ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΠΡΟΤΥΠΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

 Πολιτικῆς ἀρετῆς πρότυπα

Τοῦ Γιώργου Παπαθανασόπουλου

.                   Στὶς 21 Μαΐου θὰ διεξαχθοῦν οἱ βουλευτικὲς ἐκλογές. Ἤδη Κόμματα καὶ πολιτευτὲςἔχουν ἀρχίσει νὰ δραστηριοποιοῦνται γιὰ νὰ ψηφιστοῦν. Ἂν καὶ τὸ κοινοβουλευτικὸ σύστημα στὴνἙλλάδα ἔχει καταστεῖ ἀρχηγικό, ἐν τούτοις πάντοτε ὁ βουλευτής, ποὺ ἔχει ἱκανότητες, ξεχωρίζει. Ἄποψη σοφῶν ἀνθρώπων, ἀπὸ τὴν ἄμεση δημοκρατία τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας ἕως τὶς ἡμέρες μας, εἶναι πὼς ἕνας λαὸς χαρακτηρίζεται δημοκρατικὸς καὶ προοδευτικός, ὅταν ἐπιλέγει τοὺς ἀρίστους στὶς  θέσεις ἐξουσίας.
.                   Ὁ Δημοσθένης στὸν Γ΄ Ὀλυνθιακό του γράφει πὼς ἡ ἀθηναϊκὴ δημοκρατία γνώρισε ἡμέρες εὐδαιμονίας, ἐπειδὴ οἱ ἐπιφανεῖς ἄνδρες της – ἀναφέρει ὡς παραδείγματα τοὺς Μιλτιάδη καὶ Ἀριστείδη – «δὲν ἀσχολοῦνταν πρὸς ἴδιο πλουτισμό, ἀλλὰ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς θεωροῦσε πὼςὄφειλε νὰ αὐξάνει τὸν κοινὸ πλοῦτο καὶ νὰ διοικεῖ τὶς ἑλληνικὲς ὑποθέσεις μὲ ἀξιοπιστία, τὰ ἀφορῶντα τοὺς θεοὺς μὲ εὐσέβεια καὶ τὶς μεταξύ τους σχέσεις μὲ ἰσότητα».
.                   Ἀντίθετα, συνεχίζει ὁ Δημοσθένης,  ἡ ἀθηναϊκὴ δημοκρατία παρήκμασε, ὅταν οἱπολιτικοὶ ποὺ ἐπικράτησαν ἦσαν «δημοκόλακες», ἢ «δημοπίθηκοι», ὅπως τοὺς χαρακτήρισε ὁἈριστοφάνης. Αὐτοί, γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστοὶ στὸ λαὸ καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν προσωπική τους ἐξουσία, φρόντισαν νὰ διατυπώσουν ἀπόψεις ἀρεστὲς στὸ πλῆθος, ἀκόμη καὶ ἂν μὲ αὐτὲς ἡ πόλη θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν καταστροφή.
.                    Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Νικαίας Θεόδωρος Λάσκαρης, υἱὸς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Δούκα Βατάτζη,  συνέχισε τὴν πολιτικὴ τοῦ πατέρα του ὡς πρὸς τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη καὶ τὴνἰσονομία στὰ λίγα χρόνια ποὺ βασίλευσε. Στὸν ἕκτο λόγο του περὶ «τῆς Φυσικῆς Κοινωνίας» τονίζει ὅτι μόνον ὁ ἔχων τὸ «γνῶθι σαυτὸν» καὶ ἀποκτῶν ἀρετές, διὰ τῆς σχέσης του μὲ σοφοὺς καὶἐνάρετους ἀνθρώπους, καθίσταται ὠφέλιμος στὴν κοινωνία ποὺ ζεῖ. Αὐτὸ πολὺ περισσότερο ἰσχύει γιὰ τοὺς πολιτικούς…
.                   Ὁ φίλος Νίκος Σοϊλεντάκης, Πρόεδρος Ἐφετῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων ἐ.τ., μοῦἔγραψε πὼς ἀνάμεσα στὰ φωτεινὰ παραδείγματα Ἑλλήνων ἐντίμων καὶ ἀκεραίων πολιτικῶν  συγκαταλέγεται ὁ Γεώργιος Καφαντάρης (1873-1946). Ὑπηρέτησε τὴ  χώρα ὡς πρωθυπουργὸς τὸ1924 καὶ ἦταν ἐνεργὸς στὴν πολιτική, ὡς ὑπουργὸς καὶ βουλευτὴς  ἐπὶ σαράντα χρόνια, ἀπὸ τὸ1905 ἕως τὸ 1946. Ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1945 ἕως τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1946 ἦταν ἀντιπρόεδρος στὴν κυβέρνηση Σοφούλη. Ἀπεβίωσε στὶς 28 Σεπτεμβρίου τοῦ 1946.
.                   Τότε ἡ σύζυγός του Λίλα Παπαλεξοπούλου – Καφαντάρη, στερουμένη πόρων, μετέβη στὴν Ἑλβετία, γιὰ νὰ συγκατοικήσει μὲ συγγενῆ της ποὺ ζοῦσε ἐκεῖ. Ἀπὸ κακὴ συνεννόηση, ὅταν ἔφθασε στὸν σιδηροδρομικὸ σταθμὸ τῆς Ζυρίχης βράδυ, οὐδεὶς τὴν ἀνέμενε καὶ ἀναγκάστηκε, λόγῳ ἐλλείψεως χρημάτων, νὰ διανυκτερεύσει σὲ ἕνα παγκάκι. Τὸ πρωὶ βρέθηκε νεκρή. Ἡ σύζυγος τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ ἐστερεῖτο τῶν ἀναγκαίων, γιὰ νὰ διανυκτερεύσει στὸ ἔναντι τοῦ σταθμοῦ ξενοδοχεῖο…
.                   Τὸ συμβὰν δὲν τὸ γράφω, γιὰ νὰ δημοσιοποιηθεῖ μία συγκινητικὴ ἱστορία. Οὔτε ὡς παράδειγμα πρὸς τοὺς πολιτικούς μας, νὰ καταστοῦν πένητες. Ἡ Πολιτεία ἔχει φροντίσει νὰἐξασφαλίζουν μίαν ἀρκούντως ἄνετη ζωή. Τὸ γράφω ὡς ἀκραῖο ἴσως παράδειγμα ἠθικῆςἀκεραιότητας καὶ ἐντίμου πολιτικοῦ βίου. Ὁ Καφαντάρης ἀποτελεῖ πρότυπο γιὰ τὴν ψῆφο μας.-      

Διαφήμιση