ΟΗΕ ἢ στὸ ΝΑΤΟ τοῦτουρκόδουλου Στόλτενμπεργκ; Ἂν οἱ Τοῦρκοι ἀποστείλουν τηλεσίγραφο, ποὺ θὰ χρήζει ψυχιατρικῆς, ὅπως προεῖπα, ἀναλύσεως, γιὰ ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν νησιῶν ἐντὸς ἑνὸς μηνός, γιὰ παράδειγμα, τί ἀποκρινόμαστε; Καὶ τί θὰγίνει μὲ τοὺς χιλιάδες λαθρόβιους Μωαμεθανούς, κυρίως Πακιστανούς, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ κράτος ἐμφανῶς ἐχθρό τῆς Ἑλλάδας; Οἱ Ἀμερικανοί, ὅταν βομβάρδισαν οἱ Ἰάπωνες τὸν στόλο τους στὴν Χαβάη, στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, στὶς 7 Δεκεμβρίου τοῦ 1941, συνέλαβαν ὅλους τοὺς ἰαπωνικῆς καταγωγῆς πολίτες τους, δικαίους καὶ ἀδίκους, καὶ τοὺς ἔκλεισαν σὲ στρατόπεδα, γιὰ νὰ ἀποφύγουν δολιοφθορὲς ἀπὸ τὴν Πέμπτη Φάλαγγα. Ὑπάρχει κάποια πρόβλεψη γι’ αὐτὸ τὸ κρισιμότατο θέμα;
.                   Εἶναι γνωστὸ πὼς σὲ περίπτωση πολεμικῆς συρράξεως δὲν πολεμοῦν μόνο οἱ ἔνοπλες δυνάμεις,  ἀλλὰ καὶὁ ἀπόλεμος λαός. Ἂν ὑπάρχει ἀνασφάλεια στὰ μετόπισθεν, μεταφέρεται καὶ στὴν γραμμὴ πυρός, στὸ πεδίο, πράγμα καταστροφικὸ γιὰ τοὺς μάχιμους.
.                    Στὴν γιγαντομαχία τοῦ ’40, συμμετεῖχε, κυρίως μὲ τὸ σθένος, τὴν ἀποφασιστικότητα καὶ τὴν πίστη στὴν νίκη, ἑνωμένο ὁλόκληρο τὸ ἔθνος, πράγμα ποὺ εἶχε θετικότατο ἀντίκτυπο στὸ μέτωπο καὶ ἀναπτέρωνε τὸ ἠθικό.  Τὸἔχω ξαναγράψει, ἀλλὰ τὸ μεταφέρω καὶ πάλι. Εἶναι ἀπὸ τὸ πιὸ ἡρωικὰ γεγονότα, ποὺ ἔχω διαβάσει τῆς ἱστορίας μας. Γιὰ νὰ ἀνασάνουμε λίγο…
.                   Στὸν πανηγυρικὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, στὶς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 1960, ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατὴς Μυριβήλης, μεταξὺ τῶν ἄλλων σπουδαίων ἀνέφερε καὶ ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός.

«Εἶχε ὀργανωθεῖ, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀγώνα ὑπηρεσία μεταγγίσεως αἵματος, ἀπ’ τὸν Ἐρυθρὸ Σταυρὸ τῆς Ἑλλάδος. Εἶχα καὶ ἕνα φίλο γιατρό, σ’ αὐτὴ τὴν ὑπηρεσία, λοιπὸν πήγαινα κάπου-κάπου νὰ τὸν δῶ καὶ νὰ τὰ ποῦμε. Ὁ κόσμος ἔκαμε οὐρὰ κάθε μέρα, γιὰ νὰ δώσει τὸ αἷμα του γιὰ τοὺς τραυματίες μας. Ἦταν ἐκεῖ νέοι, κοπέλες, γυναῖκες, μαθητές, παιδιὰ ποὺ περίμεναν τὴ σειρά τους. Μία μέρα, λοιπόν, ὁ ἐπὶ τῆς αἱμοδοσίας φίλος μου γιατρός, εἶδε μέσα στὴν σειρὰτῶν αἱμοδοτῶν ποὺ περίμεναν, νὰ στέκεται καὶ ἕνα γεροντάκι.
