Ἀπόσπασμα ἄρθρου ὑπὸ τὸν τίτλο
«Ναρκοθετημένο δημοψήφισμα»
(vassilikisiouti)
ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ὁ πνευματικὸς Νόμος βρίσκει ἀπόλυτη ἐφαρμογὴ στὴν περίπτωση τοῦ «Δημοψηφίσματος». Ἀπὸ ὁποιαδήποτε πλευρά, εἴτε τοῦ “ναὶ” εἴτε τοῦ “ὄχι” κερδισμένοι βγαίνουν οἱ ἀντικείμενοι, τὸ διευθυντήριο τῆς Εὐρώπης. Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνει ἀλλιῶς. Ὁ Λαὸς προτίμησε (ἐπέλεξε ἐλευθέρως) ἀντὶ νὰ “συμμαχήσει” μὲ τὸν Θεὸ νὰ συμμαχήσει μὲ τὴν ἀθεΐα, τὴν θεομαχία, τὴν ὕβρι, τὴν ἐκκλησιομαχία, τὴν ἰταμὴ κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, τὴν ἀπόρριψη τῆς διαβεβαιώσεως τῶν Ἀρχόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀδιάντροπη θεσμοποίηση τῆς σεξουαλικῆς διαστροφῆς καὶ τόσα ἄλλα. Τώρα στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ πάλι ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τί συμβαίνει. Καὶ ἐκτονώνεται μὲ τὸν διχασμό! Τέτοια μωρία! Τέτοια τύφλωση! (Ἀρκεῖ ποὺ τὸ δημόσιο κτίριο τῆς Περιφερείας Ἀττικῆς φωταγωγήθηκε πρὸ δεκαημέρου στὰ χρώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, εἰς ἔνδειξιν πανηγυρισμοῦ ἑνὸς …κατορθώματος!!!)
Ἐλευθερία καὶ Χάρις: ἱδοὺ πῶς ἐπιβεβαιώνεται θαυμαστῶς στὴν προκειμένη περίπτωση αὐτὸ τὸ Μυστήριο!
[…]
. Ἡ στρατηγική τους ἦταν ὁλοφάνερη. Τὸν ἔφεραν μὲ μαεστρία μέχρι τὴν περασμένη Παρασκευή, ἀφήνοντάς του περιθώριο μόνο 48 ὡρῶν, πρὶν ἀνοίξουν οἱ ἀγορὲς τὴ Δευτέρα, προκειμένου εἴτε νὰ ψηφίσει στὴ Βουλή, εἴτε νὰ περάσει μὲ ΠΝΠ τὴν ἐπώδυνη συμφωνία. Ἀλλιῶς, χωρὶς νέα συμφωνία, θὰ βρισκόταν μπροστὰ στὸν κίνδυνο τῆς οἰκονομικῆς κατάρρευσης, ἀφοῦ ἡ παράταση ἔληγε στὶς 30 Ἰουνίου.
. Καὶ ἐνῶ ὅλα ἦταν ἕτοιμα γιὰ τὴν τελευταία πράξη, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας κατάλαβε τὴν τελευταία στιγμὴ τὴν παγίδα ποὺ τοῦ εἶχαν στήσει καὶ ὅτι μαζὶ μὲ τὴ συμφωνία ἦταν πιθανὸ ὅτι θὰ ὑπέγραφε καὶ τὸ πολιτικό του τέλος. Ἂν δὲν ἔκανε τὴ συμφωνία, οἱ δανειστὲς θὰ σταματοῦσαν τὸν ELA, ἀναγκάζοντας τὴν κυβέρνηση νὰ πάει σὲ κάπιταλ κοντρὸλ καὶ νὰ κλείσει τὶς τράπεζες, μὲ ὅ,τι αὐτὸ θὰ σήμαινε γιὰ τὴ συνέχεια. Ἂν τὴν ἔκανε, κινδύνευε νὰ τελειώσει πολιτικά, μὲ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο τῆς διάσπασης τοῦ κόμματος, καθὼς ἡ συμφωνία αὐτὴ δὲν θὰ περνοῦσε.
. Ἔτσι ἐπέλεξε ὡς διέξοδο τὸ δημοψήφισμα, ὡς μοναδικὴ ὁδὸ σωτηρίας τῆς κυβέρνησής του, ποὺ θὰ διατηροῦσε τὴν ἑνότητα τοῦ κόμματος καὶ θὰ πετοῦσε τὴ μπάλα στοὺς πολίτες. Ἂν οἱ πολίτες ψήφιζαν ναὶ στὰ ἐπώδυνα μέτρα, ἡ εὐθύνη θὰ ἦταν τοῦ λαοῦ. Ἂν οἱ πολίτες ψήφιζαν ὄχι στὰ ἐπώδυνα μέτρα, θὰ ἀναλάμβαναν τὶς εὐθύνες γιὰ αὐτὸ ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε.
. Ἡ πρόταση τῶν δανειστῶν, στὴν ὁποία κατέληξαν μετὰ ἀπὸ πέντε μῆνες διαπραγμάτευσης , εἶναι μία πρόταση μὲ ἀντιαναπτυξιακὰ μέτρα καὶ ἄγρια φορολόγηση, ποὺ θίγει ὅλα τὰ κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ στρώματα. Κανεὶς στὴν Ἑλλάδα, οὔτε κἂν οἱ ἐπιχειρηματίες, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιθυμοῦν τὴν ἔγκρισή της, πόσο δὲ τὰ φτωχότερα στρώματα ποὺ ἔχουν σηκώσει πολὺ μεγαλύτερο βάρος ἀπὸ ὅσο μποροῦσαν νὰ σηκώσουν ὣς τώρα.
. Ἡ ὑπερψήφιση τοῦ ΝΑΙ λοιπὸν σὲ αὐτὸ τὸ ναρκοθετημένο δημοψήφισμα ὁδηγεῖ ξεκάθαρα στὴ συνέχιση τῆς λιτότητας, ἀλλὰ καὶ στὴ λαϊκὴ νομιμοποίησή της καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα τεράστιο δῶρο γιὰ τοὺς δανειστές. Ἡ ὑπερψήφιση τοῦ ΟΧΙ ὡστόσο, ὁδηγεῖ στὸ ἄγνωστο, καθὼς ἡ κυβέρνηση ἀρνεῖται νὰ ἀποκαλύψει τὸ παραμικρὸ γιὰ τὸ ποῦ θὰ ὁδηγηθεῖ ἡ χώρα τὴν ἑπόμενη μέρα καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι μία πολιτικὰ ἔντιμη στάση.
. Τὸ γεγονὸς ὅτι μέχρι σήμερα δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξει κανένα ἀποτέλεσμα σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς βασικοὺς στόχους της (ἀκύρωση τοῦ μνημονίου, τέλος τῆς διαπλοκῆς, κυνήγι τῆς φοροδιαφυγῆς, φορολόγηση τῶν πλουσίων κτλ) οὔτε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς προβλέψεις της ἔχει πέσει μέσα (οἱ δανειστὲς θὰ ὑποχωρήσουν, οἱ ΗΠΑ θὰ βοηθήσουν, θὰ βρεθοῦν χρήματα ἀπὸ τρίτες χῶρες, οἱ τράπεζες δὲν θὰ κλείσουν κτλ) δὲν ἐμπνέει πολὺ μεγάλη ἐμπιστοσύνη.
