Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ-1 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ Ἑλληνικὴ Παράδοση καὶ οἱ ἐχθροί της

Α΄ Μέρος

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.                 Ἡ Παράδοση τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ τὰ ζωτικὰ στοιχεῖα τῆς ὕπαρξης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους (θρησκεία, γλώσσα, ἱστορία, γνώση, ἔργα, ἤθη, ἔθιμα, ἀξίες, πρότυπα, ἰδιαίτερος τρόπος ζωῆς) μεταβιβάζεται ἀπὸ Γενιὰ σὲ Γενιὰ καὶ ἔτσι ἐξασφαλίζεται ἡ ταυτότητα, ἡ συνοχὴ καὶ ἡ συνέχεια τοῦἜθνους μας, καθὼς καὶ ἡ παρουσία Του στὸ παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αὐτῆς τῆς Παράδοσης κάποιοι εἶναι δεδηλωμένοι ἐχθροὶ καὶ ἐπιζητοῦν νὰ τὴν καταστρέψουν. Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ πλεῖστοι   σημαντικοὶ ἐκπρόσωποι τοῦ Πολιτισμοῦ μας ἔχουν ἐκφραστεῖ γιὰ τὴν ἀξία της καὶ ὑπὲρ τῆς διατήρησής της. Ἀναφέρουμε παραδείγματα:
.                    Ὁ σημαντικὸς ζωγράφος τοῦ 20οῦ αἰώνα Ν. Χατζηκυριάκος – Γκίκας στὸ βιβλίο του «Ἀνίχνευση τῆςἙλληνικότητας» (Ἔκδ. «Εὐθύνη») σημειώνει πὼς οἱ σκέψεις ποὺ γράφει σὲ αὐτὸ εἶναι γιὰ τὴνἙλλάδα, ἀφοῦ γεννήθηκε Ἕλληνας. Καὶ προσθέτει: «Τὸ νὰ διαφύγει κανεὶς ἀπὸ τὰ φυλετικά του γνωρίσματα οὔτε ἐπιθυμητὸ εἶναι, οὔτε εὔκολο… Ὁ κοσμοπολιτικὸς χαρακτήρας τῆς ἐποχῆς μας, μᾶς ἐπιτρέπει, ἀλήθεια, κάτι τέτοιες ἐλαστικότητες καὶ ἀκροβασίες, ποὺ ἐν μέρει, μόνον, εἶναι θεμιτές. Ἀλλὰ αὐτός, ἀκριβῶς, ὁ ὅρος τοῦ “κοσμοπολίτη” φέρνει στὸ νοῦ μᾶλλον ἐξωτερικὰ καί, ὁπωσδήποτε, ρηχὰ γνωρίσματα… Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ καυχηθῆ ὅτι ἔχει τελείως ξεριζωθῆ. Καὶ στὴν περίπτωση ποὺ κάποιος ἄσημος τὸ κατόρθωσε, τὰ ἀποτελέσματα στὴ ζωὴ καὶ στὴν τέχνη εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀρνητικὰ καὶ στεῖρα».
.                Ὁ ἐκλεκτὸς λογοτέχνης καὶ δικηγόρος Γιῶργος Θεοτοκᾶς στὸ βιβλίο του «Πνευματικὴ Πορεία» (Ἔκδ. «Ἑστίας») καταλήγει στὸ συμπέρασμα πὼς γιὰ κάθε Ἕλληνα «τὸ καλύτερο ποὺ ἔχει νὰ κάμει εἶναι νὰ ζητήσει νὰ συνδεθεῖ ξανὰ μὲ τὴ θρησκευτικὴ παράδοσή του, ἡ ὁποία συνυφάνθηκε, πολλοὺς αἰῶνες, μὲ τὴ ζωὴ τοῦ λαοῦ του, μὲ τὸν ἐθνικό του χαρακτήρα, μὲ τὴ νοοτροπία του, τὰ ἤθη του, τὴ μνήμη τῶν πατέρων του. Ἐκεῖ, στὸ δικό του πνευματικὸ κλίμα, ὁ καθένας θὰ ἰσορροπήσει καλύτερα, θὰ βρεῖ πιὸ σταθερές, πιὸ πλήρεις λύσεις τῶν προβλημάτων ποὺ τὸν βασανίζουν… Θὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ πνευματικὸ χάος, θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὸ ἄγχος τοῦ μηδενός».
.            Ὁ ἐξέχων δημοσιογράφος καὶ θεατράνθρωπος Αἰμίλιος Χουρμούζιος  στὸ βιβλίο του «Ἡ περιπέτεια μίας γενεᾶς» (« Οἱ Ἐκδ. τῶν Φίλων») δηλώνει αἰσιόδοξος. Θεωρεῖ ὅτι «ὑπάρχουν ὅλες οἱ προϋποθέσεις γιὰ τὴ σύνθεση μίας νεοελληνικῆς πνευματικῆς παραδόσεως, ἀφοῦ καὶ οἱ ἐθνικὲςἀρετὲς βοηθοῦν σὲ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τὸ βαρὺ ἀπόθεμα μίας μακρινῆς, ἔστω, πάντοτε ὅμως ζωντανῆς στὴ νεώτερη ἑλληνικὴ συνείδηση πνευματικῆς κληρονομιᾶς». Γιὰ τοὺς ξενομανεῖς ὅμως παρατηρεῖ:
«Τὸ νὰ δεχόμαστε τὶς ξένες ἀξίες ὁλέτοιμες, πακεταρισμένες ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ μὲ τὴν ἰδέα πὼς οἱἀξίες αὐτές, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ χῶρες πολιτιστικὰ περισσότερο προηγμένες ἀπὸ τὴ δική μας, εἶναι, γι’ αὐτὸ καὶ μόνο, ἠθικὰ ἀνώτερες, ἀποτελεῖ λάθος βαρὺ μὲ ἐκφυλιστικὲς συνέπειες γιὰ τὸνἐθνικὸ χαρακτήρα. Εἶναι μία ἐπικίνδυνη αὐταπάτη, ἡ ὁποία… παρακίνησε σὲ μία δουλικὴ μίμηση τῶν ξένων προτύπων καὶ εἶχε ὡς μοιραῖο ἐπακόλουθο ἕναν ἄλλοτε κωμικό, ἄλλοτε ἀπεχθῆ, ἀλλὰ πάντοτε στεῖρο μαϊμουδισμό…».-

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ-2 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)

Διαφήμιση