-Ἐσύ, παππούλη, τοῦ εἶπε ἐνοχλημένος, τί θέλεις ἐδῶ;
Ὁ γέρος ἀπάντησε δειλά:
-Ἦρθα κι ἐγώ, γιατρέ, νὰ δώσω αἷμα.
Ὁ γιατρὸς τὸν κοίταξε αὐστηρὰ μὲ ἀπορία καὶ συγκίνηση. Ὁ γέρος παρεξήγησε τὸ δισταγμό του. Ἡ φωνή του ἔγινε πιὸ ζωηρή.
-Μὴ μὲ βλέπεις ἔτσι, γιατρέ μου. Εἶμαι γερός, τὸ αἷμα μου εἶναι καθαρό, καὶ ἀκόμα ποτές μου δὲν ἀρρώστησα. Εἶχα τρεῖς γιούς. Σκοτώθηκαν καὶ οἱ τρεῖς ἐκεῖ πάνω. Χαλάλι τῆς πατρίδας. Ὅμως μοῦ εἶπαν πὼς οἱ δύο πῆγαν ἀπὸαἱμορραγία. Λοιπόν, εἶπα στὴ γυναίκα μου, θά ᾽ναι κι ἄλλοι πατεράδες, ποὺ μπορεῖ νὰ χάσουν τὰ παλληκάρια τους, γιατί δὲ θά ᾽χουν οἱ γιατροί μας αἷμα νὰ τοὺς δώσουν. Νὰ πάω νὰ δώσω κι ἐγὼ τὸ δικό μου. Ἄιντε, πήγαινε, γέρο μου, μοῦ εἶπε, κι ἂς εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας. Κι ἐγὼ σηκώθηκα κι ἦρθα». («Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940», πανηγυρικοὶ λόγοι ἀκαδημαϊκῶν, ἐπιμέλεια Πέτρος Χάρης, Ἀθήνα 1978, σ. 322).
.             Καὶ ἕνα τελευταῖο ἐρώτημα: Εἴμαστε σήμερα τέτοιος λαός;

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΡΟΖΕΤΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Τὰ ἑλληνικὰ καὶ ἡ στήλη τῆς Ροζέτας

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .                Οἱ Γάλλοι ἑορτάζουν πανηγυρικὰ τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωση τοῦ αἰγυπτιολόγου Ζὰν Φρανσουὰ Σαμπολιὸν (1790-1832) στὴν Γαλλικὴ Ἀκαδημία Κλασσικῶν Σπουδῶν καὶ Καλῶν Γραμμάτων, ὅτι ἀνακάλυψε  σύστημα, μὲ τὸ ὁποῖο πέτυχε νὰ ἀποκρυπτογραφήσει τὴν ἱερογλυφικὴ αἰγυπτιακὴ γραφή. Ἦταν σὰν σήμερα, τὴν 27η Σεπτεμβρίου τοῦ 1822. Ἔτσι ἄνοιξε τὴν θύρα ἀναπτύξεως τῆς αἰγυπτιολογίας, διὰ τῆς ἀκριβέστερης μελέτης τῶν ἐπιγραφῶν καὶ γενικὰ τῶν κειμένων τῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου.
.                Παραδόξως στοὺς πανηγυρισμοὺς γιὰ τὴν ἀποκρυπτογράφηση τῶν ἱερογλυφικῶν τῆς Αἰγύπτου παραγνωρίζεται ἡ καίρια συμβολὴ τῶν Πτολεμαίων καὶ τῆς ἑλληνιστικῆς κοινῆς γλώσσας, ποὺ εἶχε καθιερωθεῖ στὴν οἰκουμένη τῆς ἐποχῆς. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν στὴν στήλη τὰ ἑλληνικά, θὰ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ ἀνακαλυφθεῖ στὴν πληρότητά του ὁ ἀρχαῖος αἰγυπτιακὸς πολιτισμός.
