«Ἐν νόμου σκιᾷ καὶ γράμματι, τύπον κατίδωμεν οἱ πιστοί· πᾶν ἄρσεν τὸ τὴν μήτραν διανοῖγον, ἅγιον Θεῷ· διὸ πρωτότοκον Λόγον, Πατρὸς ἀνάρχου Υἱόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, ἀπειράνδρῳ, μεγαλύνομεν».
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, νὰ δοῦμε καὶ νὰ ἀναγνωρίσουμε ἐκείνη τὴν προτύπωση, ποὺ ὑπεκρύπτετο καὶ ἐνεργοῦσε στὴν σκιὰ καὶ στὸ γράμμα τοῦ παλαιοῦ Νόμου καὶ θέσπιζε ὅτι κάθε ἀρσενικὸ παιδί, ποὺ ἀνοίγει τὴν μήτρα τῆς μητέρας του καὶ γεννιέται, θὰ θεωρεῖται ἀφιερωμένο στὸν Θεό. Ὁπότε, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ ἐντολὴ ἦταν συγχρόνως καὶ προφητεία-τύπος, προετοίμαζε καὶ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπόλυτη καὶ ἀποκλειστικὴ ἐκπλήρωσή της στὸν Χριστό (διότι κανένα ἀπὸ τὰ πρωτότοκα παιδιά, ποὺ γεννιοῦνται μὲ τὸν φυσικὸ νόμο, δὲν διανοίγει τὴν μήτρα τῆς μητέρας του). Ἀντιθέτως ὁ πρωτότοκος Ἐμμανουήλ, ἐπειδὴ γεννήθηκε χωρὶς σπορὰ ἀνδρός, αὐτὸς ὑπῆρξε ἀποκλειστικῶς ὁ μόνος ποὺ ἄνοιξε τὴν παρθενικὴ μήτρα τῆς ἀσπόρου του Μητρός, τὴν ὁποία καὶ πάλι φύλαξε κεκλεισμένη μετὰ τὴν γέννησή Του), τὸν πρωτότοκο Υἱὸ τοῦ ἀνάρχου Πατρός, ὁ Ὁποῖος γίνεται ὁ μοναδικὸς ἀληθινὸς πρωτότοκος ἀπὸ τὴν ἀπείρανδρη (χωρὶς ἄνδρα) Μητέρα, Τὸν δοξάζουμε μεγαλοπρεπῶς.
Ο ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤHN ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚH ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἑρμηνείας τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, ἐκδ. «Τῆνος», Ἀθῆναι 2020, σελ. 30