ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ, ΜΟΝΟΝ καὶ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ! «Οἱ Ἕλληνες, ἀφοῦ δοκίμασαν ἐπὶ πέντε χρόνια ὅλους τοὺς τρόπους γιὰ νὰ ἀπορρίψουν τὸν μνημονιακὸ κορσέ, κατέληξαν στὸ συμπέρασμα πὼς δὲν ὑπάρχει διέξοδος, ἀποδεχόμενοι μία ἥττα, μὲ τοὺς χειρότερους δυνατοὺς ὅρους».

Ἀπὸ τὸ ζενὶθ τοῦ δημοψηφίσματος στὸ ναδὶρ τῶν ἐκλογῶν

Τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ
Περιοδικὸ Ἄρδην – Ἐφημερίδα Ρήξη

.           Μετὰ ἀπὸ πέντε χρόνια οἱ δανειστὲς κατόρθωσαν νὰ κάμψουν τοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ τοὺς ὑποχρεώσουν νὰ παραδεχτοῦν τὸν μοιραῖο καὶ ἀναπόδραστο χαρακτήρα τῶν μνημονίων ὁδηγώντας τους σὲ ἐκλογές, ὅπου τὸ μόνο καὶ πραγματικὸ διακύβευμα θὰ εἶναι ποιὸς συνδυασμὸς κομμάτων θὰ ἀναλάβει τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μνημονίου. Θὰ εἶναι τρία ἢ τέσσερα κόμματα; Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποκλειστικὸ ἐπίδικο τῶν ἐκλογῶν. Καὶ ἐπειδὴ στὴν οὐσία πρόκειται γιὰ ἔλλειψη πραγματικοῦ διακυβεύματος, ἐπιστρέφουν οἱ παλιοὶ καλοὶ διαχωρισμοί: δεξιὰ ἢ κεντροαριστερά, (διότι προφανῶς ὁ “Σύριζα” δὲν ἀπευθύνεται πλέον στὴν ἀριστερά), καλύτερη διαχειριστικὴ δυνατότητα, νέο ἢ παλιὸ κ.λπ., κ.λπ.
.           Ἔτσι, μέσα σὲ συνθῆκες ἥττας καὶ ἀπογοήτευσης, ὁδηγοῦνται οἱ Ἕλληνες, κυριολεκτικά, ὡς πρόβατα ἐπὶ σφαγήν, σὲ ἀναγκαστικὲς ἐπιλογὲς καὶ γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀδιαφορία τοῦ κόσμου γιὰ τὶς πολιτικὲς διαμάχες (σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴν ἔντονη πολιτικοποίηση τῆς ἐποχῆς τοῦ δημοψηφίσματος) ἡ αὐξημένη τάση πρὸς ἀποχὴ καὶ ἡ ἐπιλογὴ κομμάτων τῆς «πλάκας» ὅπως ὁ Λεβέντης.
.           Κατὰ τὴν περίοδο τοῦ δημοψηφίσματος ὅσοι θεωρούσαμε καταστροφικὴ τὴν ἐμπλοκὴ στὰ ψευδεπίγραφα διλήμματα ποὺ προέτασσε καὶ ἐπιλέγαμε τὴν ἀποχὴ ἢ τὸ ἄκυρο ἀντιμετωπίσαμε πολὺ ἰσχυρὲς καὶ ἔντονες ἐπικρίσεις γι’ αὐτὴ τὴν ἐπιλογή μας. Καὶ ὅμως τονίζαμε πὼς ἡ συμμετοχὴ στὸ δημοψήφισμα, ἡ ἐμπλοκὴ στὴ μεγαλύτερη «σύγκρουση» ποὺ πραγματοποιήθηκε κατὰ τὰ πέντε χρόνια τοῦ μνημονίου γύρω ἀπὸ ἕνα αἴτημα ψευδεπίγραφο (ποιός ἄραγε θὰ συμφωνοῦσε μὲ τὴν καρατόμησή του ψηφίζοντας “Ναὶ” στὴν ἐφαρμογὴ τῶν μέτρων Γιουνκέρ;) καὶ μάλιστα κάτω ἀπὸ μία ἡγεσία πολιτικῶν τυχοδιωκτῶν (Τσίπρας), δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ ὁδηγήσει στὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀποτέλεσμα καὶ νὰ ἐπιφέρει μία συντριπτικὴ ἥττα στὸ λαϊκὸ καὶ ἀντιμνημονιακὸ κίνημα. Διότι ὅταν ἐπιλέγεις νὰ δώσεις τὴ σύγκρουση σὲ ἕνα πεδίο, ὅπου καὶ οἱ δύο πιθανὲς ἐπιλογὲς ὁδηγοῦν σὲ ἥττα καὶ ἀδιέξοδο, (εἴτε ὑπογραφὴ τοῦ μνημονίου εἴτε grexit,) τότε οἱ συνέπειες θὰ εἶναι ἀναπόφευκτα ἀρνητικές. Καὶ αὐτὸ ἀνέλαβε νὰ μᾶς τὸ παρουσιάσει μὲ τὸν πιὸ παραστατικὸ τρόπο ὁ ἴδιος ὁ Τσίπρας μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ μνημονίου μία ἑβδομάδα μετὰ καὶ τὴν ἐμπλοκὴ τῆς χώρας σὲ μία νέα ἐκλογικὴ περιπέτεια, ἡ ὁποία εἶχε σὰν στόχο ἁπλῶς νὰ ἐπικυρώσει αὐτὴ τὴ μεγάλη στροφή.