.                Τὴν ἀνακάλυψη τῆς ἀνάγνωσης τῶν αἰγυπτιακῶν ἱερογλυφικῶν πέτυχε διὰ τῆς λεγομένης «στήλης τῆς Ροζέτας». Πρόκειται γιὰ ὀγκῶδες ἀπόσπασμα μαύρης πέτρινης πλάκας ἀπὸ γρανοδιορίτη, διαστάσεων – σὲ ἑκατοστὰ – 112,3 ὕψος, 75,7 πλάτος καὶ 28,4 βάθος. Ἐπ’ αὐτῆς εἶναι χαραγμένο Διάταγμα τοῦ βασιλέως Πτολεμαίου Ε΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς σὲ δύο γλῶσσες καὶ τρεῖς γραφές: τὴν αἰγυπτιακὴ ἱερογλυφικὴ τῶν  ἱερέων καὶ  τῶν λογίων, τὴν αἰγυπτιακὴ δημοτικὴ(γραμμική)  τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἑλληνιστικὴ ἑλληνικὴ τῆς διοίκησης. Γράφτηκε τὸ 196 π.Χ. καὶ ἀποτελεῖ πολύτιμο δεῖγμα τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Πτολεμαίου Ε΄  ἔναντι τῶν Αἰγυπτίωνὑπηκόων του.
.                Οἱ Πτολεμαῖοι κυβέρνησαν τὴν Αἴγυπτο γιὰ τριακόσια περίπου χρόνια (305-30 π.Χ). Εἶχαν πολλὰ ἐλαττώματα, ἀλλὰ ἔκαμαν καὶ σπουδαῖα ἔργα. Ἀνήγειραν τὸν Φάρο τῆς Αἰγύπτου, ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπτὰ θαύματα τοῦ κόσμου, ὀργάνωσαν τὴν Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξάνδρειας, τὴν σπουδαιότερη τῆς ἀρχαιότητας, συντέλεσαν στὴ μετάφραση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὰ ἑλληνικὰ τῆς ἐποχῆς, μὲ τὴν ἐπιστράτευση 72 λογίων δίγλωσσων Ἑβραίων, ἀνέπτυξαν μὲ ἔργα ὑποδομῆς τὰ οἰκονομικά τῆς χώρας καὶ ἔδειξαν ὠφέλιμη γιὰ αὐτοὺς προσαρμογὴ στὶς συνήθειες τῶν αἰγυπτίων, ἱερατείου καὶ λαοῦ.
.                Γιὰ τὴν ἱστορία, ἡ στήλη τῆς Ροζέτας ἀνακαλύφθηκε τὸ 1799 στὴν πόλη Ρασὶντ  κατὰ τὴν ἐκστρατεία τοῦ Ναπολέοντα στὴν Αἴγυπτο ἀπὸ τὸν Γάλλο ἀξιωματικὸ Μπουσάρ. Τότε οἱ Γάλλοι μετονόμασαν τὴν πόλη σὲ Ροζέτα. Οἱ ἐπιστήμονες, ποὺ συνόδευαν τὸν γαλλικὸ στρατό,ἀντελήφθησαν τὴν ἀξία τῆς στήλης καὶ θέλησαν νὰ τὴν μεταφέρουν στὴ Γαλλία. Ὅμως οἱ Ἄγγλοι στὸν μεταξύ τους πόλεμο  νίκησαν καὶ τὴν πῆραν ὡς λάφυρο στὴ χώρα τους… Ἀπὸ τὸ 1802 βρίσκεται σὲ περίοπτη θέση τοῦ Βρετανικοῦ Μουσείου…
.                Ἀπὸ τὸ 1803 ἔγιναν ἀπόπειρες νὰ ἀποκρυπτογραφηθοῦν τὰ ἱερογλυφικά της, μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἑλληνικῶν, ἀλλὰ οἱ ἀσχοληθέντες ἐπιστήμονες ἤξεραν τὴν ἀρχαία ἑλληνική,ἀλλὰ  δυσκολεύονταν στὰ ἑλληνικὰ τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς. Ὁ Σαμπολιὸν ἀντίθετα ἤξερε ἄριστα καὶ τοὺς δύο τύπους τῆς ἑλληνικῆς καὶ κατέκτησε τὰ πρωτεῖα τῆς ἀνακάλυψης καὶ τὴ δόξα…
.                Σημειώνεται ὅτι Γαλλία καὶ Ἀγγλία ἔριζαν  γιὰ τὴν κατοχὴ τῆς στήλης τῆς Ροζέτας, ποὺ ἀνήκει στὴν Αἴγυπτο… Ἀπὸ τὸ 2003 ἡ ἐν λόγῳ χώρα ζητᾶ νὰ τῆς ἐπιστραφεῖ, ἀλλὰ ἡ Ἀγγλία καὶ τὸ Βρετανικὸ Μουσεῖο τῆς τὸ ἀρνοῦνται.-

«ΧΡΩΣΤAΜΕ Σ’ OΣΟΥΣ ΠΕΡΑΣΑΝ»… ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ AΚΡΙΒΩΣ ΧΡΩΣΤAΜΕ; (Δ. Νατσιός)

 «Χρωστᾶμε σ’ ὅσους πέρασαν»…
Σὲ ποιούς  ἀκριβῶς χρωστᾶμε;

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

«Στὸν αὐτοματισμὸ καὶ στὴν ἀχρήστευση τῆς σκέψεως, βοηθοῦσε τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρχε πολὺ μικρὴ ἐκλογὴστὶς λέξεις. Τὸ λεξιλόγιο τῆς Νέας  Ὁμιλίας, σὲ σύγκριση μὲ τὸ δικό μας, ἦταν πολὺ μικρὸ καὶ ἀναζητοῦσαν διαρκῶς καινούργιους τρόπους νὰ τὸ λιγοστέψουν πιὸ πολύ. Ἡ Νέα Ὁμιλία διέφερε πραγματικὰ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες γλῶσσες σὲ τοῦτο: κάθε χρόνο γινόταν πιὸ φτωχὴ ἀντὶ νὰ ἐμπλουτίζεται. Κάθε ἀφαίρεση ποὺ τῆς ἔκαναν, ἦταν κέρδος, γιατί ὅσο λιγότερη εὐχέρεια ἔχει κανεὶς νὰ διαλέξει ἀνάμεσα σὲ λέξεις, τόσο μικρότερος εἶναι ὁ πειρασμὸς νὰ σκεφτεῖ. Ἔλπιζαν νὰ δημιουργήσουν τελικὰ μία ὁμιλία ποὺ θὰ ἔβγαινε ἀπὸτὸ λαρύγγι χωρὶς καμμιὰ συμμετοχὴ τοῦ ἐγκεφάλου». (Ὄργουελ, «1984», ἔκδ. Κάκτος, σελ. 305-6, 1978).

.                 Εἶναι γεγονὸς ἀναντίλεκτο ὅτι τοῦτα τὰ χρόνια τῆς λεγόμενης «πολιτικῆς ὀρθότητας», τὸπροσκύνημα οὐσιαστικὰ στὴν μεταμοντέρνα ἀνθρωπολογικὴ χωματερή, οἱ ποικιλώνυμες ἐξουσίες καὶπαραεξουσίες, βαπτίζουν μὲ λαοφιλεῖς λέξεις καὶ φράσεις  ἢ τουλάχιστον οὐδέτερες τὰ πράγματα ποὺ οἱλαοὶ ἀπεχθάνονται μὲ τὴν παλιά τους ὀνομασία. Προανέφερα τὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα», ποὺ ἀποκρύπτει, ὅπως ἐξήγησα, τὴν χωματερή, τὴν παγκόσμια ἑστία σήψεως, ποὺ λέγεται εὐφημιστικῶς, δυτικὸς πολιτισμός. Εἶναι μία ὕπουλη μορφὴ λογοκρισίας. Δὲν ἐμποδίζει τὸ ὑπάκουο κοπάδι τῶν ἐξημερωμένων ψυχῶν νὰ πεῖκάτι, ἀλλὰ τὸ ὑποχρεώνει νὰ πεῖ κάτι, αὐτολογοκρινόμενο. Γι’ αὐτὸ βλέπουμε, σοβαροὺς κατὰ τὰ ἄλλα ἀνθρώπους, ὅταν ἐρωτηθοῦν, γιὰ παράδειγμα, γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς λαθρομετανάστευσης -ἡ λέξη δὲν εἶναι τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας- νὰ προβαίνουν σὲ ὑποτιμητικοῦ χαρακτήρα ὁμολογίες τοῦ τύπου «ἐγὼ δὲν εἶμαι ρατσιστὴς ἢ φασίστας» καὶ τὰ λοιπά.
