ΕΥΡΩ-ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ «Ἡ τραγικὴ κατάσταση, ποὺ ζοῦμε, εἶναι ἀκριβῶς ἡ οἰκονομικὴ ἑνοποίηση τῆς ΕΕ ποὺ προωθεῖται, ἀξιοποιώντας καὶ τὴ δημοσιονομικὴ κρίση! »

Αὐτὴ εἶναι ἡ ΟΝΕ ποὺ προωθεῖται μὲ πρόσχημα τὴν κρίση

Γ. Δελαστίκ

ἐφημ. «ΕΘΝΟΣ», 23.01.2014

.               Δὲν πρόκειται νὰ τελειώσει ποτὲ ὁ εὐρω-γολγοθὰς τῆς Ἑλλάδας! Δὲν πρόκειται γιὰ κάποια παροδικὴ δυσκολία. Ἡ τραγικὴ κατάσταση, ποὺ ζοῦμε, εἶναι ἀκριβῶς ἡ οἰκονομικὴ ἑνοποίηση τῆς ΕΕ ποὺ προωθεῖται, ἀξιοποιώντας καὶ τὴ δημοσιονομικὴ κρίση! Πρέπει νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφαση ἑπομένως ὅτι ἔτσι θὰ ζοῦμε καὶ στὸ μέλλον ἐφ᾽ ὅσον ἡ Ἑλλάδα παραμένει στὴν Εὐρωζώνη καὶ ἐφ᾽ ὅσον ἡ Γερμανία συνεχίζει νὰ ἀσκεῖ τὴν ἴδια πολιτική, ἡ ὁποία εἶναι ἀπολύτως σωστὴ γιὰ τὴν προώθηση τῶν γερμανικῶν συμφερόντων! Αὐτὸ εἶναι τὸ συνολικὸ συμπέρασμα ἀπὸ τὴν πολὺ χρήσιμη ἔκθεση τοῦ Γραφείου Προϋπολογισμοῦ τοῦ Κράτους τῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὴ νέα οἰκονομικὴ διακυβέρνηση τῆς Εὐρωζώνης καὶ γιὰ τὴν ὁποία γράψαμε καὶ χθές.
.               Στὸ πλαίσιο αὐτό, ὁ προϋπολογισμὸς κάθε κράτους τῆς Εὐρωζώνης πρῶτον, ὑπόκειται στὴν «προληπτικὴ ἐποπτεία καὶ ἔλεγχο» ἀπὸ τὴν ΕΕ. Δεύτερον, ἡ πορεία ἐκτέλεσής του ἐλέγχεται στενότερα ἀπὸ τὴν Κομισιόν, μὲ τὴν ὁποία ἡ κάθε κυβέρνηση κράτους τῆς Εὐρωζώνης ὑποχρεοῦται νὰ βρίσκεται σὲ μία «συνεχῆ διαδικασία διαβούλευσης», νὰ ὑφίσταται δηλαδὴ τὸν διαρκῆ ἔλεγχο τῆς Κομισιόν. Τρίτον, κάθε χώρα ποὺ χρησιμοποιεῖ ὡς νόμισμα τὸ εὐρὼ πρέπει νὰ καθορίζει μεσοπρόθεσμους στόχους σὲ ἕνα πρόγραμμα τετραετοῦς διάρκειας. Τὸ πρόγραμμα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἀποκαλεῖται Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικῆς Στρατηγικῆς, ἐπικαιροποιεῖται κάθε χρόνο καὶ ἐγκρίνεται ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ κοινοβούλιο μέχρι τὸ τέλος Μαΐου κάθε χρόνο.
.               Ὁ ἐθνικὸς προϋπολογισμὸς κάθε κράτους-μέλους τῆς Εὐρωζώνης κινεῖται ὑποχρεωτικὰ μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ μεσοπρόθεσμου προγράμματος τοῦ κράτους αὐτοῦ. Τέταρτον, οἱ πόροι ποὺ ἀντλεῖ ἡ κάθε χώρα ἀπὸ τὰ διαρθρωτικὰ ταμεῖα χορηγοῦνται πλέον ὑπὸ ἀνηλεεῖς ὅρους, μὲ τὴν Κομισιὸν νὰ μπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει! Σὲ περίπτωση ποὺ μία χώρα βρίσκεται ὑπὸ μνημονιακὸ καθεστώς, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, ἢ ἔχει λάβει οἰκονομικὴ ἐνίσχυση (δάνεια) ἀπὸ τὸν Εὐρωπαϊκὸ Μηχανισμὸ Στήριξης, τὰ πράγματα εἶναι πολὺ δύσκολα. Ἡ Κομισιὸν μπορεῖ πλέον μόνη της νὰ ἀναθεωρεῖ τὰ Σύμφωνα Ἑταιρικῆς Σχέσης ποὺ ἀντικαθιστοῦν τὰ ΕΣΠΑ καὶ τὰ ἐπιχειρησιακὰ προγράμματα, χωρὶς κὰν νὰ ἐρωτᾶ τὸ ἐνδιαφερόμενο κράτος! Ἀκόμη χειρότερα, ἂν ἡ Κομισιὸν δὲν εἶναι ἱκανοποιημένη ἀπὸ τὴ δημοσιονομικὴ κατάσταση μίας χώρας, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀναστέλλει ἢ καὶ νὰ ἀκυρώνει τὴ χρηματοδότησή της ἀπὸ τὰ διαρθρωτικὰ ταμεῖα τῆς ΕΕ! «Κυρώσεις τέτοιου τύπου μπορεῖ νὰ ἐπιδεινώσουν τὴν κατάσταση σὲ ἕνα κράτος-μέλος», διαμαρτύρεται τὸ Γραφεῖο Προϋπολογισμοῦ τοῦ Κράτους τῆς Βουλῆς στὴν ἔκθεσή του.
.               Πέμπτον, καθιερώνεται νέα διαδικασία ἐπιβολῆς κυρώσεων. Μέχρι τώρα ἔπρεπε νὰ ἀποφασίσει τὸ Συμβούλιο, δηλαδὴ οἱ ὑπουργοὶ ἢ οἱ πρωθυπουργοὶ τῶν κρατῶν, γιὰ νὰ ἐπιβληθοῦν κυρώσεις σὲ μία χώρα. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, ὅμως, τὶς κυρώσεις τὶς ἐπιβάλλει ἡ Κομισιὸν μὲ «εἰσήγησή» της πρὸς τὸ Συμβούλιο, ἡ ὁποία αὐτοδικαίως θεωρεῖται ὅτι ἔγινε δεκτή, ἂν τὰ κράτη-μέλη δὲν τὴν ἀνατρέψουν μὲ ψηφοφορία καὶ μάλιστα σὲ μερικὲς περιπτώσεις μὲ εἰδική, αὐξημένη πλειοψηφία! Εἰσάγεται δηλαδὴ ἡ ἀρχὴ τῆς «ἀντίστροφης πλειοψηφίας», ὅλες οἱ κυρώσεις ποὺ ἀποφασίζει ἡ Κομισιὸν ἰσχύουν χωρὶς νὰ τὶς ὑπερψηφίσουν τὰ κράτη, τὰ ὁποῖα μποροῦν μόνο νὰ τὶς ἀνατρέψουν!
.          Πρόκειται γιά… σατανικὸ πολιτικὸ ἐφεύρημα! Συνολικὰ οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἔχουν ἀποφασιστεῖ γιὰ τὰ κράτη τῆς Εὐρωζώνης περιορίζουν δραστικὰ τὰ κυριαρχικά τους δικαιώματα στὴ διεύθυνση τῆς οἰκονομίας τους. Πολὺ σωστὰ ἐπισημαίνει ἡ ἔκθεση ὅτι «ἡ ἐξέλιξη τῆς νέας οἰκονομικῆς διακυβέρνησης τῆς ΕΕ ἀνταποκρίνεται στὸ δόγμα “διαρκῶς στενότερη ἕνωση”. Ὁδηγεῖ σὲ περαιτέρω μετατοπίσεις ἐξουσίας “πρὸς τὰ πάνω”, δηλαδὴ πρὸς τοὺς κεντρικοὺς θεσμοὺς τῆς ΕΕ καὶ τῆς Εὐρωζώνης». Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ἕνα ἁπλὸ ζήτημα θεωρητικοῦ χαρακτήρα, τὸ ὁποῖο ἀξίζει μιᾶς κάποιας ἐπισήμανσης. Ἀφορᾶ στὴ ζωὴ ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Εἶναι βάσιμη ἄραγε ἡ ἄποψη ὅτι παραδίνοντας τὴν οἰκονομικὴ διοίκηση τῆς χώρας μας σὲ ξένα κέντρα μπορεῖ νὰ εὐημερήσει ὁ ἑλληνικὸς λαός; Αὐτὸ εἶναι τὸ κρίσιμο ἐρώτημα. Ἡ πείρα -ἄκρως ἐπώδυνη καὶ ὀλέθρια- τοῦ μνημονιακοῦ καθεστῶτος τῆς τελευταίας τετραετίας δείχνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο. Εἶναι ἐξαίρεση αὐτὴ ἡ τετραετία; Δὲν νομίζουμε, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι μία ἄλλη συζήτηση.

Διαφήμιση