. Στελέχη τῆς κυβέρνησης διαβεβαιώνουν ὅτι οἱ τράπεζες τὴν Τρίτη θὰ λειτουργήσουν κανονικά, ἐνῶ γνωρίζουν καλὰ ὅτι αὐτὸ θὰ πάρει πολὺ καιρὸ νὰ συμβεῖ. Διαβεβαιώνουν δημοσίως ὅτι σύντομα θὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ρευστότητα, ἐνῶ ξέρουν ὅτι αὐτὸ μπορεῖ πλέον νὰ γίνει μόνο, εἴτε ἂν τὰ βροῦν μὲ τοὺς δανειστές, εἴτε ἐὰν τυπώσουν ἐθνικὸ νόμισμα, πράγμα ποὺ πάλι δὲν γίνεται τώρα, ἀφοῦ καμία σχετικὴ προετοιμασία δὲν ἔχει γίνει καὶ τὰ λεφτὰ ποὺ ὑπάρχουν τελειώνουν.
. Ἀρνοῦνται κατηγορηματικὰ ὅτι ὑπάρχει ὁποιαδήποτε πιθανότητα νὰ βγοῦμε ἐκτὸς εὐρωζώνης ἢ νὰ τεθοῦμε σὲ κάποιο εἰδικὸ καθεστώς, ὅταν δὲν ὑπάρχει κανεὶς στὸν πλανήτη ποὺ νὰ μὴν ὑποστηρίζει ὅτι ἡ πιθανότητα αὐτὴ εἶναι ὑπαρκτή. Ἀκόμα καὶ ὁ ἀμερικανὸς νομπελίστας Πὸλ Κρούγκμαν, ποὺ στηρίζει τὴν κυβέρνηση στὸ ΟΧΙ, δηλώνει καθαρὰ ὅτι ὄχι μόνο εἶναι πιθανὴ ἡ ἔξοδος , ἀλλὰ καὶ ὅτι ἕνα μέρος τῆς δουλειᾶς γιὰ αὐτὸ ἔχει ἤδη γίνει μὲ τὸ κάπιταλ κοντρόλ.
. Τὸ πρόβλημα μὲ τὸ θέμα τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη εἶναι ὅτι γιὰ νὰ εἶχε πιθανότητες ἐπιτυχίας, ἦταν ἀπαραίτητη προϋπόθεση ὁ ἔγκαιρος καὶ πολὺ καλὸς σχεδιασμός της. Χρειαζόταν δηλαδὴ ἕνα πολὺ σοβαρὸ καὶ ἐπεξεργασμένο σὲ κάθε του λεπτομέρεια σχέδιο, ποὺ θὰ εἶχε προετοιμάσει τὰ πάντα. Καὶ φυσικὰ μία πολὺ ἱκανὴ καὶ ἔμπειρη κυβερνητικὴ ὁμάδα γιὰ νὰ τὸ ὑλοποιήσει, καθὼς καὶ τὴ λαϊκὴ ἔγκριση, ἀφοῦ θὰ χρειαζόταν ὁπωσδήποτε τὴν ὑποστήριξη τοῦ λαοῦ.
. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ δὲν μπορεῖ κανένας ὑπεύθυνος πολιτικὸς νὰ ἀγνοήσει ὅτι στὶς σημερινὲς συνθῆκες εἶναι ὁρατὸ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ συνθῆκες χάους, ποὺ θὰ εὐνοοῦσαν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὰ κοράκια καὶ τοὺς κερδοσκόπους. Καὶ ἂν κάποιοι ἐνοχλοῦνται μὲ τὴν αὐτονόητη ἐπισήμανση, θὰ ἔπρεπε ἀντὶ γιὰ αὐτὸ νὰ φροντίσουν νὰ μὴν συμβεῖ καὶ νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ ἀριστερὰ ἔχει ἠθικὴ ὑποχρέωση νὰ εἶναι καὶ πολιτικὰ ἔντιμη καὶ εἰλικρινὴς ἀπέναντι στὸ λαό.
. Καλεῖται λοιπὸν ὁ λαὸς νὰ ἀποφασίσει τί; Καὶ γιὰ ποιά ρήξη μιλᾶμε, ὅταν ὁ πρωθυπουργὸς ἔχει βάλει τὴν ὑπογραφή του σὲ ἕνα μνημόνιο 47 σελίδων καὶ σὲ μία παραλλαγὴ τοῦ σχεδίου Γιοῦνκερ μὲ μικρὲς διαφορές; Ὅταν ἡ κυβέρνηση λέει ὅτι ἀμέσως μετὰ ἀπὸ ἕνα ΟΧΙ θὰ ἐπιδιώξει ἄμεσα μία συμφωνία; Δηλαδὴ γιατί ἀκριβῶς θὰ ψηφίσουμε; Ἂν θέλουμε νὰ ἔχει 5 ἢ 6 καζάνια ἡ «κόλαση»; Καὶ ἡ νέα συμφωνία, ποὺ θὰ ὑπογράψει ὁ Τσίπρας, ἀπὸ ποῦ θὰ ἀντλήσει λαϊκὴ νομιμοποίηση, ἂν δὲν ἔχει σημαντικὲς διαφορὲς ἀπὸ αὐτὴν ποὺ θὰ καταψηφιστεῖ; Θὰ τὴ φέρει κι αὐτὴ σὲ δημοψήφισμα;
. Οἱ ἀντιφάσεις εἶναι πολλές. Γιατί τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἡ κυβέρνηση μᾶς καλεῖ νὰ καταψηφίσουμε τὴν πρόταση τῶν δανειστῶν, μᾶς λέει ὅτι θὰ ἐπιδιώξει ἀμέσως μία ἄλλη ποὺ δὲν θὰ διαφέρει καὶ τόσο, ἐνῶ οἱ δανειστὲς ἔχουν περίπου προεξοφλήσει ὅτι δὲν θεωροῦν κάτι τέτοιο πιθανὸ σὲ περίπτωση ποὺ ὑπερισχύσει τὸ ὄχι. Καὶ κάπως ἔτσι οἱ μισοὶ ψηφοφόροι τοῦ ΟΧΙ θὰ νομίζουν ὅτι πᾶνε σὲ συμφωνία καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ σὲ ρήξη καὶ ἐνδεχομένως σὲ ἔξοδο.
. Ἡ παράνοια ὅμως δὲν σταματάει ἐδῶ.
. Εἶναι παραπάνω ἀπὸ προφανὲς ὅτι ἂν γινόταν ἕνα δημοψήφισμα στὸ ὁποῖο δὲν θὰ κρινόταν τίποτα ἄλλο, ἁπλῶς καὶ μόνο γιὰ νὰ ρωτηθοῦν οἱ πολίτες τῆς Ἑλλάδας ἂν συμφωνοῦν μὲ τὰ σκληρὰ μέτρα τῶν δανειστῶν (σὰν νὰ λέμε δηλαδὴ ἂν θέλουν νὰ τοὺς μαστιγώσουν) οὔτε τὸ 1% δὲν θὰ ἀπαντοῦσε θετικά. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὴ τὴ στιγμὴ κανεὶς δὲν προτείνει μία ἄλλη συγκεκριμένη λύση πλὴν μίας ἀβέβαιης προοπτικῆς, ποὺ δὲν ξέρουν ποὺ ὁδηγεῖ, πολλοὶ μπροστὰ στὸ φόβο τοῦ ἀγνώστου καὶ διαπιστώνοντας ὅτι ἡ κυβέρνηση δὲν ἔχει ἄλλο σχέδιο (ὅπως ἔχει παραδεχθεῖ) θὰ προτιμήσουν νὰ ψηφίσουν κι αὐτοὶ ΝΑΙ χωρὶς συμφωνοῦν μὲ τὰ μέτρα.
