ΣΥΓΧΥΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑΣ καί ΑΓΑΠΗΣ ΩΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΩΝ ΕΝ Τῌ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ (Ταυτίζεται ἡ πρός πάντας ἀγάπη μέ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα, τήν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνία;) [π. Ἰω. Φωτόπουλος]

2.  Ἕνα καίριο ἐρώτημα: Ταυτίζεται ἡ πρός πάντας ἀγάπη
μέ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα, τήν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνία;

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
Πρωτ. Ἰω. Φωτοπούλου
«Θεανθρώπινη Καθολικότητα ἢ Πανθρησκειακὴ Παγκοσμιότητα»,
Ἀθῆναι 2003,
σελ. 97-101
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» 

(Α´ Ἀνάρτηση: 26 Σεπτμεβρίου 2011)

.        «Μετέχοντας στήν λατρεία —ἰδιαίτερα στήν Θ. Κοινωνία— ὁ πιστός διαστέλλεται ἐν εὐχαριστίᾳ, ὑπερβαίνει τά ἀτομικά του ὅρια·μεταλαμβάνοντας τοῦ “Σώματος τοῦ Χριστοῦ” συσσωματοῦται ἐν Αὐτῷ καί γίνεται “παγκόσμιος”, ἑνώνεται μέ ὅλους ἐκείνους τούς ὁποίους ὁ Χριστός ἔχει περιλάβει στήν ἄνευ ὁρίων ἀγάπη Του. “Τείνει νά φέρει ἐντός του ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα (Ol. Clement)”» . Αὐτή ἡ, τρόπον τινά, διάχυση τῆς Ἐκκλησίας ἔξω ἀπό τά ὅριά της, ἡ δυνατότητα νά εἴμαστε ἑνωμένοι μέ ὅλους ἀκόμα καί μέ τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ, ἀκυρώνει τό μυστήριο τῆς ἑνότητος τῶν πάντων ἐν τῷ Χριστῷ, τήν σπουδή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Μαρτύρων καί Διδασκάλων γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν πάντων ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἐν τῷ Χριστῷ.
.        Ἐπειδή ἐπί πολλά χρόνια καλλιεργεῖται μιά ἀγαπολογία καί διαρκῶς γίνεται λόγος γιά ἑνότητα τῶν πάντων καί γιά οἰκουμενικότητα, δημιουργεῖται σύγχυση μεταξύ ἀγάπης πρός πάντας καί ἀγάπης ὡς ἑνότητος τῶν πιστευόντων ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. 

Συνέχεια: https://christianvivliografia.wordpress.com/2011/09/26/ἑνότης-ἐν-χριστῷ-ἢ-ἐν-ποικιλομορφί/