.                 Ἔχει ἐπιβληθεῖ, ἀπὸ τοὺς ἐθνομάχους γραικύλους, ἕνα ἰδιότυπο λεξιλόγιο, ἕνα γλωσσικὸμνημόνιο, χρησιμοποιοῦνται λέξεις εὔσημες, πού, ἐπαναλαμβάνω, καρυκεύουν δυσωδίες καὶ ἐπικαλύπτουν ἐλεεινὲς ἐπιδιώξεις.
.                 Διάβαζα μία ἀνακοίνωση στὶς 19 Αὐγούστου, τοῦ ὑπουργοῦ Μετανάστευσης κ. Μηταράκη. «Ἐλαιώνας: μετανάστες καὶ ἀλληλέγγυα ἄτομα ἀπειλοῦν τὸ προσωπικό μας, αὐτὸ δὲν θὰ γίνει ἀνεκτὸ καὶ ἡδομὴ θὰ κλείσει ὁπωσδήποτε».
.                 Στὸ προηγούμενο κείμενο περιέχονται τέσσερις λέξεις –τῆς Νέας Ὁμιλίας-  ποὺ ἐξωραΐζουν μία ἐφιαλτικὴ κατάσταση. Ποιές; Ὑπουργεῖο Μετανάστευσης, μετανάστες, ἀλληλέγγυοι, δομή. Τί θὰ πεῖὑπουργεῖο Μετανάστευσης; Μήπως βοηθᾶμε Ἕλληνες ποὺ μεταναστεύουν; Ὄχι. (Τὸ σωστὸ θὰ ἦταν νὰἱδρυθεῖ ὑπουργεῖο Παλιννόστησης. Νὰ γυρίσουν πίσω τὰ Ἑλληνόπουλα). Ἄρα, ὅπως τὸ διαβάζουμε, σημαίνει ὑποδοχῆς καὶ τακτοποίησης τῶν παράνομων μωαμεθανῶν μεταναστῶν. Ἐρωτῶ: Ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει ξεχωριστὸ ὑπουργεῖο γιὰ τὸ αὐτονόητο ποὺ εἶναι ἡ φύλαξη τῶν συνόρων τοῦ κράτους ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸστρατό; Καὶ ἂν θέλαμε ὑπουργεῖο νὰ ὀνομαστεῖ «ἀντιμετώπισης τῆς παράνομης μετανάστευσης».
.                 Ἡ δεύτερη λέξη: Μετανάστες. Εἶναι μετανάστες; Οἱ Πακιστανοί, ποὺ ἄρχισαν νὰ ξεθαρεύουν καὶ νὰ ἀποκαλύπτουν τὶς «πολιτισμικές τους ἰδιαιτερότητες», εἶναι μετανάστες; Δὲν καπνίζουν τὰ μάτια μας ἀπὸὀργή, ὅταν διαβάζουμε γιὰ βιασμοὺς καὶ ἀσύλληπτης, πρωτοφανοῦς κτηνωδίας ἐγκλήματα ἀπὸ τοὺς εὐεργετημένους αὐτοὺς ἀνθρώπους; (Ἄλλος στὴν μέση του δρόμου, στὴν Κυψέλη, τὴν ἔσφαξε στὸ γόνατο. Στὴν Λάρισα ἐξαφανίστηκε, ἀφοῦ κατακρεούργησε τὴν ἄτυχη γυναίκα. Ὁ δράστης τῆς δολοφονίας ἑνὸς βασανισμένου παιδιοῦ, τόλμησε νὰ προβάλει ὡς δικαιολογία ὅτι ἐξύβρισε τὸ θύμα τὸ κοράνι. Εἶναι ἡ “ὑπερασπιστική του γραμμή”, ὅπως λέγεται. Ποὺ σημαίνει ὅτι εἶναι ἀναπαυμένος, χωρὶς τύψεις, ἔπραξε «θεάρεστον» ἔργο. Καταλαβαίνουμε μὲ τί ἀνθρώπους ἔχουμε μπλέξει καὶ τί μᾶς περιμένει, ὅταν μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου κερδίσουν καὶ ἄλλα δικαιώματα ἢ πληθυνθοῦν;).
.                 Τί συζητᾶ ὁ ἁπλὸς κόσμος, ὅταν συλλαμβάνονται.
– Καὶ τί ἔγινε; Σὲ λίγα χρόνια θὰ βγεῖ καὶ θὰ κάνει χειρότερα!! Λαθρομετανάστες εἶναι καὶ καλὰ θὰ κάνει ὁλαός, ὅπως μὲ τὴν ὀνομασία τῶν Σκοπίων, νὰ μὴν ὑποκύπτει στὴν πολιτικὴ ὀρθότητα-λογοκρισία, στὴ Νέα Ὁμιλία. Ὅσο φοβόμαστε νὰ μιλήσουμε, τὰ πράγματα θὰ γίνονται χειρότερα. Εἴμαστε ὁ λαὸς καὶ εἶναι μία δράκα χωρὶς ἱερὸ καὶ ὅσιο.
.                 Τί θὰ πεῖ ἀλληλέγγυοι; Ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ πολὺ καλοὶ ἄνθρωποι τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς συμπόνιας; Στὰ ἐπεισόδια στὴν «δομὴ φιλοξενίας» συμμετεῖχαν καὶ ἰθαγενεῖς ἀλλὰ καὶ ἀρκετοὶ ξένοι, Ἄγγλοι, Γάλλοι… Πορτογάλοι. Τί εἶναι αὐτοί; Ἀμόρφωτα περιθώρια καὶ τεμπέληδες ἐθνομηδενιστές, συνεπικουρούμενοι ἀπὸ ναυάγια τῆς Εὐρώπης, συνήθως ὑπὸ τὴν ἐπήρεια οὐσιῶν, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὴν γενικευμένη ἀτιμωρησία. Στὶς χῶρες τους πέφτει ξύλο καὶ φυλάκιση, ἐδῶ βαπτίζονται ἀλληλέγγυοι, ἀξιομίμητης συμπεριφορᾶς. Τί νὰ κάνουμε; ὅσο μᾶς κυβερνοῦν τὰ πολιτικὰ σάβανα, αὐτὰ θὰ παθαίνουμε…
.                 Μιλᾶμε καὶ γιὰ «δομὲς φιλοξενίας». Σκληρὴ φράση! Ἔπρεπε νὰ τὶς ποῦμε «χῶροι ἀγκαλιᾶς καὶπεριποίησης» ἢ «οἶκοι στοργῆς καὶ λατρείας». Ἐπειδὴ αὐτοκτονεῖ ἐν θριάμβῳ ἡ ξεδοντιασμένη Εὐρώπη, πρέπει νὰ στοιχιστοῦμε; Μπορεῖ κάποιος νὰ ἀπαντήσει, χωρὶς τὰ γνωστὰ νεοταξικὰ σαλιαρίσματα καὶ τὶς ἀ(κατα)νόητες ψευτοπροοδευτικὲς σαχλολογίες, γιατί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὑποδεχόμαστε Πακιστανούς, λαὸς ἐμφανέστατα ἐχθρικός, μὲ ἤθη καὶ ἔθιμα «βαρβαρικῆς ἁλώσεως»; Ὅταν λέει ὁ ποιητὴς «χρωστᾶμε σ’ ὅσους πέρασαν», συμπεριλαμβάνει αὐτὸ τὸ χρέος καὶ τοὺς Πακιστανούς; Κανεὶς δὲν τοὺς θέλει, τοὺς θεωροῦμε ἀπειλή, ἐπιβαρύνουν κρατικὲς δομές, αὐξάνουν τὴν ἐγκληματικότητα, δὲν πρόκειται ποτὲ μὰ ποτὲ νὰ ἀφομοιωθοῦν καὶ ὅμως τοὺς ὑποδεχόμαστε. Εἶναι ἢ δὲν εἶναι παράνοια αὐτό; Θὰ ποῦν κάποιοι κάνουν τὶς «βαριές», χειρωνακτικὲς δουλειὲς ποὺ δὲν τὶς καταδέχονται τὰ μοσχοαναθρεμμένα Ἑλληνόπουλα, δουλεύουν στὰ χωράφια μας, μαζεύουν τὶς ἐλιὲς ἢ τὶς φράουλες. Μάλιστα. Κάνω μία ὑπόθεση ἐργασίας. Σὲ περίπτωση ἑλληνοτουρκικῆς σύρραξης, οἱ Πακιστανοὶ τῆς Ἑλλάδας, τί θὰ κάνουν; Ὅλοι ἔχουν «ἔξυπνα», πανάκριβα κινητά. Ἂν λάβουν ἐντολὴ δολιοφθορᾶς, «πέμπτη φάλαγγα» ὀνομάζεται αὐτό, ἀπὸ ἀπέναντι, ἀπὸ κάποιον ἀνισόρροπο τύπου Μπαχτσελί, κήρυξη «τζιχάντ», πολέμου κατὰ τῶν ἀπίστων, πῶς θὰ ἀντιμετωπιστοῦν, ἀφ’ ὅσον εἶναι διεσπαρμένοι σ’ ὅλη τὴν χώρα καὶ ὄχι σὲ ἐλεγχόμενες καὶφυλασσόμενες «δομές»; Ὑπάρχει πρόβλεψη γι’ αὐτό; Κοχλάζον νεανικὸ αἷμα, σκληροτράχηλοι, φανατικοὶμωαμεθανοὶ εἶναι, πῶς θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουν οἱ ἀβροδίαιτοι γηγενεῖς, ποὺ κουρνιάζουν ἀμέριμνοι στὶς ὄχθες τῶν πισίνων (ἢ πισινῶν ποὺ θὰ ‘λέγε ὁ τραγικὸς ΓΑΠ) καὶ ἀπολαμβάνουν εὐωχούμενοι τὰ «φρέντο» στὶς ἐθνικὲς ξαπλῶστρες; Τὸ κρίσιμο ἐρώτημα εἶναι: τὸ κράτος ποὺ τοὺς φιλοξενεῖ θὰ ὑποστηρίξουν ἢ τὸκράτος ποὺ ὀνειροφαντάζεται νὰ γίνει ὁ σημαιοφόρος τοῦ Ἰσλάμ; Τὸν Μητσοτάκη ἢ τὸν Ἐρντογάν;
.                 Ἴσως δὲν ἔχουν κατανοήσει ἀρκετοὶ ὅτι ἄλλο ἡ ἔννοια τοῦ πλησίον καὶ ἄλλο ἡ ἐθνικὴ ἀπειλή. Ὅταν φτάνει ἕνας μαθητὴς στὸ κατώφλι τῆς αἴθουσας, δὲν θὰ τὸν διώξω, ἀλλὰ θὰ τὸν ὑποδεχθῶ, θὰ τὸν ἀγκαλιάσω καὶ θὰ τοῦ μάθω ἑλληνικὰ γράμματα, χωρὶς νὰ μὲ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγή του. Ὅταν ὅμως χιλιάδες 25άρηδες,  συνωστίζονται στὰ σύνορα, στὸν Ἔβρο, σταλμένοι καὶ σπρωγμένοι ἀπὸ τὸ κράτος-συμμορία, τὴν Τουρκία, τότε μιλᾶμε γιὰ ἀπροκάλυπτη ἐπίθεση κατὰ τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας καὶ κυριαρχίας καὶ ὀφείλω νὰ τοὺς ἀποκρούσω ὡς πολέμιους τοῦ κράτους μου, ὅπως κι ἔγινε στὸν Ἕβρο.  Αὐτὸ δὲν κατάλαβαν κάποιοι καὶ μεταβαλλόμαστε σὲ ἐμιράτο τῆς Εὐρώπης. Τὰ ἐπιχείρα τῆς ἀφροσύνης μας θὰ τὰλουστοῦμε στὰ ἄμεσο μέλλον…