.           Ἔτσι οἱ Ἕλληνες, ἀφοῦ δοκίμασαν ἐπὶ πέντε χρόνια ὅλους τοὺς τρόπους γιὰ νὰ ἀπορρίψουν τὸν μνημονιακὸ κορσέ, (πλατεῖες, Ἀγανακτισμένοι, Σπίθες, Σαμαρὰς ἀρχικῶς, καὶ ἐν τέλει Σύριζα-Ἀνὲλ) κατέληξαν στὸ συμπέρασμα πὼς δὲν ὑπάρχει διέξοδος, ἀποδεχόμενοι μία ἥττα, μὲ τοὺς χειρότερους δυνατοὺς ὅρους. Διότι  ὅταν ἡ ἐπιλογὴ τοῦ πεδίου τῆς σύγκρουσης γίνεται στὸ χῶρο ποὺ ἐπιλέγει ὁ ἀντίπαλος, τότε ἡ ἥττα εἶναι ἀκόμα πιὸ συντριπτικὴ καὶ ἐπώδυνη.
.           Θὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ὅτι ὑπάρχουν καὶ κόμματα τὰ ὁποῖα θέλουν νὰ ἀποτελέσουν τὴν συνέχεια καὶ τὴν ἔκφραση τοῦ 62% τοῦ δημοψηφίσματος. Ἀκριβῶς ὅμως ἡ ἀδυναμία τοῦ κόμματος ποὺ προέκυψε ὡς ὁ ἐκφραστὴς τῆς συνέπειας καὶ τοῦ “Ὄχι” νὰ ἀναδειχθεῖ σὲ σοβαρὸ πόλο τῆς πολιτικῆς ζωῆς τοῦ τόπου (ἡ ΛΑΕ στὶς δημοσκοπήσεις συγκεντρώνει 3,5% μὲ 4,5% τῶν ψήφων) καταδεικνύει τὴν τεράστια ἀναντιστοιχία της μὲ τὸ τεράστιο 62% τοῦ “Ὄχι”, καὶ ἐν τέλει τὶς σαθρὲς βάσεις αὐτοῦ του ἴδιου τοῦ ἐγχειρήματος. Κάποιοι μάλιστα, ὡς τελευταία γραμμὴ ἄμυνας, προτάσσουν τὴν ἄποψη πὼς ἡ εὐθύνη δὲν βρίσκεται στὸ ἴδιο τὸ δημοψήφισμα –ἡ ἀπήχηση τοῦ ὁποίου συρρικνώθηκε τόσο δραματικὰ καὶ μετασχηματίστηκε σὲ “ναὶ”– ἀλλὰ γι’ αὐτὸ εὐθύνεται ὁ παλαιοκομματικὸς χαρακτήρας τοῦ κόμματος Λαφαζάνη.
