Ἡ πολυμήχανη βία
Γράφει ὁ μοναχὸς ΜΩΥΣΗΣ, Ἁγιορείτης
. Θεόρατα κύματα πολυποίκιλης βίας ταράζουν καθημερινὰ τὴ ζωὴ τῶν ταλαίπωρων ἀνθρώπων. Τὸ φαινόμενο εἶναι παγκόσμιο, ἀλλὰ καὶ ἑλληνικὸ δυστυχῶς. Ὁ Νεοέλληνας μαθητεύει στὸ σχολεῖο τοῦ εὔκολου κέρδους, τῆς πλούσιας καὶ ἡδονικῆς ζωῆς, τῆς κακουργίας, τῆς ληστείας, ἀκόμη καὶ τοῦ ἐγκλήματος. Καταλύεται ἡ ἱερότητα, ἡ μοναδικότητα, τὸ ἀνεπανάληπτo τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Χάθηκε ἡ ντροπή, ἡ ἀναστολή, ἡ ἀθωότητα, τὸ ἀπονήρευτο, τὸ ἄδολο, τὸ διαφανὲς καὶ ἀληθινό. Ἐπικρατεῖ ἀσυδοσία, βαρβαρότητα, σκληρότητα καὶ τραχύτητα. Βιαστὲς ἀπαγωγεῖς, ληστές, φονιάδες, βομβιστές, τρομοκράτες παρελαύνουν καθημερινὰ μὲ τὸ κεφάλι ψηλά. Ἕνα πλῆθος σιωπᾶ, φοβᾶται, παρατηρεῖ ἀπὸ μακριά, κρύβεται καὶ ἀπορεῖ.
. Ἡ ἀθεόφοβη ζωή, ὁ ἄθεος βίος, ἡ ἀγένεια, ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀνταρσία δημιουργεῖ μία ἀρκετὰ θολὴ κατάσταση, ἕνα μολυσμένο κλίμα, δίχως βάσεις, ἀρχὲς καὶ ὅρια. Ἡ μανιακὴ ἀναρχία φτιάχνει πρόσωπα ἐγωιστικά, ταραγμένα, προβληματικὰ καὶ νοσηρά. Ἡ ἡδονὴ τῆς βίας μειώνει τὴ λογική, ὁδηγεῖ σὲ τρομερὲς περιπέτειες καὶ σοβαροὺς κινδύνους. Γι’ αὐτὸ θέλουν νὰ σβήσουν ὅ,τι ἀντιστέκεται, ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὡραῖο, ὅ,τι ἠθικὸ καὶ ἀξιοσέβαστο. Δυστυχῶς, ἀρκετὰ τοὺς ἀνέχονται καὶ μάλιστα ὑποστηρίζουν, παρασυρμένοι ἀπὸ τὰ ψεύτικα κηρύγματά τους περὶ ἰσότητας καὶ δικαιοσύνης. Ὁ παραλογισμὸς ὁδηγεῖ στὰ ἄκρα, τὴν ἐξόντωση τοῦ ἄλλου, ποὺ δὲν συμφωνεῖ μαζί του καὶ δὲν τὸν ἀκολουθεῖ. Κατὰ τὸν κ. Τσιρόπουλο: «ἡ κάθε μορφῆς ἀδικία θεριεύει στὴν Οἰκουμένη κι ὁ πολιτισμός, ξεπνοημένος, δὲν ἔχει πιὰ δύναμη, μὲ τὴν παιδεία, νὰ μαλάξει, νὰ καλλιεργήσει, νὰ ἐξευγενίσει τὶς ἐξαγριωμένες καρδιές».
. Παρὰ τὰ τόσα πολλὰ ποὺ λέγονται ἔχουμε κι ἐδῶ ἔξαρση μεγάλη τῆς βίας. Ἀκόμη ἔχουμε πολέμους καὶ μάλιστα ἐμφυλίους, διώξεις ἀντιφρονούντων, φυλετικὲς διακρίσεις, ἀναβίωση ὁλοκληρωτισμῶν. Ἐπιβολὴ ἀνελευθεριῶν, διάφορη τρομοκρατία, αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καὶ βιασμὸς ἀνηλίκων ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν. Σὲ κινήματα ἀπροκάλυπτης ἢ μὴ βίας ἐντάσσονται καὶ νέοι, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι λίαν ἀνησυχητικὸ καὶ λυπηρό. Στὴν ἐπιδημία τῆς βίας δὲν ὑπάρχει ὀργανωμένη ἀντίδραση, ἀλλὰ παθητικὴ ἀποδοχή. Ὁ πολιτισμὸς φαίνεται πὼς πιὰ παρακμάζει. Νομίζουν ὅτι μὲ τὴ βία γίνονται ἥρωες καὶ ἀποκαθιστοῦν τὴν κοινωνικὴ ἀδικία. Ἡ βία ὅμως φέρνει βία. Τὸ κακὸ δὲν θεραπεύεται μὲ τὸ κακό. Ἡ βία δὲν λύνει προβλήματα ἀλλὰ δημιουργεῖ νέα.
. Οἱ καιροί μας καλλιεργοῦν ἀνθρώπους ὑπεράνθρωπους, ἐγωιστές, ἀτομιστές, ἀνυπότακτους καὶ ἀσεβεῖς. Ἡ ἀνισορροπία τοῦ πολιτισμοῦ μας καὶ ἡ ἐπηρμένη παιδεία μᾶς γεννᾶ ἐπιπόλαιους, ἀνεύθυνους, ἀήθεις καὶ ἀδύναμους. Ὁ πολιτισμὸς ὡς νὰ δηλώνει ἀδυναμία μεταποιήσεως τῶν ἐξαγριωμένων καρδιῶν. Ἡ βία εἶναι πλέον ἀδίστακτη, μπῆκε στὰ σπίτια, στὶς οἰκογένειες, στὰ γραφεῖα. Τὸ κενό, ἡ ἀνία καὶ ἡ παραπληροφόρηση γιὰ μία ἐντελῶς ἐλεύθερη ζωὴ ὁδηγοῦν σὲ σκηνὲς ἄφατης βίας, ποὺ πλέον οὔτε καν ἐντυπωσιάζουν τοὺς πολλούς. Δίχως ἰδανικὰ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐπιρρεπὴς σὲ κάθε εἴδους βαρβαρότητα καὶ βανδαλισμό. Βία στὰ σχολεῖα, στὰ γήπεδα, στοὺς δρόμους, παντοῦ. Ὑπάρχει καὶ ψυχολογικὴ βία, καταπίεση, καταδυνάστευση, ἐξάρτηση, ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει ἡ θυσιαστικὴ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀληθινὴ χαρά.
. Τὰ γιγάντια κύματα τῆς βίας θὰ γαληνέψουν μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἀνθρώπων σὲ αἰώνια ἰδανικά, σὲ ἀρχὲς ὡραίου ἤθους, σὲ πηγὲς ναμάτων ζωηφόρων, ποὺ θὰ εἰρηνεύσουν καὶ ἐμπνεύσουν.
ΠΗΓΗ: makthes.gr
Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία 