Η ΔΥΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ (Γ.Ν. Παπαθανασόπουλος)

Ἡ δυτικὴ σκέψη σὲ ἀδιέξοδο

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 .              Ἡ δυτικὴ σκέψη εἶναι σὲ ἀδιέξοδο, ὡς πρὸς τὸ νὰ ἀπαντήσει γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Κάποιοι ὑποστηρίζουν τὸ ἀκόμη χειρότερο, ὅτι δὲν ὑπάρχει πιὰ δυτικὴ σκέψη, δὲν ὑπάρχουν διανοητὲς ποὺ νὰ παράγουν σκέψη. Ἔτσι καὶ ἐπειδὴ σὲ πολλοὺς σύγχρονους διανοητὲς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ταμπού, αὐτοὶ βρίσκουν διέξοδο  στοὺς πρὸ Χριστοῦ φιλοσόφους κυρίως τοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ρωμαίους.
.              Στὸ τρέχον τεῦχος τοῦ γαλλικοῦ περιοδικοῦ “Sciences Humaines” («Ἀνθρώπινες ἐπιστῆμες») ἡ γενικὴ διευθύντρια τῆς ἔκδοσης Heloise Lherete στὸ πρωτοσέλιδο κύριο ἄρθρο της σημειώνει ὅτι ζοῦμε καὶ στὴν ἐποχή μας τὸ μίσος καὶ τὸν πόθο, τὸ αἴσθημα ἀδικίας καὶ πόνου, τὴν ἀναζήτηση ἀλήθειας καὶ ὀμορφιᾶς, τὴν ἀνάγκη ἀγάπης, ἐλπίδας καὶ παρηγοριᾶς, τὴ φρίκη ἔναντι τοῦ θανάτου… Στὴν κατάσταση αὐτὴ τοῦ δυτικοῦ κόσμου, γράφει ὅτι οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι τοῦ ἔχουν κληροδοτήσει τὰ ἐργαλεῖα γιὰ νὰ διασαφηνίσει τὴ σύγχυση, ποὺ κυριαρχεῖ… Στὰ ἐνδιαφέροντα ἄρθρα τοῦ προαναφερθέντος περιοδικοῦ θίγεται καὶ τὸ ζήτημα ὅτι πολλὲς φορὲς ἡ σκέψη τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων παραποιεῖται, πρὸς ἐξυπηρέτηση ἰδίων στόχων…
.              Ἡ πνευματικὴ ἀρρώστια τῆς Δύσης ἐντάθηκε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς κυριαρχίας τοῦ Παπισμοῦ, ὅταν ἐκλογικεύθηκε ἡ Πίστη. Ἐκλογικευμένη Πίστη δὲν εἶναι Πίστη. Εἶναι ἡ προσπάθεια τῆς ἀνθρώπινης νόησης νὰ ὑποκαταστήσει τὸ ὑπερβατό, ποὺ τελικὰ ὁδήγησε στὴν αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν ἐπιθυμία τῆς κυριαρχίας του ὄχι διὰ τοῦ Δικαίου καὶ τῆς Πειθοῦς, ἀλλὰ διὰ τῆς ἰσχύος. Τὴν κατάσταση αὐτὴ τοῦ ὑπὸ τὸν Πάπα δυτικοῦ ἀνθρώπου παρουσιάζει γλαφυρὰ ὁ Ντοστογιέφσκι στοὺς «Ἀδελφοὺς Καραμάζοφ» καὶ στὸ ἐπεισόδιο τοῦ ἱεροεξεταστῆ.
.              Πολλοὶ στὴ Δύση ἐπιχείρησαν νὰ διορθώσουν τὶς σκέψεις καὶ τὶς πράξεις τοῦ Πάπα. Ὅλοι ἀπέτυχαν παταγωδῶς. Ποῦ εἶναι οἱ Μὰρξ καὶ Ἔνγκελς, ποῦ ὁ Νίτσε καὶ ὁ Φρόϊντ; Ποῦ ὁ Χίτλερ καὶ ὁ Στάλιν; Πέθαναν καὶ δὲν ὑπάρχουν διάδοχοί τους, ποὺ νὰ ὑποστηρίξουν τὰ πιστεύω τους πειστικά… Ἡ λύση πλέον γιὰ τὴν κυριαρχοῦσα ἄθεη ἰντελιγκέντσια εἶναι ὁ μηδενισμός, ἡ ἡδονή, ἢ ἡ ἀνώδυνη καὶ ἀλυσιτελὴς  ἐπιστροφὴ στοὺς ἀρχαίους φιλοσόφους….
.              Ὁ ποιητὴς καὶ λόγιος Γιῶργος Σαραντάρης γράφει στὶς φιλοσοφικὲς σημειώσεις του: «Ὁ Εὐρωπαϊκὸς πολιτισμὸς ὑποφέρει ἀπὸ ματαιοδοξία, δηλαδὴ ἀπὸ ἡδονή, ποὺ διαφεύγοντας τὴν προσοχὴ τοῦ ἀτόμου μεταβάλλεται σὲ ναρκισσισμό, νωχέλεια… Ἡ ἀνικανότητα πρὸς θρησκευτικὴ συγκέντρωση, ἡ ἀδυναμία νὰ ἀτενίσει εἰλικρινὰ τὴν κληρονομιὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ ποὺ παρέλαβε, ἔχει σὰν ἄμεση συνέπεια, σὰ διέξοδο καὶ αὐταπάτη, τὴ ματαιοδοξία…».
.              Ἡ αὐταπάτη ὁδηγεῖ  τὸν σύγχρονο δυτικὸ ἄνθρωπο καὶ στὴ σκέψη τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων. Ὁ Σαραντάρης δὲν τὴν ἀπορρίπτει. Ἀντιθέτως στὴν ἀπάντησή του πρὸς τὸν Κωνσταντῖνο Δεσποτόπουλο, γιὰ σχόλιό του ἐπὶ τοῦ φιλοσοφικοῦ του δοκιμίου «Ἡ παρουσία τοῦ ἀνθρώπου», ὅπου τὸν κατηγορεῖ ὅτι ζητεῖ νὰ σβήσει τὴν ἑλληνική, προχριστιανική, φιλοσοφικὴ παράδοση, τονίζει ὅτι ἀσφαλῶς καὶ τὴν δέχεται, ἀλλὰ τὴ συμβολή της στὸν πολιτισμὸ τὴν ἐκτιμᾶ ὄχι ἐπειδὴ ἡ Δύση προστρέχει σὲ αὐτήν, ἀλλὰ σὲ σχέση μὲ τὸν ἀκολουθήσαντα Χριστιανισμό.-

Διαφήμιση