.           Ὅσο καὶ ἐὰν αὐτὸ εἶναι ἐν μέρει ἀλήθεια, ἐν τούτοις δὲν ἀλλάζει ποιοτικὰ τὰ δεδομένα τοῦ προβλήματος. Ἀρκεῖ νὰ δοῦμε τὰ στοιχεῖα τῶν δημοσκοπήσεων ποὺ ἐμφανίζουν σὲ ποσοστὰ 65% ὡς λανθασμένη τὴν ἐπιλογὴ τοῦ δημοψηφίσματος ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ στήριξαν τὸ “Ὄχι”!  Ἀκόμα χαρακτηριστικότερη εἶναι ἡ προτροπὴ τῶν ἴδιων τῶν ψηφοφόρων τοῦ Σύριζα νὰ «συμβάλλει στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μνημονίου». Ὄντως, στὴ σχετικὴ ἐρώτηση τῆς ἑταιρείας Pulse σὲ δημοσκόπηση τῆς 8ης Σεπτεμβρίου, τὸ 68% τῶν ψηφοφόρων τοῦ Σύριζα τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 2015, ἀπαντοῦν καταφατικὰ (ὑπὲρ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μνημονίου δηλαδὴ) καὶ μόνον τὸ 20% αὐτῶν τῶν ψηφοφόρων εἶναι ἐνάντιο, ἐνῶ ἕνα 12% ἀνῆκε στὴν κατηγορία «δὲν γνωρίζω, δὲν ἀπαντῶ». Πρόκειται γιὰ ἕνα τεράστιο ποσοστὸ «μνημονιακῆς» εὐθυγράμμισης, ἐνῶ εἶναι ἐντυπωσιακὰ μικρὸ τὸ 20% τῶν ψηφοφόρων τοῦ Σύριζα ποὺ ἀρνεῖται τὴ συμμετοχή του στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μνημονίου! Δηλαδή, πίσω ἀπὸ τὰ σχετικὰ ὑψηλὰ ποσοστὰ τοῦ Σύριζα, στὶς δημοσκοπήσεις, παρὰ τὴν μνημονιακὴ στροφή του θὰ βροῦμε τὴν ἴδια τὴ μνημονιακὴ στροφὴ τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀντιμνημονιακῶν δυνάμεων. Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι ποὺ ἐξηγεῖ ἐν τέλει τὰ χαμηλὰ ποσοστὰ τῆς ΛΑΕ καὶ ὄχι ἁπλῶς ὁ ξύλινος λόγος τοῦ Λαφαζάνη. Ἢ μᾶλλον, αὐτὸς ὁ ξύλινος λόγος ταιριάζει ἀπολύτως μὲ τὴ συρρίκνωση τοῦ ποσοστοῦ ἐκείνων ποὺ ἐμμένουν στὴν ἀντιμνημονιακὴ στρατηγική. Διότι πράγματι ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ συνεχίζουν νὰ ἐμφανίζονται ὡς ἀντιμνημονιακοί; Ἡ Χ.Α., τὸ ΚΚΕ, ἡ ΛΑΕ, ἡ Ἀνταρσύα, καὶ διάφορες ὁμαδοῦλες τύπου ΕΠΑΜ κ.λπ. Ἡ ποιότητα καὶ τὰ χαρακτηριστικά τους, ἀποτελοῦν ἔκφραση τῆς κατάρρευσης καὶ τῆς ἥττας ἑνὸς πλειοψηφικὰ ἀντιμνημονιακοῦ κινήματος τέτοιου ποὺ γνώρισε τὸ κύκνειο ἄσμα του μὲ τὸ “ὄχι” στὸ δημοψήφισμα.
.           Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἐπιμέναμε πώς, δυστυχῶς, τὸ ἀντιμνημονιακὸ κίνημα ἔχει πήλινα πόδια, παραμένει ἐπικεντρωμένο σὲ ἕνα οἰκονομίστικο λαϊκισμό, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφράσει μία αὐθεντικὴ ἐναλλακτικὴ πρόταση μὲ συνέχεια καὶ ἐπιμονή. Ἀναπόφευκτα λοιπόν, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔγινε καμία ποιοτικὴ ἀλλαγὴ στὸ ἐσωτερικό του, θὰ ὁδηγοῦσε σὲ ἀδιέξοδο καὶ ἥττα.
.           Ἐν τούτοις, δὲν θεωροῦμε πὼς ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων εἶναι συμβιβασμένοι ἐνῶ ἀσυμβίβαστοι εἶναι οἱ χρυσαυγίτες. Πιστεύουμε ἀντίθετα πὼς τὸ πιὸ συγκροτημένο καὶ συνειδητὸ κομμάτι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, εἴτε ψηφίσει τὴ ΛΑ.Ε εἴτε τὸ ΚΚΕ, εἴτε κάποιο ἀπὸ τὰ μνημονιακὰ κόμματα, μετὰ τὸ τέλος τῆς ἀντιπαράθεσης μνημονιακοὶ – ἀντιμνημονιακοί, ὡς κεντρικοῦ ἐπίδικου τῆς κοινωνίας μας, θὰ ἀποκτήσει τὴ δυνατότητα ἐπιτέλους νὰ ἀρχίσει νὰ σκέφτεται συνολικότερα καὶ θετικότερα. Πῶς δηλαδὴ θὰ οἰκοδομηθεῖ μία οἰκονομία, πῶς νὰ πατάει στὰ πόδια τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς, πῶς ἡ χώρα μας θὰ ἀντιμετωπίσει τὶς προκλήσεις τοῦ μεταναστευτικοῦ, καὶ τοῦ τουρκικοῦ νεοθωμανισμοῦ, πῶς θὰ ἐπιτελέσει ἕναν ἐκσυγχρονισμὸ δεμένο καὶ στηριγμένο στὴν ἐγχώρια παράδοση.
.           Δυστυχῶς, παρὰ τὶς προσπάθειες ἀρκετῶν, τὰ προηγούμενα χρόνια, νὰ μετασχηματισθεῖ ἄμεσα καὶ ἀπευθείας τὸ ἀντιμνημονιακὸ κίνημα σὲ ἕνα συνολικὸ ἐθνοαπελευθερωτικὸ πρόταγμα, ἀποφεύγοντας τὸν μονοδιάστατο καὶ ἀδιέξοδο ἐγκλωβισμὸ στὸ σχῆμα μνημόνιο- ἀντιμνημόνιο, δὲν κατέστη δυνατὸ νὰ εὐοδωθεῖ. Χρειάστηκε νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸ ζενὶθ τῆς ἀντιμνημονιακῆς φενάκης τοῦ δημοψηφίσματος γιὰ νὰ καταλήξουμε στὸ μνημονιακὸ ναδὶρ τῶν ἐκλογῶν τῆς 20ης Σεπτεμβρίου. Καὶ μόνον ἀφοῦ ὁλοκληρωθεῖ αὐτὸς ὁ κύκλος, θὰ ἀνοίξει πραγματικὰ ὁ δρόμος ἑνὸς πιθανοῦ μετασχηματισμοῦ τῶν συνειδήσεων καὶ τῶν εὐαισθησιῶν ποὺ ἀναδύθηκαν αὐτὰ τὰ πέντε χρόνια, σὲ μία αὐθεντικὴ πρόταση γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας καὶ τὴν ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἐλεύθερου ἐπιτέλους –ἴσως!

Υ.Γ. Τί ἄραγε νὰ ψηφίσουμε σ’ αὐτὲς τὶς ἐκλογές; Προφανῶς θὰ μαυρίσουμε πρὶν ἀπ’ ὅλα τὰ δύο κόμματα ποὺ ἐξαπάτησαν τοὺς Ἕλληνες καὶ προκάλεσαν τὶς μεγαλύτερες οἰκονομικὲς καταστροφὲς ποὺ ἔχει πραγματοποιήσει κυβέρνηση σὲ τόσο μικρὸ χρονικὸ διάστημα· ἐκείνους ποὺ κατέστρεψαν τὶς ἐλπίδες γιὰ μία ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ μνημονίου. Ἑπομένως σὲ καμία περίπτωση Τσίπρα – Καμμένο. Δὲν ψηφίζουμε σὲ καμία περίπτωση τὴ Χ.Α. ἀλλὰ οὔτε καὶ τὰ λοιπὰ μνημονιακὰ κόμματα. Ὅσο γιὰ τὴ ΛΑ.Ε καὶ τὸ ΚΚΕ παρ’ ὅτι μποροῦν νὰ φαίνονται πιὸ συνεπεῖς στὶς ἐξαγγελίες τους, θεωροῦμε ὅτι βαδίζουν σ’ ἕνα ἀδιέξοδο δρόμο χωρὶς καμία προοπτική. Κατανοοῦμε βέβαια ἐκείνους ποὺ καταψηφίζοντας τὸ δίδυμο τῆς συμφορᾶς, κάνουν ἄλλες ἐπιλογὲς ἀλλὰ ἐμεῖς ἀρνούμαστε νὰ ἐπιλέξουμε κάποιον ἀπὸ τὸ παρὸν πολιτικὸ σκηνικό. Καταλαβαίνουμε καὶ ὅσους ἐπιλέξουν τὴν ἀποχή, θεωροῦμε ὅμως πιὸ σωστὴ καὶ ἐνεργητικὴ στάση τὴν ἄκυρη καὶ λευκὴ ψῆφο.

Διαφήμιση