. Τὸ πεδίο λοιπὸν εἶναι ναρκοθετημένο καὶ τὸ δημοψήφισμα ἦρθε πολὺ ἀργὰ καὶ μὲ ἄδεια ταμεῖα, ἀφοῦ ἡ κυβέρνηση ἔχει ἐκ τῶν πραγμάτων σὲ μεγάλο βαθμὸ ὑπονομεύσει τὴ πιθανότητα μίας ρήξης μὲ προοπτική. Ποιᾶς ρήξης λοιπὸν μὲ μισόλογα καὶ μὲ ποιό σχέδιο; Καὶ μὲ ποιά πρόβλεψη γιὰ νὰ προστατευθοῦν οἱ φτωχότεροι καὶ οἱ πιὸ ἀδύναμοι; Τὰ θύματα τῆς κρίσης καὶ τῶν μνημονίων δὲν ἔχουν οὔτε λεφτὰ στὸ ἐξωτερικό, οὔτε στὰ «στρώματα» καὶ στὶς θυρίδες.
. Ἡ εὐθύνη τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας αὐτὲς τὶς κρίσιμες ὧρες εἶναι τεράστια. Καὶ πρώτη προτεραιότητα πρέπει νὰ εἶναι ἡ προστασία αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. Ποιές εἶναι οἱ ἐγγυήσεις γιὰ αὐτό;
. Ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ ἡ κατάσταση, δυστυχῶς οἱ προοπτικὲς εἶναι θετικὲς μόνο γιὰ τὸν Σόιμπλε καὶ στὸ “ναὶ” καὶ στὸ “ὄχι”. Ἂν ὑπερψηφιστεῖ τὸ “ναί”, θὰ εἶναι ἀπὸ ἐξαναγκασμὸ καὶ ὄχι ἀπὸ ἐλεύθερη βούληση τοῦ λαοῦ καὶ γιὰ πρώτη φορὰ θὰ ἔχουμε λαϊκὴ νομιμοποίηση ἑνὸς πολὺ σκληροῦ μνημονίου. Οὔτε στὰ πιὸ τρελὰ ὄνειρά του Σόιμπλε δηλαδή.
. Στὴν περίπτωση ποὺ ὑπερψηφιστεῖ τὸ “ὄχι”, περνᾶμε στὸ ἄγνωστο κι ἀνοίγει ταυτόχρονα κι ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη, χωρὶς νὰ χρειαστεῖ νὰ βάψει τὰ χέρια του μὲ αἷμα ὁ Σόιμπλε , ἀναλαμβάνοντας ἁπλὰ τὸν εὔκολο ρόλο τοῦ Πόντιου Πιλάτου. Εἶναι γνωστὸ ὅτι αὐτὲς εἶναι οἱ δύο ἐπιλογὲς ποὺ ἐκεῖνος ἤθελε. Ἢ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη, στὴν ὁποία θεωρεῖ ὅτι δημιουργοῦμε προβλήματα, ἢ ἂν μείνουμε, νὰ μείνουμε ἀποδεχόμενοι τὴ λιτότητα ὄχι μόνο ὡς πολιτικὴ ἐπιλογή, ἀλλὰ καὶ ὡς τιμωρία μὲ τὴ θέλησή μας.
. Οἱ ρομαντικοὶ ποὺ παραβλέπουν τὸ ναρκοθετημένο πεδίο, πιστεύουν ὅτι τὸ “Ὄχι” μπορεῖ νὰ ἀνοίξει τὸ δρόμο τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὰ μνημόνια. Αὐτὴ ὅμως θὰ ἦταν μία μεγάλη μάχη καὶ ὅπως ὅλες οἱ μάχες θὰ χρειαζόταν στρατηγική, σχέδιο καὶ ἀτσαλένιας πυγμῆς πολιτικὰ στελέχη ποὺ θὰ ἀναλάμβαναν νὰ ἡγηθοῦν. Καὶ φυσικὰ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ὅσοι σὲ ἀκολουθοῦν πρέπει νὰ ξέρουν ὅτι τοὺς πηγαίνεις σὲ μάχη γιὰ νὰ πολεμήσουν καὶ νὰ ἔχουν συμφωνήσει σὲ αὐτό. Διαφορετικὰ ἡ ἔκβαση εἶναι προδιαγεγραμμένη.
ΠΗΓΗ: vassilikisiouti.wordpress.com
Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία 